Ze zijn zo vals dat ze hun naam

Nog niet durven uitdragen. Zij spuwen op de hand die ze voedt!

---------------------------

Op hun petje staat (verplicht, tegen hun goesting) VRT. Op hun website en op hun briefpapier is de B ondertussen overal vervangen door een V, maar het gaat hen niet ter harte. Ze gedragen zich permanent als vijanden van Vlaanderen en collaborateurs van Vlaanderens vijanden.

De meneer die in onderhavig artikel uitvoerig aan het woord komt, is de veel besproken Grote Baas van B-Plus, de Vlaming-haters ,die het Belgisch sloddervos-niveau niet alleen willen behouden maar zelfs ook uitbreiden (herfederaliseren noemen zij dat). Hij was ooit Grote Baas van de BRT, tot hij bij Geert Burger op de klippen liep. De OO, zegt hij. Wij noemen dat de 00, een wereld van verschil zoals U ziet. De eersten zijn letters die betekenen Openbare Omroep, en de tweede, de twee nullen,  betekenen pas iets als er een ander cijfer voor of achter komt : 100, of 001. Twee nullen zijn…ja, twee keer nix, hé!

Er zijn zelfs collega webloggers met slecht karakter, die ofwel stotteraars zijn, scheel kijken of alles dubbel zien door het overmatig gebruik van alcoholische dranken, ofwel nog slechter zien dan ik : ze maken er de dubbele 00 van : de dubbele dubbel nul. De O.O.O.O…..Dat moet dan staan voor Onnodige Overbodige Openbare Omroep.

Persoonlijk vind ik dat schandalig.

Omdat ik het niet zelf gevonden heb!

Tony Mary dus. Zo Rood als een hard gekookte kreeft en dus onverteerbaar, waarvan de twee scharen nog scherper worden door te liggen. Kunt ge U toch niet voorstellen dat zo’n slim bazeke, de slimste van de klas, iets tegen de Rode Burcht zou weten te vertellen. Men staat daar met meer dan 4000 op de loonlijst (daar werken zou ik niet meteen durven zeggen), geeft de meeste programma’s buitenshuis uit aan bevriende relaties (Woestijnvis o.a., waarmee men later in ruzie valt) likt mee de pot leeg van de adverteerders, leeft  van de subsidies op brede voet en valt over zijn eigen partijdigheid. Men leeft er nog met heimwee in het hart naar de DDR….

Net als de andere 3 ‘overheidsbedrijven’ : Post, spoorweg en telefonie, us de Reyerslaan opgepropt met een overvloed aan politiek benoemd (overtollig) personeel. Goed dat de liberalisering van de markten er zit aan  te komen, zodat kan bewezen worden wat al lang bewezen is : met 10 keer minder personeel wordt beter werk geleverd. Na te zien bij VTM, die ons tenminste niets kost….

Maar wat me het meest dwars zit, is dat Mr. Tony Mary vreest voor ‘Italiaanse toestanden’. Hij bedoelt natuurlijk Berlusconi-toestanden, want het wil gezegd worden door zijn tegenstanders dat alle omroepen, in Italianvan de kleinste tot de grootste, Berlusconi-zenders zijn. Was dat maar waar! Op slag zouden er zo goed als geen schotel-antennes niet meer mogen!

Natuurlijk is dit zo in Rode Sossen-ogen : dat is namelijk precies wat zij zelf zouden doen, moesten zij het voor het zeggen krijgen. Anderen weten dat zoiets nooit kan blijven duren. Sossen willen altijd in dezelfde zonde hervallen. Zie de USSR. Bij de BRT zit dat er nog altijd in gebakken. Omdat de voorgaande generatie politiekers de Burcht heeft laten volproppen met Linx-getrouwen.  Ondertussen mochten zij het land besturen, de simpelen van geest! Hun Marxistische redenering is : onze tegenspelers zijn gaan haar beter dan wij! Aan onszelf kennen wij de anderen!

Mr Mary, ik zal het simpel houden : hier in Italia zijn de programma’s inhoudelijk stukken beter dan bij jullie De sector ‘amusement’ heeft wereldklasse (films, opera), de liefde voor hun land straalt U tegen uit de meeste programma’s (landschappen, landbouw, industrie) en, last but not least, de presentatie is niet in handen van clowns of Houten Klaassen. Als Silvio Berlusconi zijn zeg al zou hebbeb, waarvoor Tony Mary bevreesd is, dan moeten wij hem in ieder geval toegeven dat hij, inzake vrouwelijk schoon, een goede smaak heeft.

Tja, en dat, inhoudelijk, wat op de Italiaanse TV komt niet altijd in de smaak valt van de BRT-mensen : voor zoiets bestaan er toch spreekwoorden?! Ik zou het houden bij dat ene : het zijn parels voor de zwijnen….

Tot slot, Mr. Tony Mary : als de BRT-top het niet meer zien zitten, waarom geven zij de fakkel dan niet door? In ieder gezond bedrijf zou men bijvoorbeeld beginnen te saneren aan de top. Want de vis, Mr. Tony Mary, begint te stinken aan de kop…..Dat is niet alleen zo bij de BRT, maar ook bij B-Plus.

En zo kom ik bij Ingriedje Lietentje terecht.

In een bepaald land moest er uit politieke verplichtingen op een bepaalde plaats een welbepaalde kuisvrouw benoemd worden. Na een paar dagen kwam men tot de vaststelling, dat voor deze nieuwe dienst, een nieuwe Directie moest benoemd worden. Er kwam een directeur, een onder-directeur met elk hun eigen secretaresse. Die hadden een bureeloverste nodig. En toen stelde men vast dat er dringend een personeels-chef nodig was, met de nodige bezetting in diens secretariaat. Uiteindelijk moest men vaststellen, dat de altijd uitdeinende subsidies niet meer volstonden, en men stelde een extern expertenbureau aan om naar de reden te zoeken. Die kwam tot de vaststelling, dat er moest bespaard worden op de personeelskosten. Toen dankte de Minister de kuisvouw af.

Denk daar eens over na, Mr. Tony Mary. U die Licentiaat Economische Wetenschappen bent : wat zou U de Minister geadviseerd hebben?  

-------------------------------------

Openbare omroep op leven en dood

03/03/11, 08u18

Met zijn uithaal naar de openbare omroep plaatste Woestijnvisbaas Wouter Vandenhaute zich in de aandikkende rij van VRT-critici. Tony Mary, gewezen gedelegeerd bestuurder van de VRT (2002-2006), daagt de politieke klasse uit kant te kiezen.

 Als men de Openbare Omroep niet wil beoordelen op zijn merites, is het beter hem nu te verkopen in plaats van hem langzaam te laten sterven.

In 1995 lag de VRT op apegapen. De vraag werd gesteld of een openbare omroep nog wel zin had. Gelukkig was het antwoord positief. De VRT heeft dan gelukkig twee visionaire voogdijministers gekend. Eric Van Rompuy (CD&V) begreep dat het huis onafhankelijk moest worden van de politiek en liet de mediadecreten stemmen die dat mogelijk maakten.

Dirk Van Mechelen (Open Vld) voorzag de komst van de digitale wereld en stipuleerde in 1999 een traject voor Vlaanderen, met een eminente rol voor de VRT. Hij werd weggehoond maar het digitale Vlaanderen en in het bijzonder de commerciële zenders en de telecommunicatiebedrijven hebben veel aan zijn koppigheid te danken.

Als CEO hebben Bert De Graeve en ik de plannen van Van Rompuy en Van Mechelen uitgevoerd en de medewerkers herwonnen hun trots. Er kwam een echte bedrijfsstructuur en de VRT werd een leider op gebied van digitale ontwikkeling. Met een van de kleinste budgetten ontwikkelde de VRT zich tot een van de beste openbare omroepen van Europa. Het lelijke eendje werd een fiere zwaan. En toen begonnen de problemen.

Warrig beslissingsproces
Vreemde krachten traden in werking. Het succes was niet gegund. De rol, de werking en de financiering van de VRT werden in vraag gesteld, op aandringen van de commerciële concurrenten, daarin gesteund door een deel van het politieke personeel - dat toevallig dikwijls afkomstig was uit West-Vlaanderen.
In 2006 trok minister Bourgeois (N-VA) de politieke onafhankelijkheid van de VRT in twijfel. De decreten werden aangepast. De openbare omroep kreeg te veel centen, zo luidde de makkelijke kritiek. De nieuwe beheersovereenkomst werd bij nacht en ontij vastgelegd, zonder dat de VRT-top - bestuursraad en afgevaardigd bestuurder - echt gehoord werden. In oktober 2006 trad eveneens een nieuw management aan dat "de problemen met het vorige moest oplossen".

Vandaag zie ik de VRT opnieuw in zwaar weer terechtkomen. De stroom van negatieve nieuwsberichten liegt er niet om. Wat loopt er verkeerd, is de vraag. De visie die tot 2006 ontwikkeld en geïmplementeerd was, is niet goed - zegt men. Kan misschien waar zijn, maar niemand heeft vandaag een nieuwe visie ontwikkeld die aangeeft wat de opdracht van de Vlaamse openbare omroep dan wél moet zijn, en hoe die omroep zich in de samenleving situeert. Zo is de VRT een schip geworden dat niet langer een duidelijke koers vaart, met alle gevolgen van dien. (Gelukkig blijven de VRT-medewerkers getuigen van grote zin voor civil service.)

De organisatie die in 2006 ontwikkeld werd is niet goed - zegt men. De voorgestelde organisatie werd inderdaad maar half geïmplementeerd met onduidelijke bevoegdheden en een langdurend, complex en warrig beslissingsproces tot gevolg. Die onduidelijkheid is voelbaar in de manier waarop de VRT bestuurd wordt. De vorige gedelegeerd bestuurder heeft daar weinig of niets aan gedaan. Soms lijkt de VRT een stuurloos schip.

De samenwerking met Woestijnvis is concurrentieverstorend en is vooral één partij ten goede gekomen - zegt men. Maar de samenwerking tussen VRT en Woestijnvis is heilzaam geweest voor het hele medialandschap. Ze heeft de creativiteit van onze Vlaamse televisie-industrie een boost gegeven. De kritiek van Woestijnvis op de openbare omroep is om die reden onaanvaardbaar - zonder VRT geen Woestijnvis, toen niet en nu niet. Er moet een samenwerkingsmodel gevonden worden waar beide partijen en de beeldindustrie zich in kunnen vinden. Een echte publiek private samenwerking (PPS) onder gelijkgezinden kan hier de oplossing zijn.

Concurrentieverstorend
De VRT heet ook op zichzelf "concurrentieverstorend" te zijn. Het succes blijft sommigen op de zenuwen werken. Te pas en te onpas worden ballonnetjes opgelaten en nieuwe beperkingen gesuggereerd. Een onaanvaardbare mediaconcentratie, zo al niet de jure dan in elk geval de facto, leidt ertoe dat sommige mediabedrijven de politiek in hun greep houden. De collusie tussen politiek en die bedrijven is onaanvaardbaar en heeft een negatief effect op de mogelijkheden die de VRT krijgt.

Om de VRT weer zijn rol te laten spelen in de Vlaamse samenleving is het tijd dat onze politici de moed opbrengen om te bepalen waar het naartoe moet met onze openbare omroep. De nieuwe beheersovereenkomst biedt hiertoe de kans. Hoorzittingen waar iedereen zijn zeg mag komen doen, leiden alvast nergens toe. De mediacommissie was vorige vrijdag een heuse praatbarak en het beste bewijs dat deze methode niet werkt. Nee, het zijn de politici die voor één keer hun rol als makers van de samenleving moeten vervullen in plaats van grootste gemene deler van de publieke opinie te willen zijn of, erger, het advies van de concurrenten van de VRT of zijn leveranciers als de enige waarheid beschouwen.

Huidig mediaminister Lieten (sp.a) heeft nog niet te veel gezegd over waar ze naartoe wil. Wat mij betreft heeft ze geen heldere koers bepaald. Als socialistisch minister en zelfverklaard VRT-supporter moet ze nu ingaan tegen het tij en de rol van onze openbare omroep vastleggen en promoten - tegen de commerciële zenders in als het moet. Maar dat vraagt moed, en is er die nog? Als men de openbare omroep niet wil beoordelen op zijn merites, is het beter hem nu te verkopen (er is nog veel geld te verdienen) in plaats van hem langzaam te laten sterven. Maar wie het Italiaanse model naar Vlaanderen wil halen mag dat luidop zeggen.
Te vaak wordt de VRT als een commerciële (stoor)zender beschouwd, te weinig als een element van maatschappelijk beleid. De VRT kan en moet een rol spelen op gebied van cultuur, de promotie van onze taal, het bereiken van alle bevolkingsgroepen, het onderwijs, de verdere uitbreiding van onze al succesvolle beeldindustrie, het handhaven en optillen van de kwaliteitsnorm en het ontwikkelen van nieuwe initiatieven.

Men mag nooit vergeten dat het Vlaamse medialandschap er zonder het leiderschap van de VRT helemaal anders zou hebben uitgezien. De openbare omroep heeft er mee voor gezorgd heeft dat het medialandschap in Vlaanderen toonaangevend is in Europa.

Dat behouden is een verantwoordelijkheid van alle betrokkenen en in het bijzonder van onze politici. Ik hoop dat ze zich dit realiseren. Anders wachten ons Italiaanse toestanden en wie wil zo'n tv?