Het gebeurt slechts zelden, dat leugens zo vlot aanwijsbaar zijn, dan in Le Standaer, daarbij dapper bijgebeend door ons aller kampioen-liegebeest: de BRT.
We wisten al lang dat de gazet n verlept oud spook geworden was, in hetzelfde bedje ziek als LLB, maar dat het zo erg was, dat ze zich zo gemakkelijk lieten betrappen, wel, dat is nieuw.De nood moet hen hoog zitten!
From the desk of Ernest Baert on Sat, 2008-10-11 22:49
Opnieuw een prachtig voorbeeld van selectief rapporteren door DS. Ditmaal over het misbruik dat Sarah Palin zou gemaakt hebben van haar positie als goeverneur van Alaska toen ze volgens een rapport van een onderzoeker, Steve Branchflower, een politiechef - ene Monegan - zou ontslaan hebben omdat hij zou geweigerd hebben een ondergeschikte - ene Wooten - te ontslaan die ook in een vechtscheiding met een familielid van Palin verwikkeld was.
Hoewel de conclusie van onderzoeker Steve Branchflower omstreden zijn, vond DS het eens te meer niet nodig om de titel tussen aanhalingstekens te plaatsen.
Maar meer interessant is wat DS vergeet te vermelden :
- Sarah Palin abused her power - Monegan's refusal to fire Wooten was not sole reason for his dismissal, but a contributing factor - Sarah Palin's acted within her rights as Governor of Alaska
Van de drie punten vermeldt DS er alleen het eerste en laat dus haar lezers volledig in het donker.
De Standaard:
"Sarah Palin misbruikte macht in Alaska JUNEAU - Sarh Palin, de runningmate van de republikeinse kandidaat John McCain, heeft haar macht misbruikt toen ze gouverneur was in Alaska. Dit is de conclusie van een parlementair onderzoek dat vrijdag publiek is gemaakt. De Wetgevende Raad van Alaska heeft in een 263 pagina's tellend rapport en na 6 uur beraadslagen achter gesloten deuren beslist dat Palin schuldig is aan het misbruiken van de ethische rechtsregels van de staat. 'Gouverneur Sarah Palin heeft haar macht misbruikt en haar etisch statuut als uitvoerende macht geschonden'. Palin is het onderwerp van een officiële parlementair onderzoek, genaamd 'Troopergate'. Het onderzoek werd opgestart nog voor ze door de Republikeinse senator en presidentskandidaat John McCain werd gekozen als running mate. In 'Troopergate' wordt Palin ervan verdacht op 11 juli de politiechef van Alaska de laan te hebben uitgestuurd omdat die had geweigerd zelf een politieagent ('trooper') te ontslaan die haar ex-schoonbroer was. Die man was in een bittere echtscheidingstrijd verwikkeld met de zuster van Sarah Palin."
De vrt :
De vrt doet het beter dan DS en vermeldt eveneens het derde punt van het rapport, namelijk dat Palin "niet de wet heeft overtreden", alhoewel dit veel minder ver gaat dan "acted within her rights as governor" zoals de BBC beschrijft.
"De Wetgevende Raad van Alaska heeft in een 263 pagina's tellend rapport en na 6 uur beraadslagen achter gesloten deuren beslist dat Palin schuldig is aan het misbruiken van de ethische rechtsregels van de staat. De conclusie van het rapport is wel dat Palin de wet niet heeft overtreden.Palin is het onderwerp van een officieel parlementair onderzoek, "Troopergate". Het onderzoek werd opgestart nog voor ze door John McCain werd gekozen als running mate.In "Troopergate" wordt Palin ervan verdacht op 11 juli de politiechef van Alaska te hebben ontslagen omdat die had geweigerd een politieagent te ontslaan.Die agent was haar ex-schoonbroer. De man was in een bittere echtscheidingsstrijd verwikkeld met de zus van Sarah Palin."
Het artikel van DS is gebaseerd op Associated Press, maar DS vergeet wel ondermeer te vermelden dat volgens Associated Press:
"Wooten had been in hot water before Palin became governor over allegations that he illegally shot a moose, drank beer in a patrol car and used a Taser on his stepson. The Palins said they feared for their family's safety after Wooten made threats against them"
Met andere woorden, in een normaal land, waar politiepersoneel kan ontslagen worden voor wangedrag, zou Wooten kunnen ontslagen zijn zonder in een vechtscheiding verwikkeld te zijn met een famlielid van Palin.
Geen enkel van deze nuances is te vinden in het artikel van DS.
Geen wonder, met zulk een constante selectieve rapportages door de media zoals DS dat 80% van Europeanen hoopt dat Obama de verkiezing wint.
De drie letters V M O hebben eens de stormklok geluid over Vlaanderen. Ze wenkten in goud en vuur aan de horizon, want zij waren de voorbode van de gebalde vuist, die eindelijk alle onrecht aan Vlaanderen aangedaan, zou wreken. Daar zijn wij, goede Vlamingen, van overtuigd. Maar de lauwen, de onbeslisten en de andersdenkenden moeten er regelmatig aan herinnerd worden. Wij kunnen, ieder voor zich, de boodschap nooit genoeg helpen verspreiden. Zelfs al is er maar één zieltje dat we kunnen overtuigen, dan nog is onze missie gelukt.
Deze roemrijke bladzijden uit de Vlaamse ontvoogdingsstrijd mogen nooit worden vergeten, allerminst niet de geslaagde wurgpoging er van door de belse onstaat. Die zag natuurlijk in de VMO een privé militie , want als men een hond wil slaan .Het spreekt du vanzelf dat, zo gauw ik onderstaand artikel ontdekte bij collegahttp://blog.seniorennet.be/vlaanderen_vrij/,ik vierklauwens te paardgesprongen ben, zoals Willem van Saeftinge, de man die op priesterkleren droeg het pantser zwaar, om spoorslagts nog naar Groeninge te ijlen, om daar deel te nemen aan het aftroeven der Leliaerts.
Eigenaardige gedachtensprong, zult U zeggen? Inderdaad. Maar dat komt omdat ik mij al een paar dagen verlustig in een klein boekje (dank voor de suggestie, lieve Palleter-mensen) vertaald uit het Latijn: Gentse Annalen. Dat is, vanwege die onbekende eigentijdse (1309-1312) monnik niet alleen zuiver objectief journalistenwerk(dat onopgesmukt tot ons is kunnen komen), maar gans het verhaal, voorbereiding en achtergronden is de getrouwe weergave van wat in onze dagen aan het gebeuren is. Alleen de namen van de hoofdrolspelers dienen te worden gewijzigd. U vindt er de Maingains, de Reynders, met dezelfde trukendoos als nu, de Letermes, de Dewevers, de Dewinters mert hun onderlinge twisten, in dezelfde situatie als nu, tegen. Ik kom daarop terug, zo gauw ik de veel te lange Voorwoorden en de Ten geleides heb verteerd. De monnik, die met engelengeduld zijn verhaal bij elkaar gesprokkeld heeft in de toenmalige wereldtaal, zou, moest men zijn naam kennen, volgens mij mogen uitgeroepen worden tot patroonheilige van de bloggers. In de eenzaamheid van zijn cel, uit pure waarheidsliefde, gewoon de feiten registreren, om ze over te maken aan het nageslacht en als Vader Abt het een beetje begreep, laten kopiëren door miniaturisten om te verspreiden over de ganse beschaafde wereld De waarheid, niets dan de waarheid, en geheel de waarheid. Zo helpe mij God!
Wim Maes en zijn VMO hebben een grote en belangrijke rol gespeeld in de Vlaamse Beweging. Veertig jaar na het plotseling overlijden van VMO-leider Wim Maes organiseert Voorpost een sobere herdenking om eer te betuigen aan deze idealist. En een idealist dat was hij. Ik herinner me nog dat hem een verkiesbare plaats werd aangeboden door de toenmalige nog Vlaamse Volksunie, hij weigerde met de woorden 'ik wil vrij en met ongebonden handen strijden voor Vlaanderen. Tevens is deze herdenking een gelegenheid om de huidige generatie militanten een beeld te geven van hoe het er toen aan toe ging.
Programma: Zondag 12 oktober
13u45: samenkomst aan de ingang van het kerkhof aan de Miksebaan, Brasschaat.
Korte boodschap door Bob Maes, stichter van de VMO. Neerleggen van bloemen. Voordracht door Eric Verstraete. Groet aan het graf.
15u00: Herdenking van Wim Maes in het GIB, Door Verstraetelei 50, Brasschaat. 'Wim Maes en zij VMO' door Rob Verreycken Voordracht door Erik Verstraete 'Actie vroeger en nu' door Luc Vermeulen VMO-lied.
Documenten, foto's en krantenknipsels die in bruikleen zijn gegeven door oud VMO-leden, zorgen voor een boeiende tentoonstelling
Na het officiële gedeelte kunnen de VMO'ers tussen pot en pint oude herinneringen ophalen, en de jonge militanten van nu zullen zonder twijfel straffe verhalen ten gehore krijgen.
Gisteren had ik het hier over het Galgenlied van ene zekere Bert Peleman, wat grandioos verkeerd bleek te zijn. Dank dus aan die enkele lieve vrienden die mij daarvoor aan de oren trokken. Komaan, kom mee op mijn staantje (1), ik fiets U richting oplossing.
De dichter van het onvolprezen Galgenlied, dat thans, na meer dan 60 jaar op de achtergrond geraakt te zijn (thans weer op de voorgrond met een profetische bijklank, denk aan de nakende omgekeerde repressie eenmaal het bels juk is afgeworpen) is de onvergetelijke Vlaamse bard KAREL VERTOMMEN (1907-1991)
Toen ik, op golven van geestdrift, gisteren aan het schrijven was over Barbertje die moest hangen voelde ik mijn eigen twijfel groeien toen Bert Peleman mij als auteur van dat Galgenlied voor de geest kwam. Waarschijnlijk wegens mijn meer emotionele kant, waardoor zijn naam gewoon vooraan in mijn herinnering moet zijn blijven hangen. Toen ik mij wilde overtuigen(zeer gemakkelijk omdat al mijn geliefkoosde gedichten opgeslagen zijn in een aparte map) bleek niet de zetduivel, maar de computerduivel mij dat te beletten. Map niettoegankelijk voor onbevoegden, kreeg ik te lezen. Al mijn onmogelijk gepruts, ja zelfs al mijn smeek- en schietgebeden bleken vruchteloos, en dus moet ik ten einde raad om raad naar Massimiliano, maar om de hulpschermen af te lezen,
Massimiliano no capito Ollandese..
Massimiliano , ons computerventje, is het smal zwart duiveltje-doet-al in deze landelijke gemeente, die kan doorgaan voor de tweelingbroer van de gevierde acteur uit de wereldberoemde succesfilm La Dolce Vita, hier opgenomen in het nabije Arezzo. n Bewegelijke, geboren clown, met een spraakwaterval van Italiaanse volzinnen als van prima donna in de Scala di Milano. Hoe dat van die ontoegankelijke mappa uitgelegd (ik) en opgelost (hij) krijgen is een zaak voor domani , doppo domani of, wat nog meest waarschijnlijk is, voor piu tardi..Plus tard, in Franchese .
Dus ben ik maar voortgegaan (verkeerd!) op mijn lange termijn geheugen. Met als ongewild maar gunstig neveneffect, dat Bert Peleman, en diens verdiensten voor Vlaanderen, nog even in herinnering werden gebracht.
***********************
(1)Even halt houden bij het fietsonderdeel srtaantje, woordje dat waarschijnlijk het meest populair is in West Vlaanderen. Iemand meenemen op een (heren-)fiets kan op twee manieren: vooraan, in amazone-zit, op de buis, tussen de weerszij op en neer pompende knieën, op de buzze,of achteraan, op de bagagedrager, op het staantje. Met dank aan die andere West Vlaming, die deze morgen dat lang vergeten dialectwoord gebruikte op zijn blog. Hij draaide bij mij als het ware een schakelaar om, die het licht aanknipte op mijn verste lang vergetenjeugdherinneringen .
Ik maak van de gelegenheid gebruik om niet één lans, maar meerdere lansen te breken, voor de dialectspraak. Wie zei er ook weer De Vlamsche tale is wonderzoet, voor wie heur geen geweld en doet
Ons aller lichtbaken en leidsman Marc Grammens trok in Journaal onlangs onnodighard van leer tegen de lessen Brugs dialect die blijkbaar georganiseerd worden ten behoeve van anderstaligen, zelfs ten behoeve van Algemeen-Beschaafd-Nederlands-sprekenden, die in hun omgang met de Bruggelingen maar al te dikwijls voor aap denken te staan.
De cursisten die ik aan het werk zag op TV vonden dat taalbad 1° absoluut noodzakelijk, 2° amusant, misschien ook om reden van de charmante leerkracht, maar 3° uiterst ingewikkeld en moeilijk, 4° qua klankrijkdom niet en door niets te evenaren. Applaus!
En dat wordt dan hier neergeschreven door iemand die, in lang vervlogen dagen, toen ik hakkelde, ongeriefd van woorden, enz .in het Sint Vincentiuscollege (Ieper), toen Yves LTRM nog in pisdoeken rondliep (had dat beter blijven doen, dan was Vlaanderen veel nattigheid bespaard gebleven!), met scha en schand en wisselend succes, de ABN-kernen in de Provincie hielp boven de doopvont houden. De landelijke voortrekker was toen een bezielend studentenleider, een zekere Wilfried Martens, later bekend en berucht geworden als ouaarde ouielfriede en vriend des Konings (Boudewijn I de Gezalfde). Och ja, allemaal een half mensenleven geleden.
Toch ben ik fier, in de nazomer van het leven, tot de taal van mijn moeder, mijn moedertaal, terug te zijn gekomen in het dagelijks leven. Mijn kinderen zijn elders gevestigd in Vlaanderen, zonder dat iemand maar kan vermoeden waar ooit hun wiegje stond. Wat niet gezegd kan worden van de kleinkinderen. Onze Vlaamse vrienden hier op bezoek (Franstaligen zijn ook welkom, zelfs zij die niet welkom zijn, zoals Godfried Bomans zei) komen van aan t Zeetje en meestal van het Antwerpse. We spreken iedere keer, bij t begin van elke ontmoeting, automatisch AN. Naarmate de gezelligheid stijgt, is iedereen, even automatisch, overgeschakeld naar elk de eigen moerstaal. Geen ondertiteling nodig.
Hij is dus iemand van wie men (voorlopig toch, maar wacht tot de Advocaten van het bedrogen Volk hem hebben uitgebeend)niet manifest kan zeggen dat hij onschuldig is. Dat is de omfloerste maar correcte omschrijving door onze goede vriend
als hij met daverende welsprekendheid de windhaan-uitspraken van de Keizer Karel van Berlare tegen het licht houdt. Het ware licht dan. Want Kareltje De Gucht ziet dikwijls vele lichtjes, om niet te zeggen al de sterren van de regenboog.Het leven voor hem is als een kerstboom, versierd met vele kaarsjes en grote blinkende blauwe bollen. Dat deze genius zijn Max Havelaar niet meer woordelijk kan citeren, mag hem niet ten kwade duiden, zijn jeugdige leeftijd immers laat vermoeden dat zijn opvoeding reeds de sporen draagt vanhet vroege Mei 68 Neo-Marxcisme.
Ik heb, zoals Meester Guido Gezellle, in Dien Avond en die Rose menig stond gesleten en genoten van de stille pracht van het betoog van
zijnde het stukje van 7 oktober 2008(onvertaalbare titel) van dit kleine schilderijtje. Het is met een innig gevoel van herkenning naar het gedicht van Bert Peleman over de 3 rechters die op het einde van het verhaal (en stom bauwde de winterse bossen in koor ) werden opgeknoopt, dat ik onderstaande passage overneem.
Gerechtsdienaar Mynheer de rechter, daar is de man die Barbertje vermoord heeft. Rechter Die man moet hangen. Hoe heeft hy dat aangelegd? Gerechtsdienaar Hy heeft haar in kleine stukjes gesneden, en ingezouten. Rechter Daaraan heeft hy zeer verkeerd gedaan. Hy moet hangen. Lothario Rechter, ik heb Barbertje niet vermoord! Ik heb haar gevoed en gekleed en verzorgd. Er zyn getuigen die verklaren zullen dat ik 'n goed mensch ben, en geen moordenaar. Rechter Man, ge moet hangen! Ge verzwaart uw misdaad door eigenwaan. Het past niet aan iemand die... van iets beschuldigd is, zich voor 'n goed mensch te houden. Lothario Maar, rechter, er zyn getuigen die het zullen bevestigen. En daar ik nu beschuldigd ben van moord... Rechter Ge moet hangen! Ge hebt Barbertje stukgesneden, ingezouten, en zyt ingenomen met uzelf... drie kapitale delikten! Wie zyt ge, vrouwtje? Vrouwtje Ik ben Barbertje. Lothario Goddank! Rechter, ge ziet dat ik haar niet vermoord heb! Rechter Hm... ja...zoo! Maar het inzouten? Barbertje Neen, rechter, hy heeft me niet ingezouten. Hy heeft my integendeel veel goeds gedaan. Hy is 'n edel mensch! Lothario Ge hoort het, rechter, ze zegt dat ik 'n goed mensch ben. Rechter Hm... het derde punt blyft dus bestaan. Gerechtsdienaar, voer dien man weg, hy moet hangen. Hy is schuldig aan eigenwaan. Griffier, citeer in de praemissen de jurisprudentie van Lessing's patriarch.
Kijk, dat zijn zo van die verrassingen, die verrassing zijn gewoon omdat ze niet elke dag voorkomen (!).En wat n verademing op de website van Björn Roose terecht te komen, om daar nog wat na te genieten van het gratis roskammen van Zwalpei Verstrepen.
Voor wie het woord zwalp-ei niet kent, verwijs ik naar het beeld van een toom piepkuikens rond de moederkloek in het nest, waartussen, eenzaam en bevuild, een bebroed maar niet bevrucht ei de 23 dagen broedtijd heeft uitgezweet, en waar geen kiekske tot leven werd gewekt .Dergelijk ei is dus bijlange niet hetzelfde als een gewoon bedorven ei uit de supermarkt, met die al zeer typische stinkgeur van rottende zwavel. Bij die gewone stinkgeur moet namelijk de dagenlange broedwarmte van de moederkloek worden bijgeteld. Ik denk dat iedereen zich kan voorstellen, hoe, in de kleine besloten ruimte van de eierschaal, een bedorven inhoud dagenlang opgewarmd, bij het vrijkomen, zich in de neusgaten wentelt erger dan de lijkreuk van een rottend lichaam dat wekenlang in de zomerwarmte is blijven rondslingeren in open lucht.
Voor die éné keer moet ik De Gucht gelijk geven, als die het heeft over de lichaamstaal van iemand. Vandaar de bedenking: die Verstrepen? Dat is een zwalpei!
Synoniem in het West-Vlaams scheldwoordenboek voor zwalpei, is ook een wiestergaai, of een taarteklaai maar die woorden hebben een mindere pejoratieve bijklank, en zijn daardoor veel te precieus om te passen bij die Verstrepen.
Hier laat ik Björn Roose aan het woord op zijn eigen blog, waarop ik mij verplicht voelde te reageren:
Anoniem zei...
Proficiat, jonge man, even zo goed met Uw verjaardag als met Uw telweerk. Met de jaren zult U waarschijnlijk steeds minder CIJFERS willen vermelden. Ikzelf proefondervindelijk vastgesteld aan.., precies het dubbele van Uw cijfer. Ik reageer op verjaardagen nooit danig enthousiast, zoals U ziet, maar deze keer maak ik graag een uitzondering, om U proficiat te wensen met Uw daadkracht voor de Goede Zaak. Hopelijk duurt het niet tot U mijn jaren hebt, vooraleer U de vrijheidsklokken kunt horen luiden. Maar dan moeten er meer kerels van Uw gehalte de strijd eindelijk 'uit 't goetens' durven aangaan. Deze uitdrukking 'uit 't goetens' is W-Vl en krek het tegengestelde van 'voor de leute'. En 'uit 't goetens' kan zwak bedoeld zijn, mar ook ijzersterk en tot het bittere einde. Ik bedoel dus wel dit laatste.
Ja, sorry, beste Björn, het was in geen geval de bedoeling om anoniem te reageren. De werkwijze om te posten scheen mij (slechtziende als ik ben) nogal ingewikkeld te zijn. Googelen is niet mijn sterkste zijde. De volgende keer staat het er, met open vizier. Digitalia. Als het moet zelfs met mijn (enig) E-mailadres er bij. Want door al die aliassen moet de SV (Staatsvuiligheid) wel de indruk krijgen dat we allemaal kakschoolmannekens (pardon!) zijn. Akkoord, ik heb wel makkelijk praten. Want woon zo niet direct in de geburen. Ook ben ik van niemand afhankelijk. Niemand zal mijn banden plat zetten, mijn auto in de fik steken of mij een pak rammel verkopen. Of erger, allemaal zaken uit de voorraad van onze achtbare politieke tegenpolen, en ander links langharig tuig of geitenwollen sokkendragers. Om nog maar te zwijgen van de hangjongeren, of andere kansarmen.
Als ik al eens rondwandel in Antwerpen, Gent, Mechelen, Oudenaarde, Brugge, op bezoek bij vrienden of familieleden, of weet ik veel; altijd is er één of twee gezonde herdershonden (elk circa 50 Kgr) in mijn nabijheid Kleuren? Zwart & blond. Net als 2 Vlaamse Leeuwen. Even schrikwekkend van uitzicht, maar even tam. Ze vervangen grotendeels mijn zwakke ogen. Het zijn dus ook volleerde knuffelberen maar dat is ze niet aan te zien. Altijd belust op een partijtje stoeien, de schatjes. Wij ontmoeten elkaar ergens in de straat? Fantastico! Maar wacht met Uw handdruk, tot U van mij toestemming hebt gekregen even over hun koppeke te aaien. Eerst hondje begroeten, dan pas baasje. Kwestie van Uw en hun prioriteiten te kennen.
Want ja, die streling over hun koppeke staat gelijk met een niet-aanvalspact en een bilateraal akkoord voor wederzijdse bijstand. Geldt zolang U in de geburen blijft. Goed om weten is, dat Nero en César, want zo heten ze, instinctief aangeboren racistische neigingen hebben, die, zolang ze onder commando staan, echt ongevaarlijk zijn. Scooters in de straat zijn hun geliefkoosde jachtbuit, want dat oefenen ze dagdagelijks in onze tuin, die paalt aan een druk bereden landelijk wegeltje .Het houdt ze fit en gezond. Een bijna zelfde plaatje ziet U, als U de weblog van Vriend Fré opent. Ik bedoel niet de man op de foto. Wel het bakbeest er naast.
Zoals U ziet, is, met spijt in het hart, noch Brussel noch Antwerpen vermeld in mijn heimwee-steden. Ze lijken me meer op bepaalde overzeese mediterrane landen dan de oorspronkelijke landen zelf. Voorbeeld. Kortrijk, voorheen betere, maar thans volkse wijk, vrijdagnamiddag, niemand op straat rond dat uur. Men weet, vrijdaggebed en niemand die graag kwebbel heeft. Kortrijkzanen kennen hun les: vooral niet kijken, door lopen en blikken neerwaarts. De wijk is van hen, maar niemand spreekt het uit. De ganse omgeving heeft in een kwartier tijd meer weg van Mekka/Medina dan van de Groeningestede. Ze komen van overal, uit alle zijstraten, onderweg naar de moskee voor het vrijdaggebed. Tabbaarden, sluiers en tulbanden: bij honderdtallen, dreigend en gehaast. Volwassenen en kinderen. Moeders met een tros kleine kinderen rond hun rokken. Oliesjeiks en Prinsen uit Duizend en Een Nacht.. Gammele autowrakken en blinkende sleeën. En scooters, in alle maten en kleuren. In lege straten, en onder een onheilspellende stilte, deuren en vensters gesloten. Plantsoen en plein rond de St Janskerk? Ja een grondige reinigingsbeurt achteraf zou welkom zijn. En - begrijpe wie kan - de Bisschop van Brugge, als dom-onnozele trofee gezeten aan de Suikerfeesttafel na de Ramadam, die door woord en zalvend gebaar, de barbaarsheid monkelend goedkeurt.
Op die man moeten we niet rekenen voor de Reconquista!
Van harte bedankt voor de wensen én de complimenten.
De uitdrukking "uit 't goetens" kende ik trouwens niet, wat spijtig is aangezien het mij een échte dialectische uitdrukking lijkt te zijn en niet een of andere verbastering van ons Algemeen Nederlands.
Het feit dat u ook op uw tweeënzeventigste nog steeds de goede zaak dient, verdient mijns inziens eveneens applaus, al hoop ik ook niet het droeve lot van alle vorige generaties Vlaamsgezinden te moeten ondergaan door in een nog immer onvrij Vlaanderen te moeten sterven.
Laat ons hopen dat ook u het vrije Vlaanderen nog mag meemaken (ik wens u een lang leven en België een kort), al is het, zoals de Vader des Vaderlands al wist, niet nodig te hopen om te ondernemen, noch te slagen om te volharden.
En zo kwam ik bij Alexandra Colen en Zwalpei Verstrepen terecht (nog altijd op de weblog van Björn Roose)
Digitalia zei
Die Verstrepen is een ZWALPEI. Is deze keer geen W Vl. Zie Google. Waarom nog veel woorden vuil maken aan een zwalpei? Als de schaal breekt, stinkt een zwalpei uren ver tegen de wind.
Vraag: spreek nooit meer van die Jürgen Verstrepen, maar van Zwalpei Verstrepen. Is niet eens beledigend, maar integendeel de zuivere waarheid.
Alexandra Colen over Jurgen Verstrepen
Verstrepen relativeert waarden en tradities: alles moet kunnen, alles moet mogen. Dat is niet libertijns, maar gewoon cynisch. Wat mij betreft, hij doet wat hij niet laten kan, maar mag ik hem alsjeblieft een seksist noemen als hij zijn website versiert met naakte of schaars geklede vrouwen ? De vrouw als lustobject, is dat de koers die we willen varen ? Maar als ik zoiets opmerk, word ik bespot of ben ik onverdraagzaam. Dat vind ik te gemakkelijk, zeker in het geval van iemand als Verstrepen die zich profileert als de grote behoeder van de vrije meningsuiting. Geen idee of het citaat klopt, maar LDDer Jurgen Verstrepen brengt het in iedergeval zo in zijn boekje Zwart op Wit. Ik kan Alexandra Colen desbetreffend inieder geval moeilijk ongelijk geven
Nog altijd blijven de grote jongens van de grote pers Oost Indisch doof over de wortels van de hypotheekcrisis die in de USA volledig, en voor jaren, is ontspoord, dank zij de verlichte linkse geesten van 30 jaar terug. Die blijven maar kappen op het kapitalisme, dat mislukt zou zijn. Typisch voor zulke lieden. Altijd naast de kwestie redeneren, om nooit hun eigen ongelijk te moeten toegeven .
Hieronder weer een doordringend stukje, dat zeker zand in de raderen zou strooien, moest het besproken worden in een van hun linkse en/of liberale denktanks
Door 'goed bedoelde' wetten en door een ruim geldbeleid van de Fed.
De duizenden hypothecaire wanbetalingen en inbeslagnames in de "subprime" huizenmarkt (dwz. de markt van niet-kredietwaardige hypotheeknemers) zijn het directe gevolg van dertig jaar overheidsbeleid dat banken verplichtte om slechte leningen te verstrekken. Het gaat hier over de Community Reinvestment Act (CRA) van 1977 die banken dwingt om leningen te verstrekken aan mensen met een laag inkomen en aan wat de voorstanders van die wet omschrijven als "gekleurde gemeenschappen", aan wie die banken nooit kredieten zouden verstrekken op basis van zuiver economische criteria.
De oorspronkelijke lobbyisten voor de CRA waren de radicale linksen die de regering Carter steunden en hiervoor dikwijls beloond werden met overheidstoelagen en wetten, zoals de CRA, die hen bevoordeelden. Tot die lobbyisten behoorden ook diverse zogenaamde "buurtorganisaties," zoals "ACORN" (Association of Community Organizations for Reform Now). Deze organisaties beweren dat voor meer dan 1 biljoen dollar aan CRA-leningen werd verstrekt, alhoewel niemand de omvang precies blijkt te kennen. Een stafmedewerker van het Amerikaanse Senate Banking Committee vertelde me zo'n tien jaar geleden dat voor minstens 100 miljard dollar aan zulke leningen werd verstrekt tijdens de eerste twintig jaar na het in werking treden van de wet.
De zogenaamde "gemeenschapsgroepen" zoals ACORN halen voordeel uit de CRA door een proces dat lijkt op gelegaliseerde afpersing. Op de naleving van de CRA wordt toegezien door vier federale overheidsbureaucratieën: de Centrale Bank, de Comptroller of the Currency, de Office of Thrift Supervision en de Federal Deposit Insurance Corporation. De wet is zo opgesteld dat gelijk welke fusie van banken, uitbreiding van een afdeling of oprichting van een nieuwe afdeling uitgesteld of verboden kan worden door elk van deze vier bureaucratieën als een CRA-"protest" wordt aangetekend door een "gemeenschapsgroep." Dit kan banken grote sommen geld kosten en de "gemeenschapsgroepen" beseffen dit heel goed. Het is hun hefboom. Ze gebruiken deze hefboom om van de banken miljoenen dollars los te krijgen en hen te doen beloven een bepaalde hoeveelheid slechte leningen te verstrekken in hun gemeenschappen.
Een zekere Bruce Marks werd het afgelopen decennium erg berucht voor het onder druk zetten van banken om letterlijk miljarden dollars opzij te leggen voor zijn organisatie, de "Neighborhood Assistance Corporation of America." Ooit pochte hij tegen de New York Times dat hij toezeggingen "verworven" had voor een totaalbedrag van 3,8 miljard dollar aan leningen van Bank of America, First Union Corporation en Fleet Financial Group. En dan gaat het hier slechts over één enkele "gemeenschapsgroep," werkzaam in één stad - Boston.
Voor de banken is het kiezen tussen de pest en de cholera. Als ze zich schikken naar de CRA, dan weten ze dat ze meer wanbetalingen te incasseren zullen krijgen. Doen ze dat niet, dan kijken ze tegen financiële boetes aan en, erger nog, hun plannen voor fusies, uitbreidingen van afdelingen, enz. kunnen geblokkeerd worden door CRA-protestanten, hetgeen grote ondernemingen zoals Bank of America miljarden dollars kan kosten. Zoals de meeste bedrijven zijn ze grotendeels bezweken en hebben ze zich overgegeven aan hun bureaucratische meesters.
Bijgevolg werden banken overal in Amerika gedwongen om slechte leningen in portefeuille te nemen, eufemistisch "subprime" [net-niet-eerste-klas] leningen genoemd. Om zichzelf te compenseren voor het hogere risico bij dit soort leningen hebben vele kredietverstrekkers de bijkomende kosten voor hypothecaire leningen verhoogd. Dit is gewoonweg een indirecte manier om te doen wat banken altijd doen - en wat ze moeten doen om solvabel te blijven: effectief hogere interesten aanrekenen voor riskantere leningen.
"Maar dat is discriminatie!," klaagden de "gemeenschapsorganisaties." Dus op de ACORN website kan men de opschepperij lezen over hoe ze in talrijke staten wetten tegen "woekerleningen" hebben laten stemmen die dergelijke kosten onwettig maken, waardoor het de banken verboden wordt zichzelf te beschermen tegen het verhoogde risico bij het verplicht verstrekken van hypotheekleningen aan "subprime" ontleners.
Normaal zouden banken op dit soort wetten reageren door een kleiner aantal riskante leningen te verstrekken. Maar in dit geval worden banken door hun bureaucratische meesters verplicht tot het blijven verstrekken van marginale leningen. De wetten tegen de zogenaamde woekerleningen dwingen banken dus om de verliezen te slikken. Dit is ongetwijfeld één van de factoren die bijgedragen hebben tot de faillissementen van tientallen hypotheekbanken tijdens de laatste jaren.
Daarnaast is er ook nog de monetaire politiek van de Centrale Bank die de vastgoedzeepbel deed ontstaan, gekenmerkt door een spectaculaire escalatie van de vastgoedprijzen in elke Amerikaanse stad tijdens het afgelopen decennium. Dit veroorzaakte een bijkomend probleem voor de financiële instellingen die reeds te lijden hadden onder de CRA. Ze werden gedwongen een bepaalde hoeveelheid slechte leningen te verstrekken, maar wegens de door de Centrale Bank veroorzaakte explosie van de huizenprijzen waren duizenden subprime ontleners bijlange niet meer gekwalificeerd voor conventionele hypotheken, gebaseerd op hun inkomens.
De enige manier waarop deze ontleners zich konden kwalificeren voor hypotheekleningen (zelfs met het negeren van hun slechte krediethistorie) was door het afsluiten van leningen met variabele rente, waarvan sommige verbazingwekkend lage eerstejaarsrentes hadden in de buurt van 3 procent, en soms nog lager. Dit is wat grotendeels de subprime kredietcrisis heeft doen ontstaan - het onvermogen van duizenden subprime leners om hun afbetalingen te doen nu hun rentevoeten naar omhoog zijn bijgesteld. Dus de combinatie van het opleggen van de CRA door de Centrale Bank (met de hulp van politieke drukkingsgroepen zoals ACORN) en haar monetaire politiek na 9/11 in het algemeen zijn de oorzaken van het uiteenspatten van de vastgoedzeepbel en de "subprime" kredietcrisis. Verwacht nu echter niet hier iets over te lezen in de "mainstream media," die groepen zoals ACORN doorgaans zien als heldhaftige voorvechters van de armen, wetten zoals de CRA als antidiscriminatiewetten, en die alle schuld voor de kredietcrisis bij de hebzuchtige kapitalisten leggen, vooral bij de hypotheekmakelaars. Aangemoedigd door zulke verslaggeving heeft de hatelijke New Yorkse senator Charles Schumer federale wetgeving beloofd die deze makelaars nog harder gaat aanpakken, terwijl de regering Bush een indirecte reddingsoperatie voorstelt door de Federal Housing Administration de vele slechte "subprime" leningen te laten dekken. Dit zal aanleiding geven tot het ontstaan van wat economisten een "moral hazard" noemen, waardoor nog meer slechte leningen worden aangemoedigd. Elke bankier in Amerika zal graag leningen verstrekken (met hoge interesten) aan de minst kredietwaardige ontleners als hij denkt dat er niets kan misgaan, met de Federal Housing Administration die effectief garant staat voor de lening.
Thomas DiLorenzo
3 oktober 2008
Vertaling: Johan Branders
Origineel artikel: The Government-Created Subprime Mortgage Meltdown
Stilaan is een vele honderden jaren oud begrip weer aan het opduiken bij de goedmenende bevolking van het Avondland: de herovering op de Moren/Saracenen/Mohammedanen door de Spaanse Kruisvaarders. Toen waren die wilde horden opgerukt tot aan de voet van de Pyreneeën, klaar om Europa te vuur en te zwaard binnen te stormen. Toen eindelijk de onderlinge vetes in de koelkast konden worden gestopt, kon er werk gemaakt worden van de (gewelddadige) terugdringing.
Dat woord Reconquista is inderdaad beladen met bloed en tranen maar het wordt nu eindelijk van onder het stof gehaald, omdat hun geestelijke leiders de verweer-houding door de landen waar ze nu binnentrekken, overal het woord kruistochten zijn beginnen gebruiken. Die geestelijke leiders moeten dringend eens een paar uur geschiedenislessen volgen .Want voor de Christelijke Spaanse landen zou geen herovering nodig geweest zijn, moest eer niet eerder een verovering geschied zijn. Maar voor die logica staat geen enkele Arabische geest open.
geeft, op een eerder luimige toon, twee cassante voorbeelden van moslim-intolerantie; het eerste (Malta) is zeer reël, het tweede eerder futuristisch, omdat, KoninginBeatrix, nou ja, geen eeuwig leven geniet, en de moslims bovenal veel geduld kunnen aan de dag leggen.
Hierbij heb ik de eer u wederom op de hoogte te stellen van de zorgen en vage geruchten die er de afgelopen weken onder het personeel van de veiligheidsdiensten de ronde doen. De discussie over een aparte islamitische belasting, waarover ik u vorige maandgerapporteerd heb, is trouwens binnenskamers nog volstrekt niet afgerond. Het stemt tot grote voldoening dat ons rapport over dit onderwerp door velen als een pastiche of hoax werd beschouwd. Bepaalde vormen van geheimhouding zijn nergens voor nodig, betoog ik vaak tegen mijn collegas, en ja, ik heb gelijk, want ze geloven het toch niet. Maar terzake.
Afgezien van de ontmaskering van onze agent en collega Lemhauli (die inderdaad voor Nederland in Marokko spioneerde, maar dat is nu helaas verleden tijd) zijn de beeltenissen op de euromunten het gesprek van de dag. Het probleem hier is dat de nieuwe toetreders tot de EU, zoals Cyprus en Malta, wat minder gelijkmoedig over de islam denken dan de eurocraten in Brussel. Zo heeft Malta sinds het begin van dit jaar zijn eigen euromunten. Helaas heeft niemand eraan gedacht dat de Maltezen bij de voorbereiding van hun munten goed in de gaten gehouden moesten worden.
Dit ministaatje, qua inwoners nog niet eens de gelijke van de stad Assen, qua omvang nog niet eens een waddeneiland, heeft van de gelegenheid die de munten boden gebruik gemaakt door op brutale wijze aan het eigen verleden als bastion tegen de oprukkende islam te herinneren. Zoals bekend is de opmars van de Turkse moslims in het Westen van de Middellandse zee tot staan gebracht door het piepkleine Malta dat tot één totale vesting is verbouwd, met net genoeg overige ruimte om het qua voedselproductie te redden. Uiteraard geldt zon opstelling, het steeds weer bouwen van muren en vestingwerken ter voorkoming van een invasie, tegenwoordig als hoogst agressief.
Het nationale symbool van Malta, het Maltezer kruis, is voor vele Turken dan ook het symbool van de vijandigheid die het Westen vanouds jegens de islam koestert. Dit telt natuurlijk des te meer daar het de Turken niet gelukt is Malta te veroveren. Het spreekt vanzelf dat elke herinnering aan deze kwaadaardige islam-vijandige episode uit de Maltezer geschiedenis moet worden uitgeroeid. Maar wat heeft het mini-staatje daarentegen gedaan? Het heeft op alle eigen Maltezer euromunten een triomfalistisch Maltees kruisteken geplaatst.
Het is zeer de vraag of deze munten straks in Turkije, wanneer Turkije lid van de Europese Unie is, wel geldig kunnen zijn. Het kruisteken wordt zoals bekend door moslims als bedreigend en vijandig ervaren. Gesprekken over deze kwestie met Malta en ook Cyprus hebben tot nu toe weinig anders opgeleverd dan beleefde glimlachjes van de Maltezers. Er zal hier harder moeten worden opgetreden, en God zij dank is er in het geval van hard optreden meestal binnen de diensten wel voldoende algemene steun voor geheimhouding.
De kwestie van de afbeeldingen op de euromunten, ik durf het haast niet op te schrijven, breidt zich de laatste tijd overigens als een olievlek uit. Ook Nederland dreigt betrokken te raken. Immers, zo goed als op alle Nederlandse euromunten staat een vrouw zonder hoofddoek afgebeeld. Van islamitische zijden is er weliswaar nog niet op aangedrongen dit te veranderen maar er is wel gevraagd hier eens over na te denken. Dat dit probleem over enige tijd uit de wereld zal zijn, omdat de beoogde troonopvolger een man is, zal mogelijk niet voldoende zijn. Munten kunnen immers nog decennia lang blijven circuleren.
Collega-blogger Hubert Sponssteen heeft vandaag eens te meer de gave van het juiste woord gevonden. Zijn artikeltje ( zie hieronder) bevat de twee bijzonderste onderwerpen die mij (en velen) thans bezighoudt: de presidentsverkiezingen in de USA, en de kredietcrisis die daar vandaan is komen overgewaaid. Dat intussen de binnenlandse situatie quasi totaal op de achtergrond is geraakt, is daarvan slechts de collateral dammage. Een beetje zoals bij de geallieerde bombardementen op Kortrijk, rond het einde van 1943: de Yankees trachtten het spooremplacement, waar de treinen met V1 en V2 materieel gerangeerd werden, onderweg van Duitsland naar de lanceerplaatsen in Normandië, te treffen, maar ze legden, als verwaarloosbaar nevenverschijnsel, wel de halve stad plat. Daarvan getuigen, 64 jaar later, nog altijd de vele ruïnes in de stationsbuurt
Dit intermezzo over USA-bombardementen en Kortrijk, wegens de gelijkenis met de hedendaagse toestand .Want zoals de Tjeef LTRM de collateral dammage van de USA-kredietcrisis moet oplossen, is in Kortrijk de Tjeef-Burgemeester Stefaan Declerck na 64 jaar nog altijd niet klaar met het opruimen van de oorlogssituatie. Gedurende al die tijd was de CVP in de absolute meerderheid nochtans .LTRM is dus nog voor een tijdje zoet
Inderdaad, uit deze lijnen blijkt eens te meer de haat-liefde verhouding van Digitalia ten opzichte van de United States of America, schurkenstaat-leider bij uitstek, maar tezelfdertijd vriend en redder in nood.
Dat boven ons hoofd, en met de centen van de brave burger, een duivelse oorlog wordt uitgevochten, mogen we niet weten. Tenzij in grote lijnen. De details, dat is Hogere Wiskunde voor Hoge Heren. Ondertussen zitten wij, arm Vlaanderen weer eens als niemandsland tussen Parijs en Den Haag.
En waarom Hubert Sponssteen nooit ofte nimmer een lintje zal krijgen van het establishment? Wel, onder andere voor het venijnig slot van zijn artikel, over O.J. Simpson. Onderwerp los van het voorgaande? Helemaal niet! Precies de ultieme illustratie van de gevoerde manipulatie.
Verdienen de nationale en internationale kwaliteitskranten hun kwaliteitsmerk? Zeker en vast niet. Alleen al omdat ze doorlopend en zwaar zondigen tegen de belangrijkste vereisten die men aan een goede krant stelt: hij moet in de eerste plaats correcte informatie bezorgen en in zijn commentaren niet optreden als propagandist van de heersende ideologieën. Er is geen bezwaar tegen dat hij een meer dan evenredige welwillende aandacht besteedt aan de opvattingen van politieke minderheden. Hoe zullen die anders bij een breed publiek bekend worden? Bovendien zal een gentleman nooit een tegenstander de mond snoeren.
Maar ook in de pers zijn de liefde voor de waarheid en de feiten (informatie), de intellectuele nieuwsgierigheid (stoute meningen mogen niet verstikt worden) en de geestelijke vrijheid (wij zijn geen reclamebureaus) bijna uitgeroeid door hetlinkse conformisme. (Dat ik schrijf links conformisme en niet conformisme in het algemeen, is geen verstoken vorm van de propagandistische neigingen die ik aanval. Het is niet mijn schuld dat de intellectuele kranten waarover het hier gaat, bijna systematisch linkse of progressieve ideeën propageren (socialisme, feminisme, selectief pacifisme, haat tegen het westen, antiracisme wanneer het kleurlingen betreft, antiblank racisme).
De actualiteit levert daarvan twee obsessionele uitingen. De democratische kandidaat voor het Amerikaanse presidentschap is door de gezaghebbende Amerikaanse en Europese pers heilig verklaard,zonder dat het minste onderzoek werd gedaan naar de wonderen die door zijn tussenkomst werden verricht. Over zijn levensloop en zijn carrière worden in de kranten alleen hagiografieën gepubliceerd, die zijn gezuiverd van alle storende detailsbetreffende zijn achtergrond, zijn ideeën en zijn soms aangebrande geestesgenoten. Het tweede voorbeeld. De berichtgeving over de ontelbare hypothecaire leningen die in de VS werden verstrekt aan niet solvabele bouwlustigen, en die het financiële systeem hebben ontredderd, wordt toegespitst op de vuile rol van de banken en van de kapitalisten in het algemeen. Daarbij wordt de zware medeschuld van de kringen van antidiscriminatie militantenverzwegen. Die hebben jaren geleden al beginnen ijveren voorfaciliteiten aan minder kapitaalkrachtige leden van minderheden bij het toekennen van bouwleningen. De regering heeft daar haar zegen aan gegeven. Nadien hebben de humanisten ervoor gezorgd dat die gunstvoorwaarden werden uitgebreid tot burgers die niet deel uitmaakten vanminderheden. Toen was het spel op de wagen. De vaak genoemde firmas Fannie Mae en Freddie Mac o.a. zijn door dat systeem gekraakt.
P.S. zonder verband met het vorige, behalve dat het gaat over een nieuw geval van witwasserij dat we van de Vlaamse kranten mogen verwachten. Een aantal jaren geleden stond in de VS de zwarte sportheld en acteur O. J. Simpson terecht op de beschuldiging zijn ex-vrouw en haar vriend (twee blanken) met een mes te hebben doodgestoken. Men heeft ervoor gezorgd dat de jury samengesteld was uit een meerderheid zwarten en enkele progressieve blanken. Hij werd natuurlijk vrijgesproken. Op dit ogenblik loopt een tweede proces tegen hem (roofoverval). Hoe gaat de Vlaamse pers de lijdensweg van deze volksheld schilderen?
