_

1026

zondag 29 mei 2011

Zien we spoken?

Of dromen we met de ogen open?

----------------------

From the desk of Koenraad Elst

on Thu, 2011-05-26 12:52

Via ISKANDER weet men ALTIJD al MEER DAN EEN ANDER.

-------------------

In een recent stuk over de Vlaamse identiteit stelde ik, tot ontevredenheid van sommige lezers, dat af en toe hele volkeren hun taal afzweren om er een andere over te nemen die hen en hun kinderen meer toekomst belooft. Dat is gebeurd met de meeste Schotten en Ieren, die desondanks hun etnische identiteit behouden hebben. Het is ook gebeurd met wellicht anderhalf miljoen geboren Vlamingen die sedert 1830 in Wallonië, Brussel of zelfs Vlaanderen voor het Frans gekozen hebben. Zij hebben tegelijk ook hun Vlaamse identiteit overboord gegooid, soms (bv.Jacques Brel) heel nadrukkelijk. Acht ik die stap, zo daagt een woordvoerder van de Marnixring mij uit, voor herhaling vatbaar, nu richting Engels?

Laten we die denkoefening eens doen. Toen Bruno De Wever voorstelde om het Belgische taalprobleem op te lossen door het Engels als federale bestuurstaal te kiezen, oogstte hij redelijk wat goedkeuring, niet toevallig bij mensen uit Amerikaans-gerichte sectoren: management, informatica, communicatie en popcultuur. Die vonden het gewoon praktisch, en berekenden halfbewust ook wel dat het henzelf een voorsprong zou geven op landgenoten die minder met het Engels vertrouwd zijn. Zelf noteerde ik dat De Wever de notie van België als meertalige democratie daarmee failliet verklaarde, maar vooral dat zijn voorstel, zoals de meeste ideetjes uit Vlaams-belgicistische hoek, van een pijnlijk gebrek aan zelfrespect getuigde.

Net zoals de multiculturalisten zijn de pleitbezorgers van meer Engels hopeloze provinciaaltjes wie het aan internationaal perspectief ontbreekt. Zij genieten ervan, in hun Vlaams dorpje de vlotte yankee uit te hangen en die boerkens eens te laten zien hoe modern zij wel zijn. Ja, onder hun klokkentoren zijn zij de grote Jan. Bekijk dat echter vanuit Londen of New York. Daar weten ze dat het arme, ongeletterde, ex-gekoloniseerde Nigeria er niets beters op weet dan in bestuur en onderwijs het Engels te gebruiken. Echt iets voor een getraumatiseerd en onderontwikkeld land. Vervolgens vernemen ze dat het volk dat rond de EU-hoofdstad woont, zelf zijn eigen taal verzaakt om uitgerekend Nigeria na te bootsen. Wees maar zeker dat dat minachting opwekt.

Maar misschien ziet het plaatje er wel anders uit als we de omschakeling veel grondiger maken? Het Engels niet als bijkomende verbindingstaal, maar als eerste taal, als huistaal voor alle Vlamingen vanaf de volgende generatie? In Nederland gaan de betere kringen reeds uit eigen beweging die weg op door hun kinderen naar deels of volledig Engelstalig onderwijs te sturen. Om ook de volksklasse zover te krijgen zal men traagheid en weerstand moeten overwinnen. Welke goede redenen kunnen we noemen om de weigerachtigen en de twijfelaars tot een doelbewuste keuze voor de volledige overstap naar het Engels te winnen?

Een eerste, veelgenoemde redenen is dat de Engelse cultuur nu eenmaal superieur is, met Shakespeare en Hollywood, Haendel en de Beatles, Darwin en Edison, de Magna Carta en de Amerikaanse Onafhankelijkheidsverklaring, en met het leeuwendeel van de Nobelprijzen. Waarom aan Rubens en Gezelle vasthouden als de weidse anglosfeer je verwelkomt?

Een antwoord daarop is dat wij het aan onze voorzaten verschuldigd zijn, hun nalatenschap in ere en dus zeker in leven te houden. Goed, dat antwoord is allicht niet besteed aan yuppies, cybernerds en andere groupies die zich graag tegen de bestverkopende aanschurken, zonder aandacht voor zoiets slaapverwekkends als erfgoed of ereplicht. Dat wij bijvoorbeeld onze Vlaamse voornamenschat verkwanselen en door namen van popsterren vervangen, vinden zij maar een normale evolutie. Daarop bestaan antwoorden, bv. de meerwaarde van niet-Engels tegenover het kras vulgaire van de Engelse opschriften in ons straatbeeld. Maar die zo formuleren dat ze de zelfvergeten trenddronken engelsdwepers kunnen overtuigen, zal wat vindingrijkheid vergen.

Een tweede, minder voor de hand liggende reden is dat omschakeling naar het Engels democratischer is. In de huidige situatie speelt het Engels onvermijdelijk een rol in de betere kringen, zeker in het moeizaam meertalige België (“fgov.be”, “Child Focus”), en dat brengt onvermijdelijk een feitelijke discriminatie ten nadele van het gewone volk met zich. Schaf deze af door het volk in de Engelse taalgemeente op te nemen. Om dezelfde reden kwam de verfransing van Vlamingen neer op de afschaffing van een discriminatie te hunnen nadele. Kijk, het herenvolk is genereus, het is geen exclusieve kaste maar stelt zijn rangen open voor het mindere volk mits dat zijn Vlaamse identiteit wil opgeven.

Zulk scenario gaat wel erg licht over het probleem voor, en dus de tegenstand van de generatie die de omschakeling zou moeten maken. Afscheid nemen van zoiets intiem as als je moedertaal, een vreemde tal als huistaal adopteren, je zal er volksmensen in een referendum niet snel hun goedkeuring aan zien geven. Maar vooral, dat argument gaat uit van de verengelsing als voldongen feit, een golf waarop je best zo snel mogelijk meesurft omdat hij toch niet te stuiten is. Ziedaar de hardnekkigste hinderpaal voor elke ernstige discussie over het te voeren beleid tegenover het opdringende Engels: de aanname dat er niets meer te kiezen valt, dat we ons maar bij het opkomend getij moeten neerleggen.

Dat soort argumentatie heet antipolitiek. (Andere schoolvoorbeelden van antipolitiek citeren we uit de mond van Johan Leman: “Omdat België multicultureel zal zijn”, “Europa zal ons daartoe dwingen.”) Het is doorgaans bluf om mogelijke tegenstanders te ontmoedigen. In Québec, Maleisië en vele andere landen maakt men echter bewust de keuze om de greep van het Engels te beperken en terug te dringen. Ook Vlaanderen houdt nog overwegend aan die lijn vast, bv. door als één van de weinige landen ter wereld het Engels slechts als derde taal te onderwijzen.

Is het Engels wel de taal van de toekomst? De kennis ervan als tweede taal neemt overal toe, van Frankrijk tot China, maar alleen de elite leert het goed genoeg. Zijn belang als eerste taal neemt echter af: het is als tweede meest gesproken taal door het Hindi voorbijgestoken en staat op het punt om door het Spaans van de derde plaats verdrongen te worden, waarna Arabisch en Bengali komen opzetten. De kans dat één van die andere grote talen het tot alternatieve wereldwijde verbindingstaal brengt, is gering, maar in die rol wordt het Engels bedreigd door de vooruitgang in uitgerekend de door het Engels gedomineerde ICT. Mogelijk zijn schriftelijke en mondelinge vertaalprogramma’s morgen zo goed dat er geen verbindingstaal meer nodig is. Degenen die hun moedertaal overboord gegooid hebben om bij het Engels aan te haken, staan dan voor gek. Tot nader order is er geen reden om het Nederlands door het Engels te vervangen

--------------------

Diagonaal herlezen

Ons Moeder had dus (veeraal eens) gelijk : ook als wij na een paar lessen Engels in ’t College repliceerden, dat het “thé rooms” waren, en geen “Te-a Rooms”, dan nog bleef ze het verwarrend vinden dat sommige horecazaken kleine kartonnetjes achter de ramen plaatsten met ‘Engelse Spoken’ die er binnen zouden zitten. In de Britanique, in Vieux Ypres en de Miroir, en zo. We schrijven begin september 1944 in de Kattestad.

Aan de overkant van de Grote Markt, waar vòòr dat Het Nieuwwerk in de Lakenhalle herbouwd was en plaats bood aan het Stadhuis, was naast de Stadhuisdiensten ook de ‘Kommandatur’ gevestigd geweest (zelfde ingangspoort), maar waar na 4 september wel geen hakenkruisvlag meer te zien was. Het groot bord met zwarte Gothische letters hing daar trouwens ook niet meer, en overal stonden er ineens belgische papieren vlaggetjes in bloemvazen voor de gordijntjes achter de ramen. Speciaal geparachuteerd uit Londen, zei men. Waar trouwens al die mannen ineens vandaan kwamen, met armbanden waarop in de gauwte een tricolore vlaggetje was genaaid, wist geen kat. Verwonderlijk dat, met zoveel Weerstand in huis, de Duitsers zo lang oorlog hadden kunnen voeren!

Op “Het Eilandje” werd er accordeon gespeeld tot in de vroege uurtjes en volgens de pastoor op de preekstoel werd er daar zelf gedanst  op spiegels. Wat voor ons Moeder, met twee opgroeiende dochters voldoende was om bij haar gedacht te blijven, dat die khaki-zotten echte duivels, en Engelse spoken waren.

Ons Moeder had inderdaad aan vreemde uniformen een broertje dood, en al wist ze dat ene zekere Aloïs  (Kriegsmarine), toen ze als 16jarig boerenmeisje in het Sperrgebiet (WO I) in de wei de koeien ging melken, geen verkeerde bedoelingen had (kon hebben…) : kon  ze jaren later niet nalaten te vertellen hoe ze hem had beet gehad. Haar name?, vroeg die knul, en ze had geantwoord “olle dage anders” met klaarblijkelijke bedoeling hem af te wimpelen. “Ha, zei die knul, “Danke schön – Olga Sansder ist eine sehr schöne Name“.

Hoe konden ze, wist mijn moeder altijd hieraan toe te voegen, de oorlog winnen, met zo’n knullen om te vechten. Duits of Engels : Feldgrau of khaki, wat er in stak was altijd en overal duivelsgebroed!

Neen, dank U. Ook ik lust geen Engelse spoken. Acht mij toch een beetje beter dan die Nigeriaan uit het verhaal hierboven….

Engels is een modeverschijnsel, net zoals Frans dat is geweest. De moedertaal daarentegen, is de taal die onze moeders ons van in de wieg hebben geleerd, en dat sinds het begin der tijden. Waarom zouden wij een kostuum dat ons past als gegoten inwisselen voor iets dat morgen misschien Chinees of Arabisch van snit zal moeten zijn?

29-05-2011 om 18:26 geschreven door digitalia  

_

1025

donderdag 26 mei 2011

Dolf met hond

 

De hond (Blondie was de naam) staat links…

----------------------

Dat de o zo belgicistisch gezinde Schandaard een min of meer lovend artikel (weliswaar met licht ironiserende ondertoon) plaatst over de intelligentie van de nationaal-socialisten, is erg. Maar nog erger is, dat boven het artikel een bijna idyllische foto mee gegeven wordt van de Führer Aller Germanen, den Dolf-met-de-Snor. De Fïhrer Aller Germanen, dus ook van de Waalse SS Obergruppenführer Léon Degrelle. Beiden, de hond en de Führer, kijken over de balustrade naar het plebs beneden hen, waarschijnlijk met een zekere blik van minachting (dat toont de camera net niet), maar de  lekkende muil met de blinkende tanden van Blondie spreekt boekdelen.

De Schandaard zal die foto toch niet gepubliceerd hebben, met in het achterhoofd de  Franscouillonse supprematie als “Herrenvolk” ver verheven boven de Vlaamse boerkes? Geslepen, zoals ze zijn, mag men van De Schandaard alles verwachten.

Want Ja mensen, die van De Schandaard zijn de schaamte al lang voorbij!

Opgepast, o dierbaar belgie, o heilig land der vahadren : de opstap van natonaal socialisme naar socialisme tout court, is niet groot!

--------------------

Nazi's wilden honden leren "spreken"

Gevonden in de valse Schandaard

-------------------------

25/05 Het lijkt erop dat de nazi's een bizar wapen aan hun arsenaal wilden toevoegen: sprekende honden. Dr Jan Bondeson van de Universiteit van Cardiff beschrijft dit in zijn boek 'Amazing Dogs: A Cabinet Of Canine Curiosities'.

De Duitsers beschouwden honden als bijna even intelligent als mensen en probeerden hen te leren spreken, lezen en spellen. Er werden zelfs experimenten met telepathie (van man naar hond) uitgevoerd.

Hitler hoopte dat de dieren zouden leren communiceren met hun SS-baasjes, zodat ze ingeschakeld konden worden in de oorlog of als bewakers van concentratiekampen. Daarom werd een speciale school opgericht: de Tier-Sprechschule ASRA. Daar werden honden getraind om signalen door te geven door met hun poten op de grond te tikken. Elke letter van het alfabet stond voor een bepaald aantal tikjes met de poot. Een andere hond deed hetzelfde middels blaffen.

Sommige honden zouden in staat geweest zijn de menselijke stem te imiteren. Eentje zou zelfs de woorden 'Mein Führer' gezegd hebben wanneer hem gevraagd werd wie Hitler was.

--------------------

Diagonaal herlezen

 Waarschijnlijk heeft men bij zich De Schandaard gerealiseerd dat de pruimentijd er weer zit aan te komen. In de pruimentijd weet men niet van elk hout pijlen snijden fruit confituur maken…

Als Vlaams Nationalist ben ik mij bewust van de risico’s die ik loop door een rubriekje te wijden aan den Dolf, zelf al is dit gewoon overgenomen uit onverdachte bron. De verwijten over ‘zwartzakkerij’ zijn dan nooit ver weg. Vandaar dat op deze blog al geruime tijd vierkant gekozen wordt voor klare wijn naast de frontale aanval: de Linxen zijn socialisten die in niets verschillen van nationaal socialisten , internationaal socialisten of mondaal socialisten. Ze zijn links dus verkeerd gedraaid en door hen draait de wereld sedert 1789 nu al eeuwen verkeerd.

Als hondenliefhebber heb ik heel wat gemengde gevoelens voor die andere hondenliefhebber, die als nationaal socialist aan de absolute top, de hele wereld bijna zes jaar lang (1/9/1939 – 8/5/1945) binnenste buiten keerde. Dan waren Marx en zijn kornuiten wel een beetje van een ander kaliber! Die hielden het meer dan 80 jaar uit (1917-1989) met nog veel verschrikkelijker gevolgen. Waarmee ik alleen wil zeggen, dat er voor kleine volkeren in de storm, geen groot verschil is tussen de pest en de cholera. Mijn  verstand is te klein waarvoor een verstandig en integer mens als Jean Pierre Rondas er heden ten dage nog altijd wil voor uitkomen, een va  n de laatste Marx-aanbidders te zijn….Er moet dus iets zijn, dat mij is ontgaan.

Het Marxisme-Communisme is honderd duizenden keren erger geweest dan de Hitlerianen en toch lopen die aanhangers nog altijd vrij rond. Sterker, er zijn landen waar ze het nog altijd voor het zeggen hebben. Cuba bijvoorbeeld, waar de kopstukken der Vlaamse Sossen innig mee bevriend mogen blijven, niettegenstaande er ook daar bloed aan de handen kleeft.

Maar als iemand van het Vlaams Belang een werk van Arno Breker (in kopie) mooi durft vinden, dan is het kot te klein. Ja, het is juist : Arno Breker was de beeldhouwer die het Nationaal Socialisme verheerlijkt heeft. Maar ik daag iedereen uit, om op Google zijn werken te zien, en deze meteen als een echte Farinzeeër, verwerpelijk te omschrijven.

Eigenlijk wil dit stukje gaan over de intelligentie van herdershonden. De leider van onze drie kwarwaten (de Nero, 3 ½ jaar) heeft welgeteld 3 dagen nodig gehad van telkens 30 seconden, om het speuren aan te leren. Als het woordje ‘zoek!’ klinkt, springt hij recht zelf uit zijn diepste slaap, en gaat overal aan het snuffelen, omdat hij het verband snapt tussen een opdracht krijgen en beloond worden. Bijna menselijk nietwaar?

Ander voorbeeld : hij is tegenover elke bezoeker meer lam dan hond, zolang de stemmen of de gebaren normaal blijven. Elke afwijking daarop wordt door hem wantrouwig gade geslagen, en dan komt hij plaats vatten, op een niet mis te verstane manier, vlak voor de persoon waarvan, volgens hem, een dreiging voor de baasjes uitgaat. Dan ontgaat hem geen enkele beweging.

Voor wie dan nog geen schrik heeft van 40 kgr springend en bijtend gewicht, dient hieraan te worden toegevoegd, dat zijn 2 broers, weliswaar ietwat speelser en meer op afstand, slechts 1/10^de seconde nodig hebben om de dans te vervoegen.

Wij hebben geen regiment SS-ers nodig noch ‘Special Forces’ om ons beschermd te voelen : honden moeten niet leren kunnen spreken, lezen of schrijven : de Duuitse Herder heeft het altijd gekund. Alleen zijn wij, mensen, te stom om hen te begrijpen. Tenzij de ziele luistert….

Pssst 1

Om socialisten meteen als nationaal socialisten te omschrijven, met veronachtzaming van de pejoratieve bijklank, ben ik, met Geert Wilders, meteen in goed gezelschap. Als straks nu nog Marine Le Pen het goed doet bij de Franse Presidentsverkiezingen, kan er misschien iets op gang getrokken worden waaronder zelfs de Franscouillonse PS lijdt.

Psst 2

Dat hier maar 2 van de 3 Duitse Herders en dan ook nog maar zijdelings ter sprake komen, is louter toeval. Laat mij in de eerste plaats zeggen, dat hun stamboom onvervalst ITALIAANS is, waardoor meteen bewezen is, dat er nooit te vlug mag een oordeel geveld worden. Een Marokkaan kan ook een goed mens zijn! Als U bij ons langs komt, dan staan er 3 zo’n kleppers nieuwsgierig 5 meter boven Uw hoofd van op ons terrein naar U op de straat, te kijken. Lang voor er wordt aangebeld, hebben ze al Uw bedoeling geraden. Waardoor hun geblaf ons meteen verraadt hoe we moeten reageren : bijna jankend van blijdschap, half grommend vanwege de verstoorde rust, of neutraal-langzaam, van ‘voor wat is ’t deze keer’? Mar kom gerust binnen : U wordt gerespecteerd naar lijf en leden. Als U ze eenmaal in Uw leven een vriendelijk woord hebt gegeven, vergeten ze dat nooit meer. De César lijkt als twee druppels water op de Nero (snapt U hem? César Nero! Echt Romeinser kon het niet) maar die is veel speelser gebleven. Der Dritte im Bunde is de kleinere Obelix, die we beter Asterix hadden gedoopt.  Die is de snuggerste, de meest waakzame, en is met geen stokken weg te houden van dicht bij ’t Vrouwtje. Als er al eens tussen hen geworsteld wordt, dan komt de Obi gewoonlijk als overwinnaar uit de ring.

Het zijn 3 schatten, tenminste als U er zelf een wilt zijn voor ons en voor hen…

26-05-2011 om 17:11 geschreven door digitalia  

_

1024

donderdag 26 mei 2011

Elio-tje als kleuterleider in De Efteling

Met de papiervreter Holle Bolle Gijs als attractie

---------------------------

Net als de KLRA-muziek altijd een streling (meestal?) voor het oor is geweest, is onderstaande tekst van Jean Pierre Rondas, hun Grootmeester dat ook. Of – wat mij logischer lijkt – de man verwondert zich van de eerste letter tot de laatste, dat de Vlaming nog niet uit zijn sloffen is geschoten. Maar hij blijft voorzichtig. Hij toont de afgrond, maar weigert weigert de consequenties te trekken. Een jarenlange loopbaan bij de Staatszender kan men een paar weken na de oppensioenstelling zomaar niet opgeven. De man, a.h.w. beroest zich met intens genot aan zijn Vlaams Nationalisme, maar deinst terug voor het vervolg, zonder te weten of dat vervolg misschien niet de Bevrijding is. Een echte socialist dus : woorden, maar geen daden!  Talent heeft die vent anders wel! Spijtig dat ook hij een Licht onder de Korenmaat wil blijven!

Zeg nu zelf : de Franscouillons moeten het maar kunnen, maanden en jaren tijd winnen, en de schuld op de Vlamingen steken. Op die manier, zei ons Ma, zou men de engelen doen vechten….

--------------------------

La note d'un Flamand

16-05-2011 - Jean-Pierre Rondas - de morgen

(Ietwat verlate boodschap via Iskander , pas vandaag binnen gelopen.

---------------------------

Tegen het linkse consensusdenken schopt Jean-Pierre Rondas uit liefde voor Marx. Hij is een antiklerikaal met een weke plek voor religie, een Vlaams-nationalist met een afkeer voor conservatisme. Klara-icoon Rondas gaat na 30 jaar radio met pensioen. Zijn column verschijnt tweewekelijks op maandag.

In deze opéra bouffe hebben de Vlamingen nog niet de kans gehad om een compromisvoorstel af te doen als 'de nota van een Waal' Het was me voor het eerst opgevallen bij Guy Verhofstadt (Open Vld). Toen hij rond nieuwjaar 2008 een regering van kortlopende zaken leidde tussen twee 'Letermiades' in, wou hij toch niet zonder politiek testament van het Belgische toneel verdwijnen. Het werd een nota over hoe deze staat er na een hervorming moest uitzien, met Vlaamse toegevingen die de N-VA straks misschien ook zal moeten doen. Kortom, Verhofstadt dacht na veel consultatie een compromis te hebben uitgewerkt. De bewoordingen waarin de Brusselse en Waalse politici hun afwijzing inkleedden vond ik toen nog merkwaardig. Louis Michel (MR) zei namelijk dat Guy zich te veel "een goede Vlaming" had betoond. Dat kon je goed zien aan zijn staatshervormingsnota, die volgens Milquet (cdH) niets meer was dan een "condensé des revendications flamandes". Picqué (PS) sprak zelfs minachtend van "une soupe flamande". Wat houdt dat eigenlijk in, une note flamande? Aan welke eigenschappen moet een afgetoetste compromisnota voldoen om "flamand" te zijn?

In het volgende bedrijf van de grote Letermiade werd B-H-V uit de regering gelicht en apart aan Jean-Luc Dehaene (CD&V) toevertrouwd. De afloop is bekend. Dehaene had naar eigen zeggen wetsvoorstellen geformuleerd "die een geheel vormen dat een evenwichtig compromis nastreeft tussen vaak tegengestelde stellingen". Mocht niet baten: "Jean-Luc Dehaene est un homme politique flamand. Il l'a prouvé." Reynders (MR) stelde het nog duidelijker: "Hij is toch geen Franstalige, dus uiteraard kunnen wij niet alles aanvaarden." Maingain (FDF) hield het bij: "Il travaille exclusivement pour la Flandre." Exit de tweede Goede Vlaming. Bien étonnés.

Bij Verhofstadt en Dehaene ziet men goed in waarom de volledige Franstalige politieke klasse het nodig vond om de nadruk te leggen op hun Vlaming-zijn. Beiden genoten immers van een immens vertrouwen in Franstalig België. Daar had je nu eens bruggenbouwers. Het ging dus om concurrenten die in een federale kieskring zeker ook in Wallonië zouden scoren. Vele Waalse en Franstalige Brusselse kiezers zouden redelijke compromissen, afkomstig van zulke mannen, wel eens kunnen verwelkomen. Vandaar dat de Franstalige politici hun eigen publiek bij de les probeerden te houden: pas op, 't is een Vlaming!

Bij de derde nota, die van N-VA'er Bart De Wever (17 oktober 2010), hoefde men die nadruk niet te leggen. Iedereen in Francofonië weet immers dat De Wever een Vlaming is. Zijn nota werd dus gewoon verworpen als "déséquilibré". Hoe durft men het aan mij zoiets te laten lezen, riep Di Rupo (PS) pathetisch uit. De daaropvolgende staatshervormingsnota van Johan Vande Lanotte (sp.a) werd door de PS in iets vriendelijker bewoordingen afgewezen. Het ging slechts om een "persoonlijk werkstuk van onze vriend Johan", dat niemand bond. Nochtans had Johan drie maanden lang alles bij ongeveer iedereen afgetoetst en dacht hij net zoals zijn voorgangers tot een redelijk compromis te zijn gekomen dat iedereen pijn zou doen. Het ware PS-oordeel werd door de RTBF geformuleerd. De "Vlaamse nota" kwam terug: "Cette note paraît très flamande. Très, très flamande même."

Vijfde bedrijf. Het relatieve heden: Wouter Beke (CD&V). Nog een Vlaming die 't verschil allang gedeeld had. Na twee maanden consultaties en evenwichtskunsten is zijn nota niet meer dan een "catalogue des exigences flamandes", "un rapport tellement unilatéral" dat Di Rupo, die Beke elke dag ontmoette, hem toch maar een brandbrief moest schrijven. Hier staan we nu.

Wat zijn dus de kenmerken van een note flamande? Het is een raketoordeel dat uitgesproken wordt nog voor de betrokken Flamand is beginnen te schrijven. Het is ook een onweerlegbaar oordeel, omdat de nota inderdaad telkens van een Vlaming afkomstig is. In deze opéra bouffe hebben de Vlamingen nog niet de kans gehad om een compromisvoorstel af te doen als "de nota van een Waal", want zulke geschriften zijn er nog niet geweest. De note d'un Flamand is vervolgens een onderhandelingstekst die nooit basis kan zijn voor onderhandelingen. Het is ook een oordeel dat zegt dat er inderdaad in Franstalige ogen een soort, nou ja, Vlaams belang bestaat dat tegengesteld is aan het hunne (dat dus ook bestaat) en dat alle andere ideologische categorieën overstijgt. Het is een oordeel dat uitgesproken wordt vanuit de gnuivende zekerheid van de constitutionele vergrendeling van Vlaanderen. Het maakt deel uit van het volgehouden francofone va-banquespel, van mensen die weten dat de tijd voor hen speelt en die zich daarom hebben teruggetrokken in de loopgraven van Philippe Moureaux (PS). De note flamande is het teken van hun ultieme wij-zijdenken.

--------------------

Diagonaal herlezen

Deze tekst zou, met de nodige vertaling in  meerdere talen, toelichtingen, bijlagen en bewijzen, onverwijld en onverbloemd moeten kunnen doorgestuurd worden naar Het Internationaal Hof voor Oorlogsmisdaden in Den Haag, om deze voor te leggen aan een Internationale jury. Beschuldiging : het opzettelijk voorbereiden van een en het uitlokken van een burgeroorlog, door het systematisch tergend afblokken van alle, maar dan ook alle onderhandelingen.

In ondergeschikte orde, maar even erg, de openlijke pogingen om een heel volk weer voor jaren als slaven te behandelen, door onder valse voorwendsels, slechts een status quo te aanvaarden en deze voor te stellen als een grote toegeving.

Worden mede aangeklaagd voor daders of medeplichtigen : alle nog in leven zijn politici van boven de taalgrens die sedert jaren aan deze toestand van uitbuiting hebben meegewerkt. Worden geviseerd : het koningshuis en alle ministers en regeringsleiders sedert 1970. Waarbij de Regering van Doodlopende Zaken zeker niet mag vergeten worden.

Deze actie, juridisch goed omkleed, vooraf voordien duchtig verspreiden in het Franstalig taalgebied. Desnoods de pamfletten uitgooien uit vliegtuigen. Samen met het aanklagen van de enige oorlogsmisdadiger die het Centrum Wiesenthal in 2010 heeft kunnen vatten : een ter dood veroordeeld Waals Rexist, gevat door de belse Staatsvuiligheid in Charleroi op de luchthaven – maar ten onrechte weer vrijgelaten en terug gevlucht naar Brazilië. Ook aan deze zaak zoveel mogelijk ruchtbaarheid geven, met Franse onderschriften die de man tonen in volle actie, gebot en gehelmd met de SS-rune op de kraagspiegels, recheterarm omhoog, als om e tonen hoe hoog de sneeuw daar lag….

Ons aller goede vriend, Marc Grammens, tekent voor dit laatste bericht over deze Rexist in zijn nummer van deze week. In dit nummer wordt eveneens omstandig uit de doeken gedaan, dat rondom de herdenkingen van 4 Mei (begin WO II) Geert Wilders ook spreekt van een aanvalsoorlog door de (nationaal)soicalisten. Wat niet erg geappreciëerd wordt door hun hedendaagse geestesgenoten, die zich echter moeten neerleggen bij het feit dat Hitler, wat historisch gezien juist is, een socialist is geweest van geboorte tot graf.

Ondergetekende verkeert aldus in goed gezelschap om Nazi’s niet langer Nazi’s te noemen, maar (nationaal)socialisten. Het waren dus de nationaal-socialisten die de misdrijven van Ausschwitz, Buchenwald, Dachau, Mauthausen, enz, op hun geweten hebben.

Niet dat dit een verschil uitmaakt voor de slachtoffers, maar als historisch vaststaat, dat communisme en socialisme samen verantwoordelijk zijn voor honderden miljoen slachtoffers, dan vraag ik mij af met welk recht wij, Vlaams Nationalisten, van de democratische macht moeten uitgesloten blijven. Maar inderdaad : ook dat is een maatregel waarvan  we de roots kennen. Alexander Solsjenitsin schreef er ooit iets over, over Goelags en zo….

26-05-2011 om 17:02 geschreven door digitalia  

_

1023

donderdag 26 mei 2011

Pisseboeken? Zeikerds, ja!

Liefst alles naar Strassburg en pak mee dat waterige ding!

--------------------------

Hieronder volgt iets uit de blog van Frank Van Hecke, waaruit blijkt dat de man stilaan weg geraakt uit de betovering van Zijn Kleine Zeemeermin. En toch zou ik het straal genegeerd hebben, moest daar de naam Verhofstadt niet in verschenen zijn. Ha Han dacht ik Konijnentand leeft nog!

Als naar het schijnt, deze verkrampte geest terugkeert naar de Wetstraat (waar hebben wij dat verdiend?!) dan mogen wij ons aan een geintensifiëerde volksverhuizing verwachten : de Muzelmannen die vluchten voor hun eigen Arabische Lente uit Noord Afrika zijn er klaar voor en de Parti Scandale vraagt niet beter. U weet: “Avec Guy, c’est génial”….

Allez, Frank ’t is aan U.

----------------------------

Het Europees Parlement heeft - terecht - een bijzonder slechte reputatie als fanatiek verdediger van de multiculturele maatschappij en voorstander van nieuwe massale immigratie. Regelmatig worden hier met overgrote meerderheid verslagen gestemd die oproepen om de komende jaren tot 60 miljoen nieuwe niet-Europese immigranten naar onze contreien te lokken. Het kan ook nooit multicultureel genoeg zijn. Elkeen die vragen stelt bij de onmiskenbare samenlevingsproblemen die dit met zich meebrengt in onze overbevolkte landen wordt steevast als racist en xenofoob gebrandmerkt. De verwijzingen naar de Tweede Wereldoorlog zijn dan nooit ver af. Gisteren nog schreeuwde de Groene fractieleider Daniel Cohn-Bendit dat het beter beveiligen van de buitengrenzen van Europa hem herinnert aan de Jodenvervolging in Nazi-Duitsland. Dat leverde hem trouwens een fanatiek applaus van Guy Verhofstadt op.

Het Europees Parlement is echter heel wat minder multicultureel gezind wanneer het over de eigen voorrechten gaat. Met de regelmaat van een klok gaan er officiële eisen naar de Brusselse overheden om allerhande privileges te eisen: voorbehouden rijvakken voor de Euro-nomenklatura, beveiligingscamera's op alle straathoeken, extra politietoezicht rond het parlement en in de dure wijken van de Eurocraten. Het mag allemaal nauwelijks baten: ook de Europese mandarijnen beginnen de weldaden van de multiculturele maatschappij aan den lijve te ondervinden. 

Gisteren werd via de interne mail van het Europees Parlement een noodkreet van onze vriendelijke Britse collega Nirj Deva verspreid. Zijn vrouw werd vorig weekeinde op klaarlichte dag overvallen vlakbij het Brusselse Centraal Station, "an ordeal that has befallen many other friends in the eleven years I have worked in Brussels" ("een beproeving die reeds menige andere vriend te beurt viel in de elf jaren dat ik in Brussel werk"). En Deva voegt daar aan toe: "We find ourselves in the danger of working in a lawless city" ("Het gevaar dreigt dat we in een stad zonder wet of recht moeten werken").

Een andere collega, de Beierse CSU'er Bernd Posselt gaat meteen nog een stapje verder: "Nearly every one of us has experience with brutal criminality in Brussels... an lawless city. Why don't we focus our work at our single seat in Strasbourg...?" ("Bijna ieder van ons heeft de brutale criminaliteit in Brussel ervaren. Waarom niet terugplooien op onze zetel in Straatsburg...?).  Wat dan weer de Brit Nick Griffin van de rechtse BNP tot deze cynische commentaar brengt: "I agree. I do find it strange though. Brussels is such a wonderful example of a vibrant, deeply enriched, multicultural society, but here we have mainstream MEP's advocating White Flight." ("Akkoord. Maar het is toch merkwaardig. Brussel is zo'n mooi voorbeeld van een levendige, verrijkte multiculturele maatschappij, en hier pleiten gematigde parlementsleden voor Blanke Vlucht...")

Wordt vervolgd, ongetwijfeld. Het komt er eigenlijk op neer dat niemand er een zier om geeft zolang de slachtoffers van de criminaliteit gewone burgers zijn. Maar o wee wanneer de zelfverklaarde elites zélf aan de beurt komen. Wat Nick Griffin trouwens nog tot volgend voorstel bracht: "I propose that parliament should buy a block of flats in the most 'enriched' part of the city and make the MEPs live there, in order to allow them to enjoy the same benefits of immigration as so many of their poorer constituents." ("Ik stel voor dat het Europees Parlement een flatgebouw koopt in het meest 'verrijkte' deel van Brussel, en dat de Europarlementsleden daar gaan verblijven, zodat ze, net als hun armere burgers, ook kunnen genieten van de voordelen van immigratie"). Daar valt iets voor te zeggen...

--------------------

Diagonaal herlezen

Vriend Savaat deed gisteren bij Angeltjes zijn ding deze keer over de bewoners van onze ‘penitentiair petoeten’. Tot 75% daarvan zou hier niet thuishoren, maar als uitheems wrakhout op een of andere manier zijn aangespoeld. Waarbij men zich de vraag kan stellen, of die exemplaren nu een dwarsdoorsnee vertegenwoordigen van hun Prachtlanden, of dat ze eerder uitzondering op de regel zin…. Veel soeps is het in ieder geval niet.

Kijk, als een varkensboer (zijn we toch allemaal in de ogen van Islamisten) vaststelt dat zijn voederbakken quasi bewoond worden door ratten, dat deze opsluiten niet helpt, dan doet hij daar iets hel ergs mee. Wat precies laat ik aan Uw verbeelding over, maar diervriendelijk zal het niet zijn.

Enfin, als de Hoge Heren die in Gross Brüssèl aan de aanvoerkranen zitten van de volksverhuizingen, ook al beginnen nattigheid voelen, dan kan ik ze verwijzen naar de de goede oude Kerkleraar  Sint Augustinus , die in het begin van onze jaarrekening verkondigde ‘dat het besef van de zonde, de eerste tekenen waren van berouw” Een beetje meer prozaïsch en wat minder kerkelijk gezegd : als ze op de blaren moeten zitten, beseffen ze toch ook dat ze hun gat verbrand hebben? Of zijn het masochisten?

Enne O ja! Waarom onze ‘penitentiaire petoeten’ niet omgebouwd naar bijvoorbeeld het Open Marokkaans Model onder de blote hemel? Die herleiden het bewakingsprobleem tot het strikte minimum (één bewaker bij de enige toegangspoort), ze decimeren de kosten en hebben een veel betere heropvoedingswaarde. Ook zou de uitwisseling meer op voet van gelijkheid kunnen gebeuren. Integendeel : daar is het comfort een stuk hoger, gezien het klimaat, dat veel warmer is. Waarbij niet uit het oog mag verloren worden, dat men daar veel dichter bij Allah is.

Dat er nooit iemand denkt aan die arme sukkelaars, die met valse hoop gevoed, hut en boom verlaten, om bij ons en elders overal als paria te worden ontvangen.  Zou moeten bijgeschreven worden in de Universele Rechten van de Mens; het recht om op zijn geboortegrond een menswaardig bestaan op te bouwen.  

Daartoe moesten wij geen Ontwikkelingshelpers sturen, maar paracommando’s!

26-05-2011 om 16:46 geschreven door digitalia  

-

1022

woensdag 25 mei 2011

Helemaal uit Amerika gekomen…

Ene zekere Donald Duck, genaamd Hororwitz…

------------------------

'België zal niet snel uiteenvallen'

• woensdag 25 mei 2011, 08u09 IN DE SCHANDAARD

---------------------------

'Ik geloof niet in het snelle uiteenvallen van België.' Dat zegt Donald Horowitz, Amerikaans hoogleraar, gespecialiseerd in etnische conflicten in De Morgen.

Aan de VUB wordt vandaag een eredoctoraat uitgereikt aan Donald Horowitz. Deze professor aan de Duke University is een specialist op het gebied van etnische conflicten.

In De Morgen buigt hij zich over ons land.

'Tot een overweldigende Vlaamse meerderheid België uitspuwt, geloof ik niet in het snelle verdwijnen van jullie land. Ook al omdat Brussel het hart van Europa is.'

Hij vermoedt dat Europa niet blij zou zijn als België uiteenvalt. Bovendien zijn er ook afscheidingsbewegingen in Spanje, Frankrijk, Groot-Brittannië... Ook die landen zien België liever niet splitsen, bang als ze zijn voor een domino-effect.

Horowitz vindt het heel positief hoe ons land door te praten, heel lang te praten, ver weg blijft van een gewapend conflict. 'Jullie conflict is zachter, zegt hij. De Vlaming voelt geen diepe haat voor de Waal, er zijn enkel wat hardnekkige clichés.

Als er toch een gewelddadig conflict zou uitbarsten, zou Europa trouwens meteen tussen beide komen, zo voorspelt hij. 'Europa zou dan erg ongemakkelijk reageren en het zou de Belgische regering alle steun bieden om de opstandige beweging neer te slaan.'

Maar op dit moment is de wereld geenszins ongerust over ons land. De wereld kent ons land trouwens amper. Het is vooral 'een heerlijk onderzoeksonderwerp voor wetenschappers'.

Wat Horowitz vooral verrast is hoe weinig België er nog rest. Er zijn heel weinig federale instellingen. 'Jullie hebben echt alles geregionaliseerd.' Enkel Irak en Bosnië hangen nog losser aan mekaar dan België.

--------------------

Diagonaal herlezen

Bedankt Perfessertje om ons Apenland te vergelijken met Irak en Bosnië, maar in de fond heeft U gelijk : belgië is een bananenrepubliek van bij de oprichting, een soort operette-koninkrijkje, dat jammer genoeg al 180 jaar getiranniseerd wordt door een volksvreemde minderheid die de meerderheid die hen onderhoudt, minacht.

Ja? Capito? En dat verder Europa gewapenderhand zou tussenkomen om orde op zaken te stellen : hoeveel heeft men U betaald om dit te verklaren? Of in natura toegestopt?

Verder wens ik mijn tijd niet meer te verdoen met beuzelarijen. Ja Ma! Ik weet het. Spotten met iemands lichaamsgebreken of met iemands naam, wordt niet gedaan. Dat verlaagt alleen de spotter. Ik weet het. Ge hebt mij wel beter opgevoed dan dat, maar deze keer moet U mij nog vergeven : de man is Donald Horowitz van de Duke University….Met een beetje dyslexie en een snuifje Walt Disney, wordt dit Donald Duck van de Horrorwitz University….

Nè! De man moest maar een ander onderwerp gekozen hebben om zijn eredoctoraat te bejubelen. De vraag bijvoorbeeld wie van de domino-stenen het eerst zal vallen, en wat Gross Brüssel nog waard zal zijn eenmaal het Euro-circus daar verdwenen, wegens gestoven en gebraden.

(gestorven en begraven, maar mijn klein broertje  kon de juiste woorden vroeger nooit rap genoeg vinden – daarom reciteerde hij bij ons verplichte avondgebed Het Sylbolum des Geloofs altijd met deze persoonlijke kinderlijke verspreking. Zo werd Pontius Pilatus ook Sponsius Spinardus….)

Voilà, bij deze werd eens te meer bewezen, hoe gevaarlijk het is, iemands reputatie in de weegschaal te leggen, op basis van één valse premisse. Elke aap met een beetje ogen in zijn kop op het wereldgebeuren, weet dat de volkeren van gans Europa op het punt staan uit hun carcan te breken. Zo niet worden ze in de kortste keren onderworpen aan de Godsdienst van de Wrede. Een tussenweg bestaat er niet…..

25-05-2011 om 13:29 geschreven door digitalia  

1021

woensdag 25 mei 2011

Orakel van Delphi

Al eeuwen afgedaan….Ja?

------------------------------

Eigenlijk gaat dit overgenomen artikel,

hoogst verdienstelijk leesvoer als U het mij vraagt, ook voor ‘Pelgen’ zoals de Hollandse kaaskoppen ons, Vlamingen, nog altijd men te moeten noemen, zonder dat te beseffen dat we hierdoor wel eens gegriefd zouden kunnen zijn, want een ‘Belg’l, dat is een Franssprekende Sicamber die te stom is om Nederlands te begrijpen, laat staan het te kunnen spreken of schrijven. Als jullie ons als ‘Vlaming’ aanspreken, hebben wij meteen ook geen enkele reden meer om jullie kaasproductie te hekelen. Integendeel, dan kopen we voortaan allen nog Leerdammer, Edammer en Gouda, en eten we van z’n leven ooit nog ’n kruimel Maredsous.

gewoon over de pruimentijd. Echter voor de zwierigheid in de titel, werden de pruimen, zonder opzet te discrimineren, gemakshalve  dan maar beperkt tot mirabellen.

Ik schrijf ‘pruimentijd’ met een laagje onderverzwegen nostalgie, omdat de huidige rationaliteit dikwijls zo heel erg kaal is. Sedert de Mens over en weer naar de Ruimte reist, en niet langer naar de Hemel, enkele reis, kunnen wij ons onze Engelbewaarder naast ons, in lang wit gewaad, en met prachtige witte op de rug samengevouwen vleugels, niet meer voorstellen. IS hij er überhaupt nog wel, of is hij totaal vergeestelijkt en dus onzichtbaar? Verbergt hij zich op het Internet, heeft Sarkozy dat ontdekt en is het daarom dat hij daar de hand wil op leggen?

Voor zij, die als ‘redeljk schepsel Gods’ hebben leren denken :”Je pense, donc je suis’, breken er angstige tijden aan. Want wat vroeger ‘De Pruimentijd’ was, met ruimte voor orakels en mirakels, wordt nu teruggebracht tot de eigen hersen-inhoud. Ik geloof nooit dat dit een verbetering is.

-------------------------------------

Het orakel heeft gesproken

MAX MICHA - 24 MEI 2011 In Het Vrije Volk

-----------------------------

Vroeger, in het oude Griekenland, ging men naar een orakel voor raad en advies. Wijze mannen overlegden met deze profetische bemiddelaar hun strategische en politieke plannen en om de diepere geheimen van hun toekomst te doorgronden. Het oraculum werd bij de Romeinen vergeleken met een goddelijke openbaring die alleen via priesters werd uitgesproken. Het orakel beheerste de kunst van het divineren, en dit werd geïnterpreteerd door priesters. Hier ligt dus de basis van een huidig probleem.

Een orakel (Grieks: χρησμός) verwijst in de eerste plaats naar een persoon of bemiddelaar die beweert over profetische gaven te beschikken. De term orakel wordt zowel gebruikt voor de wijze raadgevingen van (één of meerdere) vermeende godheden, als voor de plaats of persoon waar die raad werd gehaald.(Wikipedia)

Oraculum (afgeleid van orare ) Het citeren van geboden van de goden in een (juridische) rede

Tegenwoordig zijn er de ayatollah’s en  imams die deze functie van adviseurs hebben overgenomen in de islamitische wereld. Het is natuurlijk niet duidelijk of hun kennis en wijsheid wordt ingefluisterd door de geest van de profeet Mohammed, als surrogaatorakel,  of door een intensieve studie van recht, ethiek en filosofie. Feit blijft dat het orakel er in ieder geval fysiek niet meer aan te pas komt. Ook in onze westerse wereld merken we ondertussen de invloed van deze radicaal orakelende imams en ayatollah’s. Als groot voorbeeld in onze  geschiedenis hebben we de fundamentalistische ayatollah Khomeini, die de zogenaamde revolutie in Iran leidde. Tegenwoordig is het Ayatollah Ali Khamenei , die de huidige radicale Iraanse president Ahmadinejad in raad en daad bijstaat om te waarborgen dat de islam als geloof de grootst mogelijke invloed kan blijven uitoefenen op de politiek.

Wat bezielt deze gelovige volgers van de islam om zomaar klakkeloos alles aan te nemen van deze religieuze mannen met baarden? Berust dan alles wat zij verkondigen in naam van de Koran op waarheid?  Zouden ze echt de kunst beheersen van het divineren of gebruiken ze andere methoden? Manipulatie, massapsychose en groepsdruk zijn succesvolle methoden tot het opruien van een groep mensen. Dit weten de geestelijke leiders van de islam maar al te goed en maken hiervan dan ook gretig gebruik. We zien dit in bijvoorbeeld de fatwa die werd uitgesproken in ’89 door Khomeini jegens de schrijver Salman Rushdie. Iedere radicale moslim werd geacht gehoor te geven aan deze fatwa, zonder voor zichzelf na te denken. Het orakel had gesproken.

Lijden deze leiders dan aan lichte vormen van psychologische stoornissen of schizofrenie?  Enigszins wel. Gezien het feit dat manipulatie nodig is en wordt gebruikt als middel om een doel te bereiken, kunnen we spreken van machiavellisme. Manipulatie m.b.t. tot het geloof zou impliceren dat God of Allah aan de kant van de manipulator staat en de gelovige  gedegradeerd wordt. Dit kan leiden tot aantoonbare en ernstige emotionele schade bij gelovigen of volgers. Maar dit zien we niet alleen bij geloofsgerelateerde onderwerpen. De politiek maakt hier uiteraard ook veelvuldig gebruik van. Hoe had men u anders kunnen doen geloven dat het toetreden tot de EU en de euro alleen maar voordeel kende voor Nederland? Hoe zou men u anders kunnen wijsmaken dat democratie daadwerkelijk bestaat en nut heeft?

Als ander voorbeeld van een succesvol en manipulerend orakel uit het verleden nemen we  Al Gore, de milieuactivist. Deze man wist de hele linkse wereld aan zijn voeten te krijgen door de mens verantwoordelijk te houden voor de versnelde ecologische evolutie. Miljoenen, misschien wel miljarden aan subsidies zijn binnengesleept voor milieuvriendelijke projecten naar aanleiding van  het verhaaltje van deze man. Orakelen in combinatie met manipulatie is dus zowat overal aanwezig waar persoonlijk voordeel te halen is.  Het moge duidelijk zijn dat manipulatie verschillende doelen dient.

Zijn zij die gehoor geven aan het orakel dan van lager allooi of van lager geestelijk niveau? Niet per definitie. Groepsdruk is een van de grootste oorzaken voor dit gedrag. We kunnen dit bijvoorbeeld zien bij jongeren.  Alleen heb je er nooit zo’n problemen mee, zodra de jongeren in een groep opereren zijn ze niet meer te handhaven. Dit zelfde gedrag  zien we bij stakingen, betogingen en voetbalrellen. Dit is ongeacht etnische afkomst of leeftijd. De gevolgen van het niet opvolgen van de groepsdruk kan in onze westerse beschaving leiden tot uitsluiting, maar in sommige culturen staat hier zelfs de doodstraf op. Voor hen die wel het lef hebben om voor zichzelf te denken, en deze redeneringen durven te betwisten, wacht in sommige landen een gewisse dood of vervolging. Gelukkig staat het ons in onze westerse wereld vrij om een mening te hebben en deze daadwerkelijk te uiten (tot zover dan). 

Misschien kunnen we ons afvragen of dit ook zo veelvuldig voorkomt bij christenen. Misschien wel, maar dan in mindere mate.  Het fysieke bewijs dat Christus ooit heeft bestaan is tot nu toe nog nooit geleverd, en toch benut men deze man en zijn levenswijze als hoop en steun in het leven, vooral in tijden dat het slecht gaat. Vrezen christenen de paus dan net zo als de moslims de ayatollah’s vrezen? Nee,  want de bijbel wordt niet meer tot op de letter geïnterpreteerd en staat los van de rechtspraak. De paus als orakel van de katholieke kerk heeft ooit bijvoorbeeld condooms verboden, maar er is niemand die daar vrijwillig gehoor aan geeft. De paus zal als vertegenwoordiger en visionair van het conservatieve katholieke geloof het homohuwelijk nooit kunnen goedkeuren. Toch zijn er genoeg katholieke homokoppels.

Bij andere geloven, waaronder het boeddhisme, wordt veelvuldig gebruik gemaakt van een orakel.  De separatistische Dalai Lama laat zich noch steeds inspireren door Nechung, het orakel van Tibet.  Mocht hier dan al sprake zijn van manipulatie door de Dalai Lama, dan is dit wel in positieve zin. Daartegenover staan dan als negatief voorbeeld van manipulatie en groepsdruk de Jehova’s getuigen. Bij deze vorm van geloof zien we dat deze fundamentalistische tak van het protestantisme zich laat indoctrineren door manipulatie en angst voor uitsluiting.  Ook hier zijn in het verleden fatale beslissingen opgelegd door de groepsdruk.  Als voorbeeld de orgaantransplantatie.  Als orakel voor dit geloof kunnen we de (valse) profetieën  aanwijzen die blindelings worden gevolgd door de gelovigen.  Deze dienen als leidraad en handleiding voor de gelovigen.  Maar wat is goed en wat is slecht en wie bepaalt dat en hoe wordt het geïnterpreteerd?

Wat betreft onze politiek bulkt het natuurlijk van de orakels. Hoor ze eens voorspellen en hun visies kenbaar maken in de Tweede Kamer,  of tijdens de verkiezingen. Ik denk toch wel dat wij op een punt zijn gekomen dat wij, als nuchtere Hollanders,  alles met een korreltje zout nemen. We geloven onze orakels zolang  en zodra het ons dient van persoonlijk voordeel. Echte voorbeelden van orakels in onze huidige politieke geschiedenis zijn als voorbeeld  Willem Drees en Frits Bolkestein. Waar deze heren voor de een visionairs zijn, zijn zij voor een ander weer opruiende individuen. Dit is allemaal afhankelijk van de intellectuele, sociale en maatschappelijke positie van diegene die gemanipuleerd wordt.

Is onze wereld dan beter af zonder orakels? Nee, helemaal niet. We zullen altijd visionairs en orakels nodig  hebben. Enerzijds om het geloof in ere te houden en anderzijds om onze wereld  maatschappelijk en economisch te helpen evolueren. Maar er zijn altijd individuen die misbruik moeten maken van deze macht die veelvuldig voorhanden is en waar zovelen gevoelig voor zijn.

Max Micha

--------------------

Diagonaal herlezen

Steller van dit artikel (Max Micha) moet een wijs en bedachtzaam man zijn. Maar ik geloof nooit dat er in dit leven voor hem een politieke leidersrol is weggelegd. Misschien voor zijn nakomelingen. Binnen een paar eeuwen. De oorsprong en de werking van een orakel moet men namelijk niet kunnen omschrijven of uitleggen, men moet zelf een orakel ZIJN. Men moet in eigen persoon en op elk niveau zich als een orakel kunnen bevestigen. Men moet kunnen ratelen als een geboren orakelaar….

Al wil ik voor bepaalde gedreven personen die ook wel op een of ander gebied orakelen, wel een uitzondering maken. Voor Geert Wilders bijvoorbeeld, en voor Marine Le Pen, om maar die twee te noemen, in afwachting dat ook zij (meervoud) aan het kruis worden genageld, omver worden geschoten of gehalsrecht. Naar goede Muzelmans Gebruk : met het hoofd naar Mekka, de strot overgesneden, met één zuivere haal met een vlijmscherp mes, van links naar rechts. Laten leegbloeden,tot de dood er op volgt. Zie ‘Suikerfeest’ en ‘Offerlam’. Of, om praktische redenen : wijlen Theo Van Gogh….

Zullen die Goeden (die twee en ook anderen) leren zich hardhandiger te verzetten tegen de vestiging van het Kalifaat Allochtonië? De tijd dringt….  

Of die andere Man uit Nazareth nu echt bestaan heeft, of niet, zal wel voor altijd een raadsel blijven, uitgenomen dan voor Zijn tijdgenoten. Wat ik wel weet, is dat Zijn leer de meest volmaakte is  die de mens zich kan dromen. Als ik ‘De Pieta’ van MichelAngelo zie, dan heb ik ook meer bewondering voor het kunstwerk, dan voor de kunstenaar. Zonder deze nochtans te willen wegcijferen. De Boodschap is Goddelijk. Maar zoals altijd en overal, staan tussen droom en daad, wetten en de weg, en praktische bezwaren.

En weemoed, die niemand kan verklaren. Zo voeg ik er uit eigen vinding aan toe, al kon Willem Elsschot dat beter onder woorden brengen. Daarvoor was hij dan ook een groot kunstenaar!

25-05-2011 om 12:51 geschreven door digitalia  

_

1020

dinsdag 24 mei 2011

Dames, Jullie zijn verwittigd!

Geen verdere Islamisering of jullie zijn de pineut…

-----------------

De zegeningen van de Godsdienst van de Wrede worden weer eens geactualiseerd. En dan nog wel in Vlaanderens schande, De Schandaard. Het hoeven niet altijd stenigingen te zijn, noch het in brand steken van Koptische kerken en het vermoorden van ‘ongelovige honden’. Neen, laten wij ons hoofd bij ‘Het Verkeer” houden. De vrouw aan het stuur in Ryad.

Het Land dat overvloeit van honing en petrol (Saoud Arabia), houdt van alle vrouwen die het zelf heeft en die ze goed onder de knoet houden. Westerse en Amerikaanse dames zijn, in al hun openheid en hun blootheid, gewoon loslopend wild voor de viriele Muzelman. Negermadammen, voluptueuse Rubensmodellen, zijn dat, tot op zekere ouderdom ook, ofwel voor de harem en later ook voor (aan) de kookpot.

Franse aristocraten die een Guiness Biggetje en haar familie miljoenen aanbieden om de kop van Strauss-Kahn te redden, zijn nobele mensen op dezelfde golflengte als de witgeklede Oliesjeiks, die op die manier aan directe en duurzame ontwikkelingshulp proberen te doen. Die vrouw moet alleen een beetje haar eerste verhaal wat inkleden : in de coulissen staat de echte callgirl klaar om tot bekentenissen over te gaan, dat zij de Eva is geweest die de Hooggeplaatste Weledele Heer Strauss-Kahn verleid heeft. Wat zeg ik : verleid heeft? Verkracht heeft ze hem! Misschien zelfs wel in opdracht van Marine Le Pen, die hem als tegenkandidaat voor het Presidentschap dacht te moeten vrezen….Uitgeput en leeggezogen als een vlieg, heeft zij, de spinnekop, haar netten, haar biezen en heel haar bataclan gepakt en is in paniek weg gevlucht. Juist toen die Senegalese er aan kwam, met stoffer en blik! Waarlijk, zo helpe haar God!  Zij heeft nog rap, als bij toeval, van dat speciaal “lichaamsvocht” van uit haar BH op de rok van dat pikzwarte schaap kunnen smeren, als bewijs dat de stormen binnen gezakt waren.

Mijn oude Moeder heeft gelijk gehad : “Moest er geen slecht vrouwvolk zijn, er zou ook geen slecht mansvolk zijn”…Juist, Ma, en daarom mogen de vrouwen in Saoud Arabia niet met de auto rijden!

---------------------------

Prootest groeit tegen arrestatie van Saoedische vrouw die autoreed

dinsdag 24 mei 2011, 15u18

In Saoedi-Arabië komt er steeds meer vraag naar de vrijlating van een jonge vrouw die afgelopen zaterdag werd opgepakt omdat ze met een wagen rondreed.

Er gaat een petitie de ronde om de vrijlating van Manal al-Charif te bewerkstelligen en op Youtube is een video te zien ten voordele van de vrouw. Op de socialenetwerksite Facebook betuigden al meer dan 14.000 mensen hun steun.

De petitie, gericht aan koning Abdallah, vraagt de vrijlating van de 32-jarige vrouw, en bevestigt dat het 'tijd is om een duidelijke beslissing te nemen over het recht van vrouwen om met de wagen te rijden'.

'Manal wilde enkel bewijzen dat het mogelijk is voor een vrouw om auto te rijden in Saoedi-Arabië', aldus Wajiha Hweider, die haar eerder al eens vergezelde tijdens een autorit. De tweede keer liep het echter fout af, en werd Manal opgepakt.

Mensenrechtenorganisatie Human Rights Watch riep eerder al op om de vrouw vrij te laten. Saoedi-Arabië is het enige land dat vrouwen verbiedt om met de wagen te rijden.

--------------------

Diagonaal herlezen

Zeg niet te gauw, het is weer een vrouw!

Want wat zegt de sharia? Minstens in het openbaar een paar honderd zweepslagen? Door een uit de kluiten gewassen politieman met ferme bicepsen? Zo ene die er niet neffe klopt. Moet kunnen, want het was veel meer dan een gewoon ritje : het was een provocatie tegen de bestaande orde en dus een belediging aan Allah. Een uitlokking, om ook in het Rijk van Abdullah I een soort van Arabische Lente op gang te trekken! ! Met roekeloos en tergend rijgedrag tot gevolg…

Waarom dwalen mijn gedachten nu ineens af naar de dagelijkse files en de overvolle autowegen bij ons….met voertuigen waarin bijna meer vrouwen dan mannen aan het stuur zitten! Neem nu eens alle vrouwelijke chauffeurs weg (maar zonder stokslagen!) en de mannen zouden vrolijk fluitend kunnen zoeven over het putten-vrije asfalt onderweg naar hun werk …De Welriekende Dreef zou weer welriekend worden : geen benzinedampen meer van stilstaand verkeer! Vrouwen mogen niet meer auto-rijden. Ze mogen zonder mannelijk familie-lid zelfs niet eens meer buiten de deur komen. Vrouwen horen thuis aan, nipt nog niet in de kookpot. Moeders aan de haard, daar horen ze van ouds thuis! En kindjes kopen met hopen, de afwas doen , schuren en de bedden opmaken. Hoogstens diep onder de vodden van kopt tot teen, op de koffieklets gaan bij de buren. Maar het werk van de mannen afnemen? No way! Sharia 4 All!

Hebben wij, mannen, wel degelijk gelijk door ons te verzetten tegen de Islamisering? Om nog maar te zwijgen van ons recht om meerdere dames (tegelijk?) te koesteren! En kindergeld te trekken voor elk kind die uit al die bloemkolen komt.

Zijn wij niet te stom om te helpen donderen, dat wij ons verzetten tegen de Muzelmannerij-for-Men? Van zodra we eenmaal op vrijdag namiddag met ons achterste omhoog een beetje in de moskee zijn gaan dommelen, zijn we geen ongelovige honden of varkens meer, en kunnen we ongestoord de katjes knijpen overal waar deze zich ophouden.

Dames! Met die dingen moeten we uit onze ogen kijken! Bak het ons niet te bruin, anders bekeren wij ons, met ons certificaat van ‘ontdoping’ in de hand, in massa tot de Godsdienst van de Wrede.

25-05-2011 om 11:54 geschreven door digitalia  

1018

dinsdag 24 mei 2011

-------------------

Omdat ik nergens aders ooit zo’n steengoede bepaling/omschrijving vond van het woord ‘amnestie’ laat ik hieronder ons aller vriend  Björn Roose aan het woord. Commentaar is overbodig.

Gisteren zag ik de Heer Rinnebô (de man ziet er nog slonziger uit dan hij spreekt : Marc Reynebeu, door mij vertaald als ‘strontstroom’, in ’t West Vlaams te vertalen tot ‘vloeibare, lopende (rinnende) bô’, in verstaanbaar Vlaams  beer; vloeibare mest zijnde. Dat het Vlaams Nationalisme levendig wordt gehouden door haat, pure haat tegen belgië, kreeg hij met moeite over zijn lippen; zodanig verwerpelijk vond hij dat.

Enfin, Ons Heer moet van elk zijn getal hebben…..

-------------------------

Amnestie: gedane zaken nemen geen keer? – Wat het “anti-fascistisch front” niet vermeldde ...

Ik was het eigenlijk al vergeten – wie zo veel schrijft als ik heeft dat wel eens voor – dat in Revolte van februari 2011 een artikel van mijn hand over amnestie was opgenomen. Leuk dus dat de jongen van het zogenaamde “anti-fascistisch front” daar aan herinnerde afgelopen weekeinde.

Alleen jammer dat de “anti-fascist” vergat te vermelden wélk verwijt en van wié mij er toe bracht te stellen dat ik het me bijna ging beklagen geen kind of kleinkind van “zwarten” te zijn, al is het maar omdat dat verwijt de rechtstreekse aanleiding was om mijn artikel te schrijven.

Jammer ook dat de “anti-fascist” het nodig vindt de argumentatie telkens te vervangen door “(...)”. Wellicht bang dat zijn lezers kennis zouden nemen van die argumentatie ?

Raar ten slotte dat de “anti-fascist” beweert dat ik “uitgebreid” inga op de stelling “dat meer dan honderd jaar anti-Vlaams Belgisch unitarisme noodzakelijkerwijze tot activisme en collaboratie moesten leiden”. Daar ga ik in mijn artikel namelijk totaal niét op in.

Zonder het ook nog eens over de uitleg bij de, vanzelfsprekend gestolen (“anti-fascisme” lijkt af en toe gewoon synoniem te zijn voor diefstal), foto bij het AFF-artikel te hebben – we “probeerden” niet alleen Manneke Pis een Vlaams jasje te geven en hem op de belgische vod te laten pissen, we sláágden daar ook in, dank u) – of over het gegeven dat er behalve amnestie nog honderden reden zijn om belgië te haten (bijvoorbeeld het nog steeds toepassen van een “Berufsverbot” voor zelfs ex-familieleden van de “incivieken” van tegenwoordig), krijgt u hierbij dan ook het volledige artikel, zoals dat in Revolte werd gepubliceerd:

“

Inleiding

Amnestie: diegenen die dood zijn, hebben er niets meer aan; diegenen die nog leven, willen ze niet meer, hoor je wel eens. En toch heeft de Vlaamse Beweging het idee nog niet opgegeven. Toch niet de volledige Vlaamse Beweging, toch niet in al zijn delen, al is het de laatste jaren wél opvallend stil geworden rond de amnestie-eis, zelfs in kringen en bij verenigingen waar die eis ooit hoog in het vaandel werd gedragen. Ook daar hoor je immers steeds vaker die uitleg en ook daar hoor je dat het toch niets uithaalt. Maar is dat ook zo en moeten we de eis laten vallen omdat er geen resultaten op tafel komen? Op die en andere vragen pogen we in onderstaande tekst een antwoord te geven.

Wat is het ?

Voor de verklaring van de term grijpen we even terug naar de heren Willy Cobbaut en Jan van Elzen. Beiden maakten, samen met onder andere Karel Dillen, deel uit van de redactie van ‘Alternatief’, een ‘driemaandelijks jongerentijdschrift voor informatie en aktie’, dat verscheen van 1973 tot 1981, en christelijk, volksnationalistisch en solidaristisch geïnspireerd was. Een vaste rubriek in de ongeveer veertig verschenen nummers was ‘Woordverklaring’, en uit die rubriek, of beter uit het boek ‘Het fatale dwangdenken’ (verschenen in 1988 bij Boekenactie Alternatief) waarin alle in die rubriek verschenen bijdragen gebundeld werden, halen we de terminologische verklaring.

Het woord ‘amnestie’ is, zo lezen we er, terug te voeren op het Griekse woord ‘amnestia’, dat zoveel betekent als ‘vergeten’ of ‘het uitwissen van een herinnering aan iets’. ‘Een amnestiemaatregel’, aldus professor dr. N.M. Wildiers, heeft dan ook ‘niets te maken met een morele beoordeling van de feiten waarop hij betrekking heeft. Amnestie is een maatregel die getroffen wordt om de politieke rust te herstellen of een sociale heropbeuring te bewerken, om de herinnering aan bepaalde daden, die vatbaar waren voor bestraffing of reeds het voorwerp van een veroordeling uitmaakten, uit te wissen. (...) De geesten tot bedaren brengen, de haat uitdoven, de vrede en de rust laten heersen daar waar twist en geweld de bovenhand hadden, dat is het doel dat wordt nagestreefd’.

Eigen aan amnestiemaatregelen is ook, aldus Cobbaut en van Elzen, dat een amnestiewet een algemeen karakter heeft, dus niet gericht is op ieder geval afzonderlijk, maar op de natie als geheel. Eigen aan amnestiemaatregelen is dan weer niét dat ze noodzakelijk met terugwerkende kracht worden ingevoerd. het kan, maar alleen al de gedachte aan welke de gevolgen zouden zijn inzake – in bijvoorbeeld het Belgische geval – achterstallige lonen, pensioenen, oorlogsschade en vergoedignen, weer in dienst te nemen ambtenaren en dergelijke meer, plus de mogelijkheid dat dergelijke retroactieve maatregelen wel eens iets zouden kunnen wijzigen aan de rechten van de staat of van derden, maakt duidelijk dat die retroactieve amnestiemaatregelen over het algemeen weinig kans maken.

Door de eeuwen heen

‘Amnestie’ wordt als term sinds de Tweede Wereldoorlog vooral gebruikt om te verwijzen naar collaboratie, repressie en de nog steeds voortdurende gevolgen daarvan, voornamelijk in Vlaanderen. Nochtans zijn amnestiemaatregelen bijna zo oud als het woord ‘amnestia’ zelf.

De oudste bekende amnestie was diegene die verleend werd door Thrasybulus van Athene, al werden er bij die amnestiemaatregel een aantal uitzonderingen gemaakt. Een ander bekend geval is de amnestie die Marcus Brutus en Gaius Cassius op 16 maart van het jaar 44 voor onze jaartelling kregen vanwege de Romeinse Senaat voor de moord op Caesar, terwijl gelijktijdig Caesar goddelijk werd verklaard.

In 1598 maakte Hendrik IV een einde aan de godsdienstoorlog in Frankrijk door bij edict te bepalen dat de herinnering aan het gebeuren diende uitgewist en begraven te worden, alsof het nooit geschied was. ‘Iedereen moest zich’, aldus Cobbaut en van Elzen, ‘beheersen en voortaan in vrede leven’.

Ook bij de ‘restauratie’ van Karel II van Engeland werd amnestie verleend, weerom met een aantal uitzonderingen (zijnde die personen die deel hadden genomen aan de executie van de vader van Karel II). Eveneens in Brittannië kregen in 1747 de deelnemers aan de Jacobistische opstand van 1745 gratie. Op 13 maart 1815 verleende Napoleon amnestie, met uitzondering voor dertien prominenten, waaronder Talleyrand. Op 10 augustus 1840 voerde Pruisen een amnestiemaatregel door. In 1857 riep Frans Jozef I van Oostenrijk de algemene amnestie uit, net zoals Andrew Johnson, de president van de Verenigde Staten in 1868 amnestie verleende aan alle deelnemers aan de Amerikaanse Burgeroorlog.

In 1905 werd in Frankrijk de amnestie afgekondigd, in 1949 en 1954 werd in Duitsland amnestie verleend voor daden gepleegd tijdens de Tweede Wereldoorlog (zeer tot ongenoegen van een aantal mensen die dit vonden vloeken met de ‘Entnazifikierung’ trouwens), in 1991 werd algemene amnestie verleend aan de inwoners van Zuid-Afrika die zich verzet hadden tegen de apartheid, en nog dit jaar verleende de Tunesische interimregering amnestie aan kleine misdadigers van gemeenrecht én politieke gevangenen.

Het Belgische geval

België is met het niét verlenen van amnestie voor daden begaan tijdens de Tweede Wereldoorlog in ieder geval een ‘unicum’ op de wereld. Nochtans zou amnestie geen beoordeling van de feiten inhouden, maar evenmin de erkenning dat straffen uit het verleden onrechtvaardig waren. Amnestie heeft als doel het afsluiten van het hoofdstuk van collaboratie en repressie met de vaststelling dat het nu voorbij is.

Pogingen tot amnestiemaatregelen werden in het verleden onder meer ondernomen door een aantal CVP’ers (tegenwoordig CD&V’ers), waaronder Herman Suykerbuyk, en een niet onbelangrijke meerderheid van de Vlamingen was ook voor die amnestiemaatregelen gewonnen. Politieke spelletjes en Franstalige tegenwind zorgden er echter voor dat van die maatregelen niets in huis kwam.

Waarom dan nog ?

Het ziet er dus niet meteen naar uit dat we moeten rekenen op het Belgische parlement of de Belgische regering om alsnog een officieel einde te maken aan collaboratie en repressie. En toch zijn er nog steeds redenen genoeg om zulks te vragen.

Ten eerste bepleiten we amnestie op grond van de uitspattingen van de repressie. Die maakte immers, aldus Paul Struye, gebruik van ‘des méthodes nazis’ (nazi-methoden).

Ten tweede bepleiten we amnestie op humanitaire gronden. Het is volkomen onmenselijk om iemand meer dan vijfenzestig jaar na de feiten nog steeds met de vinger te wijzen of, zoals de amnestie-actievoerders in november 2010 mochten meemaken in de Wase stad Sint-Niklaas, te merken dat mensen die voor amnestie pleiten, al zijn ze dan nooit deelachtig geweest aan de collaboratie of de repressie, net zomin als degene die het verwijt maakte (ex-burgemeester en socialist Freddy Willockx), worden uitgemaakt voor ‘kinderen en kleinkinderen van zwarten’.

Ten derde kan amnestie nog steeds bepleit worden op christelijke gronden (minstens voor de christenen onder ons). Vergeven en vergeten, weet u wel.

Ten slotte kan amnestie bepleit worden met het argument, aldus Cobbaut en van Elzen, ‘dat meer dan honderd jaar anti-Vlaams Belgisch unitarisme noodzakelijkerwijze tot activisme en collaboratie moesten leiden’. Er is dus, zelfs los van de repressie, minstens sprake van gedeelde schuld.

Hoe dan ook, ondergetekende ging het zich bijna beklagen dat hij geen kind of kleinkind van ‘zwarten’ is toen hij dat verwijt in het gezicht geslingerd kreeg. De repressie en de daaropvolgende, halsstarrige weigering om amnestie door te voeren, heeft dan ook hele generaties Vlaams-nationalisten voortgebracht. Met een beetje cynisme zou een Vlaams-nationalist zich haast dankbaar moeten tonen tegenover de Belgische staat vanwege deze aangehouden haat. Het is immers makkelijker te haten wat ons haat, dan te haten wat ons vergeeft. Alleen al om dát af en toe duidelijk te maken, om aan te geven dat de haat van de Belgische staat tegenover Vlaanderen onverminderd verder duurt, is het goed de amnestie te blijven eisen. Desnoods tot iedereen die er het rechtstreekse of onrechtstreekse slachtoffer van werd dood en begraven is. Desnoods tot we het alleen nog postuum kunnen eisen.

Hoe ging dat liedje ook alweer? O ja, ‘We zullen België, België, België trouw verraden, haat in ’t leven, haat in ’t graf’.”

Geplaatst door Björn Roose op maandag, mei 23, 2011 1 reacties

--------------------

Diagonaal herlezen

De vraag (bede) om amnestie hetzij door belgie, hetzij voor belgie; zal straks zonder voorwerp zijn. Zoals reeds eerder hier bedacht, dooft elke misdaad uit door het wegvallen van de dader.

Belige is nooit het vaderland geweest van de Vlamingen, en we zullen er nooit een traan om laten. Misschien wel dat we feest vieren, de dag dat het ding verdwijnt.

24-05-2011 om 21:17 geschreven door digitalia  

_

1017

dinsdag 24 mei 2011

Elke dag wordt het duidelijker : voor de Franscouillons is elke nieuwe dag weer een gewonnen dag en de Vlamingen, zowel de lauwen als de harden,  we staan erbij en kijken ernaar….Zoals Jan Verroken, moeten wij vaststellen weer eens de deur op een kier te hebben gezet, om te ondervinden dat er weer gestolen wordt als bij de raven. Het wordt een lange, een zeer lange paringsdans, met als Kapelmeister het Koninklijk Circus van Duytschen bloede, dat de maat aangeeft. Een, twee drie. Een, twee drie en draaien. Zoals bij de Weense Wals, zwevend over de dansvloer in driekwartmaat.  Eerst met een sierlijke rechts draai, dan met een nog sierlijker linkse draai, altijd in de juiste maat. Want de maat van de muziek bepaalt het rinkelen van de kassa….

Het volk, dat buiten de poort zich staat te verbijten, kijkt toe en wacht. Ja, waarop wacht het volk? Het verlossend (start)schot, wanneer toch komt dat ooit?

De Lonxe Progressiviteit weet wanneer ze moet zwijgen. Onder het graaien wordt geen kik gegeven! Het verkrachtingsschandaal in Frankrijk, rond de hooggeplaatste Linxe kaviaar-socialist en IMF-baas Strauss-Kahn wordt in De Schandaard, ooit Vlaanderens sieraad, verbloemd tot…. “bij de reconstructie in bijzijn van het slachtoffer worden er door de politie slechts ‘lichaalmssappen’ gevonden op de plaats delict”, wat anders wel zeer accuraat als sperma zou omschreven worden moest de dader geen Linxaard zijn geweest. In Frankrijk wordt de hele zaak ondertussen steevast geloochend als een complot bedoeld om Linx te schaden.

Bedenking : aan de po-co Linxe progressiviteit kleeft altijd en overal een onderlaag van immoraliteit. Waarbij altijd en overal door hen gewezen wordt naar de splinter in het oog van anderen. Dat is geen theorie, maar zuivere waarneming.

Festina lente voor Di Rupo

Formateur vraagt budgetvoorstellen van 9 partijen

• donderdag 19 mei 2011, 05u00 In De Sc handaard

----------------------

BRUSSEL - 'Haast je langzaam, zeer langzaam.' Het lijkt wel de lijfspreuk van formateur Di Rupo voor de komende weken. Er is zelfs al sprake van vakantieplannen.

Ook al lijkt de kans op een finaal akkoord mét de N-VA zo goed als onbestaand, met een gebetonneerde glimlach ging Elio Di Rupo (PS) gisteren aan de slag als formateur.

Niet toevallig charmeert hij in zijn eerste contacten twee CD&V-kopstukken: voorzitter Wouter Beke en premier Yves Leterme. Gistermiddag sprak hij de premier over de begroting. Hoe beter Leterme lopende zaken draaiende kan houden, hoe comfortabeler Elio Di Rupo zijn formateursschap kan vervullen.

Hij wil daarvoor zijn tijd nemen en lijkt potdoof voor de smeekbede van de N-VA om nu snel te gaan. Volgende dinsdag start hij bilaterale gesprekken met de negen partijen. Per mail heeft hij alle negen gevraagd om saneringsvoorstellen voor de overheidsfinanciën. Tegen 2015 moet ons land minstens 17 miljard euro besparen om geen tekorten meer te boeken.

Aan Leterme vroeg Di Rupo dat hij het monitoringcomité - de werkgroep topambtenaren die de begroting in het oog houdt tijdens lopende zaken - de opdracht zou geven om nieuwe cijfers bijeen te zoeken. Dat duurt 'misschien wel twee weken'.

Di Rupo wil de besparingsoefening ook al doorvoeren voor 2012, zo verklaarde hij na afloop van de ontmoeting met Leterme. Dat betekent dat die maatregelen al in het najaar goedgekeurd zouden moeten worden. Slaagt men er pas in om vanaf 2013 een saneringspakket op te stellen, dan 'moet de inspanning geleverd worden over drie in plaats van vier jaar en dreigt die ondraaglijk te worden voor de burger'.

N-VA of niet

Waar wil Di Rupo naartoe als formateur? Officieel naar een coalitie waar ook de N-VA deel van uitmaakt. Vanmiddag staat er overigens een ontmoeting met Bart De Wever op het programma.

Maar of Di Rupo daar eigenlijk zelf nog in gelooft, is bijzonder twijfelachtig. N-VA geduldig, heel geduldig losweken van de andere partijen dan maar? Dat pakt (voorlopig) niet. Premier Leterme, zo klonk het in zijn omgeving, herhaalde ook gistermiddag nog eens dat zijn partij niet zonder de N-VA en niet zonder een staatshervorming zou vertrekken in een nieuwe regering. Di Rupo gaf aan de SP.A niet te willen lozen.

In elk geval gaat Di Rupo de komende weken een nota over de begroting opstellen. Over die nota mogen de negen partijen zich uitspreken.

Te verwachten valt dat hij daarbij bijzonder veel oog zal hebben voor wat CD&V budgettair verlangt. Dat de manier waarop de PS de overheidsfinanciën wil saneren veraf staat van de zienswijze van de N-VA, is zo klaar als een klontje. Het volstaat om de 1 mei-boodschap van Di Rupo naast verklaringen van de N-VA over de begroting te leggen. 'Sociaal-economisch wil de N-VA inzetten op besparingen en op hervormingen in de sociale zekerheid', klonk het dinsdag in een communiqué.

De PS hanteert als gouden stelregel dat voor iedere euro besparingen er ook een euro extra inkomsten nodig is. Vijftig procent van het 'gat' opvullen door te besparen, vijftig procent door nieuwe belastingen dus.

Communautair wil Di Rupo zich zoveel mogelijk baseren op de nota van Wouter Beke. Maar die nota heeft op essentiële knelpunten geen knopen kunnen doorhakken. De wetsvoorstellen over Brussel-Halle-Vilvoorde zijn 'imbuvable' voor Di Rupo en alle Franstalige partijen.

De voorstellen voor een nieuwe financieringswet blokte Di Rupo af in een brief.

--------------------

Diagonaal herlezen

Bij nader toezien heb ik bij de aanvang van dit stukje niet goed opgelet op de maat. Wat opgevoerd wordt, is niet de gewone Weense Wals, maar de LANGZAME WEENSE WALS, wat helemaal iets anders is.

Die laatste soort walsen wordt bijvoorbeeld in dramatische filmscènes gebruikt om afstand te scheppen met het dramatisch einde van het liefdesverhaal. De zachte vioolmuziek wordt dan luid en schallend onderbroken door paukenslagen en ander trompetgeschal, die het verschijnen van een ‘deus ex machina’ aankondigen. Een soort ‘godheid’ die onverwacht het geheel een dramatische wending geeft.

Elders lees ik dat er opnieuw gerepeteerd wordt om in De Munt “De Stomme van Portici” te spelen, maar dat de eerste opvoeringen gepland staan in Parijs. Men zou maar naar B russel durven komen in 2015, als tenminste belgië tegen dan nog bestaat….

Als er in die middens al gesold wordt met De Stomme, wat moet dat dan niet zijn in Vlaams Nationalistische kringen!

-----------------------

24-05-2011 om 18:51 geschreven door digitalia  

-

1016

dinsdag 24 mei 2011

Baskenland

---------------------

Het is niet mijn bedoeling hier op deze blog veel teksten van uit de Niveaanse jungle door te geven. Geldingsdrang kan o zo misplaatst overkomen, dat het ruikt naar machtsdeelname. Voor iemand die zich angstvallig van de macht LAAT weghouden, is dat des te erger….

Maar als Pallieeriaan heb ik ook op mij genomen, om ‘het te zeggen, als het goed is’. Buiten het Vlaams Belang, en hier en daar een Niveaan, werden (als ik mij niet vergiss) de uitslagen van de plaatselijke verkiezingen in Spanje nergens, maar dan ook nergens in de media vermeld. De blogwereld gonsde er van.

Zo ook de recente grondwetswijzigingen in het voorheem communistisch Hongarije, waar nu ingeschreven staat dat Hongarije gegrondvest is op Christelijk-Joodse tradities. Het is hoog tijd, dat er eens eens onderzoeks-journalist’ nauwer de banden onderzoekt tussen Hongarije en Vlaanderen. Dat de Verlcihte Geeste van Europa daar niet mee gediend zij, tot daar aan toe, maar het kan niet genoeg beklemtoond worden, dat in Hongarije de Linxe dictatuur op de media, die dateert van de Russisch-Communistische Bezetting, ingeperkt werd. Ingeperkt, niet afgeschaft, zoals onze eigen media rondbazuinen….

Nu laat ik op jullie Frieda Brepoels van de NV-A los. Het is, mocht het U ontgaan zijn, de dame die namens de Niveanen in Straatsburg gestemd heeft voor een nieuwe lading vooral Noord Afrikaanse immigranten, wier aantal bepaald wordt op een slordige 40 miljoen stuks in de eerstvolgende jaren. JaJa, de NV-A is, voor binnenlands gebruik, hard tegen de massa-immgratie, maar dat mag niet geweten worden….

De NV-A is even zo goed voor een zelfstandig Vlaanderen, maar ook dat mag niet al te zeer geweten worden. De politieke NV-A is tenslotte een afkooksel van het Tjeven-ras en die weten voorlopig ook niet of ze Linx of rechtshandig ofwel onbeholpen  zijn. Echt compassie weerd!

---------------------------

Bij de gemeente- en provincieraadsverkiezingen in Spanje hebben zowel Baskische als Catalaanse nationalisten op vele plaatsen het laken flink naar zich toe getrokken. In een meer dan ooit gemediatiseerde en gepolariseerde lokale stembusgang ging de aandacht vooral naar de strijd tussen de socialistische regeringspartij van premier Zapatero en zijn opponenten van de Partido Popular. De verkiezingsuitslag bewijst echter dat in de Autonome Regio's Catalonië en Baskenland geloofwaardige en succesvolle alternatieven aan de kiezer werden aangeboden.

Frieda Brepoels, Europarlementslid voor de N-VA, noemt vooral het resultaat van het pas opgerichte Bildu in Baskenland indrukwekkend: "De partij kende een zeer turbulente aanloop naar deze verkiezingen. Bildu zag pas in maart van dit jaar het levenslicht en groepeert links nationalistische partijen die naar onafhankelijkheid streven. Op zondag 2 mei werd ze verboden door het Spaanse Hooggerechtshof. Na een week van algemene verontwaardiging kwam het Grondwettelijke Hof op dit verbod terug en kon de partij zich alsnog aan de kiezer aanbieden. Zeer opmerkelijk is het resultaat in San Sebastian waar Bildu uit het niets 25% van de stemmen binnenhaalt en zo recht heeft op de sjerp van burgemeester. De partij is in heel Baskenland en in de Autonome Regio van Navarra een toonaangevende politieke speler geworden. Een regelrechte opsteker voor alle EVA-partners."

In Catalonië wordt een succesvolle trend van winst voor volksnationalistische partijen verder gezet. Na de succesvolle regionale verkiezingen dit jaar en de drie overtuigend gewonnen volksraadplegingen over onafhankelijkheid van april dit jaar en eerder in 2010, verankeren nationalisten zich nog meer op het lokale niveau. Uitschieter hier is het resultaat in Barcelona. Na ruim 45 jaar breekt Convergentia, centrumrechtse nationalisten, het socialistische bestuur en komt de hoofdstad van Catalonië in nationalistische handen.

Frieda Brepoels: "Opnieuw bewijzen verkiezingsresultaten dat volksnationalisme wél van deze tijd is. En dit in tegenstelling tot politieke tegenstrevers die ons maar al te graag catalogeren als kortzichtig, verkrampt en egoïstisch. Nationalisme wordt wel vaker gemarginaliseerd al zou het een ideologie zijn die niet meer van deze tijd is en al zeker niet toebehoort aan het democratische Europa. De burger doorziet deze kritiek elke keer opnieuw en durft vandaag kiezen voor een fris, consequent en transparant alternatief. Als N-VA feliciteren wij onze vrienden in Baskenland en Catalonië dan ook met dit prachtige resultaat."

--------------------

Diagonaal herlezen

Als U goed nadenkt, zou U net als ik kunnen zeggen : in de grond zou Frieda Bepoels eigenlijk nog zo slecht niet zijn…..

Maar dat is een on-Christelijke gedachte, die we ver van ons moeten houden. Niet alleen uit overtuiging of wegens onze goede opvoeding, maar ook omdat dromen altijd bedrog zijn.

Het mens is nochtans uit de goeie materie samengesteld en komt m.i. goed in aanmerking om als Toegevoegde Maagd van Vlaanderen voor José Happart nuttig te zijn. Zie voorgaand stukje.

Ach! W.W.W.W. – W.W.W.W. – W.W.W.W., wat stat voor een oud Orangistiche leuze die voluit luidt : Wij willen Willem weg – Wilde Willem wijzer wezen – Wij wilden Willem weer….

Dag Frieda!

Catalonië

24-05-2011 om 11:44 geschreven door digitalia  

_

1015

dinsdag 24 mei 2011

Bij Marc Grammens stond op 5/5 (ik krijg maar niet genoeg van het herlezen van dat nummer!) een mooi zinnetje uit de mond van Jan Verroken, een oude CVP-krokodil uit vroeger tijden die het klappen van de zweep nog niet vergeten is. De man is al een eeuwigheid van het politieke toneel verdwenen. Hij laat optekenen dat hij van de onderhandelingen met de Franscouillons het gevoel overgehouden heeft van zodra dat je de deur op een kier opende om te zien wie daar geklopt had, het stelen telkens meteen begon….

Verder las ik daar, dat de onderhandelingen over een regeringsvorming in dit land (of moet ik zeggen in jullie land, want het is al lang niet meer het mijne!) best mogen vergeleken worden met een dief die Uw juwelen gestolen heeft, en de teruggave van de helft ervan als een compromis van zijnentwege aanziet…

Waarop wachten jullie om Marc Grammens als top-onderhandelaar in het veld te sturen? Geef hem ons aller lieve vriend José Happart tot gesprekspartner, en de zaak is binnen het uur geklonken! Want “Monsieur Wallonie”, die als Grote Baas van de luchthaven van Brussels South rijkelijk zijn brood verdient, geeft in De Swaar de Vlamingen gelijk, en BDW in het bijzonder. Laat, zegt hij, Wallonië nog 10 jaar aan de borst van De Maagd van Vlaanderen zogen, en tegen dan moet de kleine zelfstandig kunnen lopen….

--------------------------

Bericht van achter de tralies v/h Cordon Sanitaire à la Jos Gheysels

22.05.2011 11.07u - Nadat Claude Despiegeleer (PS), voormalig schepen van Charleroi, al veroordeeld werd voor schriftvervalsing en verduistering, moest hij afgelopen week opnieuw voor de rechtbank verschijnen. ‘Despi’ moest zich verantwoorden voor een nieuw geval van valsheid in geschrifte en geldverduistering, ditmaal met betrekking tot een vzw waar hij voorzitter van was.

Zo ging de PS’er onder meer in een jaar tijd op kosten van de vzw voor 17.555 euro op restaurant en boekte hij tal van reisjes, onder andere naar Pisa, Rome, Parijs, Carcassonne en Montpellier. Tenslotte zou Despiegeleer de subsidies van de vzw voor andere projecten gebruikt hebben dan vooropgesteld.

Volgende week komen de advocaten van Despiegeleer aan het woord. De man zelf heeft inmiddels al laten weten “een medaille” te verdienen in plaats van vervolgd te worden. Benieuwd of de rechtbank zijn redenering volgt…

--------------------

Diagonaal herlezen

Het is een beetje begrijpelijk dat de Nederlandstalige Linxe schoelies over hun Franscouillonse soortgenoten die tegen de lamp zijn gelopen, niet graag berichten. Dat de ‘onafhankelijke pers’ hetzelfde doet, is niet alleen onbegrijpelijk het is gewoon misdadig.

Met de dag wordt het duidelijker waarom het Vlaams Belang monddood gemaakt wordt. En waarom er Linxe stemmen opgaan om het Internet te censureren. Cynischer kan niet, want dat wordt gedaan in naam van de Heilige Vrije Meningsuiting. Klinkt bekend, voor wie de USSR-tijd heeft beleefd.

-----------------------

24-05-2011 om 10:39 geschreven door digitalia  

-

1014

maandag 23 mei 2011

Voor wie die het soms nog niet mocht bemerkt hebben, of wie het uit de macht der gewoonte (zoals ondergetekende) nog niet eens was opgevallen : ook de Rechtlijnige Waarheidspers in Nederland gebruikt de Vlaamse kleuren. Waardoor blijkbaar de toenadering tussen Zuid & Noord stilaan bijna als vanzelfsprekend  wordt ervaren.

Ja die Vlaamse kleuren!

En zeggen dat Schurk Schouppe van de o zo Vlaamse CD & Vlaams voor de auto-rijplaten waarover hij (en hij alleen) gemachtigd was om almachtig te beslissen (de Franscouillons zouden dat hebben moeten ondergaan, tenzij er een stuk of 5 ‘belangenconflicten’ tegenaan werden gegooid…) schrik had van Cruella Onkelinx van de Parti Scandale om deze onze Vlaamse eigen kleuren, op te leggen! Dat vergeven we dat ventje nooit! Vooral daar hij zoals achteraf blijkt, boetes wil opleggen tot schier € 15.000 voor de onverlaat die een “VL-sticker” boven de vermaledijde “B” durft te plakken.

Enfin, uitstel is geen afstel. Zo gauw de Republiek een feit zal zijn, zou een der eerste sympathieke maatregelen van de Eerste Echte Vlaamse Regering erin kunnen bestaan, om aan iedereen een (verplichte) auto-rijplaat in Zwart-Geel te verstrekken, met een uitvergrote VL daarbij. Stel U eens de gezichten van de Linxe papenvreters voor, als ze dagdagelijks moeten rondrijden met dergelijke rijplaat! Waarbij ik spontaan denk aan de smoelwerken die de syndicale kopstukken zouden moeten trekken. Misschien wordt het voor de Franscouillons in Vlaanderen en voor de overige Vlaams-haters de ultieme reden om uit te wijken naar onder de taalgrens? Zou Patagonië of Timboektoe niet beter zijn, want ze zullen het stelen van buurmans grondgebied nooit afleren!

Of nog efficiënter : dat soort mensen zoud beter hun verdorven neiging om grondgebied te stelen kunnen uitoefenen in de Noord Afrikaanse Prachtlanden, een soort lik-op-stuk immigratie als compensatie voor de inwijkelingen bij ons. Daar hebben ze meteen de gehele Sahara als wingewest ter beschikking. Daar is zand genoeg!

---------------------------

Europa in crisis

DRNOMAD - 22 MEI 2011

Wie een beetje op de hoogte is kan op zijn vingers natellen dat Griekenland ons geld niet zal terugbetalen.

In die achtergrond lijkt het merkwaardig dat we nog geld sturen. De markt heeft een default van Griekenland al ingecalculeerd – zo wordt gezegd, vermogende Grieken hebben hun kapitaal al in het buitenland ondergebracht. Als Griekenland valt is er besmettingsgevaar en zullen daarna de overige PIIGS landen als dominostenen omvallen, met als resultaat een nieuwe bankencrisis die het Lehman Brothers voorval in september 2008 doet verbleken.

Toen de Europeanen nog de Amerikanen uitlachten, omdat de boel van het machtige Amerika was gesprongen, konden Amerikaanse economisch analisten al vertellen dat het met de Europese banken veel slechter was gesteld dan met de Amerikaanse. Die voorspelling lijkt nu uitgekomen.

In Nederland kwamen onder andere Fortis, ING, DSB in de problemen. Europese banken, waaronder de Belgische tak van de ING, werden later met ondergang bedreigd omdat ze vele leningen hadden uitstaan in Polen. Door koersdaling van de Zlotty konden de Polen hun verplichtingen niet meer nakomen. We horen nog weinig over de Poolse crisis, de problemen zijn zeker nog niet opgelost.

De reden waarom Europese landen geld sturen naar Griekenland is om banken te redden. Het betreft oa. Wall-Street banken, Duitse Landesbanken, Paribas, Crédit Agricole. Een faillisement van Griekenland zou vooral noord Europese banken treffen; de Duitsers hebben alleen al 28mjd aan leningen uitstaan bij de Grieken.

Ongetwijfeld zeggen de markten een faillisement van Griekenland al in de koersen te hebben ingecalculeerd; echter een kettingreactie van omvallende banken, daar valt niet op te anticiperen.

In dit kader is het wel interessant om de aflevering van Tegenlicht nog eens de bekijken, “2011, het jaar dat de Euro valt”. Volgens Kees Vendrik, Groen Links, is een Verenigde Staten van Europa de oplossing voor de Europese crisis, omdat “diversiteit in Naties niet samengaat met een eenheidsmunt”.

Timo Soini, voorzitter van de Partij “Echte Finnen” schreef in de Wallstreet Journal dat banken en politici een eigen kartel hebben gevormd, waarbij de banken momenteel de politici stimuleren om juist meer te lenen. Angst zit er bij de politici duidelijk in, want de banken konden wel eens wegblijven als de volgende Staatsobligaties geveild worden. Soini noemt dit spiraal terecht een Ponzi scheme, een pyramidespel. Volgens Jean-Claude Juncker, Minister President van Luxemburg mag je best liegen als de markten in zwaar weer komen.

Uiteraard zien de Eurofielen hun kans schoon; never waste a good crisis. Echter geldt, zoals de film Æon Flux mooi illustreert; iemand die leiderschap ontvangt om een probleem op te lossen, zal die oplossing eerder dwars zitten, wegens angst om het leiderschap te verliezen bij succes. 

De Verenigde Staten van Europa zijn uiteraard geen oplossing voor deze Eurocrisis. Hiermee wordt niet het probleem verpoint naar een partij die met meer macht, meer kan bereiken. Het is niet op voorhand logisch dat dit gaat werken, het lukte Obama ook niet om Gitmo te sluiten. USE of niet, het probleem om de Griekse spoorwegen te privatiseren blijft, en is het niet dit geval, dan is er wel een ander geval. Onder de USE blijft Noord Europa voor Zuid betalen, misschien met een hogere snelheid. Met het weinige belasting betalen tonen de Grieken hun loyaliteit aan hun eigen gekozen leiders; hoe zou die loyaliteit zijn onder een Brusselse bureau-dictatuur? De Griekse hervorming stuiten nu al op verzet en brand in de straat, de USE zal het niet beter kunnen doen. 

We willen allemaal behoudt van wat we hebben. Wij willen onze gespaarde pensioenen, de Grieken willen hun gratis feestje. De Grieken dwingen tot werken voor hun geld is waarschijnlijk net zo realistisch als democratie brengen naar de Taliban. Nederland voert een zachte heelmeesters politiek van uitstel. 

Aan de politiek van uitstel zal echter een pijnlijk einde komen. De rating voor kredietwaardigheid van Italië is verlaagd, en het land zal de komende kwartalen in recessie belanden. De Italiaanse schuld is net zo groot als de Duitse, maar de Italiaanse economie is lang niet zo groot. Spanje heeft al zo’n twee jaar een werkloosheidscijfer van rond de 20%. Portugal en Ierland blijven in de problemen. 

De protesten rond de Mare Nostrum verpreiden zich. Na Griekenland, Tunesië, Egypte, Libië, Marocco, voegen zich nu ook landen als Spanje en Italië zich aan het rijtje waar mensen de straat op gaan voor een betere toekomst. De Arabische opstanden zijn veroorzaakt door het feit dat mensen hun eigen kinderen niet meer konden voeden; een gevolg van de krediet crisis. Ook in Spanje en Italië spelen de social media een grote rol, net als bij de Arabische oproer.

Het Economic Cycle Research Institue (ECRI) voorspelt een mondiale economische vertraging, ook in de USA, en China. Je kunt het nooit weten, maar indien ze gelijk hebben vervalt het onderdeel “hopen op een betere tijd” in het spel om Europese PIIGS landen te helpen voorlopig dus af.

Overheden doen erg veel om banken te redden – immers die zijn “too big to fail”, hebben een “nutsfunctie” (krediet uit het stopcontact?). Overheden hebben banken nodig om hun begroting rond te krijgen. Geld is een keuze, dus de onderwijzer is de concurrent van de politieagent en de uitkeringstrekker, omdat ze allen geld ontvangen van de overheid. 

Het Kabinet dat 18mjd wil bezuinigen (met 6mjd aan lastenverzwaring) moet keuzes maken. Er zijn al stakingen in het openbaar vervoer en het onderwijs. De mensen die worden gekort zien ook dat er wel miljarden naar de zuid-Europese landen gaat. Griekenland is dus ook een concurrent van de politieagent, de onderwijzer en de uitkeringstrekker. 

Dat niet alleen. Wanneer een bank krediet verstrekt aan de Nederlandse overheid om dit door te lenen aan Griekenland, kan diezelfde bank dat krediet niet meer aan burgers verstrekken als hypotheek, ondernemersinvestering of wat dan ook. De Nederlandse belastingbetaler gaat bovendien steeds meer betalen voor minder overheidsvoorzieningen, omdat de rentes op leningen ook voor Nederland stijgen. 

Griekenland is dus een concurrent van de private en publieke sector geworden. En we kunnen verwachten dat andere PIIGS landen vroeg of laat ook Nederlandse hulp nodig zullen hebben.

Het kan niet anders, vroeg of laat gaat het ook in Nederland flink donderen over deze kwestie.

--------------------

Diagonaal herlezen

Weeral (gelukkig!) koren op de molen van de PVV, en, indirect, ook op de molen van de Vlaams Nationalisten. Want die dingen, over wat de EU ons, Vlaanderen zo al kost, worden hier angstvallig onder de mat geveegd of geheim gehouden.

Een klein referendumke onder en boven de Moerdijk, zou wonderen doen.

Of moeten we, net als voor de zwart-gele auto-rijplaten, ook wachten tot Vlaanderen op eigen benen staat?

De vraag stellen, is ze beantwoorden…..

-----------------------

23-05-2011 om 12:17 geschreven door digitalia  

_

1013

maandag 23 mei 2011

Over het Land, voor en na Het Brabants Trekpaard

En ander amateur-loodgietrswerk, getekend ACW

---------------------------

Wat beweegt CD&V?

09-05-2011 - Bart Maddens - De tijd

Via ISKANDER weet men ALTIJD al MEER DAN EEN ANDER.

Door mee te stappen in de ‘overzomering’ heeft Bart De Wever CD&V - die geen electorale buffer meer heeft - voorlopig behoed voor een intern verscheurende keuze: de radicale antisysteemkoers van de N-VA volgen of kiezen voor Belgisch staatsmanschap, zonder de N-VA. Koninklijk onderhandelaar Wouter Beke kan in schoonheid afronden, maar wat heeft De Wever in ruil gekregen?

De vraag weerklinkt de jongste maanden steeds luider, en met steeds meer vertwijfeling, in de Franstalige pers: hoe komt het toch dat een staatsdragende partij als CD&V, met een sterke Belgischgezinde vleugel, zo lang een radicaal-Vlaamse koers aanhoudt? Waarom weigert deze partij te kiezen voor wat al vanaf dag één na de verkiezingen het meest voor de hand liggende scenario was vanuit Belgisch perspectief: een regering zonder de N-VA. De week vóór de verkiezingen had Mark Eyskens het al voorspeld: De Wever moet na de verkiezingen zijn verantwoordelijkheid opnemen. ‘Maar dan zal snel blijken dat er met hem geen land te bezeilen valt. Vervolgens is het dan aan de andere partijen om een meerderheid te vormen en eindelijk die communautaire hypotheek te lichten, zodat de mensen tegen de volgende verkiezingen geen reden meer hebben om nog voor De Wever te stemmen.’ Dat men aan De Wever een lastige klant zou hebben om een communautair compromis te maken was natuurlijk een gemakkelijke voorspelling. Hoe je het ook draait of keert, de N-VA is wat in het politicologische jargon een ‘antisysteempartij’ heet. Ze stelt het politieke systeem zelf ter discussie, en ijvert niet louter voor het voeren van een bepaald beleid binnen het bestaande systeem. Het is dan ook vrij logisch en legitiem dat de N-VA moeilijk vrede kan nemen met minder dan een ‘systemische’ staatshervorming, die radicaal breekt met de institutionele bricolage en de kortzichtige politieke loodgieterij van vroeger. CD&V daarentegen kan bezwaarlijk een antisysteempartij worden genoemd. De partij is met al haar vezels verweven met het politieke systeem en heeft een lange traditie van Belgisch staatsmanschap. Bovendien heeft Marianne Thyssen tijdens de verkiezingscampagne juist gewaarschuwd voor een al te radicale en avontuurlijke institutionele big bang, en voor het behoud van een sterk Belgisch beleidsniveau. Waarom volgt die partij dan niet het advies van Mark Eyskens en Wilfried Martens om de N-VA te laten vallen? Waarom doet CD&V niet wat ze in het verleden altijd heeft gedaan: kiezen voor Belgisch staatsmanschap? Het is een understatement dat er bij CD&V electorale beweegredenen meespelen. De Vlaamse kiezer blijkt nu eenmaal niet geneigd Belgisch staatsmanschap en communautaire toegeeflijkheid te belonen. Vlak na de verkiezingen werd ervan uitgegaan dat de N-VA zo’n dikke electorale vetlaag had, dat ze zich wel wat communautaire toegevingen en dus stemmenverlies kon veroorloven. Maar als de N-VA zich daar al niet aan waagt, waarom zou CD&V dat dan wel doen? Want die heeft helemaal geen electorale buffer meer. De eertijds zo machtige partij is nog slechts luttele procenten verwijderd van de complete politieke irrelevantie. En tot overmaat van ramp dreigt de partij nu ook haar lokale verankering te verliezen. Het electorale risico voor CD&V is des te groter omdat deze regimecrisis zou kunnen leiden tot een ‘systemische’ hertekening van het partijlandschap. Er is niet alleen de toenemende polarisering tussen Vlaamse en Belgische nationalisten die CD&V onder druk zet. Je merkt ook dat de N-VA kiest voor een nieuwe en meer confronterende wijze van politiek bedrijven. Met zichtbaar plezier beukt de partij in op de heilige linkse huisjes. De N-VA is een hyperkinetische partij die dag na dag uitpakt met radicale voorstellen die indruisen tegen de vigerende politieke consensus en die de partijen ter linkerzijde in de gordijnen jagen. Maar tegelijk is de N-VA ook weer niet ‘extreem’ genoeg om er een cordon rond te leggen, hoe graag sommigen dat ook zouden willen. Op die manier introduceert de N-VA een antagonistische politieke stijl die lijkt op die van een klassiek meerderheidssysteem, met een sterke tegenstelling tussen een rechts en links blok. Vooralsnog lijkt de Vlaamse kiezer dat wel te smaken. Maar als die bipolarisering doorzet, dreigt een centrumpartij als CD&V te worden versmacht. Terwijl CD&V’ers als Pieter De Crem en Hendrik Bogaert ongetwijfeld heimelijk sympathiseren met de rechtse stormrampolitiek van de N-VA is die voor de ACW-vleugel natuurlijk een absolute gruwel. De existentiële crisis bij CD&V wordt nog versterkt door de pedofilieschandalen in de kerk. Het appèl aan de katholieke kiezers was lange tijd de ‘unique selling proposition’ van de christendemocraten. De partij heeft niet voor niets de C van ‘christelijk’ in de naam behouden, in tegenstelling tot het Franstalige CdH, waar de C nu staat voor ‘centre’. De oudere generaties die omwille van religieuze redenen voor CD&V stemden, vormden altijd een niet te onderschatten stemmenreserve. Het lijkt erop dat de pedofilieschandalen ook bij die traditionele kiezers een ontwortelend effect hebben gehad, waardoor de electorale ankers zijn weggeslagen. Ook hier zit CD&V in een bijzonder lastig parket. De partij steunt mensen als Rik Torfs en Jürgen Mettepenningen in hun vlijmscherpe kritiek op het kerkelijke instituut. Maar zo dreigt de partij de overblijvende harde kern van traditioneel katholieke kiezers weg te jagen. Omgekeerd zal CD&V op die manier allicht weinig kiezers over de brug halen die al hebben gebroken met de kerk en voor wie religie als stemmotief is weggevallen. De kans bestaat dat CD&V hetzelfde lot is beschoren als de UCD (Spanje), de CDS (Frankrijk) of de DC (Italië), allemaal christendemocratische partijen die zijn doodgedrukt in het centrum als gevolg van de links-rechtsdynamiek in het partijsysteem. Toegegeven, die analyse is ook al gemaakt in de jaren negentig. De CVP werd toen al beschouwd als een vogel voor de kat, en die voorspelling is niet uitgekomen. De implosie van de partij is uitgebleven. Maar de gestage electorale neergang is wel doorgezet, met uitzondering van de remonte tijdens de kartelperiode. Vandaag is de partij zover weggezakt dat het niet meer gaat om wat stemmen meer of minder, maar om het blote overleven. Had Bart De Wever vorige week de stekker uit de onderhandelingen getrokken, dan stond CD&V nu voor een verscheurende keuze. Ofwel de radicale anti-systeemkoers van de N-VA volgen, met het risico op een nieuwe nederlaag bij communautair geladen vervroegde verkiezingen. Ofwel kiezen voor Belgisch staatsmanschap en Leterme III, met het risico daarvoor in 2012 een gepeperde rekening gepresenteerd te krijgen en ook op lokaal vlak te worden weggespoeld. In beide gevallen zou de spanning tussen Vlaams- en Belgischgezinden in de partij zo hoog zijn opgelopen dat een fatale meltdown niet ondenkbeeldig was. Maar de keizer van Vlaanderen heeft uiteindelijk de duim omhoog gestoken, en gunt de zwaargewonde christendemocratische gladiator nog even uitstel van executie. Door de eigen deadline te laten passeren en akkoord te gaan met het scenario van de ‘overzomering’ neemt De Wever een belangrijk politiek risico. Temeer omdat Leterme intussen rustig kan blijven gloriëren in de schemerzone van de semi-lopende zaken. En Wouter Beke, die kan nu ‘in schoonheid’ afronden. Dat is zonder meer een mooie geste van De Wever ten aanzien van zijn vroegere kartelbuddy. Alleen bestaat er in de politiek niet zoiets als belangeloos altruïsme tussen partijen. Ongetwijfeld heeft De Wever iets in ruil gekregen van Beke, en niet weinig. De vraag is alleen wat.

------------------

Diagonaal herlezen

Als Vlaams Nationalist, bijna extreem geworden door het stuntelwerk in  de politieke wereld van de laatste decennia, geraakt ons geduld op. Het wordt tijd voor klare wijn. Om te beginnen bij de Tjeven. Laat de bokken zich afscheiden van de schapen, zodat deze bokken, samen met de bokken van de Sossen, een soort van zelfstandige LINXE vleugel gaan vormen, zodat de schapen van de andere kant kunnen aansluiten bij hun Vlaamse kameraden zowel de Lauwen van de NV-A als de hardlijners van het Vlaams Belang, in één gezamenlijk Vlaams Front, die het verhaal van het vooroorlogs VNV kunnen vervolmaken en afmaken. VNV staat voor Vlaams Nationalistisch Verbond, zodat via dit beladen begrip een soort triomf-naam zou kunnen herleven (Wirtschaftswunder is toch een toverwoord! – daarmee collaboreren zou wel eens levensreddend kunnen zijn….) , waardoor WO II in de Vlaamse Geschiedenis a.h.w. tot een voetnota van de Historie zou herleid worden. Op die manier zou er later over belgië gewoon kunnen gezwegen worden….

Tenslotte toch nog even over de repressie, want de houding der Franscouillons werkt op mijn systeem!, via de stem van Björn Roose zoals (asjemenou!) waarheidsgetrouw weergegeven bij het AFF, die gewoonlijk alleen bestaat om het Vlaams Belang het bloed onder de nagels te pesten……

Amnestie: de voorbije dagen een heet hangijzer. Voor sommigen is het echter altijd tijd om over amnestie te praten. In het februari-nummer van het Voorpost-blad Revolte zette Björn Roose, persverantwoordelijke van Voorpost en VB-personeelslid voor de regio Sint-Niklaas, nog eens op een rijtje waarom hij en anderen om amnestie vragen.

Björn Roose: “Ten eerste bepleiten we amnestie op grond van de uitspattingen van de repressie. (…) Ten tweede bepleiten we amnestie op humanitaire gronden. (…) Ten derde kan amnestie nog steeds bepleit worden op christelijke gronden (minstens voor de christenen onder ons). (…) Tenslotte kan amnestie bepleit worden met het argument (…) “dat meer dan honderd jaar anti-Vlaams Belgisch unitarisme noodzakelijkerwijze tot activisme en collaboratie moesten leiden”.  Op dat laatste gaat Björn Roose uitgebreid in. Een verhaal dat ook VB-voorzitter Bruno Valkeniers bovenhaalt in een door De Standaard geweigerde vrije tribune. Maar laten we Björn Roose verder citeren.

Björn Roose: “Ondergetekende ging het zich bijna beklagen dat hij geen kind of kleinkind van ‘zwarten’ is toen hij dat verwijt in het gezicht geslingerd kreeg. De repressie en de daaropvolgende, intussen meer dan zestig jaar durende, halsstarrige weigering om amnestie door te voeren, heeft dan ook hele generaties Vlaams-nationalisten voortgebracht. Met een beetje cynisme zou een Vlaams-nationalist zich haast dankbaar moeten tonen tegenover de Belgische staat vanwege deze aangehouden haat. Het is immers gemakkelijker te haten wat ons haat, dan te haten wat ons vergeeft. Alleen al om dát af en toe duidelijk te maken, om aan te geven dat de haat van de Belgische staat tegenover Vlaanderen onverminderd verder duurt, is het goed de amnestie te blijven eisen. Desnoods tot iedereen die er het rechtstreekse of onrechtstreekse slachtoffer van werd dood en begraven is. Desnoods tot we het alleen nog postuum kunnen eisen. Hoe ging dat liedje ook alweer ? O ja, ‘We zullen België, België, België trouw verraden, haat in ’t leven, haat in ’t graf.”

Gelukkig is zelfs na het ‘in overweging nemen’ van het VB-wetsvoorstel voor amnestie de kans klein dat het wetsvoorstel door een parlementaire meerderheid wordt goedgekeurd. Anders wordt het voor Björn Roose moeilijker om verder te haten. (Foto: Björn Roose (r.) probeert Manneke Pis een Vlaams kostuumpje aan te doen en te laten pissen op een Belgische vlag, actie op 29 januari 2011

Ondergetekende is verre van “een zwart kind” te zijn, veeleer het slachtoffer van de Duitse oorlogsmachine, omdat hij amper 7 jaar oud zijnde, in 1943 zijn vader verloor die stierf (door ziekte) opgelopen bij verplichte tewerkstelling voor de bezetter. De brave man deed gewoon zijn burgerplicht door in te gaan op de opeising en bekocht het, 8 dagen later, met zijn leven. Met een beetje goede wil was ondergetekende dus in het kamp van de “witten” terecht gekomen, om zoals de meeste witte brigadisten van na 4 Sept.’44, het recht op te eisen op voorspraak voor de vet betaalde postjes van het regime. Wat de Heer in Zijn oneindige wijsheid behoed heeft!

Als U dus mijn literaire keutels vrijwillig ondergaat, dan dient U te weten dat U te maken met een overtuigde, louter op rationele basis. Maar beter dan Björn Roose kan ik het niet gezegd krijgen!

-----------------------

23-05-2011 om 11:40 geschreven door digitalia  

1012

zondag 22 mei 2011

Boerka & Nieuwe trend

------------------------

Mochten er nu vandaag of morgen of volgende week verkiezingen zijn bij onze Noorderburen, dan kwam Geert Wilders met zijn PVV er uit als Eerste President van de Republiek Nederland. Dag Béa. Dag Willem! Dag Maxima!

Wat nog beter klinkt : de toestand verslechtert er met de dag voor het Linxe Establishment, dus met de dag wordt de droom realistischer : Geert I van de Partij der Wilden (de Wilderianen) “for prosident” en dat smijten “de Wilden”, d.i. de volksstam in Vlaanderen die deze naam kreeg van de Kerk (Danneels) zich gewoon samen en het is gebakken!

De Republiek der Vrije Herenigde Nederlanden is een feit! Hand in hand stappen wij de toekomst in, en de EU uit!

We worden, samen met de mensen die het ene Wirtschaftswunder na het andere verrichten, een der welvarendste regio’s ter wereld! Adieu les amis de la Francofonie! Veuillez tirer votre planche!

En zeggen dat morgen in A’dam het zoveelste vervolgverhaal opgevoerd wordt in de Rechtszaal, waar dezelfde Geet Wilders als een crimineel op het beklaagdenbankje zit….

Meisjes en Jongens, wat wordt er deze avond en deze nacht getelefoneerd en gemaild in Nederland! De enen om de strategie van de vlucht vooruit af ter spreken, samen met de Nos en de anderen om het feest voor te bereiden, om het even wat de uitgekochte Rechtertjes besluiten….

Dank U Lieve Heertje dat ik dat heb mogen meemaken! Dat sluit (even goed nadenken om geen domme dingen te schrijven!) rechtsreeks aan bij het gevoel van 4 September 1944, toen de eerste Canadese tanks over de steenweg van ons dorp rolden….

Dat was wel de dag anderzijds dat de Repressie en het feest van de Haat begon….

--------------------------

Enorme verschuivingen in peiling door Griekse kwestie

zondag 22 mei 2011 11:43

Waar in de Politieke Barometer van Synovate de kwestie-Griekenland nog positief uitpakt voor het CDA en slecht voor de PVV, toont de peiling van Maurice de Hond een heel ander beeld.

'Griekenland' pakt slecht uit voor De Jagers CDA en Ruttes VVD

De PVV van Geert Wilders loopt in de peiling van De Hond deze week vijf zetels in op de VVD. De gedoogpartij stijgt drie zetels en de grootste regeringspartij VVD daalt er twee.

Dieptepunt
Daarmee komt de PVV uit op 26 zetels en de VVD op 32, een verschil van zes zetels. Een maand geleden was er nog een verschil van vijftien zetels. Het CDA zakt verder weg naar dertien zetels, acht zetels minder dan nu in de Tweede Kamer.

De christendemocraten komen daarmee op het laagste niveau uit dat ooit is gemeten en worden daarmee de zesde partij van Nederland, aldus De Hond zondag.

Griekenland
Volgens de opiniepeiler hangen de verschuivingen deze week samen met de politieke discussie rond de steun aan het in zware nood verkerende Griekenland. De PVV wil dat er geen Nederlands geld meer gaat naar het zuidelijke EU-land en het kabinet van VVD en CDA wil dat wel.

In de Politieke Barometer van onderzoeksbureau Synovate pakte de Griekse kwestie juist positief uit voor het CDA (+2) en slecht voor de PVV (-2).

Door Robin van der Kloor

22-05-2011 om 19:09 geschreven door digitalia  

1012

zondag 22 mei 2011

Boerka & Nieuwe Trend

------------------------

Mochten er nu vandaag of morgen of volgende week verkiezingen zijn bij onze Noorderburen, dan kwam Geert Wilders met zijn PVV er uit als Eerste President van de Republiek Nederland. Dag Béa. Dag Willem! Dag Maxima!

Wat nog beter klinkt : de toestand verslechtert er met de dag voor het Linxe Establishment, dus met de dag wordt de droom realistischer : Geert I van de Partij der Wilden (de Wilderianen) “for prosident” en dat smijten “de Wilden”, d.i. de volksstam in Vlaanderen die deze naam kreeg van de Kerk (Danneels) zich gewoon samen en het is gebakken!

De Republiek der Vrije Herenigde Nederlanden is een feit! Hand in hand stappen wij de toekomst in, en de EU uit!

We worden, samen met de mensen die het ene Wirtschaftswunder na het andere verrichten, een der welvarendste regio’s ter wereld! Adieu les amis de la Francofonie! Veuillez tirer votre planche!

En zeggen dat morgen in A’dam het zoveelste vervolgverhaal opgevoerd wordt in de Rechtszaal, waar dezelfde Geet Wilders als een crimineel op het beklaagdenbankje zit….

Meisjes en Jongens, wat wordt er deze avond en deze nacht getelefoneerd en gemaild in Nederland! De enen om de strategie van de vlucht vooruit af ter spreken, samen met de Nos en de anderen om het feest voor te bereiden, om het even wat de uitgekochte Rechtertjes besluiten….

Dank U Lieve Heertje dat ik dat heb mogen meemaken! Dat sluit (even goed nadenken om geen domme dingen te schrijven!) rechtsreeks aan bij het gevoel van 4 September 1944, toen de eerste Canadese tanks over de steenweg van ons dorp rolden….

Dat was wel de dag anderzijds dat de Repressie en het feest van de Haat begon….

--------------------------

Enorme verschuivingen in peiling door Griekse kwestie

zondag 22 mei 2011 11:43

Waar in de Politieke Barometer van Synovate de kwestie-Griekenland nog positief uitpakt voor het CDA en slecht voor de PVV, toont de peiling van Maurice de Hond een heel ander beeld.

'Griekenland' pakt slecht uit voor De Jagers CDA en Ruttes VVD

De PVV van Geert Wilders loopt in de peiling van De Hond deze week vijf zetels in op de VVD. De gedoogpartij stijgt drie zetels en de grootste regeringspartij VVD daalt er twee.

Dieptepunt
Daarmee komt de PVV uit op 26 zetels en de VVD op 32, een verschil van zes zetels. Een maand geleden was er nog een verschil van vijftien zetels. Het CDA zakt verder weg naar dertien zetels, acht zetels minder dan nu in de Tweede Kamer.

De christendemocraten komen daarmee op het laagste niveau uit dat ooit is gemeten en worden daarmee de zesde partij van Nederland, aldus De Hond zondag.

Griekenland
Volgens de opiniepeiler hangen de verschuivingen deze week samen met de politieke discussie rond de steun aan het in zware nood verkerende Griekenland. De PVV wil dat er geen Nederlands geld meer gaat naar het zuidelijke EU-land en het kabinet van VVD en CDA wil dat wel.

In de Politieke Barometer van onderzoeksbureau Synovate pakte de Griekse kwestie juist positief uit voor het CDA (+2) en slecht voor de PVV (-2).

Door Robin van der Kloor

22-05-2011 om 19:05 geschreven door digitalia  

1012

zondag 22 mei 2011

Boerka & Nieuwe Trend

------------------------

Mochten er nu vandaag of morgen of volgende week verkiezingen zijn bij onze Noorderburen, dan kwam Geert Wilders met zijn PVV er uit als Eerste President van de Republiek Nederland. Dag Béa. Dag Willem! Dag Maxima!

Wat nog beter klinkt : de toestand verslechtert er met de dag voor het Linxe Establishment, dus met de dag wordt de droom realistischer : Geert I van de Partij der Wilden (de Wilderianen) “for prosident” en dat smijten “de Wilden”, d.i. de volksstam in Vlaanderen die deze naam kreeg van de Kerk (Danneels) zich gewoon samen en het is gebakken!

De Republiek der Vrije Herenigde Nederlanden is een feit! Hand in hand stappen wij de toekomst in, en de EU uit!

We worden, samen met de mensen die het ene Wirtschaftswunder na het andere verrichten, een der welvarendste regio’s ter wereld! Adieu les amis de la Francofonie! Veuillez tirer votre planche!

En zeggen dat morgen in A’dam het zoveelste vervolgverhaal opgevoerd wordt in de Rechtszaal, waar dezelfde Geet Wilders als een crimineel op het beklaagdenbankje zit….

Meisjes en Jongens, wat wordt er deze avond en deze nacht getelefoneerd en gemaild in Nederland! De enen om de strategie van de vlucht vooruit af ter spreken, samen met de Nos en de anderen om het feest voor te bereiden, om het even wat de uitgekochte Rechtertjes besluiten….

Dank U Lieve Heertje dat ik dat heb mogen meemaken! Dat sluit (even goed nadenken om geen domme dingen te schrijven!) rechtsreeks aan bij het gevoel van 4 September 1944, toen de eerste Canadese tanks over de steenweg van ons dorp rolden….

Dat was wel de dag anderzijds dat de Repressie en het feest van de Haat begon….

--------------------------

Enorme verschuivingen in peiling door Griekse kwestie

zondag 22 mei 2011 11:43

Waar in de Politieke Barometer van Synovate de kwestie-Griekenland nog positief uitpakt voor het CDA en slecht voor de PVV, toont de peiling van Maurice de Hond een heel ander beeld.

'Griekenland' pakt slecht uit voor De Jagers CDA en Ruttes VVD

De PVV van Geert Wilders loopt in de peiling van De Hond deze week vijf zetels in op de VVD. De gedoogpartij stijgt drie zetels en de grootste regeringspartij VVD daalt er twee.

Dieptepunt
Daarmee komt de PVV uit op 26 zetels en de VVD op 32, een verschil van zes zetels. Een maand geleden was er nog een verschil van vijftien zetels. Het CDA zakt verder weg naar dertien zetels, acht zetels minder dan nu in de Tweede Kamer.

De christendemocraten komen daarmee op het laagste niveau uit dat ooit is gemeten en worden daarmee de zesde partij van Nederland, aldus De Hond zondag.

Griekenland
Volgens de opiniepeiler hangen de verschuivingen deze week samen met de politieke discussie rond de steun aan het in zware nood verkerende Griekenland. De PVV wil dat er geen Nederlands geld meer gaat naar het zuidelijke EU-land en het kabinet van VVD en CDA wil dat wel.

In de Politieke Barometer van onderzoeksbureau Synovate pakte de Griekse kwestie juist positief uit voor het CDA (+2) en slecht voor de PVV (-2).

Door Robin van der Kloor

22-05-2011 om 19:05 geschreven door digitalia  

_

1011

zondag 22 mei 2011

Een bos met allemaal wegwijzers

En vooral veel bomen, tot die het bos verbergen

-----------------------

Vlaamse paradox

ma, 09/05/2011 - 10:55 — Dave Sinardet

’t Gents Nieuw Pierke tekende voor dit plezierke

Laat ons het nog eens hebben over de staatshervorming. Wacht! Niet meteen omdraaien, die bladzijde, hoezeer ik begrijp dat het woord 'staatshervorming' u die intussen natuurlijke reflex ontlokt. Ik beloof, het zal hier niet gaan over de gewiekste tactiekjes en armetierige strategietjes van de partijen. Het is niet omdat de onderhandelingen daar nu al maanden toe herleid worden, dat we het niet over de grond van de zaak kunnen hebben. Iemand moet dat tenslotte doen.

Bovendien valt eindelijk enige inhoudelijke evolutie te melden, over de kinderbijslag. Waar lag het probleem? De partijen waren het eens om die te splitsen, maar niet over hoe dat in Brussel te regelen: via de gemeenschappen of de Gemeenschappelijke Gemeenschapscommissie (ok, weer zo'n woord waarbij u spontaan het hoofd afwendt, maar heb nog even geduld met mij).

In het eerste geval komt er in Brussel een Vlaams én een Franstalig systeem van kinderbijslag, in het tweede één Brussels systeem. Dat laatste model is de enige optie voor de Franstalige partijen, VLD, SP.A en Groen! N-VA was niet superenthousiast over die GGC-piste, maar enkel CD&V wou er echt niet van weten. Ze noemde het zelfs de belangrijkste reden waarom ze de nota Vande Lanotte verwierp.

Maar kijk, sinds enkele weken stemt CD&V toch in met de GGC-piste. Officieel ontkent de partij dat, want er is een akkoord over niets tot er één is over alles. Maar ondertussen stuurt men voorzichtige signalen uit, via zogenaamd louter persoonlijke verklaringen van mandatarissen.

Nu denkt u wellicht nog steeds: so what, moet het land hierover zo lang lam liggen? Begrijpelijk, maar toch verbergt deze technische kwestie fundamentele vraagstukken rond gelijkheid en gemeenschapsvorming.

Met haar verzet tegen de GGC-piste wou CD&V vermijden dat Vlamingen anders worden behandeld voor kinderbijslag naargelang ze in het Vlaams of Brussels gewest wonen. Nu bestaat die ongelijkheid voor gewestmateries al wel langer. Meest frappant voorbeeld was de jobkorting, de intussen afgeschafte paar honderd euro die de Vlaamse regering cadeau deed aan werkende Vlamingen. Tenminste, als ze ook in het Vlaams gewest woonden. Gevolg: in één en hetzelfde Brusselse bedrijf zag een in Vlaanderen wonende Vlaming de som op zijn rekening verschijnen, daar waar zijn Vlaamse collega met woonplaats in Brussel op de kin kon kloppen, samen met de Franstalige Brusselaar in het bedrijf, die zijn Franstalige collega uit de Vlaamse Rand dan weer wél beloond zag met een jobkorting. Kortom, de Vlaamse regering ontmoedigde de vervlaamsing van Brussel en stimuleerde de verfransing van de Rand. Ietwat in tegenstelling met haar ruimere beleidskeuzes. De ergernis onder Vlaamse Brusselaars was groot. Met de GGC-piste voor de kinderbijslag zullen uitkeringen volgens eenzelfde logica kunnen verschillen. Het alternatief is echter een ongelijke behandeling tussen Brusselaars en dus tussen inwoners van één stad. Ook dat wordt vaak als onrechtvaardig aangevoeld. Zo hekelden Vlaamse en Franstalige studentenvertegenwoordigers onlangs dat Brusselse studenten een andere prijs voor openbaar vervoer betalen naargelang ze aan een Vlaamse of Franstalige instelling studeren. De kinderbijslag in Brussel laten beheren door de gemeenschappen betekent dat iemand in dezelfde stad, hetzelfde bedrijf of zelfs hetzelfde gezin andere sociale rechten zal kunnen hebben, gebaseerd op een vorm van gemeenschapskeuze die steeds minder de complexe Brusselse sociale realiteit weerspiegelt.

De vraag is dus welke ongelijkheid je het minst erg vindt: die tussen Vlamingen of die tussen Brusselaars. Dat houdt ook een keuze in over gemeenschapsvorming: op basis van taal of op basis van een gedeeld territorium zoals een stad?

Hoewel, een echte keuze is dat niet. Want twee systemen van kinderbijslag in Brussel is zoals gezegd politiek onhaalbaar. Het enige alternatief is de bevoegdheid federaal houden. CD&V zat even op die piste (onder het motto 'less is more'). Maar omdat blijkbaar vooral de grootte van een staatshervorming belangrijk is, moesten andere splitsingen in de plaats komen, wat moeilijk bleek. Zeker omdat kinderbijslag met 5,5 miljard euro lekker aantikt voor een 'grote staatshervorming'.

Dus lijkt CD&V uiteindelijk haar visie op Brussel te laten varen, als gevolg van wat ik hier eerder al de 'Vlaamse paradox' noemde: wie Vlaanderen wil versterken, zal ook Brussel moeten versterken. Door van staatshervorming een politieke prioriteit te maken, was CD&V de voorbije jaren ongewild de belangrijkste architect van het lossen van de band met Brussel, waartegen ze zich nochtans steeds heeft verzet. Daar lijkt ook de partij zelf zich nu stilaan bij neer te leggen

22-05-2011 om 18:57 geschreven door digitalia  

_

1010

zondag 22 mei 2011

Alles via Nieuw Pierke!

Over trams in Antwerpen en Romeins Recht in de mond van Grootbakkes en Keizer van Leuven, dan over ’t Gevallen JENE(ver)WIJF, (The Fallen Madonna with the Big Boobies?), vervolgens over het failliet van Europa en De Ware Finnen, maar vooral over Guynokio, de Riberale Roerganger-Leugenaar. U weet we l: de Waalse PS-Ministerin Cruella met “Avec Guy, c’est génial”…..

Vooral diens retour naar de ware Vaderlandsche Politieke Stal, de Wetstraat, moet in ons achterhoofd blijven nazinderen (Zou zijn baantje bij Europa in gevaar zijn?). Er is blijkbaar een Skakespeariaans drama in de maak….Alles is mogelijk! Vooral voor wie zich nog Villa Politica herinnert, met het interview waarin Keulen, voor het oog van de camera, verongelijkt, door Jong De Croo naar de achtergrond werd verdrongen. “Ikke, Marino Keulen, ben de goeie kandidaat, allez, da weette toch”…..

Kijk, mensen, lezers, lezeressen, lieve vrienden, het is mij (om de 14 dagen) een waar genoegen maar liefst 8 volle bladzijden van Marc Grammens (Journaal) te ontvangen. Voor de prijs moet U het niet laten : kost minder dan een van die dagelijkse kwal-gazetten en biedt 10 keer meer en dan vooral correcte informatie. Zelfs het collectioneren van oude nummers is een plezier, dank zij de verzorgde uitvoering en het glanzend papier.

Geen elektronische uitgave. Spijtig?

Nieuw Pierke daarentegen is in principe kosteloos beschikbaar via mail. .

Elk zegge het voort!

--------------------------

Zo Gezegd - mei '11 (Uitspraken over actuele thema's)

zo, 01/05/2011 - 14:04 — redactie

’t Gents Nieuw Pierke tekende voor dit plezierke

-------------------------

13.05.11 De tram naar Wijnegem en de lafheid van de decreetgever (Louis Tobback)
Er is nogal wat te doen omdat de Raad van State de bouw van de tramlijn Deurne-Wijnegem deed stilleggen. Ik heb het bewuste arrest gelezen, en vond er alle ingrediënten in van de zieke van dit land: de burger, het parlement, het gerecht....
Twee: het parlement. In ons systeem wordt de rechter niet geacht de wet te interpreteren. Hij mag die alleen toepassen. Maar om dat te kunnen, moet de rechter die wetten wel kunnen begrijpen. En daar wringt het: het Vlaams Parlement stemt flutdecreten. Het verheft sociologenpraat tot decreet. Een jurist zei me: "Als ik Vlaamse decreten lees, krijg ik heimwee naar mijn cursus Romeins recht." Het genie van Rome zat niet in zijn veldslagen, maar in zijn organisatorisch talent. De Romeinen ontwikkelden heldere juridische begrippen die tot vandaag het recht ordenen.
Maar wat moet een rechter met een Vlaams decreet dat een 'begrip' als 'sluipverkeer' hanteert? Waar vindt hij daarvan de juridisch sluitende definitie? Alleszins niet in het Romeins recht. 'Sluipverkeer' is het verkeer dat voor mijn deur passeert en dat ik niet graag zie langskomen, en dat ik liever door de andere straten zie gaan. Wanneer de decreten helder en consistent zouden zijn, dan kan die burger grote projecten niet zomaar tegenhouden. Tenzij hij gelijk heeft.
Wat met die tramlijn het geval lijkt. Daar is er ronduit sprake van 'lafheid' van de decreetgever. De Raad van State liet de bouw van de tramlijn stilleggen omdat de overheid ten onrechte een afwijking toestond op de verplichting om een MilieuEffectenRapport (MER) op te stellen. Heeft de Raad van State niet gelijk? Als de overheid voor een ingrijpend project als de heraanleg van de Turnhoutsebaan al durft zeggen dat er geen MER nodig is, waar is dan nog wel een MER vereist? Alleen nog voor een kerncentrale? Dat is laffe wetgeving: men zet de verplichting tot MER in het decreet, en tegelijk opent men achterdeurtjes en laat men 'ontheffing van de verplichting' toe. Slechte wetten leiden tot rechteloosheid.... In Vlaanderen kan zo goed als niets meer, omdat onze decreten iedereen toelaten alles tegen te houden.
Volledige tekst hier ....
(Louis Tobback in De Morgen. In de tekst staat in de zin 'In ons systeem wordt de wetgever niet geacht de wet te interpreteren.' het woord de wetgever. Dat lijkt uit de context bekeken een fout te zijn, en we hebben in de tekst hiervoor in de zin het woord vervangen door rechter: 'In ons systeem wordt de rechter niet geacht de wet te interpreteren'.)

09.05.11 Domme gansje Gennez en het Vlaams socialisme (Mark Grammens)
Het domme gansje dat aan het hoofd staat van de socialisten in Vlaanderen en alle verkiezingen waaraan ze deelgenomen heeft, verloren heeft, vond er, in wat volgens sommigen een laatste stuiptrekking als voorzitter was, niet beter op dan het traditionele l mei-feest van de linkerzijde te ontsieren door een vileine aanval op de N-VA, door Walter Pauli (in De Morgen, 2.5.11) misprijzend "ranzig" genoemd.... Inmiddels weet elkeen dat Gennez weg moet uit de leiding van de partij, en dat een van de redenen is dat juist zij, die zo smacht naar een minister-portefeuille, de grootste hinderpaal vormt voor SP.a om een plaats te veroveren in de Vlaamse deelnemersgroep van een eventuele Belgische regering. Zij heeft van meetaf gekozen voor kollaboratie met de PS, en maakte zich onmogelijk door tijdens een Vlaams overleg nota's te nemen die door haar omgeving werden doorgespeeld aan het kabinet van Di Rupo. Sindsdien vindt er geen betekenisvol Vlaams overleg meer plaats.....
... Gennez werd in 2007 vooruitgeduwd naar een voorzitterszetel waar ze nooit op had mogen gaan zitten, en er zich uit machteloosheid omringde met de verkeerde raadgevers en foute vrienden, die slechts op eigenbelang uit waren. Als de tekenen niet bedriegen, ziet vrijwel iedereen in de SP het ook zo, en is het alleen nog een kwestie van tijd voordat de koppen gaan rollen. Van het grootste belang is dat tegen dan de partij tot het besef komt dat haar plaats niet in België is, maar in Vlaanderen, en dat dit konsekwenties meebrengt. In Wallonië bestaat er geen Waals-nationalistische partij omdat de socialisten daar, overigens unisono met de andere partijen, de belangen van de regio boven die van België plaatsen, behalve voor zover het Belgische belang samenvalt met het Waalse. Zo eenvoudig ligt dat. Wallonië is niet minder nationalistisch dan Vlaanderen, integendeel, het is het nog méér, maar de taak om dit nationalisme politiek te vertegenwoordigen, wordt er ingevuld door ondermeer en bovenal het Waalse socialisme. De verwijten die de SP de N-VA toestuurt, zijn dus eigenlijk een zelfverwijt, want de N-VA doet wat een Vlaamse SP had kunnen en moeten doen, maar nooit heeft gedaan.
Moge de voorzitterswissel die naar het schijnt in het najaar in de SP zal plaatsvinden, aanleiding geven tot een volledige ommezwaai en tot de geboorte van een uitgesproken Vlaamse politieke linkerzijde. Daar heeft Vlaanderen recht op, en daar heeft "links" in Vlaanderen ook recht op. Het moet voor eens en voor altijd gedaan zijn met dat onnozel belgicisme van "links", en met die onbedaarlijke neiging van Vlaamse "linksen" om zich te smijten in een blinde kollaboratie met Walen en andere Franstaligen, die met wat "linkse" woordjes hun feitelijk hardnekkig Waals-regionalistisch of Belgisch-imperialistisch beleid opleuken, - en de Vlamingen trappen daarin.....
Er is werk aan de winkel. Het volstaat niet een nieuwe voorzitter te installeren als de socialistische beweging niet zichzelf hervindt, in regionalisme, het afwijzen van de unitaire logika, en het konsekwent gaan voor jobs voor de eigen landgenoten in eigen streek. Gedaan met de verankering in het belgicisme, en gedaan met de vlucht in een zielloos en onsociaal internationalisme.
(Mark Grammens in Journaal nr. 601, 5 mei '11)

09.05.11 Wie zal hier het debat voeren over 'Europa'? (Mark Grammens)
De Finnen nemen het niet dat zij via de Europese instellingen en regels moeten opdraaien voor "potverterende" landen uit het zuiden die zich in de problemen hebben gewerkt. Konkreet gaat het over Portugal, dat heel binnenkort een beroep zal moeten doen op "Europa" om uit de financiële nood te geraken. En kijk nu goed: de parlementsverkiezingen in Finland zijn wél relevant als "Europa" straks geld zal moeten geven aan Portugal, want toen de regelgeving in verband met hulp aan financieel noodlijdende lidstaten van de Europese Unie tot stand kwam, hebben de Finnen aan de aanvaarding van deze "solidariteit" de clausule verbonden dat hun eigen parlement (en dus niet een Europees parlement of een andere Europese instantie) zulk een financiële tegemoetkoming aan een van de lidstaten zal moeten goedkeuren. Het is ons geld, aldus de Finnen eensgezind, en onze demokratisch verkozen vertegenwoordigers zullen beslissen over de besteding ervan, niemand anders. Dit betekent dat het Finse parlement zichzelf een vetorecht heeft toegekend inzake Europese financiële hulp aan staten die met bankroet worden bedreigd.....
En wat Europa betreft, dat zijn poten van Finland moet afhouden, zoals de leider van de "Ware Finnen" betoogt: wordt het niet stilaan tijd om in alle Europese landen het lidmaatschap van de Europese Unie en deelneming aan het monetaire stelsel van de euro ter diskussie te stellen? Men ziet toch dat de Europese burger al sinds tenminste tien jaar stelselmatig eurosceptischer wordt. Alle verkiezingsresultaten en alle opiniepeilingen tonen dit aan. De bankenkrisis van kort geleden was zowat de laatste stimulans die nog nodig was om het euroscepticisme te doen zegevieren, tenminste in de geesten van de Europese mensen. Moeten eerst alle traditionele partijen ten onder gaan voordat ze leren te beseffen dat het hun taak is om het debat over "Europa" te voeren, en vooral niet te denken dat dit tot het verleden behoort, want dan komt men er zeker niet en neemt de proteststem almaar feller in kracht toe.
Waar blijft Vlaanderen in dit debat? Pleiten voor een Vlaanderen dat zelfstandig zou zijn "binnen Europa" is een logische absurditeit, want "Europa", zoals dat thans bestaat - een ander soort Europa was denkbaar geweest - is de grote vijand van de zelfstandigheid van de volkeren die er deel van uitmaken, en bestrijdt zelfs deze zelfstandigheid tot buiten zijn grenzen. Denk aan Montenegro, toen het zich afscheidde van Servië: tot op vandaag wordt het door de Europese instellingen geboycot. Er komt nooit een zelfstandig Vlaanderen "binnen Europa". Waarom doet men dan alsof het anders zou zijn? Een vlucht uit vrees voor het debat?
(Mark Grammens in Journaal nr. 601, 5 mei '11)

09.05.11 "Aarts-leugenaar" Verhofstadt is terug en De Croo zwijgt (Mark Grammens)
Op het kabinet van de liberale minister Turtelboom (Binnenlandse Zaken) was de hele VLD-leiding samengekomen (dus niét op het partij sekretariaat, dat ruimte in overvloed biedt voor dit soort bijeenkomsten), op één persoon na, partijvoorzitter Alexander De Croo, die niet was uitgenodigd en er pas achteraf, toen er iets over uitlekte in de pers, over ingelicht werd. Aanwezig waren alle grote tenoren, Verhofstadt, Dewael, De Gucht, Vanhengel en nog een paar anderen. Naar het onderwerp van diskussie hoeft men niet te raden: Alexander de Croo.
Toen De Croo aan de macht kwam in de VLD, bleek dit op een misverstand te berusten. "De partij had dan wel nood aan een louterende en vooral demokratische voorzittersverkiezing, maar het was nu ook weer niet de bedoeling dat iemand anders dan Marino Keulen die zou winnen" (Ann Peuteman, in Knack, 9.12.09). Helaas voor de meester-manipulator van de VLD, Verhofstadt, juist het feit dat Keulen beschouwd werd als de kandidaat van de machthebbers, zorgde ervoor dat in de tweede ronde van de voorzittersverkiezing, toen het ging tussen De Croo en Keulen, niet Keulen maar wel De Croo het grootste aantal stemmen kreeg. De partij wilde af van de oude garde. Echter, die trekt zich niet vrijwillig terug. Ze heeft een tijdje geduldig gewacht, maar nu slaat ze toe. ...
Nu Verhofstadt terugkeert, zou het misschien de gelegenheid zijn om een pamflet uit te geven met de voornaamste punten uit de drie burgermanifesten die Verhofstadt zoniet geschreven dan toch destijds onder zijn naam heeft gepubliceerd. De basisgedachte ervan luidt dat we thans slechts "een onechte demokratie" kennen, en dat daar slechts verandering in kan komen als we het volgende programma realiseren: afschaffing van de Senaat, afschaffing van zowel de stemplicht als de lijststem, het invoeren van het referendum voor alle belangrijke beleidszaken, rechtstreekse verkiezing van burgemeesters en van de eerste minister, het invoeren van voorverkiezingen zodat de burger en niet de partijen de kandidaten aanduidt, en nog zo een en ander. We citeren alleen voorstellen die in elk van de drie burgermanifesten voorkomen. U weet inmiddels wat Verhofstadt daarvan tijdens zijn achtjarig premierschap heeft tot stand gebracht. Letterlijk niets. Wij leven dus dank zij hem nog steeds in een "onechte" demokratie.
En die man, met zijn generatie, die wegens kiezersbedrog van de macht verstoten werd, eerst door de kiezer en daarna door de stemgerechtigden in de eigen partij, aast nu weer op de macht, want de bijeenkomst die voorgezeten werd door mw. Turtelboom, kwam er op influistering van Verhofstadt. De leider is terug en wacht alleen op het geschikte moment om zijn plaats weer in te nemen. Geen leugen of bedrog zal daarbij worden geschuwd. Iemand die hem goed gekend heeft en in hem heeft geloofd, André Monteyne, een man die de illusie koesterde dat er nog korrektheid bestaat in de liberale politiek, noemde hem ooit (in 't Pallieterke, 24.6.09) een "aarts-leugenaar". Anderen hebben dezelfde ervaring. Het publiek dat met waardering zijn burgermanifesten las, natuurlijk nog het meest. Als de VLD terugkeert naar Verhofstadt, dan bewijst zij dat in Vlaanderen liberalisme staat voor kiezersbedrog. Het behoort dus tot de informatieplicht om de mediastilte over wat er gaande is in de VLD te doorbreken, zodat men het vervolg van de gebeurtenissen goed ziet aankomen en ze misschien ten gunste kan beïnvloeden.
(Mark Grammens in Journaal nr. 601, 5 mei '11)

---------------------

22-05-2011 om 18:45 geschreven door digitalia  

_

1009

zondag 22 mei 2011

Het is niet mijn bedoeling mee te werken aan de naambekendheid van de GVA door hier bovenaan regelmatig hun logo te plaatsen. Net zo min als het de bedoeling is reclame te maken voor een hondendrol op het voetpad, door hem Uw medeburgers aan te wijzen, zodat ze er niet in trappen.

Niet zeer vriendelijk, zegt U? Eerrovend en beledigend? Heel zeker, en dat is ook de bedoeling. Want de normale verwijzing op deze blog (G v A’pen en andere Steenezels) dringt m.i. niet goed door en kan aanleiding geven tot het spijtige misverstand als zou bedoeld worden dat alle Antwerpenaren apen en steenezels zijn. Een beetje zoals Het Heilig Boek der Muzelmannen die alle Ongelovigen als apen en honden catalogeert.

Kijk, daar hebt U weer een van die Verborgen Verleiders van de Islam. We worden zodanig gewoon aan dat vocabularium, dat er wilde spontane associaties ontstaan. Apen en honden worden dan A’pen en Steenezels….

Wilt dus zo vriendelijk zijn, eerst de zieleroerselen van “Beekske” (hieronder) te lezen, met in Uw achterhoofd de idee : wat zou De Gazet van Janssens hiermee hebben willen zeggen?

---------------------------

"Di Rupo heeft het klimaat van onderhandelingen verziekt

21/05 Formateur Elio Di Rupo heeft het klimaat voor zichzelf verziekt. Dat vindt voormalig koninklijk bemiddelaar Wouter Beke alvast.

De CD&V-voorzitter ontving een kritische brief van Di Rupo over zijn rapport. De PS-voorzitter wees de voorstellen over de financieringswet af. Beke noemt de brief een "grote ontgoocheling" en beweert dat Di Rupo hem gevraagd had om zijn rapport niet openbaar te maken.

"Als je dan toch zo'n brief krijgt met de verklaring 'Ik wilde me indekken voor het geval jij je nota toch publiek zou maken en ik dan in een moeilijke positie zou komen tegenover de andere Franstalige partijen', dan is dat inderdaad wel een zeer koude douche. Dat getuigt niet van vertrouwen", klinkt het.

Ambiance

De CD&V-politicus verklaart ook dat de Franstalige socialist "de scènes van voorbije dagen" had kunnen vermijden door de opdracht van formateur vorige week donderdag onmiddellijk te aanvaarden. "We staan nu even ver, maar de ambiance is totaal anders. Di Rupo heeft het klimaat voor zichzelf verziekt", besluit Beke.

Er zouden volgens Beke "nog twee of drie knelpunten" zijn over de splitsing van BHV. Bovendien zijn de onderhandelaars "ver geraakt" inzake de financieringswet. De N-VA en de PS hebben wel nog enkele opmerkingen.

--------------------------

Diagonaal herlezen

Wel, wat GVA hiermee wil zeggen is volgens mij : wat Beekske geschreven heeft in zijn 7 cm dik rapport, dat  verspreid werd in – als ik de bladen mag geloven, wat ik zekerlijk NIET doe - 3 exemplaren (één voor de Sire, één voor Di Pupo en  één voor hemzelf) gaat onze lezers niet aan. Omdat ze het zelf niet weten (en dan zijn ze als nieuwsbrengers en voorlichters van het volk brutaal in de fout) ofwel omdat ze de omerta (zwijgplicht onder maffia-leden) hanteren en dat is nog duizend keer erger.

Bij Filip Van Laenen on The Brussels Journal en hier op deze blog hernomen

(N-VA Liet Broek Andermaal Zakken, maar voor PS Moet Ze Helemaal Uit)

werd een tipje van de sluier gelicht, op aangeven van Madame Béatrice Saccoche van de  Soir, na-gepapegaaid door haar onderdanig Nederlandstalig tweelingbroertje (De Schandaard). Bij De Soir klonk dat begrijpelijkerwijze ietwat triomfantelijker, maar bij De Schandaard luidde dat als ‘veel te ingewikkeld voor de gewone mens’ en er werd dus over gezwegen : faciliteiten voor alle Vlaamse randgemeenten rond Brussel, recht voor de Franstaligen die daar wonen om op Franstalige kandidaten van over de taalgrens te stemmen, afschaffen van de rondzendbrief Peeters, beperken van de macht van de Vlaamse Regering inzake benoeming van koekoek-burgemeesters, gebiedsroof door afstaan van op en afritten van autowegen aan de rand van Brussel, enz, enz. Kortom : expansie over half Brabant van de olievlek Brussel en het toebedelen van een half miljard Euro per jaar, bovenop de bestaande transfers. Een geluk bij een ongeluk, dat de ‘informateur’ maar een Beke was! Ware het een stroom of een rivier geweest, gans Vlaanderen zou weggespoeld zijn naar daar waar alle water loopt : naar de eindeloze zee van de Francofone pretentie, waar geld nog sneller verdampt dan water!

Wat GVA dus zegt precies door het niet te zeggen, is dat heel dat boeltje van Beekske niet vroegtijdig mocht/mag uitlekken want dan zou Di Pupo het niet meer kunnen uitleggen aan zijn achterban, de PS. Anders gezegd : dat wij als Vlamingen gerold worden (al zijn?) moet zolang mogelijk verzwegen worden. Geen wonder dat BDW Oost Indisch stoofdom is geworden en dat onze media allemaal even sterk van Krommen Aas gebaren!

Als dat geen samenzwering, ja, zelfs een staatsgreep onder leiding van het onwaardig Staatshoofd in Laeken, is, dan weet ik het niet meer. Vlaanderen heeft voor >80% voor hervormingen gestemd en we zullen die dus ook krijgen. Maar dan radicaal juist tegengesteld als gewenst!

Noël Slangen (hier kwam ik straks op terug, want de man denkt, neen, wéét van zichzelf dat hij een genie is) weet het weer : alle politieke partijen die ooit een topscore haalden, gingen achteraf ook weer naar af. Zie Vlaams Blok : in 2004 naar 24%, nu nog amper 15%, NV-A in 2010 nog 28%, en straks?

Mensen, het is best dat ik hier in Italië ver weg ben, anders zouden jullie mij horen vloeken tot daar! Kon vloeken maar helpen!

Enne : waarop wordt er eigenlijk gewacht om in de tegenaanval te gaan? Misschien tot eenieder weer ingedommeld is? Of tot de Islam het boeltje overneemt?

Het zal op de duur nog de Oude Garde zijn die de situatie moet redden!

Weet er iemand hoe men de 7 als eerste cijfer van iemands leeftijd, als met een toverspreuk kan terugdraaien naar een 2? Die mag, neen, die moet zich stante pede bij ons melden. Vlaanderen en mijn Vlaamse Volk ten bate, want dan klom ik spoorslags op mijn strijdros om, net als mijn verre voorvader zoals die prijkt op de erelijst van de Helden van Groeninghe (echt waar! – maar ik heb hem spijtig genoeg nooit gekend…) de onverlaten aldaar de kop te slijten, lijk maceliers dat plegen te doen op het slagveld. Terug naar de kracht van de jeugd, om er eens goed in te vliegen, maar ook een heel klein beetje met als neveneffect in de marge, een beetje voor ‘t Vrouwtje, als U denkt te weten wat ik weet!

22-05-2011 om 18:34 geschreven door digitalia  

_

1008 (bis)

21 mei 2011

Vraag uit de Mechelse Cathechismus

Hoe zullen de zielen der verdoemden zijn? Antwoord :

De zielen van de verdoemden zullen duister en vuil zijn, en geheel geschikt om te lijden. Geheel zoals :

------------------------------

Noël Slangen analyseert de politieke impasse

zaterdag 21 mei 2011, 13u52

• Auteur: Mark Reynebeau, Lieven Sioen

--------------

Noël Slangen (r.) en zijn managing partner Jan Withofs: door de crisis is de samenleving fundamenteel veranderd.

CD&V bleef te lang aan de zijlijn staan. Het is nochtans de machtigste partij in Vlaanderen, de partij die het meest in beweging kan zetten. Zo onder meer luidt de analyse van communicatiestrateeg Noël Slangen over de huidige politieke impasse.

Na de crisis bij Open VLD en de BAM moest Noël Slangen ook zijn eigen bedrijf door de financiële crisis loodsen. De lessen die hij daaruit trok, schreef hij samen met zijn managing partner Jan Withofs neer in een nieuw boek: Communiceren in het New Normal. Tien kritische succesfactoren na een crisis. Hun uitgangspunt is dat de samenleving sinds de crisis fundamenteel veranderd is, ook al hebben veel mensen de draad van het oude leven gewoon weer opgenomen. Ze vergelijken het met een hartpatiënt die na de schok toch in zijn slechte gewoonten vervalt.

Communiceren in het New Normal is een managementboek en lijkt vooral geschreven om potentiële klanten te overtuigen dat Groep C de geschikte partner is om hun communicatie in veranderende tijden te verzorgen. Maar Noël Slangen en Jan Withofs waren graag bereid om hun recepten ook eens toe te passen op de grote veranderingen in de politiek.

Hoe verontrust zijn uw klanten over de politieke stilstand?

Slangen: 'Wij werken vooral voor internationale gerichte bedrijven die actief zijn in België. En ik heb niet het gevoel dat zij zich daar grote zorgen over maken. Die multinationals hebben niet het gevoel dat het land is stilgevallen. Dat is alvast een voordeel van de vele regeringen in dit land. Als er een uitvalt, blijven de anderen wel functioneren.'

De Wever en Di Rupo hebben dus nog even tijd?

Slangen: 'Neen, omdat er ook nog de druk is vanuit de financiële markten. Dat staat los het functioneren van internationale bedrijven hier. Zij zijn het gewoon om in verschillende omgevingen zaken te doen. Ze passen zich aan. De crisis kan het wel moeilijker maken om nieuwe bedrijven aan te trekken.'

Laat me een tweet van u citeren? 'Soms denk ik dat ik wel een regering zou kunnen maken (als mijn Frans maar wat beter was)'

Slangen: 'Ik had er wel voor gezet dat ik die uitspraak in een nieuwe opwelling van arrogantie deed.'

Maar wat zou uw aanpak zijn, als communicatiestrateeg?

Slangen: 'Ik zou eerst de pikorde van de mensen aan tafel vastleggen. Wie wil wat doen? Die pikorde wordt niet noodzakelijk bepaald door het verkiezingsresultaat.'

'Een probleem is bijvoorbeeld dat CD&V te lang aan de zijlijn bleef. CD&V blijft nochtans de machtigste partij van Vlaanderen, ondanks zijn verkiezingsresultaat. CD&V kan in Vlaanderen het meest de dingen in beweging krijgen.'

'Zodra die pikorde vastligt, moet je uitklaren wat iedereen precies wil, en vervolgens zoeken naar de bindmiddelen, waarbij je je concentreert op de basisprincipes, en niet op de details. Het heeft geen zin om al te discussiëren over de vorm van de badkamer en de kleur van de keuken, als je nog niet weet of je een huis wil bouwen en waar.'

Loopt het daardoor vast? Omdat de grootste partij niet noodzakelijk de meest relevante is?

Slangen: 'Wie de grootste partij is, verandert bij elke verkiezing. Ik heb zowat elke partij de grootste van de toekomst weten worden, en daarna weer zien krimpen. Dat relativeert een en ander.'

'De onderhandelingen lopen ook vast op generatieverschillen. Aan Vlaamse kant heerst een soort nieuwe zakelijkheid. Die generatie politici denkt dat je er met teksten en powerpoints wel raakt. Terwijl aan Franstalige kant het oude idee verder leeft dat je eerst vertrouwen opbouwt, voor je zaken doet. Een beetje zoals in China. Meestal is de hoeveelheid geproduceerde tekst omgekeerd evenredig met dat vertrouwen.'

Naar de normen van uw boek te oordelen zijn de PS en de N-VA de beste leerlingen van de klas: ze hebben een heldere focus en communiceren het duidelijkst. De andere partijen staan erbij en kijken ernaar.

Slangen: 'Hun focus is inderdaad heel duidelijk. Het probleem is dat er zo weinig raakpunten zijn tussen die twee partijen. Het zou ook niet gemakkelijk zijn om van Michel Vandenbosch van Gaia de voorzitter van het slachthuis van Anderlecht te maken.'

Wat moeten de andere partijen doen om de kiezer aan te spreken? Wachten tot de communautaire koorts wegtrekt?

Slangen: 'Een bedrijf zou zich de vraag stellen wat de concurrent zou doen om de grootste te worden. Vandaag vragen de politieke concurrenten van de N-VA zich af wat ze moeten doen om bij de regeringsonderhandelingen betrokken te worden. Dat is een gebrek aan ambitie. Hun vraag moet zijn wat nodig is om ooit de grootste te zijn, zelfs als dat onhaalbaar lijkt.'

Het volledige interview over de VRT na Woestijnvis, over de Lange Wapper en over Facebook en Twitter, leest u in De Standaard

----------------------

Diagonaal herlezen

Moest ik geloven in reïncarnatie (qud non, wat denkte gij wel van mij!), , ik zou op bedevaart gaan naar Padre Pio en daar wel 10 dikke kaarsen branden, opdat de nieuwe Flor Grammens zich zou kenbaar maken.

De Heer Flor Grammens Zaliger is de Eeuwigheid en de geschiedenis ingegaan, zoals iedereen weet, bijna als een Heilige, met de afbeelding van een verfborstel en een pot zwarte verf, mede de reputatie om zijn leven gewijd te hebben aan het doen respecteren van de taalwetgeving in het Openbaar Domein. Het heeft hem menig ongezellig verblijf op Staatskosten opgeleverd, maar ook een onsterfelijke roem in de Vlaamse Beweging. Zo’n man moet er weer opstaan in ons midden, om schaamteloze veroordeelde criminele nieuwsjagers, zoals De Schandaardboys, te zegenen met een klad zwarte verf. Waarmee ik niet wil gezegd hebben daarmee bepaalde kruipdieren te beogen. Zoveel eer namelijk verdient die Slangen niet!

Zwarte verf zou best ook kunnen ingezet worden op grote schaal achter de rotatie-persen van al de daweek en maandbladenbladen. Om op nummers met àl te tendentieuze artikels de naam van de krant te overschilderen. Neen, geen censuur : de lezers moeten vrij blijven in hun keuze : ook deze indoctrinatie te ondergaan, of af te haken.

Ook zouden kranten die zich riskeren aan een zogezegde lezerspoll over een of ander onderwerp, verplicht moeten worden de tegenvallende resultaten openbaar te maken. Zo was er een krant (geen namen AUB) die gisteren en vandaag de lezers de vraag voorlegde : akkoord met wat Napoleon De Gucht denkt over de andere partijen die als saffraan knabbelende koeien als verlamd blijven staren naar de NV-A. Goed tendentieuze vraag dus. De reactie viel goed tegen zeker : 83 % van 5400 reageerders keurde het gezegde van De Gucht af….en daar het zaterdagavond werd, bleef dat cijfer nog even staan….Iedereen al naar huis, zeker? Vraag : zou die krant op zaterdag inderdaad nog 5400 zoveel! lezers hebben?

Maar goed! Meneer Slangen krijgt van mij 1/10: het is een goede vondst om het Gaia-kopstuk directeur te willen zien van het Slachthuis van Anderlecht. Ik begrijp alleen niet of nu BDW ofwel Di Pupop bedoeld wordt in deze beeldspraak. Volgens mij bedoelt hij ze goed en wel alle twee!

22-05-2011 om 18:23 geschreven door digitalia  

_

1008

zondag 22 mei 2011

Hoe een korte terugblik verhelderend kan werken….Wat 14 dagen geleden – het artikel hieronder dateert van 8/5 - nog verscholen lag in de nevelen van een onzekere toekomst, is vandaag voor de meeste waarnemers zonneklaar geworden : BDW kan het niet. Hij durft het niet. Hij wil het niet. Hij mag het niet. In het zicht van de overwinning, dein st hij terug. BDW is een raddraaier. BDW is een lafbek. BDW is een mooi pratend mannetjesdier dat werkt op instinct en geldingsdrang. Alleen laat de man het na om consequent daarnaar te handelen door de bijvoorbeeld de stok in het hoenderhok te gooien, ofwel om de estafette door te geven aan anderen en beteren.

Om het even, als de evolutie niet lukt, moet er nagedacht worden over revolutie!

Het is (zie hieronder) meer dan ironisch, het is ja juist TRAGISCH dat een Djezekesdief als Renaat ’t Landuyt van de Rode Sossen-bond de kat de bel moet aanbinden, in De 7^de Dag verleden week : als de Niveanen republikeinen zijn, zoals ze beweren, waarom blijven ze dan dansen naar de pijpen van een (vadsige verraderlijke) koning?

----------------------

Waarom de Leeuw Geen Vuist Kan Maken

From the desk of Filip van Laenen on Sun, 2011-05-08 17:48

---------------------

De onderhandelingen slepen al bijna elf maanden aan. Dat het al zo lang duurt, en dat het nog een tijdje kan blijven voortduren, is het gevolg van twee factoren: de Franstaligen hebben er geen belang bij dat er snel een nieuwe federale regering wordt gevormd, en de Vlamingen slagen er niet in een vuist te maken om toch snel een nieuwe federale regering af te dwingen. De onmacht van Bart de Wever om zijn allernieuwst eis – de snelle benoeming van een formateur – af te dwingen, illustreert dit perfect.

Voor de lezer hoeft er waarschijnlijk geen tekeningetje bij: zolang de CD&V de N-VA niet durft los te laten, en zolang de N-VA niet in een federale regering durft te stappen zonder een fikse staatshervorming of met alleen maar een loze belofte daarover, hebben de Franstaligen er absoluut geen belang bij dat de federale regeringsonderhandelingen vooruitgang boeken. Waarom zouden de Franstaligen immers vrijwillig meewerken aan een inperking van de immense geldstromen van Noord naar Zuid, of dwarsbomen leggen voor hun territoriale eisen in Vlaams-Brabant, als daar toch geen ergere dreiging tegenover staat? Per slot van rekening is er ook geen enkele kalkoen in geïnteresseerd Kerstmis van 25 december naar 25 november te verplaatsen, tenzij anders de onmiddellijke hakbijl dreigt. En die onmiddellijke hakbijl, het is precies daar dat het probleem aan Vlaamse kant ligt.

Wanneer de Franstalige partijen nog eens gezamenlijk overleg plegen – gewoonlijk vooraf luid aangekondigd in de pers en vervolgens uiteraard van veel theater voorzien – komen zij versterkt uit die oefening terug. Hun geheim? Wanneer zij overleg plegen, tellen zij hun eisen bij mekaar op: zowel een uitbreiding van Brussel als een versterking van het gewest met gemeenschapsbevoegdheden en uiteraard ook extra financiële middelen, als een versterking van het federale niveau en ondertussen zeker geen afname van de geldstromen naar Wallonië, plus nog eens een afbouw van de Vlaamse bevoegdheden in Vlaams-Brabant. Soms zijn hun eisen zelfs onderling in tegenspraak, maar dat maakt natuurlijk niets uit zolang het eigenlijk doel alleen maar een volgehouden stilstand is. Men zou zelfs cynisch kunnen opmerken dat onderling tegenstrijdige eisen dan alleen maar een voordeel zijn, want zo kan er altijd wel iets gevonden worden dat imbuvable is voor de Franstaligen.

Hoe ziet dezelfde oefening er aan Vlaamse kant uit? Om te beginnen: die oefening wordt vrijwel nooit gemaakt. En als er dan toch eens een zeldzame keer wat overleg plaats vindt, proberen de Vlaamse partijen onderling uit te blinken door mekaars eisen van mekaar af te trekken, in plaats van ze net zoals de Franstaligen bij mekaar op te tellen. Daar komt dan nog bij dat de meest radicale Vlaamse partij, het Vlaams Belang, op voorhand al uitgesloten wordt van het overleg, omdat die partij ondemocratisch zou zijn. De meest radicale Belgische partij, Groen!, weigert dan weer zelf mee te doen. Dankzij niet weinig mediahulp slaagt die partij er dan bovendien nog eens in het akkoord te ondermijnen door de sp.a een zekere afstand van het akkoord te doen nemen, want de leiding van de sp.a wordt niet graag overklast in belgicisme door haar ergste concurrent.

Dit alles betekent dat Bart de Wever en de N-VA gelijk hebben wanneer zij geen gezamenlijk Vlaams overleg wensen. De geschiedenis leert immers dat zij daar, in tegenstelling tot de Franstaligen, alleen maar verzwakt van kunnen terugkomen. Veel geloofwaardige dreigementen kan Bart de Wever daarom niet maken tegenover de Franstaligen, en die gedragen er zich dan natuurlijk ook naar. Maar met hoeveel dreigementen kan Bart de Wever eigenlijk uitpakken? Het zijn er bitter weinig, en met sommige ervan wíl hij zelfs nog niet eens uitpakken.

Ten eerste kan Bart de Wever er natuurlijk mee dreigen dat hij de federale onderhandelingstafel zou verlaten. Voor de Franstaligen klinkt dit echter eerder als een beloning of zelfs een belofte dan een dreigement, omdat zij vermoeden dat de CD&V de N-VA uiteindelijk niet zal volgen. En dat daarmee de weg vrij zal liggen voor een federale regering zonder staatshervorming, of een die zeer voordelig voor de Franstaligen zou zijn. Zeker, de CD&V zegt al lang dat zij geen federale regering zonder N-VA wil, maar dat geldt alleen voor zover de N-VA niet zelf uit de aan de gang zijnde regeringsonderhandelingen stapt.

Ten tweede zou Bart de Wever er mee kunnen dreigen de instellingen van dit land zoveel mogelijk lam te leggen zolang er geen volwaardige federale regering gevormd is. Probleem is echter dat hij die kaart zelf niet ten volle durft te trekken – Vlamingen zijn daar veel te beleefd (of is het laf?) voor – en bovendien af te rekenen heeft met allerlei vormen van sabotage. Eén van de mooiste bewijzen daarvan werd gisteren nog geleverd, toen eerste minister Yves Leterme via Twitter zijn tevredenheid liet blijken over het bericht dat Standard & Poor's dan toch haar kredietrating van België niet zou verlagen. Deze vleesgeworden rancune uit Ieper heeft immers de laatste maanden zowat het vuur uit zijn sloffen gelopen om één van de weinige geloofwaardige drukkingsmiddelen waarover de Vlamingen beschikten zo snel en zo efficiënt mogelijk te neutraliseren. Gisteren kwam dan een maand vroeger dan verwacht het verlossende bericht dat een verlaging van die kredietrating, die België handenvol geld zou gekost hebben, er toch niet komt, en Yves Leterme was er dan ook – vanuit de Verenigde Staten! – als de kippen bij om zichzelf eens een duchtige beurt met het wierookvat te geven.

Wat zou het Franstalige equivalent van Yves Letermes gedrag eigenlijk zijn? Misschien een Laurette Onkelinx, die uit persoonlijke rancune tegenover Didier Reynders van sociale zaken zo'n acute puinhoop zou maken dat er toch snel een nieuwe federale regering zou gevormd moeten worden, ondanks het getalm van haar voorzitter Elio di Rupo. De manier waarop Yves Leterme zijn eigen, en alleen zijn eigen gang gaat, ten koste van zijn partij en tegen de belangen van Vlaanderen in, kan niet anders dan een nieuw moreel dieptepunt in de recente geschiedenis van het land genoemd worden. N-VA-voorzitter Bart de Wever staat er echter machteloos tegenover. Bovendien valt te vrezen dat Wouter Beke, na het neerleggen van zijn koninklijke bemiddelingsopdracht, feitelijk geneutraliseerd zal zijn aan de top van de CD&V, en Yves Leterme er samen met zijn ACW-kameraad Steven Vanackere Kris Peeters in de minderheid zal kunnen stellen.

Ten derde en ten slotte zou Bart de Wever er natuurlijk ook mee kunnen dreigen de Belgische constructie niet alleen lam te leggen, maar zelfs volledig op te blazen. Een eerste probleem is daarbij dat hij partijen als de CD&V en de Open Vld niet eens meekrijgt om federaal België lam te leggen, laat staan dat ze hem zouden willen volgen om die constructie op te blazen. Erger is echter dat hij ook zelf niet helemaal bereid lijkt te zijn om deze kaart te trekken, in tegenstelling tot bijvoorbeeld Vlaams Belang, of… de PS. Het verklaart meteen ook waarom koning Albert II het aandurft de N-VA regelmatig voor het lapje te houden, waar hij er zich wel voor zou hoeden hetzelfde met de PS te doen. De klacht van Liesbeth Homans dat «de N-VA te weinig kansen heeft gekregen» houdt dan ook geen steek: een politieke partij die zichzelf een beetje respecteert hoeft geen kansen te krijgen, maar neemt die zélf, koning of geen koning.

Conclusie van dit alles? Renaat Landuyt had deze voormiddag in De Zevende Dag op een manier gelijk toen hij het merkwaardig vond dat een republikeinse partij als de N-VA op kansen van de koning zit te wachten. Het heeft natuurlijk geen zin om op een republikeinse manier aan regeringsvorming te willen doen als de rest van de gesprekspartners toch enkel rekening wenst te houden met koninklijke opdrachten, maar de N-VA zou in Laken rustig wat harder op de tafel mogen slaan. En sire bijvoorbeeld al eens meedelen dat hij met republikeins vuur speelt als hij met de N-VA blijft sollen in plaats die partij eindelijk eens met het nodige respect te behandelen. Wedden dat het de huidige federale regeringsonderhandeling snel een versnelling hoger zou doen schieten

---------------------

Diagonaal herlezen

De Duitsers, nu niet precies de aangewezen buurlui om zich bij ons op te beroepen (enig in Europa! Iedereen spreekt tegenwoordig van ‘De Duitse locomotief’ , van ‘Het Tweede Wirtschaftswunder’  en bij ons is het adjectief ‘Duits’ nog altijd synoniem van collaboratie!, uiteraard alleen van Vlaamse collaboratie!) hebben daarvoor een sprekende uitdrukking. “Zum kotsen” zeggen ze en normaal is dat de laatste fase voor ze beginnen er op te kloppen.

Het is natuurlijk o.a. ook daarop dat de Franscouillons zitten te wachten : tot er op geklopt wordt. Dan zouden ze zich als de vermoorde onschuld op het wereldforum kunnen gooien, om zich desnoods op de Uno, de Navo, of zelfs de Amerikaanse Mariniers als ’bedreigde minderheid’ te beroepen voor hulp en bescherming.

De werkwijze voor een “Ordelijke Opdeling” ligt klaar. Dat weet onderhand het kleinste kind! Voorlopig kunnen Peeters en zijn vrienden, ook al zijn dat Tjeven met een dubbele tong, de strijd aan tegen de ACW-potentaten Leterminator, Van Ackere & Schouppe. Maar eenmaal Wouter Beke, na zijn mislukte zelfmoordmissie binnen de partij aan kant zal gezet worden, zou het kunnen te laat zijn. Dan gaat de CVP gegarandeerd overstag, laat ze BDW vallen (rekent die daarop misschien?) en zijn we weer vertrokken voor weer eens een regering ‘met volle bevoegdheid’ om de status quo nog een paar jaar te rekken.

Remedie. De onschendbaarheid van het grondgebied uitroepen (de Vlaamse Regeringsleden met de rug tegen de muur zetten, en vervolgens internationaal oproepen om dat grondgebied te beschermen, met alle middelen, desnoods manu militari. Dat gewoon voorstellen als een daad van vaderlandse plicht. Via Internet, Twitter, Facebook (waar hebben we dat nog gehoord?) vrijheidstrijders oproepen van andere nationalistische partijen : in Finland, in Noorwegen, in Zwitserland, in Nederland, in Ierland, in Bretagne, in  Baskenland, enz : zelfs al zouden er maar 100 man komen, de weerklank zou de wereld rond gaan.

Sire wordt over de grens gezet, de royale Koninklijke bezittingen worden geconfisqueerd, de banken en de energiesector worden genationaliseerd of op een of andere manier terug gepakt van Parijs en dan kunnen we er eens rustig gaan bij zitten om een klapke te doen.

Tweetaligheid van Brussel? Wordt afgebouwd! Brussel wordt weer leefbaar gemaakt door vervlaamsing! Weg overlast, weg criminaliteit!

En, liefst van al, weg Euro-circus!

Vergeet niet : er is een voorbeeld met ‘Leuven Vlaams’ en “Waalse ratten, rolt Uw matten”….

22-05-2011 om 18:14 geschreven door digitalia  

1007

zaterdag 21 mei 2011

Colomnist, filosoof, historicus (en wat al meer) Filip Van Lenen :

Mijn vereerde vriend (och wat zou ik hem hier bij ons in ’t Zuyden graag tussen pot en pint als Filip mogen aanspreken, maar dat zal wel voor altijd een wensdroom blijven) is een uiterst beschaafd man, die met de aanhef van zijn artikel (zie hieronder) zeer voorzichtig de Italiaanse Belg of de Belgische Italiaan en homo (sapîens?) die het Land gegijzeld houdt in een ijzeren wurggreep, in verband brengt met afgestroopte broeken. Het is effenaf subliem zoals een spreekwoord kan passen als de schoenen en de saccoche moeten passen bij het maatpak van een gevlinderdaste dandy. Of zouden de roddelbladen gelijk hebben, dat het eerder gaat om een dubbeldekker?

Zelf zou ik de dingen rond BDW, tot en met verbrand als Gids voor alle Vlamingen zo hij thans (na een klein jaar) is gedegenereerd, omschrijven als “met zijn bloot gat op de blaren zitten”. Met graagte bekommer ik mij, om zout, erg veel zout, met misschien hier en daar wat peper (of zou pili-pili efficiënter zijn?) uit te strooien op de plaatsen waar dat zitvlak nu eenmaal moet rusten,. Van pampers of van enig ander textiel, is er, gezien de nabijheid van een echte homo,  verder zelfs geen sprake meer. Hoogstens van een strooien rokje, zoals waarmee sommige negers in het oerwoud hun regendansen uitvoeren. En misschien, om Elio Di Pupo te behagen, met daar onder een kolossale op maat gemaakte peniskoker, in meegaande fond de teint met de schoentjes en de saccoche.

Onderstaand stukje is een week oud, en, zoals U ziet, zo geraak ik stilaan door mijn achterstand. Het zij zo.

Sorry als ik verder ietwat vulgair mocht overkomen : zelfs een klad-kunstschilder ondergaat de sfeer die opstijgt uit zijn inspiratiebronnen.

-----------------------

N-VA Liet Broek Andermaal Zakken, maar voor PS Moet Ze Helemaal Uit

From the desk of Filip van Laenen on Sat, 2011-05-14 23:10

In het gekrakeel rond de brief van Elio di Rupo ging het een beetje verloren, maar de Vlaamse toegevingen waarvan gewag wordt gemaakt in de berichten over de nota–Beke zijn eigenlijk niets anders dan hallucinant te noemen. Het lijstje dat De Standaard publiceerde wijkt amper af van het lijstje dat Le Soir eerder al weergaf, en laat daarom het ergste vermoeden.

In zijn opiniestuk «A brief too far» haalde Carl Devos nog eens de precieze reden aan waarom Elio di Rupo eerder deze week Wouter Bekes voorstel tot hervorming van de financieringswet afschoot. Uit een tabel bleek dat het Waals en het Brussels Gewest volgens dat voorstel tegen 2025 zo'n 0,03% van het BBP zou verliezen, terwijl Vlaanderen ongeveer 0,18% zou winnen. Het lijkt een miniem verlies, maar aangezien Elio di Rupo erop staat dat «zijn» gewesten geen euro mogen verarmen, volgde er een onverbiddelijk njet. (En hij voegde er net niet aan toe dat dit alweer bewees dat de N-VA niet bereid is tot een compromis.)

Het is echter jammer dat Carl Devos, of enig ander commentator of medium dan ook, dat cijfer niet wat concreter heeft ingevuld. Om het even in euro's uit te drukken: ik vermoed dat 0,03% van het BBP betekent dat het Waals en het Brussels Gewest iets van een honderd miljoen euro zou verliezen. In 2025. Als we daar de jaarlijkse overdrachten van Vlaanderen naar Brussel en Wallonië tegenover plaatsen, en we nemen daar de meest recente cijfers van de studiegroep VIVES voor, dan zouden die – tegen 2025 dus – teruggeschroefd worden van 11 miljard euro naar… 10,9 miljard euro.

Voor een goed begrip: het zijn de Vlamingen die in de Belgische federatie de onverbeterlijke egoïsten zijn, en als bekrompen mensen de Franstaligen niet gunnen dat de zon ook bij hen eens in het water schijnt. Als we de overdrachten van Noord naar Zuid accumuleren van de laatste eeuwwisseling tot dat beruchte jaar 2025, dan zullen die egoïstische Vlamingen echter wel een KWART BILJOEN EURO uit hun portefeuille hebben zien verdwijnen, of om het in oude Belgische franken uit te drukken: TIEN BILJOEN FRANK. Niet moeilijk dat Elio di Rupo een vlammende brief schreef toen bleek dat met het voorstel dat Wouter Beke op tafel gelegd had dat bedrag gereduceerd zou worden tot misschien maar 249 miljard euro. Als het effect tenminste tien jaar zou gelden.

A propos, heeft iemand het adres van die superintellectuelen die beweren dat de Sociale Zekerheid toch maar best federaal blijft, in het belang van Vlaanderen? Zij beweren immers dat de vergrijzing er eerder vroeg dan laat er voor zal zorgen dat de geldstromen zullen omdraaien, en het zou daarom interessant zijn te weten wat zij van die brief van Elio di Rupo vinden. Doch dit terzijde.

De brief van Elio di Rupo mag dan wel ergerlijk zijn, en volgens sommigen een strategische blunder, mij verbaast het nog het meest dat Bart de Wever niet óók een brief geschreven heeft. Laten we immers een kat eens een kat noemen: een hervorming van de financieringswet die zo'n groot verschil oplevert dat ze over vijftien jaar nog steeds in de afronding na de komma verdwijnt, dat kan je toch bezwaarlijk een systemische staatshervorming noemen. Zoiets is zelfs geen kleine staatshervorming, maar niet meer of niet minder dan een status quo. Hoe was Bart de Wever van plan dit aan zijn achterban te verkopen? Want als de voorstellen in de nota–Beke maar een heel mager beestje – een dode mus? – blijken te zijn voor de financieringswet, dan is al het helemaal huilen met de pet op wat betreft de constitutionele hervormingen.

Ga het immers maar na: De Standaard noemt de voorgestelde splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde dan wel een «vrij ‘nette’ splitsing», maar zo «net» is die uiteindelijk niet. Met onder andere (dus meer dan alleen maar) inschrijvingsrechten voor de Franstaligen in de Zes is die splitsing niet meer dan een symbolische splitsing, en gaan er in de praktijk weinig Franstalige stemmen verloren. De rondzendbrief–Peeters wordt ingetrokken, en Franstaligen hoeven zich volgens De Standaard nog slechts om de zes jaar, daar waar Le Soir slechts durfde te hopen op vier, te registreren als Franstaligen in hun gemeente. Bovendien zou de benoeming van de burgemeesters in de Zes «versoepeld» worden, lees: de bevoegdheid van de Vlaamse regering wordt verder beknot. Op papier blijven de zes faciliteitengemeenten in de Vlaamse Rand dus nog steeds deel uitmaken van het Vlaamse Gewest, maar je moet stilaan al hard beginnen nadenken om nog een beleidsdomein te vinden waarin het Vlaamse Gewest (of de Vlaamse Gemeenschap) in die gemeenten haar bevoegdheid nog ten volle mag uitoefenen. Of zelfs nog maar voor de helft.

Want het houdt nog niet op. Brussel zou inspraak krijgen in het beleid rond de op- en de afritten van de Brusselse ring die op Vlaams grondgebied liggen. Het is eigenlijk maar een detail vergeleken met de «metropolitane gemeenschap» die opnieuw opduikt. Het feit alleen al dat het ding nog steeds alleen maar een Franstalige naam draagt, in plaats van het correcte Nederlandse «grootstedelijke gemeenschap» te gebruiken, bewijst dat het hier wel degelijk over een Brussels-Franstalig project gaat. Enige bedoeling van dat project: nog maar eens een pak extra Franstalige tentakels over Vlaams-Brabant spreiden om bij een eventuele splitsing van België zoveel mogelijk aanspraken te kunnen maken op delen van Vlaams-Brabant. Want ga het in het buitenland maar eens uitleggen dat Vlaams-Brabant integraal deel uitmaakt van Vlaanderen, als Brussel er overal zijn zegje mag hebben over trein- en busregelingen, inplanting van wegen en infrastructuur, en wat weet ik nog allemaal.

Als ik dit allemaal overloop, dan kan ik mij alleen maar afvragen welke zichzelf respecterende natie zoiets zou aanvaarden? Want vergeet het maar dat die grootstedelijke gemeenschap ook iets te zeggen zou krijgen in enkele Waals-Brabantse gemeenten. Of dat Vlaanderen via die grootstedelijke gemeenschap zelfs nog maar iets in Brussel te zeggen zou krijgen. Als er aan die staatshervorming uit de nota–Beke iets systemisch is, dan wel dat Vlaanderen in ruil voor een symbolische splitsing van de kieskring Brussel-Halle-Vilvoorde en een symbolische hervorming van de financieringswet alweer een pak fundamentele toegevingen doet aan de Franstaligen. Bart de Wever mag me altijd komen vertellen dat het niet waar is, maar mijn indruk is dat de N-VA de broek deze keer ferm heeft laten zakken. Was het niet dat de PS vindt dat ze helemaal uit moet, en dat de N-VA ook voorover moet buigen, dan had ik graag gezien hoe N-VA-voorzitter deze voorstellen op een partijcongres en aan de rest van de Vlaamse Beweging verdedigd zou hebben, vooral dan in het licht van de gekende Baert-doctrine.

Tot slot nog dit: dat er in de Vlaamse media zo «sereen» bericht wordt over die nota–Beke, is geen toeval. Hoe meer heisa over die brief van Elio di Rupo, hoe meer de bevolking misschien de indruk zou kunnen krijgen dat die nota–Beke een stevig Vlaams eisenpakket zou inhouden, zo lijkt men wel te hopen. Over schuldig verzuim gaat het dus niet, maar opgezet spel. Bart Sturtewagen van De Standaard liet deze morgen wat dat betreft even in zijn zieltje kijken, en de volgende passage wil ik mijn lezers zeker niet onthouden:

Niet zoveel Vlamingen zijn in staat zelf te beoordelen wanneer een communautair vergelijk eerbaar is. Die afweging is complex en technisch. Daarom is het belang van symboliek zo groot. En daarom kan de symboliek van een knieval voor de PS niet met rationele argumenten worden gecounterd.

Het moet toch vreselijk zijn voor zo'n intelligent mens als hem om te leven in een land vol boerenkinkels die al bijna omver vallen als ze tot tien moeten tellen. Het is daarom goed dat een kwaliteitskrant als De Standaard niet te diep ingaat op het voorstel van Wouter Beke om de financieringswet te hervormen, en er bijvoorbeeld ook voor kiest om de pseudo-splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde snel en beknopt af te handelen als een «vrij ‘nette’ splitsing». Veel te complex en technische. Maar wel eerbaar. Bart de Wever zal dus alvast niet hoeven te vrezen voor al te veel flamingant weerwerk vanuit Groot-Bijgaarden als hij alsnog zou besluiten de broek helemaal te laten zakken.

-------------------

Diagonaal herlezen

Uit wat voorafgaat moet ik kort en goed besluiten met een niet mis te verstane Antwerpse uitdrukking : “ze zijn d’er ons aan ’t inluizen”…Maar dat schreef ik hier al maanden geleden neer.

Dat is één.

Numero due : op Klokke Roeland, de Vrijheidsklok, moeten wij niet rekenen : die zal nooit meer luiden, want die staat, gebarsten en ontklepeld, als een klomp oud ijzer aan de voet (maar op veilige afstand) van het Belfort, op de begane grond op het Braunplein in Gent. Einde carrière!

Numero tre : anders dan bedoeld door een of andere charme-zanger : iedere dag zonder jou is een verloren dag. Gevraagd : mannen met baarden die in ’t Vlaams Parlement de onschendbaarheid van ons grondgebied, inclusief Brussel, uitroepen en verklaren dit zelfs gewapenderhand te zullen verdedigen.

Mijn nummering, uno, due, tre, is in het Italiaans, omdat ik durf veronderstellen, dat die half Belg-half Italiaan uit dat armzalig godvergeten bergdorpje in de Abuizen, wel tot 3 zal kunnen tellen in zijn eigen moedertaal. Vlaams verstaat hij toch niet, tenzij dat “geld” gelijk is aan “pognon” en dat men met geld de boter koopt. Liefst van uit de hangmat.

En, als hij niet begrijpt wat Klokke Roeland in het verleden voor Vlaanderen heeft betekend (voltooid verleden tijd), dat hij zijn oor dan eens te luisteren legt ergens in de naaste omgeving van de  lagunestad Venetië waar ik amper een week geleden de bronzen stem van de San Marco voelde zinderen dwars door mijn gebeente. Maar hij moet voordien wel goed afgesproken zijn met zijn hartspecialist en met zijn levensverzekering, want Venetië en Lega Nord dat zijn bijna synoniemen van elkaar….A bon entendeur, demi mot suffit!

BDW wil geen Uur “U” voor Vlaanderen? Dan willen wij geen BDW meer in Vlaanderen!

Voor hem dat ander fenomeen van Venetië : de Brug der Zuchten. Uitleg te bevragen bij zijn partner in crime, zodra deze terug is van de dogenstad…..

Mag ik even rechtuit spreken?

Wend U dan, voor Uw eigen veiligheid, even lichtjes af, zodat Uw gehoor niet geschonden wordt, want ik ga luidop vloeken. Ik ga luidkeels en overdadig de Heilige Naam van God langdurig en zeer ijdel gebruiken! Zodat die steenezel van een BDW eindelijk klare wijn schenkt en stopt van zich te verbergen! Die kwast, het hoogtepunt van zijn roem voorbij zijnde, weet niet meer welke kant op, en hij zwijgt. HIJ ZWIJGT!

Hij verdient op dit eigenste ogenblik gelyncht te worden! De open PAX-poort in Diksmuide is daartoe de meest aangewezen plaats! Symbolischer kan niet : van daaruit kan hij de Kruiskop van de IJzertoren zien, met daarop de letters AVV-VVK, in de familie De Wever toch voldoende bekend.

Alles Voor Vlaanderen? Niet zwanzen, hé! Een heel klein beetje zal al genoeg zijn, zeker?!

Agge maar leut hebt!

21-05-2011 om 16:22 geschreven door digitalia  

1006

zaterdag 21 mei 2011

De collega’s van Angeltjes hebben gelijk

Onze Voorzitter moet meer in beeld komen

----------------------------

Nota vooraf : als ondergetekende hier op deze blog regelmatig iets overneemt van collega’s-gelijkgezinden, dan is dat niet bedoeld als plagiaat, maar als erkenning van een bepaalde lovenswaardige prestatie. Wat niet het geval is als er artikels uit de digitale media in hun geheel worden overgenomen (ik ben tegen het zetten van links, omdat ik dat elders, als lezer, wel echt verveld vind): dan is mij commentaar, geloof ik, wel voor iedereen zeer duidelijk. Alleen : als ’t goed is, zeggen wij dat ook. Zelfs al komt dat van een baviaanNiveaan.

Tikfouten krijgt U er gratis bij, al doe ik nog zoveel mijn best, want voor een slechtziende zijn al die lettertjes altijd veel te klein. Te meer dat ik voorheen altijd al een ‘raplezer’ ben geweest, die niet eens woorden zag staan, maar ganse zinnen ineens. Voor DT-fouten, hier of elders, zou ik moorden doen!

Dat was dan dat. Vermits wij Vlaams Nationalisten elders doodgezwegen worden, moeten wij wel zelf instaan voor de verspreiding van onze goede bedoelingen. Als men zonder of met weinig talent, maar met de juiste partijkaart op zak (zie Tom Lanoye) in de officiële schijnwerpers komt, dan zijn wij wel verplicht om lawaai te maken. Een beetje ‘stijl Filip De Winter” als U wilt, al gaat mijn voorkeur principieel meer naar de zoetgevoeisdheid van een Annemans. Het is zeker niet mooi, maar de vondst van het JENE(ver)WJF in haar 1 Mei-toespraak over de Nieuwe Vlaamse Arrogantie vond ik niet mis. Tenminste, als men het anders bekijkt dan bedoeld, namelijk als tegengewicht voor de oude Franscouillonse arrogantie, staat nu de Nieuwe Vlaamse Arrogantie.

Ook zo over het amnestie-debat, waar Voorzitter Bruno Valkeniers met fluwelen tong, hetzelfde neerschrijft als ik dat doe, maar bij mij is het, laten we zeggen, een beetje genuanceerder : met een op sterven na dood lijk discussieert men niet meer. Men helpt dat ding zo vlug mogelijk onder de grond! Ooit zal de 180-jaar durende Belgische Periode in de Geschiedenis van Vlaanderen de waarachtige naakte waarheid wel bovenspitten, waarvoor zelf de omschrijving ‘genocide’ op zijn plaats is.

Iets anders nog : Angeltjes roepen vandaag op om een video-toespraak van Pat Condell die bij hen staat, te helpen verspreiden. Dat zou ik graag doen, moest ik om de drommel weten HOE….Als autodidact in de digitale wereld geloof ik wel in het Hiernamaals, maar niet in mijn kunde terzake.

Wie mij liefheeft, helpe mij…..

----------------------

De Vlaamse kwaliteitskrant De Standaard neemt in zijn pluralistische redactionele openheid,  Tribunes op van om het even welke politici, ook van bijvoorbeeld van de extreem-linkse Partij van de Arbeid, die geen verkozenen heeft in een van onze talrijke parlementen. Alleen Vlaams Belang wordt systematisch, fanatiek en tegen elke logica in, geweerd. Arrogant, ondemocratisch, nijdig en kleinmenselijk. Deze Tribune van Bruno Valkeniers over amnestie, werd weer eens hooghartig weggewuifd door de lilliputters van de Standaard. Gelukkig is er nog internet.

Zopas achtte de Senaat het wetsvoorstel van Bart Laeremans bespreekbaar (en ook niet meer dan dat)  om het donkere Belgische hoofdstuk van de na-oorlogse repressie en epuratie af te sluiten. Het was een stemming van Vlamingen tegen Franstaligen, een ongezien feit in de traditie van amnestievoorstellen: het Vlaams Belang dient ze al zo’n 25 jaar in, en tot dusver werden ze altijd verticaal geklasseerd. Tot vandaag dus. De gematigde verklaringen van Vlaamse politici, ook niet-VB-ers zoals Patrick Dewael en Johan Vande Lanotte, dat men moet kunnen vergeven zonder te vergeten, steekt schril af met de paniekerige reacties aan Franstalige kant, én met de clichématige zwart-wit-bedenkingen van een columnist als Marc Reynebeau (DS van 17/5).

Eerst en vooral vormen de rechtstreekse betrokkenen, diegenen die het allemaal hebben meegemaakt, nog maar een kleine minderheid. Vaak zijn zij geen vragende partij meer, omdat elke tegemoetkoming voor hen te laat komt.

Voor ons gaat het in de eerste plaats om een principiële kwestie en een ethisch debat, gestaafd door historische argumenten. Een debat dat een therapeutische betekenis heeft voor heel de rechtstaat en het maatschappelijk weefsel. Wat wij niét beogen, is de geschiedenis van de tweede wereldoorlog herschrijven, en nog minder de misdaden van het nazi-regime vergoelijken, wat de verhitte Belgische francofonie ook moge beweren. Primair gaat het om de excessen die in België hebben plaatsgegrepen na de bevrijding: willekeurige arrestaties, lynchpartijen, schijnprocessen, uitlopend in de burgerlijke uitsluiting van een hele generatie flaminganten, die nadien de zure desem zouden vormen van de naoorlogse Vlaamse Beweging. Men oogst wat men zaait.

De spraakmakende TV-reeks van Maurice De Wilde heeft in de jaren ’80 van vorige eeuw al een genuanceerd-scherp beeld van de collaboratie én van de repressie getekend: de zwarten waren niet zo zwart en de witten niet zo wit. En aan beide kanten waren er idealisten, opportunisten, en regelrechte smeerlappen. Vast staat dat in de dagen, maanden en zelfs jaren na de bevrijding de rechtstaat een hele scheve schaats heeft gereden, en een loopje heeft genomen met wat men vandaag mensenrechten noemt. De Waal en latere eerste minister Pholien vatte in die tijd heel de repressierechtspraak samen als een “justice de rois nègres”. Men was er zich dus heel goed van bewust, maar de trein was niet meer te stoppen: Vlaanderen moest en zou voor eens en altijd uitgezuiverd worden.

Dat brengt me tot de tweede premis die aan de grondslag ligt van het wetsvoorstel. Wie A zegt, moet ook B zeggen. Als de Belgische rechtsstaat de elementaire eerlijkheid kan opbrengen om de na-oorlogse repressie als een ontsporing te kwalificeren, dan ligt het terrein open om de politieke achtergronden te evalueren. Waarom ging men over tot een grootse arrestatiegolf van alle mogelijke figuren uit de Vlaamse cultuurwereld, van schrijver Felix Timmermans tot componist Emiel Hullebroeck,- mensen die bijzonder weinig op hun kerfstok hadden, of zich hooguit beroepshalve wat gebrouilleerd hadden met de bezetter? Ik geef een hint, laat het debat zelf tot een antwoord leiden: zoals in de repressiegolf na de eerste wereldoorlog (toen er van echte collaboratie eigenlijk nauwelijks sprake was geweest), droomde Franstalig België ook in 1946 luidop van een Latijnse cultuurstaat, waarin voor het Nederlands, laat staan het Vlaams-nationalisme, geen plaats was. De roes van de bevrijding vormde het ideale klimaat om deze zuivering te legitimeren. Ook over dit hete hangijzer, dat ons naadloos bij de politieke actualiteit brengt, zal een sereen en open debat dus moeten gaan: over verborgen agenda’s, en het francofoon expansionisme dat de verhoudingen tussen de gemeenschappen van dit land altijd heeft gedetermineerd.

En zo komen we tot de psychodynamiek die aan heel dit amnestieverhaal kleeft,- of beter: het taboe dat op het thema rust,- een taboe dat vooral door francofoon België wordt gecultiveerd. Filosofen zoals Peter De Graeve hebben uitvoerig het democratisch deficit geanalyseerd waarop de Belgische staat berust,- en waar de Vlaamse politici historisch mee voor verantwoordelijk zijn. Zij hebben de meerderheidspositie van de Vlamingen uit handen gegeven, o.m. via de beruchte grondwetsherziening van 1970. De taalpariteit in de ministerraad, de alarmbellen, het cascadesysteem van belangenconflicten, al deze elementen hebben geleid tot een manklopende democratie, die enkel kan gegrondvest worden op een intrinsiek kwaliteitsverschil: Vlamingen zijn met meer, maar ze zijn als volk nu eenmaal achterlijk én gevaarlijk. Economisch boeren ze goed, maar politiek zijn ze ranzig, xenofoob, racistisch. Ecolo-parlementslid Morael bestempelt het politieke Vlaanderen letterlijk als “extreem rot, ongezond en anti-democratisch”. Het pijnlijke is dat ook links Vlaanderen in deze oogverblinding meeloopt. Men voelt constant in het Franstalig discours het parallellisme tussen die pistes: de blijvende ambitie om als minderheid de Vlaamse meerderheid institutioneel te vergrendelen, en de permanente her-culpabilisering van de Vlamingen in het algemeen en het Vlaams-nationalisme in het bijzonder.

En zo blijft de Wetstraat geschaduwd door een negatieve beeldvorming die de Vlamingen altijd opnieuw in het defensief drijft, waarbij de Franstalige media dapper het beeld blijven aanscherpen. Men vergelijke met de situatie van het huidige Duitsland op de internationale politieke scène: niemand wil de Holocaust vergeten, maar niemand wijst Duitsland nog met de vinger, ook Israël niet. Maar de Vlamingen blijven het stigma dragen, ook na meer dan zestig jaar. Tot meerdere glorie van de francofone strategie.

In die optiek is en blijft amnestie voor francofoon België uiteraard onbespreekbaar: terwijl Wallonië zich via de terdoodveroordeling van Leon Degrelle gezuiverd achtte van alle blaam, moet de blijvende historische “schuld” van de Vlamingen beklemtoond worden, en handhaaft België zich als duurzaam heropvoedingsproject voor incivieken.

Het francofone dilemma is nu, dat een volwaardig amnestiedebat, uitlopend in de erkenning van de kromspraak en de excessen, inclusief de oorzaken én de gevolgen, mentaal zelfs louterend zou kunnen werken voor de Belgische constructie. En een hoop negatieve energie zou kunnen neutraliseren. Maar tegelijk zou de francofonie daarmee definitief het moreel fundament ondergraven dat haar status van “verlichte minderheid” ondersteunt. Dàt is wat zich nu in de geesten afspeelt, getuige daarvan de aarzeling van Elio di Rupo zelf in deze materie.

Een echt debat zal dus verreikende gevolgen hebben. Zopas heeft het Rwanda-tribunaal in Tanzania een aantal hoge militairen veroordeeld om hun aandeel in de volkerenmoord. Overal willen volkeren in het reine komen met hun verleden. Uiteraard is die genocide van een andere orde dan de Belgische repressie. Maar een waarheidscommissie, gesteld dat ze echt tot op de bodem gaat, lijkt ons zinvol om het amnestieverhaal tot méér te maken dan het zoveelste alibi voor een partijpolitiek steekspel.

Terecht stelt Luc Huyse dat heel deze kwestie in laatste instantie aan het collectief geheugen toebehoort (DS van 18/5). Maar dat ontlast de politieke klasse niet van de opdracht om het debat te openen en deksels van al te lang stinkende beerputten te lichten.

Als Vlaams Belang-voorzitter geloof ik geen seconde dat de Belgische constructie nog een lang leven beschoren is. Maar ook in het post-Belgische tijdperk, in een Vlaamse republiek, zal de gemeenschap recht hebben op introspectie en loutering, over alle ideologische grenzen heen. Zolang deze wonden niet geheeld zijn, en de logica van “de witten en de zwarten” blijft broeien, moeten we er niet aan denken om ons aan Europa en de wereld te presenteren als een eigen cultuurnatie met een eigen collectief bewustzijn. 

Bruno Valkeniers

Voorzitter Vlaams Belang

-----------------------

Voor ondergetekende is dit hoofdstuk nu afgesloten. Buiten wat stof en een beetje veren, zal er niets gebeuren. De Leiders (YLT & BDW) die zichzelf op de voorgrond en in de schijnwerpers hebben gewerkt, zijn broekschijters, en zij die de boel Ordelijk willen Opdelen, worden weggehoond.

Als dat nu nòg niet duidelijk is!

Ons aller vriend Guval (http://blog.seniorennet.be/guvaal/) typeert vandaag op een onnavolgbare wijze de situatie met zijn klare analytische geest. Hij overgiet zijn bedenkingen met eenzelfde Italiaans sausje maar al te goed bekend bij Di Pupo : DOMANI (=morgen, vrij vertaald, ooit misschien wel eens).

Vermits ik geen links kan plaatsen moet U ter plaatse gaan zien op diens website. Moest U trouwens dagelijks doen als U wilt behoren tot de best geïnformeerde mensen van het land.

Samen met Angeltjes herleiden die twee de overige papieren gazetten en tijdschriften tot pulp. Wat ze in wezen al minstens 40 jaar zijn, want al 40 jaar noch min noch meer de Echo’s der Zetbazen…

Na lezing, volhardt en ondertekent :

Modestus, Uw Dw. Dienaar

21-05-2011 om 11:03 geschreven door digitalia  

1005

zaterdag 21 mei 2011

Uittreksel uit de laatste Nieuwsbrief van Geert Wilders.

Rechtszaak

Op maandag 23 mei aanstaande zal de Rechtbank Amsterdam uitspraak doen over de, door mijn advocaat Bram Moszkowicz, gevoerde verweren m.b.t. de niet ontvankelijkheid van het Openbaar Ministerie. Afhankelijk van deze uitspraak, zal de inhoudelijke behandeling op diezelfde dag voortgezet worden.

Wilt u het proces volgen? Kijk dan op www.wildersproces.nl voor het laatste nieuws en de agenda van de rechtszaak.

--------------------

Diagonaal herlezen

Ik geloof nooit dat de Linxe verdrukkers van wat tot hiertoe nog altijd Het Koninkrijk der Nederlanden is (*), zich zo maar zullen verloren geven. Hoe dom en hoe lastig ook, het establishment aldaar zal er alles, maar dan ook alles, ook de verkrachting van alle rechtsregels, aan doen, om de PVV zoveel mogelijk te schaden. Liefst van al zouden zij een doodvonnis uitspreken, of, als het even kan naar Sovjet-model, levenslange verbanning. Als er al geen Pim Fortuyn-scenario zit aan te komen…..

In Vlaanderen gaat men anders te werk. Hier wordt namelijk het Sovjet-model niet met woorden, maar met daden toegepast : men sluit de tegenstanders van het Vlaams Belang op in een ‘cordon sanitaire’, net zoals men melaatsen zou opsluiten, zodat zij niemand kunnen besmetten. Of zoals de Sovjets deden : ze in een psychiatrische instelling monddood maken. Dat noemt men dan ‘democratie’, net zoals achter Het IJzeren Gordijn de DDR een ‘democratie’ was…

Besluit : onze strijd is dezelfde, zelfs al is er veel dat ons scheidt : we strijden, onder en boven de staatsgrens, voor de Vrijheid. En als we al eens een Willem Tell hebben, dan moeten wij die steunen!

-------------------------

(*) Het Koninkrijk der Nederlanden : we zijn, weerskanten de Staatsgrens, met velen die hopen, dromen en ijveren voor een hereniging met wat ooit het Graafschap Vlaanderen was, d.i. wat thans Vlaanderen-in-belgië is, maar ook Vlaanderen in Frankrijk tot aan de Aa. Als we maar AUB niet van de regen in de drop komen, want 400 jaar scheiding is niet niks. Enfin, we zullen, meer dan bij de Brabantse Omwenteling  1830), beter uit onze ogen mogen kijken. Met het optimisme eigen aan alle revolutionairen (dat zijn toch die van het Vlaams Belang?) ijveren we dus voor de Vrije Herenigde Republiek der Neder Landen.

21-05-2011 om 08:29 geschreven door digitalia  

1004

vrijdag 20 mei 2011

BARACK OBAMA EN DE OPSTEKENDE STORM IN EGYPTE

Een der oudste beschavingen

Terug via de Arabische Lente af naar het Steentijdperk?!

-------------------

Enkele tijd geleden las ik bij een der onzen (waar anders) met een goed geheugen voor die dingen, waarschijnlijk omdat hij min of meer maar meer min dan meer bij die club hoort of ooit gehoord heeft, dat Paus Woytilla er geen graten in zag om het Heilig Boek der Christenhaters, de Koran, in het openbaar en in volle ornaat, te kussen, en dat Paus Ratzinger even openbaar en even in volle ornaat blootvoets en kouseloos maar gemijterd, een van hun ‘gebedshuizen’ wilde betreden.

Dat moet Allah zeker welgevallig zijn geweest, want sedertdien werd er geen enkele Christenhond, nergens ter wereld; meer een haar gekrenkt.

Dan was Paus Urbanus II in 1096 wel uit ander hout gesneden.

Moeten we dringend onder de aandacht brengen van de kardinalen die ‘papabel’ zijn om straks, als er een nieuwe Paus moet gekozen worden omdat de huidige dan zal zijn ad patres. Zij zouden statistieken moeten voor geschoven worden met datums en getallen, zoals in het artikel hieronder. Zodat onmiddellijk na het klassieke ‘Habemus Papam’ en de witte rook uit de schouw van de Sixtijnse Kapel, en kan vergaderd worden over de volgende Kruistocht ter bevrijding van de bedreigde Christenheid in het Oosten. Mooi meegenomen om meteen onze olie-leverancies veilig te stellen. Is zowat de best mogelijke illustratie van “het nuttige aan het aangename paren’…..

Geweld! Dat is pas de taal die Islamieten begrijpen en waarmee ze bijna 1500 jaar, met een paar uitschieters, binnen hun eigen gebieden gehouden konden worden. Het wordt tijd, dat het Christelijke Westen eens en voorgoed de Moslim-doctrine en meteen het gevaar begrijpt, die zegt, dat waar ooit eens ook maar één Moslim gebeden heeft, dit gebied voor eeuwig en een dag aan Allah toebehoort.

Wie oren heeft om te horen, hore, en wie ogen heeft om te zien, dat hij kijke!

--------------------------

Via ISKANDER weet men ALTIJD al MEER DAN EEN ANDER.

17-05-2011 - Eduard Padberg, Caïro - voltairenet

In Caïro loopt de spanning tussen christenen en moslims steeds verder op. Sommigen vrezen een burgeroorlog. "De salafisten nemen Egypte over"

Een groep gewonde jonge mannen slaapt onder een geïmproviseerde tent naast het ministerie van informatie in Caïro. Een grote afbeelding van Jezus waakt over hen, evenals twee met stokken gewapende mannen. "Sssssst", maant een van hen de omstanders. "Ze hebben de hele nacht gevochten."

In Caïro breken met grote regelmaat gevechten uit tussen moslims en christenen. Zo vielen afgelopen weekeinde ten minste twee doden en tientallen gewonden nadat honderden extremistische moslims een groep demonstrerende christenen belaagden.

Vanaf een nabijgelegen brug werden de christenen beschoten, waarna urenlang over en weer met stenen en molotovcocktails werd gegooid. Enkele duizenden christenen verzamelden zich daarop - opnieuw - voor het ministerie.

Aan de oproep door de Koptische paus Shenouda III om naar huis te gaan om verdere escalatie te voorkomen, is geen gehoor gegeven.

"Baba Shenouda steunt ons", meent Hani Morcos (22). Het kost de jonge demonstrant zichtbaar moeite dat hij een bevel van de paus negeert. "Hij moest dit zeggen van het leger. Maar we kunnen nu niet stoppen. Dit is onze revolutie."

Een bij vlagen uitzinnige menigte draagt kruizen en portretten van de heilige maagd. Een enkele held van de gevechten van de avond ervoor wordt op handen gedragen en jut de menigte op.

Koptische christenen demonstreren onafgebroken voor het ministerie van informatie nadat tien dagen geleden twee kerken in Emaba, een achterbuurt van Caïro, werden aangevallen. Er vielen vijftien doden en honderden gewonden. Een kerk brandde tot de grond af.

"We eisen dat het leger ons beschermt", legt Anis Zaki (28) uit, terwijl de menigte leuzen tegen de legerleider Tantawi scandeert. "Wij zijn ook Egyptische burgers. Christenen worden langzaam uitgemoord. En het leger wil dat wij ons stil houden. En daarom negeren de Egyptische media ons."

Na de gevechten in Embaba arresteerde het leger bijna tweehonderd mensen, en beloofde met harde hand op te treden tegen iedereen die 'de eenheid van Egypte' in gevaar brengt. Maar de Koptische demonstranten zijn niet overtuigd. "Gisternacht rendde het leger weg toen het geweld uitbrak. Ze lieten het begaan. Pas na twee uur vechten lieten ze zich weer zien."

Een coalitie mensenrechtorganisaties waarschuwde voor het uitbreken van een 'burgeroorlog' als de autoriteiten hun verantwoordelijkheid niet nemen. "Het is hetzelfde beleid als voor de revolutie", stelt Bahey el-Din van Caïro Instituut voor Mensenrechten. "De overheid gebruikt grote woorden, maar doet niets. Ze steken hun kop liever in het zand."

Zakki gelooft, net als vele andere Koptische demonstranten, dat het leger het op een akkoordje heeft gegooid met de extremisten. "En Saoedie-Arabië betaalt de rekening om ons te verdrijven."

Voer voor complottheorien is er genoeg. De jonge zakenman, die door de economische malaise na de revolutie tijdelijk zonder werk zit, vertelt dat de gewonde Kopten die naar het ziekenhuis waren gebracht, bij de uitgang in de boeien werden geslagen.

Zaki wijst naar de tent met de slapende gewonden. "Ze kunnen niet naar het ziekenhuis uit angst gearresteerd te worden."

Zaki demonstreerde enkele maanden geleden tijdens de revolutie tegen Moebarak. Nu kost het hem moeite om te blijven geloven in de idealen die ruim twee weken het land verenigden. "Ik was zo gelukkig toen we eindelijk vrijheid kregen", vertelt de Kopt met tranen in zijn ogen.

Leven in een islamitische staat Zaki hoopte dat aan het grieven van christenen (bijvoorbeeld de subtiele dagelijks discriminatie en geen toegang tot hoge banen bij de overheid en het leger) een einde zou komen. Het leger heeft inmiddels verklaard het de facto geldende verbod op het bouwen en restaureren van kerken te herzien. Maar tevreden is Zaki nog lang niet. "Als vrijheid betekent dat we moeten leven in een islamitische staat, waar christenen worden behandeld als vuil, heb ik liever een dictatuur."

Een kleine oude vrouw mengt zich woedend in het gesprek. "Het Westen doet niets. Jullie laten ons sterven", schreeuwt ze, terwijl ze slaande bewegingen maakt met een groot gouden kruis. "De salafisten nemen Egypte over. Vorige week werd ik in de metro door twee van hen aangevallen. Ze trokken me aan mijn haar aan maakten me uit voor ongelovige."

Sinds de val van Moebarak, en het wegvallen van een groot deel van het gezag van de staat, profileren radicale moslims, de zogenoemde salafisten die een terugkeer naar de tijd van de profeet Mohammed voorstaan, zich steeds sterker. Talloze gewelddadige incidenten worden sinds de revolutie toegeschreven aan deze voorheen weinig bekende en nauwelijks georganiseerde groep radicalen.

Omstanders proberen ondertussen de bijna hysterische vrouw te kalmeren. "Waar is Heba?", krijst ze, wijzend naar de portretten van de jonge vrouw die op het prikkeldraad voor het ministerie zijn bevestigd.

Onder haar foto, legt Yacoub Girgis, een gepensioneerde ingenieur, uit dat Heba Adel een van de tientallen christelijk vrouwen is die wordt vermist. Volgens Girgis zijn de meisjes door moslims ontvoerd. "Meisjes zonder hoofddoek zijn vogelvrij, omdat ze zogenaamd ongelovig zijn. Ze worden door extremisten ontvoerd en verkracht. En vervolgens worden ze gedwongen zich te bekeren."

Een soortgelijk incident was de aanleiding voor de rellen in Embaba. Een christelijke vrouw had zich volgens geruchten bekeerd na met een moslim te zijn getrouwd. Haar christelijke familieleden zouden haar tegen haar wil vasthouden in de kerk in Embaba. (Hoewel de vrouw wel degelijk lijkt te bestaan, werd ze door haar 'bevrijders' niet aangetroffen nadat ze de kerk binnendrongen.)

Het gerucht verspreidde zich enkele uren nadat een andere christelijke vrouw, die volgens geruchten zich zou hebben bekeerd en als gevolg daarvan zou zijn opgesloten door de kerkleiding, op televisie verklaarde dat ze nog steeds christen was.

De zaak sleepte al ruim een jaar voort, en werd regelmatig als aanleiding voor demonstraties gebruikt door extremistische moslims die de bevrijding van hun 'zuster' eisten.

In Embaba, aan de overkant van de Nijl, staat een kluitje politieagenten lamlendig voor het uitgebrande karkas van de Mar Minakerk. Met lede ogen kijken ze toe hoe het leger de voorbijgangers vluchtig fouilleert.

Een week na de rellen, waarbij honderden mensen gewond raakten en vijftien mensen omkwamen, is de sfeer in de volkswijk van Caïro nog altijd gespannen. Vanuit het koffiehuis worden onbekende gezichten met achterdocht gevolgd. "De mensen uit de buurt waren er niet bij betrokken", vertelt een man met verweerd gezicht spontaan. "Moslims en christenen hebben hier altijd zonder problemen samen geleefd."

Als bewijs voor de stelling verklaart de man, die zijn naam niet wil geven maar wel kwijt wil dat hij moslim is, dat de moslims uit de buurt de belegerde kerk hebben proberen te beschermen toen deze door enkele honderden radicale moslims bestormd werd. "Maar toen de christenen begonnen te schieten, was er geen houden meer aan."

Zoals veel Egyptenaren legt de man, bijgestaan door enkele anderen in het koffiehuis, de schuld bij het oude regime, dat volgens hen baat heeft bij onrust.

Ondanks dat sektarisch geweld telkens weer de kop opsteekt, en met zeven grote incidenten sinds de revolutie in een stroomversnelling is geraakt, is van een dieper probleem tussen moslims en christenen volgens de mannen in het koffiehuis geen sprake. Ze manen tot geduld. "Het land heeft tijd nodig om zich te herpakken."

Dat het zo uit de hand is gelopen komt volgens velen doordat de politie zich sinds de revolutie nog nauwelijks meer laat zien in de wijk, die in de jaren tachtig en negentig bekend stond als een islamitisch bolwerk.

Het leger grijp met tegenzin en veelal te laat in, omdat het niet de taak van het leger is en ze de moslimbevolking niet tegen zich willen krijgen. Tijdens de rellen was de politie nergens te bekennen. "Ze zijn bang", sneert de man niet zonder trots.

Vragen naar de politie zou enkele maanden geleden nog tot achterdocht en angst leiden. Nu is de reactie een minachtend lachen en afkeurend gesis. "We hebben ze tijdens de revolutie klop gegeven, en nu durven ze niet meer in te grijpen. Het volk is nu de baas."

--------------------------

Diagonaal herlezen

O ja, in de regime getrouwe media vindt U hierover zeer weinig. Zelfs helemaal niets. U kan dus gerust verder dommelen en naar de voetbal kijken in al maar uitgebreider disciplines. Of naar de Giro, waar kloeke jonge mannen zomaar als vliegen doodvallen in het hooggebergte. Gezonde sport, die wielersport! Tenminste voor wie het overleeft.

Vergeet vooral niet voor Junior Wathelet te supporteren (voor Senior mag ook, maar die is al jàren dood en zal er dus weinig aan hebben) die voorwaar met politiegeweld erin geslaagd is om gisteren 42 waarschijnlijk niet-Moslims maar dat werd er niet bij gezegd : men is seculier of men is het niet, terug te deporteren naar hun land van herkomst. De man glunderde er bij toen hij zijn verhaal mocht vertellen op de Vlaamse TV in gebrekkig Nederlands. . Het waren er precies geteld 42 na jaren procederen, op een jaarlijkse verse aanvoer van 65.000 stuks, waarvan 90 % Moslims uit Noord Afrika. Zoals U weet : die zijn onder-ontwikkeld. Lezen en schrijven kunnen ze niet. Wel vermenigvuldigen….

Vraag : zal WalloBrux, die in hoofdzaak voor de immigratie verantwoordelijk tekent, na de definitieve splitsing van het land, deze honderduizende kansloze verworpenen opnemen binnen hun grenzen? Het moet wel, want zij zeggen de nodige zin voor ‘solidariteit’ als voornaamste eigenschap bij hun syndicaten te hebben gevonden.

WalloBrux bengelt, zonder de Vlamingen, nu al aan het staartje van de meest achterlijke landen van Europa. Het kan er dus alleen maar op verbeteren….Al kan het natuurlijk altijd gebeuren, dat Le Palais bijspringt. Op hun eentje moeten de Coburgers in staat zijn dat toekomstig romp-staatje WalloBrux uit de petoet te helpen, dank zij de vele geroofde fortuinen tijdens hun 180-jarig bewind.

Pssst.

De dag dat Wallonia weer de handen uit de mouwen steekt, zal ik de eerste zijn om hen hiervoor te feliciteren! Op voorwaarde dat ze daarbij die handen uit onze zakken zouden gehouden hebben!

20-05-2011 om 18:12 geschreven door digitalia  

1003

vrijdag 20 mei 2011

De densio-meter, oorzaak van een gebroken jeugdliefde

Thans herontdekt door de Niveanen die “gedoopte’ wijn zullen moeten drinken…

-------------------------------

De ‘dichtheid’ van een vloeistof (bier, wijn, melk) meten doet men in een brouwerij of in een melkerij met een densio-meter. Dat wel zeer handig maar eenvoudig meetinstrumentje kan best vergeleken worden met een soort koortsthermometer.  Hoe dunner (=lichter) de vloeistof is, hoe dieper de densio-meter er in wegzakt. Op een soort waardenschaal op die meter kan men dan vlot de dichtheid aflezen…Vraag me niet hoe dat precies werkt, ik weet alleen dàt het werkt en ik weet die werking verdomd uit de eerste hand. Maar dat is een ander verhaal, dat hier niets terzake doet en die trouwens voorbehouden is voor mijn “mémoires”, die, zoals het hoort, op een evidente manier zullen besloten worden met …”Et Alors?” want die jeugdliefde leest misschien ook deze blog. Wat ik haar trouwens niet toewens wegens plaatsvervangende schaamte. Want de “gedoopte melk” die haar strenge vader regelmatig leverde in het zuivelbedrijf waar ik stage liep, werd onder mijn ogen aldus ontmaskerd in het labo. Door een eenvoudig werkman in beige overall. Met een densio-meter, die er de oorzaak van werd dat ik niet langer welkom was op de ouderlijke hoeve van die toen tijdelijke dolcenea. Ik ben er nog altijd niet aan uit, of ik nu blij dan wel droevig moet zijn voor de vaststellingen van die simpele densio-meter en het geitelachje van die werkman die op  zicht de verdachte kruiken kon uitpikken van op de band.

Mijn “geliefde’ moest toen aan mij officieel toegeven, dat zij een beetje al te enthousiast  van spoelwater meteen pure koeienmelk had gemaakt.

Net zoals Nonkel Siegfried nu wijn wil drinken die een beetje “gedoopt” is….Hoeveel zal men nooit te weten komen, want voor deze materie bestaat er geen densio-meter….

Ik, kleine gewezen zelfstandige, noem dit een “zonde tegen de Heilge Geest”, want het is een “vermetel vertrouwsen”, op wijn te rekenen, waarvan men niet eens weet met wat en voor hoeveel hij “vervalst” werd. Die twee dingen zijn allebei oude kerkelijke begrippen die geweldig ouderwets klinken, maar niets van hun intrinsieke waarde verloren hebben.

“Vermetel vertrouwen” kan worden nagegaan met de desnio-meter van elk normaal menselijk geweten. Als tenminste Nonkel Siegfried nog weet wat verstaan wordt door het begrip “geweten”.

"Dit land bestaat niet meer. Dit land is fictie"

Bron Gazet van A’pen & Steenezels

19/05 Dit land bestaat niet meer. Dit land is fictie". Dat heeft N-VA-Kamerlid Siegfried Bracke donderdag gezegd tijdens een N-VA-meeting in Sint-Genesius-Rode.

Volgens Bracke lopen de wegen tussen het noorden en het zuiden van het land al decennia steeds verder uit mekaar en zijn we stilaan op een punt gekomen dat er "geen band meer is tussen Noord en Zuid".

"Onze culturen en gemeenschappen zijn steeds verder uit mekaar gegroeid. Het is zo ver gekomen dat we over alles anders denken, zelfs over de kleur van de nummerplaten".

Volgens Bracke "marcheert" België gewoon niet meer. Maar dat mag volgens hem geen reden zijn tot immobilisme of pessimisme. "We staan aan het einde van iets oud en het begin van iets nieuw", klonk het.

"We zullen wijn drinken"

N-VA-Kamerlid Ben Weyts benadrukte op de N-VA-meeting dat zijn partij bereid is tot een compromis inzake de lopende regeringsvorming. "We zijn bereid om water in de wijn te doen, maar het zal wijn zijn dat we zullen drinken".

20-05-2011 om 16:49 geschreven door digitalia  

1002

vrijdag 20 mei 2011

Ook toen was men verloren gelopen in de woestijn

Tot Mozes hen de 10 Geboden bracht

------------------------------

Het klinkt misschien simplistisch, en ja, ik val in herhaling. Maar dat doet de levenbrengende regen ook op het dorre land : alles wat de mensheid nu overkomt, staat al eeuwenlang ergens beschreven. Men moet het alleen willen lezen…..En dan bedoel ik wel : lezen, zonder te schieten op de pianist…

Wat dM hieronder beschrijft, dat is nu ‘”de maakbaarheid” van de samenleving, waarvan de Linxe progressievelingen dromen. Met als exponent louche types als de Franse Voorzitter-President van het Internationaal Muntfonds (IMF), de socialist Dominique Strauss Kahn, verleden zaterdag in New York ontmaskerd als een gemene straathond, maar wel met een wedde van meerdere honderdduizenden US-dollars per jaar. Belastingsvrij. Zie blog Ray van Angeltjes.

Minder dan 1 op 2 Belgische huwelijken houdt stand

19/05/11, 17u57

Uit DE MORGEN, diep in DE BRUYNE GENE(ver) ZORGEN.

--------------------------

Dat huwelijken steeds minder lang standhouden, is geen nieuws. Nu is ook berekend hoe groot de kans is dat je voor de 50ste huwelijksverjaardag scheidt. Voor Vlaanderen is dat 50 procent, voor Wallonië is dat 64 procent.

De kans op echtscheiding berekenen voor het Brussels Hoofdstedelijk Gewest heeft weinig zin: echtscheidingen voor in het buitenland gesloten huwelijken worden in Brussel geregistreerd, waardoor dat cijfer kunstmatig hoog ligt.
 
De kans op een echtscheiding neemt al decennialang toe. In 1960 bedroeg ze amper 6,7 procent om dan gestaag te groeien naar 9,6 procent (1970), 20,6 procent (1980), 31,9 procent (1990) tot 45,7 procent in 2000. In 2009 is dat risico dus nogmaals toegenomen tot 64 procent, hoewel dat cijfer dus beïnvloed is door de abnormaal hoge cijfers in Brussel.
 
Voor die stijging zijn verschillende verklaringen, waaronder een vereenvoudiging van de procedure (1995) en de hervorming van de echtscheiding (2008). Ook gaan vrouwen vaker uit werken, waardoor ze niet meer moeten rekenen op een inkomen van de man om te kunnen leven. Tegelijk is de sociale aanvaarding van een echtscheiding toegenomen. (belga/edp

----------------------

Diagonaal herlezen

Blijft onderbelicht bij dM, de leegloop der kerken als communicerend vat met de echtscheidingsproblematiek. Naarmate de ongelovigheid stijgt, stijgt blijkbaar ook de immoraliteit. Zou er soms een oorzakelijk verband kunnen bestaan? Er werd ons altijd geleerd, dat het gezin de hoeksteen is van elke beschaving. Zou die soms niet een heel klein beetje aan het instorten zijn, die beschaving? Zodat er iets nieuws kan komen om de vrijgekomen ruimte in te nemen?

Wij ondervinden immers iedere dag meer en meer, dat socialisme en Islamisme twee handen zijn op één buik. Waar Hitler er niet in geslaagd is die twee bij elkaar te brengen, staat dat nu misschien binnenkort wel te gebeuren? Europa is intern al goed opgevuld met Muzelmannen, die zich niet langer meer gedeisd houden….gezien de steun die ze overal genieten van Linx….Daar wordt verder ook druk aan gewerkt in het Midden Oosten, o.a. door Barack Houssein Obama, de wolf in schaapsvacht, die zonder meer eist dat Turkije met 80 miljoen Islamieten (met stemrecht!), lid wordt van de Europese Unie, en die tot voor kort enthousiast ging rondbazuinen bij Moe Barack in Caïro, thans gediskwalificeerd wegens buitenspel of overspel, wie zal het zeggen, dat de Islam “all over the World” zijn volle medewerking had. Het werd er toen niet zo flagrant uitgesproken als ik het hier schrijf, maar daar kwam het wel op neer.

Net als in de Bijbel, moet men bij wereldleiders tussen de lijntjes kunnen lezen, waarbij, net als in de sprookjes van Grimm, doorheen het omhulsel van de boodschap (het verhaal), de boodschap zelf moet willen begrijpen. Grimm had moeilijk de boze wolf in het bos, die het als Roodkapje vermomde dienstmeisje aanviel, de naam Strauss Kahn kunnen geven, toen die later als grootmoeder met o zo lange scherpe tanden vermomd, haar in bed trachtte te lokken om haar op te peuzelen te verkrachten….

Voor wie of wat Het Gouden Kalf uit de Bijbel in onze dagen symbool staat, laat ik aan de verbeelding van mijn lezers over. Kunnen zij die ze vergeten zijn meteen op het Internet eens Googelen naar ‘Tien Geboden’, om daar verder te lezen hoe de mensheid er, nadat het Gouden Kalf werd stuk geslagen, in geslaagd is om te herpakken om duizenden jaren verder te leven.

Terug naar diezelfde affaire Strauss Kahn, zou ik de woorden van de verguisde Kardinaal Leeuwenhart (tiens, zou die nog altijd de sprookjes van zijn eigen Instituut letterlijk nemen, of kijkt hij als erudiet mens die hij is, er meer dwars doorheen?) in herinnering willen brengen : er bestaat zoiets als eminente gerechtigheid. Strauss Kahn bediende zich namelijk niet alleen van het lichaam van die vrouw, maar meteen ook van haar Aids…

Zelden of nooit werd bijna gelijkertijd met de zonde, ook de straf geveld. De man moet meteen afgevoerd worden naar de Eeuwigheid van Gods barmhartigheid. Die der mensen heeft hij verspeeld. Daar hij terzake al die dingen niet aan zijn proefstuk blijkte te zijn geweest, zou ik bijna durven voorstellen, voor alle gezagsdragers, wereldlijke als kerkelijke, een soort avondklok in te stellen. Ten laatste om 19 uur thuis zijn, op, tijd voor Het Nieuws op de TeeVee, bij moeder de vrouw, die verder in de loop van de dag zowel als in de nacht, aan de zijde van haar man dient te blijven. Gedaan dus met de beruchte ‘chambre séparé’ en de achterkamertjes, waardoor mag verondersteld worden, dat de aantrekkelijkheid van een carrière POL & SOC spectaculair zal dalen.

Slotbedenking : hebben de Vlamingen tijdens de Godsdienstoorlogen, er wel goed aan gedaan, de kant van Rome te kiezen? Hadden wij ons niet beter (gezien in het licht van de huidige politieke toestand) meer verbonden gevoeld met het puriteinse protestantse Noorden? Dit is niet zo maar een losse flodder, als we moeten vaststellen, dat de Kerk in Vlaanderen weer eens oproept om te bidden voor het behoud van het failliete etablishment (een ander Gouden Kalf), in plaats van zich te bekommeren voor het welzijn van het volk….

Ach, Mozes en zijn 40-jarige tocht door de woestijn, onderweg naar het Land van Melk en Honing, dat hij slechts uit de verte heeft mogen aanschouwen…Waarom die jarenlange tocht, te voet, door al dat zand, daar waar er gemakkelijk beroep kon gedaan worden op des Farao’s vloot, desnoods door deze gewapenderhand over te nemen! Kon er meteen in Tel Aviv aan land worden gegaan, en had de Ark des Verbonds (Aarde-Jahweh) nu nog altijd bestaan….

Sedertdien is al die miserie begonnen…..

20-05-2011 om 15:54 geschreven door digitalia  

1001

vrijdag 20 mei 2011

Bron : ’t Pallieterke, 3-dubbelchecked, het enige bedrukt papier dat  alleen berichten brengt uit degelijke betrouwbare bronnen.

VB  Vlaanderen Boven

(Get) Modestus, Uw dienstwillige dienaar.

Pssst : Er op gelet op de afbeelding hierboven, dat, in tegenstelling tot de Leeuw van de dwergen-marionettenregering van Kris Peeters dat er geen bloed kleeft noch aan de bek noch aan zijn klauwen?

-------------------

Een paar dagen geleden wist ik niet eens dat er op deze aardbol een zekere Alain Destexhe rondliep. Na onderstaand artikel zal ik het NOOIT meer vergeten! Senator Alain Destehe dus, van het MR (Mouvement Reformateur) en compagnon de route van Jong De Croo wiens moeder als Advocate goed en wel GEEN beenhouwersdochter is. Papa De Croo en de Sire spreken elkaar aan met de voornaam en ze tutoyeren elkaar. Dateert nog uit hun jonge jaren, maar ook uit de tijd dat ze de katjes nog samen konden knijpen.

Wat ik ooit nooit meer zal vergeten, is dat ik tot hiertoe een zekere bewondering heb beleden, ja zelfs gekoesterd heb voor BDW ten persoonlijken titel, en niet heb willen geloven dat hij, net als de Ieperse wijventoeker en geitenboer, van Vlaamse vlinder weer Belgische rups is geworden, zo tegennatuurlijk onmogelijk als maar kan. Beiden zijn van hetzelfde kaliber, al is BDW een stuk zwaarder uitgevallen op de weegschaal. Wat meteen bewijst dat men een politicus nooit mag beoordelen op basis van zijn lichaamsgewicht. Integendeel, hoe sprietiger, hoe hoger men kan vallen. Zie Haiku-Herman, alias de Slappe Dweil.

Ja, beste lezer, ik weet dat politiek de kunst is van het mogelijke. BDW zal inderdaad bijlange nog altijd niet het achterste van zijn tong laten zien : om zijn doel te bereiken zijn alle middelen goed, ook de tegenstrever naar de mond praten. In de Islam is dat zelfs een punt van hun Geloof. Maar eens moet het komen : eieren of jong : Heel-Nederlander of belgicist. En Nonkel Siegried maar schermen dat het land zelf alleen nog maar een fictie is : tja, als men op zoek is naar de kwadratuur van de cirkel is rond de pot draaien daar heel natuurlijk bij. Beiden zijn ze rond, de cirkel en de pot en daar rond draaien staat gelijk met een perpetuum mobile.

Vandaag lees ik ergens anders (dankoewel, Guido!) over dat amnestie-gezwwets dat de Joden zich nu ook al aangesproken voelen om hun duit in het zakje te doen. Oog om oog, en tand om tand zou hun eeuwigdurend devies zijn, en ze hebben gelijk. Wie een Joodse (of elke andere) medemens voor, tijdens of na het Hitler-regime een haar gekwetst heeft : hij /zij mag de straf daarvoor niet ontlopen. Socialisme, nationaal, internationaal of mondiaal, is altijd verwerpelijk! Als de daders intussen niet al lang gestorven mochten zijn….En het Joodse volk, dat reeds zo hard werd gestraft omdat ze eenmaal in koor hebben geroepen “Zijn bloed kome over ons en over onze kinderen” : zij zullen dit duivels gezegde op hun beurt toch niet willen toepassen op iemands achterkleinkinderen….

Kijk, dat oog om oog en tand om tand zit ook een beetje in elke mens. Dus ook in mij, al denk ik niet ergens Joods bloed te hebben. Al zou ik, denkend aan hun Nobelprijs-winnaars, daar niet rouwig om zijn. Dat wilde ik er nog even bijvertellen, om af te sluiten over Verkozenen die hun kiezers verraden. Eerst de Geitenboer als “De Dunne” en nu weer Le Tisserand als De Dikke : een mooi paar om als clowns hoge noten te halen in de belgische politiek…..

----------------------

De Wever schrijft voorwoord boek Alain Destexhe (MR)

18-05-2011 - dm - de morgen

Via ISKANDER weet men ALTIJD al MEER DAN EEN ANDER.

Alain Destexhe slaagt erin zich te verplaatsen in de geest van de anderen en durft "inconvenient truths" aanhalen. Hier vertelt hij opnieuw waarheden die niet iedereen zullen bevallen. Met die woorden prees N-VA-voorzitter Bart De Wever het Franstalige boek van het Brussels MR-parlementslid over de geschiedenis van de Vlaamse Beweging, getiteld Le Mouvement flamand expliqué aux francophones. Het boek werd woensdag aan de pers voorgesteld.

Het is de tweede editie van het boek, dat eerder in 2008 verscheen. Destexhe benadrukte dat het een volledig nieuwe versie is. Bovendien schreef N-VA-voorzitter De Wever deze keer het voorwoord. Zijn aanwezigheid op de voorstelling deed dan ook opvallend veel media naar het Huis der Parlementsleden afzakken.

"Mijn komst zal zijn carrière in Wallonië niet meteen bevorderen", merkte De Wever lachend op. Destexhe is niet bij elke Franstalige geliefd, onder meer door zijn analyse van de economische toestand van Wallonië van enkele jaren terug.

Met zijn werkstuk wil Destexhe bijdragen tot een "beter begrip van de andere", in de hoop dat dit kan leiden tot dialoog en toenadering. Hij merkte daarbij op dat er in Franstalig België wel boeken werden geschreven over de geschiedenis van België of over de communautaire problemen, maar nog nooit over de geschiedenis van de Vlaamse Beweging.

De voormalige senator staat in het boek stil bij een aantal mythes die hij uit de wereld wil helpen, maar haalt ook enkele "gemiste kansen" aan die de huidige blokkering hadden kunnen voorkomen.

Hij haalt daarbij de weigering van de Franstaligen aan om indertijd een echte tweetalige staat uit te bouwen en het feit dat het Nederlands in Wallonië niet de tweede taal op school is. Ook de splitsing van de unitaire partijen passeerde de revue. Daar zijn volgens hem de kiemen van het separatisme gezaaid, want elke partij richt zich sindsdien tot haar eigen gemeenschap.

Destexhe gaf ook toe "dichter bij de economische standpunten van Bart De Wever te staan dan die van Elio Di Rupo". Dat geldt ook voor andere thema's, zoals justitie en migratie. Hij benadrukte wel dat hij in de eerste plaats lid is van de MR en dus ook de standpunten van zijn partij deelt over bijvoorbeeld Brussel en de rand.

De Wever: "Vlaanderen en Wallonië geen vijanden"

De Wever stelde dat Vlaanderen en Wallonië geen vijanden zijn. "Wij delen het verleden en wij zullen ook altijd de toekomst delen", sprak hij. "De vraag is echter hoe wij die toekomst organiseren. Ik droom helemaal niet van de 'Grote Dag', de dag dat het uur van Vlaanderen heeft geslagen. Ik ben geen revolutionair. Sterker nog: ik ben tegen dat soort radicalisme. Maar ik ben wel een groot voorstander van een zachte evolutie naar meer democratie. Een evolutie die Vlaanderen en Wallonië zal versterken en de solidariteit tussen het noorden en het zuiden van het land zal vrijwaren".

De Wever legde nog eens uit waarom zijn partij een grote staatshervorming wil. Hij merkte daarbij op dat "de motor is veranderd". De N-VA heeft de verkiezingen niet gewonnen "door frustraties over het verleden, maar door de democratische blokkering".

Hij haalde het voorbeeld aan van het verschil aan visie over migratie om de meningsverschillen tussen de gemeenschappen en de nood om zelf beleidsmaatregelen te kunnen nemen, te duiden. "Dat is waarom we een grote staatshervorming willen en we zullen geen verantwoordelijkheid opnemen in een federale regering zonder garanties op dat vlak", liet hij horen. (belga/mvdb)

Le Mouvement flamand expliqué aux francophones, Alain Destexhe, Renaissance du Livre, 14 euro, 190 blz

--------------

Diagonaal herlezen

Wil er AUB op letten dat dM dapper meehelpt om waar het kan, BDW te behandelen als ware hij een Belanger? Hem uitvoerig aan het woord laten om hem bij zijn aanhang de veren uit zijn opgezette pauwenstaart te trekken?

Ook vandaag viel het me op hoe het Rode huishouden werkt : mistgordijn achtig. De stichtingsvergadering van de splintergroep De Bruyne (Rood!- reeds 60 leden) is maar voor het najaar gepland. M.A.W. na de verkiezingen voor de nieuwe voorzitter, waarbij nu al kond gedaan werd dat ’t GENE(ver)WIJF geen kandidaat meer is. Natuurlijk niet, want tegen dan is ze Ministerin van Iets Niet al te Moeilijk onder de Regering Geitenboer III, met Elio Di Pupo als, ja, als wat? Want die wil ook herkozen worden als Parti Scandale-voorzitter….

Tijd misschien om van Koninklijk Achterwerk op de Troon te verwisselen?

Mocht dat waar zijn, dan is ons broodje gebakken en moeten we niet eens wachten of Groot belgië (de EU) al-dan-niet valt : Mini-belgië is er dan ineens geweest. Want tegen de schaterlach van all over the World kan zelfs de stijfste Coburger niet op. Dan hebben we niet alleen een Koning Zonder Land, maar ook een hofnar-hofleverancier van geweven textiel zonder Job.

20-05-2011 om 15:21 geschreven door digitalia  

donderdag 19 mei 2011

B.B. GEDAAN : België Bijna Gedaan…

 

Laatste Bedrijf. Laatste Scène

--------------------------

Met mij gaat het goed. Dankoewel.. Maar het Vaderland der ÈchTE authentieke BELGEN : daar zijn geen woorden voor, dat is nu wel degelijk goed en wel naar de knoppen. Halleluhah! Gelukkig maar :  het was de laatste tijd niet meer om aan te zien! Ben dus terug van weggeweest. Voel mij meer en meer een echte emigrant naar Berlusconi-land, en dat geeft een zalig gevoel.

Ben na een paar dagen weer helemaal bij met wat er zoal allemaal gebeurd is in de grote wereld, en moet zeggen;: het is niet veel zaaks. De Weledele Heer Kaviaarsocialist Dominque Strauss Kahn (met AIDS) in JAIL in de USA : het einde van een Verlicht Voorbeeld voor onze eigenste Elio Di Pupo, Dr in de Alchemie, ooit in zijn jonge jaren in zijn auto door 2 agenten betrapt langs de waterkant met twee knapen in volle speeltijd : als ‘arrangeur de service’ voor het wingewest der Coburg-Raven : een mens zou voor minder blij zijn om terug hier te zijn.

En dan die amnestie-gedachte die dan nog door de Belangers aangebracht werd in de Senaat : too littkle and too late, zullen we maar zeggen. Maar vooral : helemaal verkeerd vanaf de openingszin! Niet wij Vlamingen moeten amnestie en vergiffenis krijgen : het zijn eerder wij die ons goed hart zouden moeten tonen aan de belgische staat voor 180 jaar verdrukking in het algemeen en voor de onzalige represiie-in-tweevoud in het bijzonder, en daar is in de veste verte geen sprake van. Ik pieker mij rot, om uit te denken hoe dat nu moet, eenmaal belgie voltooid verleden tijd zal zijn : immers, met de dood van de dader vervallen alle misdaden, zelfs deze begaan in voortzetting tegen een geheel Volk. De dag dat mijn bloed niet meer kookt bij het zien van de filmpjes over Degrelle en de Franscouillonse SS-Sturmbrigade (dankoewel, lieve collega’s van Angeltjes, voor de mij onbekende link naar You Tube, waarbij jullie de Waalse collaboratie in het daglicht plaatsen), zal ik niet één boek, maar ganse bibliotheken vol schrijven over het leed dat ons Volk werd aangedaan sinds 1830, en waar de huidige bovenklasse de koddebeiers-generatie Martens en de Dehaene’s ontgroeid zijnde, dapper weerwerk aan biedt. Vlaanderen is er (bijna) gekomen, niet dank zij belgië, maar ondanks belgië!

Opdat wij niet zouden  vergeten!

In deze liefde wil ik leven en sterven!

 

-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-

'Leterme blijft premier, N-VA schaakmat'

De theorie van een onderhandelingsdeskundige

• woensdag 18 mei 2011, 10u04 uit De Schandaard.

--------------------

Wat zou u doen mocht u Elio Di Rupo zijn? Het programma De Ochtend op Radio 1 vroeg het aan Dirk Van Poucke, professor in onderhandelingstechnieken aan de Universiteit Gent en de Flanders Business School. Zijn antwoord is onthutsend: links CD&V verleiden, Leterme het premierschap aanbieden, de MR en de N-VA uit de formatie knikkeren en dat terwijl de financiële transfers van noord naar zuid groter worden.

'Di Rupo heeft twee duidelijke doelstellingen: een centrumlinkse regering vormen, en meer financiële middelen voor Franstalig België en de federale staat vrijmaken', zo begint Van Poucke. 'Hij schreef dat onder meer in een brief aan Beke. De timing daarvan was belangrijk: hij klapte de deur dicht voor Beke en zette die voor zichzelf open, op het moment dat verkiezingen voor de zomer niet meer mogelijk zijn. Hij geeft zich zo vier maanden om de CD&V en Open VLD los te weken bij de N-VA.'

Leterme premier

Volgens Van Poucke heeft Di Rupo drie middelen om zijn doel te bereiken: 'Hij zal een staatshervorming aanbieden - evenwel zonder verminderingen van de financiële transfers van noord naar zuid, integendeel. Hij zal ook een splitsing van BHV voorstellen, maar in ruil daarvoor een belangrijk bijkomend inkomen voor Brussel vragen, zowat 500 miljoen euro per jaar of iets minder.'

'En drie, zijn grote wapen, zijn paard van Troje: hij zal een centrumlinks sociaal-economisch project voorstellen aan de linkerzijde van de CD&V, die goed is voor drie vierden van die partij. Hij zal zeggen: je kan kiezen tussen een rechts Voka-beleid of mijn programma, dat aanleunt bij het ACV. En dan denk ik dat hij zijn ultieme wapen bovenhaalt, een heel duur; hij zal aarzelen om het te gebruiken. Hij zal Leterme het premierschap aanbieden. En dan wordt het voor de CD&V moeilijk om nee te zeggen. Met een staatshervorming en een sociaal-economisch programma dat aansluit bij het ACV op zak, speelt hij het koninginnenstuk van de CD&V, Kris Peeters, van tafel. Die kan geen nee zeggen of hij opent een persoonlijke strijd met Leterme.'

N-VA en MR uitgeteld

In wat volgt, speelt de N-VA nog nauwelijks een rol, is Van Poucke's theorie. 'De Open VLD zal de CD&V volgen, want heeft zelf gezegd dat politici verantwoordelijkheidszin moeten hebben en hun werk moeten doen', klinkt het. 'Maar met het sociaal-economisch plan dat Di Rupo zal voorleggen, kan de MR nooit instemmen en ook de N-VA zal eruit moeten stappen', klinkt de conclusie.

'CD&V en Open VLD stappen dan samen in een centrumlinks regering, die de PS zal domineren. Als die regering vroegtijdig zou vallen, dan zou Di Rupo toch nog een eclatante overwinning boeken in Wallonië, terwijl de Vlaamse partijen die deelnemen een val moeten vrezen.'

'Ik denk dat dit alles een grote kans op slagen heeft, hij zet de N-VA schaakmat', stelt Van Poucke. 'Het is toch wat ik zou doen, mocht ik in de huid van Di Rupo zitten. Ik heb de man nooit ontmoet, dus ik kan niet zeggen of hij ook zo denkt.'

 

---------------------

Diagonaal herlezen

Dit artikel uit De Schandaard is een visie als een ander : elk zot heeft recht op zijn eigen waarheid. Maar laat het duidelijk zijn, het is een stuiptrekking der oude Franscouillonse gedachte : das Lied ist aus!

Wat nu volgt, zijn nog een paar paukenslagen voor de Geschiedenis, en wat tactisch gemanoeuvreer in de marge om hun gezicht te redden.

Niet de dagen dat wij in Vlaanderen rond toerden (9/5 – 17/5) gaven inspiratie (want geen TV, geen dagbladen, geen computer), wel de paar uren in Venetië, waar de inspiratie voor het rapen lag, genietend van ons heerlijk glaasje witte wijn

uit de streek en zelfs bijna uit het dorpje van waar Di Pupo komt; de Abruzzen, helemaal aan de oostkust van Italië, ter hoogte van Rome. Het zijn onze buren, om zo te zeggen, maar die hebben van het Wonderkind uit Bergen nog nooit gehoord….

De avond was warm en het terrasje op het Lido, aan de rand van de lagune, met in de verte de Dogenstad, was heerlijk. Alles lag er rustig. Hier vloeide onzichtbaar het verleden over in het heden. Zonder woorden, maar met de bronzen stem van de San Marco die galmde over hert water. Het machtige Venetië van vroeger dagen lag er vredig bij. Van hier uit vertrok ooit, voor de wereld wist dat hij rond was als een bol, Marco Polo om het verre Mongolië te ontdekken. Met een beetje verbeelding zag men zo het water vol fiere driemasters liggen, als kathedralen zo hoog, handelsschepen en oorlogstuig. Ook nu nog bleek uit de ganse omgeving de macht der Oude Venetianen.

Toen wisten wij het ineens : ook het uur van onze eigen  Lage Landen byder-zee was deze keer nakend en weer zouden wij de andere volkeren, net als in vroeger jaren, toen de volksdemocratie bij ons de bovenhand haalde,, tot voorbeeld dienen : wij zouden de eersten zijn om van onze vrijheid te genieten, vòòr de Basken, de Catalanen, de Schotten, de Bretoenen, enz, dit is al de volkeren waar de oude 18^de en 19^de structuren als versleten mantels van onze schouders op de grond zouden vallen.

Och Ja! Jullie hebben nog het reisverslag tegoed.

Niets nieuws dus in Vlaanderen en het weerzien met de Geliefden viel, zoals gewoonlijk, opperbest mee. Over het verder tijdsgebruik zwijgen we : dat valt onder het medisch beroepsgeheim. Laat het voldoende zijn te zeggen, dat ons beider levenskansen, volgens de Dokters, gestegen zijn. Dokters zijn niet alleen goede medicijnmannen, het zijn ook goede psychologen…..

Dan de terugweg.

Donderdagavond rond 19u30 vertrokken in Kortrijk, sliepen we in de omgeving van Arlon (300 Km) om er ‘s anderendaags (vrijdag) op ons gemak een 660-tal Km door te draaien tot bezuiden München. De zaterdag via de Brenner een kleine omweg naar Venetië (450 Km) waar bij aankomst (13,30 uur) wij ogen tekort kwamen om de bedrijvigheid op het water te bewonderen. Spreek in de toekomst nooit meer van Brugge als ‘Het Venetië van het Noorden’, want dat is niet waar. Brugge is gewoon een parel, een schat, en Venetië , dat is macht!

Is een trip naar Venetië aan te raden? Zeker niet. Blijf er weg, want men valt er over de drommen cruise-vaarders uit alle hoeken der wereld, a rato van 5-6 superschepen per dag aan 2.000 opvarenden. Die willen allemaal samen op hetzelfde ogenblik op de weinige meters vaste grond die de lagune is, wandelen – ergens anders is er geen plaats! Een goede raad : als je naar Venetië wilt, zoek dan een zonnige dag in het vroege voorjaar uit, of in het late najaar, en als dat niet gaat, speel Russische roulette met het weer, dan heb je natuurlijk kans te overleven.

Volgens mij is er over Venetië een nieuw spreekwoord te fabriceren, veel beter dan het afgezaagde ‘Napels zien en dan sterven’. Ik zou het formuleren als volgt: Venetië ondergaan, en dan beginnen leven!

Ik wou zeer tussen haakjes, dat de koetsiers in Brugghe even vriendelijk, voorkomend en gedienstig waren als de gondelieri in  Venetië : zou hier een van de redenen liggen waarom Venetië indrukwekkender was/is dan Brugghe? Al kunnen de Italiaanse Schonen terzake ook wel enige invloed hebben gehad of nog altijd hebben. Waarbij moet worden aangestipt, dat de Brugse koninginnen (dixit Johanna van Navarra, de Franse koningin) in voorkomend geval wel hun meerderen zijn….

Oc Ja! Zoals het klokje thuis tikt, tikt het nergens. Oost, West, in ’t Zuiden best!

 

Psssst!

Als op 28 Mei in Koekelberg ‘gebeden’ voor, of beter gezegd geïndoctgrineerd  zal worden over het bestaan van belgië, dan is dat een inbreuk op de Grondwettelijke Scheiding van Kerk en Staat, waartegen nooit genoeg kan geprotesteerd worden. U hoort nog van ons hierover! Want als we niet opletten, komt er steraks weer een bisschop of een kardinaal om te vertellen dat we alleen voor de Tjeven mogen stemmen!

Als BDW in reactie op het boek van Alain Destexhe (wie is dat nu weer?) de kool en de geit spaart inzake het beklijvende begrip ‘Amnestie’, dan spreekt hij als de +50  Tjeef die hij voor het ogenblik geworden is. Hij handelt een beetje lijkt de Kleine Larousse: “qui sème à tout vent”….

Aan de vrienden zou ik nogmaals willen benadrukken, dat niemand ooit beter presteerde dan BDW om de Franscouillons tot wanhoop en dwaze daden te drijven. Sta toe om hem te vergelijken met de roerganger van onze boot onderweg op een voorlopig woelige zee: hij houdt het roer, maar hij bepaalt niet de koers. De koers uitzetten, dat gebeurt door de kapitein, het Vlaams Belang, hiertoe gemandateerd door 30-40 jaar vertrouwen vanwege de harde kern van ons Volk.

Revoluties hebben altijd een lange voorgeschiedenis, maar op het uur “U” van De Dag der Dagen, zal de actie kort en hevig moeten zijn. De trompetstoot voor de aanval zal dan heel zeker niet van een weifelaar komen, noch van een bende kazakdraaiers of poenpakkers, maar van de Rechtlijnigen wier hete adem de raddraaiers nu al in hun nek voelen. Anders zouden die niet in opperste verdwazing plannen om in Koekelberg de Hemel te gaan smeken.

Waakt en bidt, Mijne Dierbaren, het Verlossend Einde Begin is dichtbij!

 

 

STOP EENS ‘N BLOKKER BLOGGER IN UW TANK

19-05-2011 om 10:17 geschreven door digitalia