U moet beide artikels direct na elkaar lezen. Ze vullen elkaar gewoon aan : wat Het Laatste Nieuws zegt of verzwijgt, schrijft Iskander klaar en duidelijk. Eerst de leugentaal gemengd met onwaarheden uit HLN, en dan Iskander.
Na lezing zult U gemakkelijker begrijpen, waarom de Overheid er aan den kt om de blogwereld aan banden te leggen. Het valt op, dat het woord democratie in de Linxe wereld een totaal andere betekenis heeft dan bij de Dikke Vandaele.Niet te geloven hoe de DDR vandaag de dag nog navolgers heeft! Curieus hoe wij de namen van de partijen in de landen die nu af willen van hun dictators, niet mogen weten. Heeft de BRT of De Morgen og nooit vermeld : Rassemblement Constitutionnel Démocratique (RCD) in Tunesie, nu in strijd met de oppositionele FDTL, het Forum Démocratique pour le Travail et les Libertés.
Zo zouden we rapper zien waar het met Libië naartoe gaat .waar democratie synoniem staat voor Marxisme .en Libertés voor de Vrijheden van de Gelovige Moslim .
----------------------
Ook partij van Ben Ali uit Socialistische Internationale gezet
De gevluchte Tunesische president Zine al-Abidine Ben Ali én zijn partij Rassemblement Constitutionnel Démocratique (RCD) zijn uit de Socialistische Internationale (SI) gezet, waar ze bijna 40 jaar lid van waren.
"De voorzitter en de secretaris-generaal hebben, conform de statuten van de Socialistische Internationale, beslist het lidmaatschap van de RCD van Tunesië stop te zetten", luidt het. "Deze beslissing, genomen in uitzonderlijke omstandigheden, weerspiegelt de waarden en de principes van onze beweging en de houding van de Internationale wat betreft de ontwikkelingen in dat land."
Tot maandag waren Ben Ali en de RCD nog volwaardig lid van de SI. Ze werden uitgesloten na een tussenkomst van Martin Schulz, de voorzitter van de sociaaldemocratische fractie (S&D) in het Europees Parlement. "Ik heb gisteren een telefoontje gepleegd om te zeggen dat we niet konden vasthouden aan Ben Ali", zei Schulz vandaag in de marge van de plenaire sessie van het Parlement in Straatsburg. Volgens Schulz traden Ben Ali en de RCD verschillende decennia geleden toe tot de Socialistische Internationale, "toen ze nog echt links waren".
Ook al is de RCD officieel een linkse partij, heeft ze ook banden aangeknoopt met andere, niet-linkse bewegingen. Zo tekende de partij op 29 juni 2010 in Brussel een samenwerkingsakkoord met de Europese Volkspartij (EVP), de partij van de Europese conservatieven.
De Socialistische Internationale telt nu nog één Tunesische partij in haar rangen, namelijk de oppositionele FDTL, het Forum Démocratique pour le Travail et les Libertés. Die partij is echter geen vol lid, maar wel een 'raadgevend lid'. Dat betekent dat ze spreekrecht heeft tijdens vergaderingen en lidgeld moet betalen, maar niet over stemrecht beschikt in de schoot van de SI. (belga/lpb)
-------------------------------
Natuurlijk zijn wij op deze blog voor vrijheid van vereniging, al zien we minder graag dat er al te close vriendschappen gesloten worden over de landsgrenzen heen. Om de eenvoudige redenen, dat er op die manier ook nefaste vriendschappen kunnen ontstaan. Voorbeeld: Duitse nationalisten die in de jaren voor WO II vriendschap sloten met Vlaamse nationalisten, totdat bleek dat hier andere belangen achter staken om bijvoorbeeld de Vlamingen in de collaboratie te betrekken. Iets waarvoor wij vreselijk hebben moeten boeten. Idem dito deden de Rode Broeders van de Proletariërs aller landen, verenigt U, die (tot op de huidige dag ongestraft) subversieve gedragingen bleven vertonen tot lang na de val van de USSR. Inclusief landverraderlijke activiteiten, bij oorlogsdreiging tijdens de Koude Oorlog, in voorbereiding tot de uiteindelijke overwinning van het Wereld-Communisme. Want de Vriendschap met het Sovjetblok was lucratief en opende perspectieven tot in de hoogste cenakels van het establishment. Met de leuze in apen-taal : Krabt gij mijn rug, ik krab de Uwe
Dat er tot op de dag van vandaag een soort Socialistische Internationale bestond/bestaat, kan niet genoeg beklemtoond worden. Zie de afbeelding hierboven. Al voelt die duivelse machinatie voor ons momenteel niet als bedreigend aan. Tenzij ze inderdaad zou gekoppeld blijken te zijn aan de Godsdienst van de Wrede, die krek dezelfde bedoeling heeft, nl wereldheerschappij.
Of is men, uit de lente en de zomer van 1940 vergeten, dat er in ons kleine landje dat onder de voet was gelopen, stemmen te horen waren, dat onze arbeiders zich toch dienden te verstaan met hun Duitstalige broeders, die toevallig in Feldgrau staken tot de oorlog zou gewonnen zijn Dat veranderde wel even toen de ene socialist het land van de andere binnenviel..Toen werden de wachtwoorden 180 graden gedraaid, vooral toen bleek dat die Feldgrauen dan toch niet zo onoverwinnelijk bleken te zijn.
En nu blijkt die socialistische internationale vriendschap stand te hebben gehouden in de hoogste regionen, daar waar er aardig wat slijk der aarde is bijeen te schrapen Het artikel hieronder uit Iskander is dan ook niet zeer vriendelijk voor onze progressieve Linxe vrienden .
En dan is hier nog abstractie gemaakt van het gedrocht EU, dat niet voor nix de EUSSR genoemd wordt en dat wij als een slang aan ons hart koesteren in Brussel.
Wat tussen haakjes weer erg opvalt, is dat zo gauw wij, Vlaams-Nationalisten, de hand reiken of gereikt worden buiten de landsgrenzen aan gelijkgezinden, aa, de Ieren, de Basken, de Ocetanen, enz., er moord en brand geschreeuwd wordt over bedreiging door het monster volks-nationalisme. Staats-nationalisme zou goed moeten zijn, volks-nationalisme slecht. Waarbij voorbij gegaan wordt aan het feit, dat het altijd STATEN waren die uit gebiedshonger elkaar bevochten hebben in de Moderne Tijden.
Weeral typisch Linx : de splinter zien in het oog van een ander, maar niet de balk in het eigen oog
Laurent Gbagbo vertegenwoordigt een nogal klassieke categorie van Afrikaanse dictators. Begonnen als opposant tegen president Félix Houphouët-Boigny, moest hij zelf enkele maanden in de gevangenis doorbrengen. Een garantie op enige democratische ingesteldheid blijkt zoiets echter niet te zijn, want eens zelf de macht verworven deed hij er alles aan om die te kunnen vasthouden. Verkiezingsfraude, uitstel van nieuwe presidentsverkiezingen tot in het oneindige, intimidatie van politieke tegenstanders, alles was goed. Eind verleden jaar liep het echter behoorlijk fout, nadat er uiteindelijk dan toch presidentsverkiezingen gehouden waren. Alleen de aanhangers van Laurent Gbagbo en waarschijnlijk zelfs zij allemaal nog niet zullen nog willen beweren dat hij die verkiezingen gewonnen heeft, maar het geloven doet niemand meer. Resultaat van dit alles: demonstraties, chaos, en een (nog meer) verscheurd land.
Wat echter opvalt, is dat Laurent Gbagbo in het buitenland steeds op een milde behandeling kon rekenen, ook al was het al lang duidelijk dat hij het in zijn eigen land niet altijd even nauw nam met de democratische spelregels. Men deed wel wat lastig omdat hij de presidentsverkiezingen telkens weer uitstelde, maar dat was het dan. Ja, zelfs nadat het duidelijk werd dat hij de verkiezingen van verleden jaar wel degelijk verloren had, kon hij nog steeds op stilzwijgende steun rekenen. In het bijzonder binnen de Franse PS hadden sommigen het er erg lastig mee om afscheid te nemen van Laurent Gbagbo als president. Ik vermoed dat mijn lezers dan ook geen tekening nodig zullen hebben om te begrijpen waarom de problemen in Ivoorkust in de pers niet echt op de spits gedreven werden of worden. En waarom dat wel eens helemaal anders had kunnen zijn, als Laurent Gbagbo in het Westen andere geallieerden had gekozen.
Over naar Tunesië, waar Zine El Abidine Ben Ali enkele weken geleden het veld moest ruimen na de zogenaamde Jasmijnrevolutie. Blijkt immers nu dat Ben Ali dan toch niet het soort verlicht dictator was, zoals hij jarenlang werd voorgesteld. Blijkt ook dat hij lang een factor van stabiliteit in Noord-Afrika vormde, maar ondertussen in zijn val minstens één andere dictator heeft meegesleurd. En er kunnen er nog volgen. En opnieuw ook die vraag: hoe komt het toch dat wij in de pers nooit te weten kwamen wat er écht in Tunesië gebeurde? Alles was er immers zo rustig en stabiel, en de zon scheen er toch zo nadrukkelijk in de vakantiehotels
Het antwoord op de vraag kon al in de inleiding gelezen worden: ook Ben Ali en zijn partij waren lid van de Socialistische Internationale, de koepelorganisatie waartoe ook de Belgische sp.a en de Waalse PS behoren. Pas toen duidelijk werd dat de positie van Ben Ali als Tunesisch president onhoudbaar was, werden hij en zijn partij uit die Socialistische Internationale gezet. Rijkelijk laat, en toch is er niemand in de «serieuze» pers die de vraag stelt hoe het komt dat hij al die tijd lid mocht zijn van een clubje dat anders zo graag moraalridder speelt. Dat ook de Franse conservatieve politica Michèle Alliot-Marie zich serieus wist te verbranden aan Ben Ali en zich uiteindelijk gedwongen zag ontslag te nemen als minister, pleit de Socialistische Internationale niet vrij.
Ook de volgende dictator in het rijtje was jarenlang een voornaam lid van de Socialistische Internationale: Hosni Moebarak. Het moet echter gezegd: de socialisten waren lang de enigen niet om de beste maatjes met Moebarak te willen zijn, en dat heeft zo zijn redenen. Egypte is nu eenmaal een land dat men, uit geo-politieke overwegingen, liefst te vriend houdt. Het is één van de grootste en invloedrijkste landen in het Midden-Oosten, en beschikt bovendien over een paar troeven zoals het Suez-kanaal en de adembenemende toeristische attracties. En dan zijn er nog de Koptische christenen en de Moslimbroederschap, die ertoe bijdragen dat een militaire dictator die het op binnenlands vlak niet al te bont maakt, de Koptische christenen het leven niet te lastig maakt en tegelijkertijd de Moslimbroederschap onder controle, op heel wat krediet mag rekenen.
Daar stond en staat echter tegenover dat het leven van de Koptische christenen ook onder Hosni Moebarak niet bepaald een dans op rozen was, en dat hij de Moslimbroederschap mee groot hielp maken door elke andere oppositie in de kiem te smoren. Als er binnenkort verkiezingen gehouden zullen worden, is de kans groot dat de Moslimbroederschap een verpletterende overwinning zullen halen gewoon al door het feit dat zij de enige partij zullen zijn die beschikt over een organisatie die naam waardig. Het is dan ook nog iets te vroeg om Samuel Huntington voor een tweede maal dood te verklaren, zoals Paul Goossens dit week-end in De Standaard deed. Terloops: de meeste mensen schrijven zinnigere dingen over internationale politiek op hun dagelijkse boodschappenlijstje dan Paul Goossens over een heel jaar in zijn tweewekelijkse column. Het volstaat al de krant van vandaag te lezen «Rellen tussen christenen en moslims in Caïro» (met dertien doden tot gevolg) om te snappen dat deze «Europa-journalist» er absoluut niets van bakt, en je vraagt je dan ook af waarom die zelfverklaarde kwaliteitskrant die man blijft engageren.
Iemand die veel zinnigere dingen wist te vertellen, was John Major verleden week in een interview op BBC Radio 4. Hij liet optekenen dat als je eerste minister of minister van Buitenlandse Zaken bent, je af en toe al eens de hand moet schudden van mensen die je diep veracht, in het belang van het land. (Maar daar weegt dan weer tegen op dat men ook af en toe de hand mag schudden van personen die men enorm bewondert.) Maar er is nog een verschil tussen handjes schudden in functie, en handjes blijven schudden, ook als men niet in functie is. Of nog: Hosni Moebarak is het soort kennis dat je misschien wel uitnodigt voor je trouwfeest, maar liever niet ziet opduiken in je lokale biljartclub. Laat staan dat je hem zelf meeneemt naar je biljartclub. En het is op dat punt dat de Socialistische Internationale lelijk in de fout is gegaan, en chronisch in de fout blijft gaan.
Nu moet gezegd worden dat Michèle Alliot-Marie lang de enige niet was om te bewijzen dat de Socialistische Internationale, ondanks de absolute meerderheidspositie, lang geen monopolie had op relaties met een geurtje aan in Noord-Afrika. Jörg Haider bijvoorbeeld bestond het zoetje broodjes te gaan bakken met de socialistische moslim Moammar al-Qadhafi in Tripoli. Was Jörg Haider in 2008 niet omgekomen in een auto-ongeluk, zou hij vandaag in een bijzonder lastig parket gezeten hebben. Een stuk lastiger zelfs dan waar minister van Buitenlandse Zaken Steven Vanackere plots terecht in kwam omdat hij namens België vóór het lidmaatschap van Libië in de Mensenrechtenraad van de Verenigde Naties had gestemd. Berouw na de zonde? Zelfs dat niet, want de zonde moest eerst zwart op wit in alle kranten staan voor er enig berouw getoond werd, en Steven Vanackere wist als minister van Buitenlandse Zaken bijzonder goed wat voor vlees hij in de kuip had met Libië.
Laat er vooral geen misverstand over bestaan: ter linkerzijde werd er nogal wat afgegniffeld over dat lidmaatschap. Het lag er vingerdik op dat de ergernis die het in de Verenigde Staten opwekte eerder als een bonus gezien werd, en zeker niet als een malus. Het Libië van Moammar al-Qadhafi was al lang aan een remonte bezig, en niet alleen omwille van het vele geld dat er te verdienen valt met olie en gas. Zijn hartelijke relaties met Hugo Chávez bijvoorbeeld konden op ruime instemming rekenen. Over de aanwezigheid van ettelijke duizenden Chinezen in Libië doet men in de pers opvallend sereen. En het verhaaltje dat schuilgaat achter de huurlingen die zo lelijk huishielden valt ook al nergens te vernemen (behalve bijSTRATFOR e.d. natuurlijk). Het gaat hier nochtans over meer dan alleen maar huurlingen uit omliggende landen of Zuidelijk Afrika, maar ook over Cubanen. En geen Cubaanse vluchtelingen of dissidenten dus.
En daarmee zijn we aanbeland bij de laatste twee dictators in het socialistische rijtje. De manier waarop links Europa flirt met twee bloedige dictators als een Fidel en Raúl Castro, is eigenlijk te gek voor woorden. In het bijzonder de sp.a, met Steve Stevaert als voortrekker, lijkt er al enkele jaren een punt van te willen maken het Cubaanse regime te ondersteunen op alle mogelijke manieren. Dat de persoonlijke levenswijze van Steve Stevaert, die graag in allerlei raden van bestuur zetelt en daar ongetwijfeld één en ander aan vergoedingen opstrijkt, in sterk contrast staat met de rampzalige theorie die hij de gewone Cubaan mee helpt op te leggen, is voor hem absoluut geen hinder. Misschien moet het ene wel als aflaat voor het andere dienen?
Iemand die de linkse waanzin graag nog een beetje verder doordrijft, is sp.a-politicus Kurt de Loor, die zich geroepen voelt met de regelmaat van de klok actie te voeren voor de zogenaamde Cuban Five. Deze vijf Cubaanse spionnen en niemand ontkent dat zij alle vijf lid waren van de Cubaanse inlichtingendienst en infiltreerden in het Cubaanse vluchtelingenmilieu in Florida ondergaan in hun Amerikaanse gevangenissen immers een bijna ondraaglijke behandeling, vermoedelijk omdat ze niet elke dag champagne en kaviaar krijgen voorgeschoteld, of regelmatig een dikke Cubaanse sigaar. Maar van de Zwarte Lente van 2003 heeft Kurt de Loor man natuurlijk nog nooit gehoord. En het relaas van bijvoorbeeld Normando Hernández González zal hij ook wel niet gelezen hebben. Wie het verhaal kent, kan de actie op de laatste Gentse Feesten dan ook alleen maar grotesk noemen.
Europees links staat altijd graag op de eerste rij klaar om met het vingertje in de lucht conservatieve politici de levieten te lezen als iets niet helemaal zuiver op de graat is. Ondertussen houden ze zelf graag en veel contact met bloedige dictators over de hele wereld, als ze zich maar tot het socialisme bekennen. Persoonlijke verrijking, ten koste van de eigen bevolking, is daarbij absoluut geen bezwaar, want zo doet Europees links het graag zelf ook. Maar aan elk bloedig regime komt een eind, en dan vallen de lijken natuurlijk uit de kast. Letterlijk zelfs. Dat de Socialistische Internationale mee bloed aan de handen heeft, wil men dan niet geweten hebben. En houden de bevriende journalisten ook angstvallig uit de pers. Zouden zij echt denken dat hun lezers niet al lang door hebben dat er enkele breed uitgesmeerde achtergrondverhalen ontbreken?
------------------------
Die S.I. (Socialistische Internationale) die zullen we wat meer aandacht moeten geven, nietwaar?! Amusant hoeveel bekenden we daar tegenkomen, in dat select gezelschap. Zhttp://nl.wikipedia.org/wiki/Socialistische_Internationale_(1951)
Men kan zich daar van de in druk niet ontdoen, dat de woorden democratie en socialisme dezelfde betekenis hebben. Enfin, men stelt het zo voor. Zelfs met een zekere samenzweerderige fierheid .
Inderdaad, de DDR was een zuivere democratie. Dat kan ten allen tijde worden nagegaan in de vrij-gegeven dossiers van de Stasi, de Gestapo van Oost Duitland. Zoals laatst vertoond op de Rode BRT (bij vergissing? als Goebeliaanse uitdaging van kijk eens wat wij allemaal durven zeggen over onszelf : gij gelooft dat toch niet?!) van de bejaarde dochter die in de archieven met eigen ogen kan lezen, dat ze verlinkt werd door haar eigen vader, die een betaald spion bleek te zijn geweest voor de Partei Waarlijk! Zeer democratisch. Even democratisch socialistisch als het roemruchte Nazi-regime, waar het gewoon de verderzetting van was .
O Ja Nogmaals het logo (hierboven) van de Socialistische Internationale : als u de Rode Ster ziet, en de Turkse Halve Maan, dan bent U er toch van overtuigd dat Turkije nooit bij Europa kan komen?! Al wensen Barack Hoessein (M)Obama en de Amerikaanse Democraten dat nog zo zeer
Denk daar eens aan, als U in het kieshokje staat. Het Vlaams Belang, maar ook de NV-A, samen met alle volks-nationalistische partijen van gans Europa, zullen dat nooit gedogen! Daarvoor rekenen wij op het Gezond Verstand en op de Republikeinen in de USA, onze natuurlijke bondgenoten.
Aswoensdag (vandaag dus), is de dag na carnaval, die duurt van de zondag tot de dinsdag-avond,dit jaar al over de Internationale Vrouwendag. Christelijke wortels? Nooit van gehoord!
Een duidelijk voorbeeld dus van progressieve moderniteit, om oorzaak en gevolg te verwisselen. Mooi meegenomen, als daarmee maar die vervelende verwijzingen naar dat verwenste christendom onder gesneeuwd geraken. Gewist uit het collectief geheugen!
Het is op dit moment 10 uur in de voormiddag, en dus moet de zon schijnen. Niet de zon schijnt volop, dus zal het nu halfweg de voormiddag zijn.
De zaken op hun kop zetten op de meest stupide manier! Je zou het je kunnen afvragen : gebeurt dat nu intentioneel, die stomme manier, of is men werkelijk zo stom?! Zou de indoctrinatie reeds zo ver gevorderd zijn, dat het de meest normale zaak van de wereld is geworden, dat men, zonder daarbij stil te staan, zegt en schrijft : 10 uur : zon, kom op, je moet schijnen
Carnaval is ontstaan om een laatste maal voor de 40-daagse Vasten uitbundig te vieren, te vrijen, te vreten en te zuipen. Straks is iedereen dat vergeten, en zal carnaval in het luchtledige hangen, zonder verwijzing naar iets of wat dan ook. Carnaval is carnaval, een jaarlijkse hoogdag van de Lof der Zotheid. Na verloop van tijd kan men dan de nieuwe mode invoeren, om, onder lichte, middelmatige of doorgevoerde druk, samen met de Muzelmannen de ramadan te ondergaan.
2o zal in de gezondheidsleer het werkwoord vasten of matigen ook moeten vervangen worden door ramadammen,waarbij de nadruk dient gelegd te worden, dat de carnaval-gewoonten zoals hierboven beschreven, iedere dag kunnen bovengehaald worden, van zodra de zon (zij weeral!) is onder gegaan tot ze de volgende morgen weer opduikt.
Ramadammen wordt tijdens die nachtelijke uren dan vervangen door Ram Madammen .
Ja, Osama Bin Laden staat klaar om het verlaten Niemandsland binnen te trekken!
----------------------------
Veertig dagen zonder vlees
Morgen op Aswoensdag, de dag na carnaval, begint de vastenperiode van veertig dagen tot Pasen. Niet geheel toevallig start dan ook de originele campagne: Dagen zonder vlees. Ik wil vegetarisch vasten. Met u. En met u.
Het initiatief komt van de 22-jarige fotografiestudente Alexia Leysen. Twee jaar geleden begon ze zelf met vegetarisch vasten. Hoe meer mensen meedoen, hoe beter voor het milieu. Bovendien is het gemakkelijker om samen de inspanning te leveren, aldus Leysen. Zo ontstond het idee om op Facebook een groep op te richten. De actie kent nu al een succes, zegt ze. De boodschap heeft al veel mensen bereikt.
Later volgde een uitgebouwde website met veel informatie. De Facebookgroep telt in korte tijd al meer dan negenduizend leden. Leysen wil zoveel mogelijk mensen stimuleren om minder vlees te eten. Ze wil in de eerste plaats mensen bewust maken van de overmatige vleesconsumptie.
'Ik doe mee'
Op de website kan je via de Ik doe mee-knop de uitdaging aangaan om veertig dagen minder of geen vlees of vis te eten. Nu zijn er al zo'n tweeduizend inschrijvingen. Zelf is Leysen een matige vleeseter en probeert ze om ecologische redenen bewust met eten om te gaan.
De actie, die op 23 april afloopt, valt samen met de christelijke vastenperiode. 'Maar de actie staat los van religie. Deze periode dient enkel als duidelijk kader', klinkt het. Bron dS.
JaJa, boer! Als de vos de passie preekt, let dan op Uw ganzen. En let AUB dubbel hard op, als die vos Sinardet heet! Want dat is een vos in ganzennveren waar het water en de waarheid zo van af lopen. Die is effectief waterdicht voor de waarheid!
Hij brengt het waarachtig nog zo ver, dat ik mij als Vlaams Blokker nog genoodzaakt zie den Bart te verdedigen! Dat is nu juist de truuk van elke Linxe Rakker : achter de schijn van waarheid, de lezer meetrekken naar de eigen overtuiging. Dat kan op een sublieme manier, wat zelden voorkomt. Meestal gaat hun lompigheid zo ver, dat ze op staande voet doorzien worden. Sinardet dus .
Wat men ze wel moeten toegeven (en dat stond, met een lichte overdrijving, reeds in de Bijbel) is dat de kinderen van de Duisternis veel behendiger zijn dan de kinderen van het Licht. Ze zijn zeer bedreven in de kunst van het goed te kunnen uitleggen. Zelfs de Leterminator heeft zich in die kunst bekwaamd! Ze kunnen zelfs uitleggen, wat helemaal niet uit te leggen is. Voorbeeld : het begrip solidariteit. Voor ieder normaal mens is solidariteit een 360°-graden begrip : het werkt in alle richtingen. Voor Linx-Menschen, vooral als dat ACW/ABVV-achtigen zijn, werkt dat selectief. Daar is solidariteit een alleen werkzaam in de gewenste sector. Eigen volk? Kan verrekken. Onze onderdrukkers (bezetters) die hun levensverzekering zijn : die moeten gesteund tot voorbij de bedelstaf. Onze bedelstaf, uiteraard, niet de hunne! Transfers? Die zijn, in hun ogen normaal. Van ons armzalig pensioentje iets menswaardig maken? Daar is geen geld voor. Onze ouderlingen deftig opvangen? Daar is geen geld voor. Onze armen, die te beschaamd zijn om te bedelen bij de OCMWs : daar is geen geld voor. De solidariteit heeft alle kassen leeggezogen, à rato van 12,5 miljard per jaar .Voor dat bedrag had Vlaanderen ieder jaar 4 Lange Wappers kunnen aanleggen,en waren onze havens met wereld-potentieel al veel langer ontsloten geweest voor hun hinterlanden. Dan hadden wij al lang deftige spoorweg-verbindingen gehad voor onze pendelaars, met deftig materiaal, maar vooral voor het goederenvervoer. Om zodoende de wegen te ontlasten. Maar..daar is geen geld voor! Als Zeebrugge ooit een ietwat bredere infrastructuur moest krijgen, dan moest er een scheepslift komen, of een hellend vak want Wallonië moest zijn deel van de geldwafel krijgen. Luik heeft een miljarden verslindend station, maar geen reizigers. Scharrelroi heeft een Métro Léger die al 20 jaar aangelegd is als industrieel erfgoed in verval. Mons, eveneens zonder reizigers en met slechts twee sporen, krijgt een station met de allure van het Antwerps Centraal Station, louter en alleen omdat het goed is voor de plaatselijke tewerkstelling. Mons is de fief van de Italiaanse wonderboy Di Rupo, die aan zijn kiezers belooft : Nous en sortinrons! Vous pouvez compter sur nous! Komt zo uit een slechte Italiaanse maffia-film over Le Roi Soleil!
Om duidelijk te zijn over de Linx-Menschen, collabos van de Parti Scandale : Sinardet beschrijft (grotendeels exact en accuraat) de kwaliteiten (en de gebreken) van zijn slachtoffer, maar hij verbindt die met zijn eigen overtuiging : BDW heeft gewoon alles geleerd van Steve Stunt, Vrede zij met Hem, en is in feite niets meer dan een soort Anciaux. Anders gezegd : BDW zou nergens staan zonder God Steve : wat is die BDW een flauwe imitator! En secondo : de vergelijking met Anciaux is nadelig, want de doorsnee-Vlaming is afkerig van het groot kind Anciaux.
In vogelperspectief zou ik zeggen : van tijden van nefaste verkeerd aflopende regerings-onderhandelingen met de Beek-van-de-Laatste-Kans, is men imitatie-tijden aan het fabriceren. Marie Rose Morel boekt succes door de media te betrekken in haar ziekte? Marianne Thyssen gaat mee in de slipstream : er moet alleen een op het eerste zicht logische gelegenheid gevonden worden. Die wordt geboden door De Morgen, zoals U weet het ledenblad van het ACW. Maar niet getreurd : de neuzen staan nu in dezelfde richting : België en de Belgische Vetpotten overeind houden. Schouder aan schouder met De Schandaard en met Madam Béatrice Saccoche van Le Soir. Onder de welwillende blikken van Tante Libre Belgique en haar nichtje Le Vif/LExpress .
Wouter Beke is eindelijk! door Coburg, op gezag van de PS, belast met de regeringsvorming, in de hoop dat de CVP van nu rap weer verkast tot de CVP van vroeger, de partij met zin voor verantwoordelijkheid, en overgaat tot de klassieke orde van de dag, zonder de Niveanen. Di Rupo heeft ons verwittigd : zijn partij, met al de andere Franstalige partijen in haar spoor, stemt in geen geval de Ontbinding van de Kamers, zodat er geen nieuwe verkiezingen kunnen komen. Dus overal wordt de CVP zoveel mogelijk in beeld gebracht. Dat werkt wervend! Watje Declerck mag op TV de politie komen aanmoedigen die eerst een gangster klist, om te moeten vaststellen dat die vlugger thuis zit dan zij. Het is een zaak van meer dan een week oud! Meisje Ingetje Vervotje mag spelenderwijze komen uitleggen hoe hard ze wel werkt, om dan s avonds te ont-stressen door te mediteren op de foto van een hondje die ze uit de gazet heeft gesneden. Kijk, hier is dat hondje (Camera en close up). Toch n lief ding, nietwaar?!
Ze doen het zodanig opvallend, dat het ordewoord er te dik op geplakt lijkt. BDW heeft via de media zijn bedje kunnen spreiden : laten we hem dat nadoen .
-----------------------------
Bart is Bert 2.0
ma, 07/03/2011 - 17:44 Dave Sinardet
Nieuw Pierke
'Steve is God'. Zo resumeerde een beruchte kop van De Morgen het politiek-mediatieke krachtveld, daags na de stembusslag van 2003. Achteraf bekeken was de verheffing tot goddelijke status van de gezelligste socialist van Vlaanderen misschien wat overhaast. Immers, Steve was nooit zó alomtegenwoordig als Bart dat vandaag is.
Want Bart is werkelijk overal.
Twee weekends terug verscheen hij zelfs in drie verschillende universa: het mainstream-populaire Vlaanderen van De nacht van de televisiesterren, het progressief-alternatieve Vlaanderen van Humo's Pop Poll en het rechts-nationalistische Vlaanderen van het Vlaams Nationaal Zangfeest. Drie subculturen met traditioneel hun eigen helden, idolen en mascottes, die nu gezamenlijk voor Bart zijn gevallen.
Vooral de twee laatsten liggen cultureel-ideologisch op andere planeten, hoewel ze vorige week zondag plaatsvonden in aanpalende zalen. Voor Bart was het van Zangfeest naar Pop Poll echter zowel letterlijk als figuurlijk een kleine stap. Wie daar de politieke betekenis niet van ziet, kent niets van politiek.
Dat geldt voor al de light entertainment performances van de N-VA-voorzitter. Daarmee boorde hij niet enkel een nieuw en veel breder kiespubliek aan, subtiel en intelligent vult hij die optredens inhoudelijk ook veel politieker in dan zijn meeste collega's. Wanneer hij in De slimste mens grapjes maakt over de maquillage van Elio Di Rupo of langs zijn neus weg zonder tegenspraak beweert dat België de grootste staatsschuld ter wereld heeft, is dat uitermate politiek. 'De beste politieke communicatie is communicatie die niet politiek lijkt', zo schreef De Wever zelf ooit.
Niet dat al die programmamakers deel uitmaken van één of ander Vlaams-nationalistisch complot (al ontwaarden Vlaams-nationalisten wel een socialistisch complot toen Steve nog god was - en bespeuren ze dat vandaag nog steeds in elk interview met Caroline Gennez). Hij wordt vooral gevraagd omdat hij met zijn verbluffend retorisch en communicatietalent garant staat voor spitse humor en geestig entertainment.
Geef Bart een format en hij zal erin passen. En, opmerkelijker, zijn geloofwaardigheid niet verliezen. Welke andere politicus slaagt erin guitig te poseren op de cover van P-Magazine met de nieuwe Miss België, aanstalten makend om haar lint door te knippen, om aansluitend quasi als staatsman te worden opgevoerd voor een analyse van de staat van de natie op Radio 1? De Wever raakt ermee weg, onder meer omdat hij zijn lichte optredens drenkt in ironie. Hoezeer hij als politicus tegen het postmodernisme strijdt, zozeer is hij er als mediavedette de belichaming van.
Zoals goede politieke communicatie niet politiek lijkt, lijkt een goede mediastrategie niet strategisch. De Wever managet zijn imago nochtans zeer bewust: de blijvende focus op zijn frituurbezoeken - waar elke programmamaker zonder inspiratie nog maar eens een interviewtje rond bouwt - bestendigen zijn volks imago. Hij heeft de werkwijze van goddelijke voorganger en volksjongen Steve goed bestudeerd. Met dat verschil dat Stevaert niets over zijn privéleven loste. Daar zit De Wever eerder in de traditie van - bien étonnés de se retrouver ensemble - Bert Anciaux. In de jaren 1990 dreef Anciaux als eerste de grensvervaging tussen privé en politiek zeer ver door. Het paste in een trend: politici werden BV's, BV's werden politici. De intellectueel De Wever gruwde destijds van de emo-politicus Anciaux. Vandaag is Bart een verbeterde en efficiëntere versie van Bert. Een Bert 2.0. In Het Laatste Nieuws moest 'ons Damienne' baan ruimen voor mevrouw De Wever, terwijl de kroost De Wever zijn opwachting maakte in Dag Allemaal.
Waarschijnlijk helpt De Wevers goed ontwikkeld cynisme hem in zijn mediastrategie. Wie zijn columns herleest weet dat hij tot voor enkele jaren niet bepaald warmliep voor 'de inhoudelijke middelmatigheid van het aanbod tijdens primetime' waarin hij nu wel eens opdraaft. Is de man die onlangs in een luchtige tv-quiz op ontzagwekkende wijze tien actrices wist te herkennen aan hun blootgestelde boezems, werkelijk dezelfde die in 2005, verwijzend naar collega columnist en toenmalig Slimste Mens-jurylid Marc Reynebeau, nog sprak over 'intellectuelen die ernstig genomen willen worden terwijl ze in luchtige tv-quizen graag commentaar geven bij de zoektocht van Greet Op De Beeck naar twintig synoniemen voor het woord 'vagina'?
Niet dat De Wever op alle punten afwijkt van zijn vroegere lijn. Hoewel hij stilaan in elk entertainmentformat zijn ding deed en ook in politieke programma's zelden kritisch bejegend wordt, blijft hij zich standvastig profileren als slachtoffer van het linkse consensusdenken en het Belgische establishment.
Verscheen op 07/03/2011 in De Standaard, in het kader van de tweewekelijkse column van Dave Sinardet op maandag. Voor eerdere afleveringen, zie hier....
------------------------
Sinardet, Sinardet : de man kan er ook nix aan doen, maar zijn naam doet mij denken aan iets dat Sinister is. Ik geloof niet in de voorbestemming van de mens, maar toch, maar toch!
He bent jong en je wilt wat. Nadeel : je bent Berberjong in het verre onherbergzame Rifgebergte, en het bruidje dat op zekere dag naast je gezet werd, is dat eveneens. Je hebt later dan dagenlang gereisd, soms weken lang en de overtocht is financieel geregeld via allerlei duistere kanalen waarvoor niet alleen jullie beiden borg staan, maar meteen de ganse clan in het herkomstland. Een van hen zal het beter hebben!
En daar sta je dan, hoogstens voorzien van een toeristen-visum, geldig voor 3 maand, maar meteen ook van een telefoonnummer. Die moest je opbellen, zodra je aangekomen waart. Dat doe je dan.
Enzo begint de biologische klok voor de verblijfsvergunning te tikken. Ze tikt wat harder, telkens je tussen de lakens duikt en rekensommetjes maakt, al hen je nooit de Tafels van Vermenigvuldiging hoeven te leren. Maar zie, na de nodige wachttijd komt de verlossende schreeuw : de eerste Nieuwe Belg wordt geboren en meteen gaan alle duren wagenwijd open In je vorig leven wist je niet eens dat er stromend water kon eok, dat zomaar zonder aarden kruik, uit een kraan kwam. Je wist niet eens dat er knusse sociale woningen bestonden die je zomaar gratis kon gaan betrekken. Thuis in Berberland was er geen eten, als je het niet zelf verdiend had, die dag en hier ga je gewoon op vaste uren naar vaste plaatsen. Je krijgt er zelfs zakgeld bij
Je bent, van een naamloze armoedzaaier, van de ene op de andere dag, een gerespecteerd asielzoeker geworden ; Uw eerstgeborene van een hele reeks staat daar borg voor.
Ondertussen werd het U duidelijk gemaakt (wat je zelf niet eens wist) dat je een Gelovige bent met nix anders dan wel bepaalde voorrechten. Je hoeft alleen aanwezig te zijn in de moskee op tijden waar Uw omgeving aan het weekeind begint te denken. Je merkt het stilaan rond U : jullie soort is bezig met het land te vernieuwen. Du fond au comble .
Uw gewaarborgd inkomen wijzigt een paar keer van benaming, al naargelang de voorgeschreven tijd is verstreken. Uiteindelijk blijkt U ingeschreven te staan op de lijst van werkzoekende werkloze en wordt Uw werklozen-vergoeding voortaan op gezette tijden aan huis gebracht, mits U lid bent geworden van de juiste vakbond.
Het land waar U voortaan zult leven, is inderdaad de uitvinder van de spreekwoordelijke vol-automatische geldautomaat. Die functioneert in alle grote steden op een geheime plaats, en is gebouwd in de vorm van een reusachtige viervoeter, die al bulkend de staart opheft, en de productie laat starten. In een stroom van blinkende Euros .
---------------------------
Elsevier :
Europees Hof: In Europa geboren kind geeft ouders verblijfsrecht
dinsdag 8 maart 2011 10:54
EU-lidstaten moeten de ouders van een minderjarig kind dat de nationaliteit heeft van een EU-land, toestemming geven in dat land te wonen en te werken. Dat heeft het Europees Hof van Justitie in Luxemburg dinsdag beslist.
Ouders krijgen volgens het Europees Hof verblijfsrecht via hun in Europa geboren kind
Het hof deed de uitspraak in een zaak van een Colombiaans koppel met twee kinderen die na hun geboorte de Belgische nationaliteit kregen.
Recht kinderen De man van het stel ging in beroep nadat België hem een verblijfsvergunning en het recht op een werkloosheidsuitkering had geweigerd. De Brusselse Arbeidsrechtbank vroeg het hof daarop of het koppel op grond van het Europees recht in België mocht wonen en werken.
Het hof oordeelde dat zij dit recht hebben omdat een weigering zou betekenen dat de minderjarige kinderen hun rechten als burger van de Europese Unie niet zouden kunnen uitoefenen.
Anchor baby In Amerika is recent een discussie ontstaan over zogenoemde anchor baby's. Kinderen van illegalen die in Amerika zijn geboren krijgen automatisch het Amerikaans staatsburgerschap.
Tegenstanders van die wet denken dat het misstanden in de hand werkt. Ouders zouden via die route gebruik kunnen maken van het recht op gezinshereniging en daardoor ook een verblijfsvergunning krijgen.
In Amerika kan pas een verblijfsvergunning voor familieleden worden aangevraagd door personen die ouder zijn dan 21 jaar.
--------------------
Al die Lampedusa-toestanden en zo, doen mij den ken aan de slavenhandel van weleer. Al is er natuurlijk een verschil : de echte kopstukken van deze mensenhandel blijven achter de schermen. Het zijn niet de kleine slavendrijvers die het vuile werk opknappen, die moeten hangen. Het zijnde Witte Boorden inhun paleizen. Als ik het zo zie, dat kan evengoed een Coburger zijn. Het zit per slot van rekening een beetje in de familie! En weer per slot van rekening : als de ene soort onderdanen hen niet meer bevallen, waarom zouden zij dan niet voor vernieuwing mogen zorgen?
Uittreksel uit de brief die ik vandaag kreeg van "Moeders voor Moeders":
"... Het team van Moeders voor Moeders wil U hartelijk danken voor de grote som die wij via Dag Allemaal van Marie-Rose en Uzelf mochten ontvangen. Wij begrijpen dat deze gift aan onze vzw een uitdrukkelijke wens was van Marie-Rose ter gelegenheid van jullie recent huwelijk. Deze geste vinden wij hartverwarmend en tekenend voor de gedreven dame die ze was: tot op het eind was ze begaan met motiveren van anderen. Wij zijn van plan het bedrag te gebruiken voor een welbepaald doel dat rechtstreeks met kansarme kinderen te maken heeft...."
Mag ik denken dat Roos intens gelukkig zou zijn te weten dat zij zelfs na haar dood nog voor kinderen in nood een heel concreet verschil ten goede zal maken?
De komende weken krijgen "Kom op tegen kanker" maar daarnaast andere organisaties en sociale werken ook forse bijdragen uit de nalatenschap van Marie-Rose. Het was haar wens dat de opbrengst van haar boeken zou worden gebruikt om noodlijdende mensen te helpen. Samen met de ouders en de zus van Roos sta ik daar heel graag - en niet weinig trots op mijn buitengewone vrouw - borg voor.
------------------------
Hiermee is een tweede cordon doorbroken : eerst sloopte Marie Rose Morel het cordon sanitaire tegen het Vlaams Belang, zodat iedereen kan zien dat het Vlaams Belang altijd al een normale partij is geweest (Allez! Niet verkeerd verstaan hé! Want zo normaal is dat nu niet als enige partij te moeten opboksen tegen onrecht en verdrukking van het eigen volk door het eigen volk). Het tweede cordon dat doorbroken wordt, is de eeuwige stilte van het graf. De Parel van Vlaanderen is welsprekender in de dood dan bij leven!
Eerst waren er de 200.000 voorkeurstemmen, die ze niet heeft kunnen meenemen naar Hierboven. Nu gaat ze van daaruit, over de partijgrenzen heen, heel Vlaanderen veroveren voor haar denkwereld, door haar boeken en door de vrede die ze in de harten heeft geplant van haar vijanden.
Marie Rose moet, volgens mij, hierboven op haar nagels zitten bijten, daverend van opwinding, want daar in de nabije Oneindigheid, ziet ze reeds de dolende zielen van bijvoorbeeld de Gravensteengroep, aangevoerd door mensen als Rondas, optrekkend met Peter De Roover edn Marc Grammens, de hand reiken naar BDW & Cie. De Heren (en Dames!) van het Vlaams Belang, omgevormd en herdoopt tot Het Algemeen Belang (*), zitten op een zonnig terrasje met een schuimende pint bier onder handbereik, terwijl ze luisteren naar Mter Vic Van Aelst, die een uiteenzetting geeft over zijn Ministerie van Justitie (Nieuw), in een land dat fundamenteel rechtvaardig is geworden. El Cid (Nieuwe Editie) slaat ondertussen een keuveltje met dienster Dirndl-Karolien, die als een tweelingzus gelijkt op de vroegere diva Caroline Genez : als Opa is die toch wat bezadigder geworden.
Het lentebriesje als een Vergeet-mij-nietje, dat is komen aanzetten, dartelt met de wimpels en doet de slingers van de versiering dansen : ook de leeuwen dansen, zwarte leeuw op gouden veld.
O Wat kan het leven mooi zijn! En vooral : simpel!
--------------------------------
(*) Het Algemeen Belang ofte het AB zou dan precies op de maat zijn van mijn persoonlijk belang, want AB dat zijn exact mijn eigen initialen waarmee altijd gecorrespondeerd of gecommuniceerd werd in het beroepsleven.
De renners in De Ronde van Vlaanderen weten het : die laatste meters in rechte lijn, voor de tube van hun voorwiel als eerste de eindmeet raakt, zijn moordend. Het lood in hun schoenen mogen ze niet voelen, want vliegen! moeten ze .Moordend, moordend, en toch moeten ze er door!
Want dan mag de rapste op het podium. Hij krijgt de bloemen en de zoenen. Morgen zal zijn bankrekening er ook beter van geworden zijn .
Zo ook zijn de koplopers in de onderhandelingen van de eeuw nu in de laatste lange rechte lijn gekomen. De wieltjeszuigers moeten er af die krijgen de Zwarte Piet want der kan er maar ene op het Hoogste Schavotje staan. Die zal als beloning, lijk een prins op een wit paard uit vroeger sprookjesdagen, de sluier krijgen van de koningsdochter, die straks zijn bruid zal worden.
Ach die symboliek die als beeld zoveel welsprekender is dan vele woorden! Wie op de ereplaats zal staan, de avond van de verkiezing, zal als beloning de Maagd van Vlaanderen bij de hand leiden naar de troon, waar zij als Hoogste Koningin voor eeuwig zal tronen in de Vlaamse harten. Haar hemelsblauwe wijde mantel zal de minstbedeelden beschermen en haar voet zal Het Serpent verpletteren, dat straathoekwerkers-Frans uitbrakend, kronkelend probeert te ontsnappen naar de donkere krochten van de Borinage
Zij zal als De Voorspoed tronen boven een veld van wegende bloeiende vlasstengels, symbool van nijvere vlijt en werklust, terwijl in de hoge ijle lucht een leeuwerik zich al fluitend ten hemel rept.
Of, hoe wij ons, Flaminganten, zullen voelen, de avond van de eerstvolgende verkiezingen Een beetje nog in de ban van de speech van 12 februari van BDW in de Antwerpse kathedraal. Toen de ene Grote Meneer de andere complimenteerde .
-------------------------------------
N-VA en CD&V op ramkoers (volgens De Morgen)
Het Vlaamse front tussen N-VA en CD&V vertoont grote barsten. De partij van Bart De Wever eist dat ze mee mag onderhandelen over de meerjarenbegroting die België eind april aan Europa moet overhandigen. Zo'n meerjarenbegroting legt volgens de N-VA immers het complete sociaal-economische beleid tot 2014 vast.
Als de regeringspartijen niet op die eis ingaan, zit koninklijk onderhandelaar Wouter Beke (CD&V) met een "ernstig probleem", aldus N-VA-bronnen. "We gaan ons niet dood onderhandelen terwijl een door de PS gedomineerde ploeg voor ons de bakens uitzet." Ofwel moet de regering in lopende zaken opnieuw het vertrouwen vragen in het parlement en weer een volwaardige regering worden, maar dan zijn de communautaire onderhandelingen de facto voorbij; ofwel moet premier Yves Leterme (CD&V) de N-VA mee laten onderhandelen over de meerjarenbegroting.
Bij CD&V zijn ze niet te spreken over die dreiging. De N-VA ging ermee akkoord om Beke enkel over communautaire dossiers te laten praten, zonder deadline. "Ze blaast die afspraak nu op." Leterme is niet van plan om in te gaan op de eisen van de N-VA: hij zal de Vlaams-nationalisten niet mee laten onderhandelen over de meerjarenbegroting en gaat evenmin opnieuw het vertrouwen vragen in de Kamer. "Als de N-VA mee wil onderhandelen, moet ze een volwaardige regering vormen."
---------------------------
Het ene heeft niets te zien met het anderen, zegt U? Wel, dan is het wel heel toevallig dat onderstaand bericht vandaag binnendwarrelde vanwege Frank VanHecke
Uittreksel uit de brief die ik vandaag kreeg van "Moeders voor Moeders":
"... Het team van Moeders voor Moeders wil U hartelijk danken voor de grote som die wij via Dag Allemaal van Marie-Rose en Uzelf mochten ontvangen. Wij begrijpen dat deze gift aan onze vzw een uitdrukkelijke wens was van Marie-Rose ter gelegenheid van jullie recent huwelijk. Deze geste vinden wij hartverwarmend en tekenend voor de gedreven dame die ze was: tot op het eind was ze begaan met motiveren van anderen. Wij zijn van plan het bedrag te gebruiken voor een welbepaald doel dat rechtstreeks met kansarme kinderen te maken heeft...."
Mag ik denken dat Roos intens gelukkig zou zijn te weten dat zij zelfs na haar dood nog voor kinderen in nood een heel concreet verschil ten goede zal maken?
De komende weken krijgen "Kom op tegen kanker" maar daarnaast andere organisaties en sociale werken ook forse bijdragen uit de nalatenschap van Marie-Rose. Het was haar wens dat de opbrengst van haar boeken zou worden gebruikt om noodlijdende mensen te helpen. Samen met de ouders en de zus van Roos sta ik daar heel graag - en niet weinig trots op mijn buitengewone vrouw - borg
Trek aan de riemen, wij varen, flink op de maat van een lied. Klieft onze boot door de baren, weg alle zorgen en verdriet.
Ohé kameraad, ohé kameraad, vaar mee kameraad, vaar mee kameraad. De zeilen haal op, haal op. De vlag in de top, in de top. Ohé kameraad, ohé kameraad, vaar mee kameraad, vaar mee kameraad. De zeilen haal op, haal op. De vlag in de top, in de top !
vaar mee kameraad. De zeilen haal op, haal op. De vlag in de top, in de top. Ohé kameraad, ohé kameraad, vaar mee kameraad, vaar mee kameraad. De zeilen haal op, haal op. De vlag in de top, in de top!
-------------------------------
Bij monde van Het Vrije Volk, hierna weer eens te beluisteren, spreekt tot U de Stem v.h Volk. Niet dat we hier Le Pen, vader of dochter, moeten nalopen, maar eens goed luisteren naar vrienden heeft nog niemand kwaad gedaan.
Moeten we daarom met haar (Marine Le Pen) samen kersen eten? Moeten wij niet eerst zien of zij niet teveel imperialistische trekjes vertoont, zoals de meeste van haar landgenoten in het verleden? De Fransen zijn in de loop van de recente Geschiedenis al een paar keer op rooftocht door onze Lage Landen getrokken, zoals U weet! Beste vrienden zullen we dus wel nooit worden, tenzij de Franse Nederlanden terug gegeven worden, van De Panne tot Duinkerken, tot en met Artesië en een deel van Picardië In recente tijden kunnen we spreken over ons financiewezen, en onze energie-sector .
In afwachting : U weet wel, de Loreley in Bingen op de Rijn, ze bedoelt het ook goed, en iedere winter weer zijn er schippers die zich laten verleiden door haar sirenenzang. Laten we dus goed uit onze doppen kijken!
Laten we integendeel vooral geen platte broodjes gaan bakken. Maar proberen te leren uit wat zij goed doet, en nog meer uit wat zij verkeerd doet. Trek aan de riemen, wij varen!
----------------------------------
Interview met Marine Le Pen
E.J. BRON - 06 MAART 2011
Ze polariseert als nauwelijks een andere vrouw in Frankrijk: Marine Le Pen is de nieuwe chef van de rechts-extreme partij Front National. Haar missie: ze wil rechtsbuiten naar het midden brengen, salonfähig maken en haar partij voorbereiden op de toekomst. Het omstreden Front National werd in 1972 door haar vader Jean-Marie Le Pen opgericht. Midden januari heeft Marine Le Pen hem als chef van de partij afgelost. Haar doel: de presidentsverkiezingen in 2012.
Euronews:
Na ongeveer 40 jaar volgt u uw vader op en neemt u het partijvoorzitterschap van het Front National van hem over. U hebt veranderingen aangekondigd. Hoe zult u zich afzetten tegen de politiek van uw vader?
Marine Le Pen:
Ten eerste: ik hoef me helemaal niet af te zetten tegen de politiek van mijn vader, omdat ik heel trots ben op zijn carrière. Het is hem gelukt een partij in Frankrijk op te zetten die de Franse natie verdedigt. Dat onderscheidt deze partij van alle andere globale partijen die in het politieke landschap gevestigd zijn.
En het is hem gelukt dat zijn partij nog steeds bestaat. Nu zal er een nieuw hoofdstuk in de geschiedenis van het Front National worden opengeslagen. Men kan het zogezegd wekken en opbouwen noemen. Mijn vader was de wekker, hij heeft de mensen pas op bepaalde problemen gewezen waar Frankrijk nu aan lijdt. Wij willen de architecten van het Front National worden. Dit nieuwe hoofdstuk moet ons aan de macht brengen. We bereiden ons voor op de strijd om aan de macht te komen en onze idealen te verwezenlijken.
Euronews:
Hoe wilt u dat aanpakken met het oog op de presidentsverkiezingen in 2012? Volgens peilingen zou u tot 18% van de stemmen kunnen halen (opm.: volgens de laatste peilingen haalt ze 23%, meer dus dan Sarkozy en de socialistische kandidaat Martine Aubry met ieder 21%). Hoe wilt u een hoger percentage behalen?
Marine Le Pen:
Eerst moeten we ons met het Front National op locaal niveau verankeren. Bovendien moeten we zorgen voor een grotere toegang voor de thema´s van onze partij. Zoals u weet, werd het Front National lange tijd door de pers en de politiek beperkt tot de thema´s onveiligheid en integratieproblematiek. Ons programma is echter veel groter. Ik had de opdracht om te zorgen voor meer transparantie in onze programma´s economie en sociale zaken.
En dat betreft ook ons milieuprogramma, wat velen daarvoor nog niet kenden. En uiteraard ook onze ideeën m.b.t. de staat, dus m.b.t. de rol die de staat in Frankrijk dient te spelen.
Euronews:
Is Frankrijk al klaar voor een presidente?
Marine Le Pen:
Oh ja, dat is volgens mij helemaal geen probleem. En dat Ségolène Royal niet werd gekozen, ligt meer aan haar persoon dan aan het feit dat ze toevallig een vrouw is.
Euronews:
U hebt gezegd, dat u niet echt geïnteresseerd bent in Europa
Marine Le Pen:
Dat heb ik nooit gezegd. Nooit. Integendeel zelfs. Ik ben geïnteresseerd in Europa, omdat ik het uit alle macht bestrijdt. In ieder geval de Europese Unie, niet Europa op zich. Europa, dat is een cultuur, een gebied. Ik ben Europeaan. Maar de Europese Unie is een structuur die voor mij totalitaire trekken heeft. De Europese Sovjet-Unie, zogezegd. Des te verder zij voortschrijdt, des te meer wordt ze zonder het volk geconstrueerd ze construeert zichzelf aan het volk voorbij. Des te meer richtlijnen ze ons opdringt We zien toch dat zij, en dat moet men toch een keer zo zeggen, onze economie ruïneert, dat zij op onze zakken leeft, dat zij de munteenheid schaadt, dat zij ons een leefmodel opdringt dat niet de onze is.
Euronews:
Als u president wordt, wilt u Frankrijk dan uit de EU halen?
Marine Le Pen:
De Europese Unie is volgens mij dood. Ze is een ondergaande ster. Ze denkt dat ze leeft, maar ze is al lang begraven. Want ook de munteenheid die ze heeft geschapen, is dood. Op dit moment proberen we de euro tot iedere prijs te redden. Maar tot welke prijs? Ik wil niet dat mijn volk, net als de Ieren, minstens 12% op het minimumloon moet inleveren, dat de kinderbijslag lager wordt, dat het werklozengeld en het loon van de ambtenaren naar beneden moeten. Als dat de prijs is die we moeten betalen om de euro te redden, dan zeg ik: het is beter dat we uit de EU stappen en de euro afschaffen.
Euronews:
Welke toekomst heeft Europa volgens u?
Marine Le Pen:
Ik denk, dat men helemaal van voren af aan moet beginnen. Europa kan levendig zijn als het opgebouwd wordt op een basis van naties die nationale soevereiniteit respecteert, een Europa van samenwerking alleen dan behaalt het objectief gezien goede resultaten.
Euronews:
Op 23 oktober zijn meerdere rechts-populistische partijen bij elkaar gekomen in Wenen, zoals de Italiaanse Lega Nord en de Oostenrijkse FPÖ. U hebt besloten reclame te maken voor een referendum over de EU-toetreding van Turkije. U was niet in Wenen. Werd u niet uitgenodigd of heeft u een andere mening over de toetreding?
Marine Le Pen:
Helemaal niet. We hadden in het Front National een interne concurrentiestrijd. We wilden afwachten wie de partijchef werd om daarna de nodige contacten te leggen. Volgens mij hebben we contacten nodig met een bepaald aantal Europese partijen. En ik ben bereid het referendum over een EU-toetreding van Turkije in Frankrijk te organiseren. Ik ben tegen een toetreding van Turkije.
Euronews:
Hebben de gebeurtenissen in Tunesië en Egypte u verrast?
Marine Le Pen:
Nee, niet echt. Want het zijn volgens mij niet zozeer democratische revoluties, maar hongerrevoluties. Ik denk, dat het internationale monetaire stelsel en de slechte beslissingen van het Internationaal Monetair Fonds (IMF) en van de Wereldhandelsorganisatie (WTO) geleid hebben tot de hoge prijzen van alledaagse producten en levensmiddelen. Ik ben bang voor twee dingen: ten eerste dat de Islamistische partijen zullen profiteren van de overwinning van de revolutie en het streven naar democratie en dat zij de macht zullen grijpen. Om dit te ontkennen, is volgens mij absurd. Ten tweede: enorme migratiegolven.
Euronews:
Ondanks uw verkiezing tot partijchef van het Front National en ondanks de verwachtingen die er in u worden gesteld, blijft u toch de dochter van Jean-Marie Le Pen. Had u nooit een pijnlijk gevoel bij uw vader?
Marine Le Pen:
Weet u, in de geschiedenis van een partij moet alles worden meegemaakt. Het zou te gemakkelijk zijn alleen het goede mee te nemen en het storende of de slechte prestaties overboord te gooien. Ik sta voor de hele geschiedenis van mijn partij. Ik sta mezelf niet toe om de slechte of minder goede dingen uit de goede te sorteren, want dat is volgens mij niet netjes. Ik probeer van het verleden en mocht dit al gebeurd zijn: van fouten te leren. Ik haal mijn ervaringen uit de grote en mooie dingen, die het Front National heeft bereikt. Een allen tegen één-partij, met een slechtere financiële situatie in vergelijking met andere partijen, die onder moeilijke omstandigheden stand heeft gehouden. Desondanks denk ik dat ik u nu kan zeggen dat wij ons nooit vergist hebben.
Omdat over volksbedriegers de waarheid uitkomt, misschien?
-----------------------------------
Och, de man raaskalt maar wat, bang als hij is van Marine Le Pen en haar invloed in Frankrijk, hij goochelt met geleerde woorden die hij over zijn kop trekt, lijk een nar de zotskap. Kijk maar: de wereld, met een Noord- en een Zuidpool, is multipolair volgens hem.
Moest hij groeipunten gezegd hebben, dan was hij beter verstaanbaar geweest. Maar dan zouden zijn toehoorders gezien hebben, dat hij ook maar een gewone mens is, en dat beeld wil hij ten allen prijze vermijden. Hij acht zichzelve, nog hoger dan Napoleon De Gucht, zijn spitsbroeder in de Loge-gedachte, ver verheven boven het gewone klootjesvolk. Alle Riberalen hebben dat zo en beetje, maar vooral bij die twee werkt het deerniswekkend.
Het Liegebeest ziet hierbij, met zijn interpretatie over het heroplevend nationalisme zit hij er al volledig naast, de eerste regel van gezond koopmansschap over het hoofd. Gezonde concurrentie met het buitenland scherpt immers de eetlust van de verbruiker!
Maar Meneer doet zich voor als ervaringsdeskundige die van alle markten thuis is. Hij is inderdaad overal geweest. Maar werd overal gewogen en te licht bevonden Zelfs in zijn vrije tijd als wijnboer in Toscane is hij gekend als minus habens die als een Messias zijn Italiaanse buren de kunst van het wijnmaken is komen brengen..
Inderdaad ziet Verhofstadt de Vlaams Nationalisten niet graag. De volledige uitleg ligt besloten in de woorden van Cruella Onkelinx, die het ooit bestond te verklaren dat avec Guy, cest génial Want na Guy was het hard knokken om nog te kunnen graaien in de Vlaming zijn portefeuille. Met Guy was dat geen enkel probleem : nog voor zij waren uitgesproken, hadden zij al de jaarlijkse 500 miljoen voor hun Franstalig Onderwijs in de pocket! En waren daar niet de vervloekte Flaminganten geweest, de Guy zat nog altijd in het zadel en in de Belgische vleespotten!
Eenzelfde gevaar ziet hij nu voor hem en de vrienden in andere landen : ook daar zijn de nationalisten mondig geworden, en laten zij zomaar de Eurocraten niet meer begaan. Zeer tot afgrijzen van de heersende klasse van de EUSSR
Neen, Liegebeest : Uw lied is uit! Alleen bij Uw Waalse vrienden bent U, als gelegenheids-Vlaming, nog welkom. Omwille van het venijn dat U spuwt op Uw eigen mensen!
U hebt een prachtige gelegenheid om te zwijgen laten voorbijgaanç
--------------------------------------
Oud-premier en huidig liberaal fractieleider in het Europees parlement, Guy Verhofstadt, heeft vandaag in het programma 'l'Indiscret' (RTBF) zijn standpunt over nationalisme uiteengezet. Over de Belgische politieke toestand was hij terughoudend, maar wilde wel kwijt dat "hij moeilijk zag hoe men kan onderhandelen met partijen die het einde van België voorstaat". Hij benadrukte dat het om een eigen mening ging.
Overal in Europa nationalisme Verhofstadt wees erop dat het nationalisme geen Belgisch fenomeen is maar overal in Europa terug te vinden is. Door de crisis heeft men de neiging zich op zichzelf terug te plooien, maar dat is niet heel intelligent, meent de Open Vld'er.
Multipolaire wereld Volgens hem moet het antwoord op groeilanden zoals China of India van Europa komen. Zelfs de grootste EU-lidstaten zullen geen rol van betekenis meer spelen in deze multipolaire wereld in wording, voegde hij er nog aan toe.
Op de vraag over een mogelijke terugkeer naar de Belgische politieke scène zoals drie jaar geleden, antwoordde hij dat "hij steeds bereid is om dat te doen, maar dat is vandaag niet aan de orde". (belga/lb)
Of Leraren Kerkelijk Recht allemaal recht en kerkelijk zijn? Ik weet het niet, maar ken er in ieder geval minstens ene die noch het ene noch het andere is.Hij is alleen typisch Tjeef-ten-voeten-uit. Hij houdt van iets, en toch weer niet. Hij minacht iets, en toch weer niet. Of niet helemaal. Hij houdt van België, maar is geen belgicist. De Vlaamse kunst is wel Vlaams, maar eigenlijk is ze Belgisch.
En natuurlijk bestaat er Belgische kunst : in Afrika. Kijk maar naar het museum van de afgehakte handen in Tervuren! Kijk maar naar de zwarte sloppenwijken in Brussel : allemaal gevolgen van de Belgischebezitsdrang naar rubber,nar diamant en naar goud uit Donker Afrika.
Torfs is een korf vol zaagsel en ander ongemak. Die man moet dringend bevorderd worden. Voor iets lager dan Paus wil hij niet gaan. Alhoewel. Wouter Beke opvolgen als Partijvoorzitter, dat zint hem wel. Eenmaal Beke Premier zal geworden zijn, dan zal hij zijn kans grijpen. Want die zal rap verbrand zijn : te lang en te dicht bij De Wever gestaan. Mits een beetje gevlei bij de Koning Torfs gaat voor Premier van België. Wie het kleine niet begeert, is jet grote niet werd!
Vandaar zijn preek hieronder. Kom nader, en geniet mee.
----------------------------------
Nauurlijk bestaat er een Belgische cultuur
07/03/11, 10u47
CD&V-politicus Rik Torfs deelt niet alle stellingen die Erwin Mortier in zijn opmerkelijke opiniestuk Land zonder cultuur formuleerde. 'Maar de essentie van zijn betoog is juist. Juist omdat er een federaal cultureel niveau bestaat, is het goed om het te erkennen', aldus de professor kerkelijk recht.
Onze relatie met Afrika, met Congo, Rwanda of Burundi is Belgisch. Je kan ze niet splitsen. Een geheugen dat volledig Vlaams of Franstalig wordt, is erger dan vergetelheid
Bestaat er een Belgische cultuur? Natuurlijk. Ook wanneer ze door de verkozenen des volks formeel wordt afgeschaft. Zelfs als België alleen maar een historische vergissing zou zijn geweest. Ook dan bestaat ze. Al was het maar omdat vergissingen doorgaans tot krachtiger culturele verwezenlijkingen leiden dan de rustige vastheid van het eigen gelijk. Vlamingen kunnen aan België niet ontsnappen. Er is geen buitenland waar Vlaams-nationalisten meer over spreken dan over België, het land dat nooit had mogen bestaan en ook vandaag nog weerstand biedt tegen zijn eigen verdwijning. We kunnen België onsympathiek vinden, lelijk, verdrukkend, we kunnen zinnen op wraak tegenover de heersers van vroeger. Maar wat België is geweest in zijn streven, falen en weerbarstigheid zal ons nog vele decennia achtervolgen. Hoe hard wij ook willen vergeten. Wie hardnekkig vergeten wil, erkent trouwens zijn onvermogen om dat daadwerkelijk te doen.
Er is een Vlaamse cultuur, en die verdient alle steun. Lof ook. Zij was het startpunt, de wegwijzer, de hoeksteen van het gefederaliseerde België. Ik hou van de Vlaamse cultuur, al mag ze voor mijn part wat Nederlandser worden, Surinaamser ook, waarbij ik terloops hulde breng aan Hans Faverey, één van onze allergrootste dichters. Onze cultuur is Vlaams, terecht, maar ze is niet alleen maar Vlaams. Ze is ook Belgisch. Opgepast, ik ben geen Belgicist. Was ik het wel, ik zou in deze tijden van Vlaams eenheidsdenken terugdeinzen om het openlijk te zeggen. Maar ik ben het niet, met veel overtuiging overigens, want ook een Belgicist is wat ik onder geen beding wens te zijn: een nationalist.
Dat er een Belgische cultuur is, heeft niets te maken met een wens of een droom, vloeit niet voort uit een ideologische stellingname, maar uit een vaststelling. Overigens kan de notie cultuur niet worden beperkt, zoals vaak impliciet gebeurt, tot wat zacht is en lieflijk. Mooie muziek. Fijne schilderijen. Aardige toneelstukken. Het genot van samen liederen te zingen. Dat kan er bijhoren, maar is niet de essentie. Cultuur is geen ornament, ze is onontkoombaar. Ze valt minder te vermijden dan de politiek die haar reguleert. De wijze waarop een politicus zijn visie op cultuur ontwikkelt en verwoordt, is tegelijk een uiting van de cultuur die hij heeft of ontbeert.
Niet alle stellingen die Erwin Mortier in zijn heerlijk woeste Land zonder cultuur formuleert, deel ik. Maar de essentie van zijn betoog is juist. Er bestaat een federaal cultureel niveau, of dat nu politiek wordt erkend of niet. Maar juist omdat het bestaat, is het goed om het te erkennen. Onze relatie met Afrika, met Congo, Rwanda of Burundi is Belgisch. Je kan ze niet splitsen. Een geheugen dat volledig Vlaams of Franstalig wordt, is erger dan vergetelheid. Wat is de geschiedenis van mijn eigen Leuvense universiteit wanneer helemaal abstractie wordt gemaakt van de Belgische context waarin zij groeide, leed en streed? Hoe kunnen we spreken over strips in België wanneer we Willy Vandersteen en Bob De Moor losmaken van Hergé? Hoe zou Parijs de briljante schrijver André Baillon hebben onthaald als hij nooit eigenaar was geweest van een kippenkwekerij in Westmalle?
Vrees voor de werkelijkheid We kunnen ons noodlot niet ontlopen. De Vlaamse cultuur bestaat, en ook de Belgische. De Vlaamse cultuur is gekleurd door de Belgische, de Belgische zou zonder Vlaanderen anders, armer, amechtiger zijn geweest. Vlamingen voelen te vaak de pijn van hun verdrukking, zien onvoldoende hoe krachtig zij tot de Belgische cultuur hebben bijgedragen.
Wat kunnen we in het hervormde België nog samen doen? Dat vragen politici zich af. Onmiddellijk wordt dan over defensie gesproken. Alsof Vlamingen en Franstaligen zich vooral verbonden weten door machinegeweren en bazooka's. Terwijl er ook een cultureel erfgoed is dat we met elkaar delen, en dat niet ophoudt te bestaan wanneer het confederale België verwezenlijkt zal zijn.
Een federaal cultureel niveau staat niet haaks op het confederalisme. Het heeft niets te maken met heimwee naar la Belgique à papa, dat overigens zelden het voorwerp uitmaakt van briljante analyses. Waar een federaal cultureel niveau wel tegen indruist, is tegen taboes. Zoals pausen zich compromisloos tegen condooms keren, verwerpen nationalisten onder alle omstandigheden meer federale bevoegdheden, in beide gevallen uit vrees voor de werkelijkheid, uit onmacht om met de complexe menselijke natuur om te gaan. Jammer. Voor wie driftig komaf wil maken met elke vorm van Belgische cultuur, citeer ik graag uit Sotto Voce van M. Vasalis: "(...) niet het snijden doet zo'n pijn, maar het afgesneden zijn."
-----------------------------
Pssst
Hoe een Hoogleraar Kerkelijk Recht door dezelfde deur kan als Erwin Mortier, de Artiest-met-Hoofdletter Niet in onze Naam, is weer een van die typische Tjeven-streken. Het doet mij denken aan die brave huisvrouw, die zich afvraagt de handen afdrogend aan haar voorschoot, wat die straatmadelief heet, dat zij niet heeft?! Daarbij waarschijnlijk bepaalde anatomische onderdelen op het oog hebbend, voorbij gaand aan het feit dat het verstand, de kennis, tussen de orenzit. En niet tussen de benen.
Bij beide heren voornoemd is dat eveneens een wezenlijk verschil .
En na de Onafhankelijkheid zal Vlaanderen nòg pluralistisch zijn
------------------------------------------
Onze teergeliefde LRB (Linxe Rode Broeders) van het AFF, die in de kramp geraken telkens ze het woord nationalisme ontwaren, zijn volle 8 dagen na het Zangfeest nog iet bekomen van hun ontzetting.
Eerstens : het geheel afschieten is quasi onmogelijk, niemand doet het! en tweedes (nog erger!) de TV begint er al serieuze reportages over te maken waar je de kritiek moet zoeken als een naald in een hooiberg!
Maar : ze kunnen het lonken niet laten, ze lonken naar iedere man. Heu : ze kunnen het sneren niet laten, ze sneren waar het maar kan Het zit hen in de genen : hier een leugentje, daar een onwaarheidje : los uit de pols, bijna onachtbaar, zelfs als ze zich daarbij in de eigen voet schieten.
Ik leg uit : ze weten niet, of liever ze ontkennen, dat De Vlaamse Leeuw het volkslied is van de gehele Vlaamse Gemeenschap, waar zelfs zij ook bij behoren. Waarschijnlijk tot hun grootste afgrijzen! Een beetje de reflexief van hier en daar een hardleers Gemeentebestuur, dat de eis van de Hogere Overheid tot bevlagging op 11 juli nog altijd interpreteert als de verplichting om alleen de Belse Driekleur uit te hangen. Basis-nationalisme (Vlaams) is slecht, opgelegd nationalisme (Belgisch) is zaligmakend!
Komaan meisjes en jongens van het AFF : herken eindelijk de tekenen des tijds! De Belgiek leeft niet meer in de geesten : de brede massa wil iets nieuws. Jullie snuggerste voormannen hebben al geruime tijd, jaren zelfs, Het Licht gezien. Zie Gravensteengroep. Ze verkondigen aan al wie het horen wil, dat de Linx-gedraaiden evengoed Vlaams Nationalist kunnen zijn als de meest rabiate Rechts-gedraaiden. Ze gaan er zelfs van uit, dat de Vlaamse leefgemeenschap na de Zelfstandigheid evengoed pluralistisch zal zijn als nu. Alleen het verzet tegen de Francofone Overheersing zal dan niet meer nodig zijn Een heerlijke gedachte om aan te wennen!
Maar niemand is verplicht het gezond verstand te volgen. Dan moet Vlaanderen maar meer hoop stellen op de nieuwkomers : die zijn er nu toch. De perseveranten kunnen nog altijd uitwijken. Naar Cuba, of naar Noord Korea, de laatste Rode Paradijzen. Of naar China. Maar verdorie daar is de Overheid overal niet mals voor dwarsliggers .
Over die nieuwkomers : de term allochfonen die ik vandaag vond inde Fransdolle Pers opent perspectieven! Pas op! Niet allochtoon, maar allochfoon : anders sprekenden! Gedaan met in dit land alles communautair te maken, Frans of Vlaams. We zijn de jure en de facto meertalig geworden. Nu nog van de paritaire democratie, die nog min noch meer de democratie is die sedert 1830 naar de hand van de Francofone pretentie werd gezet, afgeraken! Deze zien vervangen worden door een echte democratie, voortkomend uit de stemhokjes van over het gehele land. En, meisjes en jongens van het AFF : dan moet er helemaal NIX meer gesplitst worden, noch BHV noch het land. Dan worden zelfs beide nationalistische gevoelens, de goede (Beglische) en de slechte (Vlaamse) herleid tot één enkel vaderlands goed gevoel. Ironie van het Noodlot?
Deze laatste alinea is geschreven onder invloed van mijn Italiaanse buren, die verenigd in hun verscheidenheid, bijna in het gelid springen als het Italiaans Volkslied in het openbaar weerklinkt. En is er één land ter wereld die meer getormenteerd uit de laatste wereldbrand is gekomen?
Een paar jaartjes buiten de landsgrenzen leven, voelt aan lijk een kettingroker die na een leven van verslaving, nu al jaren rookvrij ademt. Het is met jullie hetzelfde als waarvoor op een pakje sigaretten gewaarschuwd wordt : België kan de gezondheid schaden.
Voorbije donderdag keken 730 000 mensen naar de Koppen-reportage over het Khadaffi-regime, de Vlaams-nationalisten en het vrouwenwielrennen. Dat is iets meer kijkers dan voor De Laatste Show diezelfde dag, maar geen topper als Man bijt hond (1 100 000 kijkers), Thuis of Het Journaal (elk 1 000 000 kijkers). Anders dan gewoonlijk is men in het Vlaams-nationalistisch kamp tevreden over de VRT-uitzending.
De reportage was opgehangen aan drie figuren: Michael Discart (24 j., voorzitter van de Vlaamse Volksbeweging Hageland), Nele Van den Broeck (21 j., praeses van het NSV-Mechelen) en Gorik Couttenye (de ster van de avond omwille van de vlotheid waarmee deze jonge VNJer de platitudes aan elkaar reeg). Alle drie waren ze op weg naar het Vlaams Nationaal Zangfeest vorige zondag in Antwerpen. Het werd een boeiend, respectvol portret, schreef de Vlaamse Volksbeweging (VVB) achteraf. Als t goed is, zeggen we t ook, blikte de NSV tevreden terug. Ledy Broeckx is trots op de mondige VNJers, postte de voormalige VNJ-verbondsleidster op haar Facebook-pagina. Vooraf was er veel argwaan. Zou de VRT de beelden niet manipuleren en de uitspraken verknippen? Niet dus. Als er al gemanipuleerd werd, is het langs de kant van de Vlaams-nationalisten.
De VRT nam voor deze reportage al enige tijd geleden contact op met Michael Discart (overigens geen gewone VVBer, met 4 700 Facebook-vrienden springt hij boven anderen uit). Discart maakte onmiddellijk bekend dat hij gevraagd was mee te werken aan een Koppen-reportage. Wat later volgden via Facebook extra oproepen om met de bus die Discart had ingehuurd naar het Vlaams Nationaal Zangfeest in Antwerpen te reizen. Het mocht toch niet gebeuren dat de VRT een slechts halfvolle bus zou filmen. Vandaar herhaalde oproepen om in te schrijven voor de busreis met Michael Discart en de VRT-filmploeg. Vandaar dat je in de Koppen-reportage NSV'ster Nele Van den Broeck uit Asse, studerend in Mechelen, op een bus ziet die vertrekt in het Hageland. (Foto: Michael Discart komt bij Nele Van den Broeck het geld voor de busreis ophalen.)
Dat doet natuurlijk niets af van het feit dat voorbije zondag 4 700 Vlaams-nationalisten uit volle borst De Vlaamse Leeuw en meer van dat zongen. Iemand had het er moeilijk mee dat de voice over in de Koppen-reportage sprak over hun volkslied (het volkslied van de Vlaams-nationalisten, nvdr.). Die reporter is toch ook een Vlaming. Volgens hem had de VRT moeten spreken over ons volkslied. Bij de redactie van AFF/Verzet ligt De Internationale nauwer aan het hart dan "ons volkslied". Vlaams-nationalisten vinden het daarentegen vanzelfsprekend dat De Vlaamse Leeuw dé hymne is van álle Vlamingen. Weer een totalitair trekje dat naar boven komt.
En nog dit. Naar aanleiding van de vakbondsacties tegen het Interprofessioneel akkoord (IPA) vorige vrijdag plant men vanuit Vlaams-nationalistische hoek een blokkade van het ABVV-gebouw in Antwerpen. Aanstaande vrijdagnamiddag. En wie vinden we onder de aangekondigde deelnemers, naast onder andere de VB-personeelsleden Barbara Bonte en Hans Verreyt? Michael Discart.
-----------------------------
Psssst
Naarmate men dichter bij de politiek stat Laat het mij zo stellen : wie bij de hond slaapt, krijgt zijn vlooien.
Ik kan niet verbergen, dat mijn ongeduld op is geraakt, vooral nu ik zie dat de twee partners in crime, de Tjeven en de Niveanen, begonnen zijn aan hun laatste ronde afvallingskoers. Wel deadline, geen deadline : de enen willen de zombie België nog langer recht houden met schijn-regeringen, de anderen willen verwezenlijkt zien waarvoor ze beiden tesamen in zee waren gegaan. Het wordt dus noppes!
Met als gevolg : de Tjeven openlijk verdeeld in vakbonds-gerouwen kiezen voor België en de schijn-solidariteit, en radicaal Vlaamsvoelenden, die samen met al wat Vlaams voelt in andere partijen, kiezen in het stemhokje voor de change. Uitslag : tot 80% heeft gekozen voor Vlaanderen en v oor de welvaart.
De avond van verkiezingszondag wordt overal door het Volk als in een roes na de Bevrijding, de Onafhankelijkheid uitgeroepen, zodat het Parlement verplicht is te volgen. Wat de Francofonen doen, is hun zaak, en als Bruxelles een paar maanden later tot het besef komt dat het beter af is bij ons, zien we dan wel.
Kijk, die twee gevoelens : het einde van België is nu wel zeer nabij, en ziet eens hoe vaderlandslievend die Italianen kunnen zijn, zijn er schuldig aan dat ik vandaag in een licht delirium tremens ben geraakt. Zodanig dat er wartaal uit mijn klavier is gesprongen. Over allochfonen, en zo, die ineens zouden zorgen dat er geen communautaire wafelijzers meer zouden bestaan.
Als straks de koppijn een beetje over zal zijn, hoort U opnieuw van mij .
In artiesten-milieus hebben arrangementen een totaal andere betekenis dan in politieke milieus. Politikers die artistiek willen doen, maar ook artiesten die aan politiek willen doen, vooral als het Linxe Limburgers zijn, denken dat zij zich alles mogen permitteren. Wetten? Dat is toch iets veur et klootjesvolk!
Tot er ergens een kink in de kabel komt, omdat men weer eens te gulzig is geweest Een oude Linxe ziekte, waar er maar niet van a geraakt wordt. Het is voor iedere Socialist lijk de erfzonde der katholieken : ze hebben er persoonlijk geen schuld aan, maar zijn zo geboren!
En dan begint iedere keer weer het spartelen als een vis op het droge .
Hieronder vindt U een fantastische Linxe argumentaie, gebracht door iemand die absoluut geen argumenten heeft, tenzij de klassiek-linxe : onwaarheden (de wet niet volgen en daarvoor teruggefloten worden is een spelletje), slinxe voorstellen doen (laten we dat samen oplossen), leugens verkopen (zowel de NVA als vooral het Vlaams Belang erbij betrekken), eigen fouten en vuile zaakjes verzwijgen : Hasselt is goed bestuurd!
Denk aan Lanotte het Grote Verstand dat de wereld ons benijdt : verantwoordelijk voor de uitverkoop van de energie-sector aan Paijs en nu klagen dat er met die Parijzenaars geen land te bezeilen valt! Wij betalen ons blauw voor de e,ergie, en Parijs krijgt de miljardenwinst bijna niet door de keel geramd. Ben benieuwd wat de Paarsen als Judas-geld werd toegestopt! En waarom zij zo gehaast zijn om in de groene energie overal haantje-de-voorste te zijn
Misschien dat er binnenkort ook eens een Wikileaks opduikt daarover? Of moeten we wachten op Marine Le Pen, als Présidente van Frankrijk? Zo dat er, over de grenzen heen, eens een boekje kan open gedaan worden over de As Brussel-Parijs .
Dat alles in Hasselt is niet de koekjesdief in Mamas koekjestrommel die op zijn vingers krijgt, maar met toegeknepen ogen verder scharrelt, neen, het is de koekjesdief die heel de keuken leegjat en daarbij jankt als een geslagen Limburgse hond in deurmat-formaat. U weet wel, een beest waar de voorpoten in Hasselt staan, en de achterpoten in Luik. Dat stelen is immers niet voor zichzelf : het is voor de simpele festival-ganger, die nu elders in de kou moet staan. Dat de SP of de clan Claes er beter van werd, dat was toch mooi meegenomen! Ja, die Hilde!
n Claes-appeltje die niet ver van de boom valt Pa is ook zo, in t klein, begonnen, tot het over miljoenen ging bij Agusta en bij Dassault. En hij zijn vingvers verbrandde .
Zie de afbeelding bovenaan : De Schreeuw!
---------------------------------------
Claes, burgemeester van Hasselt, is niet te spreken over de annulatie van de verkoop van de Pukkelpopwei. "N-VA speelt een plat politiek spel", klinkt het.
Claes is vooral ontstemd over het feit dat ze het nieuws uit de krant moest vernemen. "Vrijdagnamiddag hebben we een volledige verdedigingsnota opgestuurd maar men heeft hier duidelijk niet op gewacht om de beslissing al door te drukken. We hebben zelf expliciet gevraagd om eventuele juridische problemen met ons door te spreken, zodat we die constructief van de baan konden ruimen", vertelt de sp.a-politica.
Volgens haar heeft Bourgeois de beslissing alleen willen nemen. Claes spreekt dan ook over een politiek spel. "Dat N-VA en Vlaams Belang nu maar kleur bekennen. Dat ze nu maar zeggen dat ze tegen de verkoop zijn, dat ze tegen Pukkelpop zijn, dat ze tegen het behoud van deze groene zone zijn en dat ze tegen de duizenden mensen zijn die de jaarlijkse festivals bezoeken of er als vrijwilliger werken."
De burgemeester gaat met advocaten overleggen om de verkoop toch te laten doorgaan. "En als het niet lukt, mogen de Hasselaren en alle andere Pukkelpopgangers de N-VA en Vlaams Belang bedanken dat hun festival er niet meer is", besluit Claes. Ze vergeet wel te vermelden dat het al dan niet verkopen van de wei aan de stad in principe losstaat van het festival.
Aankoopoptie
Ook Group Machiels, die de aankoopoptie van de weide aan de stad Hasselt afstond, begrijpt de heisa niet. Ook zij spreken over een politiek spel. "Dat ze het maar onder elkaar uitvechten. Wij hebben gedaan wat we moesten doen en wachten nu even af", klinkt het.
Neen, dat zinnetje heb ik nog nergens zien staan in de Francofone pers, want moest dat het geval zijn, ik zou hier in triomf hele bladzijden overnemen, zodat U niet mijn gebrekkig Frans moet verteren.
Nu er uit eerder onverwachte hoek zelfs verder gekeken wordt dan de dag dat Vlaanderen weer verder moet, daags na de viering voor de Zelfstandigheid, geeft het pas om het politiek landschap even verder te bekijken.
Het zal wel niet de hemel op aarde worden, daarin heeft J.P. Rondas gelijk. Maar dat zien we wel, als ons hoofd daarvan zal zeer doen. Wat belangrijker is, is de ruïnes opruimen van 180 jaar vreemde bezetting en collaboratie. De schulden van het verleden wegwerken : werd er daar al aan gedacht?
Daarom zou het getuigen van enig doorzicht, nu de scheiding onvermijdelijk is geworden, dat men bewarende maatregelen begint te nemen. Bekend geven, bijvoorbeeld, dat wij Vlamingen, geen schulden meer erkennen van onze gewezen partners-bezetters. Iets in de zin, zoals bij elke vechtscheiding in de dagbladen bekend gemaakt wordt : vanaf dag X wordt er door partij A geen verantwoordelijkheid meer genomen voor partij B
De Internationale Geldschieters, de Grootbanken .zitten die niet te wachten op iets in die zin?
Dat zou dan de chroniosche volgorrde der dingen dienen te zijn : de verantwoordelijkheid voor verdere Belgische dérapagee weigeren, daarna de Akte van Verzaking door het Vlaams Parlement jagen (gesteld dat de V-partijen de absolute meerderheid halen), Brussel te koop stellen aan de miest-biedende en dan kijken wat er uit de bus komt.Een beetje zoals Assil Sarbon (Achiel VanAcker) en zijn stelregel, die, als Vlaming, poneerde in de Kamer in Brussel ; Jagis, puis je réfléchis
Europa, zegt U?
Noem mij één land in Europa dat welvarender is, en tezelfdertijd baas in eigen land, dan Zwitserland? En is dat land lid van de EU?
Wij kunnen er bij ons zelfs een laatste nieuw bijgekomen fiscaal paradijs van maken!
In een interview met Knack zegt oud-radiomaker Jean-Pierre Rondas, die lid is van de kernredactie van Doorbraak en van de progressieve Vlaamsgezinde Gravensteengroep, dat hij nieuwe verkiezingen wenst. Voor het volledige interview moet u wel terecht bij Knack zelf.
"Ik denk dat er verkiezingen komen, en ik wens ze ook", zegt oud-Klara-producer Jean-Pierre Rondas in een interview met Knack in het kader van de serie Gesprekken over België.
"Omdat de Franstaligen het blijkbaar nog altijd niet geloven. Zij beseffen nog altijd niet dat de grondstroom in Vlaanderen veranderingen wil. Zij denken nog altijd dat zij de Vlamingen zullen kunnen veranderen. Dat zij de CD&V zullen kunnen losweken van de N-VA. Ook in Vlaanderen zullen nieuwe verkiezingen consequenties hebben. Zo zal de SP.A ook dringend moeten beseffen dat haar vertegenwoordigers verantwoording verschuldigd zijn aan hun kiezers. Dat het draagvlak voor hun kernpunt, de sociale zekerheid, aan het verdampen is."
Zou de SP.A bij de volgende verkiezingen niet verrassend goed kunnen scoren? Misschien stellen veel kiezers de compromisbereidheid van die partij zeer op prijs.
Rondas: Dat zou kunnen. Misschien zal Groen! daar ook zijn voordeel mee doen. Er is duidelijk een tweedeling op komst in Vlaanderen. Tussen het soort mensen dat gaat betogen voor het status quo, en anderzijds de mensen die verandering willen. Ik weet niet hoe groot die twee groepen momenteel zijn, maar het politiek correcte deel dat kiest voor het Belgische staatsverband, is zeker nog aanwezig. En misschien groter dan u denkt.
Gaat u akkoord met het heersende cliché dat wil dat Vlaanderen rechts is en Wallonië links?
Rondas: Nee, dat is veel te gemakkelijk. Het is ook niet zo dat nationalisten per definitie rechts zijn. In Catalonië zijn ze bijvoorbeeld links. Bij ons is dat nationalisme om een aantal historische redenen eerder de rechtse kant opgegaan, maar er bestaan evengoed linkse flaminganten, bijvoorbeeld in de Gravensteengroep. De strijd voor Vlaamse autonomie is op termijn zelfs de redding van links in Vlaanderen. Vandaag hebben de SP.A en Groen! samen nog ternauwernood twintig procent van de stemmen. Dat is veel te weinig. Ik denk dat we in een autonoom Vlaanderen een andere situatie zouden kunnen krijgen. De politieke kaarten zullen veel helderder kunnen worden verdeeld.
Mensen hoeven dan niet meer op de N-VA te stemmen om communautaire redenen en kunnen weer op basis van ideologie kiezen, bedoelt u dat?
Rondas: Precies. U merkt het: ik geloof helemaal niet dat we in een autonoom Vlaanderen een homogene situatie zullen kennen waarbij we het allemaal met elkaar eens zijn. Integendeel. In een autonoom Vlaanderen zullen we mekaar pas echt politiek kunnen bestrijden.
Nu volgt een schoolvoorbeeld voor de macht van uitdrukkingen als met spek schieten.
Verstand op nul, blik op oneindig? Dan bent U een goede ervaren KNACK-lezer !Denk gewoon aan een visser langs de boorden van het kanaal : hij schiet het klompje spek dat op de vishaak gespiest zit, met een machtige zwaai in het water.Bedoeling : niet de vissen voeren met stukjes spek, maar de vissen aan zijn haak krijgen. Want thuis staat de braadpan al klaar op het vuur .
Veel leesgenot op de schoot van de schrijver-baas van Knack, die daarmee zijn dagelijks brood (+beleg) moet verdienen. U weet toch ook, dat als er sprookjes voorgelezen worden op Opas schoot, de bedtijd wenkt?
t Is de schuld van N-VA-voorzitter Bart De Wever. Hij schreef in De Standaard dat sommige kunstenaars met hun klaagzangen tegen hem en zijn partij aantonen hoezeer ze het gevecht tegen hun eigen kleinburgerlijkheid hebben verloren. Dat had De Wever niet moeten doen. Want elke zelfbenoemde intellectueel voelt zich nu geroepen om hem in eindeloze denkstukken van antwoord te dienen.
Alles begon met de Niet in onze naam-avond in de Koninklijke Vlaamse Schouwburg in Brussel, waar kunstenaars zich om ter pittigst kwamen uitspreken tegen de splitsing van België al is die splitsing niet aan de orde. Het werd daar in de KVS een vrolijke avond die deed denken aan het vers van Heinrich Heine voor de politieke dichter:
Zijn vrijheidslied zingt de lakei / Graag in de slijtersnering;/ Het geeft de dranken extra pit / En t helpt de spijsvertering.
Ook Europees Commissaris Karel De Gucht trad in het krijt met een doorwrocht essay in De Standaard waarin hij het Vlaams-nationalisme kraakte en tegelijk de door De Wever belaagde intellectuelen in bescherming nam.
Nee, schrijft De Gucht reflecterend op een tekst van de liberale aartsvader John Stuart Mill, voor het afboorden van de democratie op basis van nationale identiteit zal je bij liberalen niet snel steun vinden. Toen niet, nu niet, en terecht.
Klopt, bij de liberalen is daarvoor niet snel steun te vinden. Maar soms wel. Zoals die keer dat het stemrecht voor niet-Europeanen moest worden afgeblokt.
De Gucht vergeet overigens andere liberale denkers, zoals Guy Verhofstadt, voor wie het nationalisme geen duistere of irrationele kracht is. Sterker nog: wanneer gekoppeld aan de beginselen van de liberale democratie levert dat nationalisme, volgens Verhofstadt, zelfs een bevrijdende energie.
Heel handig gebruikt De Gucht de geschriften van Edmund Burke, de 18e-eeuwse conservatieve maître à penser van De Wever, om het nationalisme te bestrijden. Maar hij maakt daarvoor wel een omweg langs diens biograaf, de Ierse diplomaat-journalist-politicus Conor Cruise OBrien die als een anti-nationalist uit de schors kwam en moedig de strijd aanbond tegen de gewapende IRA wat in het Ierland van die tijd erg kwalijke gevolgen kon hebben.
Maar De Gucht citeert wat selectief. Conor Cruise OBrien had het vooral gemunt op het mengsel van religie en nationalisme dat in Ierland en vooral Noord-Ierland voor dood en verderf zorgde. Over het Poolse nationalisme schreef Conor Cruise OBrien dan weer dat het, door het aanreiken van een basis voor consensus, tot democratische stabiliteit zou leiden.
Toch besluit De Gucht: Vanuit een nationalistisch politiek concept [...] kom je nooit tot het uitbouwen van een Europese politieke ruimte. Dat is een bekende stelling. Alleen zegt De Gucht nergens hoe die Europese democratie er moet uitzien.
Dat is jammer. Want steeds vaker wekt de Europese Unie de indruk een hefboom te zijn in handen, niet van haar burgers maar van een heel aparte politieke klasse en van superrijken. Het reddingsfonds voor het omvallende Griekenland werd niet in leven geroepen uit solidariteit met de Griekse bevolking, maar om de Duitse en Franse banken die al te gulzig Grieks schuldpapier insloegen en de rijke Grieken te beschutten. Dat is geen vaststelling van een kleinlinkse agitprop maar van Karl Otto Pöhl, de gewezen voorzitter van de Bundesbank.
Constructies, opgezet door de Belgische overheid om oliemogol Total en zijn aandeelhouders zoals Albert Frère de komende vijf jaar fiscaal uit de wind te zetten, passen helemaal in de Europese politiek van de dag. Net als de handel in emissierechten en het afschermen van de Londense City dat een heus offshoregebied is geworden, met kanalen naar belastingparadijzen als Bermuda en de Kaaimaneilanden. Driekwart van de hefboomfondsen die samen nagenoeg 1,2 quadriljoen dollar aan beurswaarden beheren, opereert van op die Kaaimaneilanden, belastingvrij en ongemoeid door de EU.
Intussen tast Europa steeds dieper in de buidel van zijn gewone burgers. Want zij betalen de Griekse en andere facturen, worden met de werkloosheid geconfronteerd, moeten inleveren op hun pensioenen en betalen een steeds hogere rekening voor hun gezondheidszorg. In Ierland kwam al een emigratiegolf op gang. In Spanje is de werkloosheid naar 20 procent gestegen. In Amsterdam leeft een vijfde van de bevolking op of onder de armoedegrens en Nederland is een voorbeeldige Europese leerling.
Het wordt uitkijken met dat Europa van Karel De Gucht. De Europese Unie zou allengs wel eens de sterkste motor kunnen blijken voor een forse heropleving van het nationalisme.
za 05/03/2011 - 15:32Voor de kust van het Franse Duinkerke is begonnen met de berging van de Belgische vissersboot de "Nieuwpoort 28". De boot kapseisde dinsdagnacht, de drie Nederlandse bemanningsleden blijven vermist.
Vandaag worden eerst stroppen om de Nieuwpoort 28 gelegd, waarmee de bergers het schip kunnen trekken om te kantelen. Hoe lang de operatie gaat duren, is moeilijk te voorspellen.
Eenmaal de Nieuwpoort 28 is gekanteld, kan ook gekeken worden of de bemanningsleden zich nog aan boord bevinden. Duikers konden nog niet het hele schip doorzoeken. Het schip zal daarna hoogstwaarschijnlijk naar de haven van Vlissingen worden gesleept.
Een uitgebreide zoekactie met schepen, een helikopter en duikers werd woensdag gestaakt, onder meer door de barre weersonmstandigheden. De Nieuwpoort 28 raakte dinsdagavond in de problemen en kon slechts één noodsignaal uitsturen. De oorzaak van het ongeluk blijft onbekend. De vermiste bemanningsleden zijn twee broers en hun zwager.
---------------------------------
Als de klok van Arnemuiden
Wendt het roer - we komen thuis gevaren
Rijk was de buit - maar bang en zwaar de nacht
Land in zicht en onze ogen staren
Naar de kust die lokkend op ons wacht
Als de klok van Arnemuiden
Welkom thuis voor ons zal luiden
Wordt de vreugde soms vermengd met droefenis
Als een schip op zee gebleven is
Rijke zee - waarvan de vissers dromen
Want jij geeft brood aan man en vrouw en kind""
Wrede zee jij hebt zo veel genomen
In jouw schoot rust menig trouwe vriend
Als de klok van Arnemuiden
Welkom thuis voor ons zal luiden
Wordt de vreugde soms vermengd met droefenis
Als een schip op zee gebleven
-----------------------------------
Via Google kunt U deze melodie beluisteren. De titel van het lied ingeven volstaat, en U krijgt de keuze tussen verschillende uitvoeringen op video.
Experten allerhande en zeevaart-deskundigen uit alle windstreken zullen de sporen onderzoeken. Enfin, ze zullen proberen dat te doen. Ergens moeten er toch de nodige besluiten kunnen getrokken worden, want in de kleine lettertjes van de verzekerings-polis zullen we voetangels en schietgeweren zitten. In Arnemuiden zullen vrouwen, of verloofden, vaders en moeders treuren en levenslang hun geliefden bewenen maar de zee zal blijven zwijgen.
Zelfs al geeft ze de lichamen terug, en wordt de boot opnieuw zeewaardig gemaakt en vaart ze weer onder een andere naam : het geheim van die donkere nacht en de verschrikking van de laatste minuten van boot en bemanning, zal opgetekend blijven in het boek der Eeuwigheid.
Ach! We zeggen zo gemakkelijk dat de vis op ons bord duur betaald wordt
Acht Franstaligen die hun politici verkrampt immobilisme verwijten, dat moet PETER DE ROOVER graag gelezen hebben. Dat valt tegen: 'De acht willen gewoon een volwaardig Brussels gewest en schenken dus oude wijn in nieuwe zakken.' Het zowel in De Standaard als Le Soir verschenen opiniestuk 'Pas en notre nom!' (DS 25 februari) heeft voor nogal wat ophef gezorgd. Het was ondertekend door acht vooraanstaande Franstalige opinievormers, verscheen in een Vlaamse én Franstalig-Brusselse krant en werd op de voorpagina aangekondigd onder de kop 'Franstaligen, kom uit de loopgraven'.
Daarmee was de toon gezet. Vooraanstaande Franstalige denkers verzetten zich tegen het politieke immobilisme (geen nieuws) en wijzen daarbij op de verantwoordelijkheid van hun politici (wel nieuws). Dat ze die 'verkrampt immobilisme en kortzichtigheid' verwijten, klonk als muziek in Vlaamse oren, want is dat niet wat hen aan deze zijde van de taalgrens ook wordt verweten?
De eerste reacties die ik op Facebook las bij Vlaamsgezinden klonken erg hoopvol. 'Hebben ze het eindelijk begrepen', kan de teneur worden samengevat. De vraag die na lezing van het stuk bij mij opkwam: hebben de lezers de tekst wel begrepen?
De auteurs schrijven dat hun tekst gericht is 'tegen het communautarisme van een deel van de Franstalige politiek'. Mijn aandacht was meteen gewekt. Wat denken Van Parijs en co. over de filosofische school van mensen als Alasdair MacIntyre, Michael Walzer, Charles Taylor of Amitai Etzioni? Zij zijn - samengevat - van mening dat de mens schatplichtig is in z'n denken aan de gemeenschap waarin hij leeft. Zij ontkennen niet het individuele element, maar beklemtonen het maatschappelijke kader waarbinnen onze waarden en normen gevormd worden.
Geen woord echter over die filosofische school. Vertalen blijkt ook hier weer verschralen. Onze gemeenschappen heten in het Frans 'les communautés' en de gewesten 'les régions'. Ze hebben het dus over politici die denken in termen van gemeenschappen. Hier komt de oude discussie weer boven water, die ook de huidige onderhandelingen zwaar hypothekeert. De Vlamingen koppelen Brussel via de gemeenschappen (met onder meer onderwijs en cultuur, waarvoor ook Vlaanderen in Brussel bevoegd is); de Franstaligen kiezen van oudsher voor de gewesten (met drie dus, waarbij Brussel los staat van Vlaanderen). Dus is de tekst onderhuids wel degelijk gericht tegen de klassieke Vlaamse benadering.
Van Parijs en co. willen gewoon een volwaardig Brussels gewest en schenken dus oude wijn in nieuwe zakken. Ze gaan daar erg ver in - en veel verder dan Johan Vande Lanotte in zijn pleidooi voor vier deelstaten - want willen ook onderwijs en cultuur 'regionaliseren', lees: naar Brussel overhevelen.
Wat is er nieuw aan de zakken? Zij leggen in tegenstelling tot de old school FDF'ers minder klemtoon op de taal. Logisch, want deze verstandige mensen zien dat Brussel geen dominant Franstalig gewest meer is en evolueert naar meertaligheid. Ze willen Vlaanderen uit Brussel (zoals het FDF), maar niet het Nederlands. Wat vroeger Brusselse Vlamingen waren, worden nu Nederlandstalige Brusselaars.
Het is dan ook logisch dat zij het belang van de territorialiteit beklemtonen. Ze vinden het 'terecht dat van mensen die zich duurzaam in Vlaanderen of Wallonië vestigen verwacht wordt dat ze de moed en nederigheid hebben om de officiële taal van hun gewest te leren.' Dat klinkt vernieuwend uit Franstalige hoek, want is dat niet de Vlaamse thesis?
Faciliteiten zijn stommiteiten
Van Parijs en co. beseffen natuurlijk ook de contradictie tussen de pleidooien voor gewesten (met afgebakend grondgebied) en rechten voor Franstaligen in Vlaanderen (gebonden aan de personen). Vandaar dat Van Parijs - ook al eerder - de oude slogan van de Vlaamse Beweging in de mond neemt: faciliteiten zijn stommiteiten.
Maar echt rechtlijnig is het verhaal toch niet. In De zevende dag gaf Van Parijs op mijn aandringen toe dat een aantal of zelfs alle zes faciliteitengemeenten best worden aangehecht bij Brussel, om pas daarna de territorialiteit echt te laten spelen. Zijn argument botst met de rest van de boodschap: hij telt het aantal Franstaligen in die gemeenten en gaat dan zo weer de toer van de talentelling op. Desgevraagd blijkt de nieuwe zak toch deels gerecupereerd materiaal gemaakt te zijn en zit er een stevig imperialistisch angeltje aan het 'frisse' voorstel.
Vlaamse gemeenten waar Franstaligen zich wel hebben aangepast - zoals Van Parijs en co. vragen - blijven Vlaams; waar ze dat weigeren worden ze beloond met grensaanpassingen. Weerbarstigheid wordt beloond.
Doet een beetje denken aan de kettingroker die zegt: 'Nog één pakje en dan hou ik ermee op.' We weten dat die mensen zelden bij hun goede voornemen blijven en snel weer naar het verslavende stokje grijpen. Als de 'sociologische' realiteit binnen enkele jaren in andere Vlaamse gemeenten Franstalige meerderheden oplevert, komen zij dan als volgende in aanmerking voor annexatie?
Van de indruk die is ontstaan, dat de auteurs van deze opiniebijdrage echt nieuwe paden bewandelen, blijft na grondige lezing weinig over.
Tot slot weze aangestipt dat het gelanceerde idee niet zonder gevaar is voor België. De uitbouw op basis van strikt afgebakende deelstaten, snijdt de Belgische taart keurig voor. De stukken kunnen dan des te gemakkelijker op verschillende borden gelegd worden. Het argument dat Vlaanderen zonder België Brussel verliest, wordt nog verder uitgehold. Want dit voorstel zorgt ervoor dat Vlaanderen Brussel mét België zeker kwijtspeelt.
Er zijn zeker aanhangers van Vlaamse onafhankelijkheid die in stilte hopen dat het voorstel van de acht Franstalige denkers wordt uitgevoerd.
PETER DE ROOVER Politiek secretaris Vlaamse Volksbeweging. Wat? Een Franstalige die zegt het territorialiteitsprincipe te respecteren, maar tegelijk voor een talentelling pleit, heeft zelden zuivere bedoelingen. Waarom? Het impliceert dat wie zich niet aanpast, beloond wordt
Mijn goede hoog vereerde vriend Marc Van Fraethem heeft op zijn blog mijn ogen geopend. Er was altijd al een vreemd voorgevoel in mij van imitatie West Vlaming telkens ik die Rennbo hoorde of las. West Vlaming zijn op zich is al moeilijk om mee te leren leven leven, maar ersatz zij, dat is pas een scheldwoord. Het zullen hem de 25 jaren zijn, dat hij voor Roularta gewerkt heeft, die hem dat aureool geven. En met bij de Schandaard te zijn terecht gekomen, is dat er niet op verbeterd! Hij ware beter in 1968 bij de Zwartjes gebleven : daar tenminste kon hij zijn licht laten schijnen in de zwartste duisternis.
Hoe ik dat alles weet? Door eindelijk de moeite te doen, ingevolge vriend Van Fraethem, te gaan spieken bij Wikipedia .
Maar eigenlijk had ik noch Wikipedia, noch Van Fraethem nodig, om de achtergrond van Rennebo te kunnen schetsen.
Wel : diens afkomst zit hem in de naam zelf. Rennen (of rinnen, rennen, lopend, vloeibaar zijn) en bô. Om dat tweede woordje te begrijpen moet men echter wel van Hart-West Vlaanderen zijn! La Flandre Profonde, lijk ze zeggen. Al zijn zij van het Houtland even authentiek, zulle!
Vooral die bô is typisch Oud West Vlaams, en staat voor de beer in de aalputten der stadsmensen, die opgeslagen werd in een grote enorme gemetste ondergrondse ruimte, ergens ver te lande, om pas te worden aangewend op de velden als de geschikte mesttijd was aangebroken. Plattelandsbewoners losten dat probleem elk voor zichzelf op. Maar in de steden ontstond er een levendige handel, want het was toen, net als nu, voor de boer ging alleen de zon voor nix op. Ook de voerlui moesten leven! Dat de stedelingen op de markt dan in de zomer en in de rest van het jaar de boerinnen hun boter uitvochten, is een ander verhaal, waar het ene nix met het andere te zien heeft. Zelfs in Londen werd er gevochten om die boter en het was spreekwoordelijk, dat de melk van gisteren reeds de volgende morgen als boter kon verschijnen op de Britse ontbijttafels. Historici beweren zelfs dat onze weiden als wiegende zeeën maar al te dikwijls als de meest begeerde oorlogsbuit van vreemde overheersers golden. Over de bemesting en de handel en verwerking van de bô werden er dan, begrijpelijkerwijze, geen vragen meer gesteld. En de boer, hij ploegde voort!
Er is dus sedert 1830 niet veel veranderd! Al gaat de afgeroomde rijkdom nu niet meer naar het Perfide Albion, maar naar het nog perfidere WalloBrux.
De achtergrond van beide woorden illustreert perfect wat ik bedoel met de naam Rennebô: een goot vol drek.
Ik heb het hier al dikwijls gezegd, hé! Met West Vlaams in de mond, komt men de wereld rond .
Ik ben er zeker van, dat deze korte cursus West Vlaams zal bijdragen aan Uw bewondering voor deze vlijtige jongen, die Van Fraethem beschrijft als een Vlaamse Gaai, wat een belediging is voor deze vogelsoort. Maar allez .de bedoeling is goed en de boodschap is aangekomen.
04-03-2011 - Marc Vanfraechem - victacausa Iskander
Marc Reynebeau moet ieders bewondering afdwingen: elke dag wel staat er in de kwaliteitskrant een kolommetje van hem, of een volle pagina, soms twee. Een sterveling vraagt zich af waar die man zijn inspiratie blijft halen. Natuurlijk: zoals elke vogel zingt ook hij zoals hij gebekt is, maar het aantal variaties dat hij weet te verzinnen op enkele luttele deuntjes verbaast gewoon. Zijn meest bekende liedje is misschien wel dat van de Identiteit. En onvermijdelijk overkomt het hem wel eens, het gebeurt niet vaak maar het gebeurt, dat zijn gezang wat schor gaat klinken. Een enkele keer is er zelfs een valse noot. Luisteren we even naar de laatste suskewiet van hem:
Het mag politiek dan wel een centraal thema zijn geworden, het blijft tobben over wat 'identiteit' nu precies betekent. En helaas, de zelfverklaarde spokenjager Kevin Absillis (DS 28 februari) zal toch wat beter zijn huiswerk moeten maken wanneer hij zich in dat debat mengt. [...] Absillis [heeft] kennelijk geen benul van de moderne discussies over identiteit en natievorming. Voorts denk ik [...] dat identiteiten vloeibaar, contingent en gelaagd zijn. Ik mag me, wat dat laatste betreft, de tevreden uitvinder van het begrip 'lasagne-identiteit' noemen.
Over vloeibaarheid, contingentie en gelaagdheid zullen we in een volgend blog Finkielkraut aan het woord laten, maar nu even gesproken over dat vaderschap. Altijd een heikele kwestie. De term 'lasagne-identiteit' is zijn kind vertelt Marc Reynebeau ons fier, maar dat is een fabeltje. Inderdaad gebruikte hij die term in 2005 in De Standaard. Maar eerder niet, zoals ik hier toen ook heb geschreven. Matthias Storme, de jurist, gebruikte dat beeld echter al in de vorige eeuw, en hij vertelt ons ook waar: ...in mijn toespraak op 11 november 1999 in Antwerpen die in 2000 gepubliceerd werd onder de titel Geworteld en gelaagd. Storme verwees toen naar de historica Anne Morelli, die in 1995, of misschien eerder al, een gelijkaardig beeld had gebruikt: L'identité pourrait ressembler à une pâte feuilletée. Een zin uit Storme zijn toespraak: Zoals ik verder zal uiteenzetten sluit dit geen gelaagde identiteit uit, en met een knipoog naar het bladerdeeg van Anne Morelli mag U mij dan ook als een lasagne-nationalist beschouwen. Later diste hij diezelfde lasagne nog een paar keer op ...en toevallig ook in een Rondas-uitzending begin 2005, dus kort voor de uitvinding van Reynebeau. Natuurlijk, net zoals het warme water en het buskruit kan ook de lasagne opnieuw uitgevonden zijn, maar misschien besluiten we toch beter met een echt fabeltje:
Le Geai paré des plumes du Paon
Un paon muait: un geai prit son plumage; . . Puis après se l'accommoda; Puis parmi d'autres paons tout fier se panada, . . Croyant être un beau personnage. Quelqu'un le reconnut: il se vit bafoué, . . Berné, sifflé, moqué, joué, Et par messieurs les paons plumé d'étrange sorte; Même vers ses pareils s'étant réfugié, . . Il fut par eux mis à la porte. Il est assez de geais à deux pieds comme lui, Qui se parent souvent des dépouilles d'autrui, . . Et que l'on nomme plagiaires. Je m'en tais, et ne veux leur causer nul ennui: . . Ce ne sont pas là mes affaires.
Natuurlijk leven we in een Rechtsstaat, en natuurlijk is de Tweede Macht van het Land, de Gerechtelijke even correct als de Eerste, de Wetgevende en de derde, de Uitvoerende Macht. Al onze machten zijn even correct. Of is het eerder corrupt?
Over de Wetgevende, weten we dat ze bergen werk verzet : 6 regeringen met bijna 600 ministers die elk op hun strepen staan : met 100.000 bladzijden Moniteur Belge Belgisch Staatsblad per jaar komt men zelfs niet toe om alle wette, wetjesn decreten, decreetjes, verordeningen en dies meer, zoals dat heet, den volke kond te doen. Aan allen die zijn en zullen wezen : onze groet!
Over de Uitvoerende Macht zien we vooral weer eens, het zou moeten lukken, PS-creaturen die het mooie weer maken, die, tuk op de eigen promotie, de wereld rondhossen met valiezen van Delvaux, waarover Madame Béatrice Scocche van Le Soir zedig zwijgt. We zien Korpsoversten (Gent-Antwerpen) bij nacht en vooral bij drank van de weg af geraken. Maar Oom Agent wordt op straat neergekogeld door het welig tierend gangsterdom.
En dan de Rechterlijke Macht. Tot levenslang veroordeeld worden omdat men er het profiel voor heeft monstermisdrijven die maar voorkomen als ze verjaard zijn rechters die politieke vonnissen vellen (2004 Gent), enz, om nog maar te zwijgen van de processies gevangenen die het voor bekeken houden.
Het zal U maar overkomen, als bekend Vlaams Nationalist, of erger, als Voorposter bekend te staan, en als slachtoffer voor de Belse Just-is-Just te staan om Uw recht te krijgen! Eerste Hoofdstuk in talrijke bedrijven gaande van expertisen tot tussenvonnisssen van lagere rechtbanken. Tweede hoofdstuk : Vadertje TIJD zijn werk laten doen, in de hoop dat de Man-met-de-Zeis de Rechtzaak ondertusen zal doen uitdoven Derde en Laatste Hoofdstuk : de genadeklop en de onfortuinlijke (in meer dan één zin!) rechtzoekende laten opdraaien voor de kosten.
Ja, ik weet het. Ik spreek zonder de minste dossier-kennis. Al kan Wikipedia dikwijls wonderen doen! Al was het maar om de goegemeente wakker te schudden dat er ook zoiets bestaat als De Rechten van de Mens. Ik vraag mij af, of de EU-rechters zouden toelaten dat deze On-Staat ook zijn burgers zo On-menselijk behandelt. Louter door hen 22 jaar en meer te laten wachten op hun negatief vonnis.
Een moordenaar die zijn vader en moeder heeft vermoord, zou vlugger weer op vrije voeten staan!
Rechters en Rechtsdienaars in onderstaande zaak : Niet in onze Naam SHAME !!! Of moet ik schrijven HONTE !?
--------------------------------------------
Huizen van Vlaamse Solidariteit
Actie Solidair met Veerle en Herwig
01 maart 2011
We durven veronderstellen dat al onze lezers intussen het verhaal hebben gehoord of gelezen van Veerle Noels, die na een procedureslag van 22 jaar veroordeeld werd tot het betalen van een enorme gerechtskost, maar we vatten even kort samen:
22 jaar geleden maakte Veerle een fietstochtje in Doel, dochter Marijke achterop de fiets. Veerle wordt aangereden door een auto en heeft ernstige kwetsuren. Ze wordt overgebracht naar het ziekenhuis, waar men heel wat botbreuken vaststelt, maar over een halswervelbreuk heen kijkt. s Anderendaags wordt ze met verlammingsverschijnselen overgebracht naar een ander ziekenhuis, waar de halswervelbreuk wél wordt vastgesteld. Het kwaad is echter geschied en na een lange herstelperiode belandt Veerle voor haar verdere leven in een rolstoel.
Er wordt klacht neergelegd tegen de bewuste artsen en de rechtbank in eerste aanleg geeft klagers gelijk. De artsen gaan echter in beroep en zeven jaar na de eerste uitspraak volgt de keiharde uitspraak: de artsen worden vrijgesproken en Veerle wordt veroordeeld tot het betalen van de gerechtskosten. Prijskaartje: 61.996 euro
Veerle (tot haar ongeval) en Herwig, haar echtgenoot, zijn heel hun leven actief geweest in de Vlaamse Beweging, vooral in het VNJ en de VVB. Dochter Marijke is tevens lid van Voorpost.
Via de Huizen van Vlaamse solidariteit start Voorpost een campagne om dit gezin in nood financieel te steunen. Schrijf nu uw bijdrage, hoe klein ook, over op rekening 979-2397632-88 (Huizen van Vlaamse Solidariteit) met vermelding Solidair met Veerle en Herwig. Bij afsluiting van de actie zal Voorpost het binnengekomen bedrag verdubbelen en overmaken aan de speciaal opgerichte feitelijke vereniging die de steun aan de familie zal coördineren.
Sclachtofferhulp? Noodfonds? Maatsschappelijk Welzijn? Was de dame in kwestie maar allochtoon geweest! Dan werd ze, 20 jaar geleden al, ten laste gelegd van de Ziekenkas, met Gezinshulp, met woning-toeslag, recht op ski-verlof plus recht op een veertiendaags verblijf aan een of ander Playa del Sol. Voor haarzelf en al haar familie-leden.
Het zal U maar overkomen, burger te zijn van dit land!
In alle vriend- en nabuurschap maar stukken liever 'Belgische toestanden' dan het wankelend populistisch minderheidsexperimentje dat Rutte aan de gang probeert te houden', schreef Yves Desmet in deze kolommen. Met de statenverkiezing achter de rug is NOS-correspondent Wessel de Jong het daarmee grondig oneens.
Mede omdat Paars de Vlaamse Nationale gevoelens jarenlang heeft ontkend, zit België nu dik in de problemen. Als de politieke elite eerder iets had gedaan met die Vlaamse boosheid, dan waren de problemen nu niet zo groot geweest
Een partycentrum naast een afslag van de A-1 richting Hengelo. Staatssecretaris Henk Bleker van landbouw is een hele dag op verkiezingscampagne in Twente. Hollanders noemen dit deel van Nederland 'Tukkerland'.
Dit is een van de laatste bastions van de christendemocraten. In de grote steden zijn ze bij de provinciale statenverkiezingen van woensdag definitief weggevaagd. Het CDA wordt al een boerenpartij genoemd. Nee, "plattelandspartij", corrigeert de Groninger Bleker, die wordt getipt als de nieuwe leider van de christendemocraten.
Mestgeur en natte sneeuw vullen de hemel in Markelo. Het is bomvol in partycentrum De Poppe. In de ene zaal viert een zilveren bruidspaar feest. In een andere staan kopjes koffie met roomboterkoekjes klaar voor de CDA'ers. Jonge boeren in donkere geruiten kleding stromen toe.
130 per uur Ze hebben vooral landbouwvragen voor Bleker. De Tukkers zijn niet zo bezig met het schisma in de partij, over de samenwerking in de regering met de nationalisten van Geert Wilders. Maar de CDA-leider is dat wel: "Ik walg van de PVV met hun hoofddoekjesgedoe. Ik moet niks hebben van een partij die het heeft over tuigdorpen."
Niet alleen de politiek commentator van deze krant heeft dus een hekel aan het kabinet-Rutte, dat regeert bij de gratie van islamhater Wilders. Het CDA knarst in al zijn voegen vanwege de vrijage met de PVV.
Bleker houdt een emotioneel verhaal over een Turkse CDA-stemmer die zich afkeert van de partij vanwege de gedoogconstructie met de PVV. Het doet hem pijn, zegt hij, dat deze moslim zich niet langer thuis voelt bij de christendemocraten. Het venijn zit in de staart van Blekers betoog. "Ik kies hiervoor om Nederland bestuurbaar te houden." Bleker moffelt deze slotzin weg.
Maar het is een cruciale opmerking. Bleker presenteert de samenwerking met de PVV als onvermijdelijk, dat het de enige mogelijkheid was een regering te formeren. Dat is natuurlijk onzin. De puzzel had anders gelegd kunnen worden.
Premier Rutte en het CDA hebben bewust gekozen voor samenwerking met de PVV. Daar doen een speech in een partycentrum in Twente en een groep CDA-dissidenten niets aan af. De Nederlandse kiezer toonde op 9 juni 2010 een grote liefde voor PVV. Dit kabinet weerspiegelt, denk ik, het best de ontwikkeling van Nederland tot nieuwe hufterstaat, om met Yves Desmet te spreken.
"Er moest iets gebeuren met de PVV", zegt een waarnemer in Den Haag. De grote overwinnaar van de verkiezingen negeren wordt ervaren als ondemocratisch én onverantwoord. Dat was ook de redenering in 2002, toen de Lijst Pim Fortuyn in de regering werd gehaald. Door de LPF regeringsverantwoordelijkheid te geven moest die giftige en boze onderstroom in de samenleving gekanaliseerd worden.
Dat is nu een van de argumenten om in zee te gaan met de PVV. Behalve natuurlijk dat de Nederlandse liberalen van de VVD veel standpunten delen met de PVV. Zoals lekker hard scheuren. Een dag voor de verkiezingen is het eerste 130 kilometer per uur-bord geplaatst.
Kop in het zand Wat je ook vindt van dit soort populistische maatregelen en het gedoogakkoord met de PVV, de Nederlandse politieke elite heeft wel de moed om de ogen te openen voor de groeiende groep landgenoten die boos zijn op op... Tja, waar zijn ze eigenlijk boos op? Op de "regenten" en al die "linksige mensen" zoals ze zelf zeggen.
De Vlaamse politieke elite heeft altijd de ogen gesloten voor deze groep. Om die uit het gezichtsveld te bannen werd het cordon sanitaire uitgevonden, en weg was het probleem van de groeiende afkeer van buitenlanders en de schreeuw om meer Vlaamse autonomie. Alle democratische partijen - de naam Vlaams Belang wordt onder geen beding uitgesproken - staken gemeenschappelijk de kop in het zand.
Het Belang verpietert nu, maar het hoofddoekjesdebat gaat voort en de Vlamingen roepen harder dan ooit om zelfstandigheid. Het bloed kruipt waar het niet gaan kan en Bart De Wever en N-VA, hoewel zeker niet inwisselbaar met Vlaams Belang, zijn sterker dan ooit. Mede omdat paars de Vlaamse nationale gevoelens jarenlang heeft ontkend, zit België nu dik in de problemen.
Ik denk dat als de Belgische politieke elite eerder iets had gedaan met die Vlaamse boosheid, de problemen nu niet zo groot waren geweest. 'Belgische toestanden' staan in Nederland voor verlamming. In de regering blijkt het zaken doen met Wilders een worsteling, vooral dan voor het CDA. Maar persoonlijk worstel ik liever dan dat ik staar als een konijn naar een lichtbak .
-------------------------
Beste Mensen!
Ik zeg maar : van Uw vrienden moet get hebben! Belgische toestanden = verlamming. Liever worstelen met de tegenstander Als democratische partijen gezamenlijk de kop in het zand steken JaJan onder en boven de landsgrens begint Linx zijn builen te tellen! Het zijn uitdrukkingen die beklijven!
En ze zijn verdorie nog biechtewaar ook!
Jongens, wat moet dat pijn doen voor de organisatoren van het verketteren van het Vlaams Belang! Zij hebben zodanig verketterd, dat het Land nu één complete verkettering is!
Maar wat nog altijd niet wordt uitgesproken (tenzij door de kiezer in het stemhokje) de grootste schuldigen zijn de Vlaamse beleidspartiijen die al sinds het bestaan van België, van verkiezing naar verkiezing, hebben toegegeven aan de chantage van de Francofonen. Als straks de CVP uit elkaar valt, of minstens even verdeeld blijkt te zijn al de Sossen, zou dat een kleine voorafname zijn op hun verder lot : van volstrekte meerderheid naar nog amper boven de kiesdrempel. Dura lex, sed lex : het volk heeft altijd gelijk, al duurt dat soms een beetje!
Gaarne geef ik gevolg aan de oproep van Frank VanHecke, om aan vrienden en bekenden door te geven, dat Marie Rose Morel, ook al is ze gestorven, nog maar eens daar staat. Ongeslagen.
Marc Grammens maakt de perfecte analyse in Journaal van 24 februari : al was ze geen heilige, niemand doet het haar na. Waaraan ik toevoeg : naarmate haar sterfdatum verder in het verleden zal liggen, zullen zelfs de lauwen en de afzijdigen meer en meer aangetrokken worden tot haar en ons ideaal : Vlaanderen weer groot maken, omdat wij niet anders kunnen.
Frank schrijft in zijn blogstukjes, dat er tot hiertoe 30.000 bidprentjes zijn uitgedeeld en dat de bedeling nog altijd verder gaat. Zoiets is normaal voorbehouden voor koninginnen en filmvedetten. Toch niet, zoals men ons wil doen geloven,voor een egoïstische wereldvreemde Vlaams Nationaliste!
Zelfs de harde woorden van BDW, de dag na haar overlijden, klinken na verloop van tijd anders : zacht, vol begrip en ongeloof, verpakt ineen ruwe bolster, in de woorden dat MRM tweemaal werd gepakt : eerst door het Blok, en dan door de kanker. Zijn woorden krijgen maar betekenis na het uitspreken van zijn afscheidsrede in de Antwerpse kathedraal. Hij was kwaad op haar, omdat ze het geduld niet opbracht mee te gaan met zijn langzaam-aan actie, maar koos voor de daad. Bij de Partij met de Daad in het programma. Waardoor hun wegen scheidden, niettegenstaande hun doelstelling dezelfde bleef. Wist zij toen reeds dat zij tijd zou tekort komen, en was ze daarom zo gehaast? Het zit er nu dik in, dat de twee stromingen beginnen samen te komen : beter geen compromis dan een slecht compromis. Dat leidt naar nieuwe verkiezingen, en naar een volstrekt Vlaamse meerderheid. Waarna de poppetjes kunnen beginnen gaan te dansen
Dan kunnen zelfs de beiaarden beginnen te spelen, de jonkheid te dansen en de oudjes te kwelen
Ja, Bart! Marie Rose werd gepakt door het Blok en dan door de kanker. Nu worden wij allemaal gepakt door haar!
----------------------------------
Volgende dinsdag 8 maart, één maand na haar overlijden, ligt het nieuwe boek van Marie-Rose in alle Vlaamse boekhandels: "Geloof, Hoop en Liefde - valse hoop bestaat niet". Het gaat om een bundeling van haar columns in "Het Laatste Nieuws", met daarbij een niet eerder gepubliceerd voor- en nawoord en een heel mooi en ontroerend fotokatern.
Vandaag bracht de uitgeverij mij de eerste exemplaren. Het werd een prachtige uitgave. Ik geef eerlijk toe dat ik ervan droom dat Roos ook met dit boek nummer één van de verkoopscijfers in Vlaanderen wordt (op dit ogenblik staat ze nog steeds nummer één met haar vorige boek "Leve het Leven!"). Bij elke aankoop steunt U bovendien "Kom op tegen kanker". Helpt U de boodschap verspreiden?
--------------
Nota Bene
O ironie van het Noodlot : bij leven was ze teken van tegenspraak. Nu wordt ze dag na dag een helderder teken van verzoening.
De Vlaming-haters die zowat overal ondergedoken leven in onze media tetterden eerst van da de daken, dat de verkiezingen in Nederland zo wat verlopen waren zoals zij het hadden gewild. Later klonk het dat het nipt zo zou blijven : Centrum Rechts (Tjeven en Blauwen) met de gedoogsteun van de PVV (Wilders) zou de meerderheid niet halen in de Senaat/Tweede Kamer.
Nog later werd meegedeeld, dat het nog tot 23 Mei zou duren vooraleer er absolute zekerheid kwam of de Regering nu al-dan-niet de meerderheid zou hebben.
Ondertussen was al van rond 10 uur bekend bij de Linxe NL-zenders dat de Centrum-Rechtse meerderheid een zekerheid was, en op hetzelfde ogenblik kwam onderstaand bericht van Elsevier op de mailbox binnen.
Bij De Telegraaf stonden vanaf 8 uur de definitieve landelijke uitslagen waaruit bleek dat Wilders uit het NIETS zon 850.000 stemmen had behaad en dus de grote winnaar was. Bij de NOS zagen we Job Cohen van de PvdA nog herhalen (die man zou n succes zijn als begrafenisondernemer!) dat het kon dooien, maar ook kon vriezen
Neen, Pelgische toestanden zullen ze niet rap hebben. Daar zijn die Hollanders veel te nuchter voor. Wat meer is : zij trekken geen dood gewicht mee van Fransdolle Übermenschen die altijd maar NON blijven roepen.
Nee, Mr Wilders, het establishment bij ons is helemaal niet blij meet Uw optreden. Acht U gelukkig dat U geen landgenoot bent, anders zaten U en Uw geestesgenoten al lang opgesloten achter een schutkring, niet Het IJzeren Gordijn, maar erger : Het Jos Gheysels-Gordijn.
Al kan het U geen moer vooruithelpen : U hebt onze steun en wij wensen U van onder die verdomde Staatsgrens een driedubbel hartelijk proficiat toe!
Op naar beter!
------------------------------------
Uitslag Provinciale Staten: Hoe het écht zit
donderdag 3 maart 2011 11:14
Een objectieve analyse van de uitslag van de Provinciale Statenverkiezingen zorgt een dag na de verkiezingen voor een ander beeld dan dat linkse politici willen doen geloven. Het CDA blijkt te groeien ten opzichte van de verkiezingen van de Tweede Kamer, de PvdA verliest.
Het CDA wint, de PvdA verliest bij de Provinciale Statenverkiezingen
'Het ageren tegen het kabinet hebben Job Cohen (PvdA) en Emile Roemer (SP) niets geholpen. Als de restzetels goed uitvallen, behalen VVD, CDA en PVV alsnog een meerderheid in de Eerste Kamer.'
Verzet in het CDA CDA-Tweede Kamerlid Ad Koppejan, een van de dissidenten in de fractie tijdens de coalitieonderhandelingen, pleit vandaag op zijn weblog voor 'een fundamentele bezinning op koers van het CDA: terug naar het midden'.
Links De PvdA haalt 2,3 procentpunt minder stemmen en gaat van 19,6 naar 17,3 procent. De lage opkomst onder PVV-stemmers zorgt voor een daling van 15,5 procent in 2010 naar 12,4 procent nu.
Uit een objectieve analyse van de uitslagen komt dus een stuk genuanceerder beeld naar voren dan de linkse spindoctors de bevolking willen doen geloven.
De PvdA, SP (+0,4 procent) en GroenLinks (-0,4 procent) verliezen gezamenlijk 2,3 procent.
D66 groeit van 6,9 procent naar 8,3 procent van de stemmen.
Meerderheid Het kabinet houdt knap stand ondanks de harde campagne van de linkse partijen tegen de coalitie. De bezuinigingen die het kabinet doorvoert worden blijkbaar als noodzakelijk beschouwd en kunnen op instemming rekenen van de kiezers.
De coalitie lijkt met de uitslag van nu niet in de problemen te komen in de Eerste Kamer. De kabinetspartijen en gedoogpartner PVV hebben samen 37 van de 75 zetels in de Senaat.
Met de steun van de SGP die een zetel krijgt in de Eerste Kamer, is er een rechtse meerderheid in de Eerste Kamer. De SGP staat welwillend tegenover het beleid van het kabinet.
