Nu begrijp ik ineens heel wat meer. Vooral daar de lectuur van onderstaand artikel mij terugbracht naar Het Pact van Marrakesh.
Druggeld, misdaadgeld, Elf-Elf-Elf in onze landen? Lap! Alles ineens de grens over. Ni vu ni connu,
zoals men in het Walenpays zegr. Tot die stomme Wereldbank en met
welke bedoelingen, de stok in het hoenderhok werpt. Europa stroomt leeg
langs deuren en vensters Met de instemmende medewerking van alle
Overheden via ded kanalen van het Grootkapitaal.
Hoeveel
zei men ook weer, dat er (onder tafel) op tafel diende te worden gelegd
door doodarme sukkelaars om een plaatsje toegewezen te krijgen op een
van die zelfmoord overtochten naar het Italiaans Lampedusa? Vijfhonderd
miljard Euro per jaar, dat is meer dan 1.000 per jaar om de 508
miljoen Europeanen te voeden.
Weten wij eigenlijk wel goed waarmee we bezig zijn?
MIGRANTEN STUREN RECORDBEDRAG VAN 490 MILJARD EURO NAAR ONTWIKKELINGSLANDEN
Een geldwisselaar in de Somalische hoofdstad Mogadishu. Archieffoto.
*
ECONOMIE
Volgens de Wereldbank zullen migranten dit jaar 490 miljard euro aan
remittances (geldtransfers van particulieren) naar ontwikkelingslanden
sturen. Dit is een nieuw record. 11.11.11, de koepel van de Vlaamse
Noord-Zuidbeweging, vraagt aan de volgende Belgische regering om verdere
stappen te zetten om de transferkosten terug te dringen.
Het
nieuwe recordbedrag van 490 euro aan geldtransfers is 3,6 keer zo hoog
als de wereldwijde officiële ontwikkelingshulp. Geldtransfers vormen
een onmisbare inkomstenbron voor naar schatting 750 miljoen mensen,
zegt Els Hertogen, adjunct-directeur van 11.11.11. Onderzoek in 71
ontwikkelingslanden geeft aan dat een stijging van 10 procent van deze
transfers naar een land, leidt tot een daling van 3,5 procent van het
aantal mensen dat moet leven met minder dan 1 dollar per dag. Bij
conflicten en natuurrampen zijn geldtransfers vaak de eerste vorm van
hulp die de getroffen regio bereikt.
Lees ook
Migranten lossen armoede in thuisland vooral zelf op
Eind
vorig jaar riep de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties 16 juni
uit als International Day of Family Remittances om deze belangrijke
bijdrage van migranten aan (families in) hun herkomstlanden in de kijker
te zetten.
Hoge transactiekosten
Maar
de gemiddelde kost die de transferbedrijven zoals Western Union en
MoneyGram per transactie aanrekenen blijft met 7 procent echter erg
hoog. In sub-Sahara Afrika ligt het gemiddelde zelfs op 9,3 procent. Dat
is meer dan drie keer het percentage van 3 procent, een doelstelling
die werd vastgelegd in de 2030 Agenda voor Duurzame Ontwikkeling en
bevestigd in het Global Compact for Migration (VN-migratiepact). Er is
dus nog veel werk aan de winkel om deze doelstelling te bereiken, aldus
11.11.11.
*
Eerst
heeft men de laatste paar honderd jaar (na 1789) het Christendom
proberen uit te roeien om het door een soort seculiere maatschappij te
vervangen. Dat is een brutale maar wel correcte visie op de samenleving
van ekje dag. Seculier, maar wel met altijd en overal de Christelijke
Beschaving op de achtergrond.
Vroeger luidde dat Bemin Uw Evennaaste gelijk Uzelf, om God.
Nu heet dat Rode Neuzendag, 11.11.11, Broederlijk Delen of wat weet
ik nog maar. Om de haverklap wordt er voor van alles quasi dagelijks
beroep gedaan op ons goed hart.
Geen
zorg echter voor wat op ons afkomt, alles ligt viir eeuwig vast in Het
Pact van Marrakesh. Een pact dat notabene ogenschijnlijk teruggaat in
oorsprong tot de CCC van de Clinton Ckub Club in New York ten tijde van
**
Clown Mohbama.
*
Alhoewel (was het bijna vergeten) gezegd Pact niet bindend is. Maar wel voor de Rechter afdwingbaar.
En neen, Mevrouw Zuhal Demir,
de denigrerende ondertoon van de inleiding hierboven heeft niet de
bedoeling kwetsend te zijn: U bent zeer gedegen, oer-Vlaams in woord en
beeld, maar niet echt loepzuiver. Noem het een schoonheidsvlekje. Het
zou mij dan ook ten zeerste spijten, moest U als Inwijk-Koerdische tot
op de dag van vandaag draagster zijn van een dubbelpaspoort. Want dat
soort mensen heeft gewoonlijk, naast twee identiteiten, ook twee
gezichten.
Eigenlijk is de zeer joviaal bedoelde vervlaamsing van Uw naam Zuhal Demir naar Zulma De Mier, een soort ezelsbruggetje en geheugensteuntje die wij ouderen, steeds vaker dienen te gebruiken.
Wat meer is, en ik ook niet zo maar kan uitleggen, is dat de Koerden, een Volk-met-Hoofdletter, dat daar in het rumoerige Nabije Oosten waarlijk goê bezig
is, mij persoonlijk om een of andere reden altijd sympathiek is
geweest. Ja, k weet het maar al te wel: een Volk zonder Land is als een
schoen zonder voet.
Het is van hetzelfde soort Niets waarover Meester Gezelle ooit dichtte via een kindermond, dat het een kous was: zonder been
en met geen voet er aan.
DIT IS HET BESLISSENDE MOMENT VOOR HET CONFEDERALISME'
15 juni 201901:30
Zuhal Demir: 'Misschien moeten we de Nationale Bank een actieplan laten opstellen om het tekort weg te werken.'
Als de N-VA geen confederalisme krijgt, stapt de partij niet in een federale regering, maakt leading lady
Zuhal Demir duidelijk. Dat de andere Vlaamse partijen nu eens bewijzen
dat ze moedig zijn in plaats van in een regering te stappen in ruil
voor een post.
Zuhal Demir
kwam uit de verkiezingen van 26 mei tevoorschijn als de nieuwe sterke
vrouw van de N-VA. De partij ging in haar Limburg net zoals in de
meeste andere provincies fors achteruit, maar als federale lijsttrekster
deed Demir het goed. Met 61.444 stemmen is ze na Bart
De Wever, Theo Francken en Jan Jambon de vierde populairste
Vlaams-nationalist. 11 procent van de Limburgers stemde voor haar, een
percentage waar andere N-VA-vrouwen enkel van kunnen dromen.
Demir
ontvangt ons in haar huis in haar geboortestad Genk, waar ze sinds twee
jaar woont na haar terugkeer uit Antwerpen. Door haar drukke agenda is
er van inrichten nog niet veel in huis gekomen. Wel ligt de woning vol
met speelgoed voor haar dochter Rozanne, die anderhalf jaar geleden werd
geboren. Ik moet dringend wat kaders aan de muur hangen, lacht ze
verontschuldigend.
Voor
Demir was het even slikken toen bleek dat het Vlaams Belang het zo goed
deed op verkiezingsdag, al had ze de opmars naar eigen zeggen wel
voelen aankomen. Het slingerde haar terug naar haar jeugd, toen ze als
dochter van Turks-Koerdische migranten bang was van het toenmalige
Vlaams Blok. Die partij deelde flyers uit met vliegtuigen erop, waarbij
werd gezegd dat we allemaal zouden moeten terugkeren naar ons land.
Toch wil de Limburgse niet spreken van een nieuwe Zwarte Zondag. Je
moet de Vlaming niets kwalijk nemen. De kiezer heeft duidelijk gemaakt
wat hij niet wil. Het is nu aan ons politici om een beleid te voeren dat
aan zijn verzuchtingen tegemoetkomt.
Hoe verklaart u de forse achteruitgang van de N-VA en de winst van het Vlaams Belang?
Zuhal
Demir: Bij mijn huisbezoeken en op de markt voelde ik de kwaadheid. We
betalen de hoogste belastingen van Europa, maar hebben bij wijze van
spreken de laagste pensioenen. Tegelijk kwamen veel asielzoekers naar
ons land en veel mensen denken dat die van alles krijgen - wat vaak niet
klopt, maar dat gevoel leeft wel. Om het ongenoegen weg te nemen zijn
zowel sociaal-economische hervormingen als een strenger migratiebeleid
nodig. We moeten de toegang tot onze sociale zekerheid beter beschermen,
zodat het langer duurt vooraleer migranten er rechten uit kunnen
putten. Daarnaast moeten we bereiken dat werkende mensen netto meer
overhouden en een voldoende hoog pensioen krijgen. In de regering hebben
we zulke hervormingen doorgevoerd, maar het was niet genoeg. Dat is ook
logisch. In vijf jaar kun je niet rechttrekken wat jarenlang is
scheefgegroeid. Ik lees in de verkiezingsuitslag evenwel een bevestiging
dat we op de juiste weg waren.
Ieder miertje zijn pleziertje!
Vandaag citeerde ik uitzonderlijk uit DE ITJD. Dat zit zo. Gazetten! zei ik dit weekeind tegen mijn (zeer verstandige) zoon, ik lees er niet één meer.
Waarop die prompt een paar links doorstuurde naar zijn eigen lectuur.
En daar heb je het dan. Het eerste dat mij onder ogen kwam, was die
Zulma. Ha Ha, iets nieuws. De Tijd. Nieuwe wijn in oude zakken?
**
Ook
deze verdoken Belgicistische kant van de Elite zit met de daver op
het lijf voor het verdwijnen van de artificiële constructie die ooit op
poten wrfd gezet door de Grote Mogendheden van toen, lang geleden, om
elkaar te beletten al teveel met gretige ogen naar elkaar over het
muurtje te gluren. Na Waterloo dienden de Lage Landen te worden
hertekend. Rap-rap in de Londense koninklijke kringen n overbodige
verlopen prinselijke vrouwenzot en notoire rokkenjager gevonden om op de
nieuwe troon te zitten. En klaar was Popol Premier.
Van
historische banden, taal-gemeenschappen, enz, had men toen, zoals
trouwens ook nu nog, geen kaas gegeten. Wat telde was de koers van Het
Pond.
En ja toch, er waren (om die domme Vlamingen af te leiden)
toch meer dan genoeg Internationale Verdragen over de neutraliteit
die onlosmakelijk de nieuwe entiteit zouden beschermen. Geen morzel
grond zou men ons ontvreemden! Daar deden zij, in onze plaats, een eed
op.
Wat
ervan geworden is, hebben we in twee wereldoorlogen meegemaakt.
Vlaanderen is ten eeywigen d ge het slagveld van de hele wereld
geworden.
Samengevat
kan men dus spreken van een grandioze historische mislukking. Komt
daarbij (1962) de Taalwetgeving die als kers op de Waalse taart, nog
grote gebieden in Zuid West-Vlaanderen bij Henegouwen deed aansluiten.
De onderkant van ons Erfgoed is inderdaad als door ratten aangebeten
**
*
De
enige logische en dus rechte grenslijn zijn de wenige kilometers van de
Noordzee stranden. Wat niet wegneemt dat de Noorderburen bij tijd en
wijle ook wel wat inhalig zijn geweest Al hopen de Heel-Nederlanders in
onze rangen op een vrij spoedige rechtzetting in een Vrije Herenigde
Republiek der Lage Landen.
Maar wat hoor ik?
Me
dunkt dat ik in de verte al de lang verwachte beierende beiaardklokken
hoor. Zou het duo BDW-TVG nu al echt bijna aan de knoppen zitten?
**
*
Ps
Waarom
hier het verband naar voor gebracht werd tussen de hedendaagse Mevr.
Demir, Koerdistan en Diederik van den Elzas (1100-1168)?
Het antwoord ligt bij Wikipedia, die ik raadpleegde om Diederik op de lezer los te laten. Stel U voor: ook toen gng het om Damascus
in het huidige Syrië, een stad en het Land daarrond met het Tweestromen
Gebied van Tigris en Eufraat, waarop deze Kruisvaarder zijn zinnen had
gezet.
Op
die manier zouden beide personages wel eens op een totaal andere manier
naar zichzelf kunnen kijken n frêle jonge Koerdische freule voor het
geheven zwaard van een veroveringszuchtige stripheld en Rode Ridder van
ver voor zijn tijd
