Orde
en regelmaat geven zin aan het leven. Als daar nu nog rechtlijnigheid
bijkomt, is zo iemand inderdaad eventueel een favoriet van mij. Met
getreuzel koopt men geen boter.
*
Hier
wordt gelijktijdig de nieuwe Barbara Pas met haar nieuwe echtgenoot ten
tonele gevoerd. Wij wensen langs deze weg het jonge paar een gelukkige
toekomst toe. Heil en zegen op al hun Vlaamse (express-)wegen!
*
De
Liefde is wonderbaar. De Liefde liegt niet. De Liefde bedriegt niet. De
Liefd steunt (à la Trump?) die ene grote universele Waarheid: Eigen
Volk Eerst.
Bart
de valck, voorzitter van de Vlaamse Volksbeweging (VVB) heeft ontslag
genomen. Met een boze mail over wat volgens hem allemaal fout loopt in
de VVB en een vriendelijk bericht op Facebook, trekt hij de deur achter
zich dicht nog voor het einde van zijn tweede termijn als voorzitter.
Vanavond (15 november 2018) zal de Raad van Bestuur van de VVB normaal
gezien ondervoorzitter en
West-Vlaams provincievoorzitter Hugo Maes
aanstellen als interim-voorzitter.
Bart De Valck maakte zijn ontslag zo wereldkundig op Facebook:
Gisteren
drukte ik voor mezelf op de pauzetoets. Na 37 jaar onafgebroken Vlaams
engagement eerst bij het TAK, dan bij de VVB nam ik ontslag als
voorzitter van de VVB. Om Bart Maddens te citeren: De Vlaamse beweging
mag wat energieker zijn.
Tijd
voor wat anders en meer tijd voor diegenen die me nauw aan het hart
liggen. De afdelingen en de militanten kunnen blijvend rekenen op mijn
steun en sympathie. Ik kijk uit naar het Witboek voor onafhankelijkheid
en de buscampagne.
Die
laatste zin kan gelezen worden als een sneer naar het bestuur van de
VVB, het zijn twee projecten die al lang, al te lang aanslepen binnen de
VVB.
Hoewel
Bart de Valck twee jaar geleden (2016) duidelijk herverkozen werd als
voorzitter van de VVB was noch de eerste, noch de tweede termijn er een
zonder hindernissen. Volgens insiders maakte hij iets te gretig gebruik
van het prerogatief van de voorzitter om een eigen koers te varen.
Volgens sommigen een eigengereide koers te varen. De Valck zelf vindt
dat hij en de VVB karakterieel niet goed bij elkaar passen.
Persoonlijk en politiek
Een deel van de problemen was ook persoonlijk. We zijn Dag Allemaal niet, maar Bart de Valck heeft een relatie met Barbara Pas, Kamerlid voor Vlaams Belang.
Dat tastte volgens enkele leden van de raad van bestuur de
geloofwaardigheid aan van De Valck als VVB-voorzitter en, daarmee, van
de VVB. Zeker de relatie met de N-VA werd daardoor moeilijker, vonden
ze. De stok om de hond te slaan was heel (volgens sommigen te) makkelijk
gevonden, via de voorzitter was de VVB een filiaal van het Vlaams
Belang. Maar langs de andere kant leven we in een vrij land waar
iedereen een relatie mag beginnen met de partner naar keuze. Hoe dan ook
zorgde het de voorbije jaren voor spanningen in het bestuur van de VVB.
een bewijs in van hun groeiend vermoeden dat Bart De Valck zich opmaakt voor een politieke carrière
Laatst nog op 4 november op de herdenking van het einde van de Eerste Wereldoorlog aan de IJzertoren haalde de VVB-voorzitter het nieuws door in zijn toespraak in te hakken op het cordon sanitaire, met bijzondere aandacht voor Forza Ninove.
Volgens vele VVBers ongepast op zon herdenking en op die plaats. Ze
zagen er een bewijs in van hun groeiend vermoeden dat Bart De Valck zich
opmaakt voor een politieke carrière binnen het Vlaams Belang. Het
opstappen van De Valck zou nu gebeuren omdat dat nog ver genoeg van de
verkiezingen in mei 2019 is om aanvaardbaar te zijn. Zoals één van zijn
voorgangers VVB-voorzitter Rita de Bont deed, eerst ontslag nemen en
later de politieke stap aankondigen. Vlaamsgezinde kiezers zijn gevoelig
voor overstappen van de beweging naar de politiek, dat moet netjes
gebeuren.
De
Valck woont in Vlaams Brabant, een kandidaat op de lijst met bekendheid
in de Vlaamse Beweging kan daar een meerwaarde zijn voor Vlaams Belang.
In tijden van communautaire stilstand kan dat Vlaamsgezinde kiezers misschien overtuigen om voor het Vlaams Belang te stemmen. Al moet daarbij gezegd worden dat Bart De Valck vooral bekend is bij militante Vlaamse bewegers, minder bij het brede publiek.
Probleem
Ik heb geen partijpolitieke ambitie
Bart
De Valck zelf ontkent een nakende politieke overstap. Ik heb geen
partijpolitieke ambitie, zegt hij duidelijk aan Doorbraak. Het gepraat
daarover is volgens hem een deel van het probleem. Alles wat ik doe of
zeg wordt op den duur gezien in functie van mijn nakende politieke
carrière. De reden voor zijn ontslag is eenvoudiger. De VVB is een
rustige en voorzichtige organisatie, voor mij mag het met iets meer
controverse en korter op de bal zijn. Ik heb na enkele slapeloze nachten
en consultatie van enkele vrienden vastgesteld dat ik beter stop. Ik
heb me voorgenomen om op mijn 50ste niets meer tegen mijn goesting te
doen. Ik doe dat nu om de VVB de kans te geven zich te herpakken. Het is
zonder rancune en met een warm hart voor de VVB, maar mijn stijl is
anders.
In
zijn Facebookbericht laat Bart De Valck uitschijnen met iets nieuws
bezig te zijn, maar daarover wil hij niets kwijt. Ik heb wel wat
ideeën, wat ik zal doen, zal ik doen met vrienden en het zal plezant
moeten blijven. Maar je hoort nog van me. Wij gokken op een soort TAK 2.0, wat ambiance en humor in de Vlaamse beweging.
Verschil
Het
verschil in communicatie tussen de ex-voorzitter en het VVB-bestuur
over zijn ontslag is opvallend. Het zegt genoeg. Er is duidelijk sprake
van een vertrouwensbreuk, al noemt De Valck het zelf een stijlverschil.
De VVB is vandaag een beetje op zoek naar de goede weg om in het sterk
veranderde Vlaamse politiek landschap politiek relevant te blijven.
Beide partijen zijn het er over eens dat Bart De Valck niet de man is om
in die periode voorzitter te zijn. De voorzitter die dat wel zal zijn
zal keuzes moeten maken welk soort vereniging of beweging de VVB zal
zijn in de toekomst.
Peter Bauwens
*
Pieter Bauwens is sinds 2010 hoofdredacteur van Doorbraak
*
AAN DE VRUCHTEN
KENT MEN DEN BOOM
**
Met
de komende Verkiezingen van Mei 2019 in zicht is het echt geen koffiedk
meer kijken waar de VVB naartoe zal gaan. Vooral geen ophef maken om de
Grote Baas niet tussen de voeten te lopen. Zo ongeveer wat we enkele
dagen geleden naar voor brachten met de schooljeugd in La Douce France
tegenover het Gezag:
Pas de vagues
*
Want als het gaat om La Belgique une et indivisible is er geen enkel Vlaams offer te veel.
Tenzij
misschien de fictie wordt ingehaald door de realiteit. Laat ons zeggen,
dat alle beetjes helpen. Zo sprak de muis en ze plaste in de zee.
*
Ik verklaar mij nader.
Voor
het Vlaams Belang staat er sedert de vorige verkiezingen van maar
liefst 5 jaar geleden, een gunstige wind. En die blaaat begot in de
goede richting. Dank zij de bekwame stuurlui aan boord, zit de kans er
dik in, dat er records zouden kunnen gaan sneuvelen. Zodat de boot van
de Gematigde Vlamingen de loef wordt afgestoken doorde hard liners
*
De vraag is dan, of er opnieuw n derde hond met het federaal been zal willen gaan lopen.
Nous nous connons, nest ce pas?!!!!
Zonder daarrond nog doekjes te willen winden, komt het er dus op aan, dat la Blegique
Latine moet blijven, of mpet verdwijnen. Waarom trouwens ineens al die
sympathie van Macroni voor La Capitale? Waarom al die storende
verliefdheid van onze Sjarel Premier voor de EU en - vergeet het niet -
voor het immigratie-pact van Marakesh. De tijd voor de ondertekening op
11-12 december . dwingt.
Maar
ach, het ding is niet bindend en bijgevolg totaal onschadelijk om te
doen zoals de rest van de overige reeds geannexeerde Europese Gebieden .
Het
is dan ook niet toevallig, dat de BRT (!) ronselt voor de lessen
Arabisch die voortaan overal te lande zullen gegeven worden.. Door
lesgevers die zelf onder elkaar zeggen ons te haten .
Ja, inderdaad, in Vlaanderen is men zo dikwijls man als men talen spreken kan.
En daarbij, zou men armoe lijden, om n mondje meer? Daar waar mensen strijden, helpt de Heer
*
NASCHRIFT
Gisteren
op VTM om 19 uur vernomen dat er vanwege het Immigratie Pact grote
bagarre dreigt tussen BDW die dat NIET wil getekend zien, en Sjarel
Premier die het namens alle andere partijen wèl in Marrakesh pe vliegtuigen met groot gevolg wil gaan tekenen Wij moetzn solidair zijn met de rest van Europa, zeggen die.
Het
zit er dus dik tegen. Regering naar af en nog vòòr de Grote
Verkiezingen van 25/5 eerst toch iedereen nar de stembus jagen voor de
ultueme confrontatie?
Hoop doet leven.
Maar
voor de Antwerpse Voer & een klad Weverkes gaat het om er op of er
onder. Het worden hectisch dagen, na deze eerste Black Friday voor
algemene en exclusieve solden.
Zo hoort U het ook eens van een ander En het kan altijd nog erger.
Voor
iemand die in een normale gezinssituatie staat, midden het dagelijks
leven is het schoolgedrag al lang een alledaags feit geworden. De ene
helft werkt slag om slinger, de kinderen vallen mee en de andere helft
staat in het onderwijs.
Dus bevat het school-bargoens
voor ons al lang geen geheimen meer. Rn het verbetert niet.
Integendeel. Sommige moeders hingen zelfs nog om 10 uur (s avonds) aan
de telefoon om urenlang op te spelen (zelfs tegenover mij) over de
slechte utslagen van de dochter .
In
de klas (beroepsonderwijs voor meisjes) zaten de leerlingen al begin de
jaren 70 bovenop hun lessenaren gezellig onder elkaar in het Turks te
babbelen en te giechelen, de rug naar de leerkracht aab het bord.. Geen
sprake van dat de les al ook voor hen al begonnen was.
En
de Directie? Gewoon doen alsof dat normaal is. Verduldig n beetje
wachten. Pedagogisch redeneren! Gewonnen tijd om ondertussen proefwerken
te verbeteren .
Het wordt al de #MeToo van het onderwijs genoemd in Frankrijk, de kersverse hashtag #PasDeVague,
geen golf. Dat staat voor geen ophef, laat maar gaan. Een
wanhoopskreet van Franse leraren, omdat er maar niets gebeurt aan het al
tientallen jaren bestaande en steeds grovere geweld van leerlingen dat
ze over zich heen krijgen. Pas de vague is een standaard antwoord als ze
bij de directie van hun school aankloppen om de daders te laten
bestraffen: rustig maar.
*
Filmpje
Het pistool bleek niet echt te zijn, de vraag is of de lerares dat wist.
De
beweging begon door een filmpje, dat door leerlingen online werd gezet,
en viral ging. Op een Franse school voor lager beroepsonderwijs zien we
hoe een zwarte leerling van 16 jaar met gestrekte arm een pistool op
het hoofd van een lerares houdt, die achter een bureau zit. Hij
schreeuwt dat ze hem present moet melden. Een andere gekleurde
leerling maakt op de achtergrond jolige danspasjes en steekt zijn
middelvinger omhoog, en iemand filmt. Het pistool bleek niet echt te
zijn, de vraag is of de lerares dat wist.
Het meest verontrustende is dat ze kalm blijft, en kennelijk de jongen zijn zin geeft.
Je zou verwachten dat ze in doodsangst verkeerde, maar ze wekt de
indruk aan dit soort geweld gewend te zijn. De school bevindt zich in
Créteil,
een Parijse voorstad met probleemwijken.
Om
in zon banlieue voor de klas te gaan staan, moet je de mentaliteit
hebben van iemand in een arrestatie-team van de nationale gendarmerie,
maar dan zonder het kogelvrije vest.
Waar leraren er al jàren
niet in slaagden dit probleem onder de aandacht te brengen, lijkt het
door dit filmpje wel gelukt. De media berichtten erover, wat ze voordien
nauwelijks deden, en de ministers van onderwijs en binnenlandse zaken
gaven persconferenties en beloofden actie te ondernemen. De omerta waar
leraren over spreken, lijkt doorbroken. Al wist men op de publiekszender
France 2 alweer te melden dat die jongen met dat pistool best een
aardige knul was, althans volgens zijn vrienden, en komen de ministers
tot nu toe niet veel verder dan het benoemen van een strategisch
comité. Toch is het al heel wat dat er überhaupt over wordt gesproken.
Roets 2019
De grote vraag is waarom er eerder niets gebeurde.
Een leerling zei je nique ta mere
ik neuk je moeder, toen ik naar een absentie-briefje vroeg. Hij schold
me uit voor trut, omdat ik wilde dat hij zijn kauwgum uit zijn mond
haalde. Later ging hij me fysiek bedreigen. Het schoolhoofd zei dat ik
hem had gestigmatiseerd, dat het verbieden van kauwgom in de klas toch
ook wel erg streng was, dat hij geen straf kreeg, en dat ík me maar aan
die leerling moest aanpassen.
Zones de non droit
Geweld tegen leraren komt voorvoor op scholen in of bij zones de non droit: rechteloze gebieden zoals die hier worden genoemd. Officieel spreekt men liever over
ZUS: Zone Urbaine Sensible,
een gevoelige stadswijk.
Daarvan
zijn er zon honderd in Frankrijk, met concentraties rond de grote
steden. De gewelddadige leerlingen zijn meestal van uitheemse oorsprong,
vaak uit de kleine Maghreb: Tunesië, Marokko en Algerije, of uit zwart, Franstalig Afrika.
De
overheid is uiterst behoedzaam als het gaat om feiten die deze wijken
of groepen in kwaad daglicht stellen, uit angst voor maatschappelijke
onrust. Vergeet niet dat
Gérard Collomb,
Macrons
vorige minister van binnenlandse zaken, onder meer is opgestapt omdat
hij de president te laks vond als het om deze wijken ging. Hij was zelf
10 jaar burgemeester van Lyon, de derde stad van Frankrijk. Collomb
vreest dat het in de ergste probleemwijken binnenkort wel eens uit de
hand kan lopen tussen verschillende bevolkingsgroepen, als er niks
gebeurt.
Ik
stuurde een Maghrebijnse-leerling de klas uit, omdat hij de deur had
opengetrapt toen hij binnenkwam en me had beledigd omdat hij geen
berisping van een vrouw wilde accepteren. Het schoolhoofd bracht hem
weer terug en fluisterde: ik heb hem gekalmeerd, provoceer hem maar niet
meer.
Verboden te verbieden
De
leerling heeft het nooit gedaan, leraren worden erop aangekeken als een
leerling in de fout gaat, straffen zijn uit den boze, en als ze echt
niet te vermijden zijn, is de oorzaak slecht onderwijs
Maar er zijn meer problemen. Leraren deden massaal mee aan het grote volksoproer van 1968, dat begon als protest van studenten tegen autoritair onderwijs op scholen en universiteiten. Het is verboden te verbieden, was een bekende strijdkreet. Die beweging en de nasleep hebben het onderwijs blijvend beïnvloed met links-alternatief idealisme.
De leerling heeft het nooit gedaan, leraren worden erop aangekeken als
een leerling in de fout gaat, straffen zijn uit den boze, en als ze echt
niet te vermijden zijn, is de oorzaak slecht onderwijs. Ook nu nog
verschijnen op #PasDeVague sporadisch reacties van leraren die op dat
spoor zitten, en het niet met de actie eens zijn. Zo zei iemand dat zijn
klagende collegas in feite hun eigen leerlingen haten.
Er bestaat een openbaar klassement voor scholen, dat het aantal strafprocedures tegen leerlingen meeweegt. Het hoofd van een school krijgt een soort premie als in een jaar geen enkel incident met leerlingen werd gemeld.
Wie leest wat leraren op sociale media delen, ziet al snel wat ze het
meeste dwars zit: dat bij een strafprocedure het woord van een leerling
even zwaar weegt als het hunne.
Of
zon onderwijs-systeem wel of niet werkt, is een gepasseerd station.
Zeker nu het Franse onderwijs uit zijn voegen barst door geïmporteerde
culturen, waarin veelal het recht van de sterkste geldt. Dat recht kan
nu eenmaal niet door één deur met anti-autoritaire idealen.
Ik
geef les met de deur open, een leerling liep door de gang en riep naar
binnen: hé mevrouw M., sale putain -smerige hoer! De reactie van het
schoolhoofd was: misschien heeft u het niet goed gehoord, hij had zelf
een ander verhaal over wat er is gebeurd. Gelukkig had ik 16 getuigen in
de klas (#PasDeVague)
Oplossingen?
Wat
moet er gebeuren? De mogelijkheden zijn beperkt. De overheid spaart via
zogeheten prioritair onderwijs al sinds 1981 kosten noch moeite om het
onderwijs in achterstandswijken aan te passen aan de omstandigheden.
Volgens
bureaucratische prietpraat van het ministerie van onderwijs werkt dat
zo: De invloed van sociale en economische ongelijkheid moet
gecorrigeerd worden door versterking van de pedagogische en educatieve
taken van de scholen in wijken met de grootste concentratie van sociale
problemen. Punt is dat je het probleem niet op school kunt oplossen.
Ik
gaf een 1 voor een proefwerk aan een Maghrebijnse, een meisje van Noord
Afrikaanse komaf, die alleen een blanco vel had ingeleverd. Ze gooide
een tafel door de klas en dreigde dat haar broers me bij de uitgang van
de school zouden opwachten. Haar ouders beklaagden zich bij het
schoolhoofd, en eisten dat ik hun dochter een beter cijfer zou geven.
Hij steunde me niet, maar probeerde de zaak te sussen, en stelde me voor
een tijdje met ziekteverlof te gaan. (#PasDeVague)
Strafrecht voor kinderen?
De Catch 22 is dat het geweld op school steeds heftiger wordt, omdat leerlingen weten dat ze weinig te vrezen hebben
De
discussie laait weer op over de mate waarin kinderen die het echt te
bont maken zelf strafrechtelijk kunnen worden aangepakt. De Franse wet
kent mogelijkheden minderjarigen in extreme gevallen vast te zetten voor
langer dan een dagje op het bureau, maar politiek links en rechts
zitten elkaar daarover altijd al in de haren. Links heeft de speciale
jeugdgevangenissen van rechts weer afgeschaft, waarin jongeren niet
alleen werden opgesloten, maar ook begeleid en onderwezen. Ze vinden dat
de jeugd helemaal niet in een gevangenis hoort. Zit wat in. Maar bijna
niemand wil dat minderjarigen in gewone gevangenissen belanden. De Catch
22 is dat het geweld op school steeds heftiger wordt, omdat leerlingen
weten dat ze weinig te vrezen hebben.
Ik
had een meisje weggestuurd omdat ze nooit iets bij zich had, zelfs geen
schrift. De volgende ochtend om 8 uur wachtte haar vader me op voor de
school. Hij pakte me bij mn kraag, tilde me van de grond en bedreigde
me. Het schoolhoofd zei: hou je maar een beetje gedeisd voor die man.
(#PasDeVague)
Ouders
Tegen
de politiek correcte stroom in, begint men nu ook de rol van ouders
tegen het licht te houden, zelfs als die niet van Franse oorsprong zijn.
Er wordt over hún verantwoordelijkheid gesproken, en over
strafkortingen op kinderbijslag en andere uitkeringen, bij ernstig
wangedrag van het kroost.
Wat nog wel even taboe zal blijven, is de totale minachting
die veel probleemkinderen van huis uit hebben meegekregen voor de
Franse cultuur en haar normen en waarden, en meer in het algemeen voor
een ieder die niet de islam aanhangt.
Na
een rampzalig verlopen schooltraject van 3 jaar, moeten we een
beroepskeuze adviseren. Hoe kunnen we een 15-jarige voorstellen zich op
een studie medicijnen te richten, als hij nog steeds niet de moeite
heeft genomen te leren rekenen, of zelfs maar behoorlijk Frans te
spreken? Je moest eens weten hoeveel weerstand ze hebben om Frans te
leren Voor hen is het een buitenlandse taal, de taal van de ongelovigen, dat wrijven ze me continu onder mijn neus.
Leerlingen
die letterlijk nog niet tot tien kunnen tellen, weten wel te melden dat
het in Frankrijk wettelijk verankerde verbod om in het openbaar je
geloof te belijden, in feite een islamofobe schandvlek op de
maatschappij is.
Als
dat allemaal verleden tijd zou zijn, zou de situatie in het Franse
onderwijs meteen opklaren, en zouden varkens kunnen vliegen. We wachten
het af.
Alexander van der Meer
15 NOVEMBER 2018
*
Alexander Van Der Meer is een Nederlandse schrijver en wiskundige/filmmaker ..
*
AAN DE VRUCHTEN
KENT MEN DEN BOOM
**
Lang moeten wij daarover niet uitweiden. Want er wordt aan gewerkt.
Correctie:
er wordt van Overheidswege n zwaar gesubsidieerde Commissie
opgericht die het probleem grondig zal bestuderen. Éen ding is zeker: zo
kan het niet verder . Maar wie dan leeft, zal dan zien.
Das juist, hé. Na in volle vaart tegen die onderzeese ijsmassa te zijn gevaren, was het voor de Titanic ook hopeloos om zelfs maar te blijven drijven
Maar troost U: een paar opvarenden werden toch gered De overige paar duizend waren voer voor de vissen.
Ecologisch verantwoord en vooral milieu-vriendelijk toch!!!!
*
Ander
voorbeeld. Uit een andere tijd en uit een andere wereld. College Ieper,
laatste haar humaniora. We schrijven september 1954, begin nieuw
schooljaar en er is n totaal nieuw lesuur op het schema bijgekomen.
Esthetica. Éen enkel uur per aand. Één Leraar, Eerw. Heer Lebbe, een
aristicratisch strenge figuur. Voor alle hoogste klassen samen: de
Latijnse, de Wetenschappelijke en de Economische. Hilariteit alom in die
ene grote studiezaal. We krijger De Kleine Nachtmuziek van
Mozart. Tekst en uitleg vab vooraan, hoog op de pupiter, platendraaier
met boxen.. Vrolijke muziek. Er komt ambiance. Het lawaai wordt erger.
Dan,
als een paukenslag, de totale stilte. Dee fonoplaat is afgezet en
Meneer Lebbe, klastitularis van de Retorica, spreekt met ijskoude stem:
Mijne
Heren! Aan jullie de keuze. Jullie kunnen tot einde Juni volgend jaar
met mijn voeten speen. Maar dan is het mijnen beurt.
Absolute stilte. Volle aandacht voor een paar honderd bijeen geperste jonge mannen. De toon was gezet .
*
Ik
verzeker U: ge moogt gerst zijn. Het werd op slag muisstil. Er werd
geen vin meer geroerd. En dat bleef zo in iedere les, tot het einde van
het jaar. Nooit hebben wij (ik in ieder geval) meer bij geleerd én
genoten van alles wat klassieke muziek was..
Die enkele lesuurtjes maar werden de basis voor mn hele verdere leven om ook die schoonheid ten volle te kunnen smaken.
Ennne
o ja, als slot over al dat schiool-gedoe: er is ook n gode kant aan.
Weer een spreekwoord dat mag afgevoerd worden wegens niet
progressiefsistisch genoeg:
Wie de roede spaart, haat zijn kind.
*
Ps
Jaren
later, na mijn legerdienst en al flink ingeschakeld in het
arbeids-circuit, kwam ik op zekere avond (laat) thuis en ons Ma had n
splinternieuwe radio-pickup in huis gehaald. Wat n verrassing en
vooral, wat n geldverspilling. Ze had van mij die tik onthouden voor
klassieke muziek en in geschenkverpakking- was daarbij een LP met de
Operette Dichter en Boer van Franz von Suppé. Was ze
nog jaren voordien met onze (intussen overleden) Pa gaan kijken in de
Stadsschouwburg, zei ze. E het ding ws wel degelijk het werk van Franz
von Suppé en niet van Frans Léhar zoals ik in haar aanwezigheid had
beweerd tegen n vriend..
Naar
mijn bescheiden menig, is het Christendom de bijna perfecte bekroning
van de menselijke intelligentie. Omdat het o.a. voor kleine en grote
versteen doel kan geven aan het Leven. In alle omstandigheden iets dat
het leven draaglijker maakt. De tegenslagen helt overstijgen en de
gelukkige momenten intensiveert. Het tilt de mens op uit zijn aangeboren
of kunstmatige primitiviteit.
*
Maar inderdaad, het is ook maar des mensen.
Zij het m een ondertoon van onsterfelijkheid. Een ondertoon afkomstig
uit het Grote Onbekende. Waar we misschien zelf ook toe behoren.
Katholieken benoemen dat als het Eeuwig Leven, een leven met ziel en
lichaam na de Dood.
En
daar horen bij dat Grote Onbekenden Gods engelen bij, en geen
gebruiksklare vrouwelijk schoon dat voorbehouden is aan alleen maar
viriele mannen.
*
Anders
gezegd: het Christendoms sublimeert de menselijke waarden. Beste
voorbeeld daarvan is de rol van de vrouw, niet alleen als de gelijke van
de man, maar zelfs diens meerdere, in de rol van Maria, de Moeder Gods.
n Beetje als herinnering aan de toekomst en de herontdekte
matriarchale maatschappij die er ooit is geweest.
Waar
zou Vlaanderen staan zonder de vele kerkklokken in al die torens. En
zonder, voor zij die het willen zien, de vele veldkapelletjes op den
boerenbuiten
*
Het motief achter een Christelijke 'revival' is zwakker dan het motief achter de islamisering.
Recent
werd ik door een Vlaamse studentengroep gevraagd om in te gaan op de
mentaal-culturele wortels van het cultuurmarxisme. Er was discussie over
de vraag of cultuurmarxisme is los te zien van een psychologie die is
gevormd door eeuwen onder het Christendom. Dit haakte in op een debat
met NSV-oprichter Edwin Truyens,
dat westers cultureel erfgoed altijd als onderdrukkend wordt neergezet en dat samenbindende tradities worden vernietigd
Een beknopte definitie van cultuurmarxisme is het streven naar een gelijkgetrokken, ge-proletariseerde cultuur.
Cultuurmarxisme
bestaat bij de gratie van onderdrukkers en onderdrukten, boetedoening
en het geloof in een paradijs waar iedereen gelijk is. Het
cultuurmarxisme is zodoende een bedreiging voor de samenleving, omdat
het bevolkings-groepen tegen elkaar op kan zetten en op irrationele
wijze verschillen tussen mensen ontkent of wil corrigeren. Het
cultuurmarxisme is gefascineerd door de ontmaskering van machts-relaties
en door de dèconstructie van hiërarchische verbanden: dit maakt dat
westers cultureel erfgoed altijd als onderdrukkend wordt neergezet en
dat samenbindende tradities worden vernietigd.
Het
feit dat de Europese cultuur zo gevoelig is voor cultuurmarxisme de
obsessie met minderheden, slachtoffers en schuldgevoelens is
verklaarbaar vanuit het Christendom. Hieruit herleidde de Vlaamse historicus Luc Pauwels dat we kunnen zeggen dat het cultuurmarxisme zijn psychologisch platform in het christendom vond; zijn strategie in het gramscisme en zijn filosofie in de Frankfurter Schule en het postmodernisme.
Dat
dit juist is blijkt alleen al als je kijkt naar een recente uitspraak
van het Europees Hof over de mensenrechten. Een vrouw noemde Mohammed
pedofiel omdat hij een kinderhuwelijk had met de zesjarige Aisha en op
negenjarige leeftijd het huwelijk consumeerde. De vrouw werd
veroordeeld omdat haar uitspraak ontwrichtend en beledigend zou zijn
het Europees Hof verdedigde de veroordeling.
Haar uitspraak zou turbulentie kunnen opwekken in de samenleving. Lees: moslims zouden gewelddadig kunnen reageren.
*
Vervolgens verdedigden christenen
de uitspraak van het Europees Hof, ongetwijfeld vanuit de reddering:
Als we nu kritiek op Mohammed toestaan, dan moeten we straks ook
kritiek op onze kerken toestaan. Als we nu de vrijheid van meningsuiting
zwaarder laten tellen dan het recht van gelovigen om niet te worden
beledigd, dan zal dit ook tegen ons christenen worden gebruikt.
! ! ! !!
Nota van deze lezer: precies alsof Christenen nu heden ten dage nog altijd niet altijd en overal de Kop van Jut zouden zijn
!!!!!!
de kern van de zaak is dat het christendom een slaven-moraal is
Dàt
(blij zijn met de houding van het Europees Hof) zien zij echter
verkeerd. Want de kern van de zaak is dat het Christendom een
slavenmoraal is pas jezelf aan, aan de omgeving, verdraag het aardse tranendal in vooruitzicht op het hiernamaals.
*
De
islam is echter een heersers-moraal, die (dikwijls onder dreiging van
geweld) de omgeving aanpast aan zichzelf: zo ook het Westers juridisch
stelsel.
Maar we zitten nu al vol in de discussie, terwijl we nog bezig waren met het schetsen van de kantlijnen van het debat.
Geestelijke wortel van politieke correctheid
Het cultuurmarxisme past het marxistische gelijkheidsideaal toe op cultuur
noemde het gramscisme
en de Frankfurter Schule als bronnen van het cultuurmarxisme, naast de
Christelijke psychologie. Gramscis strategie verandert de
arbeiders-revolutie in een permanente revolutie aangeduid als de lange mars door de instellingen. Het cultuurmarxisme past het marxistische gelijkheids-ideaal toe op cultuur. Met componenten als messianisme (een strijd tussen een klasse van onderdrukkers en onderdrukten),
kritische theorie (de samenleving zou worden bijeengehouden door
machts-relaties die moeten worden gedéconstrueerd) en opruiing (de
onderdrukte klasse wordt via cultuurpolitiek en identity politics
klaargemaakt om te rebelleren).
Zodra
dit punt wordt aangehaald dat de politieke correctheid wortelt in een
psychologie die is gevormd door de obsessie met nederigheid,
schuldgevoel en zondebesef wijzen gelovigen er direct op dat de kolonisering Christelijk was.
Pater Damiaan,
de Held van Molokaï
*
Zij wijzen dan op de stoutmoedige en nationalistische component van de kolonisering,
om te verhullen dat het Christendom in de ban is van de andere wang
aanbieden en de tweede mijl gaan. Echter, de Nederlandse kolonisering
was een poging om winst te behalen. Dit was een kapitalistisch verhaal.
Het bekeren van inheemse volkeren was geen doel van de Verenigde
Oost-Indische Compagnie (en ook niet van de West-Indische Compagnie, for
that matter).
Faustisch Europa
Nóg
belangrijker dan deze feiten is dat het kolonialisme eerder de
faustische ziel van Europa vertegenwoordigt met een Christelijk sausje
erover. Dit faustische is een woordkeuze van Oswald Spengler en onlangs
discussieerde ik hierover met Anton Jäger en Werner Trio (hier te beluisteren). Denk
aan het ronddolen, het ronddwalen en naar vreemde kusten zwerven
zoals ook uitgedrukt in Vikingpoëzie. Kijk naar de Christenen rond
Jeruzalem in de tijd van
na Jezus: zij hadden een meer afwachtende houding en bivakkeerden in de
woestijn, wachtend op de wederkomst van Christus. Dit waren de
zogeheten heremieten. Zo blijkt dat het Europese Christendom op haar hoogtepunten meer Faustisch was dan Christelijk.
Dit
zien we tevens aan het Germaans-Frankische Christendom. De Franse
historicus Georges Duby omschreef bijvoorbeeld hoe Christus werd
afgebeeld met een mes tussen de tanden. Het West-Europese beeld van
Christus is door de eeuwen heen minder heidens geworden en meer
vroom. We zien het ook aan de
*
Pax
Dei-beweging. Clerici zagen de ridder-toernooien en de adellijke
strijderscultuur als te wreed. Toen kwamen de vorsten-spiegels: de
hofcultuur met verhalen over De Heilige Graal, jonkvrouwen die met
zakdoeken wapperden alles om de Europese geweldscultuur te kanaliseren
naar een kuise vorm. Voor de kruistochten geldt hetzelfde. Als je dan
toch moet vechten, doe dat dan beter voor een heilig doel. Het liefst
ergens ver weg.
Heidense tegenvoorbeelden
Als
je Julius Caesar leest, dan zie je dat West-Europa een zeer gewelddadig
continent was. Volgens zijn verslagen roofden stammen liever elkaars
proviand dan zelf te gaan boeren. Tacitus meldt vergelijkbare dingen. De
Romeinen introduceerden de fruitkweek en het villastelsel als deel van
een gestructureerde landbouwpolitiek die de orde versterkte.
De
Orde van Teutoonse Ridders herschreef de Bijbel om Oost-Europa te
bekeren. Hier werd Jezus neergezet als een gespierde man met zwaarden.
Hier sprak feitelijk niet de christelijke leer van de nederige Jezus,
maar van een Germaans-faustische ziel die zich voegde naar een
christelijk jasje. Dit is wat veel neo-katholieken niet begrijpen als
zij nostalgisch praten over het christelijke verzet tegen de
islamitische inval. Het was nog een zeer Germaans-Faustisch christendom
dat zich verzette. De leer van Jezus en Paulus over het aanbieden van de
andere wang was nog niet afdoende doorgedrongen.
Het Christendom is groter in Afrika dan in Europa: dat maakt een christelijke Afrikaan nog geen Europeaan
We
moeten ons beseffen dat het Midden-Oosten óók christelijk was. Toch is
het gevallen voor de islam. Het christendom is groter in Afrika dan in
Europa: dat maakt een christelijke Afrikaan nog geen Europeaan.
Rationeel denken, analyse, creativiteit en innovatie. Dát zijn de
belangrijkste westerse eigenschappen als we naar ons aard en wezen
willen voortbestaan religie is hier secundair aan.
Motief achter christelijke revival zwakker dan motief achter islamisering
Wie
echt een levend christelijk geloof wil, zal ook moeten geloven in de
wederopstanding, de verrijzing van Jezus uit de dood. Paulus zegt zelf: zonder dit geloofsartikel is mijn hele religie waardeloos.
Een mens moet vele dingen gaan geloven, zoals dat Jezus Christus water
in wijn veranderde, om zon écht authentiek geloof te hebben, dat méér
is dan een kapstok voor cultuur en identiteit. De islam heeft feitelijk
zon geloof de hedendaagse christen bekeert zich echter uit een
zwakker motief, namelijk puur omdat hij een culturele kapstok zoekt. Hij
gelooft iets wat hij feitelijk niet kán geloven, omdat hij de
Verlichting heeft
*
AAN DE VRUCHTEN
KENT MEN DEN BOOM
**
Jeugdige
hoog geladderde bollebozen leven, net als wij deden, als in hun eigen
gaar gekookt kookvocht geborneerde besloten denkwereld. De ervaring en
dus de wijsheid komt inderdaad uit ondervinding gesproken - pas met de
jaren.
*
Het
zegt misschien veel, maar in de overgenomen tekst stond het woord
Christelijk altijd zonder hoofdletter. Vergissing of opzet? Heb dat voor
de lezer rechtgezet. Is gewoon de betuiging van respect.
En dan maar klagen dat de jeugd tegenwoordig geen discipline, geen respect of geen eerbied meer heeft voor wat dan ook.
Enne,
o ja, ook aan al die moderne onleesbare paternosterbollekekenswoorden
heb ik gesleuteld. Het woord posttraumatisch bijvoorbeeld, lees ik
liever als post-traumatisch. En dat is wat ik ervan overhoud: een post
traumatisch syndroom van anti-faustisme.
*
De
reputatie van Faust (Goethe) ken ik voldoende, en ik ben ook bekend met
diens kuren, maar om dat, met Mefisto en Papageno te willen in één
woord samenvatten als faustisme, daar wil ik van mijn goede vriend
Edwin Truyens uit Nijlen toch graag n woordje meer uitleg over.
Gramscisme!!!!!
Dat is het woord waaraan ik mij als onwetende aan dood ergerde.
Faustisme is helemaal iets anders, denk ik zo Iers van bij ons.
Voor
dit voor mij tè geleerd begrip is Wikipedia mij moeten ter hulp komen.
En wetewa? Die Gransci is n figuur uit de preéhistorie van het
Italiaans Communisme. n Soort achternalopertje van Trotsk, Ma rxski
en Leningradski. Om zodoende dan toch weer bij het Jodendom terecht te
komen
Juist, verdorie, het zijn inderdaad weer de Joden die ons dat Goddeloos Communisme gelapt hebben!
*
Met
al de vezels van ziel en lichaam gehecht zijnde aan onze goede oude
tradities, voel k mij persoonlijk geroepen om de namen te noemen van
twee eenvoudige onderpastoors van te lande uit mijn omgeving wier
namen heel zeker geschreven staan in de palmen van Gods handen, zoals
men dat zegt. Hun namen zijn niet alleen Hierboven bekend, maar ook voor
de hele wereld, op Tinternet.
De
man was zn hele actief leven werkzaam als Arbeider in de Wijngaard des
Heren in de Kivu. Na de Onafhankelijkheids-troebels kwam hij
geradbraakt terug ui de Kongo, als Pastoor naar Haringe in de omgeving
van Veurne. Hij schreef wondermooie poëzie en werd n gevierde volksheld
in de Westhoek.
Naast deze al lang overleden optimist, is er naast zoveel anderen, ook nog Pater Hendrik,
Oblaat, met dezelfde ervaring. Deze keer met een zendelingenleven op
verschillende plaatsen in Het Verre Oosten. Waarvan hij oud en versleten
en verschillende keren a.h.w. geradbraakt, méér dan 80 jaar oud
geworden, iedere Zondag nog de Mis kwam lezen in Nokere (Waregem).
Ook
zij huldigden het principe om on-vergoed en zonder eigenbelang - een
beter leven uit te dragen naar het uiteinde der wereld. Zij deden dat
zonder veel woorden, maar met daden.
*
