Universiteit Leuven constateert machtsovername Brussel door moslims
Boven het Belgische parlement wappert de vlag van Al-Qaeda. De Sharia4Belgium beweging pleit openlijk voor de afbraak van de Belgische democratie ten gunste van de islam; desondanks grijpen de autoriteiten niet in.
De prestigieuze universiteit in het Belgische Leuven heeft een onderzoek gepubliceerd waaruit blijkt dat de 300.000 moslims in Brussel nu al de bevolkingsgroep met de meeste invloed en macht zijn. Openlijk kritiek leveren op de islam of moslims is in Brussel inmiddels verboden; iedereen die dat toch waagt wordt strafrechtelijk vervolgd. In uiterlijk 2030 zullen de moslims in Brussel de absolute meerderheid vormen, waarmee de hoofdstad van de EU dan tevens de hoofdstad van Eurabië zal zijn.
De studie getiteld 'De Iris en het Kruis' werd op 18 november 2011 openbaar gemaakt en schetst een zeer duister toekomstbeeld voor de gecombineerde hoofdstad van België en Europa. De moslims zijn in Brussel echter feitelijk nu al de baas; de groep Vigilance Musulmane spant tegen iedereen die het waagt moslims of de islam te bekritiseren een proces aan.
Kritiek op moslims en islam gevaarlijk Voorbeeld: Mark Elchardus, mede auteur van een wetenschappelijke studie naar de jeugd in Brussel. In deze studie wordt geconcludeerd dat de helft van alle jonge moslims antisemitisch zijn, en dat dit niets te maken heeft met de sociale situatie van de moslims, maar alles met de islamitische religie. Vigilance Musulmane deed hem onmiddellijk een proces aan de broek wegens discriminatie. Hetzelfde lot onderging de Belgische krant De Morgen, die een interview met Elchardus publiceerde.
Vrijheid van meningsuiting en de waarheid zeggen over de islam is in Brussel niet politiek correct. Wie dat toch doet, staat met één been in de gevangenis. Ook wordt er niets ondernomen tegen moslimgroeperingen die foto's verspreiden van het Belgische parlement waar de vlag van Al-Qaeda boven wappert. Dat is klaarblijkelijk wél politiek correct bij onze zuiderburen. Ook het publiceren van interviews met moslimleiders die openlijk pleiten voor de invoering van de extreem racistische, discriminerende en antisociale islamitische Sharia wetgeving is in België geen enkel probleem.
Politiek correcte ziekte
Net als in Nederland verzamelen jonge moslims zich steeds vaker in bendes die joden lastig vallen en in elkaar slaan. Gisteren berichtten we dat een 13 jarig meisje door vijf Marokkaanse klasgenootjes mishandeld werd, enkel omdat ze joods was. De Belgische politiek en de media -lijdend aan dezelfde politiek correcte ziekte als in ons land- doen er echter het zwijgen toe. En wie zoals Mark Elchardus er wél over schrijft, wordt vervolgd. De islamitische jodenhaters gaan echter vrijuit.
Ook zult u in Nederland niets lezen over de gevangenisopstand die de afgelopen dagen in België plaatsvond en die door speciale eenheden moest worden neergeslagen. Waarom dit verzwegen werd? U raadt het al: de opstand werd veroorzaakt door moslims, en dan is het klaarblijkelijk geen probleem. De moslims eisten overigens het recht om ook de vloeren buiten hun cellen als gebedsruimte te kunnen gebruiken.
Nu iedere derde inwoner van Brussel moslim is en groeperingen zoals Vigilance Musulmane er voor zorgen dat de islam geen onderwerp van kritiek meer mag zijn, kan maar één conclusie worden getrokken: het geld dat wij aan Brussel overmaken gaat naar een stad die binnenkort geregeerd zal worden door moslims, die geen enkele andere visie dan die van de islam dulden.
Europeanen beginnen zich te verzetten
Toch gloort er hoop. In heel Europa beginnen burgers en volksbewegingen zich te verzetten tegen de door de gevestigde politieke orde gesteunde afbraak van de democratie en vrijheid van meningsuiting door de islam. Eén van de grootste staatsmannen uit de vorige eeuw, Winston Churchill, pleitte al in 1944 voor het 'etnisch zuiver' houden van de Europese landen, omdat de geschiedenis leert dat het vermengen van volken vrijwel altijd lijdt tot spanningen en uiteindelijk dodelijk geweld.
In België wil het Vlaams Belang, één van de grootste politieke partijen, niet geïntegreerde Turken en Marokkanen het land uitzetten. Zelfs het extreem liberale Noorwegen bereidt de terugkeer van jonge moslims naar Afghanistan voor. In Zweden, één van de meest tolerante en islamvriendelijke landen in Europa, begint de bevolking in opstand te komen nu moslimgroeperingen door de staat blijken te worden gefinancierd met de door christenen betaalde kerkbelasting. En sinds in Denemarken een Somalische moslim in een basisschool een 10 jarig kind verkrachtte, beginnen ook daar de ogen van de burgers open te gaan.
Burgeroorlogen Deense rechtsextremisten bereiden zich zelfs al voor op het gewelddadig het land uitzetten van immigranten door jonge Denen te leren met vuurwapens om te gaan. Zij vormen onderdeel van een netwerk dat in heel Europa wordt opgebouwd, iets dat de Deense politie reeds bevestigd heeft.
Deze zorgwekkende ontwikkeling is het directe gevolg van de jarenlange, door de Europese Unie opgelegde ongelimiteerde immigratie naar Europa en het 'pamperen' van met name moslims, die wel onmiddellijk allerlei rechten en privileges kregen, maar vrijwel geen enkele plichten. Als niet snel tegemoet wordt gekomen aan de zorgen van de gewone man en het probleem van de islam bij de naam wordt genoemd en bij de wortel wordt aangepakt, dan dreigen er op den duur burgeroorlogen in Europa te ontstaan. Xander (Overgeomen van http://blog.seniorennet.be/polkun/
-------------------
Zwart & Rood
Toevallig dezelfde kleuren!
Diagonaal herlezen
Toekomstbeeld?
Wat is er toch met dat Vlaanderen van ons! We zijn nu al een paar eeuwen gestopt met elkaar de kop in te slaan (rivaliteit tussen de steden) en daar begint de vreemde concurrentie van de andere kant der Middellandse Zee! Eerst door de Francofonen (Btabantse Omwenteling), dan door de Belgen (de Francofone kolonisatie), die allemaal, net als de Koningeb van Frankrijk doorheen de eeuwen, uit zijn op onze rijkdom en op onze werkkracht. We hebben jaren van hongersnood overleefd (einde 19de Eeuw), we zijn de Gesel van de Zwarte Pest te boven gekomen, de meeste Europese oorlogen werden op ons grondgebied uitgevochten, de besten onzer broeders werden opgevorderd om in vreemde legers te gaan dienen en nu steekt de aartsvijand uit deArabische wereld zijn grijpgrage klauwen uit naar de welstand die we niettegenstaande dat alles, opgebouwd hebben. Zij kunnen dat doen, omdat hun voorhoede onder allerlei voorwendselen door de Francofone kolonialisten hier naartoe werd gehaald. Op onze kosten!
Om onszelf te redden, moeten wij dringend in actie komen De zaak is alleen : hoe? Wij zitten gevangen in onze eigen logica : mensenrechten vrijheid van meningsuiting godsdienstvrijheid rechtsstaat. Aan evacuatie-treinen hebben we, dank zij de Nationaal Socialisten van Dolf-met-de-snor, alleen maar negatieve herinneringen. Eind van de jaren 1500 is er ooit een o zo Christelijke Philips III van Spanje geweest, die al wat Islamitisch was met scheepsladingen tegelijk wegvoerde, naar, volgens de kronieken, hun thuislanden. Hitler noemde dat later naar werkkampen voor de Joden, in het Oosten en moest WO II anders uitgedraaid zijn, zou die versie waarschijnlijk ook de geschiedenisboeken gehaald hebben.
Zo mag hij/zij die het weet, spreken : hoe lossen we dat probleem van de invasie op? Ha, geen probleem : door assimilatie! Door het zich aan te passen.
Maar laten we elkaar goed verstaan : niet ZIJ moeten zich aanpassen, maar WIJ! Is er trouwens een andere uitleg voor het woord multicultureel?
Pssst
Enne..over heraldiek gesproken Wij, Vlaams Nationalisten, worden nogal eens verweten een wreedaardige klauwende leeuw in ons vaandel te voeren. Een zwart beest op gouden veld .daar, waar nogmaals bewezen, zwart en rood de eigenlijke doodskleuren zijn .Eenmaal de Swastica, nu Al Quada ..
Wat had U gewild, dat wij dat gouden veld lieten presenteren door een krielende kip? Of door een krolse kater?
Belgicisten, die aan onze Leeuw een rode tong en rode klauwen toevoegen, dat zijn pas bloeddorstige verdrukkers!
Vlaanderen, de ene landshelft met helium, edelgas gevuld,
De andere helft, zwaar van schulden, zinkt weg.
Juist : in de diepte
---------------------------
Hierboven staat Dutroux via Di Rupo , niet zozeer wegens de een of andere vermeende criminele gelijkenis (ik zou niet durven!), maar omdat taalkundig, net als Di Rupo (van/of uit de put), du trou gelijkt op Vandeputte, uit of van de put.. Dergelijke mensen komen niet VandenBerghe, maar uit de diepte. En, in de diepte, is van ouds gekend, daar huist de Duivel in de hel. Vandaar deze inspiratie, met dank aan de tekenaar van het Vlaams Belang, die Vlaanderen VRIJ laat opstijgen .
Weinig waarschijnlijk, zult U zeggen, en daarom sleur ik er het lieverdje van de Place Saint Lambert (Luik), die Amrani, nog maar eens bij. Op die manier is de Waalse Drievuldigheid compleet. U kunt,namelijk, samen met mij, een zeker klankverbondenheid niet loochenen : Am Randt, in t Duits, neigt toch ook zon beetje naar een randgeval. On the Edge, dus, wat hetzelfde wil zeggen : op de rand van de afgrond, van de dirupo, van de dutrou.
Maar met Arabisch moet men altijd opletten! Vooral als die mensen tegenover ongelovige honden staan : dan schrijft hun Heilig Boek hen precies voor hoe ze zich, in woord en daad, dienen te gedragen. Als een Am Rani!
-----------------------
In Wallonië komt men sneller vrij
17 december 2011 13.37u
Het is een publiek geheim dat men er in Wallonië totaal andere normen op na houdt dan in Vlaanderen. Weinig of geen flitspalen, in Vlaanderen op zowat elke hoek van de straat één. Of twee. Verkeersboetes worden in Wallonië massaal geseponeerd en langdurig werklozen nauwelijks aangezet tot werken of gesanctioneerd, belastingaangiftes veel minder gecontroleerd en belastingaanslagen veel vaker kwijtgescholden. Voor overtredingen op de bouw- of milieuwetten wordt vaak een oogje toegeknepen en criminelen worden er met de fluwelen handschoen aangepakt.
Van Dutroux tot Amrani
Dutroux leefde jarenlang op kosten van de sociale zekerheid, kocht meerdere huizen en kon na eerdere zedenfeiten en veroordelingen vervroegd vrijkomen en ongehinderd kinderen ontvoeren, opsluiten in zijn kelder en vermoorden. Dat Nordine Amrani - ondanks een indrukwekkend strafblad - zo snel vrij kwam, noemde de bekende strafpleiter Jef Vermassen in het Nederlandse praatprogramma Pauw & Witteman symptomatisch voor de Waalse Justitie.
Een andere wereld
De vraag is of je zon recidivist nog een kans moet geven om zo vroeg vrij te komen, zegt Jef Vermassen. Het is een feit dat men in Franstalig België sneller en makkelijker vrijkomt. In Vlaanderen worden er strenge voorwaarden opgelegd en wordt daar ook controle op uitgeoefend. Of dat ook gebeurt in Wallonië, weet ik niet. Er heerst een andere mentaliteit, ook in Justitie. Het zijn twee verschillende werelden. Het is bekend dat Vermassen geen aanhanger is van het Vlaams Belang, maar met deze analyse bevestigt hij wel wat wij al jaren zeggen. Ook in het belang van onze veiligheid moet België zo snel mogelijk gesplitst worden!
Bron : VB
-------------------
Diagonaal herlezen
Om een beetje lijn in het verhaal te krijgen, even teruggaan naar de glorierijke dagen uit het verleden, voor wat in Luik en omgeving voor een dubbel paspoorter zo allemaal mogelijk is. Uiteraard, naast tussendoor een blank huwelijk en een kroostrijk gezinnetje. Want meneer is kieskeurig : het knappe vrouwtje moet van goeden huize en vooral van begoede huize zijn, want een Muzelman in een ver vreemd land moet altijd ver vooruit denken. Aan de oude dag en zo. Of aan de familie in het verre Marokko. Bloed is immers dikker dan water ..
Amrani spotte met het gerecht
15 december 2011 10.20u
Wie er nog aan zou twijfelen hoe laks Justitie in dit land wel optreedt, moet het criminele parcours van Nordine Amrani even tegen het licht houden. Amrani houdt het gerecht al vanaf zijn zestiende voor de gek. In 1994 loopt hij voor het eerst tegen de lamp en verschijnt voor de jeugdrechter na een aantal inbraken. De rechter laat hem opsluiten in een gesloten instelling, maar dat maakt niet veel indruk. Een jaar later is het weer prijs. Amrani verdwijnt dan even uit beeld. In 2001 staat hij weer voor de strafrechter voor inbraken en weerspannigheid, maar de rechter toont bijzonder veel begrip. Amrani krijgt 2 jaar cel met uitstel, maar moet geen dag naar de cel. In 2003 komt Amrani voor de correctionele rechtbank, deze keer voor verkrachting. Hij krijgt 2 jaar cel, waarvan amper 6 maanden effectief. Die straf hoeft hij niet uit te zitten. Let wel: het gaat hier niet om een akkefietje, maar om verkrachting
Onaantastbaar
In 2004 krijgt hij van de politierechtbank een werkstraf van 150 uur. Het gerecht volgt dat niet op en Amrani voert er geen uur van uit. Geen wonder dat de man zich onaantastbaar voelt. Hij werpt zich op drug- en wapenhandel, zet een grote cannabisplantage op en legt een stevig wapenarsenaal aan. Amrani wordt betrapt en wordt veroordeeld tot 58 maanden, maar wegens een procedurefout wordt dat verboden wapenbezit niet weerhouden en krijgt Amrani strafvermindering. Hij zit 3 jaar vast, maar een gerechtspsychiater oordeelt in 2010 dat er geen gevaar voor recidive bestaat en dus komt Amrani vervroegd vrij. Het gruwelijke vervolg is bekend. Misschien vraagt u het zich ook af: zouden die rechters en die gerechtspsychiater goed geslapen hebben de voorbije dagen?
Bron VB
Naschrift
Het kleine serpentenjong met de grote ogen en de sissende gesplepen tong op Terzake had laatst twee bekende strafpleiters op haar schoot. De laatste, Jef Vermassen, mocht telkens helemaal uitspreken, met wat hij al in Holland had mogen zeggen op de TV, maar zo niet de onverstoorbare Vic Van Aelst. Die kreeg ze op het einde toch zover, dat hij haar eigen woorden overnam, zodat zij triomfantelijk kon kraaien, in de hoop hem daardoor te beschadigen, dat zij hem horen zeggen had, dat Justitie in Wallonia de justitie was van een andere planeet. Maar, hoogst verwonderlijk dat ze dat toeliet, voordien kregen we Leo Stoops voorgeschoteld, die met andere woorden hetzelfde zei, net zoals Vermassen eigenlijk, maar die nadere uitleg gaf over het gevonden wapenarsenaal waarvoor hij, wegens proedure-fouten (versie Hof van Beroep Luik, na 14/12) in beroep was vrijgesproken.
Even de feiten.
Via een tip krijgt de politie lucht van de professionele canabisplantage, en vindt meteen bij de huiszoeking een compleet arsenaal van verboden wapens en onderdelen, o.a. oorlogstuig met bijhorende munitie. Samen met de uitgeoefende hobby van metaalbewerker en lasser, met de reputatie van drugsdealer en wapenhandelaar in het milieu, staat hem hiervoor in 1ste Aanleg een serieuze straf te wachten. Maar dan komt er een pientere advocaat, die (getupt?) voor het Hof van Beroep pleit dat gewone burgers die hun wapen binnenleveren bij de politie, amnestie krijgen voor dit misdrijf om ongeregistreerd (?) wapentuig te hebben in huis gehad. Dat beschuldigde, door die inbeslagname, dus ook zijn wapen(s) bij de politie heeft binnengeleverd, bijgevolg ook recht heeft op amnestie, valt in de akte van beschuldiging deze beschuldiging weg, en wordt er ver alleen maar meer gesproken over die wietplantage .
Hetzelfde verhaal, zegt Leo Stoops, heeft men ook geprobeerd in Gent, maar daar oordeelde de Rechter, dat de wapens inleveren, volgens de wet, een daad van vrijwilligheid inhield, en dat die vlieger dus niet opging. Reden, zegt weer Leo Stoops, dat de Rechtbank in Luik, na wat nu gebeurd is, een mistgordijn over die uitspraak wil optrekken, maar die vlieger gaat niet op : het arrest ligt voor!
Besluit : wie?wat?waarom? is hier tussenbeide gekomen om deze schertsvertoning niet alleen uit zijn duim te zuigen, maar ook om deze te doen aanvaarden? Gaan die rechters wel vrij-uit? Of wordt hier binnenkort een zoveelste PS-schandaal naar boven gehaald? Dutroux, Di Rupo, Amrani, de goddelijke Drieëenheid van Wallonië .
Waar zit het verschil met de dief die alleen maar een koord had gestolen, en voor zon bagatel de vrijspraak vordert, omdat hij niet gezien had dat aan het andere uiteinde van die koord een koe hing?
Pssst
Ook gelezen, volgens ooggetuigen, nadat Amrani was gesneuveld, dat er vanaf de omliggende daken (van de bakkerij, zegt men) nog handgranaten werden gegooid en dat er van verschillende kanten nog geschoten werd? Eigenlijk spijtig dat die mensen niet meer burgerzin ontwikkelen, vindt U niet? Als de Overheid zegt dat ze niets gehoord en niets gezien hebben, dan weten ze toch waar de klepel hangt .
Hieronder vindt u een video van RTL, met daarin een elfendertigste inconvenient truth over de Islam. Dergelijke items worden vanzelfsprekend geweerd op de BRT en de RTBF. Want die twee dingen : het Kerstfeest van de Vrede en de Godsdienst van de Wrede met elkaar confronteren, zou een beetje te duidelijk zijn voor hun eigen ongelijk.
Het mag dus van hogerhand niet duidelijk worden waarom de dader juist toesloeg op een kerstmarkt, waar er bij definitie meestal christenhonden, ongelovigen, en geen Muzelmannen rondlopen Hoogstens een paar zotte wijven van Moslimas ..Correctie : dat de scholen op dat ogenblik leeg liepen : een kleine misrekening? Of een van Allahs wijze raadsbesluiten, wie zal het zeggen .Niemand kan een eierstruif maken zonder schalen te breken! Waar gehakt wordt, vallen er spaanders!
Onmiddellijk na de gebeurtenissen, werd de wereld met de snelheid van het licht, in gelepeld dat het weliswaar om een bruine medelander ging, (met buitenlandse naam, en het was echtig en techtig een ware dubbel-belg) maar zekerlijk niet om een pratikerend Moslim. Dat zag men zo. Trouwens, elke politiechef van PS-signatuur weet zoiets automatisch! Criminelen zijn nooit Moslim, tot ze in de gevangenis halal willen gevoederd worden ..De omstanders zagen met eigen ogen een bruine man op de grond liggen als dader, en om zoiets vlug-vlug onder een deken weg te moffelen, was het al te laat. Moest niet eens onderzicht worden, men wist het zo! Een belg die om onbegrijpelijke redenen als een wildeman te keer is gegaan! Moest die deken daar vlugger zijn beland, of was de man door een van zijn eigen granaten herleid tot velletjes en beentjes (lijk in het lied van Die kat kwam weer ), dan was de dader garantie zonder meer een jonge man uit Luik geweest! Ook was er van meet af aan, werd ons gezegd, zekerlijk geen sprake van een soort Luikse Andres Breivik, want die Noorse saga was zeer duidelijk een misdaad tegen de menselijkheid, stel U voor, de crème de la crème van onschuldige socialistische jongeren, die daarenboven voorbestemd waren om hun land te besturen. Een soort Hitler Jugend dus. Hier in Luik ging het, duidelijk bewezen en voldoende gecontroleerd, om wraakneming tegen Justitie. Eerst was er zeer kort sprake van meerdere daders, die door de politie achterna werden gezeten, en zelfs neergeschoten. Even nadien werd dat verhaal weggelaten : er waren geen achtervolgingen geweest, en die andere, wel die was weer levend geschoten, denk ik. Dat omstanders diverse daders zagen en hoorden, wordt, voor t gemak van het politieverslag, even vergeten. Zelfmoord van de dader, door zich voor het hoofd te schieten! Met een Fal-machinegeweer!? Een mitrailleur is niet te best geschikt voor zelfmoord! De man moet dus een soort veel-armige boedha geweest zijn Tenware, dat er, spijtig voor hem, gelukkig voor zijn publiek, een handgranaat te vroeg is ontploft in zijn handen? Was de tijd-stelling hem ontgaan? Geen 10 seconden, maar amper 2? Of was het marchandise van slechte kwaliteit? Ja, kijk, in het vuur van de strijd kunnen er in dergelijke omstandigheden misschien geen klachten tijdig doorkomen tot bij de leverancier . Op de video gemaakt door toevallige aanwezigen, horen we nu duidelijk dat de aanslag secondenlang begeleid werd door de strijdkreet :Allah Akbar, Allah Akbar duidelijk te horen tussendoor de salvos en de osbrandingen. Tot het stil wordt, en de 144 armen van de eeuwig jonge maagden in Allahs schoot, de dader liefdevol opvangen.
De verhaaltjes klinken met de dag inderdaad ongeloofwaardiger, maar spijtig, niet één dode wordt er door terug tot leven gewekt. Tot gisteren ook uitlekte, dat op Facebook, die blijkbaar door de Overheid enkele dagen over het hoofd werd gezien, bleek dat de dader een fanatiek propagandist geweest is van.. de jihad. Een schoonheidsfoutje in het onderzoek, ziet U .Niet erg, de nodige instructies zijn onderweg, voor geval dat .
Laten we dus de feiten spreken, en proberen door het bos de bomen te zien. De man is van kindsbeen af, goede klant bij allerlei Rechtbanken, blijft jarenlang werkloos, is gezinshoofd (zijn vrouw weet van niets en wordt ook niet lastig gevallen door de politie. Mooi, toch!), het gezin betrekt een eigen appartement in een statig complex, dat hun eigendom schijnt te zijn. Meneer trekt werklozensteun, is vrij op probatie en volgt gratis bijlessen als lasser, want metaal bewerken, dat is zijn hobby : inderdaad, als wapenhandelaar van de onderwereld met een goed draaiende zaak moet hij kunnen knutselen. Vandaar dat atelier, in een andere straat. Mevrouw is van goede komaf, is gehuwd tegen de zin van haar familie, en is werkzaam als thuisverpleegster. Gemengd huwelijk, of is Mevrouw Moslima geworden? Doet niets terzake, maar zou een bepaald licht kunnen werpen op het geheel .Tel de eigendommen samen, twee autos, 2 garages + atelier in volle centrum van de stad Luik, tweeverdieners : echt een schooplvoorbeeld van een geïntegreerd PS-gezin ..Moest Witse op dat dossier gezet worden, hij zou al lang bij Van Deun backgroundcheck gevraagd hebben, het telefoonverkeer en de laptops nagegaan hebben, terwijl Daems ondertussen alle bankrekeningen zou hebben nagezien. Hetzelfde bij Aspe. De volgende morgen, of hoogstens de dag nadien, zou er crisis-vergadering gehouden geweest zijn, en Het IJskonijn of Wijtings zou al de details reeds voorgeschoteld krijgen. Maar, ook hier : het onderzoek is geheim. Bij Witse mogen we dat, als kijker, allemaal van naaldje tot draadje, meemaken, maar hier is het onderzoek niet alleen geheim, het zal ook, in lengte van jaren, geheim blijven.
We worden dat reeds een beetje voor gezegd : er komen geen kostelijke onderzoeken, de dader is immers overleden ..
O Ja, later bleek er ook nog een dode meer te zijn. Bijna achteloos werd daarbij vermeld dat de dame reeds de dag voordien, half verkracht, met één enkel schot in het achterhoofd, vermoord werd aangetroffen in zijn atelier en cannabis-plantage. En precies die dag en ook de dag erna zijn er telefoons met zijn advocaat. Die laatste (die vergeet voor t gemak even zijn beroepsgeheim) vertelt de pers dat zijn cliënt een paar uur voor zijn optreden op de Kerstmarkt, alleen zo opgewonden deed over een verkrachtingszaak waar hij nets, helemaal niets mee te zien had
Probeert U zich even de gemoedstoestand van de dader in te beelden op maandag (na de moord), maandagnacht en dinsdag voormiddag ..En ja, werd zijn tijdsgebruik nagetrokken? Hebben onze vrienden van de Staatsvuiligheid schrik voor de pistes die zouden bloot komen? Zijn de termen van de Gewapende Vrede misschien geschonden? Is er geen mankracht of geen zijn er geen kredieten meer beschikbaar, omdat die allemaal erdoor zijn gedraaid om Vlaams Nationalisten te spionneren?
We zullen dus nooit weten waar de tantes van de man allemaal lid van waren. Er zal, vanzelfsprekend, nooit een psychiatrisch onderzoek komen, en al de fouten in de zaak van deze veelpleger zullen nooit onderzicht worden. Zodat zekerlijk nooit maatregelen zullen genomen worden om strenger op te treden.
Want dat mag niet : de Kerstmarkt moet de volgende dag op volle toeren draaien, het ramptoerisme moet beperkt blijven tot het strikte minimum, de dader was een gefrustreerde gek, geen Islam-terrorist (die bestaan trouwens niet bij ons) en vooral : die, kleine jongen, waarvan we de begrafenis bijna live mochten bijwonen : voor dit jong Mosim-leiven kunnen we bijna de woorden van onze achtbare Heer Minister van oorlog aanhalen : collateral dammage, weet U . Hadden we onlangs met onze F16s ook in Libië
Waarmee meteen het bewijs aangedragen is, dat het geen islam-terreurdaad kan geweest zijn .Nu nog n stoet met witte ballonnen, en deze avond kan de BRT daarop weer een kwartier uitweiden over kindermisbruik in de Rooms Katholieke Kerk. Want bij de BRT, net zoals bij Concentra, kent men zn prioriteiten. Enfin, kijkers verdwijnen, lezers vergaan, maar de Linxe Kerk blijft altijd bestaan!
Geen gelijkenis met de daad van Andres Breivik, vraagt U mij? Wel, dan moet U mij eens uitleggen, hoe iemand van uit de hoogte, die op scherp gestelde handgranaten, de een na de ander (hoevel? : de voorraad in de rugzak van de dader was helemaal nog niet uitgeput) in een winkelende massa tussen de kerststalletjes, gooit : de bedoeling daarvan is toch om honderden doden te maken? Tussendoor nog een beetje Fal-snelvuur afgeven, om paniek te veroorzaken : met schorre stem blijven roepen dat Allah de Grootste is : dat alles heeft misschien niet zo lang geduurd als op Utöya, maar het is louter toeval dat er niet zoveel doden zijn gevallen!
Misschien is het maar best, dat de dader hier meer als primitieve amateur is tewerk gegaan zonder grondige kennis van zijn moordtuigen. Breivik ging veel bedachtzamer tewerk, en was op het einde ook niet zo laf om zichzelf van kant te maken. Bij nader toezien is hij zelfs nog voorzichtig geweest: liepen er daar op dat kleine eiland op dat ogenblik niet minstens nog een paar honderd bange konijntjes rond?
Besluit : Breivik was/is een onmens, maanden na zijn misdaad nog altijd zonder de minste spijt of berouw, maar zo zot was hij niet : hij reageerde zijn verzet tegen de Islam-overrompeling alleen op de verkeerde manier af. Bruut geweld is niet de uiteindelijke oplossing, wel het rapier van ons intellect. Wij zijn door ons beschavingniveau veel te soft geworden en dus geen partij meer in de gewapende jihad : eerder moeten we die voorkomen. Want alleen met brains kunnen we de agressieve woestijnbewoners de baas. Misschien? Heel misschien, dat die binnen 1400 jaar ons zullen bij gebeend hebben. Wat wij hen zekerlijk toewensen!
Maar daarvoor moeten er op de eerste plaats in de EU een paar oude krokodillen onder water getrokken worden. Voor dat daar ook de Arabische Lente toeslaat!
Hieronder vindt U een mooi stukje proza, niet tegeloven : gevonden in de Nack, waarin mijn eigen klein en nietig stukje van juist hiervoor, wonderwel past, maar in het niet verzinkt. Zoals mij lieve Moeder al zei : der zijn kosten aan die jongen! Dat hij daarenboven een Antwerpenaar is, maakt de zaak niet eenvoudiger! Hij gedraagt zich als een allesbrander die straks in zijn eigen zwart gat zal vallen.
Laten we dus het hoofd koel houden, en alles afwegen tegenover dat ene dat van belang is : is het, en op korte termijn goed voor Vlaanderen? Maar ook : wat wij, republikeinen van de harde lijn, denken en doen : durven wij hetzelfde criterium aan?
Wat doen we dan met de leuze : Nooit meer oorlog? Iets zoals met de Kruistochten : zeggen dat het allemaal zo erg niet was?
---------------------
De bruinebroodsweken van Bart De Wever
vrijdag 16 december 2011 om 07u04 knack
'Alomtegenwoordig' was de voorbije weken een understatement als het om Bart De Wever ging. Ook al zoog de nieuwe regering zoals verwacht veel aandacht naar zich toe, die werd toch gedeeld met de belangrijkste oppositieleider en bekendste politicus van het land. Het ging daarbij niet alleen om hard politiek nieuws.
Bart De Wever zal samen met Bart Peeters als onuitgegeven duo aantreden in de eindejaarsspecial van De Pappenheimers. Bart De Wever zal tegen Astrid Bryan spelen in Blokken. Johan Vande Lanotte noemde Bart De Wever een vriend, de Leuvense historicus Louis Vos roemde hem: knap historicus. Zelfs in de betogingen in Matongé waren er Congolezen met bordjes: Ik stem voor Bart De Wever. Bleek dat dit vooral bedoeld was om de PS en de MR te jennen: Want die zijn de handlangers van Kabila en om het Belgische nieuws te halen, vanzelfsprekend: leer de geïntegreerde medemens de trucen van de Vlaamse foor niet. Het meest gewiekst was CD&V-senator Rik Torfs, die enige aandacht kreeg met zijn (overigens niet onverstandig) pleidooi om niet voortdurend op de N-VA en Bart De Wever in te hakken: Breng de matig verdienstelijke medemens geen hulde door met hem in de clinch te gaan. En prompt kreeg Torfs zelf weer aandacht wegens deze alternatieve anti-De Wever-strategie.
Een spontane conclusie zou kunnen zijn: goed gedaan Bart. Weerom het nieuws beheerst. Onklopbaar in je soort. En reken maar dat zijn eigen achterban zo reageert. Het woord zegt het zelf: daarom is het ook een achterban; pas echt in zijn nopjes als het zich achter een (politieke) leider kan scharen. Niet rond hem, maar àchter. Het Vlaams-nationalisme bestond al voor De Wever en zal ook niet verdwijnen met hem, maar hij heeft het niet alleen een gezicht gegeven, maar ook herwonnen zelfvertrouwen, politieke macht, en een mogelijk grote toekomst, wegens ontzettend veel stemmen: in de peilingen bijna evenveel als alle andere partijen samen. De historicus heeft zijn plaats in de politieke geschiedenis al verdiend. Alleen is de vraag: welke plaats?
In eerdere interviews heeft Bart De Wever laten verstaan dat hij begrijpt dat hij zijn momentum moet grijpen: een politicus stijgt boven zichzelf uit als hij gebruik kan maken van de dagen dat hij zich in een state of grace bevindt. Die status is per definitie eindig. En als het weg is, komt het zelden nog terug: vraag het aan Steve Stevaert of Yves Leterme, De Wevers voorgangers als populaire stemmenkampioenen: ook zij dachten een poos dat ze de ware Vlaamse aard belichaamden.
En het is niet onterecht om op te merken dat voor De Wever stilaan een ander woord bedacht moet worden dan momentum zijn moment duurt nu toch al een paar jaar, alleen blinden hebben het er nog over dat De Wever gemaakt is door De Slimste Mens. Maar het moment van pakweg Stevaert duurde, alles welbeschouwd, ook van 1994 (toen hij nationale bekendheid verwierf als de roodgroene burgemeester van Hasselt) tot 2005 (toen hij zonodig gouverneur van het sympathieke Limburg moest worden). Maar Stevaert heeft nooit dertig procent van de Vlaamse stemmen bijeengeharkt, zonder kartelformule bovendien: het draagvlak van De Wever is breder.
Zo breed dat de anderen gedoemd zijn om hem aan te vallen om niet zelf verpletterd te geraken. En die doen dat dus ook. Opvallend is natuurlijk de verbale krachtpatserij. De N-VA-voorzitter deed deze week niet onder voor Patrick Dewael de week voordien. In volle senaat beledigde hij zijn collega-voorzitters Alexander De Croo en Wouter Beke als nuttige idioten voor de PS. Dat klinkt zeer goed, zeker voor die achterban van De Wever (Bart heeft het weer eens goed gezegd), maar de vraag is of zon onbeleefdheid ook de meer neutrale toeschouwer overtuigt. Zeker, de gemiddelde Vlaming kijkt vandaag net zo wantrouwig naar Wallonië als de gemiddelde Franstalige naar Vlaanderen, maar hij voelt nog altijd mee met de tragedie in Luik. Op een grootspreker als Jef Vermassen na, is er niemand die de moordpartij schokschouderend afdoet als een typisch product van de lakse Franstalige aanpak. (Om misverstanden te vermijden: dat laatste doet de N-VA ook niet. Zelfs Vic Van Aelst was behoorlijk genuanceerd op Terzake).
En de gemiddelde Belg zal de regering Di Rupo niet van bij de start beginnen uitschelden, maar dit kabinet op haar waarde taxeren. Het is trouwens al een poos geleden dat dat kon. Het is al van 2007 geleden dat het land er een weer een echte regering heeft. Leterme I lag er in 2008 voor ze stond, en voortdurend hing de dreiging van de onvoltooide splitsing van BHV boven het kabinet. Dat gold ook voor het rust- en roestbrengende intermezzo Van Rompuy I, en Leterme II was het langste uitzonderingskabinet uit de Belgische geschiedenis sinds de Londense oorlogsregering van Hubert Pierlot.
In zekere zin is het natuurlijk opnieuw oorlog. Mondiaal dreigt er een financieel-economische oorlog op gang te komen, voorlopig nog tegen een onzichtbare vijand. En heel Europa en België in het bijzonder, moeten dringend aan hun strategische verdediging daartegen beginnen. Op Belgisch niveau woedt er een oorlog rond de staatsstructuur, al lijkt het er op dat Di Rupo I de vijandelijkheden, die Paars voor de verkiezingen van 2003 zo lichtzinnig had doen opflakkeren met haar kaduke hertekening van de kiesarrondissementen, voor het eerst in een decennium gepacificeerd krijgt. De Wever, zo blijkt uit zijn interventie in de senaat, hoopt deze staatshervorming in het parlement tegen te kunnen houden.
Daartoe bestaat een mogelijkheid. Alleen de splitsing van de kieskring BHV is tot in de meeste details doorgesproken, de rest is eigenlijk een raamakkoord dat de volgende weken en maanden concreet ingevuld moet worden, dus dat zal per definitie leiden tot spanningen groot en klein. Maar tegelijk is het geen zekerheid: De Wever bespeelde de Vlaamse publieke opinie met groot succes door erop te hameren dat ze het niet kunnen: ze kunnen geen akkoorden sluiten, ze willen BHV niet splitsen, ze verlammen de goede werking van de instellingen. Dus, hierbij gedacht: afschaffen die handel. In het schoon Vlaams: splitsen. Het is een andere job om evenveel verontwaardiging los te weken tegen een regering die BHV wel splitst.
En kijk: een beetje onder de radar, vorige week: de N-VA zal tégen de splitsing van BHV stemmen. Opnieuw: de Vlaamse Volksbeweging juicht die onverzettelijkheid nu al toe, onder het motto liever geen compromis dan een slecht: in de oren van die lui zijn compromissen per definitie slecht, omdat ze ook al per definitie Belgisch zijn. Dat nochtans voor de N-VA cruciale nieuws bracht great communicator Bart De Wever overigens niet zelf uit. Hij liet de primeur van die boodschap, ongetwijfeld volkomen toevallig, aan Jan Jambon over.
De regering Di Rupo heeft nog een moeilijkere agenda dan de staatkundige: de sociaaleconomische. Normaal gezien zou het voor De Wever een cadeau moeten zijn: de regering van een Franstalige premier die de hardwerkende Vlaming pluimt. Alleen blijkt uit de cijfers dat deze regering ook van plan is de steuntrekkende Franstalige manu militari tot activiteit te dwingen. Vandaar ook het massale vakbondsprotest. Beweren dat dit kabinet Di Rupo aan de ketting van de Franstalige syndicaten ligt, krijgt De Wever aan niemand uitgelegd op zijn eigen achterban na.
Het is ook niet comfortabel om tegelijk te pleiten voor een hardere aanpak (verbaal verpakt als we missen in deze begroting visie voor de toekomst) en tegelijk proberen te kapitaliseren op het sociale ongenoegen. Sociaal ongenoegen waar, paradoxaal, Open VLD bij te winnen heeft. Elke keer het ABVV of het ACW uithalen naar het neoliberalisme, is dat voor de klassieke liberale achterban het sprekende bewijs dat Open VLD deze regering best blauw kleurde. Het is dus niet evident voor de N-VA. Ofwel moet de partij nog harder gaan inbeuken op Di Rupo I, aandringen op nog feller hak- en snijwerk.
Maar doe dat maar eens als, vlugger dan verwacht, allerlei regeringsmaatregelen bijzonder voelbaar zullen zijn in huishoudbudgetten van de gemiddelde Belg en dus de modale Vlaming. Ofwel moet de N-VA inderdaad protesteren tegen het inleveringsbeleid dat kan nog door de kaart van de aantasting van de koopkracht op tafel te gooien, maar dan steekt men Open VLD langs links voorbij. Hetgeen voor N-VAers een onnatuurlijk standje is, en daar bedankt een beetje aanhanger van Theodore Dalrymple voor.
Wat N-VA vooral niét moet doen, is herhalen wat men de voorbije weken zei: in het federaal parlement roepen dat er te weinig streng gehakt wordt in allerlei onnuttige subsidies, en in het Vlaams parlement moord en brand roepen dat de federale regering het lef heeft te snoeien in een aantal ecologische premies. Omdat een nieuwe regering altijd tot nieuw zelfvertrouwen leidt bij de deelnemers aan de coalitie, werd de N-VA dit maal vanuit alle hoeken op het hypocriete van die opportunistische houding gewezen. En de verdediging tegen die kritiek was niet bijster overtuigend.
Vandaar dat zelfs een aantal N-VA-sympathisanten zich deze voorbije week heeft afgevraagd of De Wever niet best even zwijgt. Omdat de kans toch groot blijft dat dit kabinet sneller dan het Di Rupo lief is in de problemen komt over zijn eigen tegenstellingen. Die zijn intern (de politieke afstand tussen Franstalige socialisten en Vlaamse liberalen blijft akelig groot) en extern: de PS staat onder druk van de vakbond, Open VLD onder die van de hardwerkende en flink sparende Vlaming, en alle regeringspartijen onder die van de internationale financiële markten. En van N-VA. Dus waarom niet wachten tot de begroting nog dramatischer evolueert (wat al bezig is) en er weer nieuwe besparingen moeten komen, wat andermaal per definitie zal leiden tot spanningen groot en klein?
Of speelt er iets anders? Voelt Bart De Wever dat hij zich de luxe om te zwijgen niet kan veroorloven? Wil hij vermijden dat de wittebroodsweken van deze regering de prelude worden van iets wat op een politiek huwelijk leidt? Daarom geen huwelijk uit passie, maar soms is zon no-nonsense-relatie beter bestand tegen slecht weer dan liefde in lila. Voelt hij aan dat hij de achterban een hart onder de riem moet steken, dat hij de N-VAers moet voorgaan in de strijd, dat hij het niet zal dulden dat kerels als Patrick Dewael zijn project in gevaar brengen? Is hij daarom zo alomtegenwoordig? Is er toch sprake van enige bloedarmoede bij de N-VA: in de Kamer kon men niet anders dan luitenants als Jan Jambon en Ben Weyts de vuurlijn in te sturen. Dat leidt altijd tot media-aandacht (de N-VA is immers hot) en tot gespierde retoriek, maar met Ben Weyts is het altijd een beetje oppassen. In het Kamerdebat bleek voor de zoveelste keer dat de man moeilijk het verschil ziet tussen een parlementaire tribune en het free podium van de lokale TAK-afdeling.
En dan speelt er nog de persoonlijke factor mee. Het zoete succes van peilingen tot veertig procent zorgt her en der alvast voor overwinningsroes. Maar De Wever zelf is verstandig genoeg om te zien dat de volgende jaren cruciaal zijn voor zijn eigen toekomst. Het is een uitdaging in twee trappen. Volgend jaar in oktober is hij gedoemd om de Antwerpse gemeenteraadsverkiezingen te winnen. Zeker, het is nog geen uitgemaakte zaak of hij de N-VA-lijst zal trekken, maar een lijst die getrokken wordt door Liesbeth Homans, ho maar of die het kan halen van de stadslijst van Patrick Janssens. Zal De Wever zijn vriendin opofferen op het altaar van zijn eigen veilige keuze? Verwacht de eigen achterban niet dat De Wever dat doet? Neen zeggen is bijna geen optie. Maar als hij de strijd inderdaad aangaat, heeft hij maar één optie: die te winnen.
Dat is haalbaar, maar dat is niet gegeven. Dat kan alleen als Bart De Wever (zéér) veel stemmen weghaalt van de meer dan dertig procent Antwerpenaars die in 2006 nog voor Dewinter en het VB stemde, en daarbij van Open VLD en CD&V (dus tegen de liberale en christendemocratische partijleidingen in), en ook bij de achterban van Janssens. En tegelijk zal Filip Dewinter vechten voor zijn eigen overleven, en in Antwerpen heeft hij daar meer kans toe dan elders in Vlaanderen. Zeker, ook Janssens heeft aan zijn linkerkant versterkte concurrentie te duchten - van Groen!, van de PVDA ook - maar een burgemeester speelt bij gemeenteraadsverkiezingen altijd een thuismatch. Zeker, ook Janssens kan best verliezen, net zoals Real Madrid onlangs opnieuw thuis verloor van (de nationalisten van) Barcelona. Dat kan. Maar niets is zeker. Niet voor Janssens, en niet voor De Wever.
Laten we even van een winnaarsscenario voor N-VA uitgaan, en De Wever die Janssens overtuigend verslaat. Wat dan? Hij kan dan natuurlijk een andere Antwerpse N-VAer de sjerp geven, maar pikt de Antwerpenaar dat? Maar de combinatie van én het burgemeesterschap (van Antwerpen, niet van Hasselt, Leuven of Mechelen) én het partijvoorzitterschap, is dat haalbaar voor een mens? Politiek, maar ook fysiek? Een dubbele-fulltime (die van De Wever vandaag) combineren met nog eens een dubbele fulltime (die van Janssens): wie houdt zoiets vol? Maar de N-VA heeft De Wever natuurlijk nodig, zeker omdat in 2014 er mega-verkiezingen zullen zijn (als Di Rupo I voordien nog niet gevallen is): én Vlaams, én federaal, én Europees. De Wever als uitdager van Patrick Janssens en tegelijk van Elio Di Rupo. De kampioen van de N-VA vecht op alle fronten. Streep aan in de agenda: niet alleen in oktober 2012 in Antwerpen, maar in juni 2014 in Brussel is het ook voor Bart De Wever de dag van de waarheid. De dood of de gladiolen.
Is het daarom dat al tijdens de wittebroodsweken van Di Rupo de oppositieleider niet anders kon dan zijn tanden te zetten in wat voor hem ligt? Het zijn de bruinebroodsweken van Bart De Wever: werkmanskost. Ook wel te eten, maar toch al harder om kauwen.
Ik stel mij voor dat, als iemand vanwege de Dames/Heren Esculapen te horen krijgt dat er iets kwaadaardigs gevonden werd, dan de hemel instort. Zo ook het besef dat de relatie tussen het Vlaams Belang en de Opper-Niveaan niet anders meer kan dan vergeleken worden met kanker, is een pijnlijke godsklop. Dat is hetzelfde, als Uw wapenbroeder die aan het front even Uw geweer lent, maar dan daarmee niet op de vijand schiet, maar de lader kogel per kogel leegschiet in Uw eigen hart.
Want dan vliegen meteen de dodelijke kogels heen en weer tussen vrienden, terwijl de vijand even verder, boven de borstwering toekijkt en grinslacht.
DeWever schiet op RTL de ene lader na de andere leeg op het Vlaams Belang, en daarna vuurt Geert Burger op datzelfde moment in het Vlaams Parlement de ene pantsergranaat na de andere af op de eigen stellingen met als weerbots DeWinter die zich geroepen voelt om de vijandige Belse justitie en het bels spionnencentrum ter hulp te vragen om het granaatvuur te ontmijnen ..
In de pers iets over de klacht van DeWinter tegen Geert Burger gelezen? Iets gezien op TV? Ik ook niet. Die zijn dus weer eens po-co corect² geweest! Al kan het natuurlijk altijd zijn, dat ik als slechtziende, iets niet heb zien staan, want weggemoffeld ergens in een klein hoekje. Wel is het nu al de 4de dag op rij, dat Luik in de belangstelling staat : er wordt geschreven net zolang tot iedereen overtuigd is, dat de dader eigenlijk het slachtoffer is : slechte jeugd gehad, slechte vrienden (20 veroordelingen vanaf zij 14de) nergens aan de bak geraakt, niet als canabiskweker, niet als wapenhandelaar in de onderwereld, niet als notaris-schoonzoon. Veroordeeld om niet te werken, en om te moeten leven van den dop : stel U voor! Niet eens terrorist noch Moslim (wordt met alle macht gezegd) : gewoon een van de 11 miljoen Belgen die een beetje bijkluste in het zwart en die dacht dat zijn soort ongestraft alles kon doen.
Dan wordt het toch klaar als een klontje, dat Geert Burger met zijn wetsvoorstel positieve discriminatie zijn tijd ver vooruit is! Want als we die gasten niet positief boven het eigen volk plaatsen, vermoorden ze ons toch? Zelfs als ze daarbij niet eens belijdend Muzelman zijn.
Eigenlijk luidt Geert Burger de dhimitude in : de Allachzonen zijn de Meesters, en de oorspronkelijken, de ongelovige honden en varkens, wij dus, niet zij, maar wij moeten werken om hen in leven te houden. Zodat ze als kleine kaliefen hu harems kunnen onderhouden.
-------------------
Dewinter dient racismeklacht in tegen minister Bourgeois
Vlaams Belangfractieleider in het Vlaams parlement, Filip Dewinter, dient klacht in bij het parket en het Centrum voor Gelijkheid van Kansen en voor Racismebestrijding (CGKR) tegen Vlaams minister van Bestuurszaken Geert Bourgeois (N-VA) en de Vlaamse regering wegens discriminatie op basis van etnische afkomst. Aanleiding zijn verklaringen van Bourgeois dat het Vlaams personeelsstatuut (VPS) bepaalt dat "we, als mensen met twee gelijktijdig aan de meet komen, dan zeggen dat de ondervertegenwoordigde groep bij een totaal gelijke beoordeling voorrang krijgt".
Anti-Vlaams racisme "Etnische afkomst als criterium bij aanwerving is een vorm van anti-Vlaams racisme", vindt Dewinter. In de praktijk komt het erop neer dat indien een kandidaat uit een van de doelgroepen (allochtonen, vrouwen en gehandicapten) en een andere kandidaat even goed scoort bij de proeven, de kandidaat uit de doelgroep wordt aangeworven. Dat betekent dus dat bijvoorbeeld een allochtoon prioritair wordt aangeworven. "Deze vorm van anti-Vlaamse discriminatie op basis van afkomst is onaanvaardbaar", aldus Filip Dewinter.
CGKR Hij dient dan ook klacht in bij het parket en het CGKR tegen minister van Bestuurszaken Geert Bourgeois en de Vlaamse regering wegens discriminatie op basis van etnische afkomst. "De regeling komt erop neer dat Vlaamse sollicitanten worden achtergesteld tegenover allochtone sollicitanten. Dit is puur anti-Vlaams racisme", aldus de Vlaams Belanger. (belga/tma)
-------------------
Diagonaal herlezen
Onder een dikke laag camouflage van Schijn-Vlaamsgezindheid, blijkt onder de bovenlaag, gewoon het bederf te zitten van de pampers waarmee de vreemdelingen hier aangetrokken werden. Gebruikte pampers stinken, daarom worden ze goed weggestopt en bestrooid met wat georganiseerde naastenliefde .
Maanden geleden heb ik eens de standpunten van de Niveanen uitgeplozen, aangaande de wilde immigratie. Besluit : ze waren er niet voor, maar ook niet tegen. We moesten er gewoon mee leren leven. Kortom, het kon er mee door, want het was een typisch Tjeven-standpunt, wat bewijst dat het verschil tussen hen, de Niveanen en de Tjeven, eerder voor de vorm is. Of hoogstens gaat om een paar dikke egos die voor mekaar niet willen onderdoen. Na 60 jaar Tjeven bestuur, komt nu een nieuwe periode van die andere Tjeven
Maarzoals altijd zit het venijn in het staartje.
De goodwill die ze gekweekt hebben, zodat Vlaanderen geel kleurde, zal hoogst waarschijnlijk nu wel overgaan, door toevoeging van wat rood, denk ik. Want per slot van rekening is de leiding van de hele NVA-club maar een kleine groep, een kaste, een sekte gelijk, die ter wille van het beglisch centralisme, het Waalse socialisme achterna hinkt. De overgrote meerderheid in Vlaanderen denkt zoals DeWinter. Of, mocht die te negatief klinken, dan zoals Anke Van dermeeersch het in de Senaat ietske positiever formuleerde : de Vlamingen willen wisselen : stoppen met de transfers, en al die vreemdelingen zenden waar jullie Francofonen zo verzot op zijn ..
En kwaad dat ze waren, daarvoor, beneden de taalgrens! Zon harde waarheden, dat was een schande voor de Senaat!
Hoe dit verhaal zal aflopen?
Tja, op dezelfde manier zoals elk onweer afloopt, zeker?
Het is zoals het Arbeidsreglement van de Chef in de keuken van Restaurant Coburg, waar DeWinter zekerlijk NEI de chef van is : 1ste Gebod : de Chef heeft gelijk.2de Gebod : de chef heeft altijd gelijk. 3de Gebod : de Chef heeft altijd gelijk, zelfs als hij ongelijk heeft.
In de Belgische keuken is elke belgicist, dus ook Geert Burger, de Chef! Hij was inderdaad een echte Schiltz-ist, van die soort die gemeend kon roepen: Leve België .
Om met een wijde boog omheen Silvio Berlusconi te lopen, zodat de ware Führer aller Germano-Flamen in het zonnetje kan staan.
Daarvoor :twee in het oog springende bedenkingen in onderhavig gedoe met cijfers
1° Zeer toevallig gaat het over dezelfde jaren : Berlusconi heeft de Linxen gewipt en precies dan situeren zich de goede maatregelen .
2° De voordelen van deze verbeteringen gaan, door de Euro-perikelen en de stijgende rente op Staatspapier, in hoofdzaak naar de markten. Wie dat zijn, is het best bewaarde staatsgeheim van alle tijden ..
Laten wij vooral aan dat laatste denken, de dag dat lonen, weden, pensioenen, uitkeringen enz, niet meer zullen volstaan om onze behoeften te dekken. Al zal het daarbij een geweldige troost zijn, dat wij tenminste voor korte tijd het OCMW voor de halve wereld hebben gespeeld.Het Europa waaraan BDW zo hartsgrondig aan meewerkt, zal tegen dan waarschijnlijk gerealiseerd zijn : iedereen aan elkaar gelijk, iedereen even arm, iedereen een getaande huidskleur, desnoods bij gemaquilleerd en iedereen onder dezelfde knoet. Inch Allah! Ad vitam eternam!
Die man, BDW, begint met de dag meer en meer trekjes te krijgen van den Dolf. Al zou ik het eerder houden op diens imitatie, Charlie Chaplin. Dolf miek de fout van zijn leven, door van een potentiële medestander, de Jood, het kapitaal, zijn aartsvijand te maken, die hij bevocht totterdood. Jammer genoeg voor hem, tot zijn eigen dood. Precies op dezelfde manier gaat BDW tekeer tegen het Vlaams Belang. Voorlopig ontbreekt alleen het scenario van De Nacht der Lange Messen ..
Voor wie zich door deze woorden geschokt voelt, hij leze eens wat er allemaal door hem, BDW, verteld werd op RTL. Om een beetje liefde te kopen bij de Francofonen, waar men werkelijk bang is voor hem, verklaart hij zich openlijk de doodgraver van het Vlaams Belang. Boodschap : zij zijn de bietebouws, IK ben n brave loebas : kijk ne keer hoe goed ik Frans praat!
Wat moeten die Francofonen in hun vuistje lachen! De Flamboches bevechten elkaar! Zij kunnen, als lachende derde, gewoon blijven toekijken.
De Belgische overheidsschuld klokte eind 2010 af op 96% van het bruto binnenlands product (bbp). Houd je rekening met de toekomstige uitgaven voor pensioenen en gezondheidszorg die met het huidige belastingsregime niet gedekt zijn door inkomsten, dan schiet de Belgische overheidsschuld gezwind de hoogte in, namelijk tot zo maar eventjes 426% van het bbp. Onze reële overheidsschuld is dus bijna 4,5 keer groter dan wat in de officiële tabellen staat.
Bovenstaande cijfers zijn afkomstig van de Duitse hoogleraar Bernd Raffelhüschen en zijn assistent Stefan Moog, beiden verbonden aan de Albert-Ludwigs-Universität in Freiburg. Raffelhüschen verwierf de voorbije jaren ook in beleidskringen een reputatie van degelijkheid en betrouwbaarheid wat dit soort van analyse betreft. In essentie komt het erop neer dat Raffelhüschen en Moog een projectie maken van hoe de uitgaven en de inkomsten van de overheden met het huidige beleid zullen evolueren over de komende decennia. Vooral de demografische evolutie, die al in grote lijnen voor meerdere decennia vastligt, speelt een erg belangrijke rol in die projecties. De tekorten die zich in de toekomst zullen voordoen, worden via een actualiseringsberekening teruggebracht tot cijfers van 2010.
De Duitse onderzoekers komen op basis van die methodiek tot een schatting van wat zij de impliciete staatsschuld noemen, namelijk de schuld die bij ongewijzigd beleid in de volgende decennia bijkomend zal ontstaan. Zoals uit bijgaande tabel blijkt, is die impliciete staatsschuld voor alle onderzochte landen (12 van de 17 eurolidstaten) veel groter dan de expliciete staatsschuld, zijnde de staatsschuld zoals zichtbaar in de boeken van de overheid op het einde van 2010. Voor alle landen, behalve ... Italië.
Meer nog, het vaak zo om zijn te hoge staatsschuld verguisde Italië komt zelfs zonder discussie als allerbeste uit de berekeningen van Raffelhüschen en Moog (zie bijgaande tabel). Telt men expliciete en impliciete overheidsschuld bij elkaar op, dan landt Italië eind 2010 op 146% van het bbp. Enkel Duitsland (193%) en Finland (195%) komen nog enigszins in de buurt van het Italiaanse cijfer.
Stefan Moog licht de verrassend goede score van Italië toe: Er werd en wordt nauwelijks aandacht aan besteed, maar Italië voerde vooral in de jaren 1990 enkele belangrijke wijzigingen door in zijn pensioenregime. Terwijl een gemiddeld pensioen nu gelijk is aan 70% van het gemiddelde loon, zal dat over de komende decennia geleidelijk dalen tot 50%. Dat gegeven verklaart grotendeels de veel betere prestaties van Italië in onze berekeningen.
Er is dus iets onwezenlijks aan de huidige nervositeit over Italië? Stefaan Moog: Ja en nee. Ja, omdat Italië de vergrijzing veel beter voorbereid heeft dan alle andere eurolidstaten. Nee, omdat de expliciete Italiaanse overheidsschuld, op Griekenland na, de hoogste van de eurozone blijft. We zijn er in onze berekeningen van uitgegaan dat Italië qua nominale en reële rente te betalen op de overheidsschuld op het peil zou blijven dat over 2010 is bereikt. Dat zou neerkomen op 5% respectievelijk 3% rente. De laatste maanden ging de Italiaanse rente fors de hoogte in. Blijft het land geconfronteerd met vrij hoge rentevoeten, dan zal ook de impliciete overheidsschuld snel oplopen.
België plaatst zich in de rangschikking van Raffelhüschen en Moog op de 7de plaats met een impliciete overheidsschuld van 330%, ruim drie keer het volume aan expliciete overheidsschuld. Uit de laatste kolom van bijgaande tabel blijkt dat België een inspanning gelijk aan 5,3% van het bbp moet leveren om de impliciete schuld geleidelijk aan weg te werken. Met een dergelijke ingreep, die je over vele decennia jaar na jaar moet volhouden, voorkom je dus een verdere escalatie van de overheidsschuld. Corrigeer je voor 5,3% van het bbp, dan blijf je in de toekomst tegen een overheidsschuld gelijk aan +/- 96% van het bbp aanhikken. Om naar de 60% te evolueren die op de top van 8 en 9 december nog eens op tafel kwam, moet er nog eens bovenop die 5,3% van het bbp gesaneerd worden.
Ter vergelijking: de regering-Di Rupo gaat voor een sanering van 11,3 miljard in 2012 en voor en totaal van 22 miljard over de periode 2012-2014. De saneringsschok nodig om een verdere escalatie van de schuldgraad van 96% te voorkomen, bedraagt 5,3% van het bbp of, in termen van het 2010-bbp, 19 miljard euro, in één jaar door te voeren en dan blijvend vast te houden tot minstens 2050. De plannen van de regering-Di Rupo gaan aardig in de goede richting als evenwel aan enkele belangrijke voorwaarden wordt voldaan:
Het voorziene maatregelenpakket moet volledig worden uitgevoerd en liefst zo snel mogelijk
Er is geen enkele ruimte voor eenmalige ingrepen, daar het volledige pakket gelijk aan 5,3% van het bbp over meerdere decennia dient te worden volgehouden
Geen verdere stijging van de rentevoeten want dan klopt zie de opmerking van Stefan Moog over Italië de 5,3% niet langer als afdoende saneringsschok
De economische groei mag niet verder worden afgeremd, wat door de verhoogde belastingdruk wel waarschijnlijk is
En, nogmaals, zelfs als aan al de bovengaande voorwaarden wordt voldaan, dan nog blijven we opgezadeld met een overheidsschuld gelijk aan +/- 96% van het bbp.
-------------------
Diagonaal herlezen
Om eindelijk eens wereldwijd terug te keren naar gezonde staatsfinanciën waaruit het begrip lening voor eeuwig zou moeten geschrapt zijn, is er waarschijnlijk eerst een frisse en gezonde oorlog nodig, waar het overschot van de wereldbevolking door de schouw wordt opgestookt. Als tegen dan ook nog het begrip socilaisme uit ons collectief geheugen zal geschrapt zijn, zullen er misschien regeringen aan het werk kunnen gezet worden, die de tering naar de nering zetten.
Geen hoopgevend vooruitzicht dus. Tenware onze leiders beetje bij beetje vroeger tot hetzelfde besluit konden komen dat geldt in ieder huishouden en in elk gezond bedrijf : slechts uitgeven wat in klinkende munt in voorraad is! En vooral : nooit verder springen dan zijn stok lang is!
En ons hebben ze wijsgemaakt dat zoiets onmenselijk was .
--------------------
Er is wel meer dan een halve eeuw over gegaan, maar ondertussen is gebleken, dat aan lijk-productie en lijkverbranding niets onmenselijks is. Er wordt daar alleen niet bij gezegd, dat ook op dat gebied, hygiëne en zorg voor het milieu, Duitsland ons ver vooruit is geweest. Hoog tijd dus dat ere gegeven wordt aan wie ere toekomt.
Ze menen het serieus, hé, de herauten, neen, niet van een gelukkig leven, maar de roeptoeters van de dood. Het is een buzinesss waar toekomst in zit, dus wordt het ijzer gesmeed binst het warm is (en de dode nog niet helemaal koud) : er zijn geen pastoors meer om te preken dat het menselijk lichaam de tempel is van de H. Geest, dat derhalve elk leven heilig is, en het stoffelijk overschot wel wat meer is dan wat overschot dat liefst zo vlug mogelijk moet verdwijnen Het wordt ons door de strot geramd, dat de lieve dode , geen lieve dode meer is, maar een vervelende last, die we, uit milieu-overtuiging, liefst niet meer onder de grond stoppen, maar zo vlug mogelijk moeten opstoken. Met die gerecupereerde warmte kan de halve stad verwarmd worden, terwijl de asse dienstig kan zijn als meststof voor de landbouw. U weet wel : de een zijn dood is de ander zijn brood!
Ik denk dat Dolf-met-de-Snor een paar rangen in de hiërarchie bij Lucifer is mogen stijgen, omdat zijn Linxe progressieve ideeën zo goed zijn aangeslagen! Is altijd een goed signaal voor zijn volgelingen om verder te gaan op de ingeslagen weg!
Maar terzake.
Begin van deze maand stond op deze blog al een kolommetje getiteld
WAARSCHUWING VOOR NUTELOZE ETERS,
over wat ik toen de uitvaart-trein noemde : een optocht, zelfs in Uw eigen straat van een 7-tal onopvallende wagens, elk in een vaste volgorde, zoals de reclame-wagens in een kermiskoers, die in minder dan 10 minuten de klus klaren en zo van afspraak naar afspraak hun dagtaak vervullen. Wat ik toen vergeten was, was dat ieder voertuig op de 4 zijden en ook op het dak, een eigen logo zouden voeren, zijnde de gekende doodskop met daaronder de twee gekruiste scheenbeenderen, lijk we die kennen van bij de apotheker. Is altijd goed voor de plaatselijke folklore.
Het spijt mij, als ik toen ook niet voldoende nadruk heb gelegd op de mogelijkheid, om ook een baby-trein te organiseren van Overheidswege, die natuurlijk net het omgekeerde doet van die eerste stoer. Ik zal in het kort zon tweede trein schetsen, want ik besef dat er om geboren te worden, veel minder tijd beschikbaar is dan om te sterven. 1ste Wagen : de sperma-donor 2de wagen : de baarmoeder-wagen met inhoud. 3de wagen : de verloskamer, want de tijd voor conceptie, dracht en geboorte is tot het strikt noodzakelijke herleid. 4de Wagen : de gelukkige ouders, met vast ouderschaps-contract voor 3-6-9 jaar, want daarna neemt de Staat de opvoeding van de jeugd over. Er is zelfs, voor onschoolbare exemplaren, contractueel een korte legeropleiding voorzien.
--------------------
Levenseindekliniek is te simpel antwoord op complex probleem
14/12/11, 09u04
Het UZ Brussel opent in Wemmel een kliniek voor mensen van wie de wil niet wordt gerespecteerd bij hun levenseinde (DM 13/12). Chris Gastmans, Hoogleraar Medische Ethiek aan de KU Leuven, betwijfelt of dit initiatief een bijdrage kan leveren tot de levenseindezorg in Vlaanderen.
De initiatiefnemers van de levenseindekliniek doen hun uiterste best om uit te leggen dat het zeker niet alleen om euthanasie gaat, en dat het zeker niet de bedoeling is om euthanasie uit te voeren. Tegelijk is het overduidelijk dat vooral het niet correct toepassen van de euthanasiewet hen motiveert om met deze kliniek te starten. Als je vooral problemen met de toepassing van palliatieve zorg zou willen aanpakken, dan hoef je toch niet voortdurend naar de gebrekkige toepassing van de euthanasiewet te verwijzen?
Er wordt hier met dubbele tong gesproken. Trouwens, soortgelijke voorstellen voor levenseindeklinieken in het buitenland focussen quasi uitsluitend op euthanasie of hulp bij zelfdoding. Vrezen de initiatiefnemers dat zulke duidelijke focus op euthanasie nog niet verteerbaar is voor de Vlaamse publieke opinie en proberen ze het daarom te verpakken in een holistisch klinkend zorgkader?
De centrale vraag die mij bezighoudt is of een levenseindeklinieküberhaupt kan bijdragen tot een betere levenseindezorg in Vlaanderen. Het antwoord dat men op deze vraag geeft, is afhankelijk van het perspectief van waaruit men ernaar kijkt. Het perspectief van de initiatiefnemers is duidelijk. Goede levenseindezorg is volgens hen zorg die de wet - lees: de euthanasiewet - respecteert. De zorg moet zich enkel voegen naar de wettelijke bepalingen. Men houdt nauwelijks rekening met de complexiteit van concrete levenseindezorgprocessen die meestal veel meer vragen dan een loutere inpassing in abstracte en algemene wetsbepalingen. Wat het ethische perspectief van de initiatiefnemers betreft: respect voor de autonomie van de patiënt is de hoogste ethische norm. Zou iemand mij kunnen zeggen wat de autonome wil is van een eenzame en beginnend dementerende bewoner van een woonzorgcentrum die zegt dat hij dood wil?
Wet, zorg en ethiek Ik hanteer een totaal ander perspectief om naar levenseindezorg te kijken. Voor mij bestaat goede levenseindezorg uit drie componenten: wet, zorg en ethiek, die met elkaar in evenwicht moeten worden gebracht. Dit zoeken naar een evenwicht vraagt veel dialoog en interpretatie die in de eerste plaats door de betrokkenen zelf moeten worden uitgevoerd. De levenseindeconsulenten uit Wemmel kunnen daar volgens mij weinig bij helpen. Laat mij dit even toelichten. Vooreerst bestaat in België een wettelijk kader omtrent levenseindezorg (waarvan de euthanasiewet slechts een beperkt onderdeel is) dat de rechten en de plichten van patiënten en hulpverleners reguleert. Levenseindewetten geven echter geen antwoord op concrete zorgvragen van patiënten en nog minder op de vraag hoe hulpverleners hier op een professionele en menselijke wijze kunnen mee omgaan. Vandaar dat volgens mij goede levenseindezorg plaatsvindt binnen een specifieke zorgcontext waar de patiënt en de hulpverleners in wederzijds vertrouwen en respect voor elkaars mening samen zoeken naar wat het beste zorgantwoord is op de noden van de patiënt. Dit gezamenlijk zoeken naar wat goed is voor de patiënt gebeurt nooit in een neutrale ruimte. Het is hier dat de derde component van goede levenseindezorg - de ethiek - binnenkomt. De waarden van de patiënt, maar ook de waarden van de hulpverlener, van de zorginstelling en van de samenleving in haar geheel moeten in deze context aan elkaar worden getoetst. Concreet betekent dit voor mij enerzijds dat een zorgvoorziening moeilijk bij voorbaat elke uitvoering van euthanasie kan uitsluiten. Anderzijds moet men begrijpen dat de uitvoering van een euthanasieverzoek niet zomaar door elke hulpverlener of in elke zorgvoorziening kan worden toegepast.
Door een exclusieve focus op wet en autonomie ontkennen levenseindeklinieken de complexiteit die juist typisch is voor levenseindezorg. Als dusdanig zullen zij geen essentiële bijdrage leveren aan de levenseindezorg in Vlaanderen. Op complexe vragen bestaan doorgaans geen simpele antwoorden
-------------------
Diagonaal herlezen
Ik denk dat U alles begrepen hebt : zon euthanasie-dingen zijn er niet voor zichzelf : ze zijn er voor U. Maak er dus gebruik van, nu het nog kan!
De eersten zullen de besten zijn .
Wie de truus trekt, heeft recht op een tweede rit. Allemaal gratis! Mits U de juiste partijkaart hebt!
De IJzerwake zal in 2012 op dezelfde dag plaatsvinden als de IJzerbedevaart, de organisatie waarvan de IJzerwake zich een tiental jaar geleden heeft afgesplitst. "We verhuizen van 19 augustus naar 26 augustus 2012 op vraag van de medewerkers", zegt Nancy Six van de IJzerwake. "Op 19 augustus zijn veel medewerkers namelijk op vakantie. Maar we willen de IJzerbedevaart zeker geen concurrentie aandoen."
De eerste IJzerwake in Steenstrate vond plaats in 2003 en werd sindsdien telkens één week voor de IJzerbedevaart gehouden. Met succes, want uit tellingen blijkt dat de IJzerwake telkens een veelvoud van het aantal bezoekers aantrok in vergelijking met de IJzerbedevaart. "Behalve de datum blijft alles hetzelfde, zoals de weide in Steenstrate op ongeveer 15 kilometer van de IJzertoren. In het verleden hebben we al meermaals de hand uitgestoken naar de IJzerbedevaart om weer samen een manifestatie te organiseren, maar die wordt steeds geweigerd", zegt Nancy Six.
Collaborateurs Dirk Demeurie, Algemeen Secretaris van het IJzerbedevaartcomité, ziet alles met lede ogen gebeuren. "We kunnen hen niets verbieden, maar wij zullen verder blijven doen op ons élan. En over hun uitgestoken hand blijven we ook bij ons standpunt. We schudden geen hand met mensen die nu al jaren de frontgedachte van vrede, vrijheid en verdraagzaamheid verkrachten door elk jaar notoire collaborateurs te huldigen." (belga/sg)
13/12/11 14u27 Bron HLN
-------------------
Diagonaal herlezen
Die Meneer van het Secretariaat spreekt net zoals Grootvaders klok : die liep ook een beetje achter, want ze stond al jaren stil. Eenmaal per dag gaf ze op de seconde de juiste tijd aan : net zoals mensen als Mr Demeurie dat kunnen en daar gaan prat op gaan. ..
Vlamingen zoals hem zullen binnenkort uitgespuwd worden, omdat het boek van de repressie zal herschreven worden, deze keer naar waarheid. En aangevuld.
Eerst met een paar hoofdstukken over wat de collaboratie zekerlijk niet is geweest, de uitzonderingen niet te na gesproken. Dat is voer voor jonge historici. Verder moeten er een paar hoofdstukken komen over de ontsporingen van de repressie, gezien in het licht dat de vijandelijkheden en de oorlogsomstandigheden toen (44-45-46-47-46,enz) al lang voorbij waren. Burgers worden anders behandeld, eenmaal de vreemde oorlogsmachine verdreven is. Vooral de justice de Roi Nègres moet belicht worden.
Geen sprake dat er amnestie komt want tegen dan moeten wij Vlamingen de belse staat niets meer vergeven, want die zal niet meer bestaan, en van de doden verwacht men toch helemaal niets meer?
Verder zou die Meneer van het Bedevaartsecretariaat een beetje voorzichtig moeten omspringen met het bashen van de nieuwe Duitse macht. Gewoon uit eigenbelang, die we ook collaboratie zouden kunnen noemen, want iedere boterham die men eet als het land schuilt onder de Duitse economische paraplu, is een collaboratie-boterham. Straks staan ze hier voor de 3de keer en deze keer waarschijnlijk voorgoed!
Heb ik hiermee de 2de Wereldoorlog of zelfs de Eerste Grote Oorlog goedgepraat? De hemel sta mij bij : over de onmenselijke Grote Oorlog heb ik genoeg gehoord van mijn ooms, die met 5/7 de vier jaren aan de IJzer hebben doorgebracht. En WO II heb ik als kind en opgroeiende knaap meegemaakt, genoeg om er alles over te weten. Na de bevrijding heb ik veel erger zaken meegemaakt (eigen mensen tegen eigen mensen) dan binst de oorlog met Kommandatur, Arbeitsambt en/of Gestapo. Genoeg om te weten dat wie verantwoordelijk is voor de beulen van toen, nooit geen vergiffenis kan krijgen.
Ik begrijp zeer goed al die Linx-menschen : om politiek-correct te zijn moeten zij hun Duitse mede-socialisten in Feldgrau veroordelen, maar dat vloekt met hun internationaal socialistische overtuiging. Zij zien een lijn tussen de twee socialismen : het hunne is goed, en het Duitse was ja, wat was dat eigenlijk? Dat waren geen socialisten, het waren .Nazis.
Handig, hé, zon valse scheidingslijn? Vooral als de oorlog dan toch verloren werd, wat pas duidelijk werd nà februari 42 en de nederlaag bij Stalingrad .
Enne, o ja: er op gelet dat Mr Demeurie zichzelf Algemeen Secretaris noemt? Doet dat geen Sovjet-belletje rinkelen? Jos Ghysen van Agalev was ook partijsecretaris, geen partijleider zoals de andere partijbonzen.
Met wie men verkeert, wordt men vereerd! Toch spijtig, hé!
Als er binnenkort dan toch verkiezingen moeten komen bij het Vlaams Belang voor een nieuwe voorzitter, en gezien Bruno Valkeniers niet wenst zichzelf op te volgen, gaapt het als een oven dat de beste kracht op de barricaden moet klimmen.
Want, eerlijk is eerlijk : we zien liever een bevallige verschijning met ontblote schouder de standaard voeren, dan een mannelijk exemplaar. De Fransoosen hebben op die manier hun Marianne gecreëerd, en die leidt hen tot de huidige dag richting van de Jour de Gloire Na al die jaren zal ze wel meer gelijken aan de grootmoeder uit het sprookje van Roodkapje, en die gloire : nou Moe, met de figuur van Louis de Funès als Sarko op de achtergrond, is dat ook niet veel soeps.
-----------------
De pers schreef :
Gisteren greep in de Senaat het debat plaats over de regeerverklaring van Di Rupo.
Fractieleidster Anke Vandermeersch sloeg de nieuwbakken premier in haar tussenkomst om de oren met zijn gebrekkige taalkennis van het Nederlands en zij hekelde de Franstalige dominantie in deze minderheidsregering, die zij vergeleek met het blanke minderheidsregime destijds in Rhodesië.
Zij noemde Di Rupo I een koloniale regering, die als enige prioriteit heeft zoveel mogelijk geld uit de zakken van de inboorlingen te persen. Een kolonie moet nu eenmaal geld opbrengen. Sois belge en tais-toi is zowat het motto van de regering-Di Rupo, maar Van dermeersch stelde dat zulke uitgangspunten niet aan haar en het Vlaams Belang besteed zijn.
Zij haalde ook snoeihard uit naar voorzitters van de pseudo-Vlaamse partijen die zich tijdens de onderhandelingen door de Franstaligen hadden laten bedriegen. Met een sardonisch genoegen herinnerde zij Yves Leterme en de CD&V aan hun oude belofte om de regering zonder Vlaamse meerderheid te bestrijden te land, ter zee en in de lucht, van Opgrimbie tot De Panne. Op economisch vlak tergde zij Open VLD door de zes saneringsmaatregelen op te sommen die deze partij als onontbeerlijk had voorgesteld om de crisis te overleven. Maar die werden alle zes door de PS afgewezen of tot lege dozen gereduceerd.
Di Rupo I roomt onze welvaart af, zonder echter bij te dragen tot een fundamentele oplossing voor de crisis. Deze regering krijgt op financieel gebied hoogstens 1,5 punten op 6.
Op het gebied van asiel en immigratie is het zelfs 0 op 6. Het is natuurlijk positief dat alle bevoegdheden in één hand komen. Maar dat is geen winst, want het zijn de verkeerde plannen. Dezelfde plannen die in het verleden tot een toestroom van tienduizenden zogezegde asielzoekers hebben geleid. Anke Van dermeersch lanceerde een provocatief tegenvoorstel: Als de Franstaligen zo graag asielzoekers en illegalen opvangen, dan moeten ze dat maar in hun gemeenten, in hun Wallonië doen, op kosten van hun OCMWs. Voor ons hoeft het niet. Dank u, wij hebben er al veel te veel. Ik kan u een mooie ruil voorstellen: wij houden het geld van de transfers en wij sturen u ter compensatie, als multiculturele en multiraciale verrijking, al de asielzoekers en illegalen waar u zo verzot op bent.
Ook inzake justitie worden we met schijnoplossingen afgescheept. Het duidelijkste voorbeeld is de zogezegde verstrenging van de wet-Lejeune. Die bevestigt alleen de reeds bestaande rechtspraktijk.
Senator Bart Laeremans zoomde in op het Vlinderakkoord. Hij toonde aan dat het voor Vlaanderen wel degelijk een catastrofe is.
Hij wees er bijvoorbeeld op dat de Vlamingen in Brussel niet meer in de Kamer vertegenwoordigd zullen zijn, dat de Franstalige rechtbanken in Halle-Vilvoorde voortaan vier keer sterker zullen staan dan de Nederlandstalige en dat de zes faciliteitengemeenten electoraal door Brussel geannexeerd zijn.
Hij hekelde de arrogantie van de Franstaligen, en de ergerlijke schizofrenie van de drie gemeenschapssenatoren van de N-VA, die in het Vlaams Parlement de BHV-motie wegstemden en doen alsof er niets aan de hand is, terwijl zij in de Senaat juist het tegenovergestelde verkondigen.
In zijn slotwoord richtte Bart Laeremans zich niet tot de premier, maar rechtstreeks tot de N-VA: Binnen België zijn geen eerbare compromissen meer mogelijk. Dit land is intrinsiek kwaadaardig en is niet meer te hervormen in gunstige zin. [ ] België moet verdwijnen, collegas van de N-VA en dat zal niet gebeuren via verdamping, zoals u de mensen wijsmaakt. Want de tijd en de demografie spelen in het voordeel van de Franstaligen. Als we Vlaams-Brabant willen vrijwaren van de totale overspoeling en verbrusseling, dan moet die onafhankelijkheid er zeer snel komen.
@ VB
-------------------
Diagonaal herlezen
Neen, Moeke, ik zal het nooit meer doen, spotten met de evennaaste die wat ouder geworden is. Zelf ben ik namelijk ook niet zonder zonden. Onlangs sloeg deze blog ook de bal verkeerd tussen Arngenteuil en Ciergnon en iets later tussen Willem van Ter Doest en Willem van Saeftinghe . Dergelijke fouten zijn des te erger, omdat de feiten open en bloot achter een enkele muis-klik te rapen liggen.
Wat ook op deze blog gestaan heeft, is dat Anke Van der Meersch de gedroomde figuur had was, om de droom van MRM, het Vlaams Belang met een vriendelijk gelaat, op de sporen te zetten. Een kolfje naar de hand van een schoonheidskoningin!
Misschien ineens direct op het spoor met directe aansluiting naar de zelfstandigheid? Uiteraard, via het tussenstation van de NvA/BDW. Wat hem de eerste keer niet gelukt is om die felle leeuwin voor zijn kar te spannen, kan nu misschien lukken?
Het zou meteen bewijzen, dat BDW uit harder hout gesneden is dan FVH, omdat hij waarschijnlijk wel aan de bekoring van deze mooie vrouw zal kunnen weerstaan. BDW is meer een man uit één stuk. FVH was, sedert hij de ban van MRM geraakt was, maar een halve meer. De onderste helft ..
De bekende scheurkalender De Druivelaar van drukkerij Strobbe uit Izegem krijgt nu ook een digitale variant. Dat zegt het bedrijf in een persmededeling. De Digitale Druivelaar zal op iPhone en iPad gebruikt kunnen worden. De papieren scheurkalender ontstond in 1915 en is aan zijn 97ste editie toe. Jaarlijks rollen zo'n 950.000 exemplaren van de drukpersen.
Tussen 12 en 21 december zal De Digitale Druivelaar nog gratis via de iTunes App Store van Apple gedownload kunnen worden. Daarna kost het 2,49 euro. Smartphones van andere merken kunnen er nog geen gebruik van maken. 'Voor andere platformen zoals Android mikken we op 2013', klinkt het bij Matthias Strobbe.
De beleving van de scheurkalender blijft ook in de digitale versie behouden. Zo zie je het dagelijkse ritueel van het afscheuren van een blaadje op het scherm en hoor je zelfs het typische geluid ervan. Terwijl de voorkant van het blaadje verdwijnt, verschijnt de bijhorende tekst op de achterzijde. De gebruiker kan alle kalenderblaadjes van het jaar lezen tot op de dag van gebruik.
De digitale versie heeft ook enkele extra mogelijkheden. Zo kan je het blaadje dat je hebt bekeken meteen doorsturen naar anderen. Waarheen-tips zijn ook gelinkt aan websites van organisatoren. Daarnaast maakt de applicatie je ook attent op de naamfeestdagen van contacten die in het adresboek zijn opgeslagen. Er is ook een handige tool die alle namen op de scheurkalender oplijst.
Volgens Bart Sturtewagen in De Schandaard ontaardt de binnenlandse politiek in een strijd te land, te water en in de lucht. Waarschijnlijk niet in de zin zoals Winston Churchill dat bedoelde, met bommen en granaten, maar in de zin van het Nederladse spelprogramma, waar een wankel karnavals karretje op een smalle loopstrook naar beneden moet duikelen om op het einde de bel te trekken. Als die onderweg maar niet door n constructiefout of door het gebrek aan stuurmanskunst, zomaar pardoes in het water terecht komt. Altijd spektakel, vooral wegens de waterpoedels .
-----------------
Volgende halte: 14 oktober
dinsdag 13 december 2011, 03u00
Auteur: Bart Sturtewagen
Commentaar De plicht van de oppositie is zich te verzetten tegen het beleid dat de regeringsmeerderheid voert. The duty of the opposition is to oppose. Dat is volkomen legitiem. Je kunt hard oppositie voeren. Je kunt keihard oppositie voeren. Of je kunt het doen zoals de N-VA het doet: te land, ter zee en in de lucht. Te vuur en te zwaard. Met directe, persoonlijke typeringen ook. Er staat de Vlaamse partijen die de regering-Di Rupo in het zadel hebben durven te hijsen, nog wat te wachten. Een strijd op leven en dood. Vooral Open VLD en CD&V, de rechtstreekse concurrenten van de N-VA in het centrum van de kiezersmarkt, mogen onophoudelijk en ongenadig spervuur verwachten.
Voorlopig is nog niet duidelijk hoe CD&V met dat wapengekletter denkt om te gaan. Gemeten aan de provocerende toon die Patrick Dewael vorige week al hanteerde, is Open VLD blijkbaar niet van plan zich onbetuigd te laten. De liberalen staan dan ook voor de uitdaging aan te tonen dat ze in Vlaanderen nog nodig zijn, nu de N-VA zich opwerpt als de enige verdediger van de hardwerkende Vlaming.
Zelfs Franstalige waarnemers zien in dat de Vlaamse christendemocraten en de liberalen zich in een uiterst netelige positie hebben laten manoeuvreren. Ze weten dat zoiets aan hun kant van de taalgrens ondenkbaar zou zijn geweest. Om enige kans op overleving te hebben moeten de Vlamingen in deze regering het restant van de bestuursperiode wel helemaal kunnen uitdoen. En dan nog is succes niet verzekerd. Dat maakt hun onderhandelingspositie in Di Rupo I er niet sterker op.
De jongste dagen maken bovendien duidelijk dat het nog hachelijker wordt. We zijn van de federale formatie haast naadloos in de campagne voor de gemeenteraadsverkiezingen getuimeld. Een paar weken geleden kon nog de indruk bestaan dat de N-VA weliswaar op een forse versterking op lokaal vlak afstevende, maar het toch lastig zou hebben haar nationale potentieel volledig om te zetten. Nu ziet het ernaar uit dat in heel wat stadhuizen de schrik toeslaat. Plaatselijke kartels hebben altijd een plaatselijke raison d'être. Maar het is toch moeilijk om de jongste ontwikkelingen in steden als Gent, Antwerpen en Tongeren niet mede te zien als strategische zetten met een ruimere draagwijdte. De vraag is of het wel zulke verstandige zetten zijn.
Op die plaatsen hoeft de N-VA zich immers niet meer af te vragen of de kiezers hun onvrede over het Belgische verhaal wel zullen meenemen in het gemeentelijke kieshokje. Een nieuw verhaal wordt gratis voor haar geschreven: ''Om hun postje niet te verliezen klitten ze als bange wezels aan elkaar en geven ze iedere eigenheid op.'' Als deze regering de zomer haalt, wordt de tweede zondag van oktober een bijzonder zware klip.
-------------------
Diagonaal herlezen
Als ik dat zo lees, dan denk ik onverbiddelijk aan een snelstromende bergbeek die tussen de rotsen, op kleine afstand van de afgrond, de hemelhoge waterval weet die om de hoek ligt. Niets ter wereld kan noch de neerwaartse stroom van het water, noch de afgrond wijzigen. En aan God gelooft geen kat meer! Vooruit met de geit! Hier gaat die er uit!
Hopelijk herinnert men zich bij de Niveanen nog de maagbloedingen van Leterminator in 2007, in de eerste dagen van zijn tocht door de Belgische Instellingen als kersverse Premier. Had die nacht, zijn vrouw hem niet verplicht om direct naar de Spoed van het ziekenhuis, op amper 150 meter van zijn huis verwijderd, te gaan, dan was de man overleden aan inwendige bloedingen, typisch voor rattenvergift. Het verhaal bleef echter toegedekt door het medisch beroepsgeheim. Verder werd er ook over gezwegen, en ook de Kroon werd niet ontbloot. Het laatste beetje Vlaams bloed werd toen uit de man weggespoeld, en vervangen door half-blauw belgisch bloed .
Verder kunnen remleidingen het begeven, of kan de wagen de volgende morgen teruggevonden worden met een mooi rond gat van een raket-inslag in het dak en worden afgeleverd aan de weduwe, met koetswerk dat van binnen-uit naar buiten verbogen staat. Jörg Haider in Oostenrijk heeft het allemaal misschien in een flits nog zien gebeuren, maar heeft het nooit kunnen voortvertellen. Officieel was de reden : uit de bocht gegaan, zijdelings beginnen buitelen en op het dak terecht gekomen. Dat de chauffeurs-portière 50 meter voor de bocht reeds op de weg was blijven liggen, deed niets terzake. Kronen mogen niet ontbloot worden.
En verder zijn er nog anarchisten en ander tuig, gek op het afschieten van beroemdheden. Of soldaten van Allah op zoek op het martelaarschap en de 72 maagden. Of Niet in onze Naam-ers, uit op de redding van het vaderland?
Niet te vergeten : royalist en egoïst, dat zijn twee synoniemen die aan elkaar klitten als de Maagdenburgse Bollen! !
Wat hebben we na vijfhonderd en zoveel dagen geleerd? Is België nu echt onbestuurbaar geworden? Zal het in 2012 bij de gemeenteraadsverkiezingen helemaal uit de hand lopen? Marc Hooghe denkt van niet. Hooghe is gewoon hoogleraar politieke wetenschappen aan de KU Leuven.
Stiekem had ik gehoopt dat premier Di Rupo zijn toespraak in de Kamer dit weekend zou eindigen met een welgemeend "La commedia è finita", de slotwoorden van de opera Pagliacci van de Italiaanse componist Ruggero Leoncavallo. Door de vertrouwensstemming is het doek nu definitief gevallen over een van de langste tragikomedies die ooit is opgevoerd in de Wetstraat. De slotwoorden zijn toepasselijk omdat het ook voor de toeschouwers in de opera nooit volstrekt duidelijk is of ze een echt drama meemaken, of enkel kijken naar een schertsvertoning die door een stel paljassen wordt opgevoerd.
Het is nog even wennen aan het feit dat we nu weer een volwaardige regering hebben, maar het is opvallend hoe snel alles weer in de plooi valt. De politici komen vanzelf weer terecht bij het gebruikelijke spel van meerderheid en oppositie. Iedereen heeft opnieuw zijn beste kostuum aangetrokken en is weer aan het werk. Dit is ook het gepaste ogenblik om zo snel mogelijk te vergeten wat er de afgelopen 545 dagen allemaal is uitgekraamd en neergepend. Als een heuse Cassandra maakten sommigen van de crisis gebruik om het einde van België te voorspellen, de ondergang van de parlementaire democratie en van ons partijsysteem, en in één moeite door werd zelfs geponeerd dat de representatieve democratie aan vervanging toe is. In nauwelijks een week tijd zijn we teruggekeerd naar meer prozaïsche onderwerpen: het (gebrek aan) genderevenwicht in de regering, het uiterlijk van de bewindslieden en de samenstelling van de ministeriële kabinetten.
Alles weer normaal dus, en ook als politicologen kunnen we straks opnieuw onze wetenschappelijke akker gaan beploegen, nu er van de vertegenwoordigers van onze beroepsgilde allicht minder krantenstukjes verwacht zullen worden. Versnippering Dat betekent natuurlijk niet dat alles weer pais en vree zal worden in het kleine koninkrijk aan de Noordzee. We mogen ons de komende jaren verwachten aan conflicten over de bezuinigingsplannen en de uitvoering van de staatshervorming, maar tegenstellingen vormen nu eenmaal de kern van het politieke bedrijf.
Het fundamentele probleem blijft echter dat ons politiek systeem op zoek is naar een nieuw evenwicht. Decennialang was CD&V als grootste partij in de grootste regio van het land de spelverdeler van de politiek. Die rol is nu weggevallen, en er is geen echte regisseur meer. Dat maakt de Belgische politiek minder voorspelbaar dan vroeger. De versnippering van het partijlandschap maakt elk evenwicht precair.
Dat belet echter niet dat we nu weer vertrokken zijn voor een flinke dosis normaliteit. De uitslag van de stemming in de Kamer (89 voor, 53 tegen) is duidelijk. De oppositiepartijen herhalen nu wel keer op keer dat er geen meerderheid is in de Nederlandse taalgroep, maar echt overtuigend is dat argument niet. Om te beginnen is het verschil miniem: Di Rupo kan rekenen op de steun van 43 van de 88 Vlaamse Kamerleden. Dat is al een heel andere situatie dan in Nederland, waar de regeringspartijen slechts 45 van de 150 Kamerzetels bezetten. Als je minder dan een derde van de publieke opinie vertegenwoordigt, dan moet je je toch ernstig zorgen gaan maken over je democratische legitimiteit.
Maar veel fundamenteler is het feit dat de stemming in de Kamer één en ondeelbaar is, en dat er in ons parlementair systeem geen verdere onderverdeling van verantwoordelijkheden is. Als we van de absurde veronderstelling zouden uitgaan dat een regering in elk deelgebied een meerderheid moet hebben, dan storten we ons in de chaos. In de provincie West-Vlaanderen heeft deze coalitie een meerderheid, maar niet in de provincie Antwerpen. Wil dat dan zeggen dat de Antwerpenaren de legitimiteit van deze regering niet moeten erkennen en rustig met brugpensioen kunnen gaan terwijl de West-Vlamingen wel langer moeten werken als gevolg van de bezuinigingen van de regering-Di Rupo? Zo werkt democratie natuurlijk niet: ons parlementair systeem is geen zelfbedieningswinkel. Eerste test Een eerste belangrijke test voor de regering-Di Rupo komt er met de gemeenteraadsverkiezingen. Het blijft nog koffiedik kijken, maar de Belgen kiezen traditioneel heel lokaal bij dat soort verkiezingen. Dat lokale karakter blijkt ook uit de coalities die nu al worden gesloten. In Mechelen gaan de Open Vld en Groen! samen, in Gent de sp.a en Groen! en in Tongeren de Open Vld en CD&V. Daar zit weinig ideologische lijn, en de afspraken hebben vooral met lokale gevoeligheden en persoonlijkheden te maken, zoals dat altijd al het geval is geweest in onze gemeentepolitiek. Alleen de stad Antwerpen vormt een uitzondering op deze regel wegens de grote schaal van de metropool en de sterke mediatisering van de politieke strijd. Maar als je als nieuwkomer op gemeenteraadsverkiezingen moet rekenen om een doorbraak te forceren, dan gok je op het verkeerde niveau.
We hebben nu drie jaar lang geleefd onder het dreigend juk van de 'hou me tegen of ik doe een ongeluk'-retoriek. Nu die bizarre komedie is afgelopen, is het meer dan ooit nodig opnieuw normaal aan het werk te gaan, en dat geldt zowel voor meerderheid als voor oppositie.
-------------------
Diagonaal herlezen
Niemand weet hoe lang de vertoning zal duren. De zaal is ingehuurd tot 20114, als ze tenminste zo lang zal rechtstaan. Het ziet er goed uit : zeer uitdrukkelijk niet-moslims moorden nu voortaan met inlands wapentuig,daar waar gewoonlijk vulgaire Russissche herkomst de boventoon voerde. Moet zoiets zijn als een Harley Davidson, of zelfs een Duccati, die FAL (Fusil Automatique Léger van FN/Herstal, die zelfs op de occasie-markt zo goed in trek is. Ook geen bommen-gordels meer : frisse, goed onderhouden en ingevette handgranaten zijn veel bedrijfszekerder. Herkomst : Made in Belgium.
We kunnen dus op beide oren slapen. Zo dringen zekerlijk geen verkeerde geluiden door .En met een slangetje die boven uitmondt in een brede toeter, vangen we onder de dekens alleen de politiek-correcte geluiden op. Tout va bien, Madame la Marquise ..A rato van 2000 nieuwe armoezaaiers per maand, komen we er wel. Ita capra : vooruit met de geit!
Hoe het slinxe gebroed aan de macht is kunnen komen ..
Er wordt op alle mogelijke manieren gezocht naar de kwaliteits-val van onze samenleving. En in gelijke tred daarmee, naar het ontkerstenen ervan. Hier hebt U er een. Hoe de ene blinde de andere leidt!
Met de tijdlijn in het achterhoofd komt U terecht bij figuren als de Ouaarde Ouilfriede Martens. Dat is de figuur die ooit als student om wapens riep, daarna vriend des Konings werd, leider der conservatieve o zo christelijken, om op gezegende leeftijd voor de cameras in geuren en kleuren te komen uitweiden over zijn heerlijke hemelse nachten vol ongekende orgasmen, hij, met zijn jeugdlief waarmee hij vroeger zondigde, die nu zijn wettige derde echtgenote was geworden.
Excuseer, het staat niet chic iemand zo in zijn blootje te zetten. Van n voorbeeldfunctie is immers al lang geen sprake meer .
Anders gezegd : het gaat over stropers, die later boswachter worden ..Kwestie van de knepen van het vak te lerren .
12-12-2011 - Maarten Goethals itv. Louis Vos - de standaard
'CD&V heeft een historische kans gemist door de N-VA te laten vallen', zegt professor Louis Vos, die gespecialiseerd is in de geschiedenis van de Vlaamse Beweging en jarenlang promotor van Bart De Wever was.
Hij was erbij in 1968, dat woelige, rebelse jaar. Op straat in Leuven, met de pijp in de mond en een spandoek in de handen, waar hij als linkse student betoogde voor een 'volksuniversiteit'. De revolutionair veranderde daarna van tenue en trok als professor van de KULeuven een fluwelen toga aan.
Veertig jaar later gaat de historicus op emeritaat - een plechtstatig woord voor pensioen. Duizenden studenten hebben de colleges van professor Louis Vos gevolgd. Hij is gespecialiseerd in de geschiedenis van de Vlaamse Beweging. Als promotor begeleidde hij ook zeven jaar lang Bart De Wever, tot die het assistentschap inruilde voor de roerige Wetstraat.
'Ja, noem me maar de geestelijke vader van De Wever, toch wat zijn historische vorming betreft', zegt Vos. 'Hij was een knappe kop en een goede historicus. Zelf is het nooit mijn bedoeling geweest een actieve rol te spelen in de politiek of in de Vlaamse Beweging. Ik heb na mijn studententijd gekozen voor wetenschappelijk onderzoek over het verleden. Dat ik nu onrechtstreeks toch de Vlaamse beweging beïnvloed heb, is een interessant bijproduct.'
De N-VA staat federaal aan de zijlijn. Is dat, gezien het electorale succes van de partij, geen historisch gemiste kans?
'De N-VA had samen met CD&V een machtig blok kunnen vormen om meer Vlaamse eisen gerealiseerd te krijgen. Maar dat is nu niet gebeurd. CD&V heeft zijn voormalige kartelpartner laten vallen en heeft daardoor ingestemd met een regering zonder een Vlaamse meerderheid, en met een zeer sterke Vlaamse oppositie. Het zal ervan afhangen wat die regering doet, natuurlijk, maar het is goed mogelijk dat De Wever bij de volgende verkiezingen nog meer stemmen haalt dan de vorige keer. Wat de situatie alleen maar zal bemoeilijken.'
CD&V moest de N-VA laten vallen, luidt het. Anders dreigde Beke te verdwijnen achter de brede rug van De Wever.
'De Wever droomde al langer van een kartel met CD&V. Toen hij hier nog assistent was, heeft hij dat plan eens verteld. Alle Vlaamse verwezenlijkingen in het verleden zijn immers vooral door christendemocraten verwezenlijkt, al dan niet onder druk van Vlaams-nationalisten. Strategisch horen die twee partijen bij elkaar. Maar ik had daar mijn bedenkingen bij. Niet omdat de CD&V moeilijk zou doen. Wel omdat ik verwachtte dat de Vlaams-nationalisten, die traditioneel anti-CVP waren, het niet zouden willen. Maar De Wever was nog geen jaar politicus of hij had zijn achterban al overtuigd en dat kartel gerealiseerd. Straf.'
Zelf hebt u nooit aan politiek gedaan. Al hebt u wel politieke fenomenen bestudeerd, zoals de studentenbewegingen, tevens het onderwerp van uw afscheidscollege.
'Het engagement van studenten en de taak van de studentenbeweging is een kwestie die vandaag nog velen bezighoudt. Al is dat dan vaak in negatieve termen, dat de huidige jonge generatie zich niet warm kan maken daarvoor.'
Vandaag is er nog nauwelijks een studentenbeweging die massa's op straat kan halen voor betogingen.
'Dat komt doordat de studentenraden in de verschillende universiteitssteden van dit land hun agenda laten bepalen door de problemen van de student as such. Die gaan van inschrijvingsrechten en examenperikelen tot de kwaliteit en het profiel van de opleiding. Het ethische, maatschappelijke element is volledig verdwenen. Dat de studenten medebestuurders geworden zijn, helpt ook al niet.'
'Ook de sociale positie van de universiteitsstudenten is grondig veranderd. Kunnen of mogen studeren werd steeds minder het voorrecht van enkelen. Studenten vormen ook geen groep meer die als zodanig een rol in de samenleving wil spelen. Ze gaan zich steeds meer beschouwen als klanten, van een diplomaverstrekkende instelling, waarmee ze een leercontract afsloten met het oog op het eigen, persoonlijke flexibele leer- en levensproject.'
'Hun zelfbeeld is in de loop van de jaren veranderd. Het appel vanuit de bredere samenleving - de normatieve verwachting dus - dat hun voorgangers van voor de jaren tachtig had aangezet tot een breder engagement, is verstomd. Dat kan men een spijtige zaak vinden, maar het is wel het onvermijdelijke resultaat van de grote maatschappelijke veranderingen in de laatste drie decennia
Op deze blog werd nog nooit een geheim gemaakt over de ware aard van Madam Béatrice Saccoche van de Soir. Hieronder vindt U nogmaals een korte karakterbeschrijving van zon beest dat amper met de uitpuilende geel-groene ogen in de platte kop,boven het kikkerdril, kwaadaardig haar prooi ligt te beloeren zonder ook maar één keer met de ogen te knipperen. Het geschubde lijf, waaruit later met een beetje geluk de duurdere Delvaux-saccochen zullen gemaakt worden, waaraan dat mens haar naam dankt, schuift geruisloos onder water door, tot de machtige kaken met tanden als scherpe dolken dichtklappen om vervolgens de prooi mee onder water te sleuren.
Tenminste, zo gaat het in de natuur.
Tot een jager het beest op de korrel neemt, en met één enkel welgemikt schot het dierenrijk voor altijd van dat monster bevrijdt.
-------------------------------
Gemengde gevoelens bij een verdeeld land
12/12/11, 10u15
Is de eenheid van België nog te herstellen, vraagt Le Soir-hoofdcommentator Béatrice Delvaux zich af. De regering-Di Rupo zijn geen wittebroodsweken gegund. 'De fundamentele vraag van dit land blijft overeind', meent Delvaux.
België is dikwijls onbegrijpelijk voor de buitenwereld en past zich tergend traag aan aan de eisen van een economische realiteit, die hoe langer hoe meer verschuift naar andere kennismarkten
Op de receptie, afgelopen woensdag in het Europees Parlement ter gelegenheid van de uitreiking van de Europese boekenprijzen, waren de Belgen de sterren van het feest. Martin Schulz, toekomstig voorzitter van het Europees Parlement onderbrak zowaar het diner om ons te feliciteren. "Proficiat met jullie regering", klonk het. "Dat is heel goed nieuws voor de Europese Unie." Wat een eer, bloosden we aan de vooravond van een nieuwe Europese top van de laatste kans.
Want zelf zijn we niet zo trots. We zijn blij dat de crisis eindelijk voorbij is, maar dat is meer het gevolg van fysieke en mentale vermoeidheid, en niet zozeer van uitgelatenheid over het resultaat. We zijn opgelucht dat we terugkeren naar de normaliteit, maar tegelijk verrast dat het zover is. Een bizar moment, want we weten allemaal heel goed hoe precair het is, het mirakel dat zo los aan elkaar hangt en het elk moment kan begeven. We hebben de meubelen gered, maar alles moet nog gebeuren.
Een regering die er de helft van haar levensduur over gedaan heeft om tot stand te komen, is een teken van een gestrande, zieke democratie. Bovendien leeft al enkele dagen het onaangename gevoel dat sommigen in Vlaanderen al kijken naar de vervaldatum en doen alsof er niets gebeurd is. De splitsing van B-H-V, de overdracht van bevoegdheden, een herziening van de financieringswet of de vermindering van de werkloosheidsuitkeringen in de tijd: dat is niet niks. Volgens nogal wat waarnemers in noord en zuid slagen regeringen daar normaliter met een volledige legislatuur niet in.
Poujadisme Doen alsof al die zaken die het noorden al jaren vraagt niet bestaan, is er ronduit over. De indruk wekken dat prompt werk gemaakt moet worden van een nieuwe staatshervorming, neigt naar poujadisme en ruikt naar een al te makkelijke hap voor de Vlaamse publieke opinie. Daarenbuiten aanvoeren dat die zaken regelrecht uit het PS-programma komen, zoals de N-VA doet, is te belachelijk voor woorden.
Alleen al de aanwezigheid van CD&V en Open Vld in de regering is een moedig teken van de erkenning van de stappen die de Franstaligen gezet hebben, die - dat erkent iedereen tegenwoordig - al te lang doof en blind geweest zijn voor de Vlaamse eisen. EN NU NOG MEER
Dat gezegd zijnde, blijft die fundamentele vraag overeind. Dat de onderhandelaars zo veel dagen nodig hadden om in een sfeer van wantrouwen een akkoord over een begroting en een staatshervorming te bereiken, toont aan hoezeer België verdeeld is. Dit land is zo gespleten tussen rechts en links, tussen de gemeenschappen, tussen het federale en het regionale niveau, dat het nog amper te besturen valt. België is dikwijls onbegrijpelijk voor de buitenwereld, en past zich tergend traag aan aan de eisen van een economische realiteit, die hoe langer hoe meer verschuift naar andere kennismarkten.
Onverzoenbaar? In welke mate zijn de ideologische verschillen tussen Franstaligen en Vlamingen onverzoenbaar? Moeten de Franstaligen echt gehoor geven aan alles wat Vlaanderen wil, alleen maar uit vrees dat Vlaanderen het zuiden anders zal lossen? In hoeverre kan ons democratische systeem omgaan met de noodzakelijke complexiteit om het te doen functioneren? In welke mate verlammen de trucs en spitsvondigheden meer dan ze oplossen? Dat zijn essentiële vragen. We moeten die met open vizier bekijken. Je kunt niet blijven hangen in het dilemma dat elke pixel van de regeringsfoto van Elio I uitstraalt.
De banden opnieuw aanhalen, door tweetaligheid op te leggen, door te opteren voor een federale kieskring? Of concrete stappen zetten richting confederalisme? Het is uiteraard hard om die bedenking te maken op een moment dat de regering nog goed en wel moet beginnen regeren. En toch kun je er niet aan voorbij.
Mijn bescheiden voorstel is dat we ons concentreren op die uitdagingen om dit land zo efficiënt mogelijk te organiseren, en het kleiduifschieten overlaten aan de partijen die het einde van dat land nastreven. En Elio Di Rupo de kans gunnen om zijn Nederlands gaandeweg te verbeteren, zoals Guy Verhofstadt zijn Frans mocht perfectioneren zonder continu een Berlitzexamen te moeten ondergaan.
Opletten In een fase dat het zuiden van het land zich openstelt en in beweging komt, moet het noorden van het land vooral goed opletten dat het niet alleen de boodschap overbrengt: 'Wat jullie ook doen, het zal nooit genoeg zijn.'
-------------------
Diagonaal herlezen
Wel, heeft U gevoeld wat ik voel? Gelezen wat ik gelezen heb? De krokodil ook gezien? Iets gehoord over de transfers? Iets gelezen over 181 jaar onderdrukking? Iets opgemerkt over de democratie à la Belge, de grendelwetten, de belangenconflicten, de vetos? Over het nakende Minderhedenverdrag, waardoor gans Vlaanderen weer vol Franse scholen zal gezet worden?
Ik ook niet. Wel dat de demandeurs de rien nu, meer dan 4 jaar later, stilaan in beweging wensen te komen. A rato van 1 miljard per maand bloedransfusies ..Ze gaan het begrijpen : schoorvoetend, en zeer tegen hun goesting. Maar allez! Mits toegepast lijk de processie van Echternach : een stap vooruit, en twee achteruit .
Heel het Strik-akkoord is één lange en dure oogverblinding, mogelijk gemaakt door de toegevende houding van BDW : als de eigenaar overal bordjes hangt Vrije Toegang, dan mag hij niet verlangen dat dieven of ander gespuis buiten blijven. Zelfs nuttige idioten die normaal niet welkom zijn, zijn op die manier toch welkom : ze zijn daar zelfs op persoonlijke uitnodiging!
Slechts één voorbeeld : (stelling) : de werkloosheidsuitkeringen moeten, om misbruiken in te tomen, beperkt worden in de tijd. Oplossing : eerst worden ze verhoogd, om binnen enkele jaren vatbaat voor herziening te worden verklaard in een bijzondere nog samen te stellen commissie. Uitwerking : de werkloosheidsvergoedingen gaan omhoog, en van een commissie zal nooit nog iets worden gehoord, want ondertussen zal er een andere regering zijn die zich niet gebonden voelt door wat vandaag gepland werd.
Splitsing BHV? Nieuwe Franstalige rechters : ja. Gross Brüssel? Ja. Stopzetting gebiedsroof? Wordt in een bijzondere commissie .
--------------------
Hoe dat men nog niet op het gedacht gekomen is, zoals in Italië ..
'Italiaanse Kerk moet mee crisis betalen'
maandag 12 december 2011, 20u10
De Italiaanse Rooms-katholieke Kerk staat onder toenemende druk om belastingen te betalen op haar eigendommen. Dat moet de zwaar door de economische crisis geteisterde Italiaanse staat een bedrag van circa 800 miljoen euro opleveren. Dat meldt KerkNet Vlaanderen maandag.
Volgens een groep actievoerders zijn minstens een deel van de belastingvrijstellingen van de wet van 1982 niet langer te rechtvaardigen. Zo zijn gastenhuizen voor pelgrims in Rome, waarvan de prijzen soms die van de beste hotels evenaren, vrijgesteld van belastingen.
Italië kampt met een ernstige economische crisis. Het land gaat gebukt onder een enorme schuldberg. Daardoor zijn ingrijpende economische maatregelen noodzakelijk.
De Italiaanse katholieke Kerk bezit naar schatting 65.000 gebouwen. Naast de 50.000 vaak historische en moeilijk te onderhouden kathedralen, kerken en kapellen bezit zij nog 11.000 scholen, universiteiten, bibliotheken en 5.000 ziekenhuizen en andere gezondheidscentra.
-------------------
Spijtig voor Slimmeke De Gucht Jr, juist, ja die met zijn sluik haar, dat zoiets niet vroeger bekend geraakte! In plaats van zich te moeien met andermans onderwijs, had hij beter de Kerk als Groot-Grondbezitter aangepakt! Wedden dat hij subiet een plaatsje had geregen in de nieuwe regering? Een nieuw jong element, dat zomaar een ezeltje gevonden had, dat geld sch**t!
Weer een les in West Vlaams Idioticum. Deze keer over de speelvoyage want die is edoan (gedaan, voorbij)
Wie had dat kunnen denken, dat die halve Italiaan uit een verloren bergdorpje ooit nog de aanleiding had kunnen zijn voor een les in West Vlaamse eigenheid! Een wel zeer korte huwelijksreis! De man zit amper een weekeind in het zadel (op vrijdag op het schild geheven in het Parlement) of daar is de euforie reeds aan het wegzakken. Eigenlijk mag dat geen wonder zijn, want het is crisis en dus moet er driftig bespaard worden op alle wittebroodsweken waar dan ook in Europa, inzonderheid in Coburg-land!
Voilà, samen met de jojo van de rijzende rente, zagen we deze maandag-middag de zakkende beurswaarden. Rijzen en dalen, alle twee niet goed! Van de verdere uitleg over wat een speelvoyage nu eigenlijk wil zeggen in het ABN, voel ik mij ontslagen. Bij ons in het Ieperse zou men zeggen : de speleman op het dak!? Bah neenie weie, jis ter ol of! .
Het investituur-debat van woensdag en vrijdag, zoals die dingen thans heten, zal nog lang bij Villa Politica na te trekken zijn. JMDD is mij vooral bijgebleven. Pater Damiaan als belg die het gemaakt heeft tot voorbeeld stellen? Maar Elio : die werd pas beroemd door uit te wijken! Hetzelfde voor Jacques Brel : die werd ook geklasseerd als Beroemdste Belg, maar hij, een Vlaming, tegen heug en meug, werd trouwens verkozen door alleen Franstalig België ..Goed gevonden van de Jean- Marie, om in de beeldspraak van Di Rupo een voorafbeelding te zien van diens Regering : willen, maar niet kunnen. Niet één Grootste Belg, maar twee : een Vlaamse en een Fanscouiilonse. U weet wel : de illustratie van LUnion fait la Force.
Waar Di Rupo wel een punt heeft, en de Oostendse Brulboei en nog groter punt, omdat hij het heeft durven zeggen, is hoe een verlegen (?) mijnwerkerszoontje het hem geflikt heeft, om in de aanslepende regeringsonderhandelingen al die hoog gediplomeerde zoontjes van dokters, van advocaten, van notarissen, van ministers en beroeps-partijvoorzitters, enz, bij de neus te leiden waar hij ze hebben wilde .
t Is toch waar!
Als het goed is, zoals van JMDD, zeggen wij het ook! Het was trouwens de enige keer dat er vanwege Di Rupo een bijna menselijke reactie kwam van begrip, ja zelfs van herkenning. Maar als JMDD zich ooit vereerd zal voelen, door Di Rupo daarvoor eens vriendschappelijk bij de elleboog te worden genomen, zoals Linda Dewin voor het oog van de camera? Eliootje mag al blij zijn, dat Jean Marie niet meer zo handig is met de heupworp als in zijn beste jaren, anders lag die nu al op de tatami, gevloerd en uitgeteld.
-------------------
De Belgische langetermijnrente is vandaag opnieuw gestegen, ondanks het akkoord op de Europese top van afgelopen vrijdag voor meer begrotingsdiscipline. Ook de Italiaanse langetermijnrente steeg sterk. Lichtpunt is wel dat Italië vandaag voor 7 miljard euro obligaties van 1 jaar kon uitgeven aan een rente van 5,9 procent, minder dan de 6 procent van 10 november, wat wijst op een afnemende druk van de markten.
De situatie blijft niettemin fragiel: de Italiaanse rente op de secundaire markt, voor obligaties met looptijd van 10 jaar was rond 11.30 uur met 27 basispunten gestegen tot 6,5 procent. De rente op Spaanse obligaties steeg met 16 basispunten, tot 5,8 procent. De Belgische langetermijnrente steeg dan weer 7 basispunten tot 4,5 procent.
Ook de Europese beurzen gingen deze voormiddag in het rood na het nieuws dat Moody's het Europees akkoord van vrijdag als onvoldoende beschouwde. Zo stond de Bel20-index rond 11 uur op 2.062,91 punten, dat is 0,75 procent lager dan de vorige slotkoers. (belga/sg)
-------------------
Diagonaal herlezen
Over Di Rupetto denk ik vandaag niet anders dan gisteren. Ik herneem dan ook met voldoening de Latijnse spreuk uit de colleg-tijd in Veurne van Jean-Marie : Datis nepis potentis negrote. Vertaling niet nodig?!
Wat mij ook nog van het hart moet, is dat BDW en de Niveanen nu zeggen : het is geen heel slecht, maar toch een slecht akkoord. Dat ze dan eens uitleggen, zonder hun antwoord te verbergen in bijkomstigheden, bij de grote lijnen blijven dus, waar hun voorstel wel verschilde van dat die nu op tafel ligt! Waren wij Brussel minder kwijt? Hadden zij, door meer te besparen, hun kiezers zo graag zien weglopen? Hadden zij, door de arbeidsmarkt hard aan te pakken, het land willen zien in brand vliegen door stakersposten? BDW, die volgens Art 1 van zijn eigen statuten staat voor de onafhankelijkheid van Vlaanderen, die alles doet voor het behoud van belgië, heeft het materiaal geleverd, waarmee Di Rupo nu de slacht begint!
Neen, Bartje : U hebt Uw portie bruine bonen gemist, door als winnaar van de verkiezingen, niet naar de Koning te stappen, om gewoon mee te delen dat U, goedschiks of kwaadschiks, een regering ging vormen. Voor de voorziene termijn van 4 jaar en met volheid van bevoegdheid, zoals de Grondwet het voorschrijft. Meerderheid tegen minderheid, volgens de regels van de democratie. Als de Francofonen onze taal niet verstonden, dan was dat dan spijtig! Moesten ze maar doen zoals wij Vlamingen al 181 jaar doen. En konden ze meteen ook hun plaats leren kennen. En vooral geen discussie over de minister-postjes : vrij naar keuze, op de basis van de bevolkingcijfers : 6,5 miljoen Vlamingen en 3,5 miljoen Franstaligen. Einde discussie.
Goede condities maken goede vrienden. Het wordt tijd dat jullie daar beneden de taalgrens dat begrijpen. Genoeg Vlaams gebied ingepalmd.
Anders : zich naar de uitgang begeven AUB. En neem en passant maar Broekzele mee : jullie vragen niet beter, en wij zijn af van die lastposten.
Jullie mogen zelf romp-belgie gerust behouden, na vereffening van de openstaande Staatsschulden, mits jullie alle geroofde gebieden terug geven : als Europa jullie binnen de 24 uur niet voorziet van de nodige zuurstof, dan gaat een versje van de (West) Vlaamse dichter René Delercq van 100 jaar geleden eindelijk in vervulling :
er ligt een staat te sterven was nooit geheel gezond hij liet een volk verderven ging zelf daaraan ten grond
er ligt een staat te sterven heel zachtjes,zonder pijn twee volkeren zullen erven ik zal op de uitvaart zijn
Deze morgen ben ik in de regeime-media op een stukje van Rik Torfs gebotst, waar hij het had over Elio Di Rupo. Echt niet iets om van te genieten, noch van de schrijver, noch van zijn onderwerp. En toch! Deze keer moet ik toegeven, dat Torfs in al zijn hoogdravende geleerdheid, ook iets eenvoudigs kan schrijven.
Ik geef hier onder die ene alinéa uit zijn opstel die de moeite waard is om over na te denken.
--------------------
Dat besefte ik weer toen ik het archief van de dode stervoetballer Ludo Coeck (1955-1985) online consulteerde. Verslagen van wedstrijden gespeeld in de vroege jaren zeventig grijpen naar de keel. De taal van toen mist de finesse die Coeck op het veld achteloos uit zijn linkervoet schudde. Duiksprongen van doelmannen worden tot in het kleinste detail beschreven, met een zin voor dramatiek die bewegende beelden nooit kunnen evenaren. Het woord overtreft de werkelijkheid.
-------------------
Diagonaal herlezen
Kijk, dacht ik : dat is nu eens iets dat vele mensen hebben, dat ze het boek beter vinden dan de film. En dat komt, omdat we met bewegende beelden verplicht zijn te kijken met de ogen van de film-maker die zijn versie van het verhaal presenteert. Het is zijn ontroering, zijn woede, zijn verdriet, dat we moeten delen, het zijn zijn indrukken die we moeten ondergaan. Wij moeten de adem inhouden waar het getoond wordt, en we mogen wenen als er geweend wordt. Er is geen plaats voor de eigen verbeelding. Er is slechts die ene beleving van die ene werkelijkheid vastgelegd in bewegende beelden .
Een boek heeft zovele belevers als er lezers zijn. Niemand ziet de beschrijving van een zonsondergang op een druilerige regendag op dezelfde manier als een ander. Het is, in het boek, elk zijn eigen zonsondergang!
Film is lijk een mooi liefdesverhaal waarop men alleen mag of moet toekijken. Een boek is datzelfde liefdesverhaal waarvan we zelf deel uitmaken, zoals we het zelf zouden voelen.
Daarom was De Stem uit Amerika van Marnix Gijsen van jaren terug, veel exotischer dan die van nu op TV, van Greet DeKeyser, onze correspondent van ter plaatse wiens ademhaling we bij iedere woordengroep, bijna kunnen voorspellen.
In de Liturgie heette dat Zingen is tweemaal bidden, waarbij denk ik, het accent kwam te liggen op de dimensie : een beetje zoals zingend opmarcheren veel intensiever bleek te zijn dan gewoon in groep op te marcheren.
Kunt U zich voorstellen, dat U deze blog ondergaat in de verfilmde versie? In mijn en niet in Uw eigen vertrouwde omgeving? In de stilte van mijn huiskamer, waar mijn computer staat en waar nog de geur hangt van de rode kool die we temiddag gegeven hebben? Ik zou mij ongemakkelijk voelen om de film te moeten ondergaan in Uw huis! En in de huizen van al die andere lezers! Ik zou me een voyeur voelen, en ik zou dat ook zijn! Hetzelfde gevoel als bij YouTube : dat is onbarmhartig scherp en veel te accuraat! Beeld en klank worden op U los gelaten zonder dat U er onderuit kunt .
Maar de geschreven versie?
Die is lijk met de liefde : die is verduldig, die is lankmoedig, die dringt zich niet op, de liefde vraagt niet, ze klaagt niet, maar de liefde geeft
Blogschrijvers zijn lijk bedelaars. Maar ze staan niet op straat om te krijgen. Ze staan op straat om te mogen geven ..Waarbij zij, in tegenstelling tot echte bedelaars, niet afhankelijk zijn van anderen. Zij bestaan gewoon op zichzelf. Een beetje zoals een vele lichtjaren ver verwijderd lichtje aan de donkere sterrenhemel.
Een van de eerste besparingsmaatregelen van de Nieuwe Regering
Tweedehands zijn de oude veel geld waard.
---------------------------
Het pistool als schoolvoorbeeld hoe de Francofonie in elkaar steekt : denken dat de gebraden kiekens in de mond vliegen, omdat zij de ware Meesters zijn van het land, dan vaststellen dat minstens de briefwisseling had moeten doorgenomen worden, want stel U voor : hun bestelling is elders naartoe en dus gaan ze nu op straat komen!
Wordt vervolgd!
------------------
De Schandaard schrijft op zondag:
De Belgische federale politie heeft 20.000 'Smith & Wesson'-pistolen van het type MP9 besteld in de Verenigde Staten. Dat zijn er acht keer zoveel als eerder werd aangekondigd, zo bericht de Franstalige krant La Dernière Heure.
De bekendmaking van de bestelling in de lente werd niet op gejuich onthaald bij wapenfabrikant FN in Herstal. Op 21 maart bevestigde de federale politie de bestelling van 2.500 à 3.000 pistolen. Daarop werd bij FN ongerust gereageerd en de vakbonden van de wapenfabriek betreurden het verlies van de redelijk grote bestelling. Nu blijkt dat het om een nog veel grotere bestelling bij het bedrijf uit Massachusetts gaat.
De "Military&Police 9" moet de Browning GP35 van FN vervangen. De keuze werd een jaar geleden door de ministerraad goedgekeurd. Zes wapenfabrikanten, waaronder FN, waren in de running. De MP9 haalde het van de GP35, omdat het een veiliger wapen zou zijn.
De federale politie bestelde bij Smith & Wesson ook schietsimulatoren om personeel op te leiden, aldus nog La DH.
----------------
Dezelfde Schandaard schrijft op maandag :
'Onbegrijpelijk dat FN Herstal uit de boot valt'
zondag 11 december 2011, 17u15
Waals parlementslid Richard Miller (MR) vindt het 'onbegrijpelijk' dat het Waalse wapenbedrijf FN Herstal naast de bestelling van 20.000 pistolen voor de federale politie heeft gegrepen. In mei ondervroeg Miller toenmalig minister van Binnenlandse Zaken Annemie Turtelboom (Open VLD) over het dossier.
Toen kreeg hij te horen dat FN 'geen enkele reactie' had gegeven op een document dat alle voor- en nadelen oplijstte van de verschillende bedrijven die ingegaan waren op de openbare aanbesteding van de federale politie.
In het document werden alle kwaliteiten en gebreken opgesomd van de wapens die de bedrijven voorstelden. Zo was 'Betrouwbaarheid' een van de criteria waarnaar werd gekeken.
Richard Miller betreurt niet alleen de misgelopen inkomsten voor FN, maar ook de imagoschade. Hij gaat de Waalse economieminister Jean-Claude Marcourt over het dossier ondervragen en zal het ook in de Senaat ter sprake brengen.
-------------------
Diagonaal herlezen
Een persoonlijke ervaring van jaren geleden als illustratie van dezelfde werkelijkheid. Een gewone Vlaamse vrachtwagen-chauffeur die kans ziet om zelfstandig te gaan, is ingegaan op het overname-voorstel van een Waals vervoerondernemer. Die kon alleen in de Vlaanders nog een kandidaat kon vinden om zijn hondenstiel verder te zetten. De man, bijgestaan door zijn boekhouder, waren vriendelijke mensen : die vrijdagavond rond 10 uur waren de contracten rond, was er betaald en onze man mocht zich de gelukkige eigenaar noemen van een S.P.R.L., een paar rijdende wrakken op wielen en de vervoervergunning. Vooral dat laatste was belangrijk in de prijszetting, want een nieuwe vergunning? Vergeet het maar. Alleen een paar achterpoortjes in het Vennootschapsrecht konden hier (voor korte tijd) soelaas bieden. Na 3 jaar kon de maatschappelijke zetel overgebracht worden, de naam gewijzigd, en was de SPRL de volgende dag een klokvaste BVBA, die ondertussen een kleine vloot van 10 à 12 wagens beheerde.
Toen ging (die avond) de telefoon. Een vervoeropdracht voor morgen 07 uur. Neen, zegt de overlater, de zaterdag werken wij niet, en, wat meer is, ik stop er mee.
Daarop neemt de overnemer de communicatie over, om te bevestigen(in zijn beste Frans) dat hij de overnemer was, en met plezier die reis zou aanvaarden om dan meteen kennis te komen maken.
Reactie van die Waalse boekhouder tegenover de ondertussen bijgekomen Waalse familie van de overlater : Tu vois mainetenant la difference entre un Wallo et un Flamand? Want de overnemer moest de volgende morgen van diep in West Vlaanderen aanzetten, om een klein opdrachtje uit te voeren van een 50-tal Km diep in Wallonië Niet te geloven : wij twee*en, West Vlamingen, werden de rest van die avond bijna met afgunst bekeken .
Ondertussen heb ik geleerd, dat zoiets arbeids-ethiek heet, en zwaar besmettelijk is ten Noorden van de taalgrens. Als het waar is, dat in onze streek voornamelijk een overheersende Westenwind staat, waarom is die ziekte dan al lang niet overgewaaid?
