GEZOND BOERENVERSTAND

Weeral een (veel te) lang artikel – en dan nog overgenomen – maar hoe iemand nu iets uitleggen en duidelijk zijn zonder woorden? Ik zou bijna zeggen: ga direct naar de bron: bij

Waar is het aloude gezonde boerenverstand?

Als het economisch moeilijk gaat, moeten we niet méér lenen, maar harder werken. Zo schrijft Jos De Vriendt in een lezersbrief in Het laatste Nieuws. Inderdaad, de crisis zal maar overwonnen worden door waardevolle economische productie, m.a.w. door arbeid en niet anders. Dat moeten ze in de wetstraat wel eindelijk eens ophouden met dat zo moeilijk te maken. De overheid heeft de keus, ofwel snijden de bedrijven massaal in hun personeelsbestand, als ze al niet failliet gaan, ofwel slankt de overheid af tot redelijke proporties. Tenslotte leeft de helft van de Belgische bevolking van een inkomen dat de Staat verschaft. Het is dus niet moeilijk te begrijpen waarom de belasting op arbeid met meer gaat open dan er netto overblijft.  Belastingen op arbeid en inkomsten verlagen, de overheid saneren, kortom de mensen laten werken en investeren, dat is de enige remedie die de financiële luchtbel kan doen verdwijnen.

Keynesiaans beleid kan depressie niet genezen.

De roep om een Keynesiaans beleid, met verdere renteverlagingen en  méér geldcreatie klinkt steeds luider. Verwonderlijk is dit wel, daar juist dergelijke maatregelen aan de basis liggen van de huidige zware crisis. Tijdens het bewind van Greenspan als voorzitter van de Amerikaanse centrale bank groeide de geldhoeveelheid jarenlang aan een tempo van meer dan 10 % per jaar. Hierdoor werd de rente artificieel naar omlaag gemanipuleerd, tot groot jolijt van het bankwezen, dat hiervan kon profiteren met massaal leningen toe te staan aan inflatoir lage rentevoeten. De economie werd overspoeld met geld, dat niet gedekt was door voorafgaand sparen. Gezonde investeringen kunnen echter enkel gebeuren met spaargeld, niet met geld bij te creëren. Het gevolg kennen wij nu : een bubbel van gigantische omvang met prijzen die door het dak gingen voor vastgoed, aandelen en grondstoffen. Die zeepbel, die nu is uiteengespat, bestrijden met dezelfde maatregelen, die er de oorzaak van waren,  lijkt wel op een alcoholverslaafde proberen te  genezen met hem elke dag een fles whisky te schenken.

Mislukking

Met nog meer geldcreatie aan lage rente grijpt men  terug naar een recept van de jaren '30 van vorige eeuw, destijds voorgeschreven door de Engelse econoom Keynes, die de Grote Depressie wenste te bestrijden met het voeren van een "vraagbeleid", wat neerkwam op het aanwakkeren  van de consumptie (de vraag) en niet van de productie (het aanbod). Volgens Keynes moest daartoe veel goedkoop geld in de economie gebracht worden, via "deficit spending" (begrotingstekorten) en via publieke infrastructuurwerken. Gevaar voor inflatie was er niet volgens deze visie,  zolang er werklozen waren. Maar Keynes' remedie werkte niet....De Grote Depressie sleepte 17 jaar aan.  De stagflatiecrisis op het einde van de jaren '70 maakte de mislukking van het Keynesiaans model plotseling voor iedereen duidelijk, toen hoge inflatie en hoge werkloosheid tegelijk voorkwamen, een Keynesiaanse onmogelijkheid. In ons land heeft het door Keynes voorgeschreven deficit spending toen de overheidsschuld  doen oplopen tot méér dan 130 % van het BBP, een record voor de Westerse industrielanden. De bedoeling was de werkloosheid te bestrijden, maar deze steeg sneller dan ooit tevoren. Dit beleid heeft ons samen met meer werkloosheid  opgezadeld met een overheidsschuld, die onze kleinkinderen nog mee zullen moeten afbetalen. Meer recent heeft ook Japan  aan den lijve ondervonden, dat het Keynesiaanse recept niet werkt. Sedert de zware crisis in dat land uitbrak in 1989, heeft Japan niets anders gedaan, dan bij herhaling Keynesiaanse stimuleringpakketten gelanceerd, met rentevoeten, die extreem werden verlaagd, zelfs tot 0 %. Ook grote infrastructuurwerken werden uitgeprobeerd. In haar editoriaal van 10 october 1996 noemde de gezaghebbende krant "The Wall Street Journal" die maatregelen smalend "Japan's Keynesian Quackery". De resultaten zijn inderdaad desastreus. De Japanse economie blijft gevangen in stagnatie. De overheidsschuld steeg tot een onwaarschijnlijke 170 % van het BBP. De Nikkei-index (Japanse beursindex) die in december 1989 (toen de crisis uitbrak) 38.916 punten bedroeg is  gedaald in december 2006 (dus vóór de huidige crisis) naar 17.225 en bedraagt nu nog slechts 8.397  een daling met maar eventjes 78 %.

Spaartekort

Voor de bestrijding van depressies moet men dus zeker niet bij Keynes terecht. Gelukkig zijn er economen, die beter hun huiswerk hebben gemaakt. Men zou bv. eens kunnen snuisteren in de economische theorie van de formidabele econoom Friedrich Hayek Deze ontving in 1974 de Nobelprijs economie voor zijn baanbrekend werk over het ontstaan van economische depressies en over het genezingsproces. Deze econoom behoort tot wat men noemt de "Oostenrijkse Economische School", waartoe ook Ludwig von Mises en Murray Rothbard worden gerekend. Deze economen hebben in briljante geschriften aangetoond, dat een zeepbel, zoals die nu is uiteengespat, steeds het gevolg is van de overdreven geldcreatie en niet van  een tekort aan consumptie.  Dit was ook zo met de grote depressie van de jaren '30. (Zie hierover o.m. "America's Great Depression" door Murray Rothbard - Mises Institute, 1963).  Dit overdreven goedkoop (bijgedrukt) geld zet bedrijven aan tot megalomane investeringsprojecten, (de voorbije jaren vooral in de vastgoedsector).  Bij gebrek aan spaargeld kunnen die projecten nooit tot een goed einde worden gebracht. De voortzetting van goedkoop krediet zal de noodzakelijke liquidatie van die verkeerde investeringen belemmeren en zal de crisis onbeperkt kunnen verlengen, zoals dat in Japan is gebeurd.

Productiestimulans

Méér spaargeld is de enige manier om  de economie uit het dal te halen. Hoe werkt dit? Er is een economische wet  die zegt :  sparen = investeringen. Bij stijgend spaarvolume  zullen de investeringen dus toenemen. Méér investering is méér productie en méér werkgelegenheid. Het inkomen, dat voortkomt uit de méérproductie (lonen van de werknemers) schept, ingevolge "de wet van Say", de nodige vraag om die méérproductie op te nemen. Het aanbod (de productie) schept de vraag en niet omgekeerd, zoals Keynes dacht. Het is dus de productie die moet voorafgaan. De consumptie volgt daarna vanzelf. Het is die productie, die de werkgelegenheid creëert. Consumptie kan dit niet, omdat consumptie het sparen en dus het investeren belemmert. De taak van de overheid is nu zo snel mogelijk productiestimulerende maatregelen te  treffen, die ook het sparen aanmoedigen, zoals verlaging van de belastingdruk op arbeid, afschaffen van alle belastingen op inkomsten uit spaargeld en  de rente op spaargeld normaliseren. Het rechtstreeks stimuleren van de consumptie (de vraag) is het slechtste wat nu kan gedaan worden. Consumptie is niet productiestimulerend, investeren is dat wel, via het sparen.

De ingrepen die nu gepland worden, leggen de kiemen voor de volgende ineenstorting, die mogelijk fataal zal zijn.

Willy De Wit

Lid van de onafhankelijke socio-economische denkgroep "Workforall"

28-12-2008 om 07:39 geschreven door digitalia  

DE ANAFABETE MINNAAR

Neen, lief Heideroosje, neem niet de Taaie (en zeker niet ‘tKINT, maar kijk eens rond op www.seniorennet.be/ , alhoewel daar in doorsnee enig ernstig beletsel, uit reden van getrouwd zijn (en trouw, wat niet hetzelfde is, op onze jaren.).

Neem/zoek/solliciteer er ene M/V bij de VBRT: keuze aan nitwits te over, dat moet U er voor over hebben, maar het opent alle deuren. Als U dan nog zult leren houden van vlinderen (de heersende huisstijl), dan is de kans groot dat U nog eens de lievelinge wordt van Humo…..Maar dan heeft U bij ons afgedaan!

Of, als ’t noch de Taaie wordt, noch een van ons (jammer!) neem dan een sabbatjaar of twee, of drie. Weet U, lang voor er treinen uitgevonden werden, werd de spoorlijn Venetië/Wenen reeds aangelegd doorheen de Alpen …

Dat laatste is plagiaat. Zie de Amerikaanse schrijfster Frances Mayes, in La Bella Toscanr. Een aanrader! ISBN 90 57135728 Uitgev. Ooievaar - Amsterdam

27-12-2008 om 17:39 geschreven door digitalia  

EEN PRINSESJE LIGT OP STERVEN…

Wie een hart heeft, leest beter niet verder….

27-12-2008 om 14:51 geschreven door digitalia  

BELASTIINGS-MANNA

Verre van mij, als oud belastingsconsulent, ooit veel van de meer verheven werking van het Ministerie van Financiën begrepen te hebben, om nu te zeggen: het was vroeger beter. Ik had namelijk al zeer vroeg begrepen hoe de fondsen er binnen kwamen (ik werkte dat dan ook zoveel mogelijk tegen), maar nooit hoe ze, en vooral aan welk tempo, ze er weer uit geraakten.

En toch! En toch!

Als er ooit al één zaak, of één gezin, in de richting van de ondergang aan het schuiven was, was dat toch dààr waar de financiën in het gedrang kwamen. Niet omdat er teveel binnen kwam, maar altijd omdat er teveel uit ging – of omdat er wanbeheer was….Een huisvrouw, die de geldbuidel niet kan beheersen, dat is de kortste weg naar de Vrijdagmarkt, dat weet het kleinste kind.

Zou onze liberale minister van moneten dat niet weten? Of…is er meer aan de hand? Ik zal maar niet antwoorden, maar alleen mijn diepe spijt uitdrukken, dat al die meneerkens en die madammekes op het Ministerie niet persoonlijk verantwoordelijk kunnen gesteld worden voor hun slecht bestuur.

Hebben jullie andere besluiten dan ik, bij onderstaande lectuur? Bijna niet mogelijk! U moet nu toch echt geen Hubert Daemen (Witse) hetenn, om te zien dat hier een bende criminelen aan het werk is! ‘Teveel afgehouden bedrijfsvoorheffing’: is dat geen beurzensnijderij? Om nog maar één feit te vernomen! Dat is vandaag inbreken om e stelen, om een deel (onvergoed) terug te geven, binnen twee jaar…Is dat nu het werk van Alibaba en de 4 Rovers, of van de Bende van Baekeland!

De achterstand in de vestiging van de aanslagen voor de personenbelasting is in november alweer een stuk groter geworden. Dat maakte de Vlaamse Vereniging voor Steden en Gemeenten (VVSG) op uit de meest recente statistieken van de federale overheidsdienst Financiën. 'Voor belastingplichtigen die geld moeten terugkrijgen, is dat slecht nieuws. En dat zijn er elk jaar meer', zo meldde de VVSG gisteren in haar elektronische nieuwsbrief. Ook de schatkist van de gemeenten lijdt onder de vertragingen.

Gemeenten staan zelf niet in voor het vorderen van de aanvullende personenbelasting, daar is de FOD Financiën verantwoordelijk voor. Zo krijgen ze die belasting pas drie maanden nadat de afrekening voor de belastingplichtige is opgesteld.

'Men moet zich stilaan beginnen af te vragen of dat allemaal nog normaal is', zegt de VVSG. 'Elk jaar krijgen we zegeberichten over nieuwe records in het aantal elektronisch ingediende aangiften, maar blijkbaar dragen die niet bij tot een snellere vestiging van de belastingaanslagen.'

'We kunnen ons echt niet van de indruk ontdoen dat ergens een budgettair geïnspireerde rem op de activiteiten wordt gezet, omdat de inkohieringen nu eenmaal een miljardenstroom richting burgers (omdat ze voordien te veel bedrijfsvoorheffing hebben betaald) en gemeenten (de aanvullende personenbelasting) doen ontstaan.'

Het is niet de eerste keer dat de Vlaamse Vereniging voor Steden en Gemeenten het trage werktempo van de fiscus laakt. Eerder becijferde ze dat het uitstel de overheid jaarlijks miljoenen euro's zou opleveren.

26-12-2008 om 16:42 geschreven door digitalia  

EEN KERSTVERHAAL

Vandaag, uit de dagbladen.

Zeker acht mensen zijn omgekomen toen een als kerstman verklede Amerikaan het vuur opende en daarna brand had stichtte in een woning in Covina, nabij Los Angeles. Drie mensen worden nog vermist. De dader pleegde enkele uren later zelfmoord in het huis van zijn broer, 25 kilometer verderop.

********

Priester vertelt kinderen dat Kerstman niet bestaat

Een Italiaanse priester heeft het verkorven bij zijn parochianen nadat hij hun kinderen vertelde dat de Kerstman niet bestaat.

Een regionale krant publiceerde dozijnen klachten van woedende ouders. "Je hebt Kerstmis verknald voor mijn kinderen", aldus een boze moeder.

Priester Dino Bottino verklaarde echter dat hij het als zijn taak zag om de puntjes op de i te zetten. "Ik vertelde de kinderen dat de Kerstman een verzinsel is en niets te maken heeft met het Christelijke kerstverhaal.

**********

Vanzelfsprekend is in Italië het verhaal van Babo Natale (Babo, in vertaling is Vadertje) bijna even heilig als het Kerstverhaal zelf. Wat alleen bewijst dat er dus, net als bij ons in Vlaanderen, twee waarheden zijn. Die van de Paus in Rome, en die van het volk….Dat is ongeveer hetzelfde als een medaille met twee zijden aan dezelfde kant….Maar Babo Natale is de Kerstman, die cadeautjes brengt, en het Kribbekind is om voor de op de knieën te vallen. Maar wier weet dat nog?

Wat er ook van is, ik zie al moeilijk een kribbe-kind in Amerika er op los trekken met een schietgeweer in de pampers, om ergens aan te bellen….

Maar het gaat verder. Lees (weeral) in de DM even mee met

Rik Torfs wijst op het belang van de shariadiscussie die geïnitieerd werd door de anglicaanse aartsbisschop. Rik Torfs is professor kerkelijk recht aan de KU Leuven.

'Was 2008 een bijzonder jaar op religieus vlak?', vraagt Rik Torfs zich af. 'Niet meteen. Toch zijn er drie belangrijke trends die aandacht verdienen. De eerste heeft te maken met de plaats van religie in de samenleving. De tweede slaat op de zogenaamde interreligieuze dialoog. De derde betreft de katholieke kerk, in Rome en bij ons.'

De plaats van religie in de samenleving: de belangrijkste toespraak die een religieuze leider dit jaar hield, was die van Rowan Williams, de anglicaanse aartsbisschop van Canterbury. Op 7 februari sprak hij in Londen voor de Royal Courts of Justice. In een subtiel en genuanceerd betoog komt Williams op voor een rechtsstaat die meer plaats durft te verlenen aan religieuze rechtssystemen. Dus ook aan de sharia, een woord dat menig medeburger doet ineenkrimpen van angst. Natuurlijk pleit Williams niet voor de invoering van de sharia in het Verenigd Koninkrijk. Maar hij probeert wel uit te zoeken of er, binnen de contouren van de democratische rechtsstaat, op wel omlijnde, heel precieze plekken, ruimte is voor religieuze rechtsregels. Bijvoorbeeld bij arbitrage over handelsgeschillen, als alle betrokken partijen ermee akkoord gaan. Of zelfs, wat mij te ver gaat, in het familierecht. Toch zijn de vragen die Williams aan de orde stelt van cruciaal belang. Waar liggen de grenzen van de godsdienstvrijheid? En wanneer zegt de rechtsstaat: 'tot hier en niet verder'? Die vraag is overigens niet alleen juridisch van aard. Een ruime autonomie voor religieuze groepen leidt tot wat vroeger 'verzuiling' heette. Niet altijd goed voor de cohesie in een samenleving.

Teken aan de wand
En dan de tweede trend. Langzaam maar zeker neemt de argwaan tegenover de religieuze dialoog toe. Gedurende enkele jaren was die dialoog een paradepaardje van allerlei politici en beleidsverantwoordelijken. Zo in de lijn van: wie de ander kent, zal hem beminnen. Laten we dus zoeken naar wat ons bindt, niet naar wat ons scheidt. Vandaag is er meer scepsis. Want kunnen religieuze leiders wel namens hun gelovigen spreken, op een moment dat het geloof een heel individuele zaak is geworden? En wat hebben we aan de professionals van de interreligieuze dialoog, mannen met baarden die over liefde en vrede praten, terwijl de vervolging om religieuze redenen er wereldwijd niet minder op wordt? In Boekarest, begin september, hoorde ik John Graz, van de Adventisten van de Zevende Dag, pleiten voor meer wederkerigheid op het gebied van godsdienstvrijheid. Westerse landen moeten maar net zo tolerant zijn tegenover de islam als moslimlanden dat tegenover het christendom zijn. Ik ben het daar niet meteen mee eens, want wij moeten in het Westen blijven uitgaan van onze eigen principes in zake democratie en mensenrechten. Maar toch: deze weloverwogen uitspraak van een intelligent man als John Graz is een teken aan de wand. Trouwens, ook paus Ratzinger plaatste dit jaar kanttekeningen bij de interreligieuze dialoog. Tijdens zijn reis naar de Verenigde Staten (van 15 tot 20 april) zei hij dat bij de interreligieuze dialoog de nadruk te veel ligt op wat de godsdiensten bindt. Het is van belang om ook helder, duidelijk en rustig uit te leggen waar de verschilpunten liggen.

Zo kom ik bij het derde punt: de rooms-katholieke kerk. Die beleefde een vrij flets en kleurloos jaar. De huidige paus is rustiger dan zijn voorganger, wat misschien een verademing is, maar tegelijk ook de discussie stil doet vallen.

Synode
Wie in Vlaanderen weet bijvoorbeeld dat van 5 tot 26 oktober de twaalfde bisschoppensynode plaatsvond, en wel over het woord van God in het leven en de zending van de kerk? Een paar decennia geleden besteedden onze kranten aan zulk een evenement nog ruime aandacht. Ook op het thuisfront weinig nieuws. Op 4 juni werd kardinaal Danneels vijfenzeventig jaar en bood hij, geheel in overeenstemming met het kerkelijk wetboek, zijn ontslag aan. Bij mijn weten heeft de paus dat ontslag niet aanvaard, en evenmin geweigerd. Vooral dat laatste is een beetje raar. Vaak vraagt de paus aartsbisschoppen van een belangrijk diocees uitdrukkelijk om nog een tijdje aan te blijven. Voor zover mijn informatie strekt is dat niet gebeurd. Betekent dit dat we dan toch vlugger dan verwacht een nieuwe aartsbisschop zullen krijgen? Wellicht niet. Volgend jaar wordt 450 jaar aartsbisdom Mechelen gevierd, en de verwachting is dat kardinaal Danneels deze verjaardag nog in zijn huidige functie zal mogen meemaken. Ondertussen werd, in oktober, Johan Bonny uit Moere bij Gistel (West-Vlaanderen) tot de nieuwe bisschop van Antwerpen benoemd. De wijding vindt plaats op 4 januari. Maar een gewone bisschopsbenoeming is in Vlaanderen geen belangrijk nieuws meer. De Vlaming gelooft of gelooft niet, maar in beide gevallen doet hij dat steeds vaker zonder kerk.

********

Een flets en kleurloos jaar, Heer Perfesser? Slechts een? Flets en kleurloos zegt U. En hoe dat nu komen, denkt U? En vooral, wat denkt U dat er moet gebeuren? Wachten op een mirakel?

********

Ik maak me niet meer moe. Dat ze het nu zelf oplossen! Want ik weet het ook niet meer. Helpt U mij even nadenken? Maar zoek eerst op Google het eiland Lampedusa op, aan de uiterste zuidpunt van Sicilië…Daar zijn verleden nacht 650 verfomfaaide vluchtelingen uit Afrika aangekomen, in 3 gammele bootjes, waarvan er 2 op het punt stonden te vergaan in volle zee, en die door de Italiaanse Forza Navale , met veel bombarie, zijn moeten gered worden. Jullie lezen in Vlaanderen slechts een paar korte berichtjes, of als ’t meevalt, ziet U een paar flitsen op TV. Wij hadden hier het genoegen (!?) een uitgebreid verslag te krijgen, met alles er en er aan, nadruk op menslievendheid, hulp en medeleven. Ware het anders geweest, er zou revolutie uitgebarsten zijn! Invasie van migranten? Op Kerstdag gebruikt men andere woorden en handelt men anders, al zijn het weeral aanhangers van die grote vredelievende godsdienst, die uitbreiding bevecht met bommen en geweren!… Jonge mannen, als jonge goden, maar uitgeput en versuft. Vrouwen, oud en jong, drijfnat in de gierende wind, met kleine kinderen, versteven in de ijskoude inktzwarte nacht, in het licht van de schijnwerpers aan de veilige wal.…Hopend op redding en een betere toekomst. Zij zullen straks, gekleed en gevoed, uitzwerven over de wegen, op zoek naar een tweede identiteit en naar levensonderhoud…die we straks voor onszelf zullen moeten bevechten….

Twee zijden langs dezelfde kant van de medaille….Even onmogelijk om waar te zijn. Enerzijds: WEG, mensen, wij willen jullie niet, en anderzijds: wie krijgt het over zijn hart om jullie warmte en geborgenheid te weigeren…Al is Lampedusa, doorheen de jaren, van paradijselijk eiland verworden tot één  grote bidonville…

Moest ik gekund hebben, ik snelde er naar toe, om te helpen. Beladen met dekens, warme melk en een bed…Ik weet dat hetzelfde leeft in de harten bij alle vrienden Onkreukbaren….zelfs al zijn ze opgesloten in een ‘cordon sanitaire’ door kaviaar-vretende belgicisten in hun poco-kastelen, ze zouden het brood uit hun eigen mond sparen.

Moge 2009 het Jaar worden, waar er terug 2 duidelijke kanten aan een medaille zijn….Met klare toestanden. Zowel in Lampedusa als in Vlaanderen….

Dat zijn geen Kerst en Nieuwjaarwensen, dat is een greep volle overtuiging uit de grond van zijn hart van iemand die ziet dat het misloopt, en die weigert te geloven er niets aan te kunnen veranderen…. Zelfs de Stille Oceaan is samengesteld uit afzonderlijke druppels water, en al die druppels samen, kunnen een vloedgolf ontketenen die de wereld overspoelt. 

26-12-2008 om 15:42 geschreven door digitalia  

26-12-2008 om 11:58 geschreven door digitalia  

BRUNO VALKENIERS INTENTIES

Weeral door flauwekul met de draadloze Internet verbinding, was er een tijdje terug een verstandig man aan het woord; die ik toendertijd gemist heb. De collega

had zelfs de eer (neen, omgekeerd: die collega had de eer) om die man te citeren en nu heb ik de eer om beiden te citeren, onder de paraplu van  Johan Santorum! Want die wees mij het sesam-open-U van het copyricht…Het is bij mij voortaan Copyleft, want Copyricht schijnt niet te bestaan in de netwereld….Alleen hoffelijkheid. Vandaar dat een woordje van dank aan die Kempische collega uit Grobbendonk nog maar normaal is. Als hij ooit langs komt in deze contreien, die hij trouwens goed schijnt te kennen, dan mag hij gerust binnenspringen. De (plaatselijke) Bokma staat klaar! Mijn bedoeling dus met de heropname van dit interview met Bruno Valkeniers is dan ook zeer duidelijk, om de Voorzitter van het Vlaams Belang, de man die zijn strepen verdiend heeft, niet in de politieke achterkamertjes of in de salons van de chi-chi, maar in het kei-harde zakenleven all over the World, zo veel mogelijk bij ‘de mensen’ voor te stellen. De regime-media, onder het gezag, het toezicht en de leiding van de vleesgeworden  arrogantie boycotten gans de partij. Wellicht uit schrik voor hun eigen hachje…Bruno Valkeniers verkoopt geen ludieke one-liners, hij is zelfs geen gedreven redenaar zoals Gerolf Annemans, of Filip De Winter, hij kan, in een oeverloos gezwamd debat, zelfs gewoon zijn mond houden. Kortom, hij is een man uit één stuk. Hard als graniet in zijn idealen, vlot en minzaam in de omgang, kortom, het is een gemanierd gentleman, die met kop en schouders uitsteekt boven de meeste politici van andere partijen…..

Dit was het interview.

"Mijn tijd komt nog" 
 
Negen maanden na zijn aantreden als voorzitter, baadt Vlaams Belang in een sfeer van slechte peilingen en persoonlijke schandalen. Maar Bruno Valkeniers maalt niet om de kritiek op hem en zijn partij: "Het zijn allemaal achterhoedegevechten."

Stevige concurrentie van LDD en N-VA, verhalen over feesten waar nazi-liedjes worden gezongen, een schamele score van 14 procent in de peilingen, het feuilleton rond Marie-Rose Morel en Frank Vanhecke: in de eerste negen maanden van zijn voorzitterschap heeft Bruno Valkeniers een royale portie rampspoed over zich heen gehad. Heeft de VB-voorzitter nog geen spijt van zijn carrièrewending?

"Nee, ik amuseer me goed in deze job", lacht de 53-jarige Antwerpse ex-havenbaas. "Ik wist ook dat ik in moeilijke omstandigheden werd verkozen, ik heb dat risico bewust genomen. Al moet ik toegeven dat de overstap van het zakenleven naar de politiek mij een cultuurschok heeft bezorgd die lastiger was dan ik had gedacht."

De media beoordelen u hard. U wordt zelfs vergeleken met de spitsen van Germinal Beerschot: "Hij ziet geen kansen en als er zich toch een aandient, dan trapt hij die naast".

Bruno Valkeniers: (schatert) Die had ik nog niet gehoord! En dan moet u weten dat ik supporter voor die club. Maar serieus, ik ben een teamspeler, ik laat anderen graag scoren. De tijd dat ik mezelf meer ga profileren als uithangbord van de partij komt nog wel. De voorbije maanden heb ik vooral in een hoog tempo - en zonder chauffeur - onze lokale afdelingen bezocht. In het verleden werd het VB bestuurd door het triumviraat van Frank Vanhecke, Filip Dewinter en Gerolf Annemans. Ik wil nu het interne debat verbreden en bijkomende thema's aansnijden, zoals het ecologische, het sociaal-economische en de leefbaarheid in een onafhankelijk Vlaanderen. Kortom, ik wil de cultuur van onze werking op punt stellen en een remake van de partij doorvoeren: het Vlaams Belang van de 21ste eeuw, de stuwende kracht van de onafhankelijkheidsbeweging. Dat is een project dat zich over de volgende verkiezingen tilt, en ik laat me daarbij niet opjagen door de media of door andere partijen.

U bent de voorbije maanden meer dan eens geplaagd door onthullingen over VB-mandatarissen met neonazi-sympathieën. Hoe gaat u daarmee om?

Als er bewijzen zijn, dan zetten we zulke mensen meteen uit de partij. Het VB is géén racistische partij, en het zingen van racistische liederen of enige vorm van betrokkenheid bij organisaties zoals Blood & Honour is voor mij onduldbaar. Maar als we alle Vlaamse politici moeten vervolgen die ooit een Duits liedje hebben gezongen, dan is er nog veel werk aan de winkel. Ik waarschuw onze leden wel voor wat ze bijvoorbeeld doen op Facebook en andere communities op het internet. Iedereen heeft het recht om zijn vrienden zelf te kiezen, maar wij treden op tegen alle activiteiten die niet door de beugel kunnen.

Toch staat de veroordeelde ex-politieman Bart Debie nog steeds op uw loonlijst en is uw van negationisme beschuldigde ex-ondervoorzitter Roeland Raes nog steeds gecoöpteerd lid van uw partijraad.

Bart Debie is veroordeeld voor feiten die lang voor zijn tijd bij het VB hebben plaatsgevonden. Iedereen verdient een tweede kans, dus ook hij. En wat Roeland Raes betreft: die heeft ontslag genomen als ondervoorzitter en senator. Verder wacht ik op de uitspraak in dat omstreden proces.

"Dedecker is een toffe knol, maar hij gaat door de mand vallen."

Ook Frank Vanhecke staat nog een proces te wachten, naar aanleiding van racistische VB-pamfletten in Sint-Niklaas.

Ja, en dan heb ik nog een primeur voor u: Frank hangt ook nog een klacht boven het hoofd van het Centrum voor Gelijke Kansen en Racismebestrijding, omdat hij in een interview op de Franstalige tv het gedrag van de francofonen in de Brusselse rand heeft vergeleken met dat van de Belgische kolonialen tegen les petits nègres. Terwijl dat gewoon de term was die destijds door iedereen werd gebruikt. En zo wordt de strijd tegen ons steeds modderiger. Wellicht word ik het volgende slachtoffer, want ik ben nu als voorzitter ook verantwoordelijke uitgever van al onze lokale uitgaven, die ik onmogelijk allemaal kan controleren. Maar deze evolutie stemt mij eigenlijk positief, want het zijn allemaal achterhoedegevechten.

Hoe bedoelt u dat?

België wordt nerveus. Dit is nooit een democratisch land geweest, maar nu komt in Vlaanderen het debat over onze toekomst toch eindelijk op gang. UA-filosoof Peter De Graeve beschrijft in zijn boek 'Staat van ontbinding' de ontsporing van onze democratie. En volgende maand verschijnt er een ander boek, waarin een groep van prominente denkers zoals Johan Sanctorum en Ludo Abicht sporen ontwikkelt die moeten leiden tot een onafhankelijk Vlaanderen. Het VB is de enige partij die geen schuld draagt voor het verleden. Zelfs professor Etienne Vermeersch, de 'slimste mens van Vlaanderen', die het VB ooit zag als een club van neonazi's, vindt tegenwoordig dat wij recht van spreken hebben. In de samenleving is het cordon sanitaire helemaal uitgehold, het bestaat alleen nog in de politiek en in sommige media.

Maar in de peilingen scoort uw partij nog maar 14 procent.

Het landschap is ingrijpend veranderd, wij hebben concurrentie gekregen van LDD en N-VA. Maar ik vrees de verkiezingen niet. LDD wordt door het establishment misbruikt om ons kapot te krijgen. Ik vind Jean-Marie Dedecker een toffe knol, maar hij gaat door de mand vallen. Dat bewijzen de interne twisten bij LDD en de discussies over het boek van Jürgen Verstrepen nu al. Met N-VA voel ik me meer verwant, al geloof ik niet in een stap-voor-stap-strategie om de Vlaamse onafhankelijkheid te realiseren. Het kartel met CD&V was ten dode opgeschreven, omdat christendemocraten vroeg of laat toch altijd kiezen voor de Belgische macht. Eens een tsjeef, altijd een tsjeef. We zullen zien hoe het nu verder gaat met N-VA. In de media zegt Bart De Wever dat hij niks wil weten van het VB. Ik neem daar akte van (glimlacht raadselachtig). En ik kijk vol vertrouwen uit naar de verkiezingen.

Op welk percentage van de kiezers mikt u dan?

Mijn objectief is de Vlaamse onafhankelijkheid. Ik kijk verder dan deze verkiezingen, ik behoor niet tot de politici die telkens weer beloven dat ze de problemen van het land gaan oplossen en zich vervolgens mee schuldig maken aan de Belgische ramp. We worden in Vlaanderen geconfronteerd met grote problemen zoals de vergrijzing, de ontgroening en het verkeersinfarct, maar ondertussen bedragen de transfers van noord naar zuid jaarlijks 12 miljard. Daar kunnen we elk jaar vier Oosterweelverbindingen mee financieren!

"CD&V blijft kiezen voor de Belgische macht. Eens een tsjeef, altijd een tsjeef."

De voorbije negen maanden waren voor u niet makkelijk, maar het moeilijkste komt nog. U moet kieslijsten gaan vormen en veel kandidaten teleurstellen.

Dit is inderdaad voor alle partijen een moeilijke periode. Ik volg onze interne procedures en hou rekening met criteria zoals kwaliteit, inzet, stijl, regionale spreiding, geslacht en electoraal gewicht. Daarnaast willen we ook verjongen.

Komt er een ideologische zuivering?

(Denkt lang na) Als democraat huiver ik van die term. Ik herhaal dat ik rekening hou met criteria als kwaliteit en stijl. Ik vind ook dat we de demonen van het verleden achter ons moeten laten. En verder is de lijstvorming een subtiel spel, dat ik binnenskamers wil spelen en niet op de Grote Markt.

Bart Debie zou in uw opdracht bezig zijn met een doorlichting van alle kandidaten.

(Schatert) Ik heb dat ook gelezen. Gelooft u nu echt dat ik iets te maken wil hebben met zulke Gestapo- en Stasi-technieken? Ik heb wel wat beters te doen.

Gaat u zelf ook op de lijst staan?

Ik zal waarschijnlijk de Antwerpse lijst voor de Vlaamse verkiezingen duwen, als de partij mij dat vraagt.

Wat gebeurt er met Marie-Rose Morel, nu zij zelf afstand doet van de tweede plaats op de Europese lijst?

Marie-Rose legt bij ons nog precies evenveel gewicht in de schaal als voor de roddelcampagne die tegen haar en Frank Vanhecke is gevoerd. Uit de vele reacties en steunbetuigingen leid ik af dat degenen die hen willen beschadigen, de boemerang in hun eigen gezicht terugkrijgen. Wat Marie-Rose heeft meegemaakt, is privé. Op een paar momenten heeft zij zelf de behoefte gevoeld om daarvan iets te delen met enkele journalisten. Zelf had ik dat niet gedaan, maar ik begrijp haar wel.

In Antwerpen moet Filip Dewinter voor de zoveelste keer de VB-kar trekken. Hebben politici geen houdbaarheidsdatum?

Jawel, voor elke politicus komt het moment waarop hij voor zichzelf moet beslissen om zijn energie te gaan investeren in het coachen van jongeren. Maar voor Filip is dat nu nog te vroeg. Met zijn onvoorstelbare energie is hij nog steeds moeilijk te kloppen.

Houdt u er rekening mee dat er ook weer federale verkiezingen komen?

Ik ga daar niet van uit, omdat behalve LDD en wij geen enkele partij daar baat bij heeft. Ze hebben niets om mee naar de kiezer te gaan. Het verhaal van de staatshervorming is voorbij, en op economisch vlak is deze regering totaal ongeloofwaardig. We zitten met een negatief budget voor 2008 en een virtueel budget voor 2009, de werkloosheid stijgt en de recessie schopt wild om zich heen. Met zo'n slecht rapport willen de traditionele partijen niet naar de kiezer.

Uw grote droom blijft de Forza Flandria. Daarmee bent u dit jaar al eens op uw gezicht gevallen, toen LDD uw aanzoek weigerde. Probeert u het na de verkiezingen opnieuw?

Ik weet dat Jean-Marie Dedecker zelf ongelukkig is met die gang van zaken, waarbij mensen uit zijn omgeving ons contact hebben gesaboteerd. Maar inmiddels is de afstand tussen onze partijen groter geworden, door het ultraliberalisme van Dedecker en zijn onduidelijke visie op de toekomst van België. Vlaams Belang blijft in elk geval zijn principes trouw. Wij willen een onafhankelijk Vlaanderen met een identiteit die steunt op de waarden van het christendom, het humanisme en de verlichting. We zweren bij de scheiding der machten, de scheiding van Kerk en staat en de gelijkheid van man en vrouw. Daarbij moeten migranten zich aanpassen aan onze cultuur, onze normen en onze taal. Dat gezegd zijnde, blijf ik geloven in een bundeling van de republikeinse krachten. Maar ik heb geduld, de tijd speelt in ons voordeel

24-12-2008 om 16:52 geschreven door digitalia  

GLORIA IN EXCELSIS DEO

….Zo zongen 2008 jaar geleden de Engeltjes. Gloria in den hoge… en vrede aan de mensen van goede wil….wat ik ook toewens aan iedereen, zelfs aan diegenen die zelf niet van goede wil zijn…

Voorlopig (in de vooravond) ben ik nog bezig, niet met engeltjes, maar met angeltjes…

Omdat ik vind dat hun woorden niet genoeg kunnen in de schijnwerpers gezet worden… Vooral voor wat betreft de volgende verkiezingsuitslagen….

Een a         ndere collega had de luciditeit om terug te komen op een oud verhaal….De actualiteitswaarde nochtans……

Zonder een oplossing voor de kieskring Brussel-Halle-Vilvoorde zijn de volgende federale verkiezingen ongrondwettelijk. Dat heeft Marc Bossuyt, de nieuwe Nederlandstalige voorzitter van het Grondwettelijk Hof, dinsdag aan de VRT-gezegd. Bossuyt deed die uitspraak in de marge van zijn plechtige installatie als nieuwe Nederlandstalige voorzitter van het Grondwettelijk Hof.

De plechtige installatie van Bossuyt gebeurde dinsdag in het bijzijn van ontslagnemend premier Guy Verhofstadt en verschillende andere hoge gezagsdragers van het land. De 63-jarige Bossuyt is sinds 1997 rechter bij het Grondwettelijk Hof, het vroegere Arbitragehof, en was voordien onder meer voorzitter van de VN-commissie Mensenrechten en de eerste Belgische commissaris-generaal voor de vluchtelingen.

In zijn toespraak benadrukte Bossuyt dat de arresten van het Grondwettelijk Hof niet mogen gezien worden als gewone "adviezen", maar dat zij "ter goeder trouw moeten worden uitgevoerd". De overheid kan dus niet zomaar voorbijgaan aan de arresten van het Hof.

In een gesprek met de VRT-radio ging Bossuyt een stap verder, met name wat betreft het arrest rond de kieskring Brussel-Halle-Vilvoorde.

Discriminerend.

Sinds 2002 vallen de kieskringen in ons land samen met de provinciale grenzen, behalve in BHV. Die kieskring overschrijdt twee gewesten. Het bestaat uit het tweetalige Brussel en het eentalige Halle-Vilvoorde. Het Grondwettelijk Hof bestempelde die regeling als discriminerend.

De verkiezingen van 10 juni van dit jaar waren de laatste die nog mochten zonder oplossing voor BHV. Nieuwe verkiezingen zijn dus onmogelijk als het probleem BHV niet eerst wordt opgelost. "Er moet een nieuwe regeling worden uitgewerkt die deze discriminatie wegwerkt", aldus Bossuyt. Wat die oplossing is, laat het Grondwettelijk Hof in het midden. Dat is de taak van de wetgever.

In zijn speech loofde Bossuyt ook de tweetalige structuur van het Grondwettelijk Hof. Zo is er naast een Nederlandstalige ook een Franstalige voorzitter (Michel Melchior) en wisselt het effectieve voorzitterschap jaarlijks. Dat bewijst volgen Bossuyt dat het federale samenwerkingsmodel "grotere verdiensten heeft dan wel eens gedacht wordt". De nieuwe voorzitter verklaarde tot slot ook dat er geen tekort is aan rechters, wel aan gerechtelijke medewerkers. (belga/dm)

13/11/07 18u34

En dan komt vandaag playboy-Cassanova De Wael met volgende losse flodder, dat niet de Grondwet, maar het Parlement de verkiezingen patroneert…..

24-12-2008 om 16:39 geschreven door digitalia  

TWEE MATEN EN TWEE GEWICHTEN

De Waalse minister van Alcoholisme & Sport, Michel Daerden, dus niet de Belgische, en de belgische architect, dus niet de Vlaamse….Het onland B. wordt gepamperd en vertroeteld als een seniele ouderling….(Zie artikel onderaan)  De hournalisten van Le Standaer zijn er specialisten in, zoals deze zomer, in de nieuwsgaring over een onderwerp dat vanzelf eenieders belangstelling trok, om ook volgend ‘item’ te manipuleren. De prijs van de eerste mosselen…iedereen spreekt ervan! Le Standaer ziet zijn kans schoon, en lap! Daar gaan we….…Zeeuwse mosselen en belgische mosselen… Hollandse tegen belse, en Zeeuwse tegen Vlaamse… maar het plebs loopt er toch in! We doen maar! Als verschuiving (vervalsing!) van de inhoud van begrippen kan dat tellen!  Le Standaer is eens te meer ontmaskerd als schriftvervalser!!

*******

Voilà. Ik heb Het Licht gezien! Eurika! Mijn broodje is gebakken! Ik laat subito presto nieuwe visitekaartjes drukken: Digitalia, CEO van DE STANDAARD voor Iedereen. Zou mijn miljoenen-contract ondertussen kunnen gereed zijn, AUB? Vergeet de zware ontslagpremie niet, hé, mannen!

Ik heb mijn nieuwe roeping ontdekt. Ik word de duurbetaalde commercieel afgevaardigde van Le Standaer, die, uit het niets, over en boven de hoofden springt van al wat tot vandaag naam en faam had bij de redactie en het dagelijks bestuur bij Le Standaer, die terug De Standaard (voor Iedereen) is geworden…..

En neen! Mijn naam is niet Von Münckhausen en ik schiet mezelf niet met spek naar de overkant der kantelen. Noch spring ik over op de kanonskogel die van daar komt, bij ’t kruisen, om terug te vliegen. Zoiets zou ik zekerlijk nooit doen.

Ziehier, op een eeuwig zwijgen, mijn ontdekking.

Na het gat in de portemonnee van die arme aandeelhouder, een gat in de krantenmarkt. Waardoor er, in de Kerst- en Nieuwjaardagen, een omfloerste verdamping van beide gaten kan ontstaan. Door compensatie van het ene gat met het andere. Zo’n gat in de markt is de achilleshiel van de aandeelhouder. De oplage. Het aantal verkochte kilo’s dagbladpapier, thans elke dag nog meer, bedrukt liefst met pagina-grote kleurfoto’s afgewisseld met reclame en betaalde aankondigingen.  Gevolg? Dalende oplage, lange gezichten, wanhoop en droefenis. Maar bovenal: verminderende poen!

Mijn plan?

Afschaffen van de necrologie. Deze werkt deprimerend en op de duur zelfs decimerend. Iedere dag staan lezers in de krant die vanaf dat ogenblik geen lezers meer zijn. Afschaffen dus.

Afschaffen ook alles wat ook maar enigszins indruist tegen het Zesde of het Negende Gebod. Lezers met het hart (en het verstand) op de juiste plaats zullen dit waarderen en de krant bijgevolg ook doorgeven naar hun jeugdige kroost, liever dan die weg te moffelen, zoals nu gebeurt, tussen de pakken oud papier voor de Chro. Waar ze, spijtig genoeg, zot zijn van die dingen.

Afschaffen ook de advertenties met dubbele bodem. Zodanig, dat wie iets zoekt, beter af is op Ebay. Waar alles veel opener en bloot, maar eerlijk wordt naar voor gebracht.

Verwijderen./Snijden

In de eerste plaats die redacteuren/verantwoordelijken met dyslexie, die te pas en ten onpas Vlaams verwisselen met belgisch. En omgekeerd. Vervangen door volkseigen getrouwe volksgenoten (!), bestaande voor 50 % uit rechtshandigen, en 50% uit linkshandigen. Met hun kop in het midden van hun schouders, en de blik op vooruit. Kleine achteruitkijkspiegeltjes zullen worden toegelaten, op voorwaarde dat die voorzien zijn van een piepklein zwaailichtje.

Op de tweede plaats zal onderzocht worden als  er in de personeelsbestanden elementen voorkomen, die ook lezers zijn lectuur voor onderontwikkelden van de strekking Humo, de DM, enz. Die krijgen eenmalig de kans zich te herbronnen. De herdruk van ‘De Mechelse Catechismis’ zal uitbesteed worden aan de collega’s van Roularta. Of van Lannoo, dat staat nog niet vast.

Op de derde plaats zullen dagdagelijks en in ‘real time’ de meeste buitenlandse kranten van alle strekkingen, als verplichte lectuur ter beschikking liggen. Het nuttig gebruik van deze ‘dubbel check’-bronnen zal blijken uit de kwaliteit van de geleverde prestaties. Gezegde prestaties en loonsverhoging zullen in oorzakelijk verband beoordeeld worden.

En als ‘top of the bill’ zou ik bewijzen de tekenen des tijds te verstaan.  Dat vooral! Want dat is pas progressief-zijn!....

Om te beginnen, eerst in klein formaat, na korte tijd in het vroeger formaat,

(de vroegere drukpersen zijn toch nog niet in het oud ijzer gegaan?)

de kruisletters AVV-VVK in top voeren. Geflankeerd (en dat zou nieuw zijn) door enerzijds het IJzerkruis, en anderzijds het Gedenkteken van Steenstrate.

Om rekening te houden met de ontkerkelijking van mijn lezers, zou ik onder die kruisletters een zinnetje vormen, zoals ‘zo was het vroeger’ want al van op de frontpagina zou ik laten blijken rebels te zijn tegenover Brussel-Mechelen. Wat mij veel sympathie zou opbrengen, en wie weet, het kerkbezoek weer zou opvijzelen. Wat op zijn beurt een sneeuwbal effect zou teweeg brengen in oer-christelijke middens.

Het land b.? Hooghartig negeren. De bloedschande van het tussen de lakens duiken met met LE SOIR? Biechten, vergiffenis vragen en penitentie doen…

 En om alle twijfel weg te nemen, zou ik over de ganse breedte van de titelpagina, bovenaan een streep geel laten zetten. Met in zwarte opdruk: De Standaard. En in kleiner letter daaronder, zonder leestekens voor of achter:’voor iedereen’. En wees gerust: de vlag zou de lading dekken!

Mooi niet gelogen, hé van Le Standaer: is niet iedere Vlaming voor hen in de eerste plaats belg? Zo steken die mannen in elkaar….

24-12-2008 om 15:47 geschreven door digitalia  

CULTURELE HOOFDSTAD 2015 VAN EUROPA

Lees mee in de glazen bol van Marc Grammens. Voor méér dient U zich te abonneren. Schrijven naar betrokkene, Stationstraat, 200, 1770 LIEDEKERKE. Het is niet goedkoop, mar dan krijgt U ook waar voor Uw geld!

Altijd interessant om weten wat hoge Heren bekokstoven, en waarover  de media, zoals U weet, gewoonlijk niet (mogen) schrijven…

24-12-2008 om 15:25 geschreven door digitalia  

KNACK KENT GOD NOCH GEBOD

Dat schrijft Marc Grammens in JOURNAAL van 4 December, en met wat hij besluit in dat artikel heb ik persoonlijk niet de minste moeite….Alleen wenste ik dat ‘Meneerke Lowie’ uit Leuven, en de Grote Jos Gheysels, beiden notoire kaviaar-socialisten,  konden optreden, om publiekelijk een reuzengrote mea culpa te slaan…

Stelt zich alleen de vraag of er moet ingegrepen worden, voor het te laat is, en door wie…..Maar als de Overheid het niet doet, is dat dan niet de plicht van het Volk om zelf in te grijpen, van ons allemaal? In vroeger tijden riep het Volk om de brandstapel. Op wie of wat wachten wij?.....

Deze keer heb ik de indruk, dat Marc Grammens niet voluit durft te schrijven, dat hij vreest voor het Vlaams Belang. Waarom anders telkens die VB, ipv  v o l u i t  Vlaams Belang….En waarom spreekt hij alleen van ‘mensen van het VB (Zou het voor hem misschien ook een brug te ver zijn geweest, om Frank VanHecke en Marie Rose Morel met naam en titel te vernoemen, om hen op deze wijzer een soort van collectief eerherstel aan te bieden?

24-12-2008 om 15:17 geschreven door digitalia  

VLAAMSE FILMPJES?

Bij Angeltjes (die zijn een soort God-de-Vader, die over Moeder Vlaanderen àlles weten, net als Sinterklaas en de Belastingen) een interview gevonden met ee zekere Jan Verheyen, die een bekroond Vlaams filmmaker in het Brusselse blijkt te wezen.

Meneer Jan Verheyen, die mij, anafabeet in alles wat film, de zo gezegde Vijfde Kunst aangaat, voordien onbekend was, vergeet ik nu nooit meer in al mijn levensdagen. En dat, Mijne Dames en Heren, is de verdienste van de blog-collega, die net als ondergetekende, gewoon wèg was (weg moet geweest zijn) van de luchtige toon waarmee (in zijn dankwoord voor de verzamelde pers-genodigden), bepaalde evidenties gekrast werden  in de tere zieltjes van zijn toehoorders….Van velen zullen de oren geflapperd hebben (ze zijn misschien net niet opgestaan om weg te gaan…) en die hebben dus het schoentje aangetrokken, voor anderen moet het als een fris Mozart-stukje geklonken hebben, en voor nog anderen, de meer kritischen, zoals ik, zal het de wenkbrauwen hebben doen optrekken. Want niet radicaal genoeg….

Twee van die slagzinnen hen ik in geel gezet, maar de derde waarheid als een koe, heb ik, uit respect voor betrokkene, ongerept gelaten…Daar waar hij spreekt over de volksjury bij de ‘Nack’…

Moest ik aanwezig geweest zijn in de zaal, zou dat voor ons, gelijkgezinden, het signaal geweest zijn, voor een daverend applaus. Doe mij een plezier, en zoek die volzinnen nog eens op….Ze staan in de voorlaatste alinea….

Filmmaker Jan Verheyen durft zich te outen als Vlaming

Brussel - "Het Vlaams Komitee voor Brussel wou dit jaar iemand uit de culturele sfeer onderscheiden, en is dus bij mij terechtgekomen – een duidelijker schrikbeeld van hoe weinig hip het adjectief 'Vlaams' is in de culturele sferen, is nauwelijks denkbaar." Jan Verheyen kreeg zopas de erepenning Albert De Cuyper uitgereikt. Dit is zijn dankrede.

Als zelfs een sympathieke, apolitieke collega als Erik Van Looy zich in interviews nadrukkelijk positioneert als belgicist en weleens aanschuift voor een bouchée à la reine in Laken, dan mag je aannemen dat dezer dagen het zich outen als Vlaming - of daar gewoon al niet beschaamd voor zijn - het equivalent is van het uit de kast komen van Will Ferdy in de jaren stillekens.

Ik vermoed dat het voor een groot deel te maken heeft met het collectieve trauma dat links heeft opgelopen op Zwarte Zondag, en de vele Zwarte Zondagen daarna. Het begrip 'Vlaams' was plots bezoedeld, gekaapt als het ware door uiterst rechts. En vanuit een bijna pavloviaanse reflex - rechts is fout, dus Vlaams is fout - en uit angst om uit de politiek-correcte kerk te worden gebannen, rende onze elite blind de andere kant uit, alwaar zij zich - bien étonnés de se trouver ensemble - aanschurkten tegen de monarchie.

Waar in normale landen de artistieke wereld bijna per definitie kritisch staat tegenover kerk en staat, is ze hier verworden tot de schoothond van de meest antidemocratische instelling die er bestaat: het koningshuis, laatste symbool van de erfelijke macht. Arno op het verjaardagsfeestje van de koning, alleen in dit land wordt dat niet als toppunt van absurdisme beleefd.

Overigens denk ik, hoop ik, dat het hier niet zozeer om een krachtig politiek statement gaat, dan wel om een soort groepsgedrag waarvan het politieke gewicht niet hoger moet worden ingeschat dan de bereidheid opiniestukken en petities te ondertekenen waar de juiste namen onderstaan. De meeste mensen willen nu eenmaal tot een club behoren - Dirk Draulans zou dat ongetwijfeld op onderhoudend-wetenschappelijke wijze kunnen terugbrengen tot de stammen in de oertijd.

Het lijkt me in ieder geval een plausibele en niet-bedreigende analyse, gezien het feit dat het wereldbeeld van nogal wat culturo's zich situeert ter hoogte van de eigen navel en enig politiek engagement zich doorgaans beperkt tot het op de barricaden springen voor om het even welke al dan niet bedreigde minderheidsgroep. Béétje jammer dat daarbij over het hoofd wordt gezien dat ze, als Vlamingen in denial, zo onderhand zélf behoren tot een minderheidsgroep. Meer: als een minderheidsgroep die zichzelf, als het enigszins zou kunnen, zou uitroeien om zo het stigma van Zwarte Zondag voor eens en altijd uit te wissen.

Poortbewakers
Misschien is dit ook het moment om te bekennen dat ik een en ander weliswaar met verbazing en, toegegeven, soms irritatie gadesla, maar dat het me verder niet buitengewoon veel kan schelen. Ik lig niet wakker van Europa, België of Vlaanderen, ik zal al blij zijn als we efficiënt bestuurd worden - wat dus uitdrukkelijk niet betekent dat een op wereldschaal onbetekende stad als Brussel recht heeft op iemand die zich, zonder daarbij zelf in lachen uit te barsten, minister-president noemt. Ik bedoel maar: New York heeft een burgemeester.

Ik geloof dat een land – of het er nu een is van tien dan wel van zes miljoen inwoners, en bij voorkeur een republiek – beter af is met één regering, en een belastingdruk die zich niet noodzakelijk in de Europese topdrie situeert. En ja, er is een oorzakelijk verband. Ik geloof ook dat Vlamingen evenveel recht hebben op het uiten van hun eigen cultuur als pakweg Denen, Ieren, Basken, Portugezen. Ik vind dat vanzelfsprekend, en ik vind zelfs dat dat los staat van trots of chauvinisme of nationalisme. Het is simpelweg een deel van wie we zijn. Ik ben dus Vlaams, verdraagzaam, solidair en open voor de wereld.

Maar ik vind wél dat het schijten op, of kleineren van, die Vlaamse cultuur - of dat nu gebeurt door de smaakpolitie, de muziekmaffia, of welke andere zelfuitgeroepen groep poortbewakers ook - misplaatst en unfair is en vooral getuigt van een pover zelfbeeld.

Een andere interessante vaststelling is dat die jammerlijke breuklijn zich cultureel vertaalt in een aanscherping van de veronderstelde tegenstellingen tussen de zogenaamde high en low culture. Grof gesteld komt het erop neer dat wie zingt in het Engels en/of weleens in een rokerige club in een voorstad van Londen performt, meer au sérieux zal worden genomen dan de kloefkapper die in het Vlaams optreedt. 'I love you' is geloofwaardiger dan 'Ik zie u graag', dat fenomeen. Idem voor theater, waar je toch alleen maar kunt vaststellen dat het repertoiretheater in een paar decennia tijd moedwillig is uitgeroeid, en het alternatieve (wat, voor alle duidelijkheid, nodig is en zuurstof levert aan een creatieve sector) de norm is geworden. Jan Decorte played Shakespeare last night. Shakespeare lost.

Hetzelfde geldt in de filmwereld, waar een prijs op een festival waarvan je voorheen nog nooit had gehoord, in appreciatie zwaarder weegt dan hoge bezoekcijfers in eigen land. Ik citeer in dit verband graag een Vlaamse filmmaakster die in een radio-interview beleefd werd gevraagd of het niet teleurstellend was dat er ondanks al die prijzen zo weinig mensen naar de film waren komen kijken. Ze zei: "Dat kan me niet zoveel schelen. Al komen er maar duizend mensen kijken, zolang het maar de juiste mensen zijn." (...) Het is nog altijd knus toeven in de ivoren toren, en succes is per definitie verdacht en uiteraard artistiek corrupt.

Dat brengt me bij een van mijn favoriete anekdotes. Een paar jaar geleden, het moet in 2001 geweest zijn of daaromtrent, werd ik door de lezers van het weekblad Knack uitgeroepen tot Man van het Jaar in de categorie Cultuur. Het was het jaar van Team spirit, dus u heeft weinig fantasie nodig om u de identiteitscrisis binnen de cultuurredactie van Knack voor te stellen. Bij de uitreiking werd ik in de laudatio op subtiele wijze geschoffeerd, en het jaar daarna werd het reglement aangepast: om dit soort uitglijers te vermijden, zouden voortaan de lezers niet langer worden geraadpleegd. De verschillende redacties zouden voortaan zelf nomineren en uit die genomineerden de laureaat kiezen. Democratie, de stem van het volk, allemaal goed en wel maar we moeten daar ook niet in overdrijven, nietwaar.

Ik dank het Vlaams Komitee voor Brussel voor deze erepenning, ik dank Johan Sanctorum voor zijn niet-schofferende laudatio, en ik beloof dat ik mijn uiterste best zal doen om de komende jaren nog meer mooie, relevante Vlaamse films te maken voor een zo breed mogelijk publiek.

Jan Verheyen in Brussel Deze Week

24-12-2008 om 15:05 geschreven door digitalia  

OVER DE PUNTJES OP HET VB

Onderstaand leentje-buur van bij Angeltjes, uit amusement, maar niet uit amusement  alleen.….Neen!  Door hem Copyleft te kopiëren kan ik het regelmatig herlezen, zonder dat de Staatsvuiligheid, Afd. CGKR, het daar gaat opvorderen voor vernietiging. We weten inmiddels dat ‘men’ ons nauwlettend in de gaten houdt!  

Moest ik de Arabische taal machtig zijn – quid non – dan zou ik op deze plaats tussen haakjes schrijven: ‘Bonjour les copains. Comment va Madame?’

‘My Home is my Castle’, aan mijn eigen computer raakt er niemand, tenzij het ooit zo ver komt, dat er ‘s morgens om 05 uur op de deur gebonsd wordt. In Nazi-Duitsland vreesde men dat uur en dat gebons: de gevreesde roze-rode brief werd aan huis besteld: dat heette toen daar ‘Schutzhaft’, (in Uw eigen belang in bescherming nemende gevangenschap). Via  Nazi-Rechters kwam men dan in Nazi-gevangenschap. Met een beetje geluk mocht men daar, mits de ‘heropvoeding’ succesvol bleek, enkele jaren doorbrengen met (dwang)arbeid ten voordele van de Nazi-leiding…

Dat denkbeeld an die 4schutzhaft’ moet als een heerlijk toekomstbeeld de linkie-winkie Tolero’s, de nieuwe Nazi’s in eigen land, voor ogen zweven….

Maar, ‘change is coming’ en het is bijlange gelukkig nog niet zo ver. Eerst de volgende verkiezingen (of misschien de daarop volgende…) afwachten. Wie weet, als de kansen keren…Dan zijn de verdoemden van vandaag ineens de meesters in ’t land…Dat is toch evident! Een verkenner zou dat toch moeten weten!

24-12-2008 om 14:08 geschreven door digitalia  

HULP UIT NEDERLAND

Zo hoort U het eens van een ander…..

Is het U ook al opgevallen dat – wereldwijd – er stemmen opgaan die de Vlaamse Beweging proberen uit te leggen? We zijn dus op goede weg. Want onbekend maakt onbemind…

Dat de stamboom van Filip De Winter, in de marge, even aangeraakt wordt: al iets over gelezen of gehoord in onze eigen media? Als ‘men’ er over zwijgt, is dat dus het bewijs dat ze ‘Zwartzakken’ waren? O, die linkse Goebeliaanse slangendansers….

De afscheiding van Zuid-Nederland in 1830 was voornamelijk een stokpaardje van de Franstaligen. Vlamingen hebben zich hier wel tegen verzet, waarbij het soms tot hevige ongeregeldheden kwam, maar uiteindelijk het onderspit gedolven. Sindsdien hebben zij het flink te verduren gehad in "België". Van sommigen* mag je er zelfs nu nog niet mee aan tafel zitten.

Vanaf het ontstaan van België in 1830 zijn Vlamingen als tweederangs burgers behandeld. Pas in de loopgraven van de Eerste Wereldoorlog versterkte het Vlaamse patriottisme zich: er was de Vlamingen enige autonomie toegezegd indien zij er hun best zouden doen. Maar niet alleen waren vrijwel alle officieren Franstalig, ook de bevelen waren in het Frans. Bij de eerste gesneuvelden bleek dat de Franstaligen hun oude streken alleszins verleerd hadden: Vlaamse gevallenen kregen kruisjes met "Mort Pour La Patrie" op hun graf.

In de loopgraven en daarbuiten werd gecollecteerd (door het Comité voor Heldenhulde) voor Vlaamse grafkruisjes (later zerkjes), in de vorm van een Keltisch kruis met daarop AVV / VVK "Alles Voor Vlaanderen, Vlaanderen Voor Kristus". In de loopgraven bevonden zich ook veel Ierse soldaten, die thuis, onder het Britse juk, in een enigszins vergelijkbare positie verkeerden als de Vlamingen onder het Franse juk. Zij waren beiden ook nog eens Katholiek.

Eén van de eerste zerkjes voor Vlaamse soldaten werd ontworpen door de Vlaams-Ierse soldaat Joe English. In 1925 werden honderden ervan opzettelijk vernietigd door de (door Walen overheerste) Dienst der Militaire grafstenen.

Van de toegezegde autonomie kwam dus niets. Tijdens de Tweede Wereldoorlog probeerden ook de Duitsers de Vlamingen te paaien door (enige) autonomie in het vooruitzicht te stellen. Daar trapte een enkeling in, maar de grote meerderheid geloofde er niets van en wilde niets met die nationaalsocialisten te maken hebben. Dewinters vader bijvoorbeeld werd opgepakt en weggevoerd om in Duitsland tewerkgesteld te worden en zijn grootvader zat in het verzet in Blankenberge.

Begrijpelijk moge hierna zijn dat Vlamingen iets heel anders denken bij het woord "nationalisme" dan huidige Nederlanders. Tevens is duidelijk dat de Walen, die inmiddels uitgebreid aan het door de Vlamingen gevoede infuus liggen, er alles aan doen de Vlamingen eronder te houden en zelfs middels "bevolkingspolitiek" (lees immigratiepolitiek) hun machtsbasis versterken.

Ook het socialisme trekt zijn spoor. De ideologie die streeft naar "de Internationale" en dus wél Linkse fascistische terroristen in de derde wereld steunt, maar beschaafde democratische politici als Frank Vanhecke en Filip Dewinter liever kwijt dan rijk is. Het extreemlinkse "Blokwatch" bijvoorbeeld, had tot taak dagelijks op het Vlaams Blok (en na diens opheffing op het Vlaams Belang) in te hakken (demoniseren) met alles wat los en vast zat en uit de duim gezogen kon worden, en werd indirect gefinancierd door een flink linkse vakbond.

De Freisleriaanse processen die ertoe leidden dat het Vlaams Blok verboden werd, waren politieke processen, en niets anders dan een poging deze onafhankelijkheidsbeweging kalt te stellen:
"Natuurlijk is dit een politiek proces. Een kind weet dat […] De politieke bedoeling lag er zo dik bovenop, dat een rechter [een kennis van de toenmalige premier Verhofstadt] stekeblind zou zijn als hij het niet zou merken." […] "Niemand hoeft zo naïef te zijn om te denken dat een vermenging van politiek en gerecht vroeger niet voorkwam – de Vlaams Blok-processen waren daarvan een sprekend voorbeeld," schreef Luc Van der Kelen, journalist en commentator van het dagblad Het Laatste Nieuws.

Maar het Vlaams Belang (opvolger van het Vlaams Blok) is niet alleen een onafhankelijkheidsbeweging of bevrijdingsbeweging. Het is tevens een "liberale" partij — in de goede zin van het woord — en zelfs een conservatieve partij te noemen. Het is pro Amerika, pro Israël, pleit voor een vrije markt en kleine overheid, is onverkort pleitbezorger van de vrijheid van meningsuiting en voor het behoud van eigen cultuur en (Vlaams) patriottisme. Daarnaast zijn ze vóór Europese samenwerking, maar tegen de oncontroleerbare, ondemocratische giga bureaucratie zoals die is voorzien in de "grondwet" (Verdrag van Lissabon) van de EU.

Het is dus een keurige democratische partij die de beginselen der rechtsstaat onderschrijft en wat het migrantenvraagstuk betreft gewoon eist dat men assimileert of ten minste de Vlaamse taal en cultuur respecteert. Criminele immigranten met een dubbel paspoort mogen het in het eerste thuisland verder uitproberen en Arabisch Nationalisme mag, maar liever niet in Vlaanderen. Ze hebben al genoeg te verduren gehad van de Fransen, en zijn niet van plan het onderspit te delven onder nog een extra juk.

Wat het VB in Vlaanderen, maar ook de PVV in Nederland en de Pro-beweging in Duitsland bijvoorbeeld voorstaan, is juist het tegenovergestelde van socialistische of multiculturalistische politiek, en het tegenovergestelde van fascisme.

Nu de EU Grondwet (die vrijwel alle macht uiteindelijk aan ongekozen Commissieleden overdraagt) zonder volksraadpleging de volkeren door de strot wordt geduwd, en zelfs de antisemitische moslim-terreurbende Hezbollah (met diepe wortels in het nazisme) al in het Belgische parlement mag aanschuiven, is het hoog tijd dat "Rechts" in Europa, zoals o.a. de PVV en het VB, tegen al dat soort bedenkelijke idioterie eindelijk eens een democratisch front gaat vormen, en publiekelijk breeduit samen aan tafel gaat zitten.

———

Disclaimer: Schrijver dezes woont niet in Vlaanderen en behoort daardoor niet tot het (potentiële) electoraat van het Vlaams Belang. Na de onafhankelijkheid van Vlaanderen kan dat natuurlijk wijzigen. Het bovenstaande stukje heeft niet de bedoeling Walen als individu of bevolkingsgroep te beledigen.

23-12-2008 om 16:38 geschreven door digitalia  

SCHILDERKUNST IN FIRENZE

Dicht tegenaan Kerstmis komt er een beetje de weemoed, ‘die niemand kan verklaren’ - maar door de prachtige zon en de blauwe lucht (eindelijk terug, na een helse week van regen, sneeuw en hagel!) is de gedachte aan de voorbije heerlijke zomer, de reden om even terug te blikken op die dagen, om ze nogmaals, in gedachten, te herbeleven Inderdaad!

Deze zomer, om precies te zijn op 15 Augustus, vond ik toevallig onderstaand artikel in TROW, en aangezien Firenze (‘Florence’ voor de vrienden) van bij ons maar een loopje is

35 Km door het Toscaanse landschap langs kronkelwegen tot aan de Auatostrada del Sole (in Orvieto) en dan 2 uurtjes op een zachtzoevend asfalttapijt: het geheel is op zichzelf al een prettige verlofdag! Zonder dan nog te spreken van het altijd ontroerend moment dat men de ‘bloemenstad’ bereikt. Als de legende juist is, dat Julius Caesar op deze plaats de stad stichtte, omdat hij er een geweldig bloementapijt aantrof, en haar de naam ‘Fiori’ gaf  (fleur, bloem), dan kan dat niet anders dan juist zijn. Si non è vero, è ben trovato’…Want de omgeving is overweldigend en het licht is er zo intens, dat het me  verwondert dat P.P. Rubens en de vele andere Vlaamse Grootmeesters in de schilderkunst, die naar Italië kwam wegens het uitzonderlijk helder licht (naast de Kunst en ander Schoon waarschijnlijk),  zich ooit van deze plaats konden losmaken. Deze hemelse indruk wordt nog versterkt door het gevoel van rijkdom dat niet alleen in de lucht hangt, maar ook weerspiegeld wordt in de vele kastelen op de heuvelruggen, of in de prachtige villa’s der patriciërs rondom. Firenze is de uit het water rijzende Venus van Boticelli onder de Italiaanse steden, en gelijktijdig de Madonna van Michel Angelo.

Firenze! Waarmee onze Vlaamse kunststeden in de Middeleeuwen niet alleen de rijkdom deelden, maar ook de fierheid en de koopmansgeest! Toscane is nog altijd een begrip, wereldwijd – en voor Vlaanderen daagt de zonne in ’t Oosten….

Die koopmansgeest heeft Vlaanderen, na eeuwen verslaving, er thans eindelijk weer (bijna) boven op gebracht. Maar de fierheid die we terugvinden in onze belforten en kathedralen, ligt nog altijd gekneveld onder vreemde arrogantie!

*************

Vlaamse Meesters op Zegetocht in Florence,

was de kop van het artikel in Trouw, en als zo iets geschreven wordt door Nederlanders is dat dubbel zo veel waard! Want het beklemtoont een beetje onze verbondenheid doorheen de tijden van voor die onzalige godsdienstoorlogen. Wij, in het Zuiden moesten van ‘Spanje’ Rooms blijven, zij, in het Noorden hadden de vrijheid om hun geweten te volgen….Vele van onze beste (en rijkste) krachten ontvluchtten onze landen in een stroom van bloed – werden Nederlanders – en zij die het hoofd bogen en bleven, ‘werden dom gehouden door de Pastoor, en arm door de Baron’…

Maar ik wijk af. Want de daad bij het woord voegend weerspiegelde Trouw meteen der Ouderen Glorie door een zwierige rondgang aan te bieden in het Palazzo Pitti, en vooral in de ‘Galeria degli Uffizi’, het wereldberoemde museum waar al wat het mensdom aan moois heeft voortgebracht, verzameld wordt. Gewoonlijk geraak je er bijna niet binnen, door de eeuwige drukte, die al begint zo gauw U de binnenstad bereikt. Want Firenze is meteen een openlucht museum…en dat zal de stroom toeristen geweten hebben…De terrasjes aan de Arno-rivier zijn maar al te dikwijls een laatste toevluchtsoord voor rust en verpozing. (1)

Tijd om de auteur Cees Strauss, en TROUW, terug aan het woord te laten.

In de Nederlandse, vaak nog uit de Middeleeuwen daterende heraldiek speelt de leeuw als symbool van trots, moed en kracht en ook trouw een grote rol. Laat-middeleeuwse schilders die veelal voor de kerk of de adelstand actief waren, verwerkten het beestje maar wat graag in hun voorstellingen.

Het leidt ertoe dat de leeuw bijna als een schoothondje zijn aanhankelijkheid aan zijn baas of bazin moet tonen. Echt wild en exotisch is het beest dan ook helemaal niet als Jan van Eyck het opneemt in zijn schilderij waarin hij een studerende Jeronymus in zijn werkcel afbeeldt. De heilige laat zich flankeren door zowat alles wat hem van pas kan komen — van boeken, wiskundige instrumenten tot een tijdmeter in de vorm van een zandloper. En natuurlijk ligt het leeuwenbeest onder voet-of handbereik bij hem.

De Italiaanse schilder Domenico Ghirlandaio (1440-1494) blijkt zeer geïnspireerd te zijn door deze en soortgelijke schilderingen van Van Eyck. Hij kopieerde (liet zich althans door hem inspireren) de Vlaamse meester ministens één keer op een fresco dat in de Chiesa di Ognissanti in Florence is te zien. Ghirlandaio handhaaft zowat alle attributen waarmee Jeronymus zich bij Jan van Eyck omringt, maar laat de leeuw opvallend genoeg achterwege.

De hele context van de schrijvende figuur, die daarbij uiterst reflecterend bezig is (bij Van Eyck leest hij) is trouwens sterk afwijkend. Van Eyck kiest voor een klop-kiop eiken kabinet met een manshoge lambrisering. Ghirlandaio steekt de heilige in een rijke draperie, textiel dat ook aan de muur en over de werktafel hangt.

De schildering die zich op een los muurfragment bevindt, is kortelings overgebracht naar het Palazzo Pitti, niet zo ver van de Arno waar de Ognissanti ook overheen kijkt. Met de Van Eyck zijn dit twee bewijsstukken voor een tentoonstelling die op solide wijze betuigt dat de sterke vernieuwingsdrang van de zogeheten Italiaanse primitieven al een begin vond in de Vlaamse schilderkunst die zich in Brugge concentreerde.

Het is met name de stad Brugge waar een schilderkunst werd ontwikkeld die vervolgens een zegetocht door Italië maakte — althans volgens de samenstellers van het NIKI (onder wie Bert Meijer voor de schilderijen en Wouter Kloek, die de tekeningen in het Uffizi voor zijn

rekening nam), het kunsthistorische instituut dat met Florence een vooruitgeschoven baken midden in de Italiaanse wetenschappelijke wereld aan de gang houdt. De kennis die het jubilerende instituut (dat in 1958 werd opgericht door een groepje eminente kunsthistorici, onder wie Frits Lugt, Godefridus Hoogewerff en Jan van Gelder) in Florence genereert, heeft een geweldige uitstraling, zowel naar het eigen land als naar Italië.

In Brugge gebeurde het allemaal in de l5de eeuw. Artistiek, maar in de eerste plaats economisch beleefde de stad, die toen nog een rechtstreekse verbinding met de Noordzee had, een enorme bloei. Zoals er nu banken zijn die hun hoofdkantoor op strategisch goede plekken willen vestigen, zo was dat in de late Middeleeuwen ook. Onder de beroemdste bankhuizen bevond zich ook een filiaal van de Medici.

Deze adellijke familie had Florence uitgekozen als het centrum van haar vele economische activiteiten, maar was er bepaald niet vies van om ver van huis nevenactiviteiten te ondernemen die met Italiaans geld (florentijnen) betaald werden. Niet voor niets is het wapen van de Medici, dat overigens door de eeuwen heen vaak veranderde, een veld met een aantal bollen die waarschijnlijk geldbuidels moeten voorstellen.

Nota van mij: neen, volgens de overlevering zouden het pillen zijn, die verwijzen naar het medisch beroep van de stamvaders der Medici….

Behalve dat ze gek op geld waren, hadden de Medici passie voor kunst en cultuur. Ze lieten in het hart van de stad de prachtigste palazzi aanleggen (zie het beroemde Medici-Riccardi-paleis) waarvoor de ene na de andere grote meester werd aangekocht. De verzamelwoede van Cosimo en Lorenzo met de bijnaam de Schitterende was legendarisch. Maar zoals dat altijd gaat, wekten de Medici met hun artistieke mecenaat ook veel jaloezie. Met name kooplieden die niet tot de adelstand konden worden verheven, vonden in de schilderkunst, althans in het aankopen ervan, een goede uitlaatklep voor hun gevoelens jegens de aristocratie.

Voor de Medici werkte Tommaso Portinari in Brugge. Het is aan hem te danken dat de Florentijnse schilders geattendeerd werden op de hernieuwde schilderkunst van twee- en drieluiken in Brugge.

Het beroemde Portinari-triptiek dat op zijn voorstel door Hugo van der Goes werd geschilderd, kwam al in 1483 in een Florentijnse kerk (de kerk van het Hospitaal van de Santa Maria Nuova) terecht. Daar vormde het een onuitputtelijke bron van bestudering voor ieder die zich door het werk voelde aangetrokken. Het werk is later door de Italiaanse staat aangekocht voor de Uffizi-collectie, zodat het voor een nog breder publiek toegankelijk is.

Net als zijn collega’s Tani en Baroncelli gaf Portinari opdrachten om zich te laten portretteren. Eén schilder stak er in Brugge met kop en schouders boven uit: Hans Memling. Hij vernieuwde het portret door er onder meer een landschap achter te zetten en het heel realistisch en minutieus weergeven van de sitter.

Waren Memlings werken eenmaal in Florence beland, dan waren de loftuitingen niet van de lucht. Op de tentoonstelling wordt aangetoond dat minstens één grote meester, namelijk Rafael, van Memlings verworvenheden heeft geprofiteerd. In zijn Ritratto Virile blijft hij heel dicht bij zijn grote voorbeeld, maar versterkt hij de exceptionele kwaliteiten van zijn voorbeeld door zelf naar monumentaliteit te streven.

Het zijn niet uitsluitend Memlings portretten die in Italië van grote invloed waren. Ook zijn religieuze voorstellingen (Cosimo schonk de Maria Nuovo een Christuspassie) trokken flink de aandacht. Zo is van Gaspare Sacchi, die tussen 15 17 en 1536 in Imola actief was, bekend dat hij de panoramische opbouw voor het Lijdensverhaal met al zijn rijke detailleringen in een Passione di Cristo toepaste. Religie bleef boven alles het hoofdonderwerp van zowel de Brugse als de Florentijnse schilders. Ook al kregen ze hun opdrachten van edelen of rijk geworden burgers, de meeste werken waren uiteindelijk bestemd voor de kerken.

De invloed van de Brugse schildersschool neemt af als de schilderkunst meer werelds wordt, en zeker na 1580, als de Antwerpenaren huis en haard moeten verlaten op vlucht voor de Spanjaard. Brugge’s rol op economisch vlak is dan al lang voorbij en daarmee verdwijnen de nauwe relaties met Florence. Wat daar overblijft, is een formidabele hoeveelheid kunst die voorlopig in kerken en palazzi werd bewaard. De staat maakte ondertussen van de Uffizi, en in mindere mate van de Pitti

(zo genoemd naar de aristocratische familie die er resideerde), een ware uitstalkast van de schoonste kunsten.

Nu nog kun je in Italië horen dat in Florence een nieuw soort schilderkunst tot stand kwam. Nu de bewijzen van het tegendeel er letterlijk naast hangen, is ook die mythe ontkracht.

Het boek ‘Firenze, Anecdotisch’ (472 blz) leest als een TGV van de 2^de Generatie. Op blz 30, over de Arno-rivier, ontmoet U Césare Borgio, de zoo, van de Spanjaard, Il Borgo, Paus Alexander VI, en het universeel genie Leonardp da Vinci. We schrijven 1509 en da Vinci moest van des Pausen zoon de bevaarbaarheid nagaan en verbeteren..De kaarten worden, God-weet-hoe, in Windsor Castle bewaard…Op blz 32, over de omgeving van Firenze, ontmoet U de Franse auteur en Nobelprijswinnaar (1921) Anatole France, die in zijn boek ‘Le Lys Rouge’ schreef: “Nergens is de natuur zo subtiel, elegant en fijn. De God die de heuvels van Florence heeft gemaakt, was een kunstenaar. Oh! Hij was juwelier, graveur, beeldhouwer, bronsgieter en schilder, hij was een Florentijn! “

De rode lelie verwijst naar het stadswapen, en speelt zich dan ook voornamelijk in Florence af. Hij kreeg op de heuvels in 1955 dan ook een borstbeeld. 

Volgens een Paus uit die tijden (maar het was een di Medici..) was Firenze zelfs het Vijfde Element! Naast aarde – water – vuur – lucht…

O Ja! Het is U toch al opgevallen, dat de stamvader van de florijn (ander woord voor de Nederlandse gulden, die altijd als Fl. werd afgekort…) zijn wortels had in Firenze? Door de Euro echter zal die nu wel rap in de vergetelheid geraken….

Op Blz 221 leest U het verband tussen ‘La Reine Margot’ en de Medici….Op Blz  218 en 271 leest U hoe een Catharine di Medici, gehuwd op 14)jarige leeftijd met de Koning van Frankrijk en dus Koningin van Frankrijk, op 23 en 24 Augustus 1572 in Parijs 20.000 Hugenoten liet ombrengen, om zo te beletten dat deze in de Zuidelijke Nederlanden, waar de Hertog van Alva huis hield, hun geloofsgenoten zouden ter hulp snellen…Deze gebeurtenis is bekend als de Bloedbruiloft, of de Sint Bartolomeüsnacht….Tja, inderdaad, als ‘s Pausen dienaressen  (met veel geld) proberen de Geschiedenis naar hun hand te zetten…

Op Blz 291 verneemt U waar vandaan de ‘lasagne’ komt, en op Blz 415 waar vandaan de uitdrukking komt ‘paljasse parterre’, maar dat zullen de arme gevangenen misdadigers (ook politieke gevangenen, toen al!), in de kelders van de Torre della Paliazzi u niet meer navertellen: ze hokten er, lijk varkens in hun eigen uitwerpselen,  op stro (pallio, de la paille, stro), tot de dood er op volgde….

In het tweede boek dat ik reeds vermeldde, Toscane, een literaire ontdekkingsreis, vindt U op Blz 143 het ware verhaal van Pinocchio, in het geboortedorp Colodi van de schrijver Carlo Lorenzini, in de Toscaanse bergen….Op Blz 274 vinden we Titus Livius terug aan het Trasimeense meer, waar Hannibal, in het plaatsje dat sindsdien heel toepasselijk Sanguineto werd genoemd, de Romeinse legioenen van Flaminius versloeg…

Nog iets. Over ‘de andere kant van Firenze’…. U weet toch dat Laornado da Vinci, als dank voor bewezen diensten, uiteindelijk levenslang verbannen werd  uit zijn vaderstad? Hij sleet zijn laatste levensjaren in dienst van de Franse koning, ergens in een van de kastelen van de Loire….

Waarlijk, Firenze is meer dan de Ponte Vecchio….

.SLN 21/12/2008

****************

23-12-2008 om 16:07 geschreven door digitalia  

TJEVENTAAL: STOOMCURSUS

Vroeger leerden wij op school (ik toch!)  “ Ik wil al van den kerelen zingen, al met hunnen langen baard’….

Nu klinkt dat, in Tjeventaal, lichtjes onderpoederd, damesachtig, temerig en flauw. Het wordt ook niet meer gezongen, want bij de Partijleiding zijn er geen mannen met baarden meer. Als die er al ooit geweest zijn! Ik zie de laatste jaren niets anders dan sloddervossen. Wat ’n klasseverschil in vergelijking met de mannen en vrouwen van de Partij der Onverzoenlijken…..

Die onderteken hun Kerst en Nieuwjaarwensen ‘ Met Vlaamse en Verdraagzame Groeten’. Daarvoor worden ze in een ‘cordon’ opgesloten…Het zou eens moeten besmettelijk zijn….

Ik heb dus de eer om onderstaand ‘stukje’, dat de C^VBP mij toestuurde op mijn persoonlijke E-mail, dus onder dekking van het briefgeheim  (dat toch geldt zowel voor afzenden als voor ontvanger) hier voor de leeuwen te gooien. Het bericht is wel ondertekend door Madama Thyssen, de venijnige bazin, wat er op wijst dat het belangrijk is. Ik verspreid het onder het plebs, in nederige navolging van de Eerste Burger van het Land (C^VBP-Senaatsvoorzitter Herman Van Rompuy, die een Persoonlijke Vertrouwelijke mare van de Hoogste Gerechtelijke Magistraat van het Hof van Cassatie, de seconde nadien, via Decroo Magnon (en anderen), liet voorliezen voor de camera’s. Hier werd geen ‘Kroon ontbloot’ – maar het hele circus!  Dat voorlezen moet voor Gerolf Annemans, van de vermaledijde Partij der Onverzoenlijken,  een diepe voldoening hebben gegeven….De malversaties van de Witgekalkte Graven te kunnen ten tonele voeren….Dan nog aan de hand van een onwrikbare getuigenis….Hod-de-Vader op de dag des Oordeels!....Alleen ontbraken engelen en bazuingeschal aan de vier hoeken der wereld…..

Ik heb in mijn loopbaan menig KMO en Middenstanddossier bijgestaan,  wie het niet langer meer voor wind ging. Die mensen namen ook hun verantwoordelijkheid . Zij droegen de financiële consequenties,  desnoods tot hun laatste spaarcent . Dergelijke dingen zijn niet om te zetten in Tjeventaal. Verantwoordelijkheid nemen heet daar ontslag nemen….

Mijn Grootmoe had voor zoiets een weinig stichtelijke vergelijking. Ze leefde dan ook in andere tijden, waar ‘Arm Vlaanderen’ nog dagelijkse kost was. Van zo’n mensen zei ze (en het was nochtans een lief oud dametje…)  Ze scheiden lijk n’en hond van z’n str..t…..

En nu komt mijn jaargenoot, de half-seniel driedubbel gedraaide bruidegom, de ouaarde ouielfriede, met borstel en vuilblik, om die str..t op te kuisen….Enfin, om dit minstens te proberen….Maar is het trouwens niet zo, dat hoe méér men roert in zo’n geval, hoe meer het stinkt?

Ten tweede. Hun maanzieke ex-collegaatjes’s, verblind door het eigen Grote Gelijk, doen er nog een schepje boven op! Zij feliciteren de strafrechtelijke crimineel, die als Tjeef zich boven de Wet geplaatst achtte, de C^VBP –Minister van Justitie voor zijn integriteit als politicus!  Dat is geen Tjeventaal meer, dat is plat opportunisme (voor in de toekomst) en tegelijk misplaatste kameraadschap voor een oud-kameraad, die zich ontpopt heeft tot een Piske-bendeleider. Dat voor wat betreft het verleden….

Vindt U in onderstaande boodschap hunnerzijds iets dat wijst in de richting van een (zelfs geen stap-voor-stap) Onafhankelijkheid van Vlaanderen?  De slaafse onderdanigheid aan hun ‘Masters Voice’ druipt er zo van af!

23-12-2008 om 15:50 geschreven door digitalia  

KOPIJ RECTS OF KOPIJ LINKS ?

Vandaag een lesbeurt bijgewoond (virtueel) bij Johan Sanctorum.

In mijn achterhoofd was over hem nog altijd iets bijgebleven dat rook naar Slangen & C°, zonder dat ik wist waar de klepel hing. Dat is nu niet alleen rechtgezet, maar wordt hem ook vergeven. Zie C.V….Ons aller Sanctorum is qua persoonlijkheid al even speciaal als zijn gezegende naam. Enfin, ik bedoel gezegende naam voor ‘ons kant’ van de stellingoorlog. De overkant zou waarschijnlijk liever ‘Diabolo’ of zo zien als naam voor deze overtuigde nationalist. Om te begrijpen gaat U best zelf eens kijken :

23-12-2008 om 12:41 geschreven door digitalia  

PROGRESIEVE EUROPESE DEUGDEN

Het’doet deugd’ eens een algemeen overzicht te krijgen van de afgelegde weg inzake de vooruitgang van de achteruitgang. Zie artikel in kader.

Hoe ver staan we dus in de Beschaving van de Dood? O, ieder geval hebben we al Roze Kerststallen (Amsterdam): ze zijn goed bezig!

Naast de afwijking ‘homo-sexualiteit’ hebben we al heel wat resultaat bereikt in de menselijke zoektocht naar zelf-destructie, voor het gemak deze keer aangemarkt als ’algemene of totale abortus’, en dus het vernietigen van ongewenst menselijk leven. Vraag: wat is ongewenst menselijk leven?

(Tiens, dat verwijderen van ongewenst menselijk leven, was dat geen streefdoel uit de duistere jaren ’30-40?)

Onze vooruitstrevende geesten in de po-co maatschappij genieten reeds de hulp van het AIDS-virus. Ja toch! Er wordt wel een andere uitleg aan gegeven, maar de feiten blijven! Aids doodt. Het doodt ongewenst leven dat zichzelf ongewenst (door ziekte) heeft gemaakt. Want hun advies is niet ‘matigheid’ en ‘trouw tussen 1 man en 1 vrouw’ maar ongeremde lustbeleving (die zelf in de dierenwereld niet bestaat), als er maar ‘voorbehoudmiddelen’ gebruikt worden.  En ondertussen schimpt men op de R.K.- Godsienst en het 6^de Goddelijk Gebod: Doe nooit wat onkuisheid is’ – door een tyîsche Goebbeliaanse redenering….Een balk verzwijgen, maar wijzen op de splinter in het oog van een ander….

Daar is ook nog de onbetwiste hulp voor die algemene zelfvernietigingsdrift die komt langs de kant van de roesmiddelen…Want die leiden rechtsreeks naar aftakeling en naar menselijk leven van minderwaardig, dus te vernietigen menselijk leven. Zelfde Goebeliianse redenering. Drugs zijn onschuldig! Zie maar, ze worden wettelijk toegelaten! Tabak integendeel….

Komt me dus ook de publiciteit voor de homo-wereld goed van pas…Dàt is pas, na de genotsperiode, het ultieme voorbeeld van zelf-destructie….Want de voortplantingsgraad is nihil. Daar moet men, om kinderen te hebben, beroep doen op…import en kinder-maker koppels zullen we maar zeggen. Voorlopig nog altijd ergens op vulgair-natuurlijke manier, door lukraak het koppelen van mannelijke en vrouwelijke exemplaren….

Straks zal in het eindelijk kunnen  in een soort Lebensborn-klinkieken. Keuze van borelingen in alle maten en kleuren…Klinisch zuiver en met gegarandeerd resultaat. Lopende banden onder kunstlicht, met groeiend leven, in alle stadia. Bestemd voor rechtstreekse détail bestellingen, of desnoods voor het magazijn der afgewerkte en niet verkochte producten….Houdbaarheidsdatum in functie van de bewaringskosten….We hebben allemaal al eens een productie-ketting gezien in een autofabriek, waar, computer gestuurd, de modellen en de kleuren doorheen, van de band rollen…Nu de recessie in de auto-branche toeslaat, kan men misschien tijdig beginnen nadenken over de omschakeling? In plaats van Fordjes, of Cietroentjes, of Volkswagentjes, al naar gelang het productieland, vervaardigt men Withuidekens, Japanneeskens, Chineeskens, Amerikaantjes, enz…

Dat men voor die Lebensborn-klinieken misschien in de archieven van het Dritte Reich zal moeten duiken.. Ja? Wij zijn somtijds grof, en wij menen dat. Zeg nu zelf. Daar had men toch het felste SS-mannenzaad in de mooiste blauwogige blonde maagdenschoten, met als resultaat een stroom van vele duizenden felle soldaten voor de Führer?  Per slot van rekening is de Apollo die naar de maan vliegt, ook ontstaan op de tekentafels van de Nazi’s!? Waarom zou men dan niet voortbouwen op die Lebensbornen, zo als men voort gebouwd heeft op de Vergeltiugswaffen 1 en 2, beter gekend onder de afkorting V1 en V2…..

Wat er ook van zij: de wet van de sterkste zal de bovenhand halen…en dat ziet er niet goed uit voor het Avondland.

Moeten we hic et nunc daarvoor homo’s ‘discrimineren’? Of ze juist, zonder overdrijven, als gewone mensen behandelen, maar dan als gewone mensen met een handicapg….zoals een slecht-horende of slecht-ziende door die afwijking dan nog niet van de hoogste berg dient te worden gegooid, het hoofd naar beneden….

De islam nochtans is primitief in al zijn geledingen. Als woestijnvolk mogen zij ‘hun zaad niet nodeloos in het zand strooien’ – om het in Bijbelse termen te zeggen…Dat is een even grote halsmisdaad als levenbrengend water in het zand te morsen…

Maar wij leven hier niet in de woestijn….

En zeggen, dat de Observatore Romano, recent onder leiding van een Vlaming, het botsend initiatief genomen heeft om de Islam te bedanken voor hun godsdienstijver, die als een spiegel zou moeten werken voor het katholicisme in Europa…..

Is dat inclusief het verhaal uit de Bijbel, van die duif die (of schaap dat) een vredesovereenkomst sloot met de leeuw?

23-12-2008 om 12:04 geschreven door digitalia  

FRANCO WEG UIT SPANJE

Onder ‘Copy Right’ voor DE WERELDKRANT van BVN, voor de ‘Expats’, dat is een mooi nieuw Nederlands woord voor ‘displaced persons’ – personen ‘in de diaspora’. In gewoon Vlaams: voor Nederlands sprekende mensen verspreid over de aardkloot, deze bijdrage over de Spaanse Burgeroorlog.

Inderdaad: de tijd verslindt de steden, geen tronen blijven staan….Voor ons is, wat in Spanje gebeurt, niet erg. Het laat alleen zien wat proletariërs aller landen doen met het respect voor hun (verslagen) vijanden…Voor de Spanjaarden, volgelingen van Il Generalissimo, de gelijkgezinden, de Republikeinen, moet dat erg zijn. Il Caudillo, hij ruste in vrede. R.I.P.

Nieuwe meesters, nieuwe wetten…

Al zal de maatregel wel niet gespeend zijn van bergen wraakgevoelens…

Drie bedenkingen.

1° Al is hij omstreden, hij heeft toch maar mooi de communistische stortvloed die in de jaren dertig zijn land, en van daar uit, gans Europa dreigde te overspoelen, een halt toegeroepen.

Weliswaar met de hulp van Mussolini en des Führers Luftwaffe, die grandioos generale repetitie mocht gaan houden, om de falanxen plaat te gooien…Wij hebben er ‘de Geuernica’ aan te danken (!).

Een tweede verdienste van Generaal Franco is geweest, dat hij zijn land grandioos uit de Tweede Wereldoorlog heeft gehouden. Met de Engelsen had hij kwebbel wegens Gibraltar, en door zijn Joodse geslepenheid kon hij Hitler aan het lijntje houden met vele beloften…Spanje was ‘niet klaar voor de Krieg’ en de Führer moest hem helpen op alle mogelijke manieren met de levering van de grondstoffen die het Derde Reich zelf zo broodnodig zou hebben. Dan zou hij wel zien…

Het was de enige potentaat, die Hitler méér dan 1 uur op het perron durfde laten wachten, toen zijn Spaanse trein een ‘Spaanse vertraging’ opliep….De Führer had begrepen en heeft verder niet meer aangedrongen…

2° Wat in ons land met die vele Coburgers die straten en pleinen ontsieren?

Voor mijn part mogen ze blijven staan, echter met voor ieder beeld een toegevoegde eigentijdse ‘appendix’ met elk zijn eigen  ‘specialiteit’.

Voor Pol I: een schare zeer jonge naakte meisjes en een piemel van Brussel tot in Parijs. Voor Pol II: een koppel negerslaven met afgehakte handen, met zijn eigen handen in rood koper hergoten. Liefst met vlotte schare blote Baronesjes…Want de Coburgers zijn erg aan de natuur gehecht.De blote natuur. Voor Berre I: een paar Vlaamse IJzerjongens aan de executiepaal en een mooi rotsblokje om van af te vallen.

Voor Pol III een nest blote dames met swastika’s op de kont,

(Voor Karel, de Prins-Regent: die wordt omringd met executiepalen, met daaraan telkens een vermoord lijk. De Prins zelf wordt getooid met een van zijn vele Koninklijke pispotten.)

Voor Baldewinus: een koppel nonnen aan zijn voeten, en een heiligen-aureool rond zijn hoofd. Rode handen kunnen.

Voor Berre II, bijgenaamd de laatste: een schare blote zéér jonge dames voor hem, naast hem (L) ontelbare foetusjes, en (R) een jonge vrouw in papier-maché. Achter hem, met lasso verbonden, een bende (4) Christus-paardjes.

Met achter elk ezeltje, weer een tros kleine ezeltjes. De Keuning zelf draagt een paarden-eetmand rond zijn muil, waarop staat: Staatsruif.

Iedere gelijkenis in bovenstaande beschrijving, met bestaande personen of toestanden, is louter toevallig. Want dergelijke onmensen kunnen in werkelijkheid niet eens bestaan hebben. Ze behoren louter tot de roddelrubriek en tot de verbeelding van de kleine man. Of ze zijn het voorwerp van spot bij een Vlaams Blokker zoals Paul Beliën. Met deze beschrijving is zeker niet bedoeld het eigen Koningshuis, dat, zoals iedereen weet, verheven is boven alle twijfel.

Zelfs boven de twijfel van deelname aan de Roze Baletten, want hiervoor werd voor een ontluisterend (franstalig) boek publicatieverbod in het land afgekondigd. Toen de eis van betrokkene in Parijs (om de publicatie dààr tegen te houden) werd afgewezen, kreeg  deze als troostprijs (wat moet dat niet gekost hebben!) de toelating dat in ieder exemplaar een los blad met ‘rechtzetting’ tegen de beschuldiging zou toegevoegd worden…

Toen het boek verscheen, was de verkoop binnen de belse landsgrenzen verboden.

Men moest om het te kunnen kopen ‘over de schreve’ – en vanzelfsprekend werd het een succesverhaal….

In het boek staan de wildste verhalen – en de losse ‘flyer’ weerspreekt deze, voor wat Prins Albert betreft, door te verkondigen dat Hij, na onderzoek door de belse Justitie, 2000% van alle blaam gezuiverd werd. Terwijl wij allemaal weten dat het onderzoek, zodra het richting ‘Laeken’of ‘Belvédère’ ging, verplicht stopgezet werd… Uit schrik dat men ‘de kroon zou ontbloten’ – of juist iets anders?

Dat is geen laster of eerroof. Het boek mèt  ‘flyer’ staat in mijn boekenkast…Ieder jaar met Kerstmis denk ik dat Sire er zal uit voorlezen…Om na een paar jaar de thuiskomst van de verloren gewaande tweede dochter te vieren… Men gaat toch in die contreien geen armoe lijden om een mondje méér? Desnoods verhogen we de dotaties. De persen, nu er inflatie is, lopen immers gesmeerd!

3° Wat kunnen mensen, volkeren toch onderling van elkaar verschillen?

Nergens is er in de jongste tijden meer tweespalt en burgeroorlog geweest dan in Italië. 90% van de mensen bejubelde ‘Il Duce’, toen het goed ging. Zij supporters verminderden na het bloedverbond Mussolini-Hitler, en toen de oorlogskansen definitief keerden, had hij ineens geen enkele aanhanger meer. Hij werd, op het einde van de oorlog, toen het Italiaans leger reeds met de Amerikanen meevocht, maar nu tègen de Duitsers, samen met zijn minnares (wat is dat toch met die Staatshoofden) neergekogeld (uit voorzorg?) door het Communistisch Verzet, zonder de minste vorm van proces. De verstijfde dode lichamen werden nadiens onder de luifel van een benzinestation in Milaan, bij de voeten, hoofd en armen naar beneden,  opgehangen…

Pas ’s anderendaags mocht een bezorgd priester de rokken van de jonge Clara Petacci aan de knieën samen binden…waar ze de hele tijd naakt was blijven hangen – want het koppel had de nacht voordien de liefde bedreven, was bij zonsopgang onverwacht door hun beulen uit bed gesleurd, en had amper de tijd gehad hun kleren aan te trekken.

Zeg nu nog dat de Italiaanse geschiedschrijvers geen oog hebben voor détail! En voor wie het niet gelooft: er zijn voldoende (en klare) foto’s…Zelfs vervaardigd door Amerikaanse G.I.’s, die met bungelende sigaret in de mond, op de achtergrond de massa in bedwang houden, de stengun losjes in de arm….…

Welnu, in die korte maar hevige burgeroorlog, van anti-fascisten tegen fascisten, en van gewone burgers onderling, wegens allerlei familie-vetes, werd de strijd beslist door de overwinning van de communisten en de anti-fascisten. Ganse gezinnen, ganse dorpen waren verdeeld. Koning (Umberto, gehuwd met Marie José von Saxen Coburg Gotha, zuster van Leopold III en vertrouwelingen van ‘den Dolf’, wat een beetje de huisstijl van die familie was) werd weggestemd  in een volksreferendum. (Zij, ons bloedeigen Coburg-mens, Marie Josée, was koningin slechts gedurende 23 dagen….

Er werd, met nipte en zelfs een in vraag gestelde meerderheid gekozen voor de Republiek, waar mits enige strubbelingen, de Heer Silvio Berlusconi, de vroegere cabaret-artiest, heden ten dage de flamboyante Premier van is. Berlusconi is Gematigd Rechts, en in die situatie de pispaal van gans po-co Europa…Men vergeeft het Italië nooit, dat het, eens aan de leiding van de sovjet-verheerlijking, heden zo goed als geen enkele communist meer telt…En dat zijn er dan nog die de Zondag altijd naar de Mis gaan…

Het Geslacht Savoye (de mannelijke leden) werd voor altijd verbannen uit het land, maar die ‘altijd’ duurde slechts tot 2002. Sedertdien is de toestand genormaliseerd, en de eigenlijke troonopvolger (kleinzoon van) heeft zich ontpopt tot casino-uitbater, ‘pooier’ en ‘handelaar in blanke slavinnen’….Jonge Savooikes echter kunnen weer huwen en hun kindjes laten dopen in Assisi…..En ja…, Koningskinderen hebben het dikwijls lastig! Is het niet met hun financiën, dan is het met hun hormonen….

En toch is er een groot deel van de bevolking dat hunkert naar vroeger…Zo ligt er iedere dag een ruiker verse bloemen op het praalgraf van de jonge Clara Petacci, op het Campo Santo in Rome….Zo ook geeft de Staatszender Rai Uno bijna iedere morgen een minuut Italiaanse Geschiedenis uit. Zowel over de gloriedagen van de Duce als over zijn prestaties. Zelfs over de oorlogsfeiten: zowel de succesrijke als de vernederende…

Standbeelden van Mussolini weet ik niet staan. Daarvoor ben ik te laat naar hier gekomen. Blijkbaar zijn ze al lang verdwenen. Waarschijnlijk niet naar een museum….Want hier was ‘links’ ook vele decennia aan de macht. Heb er ook nooit naar gezocht. Maar weet dat op veel antiekmarkten foto’s van Mussolini en casettes met zijn speeches als relikwieën verhandeld worden…Voor ruiterstandbeelden wende men zich best naar Firenze: daar staan beroemdheden van Echt Grote Mannen die geliefde zijn gebleven doorheen de eeuwen…Zelfs volgend opschrift op een van hen mag (voorlopig?) blijven: Cosimo I Medici: ‘ik werd gegoten uit het brons der buitgemaakte Turkse kanonnen’ Tiens, wat deden die kanonnen in Firenze, in de jaren 1570?…Antwoord: ze stonden op de Turkse piraten-schepen, die de Mare Nostrum onveilig maakten. In Allah’s Naam?

Wel vindt men aan monumenten, in kerken, op pleinen,  herdenkings-plaketten in marmer met triomfantelijke opschriften over heldenfeiten en memorabele data, waarop Koning Victor-Emanuele II, de kleine koning die zijn Eerste Minister, Mussolini de vrije hand liet, inzake veroverd grondgebied in Ethiopië, Eritrea en weet-il-veel in herinnering gebracht wordt….Hoe hebben die de ‘volkswoede’ overleefd?

Ook dat, zegt de man in de straat, is deel van onze glorieuze geschiedenis….

Er is recent een populaire film in Italië uitgekomen met het romantisch uitgesponnen verhaal van voormeld Coburg-lid, getiteld:

‘Marie-José, L’Ultimo Regina d’Italia’….

De regisseur behandelt in het verhaal het vaderland van de Bruid als de Hemel-op-Aarde, en de ‘koninklijk omgeving’ als het Aards Paradijs, waar alles romantiek en maneschijn is, met als apotheose de komst van de romantische Prins op zijn Witte Paard…

Het is voorwaar een film die de familie Coburg te veel eer aandoet. Maar ja, Italianen zijn romantische zielen. Maar zij zijn de fiere erfgenamen van het 1.000-Jarig Romeinse Rijk….

Dus eerder gemengd pragmatisch: naast een populaire Berlusconi duldt men een notoir communist, sympathiek geworden door ouderdom, als Président…..Maar ere wie ere toekomt: Signore Napolitano is een ‘hübcher Kerl’…

23-12-2008 om 11:46 geschreven door digitalia