Naar jaarlijkse gewoonte zal deze blog begin november niet verschijnen. Dat is het goede nieuws. Het slechte nieuws is dat wij ons al die tijd tussen onze lezers zullen begeven in het Oude Vaderland om er van hot naar her te reizen. Er zal geen tijd zijn om interviews te geven. Onnodig aan te dringen. Wij reizen trouwens incognito. Alleen de telefoniste in Laeken kan ons bereiken. Bede deze tip niet al te veel te misbruiken : Sire staat op discretie.
De heropening is voorzien voor Zondag 13/11. Gelieve zolang geduld te oefenen AUB .Merci!
We zijn er van overtuigd, dat een 10-daagse kuur boven en buiten de actualiteit alleen maar de eetlust kan bevorderen. Tenzij wij, om in hoogsteigen persoon het Land te redden, door Het Hof , in het Land zijnde, zouden aangesproken worden U weet maar nooit - om als formateur Di Rupo, die er toch niks van bakt, te vervangen. Wij zijn minstens even goede prutsers als hij! Dat er ondertussen besprekingen aan de gang zouden zijn in die richting, wensen wij noch te bevestigen noch te ontkennen. Onze trouwe Lezers weten voldoende dat Laeken enthousiaste supporters zijn van deze blog. Ik wil wel toegeven dat dergelijke uitnodiging, vooral financieel gezien, van aard zou zijn om Sire een ferme kool te stoven.
Gelijkenis met politieke figuren is louter toevallig.
-----------------------------
EU-dictatuur
30.10.2011 13.43u - Als rebelse anti-establishmentpartij willen we ook in Europa onze reputatie hoog houden. Wij spreken waar de anderen zwijgen. En dus bomen we nog even door over de autoritaire trekjes van de EU en de Europese crisis. Een crisis die verre van bezworen is. De gulle steun aan Griekenland kan straks ook de gezonde lidstaten en economieën meesleuren. Er is al veel te veel geld naar Eurolanden gevloeid die enorme tekorten hebben in hun begroting, waarschuwt de prominente Duitse econoom Hans-Werner Sinn. Het wordt tijd om de geldkraan toe te draaien. Noodhulp is blijvende hulp geworden. Zonder een ommekeer in het beleid dreigt Europa straks met een grote knal uit elkaar te spatten.
Gevaarlijke fictie
Dat de euro in zijn huidige vorm niet kan en niet zal overleven, lijkt geen vraag meer. De verschillen tussen de landen van de eurozone - economisch en cultureel zijn eenvoudigweg te groot. Het onvermijdelijke einde van de euro in zijn huidige vorm zal pijnlijk duidelijk maken dat het Europese project op een fictie is gebaseerd, aldus journalist Hans Roodenburg (De Dagelijkse Standaard). Die fictie is de zogenaamde Europese identiteit. En de EU en de euro zijn de instrumenten om die collectieve identiteit gestalte te geven. Eurofielen zoals Herman Van Rompuy en Guy Verhofstadt zijn er rotsvast van overtuigd dat de EU de wil en de capaciteit moet hebben om alle nationale en regionale identiteiten uit te vlakken, zodat niets de Europese collectieve identiteit nog in de weg kan staan, merkt Victor van der Sterren terecht op (De Dagelijkse Standaard, 26.10.11).
België in het groot
Onder het mom van de Europese solidariteit worden enorme geldstromen georganiseerd van goeddraaiende landen naar landen waar luiheid, fraude en corruptie welig tieren. Het lijkt België wel, maar dan in het groot. Het einddoel is om de lidstaten te reduceren tot machteloze provincies van één Europese superstaat, stelt Van der Sterren. Dat klopt, en het is dan ook geen wonder dat de vurigste belgicisten zich vandaag ook ontpoppen tot de vurigste eurofielen. De EU is hun vluchtheuvel als België straks uit elkaar valt. Of beter nog een dam tegen het Vlaamse autonomiestreven, zoals Herman Van Rompuy openlijk toegaf in een interview met Elsevier. Het is dan ook uiterst bizar én pijnlijk dat de N-VA zich achter dat project schaart, samen met de eurofundis
-------------------
Diagonaal herlezen
Ja Ja, ik weet het! De term Gross Belgien doet denken aan Gross Deutschland van het Duizendjarige Dritte Reich van den Dolf, dat precies 12 jaar heeft stand gehouden : van 1933 (?) tot 1945 en dat slechts wilde ondergaan, nadat half Europa in puin lag. Gross Belgien, met zijn Europa-allures, is dus stilletjes bezig dezelfde weg te gaan, zij het wat langzamer, en wat minder spectaculair.
De Orde van de Frietzak (zie afbeelding boven) is echter aan zijn opmars bezig. Zij zullen het land en de transfers redden!Wij zijn in goede handen!
Nog even geduld : Der Untergang van zowel Hitler-Duitsland als van Nazi-Europa ging ook gepaard met een heel gedruis. Even geduld, dus .
Halve waarheden, hele leugens, en alles besausd met een dikke laag vaagheid : de Lynxe redeneertraditie is weer pijnlijk duidelijk.
De man schrijft dat hij de IJslandse remonte ter plaatse is gaan bestuderen : hij moet dus precieze details kennen, maar die geeft hij niet. Waarom? Passen die niet in zijn theorie? Hij blijft dus maar bij vage omschrijvingen over werkloosheidcijfers (nadien) en in algemene bewoordingen beschrijft hij hoe goed de onderklasse uit het debacle is gekomen : het had veel erger kunnen zijn .Als bewijs van de betere oplossing is dit een gezegde om U tegen te zeggen!
Dat IJsland de Lynx-Rode hoofdverantwoordelijke voor de bakencrisis strafrechterlijk vervolgt? Daar wil de man niets over schrijven : wij kennen zijn antwoord zonder ernaar te vragen! volgens de geldende (en trouwens) Linxe logica is iedereen onschuldig tot het tegendeel bewezen is. Welnu : het onderzoek is nog bezig, en dus behoort heel de santekraam tot het geheim van het onderzoek. Heet Witse ons geleerd!
Later zien we wel .Ondertussen is dit artikel hieronder wel een wervende tekst in De Morgen Reden, denk ik, om bij enkele tientallen lezers de ogen te openen om af te haken .
--------------------
Wat Europa van IJsland kan leren
Paul Krugman − 30/10/11, 11u25
Op het moment van economische wanhoop liet IJsland de banken failliet gaan en breidde zijn sociaal vangnet zelfs nog uit. Paul Krugman is New York Times-columnist en de Nobelprijswinnaar economie van 2008.
De financiële markten juichen het akkoord toe dat donderdagochtend bereikt werd in Brussel. En inderdaad, vergeleken met wat had kunnen gebeuren - een bitter onvermogen om het over iets eens te geraken - is het feit dat de Europese leiders het over iets eens waren, hoe vaag de details ook zijn en hoe ontoereikend het ook mag blijken, toch een positieve ontwikkeling.
Toch is het de moeite waard om even een stap terug te zetten en het ruimere plaatje te bekijken, namelijk de rampzalige mislukking van een economische doctrine - een doctrine die enorm veel schade heeft berokkend in Europa en de VS.
De doctrine komt eigenlijk neer op de bewering dat in de nasleep van de financiële crisis banken gered moeten worden, maar dat het grote publiek de prijs daarvoor moet betalen. Een crisis die het gevolg is van een gebrek aan regels wordt dus een reden om nog meer naar rechts op te schuiven; een tijd van massale werkloosheid, waarin alles in werk gesteld zou moeten worden om banen te creëren, wordt een tijd van besparingen, waarbij de hakbijl wordt gezet in overheidsuitgaven en sociale programma's.
Die doctrine werd verkocht met het argument dat er geen alternatief was - dat zowel de reddingspakketten als de beperking van de uitgaven noodzakelijk waren om de financiële markten tevreden te stellen - en met het argument dat budgettaire gestrengheid banen zal creëren. Het idee daarachter was dat een vermindering van de uitgaven de consument en de bedrijven meer vertrouwen zou geven. En dat vertrouwen zou de privé er zogezegd toe aanzetten om meer uit te geven in plaats van zich in te graven vanwege de depressie-effecten van de overheidsbezuinigingen.
Sommige economisten waren niet overtuigd. Een sarcastisch criticaster zei dat het geloof in de stimulerende effecten van besparingen eigenlijk neerkwam op een geloof in de 'vertrouwensfee'. Oké, dat was ik.
Maar de doctrine is niettemin extreem invloedrijk. Stimulerende besparingen hebben de steun van zowel de Republikeinen in het Congres als van de ECB, die vorig jaar bij alle Europese overheden - en niet alleen de noodlijdende - aandrong op 'budgettaire consolidatie'.
En toen David Cameron vorig jaar premier van Groot-Brittannië werd, begon hij meteen aan een besparingsprogramma, in de overtuiging dat dat de economie zou opkrikken, een beslissing die geprezen werd door vele Amerikaanse experts.
Nu zijn de resultaten binnen, en het plaatje oogt niet zo fraai. Griekenland zit dankzij de besparingsmaatregelen in een almaar dieper wordende crisis, en die crisis, niet een gebrek aan inspanningen vanwege de Griekse regering, was de reden waarom een geheim rapport aan de Europese leiders vorige week tot het besluit kwam dat het bestaande programma onwerkbaar was. De Britse economie is stilgevallen door de besparingen, het bedrijfs- en consumentenvertrouwen zijn gedaald, niet gestegen.
Misschien is het meest veelbetekende wel iets wat nu doorgaat voor een succesverhaal. Een paar maanden geleden begonnen de waarnemers met lof te zwaaien voor de prestaties van Letland, dat er na de verschrikkelijke recessie toch in slaagde het begrotingstekort terug te dringen en de markten er van te overtuigen dat het op budgettair vlak gezond was. Dat was inderdaad indrukwekkend, maar de prijs was wel een werkloosheid van 16 procent en een economie die, hoewel ze eindelijk aan het groeien is, nog altijd 18 procent kleiner is dan voor de crisis.
De banken redden en de werknemer pesten is dus geen recept voor welvaart. Maar was er een alternatief? Wel, daarom ben ik in IJsland, voor een conferentie over een land dat iets anders deed.
Als u verhalen hebt gelezen over de financiële crisis, of films erover gezien hebt zoals de uitstekende Inside Job, dan weet u dat IJsland zogezegd het ultieme economisch rampenverhaal was: zijn op hol geslagen banken zadelden het land op met enorme schulden en deden het land in een schijnbaar hopeloze positie belanden.
Maar er gebeurde iets vreemds op weg naar het economisch Armageddon: precies de wanhoop van IJsland maakte conventioneel gedrag onmogelijk. Het land had de vrijheid om regels te breken. Overal elders werden banken gered en betaalde het publiek de prijs, maar IJsland liet de banken failliet gaan en breidde zijn sociaal vangnet zelfs nog uit. Terwijl iedereen elders geobsedeerd was door het bedaren van internationale investeerders, legde IJsland tijdelijke beperkingen op aan het verkeer van kapitaal om manoeuvreerruimte voor zichzelf te creëren.
Elementair fatsoen En hoe gaat het nu? IJsland is er niet in geslaagd grote economische schade of een aanzienlijke verlaging van de levensstandaard te vermijden. Maar het is er wel in geslaagd de stijging van de werkloosheid te beperken en het leed van de meest kwetsbare mensen. Het sociale vangnet is nog intact, en dat geldt ook voor het elementaire fatsoen van de samenleving. 'Het had veel erger kunnen zijn', mag dan niet de meest wervende slogan zijn, als iedereen een catastrofe verwachtte, dan is het toch een triomf van het beleid.
En daar schuilt een les in voor de rest van ons: het leed dat zo veel burgers ondergaan, is niet nodig. Als dit een tijd is van ongelofelijk veel pijn en een veel hardere samenleving, dan was dat een keuze. Het moest en moet niet per se zo gaan.
-------------------
Diagonaal herlezen
Strafrechterlijke vervolging van alle schuldigen, om het even tot welke kleur of obediëntie ze behoren : dat is de enige remedie. Banken, die hun eigen graf hebben gegraven, en daar rijkelijk voor betaald zijn geworden, met bonussen bovenop waar gewone mensen maar kunnen van dromen mogen en moeten kunnen failliet gaan, maar dan moeten eerst de spelregels veranderd worden. Wat niet wil zeggen, dat iedereen zo maar vrij-uit kan gaan : zie P. Janssens van de Stad van A., hieronder : die wil zijn knikkers teruggeven, want, zegt hij, hij is akkoord fouten gemaakt te hebben .
Over Economie.
De Lynxe stelregel van laten we maar produceren (en op die manier de werkloosheid bestrijden en de consumptie aanwakkeren) rekent er op dat de markt wel hun stock-goederen zal afnemen. Precies alsorf de markt niet balanceert op de wet van vraag en aanbod. Wereldwijd overaanbod steenkool? De mijnen sluiten! Overproductie staal? De hoogovens gaan dicht, de minst rendabele eerst! Overproductie vliegenmeppers? Men geraakt ze aan de straatstenen niet meer kwijt! Onverzadigbare vraag naar aardolie? De prijzen gaan de hoogte in . Voldoende of grote vraag naar winterhandschoenen? De productie moet omhoog en de prijzen stijgen
Vraag en aanbod is de eerste Wet inde economie, die nog dateert van de tijd der ruilhandel : boer met teveel eieren en visser met teveel aan verse vis? Zelfs in de kleuterschool zullende gastjes het begrijpen .
Maar onze economen, Grote Geesten, hebben het vergeten. Zij hebben die Wet zodanig geamendeerd dat een kat er haar jongen niet meer in terugvindt.
Voorbeeld : hoe lang is het geleden dat de officiële interest op ,de wereldmarkt 1%, of zelfs tijdelijk 0% was? En dan ineens stelt men vast dat er teveel leningen in omloop zijn, en dat de mensen hun schulden niet meer kunnen betalen .
Top of the bill is dan de huichelachtigheid, zoals deze van Patrick Janssens. Hij heeft, als beheerder van Dexia, wel fouten gemaakt (!) en denkt door zijn loon terug te betalen, dat hij effen is. Vertel dit maar eens aan de eerste de beste gefailleerde zelfstandige, die door de curator tot de laatste cent is uitgewrongen!
En neen, Meneer Janssens, in de sociale en fiscale wet is nergens ook maar één enkele bepaling opgenomen waardoor U bijdragen kunt terugbetaald krijgen U weet dat pertinent goed en dus bent U niet alleen een oplichter (U 15 jaar lang laten betalen, voor non-diensten) U bent bovendien een groot komediant. Maar dat wisten we al lang.
----------------
Parick Janssens: 'Wil vergoeding Dexia teruggeven, als men belastingen en sociale bijdragen terugbetaald.'
Patrick Janssens (SP.A) erkent dat hij als lid van de raad van bestuur van Dexia Bank België fouten heeft gemaakt. Dat zei hij maandag in De Ochtend op Radio 1. Hij wil zijn vergoedingen afstaan, als hij de belastingen en sociale bijdragen erop ook terugkrijgt.
De burgemeester van Antwerpen wil zijn verantwoordelijkheid niet uit de weg gaan. Er zijn in dat dossier op alle niveaus fouten gemaakt, wie zou ik zijn om te zeggen dat dat ook voor mij niet het geval is.
Vergoeding
Janssens is blij dat hij eindelijk duidelijk kan stellen wat hij verdiende bij DBB: 'Ik krijg jaarlijks een brutovergoeding van 20.000 euro. Ik krijg geen zitpenningen. Van die 20.000 euro gaat 10.000 euro naar belastingen en een 5.000 euro naar sociale bijdragen, want ik ben zelfstandige in bijberoep moeten worden door dat beheerdersmandaat.'
Ik hou daar dus een 5.000 euro aan over,' stelt Janssens. Ik wil die heel graag terugstorten, als men mij voor die voorbije jaren dan ook telkens die 15.000 euro terugbetaalt die ik aan belastingen en sociale bijdragen heb betaald. Dat gaat mij misschien zelfs nog een spaarpotje opleveren.
'Geen domme, zakkenvullende politicus'
Janssens stoort zich aan de perceptie dat politici niets te zoeken hadden in de raad van bestuur van Dexia. Ik heb vijftien jaar lang bedrijven geleid, ik heb heel veel financiële instellingen geadviseerd. Ik ben geen domme achterlijke politicus die daar alleen maar zit om zijn zakken te vullen.
Om te zeggen dat als politicus X,Y of Z niet in die Raad van Bestuur had gezeten, dat dit dan niet gebeurd zou zijn, dat getuigt van een simplisme dat niet echt ernstig is.
Janssens begrijpt wel dat er vraag is naar een onderzoekscommissie: Dat is door SP.A in het federaal parlement ook gesteund.
Bij de 40 procent van de Vlamingen meent dat de 'gewone mensen' het beter weten dan politici en experts. Er lopen dus nogal wat populisten rond. Maar wie zijn ze, die populisten? Mark Elchardus is socioloog aan de Vrije Universiteit Brussel en auteur van De dramademocratie.
Overal in Europa oogsten populisten succes. Populisme als vaste ingrediënt, daarnaast wisselende cocktails van andere standpunten: tegen de islam, tegen immigratie, voor law and order, tegen Europa, tegen belastingen, tegen regelneverij, regionalist, nationalist... De kern van het populisme is een kloof die wordt geponeerd tussen enerzijds de goede en verstandige en opmerkzame "gewone mensen" en anderzijds de moedwillig blinde, wereldvreemde, indien al niet ronduit corrupte elite. Die laatste wordt ook omschreven als de "intellectuelen", "de experts", "het establishment" en bovenal "de politiekers". Breng de "gewone mensen" samen, tien, honderd, desnoods duizend van dat slag, en - wonder boven wonder - onze problemen smelten als sneeuw voor de zon.
Populisme wordt niet zelden beschouwd als een louter retorische strategie van demagogen. Waar de oude politieke structuren wankelen, tappen ambitieuze politici (die niet snel genoeg aan de bak komen) uit het populistische vaatje. Er schuilt halve waarheid in die bewering. De meest talentrijke populisten - een wijlen Pim Fortuyn, misschien ook wel een aankomende Marine Le Pen - treden op als culturele entrepreneurs die het populisme gebruiken om zich op de electorale kaart te zetten en het denken en voelen van hun electoraat te sturen. Het is echter onwaarschijnlijk dat zij dat kunnen doen als er al niet een vruchtbare voedingsbodem aanwezig is, als een aantal mensen de samenleving al niet door een populistische bril bekijkt en waarneemt als scherp verdeeld tussen de reddende "gewone mensen" en de corrupte elite. Die voedingsbodem werd nog maar zelden onderzocht.
Beschouwingen over het populisme volgen bijna steeds een kronkelend pad. Men klasseert eerst partijen als populistisch, kijkt dan naar wat die partijen doen en beschouwt de electorale en retorische strategieën van die partijen dan als de kenmerken van het populisme. Die aanpak heeft het grote nadeel dat men populisme verwart met de andere standpunten die de als populistisch geboekstaafde partijen innemen: anti-islam, eurosceptisch, tegen belastingen, regionalistisch en dies meer. Het is best mogelijk die standpunten te verdedigen zonder populistisch te zijn. Populisme is niet inherent met die standpunten verbonden. In het verleden en vandaag nog in Latijns-Amerika is populisme overwegend links. Hier en nu, in deze uithoek van de wereld, is het rechts. Daar is geen dwingende reden voor. Dat is een gevolg van omstandigheden en roept de boeiende vraag op waarom Europees populisme vandaag overwegend rechts is. Om daarop te kunnen antwoorden moet het populisme echter los van de partijvoorkeur worden bestudeerd, als een houding van mensen.
'Gewone mensen weten het beter' We hebben dat gedaan, het populisme niet bestudeerd op basis van de klap van politici, maar als een houding van kiezers. We deden dat door steekproeven van de bevolking uitspraken voor te leggen die enerzijds wijzen op het geloof dat de "gewone mensen" het beter weten dan de elite, anderzijds stellen dat politici meer naar die "gewone mensen" zouden moeten luisteren. Eentje daarvan luidde: "Ministers zouden beter wat minder in hun bureau zitten en zich wat meer onder het gewone volk begeven". In 2006 stemde 71 procent van de mensen daarmee in (in een steekproef van 2.330 Vlamingen, 18 tot 80 jaar oud), in 2010 73 procent (in een steekproef van 1.967 Vlamingen, 18 tot 75 jaar oud). Er lopen dus nogal wat populisten rond in Vlaanderen. 70 à 85 procent stemt in met uitspraken die stellen dat politici en ministers meer moeten luisteren naar de "gewone mensen" en bij de 40 procent is het eens met uitspraken die stellen dat de "gewone mensen" het beter weten dan politici, experts en hooggeschoolden. Geen wonder dat ministers zich graag laten filmen terwijl ze zich onder het gewone volk begeven. Bij noodweer worden daarvoor gezwind de rubberlaarzen aangetrokken.
Dat betekent niet dat alle partijen in dezelfde mate populistische kiezers aantrekken. We vinden de populisten vooral bij de twee extremistische partijen, het Vlaams Belang en de PvdA, en ook bij de groepen die niet meedoen, niet naar de stembus gaan of als ze zich daar toch naartoe slepen, blanco of gewild ongeldig stemmen. Populisten stemmen zich weg. De electoraten van alle andere partijen zijn nagenoeg even populistisch. Dat geldt voor CD&V, N-VA, Open Vld, sp.a en zelfs voor Lijst Dedecker. In tegenstelling tot wat nogal eens wordt beweerd is de N-VA geen populistische partij; zij trekt alleszins niet meer populistische kiezers aan dan de traditionele partijen.
Maar wie zijn ze dan, die populisten? In Europese kringen worden zij nogal eens voorgesteld als sukkels, verliezers van de moderniteit, mensen die niet meekunnen met de kenniseconomie, die slachtoffer werden van de globalisering en door de nieuwe wereldorde in een kwetsbare positie werden gedrongen, daarom een beetje verloren door de "nieuwe" samenleving van twitterende wereldburgers dolen. Voor Vlaanderen geldt dat alvast niet. Een zwakke, kwetsbare economische positie werkt populisme niet rechtstreeks in de hand. Radeloosheid evenmin. De populist is niet ontevreden met zijn leven, integendeel.
Drie factoren zijn daarentegen wel heel belangrijk. Populisten zijn, ten eerste, mensen die van oordeel dat zij niet krijgen wat hen toekomt: de wereld is "nie just" met hen. Zij combineren, ten tweede, een relatief laag onderwijsniveau met een sterke voorkeur voor zeer populaire media, kranten en de "boekskes". De media waarvan zij houden zijn die welke ze goed begrijpen en waarin ze een echo van de eigen overtuigingen horen (die mede door die media zijn gevormd). Populair in hun soort televisie is onder meer het realitygenre, dat opvallend gewone mensen toont die toch iets buitengewoons aan het doen zijn of hebben gedaan. Die capaciteit om het ogenschijnlijk heel gewone toch boeiend en belangwekkend te maken vernielt de ongelijkheid tussen het oordeel van de "gewone mensen" en dat van de elite; het plaatst het eerste in de kijker en boven het tweede. Het zal geen toeval zijn dat in dergelijke programma's opvallend veel moet worden gestemd, vooral weggestemd. Dat soort massamedia maakt mondig, zo wordt beweerd. Alweer een halve waarheid. Populisten verkwanselen die mondigheid immers, zeker in Vlaanderen, meteen door uitermate onnuttig stemgedrag. Het gaat niet om mondigheid, maar veeleer om wat de Canadese communicatiewetenschapper Lance Bennet de "democratisering van de waarheid" noemt: de waarheid van de "gewone" man en vrouw is evenveel, ja zelfs meer waard dan die van de experts.
Ten derde, en veruit de belangrijkste reden om populist te worden, is dat men van oordeel is dat het bar slecht gaat met de samenleving. Dat is, uiteraard, de fout van de huidige politici en elite. Die hebben het voor 't zeggen, maar zien de problemen niet, willen ze zelfs niet zien. Daarom rest slechts één hoop: luisteren naar de "gewone mensen". Het zijn vooral de mensen die van oordeel zijn dat het steil bergaf gaat met onze samenleving, die populist worden.
Wat te doen met populisme? Niet zelden wordt meer directe democratie als remedie aanbevolen. Al te gek. We zagen immers dat populisten een voorkeur hebben voor niet-deelname, voor blanco en ongeldig stemmen. Daarenboven blijkt dat populisten nogal autoritair zijn aangelegd. Zij zien wel iets in sterke mannen en zakenkabinetten. Liever dan geregeld op te draven voor volksraadplegingen luisteren ze naar een charismatische leider die het gezond verstand belichaamt en durft te zeggen wat de "gewone mensen" wel durven te denken, maar niet altijd kunnen of durven onder woorden te brengen.
Een andere weinig praktische aanbeveling om het populisme te lijf te gaan is op zich best edelmoedig: verminder ongelijkheid, geef mensen meer houvast en zekerheid en het populisme zal afnemen. Waarschijnlijk wel, maar hoogstwaarschijnlijk op lange termijn en in homeopathische dosis.
Er wordt ook gepleit voor meer laaggeschoolde parlementariërs, partijvoorzitters en ministers. Hoe doen we dat? Met quota? En zullen de laaggeschoolden die zich aldus onderscheiden, representatief zijn voor alle laaggeschoolden? Waarschijnlijk niet. In dit verband is er trouwens enige ervaring om van te leren. De laatste keer dat een jongen van de vakschool het tot minister en partijvoorzitter schopte, werd zijn vermeende populisme hem zeer kwalijk genomen. Hij nam "intellectuelen" ook graag op de korrel en bleek uiteindelijk te volatiel voor het politieke werk van lange adem.
Nee, er zijn slechts drie gepaste manieren om op het populisme te reageren... en slechts één daarvan is vandaag haalbaar én doeltreffend.
De eerste aanpak is oprechtheid. Weten de "gewone mensen" het beter dan de elite, de experts, de intellectuelen en de politici met ervaring? Nee, natuurlijk niet. De democratisering van de waarheid is een onding. Niet iedereen is even goed in het vinden, verwerken en gebruiken van informatie. Uiteraard weet iedereen wat hem dwarszit. Het is onvergeeflijk dom van politici daar niet aandachtig en gevolgrijk naar te luisteren. De bekwaamheid om te klagen is universeel, gelijk verdeeld. De bekwaamheid haalbare oplossingen voor te stellen is dat spijtig genoeg niet. Het probleem met populistische politici is niet dat ze inspelen op de problemen die de mensen ervaren - alle politici zouden dat moeten doen - het probleem is dat ze in de naam van het gezond verstand schabouwelijke onzin kwijlen.
Zij kunnen dat doen omdat de beleidspartijen zich onvoldoende tot de zorgen van de mensen hebben gericht, de gegrondheid van die zorgen niet zelden hebben ontkend, en nu, als die zorgen niet langer kunnen worden genegeerd, niet goed weten wat te doen. Waarover maken de populisten zich zo al allemaal zorgen? Groeiende normloosheid, verlies van samenhorigheid, van respect en solidariteit, verloedering van het milieu, de onbetrouwbaarheid van het eten, de enorme toename van het aantal regels en regeltjes, de groeiende internationale competitie, het risico op delokalisatie, de afbouw van de sociale zekerheid, het vooruitzicht meer en harder en langer te moeten werken voor minder, de problemen van diversiteit, de groeiende spanningen en conflicten tussen culturen en religies, het verworden tot vreemde in eigen land en buurt. Die zorgen hangen onderling heel sterk samen. Wie op een van die vlakken achteruitgang ziet, onderkent die doorgaans ook op de andere gebieden. Samen gaat het om een wijdverbreid en bijzonder pessimistisch achteruitgangsdenken. Wie zo denkt heeft heel veel kans populist te zijn. Het populisme is in feite de politieke uitdrukking van dat achteruitgangsdenken. Van al die problemen kreeg enkel het milieuprobleem voldoende politieke én technocratische aandacht. Zou het toeval zijn dat zich rond dat probleem geen populistische partij profileert, terwijl al de andere problemen centraal staan in het hedendaagse Europese populisme?
De elite heeft die andere problemen onvoldoende onderkend en erkend. Waarschijnlijk is het hedendaagse Europese populisme daarom overwegend reactionair en rechts: de hoop wordt gesteld op minder hufterigheid, op nationale grenzen en nationale soevereiniteit; de multiculturaliteit wordt beschouwd als volkomen mislukt, we moeten hard zijn nu, meedogenloos... Het gaat om problemen waarvoor de vertrouwde (rechtse en linkse) denkkaders niet meteen oplossingen aanreiken.
Politieke vernieuwing De tweede manier om populisme aan te pakken is daarom grondige politieke vernieuwing, niet in de spelregels van de democratie, maar in de visies, de aanpak, het beleid, de instellingen. Dat veronderstelt dat ideologische vooringenomenheid wordt geruild voor compromisloze waarneming en innoverend denken. Voor de gesignaleerde problemen moeten haalbare oplossingen worden voorgesteld. We zijn daar, vrees ik, lichtjaren van verwijderd. Beleidspartijen, maar ook intellectuelen en wetenschappers staan vandaag met de mond vol tanden. Ratingbureaus kelderen staten, staten liquideren die bureaus niet en reguleren evenmin de financiële markten. De nare gevolgen van al het onbekwame en onverantwoorde gedrag worden doodleuk naar de burgers doorgeschoven. Dat is de maat van onze onmacht. We falen politiek, maar bovenal intellectueel.
Voorlopig hebben we maar één (cynisch) verweer tegen het populisme: het Europese democratische deficit. Een politiek die inmiddels voor bij de zeventig procent van onze wet- en regelgeving zorgt, maar die vorm krijgt - far from the madding crowd - ver weg van de media en nog verder weg van de opvattingen van de "gewone mensen". We gaan een kleine revolutie tegemoet, een nieuw sociaal pact zowaar; we moeten bij de 22 miljard per jaar zien te besparen tegen 2015. Onze welvaartsstaat stond nooit voor een grotere uitdaging. Niet omdat we dat samen hebben beslist, niet omdat het past in ons maatschappijproject, maar omdat Europa het oplegt en de financiële markten het op hun beurt aan Europa opleggen.
Populisten weten dat Europa hun enige echte vijand is. Wat als zij, samen met de financiële markten, het nu kwetsbare Europese project kelderen? In de coulissen maken de charismatische leiders al hun opwachting. Ironisch. Als dam tegen erger rest ons een democratisch deficit, pijnlijke besparingen, hogere belastingen en jaren van lage groei. Een ander duidelijk en afdoend antwoord op het populisme hebben we voorlopig niet. Oh ja, toch wel... we kunnen verontwaardigd zijn.
-------------------
Diagonaal herlezen
Feitelijk had het veel korter gezegd kunnen worden : populisme is elke idee, zelfs zonder ook maar één daad daarbij, die niet in overeenstemming is met de socialistische heilsleer. Kortom : populisme is alles wat niet denkt zoals zij.
Dat is een. Ten tweede zou ik de Weledele Hooggeboren Heer Elcherdus even te willen nadenken over het begrip democratie, de volkswil, die niets anders is dan..wat het volk wil : het isme van de populos, het volksisme .
Maar dat zal wel te simpel zijn, denk ik .
Maar mijn beste man, waarom iets gemakkelijk maken, als het ook moeilijk kan?
Anders gezegd : als blijkt wat tussen het volk leeft, geen bevlieging is (zoals Spielberg een grandiose ontvangst bereiden), waarom moet de Leiding daar dan geen gehoor aan geven?
Slechts één voorbeeld : onder de mom van massa-immigratie sluipt in Europa een achterlijke woestijngodsdienstbinnen die onze beschaving dreigt honderden jaren terug te dringen. Zie o.a. hun Slachtfeest op 6 novemberwaar opnieuw, zoals ieder jaar, duizenden schapen onverdoofd de keel zullen worden overgesneden, meestal door onervaren slachters, die deze gebeurtenis als een feest beleven, om vooral niet te vergeten hoe bloed doen vloeien met eigen handen voldoet aan een primitieve begeerte, zelfs voor hun opgroeiende jeugd die voor het eerst zelf het mes mao hanteren, onder het goedkeurend oog van de (mannelijke) familie-leden
Vraag : stemt dit (invasie en achterlijke gebruiken) overeen met de volkswil, zoals deze tot uiting zou komen bij een referendum?
Dus waarde heer Elchardus : wat U verdedigt, is puur de macht van een dictatuur. De dictatuur van de nomenclatuur, de politieke kaste die van besturen bijna een familie-bedrijf heeft gemaakt, en vooral onder elkaar de postjes verdeelt. LEtat, cest Moi, ziet U .
U zou er goed aan doen, in Uw vrije tijd eens de bestuursvorm van onze Middeleeuwen Steden wat dieper na te gaan. Neem, om te beginnen, Firenze, en de Medici-familie, ook een elitair gezelschap, eens onder ogen. Verdiep er U eens in, hoe die aan de macht kwamen, en vooral : hoe ze ervan verdreven weden . Niet dat onze huidige maatschappij moet terugkeren naar de Middeleeuwen, maar we zouden er wel een en ander kunnen van opsteken .
De scheepslift van Srépy (Borinage), kostprijs 624 miljoen, Gebouwd tussen 1984 en 2002 met o.a. geld van Dexia, was bedoeld voor het vervoer van kolen en staal .dat er toen zelfs niet meer was.
Na te lezen op Wikipedia Leest als een roman!
Voornaamste doel heden : schoolreizen.
----------------
De begrotingstekorten liggen in Wallonië en Brussel
Dus moeten ze daar opgelost worden
Nieuwsbrief van het Aktiekomitee Vlaamse Sociale Zekerheid (AK-VSZ)- 29 oktober 2011
Waarom die domme uitdagingen?
-------------------
In Knack van 24 augustus 2011 zei Guy Vanhengel (open-VLD), minister van uit de hand lopende begrotingen, dat "Vlaanderen het dankzij de gunstige financieringswet vrij gemakkelijk heeft om een sluitende begroting voor te leggen". Zijn voorzitter, Alexander De Croo, zei n.a.v. het akkoord over de nieuwe financieringswet hetzelfde. Ofwel weten ze het niet, ofwel liegen ze. Volgens de oude financieringswet krijgt Vlaanderen slechts 58,7 % van de middelen; in de nieuwe financieringswet zal dit bij de start ook zo zijn (want niemand mag verarmen of verrijken) en in de eerste tien jaar zal er weinig veranderen. Daartegenover dragen de Vlamingen 63,5 % bij in de vorm van personenbelasting en BTW. In verstaanbare taal: de Vlamingen worden voor 1,6 miljard benadeeld. Met de nieuwe overdrachten in de vorm van dotaties wordt het nadeel nog 500 miljoen groter. Ook de rest van de transfers, 12 miljard, blijft bestaan.
De heer Vanhengel vertelde nog meer dwaasheden. Bijvoorbeeld: dat de federale overheid de belastingen drastisch zal moeten verhogen en in de zakken van de Vlamingen zitten omdat de Vlaamse regering het geld erdoor jaagt, zelfs een peuterpremie geeft en weigert overschotten opzij te zetten. Met de begrotingstekorten van het Brussels en het Waals Gewest had de heer Vanhengel geen probleem..
Niet de bijzaak
We laten ons niet verleiden tot een discussie over een paar honderd miljoen meer of minder op de Gewestelijke begrotingen. Alle gewestelijke begrotingen moeten tegen 2015 in evenwicht zijn. Punt.
Als de nieuwe financieringswet zoveel fiscale autonomie bevat en zo responsabiliserend werkt als de zelfgenoegzame onderhandelaars beweren, kan dat geen probleem zijn.
Wel de hoofdzaak
Het probleem ligt elders en is honderd keer groter.
De jaarlijkse transfer van 12 miljard naar Wallonië en Brussel betekent dat in deze Gewesten jaarlijks 12 miljard meer uitgegeven wordt dan wat de inwoners zelf aan belastingen en sociale bijdragen bijeenbrengen. Dat heet boven zijn stand leven. Zoals in Griekenland. De Franstaligen noemen dit hun recht. In Vlaanderen gebeurt het omgekeerde. Jaarlijks wordt 12 miljard weggegeven. De Franstaligen (en een valse meerderheid van Vlamingen) noemen dit een plicht.
Griekenland aan Samber & Maas
Men kan naar dezelfde feiten ook op een andere manier kijken. Namelijk door naar de primaire saldi en de daaruit volgende begrotingstekorten te kijken in de veronderstelling dat alle financiële stromen binnen ieder Gewest zouden blijven en er dus geen transfers zouden zijn. De Universiteit van Namen heeft dit gedaan voor de periode 2006-2010. Wij hebben het onderzoek gedaan voor de periode 1990-2010. (Zie onze Nieuwsbrief van 22 september: Finland aan de Noordzee - Griekenland aan Samber & Maas)
Sinds 1990 (maar eigenlijk al veel langer) heeft Wallonië altijd een negatief primair saldo gehad. Dit wil zeggen dat het totaal van de opbrengsten (alle belastingen en alle sociale bijdragen) nooit voldoende was om alle lopende uitgaven (infrastructuur, onderwijs, sociale uitkeringen, justitie, milieu, ouderenzorg, overheidsadministraties, enz. met uitzondering van de interestlasten) te betalen. Dus bleef er nooit één euro over om de interest op de overheidsschuld te betalen. Dus was er altijd een begrotingstekort dat steeds hoger opliep met de voortdurende stijging van de overheidsschuld als gevolg. Een gezin dat jaar na jaar een tekort heeft en bovendien de interesten op de bouwlening niet kan betalen gaat onvermijdelijk de dieperik in, met de gedwongen verkoop van het huis als gevolg. Griekse toestanden. In het Brussels Gewest was de toestand gelijkaardig maar minder erg. Sinds 1990 (maar eigenlijk al veel langer) heeft Vlaanderen altijd een positief primair saldo gehad. Gedurende meerdere jaren zelfs groter dan de totale interestlast op de Belgische overheidsschuld.
Het gevolg van dit alles is, dat indien in 1990 de Belgische overheidsschuld zou verdeeld geweest zijn over de drie gewesten, het Waals deel in de overheidsschuld in 2010 zou opgelopen zijn tot 480 miljard, het Brussels deel tot 55 miljard en dat Vlaanderen al lang schuldenvrij zou zijn en in 2010 zelfs over een tegoed zou beschikken van 194 miljard. Wallonië zou in 2012 een begrotingstekort hebben van 25 % van zijn bbp (Griekenland 10,5 %) en een schuldratio van 500 (Griekenland 143). 1/2/3
Verantwoordelijkheden op de juiste plaats
Met gescheiden beurzen zouden deze feiten zichtbaar zijn. Nog beter: ze zouden Wallonië, maar ook Brussel, al lang gedwongen hebben om de nodige saneringsmaatregelen te nemen. In het Belgisch huishouden waar alles in een grote pot gegoten wordt en iedereen er evenveel mag uitpikken, sommigen zelfs wat meer, worden de feiten verborgen achter de Belgische cijfers. Met als gevolg dat problemen die als Belgisch worden voorgesteld in feite reuzengrote Waalse en Brusselse problemen zijn.
"Het is geen overdrijving te stellen dat Wallonië vandaag (in 1991) financieel rechtgehouden wordt door de Vlaamse budgettaire inspanningen. - Vlaanderen heeft er te weinig belang bij om nog verder te saneren wanneer het gros van de lasten door haar zal moeten gedragen worden. Tegelijk komt deze situatie goed uit voor Wallonië, zodat van die regio ook weinig budgettaire inspanningen kunnen verwacht worden. - Een regionalisering van de overheidsschuld zou elke regio dus confronteren met de harde wet van de budgettaire verantwoordelijkheid. Dit zou de druk om te saneren opdrijven". (Prof. Paul De Grauwe in 1991 )
Van nu tot 2015 moet er voor 24 miljard gesaneerd worden. Aan de Vlamingen moet men geen inspanning vragen want zij hebben de problemen niet veroorzaakt. Men moet de problemen oplossen waar ze zich stellen. Als Wallonië en Brussel boven hun stand leven kunnen zij dat op drie manieren oplossen: minder uitgeven, meer belastingen, meer werken, of een combinatie hiervan naar hun eigen inzichten. Dit is de brute, eenzijdig financiële aanpak van Europa t.a.v. Griekenland.
Splitsing van de sociale zekerheid is een evenwichtige oplossing van de federale begrotingsproblemen.
Wij zijn voorstander van een aanpak die niet alleen rekening houdt met de plaats van de problemen maar ook met de oorzaken en die de mensen aanspreekt in hun verantwoordelijkheden.
Veruit de grootste oorzaak van de gestegen begrotingstekorten ligt in de stijging van de uitgaven in de sociale zekerheid. Dit is geen tijdelijk probleem. Met de vergrijzing die nu al goed voelbaar is, is dit een structureel probleem voor de komende vijftig jaar. Het probleem is ook verschillend in de drie Gewesten. In Brussel met een jongere bevolking is dit probleem het kleinst. In Vlaanderen is het probleem het grootst. De invloed van de vergrijzing is niet even groot voor alle takken van de sociale zekerheid. Ze is het grootst voor de geneeskundige verzorging en de pensioenen, het kleinst voor de kinderbijslagen. Het tewerkstellingsbeleid is samen met de werkloosheid de krachtigste hefboom om te zorgen voor een financieel draagvlak.
Splits de sociale zekerheid en confronteer de Gewesten en de Gemeenschappen met de uitgaven die ze doen en met de financiële middelen die ze hiervoor opbrengen. Geef ze dus ook de verantwoordelijkheid om te zorgen voor een budgettair evenwicht op de manier die ze zelf verkiezen. Dan zullen de mensen in Wallonië en indien nodig ook in Vlaanderen begrijpen dat er moet gesaneerd worden, hoeveel er moet gesaneerd worden en dat ze er zelf belang bij hebben. Laat ze dan volgens hun eigen politieke voorkeuren de gepaste middelen kiezen. Misschien minder uitgeven. Zeker meer werken. Hoewel, zo zeker is dit laatste niet. Als ze in Wallonië tevreden zijn met een lagere welvaart en een lager welzijnsniveau dan is dat een zeer eerbiedwaardige keuze. Bovendien is het voor hen de enige manier om er weer bovenop te geraken.
Op die manier wordt het grootste deel van het begrotingstekort bij het federaal niveau weggehaald. De sociale zekerheid is bovendien een persoonsgebonden materie bij uitstek. Leg ze bij de Gewesten en de Gemeenschappen, bij de mensen die belang hebben bij de oplossing. Deze structurele hervorming zal op sommige plaatsen veel meer pijn doen dan op andere. Dit is niet alleen logisch en redelijk. Het is ook de enige manier om een dynamiek op gang te brengen. Duizend keer beter dan alle prutsmaatregelen die krampachtig gericht zijn op het behoud van een onhoudbare toestand.
In ieder geval willen wij de sociale zekerheid in Vlaanderen niet laten afbouwen. Wij willen het geld waar de Vlamingen voor werken, besteden aan een Vlaamse Sociale Zekerheid. Opdat ze sociaal zou zijn in het belang van alle Vlamingen. (Niet opdat er een leeuwtje op de stempelkaart zou staan.)
Wat in Europa niet kan, kan in België nog minder
Europa kan niet blijven bestaan als de noorderlingen de putten in het zuiden moeten vullen. Voor België geldt hetzelfde met dit verschil dat de putten in verhouding nog veel groter zijn en de capaciteit van Vlaanderen om die putten te vullen in verhouding veel kleiner is.
Het duurt nu al veel te lang. Het is nu genoeg. Ze hebben ons een institutioneel akkoord in de maag gestampt. Daar zijn we al twee keer gepakt:
we krijgen minder dan we bijdragen
wat we krijgen bevat al besparingen t.o.v. de huidige federale uitgaven. (bijvoorbeeld: er zijn geen middelen voorzien voor de administratie- en betaalkosten voor de Kinderbijslagen; ook niet voor de bijdrage voor de pensioenen van de statutaire ambtenaren van Gewesten en Gemeenschappen)
Wij willen de belastingen en de sociale bijdragen die de Vlamingen betalen (dus inbegrepen de transfers van 12 miljard) vergelijken met onze uitgaven. Als er dan moet gesaneerd worden zullen we er hard voor pleiten. Niet eerder en niet voor een groter bedrag.
De Vlaamse onderhandelaars zullen niet meer wegkomen met hun zelfgenoegzame boodschappen. We zullen ze afrekenen op het geld dat ze uit de zakken van de Vlamingen kloppen.
(1) Voor wie deze cijfers als ongeloofwaardige Spielerei wil wegwuiven verwijzen we naar een studie van Prof. Paul De Grauwe die in 1991 een projectie heeft gemaakt van de schuldratio's per Gewest over de periode 1991 - 2000. Voor Wallonië kwam hij in het jaar 2000 op een schuldratio tussen 150 en 333 afhankelijk van de gebruikte hypothesen. "Wallonië zou bankroet zijn. Vlaanderen daarentegen zou op rozen zitten". (p 11) (Denkoefening over de regionalisering van de Belgische overheidsschuld / Leuvense economische standpunten / 1991/60 / november 1991.
(2) Dit betekent ook dat als de federale regering Dexia Bank België koopt voor 4 miljard en hiervoor een lening aangaat, de interesten hierop door de Vlamingen moeten betaald worden. Als deze bank ooit verkocht wordt, vermoedelijk met verlies, en de opbrengst gebruikt wordt om de lopende uitgaven te financieren, die opbrengst dan ten goede zal komen aan alle Belgen maar de Vlamingen wel verder de interesten op de lening zullen betalen. Dit betekent ook dat als de waarborg van 54 miljard op de Dexia-rommelbank aangesproken wordt, wat zeker is, de kosten uiteindelijk door de Vlamingen zullen betaald worden.
(3) Dit betekent ook dat Vlaanderen niet dezelfde kredietwaardigheid geniet als Duitsland en Nederland en dus ruim 2 % meer interest moet betalen op zijn leningen.
-------------------
Diagonaal herlezen
Herinnert U zich nog de woorden van Di Rupo : Wallo/brux mag in geen geval verarmen . Vandaag heeft hij ons, de Vlamingen, bijna gestrikt, maar is hij verder dan ooit van zijn Premierschap. Wat hij wel bereikt heeft, is 1 ½ jaar gewonnen tijd om de miljarden tegennatuurlijk d.i. berg op,te laten stromen Als hij nu nog een beetje tijd kan winnen om het NMBS station in Mons opgeleverd te krijgen, zal de Borinage hem eeuwig dankbaar zijn. Kan hoogstens nog een jaar duren. En dan zal Elio-Ville een treinstation bezitten die de wereld haar benijdt, maar zonder treinen, want die zullen daar niet meer rijden wegens treinkaartjes die het stroomverbruik niet eens dekken Als, ik herhaal ALS tegen dan de NMBS überhaupt nog bestaat
Kortom : Wallonië is rijk aan Grote Nutteloze Werken : ze staan allemaal op Wikipedia. Naast Strépy, de Scheepslift, is er Het Hellend Vlak van Ronqui!res, de Métro Léger de Scharrelroi, het sper-de-grand-luxe station aldaar, idem dito het station van Luik, de verkkerskonnoppunten aldaar, enz. Kortom : de vreemdeling die in Wallonië (en in Bruxelles) toevallig voorbij komt, moet denken dat hij/zij in een superrijke regio is terecht gekomen : de rijkdom groeit er zo aan de bomen!
Wie kan het ook schelen : om de Ster van het Witte Doek Speilberg te ontvangen, had Brussel een paar dagen geleden 400.000 Euro over. Dat werd betaald met een put in de kas, want de 461.000.000 per jaar die ze, dank zij Di Rupo, tegoed hebben van de Vlamingen, zijn nog niet binnen .Hoeveel dat is in oude Befkes, laat ik aan Uw verbeelding over
.
Mise en platop 30/10/2011 8:21:11
Gepeperd en gezouten, opgediend op 31/10/2011 11:10:38
Als de huidige formatiepoging al iets aangetoond heeft, dan wel dat formateur Elio di Rupo er een ietwat speciale leidersstijl op nahoudt. Hoewel hij geen deel uitmaakt van de regeringLeterme II, bestond er weinig twijfel over dat hij de man was die achter de schermen de touwtjes stevig in handen hield. Maar nu hij zelf de leiding moet nemen slaagt hij er niet in zijn reflexen als intrigant achter zich te laten.
Aan de vaststelling dat Elio di Rupo een komediant is, hoeven we niet veel woorden vuil te maken. Wie de persconferentie gezien heeft waar hij de ondertussen beruchte «Comment est-ce qu'il ose?» uitsprak over de notaDe Wever weet immers genoeg. In dat opzicht is Elio di Rupo niet meteen de meest geschikte man om alle clichés over Italianen of homo's als ijdeltuiten en drama queens naar de vuilnisbelt te verwijzen. Dat hij die gewoonte niet meteen van zich zou afwerpen werd niet verwacht, omdat deze trek te fundamenteel is voor Elio di Rupos persoonlijkheid. Uiteindelijk is dit ook niet van zo groot belang voor het komende regeerakkoord of het beleid van de toekomstige regeringDi Rupo I. Ik betwijfel echter wel of dit een stijl is die in Vlaanderen lang in goede aarde zal blijven vallen, als ze dat al ooit gedaan heeft. De dag dat de modale Vlaming er finaal zijn buik van vol krijgt zal Bart de Wever massaal kunnen oogsten.
Opmerkelijker is echter dat hij, nu hij formateur is, gebruik blijft maken van intriges allerhande om in de «Wetstraat 16» te raken. In de plaats daarvan zou hij immers ook kunnen kiezen voor de directe onderhandelingen, voorstellen doen en af en toe zijn wil proberen doordrukken om tot een resultaat te komen. De klacht die al lang meegaat is echter dat Elio di Rupo zich niet wil «smijten», waardoor de onderhandelingen tot in het oneindige blijven aanslepen. Veel tastbaar bewijs hebben we daar als kiezer natuurlijk niet voor, behalve dan dat deze formatie nu al een eeuwigheid duurt. Verder is er nog de manier waarop enkele sleutelmomenten voor deze onderhandelingen tot stand zijn gekomen.
Zo zijn er bijvoorbeeld de liberalen van Open Vld en MR. Eerst mochten ze er niet bij, om uiteindelijk toch te mogen deelnemen aan de gesprekken over de staatshervorming. Het was echter formateur Elio di Rupo niet die hen ten lange leste uitnodigde, maar wel N-VA-partijvoorzitter Bart de Wever. (Achteraf gezien bijzonder ironisch natuurlijk, want precies daardoor kon de N-VA uiteindelijk uit de onderhandelingen geloosd worden, en was het bovendien de Open Vld die als eerste de N-VA als een baksteen liet vallen.) Bovendien moest er eerst nog een rondje komedie met de koning opgevoerd worden vóór de liberalen ook echt mee aan de onderhandelingstafel mochten aanzitten. Officieel «onderging» Elio di Rupo die beslissing, en had hij hen eigenlijk liever niet aan tafel gezien.
Op een gelijkaardige manier verdween de N-VA van de onderhandelingstafel. Officieel had hij hen er liefst bij gehouden, maar wat kon hij eraan doen dat zij zijn uiterst evenwichtige en alleen maar te goeder trouw geschreven nota zomaar pardoes verwierpen? Het zal je als formateur inderdaad maar overkomen! Van een herkansing voor de N-VA kon echter geen sprake zijn daarvoor was de regeringsvorming natuurlijk te dringend.
Vervolgens was er dan de beruchte donderpreek van koning Albert II de Boze, waarin de vorst een regering hic et nunc eiste, om de volgende dag reeds de onderhandelaars tot maar liefst drie weken vakantie te verplichten. Opnieuw zat er de formateur niets anders op dan de beslissing van een ander te ondergaan, waarna hij gezwind zijn koffers pakte om in Italië weer een beetje bij te kunnen bruinen.
Ei zo na werd aan die drie weken vorstelijk verplichte vakantie nog een vierde week toegevoegd, omdat CD&V-voorzitter Wouter Beke zo dom was geweest een jaar eerder al zijn vakantie een beetje ongelukkig te plannen. Opnieuw een geval van overmacht voor de formateur, zo leek het, tot Wouter Beke de bal terugkaatste en liet weten dat hij dichtbij een TGV-station logeerde, en dus altijd beschikbaar was om snel over en weer te reizen naar Brussel voor een vergadering. Exit vierde week vakantie dus, en Elio di Rupo was bijna betrapt op een beslissing.
Volgend wapenfeit waar Elio di Rupo voor niets tussen zat: het vertrek van de groenen van de onderhandelingstafel eens het luik van de staatshervorming afgerond was. Opnieuw had de formateur zowel Groen! als Ecolo er liever wel bij gehad in de komende regering, maar Open Vld en in mindere mate ook CD&V hadden nu eenmaal een veto gesteld tegen Groen!, en Ecolo was niet bereid in een regering te stappen zonder hun fractiegenoten uit het Noorden.
Als we het dus allemaal moeten geloven zullen maar liefst drie van de negen partijen die in aanmerking kwamen om deel te nemen aan de volgende federale regering in de oppositie zitten (N-VA, Ecolo en Groen!). Twee anderen waren niet gewenst (MR en Open Vld), maar nemen nu toch deel aan de gesprekken, zij het met de nuance dat één van hen ondertussen met een afscheiding te maken kreeg (FDF). Slechts vier van de negen partijen waren echt gewenst (PS, CD&V, sp.a en cdH), en konden ook aan boord blijven. In aantal kamerleden uitgedrukt betekent dit dat 40 afwezige gewenste kamerleden uitgewisseld werden met 28 ongewenste aanwezigen, terwijl een kern van 65 gewenste aanwezigen behouden werd. Je vraagt je af waar die man feitelijk mee bezig is, want wie de optelsom maakt zal merken dat het aantal afwezigen en ongewensten groter is dan het aantal gewenste aanwezigen. En dat allemaal dus zogezegd buiten zijn wil om!
Een nieuw staaltje van hoe Elio di Rupo liefst elke verantwoordelijkheid van zich afschuift zonder echter de controle te willen verliezen, kregen we deze week te zien. Toen MR-voorzitter Charles Michel op de proppen kwam met zijn eis dat de gewesten en de gemeenschappen een grotere begrotingsinspanning moesten leveren, produceerde Elio di Rupo prompt twee sets met handpoppen. Het ene setje is beter bekend onder de naam Hoge Raad van Financiën (HRF), en werd eigenlijk gevraagd een nieuwe kopie van een rapport van enkele maanden geleden te maken. Zuiver tijdverdrijf dus, want Elio di Rupo had net zo goed aan Charles Michel kunnen zeggen dat hij gewoon vast zou houden aan het vorige rapport, tenzij Charles Michel goede redenen op tafel zou kunnen leggen om dat niet te doen.
Het tweede setje handpoppen van Elio di Rupo bestond uit het drietal gewestelijke minister-presidenten dat ons landje telt. Twee daarvan, met name de Brusselse minister-president Charles Picqué en zijn Waalse collega Rudy Demotte, zijn van PS-signatuur, en staan bovendien aan het hoofd van twee gewesten die eerder bekend staan om hun chronisch geldgebrek dan hun besparingsijver. De derde minister-president, Kris Peeters, zou wel een inspanning kunnen leveren, was het niet dat hij zich onsterfelijk belachelijk zou maken als hij op het eenvoudige signaal van Charles Michel de Vlaamse buiksriem nog eens zou aanhalen. Zoiets zou geheid voor gerommel binnen de Vlaamse regering zorgen, nog afgezien van het feit dat het ook in zijn voordeel is als de milde sinterklaaspolitiek van volgend jaar ongestoord door zal kunnen gaan zoals reeds jaren geleden gepland. Of toch als hij graag in 2014 herkozen zou willen raken.
Het liet zich dan ook raden dat tweemaal tot dezelfde conclusie werd gekomen: de federale overheid zal zelf de bijdrage moeten leveren die ze moet leveren. Dat stond natuurlijk al van in het begin vast, alleen werd er nog maar eens een week tijd verloren om die dringend noodzakelijke zegt men toch federale regering te vormen. Charles Michel kan men echter niet verwijten dat hij voor zijn partijbelangen opkwam, hoe doorzichtig het spelletje dat hij speelde ook was. Dit tijdverlies kan slechts op één iemands conto geschreven worden, en wel dat van Elio di Rupo. In plaats van een stukje dubbel poppenkast op te zetten, had hij Charles Michel onmiddellijk kunnen vertellen waar het op stond. Zich even profileren mag, maar men moet ernstig blijven. En als Charles Michel met dat antwoord geen vrede had kunnen nemen, had hij het bericht moeten krijgen dat hij zich altijd nog naar hartenlust mocht gaan profileren in de oppositie. Met de groenen op de reservebank is de MR nu ook weer niet zo onmisbaar.
Wat betekent dit voor de toekomst? Allereerst dat men zich bij de N-VA nog gelukkig zal mogen prijzen dat men ontsnapt is aan een deelname aan de komende regeringDi Rupo I. Het is best mogelijk dat Open Vld-voorzitter Alexander de Croo deze zomer de vruchten in de bomen zag hangen, maar ondertussen zal misschien toch al het besef gegroeid zijn dat die druiven toch maar zuur smaken. Ga het maar eens aan je achterban uitleggen dat er alweer geen ruimte was voor één van je partijstandpunten na een nieuw stukje theater van Elio di Rupo. De ene keer wordt er één of andere raad van experten opgevist om het liberaal varkentje te wassen, de andere keer een groepje politici van een ander bestuursniveau om zich met een kluitje in het riet te laten sturen. En als wat verteld wordt Elio di Rupo niet zint, zoals recent nog met de Europese aanbevelingen voor de sanering van de overheidsuitgaven, speelt hij gewoon Oost-Indisch doof of voert hij een nieuw nummertje drama op. Het zal dus al goed zijn als de Open Vld in 2014 de kiesdrempel nog haalt.
Ironisch is het trouwens dat Alexander de Croo de regeringLeterme II liet vallen omdat hij onvoldoende liberale accenten kon leggen. Uiteindelijk zal hij terecht komen in precies dezelfde regering, maar dan wel één aangevuld met de sp.a en aan het hoofd ervan een Waalse socialist. Van een centrum-rechts-linkse regering naar een centrum-links-rechtse regering dus. Het is nu al uitkijken naar welke «strategische» zet Alexander de Croo in 2012 zal doen. We wensen hem in ieder geval nu al veel plezier toe in de regering van komediant-intrigant Elio di Rupo. Of zoals ze in het Engels zeggen: May you live in interesting times
-------------------
Diagonaal herlezen
Neen, neen, duizendmaal neen! Dat zogezegd getreuzel van de Maestro is geen getreuzel : het is integendeel het bewijs dat de man de kampioen is van het geduld. De Siper Patienzia! Dat geheim werd veropenbaard door Onkelynx, die met de Meester alle geheimen deelt, uitgenomen, dat ziet U zo, zijn bedgeheimen.
Wie denkt dat hij uit is op tijdwinst, miskent dus de Meester ten gronde : hij fladdert licht als een vlinder boven de transen van de ene versterkte vesting naar de andere, galant als een Italiaans sterdanser, naar weer een andere vriend. Hij is een knuffelbeer, die niets liever wenst dan bij zijn gesprekspartners, als een kat (kater?) zich neer te vleien op hun canapé om koppekes te geven en zich te laten strelen.
De man bewijst dagelijks dat hij, clown zijnde, een waardige gesprekspartner is van koningen en prinsen. Met prinsessen trekt hij liever niet op : hij houdt zich liever ver van de leefwijze van die andere landgenoot van hem, ook Premier, die doorgaat als rokkenjager en uitsluitend daarop wordt afgerekend. De Meester jaagt geen rokken na : als Heer en Meester van de Schepping houdt hij zich als divertimento, uitsluitend bezig met zijns gelijken.
Dat hij daarbij enigszins lachwekkend overkomt? Dat is ingecalculeerd en maakt deel uit van zijn strategie. Dat is het 6deZintuig van elke Jeannette : zijn doel bereiken via het lichaam en de lichaamstaal. Wie daarvoor niet valt, is zeker geen dankbare gesprekspartner.
Mogen wij daaruit besluiten dat La Cour/Het Hof en de 6 onderhandelaars = 7, gelijk zijn aan de Zeven Dwergen, die dansend en zingend naar hun werk in het bos gaan, terwijl hun Sneeuwwitje-met-de-gitzwarte haren thuis de afwas staat te doen? Dan weten we allemaal hoe zon sprookjes aflopen : om het even hoe, maar lang duren is er niet bij ..
.
Mise en platop 30/10/2011 18:14:50
Gepeperd en gezouten, opgediend op 31/10/2011 10:47:31
Justitie-en veiligheidsbeleid: geen sprake van ommekeer
Straffeloosheid blijft de norm
-------------
Het veiligheids- en justitieakkoord van gisteren zal niet leiden tot een drastische ommekeer in het veiligheidsbeleid van het land. Wel worden inzake de organisatie van Justitie een aantal stappen in de goede richting gezet, maar ook hier gaat het vooral om opgewarmde kost.
Vooreerst dit: we betreuren ten zeerste dat Justitie nog steeds een federaal bastion blijft. Met het Strikakkoord van Di Rupo werd een kans gemist om Justitie toe te wijzen aan de deelstaten; de overgehevelde bevoegdheden zijn uiterst fragmentarisch en komen niet te tegemoet aan de diepgaande meningsverschillen inzake Justitie tussen Vlamingen en Franstaligen.
Over de noodzaak van de interne herstructurering van de rechtbanken met directie- en managementfuncties en van een grotere flexibiliteit en mobiliteit voor magistraten was iedereen het reeds lang eens. Daartegen heeft geen enkele partij de voorbije jaren nog bezwaren geuit. Men kan zich enkel afvragen waarom deze operatie nog steeds niet werd doorgevoerd. Wel zijn we verheugd met het principe dat de organisatie van de rechtbanken voortaan op provinciale leest zou gebeuren. Het Vlaams Belang was ter zake vragende partij en heeft zich in het verleden verzet tegen de dubbelzinnige plannen van de minister van Justitie die enerzijds 16 arrondissementen wou behouden en anderzijds een hergroepering van de arbeids- en handelsrechtbanken per hof van beroep voorzag. Vandaag wordt blijkbaar en zeer terecht gebroken met deze waanzinnig complexe oplossing en wordt een eenvoudig provinciaal model vooropgesteld. Alleen moeten we vaststellen dat dit provinciale model nagenoeg overal zal gelden, behalve in Vlaams-Brabant. Deze Vlaamse provincie wordt nog steeds niet voor vol aanzien. Blijkbaar moet Halle-Vilvoorde ook in de toekomst een aanhangsel van Brussel blijven. Voor het Vlaams Belang is deze discriminatie onaanvaardbaar. Ze verhindert dat Vlaanderen ooit zelfstandig zou worden op vlak van Justitie. Wij blijven dan ook eisen dat het gerechtelijk arrondissement BHV verticaal zou worden gesplitst. Wat de politie betreft, zijn wij niet gekant tegen de mogelijkheid om politiezones gemakkelijker te laten samensmelten. Wel hebben wij grote vragen bij de herberekening van de verloning van de politie. Een vereenvoudiging en een grotere transparantie zijn wenselijk, maar het kan niet zijn dat het beroep van politie-inspecteur minder aantrekkelijk zou worden gemaakt door een gemaskeerde loonsverlaging. Dit zou de ontmoediging en de demotivatie bij de politiemensen fel in de hand werken, wat de veiligheid in onze steden allerminst ten goede zou komen.
Straffeloosheid blijft duren
Het Vlaams Belang is niet gerust gesteld wat betreft de strafuitvoering. Een ruimere toepassing van het enkelbandarrest voor zogenaamde kortgestraften is haast letterlijk een pleister op een houten been. Dat zal de aantrekkelijkheid van ons land voor criminele gelukzoekers niet doen verminderen, wel integendeel. We kunnen enkel hopen dat deze maatregel in het buitenland zo weinig mogelijk ruchtbaarheid zal krijgen.
Het blijft hallucinant dat in dit land effectieve gevangenisstraffen tot drie jaar in de praktijk niet worden uitgezeten. Dit is de negatie van de rechtsstaat. Zulke absurde straffeloosheid bestaat nergens ter wereld. Het Vlaams Belang ziet ook geen heil in de vermindering van het aantal voorlopig gehechten via enkelbanddetentie. Vandaag reeds worden er veel te weinig criminelen in hechtenis gehouden omwille van de capaciteitsproblemen. Nog meer verdachten vervroegd op de samenleving loslaten, zou neerkomen op een regelrechte sabotage van het werk van politie, parketmagistraten en onderzoeksrechters. Het Vlaams Belang blijft er dan ook bij dat de celcapaciteit veel drastischer moet worden opgevoerd. Het huidige bouwprogramma is haast uitsluitend gericht op de versterking van het comfort van de gedetineerden en op vervanging van oude instellingen.
In Brussel, waar de nood aan extra capaciteit het hoogst is, zal het aantal cellen in de nieuwe gevangenis van Haren zelfs lager liggen dan de actuele capaciteit in Vorst en Sint-Gillis. Daarnaast stellen we vast dat er geen aanzet is tot de invoering van een daadwerkelijk jeugdsanctierecht, zodat de gemeenschappen gebonden blijven aan de volkomen achterhaalde jeugdbeschermingswet uit de flower-powerperiode. In alle ons omringende buurlanden kunnen aan jongeren celstraffen worden opgelegd. Borgerhoutse veelplegers kunnen op die manier langdurig uit de samenleving verwijderd worden. Bij ons zal dit, zelfs na het Strik-akkoord, onmogelijk blijven. Dat 14-jarigen een overlastboete kunnen krijgen, zal geen indruk maken, net zomin als deze boetes vandaag indruk maken op 16-jarigen. En ook aan het al te lakse vrijlatingsbeleid op basis van de wet-Lejeune komt vooralsnog geen einde: over de evidente noodzaak aan onsamendrukbare straffen werd immers geen overeenstemming bereikt. De dogmas van links, uiterst links en Onkelinx blijven nog steeds onaangetast.
Het Vlaams Belang is bijgevolg alles behalve onder de indruk van het nieuwe veiligheids- en justitie-akkoord en blijft van oordeel dat een echte modernisering van Justitie binnen een Belgisch kader onmogelijk is.
Bart Laeremans Senator
0476 46 98 85
Gerolf Annemans
Fractievoorzitter Kamer
-------------------
Diagonaal herlezen
De dogmas van links, uiterst links en Onkelinx blijven nog steeds onaangetast. Dat zal zo blijven zolang de PS de zaken domineert. Dat doen ze waarschijnlijk ten gerieve van hun achterban. Al zou het ook kunnen, dat ze, hun eigen reputatie indachtig zijnde, terzake een beetje vooruitziend zijn tegen de dag dat zij ontmaskerd worden.
Wallonia teert op de PS en de PS teert op de onderlaag van de bevolking, met hoog daarboven de nomenclatura der kaviaar-socialisten. De gewone Waalse mens, die daartussen geprangd zit, zou zelfs, moest dat mogelijk zijn, stemmen voor de NV-A, zoals het blijkt Zo ver is gekomen, dat zelfs het Vlaams Belang daar stemmen zou halen
De kruik gaat zo lang te water, tot ze breekt .De Franscouillonse oop is gevestigd, om met een ferme bruidschat aan te sluiten bij Frankrijk. Dat land is wel overwegend socialistisch met rechtse trekjes, maar het valt nog wel te bezien als men daar zo happig is om nog eens 4 à 4 miljoen nietsnutten erbij te nemen .Brussel inpalmen kan misschien een belangrijk argument zijn, maar in Parijs weten ze wel dat zoiets niet zonder slag of stoot zou kunnen. Alhoewel, nu Leterminator Parijs als standplaats heeft
Dat BNP Parisbas zijn rekencentrum in Bastogne zou vestigen, is anderzijds een veeg teken aan de wand : wordt Wallonia deel uitmakend van Frankrijk, misschien reeds beschouwd als vaststaand feit in bankmiddens? Met de Tjeven in de onmiddellijke nabijheid van Fortis, enz, zullen de Vlamingen moeten oppassen om niet verkocht te worden waar ze bijstaan .
tSCHELDT! Voor wie nog niet overtuigd was van de kwaliteit van het tweede beste Antwerps satirisch tijdschrift : ziehier, al is het zondag namiddag, een overtuigend bewijs
Om de dreiging van een STRIK-REGERING te helpen afwenden, moeten wij, Vlamingen, zoveel mogelijk de openbare opinie mobiliseren. Het filmpje, want daarover gaat het, kan gewoon via E-mail doorgestuurd worden naar vrienden en bekenden. Wil wel iedere keer verwijzen naar t SCHELDT, waarvan U de gegevens gemakkelijk terugvindt op het Internet .
-------------------
Diagonaal herlezen
Ik vraag mij alleen af, waarom het zo lang heeft geduurd, voor men deze dreigende decadentie aan het hoofd van ook het Vlaamse land, heeft aangeklaagd. Dat de man zo is, is zijn probleem (of misschien wel niet), maar de overgrote meerderheid der Vlamingen is anders. Dat hij socialist is, en Waal, mag volstaan!
Deze keer zwijgen de Muzelmannen, die anders de hele wereld op de kop zetten als hun geloof in het vizier komt .. Verhopen ze misschien nadien daarvoor beloond te worden met subsidies en inschikkelijkheid? Of wachten ze gewoon een goeie gelegenheid af om uit te voeren wat hun geloof hen voorschrijft : met het hoofd voor van het hoogste gebouw naar beneden zwieren .
Voor ons hoeft dat niet, als wij de man op een of andere manier maar onsterfelijk belachelijk kunnen maken .
.
Mise en platop 30/10/2011 15:46:30
Gepeperd en gezouten, opgediend om 30/10/2011 15:46:43
Een flinke Duitse Herder zetten met bijt-instructies
-----------------
In België regeert de nomenklatoera
By Ph. Van den Abeele
De belastingsbetaler draait op voor wanbeheer bij Dexia, bij Arco en de Gemeentelijke Holding (GH), terwijl de bestuurders vrolijk vrijuit gaan, nadat ze zichzelf onbekwaam en/of onbevoegd hebben verklaard om een bank te leiden. Jos Leys (UGent): "Het is corrupt om zitpenningen te aanvaarden voor een taak die men niet kan uitvoeren omdat men zich incompetent weet." En nu blokkeert de meerderheid de vraag naar een parlementaire onderzoekscommissie over Dexia. Alle meerderheidsfracties hebben bevriende politici in de raad van bestuur van Dexia, Arco en de GH zitten. De nomenklatoera zal collega's van hun kaste niet bloot stellen aan kritiek. Contrast: in IJsland wordt de man die eerste minister was tijdens de bankencrisis nu strafrechtelijk vervolgd en voor de rechtbankgedaagd. Hij was op de hoogte en heeft niet ingegrepen, luidt de aanklacht.
Elke dag komen er meer onthullingen over wanbeheer bij Dexia, Arco en de Gemeentelijke Holding. Enkele kritische stemmen hierover:
Ivan Van de Cloot, hoofdeconoom van het Itinera Institute (De Morgen, 11 okt '11, titel: 'Dexiacommissie is onvermijdelijk'): 'In de raad van bestuur van Dexia Bank zaten evenwel grote referentieaandeelhouders zoals Arco en de Gemeentelijke Holding. Zij proberen nu de regels van het spel aan te passen om als aandeelhouder opnieuw vruchten te kunnen plukken van een doorstart terwijl de belastingbetaler wel het puin moet ruimen. In elk geval is het zo dat hun bestuurders het verschil niet gemaakt hebben. Een oud-directielid heeft deze week publiekelijk berouw getoond omdat hij de uitbouw van de bank tot een hefboomfonds (volgens de woorden van CEO Mariani) had laten passeren. Dergelijk berouw hebben we nog niet gehoord bij de mensen van Arco, noch bij de bestuurders van de Gemeentelijke Holding. En dat laatste is wel heel wrang omdat die bevolkt wordt door burgemeesters van steden en gemeenten als Charleroi, Antwerpen, Genk, Waterloo enzovoort. Als zij vandaag stellen dat zij niet de expertise hadden om te weten dat de bank zich op glad ijs begaf, dan is de vraag uiteraard wat ze dan zaten te doen in de raad van bestuur..... Gezien de fundamentele inzet en de plicht van ons allen om te vermijden dat we in de toekomst nogmaals een herhaling van dit schouwspel krijgen, kunnen we niet anders dan het parlement zijn werk te laten doen om een nieuwe relatie tussen politiek en bankwezen te ontwikkelen, in volle transparantie.... Daarnaast is het uiteraard essentieel dat we tot een nieuw debat komen omtrent financiële hervormingen zoals in landen zoals Zwitserland en Groot-Brittannië, waar men tot het inzicht is gekomen dat de banksector zelf moet kunnen instaan voor de gevolgen van haar risicogedrag in plaats van dit keer op keer te moeten afwentelen op de belastingbetaler. Als dat in die landen, waar de banklobby veel omvangrijker is dan in eigen land, kan dan zie ik niet in waarom we daar in ons land niet in zouden slagen.'
Jos Leys, specialist bedrijfsethiek en onderzoeker aan het Center for Ethics & Value Inquiry (CEVI) van de UGent (De Morgen, 21 okt '11, titel: 'Dexia, spektakel van goklust en corruptie'): 'De bestuurlijke fouten zijn dermate evident dat er geen ontkennen aan is. De reden ervan is gelegen in de onbekwaamheid, ongeïnteresseerdheid en mogelijk ook kwade trouw van de betrokken bankofficieren. Die blijkt nu van hoog tot laag. Er is de potsierlijke onbekwaamheid en cynische goklust aan de top en zowel Arco als de Gemeentelijke Holding bleken gretige schrijvers van puts, en wel op een aandeel van wat zelf een hedgefund was, Dexia. Er is brede medeplichtigheid aan de transfer van Vlaams spaargeld naar Franse casino's en zwarte gaten.... De onbekwaamheid van de bestuurslagen en functionarissen in de Arco-Dexiaconstructie laat zich makkelijk tonen. Met kwade trouw is dat moeilijker. Maar een redelijk mens kan niet anders dan tot kwade trouw besluiten wanneer hij demissionaire bestuurders hoort verklaren dat het al een puinhoop was toen ze arriveerden en dat er met alle wil van de wereld niets meer aan te verhelpen viel. Dat is manifest in tegenspraak met hun beweringen, kort geleden, dat er helemaal niets aan de hand is en dat zij, omdat ze het zo goed doen en zoveel waarde toevoegen, recht hebben op een bovenmenselijke bonus. Wel, dat is kwade trouw. Ook is het contradictoir om zich nu onbekwaam te verklaren en eerder zitpenningen te hebben ontvangen. Want het is corrupt om een loon te aanvaarden voor een taak die men niet kan uitvoeren omdat men zich incompetent weet. De bestuurders hebben dus heel wat om rekenschap over af te leggen en de verwijten waartegen ze zich moeten verdedigen, klinken niet licht. Ze hebben recht op serene en eerlijke rechtsgang.'
Mark Grammens (Journaal, 20 okt '11 'De ondergang van Dexia): 'Het zou aanbeveling verdienen als daar onderzoek naar werd gedaan. De banken hebben onverantwoorde risico's genomen, risico's "die geen zinnig mens ooit zou hebben genomen," en deze "risico's van de hebzucht hebben zeer zware gevolgen voor het hele land" (Luc van der Kelen, in Het Laatste Nieuws, 10.10.11). "Het is niet normaal dat wij de zwakste financiële instellingen van heel Europa herbergen" (Bart Sturtewagen, in De Standaard, 5.10.11). Het publiek heeft recht om te weten hoe dat komt. Wie heeft het cataclysme bij Dexia veroorzaakt? De bestuurders "hadden het verschil kunnen maken, maar dat hebben ze niet gedaan" (Van de Cloot, in Het Laatste Nieuws, 11.10.11). Waren ze niet ongeveer allemaal politiek benoemd? En is dat wel een waarborg voor bekwaamheid? Sommigen komen er, naar het schijnt, privé voor uit dat zij niet de expertise hadden om te weten wat er gebeurde, en Dehaene is zichtbaar gegeneerd voor de wijze waarop hij het voorzitterschap van Dexia heeft uige-oefend. Maar betekent dit dan niet dat hoogdringend de politiek en het financieel beheer van banken uit elkaar moet worden gehaald? Nu Dexia genationaliseerd wordt en we een PS-regering krijgen (aldus Van Besien, van Groen, in De Morgen, 15.10.11), dreigt het alleen nog allemaal erger te worden. Nu zal op elk niveau bij Dexia de partijkaart tot referentie dienen, niet de bekwaamheid. In IJsland is de man die eerste minister was toen daar met geld gespeeld werd en ten gevolge daarvan de welvaart van allen in het gedrang kwam, Geir Haarde, voor de rechtbank gedaagd. Hij was op de hoogte en heeft niet ingegrepen, luidt de aanklacht. Daarvoor wordt hij thans strafrechtelijk vervolgd.'
België, het land bestuurd door een nomenklatoera
De federale oppositiepartijen Vlaams Belang, N-VA, Groen!, Ecolo en FDF pleitten in de plenaire zitting van de Kamer donderdag, 20 oktober '11, voor een onderzoekscommissie die het Dexiadrama onder de loep moet nemen. Vlaams Belang en FDF dienden al een wetsvoorstel terzake in, de groenen zouden dat volgende week doen. De meerderheidspartijen hebben de vraag van Vlaams Belang en FDF verworpen om zich hoogdringend te buigen over hun wetsvoorstel. De Morgen laat de PS-fractieleider Thierry Giet aan het woord, die opwierp op dat de commissie Financiën al hoorzittingen organiseert over Dexia en volgende woensdag de NBB en FSMA aan de beurt komen. "Laten we eerst hierop wachten vooraleer eventueel te beslissen om verder te gaan. We zullen volgende week de situatie evalueren", verklaarde de socialist. De Standaard legt veel explicieter de schuld voor de afwijzing in de schoenen van de PS. Inleiding van het artikel hierover (DS 21.10.11): 'De PS van Elio Di Rupo blokkeert de vraag naar een parlementaire onderzoekscommissie over de dure splitsing van Dexia.' Verder in het artikel: 'Vooral de PS is een hevige tegenstander van een parlementaire onderzoekscommissie. 'Een onderzoekscommissie heeft geen zin', zegt kamerlid Yvan Mayeur. 'We kunnen noch Pierre Mariani (huidig ceo van Dexia) noch de Franse toezichthouder opvorderen. Toch twee belangrijke stemmen. Wat gaat er bijgevolg gebeuren? De commissie zal haar pijlen richten op onze politici, onze leden in de raad van bestuur, en onze administratie. Daar doen we niet aan mee.' Eenzelfde redenering bij de andere regeringspartijen. Elke meerderheidsfractie heeft dan ook bevriende politici in de raad van bestuur van Dexia zitten, of heeft collega's die actief zijn in andere afdelingen van de grootbank.' (DS 21.10.11)
We worden dus bestuurd door een graaibende die overal extra vergoedingen bij elkaar sprokkelt in (semi)overheidsbedrijven als Eandis, Belgacom, De Post, NMBS, Dexia, Gemeentelijke Holding, om maar enkele van de velen te noemen, maar als ze verantwoordelijkheid zouden moeten opnemen voor hun beslissingen niet thuis geven. "Hoe komt het dat wij ons geld, of als aandelenkapitaal, of als spaargeld, of als belastinggeld, hebben toevertrouwd aan een zootje ongeregeld dat een casino runt en zijn klanten beliegt? Onze onverschilligheid is de oorzaak," schrijft Jos Leys (zie hoger). Daar ben ik het niet mee eens, ik ben niet onverschillig maar zeer boos op deze nomenklatoera. Alleen ben ik machteloos om in hun plaats als een goed huisvader over onze belastingen te waken. Bij deze protesteer ik niettemin hevig tegen hun onverantwoord gedrag dat ons allemaal wel eens heel zuur zou kunnen opbreken.
(Nomenklatoera[1] volgens Wikipedia: De nomenklatoera vormde een kleine politieke en bestuurlijke elite, die de bevolking van de Sovjet-Unie en andere Oostblok-landen met strakke hand regeerde en middels de door hun leden ingenomen sleutelposities ook vrijwel alle belangrijke domeinen van het openbare leven in die landen wist te beheersen: overheid, industrie, landbouw, onderwijs, etc. )
Ik zal maar alvast beginnen met excuses, zeker? Mijn titel is zwaar oneerlijk, en was dus beter geweest : De helft van de politici zijn geen dieven .
Maar verder heb ik aan het artikel van Ph. Van den Abele niets toe te voegen. Als het maar voldoende doordringt bij wie het schoentje past, dat er een Ijslands precedent is inzake strafrechterlijke vervolging .Het zou trouwens nog maar normaal zijn, dat banken, zoals bepleit in Engeland en Zwitserland, zelf instaan voor hun risico-gedrag.
Tiens: wie is verantwoordelijk dat ze dat niet zijn? Welke partij leverde de laatste 60 jaar de Eerst Minister (buiten het accident Verhofstadt) en wie had, naast de Parti Scandale, het meest macht en invloed in dit land? Wie was de grote vriend des Konings? Meer dan die partij finaal afstraffen in het stemhokje zit er wel niet in. Maar het zou alvast een goed begin zijn .Denkend aan ARCO (Tjeefbank) en ETHUAS (het vroegere OMOB (PS/SP) : de gedupeerde spaarders zullen hen, de bestuurders met potsierlijke onbekwaamheidwaarschijnlijk zeer dankbaar zijn
Het cataclysme bij Dexia waarvan Marc Grammens spreekt, moet toch elke CVP-aanbidder de ogen openen? Het woordgebruik alleen al .
Besluit :
We worden dus bestuurd door een graai-bende die overal extra vergoedingen bij elkaar sprokkelt in (semi)overheidsbedrijven als Eandis, Belgacom, De Post, NMBS, Dexia, Gemeentelijke Holding, om maar enkele van de velen te noemen, maar als ze verantwoordelijkheid zouden moeten opnemen voor hun beslissingen niet thuis geven.
Voilà : nu hopen dat in oktober 2012 in zoveel mogelijk steden en gemeenten hun Tjeven-clan zal afkalven. Als de CVP (CD&V) onder de 10% zakt (onder de 15% zou ook mooi zijn), dan is de PS haar macht over Vlaanderen kwijt. Dat is allemaal nog wel ver weg in de toekomst, maar als die onderzoekscommissie er komt of niet komt : wat JM DD deed, verdient navolging : niet wachten tot er vanzelf iets gebeurt, maar in eigen naam de strijd aanbinden.
.
Mise en platop 29/10/2011 12:24:13
Gepeperd en gezouten, opgediend op 30/10/2011 13:53:54
Terwijl Italië steeds verder in de economische crisis verzinkt, raakte bekend dat Silvio Berlusconi miljoenen euro's rondstrooide. Bijna drie miljoen euro gaf de premier aan een hele reeks modellen, actrices en televisiepresentatrices. Daarbovenop deelde hij voor 337.000 euro aan juwelen uit.
Uit de bankdocumenten die zijn vrijgegeven, blijkt dat Berlusconi tussen januari 2007 en juni 2008 maar liefst 17 miljoen euro uitbetaalde aan vrienden en zakelijke contacten. Van dat bedrag kwam 2,7 miljoen euro terecht bij zijn mooie vriendinnen. Onder hen Rasa Kulyte, voormalig Miss Litouwen, Isabella Orsini, een Italiaanse actrice die getrouwd is met de Belgische prins Edouard de Ligne, en Virginia Sanjust, een voormalige televisiepresentatrice.
Het nieuws raakte bekend de dag nadat Berlusconi in Brussel een hervormingsplan voorstelde dat de gewone Italianen hard zal raken. De plannen maken het gemakkelijker om werknemers te ontslaan, en de pensioenleeftijd wordt opgetrokken van 65 tot 67.
-------------------
Diagonaal herlezen
Ach die toch o zo objectieve pers in de Belziek : als Berlusconi zoveel centjes uitgeeft aan de vrouwtjes, is dit in onze ogen inderdaad zeer decadent : maar waarom verzwijgt men dat het vooral zijn eigen privé centjes waren? De man heeft niet, zoal de (meestal) Rode Belse politici, daarvoor belastingsgeld of, zoals in Hasselt, misdaadgeld nodig!
Vooral de omschrijving uit vrij gegeven documenten blijkt is een zinsnede die verraadt van waar de wind komt : zekerlijk niet van mensen die van zijn vrijgevigheid geprofiteerd hebben! Meteen weten we hoe zwaar we die onthullingen , die van Lynx komen, moeten nemen.
De hoernalist die durft schrijven over de feestjes die in Brussel of in Strassburg gehouden worden, moet waarschijnlijk nog geboren worden. Die zou zich, in voorkomend geval, best een soort Watergate-inbraak opleggen, bijvoorbeeld bij de duurste escort bureaus, waarbij vanzelfsprekend voordien enig undercover-werk aangewezen zou zijn .Dat dààr betaald wordt met privé-geld mag betwijfeld worden!
Om te besluiten : best dat waarschijnlijk niet één Italiaan die dwaasheden kan lezen. Anders ontstond waarschijnlijk een beweging om heel die Schandaand winkel ter plaatse te komen opstoken. Want, zoals mijn titel het reeds deed vermoeden : met dergelijke prietpraat beledigt men niet alleen de Cavaliere zelf en zijn volgelingen, maar meteen ook elke Italiaan, t zij dat die nu in de wieg of in het graf ligt!
Kortom : bij De Schandaard zijn het echte kloefkappers, als ze nu nog altijd niet weten, dat voor de doorsnee Italiaan, M/V, succes bij de vrouwtjes gelijk staat met eeuwige roem. Naast de Paus van Rome, de Formula Uina (autorennen), hun calcio (voetbal) staat het beledigen van Amor/Venus in alle mogelijke vormen en maten, gelijk aan heiligschennis., die vroeger alleen met bloed kon uitgewist worden.
Dat men zich op voorhand tegen dergelijke laffe onderduimse aanvallen heeft willen wapen, ligt besloten in de naam zelf van hun bloedeigen Godin van de Liefde die ze niet VENUS noemen, maar VENERE .. Zo weet U meteen waar vandaan het begrip Venerische Ziekte komt. Dat zal alle anderstalige niet-Italianen leren geen of te weinig respect op te brengen voor de Liefde ..
Pssst
Dat van Italië, de zachte onderbuik van Europa, heb ik gehaald uit de Mémoires van Sir Winston Churchill. Dat was de omschrijving waarmee hij Eisenhower overtuigde om eerst op Siciliëe (5de Leger) en daarna in Anzio (8ste Leger) in te zetten om Hitlers Festung Europa aan te vallen. Dat was het zo beroemde Eerst Front, waar later in Normandië het nog bekender Tweede Front zou losbarsten.
.
Mise en platop 29/10/2011 9:05:27
Gepeperd en gezouten, opgediend op 30/10/2011 11:52:36
We schreven hier op deze blog dat we onlangs nog maar eens in Assisi waren : zonder al die hopen bedevaarders en/of toeristen want het hoogseizoen voorbij, is het weer een doodgewoon Italiaans stadje, lijk er zovele zijn in Umbrië, een gewest dat nog poëtischer en romantischer is dan het veel bezongen Toscana. Umbrië is, gezien van boven op de berg Subasio tegen wiens flank het kleine stadje Assisi ligt aangevleid, één grote wijngaard met velden als wiegende zeeën vol rijpe druiventrossen.
Hier wordt de grootste heiden in de kortste keren zo zacht als boter!
Om kort te zijn, Sint Fransciscus is al vele eeuwen voltooid verleden tijd, maar de geest van armoede is ondertussen al even lang overdekt met Roomse praal en pracht. Alleen in de St Chiara-kerk, een beetje achterop aan de overkant van het stadje, is die beter bewaard en door de eenvoud is Sinte Clara bijna tastbeer aanwezig als 800 jaar geleden. Een beetje als De Wenende Vrouwen aan de voet van de gekruisigde Christus.
Toen al hingen de aanplakborden (graffiti komt er niet voor) vol met affiches over dat Pausbezoek van 27 oktober. Assisi zou weer eens vol lopen!
Nu vonden wij daarover op vrijdag 28/10 een eerste verslag in De Morgen, en een tweede in De Schandaard, die ik geef voor wat ze waard zijn. Niet veel dus. Het eerste legt (wat had U gedacht!) de klemtoon op een détail als modeverschijnsel : excuses voor wat eeuwen geleden gebeurd is maakt de Paus een beetje ridicuul voor de gewone alledaagse mens, en en passant wordt nog eens zijdelings aan de Inquisitie herinnerd ). Het tweede artikel, toch ietwat objectiever, wordt U geserveerd omdat het op een onderkoelde manier de klemtoon vergeet te leggen op de moorden in Egypte op de Koptische Christenen : de Islam-vertegenwoordiger is gestoord op Ratzinger omdat die daarvoor niet staat te applaudisseren
Wat al die andere godsdiensten, inclusief de gilde der ongelovigen, daarbij zijn komen doen, tenzij zorgen voor de show, wet ik ook niet.
-------------------
Paus Benedictus XVI heeft op een bijeenkomst met ongeveer 300 geestelijke leiders in het Italiaanse Assisi toegegeven dat het christendom geweld heeft gebruikt in zijn lange historie.
"Nooit meer geweld. Nooit meer oorlog. Nooit meer terrorisme. In de naam van God, moge elke religie op aarde rechtvaardigheid, vrede, vergeving, leven en liefde brengen", zei de 84-jarige paus, die eraan toevoegde dat er bij het geweld duidelijk sprake was van misbruik van het christelijke geloof en dat het tegenstrijdig was met "het ware karakter" ervan.
De geestelijke leiders zijn in Assisi, thuisstad van de heilige Franciscus, bijeen gekomen om te herdenken dat het 25 jaar geleden is dat de vorige paus Johannes Paulus II voor het eerst sprak met aanhangers van andere geloven. Aanwezig waren leiders van islam, jodendom, hindoeïsme, boeddhisme, taoïsme, confucianisme, sikhisme, jainisme, zoroastrianisme en baha'i.
Een van de belangrijkste islamitische leiders was echter niet aanwezig. De imam van de soennitische universiteit al-Azhar in Caïro verbrak begin dit jaar de banden met het Vaticaan, nadat de paus kritiek had geuit op de positie van christenen in het Midden-Oosten.
Waar het vorige overleg 25 jaar geleden werd afgesloten met een gezamenlijk gebed, gebeurde dat deze keer niet. De huidige paus is conservatiever dan zijn voorganger wat betreft de katholieke relaties met andere religies. Zijn kritiek is dat een gezamenlijk gebed suggereert dat alle religies min of meer gelijk zouden zijn. (sps)
------------------
De Wereldgebedsdag voor de vrede in Assisi is geëindigd met een gemeenschappelijke oproep voor gerechtigheid en vrede. In hun slotverklaring verwerpen de leiders van de belangrijkste wereldgodsdiensten religieus fanatisme en elke vorm van terreur en geweld.
"Vrijheid en vrede zijn slechts mogelijk dankzij wederzijds vertrouwen", zo meldt Kerknet.
Driehonderd leiders van verschillende godsdiensten en levensbeschouwingen, onder wie voor het eerst ook niet-gelovigen, en meer dan tweeduizend gasten namen aan deze interreligieuze ontmoeting deel.
Van de belangrijke religieuze leiders ontbraken slechts de dalai lama, de Russisch-orthodoxe patriarch Kyrill en de sjeik van de Al-Azharmoskee in Caïro Ahmed Al-Tayeb.
In de slotverklaring onderstreepten de religieuze leiders het belang van de gedeelde 'gulden regel'. Die luidt: 'Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet'. De religieuze leiders veroordeelden het misbruik van godsdienst ter rechtvaardiging van terreur en geweld en beloofden zich onvermoeibaar te blijven inzetten voor de vrede. Zij spraken ook hun steun uit voor al wie strijdt tegen egoïsme en misbruik, haat en geweld. Wereldleiders werden opgeroepen zich in te spannen voor een wereld van vrede en solidariteit, zowel in eigen land als internationaal.
Paus Benedictus XVI zei in zijn slotwoord dat dit evenement duidelijk maakt dat de spirituele dimensie de sleutel tot vrede is. "Dankzij deze unieke bedevaart konden wij deelnemen aan deze broederlijke dialoog, konden wij onze vriendschap verdiepen en waren wij één in stilte en gebed. Laten wij verenigd blijven in de dialoog, de dagelijkse vredesopbouw en onze toewijding aan een betere wereld
-------------------
Diagonaal herlezen
Natuurlijk zijn zon bijeenkomsten niet helemaal onnuttig, al had ik liever gezien dat Mohbama, Erdogan, Poetin, Koning Feisal van Saoud Arabia, Hamas e.a. daar ook bij waren geweest. Zelfs Kolonel Crembo en Dweil Van Rampaaai hadden niet misstaan.
Of het veel zal helpen om de Godsdienst van de Wrede tot betere gevoelens te brengen? Het antwoord op die vraag zullen we pas binnen een dikke 500 jaar weten. Maar nu al kunnen we zeggen : zoiets zal pas kunnen, als de Koran ondertussen dezelfde weg zou zijn opgegaan als Mein Kamf. We weten ondertussen dat binnenkort de auteursrechten hierop vervallen, zodat, zonder specifieke wet terzake, er weldra wereldwijd wel de nodige herdrukken zullen verschijnen. De Koran heeft dus nog een hele weg af te leggen : eerst verboden worden, om later als curiosum terugin de belangstelling te komen .. Misschien dat de zaken in een stroomversnelling komen, als eenmaal de pettrol-voorraden uitgeput zijn, en de Arabieren zoals voorheen, alleen nog hun zandbak hebben om te gelde te maken .
In onze eigenste omgeving is sedert onze kinderjaren zoveel verloren gegaan,dat bijna niemand zich nog herinnert dat die twee vastenperioden die de Pastoors ons oplegden, goed waren voor de gezondheid. De wereldvreemde Ramadam was nodig om daarover te mogen berichten. Dat Vrijdag=visdag goed was voor onze cholesterol. Dat zondag = Dag des Heren goed was voor de harmonie in de gezinnen en in de samenleving. Dat er Geboden en Verboden waren, buiten Wetten en tradities Dat de sociale controle in die zin, veel misdrijven hielp voorkomen. Allemaal vergeten, en er zijn bijna geen Pastoors meer om ons daaraan te herinneren. Neen : nu hebben we voor al die dingen NGOs, burger-initiatieven e leken-helpers : evenvele zinnen als er hoofden zijn, die tetteren dat het verboden is te verbieden .
Wie herinnert zich nog wat dat was : een wraakroepende zonde?
Het was, als mijn herinnering me niet bedriegt, een vergrijp waarvoor er geen menselijke vergiffenis, noog gerechterlijk, noch moreel, mogelijk was. Alleen God kon dat eventueel, maar dan wel in een later leven. In een leven na de dood. Ik heb het opgezocht op Wikipedia, en inderdaad, ergens ver-weg waren dat begrip nog te localiseren. Nog altijd onder dezelfde afschrikwekkende benaming van Wraakroepende Zonde.
Hier gaat het : dat zijn zonden die volgens de Heilige Schrift om de wraak van God roepen, te weten: doodslag, tegennatuurlijke onkuisheid, verdrukking van de armen het onthouden van rechtvaardig loon.
Het zou mij een grote troost zijn, moesten deze vier zaken terug boven gespit geraken, want als iemand zoekt naar de fundamenten van een samenleving : wel : maak van die vier korte maar keiharde omschrijvingen het eerste artikel in om het even welke grondwet
Mij is, heel mijn leven, vooral één van die wraakroepende zonden bijgebleven (de 3 anderen staan in het geweten van elke mens gebeiteld) bijgebleven : het achterhouden van het rechtvaardig loon der werklieden.
Maar ja, Art 1 van zon Grondwet is toegeven dat de Scheiding tussen Kerk en Staat op zoveel punten flinterdun is .En O wee : alle ethische verworvenheden zouden meteen ook moeten geschrapt worden .Dus mag de Staat vrolijk verder boeren om de fundamenten van de Kerk te slopen .
.
Mise en platop 28/10/2011 10:45:40
Gepeperd en gezouten, opgediend op 30/10/2011 11:12:49
Sinds eergisteren komt volgend zinnetje spontaan in me op: "Hij kan het niet" en wel telkens wanneer ik iets over Di Rupo hoor of lees. Di Rupo kan het niet.
De andere Franstalige politici kunnen het echter ook niet, maar voorlopig valt dit minder op, gewoon omdat zij niet de leider van de grote Franstalige overwinnaar zijn.
Wat kunnen ze dan wel niet? Om te beginnen: evenwichtige compromissen sluiten in plaats van de schijncompromissen van destijds waarbij het vooral de Vlamingen waren die toegevingen deden. Maar bij Di Rupo is het nog iets meer, zie verder.
De N-VA heeft zich in Vlaanderen als politiek alternatief gepositioneerd op een moment dat het communautaire dood en begraven was verklaard en het dus electoraal bijna suicidaal leek te zijn om zowel een alternatief te formuleren voor de klassieke partijen, alsook voor het VB dat maar nooit aan de bak kwam. Na een riskante start bleek het uiteindelijk om een gigantisch gat in de markt te gaan dat Verhofstadt links had laten liggen.
Gevolg: in de huidige constitutionele crisistijd hebben de Vlamingen keuze uit vier communautaire opties: eerder het Belgicistische status-quo met wat cosmetische aanpassingen (sp.a en Groen?); lauwe federalisten (CD&V en Open VLD), confederalisten die desnoods België zullen opdoeken (N-VA) en meteen brekende separatisten (VB).
De Franstaligen daarentegen hebben geen dergelijke electorale keuze, want alle vier de partijen staan eigenlijk voor een zo groot mogelijk behoud van het Belgische status quo, waarbij voor elke communautaire toegeving zwaar zal moeten worden betaald. Enkel op dit laatste punt bestaan er wat nuances in de gevraagde prijs: geld (PS) of grond (MR). Socio-economisch had de Franstalige kiezer met de MR onder Reynders twee opties: links of ietwat rechts. Nadat Reynders hiervoor door de kiezer werd afgestraft, zal Michel jr. zich economisch nooit zo liberaal opstellen. Kortom: electoraal is het er armoe troef, zelfs op de socio-economische as.
Het politiek systeem in Franstalig België gelijkt dan ook sterk op wat destijds in het Oostblok bestond: de communisten met wat satellietpartijtjes voor de mooie schijn. Partijtjes die inhoudelijk nauwelijks nog afweken van waar de communisten voor stonden. Totdat de boel er ineenstortte.
Indien de irrealistisch communautaire opstelling van de vier Franstalige partijen nog wat langer aanhoudt, zal dit op relatief korte termijn tot het einde van België leiden. Voor de Franstalige kiezers staat dit gelijk met het failliet van het communisme in het Oostblok: een ideologisch wereldbeeld dat in elkaar stort zonder kant-en-klaar politiek alternatief dat in de eigen gemeenschap is gegroeid en geworteld (behalve Solidarnisoc in Polen). En dan, wat zal dan de reactie van de Franstalige kiezers zijn?
Kortom, omwille van het ontbreken van enige echte communautaire keuzevrijheid dreigt er in Franstalig België een enorme kloof tussen burger en politiek open te scheuren op het moment dat België uiteenvalt. Een kloof vergelijkbaar met die in de Arabische landen, namelijk het complete failliet van een politieke kaste. Een gevaar dat geen van de Franstalige partijen nu lijkt te beseffen.
Voor de gezondheid van de Franstalige politiek zou het dan ook goed zijn moesten er zich in Franstalig België eindelijk eens wat meer politieke alternatieven aanbieden: een gezond ecosysteem vereist een grote diversiteit van inheemse soorten. Dit is ook zo voor de politiek.
Bijvoorbeeld politici (of meer academici) die openlijk zouden pleiten voor een vergaande staatshervorming zonder gebiedsuitbreiding, maar met homogene bevoegdheidspaketten en responsabilisering; maar evengoed politici die een post-België zouden bepleiten.
Een Gendebien met zijn minuscule groep die staat voor "le rattachement à la France", hebben we al. Nu nog een"Retour au Luxembourg", iets voor een Benoît Lutgen? (Die zal immers toch nooit CdH voorzitter worden. Milquet is Reynders niet.) Voor de Oost-Kantons, maar ook voor Namen zou dit een aantrekkelijke optie zijn voor in een post-België scenario. Aantrekkelijker dan te verdwijnen in de Franse, respectievelijk Duitse massa, of dan alleen de Luikse en Henegouwse financiële last te moeten torsen. In de Ardennen wordt de grond stilaan vruchtbaar voor zo'n politiek initiatief. Of nog andere opties.
Zonder dergelijke politieke alternatieven wacht bij het uiteenvallen van België slechts de anti-politiek, zowel in Wallonië als in Brussel, maar niet in Vlaanderen.
DE PS EN HET VOORTBESTAAN VAN BELGIË
Ja maar, jij hebt hier toch al zo vaak geschreven dat het de PS worst kan wezen of België voort blijft bestaan? Klopt.
Laurette Onkelinkx heeft al duidelijk genoeg gesteld dat de PS zich op een post-België aan het voorbereiden is. De voortdurende eis van de Franstalige politici voor een corridor tussen Brussel en Wallonië wijst toch ook op een actieve voorbereiding van wat hen na de splitsing van België te doen staat? Absoluut.
Mijn indruk is dat de PS liever heeft dat ze het einde van België opgedrongen wordt, dan dat ze een evenwichtig communautair compromis zou moeten slikken, want zo'n compromis kan in het huidige België enkel maar inhouden dat de Franstaligen extra zullen moeten besparen in het Waalse en Brusselse gewest alsook in de Franstalige gemeenschap, terwijl de MR er in de oppositie zit.
Electoraal durft de PS dit niet aan, want dit zou inhouden dat zij heeft ingestemd met het feit dat de Franstaligen bijkomende financiële offers zullen brengen. Zoiets moet haar worden opgedrongen: binnenkort door de EU, maar nog meer door een splitsing van België doordat de Vlamingen zich zullen hebben afgescheurd. Enkel dan durft de PS die besparingen aan, denkt ze die aan haar achterban te kunnen verkopen.
Heel die filosofie zat vervat in dat ene zinnetje van Di Rupo toen hij vorige zomer toelichtte waarom hij zijn koninklijke opdracht had terug gegeven. Het was iets in de zin van: "Je kan niet verwachten dat iemand in ruil voor het premierschap toegevingen zou doen die ingaan tegen de belangen van zijn taalgroep."
De Vlaamse kandidaat-premiers hebben nooit iets anders gedaan, het werd van hen verwacht, terwijl Di Rupo het hen met die verklaring onmogelijk maakte om dit ooit nog te doen. En daarmee heeft Di Rupo toen het doodvonnis over België uitgesproken.
Wat we sindsdien hebben meegemaakt is één langgerekt stukje theater om de splitsing van België aan de PS-achterban verkocht te krijgen in de zin van: "Ze werd ons opgedrongen, terwijl we er alles aan hebben gedaan om ze te voorkomen, maar de CD&V heeft België verraden." Dat zelfs sp.a boegbeeld Vande Lanotte daartoe voor schut wordt gezet, doet er niet toe.
Dit belet niet dat de PS ondertussen hoopt dat de CD&V alsnog voor de oude politieke aanpak zou kiezen en toch weer een aloud Belgisch compromis zou sluiten. Dit zou voor de PS een mooi alternatief zijn voor de splitsing van België.
Net zoals een onmiddellijke splitsing van België ook voor de N-VA niet hoeft, zolang de N-VA voor het eerst in de Belgische geschiedenis een evenwicht communautair compromis uit de brand zou kunnen slepen. Iets wat voor de PS niet kan, omwille van de daarmee gepaard gaande financiële gevolgen. Elk federaal bevoegdheidsdomein dat zou kunnen worden gesplitst, is blijkbaar door die financiële impact besmet. Daarom dat de Franstaligen hoogstens wat her en der verspreide bevoegdheidsoverdrachten kunnen dulden, maar zeker geen homogene pakketten.
QUID CD&V?
Een half jaar geleden heb ik hier al gesteld dat de CD&V uiteindelijk wel weer communautair zou toegeven, gewoonweg omdat haar linkervleugel haar hiertoe zou dwingen, want zonder de steun van het ACW kan de CD&V onmogelijk haar electorale machtsbasis behouden, namelijk haar dominante positie in de meeste Vlaamse gemeenteraden.
Nu zie ik me gedwongen om mijn mening te herzien. Blijkbaar vreest de CD&V en zelfs het ACW dat de N-VA deze machtsbasis zou kunnen bedreigen zoals nog nooit een andere partij dit heeft kunnen doen.
Zal in die vrees hebben meegespeeld: de vaststelling dat tot 46,9% van de Vlamingen vorig jaar overwogen hebben om op de N-VA te stemmen, maar dit toen uiteindelijk lang niet allemaal hebben gedaan. Volgende keer echter... En volgende keer zouden wel eens de gemeenteraadsverkiezingen kunnen zijn. 2012 komt steeds dichter bij, met andere woorden, hoe meer Vande Lanotte er in slaagde om tijd te winnen, hoe minder de CD&V bereid kon worden gevonden om communautair over stag te gaan. Wat uiteindelijk ook bleek.
Bart De Wever had dan ook gelijk toen hij stelde dat hij geen nieuwe verkiezingen wenst. Hij heeft ze gewoonweg niet nodig om zijn korte termijn doel te realiseren (staatshervorming) en misschien zelfs niet voor zijn lange termijn doel (exit België).
De PS heeft die echter wel nodig: een CD&V die communautair niet genoeg wil plooien, is niet demonisch genoeg om een splitsing van België aan de eigen achterban te verkopen als zijnde enkel de schuld van de Vlamingen. Een gedominiseerde N-VA (voor de Franstaligen bijna zo erg als het VB) is dit echter wel, maar daartoe moet die de volgende verkiezingen eerst zo overtuigend mogelijk winnen, waarna enkel de onderhandelingen over een boedelscheiding resten.
Het is vooral in dit opzicht dat ik van Di Rupo zeg: "Hij kan het niet."
Di Rupo is te emotioneel (geraakt? geblokkeerd?) waardoor hij ook voor de eigen achterban fouten begint te maken. Hij speelt zijn toneelrol niet goed genoeg. Daarom wordt het risico steeds groter dat een einde van België ook aan hem zal worden aangerekend.
Voor de PS kunnen nieuwe verkiezingen dan ook niet vroeg genoeg worden gehouden, maar eerst moet de MR nog wat in het bad worden getrokken om aan te tonen dat het ook met hen niet lukt om met de Vlamingen tot een klassiek Belgisch compromis te komen. (Is niet moeilijk met die hun annexatie-eisen.)
Niets, maar ook niets in deze strategie van de PS kan een klimaat van anti-politiek voorkomen. Voor de PS is dit niet zo erg, zolang de FN zo'n zootje ongeregeld is en zolang MR, CdH en Ecolo zich min of meer op dezelfde communautaire lijn zetten als de PS. Voor de democratie in Franstalig België is het echter een ramp.
Franstalige politici die gebruik willen maken van de nakende electorale post-België opportuniteit, zullen zich dan ook moeten haasten om hun politiek alternatief te ontwikkelen, te verkondigen en zich te organiseren. De tijd dringt.
Wie durft het aan?
Pierre Saelen
-------------------
Diagonaal herlezen
Dit is de tekst, waarover ik gisteren schreef dat hij gemaakt was met bewegende beelden en in de Derde Dimensie. Hij is zelfs beter dan al wat er tot hiertoe op de markt was, want om hem te genieten, dient de lezer/kijker niet eens zon speciaal brilletje op te zetten. Gewoon het licht op U laten schijnen Tot zover de lof. Want er is ook nog die weg spurtende wortel van de afbeelding hierboven .
In De Litanie van alle Heiligen aan het Vlaamse Firmament, mag Meneer Pierre Saelen van mijn part gerust naast Marc Grammens, Paul Beliën, Peter De Roover, Jean Pierre Rondas, Johan Sanctorum, Frans Crols e.a. staan. Misschien dat een chirurg, gespecialiseerd in micro-chirurgie, ook een dergelijke kijk-operatie zou kunnen uitvoeren. Dat kan, maar als na de operatie de kwaadaardigheid volledig zou zijn weggesneden, durf ik betwijfelen : er zouden altijd deeltjes, kleiner dan een atoom, kunnen over gebleven zijn. Bij Pierre Saelen is de zaak loepzuiver afgehandeld : de Homo Erectis Horizotalis is herleid tot zijn ware proporties : een te verwaarlozen aanhangsel van de tot verdwijnen gedoemde Coburg-clan.
Maar QUID VB? Gaat de doorsnee blokker akkoord met die wegspurtende wortel? Ik wil positief denken!
Volgens mij, schrijver van dit blogje, komt de dag in sneltreinvaart nader, dat de V-partijen positie zullen moeten kiezen omwille van het gemeenschappelijk einddoel. Echt onoverkomelijk zijn de problemen niet, ware daar niet het vreemdelingen-standpunt.
De Niveanen berusten in de toestand (ze zijn hier nu eenmaal) en het Vlaams Belang legt de nadruk op de inperking (stop de aanvoer, snijdt in de excessen). De communicatie langs beide kanten echter verloop stroef. Bij de Niveanen omwille van hun geïnplanteerd Tjeven-gehalte, en bij de Blok/Belangers vanwege niet kunnen verbranden wat we vroeger aanbeden hebben .
Me dunkt dat wij, Vlamingen, lauwen en harden,niet moeten trachten het warm water weer uit te vinden. Wij kunnen immers in de leer gaan bij de Helvetianen Daar worden de zaken democratisch aangepakt : als bij referendum blijkt dat er geen minaretten meer mogen bijkomen : dan is dat maar zo, en Europa? Daar trekken de Zwitsers zich niets van aan. En als weer bij referendum moest blijken dat de grenzen potdicht moeten? Of dat moskeeën verboden worden, zodat de Islam met gelijke munt betaald wordt? Of dat wie niet 100% geïntegreerd is, uitgewezen wordt?
Wat dodelijk is voor onze doorsnee Vlaamse mensen, is de redenering : ze zijn hier nu eenmaal, en wij moeten dat leren aanvaarden. Lees : niet zij, maar wij moeten ons aanpassen!
Marc Grammens redeneert dat onze jonge mensen stilaan samen met hen zijn opgegroeid en dus geen graten meer zien in een veelkleurige samenleving. Is inderdaad gedeeltelijk waar. Voorlopig toh.
Maar quid etnisch verband naar criminaliteit? Quid straks de lege sociale kassen? Quid de onderdrukte vrouwelijke helft der jonge Moslims? Quid het Islam-fanatisme? Quid hun traditites die primeren op de onze? Quid als de christelijkheid eens mocht hernemen? U ziet hoe lang het duurt vooraleer indignados de revolutie van het proletariaat, of weer eens een of andere Arabische Revolutie verspreiden .
Ik moet het Pierre Saelen nageven : er steekt een heerlijke visie in zijn proza. Alleen zou ik daaraan de factor tijd willen aan vastknopen. Heeft Vlaanderen tijd genoeg om het tijdperk Di Rupo te overleven?
Ik geloof het niet!
En daarom moet de zweep gelegd worden op de lauwen van de NVA. Wij kunnen niet eeuwig een wortel voor de neus gehouden worden!
Twee affiches : Brabant is Belgisch-tweetalig : een Vlaams en een Waals Brabant. Er is echter maar één CD & V, vandaar dat van de tweede affiche (bestemd voor Franscouillons zieltjes) de V van Vlaams schijnbaar aan het verdwijnen is in de coulissen .
hermes-verdeellijst@politiek.net
BHV? alstublieft en zwijg. CD&V houdt niet van kritiek
CD&V zegt trots te zijn op de manier waarop de kieskring BHV zal gesplitst worden en bezorgde de inwoners van Vlaams-Brabant daarover een brief. Ook op een aparte, pas opgestarte pagina van haar webstek bejubelt de partij zichzelf met het resultaat (http://www.cdenv.be/actua/nieuws/bhv-alstublieft). Daar staat (zodat de herauten-vervalsers der Geschiedenis voor altijd bekend zouden blijven):
woensdag 26 oktober 2011
Vandaag ontvingen 15 mandatarissen van CD&V (waaronder staatssecretaris Carl Devlies, volksvertegenwoordigers Sonja Becq en Peter Van Rompuy, gedeputeerde Monique Swinnen, burgemeesters Michel Doomst, Marc Van Asch, Koen Van Elsen, Bart Coopman, André De Roubaix, Lutgarde Van der Borght, schepenen Eddy De Knopper, Jaak Van Cauwenbergh, Bert Meulemans raadsleden Heidi Elpers, Koenraad Van Coppenolle, Philippe Scheys, Michel Vanderhasselt) en provinciaal voorzitter Tom De Saegher in Vilvoorde de nationale CD&V voorzitter Wouter Beke.
Wouter Beke ontving er een brief van de mandatarissen waarin men het engagement op zich neemt om werk te maken van een warm en gastvrij Vlaams-Brabant, waarin anderstaligen zich vlugger en beter zullen integreren.
Burgemeester Michel Doomst toonde zich zeer verheugd met het bereikte akkoord rond de splitsing van de kieskring Brussel-Halle-Vilvoorde. Het is een heel zuivere splitsing, waarbij Brussel niet wordt uitgebreid en de omzendbrieven gerespecteerd blijven. Toch is het werk niet af: we moeten zorgen dat we morgen niet meer naast elkaar leven, maar samen leven. En dat betekent onder meer resoluut gaan voor een vriendelijk maar kordaat onthaalbeleid en voor een beleid dat er voor zorgt dat jonge gezinnen in de eigen regio kunnen blijven wonen.
Wouter Beke beklemtoont: Er is een politiek akkoord. Die noodzakelijke voorwaarde is vervuld maar is nog niet voldoende. Nu het akkoord in wetten omzetten en daarna stemmen.
In Vlaams-Brabant start vandaag een campagne van CD&V, die haar tevredenheid uitdrukt over het bereikte akkoord. Provinciaal voorzitter Tom De Saegher: De komende dagen zullen 500 affiches in het straatbeeld van Vlaams-Brabant verschijnen met het opschrift BHV? AUB. En vandaag vinden de inwoners van Vlaams-Brabant in een aantal kranten de brief van de CD&V-mandatarissen. De komende weken en maanden zullen onze volksvertegenwoordigers het akkoord uitleggen aan hun lokale bestuursleden en vrijwilligers
Aanvankelijk konden surfers reacties kwijt op het forum van de 'BHV? Alstublieft'-pagina. Na amper enkele uurtjes werd die mogelijkheid echter stopgezet. Er waren toen vijf webbezoekers die een reactie hadden geplaatst. Wellicht waren die niet naar de zin van CD&V, wegens te kritisch.
De Vlaamse Volksbeweging - die momenteel de actie 'Di Rupo-akkoorden: niet in mijn naam' (http://www.vvb.org/kort/218/36259) voert - stelt vast dat CD&V in haar communicatie kiest voor eenrichtingsverkeer. Blijkbaar is de partij toch niet zo gerust in de hoerastemming die ze naar eigen zeggen verdient voor de BHV-regeling.
Dat ze zich afsluit voor kritische opmerkingen is uiteraard veelzeggend en uitermate betreurenswaardig. De informatiecampagne had dan ook beter de naam gekregen: 'BHV? Alstublieft en zwijg!'
Voor 'Di Rupo-akkoorden: niet in mijn naam'
Peter De Roover (0497 45 11 13) Politiek secretaris Vlaamse Volksbeweging
-------------------
Diagonaal herlezen
Spreken in een taal waar de linkerhand niet mag weten wat de rechterhand doet : een even verwrongen beeldspraak als de partij zelf : hoog tijd dat de Tjeven geleerd worden dat zoiets niet meer aanslaat!
Hun abtwoord is altijd : Ja, maar, of Neen, maar .Hun Ja is nooit zuiver, en hun neen nog minder! Nooit IN de pot, altijd er naast, nietwaar omhoog gevallen collega-Ieperling?
Laten wij vooral niet vergeten, dat al de miserie die over Vlaanderen gekomen is, te wijten is aan Eyskens Sr & Jr (CVP), Martens (CVP) DeHaene (CVP) Van Rumpuy (CVP), Leterminator (CVP) Beke (CVP), afgelost (wegens de blunders van de dioxine-crisis) door dat andere genie, het Liegebeest der Riberalen.
Is het U niet opgevallen, dat zij altijd hun Eerste Ministerschap konden afkopen door baar geld toe te stoppen aan de Franscouillons? Alleen de laatste (Beke) lukt dat niet meer : al is hij onlangs (op papier) nog vader geworden : zijn partijtje is veel te klein geworden om wat dan ook op de wereld te zetten
Dat gaat van +50 % van eind der jaren 50, tot -10% waarvan de peilingen vandaag gewagen .Dat is, zelfs voor een tegenstander, geen reden tot feesten! Integendeel : net in de gouden jaren, dat Vlaanderen uit zijn winterslaap van eeuwen kon ontwaken, zijn zij er in gelukt om het eigen volk nog voor jaren in Franscoullonse slavernij te dompelen.
Kon ik nu op het eigenste moment maar over een toverformule beschikken om hen op de achterkant van de maan te de zetten, zij en alle regeringsleden van de laatste 60 jaar samen met hen, ze waren daar op slag allemaal geweest. Met een noodrantsoen voor 24 uur, maar zonder zuurstofmasker.Want de O² zouden we allemaal hier houden, we zouden alle zuurstof kunnen gebruiken als België als geheel straks ook naar de maan is.
Wilt noteren, dat wij, als West Vlamingen, niet gemakkelijk iets of iemand naar de maone wensen. Of zeggen dat iets naar de moane is : dat is veel te bepalend van plaats. Veel te nauwkeurig, en nog altijd te achterhalen en dus vatbaar voor recuperatie. Wij zeggen dat iets noa de wuppe is. Ooit al iemand gehoord die weet waar dat ligt?
Zelfs als jullie zeggen : België Barst, is dat niet zuiver op de graat : wie denkt U dat het afval en de brokstukken zal moeten ruimen? Veel beter is te zeggen : België naar de wuppe : dat is hetzelfde als met de snelheid van het licht verdwijnen naar Nooit Geweest .
Heerlijke taal, toch,dat Werst Vlaams! Een beetje vierkant, maar gezond!
.
Mise en platop 28/10/2011 7:53:15
Gepeperd en gezouten, opgediend om 28/10/2011 13:50:29
De onafhankelijke nieuwssite De Rechtzetting is dringend op zoek naar een verantwoordelijke uitgever. We hebben een zondebok nodig om processen en klachten op te vangen, zegt de redactie.
Uitgever Gianni Caspaer zit met de handen in het haar. Ik run hier wel de keet, maar je kunt me bezwaarlijk een verantwoordelijk type noemen, zucht de man. Ik zou zó graag eens hebben dat een misnoegde BV me een proces aan mijn kloten lapt, maar ik weet mijn eigen klokkenspel niet eens hangen.
Omdat Caspaer enkel bestaat in het universum van De Rechtzetting en geen tegenhanger heeft in de fysieke werkelijkheid heeft de redactieraad hem ongeschikt bevonden als verantwoordelijke uitgever. Een harde klap, ja, erkent de gedreven driftkikker. Mijn hart en mijn ziel heb ik gegeven voor deze onderneming. Dat een tiep uit de echte wereld nu met de pluimen gaat lopen, doet pijn.
Het is echter van moeten. We hebben een zondebok nodig om processen en klachten op te vangen, zegt redacteur Jonas Aepenbroot. Vandaag nog kregen we de volgende brief in onze brievenbus: (leest voor) Kan u mij de namen van de verantwoordelijken doorgeven (liefst geen pseudoniemen) die wij kunnen aanspreken via gerechtelijke weg? Ook graag de naam van de eigenaar van de website zodanig dat wij eventueel ook klacht kunnen neerleggen bij de CCU. Tja, wat moeten wij daar nu mee aanvangen? In ons universum bestáát er geen Computer Crime Unit, maar die brief is wel echt.
Steeds vaker, zo beweert Aepenbroot, wordt de redactie belaagd door bekende Vlamingen uit de échte werkelijkheid die zichzelf verwarren met hun gecorrigeerde versie op De Rechtzetting. Weet je, sommige mensen beseffen niet dat wij ons uiterste best doen om zo ver mogelijk van de feiten te blijven. Wij wantrouwen de feiten. Vermeld één luttel feitje en Gianni Caspaer de duivel hale zijn ziel doet je ongebluste kalk gorgelen.
Om een tussenschot te installeren tussen de fysieke werkelijkheid en de rechtzetting erop schrijft de redactie een vacature uit voor een verantwoordelijke uitgever. Wij mikken op een goedige eenzaat die wel een grapje kan smaken en verder niet te veel verstand heeft van wetgeving en deontologie. Een handicap, overgewicht of de een of andere aanstootgevende huidskleur is geen bezwaar, stelt Caspaer. Die mens zal met naam en toenaam op de site vermeld worden. Zelfs zijn adres zal erbij staan zogezegd voor fanmail. Als er vodden zijn, komen alle klachten en gerechtelijke vorderingen in zijn bus terecht. Laat de deurwaarder zíjn tv en frigo maar meepakken, zolang wij maar corrigerende artikels kunnen blijven produceren.
Gianni Caspaer: Wij mikken op een eenzaat die niet te veel verstand heeft van wetgeving en deontologie
Jonas Aepenbroot hoopt snel een geschikte of desnoods ongeschikte kandidaat te vinden. Thans moeten wij bij sommige artikels expliciet vermelden dat het om satire gaat en nóg dreigt men ermee onze site plat te leggen. Dan hebben we liever dat men onze verantwoordelijke uitgever plat legt. Zo heeft zn ellendige leven toch een heel klein beetje zin gehad.
----------------
En dan zit ik mij suf te piekeren op een verhaal dat vandaag bij Angeltjes stond : het is zo zot als een achterdeur, het trekt op niets en zou misschien juist daardoor de aangewezen ontsnappingsroute kunnen zijn voor de aanstormende wereldwijde recessie
Het reddingsplan
Herman van Rompuy over het deze nacht bereikte akkoord :"De uitbreiding van het EFSF is zeer complex en niet gemakkelijk om uit te leggen, maar wel zeer spectaculair"
Ik zal proberen het uit te leggen aan hand van dit voorbeeld :
Het is een mooie dag in een klein Grieks plaatsje. Alle straten zijn leeg. Het zijn slechte tijden, een ieder heeft schulden en allen leven op de poef. Op deze dag rijdt een welgestelde Vlaamse, toerist, Jeanke, door het Griekse dorpje en stopt bij een klein hotelletje. Hij zegt tegen de eigenaar dat hij de kamers graag bekijken wil, om er misschien een voor een nacht te huren en legt als onderpand 100 Euro op de desk. De eigenaar geeft hem een paar sleutels. Als de bezoeker de trap op is, neemt de Hotel-eigenaar het geld, rent naar zijn buurman de slager en betaalt zijn schulden. De slager neemt de 100 Euro, loopt de straat uit en betaalt de boer. De boer neemt het geld en betaalt zijn rekening bij de koel opslag. De man daar neemt het geld en rent naar de kroeg om zijn drank rekening te betalen. De kroegbaas schuift het bedrag door naar een aan de bar zittende prostituee, waarbij de hij nog schulden had. De prostituee rent naar het Hotel om daar haar uitstaande rekening van 100 euro te betalen. De hotelbaas legt het geld weer op de balie. Op het eigenste moment komt de toerist de trap weer af, zegt dat de kamers hem niet aanstaan, neemt het geld van de balie en hij verlaat het dorpje. Niemand heeft iets geproduceerd. Niemand heeft iets verdiend. Iedereen is zijn schulden kwijt en ziet de toekomst optimistisch tegemoet. Zo, nu weten jullie hoe het zit. Het reddingsplan kan maar zo simpel zijn.
-------------------
Diagonaal herlezen
Dergelijke blogs zijn het zout op mijn patatjes! Meer zelfs : ze zijn even onmisbaar als de zuurstof in de lucht. Want die lucht : die is vergiftigd van de maakbare mens zo allemaal dagelijks te slikken krijgt
Of als U het anders gezegd wil hebben : ze zijn lijk een hoogte-stage op bvb een paar meter hoogte, waar de lucht zuiver is, en war alleen adelaars en arenden nog kunnen vliegen.
Wij wensen ze een lang leven!
.
Mise en platop 27/10/2011 15:37:19
Gepeperd en gezouten, opgediend op 28/10/2011 12:53:41
Door de indiscretie van een of andere persmuskiet kwam ik vandaag op deze site terecht. Een aanrader! Mag gerust overal bij de favorieten staan. Of : bete nog : schrijf in op de RSS service : weeral een ANDER VULGAIR geschreven dagblad dat U kunt opzeggen!
Volgens de vermaarde Britse natuurkundige Stephen Hawking vertoont de Belgische politiek grote overeenkomsten met zwarte gaten. Ook België heeft een denkbeeldig oppervlak dat als grens optreedt.
Stephen Hawking vergelijkt België met een kosmologische singulariteit: 'Dit land is een punt in het ruimte-tijdcontinuüm waar de normaal geldende wetten niet meer van toepassing zijn.'
Vanavond geeft de beroemde professor Stephen Hawking een lezing aan de KU Leuven. Op een persconferentie lichtte de aan zijn rolstoel gekluisterde geleerde alvast een tipje van de sluier op.
Ik verwacht vanavond een dankbaar publiek, liet Hawking weten via zijn spraakcomputer. Belgen zijn het gewend om complexe zaken voorgeschoteld te krijgen. In al mijn jaren van theoretisch onderzoek ben ik nog nooit een fenomeen tegengekomen dat zo complex is als het Belgische systeem. Dit kleine gebied telt meer paradoxen dan er tegenstrijdigheden zijn tussen de speciale relativiteitstheorie en de kwantummechanica.
Volgens de gerenommeerde fysicus valt België gemakkelijk te vergelijken met een singulariteit, een punt in de ruimte-tijd waar de natuurwetten hun geldigheid verliezen. Ook dit land is een punt in het ruimte-tijdcontinuüm waar de normaal geldende wetten niet meer van toepassing zijn, sprak Hawking. Dat betekent niet dat er geen specifieke wetten zijn, alleen spreken zij elkaar gedurig tegen. Voor elke wet die één ding zegt, vind je er één die het tegenovergestelde zegt. Het systeem houdt zichzelf echter in stand doordat het rond één centrale as blijft draaien, namelijk de hoofdstad Brussel. Neem die weg en de hele zaak implodeert, waarop onvermijdelijk een oerknal zal volgen.
Wanneer je België beschrijft binnen het kader van de algemene relativiteitstheorie, is de conclusie dat het een zwart gat is. Een gebied waaruit niets, zelfs het licht niet, kan ontsnappen, verduidelijkte Hawking. Rond een zwart gat is er een denkbeeldig oppervlak dat als grens optreedt, de waarnemingshorizon. Ook België heeft een denkbeeldig oppervlak dat als grens optreedt. Omdat Vlamingen, Walen en Brussel andere denkbeelden koesteren, zien zij ook andere grenzen. Telkens proberen zij hun event horizon te verleggen, waardoor die op den duur zijn gaan overlappen, met vele wetkundige singulariteiten tot gevolg.
Daarnaast heeft België een zeer compacte, maar enorme massa, vervolgde Hawking. De dichtheid van de bevolking is groot, zodat er een extreme vervorming van de gedeelde tijd ontstaat. Evenzeer bewegen er zich merkwaardig veel exotische deeltjes in het Belgische systeem. Je zou kunnen zeggen dat België die exotische deeltjes vanuit het hele universum aantrekt, maar nooit meer laat gaan. Enkel licht kan ontsnappen uit het Belgische zwarte gat, maar sinds de verlichting op de autosnelwegen is gedoofd, is ook dat problematisch.
Hoe de Belgische singulariteit verder zal evolueren, durft Hawking nog niet te voorspellen. Daarvoor is het wachten op verder onderzoek van de Large Hadron Collider, voorziet de wetenschapper. In de LGC brengt mijn uiterst kleine deeltje met elkaar in botsing om experimenteel te testen welk resultaat dat geeft. Ook België laat zich beschrijven als een botsing van uiterst kleine deeltjes.
Stephen Hawking: Dit kleine gebied telt meer paradoxen dan er tegenstrijdigheden zijn tussen de speciale relativiteitstheorie en de kwantum-mechanica
Hawking sloot de persconferentie af met de gevleugelde uitspraak Walen buiten!, wat voor enige ophef zorgde onder de Franstalige journalisten.
Even later kwam de veiligheidsdienst van de KU Leuven met een verklaring op de proppen. Een communiqué meldde dat het Vlaams Katholiek Hoogstudentenverbond (KVHV), een Vlaams-nationalistische studentenvereniging, de spraakcomputer van Hawking gehackt had. De schade zou tegen vanavond hersteld moeten zijn.
Het geheel doet nogal geleerd aan : om door het bos de bomen te zien, moet U dus wel goed opgelet hebben. Maar als U weet dat de Grote Aula van de KUL stampvol zat, en dat er buiten een enorme massa geboeid aan dat grote TYV-schem hing, dan weet U toch genoeg!
O ja : met satire moet men altijd een beetje opletten : daar kan soms ook wel hier een daar eens een boemerang tussen zitten
.
Mise en platop 27/10/2011 15:13:49
Gepeperd en gezouten, opgediend op 28/10/2011 12:33:54
Het Gentse filmfestival vertoonde vorige week Page One. Inside The New York Times, een documentaire van Andrew Rossi (1). Een aanrader.
The New York Times geldt al decennialang als dé referentie voor journalistieke kwaliteit. Maar het gaat niet goed met deze krant. Dalende verkoopcijfers en dalende reclame-inkomsten bedreigen haar voortbestaan. Zou het kunnen dat ze verdwijnt? Toegegeven, de NYT heeft in het verleden steken laten vallen die haar geloofwaardigheid aantastten, zoals foute berichtgeving van J. Miller over vermeende nucleaire wapens in Irak, vlak voor de Amerikaanse inval in 2003. Met deze foute berichtgeving voedde de krant de indruk dat mediabedrijven een andere agenda hebben dan het objectief weergeven van feiten.
Maar de belangrijkste oorzaak van de malaise ligt elders: het streven naar winst bemoeilijkt dure onderzoeksjournalistiek. Ook de opkomst van nieuwe media zet georganiseerde, professionele(re) media onder druk: liever dan de papieren krant te lezen, halen vooral jongeren hun nieuws op internet, via blogs en sociale media. Voorlopig heeft nog geen enkele krant of tijdschrift een manier gevonden om via internetsites voldoende inkomsten te genereren om een hele redactie te onderhouden. Goed nieuws is wel dat betalend internetbezoek stijgt (DS 21/10/2011, gegevens over de Verenigde Staten).
Media en democratie
Het mogelijk verdwijnen van grote nieuwsredacties bedreigt de democratie. Waarom? Tenslotte lijken die nieuwe media precies vanuit democratisch oogpunt een goede zaak. Zo hebben twitter en facebook een belangrijke rol gespeeld tijdens de Arabische lente. Burgers kunnen nu optreden als activist, met hun gsm beeldopnamen maken en de wereld rondsturen, medeburgers verwittigen, ideeën delen, betogingen en protestacties organiseren. Burgers delen informatie zonder de goedkeuring van redacties of overheden. Is dat geen antwoord op al te sterke invloeden van bedrijven en lobbygroepen op de media: dat vrije individuen met elkaar communiceren? Natuurlijk wel, en sociale media hebben dan ook heel wat te bieden.
Toch blijft de professionele media een onvervangbare functie vervullen. Op haar beste momenten neemt de media namelijk een taak op zich die voor een blogger of burgerjournalist bijna onhaalbaar is: de machtsstrijd winnen die je aangaat als je concrete gevallen van machtsmisbruik in de politiek of in het bedrijfsleven viseert. Ik geef drie voorbeelden.
New York Times tegen corrupte bedrijfsleiders
Een eerste komt uit de genoemde documentaire, waarin NYTimes-journalist David Carr een artikel voorbereidt over het failliet van een ander mediabedrijf, de Tribune Company. Enkele jaren voordien werd dat bedrijf overgenomen door managers die alleen in winst geïnteresseerd waren, en niet omkeken naar de journalistieke deontologie. Uiteindelijk ging het bedrijf ten onder en verloren vele mensen hun baan. En streken de ceos miljoenen dollars op in bonussen Ontevreden werknemers stuurden aan Carr informatie over wanpraktijken, zoals corruptie en seksuele intimidatie. Carr besloot een artikel te schrijven. Eerst vroeg hij een reactie aan de betrokkenen, zoals het journalistiek hoort. Het resulteerde in dreigementen met juridische acties vanwege de Tribune Company. Maar dat hoefde Carr zich niet aan te trekken: zijn redactie steunde hem. En dan begint de kracht van de NYT als bedrijf te spelen, in het voordeel van de journalist. Carr stelde rustig dat hij zijn taak had voltooid. Hij publiceerde zijn explosieve stuk. Twee weken later moest de bedrijfsleider van de Tribune Company, Randy Michaels, ontslag nemen.
Washington Post tegen een corrupte president
Tweede voorbeeld. In 1974 deed de Republikeinse president Richard Nixon afstand van het presidentschap. Na jaren onderzoek en enkele honderden artikels hadden twee journalisten van The Washington Post aangetoond dat Nixon betrokken was bij een inbraak in het hoofdkwartier van Democrats, de oppositiepartij, om afluisterapparatuur te installeren: het Watergate-schandaal. Nixons positie was onhoudbaar geworden: de artikels leidden tot allerlei onderzoekscommissies die feiten als corruptie aan het licht brachten.
Carl Bernstein en Bob Woodward, de twee jonge, ijverige journalisten van The Washington Post werden helden. Alan J. Pakula verfilmde hun avontuur in All the Presidents Men (2). Op dat ogenblik was hun krant nog in handen van Katharine Graham. Ze steunde haar journalisten honderd procent: mocht er druk komen om bronnen vrij te geven, bijvoorbeeld, was ze zelfs bereid om naar de gevangenis te gaan (3). Haar houding was een onmisbare schakel in het hele gebeuren: wie het opneemt tegen de corruptiepraktijken van een zetelende president, heeft de bereidheid van een hele instelling nodig om zon gevaarlijke gevecht aan te gaan.
Panorama-uitzending over klokkenluiders in Hasselt
Ten derde, recenter en veel dichter bij huis.
Op 6 oktober verscheen een reportage van Panorama over het moeilijke lot van klokkenluiders bij de Hasseltse politie (4). Een uitzending die praktijken toont die elke verbeelding tarten in een democratie. Ook de burgemeester van Hasselt, Hilde Claes, en procureur Rubens werden vernoemd. Meteen na de uitzending volgde commentaar die tot doel had de geloofwaardigheid van de journalisten te ondermijnen. Procureur Rubens noemde de reportage tendentieuze, zwakke journalistiek. (5) In een open brief beschuldigde Hugo Lamon, advocaat van de bekritiseerde Hasseltse politiezone Hazodi, de journalist Wim Van den Eynde ervan de rechsgang te willen beïnvloeden. Een zware aanklacht. Van den Eynde antwoordde met een verwijzing naar de nageleefde deontologische code voor journalisten en herleidde de kritiek tot een grap (DS, 7/10/2011).
Het strekt de VRT-redactie tot eer dat ze pal achter de journalisten van deze Panorama-uitzending bleef staan, ondanks de kritieken (hbvl, 9/10/2011). Opnieuw blijkt hoe belangrijk het is voor journalisten om de steun te hebben van een geloofwaardige instelling.
Kostenplaatje
De gekozen voorbeelden zijn uitzonderlijke journalistieke omstandigheden. Meestal brengt een reporter minder gecontesteerd nieuws. Maar de mogelijkheid om, indien nodig, ook zulke reportages te brengen, maakt het hele verschil tussen het hebben van een pers die de democratie versterkt, of niet.
Misschien iets om aan te denken als sites van kwaliteitskranten of tijdschriften uit financiële noodzaak betalend worden. Want dat betalen ligt moeilijk: we zijn gewend dat nieuws gratis is. We beseffen te weinig welk prijskaartje aan goede journalistiek hangt. Maar we zouden ongetwijfeld een veel hogere prijs betalen, indien dergelijke journalistiek verdween: het einde van kritische vragen over machtige bedrijven of politici, dus het einde van de democratie. Echt een buitengewoon kostelijke zaak.
Bronnen
(1) Page One. Inside the New York Times, regisseur: Andrew Rossi, 2011, met David Carr, Carl Bernstein, Tim Arango ea. (2) All the Presidents Men, regisseur: Alan J. Pakula, 1976 met Dustin Hoffman, Robert Redford, Jack Warden ea. (3) Aldus Carl Bernstein over een gesprek met Ben Bradlee, hoofdredacteur van The Washington Post, in de documentaire Out of the shadows: the man who was deep throat van Gary Leva, 2006. (4) Panorama, VRT, Voor wie de klok luidt, uitzending VRT, op 6 oktober 2011, door Wim Van den Eynde. Dit programma is op internet opnieuw te bekijken, zowel op de website van deredactie, in videozone, als op canvas. (5) Procureur over Panorama-reportage: Tendentieuze, zwakke journalistiek, Het Belang van Limburg op 7 oktober 2011. De hele reportage is een aanrader
-------------------
Diagonaal herlezen
Dit artikeltje om maar te zeggen hoe de persmuskieten ingenomen zijn met zichzelf.
Nixon, toevallig geen Democraat, maar een Republikein?! Ik stel mij de vraag, moest het andersom zijn geweest, of Watergate ooit wel het daglicht zou gezien hebben! De media, in dienst van een bepaalde helft van de waarheid .
De politie-perikelen in Hasselt?! Toch raar dat de 4 klokkenluiders, na hun vrijspraak, door de overige oud-collegas uitgespuwd blijven . Vraag : werd hier, in de schoot van een bende Lynxe graaiers in allerlei parastatalen, in en rond het Stadhuis, met de hulp van bepaalde Brrrr-T hoernalisten, geen broedermoord op het getouw gezet? Zonder dit te weten, gis ik op het aureool rond God Stevaert :Cherchez la femme .Journalistiek in dienst van een wel bepaalde waarheid? De toekomst zal het wel uitwijzen .
Juffrouw Tinneke Beeckman heeft op haar blog gewoon de feiten naar haar hand gezet. Zij doet juist wat de gewone mens zo verafschuwt : elkaar na-tateren, zonder de feiten te dubbel-checken, of zelf maar bij de feiten te blijven. Te spitten, desnoods tot op het bot! Over Watergate had ze beter gezwegen, want daarin is iedereen veroordeeld door voor waar aan te nemen wat Amerika kwijt wil. Gooi er een kwak vulgariteiten over, en U bent bij HOMU beland .OverHasselt had ze best wat objectiever kunnen zijn, door bijvoorbeeld aan onderzoeks-journalistiek te doen. Of door minstens iets of wat origineel te doen.
Waarom en waarom juist dan kwam Panorama op de proppen met die reportage? Wat is het verband met Steve Stevaert? Zijn er (waren er) links met Pukkelpop? Hoe kwam Hilde Claes in het vizier? Uit welke hoek werd de aanval gelanceerd?
Over Watergate schrijven is vijgen na Pasen. Maar Hasselt : daar staan de groene vijgen nog aan de boom, en misschien komt er een vervolgverhaal naarmate de verkiezingen 10/2012 naderen .
Als illustratie tussen echte journalistiek en hoernalistiek gewauwel verwijs ik bijvoorbeeld naar mijn Kolommetje N°452 (zonder de minste verdienste mijnentwege, omdat ik daar louter kopieerwerk aflever..Titel : Di Rupo kan het niet) dat in de pipeline steekt, en van de hand is van een zekere Pierre Saelen, tot vandaag een mij onbekende naam. Ik heb een appelblauw zeegroen vermoeden, dat we in ons midden die naam nog wel meer zullen horen U vindt deze man terug op
waar ik verder niet veel kan mee doen, omdat dat soort sites (twitter,facebook) mijn niet liggen. Veel te veel en veel te kleine lettertjes voor mijn arme ogen .
Kortom :
Juffrouw Beekcman van hierboven schrijft over zaken van horen zeggen, al heeft ze niets, of in ieder geval niet veel te vertellen, en Pierre Saelen geeft bewegende beelden over eigen waarnemingen met woorden in 3-D (derde dimensie) : het is alsof we zelf deel uitmaken van wat hij schrijft .
Mise en platop 27/10/2011 14:32:36
Gepeperd en gezouten, opgediend op 28/10/2011 11:41:41
Twee bloedige (verloren) wereldoorlogen in 50 jaar achter de rug, en weer aan de leiding komen van het Verenigd Europa door wie ze verslagen werden : die Duitsers zijn niet te vatten, hé! De pretentie van het Duitse socialisme onder Adolf Hitler ten spijt, de vele amputaties van grondgebied daarna ten spijt, de jarenlange onderwerping aan het mensonwaardig communisme van de ene helft van hun grondgebied ten spijt, staan ze daar weer. En deze keer blijkbaar zonder het geweld van wapens, en dus zonder vijanden tegenover zich, maar omringd door niet anders dan vrienden en bondgenoten Allez, zo ziet het er in ieder geval een beetje uit .
Zoals de zaken vandaag er voor staan, zijn in ons land de grootste vroegere tegenstanders van al wat Duits was, ineens hun grootste supporters. Daarover gaat hieronder het eerste artikel uit De Morgen over een Europese Droom : onderliggende gedachte : alles wat goed is voor Europa, is opperbest voor ons.
Besluit : het Duitsland van Merkel is slimmer dan het Duitsland der Nazis .
------------------------
Europese droom (De Morgen)
27/10/11, 06u52
Gemakkelijkheidshalve zouden we deze kolommen kunnen vullen met de toespraak die Angela Merkel gisteren in de Duitste Bondsdag hield. Die was behoorlijk indrukwekkend. Merkel maakte de wereld duidelijk dat een mislukking van de top over de schuldencrisis wel eens tot de ondergang van het eengemaakte en stabiele Europa zou kunnen leiden.
'Met alle mogelijke middelen moeten we Europa's eenmakingsproces, dat door onze voorvaderen werd begonnen na eeuwen van haat en bloedvergieten, beschermen. Het kan niet zijn dat ze ergens in de toekomst zeggen dat de politieke generatie die verantwoordelijk was voor Europa tijdens het tweede decennium van de 21ste eeuw faalde in het aanzicht van de geschiedenis.'
Merkel heeft gelijk. De financiële crisis die Europa momenteel treft, is tegelijk een existentiële crisis die tot een situatie kan leiden waarbij de Europese lidstaten al ruziënd uit elkaar gaan en hun financiële problemen dan maar elk voor zich oplossen. Het opgeven van de financiële solidariteit tussen lidstaten zal onvermijdelijk leiden tot het einde van de politieke unie die ons ondertussen al ruim vijftig jaar behoedt voor verwoestende conflicten.
Met andere woorden: falen is geen optie. De huidige financiële crisis moet opgelost worden. Dit betekent meteen dat de Europese burgers geen andere keuze hebben dan de gevolgen van een eventueel Europees akkoord op hun schouders te nemen. De Grieken zullen gedwongen worden om te bezuinigen. De burgers van rijkere landen zullen een deel van hun inkomen moeten doorstorten naar een noodfonds waarin naar verluidt een duizelingwekkende 1.000 miljard euro zal zitten. Mensen zullen hun baan verliezen, op hun lonen moeten inleveren, moeilijker aan geld geraken om een bedrijf op te starten en aan koopkracht verliezen. Er zal bezuinigd worden op posten waarop je eigenlijk niet mag bezuinigen: gezondheid, verkeersveiligheid, cultuur, onderwijs.
Hopelijk beseffen de staatsleiders en verantwoordelijken voor de financiële crisis dat ze een buitengewone inspanning vragen van de Europese burgers. Je zou verwachten dat die burger in ruil voor haar/zijn inspanning naast een noodfonds ook een concreet actieplan voorgeschoteld krijgt dat een herhaling van de huidige crisis voorgoed vermijdt: stevige banken met zin voor maatschappelijke verantwoordelijkheid, rode kaarten voor incompetente Berlusconi's, afschaffen van onverdiende bonussen, uitschakelen van speculerende waaghalzen.
De huidige crisis is een noodsituatie die zo snel mogelijk moet opgelost worden. Maar het zou bijzonder kwalijk zijn als de politieke en economische verantwoordelijken over enkele weken of maanden gewoon kunnen terugkeren tot de orde van de dag.
-----------------------
Nota : ze kunnen het niet laten : Italië wordt niet Lynx genoeg bestuurd, doet het relatief veel beter dan de andere wèl socialistisch bestuurde landen zoals Spanje, Griekenland en Portugal (tiens, we horen niks meer over Ierland : dat land kruipt uit de afgrond naar omhoog, en wordt niet socialistisch bestuurd ). Dus doen ze met Berlusconi lijk met het Vlaams Belang : alleen vermelden als er zwaar negatief kan uitgehaald worden.
Ander voorbeeld : gisteren werd er wat (veel) geduwd en getrokken in het Italiaans Parlement. Lynx loopt al langer op de toppen van de tenen uit zenuwachtige onvrede dat ze er maar niet in slagen de regering van Il Cavaliere te doen vallen. Dus gaan ze aan het treiteren De Lega Nord, partner van Berlusconi en sterkhouder van diens regering, wil (met heel wat bijbedoelingen oa deze Eu doen struikelen) niet horen van langer werken, iets dat Berlusconi, onder druk van de EU, had willen invoeren. Nu blijkt de echtgenote van de Lega Nord leider ooit op haar 39ste op pensioen te zijn gegaan wegens (bewezen) gezondheidsredenen. Maar dat laatste werd, bij het treiteren, daar Lynx natuurlijk verzwegen.Vandaar dat iemand van de Lega Nord, bij de confrontatie, even de zenuwen niet meer baas kon, en met doorslaande argumenten probeerde de uitdager het zwijgen op te leggen .
Allez : een alledaags voorval voor Zuiderse temperamenten, maar volgens de BRRR-T stond het voorval gelijk aan een open oorlogsvoering .
--------------------------
In De Schandaard spreekt men dan weer met de klassieke gespleten tong : wat Merkel deed, was goed, maar niet genoeg .
Dat Merkel tegenover haar getrouwen, over Sarkozy spreekt als over Monsieur Bla-Bla : mag niet geweten worden. Wordt verzwegen. Dat China uiteindelijk met geld, veel geld, zou willen bijspringen : mag niet geweten worden. Wordt verzwegen.
Maar dat Berlusconi (met kennersogen?) het achterwerk van Angela niet denderend vindt : dat moet breed en vooral vettig worden uitgesmeerd, niet om Merkel aufzu kricken, maar om Berlusconi neer te halen .
Enfin : lees en geniet mee met al die geleerde koppen .
---------------------
Waterpistool in plaats van bazooka (De Schandaard)
Economist Ivan Van de Cloot van de denktank Itinera vindt het Europese akkoord op alle punten te zwak. Over enkele weken of maanden steken de problemen weer de kop op, voorspelt hij.
De Europese leiders hebben het blikje weer een paar meter verdergeschopt. Op korte termijn zijn de problemen even opgelost, maar op lange termijn is dat helemaal niet het geval, waarschuwde Van de Cloot vanochtend op Radio 1. Het gepoker zal nog een tijdje doorgaan.
Ook politicoloog Hendrik Vos zegt dat er een grote kans bestaat dat de Europese leiders vroeg of laat weer rond de tafel moeten gaan zitten. De aangekondigde maatregelen liggen in de lijn van de voorspellingen, maar dan nog wat minder, nog wat vager en gebaseerd op zeer optimistische voorspellingen.
De uitbreiding van de vuurkracht van het Europese noodfonds EFSF tot 1.000 miljard euro klinkt indrukwekkend, maar om de markt te overtuigen dat je alle problemen de baas kunt, is er eerder 2.000 à 2.500 miljard nodig, zegt Van de Cloot. Vooral Italië blijft een zorgenkind. Dat land heeft een schuldgraad van 120% van het nationaal inkomen en moet elk jaar 20% van die schuld zien te herfinancieren. De markt is ervan overtuigd dat dat niet zal lukken, zegt hij.
Bovendien kampt Italië fundamenteel met een een probleem van concurrentiekracht. Ze zijn dertig procent te duur, zegt de economist. Tien procent daarvan kan je eventueel aanpakken met loonmatiging, maar dan blijft er nog een enorme handicap over.
Van de Cloot vreest ook dat de 'haircut' van 50% op Griekse schulden de zwakkere banken in de problemen zal brengen. De banken die het konden, hebben hun Griekse obligaties al aan de ECB verkocht en een verlies van 20% geslikt. Maar de andere banken konden die 20% al niet aan, laat staan een verlies van 50%. De herkapitalisering van 100 miljard zal volgens de economist niet volstaan. In normale omstandigheden heb je al 200 miljard nodig, in een zwakke economie zeker 400 miljard.
-------------------
Ziet U : Italië, dat tot hun grote spijt van al die Eu-aanbidders, stand houdt in de ratings, moet absoluut naar beneden gehaald worden : die meneer Van de Cloot (wat n toepasselijke naam) wil dus met alle middlen helpen om Itaië een kl**t af te trekken! Die denkt : U weet maar nooit : als die rating-bureaus mij horen, dan gaan die zeker hun oren beginnen spitsen
------------------------
En zo kom ik tot mijn eigen besluit, door eerst over te schakelen naar tSCHELDT, die, voeten op de grond, de toestand herneemt, niet als een ver van mijn bed show, maar als een levensecht voelbaar vraagstuk van deze dag voor elk van ons
DE BORG
Het is toch maar een handtekening, mama', zei de zoon tegen zijn moeder die aarzelde borg te staan voor een lening. Enkele jaren later verkocht de bank ook háár huis.
Voor wie uitkijkt naar het einde van België, ziet het er met de dag hoopvoller uit. De afgang van Dexia was nog gemakkelijk te voorspellen, maar dat men dat zou oplossen' met een astronomische borg, dat is pas straf. Gewoonweg hallucinant. Of voor wie het anders wil bekijken, gewoonweg hoopvol.
De bureaus hebben de rating van België nog niet verlaagd maar toch zou ik op termijn niet te veel meer op de Belgische borgen en andere beloften rekenen. Wie gelooft die mensen nog! Gewoonweg onhaalbaar als het echt fout loopt. En fout lopen zál het.
Dan is er nog de begroting voor 2012. Wij zien aan beide kanten van de taalgrens politici aan het werk die niet leren van de gebeurtenissen. Bij onze Franstalige landgenoten is de spreekwoordelijke oude frank' nog verre van gevallen. Zij hebben daar in Wallonië een economie die goed op die van de Grieken lijkt. Het verschil is dat de Grieken intussen begrepen hebben dat het anders zal moeten. Zij zijn wel boos op de Duitsers, die niet wilden blijven sponsoren. Maar ze beseffen dat ze iets moeten gaan doen.
Intussen heeft het Duitse hooggerechtshof de Europese Unie onder Duitse curatele geplaatst. Angela Merkel mag niets meer beloven, en dus kan de Unie niets meer beslissen, zonder goedkeuring van het Duitse parlement. De belastingbetalers zegden neen'. Duitsland heeft de Maddens-doctrine op Europa toegepast.
En plots kan de Griekse schuldkwijtschelding wel, voor vijftig procent nog wel. Angela heeft haar vel gered.
Alstublieft, kunnen we België ook niet onder zulk een toezicht plaatsen, zo bijvoorbeeld dat onze Vlaamse onderhandelaars niets meer kunnen toegeven zonder goedkeuring van het Vlaams Parlement. Als onze belastingbetalers dan ook neen' zeggen, kan er een ordentelijke vereffening volgen, zoiets als bij de Gemeentelijke Holding, óók met schuldkwijtschelding.
Vlaanderen moet de Belgische begroting redden', roept de kleine Michel van de Mouvement Réformateur. Die heeft het dus zeker nog niet begrepen.
Niet dat aan Vlaamse kant niets meer zou kunnen gebeuren aan allerlei overbodige uitgaven. Maar als Beke, Tobback en De Croo blijven toegeven, zonder dat het aan Waalse kant echt anders wordt, mogen zij ook het ergste vrezen. Wij kunnen nu al voorspellen dat CD&V, sp.a en open VLD alle drie onder de tien procent duikelen bij de volgende verkiezingen. De CD&V zal nog de sympathie hebben van honderdduizenden Arco-coöperanten, gered door de staatswaarborg op hun inleg bij Dexia. De sp.a kan nog wel honderdduizenden steun- en subsidietrekkers van alle geuren en kleuren achter zich krijgen. En de open VLD is nog aantrekkelijk voor honderdduizenden die tot nu toe aan de belastingen wisten te ontsnappen.
Maar de miljoenen anderen, degenen die altijd betalen, hebben er schoon genoeg van. Zij zijn de échte indignado's, de verontwaardigden, niet die van de straat of de G1000 maar die van het stemhokje.
Dit artikel zal verschijnen in het volgende nummer van 't Scheldt.
-------------------
Diagonaal herlezen
Waar ik naartoe wil? Zoals gewoonlijk : naar de kern van de zaak, recht op het doel af, en zonder omwegen.
Men had (liefst met Deutsche Grundlichtkeit) bij het tot stand komen van Europa alle spelregels voordien moeten vastleggen, zodat er nadien niet meer moest geïmproviseerd worden, eenmaal men met 7, met 17 of met 27 was Die voorwaarden, noem het gerust Grondwet hadden gerust op één DIN A4-tje gekund : welke voorwaarden zijn er om toe te treden? hoe draait de werking? gelijke lonen en gelijke belastingen iedereen erkent de seculiere toestand van de Staten volledige scheiding van Kerk en Staat enz.
Te noteren : iedereen die het begrip A4 (DIN A4 = Deutsche Industrielle Norm) zou zich best eens realiseren dat in de grafische sector de uniformaliteit al lang een begrip was, vòòr men de EU had uitgevonden. Het begrip is ondertussen zodanig ingeworteld, net als het OK zeggen, ipv goed zo, dat niemand er nog aan denkt OK voor een A4-tje is zelfs perfect Nederlands geworden . Vroeger had dat geklonken als Goed zo voor een quartotje .
Anders gezegd : Maastricht Schengen Lissabon : al die verdagen hadden vervat moeten zijn in het Stichtingsverhaal bij het Verdrag van Rome (1957)
Slotopmerking.
Ere wie ere toekomt : dat van een (nooit gemaakt) basisverdrag is een idee-fixe van mijn echtgenote. Als gewezen leerkracht Informatica is zijgezegend met een streng analytisch verstand, waar ikzelf al vele jaren de vruchten van pluk. Zij zal bijvoorbeeld nooit zeggen, dat een fles wijn van 750 cc half vol, of half leeg is : negatieve of positieve benadering. Ze neem het niveau waar, en zegt ogenblikkelijk : 375 cc, dat is de helft van 750 cc.
En wat kan een mens daarop zeggen?
Stel dat een overtuiging als Flamingant gelijk is aan een volle fles wijn : als men de media volgt met de ingesteldheid van mijn vrouw, is het oordeel rap geveld!Moest zij de halve trouwboek geweest zijn van Bart De Wever (maar dat geluk gun ik hem nooit! Hem niet en trouwens ook niemand anders!) dan was die vent nu al 502 dagen President-Fondateur van de Vrije Republiek Vlaanderen geweest! En wie weet, was die ondertussen al niet geëvolueerd tot de Vrije Herenigde Republiek der Lage Landen .Die zou dan kunnen deel uitmaken van de Noordelijkke Alliantie, die zou kunnen ontwikkelen van Finland tot Italië en Lampedusa : een soort nieuwe Asmogendheden, uit hun as herrezen, die de rest van Europa op sleeptouw nemen .
Nu dictator Moammar Kadhafi dood is, ligt de baan wijd open voor Libië om toe te treden tot de eurozone. De Libische overgangsraad twijfelt echter: Europa zal eerst moeten bewijzen dat het de crisis beheerst.
Mustafa Abud al-Jeleil, voorzitter van de Nationale Overgangsraad, vindt dat Europa meer inspanningen moet leveren om de euro te redden.
Reeds kort nadat de Libische opstand was uitgebroken, waren er discrete contacten tussen vertegenwoordigers van de Europese Unie en de Nationale Overgangsraad, het politieke orgaan van de opstandelingen. Bij een overwinning op het regime van Kadhafi, zo werd de Libiërs beloofd, kon het bevrijde land zich kandidaat stellen om als eerste Afrikaanse staat toe te treden tot de EU. Er was zelfs sprake van dat het land lid kon worden van de eurozone.
Nu het zo ver is, twijfelt het nieuwe regime. Europa zal eerst moeten bewijzen dat het de huidige crisis beheerst, zei Mustafa Abud al-Jeleil, voorzitter van de Nationale Overgangsraad. We hebben geen zin om toe te treden tot een club die uit elkaar aan het spatten is. De eurolanden moeten hun financiën op orde krijgen vooraleer ze ons ervan kunnen overtuigen onze munt en onze soevereiniteit op te geven. De Europeanen moeten een voorbeeld nemen aan de daadkracht van het Libische volk.
Dat is een lelijke streep door de rekening van Frans president Nicolas Sarkozy en Italiaans premier Silvio Berlusconi. Vooral Italië, dat op nauwelijks enkele uren varen van Libië ligt, schurkt zich graag aan tegen zijn voormalige kolonie. Niet omdat Berlusconi verliefd is op de Libische woestijn of houdt van de Arabische cultuur, wel omdat het land over uitgebreide olievoorraden beschikt. De eerste minister hoopt de zwalpende Italiaanse economie er bovenop te helpen door de oliekraan open te zetten.
Ook Frankrijk zou gebaat zijn bij een injectie van goedkope olie. De financiële crisis is niet het gevolg van een falend begrotingsbeleid of van een verrot bankwezen. Het grootste probleem is dat de EU geen olieproducerend land in zijn midden heeft, erkende Sarkozy tijdens de EU-top over de redding van de euro in Brussel. Noorwegen heeft ons al eerder de rug toegekeerd, hetzelfde mag niet gebeuren met Libië. Met ruggensteun van Libische olie zou de euro een heel stuk steviger staan.
Als Libië het verzoek om toe te treden tot de EU afwijst, dreigt het voorlopige bewind wel fors te moeten betalen voor zijn overwinning. Het was immers vooral de Europese Unie die via haar lidstaten de opstand sponsorde en militair ondersteunde. Daarzonder had Kadhafi de rebellen losjes in de pan gehakt. Europa vindt nu dat er een prijs betaald moet worden voor die steun.
Mustafa Abud al-Jeleil: Europeanen moeten voorbeeld nemen aan daadkracht van Libische volk
Wij aanvaarden geen betaling in woestijnzand. Zwart goud, dat is wat we nodig hebben, stelde José Manuel Barroso, voorzitter van de Europese Commissie, het equivalent van de Nationale Overgangsraad in Libië..
Niets te zien met wat volgt. Maar het laatste interview met Marine Le Pen op RTL spookt nog steeds door mijn hoofd : zij wil de Franse Frank terug invoeren,de Eu is volgens haar larie en apekool, en Frankrijk moet voorbehouden blijven eerst aan de Fransen! Enfin : het Credo van een eerlijke vrouw, die voor hetzelfde geld als eerlijke Flamingante had kunnen geboren worden!
Kan ik dus inkomen. Chapeau zelfs! Al moet Napoleon wellicht ook dergelijke gedachten gekoesterd hebben. Als Madame zich maar kan beheersen, om zich niet al te veel buiten haar eigen landsgrenzen te gaan bemoeien : seffens sluit ze een of ander bilateraal akkoord, en is onze eigen hoofdstad foetsie zonder dat we iets daarvoor in de plaats gekregen hebben, tenzij dat we af zijn van dat armlastige Wallonia .
Carsten Brzeski legt uit dat Angela Merkel begrepen heeft dat de Duitse toekomst in Europa en in de monetaire unie ligt. Brzeski is senior economist bij ING Belgie.
Angela Merkel heeft een dikke huid. Sinds het begin van de Europese schuldencrisis heeft zij veel kritiek te slikken gekregen. Te aarzelend, te nationalistisch, te veel nee's, te reactief en te weinig visie. Een tijd lang leek het als of Merkel bij de spagaat tussen nationale en Europese belangen het evenwicht kwijt was en een politieke shock had gekregen. Inmiddels staat Merkel er weer en zoekt zij de vlucht vooruit.
Als de regeringsleiders van de eurozone er vanavond uitkomen en hét grote masterplan op tafel ligt, zal men de hand van Angela Merkel duidelijk herkennen. De remmende houding heeft plaats gemaakt voor een actievere, meer vormende rol. Is Merkel nu een wervelende Europeaan geworden, die later in de geschiedenis in een adem wil worden genoemd met haar grote mentor Helmut Kohl? Nee. Angela Merkel is veel berekender dan Kohl. Ook speelt bij haar het Duitse schuldgevoel van na de oorlog een minder belangrijke rol.
Het Duitse Europabeleid wordt niet alleen meer bepaald door het hart, maar meer nog door de portemonnee. Voor Merkel is het daarom eigenlijk een voordeel dat de schuldencrisis inmiddels veel verder gaat dan Griekenland. De Duitsers hebben recent gevoeld dat ook zij niet immuun zijn voor de schuldencrisis. In het hele eerste jaar van die crisis zag de Duitse economie eindelijk weer de bloeiende landschappen waar ze zo lang op had gehoopt. Schuldencrisis in Griekenland? Kan ons niet schelen. In Ierland en Portugal? Vervelend, maar niet zo erg. Deze landen zijn toch niet belangrijk voor de Duitse export. Maar toen Frankrijk en Italië in de zomermaanden dreigden in het schuldenmoeras te verdwijnen, was het opeens afgelopen met de Duitse zelfverheerlijking.
Stemmingsverandering De afkoelende economie en het besef dat de crisis groter is dan Griekenland, hebben Merkels vaste overtuigingen aan het wankelen gebracht. De harde taal van een jaar geleden, toen een reddingsactie alleen het 'ultima ratio' mocht zijn, is veranderd in pro-Europese taal zoals 'als de euro faalt, dan faalt Europa'. Dit heeft ook te maken met een stemmingsverandering van de Duitse bevolking. Waar de Griekse reddingsacties nog op veel weerstand stuitten, komt er nu steeds meer steun voor een brede Europese reddingsactie. De gemiddelde Duitser en lezer van de Bild-Zeitung voelde (en voelt) er niet veel voor om de 'Griekse uitvreters' de zuurverdiende Duitse belastingcentjes in de mond te gooien, maar hij begrijpt zo langzamerhand wel dat de hele eurozone belangrijk is voor de Duitse welvaart. Er is op dit moment nauwelijks nog een kritisch geluid in de Duitse media te horen over het al dan niet opzetten van reddingsacties, alleen maar over hoeveel deze dan wel zullen kosten.
Angela Merkel heeft begrepen dat de Duitse toekomst in Europa en in de monetaire unie ligt. Ze kan dus beter haar stempel op de monetaire unie zetten, dan de kat uit de boom kijken. Angela Merkel zou natuurlijk Angela Merkel niet zijn als haar bekering, en de pro-Europese vlucht vooruit opeens met een sneltreinvaart zou komen. En begrijpelijk. Merkel weet dat ze de Duitsers en haar eigen politieke achterban op de weg naar meer Europa niet mag verliezen.
Waarschijnlijk zal ze daarbij minder rekening houden met haar liberale coalitiepartner, die toch al bezig is met politieke zelfvernietiging en dreigt in de onbeduidendheid te verdwijnen, dan met de Beierse christendemocraten. Zonder die Beierse tak geraakt ze namelijk nergens, maar juist Beieren weerspiegelt het Duitse buikgevoel - tegen teveel macht voor Brussel of een 'transferunie'. Duitsland zal dus kleine stapjes nemen om dit buikgevoel niet aan te spreken.
Steeds meer Europa, maar toch dammen opwerpen tegen de onvoorwaardelijk transferunie. Het blijft dansen op een slappe koord, maar Duitsers houden gewoon niet van veranderingen. Vergeet ook niet dat de Europese visie van Helmut Kohl, waarmee veel mensen nu dwepen, alleen mogelijk was vanwege de nationale roes over de Duitse hereniging.
Beieren is overigens een goed voorbeeld van hoe de Duitsers traditie en conservatisme een make-over hebben gegeven. De deelstaat Beieren is heden de groeimotor van de Duitse economie en is een bakermat voor nieuwe technologieën. Deze succesformule werd ooit samengevat als 'Lederhose und Laptop'. Inspiratie voor Angela Merkel?
-------------------
Diagonaal herlezen
Bayern! Het zat er aan te komen! Van alle Duitse Länder is Bayern eindelijk weer als koploper erkend . Voorlopig nog altijd maar erkend, niet gevreesd .
Bayern, de stad München op kop, was ooit de thuishaven van den Dolf .Zij succes begon daar ooit ergens in een Bierbraukeller, waar zelfs een moordende aanslag hem niet kon klein krijgen Inderdaad, bij de Lederhose is sindsdien de Laptop gekomen, en dat is maar goed ook. De mensen daar verstaan altijd tamelijk vlug de tekenen des tijds .
Beieren Hebben we ooit geen Sex en-Coburg Gotha Elisabeth von Bayern gekend, wiens Ehemann aan nachtelijke rotsbeklimmingen leed in Marche-les-Dames, en daarbij overleed? Het Duits, was trouwens tot lang na WO I, de officiële huistaal aan het Hof De Duitse Keizer Wilhem II met de Pinhelm was trouwens een ver familielid. Maar proletariër als hij was, moest Hitler niets hebben van die adellijke Hoge Borsten, reden waarom Leopold III,zoals later bleek (gelukkig voor hem), zo onheus door deze behandeld werd
Enfin, het begint er weer goed uit te zien voor de belgicisten : het achterkleinkind Elisabeth (10 jaar geworden) zal met ere binnen een achttal jaren, de fakkel van haar overgrootmoeder, Elisabeth van Beieren, kunnen overnemen .Zo wordt Philips de Taaie een pijnlijke afgang bespaard gesteld dat tegen dan het land nog zou bestaan. Quid non!
Zouden de mensen nog weten wie die andere Elisabeth van Bayern ooit geweest is? Al zal deze onder de naam van Sissi misschien wel beter bekend zijn. Zonder dat daarbij hoeft gepreciseerd te worden, dat het haar zoon was, die samen met zijn echtgenote in Serajewo vermoord werd, en aldus de directe aanleiding was voor WO I .
.
Mise en platop 26/10/2011 9:47:53
Gepeperd en gezouten, opgediend op 27/10/2011 15:49:30
Jullie, die meestal (waarschielijk) in het oude vermolmde vaderland verblijven (tegen beter weten in ?) realiseren zich niet voldoende in welke mate jullie gehersenspoeld door het leven gaan. Ons valt dat op, niet omdat wij veel slimmer of gehaaider zouden zijn, maar omdat we, sedert we in Italië leven, als vanzelf meer gericht zijn op allerlei buitenlandse zenders. Waarbij trouwens, bij vergelijking, de Brrrrr-T (en ook VTM) maar povertjes uit komen. Net zoals geheel de aan het groot-kapitaal verkochte geschreven pers. Van op afstand heeft men inderdaad altijd een beter overzicht! Waarom anders denkt U dat een roofvogel, groot of klein, op grote hoogten vliegt? Zo heeft hij niet alleen een breder zicht, maar ook een beter overzicht!
Dat was onlangs mijn echtgenote danig opgevallen, toen ze met een groep volwssen-cursisten her en der uit het Vaderland, op taalstage was in Siena. Bijna unaniem werd door hen de Belgische Pers de hemel in geprezen om haar objectiviteit en diversiteit, terwijl de Italiaanse werd afgeschilderd als bekrompen, unisono en geheel in handen van Berlusconi. Om kort te zijn, dat waren precies 43 doorslagjes van Tine Tanghe .Toen mijn echtgenote, aan de hand van een paar recente voorbeelden, dat wilde weerleggen, verlieten de meesten de praatgroep, terwijl de anderen besloten met Kan allemaal zijn, maar Italia dat is en dat blijft maffia en Berlusconi is een grote vrouwenzot. En DSK dan? Wel (na enig aarzelen) die man werd in de val gelokt door een gemene bedriegster .
Italië in de Belgische Pers.
De hoofdreden waarom in België alleen negatief over Italië kan gesproken worden in de officiële kanalen is, dat men niet kan verkroppen dat het land niet meer Linx geregeerd wordt en er ogenschijnlijk wel bij vaart. Er heerst eenzelfde cordon sanitaire als tegen het Vlaams Belang Vooral sedert Berlusconi in het zadel werd geholpen door de Lega Nord (enfin, als deze er precies vandaag de stekker niet uittrekt om aldus niet alleen de Regering, maar meteen geheel de Europese Unie te doen vallen : excuus-truus : de door de EU opgelegde besparingen gaan veel te ver). DeLega Nord, de PVV van Geert Wilders, de SVP (Zwitserse Volksbeweging) en het Vlaams Belang = minstens 4 handen op één buik .Het wordt een beetje beangstigend voor de Lynxe Kerk ..
De Italiaanse Pers
Over de Italiaanse pers kan ik in alle eerlijkheid getuigen (waarom zou ik liegen?) niet dat deze objectief is (verre van, zelfs), maar wel dat ze divers is : van uiterst Linx tot uiterst rechts met al wat mogelijk is daar tussen in. Hier leest men de gazet van zijn keuze enme leest waarvoor men gekozen heeft.
Het steekt natuurlijk dat Berlusconi graag gezien wordt door de Italiaanse Schonen, van (zeer) oud tot (zeer) jong : zijn savoir-vivre streelt zijn en hun ego : het is een van de pijlers van zijn politieke carrière. Gestart als entertainer op een love-boat, is hij entertainer gebleven ..En de Staat bestelen hoeft voor hem niet : hij was al onmetelijk rijk voor hij in de politiek trad En daar doet hij niet flauw over! Dat wordt door zijn tegenstrevers (heel het kleurenspectrum van Centrum Links tot Extreem Links) dik in de verf gezet, en natuurlijk is dat gefundenes Fressen voor onze Linxe persmuskieten. Hoe denkt U trouwens dat Frau Merkel, in de nadagen van haar politiek bestaan, en Graaf Sarkozy, verarmde Hongaarse adel, ook niet vies van een jong blaadje, zich gevoelen tegenover die flamboyante steenrijke Italiaan, die in zijn land op de handen wordt gedragen, speciaal door de vrouwtjes?!
Over de avonturen van DSK e.a. in La Douce France, wordt ondertussen in België zedig gezwegen, net zoals over de Groene! Pederast Cohn Bendit e.a.
Heb ik misschien een bootje voor Italië? t Zal wel zijn, zeker! Anders bleven we niet hier.
Wat biedt Italië?
Vooral de streek waar we, eerder toevallig zijn beland : het Lago di Bolsena, zo goed als onbekend in België. Wij vragen ons alleen maar af : waarom?Nogmaals : we horen op de BRT zelden of nooit iets (goeds) over Italië, terwijl er om de haverklap over Spanje, vooral over Spanje, wordt bericht. Spanje, Portugal : het zijn Rode Regeringen en daar is alles koek en ei! Zelfs als er op de immobiliën-markt toestanden heersen zoals in de huizenmarkt in Amerika, wordt dit verzwegen : onder Lynx bestuur zouden berichten over dergelijke afgang moeten bestraft worden met lijfsdwang!
Het Zuiders klimaat dat hier so wie so heerst, wordt gemilderd door het water van dat vulkanisch Lago (meer), 18 Km doorsnee, omringd door een gesloten kring van bergen van minstens 50 Km doorsnee, die werkt als een warme schoorsteen en de ergste onweders uiteendrijft. Gisteren en vandaag zijn er tientallen doden gevallen in het Noorden van het land, en ook in Rome was/is er de hoogste alarmfase afgekondigd. Deze voormiddag heeft het bij ons ook flink geregend (26 Lit), maar tegen de middag scheen de zon weer volop, en een kwartier later is alles weer opgedroogd .We zien, uit het Noorden, rondom ons, zo ver het oog reikt, hoog boven ons in de hemelsblauwe lucht, de zwarte wolken-partijen uiteen drijven om verder naar het Zuiden richting Rome, weer bijeen te klitten .
--------------------
De geleerde bol die onderstaand artikel ineengeflanst heeft, is ofwel een aartsleugenaar die liegt in opdracht, ofwel een gefrustreerde gek die misschien te lang in de Italiaanse zon heeft gestaan. Al kan het ook zijn, dat hij onlangs de bons heeft gekregen van zijn Dulcenea. Omdat Berlusconi een knipoogje naar haar had geworpen? Wie zal het zeggen! De man verkoopt gewoon larie, en het is daarvoor dat ie wordt betaald!
O Ja : de man heeft ook al n boek geschreven over België. Heb het niet gelezen, maar het besluit zal wel zijn dat België veel beter is dan Italië. Ik wet het : die man is tot alles in staat!
-----------------------
Sic transit gloria Italiae (Zo vergaat Italië's roem)
Patrick De Rynck − 26/10/11, 08u16
Classicus Patrick De Rynck vergelijkt de afbrokkelende muren van Pompeji met de situatie waarin Italië zich bevindt. De Rynck werkt als auteur, publicist en vertaler. Hij schrijft recensies in de literaire bijlagen van De Standaard en De Morgen, voornamelijk over Griekse en Romeinse literatuur.
Ze lachen met ons. Zo luidt de kop van de Berlusconikrant Il Giornale van maandag, daags na het understatement van het jaar. Te weten: de meesmuilende blik van gelukkige kersverse vader Nicolas Sarkozy richting Angela Merkel, en vervolgens omgekeerd (lachen is besmettelijk), bij de vraag hoe het zat met Berlusconi en zijn besparingen. Merkels verlate wraak voor Berlusconi's geneuzel over de non-eigenschappen van haar achterwerk?
Italië is collectief verongelijkt. Voormalig Commissievoorzitter Romano Prodi: "Ik ben geïrriteerd en voel me vernederd." Oppositieleider Franco di Pietro: "Een belediging voor 50 miljoen Italianen. Door Berlusconi zijn we de risee van de wereld geworden." Pier Luigi Bersani, leider van de Democratische Partij, ook oppositie: "We zijn collectief belachelijk gemaakt. Wij zijn niet allemaal Berlusconi." Er wordt opgeroepen tot een laugh-in bij de Franse ambassade. Het trotse volk is diep geraakt en zet dat al dan niet op het conto van de eeuwig schalkse en rimpelloze Cavaliere. Het Frans-Duitse gemonkel stemt tot intense droefenis en leidt hier en daar tot wraakgevoelens. "Een misverstand", volgens Franse en Duitse diplomatieke bronnen. Er zijn van die momenten waarop zelfs de altijd omzwachtelde diplomatentaal machteloos staat. Bijvoorbeeld tegenover de lichaamstaal van Merkozy van zondag.
Wel, mijn geliefde Italiaanse vrienden, het is allemaal nog veel erger. Merkel en Sarkozy hebben, tot spijt van uw Italiaanse nijd, overschot van gelijk. Ze hadden nog veel harder moeten lachen. Ze hadden over uw vermaledijde tv-schermen moeten rollen van het uitlachen. Want uw Italië is de jongste jaren verworden tot een schim van zichzelf, en lang niet alleen economisch. Als de televisie inderdaad een spiegel is van de samenleving, dan kickt half Italië zoals genoegzaam bekend avond na avond op schier blote blondines met gecapitonneerde lippen die over het luidruchtige en inhoudloze scherm dartelen. Als er geen calcio is tenminste. Het nieuws heeft veel weg van een roddel- en achterklapshow. En neem 'de hoge cultuur', Italië en zijn eindeloze erfgoed: dat wordt nu naar verluidt beheerd door een voormalige chef van McDonald's, ongetwijfeld een vakbekwaam man. Besparing op cultuur in 2012: minimaal 30 procent. De immer scherpe kunstcriticus Robert Hughes in zijn recente Romeboek: "Het Rome van Berlusconi is uitgehold door de gigantische en meedogenloze overname van zijn verbeeldingskracht door het massatoerisme en de massamedia." Lang, zeer lang geleden kwamen de kunstzinnige landgenoten van Merkel en Sarkozy, de Goethes en de Poussins, naar Rome om te zien hoe het moest, en werden de Franse en Duitse musea volgestouwd met al dan niet rechtmatig verkregen kunst uit Italië. Dat waren nog eens tijden. Maar die zijn veranderd, voorlopig onherroepelijk.
Vorig weekend stortte in Pompeji een stuk muur in. Moge dat geen augurium zijn geweest, een van die voortekens waar de Romeinen zo bang voor waren en die doorgaans ook uit de lucht vielen. De teloorgang van Pompeji als pars pro toto voor het land zelf. Sic transit gloria mundi, aldus Berlusconi in de taal van zijn Romeinse voorgangers over zijn voormalige vriend Kadhafi dit weekend. Sic transit gloria Italiae. Het volk heeft, aldus de volkswijsheid, de leiders die het verdient.
Gaan lachen voor de Franse ambassade? Is dat niet het Palazzo Farnese, met zijn weergaloze fresco's? O tempora, o mores.
-------------------
Diagonaal herlezen
Natuurlijk steekt het elke recht gehaarde socialist, (de recht geaarde socialist bestaat niet) dat er ergens, waar dan ook, bespaard moet worden. Denk aan de indignados, waar deze meneer misschien wel onderduims een verdoken sympathisant van is. Denk eens aan : besparen op CULTUUR, enfin HUN cultuur : dat is gewoon barbaars! Trouwens, hebben zij niet aan de goede Guy Mathot (PS) niet geleerd, dat het gat in de begroting vanzelf komt, en dat het dus ook wel weer vanzelf zal weggaan? Dat was nogal eens een Staatsman! Echt een figuur van het kaliber van het Liegebeest ui Gent, waarvan Cruella Onkelinx getuigde : Avec Guy, cest génial!!!!
Politiekers zouden allemaal moeten zijn zoals de Maoïst Barosso : twee linkerhanden en in elke hand een groot gat. Maar de katjes?! Die worden geknepen in het duister! Zie DSK ..
O Ik weet het al! Als Wouter Beke Baron mag worden, dan Patrick De Rynck ook! Maar of dat voor La Dolce Paoloa ook OK zal zijn? De kronkel zit ook en beetje bij haar in de hersenen, ziet U .
Mise en platop 26/10/2011 9:32:17
Gepeperd en gezouten, opgediend op 27/10/2011 8:38:13
BNP is dus een officiële Franse Bank die leeft als een poiliep met vele vangarmen. Het bijvoegsel Paribas, met daarin een soort verwijzing via de klanken naar de Nederlanden, Les Pays Bas, moet zorgen voor een beetje verwarring. Zodat de grijparm naar GOUD uit de LAGE LANDEN minder opvalt : door al die zuignappen op al die grijparmen valt het minder op dat de poliep met op die manier de prooi naar zijn gulzige mond brengt .
De Lage Landen, tot en met de Oostzee zijaltijd in het vizier van de Franse Oorlogsmachine gebleven. Proberen ze het niet met geweld (de laatste keer was Napoleon Bonaparte), dan doen ze het met list. Daarvoor volstaat het te verwijzen naar de zo gezegde neutraliteitspplitiek die tot 2 keer toe ons land uit de wereldoorlogen moest houden. Met als resultaat dat wij telkens in het Franse kamp terecht zijn gekomen Waar uit is gevolgd, dat verre van te kunnen aansluiten bij de welvarende Noordelijke Lage Landen (Nederland), wij integendeel meer en meer meegezogen werden in het moeras van de Zuidelijke francofone flierefluiters. Die gedragen zich als de krekels in de fabel van De La Fonaine, en wij, de mieren, moeten afdokken!
Zo is er bijvoorbeeld afgesproken in de media, moest U dit vergeten zijn, van absoluut geen nadruk te leggen op de exacte betekenis van de benaming BNP Paribas. En om zekerlijk dat aanhangsel FORTIS zoveel mogelijk altijd in kleine lettertjes te zetten. Want dat waren de mensen die ooit getrompet hebben op het punt te staan de Nederlandse ABN-Amro Bank te verzwelgen .Iets waar toen Parijs politiek een voetje heeft voor gestoken, want met die kille Hollanders er bij, zou het veel moeilijker vallen om de buit binnen te halen. Baron Lippens werd dus, zo groot als hij was, en met veel chiek gedoe, bij t 14de en bij de borstels in het bezemkot gezet. Maar het verhaal wordt spannender met de dag, gezien de schuldigen door verjaring denken te kunnen vrij-uit gaan .
Nu de hold-up op de Vlaamse Begroting door Michel Jr inzijn beste non-Nedderlaans in zijn beslissend stadium is gekomen, nadat ook het Toxia-Goud naar Parijs is versluisd, wordt onverwacht de beerput van Fortis opengegooid : ook dat goud is op zijn geheel voor miljarden al naar Parijs verhuisd, zodat de Vlamingen terecht kunnen besluiten dat ze (terug) een wingewest van Frankrijk zijn geworden. Onder de mom van belgicisme worden we stilaan uitgekleed tot op ons hemd. Ons bezetten aan de hand van een bezettingsleger, zoals de Duitse Nationaal-Sopcialisten dat deden, doen ze net niet, maar de gevolgen zijn des te desastreuzer. Al jaren kweken we daarnaast, als een adder aan ons hart, dat armlastige Wallonië, dat samen met onze hoofdstad Brussel, zich klaar maakt om zich als flink begoederde bruiden, aan te sluiten en bescherming te zoeken bij La Mère Patrie
En onze Grote Geesten die zich geroepen voelen om hun volk te leiden?
Die horen niets, die zien niets, die voelen niets : hebben niet eens het gevoel meer voor zelfverdediging .Net alsof ze allemaal in afwachting leven om, net als de Leterminator, af te zwaaien naar Place Pigalle
Ik begin mij serieus af te vragen, of het nog zin heeft in vrede- om te wachten tot de volgende verkiezing (2014) : tegen dan zullen we, net als het door de spin uitgezogen vliegje, levenloos in het Europese spinneweb hangen
-------------------
Fortis-miljarden gebruikt om BNP Paribas te helpen
26/10/11, 06u47
De Belgische Fortis-bank, die na de Franse overname in 2009 werd herdoopt tot BNP Paribas Fortis, voedt de Franse bank nu ter waarde van 30 miljard euro. BNP Paribas kampt op dit ogenblik met de Europese schuldencrisis. Anders gezegd: de inlages van de Belgische spaarders dienen om de investeringen van BNP Paribas te ondersteunen, meldt Le Soir.
Die stromen tussen Brussel en Parijs verontrusten de Nationale Bank van België, die de toestand "zeer aandachtig" opvolgt. De bestuurders van Fortis, waarin de Belgische staat 25 procent aanhoudt, zouden niet geïnformeerd zijn over deze bewegingen.
De miljarden euro's die door de Belgische tak gemobiliseerd worden om BNP Paribas te voeden worden niet gecompenseerd door Franse terugkeerstromen in identieke proporties, weet Le Soir.
Na het uiteenvallen van Fortis werd het Belgische deel van Fortis-bank in 2009 overgenomen door BNP Paribas. (belga/sps
-------------------
Diagonaal herlezen
O Ja! Graaf Maurice Lippens
Ah Wie : Monsieur le Compte Maurice Lippèns vous souhaite cordialement le bienvenu à Knock-Le-Zout. Veuillez garer votre bagnole à la Place Ma-tu-Vu pour vous diriger ensuite à pied, en tant que paysan Flamand, en direction de votre appartement sur la digue. Acheteé en 1990 pour 2 millions de FB, valant aujourdhui au moins le même montant, mais cette-fois-ci en Euro .
t Is wij niet slecht geboerd heb al diene tijd, nest-ce pas ?
Vive le Roi et son Femme!
Mise en platop 26/10/2011 8:49:13
Gepeperd en gezouten, opgediend om 26/10/2011 14:31:07
Dinsdag 11 oktober kondigt Elio Di Rupo op een persconferentie tegen de middag aan dat er een akkoord is over een zesde staatshervorming. De tekst wordt vrijgegeven. Hoe berichten de kranten de volgende dag over deze volgens Di Rupo 'historische, memorabele en gigantische hervorming'? Hebben ze wel hetzelfde akkoord gelezen?
Een greep uit de kranten van woensdag 12 oktober 2011. De Morgen 'Mesdames, messieurs, nous avons un accord!
Dat staat er op de voorpagina van De Morgen die dag, in het Frans, over bijna de hele voorpagina, de woorden waarmee Di Rupo zijn persconferentie begon. De twee tekstlijnen worden opgeleukt met drie paginabrede foto's van de negen onderhandelaars tijdens de persconferentie.
Het editoriaal. Eindelijk, is de titel van het artikel van chef politiek Steven Samyn: 'Geflankeerd door de acht onderhandelaars meldde de formateur dat dit akkoord het land laat evolueren en stabiliseren. Beter kan het niet worden gezegd. De zesde Belgische staatshervorming is een evolutie, geen revolutie. Een grote hervorming waarbij het zwaartepunt in België nog een stuk verder wordt verlegd van de federale overheid naar de deelstaten. Maar of dat nu een copernicaanse omwenteling is? De regio's krijgen nog steeds niet de bovenhand op het nationaal niveau.'
Berichtgeving over het vlinderakkoord: 2 blz. redactioneel en 1 blz. met diverse opinies. Eén blz. gaat vooral over de presentatie van Di Rupo. Op een volgende blz. komt over driekwart blz. een wel zeer summiere samenvatting van het akkoord van 70 blz. Daaronder krijgen politicoloog Dave Sinardet plaats om te zeggen wat er PRO het akkoord is ('in cijfers uitgedrukt is dit de grootste hervorming ooit'), en hoogleraar staatsrecht Hendrik Vuye wat er CONTRA is ('helemaal geen historisch akkoord. Ik ben werkelijk geschokt over BHV.). Op een blz. meer achteraan de krant komen dan verder vijf mensen aan het woord in de rubriek 'De Gedachte': - Marc Hooghe, docent politieke wetenschappen aan de KUL: 'Binnenkort mag het federale niveau zich enkel nog bezig houden met het redden van failliete banken, het innen van de belastingen en het sturen van soldaten naar Afghanistan... Dat samenwerkingsfederalisme is noodzakelijk maar het is ook bijzonder kwetsbaar. Eén extremistische partij in één deelstaatregering die de boel wil verzieken kan het systeem alsnog lam leggen... Het Belgisch federaal niveau heeft nu weer een onderhoudsbeurt gekregen, maar het blijft bijzonder kwetsbaar voor extremisme en sabotage'. - Carl Devos, politicoloog aan de UGent: 'De tekst van het communautaire akkoord leert dat het nog een hele tijd zal duren en veel moeite zal kosten om deze staatshervorming uit te voeren.... Het is begrijpelijk dat niet alles in detail geregeld is, maar nogal vaak is er eerst een voorafgaand akkoord nodig, moet een werkgroep nog een en ander bekijken, is er een wettelijke verduidelijking vereist, enz. Bijvoorbeeld vóór de overheveling van de gezinsbijslagen naar de gemeenschappen er kan komen, moet eerst het verschil tusen loontrekkenden en zelfstandigen weggewerkt worden. Niet meteen een detail. Uiteraard is deze staatshervorming historisch. Om wat eraan voorafging. Niet om wat eruit komt.' -Pierre Verjans, politicoloog aan de Uni Luik: 'Wat de kwalificatie 'duurzaam' in de titel betreft: de Franstaligen maken zich minder illusies dan in 1994 over het definitieve karakter van de onderhandelingen... Dat de Franstalige formateur gebruikmaakt van het ecologische adjectief 'duurzaam' om de staatshervorming te duiden, zegt veel over de hoop van de enen en de vrees van de anderen omtrent de evolutie van de structuren van de Belgische staat en haar onderdelen'. - Jos Bouveroux, voormalig hoofdredacteur van de VRT-nieuwsdienst: 'Het feit zelf dat er na jarenlang immobilisme en ruzie nu wel een akkoord is, lijkt wel belangrijker dan de concrete inhoud ervan. Daarmee mikken Di Rupo en de acht ook op de (vele) N-VA-kiezers, die hun keuze niet baseerden op Vlaams-nationale motieven maar vooral hun ongenoegen lieten blijken over het uitblijven van oplossingen. De Wever zal dus goed moeten kijken naar zijn electoraat alvorens dit compromis onder vuur te nemen'. - Peter Van Aelst, hoofddocent politieke wetenschappen aan de UA en Uni Leiden, schrijft een stuk met de titel 'Zesde staatshervorming, met dank aan N-VA' [2].Dat publiceerden we hier eerder in extenso.
Sportrubriek: die zelfde dag staan er 3 blz. in over de voetbalmatch Duitsland-België van de avond ervoor, in het kader van de voorrronde van de beker Euro 2012 .
De Standaard
Voorpagina die dag: bijna over de helft van de voorpagina een foto van de acht onderhandelaars die applaudisseren voor Di Rupo, met daaronder de kop 'Akkoord heeft een prijs', met een inleidende tekst over het akkoord, onder de subitel 'De responsabilisering voor gezondheidszorg overleefde de onderhandelingen niet. Het bonus/malus-systeem inzake werk sneuvelde eveneens'.
Het editoriaal. Dat komt van Guy Tegenbos. De titel zegt meteen wat Tegenbos ervan denkt: 'De naam van het akkoord is mooi. Het akkoord zelf niet.' Hij onderbouwt dit als volgt: 'Het Vlinderakkoord dat de gevlinderstrikte Elio Di Rupo gisteren voorstelde, is een typisch Belgische staatshervorming. Die zesde staatshervorming bevat, net zoals de vijf voorgaande, veel pagina's en afspraken. Maar er zit geen lijn in. De hervorming vertolkt geen gemeenschappelijke visie. Ze ontstond uit de botsing van twee visies die op zowat elke punt tegengesteld waren. Met veel wroeten, trekken en sleuren, met sjacheren, afdreigen en flemen, is een stel onderdelen gevonden waarover de twee blokken het toevallig eens zijn geworden. En dát is dan tot een lappendeken aaneengenaaid.... Het akkoord is geen enthousiasmerend vredesverdrag dat een nieuw tijdvak inluidt. Het is een wapenstilstand die beide partijen een stukje geeft van wat ze wilden en waarmee ze wel een tijd 'kunnen leven'. Is de angel BHV verwijderd? Voor een deel. Maar het gif is nog niet weg en de zaak kan nog verder etteren. Is het politiek zwaartepunt naar de deelstaten verschoven? In budget wel. Maar de bevoegdheidsverdeling blijft een lappendeken die nog meer staat vergt. Kan de federale overheid zich nu concentreren op haar kernopdrachten en die nu beter behartigen? Een beetje.'
Berichtgeving over het vlinderakkoord: 4 1/2 blz. redactioneel. Daarin: één blz met een verslag van de persconferentie, een halve blz. interview met Caroline Genez ('een helder verhaal zonder loodgieterij'), over drie blz. de verschillende thema's van het akkoord (overdracht van bevoegdheden, financieringswet, politieke vernieuwing, de gezochte nieuwe evenwichten tussen Vlaamse en Franstalige verzuchtingen, de kieskring BHV, BHV gerechtelijk, Brussel) en een stukje over De Bethune die Senaatsvoorzitter wordt.
Sportrubriek: 2 blz. over de voetbalmatch Duitsland-België.
Het Laatste Nieuws Voorpagina: de kop rechtsboven op de voorpagina 'Dag van glorie voor Di Rupo', een kort stukje tekst naast een foto van een glunderende Di Rupo bij de presentatie van het akkoord. Links daarvan, in koeien van letters 'MOTILIUM IN OPSRAAK'
Editoriaal: van Luc Van der Kelen op blz. 2. Titel 'Een miraculeus akkoord'. Van der Kelen is opgetogen over het akkoord, en hij noemt het historisch, omwille van vijf redenen, waaronder deze: 'Het is de eerste staatshervorming die het bestuur van de staat eenvoudiger maakt en niet ingewikkelder, precies omdat een pak bevoegdheden in zijn geheel worden getransfereerd. De homogene bevoegdheden waar Vlaanderen al lang om vroeg. Voorbeelden zijn: het hele ouderenbeleid, de geestelijke gezondheidszorg, het kindergeld, de jeugdsanctionering, de strafuitvoering.'
Berichtgeving over het vlinderakkoord: 2 blz. redactioneel, op blz. 2 en 3, naast het editoriaal van Van der Kelen. Met twee lijstjes: 'Dit wordt Vlaams..', te weten: verkeersveiligheidsfonds, snelheid op de gewestwegen, kinderbijslag, rijopleiding, ruimte voor belastingsverlaging, sancties voor werklozen, doelgroepenbeleid, dienstencheques, jeugdsanctierecht, een deel van de gezondheidszorg '.. En dit blijft Belgisch': arbeidsrecht, definitie 'passende job' voor werkzoekende, terugbetaling in gezondheidszorg, financiering ziekenhuizen, verkeersreglement, belastingsschalen, vennootschapsbelasting, brandweer en civiele bescherming, hoogte en duur van werkloosheidsuitkeringen, hoogte van pensioen. Noot: De lijstjes, telkens met enkele lijnen uitleg bij elk punt, spreken de bewering van Van der Kelen duidelijk tegen dat er homogene bevoegdheden ontstaan door de overdracht ven 'een pak bevoegdheden in zijn geheel'.
Sportrubriek: 6 blz. over de voetbalmatch Duitsland-België de avond ervoor. (Die dag ook 2 blz. over het proces Ronald Janssen, evenveel als over het vlinderakkoord).
De Tijd
Voorpagina: een klein berichtje onderaan de voorpagina met de titel: 'Di Rupo haalt uit naar Bart De Wever tijdens gloriemoment'.
Editoriaal van Bart Haeck, redacteur politiek & economie, met de titel 'Vraag van 23 miljard': 'Het goede nieuws: Brussel-Halle-Vilvoorde is eindelijk herleid tot zijn ware proportie, namelijk een ernstig maar vrij lokaal probleem dat niet jarenlang het regeringswerk had mogen blokkeren. De deelstaten krijgen meer bevoegdheid om zelf een belastingbeleid te voeren. Sommige Vlamingen hadden meer gewild, maar een Vlaamse regering die deze legislatuur de lasten met 600 miljoen euro heeft verhoogd kan alvast niet klagen over de 6 miljard fiscale autonomie die ze krijgt. Ook positief is dat het arbeidsmarktbeleid - cruciaal om meer mensen aan het werk te krijgen en te houden - wellicht efficiënter kan nu het nog meer bij de deelstaten ligt. De arbeidsmarkt in Vlaanderen is immers niet die van Brussel. In de financieringswet is het goede nieuws dat de perverse solidariteit weg is en dat er dus meer loon naar werken komt. Het slechte nieuws: Brussel wordt wellicht niet efficiënter maar complexer. Ook het Brussels Gewest mag nu arbeidsopleidingen organiseren en de Gemeenschappelijke Gemeenschapscommissie zal er de kinderbijslag organiseren. Als 'tegenprestatie' krijgt Brussel extra geld. Een ander minpunt is dat het tien jaar duurt eer de nieuwe mechanismes van de financieringswet écht beginnen te werken. Nog een minpunt is dat de financieringswet het ongenoegen in de Vlaamse onderbuik over 'de transfert' niet zal wegnemen. De grootste hoop ligt in het nieuwe arbeidsmarktbeleid: als dat jobs oplevert in Franstalig België kan de kloof met Vlaanderen kleiner worden. En dan is er de mist die nog steeds over het akkoord hangt. Ten eerste blijft het bijzonder moeilijk de precieze gevolgen van de financieringswet in te schatten. Dat komt omdat de simulaties nog niet zijn vrijgegeven, maar ook omdat het belangrijkste sluitstuk nog moet komen: de 23 miljard euro besparingen en/of belastingverhogingen tegen 2015. De hoogte van dat bedrag maakt duidelijk dat de regering-Di Rupo daarop zal worden afgerekend, en niet op haar staatshervorming van 17 miljard euro. De komende dagen en weken worden de écht cruciale: houdt Di Rupo vast aan zijn ronduit gevaarlijke mix van vooral extra inkomsten en weinigbesparingen? Of kan hij overtuigd worden de belastingdruk onder controle te houden en de staat efficiënter te doen werken? Dat wordt de vraag van 23 miljard. De zesde staatshervorming is belangrijk, maar het venijn van deze onderhandelingen zit in de staart.'
Berichtgeving over het vlinderakkoord: 1 blz. redactioneel. Een reportage over de persconferentie, en een vooruitblik op de verdere regeringsvorming. Vor meer details wordt verwezen naar de website, omder derubriek 'Staatshervorming'[3] met artikels over BHV, Brussel, Financieringswet en Meer bevoegdheden voor deelstaten.
Sport: geen sportbladzijden, en dus ook niets over de voetbalmatch Duitsland-België.
La Libre
Voorpagina: een grote Enfin!, onder een foto met de negen onderhandelaars die als brave schoolkinderen met hun diploma onder de arm (een exemplaar van het vlinderakkoord) braaf in de lens kijken.
Editoriaal van die dag van Francis Van de Woestyne, journalist van de krant. Hij heeft het die dag al over de verdere regeringsvorming en de plaats hierin van Ecolo. Ze zijn niet echt nodig vindt hij. In een coalitie van zes partijen zit rechts, het centrum en links. Hoe zouden de groenen een echt verschil kunnen maken? De aandrang van de socialisten om de groenen ten allen prijze aan boord te heisen vindt hij verdacht. Is het om hen te belonen? Tenzij de PS toegeeft dat het onmogelijk is aan ecologie te doen zonder de ecolos, of het toch alleen maar de bedoeling is om ze in bewaakte residentie te plaatsen om zo te vermijden dat ze sterker worden vanuit de oppositie?
Van de Woestyne had al op maandag 10 okt een artikel geschreven over het vlinderakkoord, waarin hij vol lof schreef over 'de belangrijkste kunstenaar van deze onderhandelingen, Elio Di Rupo': 'De mensen staan er waarschijnlijk niet bij stil hoeveel energie, geduld, openheid en creativiteit het van hem heeft gevergd om dit te bereiken. Want nadat hij zich eerst al had afgebeuld om samen met Bart De Wever een positieve uitweg uit de crisis te vinden ( ), moest Elio Di Rupo daarna tot een akkoord zien te komen met onderhandelingspartners die nu eens kwetsbaar of onvoorspelbaar, en dan weer verdeeld waren. We moeten erkennen dat Di Rupo, in een land dat gebukt gaat onder centrifugale en egoïstische krachten, de enige was die deze politieke synthese tussen noord en zuid, en links en rechts, tot stand kon brengen. (Titel: 'En un mot: chapeau!', pag. 9) (Bij het lezen van La Libre moet men steeds het Hof in het achterhoofd houden. La Libre zal niets schrijven dat Laken niet aanstaat. En Albert had duidelijk samengespannen met Di Rupo tijdens de onderhandelingen. Deze laatste mocht Albert zelfs hals over kop uit zijn vakantieverblijf in Nice terughalen met een regeringsvliegtuig, om de situtatie te dramatiseren en de partijen tot een akkoord te forceren. Als La Libre de loftrompet voor Di Rupo bovenhaalt, is dit minstens met de goedkeuring van het Hof, wellicht zelfs ingefluisterd? Mark Grammens in Journaal van 25 maart '10: 'Want u moet weten dat La Libre het blad is dat de leden van de hofhouding bij hun ochtendkoffie te lezen krijgen, en dat de afgevaardigd-bestuurder van La Libre, Dominique Le Hodey, tot de intiemste vriendenkring van Albert II behoort. In dat blad verschijnt niets dat de monarchie onwelgevallig kan zijn, zeker niet over Albert II. Het echtpaar Le Hodey heeft al herhaaldelijk samen met Albert en Paola vakanties doorgebracht, en zijn regelmatig te gast op het yacht van Albert in de Italiaanse wateren'.)
Berichtgeving over het vlinderakkoord: 10 blz. redactioneel, met hierin over vijf blz. op telkens één blz. een thema van het akkoord beschreven, met een interview: kiesarrondissement BHV, gerechtelijk arrondissement BHV, financiering Brussel, financieringswet, tewerkstellingspolitiek. Verderdop in de krant 2 blz. met twee opinies (Bart Maddens en Luc Van der Kelen), met de vraag of men nu voor een of voor twintig jaar vertrokken is. Uit de themabladzijden: de benoemde burgemeester van Sint-Gensius-Rode, Myriam Delacroix-Rolin (CDH): 'het juridisch luik is positief, de Franstaligen zullen over meer rechten beschikken dan ervoor in Halle-Vilvoorde.' Alain Deneef, voorzitter van de denktank Aula Magna over de hoofdstedelijke gemeenschap: 'het principe is verworven, wat een duidelijke stap in de goede richting is. Maar het gaat niet ver genoeg. De volgende stappen zijn niet duidelijk.'
Sport: 3 blz. over de voetbalmatch Duitsland-België de avond ervoor.
DH (La Dernière Heure/Les Sports)
Voorpagina: grote foto over de voetbalmatch Duitsland-België, en één lijn met 'RÉFORME DE L'ÉTAT: ce qui va changer pour vous'
Editoriaal: een venijnig stukje van de adjunct-hoofdredacteur Christian Carpenier die stelt dat 'de Vlamingen een grote staatshervorming wilden, en zover gingen het land te bedreigen met de gekste gevolgen als men ze hen die niet gaf. Ze hebben ze gekregen. Zoals altijd. ("allant jusquà menacer le pays des conséquences les plus folles si on ne la leur concédait pas"). Men mag het de Franstaligen niet te zeer verwijten. Als ze al capituleerden door een nieuwe belangrijke vermindering van het federaal niveau te aanvaarden in ruil voor geld, dan hebben ze er alles aan gedaan om de gevolgen te beperken. Wedden dat het overbodig is hen eraan te herinneren dat Vlaanderen daarom niet verzadigd is. Met moeite zal de inkt van het akkoord droog zijn dat ze alweer ten aanval zullen trekken met nieuwe vragen en nieuwe verderfelijke chantages. Wallonië heeft een fiskale vrede van slechts tien jaar gekregen met Vlaanderen. Daarna zal het Noorden zich niet inhouden haar concurrentie te ontplooien met potentieel rampzalige gevolgen. De enig manier voor het Zuiden om zich hiertegen te beschermen is nu te starten met een fundamentele hervorming van haar praktijken, haar baronieën en haar pamperbeleid.'
Berichtgeving over het vlinderakkoord: 2 blz. redactioneel, met dezelfde foto als La Libre van de negen onderhandelaars op hun 'prijsuitreiking', over de speech van Di Rupo, over de controle van de werklozen die verhuist naar de gewesten, over het gerechtelijk arrondissement BHV (titel: 'être jugé en français sera plus facile'...)
Sport: 10 blz. over de voetbalmatch Duitsland-België de avond ervoor, in de afzonderlijke katern 'Les Sports'.
Noot: La Libre en La Dernière Heure behoren tot dezelfde groep, en beide dagbladen verschijnen in magazineformaat (iets groter dan A4), ongeveer de helft van het formaat van de andere kranten dus. In principe komt dus bv. de publicatie van 12 blz. vlinderakkoord in La Libre overeen met zes blz. in een andere krant. Als Le Soir natuurlijk de foto van de negen onderhandelaars over bijna twee halve bladzijden uitsmeert, of een cartoon over een halve bladzijde, blijft er op de rest van die pagina's niet veel meer plaats over dan op één pagina van La Libre. Besluit: men mag inhoudelijk niet zomaar één blz. Le Soir gelijk stellen met twee blz. La Libre.
Le Soir
Last but not least, wat weet Le Soir te vertellen?
Voorpagina: een grote titel 'La nouvelle Belgique' en het editoriaal van Beatrice Delvaux, 'Avec ou sans la Belgique' [4]
Editoriaal: volgens Beatrice Delvaux, 'hoofdeditorialist', is niet Di Rupo, maar België de grote winnaar van de dag: 'We moeten ons realiseren hoezeer wij het vertrouwen verloren waren. Men moet terugdenken aan al die keren dat we dachten dat alles naar de knoppen was, inclusief België, om het belang van dit ogenblik te begrijpen. België! Dat is klaarblijkelijk de grote winnaar van de dag, alleen al vanwege het feit dat het land er uiteindelijk nog altijd is en klaar is om zijn weg te vervolgen. België, jazeker, maar niet meer hetzelfde België: voortaan zijn het regionale en communautaire krachten die het land aandrijven, en is zijn voortbestaan als zodanig meer dan hypothetisch. We moeten toegeven dat deze oude entiteit, die flirtte met de dood, zojuist in een wonderbaarlijke en ingenieuse mutatie is geslaagd, want ze komt er toe, door verstandige en moeizaam ontstane evenwichten, aan de enen en de anderen elementen van tevredenheid te geven. De Vlamingen hebben hun bevoegdheden en hun BHV, en de Franstaligen hebben van hun kant de zekerheid dat ze niets hebben toegestaan waardoor ze de volgende keer automatisch in de kookpot terecht komen, als er over een scheiding zal onderhandeld worden, wel integendeel. Brussel is quasi een volwaardig gewest en geherfinancierd, de zes faciliteitengemeenten zijn potentieel brusselse gemeenten, de verbinding Wallonië-Brussel is gegarandeerd.'
Berichtgeving: 8 blz. in het totaal, waarvan 1 met een overzicht van de vorige staatshervormingen, een ruim portret van Di Rupo en De Wever, een verslag over de persconferentie, een artikel over wie er deel zal uitmaken van de volgende regering, en in feite slechts 2 blz. over de eigenlijke staatshervorming van het vlinderakkoord.
Sportbladzijden: 3 blz. over de voetbalmatch Duitsland-België.
Globaal
Soms krijgt men de indruk dat de kranten niet over één, maar over verschillende vlinderakkoorden berichten. Tegenbos heeft het over een lappendeken dat nog meer staat vergt, Van der Kelen ziet er een miraculeus akkoord in waarbij een pak homogene bevoegdheden worden getransfereerd. Los daarvan, is de inhoudelijke oogst nogal mager, ondanks de vele bladzijden die enkele kranten er aan wijden. Alleen de algemene principes worden uit de doeken gedaan, niet de vele 'kleine lettertjes' die de grote principes weer aan banden leggen of uithollen. Zo wordt zogenaamd het kindergeld overgedragen aan de Gemeenschappen, echter pas nadat er een harmonisatie is doorgevoerd tussen het stelsel van arbeiders/bedienden en zelfstandigen. Hiervoor moet er dus eerst of veel meer belastingsgeld in het systeem gestopt worden om het kindergeld van de zelfstandigen op te trekken tot het niveau van de werknemers, of de bijdragen voor de zelfstandigen fors opgetrokken moeten worden. Wanneer zal een ven beide kunnen? Over twintig jaar? (Tenzij de 'harmonisatie' betekent dat de werknemers minder krijgen, en de zelfstandigen meer, terwijl de afhoudingen bij werknemers en werkgevers gelijk blijven??). Als de overdracht dan ooit eens gebeurt, gaat die bevoegheid in Brussel helemaal niet naar de Gemeenschappen, maar naar de Gemeenschappelijke Gemeenschapscommissie, een orgaan waarin alle 89 Brusselse verkozenen uit de Brussels Gewest in de Raad zitten (zeg maar een tweede parlement van het Brussels gewest) en alle Brusselse ministers en staatssecretarissen in de executieve (zeg maar een tweede Brusselse gewestregering), en ALLEEN zij. Le Soir, La Libre en de Tijd vermelden even terloops of tussen haakjes dat in Brussel de GGC bevoegd zal zijn, maar gaan er niet op in, en leggen al helemaal niet uit dat dit in feite een 'verbrusseling' van het kindergeld betekent en de facto geen Gemeenschaps-, maar een Gewestmaterie wordt, want de Vlaamse Gemeenschap krijgt dan helemaal geen bevoegdheid in Brussel over het kindergeld. Dat overdragen op de GGC geldt trouwens voor alle bevoegdheden die volgens het vlinderakkoord zogenaamd 'naar de Gemeenschappen' worden overgeheveld. Daarover leest men niets in geen enkele krant.
Veel thema's waar de Franstaligen nu geen directe greep meer zullen op hebben in Vlaanderen, vanwege niet meer federaal maar overgeheveld naar de Gewesten, moeten dan weer het voorwerp uitmaken van 'samenwerkingsakkoorden' allerhande. Het vlinderakkoord staat er vol van: samenwerkingsakkoorden moeten gesloten worden in de gezondheidszorg, voor toerisme, werklozenbegeleiding, opleidingen bij betaald educatief verlof, over een interfederaal instituut i.v.m. gezondheidszorg, voor zes verdere verschillende thema's in de gezondheidszorg, over het vervolginsbeleid, de strafuitvoering, verkeersveiligheid, bijkomende subsidiëring van de NMBS door de gewesten, de maximale ambtenarenweddes, en nog enkele andere kleine onderwerpen. Er wordt zelfs een super-samenwerkingsakkoord opgezet in de vorm van een bij bijzondere wet op te richten 'Hoofdstedelijke Gemeenschap' waarvan alle gemeenten van Brussel en Vlaams- en Waals-Brabant verplicht deel uitmaken, naast vertegenwoordigers van de gewesten en van de federale overheid. Een samenwerkingsakkoord in het kwadraat, alweer gebetonneerd met een bijzondere wet. Maar hiermee zijn we al zelf het vlinderakkoord aan het bespreken, terwijl dit afzonderlijk nog aan bod komt in verschillende afleveringen.
De volledige tekst van het vlinderakkoord In het Nederlands, kan men de integrale tekst (in PDF) hier vinden - op de website van Knack [5] - op de website van de Kamer[6] De Franse tekst van het akkoord staat hier: - op de website van La Chambre [7] - op de website van La Libre[8] (Telkens twee links, voor het geval de ene of andere link niet lang beschikbaar blijft)
Toemaat 1: ter info, de oplage van de kranten Volgens de nieuwste cijfers van het CIM, het Centrum voor Informatie over de Media, voor de periode juli 2010-juni 2011, bekend gemaakt begin augustus, ziet de 'betaalde verspreiding' van de kranten er als volgt uit (bij sommige kranten heb ik slechts de cijfers van het jaar daarvoor, 2009/2010, en dat staat er dan ook bij vermeld):
Het Laatste Nieuws (de meest verkochte krant in België) 286.775 exemplaren, Het Nieuwsblad 261.110 ex., Gazet van Antwerpen 100.121 ex. (cijfer 2009/2010), Het Belang van Limburg 97.999 ex. (cijfer 2009/2010), De Standaard 91.903 ex., De Morgen 53.948 ex., De Tijd 32.261 ex.
Aan Franstalige kant is er niet echt een krant die qua oplage boven anderen uitsteekt. Sud Presse is de grootste met 114.850 ex. (cijfer 2009/2010, voor de volgende titels samen: La Meuse, La Nouvelle Gazette, La Province, Nord Eclair en La Capitale - Sud Presse is onderdeel van de groep Rossel, uitgever van Le soir), gevolgd door L'Avenir: 92.137 ex, (cijfer 2009/2010 - L'Avenir heeft negen regionale uitgaven onder de zelfde titel L'Avenir - het is onderdeel van Corelio, uitgever van o.a. De Standaard en Het Nieuwsblad), derde in oplage is Le Soir met 79.435 ex, dan DH (La Dernière Heure/Les Sports) met 63.173 ex. (cijfer 2009/2010) (maakt deel uit van de 'Groupe Multimédia IPM S.A', ook uitgever van o.a. La Libre en Paris Match Belgique), La Libre Belgique met 41.191 ex. en hekkensluiter is in Franstalig België L'Echo met 16.667 ex. (2009/2010 - maakt samen met De Tijd deel van Mediafin).
Eenieder zal wel persoonlijke ervaringen hebben met bankiers. In de pre-historie was dat aan open loketten, bij uitzondering in besloten kantoren waar geen inkijk door het publiek. Later was alles achter glas, en moest men, om van de eigen rekening cash op te nemen, nog ferm betalen ook.Het aanwezige personeel smolt weg als sneeuw voor de zon en de openingsuren werden beperkt tot het aller noodzakelijkste Alles moest nu via de automaat gaan, aan de buitenmuur van het gebouw Van de cliënten zag men liever de hielen dan de tenen .
Mijn eerste spaarbank, half de jaren 60, was de BAC, omdat het onthaalgezin waar onze kleine meid haar dagverblijf had (omdat we alle twee buitenshuis werkten) was overgestapt van meestergast-wever naar BAC-kassier. Heel gewoon in die dagen! Dat was, wist de brave man te vertellen, die kantoor hield in zijn garage, door toedoen van de Agent van de Volksverzekering, die hem overgehaald had om iets bij te verdienen. Door omstandigheden verloor ik later de BAC, die toen al lang BACOB geworden was, uit het oog en belandde bij de KB, de Bank van bij Ons, die mij en mijn clientèle decennia lang meer dan een perfecte service verleende. Tot de KB de KBC bleek te zijn geworden, die met haar verzekerings-zaken als een olifant in een porceleinwinkel in de clientèle trapte. Toen was de liefde uit. Ineens waren al die landelijke KB-directeurkes verzkeringspecialisten geworden, en die wisten over verzekeringen evenveel als een koe van saffraan eten. Toen werd het Centea, weeral wegens de zeer persoonlijke aanpak van de plaatselijke agent. Centea als zakenbank, en Argenta voor de privé en als spaarbank. En zo is dat gebleven: ad multos annos .
Met de Paribas, waar mijn schoenmoeder huisbewaarster was, was er geen contact, omdat die mensen alleen van hun stoel en in beweging kwamen bij het groot kapitaal .
Met de Generale in Kortrijk was het moeilijk zaken doen, want de Directie was toen nog volledig Franstalig .zij het dat dit, uit noodzakelijkheid des gebods, niet lang meer geduurd heeft. Halfweg de jaren 70 beek men zijn les te hebben geleerd.
Dus zijn de recente bankperikelen aan mij persoonlijk volledig voorbij gegaan Tenzij dat mijn schoonpa op zeker ogenblik bij de Parisbas-bazen geroepen werd (na weeral een of andere fusie : Artesia met Bacob?) met de mededeling dat zijn rekening te mager was om nog klant te blijven. En dat hij dus zo vriendelijk had willen zijn zijn matten op te rollen?! Stel U voor : kort tevoren was zijn (intussen overleden) vrouw nog gevierd geweest voor k weet niet hoeveel jaren trouwe dienst.
En nu is heel het boeltje, bank en hoogmoed en heel de bataklan, naar de vaantjes .
---------------------
Dexia Bank België zet de zoektocht naar een nieuwe naam in gang. De bank, die vorige week werd genationaliseerd, heeft marktonderzoekers meteen de opdracht gegeven na te gaan hoe de klanten tegenover een merkwijziging staan. De bank zelf is alvast duidelijk: 'De merknaam Dexia is zwaar beschadigd.'
Dexia Bank België is de bankpoot die vorige week uit de beursgenoteerde groep Dexia is gelicht en voortaan een volledige staatsbank is. De marketeers bij de bank zitten met de handen in het haar. Tot voor enkele weken ging het de Belgische bankkantoren commercieel nog voor de wind, volgens interne cijfers beter dan concurrent KBC. Maar door de negatieve berichtgeving rond de ontmantelde moedergroep Dexia en de Gemeentelijke Holding is de twijfel bij de klanten toegeslagen.
De groep Dexia werd de voorbije weken een veredelde 'bad bank' genoemd, terwijl de Gemeentelijke Holding, een grote aandeelhouder van Dexia, via een vereffening maar nipt het bankroet kon vermijden. De Financial Times noemt Dexia zelfs spottend Toxia, omwille van zijn toxische of giftige kredieten. Om die spotternij in te dammen, kocht Dexia Bank zelf preventief de internetnaam toxia.be.
'Bad bank', 'bankroet' of 'vereffening' zijn niet meteen termen waar een gezonde bank met 4 miljoen klanten zich mee wil associëren. "De merknaam Dexia is zwaar beschadigd en er is de voortdurende verwarring tussen Dexia Bank België, Dexiagroep en de Gemeentelijke Holding", bevestigt woordvoerder Moniek Delvou van Dexia Bank België.
Topman Jos Clijsters zal midden november, op basis van het marktonderzoek, principieel beslissen of een nieuwe naam nodig is. Dat moet uitwijzen hoe zwaar de merknaam Dexia bezoedeld is en of de klanten een naamswijziging zien zitten. Uitgemaakte zaak Maar aan de top van de bank zou dat een uitgemaakte zaak zijn. De verwarring bij het publiek is te groot. "De mensen maken het onderscheid niet tussen Dexia, de Gemeentelijke Holding en de bank, waardoor ze denken dat er problemen zijn bij de bank. Daarom moet Dexia Bank België van naam veranderen, en wel zo snel mogelijk", zegt een hoge bron. De merknaam Dexia verdwijnt dus wellicht uit het straatbeeld.
De zoektocht naar een nieuwe identiteit doet denken aan de naamswijzigingen na de crash van Fortis. Bij de ontmanteling van de Fortisgroep veranderde de uitgeklede moederholding Fortis in Ageas. De Belgische bankpoot werd omgedoopt tot BNP Paribas Fortis.
-------------------
Diagonaal herlezen
Wat mij verwondert, is dat de KBC, toch nog altijd De Bank van bij Ons, blijkbaar uit het oog van de storm kan blijven. Hoezo? Een Vlaams spaarpotje waar Di Rupo moet afblijven met zijn vangarmen?
Vlaanderen wordt ondertussen langs twee kanten leeg gemolken : al jaren lang voor 12 à 14 miljard door Wallo/Brux, door toedoen van de Sossen (PS/SP) met medeplichtigheid van de Tjeven, en, zoals de laatste dagen is uitgekomen, door Parijs : eerst via Fortis, nu weer door Dexia die met de miljarden van de Gemeentelijke Holding, maar ook met het geld van de eigen spaarders, is gaan lopen .
Neen, Diksia moet liefst niet veranderen van naam, tenzij in Topxia. Die domeinnaam op het Internet hebben ze al! Maar het blijft liefst Dexia, zodat de mensen, in lengte van jaren, om de 5 minuten via dat logo, herinnerd worden aan de piraterij van onze o zo christelijke Tjeven. Net zoals er nog jaren gespot werd, toen in de vroege jaren 30 de Boerenbond failliet ging. Toen zong heel de wereld dat refreintje, dat mij nog nog zo bekend in de oren klinkt : het verborg een wereld van intimidatie en frustratie, maar de meestal arme landbouwers waren wel hun spaarcentjes kwijt . Het ging zo :
Marie Lou, Mari Lou, waar is t geld van de Boerenbond naartoe
t Is gepikt en t is gepakt en t is gestolen,
En t hangt van achter aan Menere Paster zijne zolen .
Mits een paar minieme aanpassingen kan datzelfde deuntje nu gebruikt worden voor : de ® Opa ..We leven tenslotte in de heerlijke tijd door de jeugd van rare taal op hun SMS-sen .waardoor we straks weer zullen leren schrijven in de hiërogliefen-taal .
Mise en platop 25/10/2011 11:08:44
Gepeperd en gezouten, opgediend op 26/10/2011 11:54:11
Het artikel hieronder in de taal van Marianne (excuus daarvoor !), alleen maar om te wijzen hoe na het Brits koloniaal tijdperk in Indië, in amper 60 jaar tijd van seculier met Scheiding van Kerk en Staat kan verworden tot een onverdraagzame Muzelman-samenleving, waar geen plaats meer is voor ongelovige honden, apen en varkens. Na de val van het British Impire en de splitsing van Indië in Pakistan, Afghanistan, enz in 1947 kwam het al zeer vlug tot toestanden waar de Taliban (eufemisme voor rondtrekkende, moordende en verkrachtende benden fanatieke Moslims) het land in een wurggreep probeert te houden. In dergelijk land is de Arabische Lente, de Arabische Zomer en de Arabische Herfst al langvoorbij : het is er nu volop Arabische Winter .
Over 2,5 miljoen Christenen in Pakistan ? Daar berichten onze media nooit over : daar zou misschien een woordje duiding moeten bijkomen en dat zou de mensen de ogen wel eens kunnen openen. Oover de voordelen van de Godsdienst van de Wrede, en zo .Het is, maw, net als vroeger : onze Vlaamse mensen moeten arm blijven (zorgt nu niet meer de Baron voor, maar het Establishment dat zich aan de lopende band als onderdaan van Parijs manifesteert om Vlaams geld te transfereren) en ze moeten dom blijven (dat was vroeger het werk van de Pastoor, maar daar zorgen nu de media voor!
-----------------------
ILS PRIENT JESUS AU PAKISTAN
Ce pays instable et violent où les islamistes ont un poids croissant compte 2,5 millions de chrétiens. Voyage dans cette communauté méconnue qui vit sa foi dans la peur. Par Jacques Follorou / Photos Marco Gualazzini
TENTÉ PAR LE RÉFLEXE DU REPLI, le Pakistan est aujourd'hui en proie à de multiples tensions. Aux tensions extérieures - historiques avec l'Inde, plus récentes avec les Etats-Unis - s'ajoutent les antagonismes intérieurs, qu'ils soient de nature ethnique, politique ou religieuse. Véritable bouc émissaire d'une frustration à la hauteur des difficultés économiques et sociales que connaît ce pays, la communauté chrétienne pakistanaise vit actuellement dans la peur, souvent justifiée par des assassinats ciblés contre ses membres.
Cette minorité forte de 2,5 millions de personnes sur une population de plus de 180 millions, est répartie sur l'ensemble du territoire et doit souvent se regrouper pour se protéger. Dans la ville frontalière de Quetta dans le sud du Pakistan, les chrétiens vivent dans des ghettos ou "colonies" selon les appellations locales, entourés de hauts murs. Les portes sont fermées la nuit venue et des groupes montent la garde pour éviter les attaques d'islamistes radicaux. La situation est comparable à Karachi, la capitale économique, dans le sud du pays.
L'hostilité la plus forte contre les chrétiens se ressent au Pendjab, où cette minorité est victime de discriminations et réduite à exercer les métiers les plus durs. Ce contexte n'a cependant pas empêché les fidèles de célébrer, le 14 juillet, en grande pompe, le cinquantième anniversaire du diocèse de Faisalabad, la plus grande ville de cette province de l'est, frontalière avec l'Inde.
La situation de la minorité chrétienne semble s'être aggravée sans que les autorités centrales, affaiblies, n'apportent un réel soutien. Le 4 janvier 2011, à Islamabad, le gouverneur du Pendjab, Salman Taseer, prônant un islam tolérant notamment envers les chrétiens, a été tué par son propre garde du corps. L'assassin présumé, Mumtaz Qadri, un extrémiste infiltré dans la police, a été inculpé le 14 février pour "meurtre" et "acte de terrorisme". Il est depuis acclamé comme un héros de l'islam dans les cercles radicaux. Le 2 mars 2011, c'est le ministre des minorités religieuses, Shahbaz Bhatti - lui-même chrétien -, qui a péri sous les balles de talibans pendjabis à Islamabad. Libéraux, avocats d'un Pakistan à l'islam respectueux des minorités religieuses (on compte 2,3 % de fidèles de la secte des ahmadis, 1,6 % de chrétiens et 1,6 % d'hindous), Salman Taseer et Shahbaz Bhatti avaient tous deux mené campagne pour une révision de la loi sur le blasphème.
CETTE DISPOSITION DU CODE PÉNAL,qui rend passible de la peine de mort quiconque est jugé coupable d'offenser le prophète Mahomet, a été introduite en 1986 à une époque où le dictateur Zia ul-Haq souhaitait conforter son pouvoir en poussant l'islamisation de la société. Jusque-là, le Pakistan était plutôt laïque, depuis sa fondation en 1947 sur les ruines de la partition de l'Empire britannique des Indes. Le "père de la nation", Ali Jinnah (1876-1948), s'il avait conçu le pays comme le refuge des musulmans de l'ex-empire, était hostile à l'idée d'une théocratie. Mais cet esprit non confessionnel s'est essoufflé. La loi sur le blasphème est une illustration - parmi d'autres - de l'avancée de l'idéologie islamiste au sein de l'Etat.
Les accusations de blasphème sont souvent portées par les musulmans contre les membres de la minorité chrétienne. Symbole de cette stigmatisation, une villageoise de 45 ans illettrée, Asia Bibi, affiliée à une minorité chrétienne, mère de cinq enfants, a été condamnée à mort, le 8 novembre 2010, pour "blasphème" par un tribunal du district de Nankana, dans l'est du Pendjab. L'appel de cette décision est toujours pendant devant une instance judiciaire à Lahore. Salman Taseer et Shahbaz Bhatti avaient tous deux soutenu la cause d'Asia Bibi
-------------------
Diagonaal herlezen
Zo heel ver van Pakistaanse toestanden bij ons zijn we niet meer .Straks kan er ook een wet komen, zoals in Egypte, dat er aan christelijke kerken geen onderhoudswerken meer mogen gebeuren. Want te duur, en er komt toch geen kat meer : er zij al heel wat geruchten in die zin Inderdaad, door de afkalving van het Christelijk Geloof, is de laatste dam tegen het Islamisme weg gevallen Isam + Lynx in een tegennatuurlijk bondgenootschap hebben bijna de lege ruimte ingenomen : als het verzet niet dringend georganiseerd wordt, dan zakt straks het percentage Christen en bij ons ook onder de 5% en ligt de weg open voor de Islam. De Islam met hoogstens een bruin-rood randje van neo-communisme .
Neem bvb Antwerpen, dat binnen 10 jaar een meerderheid van Moslims kan/zal hebben en waar Janssens dan verkiezinfgsaffiches kan maken zoals gisteren aangetoond met de Burgemeester van Parijs :Vreemd Volk Eerst : Ha ja, want van die vreemde lieverdjes hangt voortaan zijn jobke af. Enfin, voorlopig toch nog ..Ondertussen zal, naast de eigen inlandse wetten, de Sharia van kracht worden, vanzelfsprekend (om te beginnen) alleen voor de Muzelmannen onder ons. Dan komt er een verlichte geest die in het Parlement, net zoals het gegaan is met de Negatie-Wet , een Blasfemie-Wet er door krijgt, waarbij de doodstraf ingevoerd wordt voor het beledigen van de Islam : zo moeilijk om zich dat in te beelden? Want wat wilt U : die vreemdelingen hebben ons gewoon verslagen met onze eigen wapens : al die Verlichte Geesten hebben ze stemrecht gegeven en hen geleerd hoe de democratie werkt : 50% +één = de meerderheid ..
Fantastisch, toch?!
Hoog tijd dat de Europese zetbazen à la Verhofstadt van hun troon worden gestoten, zodat de eigen soevereiniteit weer hersteld kan worden, zonder dat Europa zich overal mee bemoeit. Maar hoe de klok ooit moet terug gedraaid worden..
Misschien door de raddraaiers samen met alle vreemdelingen samen op een onbewoond eiland te installeren? Kunnen ze lekker hun eigen ideale samenleving opbouwen, zonder ons geld. Wat denkt U, zou de Zuidpool ver genoeg zijn?
Mise en platop 25/10/2011 9:13:27
Gepeperd en gezouten, opgediend op 26/10/2011 10:48:48
Di Rupo baarde een verderfelijke mot. De splitsing van BHV wordt omgebogen tot de creatie van bruggenhoofden voor de uitbreiding van Brussel (Optimale territoriumbenutting = Brussel moet inbreiden, niet uitbreiden!). Het fameuze BMR* project wordt de verborgen aanvalspits en het alibi voor Franstalige agressie tot diep in Vlaanderen. De territoriale integriteit van Vlaanderen en de taalwetgeving worden met deze staatsmisvorming grondig aangetast. De financiële plundering van Vlaanderen vergroot met het jaarlijkse extra verspilgeld ( 461 miljoen) voor Brussel en met de beruchte compensaties voor Wallonië (Blanco cheques? Wie gelooft dat die worden afgebouwd? Zoals de faciliteiten?). Het financiële akkoord is onaanvaardbaar en misdadig tegenover de Vlamingen. De nieuwe bevoegdheden zijn niet homogeen maar versnipperd en het absurde dotatiesysteem blijft bestaan... staatsmisvorming à la belge. Wij zijn zeer gebelgd en verwerpen het Vlinderakkoord zoals alle Vlaamse politici horen te doen!
Tegenover deze staatsmisvorming plaatsen wij als onafhankelijkheidsbeweging een veel efficiënter en eenvoudiger alternatief: de Vlaamse en de Waalse regering nemen ieder voor zich en zonder uitstel alle bevoegdheden over zodat Vlaanderen en Wallonië kunnen regeren als volwaardige onafhankelijke staten. De toekomst van Vlaanderen en Wallonië mag niet gehinderd worden door het probleem van een foute en falende stad Brussel (opgepept tot gewest)! Ook Wallonië zal spoedig beseffen dat België versneld wegzinkt in het Brusselse moeras. Brussel kan Wallonië financieel niets bieden want Brussel is verspilziek, inefficiënt, waardevernietigend, heeft een toenemend fout bevolkingsprofiel en is mede daardoor zelf noodlijdend. Wallonië zal zich in de eerste plaats zelf moeten redden net zoals Vlaanderen zich snel uit de Belgische en de Brusselse chaos moet bevrijden.
Vlaanderen is bezig met in Brussel goed geld naar kwaad geld te gooien. En dat moet stoppen. De extra 461 miljoen euro mogen nooit worden uitbetaald. Brussel is nu reeds overgefinancierd met 550 miljoen euro. Brussel moet voor de nodige tijd in de wacht worden geplaatst om zelf eerst uit te zieken. Brussel wordt hiermee gedwongen ernstig de mogelijkheden en de vereisten van een Vlaamse toekomst te overwegen.
Wil Wallonië (nog) geen onafhankelijkheid dan moet Vlaanderen zich in ieder geval met spoed organiseren tot een dynamische verzelfstandigde staat met een krachtige uitstraling in Europa en in de wereld. Vlaanderen moet het nieuwe politieke en economische machtscentrum worden. Niet Brussel. Niet een megaregio Brussel. Brussel staat in de wereld voor ellende en onheil. Vlaanderen moet daarentegen internationaal gezien worden als een grote dynamische metropool die stoelt op een gouden netwerk van aantrekkelijke en performante Vlaamse steden en regios. Dat is de opdracht. Een onafhankelijk Vlaanderen biedt als metropool ongeëvenaarde kansen.
Werkgroep Vlaanderen Onafhankelijk
Guido De Schuyteneer Coördinator werking.
*BMR = Brussels Metropolitan Region
-------------------
Diagonaal herlezen
Zodoende Kolonel Khadafi wordt ergens in de woestijn onder het zand gerstopt, de Euro krijgt stilaan dezelfde waarde als de vroegere Italiaanse Lire, waar een doos stekskes al rap 6.000 Lire kostte, een 17-jarige draaideur crimineel wordt de rekening gepresenteerd, de wereld drazait door en de Vlaamse Regering blijft zitten als een gebiologeerd konijntje dat staart naar de lichtbak : de nekslag komt, maar wanneer?
De wereld draait gewoon door en niemand stopt de verknechting. Kan er deze keer echt geen Mars op Brussel af? t Zou nochtans als laatste redmiddel misschien wel eens de doorslag kunnen geven!
Gewoon de wegwijzer volgen naar WalloBrux, Bijhuis van Walibi, om daar een flinke betoging te houden? Ook wij, Vlamingenkunnen betogen, dat de stukken in de geburen vliegen . En vermits we daar niet eens thuis zijn, komt het op geen klein beetje plezier!
Mise en platop 25/10/2011 8:19
Gepeperd en gezouten, opgediend om 25/10/2011 18:08:51
Dit stukje gaat over de legendarische eigenschappen van de Nieuwe Presque-Premier, aa wiens verheven verwezenlijkingen er geen einde schijnt aan te zullen komen. Het gelieve de lezers dus een eerbiedige houding te willen aannemen, en als het even kan, rechtop en in de houding te gaan zitten.Het Hof/La Cour heeft U in de gaten!
Voor de goede ode : vooraleer U weer afwijkt om ta geen zoeken on Tinternet : de hoernalist Buxant is een twee-poter : de ene poot staat/stond/zal blijven staan? Bij de Libre en de andere poot is hij gevraagd te komen zetten naast de olifantenpoot van Yves Desmet in De Morgen. De man is door en door Franstalig opgekweekt, en wat meer is, hij is gepokt en gezadeld, en doortrokken tot in de kleinste vezeltjes van zijn ziel, van de francité : de imperialistische misvorming waarmee elke Franstalige is geboren en mee opgegroeid van uit de wieg.
U bent gewaarschuwd!
Ik had U hierbij nog een toemaatje willen geven, in de vorm van een soort verslagje van een hulde-zitting van Le Cercle de Lorraine, die in de Vlaamse gazet getooid werd met de niet bestaande titel (want het ding bestaat uitsluitend in t Fransoos), van De Kring van Lotharingen, waar Rin-TinTin de Gestrikte gelauwerd werd (in zijn afwezigheid) als Held en Lieveling van de Perspietjes en Mietjes Jaar 2011. Maar voor ik het kon overnemen, was het verdwenen! Uit eerlijke schaamte? Ik mag het verhopen! De Homo Erectus Universalis werd er vertegenwoordigd door de Lynxe Passionara van dienst : Cruella Onkelinx die wist te verklappen, dat de voornaamste goede eigenschap van de Baas zijn engelachtig geduld was. Enfin, dat was de basis-idee van haar lang en ingewikkeld betoog, maar dan onder gesopt in een waterval van welluidende maar nietszeggende zinswendingen. U kent het wel : het is, naast de aangeboren imperialistische afwijking, de voornaamste persoonsgebonden materie van iedere Franstalige : veel babbelen, om vooral niets te zeggen. speciaal bij Di Rupo is die gave, dank zij zijn Italiaanse root en de daarbij horende gebarentaal,verheven tot Kunst (met Hoofdletter) in de Allerhoogste verheven vorm. Die man verkoopt zelfs zijn eigen k*k als onderdeel van de 6de Staatshervorming, en hij wordt daarvoor door vriend en vijand op de handen gedragen! !
Maar dat wist U waarschijnlijk zelf al !
Tussen haakjes : dezelfde hoernalisten hadden verleden jaar BDW verheven tot de eer der altaren. Maar deze achterlijke pummel verzuimde om zijn prijs in ontvangst te komen nemen : just lijk de Maestro : wegens te druk.
------------------
Buxant: Waarom Di Rupo op communicatie bespaart
--------------------
·
· De efficiëntste politieke communicatie zal altijd via goede persoonlijke banden gaan
Afgelopen week bezocht ik een receptie in de Brusselse Club van Lotharingen, ter gelegenheid van de uitreiking van een Political Award. Het tijdschrift Lobby organiseerde de receptie en verzamelde bijna alleen Franstaligen, een nachtmerrie voor Bart De Wever. De Club moet zowat de enige plaats zijn waar de liberaal Didier Reynders langs een bekende extreem-linkse Waal als Raoul Hedebouw kan wandelen.
Leerrijk, toch, om langs te lopen en een glaasje champagne te drinken: het ging over politieke communicatie. Wie is dit jaar de beste politieke communicator van het land? Vorig jaar bekroonde de jury van politieke journalisten Bart De Wever. Ze beloonden zijn coherentie en zijn doeltreffenheid om zijn boodschap over te brengen. Maar de voorzitter van N-VA verkoos niet te komen om zijn prijs in ontvangst te nemen. Begrijpelijk, want het is inderdaad niet zo goed voor het imago van een Vlaams-nationalist om met de glimlach rond te lopen in het bastion van de Franstalige Brusselaars.
Dit jaar won de socialist Elio Di Rupo. Ook hij was er niet bij om zijn trofee te ontvangen: een formateur heeft veel werk en dat begrijpt iedereen. Zijn collega Laurette Onkelinx verving hem. "Een van de sterkste punten van Elio", zei ze, "is zijn geduld. Dat heef hij veel meer dan andere onderhandelaars en dat laat hem toe efficiënt te zijn. Dus maakt hij weinig fouten in zijn communicatie." Inderdaad is Di Rupo een meester in communicatie: alles is perfect geregeld. Hij is zelfs zeer voorzichtig. "In deze moeilijke periode van regeringsvorming communiceren we heel weinig", zegt een van zijn adviseurs. "Het ligt gevoelig, alles kan fout geïnterpreteerd worden." "Dus", lacht hij, "besparen we op ons communicatiebudget".
Maar politieke communicatie gebruikt ook andere kanalen. Om journalisten te overtuigen - te verleiden? - is er eerst en vooral de gewone communicatie, door middel van persberichten enz. Dat kan werken, maar dat is waarschijnlijk niet genoeg. Daarnaast zijn er nu nog de sociale netwerken die heel belangrijk worden om de media en het publiek te bereiken. Sommige politici hebben dat al goed begrepen en gebruiken Twitter om hun meningen kenbaar te maken. Goed zo. Maar de meest efficiënte politieke communicatie zal altijd via goede persoonlijke banden gaan. Rechtstreekse contacten tussen journalisten en politici kunnen nooit worden vervangen. Het vertrouwen wordt beetje bij beetje opgebouwd om daarna een geducht instrument van politieke communicatie te zijn. Maar laat ons duidelijk zijn: niets zal ooit de boodschap vervangen. De communicatie kan schitterend zijn, als de boodschap niet deugt, is er niet veel aan te doen.
Terug naar de Cercle van Lotharingen. Naast Di Rupo werden ook Bart De Wever en Didier Reynders door de jury gekroond. Beiden delen iets waarvan journalisten houden: veel cynisme en humor.
Haast niets amusanter dan een telefoontje met die politieke verantwoordelijken. Ze hebben fijne woorden en grapjes over iedereen. En dat is ook een soort van politieke communicatie. Er werd ook een prijs aan de slechtste politieke communicator uitgereikt. En het is al tweede keer dat Ecolo co-voorzitster Sarah Turine deze heeft gewonnen. Sarah wie? Dat is inderdaad haar probleem: niemand, of bijna niemand, kent haar. Ze leeft in de schaduw van de populaire Jean-Michel Javaux. Bovendien maakte ze vorig jaar een heel slechte start. Tijdens een radiodebat kwam ze in aanvaring met toenmalig CDH-voorzitster Joëlle Milquet. Die laatste had Turine volledig in het nauw gedreven. Een les in politieke communicatie: het is heel moeilijk - of bijna onmogelijk - een slecht imago te verbeteren. Politieke journalisten zijn vaak meedogenloos. Zoals haaien. Als ze bloed ruiken houden ze niet op met aanvallen.
-------------------
-------------------
Diagonaal herlezen
In het kader van de terugkerende belgicistische vaderlandsliefde die ons opgedrongen wordt sedert de laatste verkiezingen, tot ze ons de strot uitkomt, is die Buxant een pionnier. Hij is de Uitverkorene, die straks in zijn kielzog tal van andere missionarissen zal meetrekken die Vlaanderen weer moeten her-kolonialiseren. Straks zullen die weer overal in Vlaanderen om Franse scholen roepen, en om Franse Cercles Culturels. (Franse Missen zullen daar wel niet meer bijhoren!) De chi-chi madammekes zullen straks weer bij onze bakkers en onze beenhouwershun beste kafferees staan brabbelen om te proberen goed te maken wat ze missen aan intelligentie. Heb dat als kind tot in den treure mogen ervaren, en die tijd komt dus terug! Ik denk daarbij aan ons Ma, en hoe die zich daarover kon opwinden! Heel haar schoonfamilie was in 14-18 naar St Omeer (Frankrijk) gevlucht, en was teruggekeerd als halve Fransmans. Mijn nichtjes sprongen in de koord bij het zingen van
Au clair de la lune, mon ami Pierrot..
Prête moii ta plujme, pour écrire un mot.
Ma chandelle est morte, je nai plus de feu,
Ouvre-moi ta porte, pour lamour de Dieu .
: toen in rankrijk geleerd en na bijna 70 jaar nog altijd fris in mijn geheugen geprent . .Nonkels en tantes taterden dapper mee in t kafferees met de chieke madammetjes, maar ons Moe, die van Eernegem was, verstond er de knoppen van en dacht dat ze haar uitlachten. Kijk, dat gevoel heb ik ook altijd gehad, tot ik beroepsmatig een stuk van mijn boterham moest verdienen met Fransoos te tateren ..
Ik denk : van die Buxant zijn we nog bijlange niet af, tenzij wij hem afknallen. Met een houten hamer, lijk men varkens slacht.
Sparen op communicatie .Ge moet maar durven.
Ik zou dergelijke houding veel eerder omschrijven als : gluiperig, achterbaks, geniepig, vals : het moet zo iets voorstellen als de communicatie zoals die verzorgd werd door wijlen de Roi Soleil : LEtat, cest moi .
Sparen op communicatie, en waarschijnlijk rekenen op de perceptie : herkennen we daar niet de theorie van een beruchte Vlaamse communicatie-specialist die ooit voor een zekere Vhfsdt de weg naar de roem en naar de Europese vetpotten heeft geplaveid?
Weet U, de strijdkreet van vroeger Wat Waals is, vals is, was nog zo slecht niet gekozen! Wat denkt U?
Mise en platop 24/10/2011 17:18:17
Gepeperd en gezouten, opgediend op 25/10/2011 17:20:47
Kunstwerk van de hier verder besproken theater-maker
van de Amerikaanse artiest Andres Serrano
--------------------
Over smaken, goede of slechte, valt er deze keer wel te discussiëren. Misschien echter dat ongelovigen of anders gelovigen het grappig vinden, maar hun goede luim heeft dan andere gronden dan kunstzinnigheid .. Men zal het mij weer kwalijk nemen : maar voor een musen-familie is een mooie warme paardendrol ook kermis!
Het zat er dus weer eens aan te komen : de katholieken laten zich niet meer zo gemakkelijk bespotten en in de hoek drijven, en voilà : ze worden ineens gelijk gesteld met alle andere gekende godsdiens-gekken, die tot alles bereid zijn, en straks de wereld te vuur en te zwaar zullen doen vergaan. De tijd van de Inquisitie en de heksen-verbranding is daar terug!
Dat er eens betoogd wordt, en wel nog tamelijk zachtzinnig : nu is het genoeg geweest : dat kan er niet in! In naam van de wansmakelijkheid, voor de gelegenheid vermomd als Kunst, moet er naar hartenlust kunnen gelachen worden. Zie afbeelding hierboven van zon Kunstwerk.
Dan denk ik onvermijdelijk aan de Heestige Bruggheling Heert Goste, die in zijshows urenlang zichzelf vernedert en de katholieken schoffeert, maar angstvallig met een wijde boog omheen de Godsdienst van de Wrede loopt . Dàt zou pas geestig zijn, moest hij een tirade opsteken over de Islammers, en hij binnen de 5 minuten de gekken van Sharia4Belgum naast zich krijgt op het podium. Terwijl zijn lijfwachtenofwel angstig in een hoekje weggekropen zitten, ofwel reeds zijn afgemaakt op zijn Muzelmans : U weet wel, met een zuivere haal van een scherp mes, door de keel, van links naar rechts, altijd van links naar rechts, nooit andersom, tot op de halswervels, zoals de Koran voorschrijft .
Maar geniet U gerust eerst wat het proza dat notabene in De Schandaard verscheen, het dagblad dat tot voor kort verscheen onder de leuze AVV-VVK. Het verheugt mij enorm te mogen meemaken, hoe ze dapper meewerken om zoveel mogelijk van hun vroegere lezers te verliezen. Als ik daaraan op deze blog af en toe ook een beetje kan meewerken, kan telkens mijn dag niet meer stuk .
O ja, dat het kunstwerk dat de Christenen aanvielen, ging over de Incontinentie van Mohammed zal U waarschijnlijk verwonderen. En toch ws het zo!
Dit is hem, de Parijzer clown .
---------------------
Christelijk extremisme bedreigt kunst
BRUSSEL - De burgemeester van Parijs reageert fel tegen fundamentalistische christenen die kunstenaars bedreigen.
------------------------
Wekenlang probeerde de 'Alliantie tegen het racisme en voor het respect van de Franse en christelijke identiteit' (Agrif) de première van het stuk van Romeo Castellucci in het Théâtre de la Ville in Parijs tegen te houden, maar donderdag was het een andere vereniging, InstitutCivitas, die de voorstelling onderbrak, in naam van de 'restauratie van het sociale koningschap van Onze Heer Jezus Christus'.
Het stuk in kwestie, Sul concetto di volto nel figlio di dio (Over het concept van het gezicht van de zoon van God), was eerder te zien op het theaterfestival van Avignon. Het toont een vader en zoon die samen omgaan met oud worden en incontinentie. Een schilderij van Jezus wordt daarin met granaten bestookt.
De burgemeester van Parijs heeft, samen met het Théâtre de la Ville, klacht ingediend tegen de ordeverstoorders. Ze worden verantwoordelijk gesteld voor schending van het publieke domein en een aanslag op de vrijheid van creatie en artistieke expressie.
De directeur van het theater, Emmanuel Demarcy-Motta, neemt de zaak heel ernstig: hij spreekt van persoonlijke bedreiging en intimidatiebrieven. Vrijdag werden bezoekers bekogeld met eieren en olie. Volgens Demarcy-Motta hebben de actievoerders, die de slogan 'Stop de Christusfobie' meedroegen, het stuk niet eens gezien. De veiligheid rond en in het theater werd opgevoerd.
Volgens de krant Le Monde is de actie niet eenmalig. De krant spreekt van een 'culturele fatwa' en vraagt zich af of de kerken vol zullen geraken door de theaters te sluiten.
Eerder werden in Frankrijk al films en beeldende kunst aangepakt. In april werden twee foto's van de Amerikaanse artiest Andres Serrano, waaronder het bekende 'Piss Christ', in Avignon 'aangevallen' door twee mannen. Ook tegen een ander toneelstuk, van de Spanjaard Rodrigo Garcia, werd de voorbije weken geprotesteerd. Garcia valt de sociale vervreemding en consumptiedrift van deze samenleving aan. In Golgotha picnic gaat het over religieuze marketing en een kerk die ver van de dagelijkse noden staat.
Dat is de gevoerde verkiezingspubliciteit .
-------------------------
Diagonaal herlezen
Als door God gezonden (sic) rinkelde mijn 6de Zintuig dat afgesteld staat op de vele gelijkgezinden op het Internet, dus ook opj vriend Roeland, die vandaag op zijn blog deze amusante afbeeldingen plaatste, samen met onderstaande korte maar veelzeggende tekst. Zo kennen we hem : http://www.bloggen.be/roeland/
Bertrand Delanoë
De Parijse burgemeester Bertrand Delanoë (PS) wil O.L.V. Hemelvaart en Pinksteren vervangen door een Joodse en een islamitische feestdag.
Hier, heb ik, ondergetekende, niets meer aan toe te voegen, tenzij dat ik na lezing, onderteken en volhard
O ja, wat stond er in mijn antwoord naar die goede vriend, die mij mailde vandaag? Kijk, op een eeuwig zwijgen wil ik hier een uittrekseltje overschrijven : wie weet krijg ik weer een emmer of twee str*nt over mijn hoofd uitgekieperd van heet gebakerde lezers . Die kunnen me dan misschien voor veel rare zaken uitmaken, maar niet voor oneerlijkheid.Klinkt het niet, zo botse het!
---------------------
./
Verder over (privé) en zonder beter-weterig te willen doen : vandaag of morgen verschijnt er op mijn blog een dankbaar stukje over de Maire van Parijs waarin dit mijn glashelder standpunt over godsdienst-sprookjes. Ik noem dat zo net als de Gebrs Grimm of Hans Andersen ook hun sprookjes hebben geschreven : als heel simpele vertelselkes (omdat ze bevattelijk zijn en onthouden zouden kunnen worden) die een universele boodschap bevatten : hadden de slachtoffertjes van Marc Dutroux maar wat beter Roodkapje en de Boze Wolf gelezen!
Wat ik daarmee betracht? Mogelijkerwijze de geloofshaters een muilestopper toesteken (muilestopper is een lik-lekkernij uit De Panne-sur-Mer) en misschien wel een paar gelijkgezinden een riem onder het hart te steken (!) : eindelijk laten de katholieken zich niet langer in de hoek drummen!.
Zo ook, net als sprookjes, de Leer van het Christendom : in de Bijbel wordt op mensenmaat door wijze mensen M/V de wijsheid van vele eeuwen weergegeven. Niet als middel om dwang uit te oefenen (hij werd niet gedicteerd door een Engel!), maar om te wijzen op wat er zo allemaal op deze wereld te koop is .Te krijgen of te laten .
Of op zeker ogenblik de Tuin van Eden werkelijk het Aards Paradijs met Engel met Vlammend Zwaard is geweest? : hoe kan ik dat weten? Maar de les over gestrafte hoogmoed: die is aangekomen, loud and clear. Of Jezus Christus echt al die mirakelen heeft gedaan, die Hem worden toegeschreven? Hoe kan ik dat weten! Maar de boodschap over voor mijn verstand onbegrijpelijke zaken die anderen wel kunnen bevatten (Einsten) : die is aangekomen, loud and clear. Of het überhaupt bewezen is dat Christus ooit heeft bestaan? Kan ik toch ook niet weten : alleen wensen dat het zo geweest zou zijn, dat het waar zou geweest zijn: wat zou het heerlijk zijn, als alle mensen konden leven zoals Zijn leven beschreven wordt. Uiteraard zonder al dat lijden op het laatst .Maar mens : gedenk ook dat gij van stof en as zijt, en tot stof en as zult wederkeren. Graag of niet! En dat verhaal van De Bruiloft van Kanaän : en er wordt ook beweerd dat Christus getrouwd was : Allez zeg! Met de minuut wordt Hij meer en meer menselijker! Hem worden onbegrijpelijke goddelijke eigenschappen toegeschreven (Zoon van God) wat volgens mij wijst op de sublimering van deze veridealiseerde levenshouding door de menselijke Geest. Zò zou het moeten zijn!
Och, Christus was een voetnota in de Geschiedenis voor de Romeinen, die heel het Lijdensverhaal niet eens de moeite waard hebben gevonden om in hun kronieken op te tekenen (Sutri, een dichtbij gelegen idyllisch bergstadje waar we doorheen moeten als we via de kortste weg naar Rome rijden, blijkt de thuishaven te zijn geweest van Pontius Pilatus, een verlopen aan lager wal geraakte legerofficier) en waarschijnlijk hebben Zijn volgelingen Zijn figuur schromelijk overschat : neemt niet weg dat de leer van de Zachtmoedige de basis vormt van de meest verheven eredienst ter wereld. Omdat die de meest menselijke is, ja zelfs bijna gelijk staat met de Goddelijke (dwz eeuwige) natuur in de mens.
Zo wordt zelfs de Menswording een ingevuld begrip .
Kijk, waarde vriend, ik geloof niet in het nochtans ook mooie sprookje van Sneeuwwitje (is ook nooit waar gebeurd), maar de daarin ingekapselde boodschappen (er zijn er vele) blinken als diamanten voor hen die ze willen zien. Ik noem maar : jeugd verwelkt, leer dat tijdig in te zien : spiegeltje spiegeltje aan de wand, liefde is sterker dan de dood (de prins op zijn witte paard) Zelfs de boswachter, met moord-opdracht, kan een goede inborst hebben .
En voor wat betreft het Godsbestaan en Leven na de Dood :
1° waarom wil de mens discussiëren over iets wat hij toch nooit (nooit?) zal weten? En
2° het feit dat agnostici en godloochenaars daarover wel discussiëren : men discussieert (in hun plaats) toch niet over iets dat ze zeker zijn?
Ben ik nu een kerkpilaar? Is mijn huis een paternosterbollekensmakerij? Wie mij kent, weet beter en zou nogal eens kunnen verschieten! Maar echte warden beginnen bij mij bij het begin : daar waar ze 2.000 jaar geleden ooit zijn begonnen, en zelfs lang daarvoor!
Mise en platop 24/10/2011 10:47:53
Gepeperd en gezouten, opgediend om 24/10/2011 18:37:56
Met camorra, maffia in Dexia-context, wordt bedoeld : georganiseerde misdaad, voorlopig nog altijd zonder bloedvergieten of manslag. Witteboorden criminaliteit dus. Over Dexia Diksia is ondertussen bekend geworden dat het meer de mantelorganisatie is waar politici in hoge financiële cenakels omgeturnd werden tot gangsters met nationale of zelfs internationale allures. Dat ze daarbij niet van de slimsten mogen zijn, wordt bewezen, door het feit dat ze in hun zogezegd bevoorrechte relaties met Parijs, de rommel kredieten tegen goed en gereed geld hebben laten opsolferen, waarna ze, om het faillissement te vermijden nog maar eens 5 miljard dienden te betalen aan Parijs om de Bank te splitsen in een Franse en een Belgische Holding als bad bank en een gewone Commerciële anex Spaarbank Dexia België. Van splitsing tussen een Spaarbank en een Commerciële Bank? Nooit van gehoord, zodat men gewoon veder kan gaan met de spaardepositos aan te wenden om te speculeren op de beurs .of te beleggen in commerciële risico-bedrijven met hoge risicos opbrengsten .
Vandaar dat ik hier de rating AAA+ wil toebedelen aan de combinatie CamorrA - DexiA - MaffiA. Driemaal AAA in huneigennaam, met daar bovenop, als toemaatje, de +, omdat ze erin slagen om ongestraft verder te doen.Calorra/maffia/Daxia+ : surrealistisch maar Belgisch!
-------------------------
Gemeentelijke Holding: Dexia Bank België zal instaan voor vereffening
Met het compromis dat zaterdagavond groen licht kreeg, is het lot van de Gemeentelijke Holding nu bezegeld. Tot 7 december wordt de liquiditeit van de holding verzekerd door Dexia Bank België. Nadien krijgt de bank ook de vereffening van het gemeentelijke investeringsvehikel in handen, preciseert minister van Financiën Didier Reynders zondag. Speelt Dexia het handig, dan kan ze de eigen verliezen misschien nog wat beperken.
Het passief van de Holding loopt op tot 1,6 miljard euro, waarvan 1,2 miljard afkomstig van Dexia Bank België. De activa blijven dan weer beperkt tot 700 à 800 miljoen euro, wat een negatief saldo oplevert van zon 800 à 900 miljoen.
Overheden verdelen verliezen
Een vereffening moet nu de harde klap van een faillissement helpen vermijden. Concreet activeren Vlaanderen (225 miljoen), Wallonië (157,5 miljoen) en Brussel (67,5 miljoen) hun garanties. Daarnaast slikken ze ook een verlies van 120 miljoen euro aan commercial paper. De regionale bijdrage loopt met andere woorden op tot 570 miljoen euro.
Het federale niveau komt dan weer rechtstreeks tussen voor 132,5 miljoen euro, plus nog eens 101 miljoen euro via het recent genationaliseerde Dexia Bank. Ethias, het Brusselse huisvestingsfonds en andere instellingen nemen 31 miljoen euro voor hun rekening. Alles samen geeft dat dus zon 830 miljoen euro.
Dexia Bank België
Vanaf 7 december start Dexia Bank België dan met de vereffening van de holding, een operatie die verschillende jaren kan duren. Naarmate de tijd vordert, zal de bank de liquiditeitsnoden van de holding lenigen via de progressief vrijgemaakte fondsen van de gewesten, het federale niveau en uiteindelijk ook de bank zelf. Een wanbetaling tijdens de vereffening moet immers vermeden worden.
In tussentijd zal Dexia trachten de activa van de holding progressief van de hand te doen. Lukt dat voor meer dan de geschatte 700 à 800 miljoen euro, dan kan Dexia de omvang van haar eigen bijdrage nog terugdringen. De operatie zal Dexia in elk geval toelaten minstens een deel van haar uitgeleende 1,2 miljard te recupereren, benadrukte minister van Financiën Reynders zondag.
De gemeenten zijn al alles kwijt
Dat de gemeenten nog eens geld zouden verliezen aan de operatie, sprak Reynders op RTL-TVi tot slot nog tegen. De gemeenten zijn al alles kwijt, aldus de liberaal, die eraan herinnerde dat de gemeenten de voorbije jaren wel heel wat dividenden konden verzilveren.
Men mag niet vergeten dat men als aandeelhouder winsten boekt wanneer de zaken goed gaan, maar ook verliezen riskeert indien het minder goed gaat, aldus nog Reynders. Vraag is dus ook volgens hem of gemeenten zich wel aan de soms erg complexe investeringen in financiële instellingen moeten wagen.
-------------------
Diagonaal herlezen
Elk bedrijf dat zich in de toestand van feitelijke staking van betaling bevindt zoals de Gemeentelijke Holding, is volgens de bepalingen van het Wetboek van Koophandel, feitelijk failliet. De enige twee voorwaarden ineens, zijimmers al dagen lang onherstelbaar vervuld : gebrek aan cash, en verdere kredietmogelijkheden onbestaande. Deze toestand in de feiten moet alleen nog maar bevestigd worden door een vonnis van de Rechtbank van Koophandel, die meteen een of meerdere curatoren moet aanstellen. Deze(n) hebben ongeveer dezelfde machten als een onderzoeksrechter .. Amaai dus de gefailleerden die valst hebben gespeeld : die gaan achter de tralies en worden aangesproken ten persoonlijken titel.
Mag dus niet gebeuren! Want dan zouden er op slag geen enkele politieker van de kleurpartijen, nog op vrije voeten zijn!
Dat is, in een paar eenvoudige, voor de normale mens te begrijpen begrippen, uitgelegd wat er bekokstoofd werd rond de Gemeentelijke Holding voornoemd .: niks toepassing van de Wet, maar een onderling akkoordje dat de daders ongestoord, en ten eigen profijte, hun misdaden als daders of als medeplichtigen, mogen toedekken, en gewoon verder boeren alsof er geen vuiltje aan de lucht is.
Als dat geen loodgieterij is van de bovenste plank!
De profijten blijven verworven, de putten worden gevuld met belastingsgeld, de burger wordt wat wijsgemaakt, iedereen zwijgt en men kan gewoon herbeginnen. Betrokkenen krijgen vroeg opf laat een staatsbegrafenis, en worden ondertussen rijkelijk op pensioen gesteld als Minister-van-Staat.
Dat Gerolf Annemans, als enige senator, bij hoogdringendheid een Parlementaire Onderzoekscommissie eist (met de macht van een onderzoeksrechter met volheid van bevoegdheden o.a. aanhoudingen) is tekenend : Tjeven (Dexia) en Sossen (Ethias) als belanghebbenden in een zwak onderzoek,willen dat ook, zeggen ze, o.a. in De 7de Dag, maar ze willen eerst veel, heel veel opheldering, lees tijdwinst. In de hoop dat intussen sporen zouden verdwijnen en dat ondertussen de aandacht wat verslapt .
In een breder perspectief staan immers nog op de wachtlijst : de begroting, de opgang of afgang van De rode Duivels, de ozonlaag, de Vlaamse deelregering die volgens de MR nu toch zal moeten lammeren, de regering Elio-de-Vlinderfluisteraar N° Uno, wel/niet, de Euro naar alles of niets, de algemene wereld-recessie zoals wij die nog nooit gekend hebben, de Alla O Akbar invasie die in een beslissend stadium komt, de wereldheerschappij door China en/of Indië .
JaJa, dat alles maakt het leven waarlijk de moeite waard!
En dan is er nog iets : Merkel, Sarkozy, Cameron in het strijdperk voor macht, invloed en geld. Komen de Europese erfvijanden opnieuw in het vizier? Wie zei er ooit weer, dat vrede de verderzetting is van de oorlog, maar met andere middelen? Niet dat ik daarvan wakker lig, maar, net als vroeger, zitten wij als klein landje daar juist midden-in En waar er gehakt wordt, vallen er altijd spaanders!
Zappend en omdat ik vandaag, maandag,voorrang wilde geven aan een verre vriend die me onverwacht mailde, werd mijn huiswerk van gisteren niet afgemaakt. Eerst dus een stukje van elders meegenomen : ik wilde dat ik kon schrijven lijk de Nederlandse Joost Niemöller!
-------------------
De bewegende beelden die we de afgelopen dagen te zien kregen van de lynchpartij van Kadaffi, brachten een niet te negeren boodschap: De Libiërs zijn een wreed, onbeschaafd volk. Terwijl een mens wordt afgeslacht, staan ze erbij te lachen en de grootheid van Allah aan te roepen. Ze staan in een rij om te kijken naar het gemolesteerde lijk, ze maken er fotootjes van, ze zijn blij. Oog om oog, tand om tand. Ook van een van de zonen van Kadaffi was te zien hoe hij, opgesloten in een kamer, werd vernederd. Daarna waren er beelden waaruit bleek dat hij van voren was neergeschoten.
Er bestaat onder de Libiërs geen schaamte over deze beelden. Ze worden vrij verspreid en gretig bekeken.
Hoe dit nu te beoordelen door ons, wel beschaafde Westerlingen? Als je er even over nadenkt, komt het natuurlijk niet zo goed uit. Door de Westerse media is de Arabische lente uitgeroepen, en deze staat in het teken van gewone mensen die eindelijk vrijheid en democratie opeisen. Een prachtig beeld, waarmee de islam ook weer even in een positief zonnetje kan worden gezet. Nu is te zien hoe diezelfde rebellen zich gedragen als sadistische klootzakken. Dat roept vragen op over heel veel andere beelden die nooit te zien waren. Van onvoorstelbaar onmenselijk wreed geweld over en weer. Van een geweldscultuur die schreeuwt om bloed en nog meer bloed. Van openlijk beleden Jodenhaat, en dat alles onder de beschermende morele deken van de islam.
Ook uit Syrië komen zulke beelden soms binnen. Ze worden in Syrië zelf met dezelfde openheid vervaardigd, bijvoorbeeld van rebellen die vermeende leden van de Syrische geheime dienst een voor een van een hoge brug werpen. Met alweer dat aanroepen van Allah en dat kille gejuich erbij.
Er bestaat in de wereld een rechtscultuur waarbij iedereen op dezelfde manier de maat wordt gemeten. Zich misdragende leiders worden naar het Internationale strafhof gesleept in het kader daarvan. De achterliggende gedachte is dat we iedereen, waar ook ter wereld, aanspreken op dezelfde morele gronden. Maar nu is er voor iedereen te zien hoe een volk niet aan die morele maatstaven voldoet. Het wordt ons in de neus gedrukt, iedere keer dat we die beelden zien van een man die uit een buis wordt gesleurd, half op een auto wordt getrokken, bespot, we zien de massale, dierlijke opwinding, de wapens, er wordt in de lucht geschoten, Allah wordt er weer een keer bijgehaald, en tenslotte zien we de beelden van een dode Kadaffi met een kogelinslag in de buik en in het hoofd van dichtbij.
Maar bij Pauw en Witteman was gisteren de acteur Jack Wouterse te zien die het allemaal heel begrijpelijk vond, er kwamen Nederlandse Libiërs in beeld, die blijk gaven van hun blijdschap en die blijdschap werd door de autochtone Nederlanders aangemoedigd, alszijnde een bevrijdend moment. Wat men kennelijk niet wil zien, is dat hier geen sprake is van bevrijding, maar van de voortzetting van dezelfde geweldscultuur. Het is bijltjesdag, en opnieuw zullen de slachtoffers van vandaag wraak gaan nemen op de daders van gisteren. Waarna de slachtoffers van morgen wraak zullen nemen op de daders van vandaag. enzovoort, enzovoort.
Als de beelden van de lynchpartij van Kadaffi iets duidelijk maken dan is het wel dat een groot deel van de wereld nog steeds middenin een Arabische winter leeft.
Maar dat is dus niet de les die getrokken wordt,
Vandaag in zijn column in NRC handelsblad stelt Bas Heijne het lynchen van Kadaffi op één lijn met een affaire in Engeland over een minister die op dienstreizen een vriendje meenam, en toen moest aftreden:
Er zal nu veel mediabezorgdheid zijn om Libië. Er is angst voor chaos. Of nog erger: een islamitische staat. Maar onze democratie? Hoe staat het met onze eigen instituties?
Daaruit blijkt dat Heijne niet vindt dat je Libiërs langs dezelfde meetlat kunt leggen als Europeanen. Daar blijkt een sterk neerbuigende houding uit, als je erover nadenkt. Eigenlijk zegt Heijne: Libiërs zijn geen mensen, maar wilden. Je kunt het ze niet kwalijk nemen dat ze elkaar stamsgewijs afslachten. Voor Libiërs is het martelen en vermoorden van een mens net zoiets als het meenemen van een vriendje op een zakenreis. Zo zijn ze nu eenmaal.
En zo verscheen de mensenrechten-advocate Liesbeth Zegveld op de tv om te verklaren dat dit soort dingen nu eenmaal gebeuren in oorlogstijd. En dat komt dus uit de mond van iemand die niet heeft nagelaten om op elke slak zout te leggen waar het de Nederlandse soldaten in Afghanistan betreft.
Meten met twee maten, dat doet politiek correct links hier. En dat onder de paraplu van een groot, moralistisch gelijk voor de hele wereld.
Zo sterk is een ideologie, dat zelfs het bewegende beeld van de omgekeerde waarheid, deze niet doet wankelen.
------------------
HUISWERK VAN GISTEREN ZONDAG.
Tunesië! Een bloedrode Jasmijnrevolutie in een grasgroen Moslim-land, met een oprukkende politieke partij gebaseerd op de Koran, het Boek van de Bloedrode Haat .Een eerder rare kleur-combinatie, als U het mij vraagt. Maar U vraagt het mij niet! Daarom moet ik het spontaan uit mezelf zeggen : binnenkort klinkt daar, in bloed gesmoord, ook weer de kreet Allah O Akbar. Er wacht de weinige Joden en de weinige Christenen die er nog leven, een bange tijd. Ooit was het land, in de vroege Christenheid, een bloeide kerkprovincie, tot de Godsdienst van de Wrede er zich kwam mee bemoeien .
------------------
Stembusslag is grote test voor Jasmijnrevolutie
Zo 23/10/2011 - 07:32In Tunesië, het land waar de Arabische Lente begon, zijn er vandaag parlementsverkiezingen. Voor het eerst verlopen die democratisch. De bevolking is hoopvol, maar beseft dat het nu aan de politici is om enkele beloftes van de revolutie waar te maken. En dat wordt een helse zaak, want zo'n 100 partijen dingen naar de stem van de kiezer.
Op 17 december 2010 trekt de jonge fruitverkoper Mohammed Bouazizi naar een lokaal overheidsgebouw in Sidi Bouzid, een stadje in het centrum van Tunesië. De politie heeft kort daarvoor nog maar eens zijn handeltje in beslag genomen en Bouazizi heeft er genoeg van. Hij eist uitleg van de gouverneur, maar krijgt die niet te zien. Bouazizi maakt zijn dreigement waar: hij steekt zichzelf in brand.
In het ziekenhuis bezwijkt Bouazizi op 4 januari 2011. De laatste weken van zijn leven lag hij in coma. Hij heeft zelf dus niet geweten wat hij in gang heeft gezet.
Zinedine al-Abidine Ben Ali, op dat moment al 23 jaar president van Tunesië, voelde aan dat hij met een probleem zat. Hij liet de agente oppakken die Bouazizi vernederde en liet de gouverneur ondervragen. Ben Ali bezocht Bouazizi zelf nog in het ziekenhuis. Maar zijn inspanningen waren tevergeefs. De hele Tunesische bevolking keerde zich tegen de president. Het protest begon in Sidi Bouzid en al snel sloeg het over naar alle andere steden in Tunesië.
Semi, een taxichauffeur uit Tunis die in januari een week lang een cameraploeg van CNN begeleidde in de hoofdstad, vertelt dat hij zijn familie aanspoorde om mee te gaan betogen, dag en nacht. "Mijn vrouw wilde nochtans niet dat onze dochter en onze twee zonen mee gingen protesteren. Er waren in Tunis al doden gevallen bij de oproer. Maar ik zei: "iedereen gelijk voor de wet, kom, mee de straat op!"."
Semi toont de twee presidentiële paleizen in Carthago en Sidi Bou Saïd, niet ver van Tunis. "Hier kwam hij om te werken, in het andere paleis ging hij slapen. In het ene paleis zijn wapens en drugs gevonden. Uit het andere paleis zijn heel wat bestelwagens met geld komen rijden. Ben Ali had er blijkbaar zijn eigen centrale bank", vertelt Semi. "Dief", "crimineel", "spil van de maffia", geen enkele Tunesiër heeft nog een goed woord over voor de verdreven president.
Ben Ali is op 14 januari met zijn vrouw naar Saudi-Arabië gevlucht. "Als hij ooit nog terugkeert, wordt hij zeker gelyncht", klinkt het bij veel Tunesiërs. De hele wereld kijkt naar Tunesië, naar de Jasmijnrevolutie.
En al snel wordt duidelijk dat het niet stopt aan de grenzen van Tunesië. Ondertussen zijn ook al de Egyptische president Hosni Moebarak en de Libische kolonel Moe'ammar al-Khaddafi na decennia van de macht verdreven. Het lied van Ali Abdullah Saleh in Jemen is bijna uitgezongen. In Bahrein werd maandenlang protest hard de kop ingedrukt. In Syrië is de toezicht uitzichtloos en zet het regime de bloedige repressie voort. In Marokko, Jordanië en Algerije kunnen aangekondigde hervormingen voorlopig nog het deksel op de ketel houden. De meeste Tunesiërs zijn erg trots op wat ze in gang hebben gezet en vereren Bouazizi als een held. Maar hoe moet het nu verder in eigen land?
Op zoek naar een nieuwe staat
Zo'n 100 partijen doen vandaag mee aan de verkiezingen. Het leeuwendeel van die partijen bestond een jaar geleden nog niet, of was verboden onder het bewind van Ben Ali.
In het parlement zijn er 271 zetels. De taak van de toekomstige parlementsleden is niet gering: een nieuwe grondwet uitwerken, een nieuwe staatsstructuur uittekenen. Als die nieuwe grondwet er is, komen er opnieuw verkiezingen. Dan pas zal de Jasmijnrevolutie voltooid zijn. Maar door het grote aantal partijen is het mogelijk dat een versnipperd parlement niet snel tot een consensus komt over hoe de nieuwe staat eruit moet zien.
Het is afwachten hoeveel mensen vandaag komen opdagen om hun stem uit te brengen. Veel Tunesiërs zijn optimistisch over die nieuwe staat, al blijven er bedenkingen. "Voor Ben Ali aan de macht kwam, zei hij ook dat hij de corruptie zou aanpakken, dat hij de staat zou moderniseren, dat hij welvaart zou brengen. Nu is het moeilijk: wie moeten we nog geloven?", zegt Mouhannad, die in de toeristische sector werkt.
"Natuurlijk zal het nog een eindje duren tot duidelijk wordt wat de revolutie echt heeft veranderd, tot alles weer in zijn plooi valt en tot er een regering is", zegt Mouhannad nog. "Maar in België duurt zoiets ook lang hé", lacht hij.
Islamistische partij ligt op kop in de peilingen
De revolutie in Tunesië heeft geen duidelijke leiders, geen herkenbaar gezicht. Heel wat partijen ruiken daardoor hun kans. Ruim 100 partijen doen mee, al doen ze niet allemaal in alle districten mee aan de stembusslag. In totaal staan meer dan 1.000 kandidaten op de lijsten. De honger naar vrije verkiezingen in Tunesië, de wil om mee te werken aan de nieuwe staat, lijkt dus groot.
Ennadha heeft een voorsprong in alle peilingen. Die conservatieve partij was jarenlang verboden onder Ben Ali en kan profiteren van een soort martelarenstatus. Maar Ennadha was wel aanwezig op andere maatschappelijke terreinen, waardoor de partij een voorsprong geniet als het op bekendheid aankomt.
Ennadha is erg vergelijkbaar met de Moslimbroederschap in Egypte. Zelf vergelijken de leiders zich eerder met de gematigd-islamitische AKP van premier Tayyip Erdogan in Turkije. Critici zeggen dat Ennadha wil morrelen aan de vrouwenrechten -die in vergelijking met andere Arabische landen erg liberaal zijn in Tunesië-, en velen vrezen ook dat Ennadha een verborgen agenda heeft om een radicale vorm van de politieke islam in te voeren in Tunesië. De partijleiders ontkennen dat.
Naast Ennahda zijn er nog enkele andere grote partijen die kans maken om meerdere zetels binnen te rijven. De Progressief Democratische Partij (PDP) en Ettakatol (Forum), beiden centrumlinks, strijden volgens de peilingen voor de tweede plaats. Zij willen vooral stemmen vangen op sociaal-economische thema's. De werkloosheid is in Tunesië namelijk niet lager geworden sinds Ben Ali van de macht werd verdreven.
Daarnaast zijn er enkele partijen die mensenrechten en democratie als belangrijkste thema's hebben, zoals de Congres Partij voor de Republiek, en partijen in strijden tegen Ennahda, en het secularisme en de vrouwenrechten in Tunesië willen verdedigen. Daarbij is de opvallendste partij Ettajdid, een communistische partij. In hun partijlogo is het symbool op de Tunesische vlag ietwat gewijzigd, zodat het een hamer en een sikkel voorstelt.
----------------
De volgende dag, maandag, zijn de maskers gevallen Maar voor het oog van de wereld spreekt men bij ons nog van een gematigde islam, net zoals er een gematigde dood zou bestaan : men is Islammer of men is dood!
-----------------
Gematigde islamisten op kop bij verkiezingen Tunesië
dm UPDATEVolgens eerste onofficiële resultaten van de eerste vrije verkiezingen die zondag in Tunesië zijn gehouden, heeft de gematigde islamistische partij Ennahda de leiding genomen. De opkomst zou ongeveer 70 procent hebben bedragen.
Terwijl het stemmen vandaag nog aan de gang was en het nog wachten is op de onafhankelijke kiescommissie voor uitslagen, zei Ali Marayedh, lid van het partijbestuur van de Ennahda, dat volgens gedeeltelijke resultaten zijn partij veruit de boventoon voert. "Resultaten uit verscheidene regio's tonen aan dat Ennahda veruit voorop ligt, met naargelang de regio 25 tot 50 procent van de stemmen." Een woordvoerster van de Progressieve Democratische Partij, de grootste door de afgezette dictator Zine El Abidine Ben Ali gedoogde oppositiepartij, bevestigde deze trend.
Buitenland Op de achttien zetels die in de Tunesische constituante zijn voorbehouden voor afgevaardigden gekozen door Tunesiërs in het buitenland, zou de Ennahda er acht in de wacht slepen. Dat meldt de Franse krant Le Figaro. Op de tweede plaats zou de Ettakatol (Democratisch Forum Voor Werk en Vrijheden) van Moestafa Ben Jafaar komen met vier zetels. Dezelfde score zou zijn weggelegd voor het Congres voor de Republiek (CPR) van Moncef Marzoeki. De PDM zou twee zetels behalen. De Tunesiërs in het buitenland hebben tot zaterdag drie dagen kunnen stemmen.
77 partijen Voor de verkiezing van een grondwetgevende vergadering met 227 zetels hadden 77 partijen lijsten ingediend. Duizenden onafhankelijken timmerden ook lijsten in elkaar. Naar verwachting zal niemand een ruime meerderheid halen.
Brede coalitie Onder Ben Ali verboden, heeft de Ennahda gezegd een brede coalitie te willen aangaan met andere partijen. Vele seculiere partijen koesteren echter argwaan ten opzichte van deze gematigde islamistische partij. (dpa/lpb
----------------
En neen, Tunesië is Libië niet, alleen zijn de zaken zo een beetje gelijklopend . In Lybië, waar de Lente zich nog maar pas een paar dagen geleden heeft geïnstalleerd, bloeien de eerste crocusjes al :
------------------
Sharia wordt basis van het nieuwe Libië"
De sharia, het islamitisch recht, wordt de basis voor de wederopbouw van Libië. Dat benadrukte Moestafa Abdel Jalil, voorzitter van de Nationale Overgangsraad (NTC), in Benghazi tijdens een toespraak ter gelegenheid van de officiële bevrijding van het land. Zo komt er onder meer een verbod op polygamie, dat indertijd werd ingevoerd door Mouammar Kadhafi.
Islamitisch bankieren, zonder rente, wordt de norm. "Rente creëert ziekte en haat onder de mensen'', aldus Jalil, de Libische interim-leider en fervent moslim, die bij het begin van zijn toespraak door zijn knieën zakte en een gebed deed.
Het lossen van vreugdeschoten, een populair gebruik bij zeges in de Libische burgeroorlog, wordt ook verboden. Volgens de sharia is het niet toegestaan. (hlnsydney/sps)
-------------------
Diagonaal herlezen
Het wordt dus stilaan duidelijk gezegd : die zachte zogezegde Arabische Lente was gewoon een eufemisme voor de harde, gewelddadige invoering van de sharia. En waar dat vroeger mislukt was, in Irak bijvoorbeeld omdat er totale chaos in de plaats kwam, wist men daaraan, met medeweten (op aanstoken?) van Saoud Arabië, ee, andere wending te geven : buitenlandse inmenging? No gracia! Alleen een beetje luchtsteun, om van hoog in de lucht met snelle straaljagers, de goede burgers te beschermen tegen de slechte (!), geen grondtroepen, tenzij SS-moordenaars in USA-uniformen op geheime missietjes, en gesofistikeerde wapens, veel gesofistikeerde wapens, gratis uitgedeeld aan de goede burgers . Zo kon dende Christene honden, als tijdelijke bondgenoten, op hun gemak en ongestoord oefenen met precisie-bombardementen, want de inlandse bij de Christene Honden gekochte en duur betaalde eigen vliegtuigen waren rap uit de lucht geschoten
Noch Moebarak, noch Sadam Houssein, noch Khadafi waren doetjes, maar ze waren jarenlang de vriendjes geweest van het Westen, en wat meer is, in hun landen heerste een relatieve rust. Nu zal, overal waar die fameuze lentewinden hebben gewaaid, straks de Rode Halve Maan wapperen .
En er wordt gevraagd niet te lachen met het nieuwe Lybische volkslied, dat als twee druppels water gelijkt op de tune van FC De Kampioenen..
Wie mij niet gelooft, hoeft maar eens langs te lopen bij YouTube .
Mise en platop 23/10/2011 12:16:52
Gepeperd en gezouten, opgediend op 24/10/2011 15:45:55
Hieronder kunt U wat opsteken uit de koekentrommel van het AFF. Maar vooraleer mijn hart te luchten, nog meegeven over de betoging in Antwerpen, dat deze is doorgegaan zonder toelating van de Politie. Omdat, zegt deze, er geen woordvoerder bekend was bij de actievoerders, omdat de leiding wenste onbekend te blijven. Toch greep de politie niet in. Omdat zegt deze, alles rustig bleef.
Allez : goed hé, zeg Een pracht van een precedent voor het Vlaams Belang om inde toekomst dezelfde voorrechten te eisen : de organisatie wenst onbekend te blijven en we zullen alles rustig houden. Als de politie AUB de Lynx-jongeren die boel komen scheppen, op afstand weet te houden?
---------------------
De Indignados- en Occupy Wall Street-beweging kan op niet veel sympathie rekenen bij extreem-rechtsde normale mens. Men is daar ook wel tegen het kapitalisme, maar huivert nog meer van links.
Terwijl alle media uitpakten met fotos van de meer dan zesduizend betogers vorige zaterdag in Brussel en beelden van de protesten in 951 steden in 82 landen, pakte Rechts Actueel maandag enkel uit met een foto van de Hogeschool-Universiteit Brussel (HUB) waar een aantal indignados vorige week logeerden en nu van boven tot onder vol tags staat. Fraai is dat niet, en ook De Morgen bijvoorbeeld liet maandag de troep zien. Andere media brachten het verhaal in de loop van de week. De indignados ontkennen evenwel tegen beter weten in dat zij de HUB-lokalen zo hebben achtergelaten. Volgens hen is het aangericht door spoken terwijl zij in Brussel vreedzaam aan het betogen waren.
Consequent zijn ze alleszins niet bij Rechts Actueel. Nadat Voorpost-militanten vorig jaar tientallen officiële naamborden die fout waren tegen de taalwetten beklad hadden in Wezembeek-Oppem, en op heterdaad betrapt werden door de politie, werd welniet verontwaardigd gereageerd door Rechts Actueel maar dan tegen de politie zelfIntegendeel. Bert Deckers, die nu bij Rechts Actueelvan leer trekt tegen het extreem-links geweld, ontwierp nog een sticker waarmee het boetefonds voor de Voorpost-vandalen gevuld moest worden. Bert Deckers zoekt een uitweg om te protesteren tegen het kapitalisme en het hoeft zeker geen pacifistische middenweg te zijn, je kan namelijk geen omelet bakken zonder eerst de eierschalen te breken. We noteren voorts: Ook wij van Rechts Actueel zeggen neen tegen het veeleer corrupte gedrag van het grootkapitaal, maar wij zeggen tevens neen tegen de methodes die de linkse betogers gebruiken tijdens hun marsen en die steevast leiden tot geweld en vandalisme.
../
Deze namiddag, van 15.00 tot 18.00 uur, is een Occupy Antwerp-actie gepland aan de Groenplaats in Antwerpen.
Donderdag 27 oktober is, van 16.00 uur tot 18u30, een gelijkaardige actie gepland aan de Grote Markt van Leuven.
Volgende week zaterdag is het Occupy Ghent-tijd, om 13.00 uur aan het Zuidpark in Gent.
De inrichters vragen elkeen een bordje met zijn/haar eigen boodschap mee te brengen en de actie vreedzaam te laten verlopen.
-------------------
Diagonaal herlezen
Een korte zwerftocht op het Internet werkt zeer verhelderend. Zoals het woord indignados laat vermoeden, stamt de beweging uit Spanje, in een soort herhaling/mixte van Mei 68 waarvan de desastreuze gevolgen thans beginnen uit te deinen (denk aan Cohn-Bendit), en de Arabische Lente, waar de eerste gevolgen stilaan duidelijk beginnen te worden, o.a. in Koptisch Egypte
Dat de oorsprong in Spanje ligt, is wel een beetje verwonderlijk, want Spanje is een socialistische heils-staat, het land van Zapateros, de Lynxe held, die er in een minimum van tijd in geslaagd is (denk aan Guy Mathot en zijn staatsmanschap over de gestegen staatsschuld) zijn land aan de bedelstaf te helpen. Na Griekenland, ook al socialistisch, en Portugal (na de Anjer-Revolutie ook socialistisch) zal Spanje de dominosteen worden die de ganse Eurozone in de dieperik sleurt .Al zou de Brrr-t het nog zo graag zien gebeuren, Italië hoort daar, dank zij Berlusconi, voorlopig niet bij .De economie van Italië is, wordt gezegd, zo sterk als deze van Griekenland, Portugal en Spanje samen .En, tot spijt voor wie het benijdt, het socialisme is hier al een tijde aan de kant geschoven, reden waarom de media in België graag schimpen op Berlusconi .
Maar terzake .
U heeft het natuurlijk al goed door : aan het woord bovenaan was hier het AFF, U weet wel het Anti Fascistisch Front, een groep van Lynxe Mietjes en Pietjes, die voortdurend dag-na-dag de Geschiedenis vervalsen door zich als socialisten te vermommen tot anti-socialisten, die ze dan anti-fascisten noemen, terwijl ze pertinent weten dat het fascisme even LYNX was als het socialisme ..Zij hopen, door de voortdurende herhaling van deze leugen, eerlijk rechts gelijk te stellen met extreem Lynx. Zij volgen dus de instructies van Vadertje Stalin tot zelfs een halve eeuw over de boorden van het graf .Ach ja, veel idealen om te verheerlijken zijn hen anders niet meer overgebleven . Er wordt waarschijnlijk op een aanleiding of een klein mirakel gewacht, om het Vlaams Onafhankelijkheidsideaal aan te kleven .
Hoog tijd intussen dat ze het kind bij zijn ware naam noemen : zij zijn het AZZ : het Anti Zich Zelf!
Dat mijn gele markeerstift in dergelijke omstandigheden een beetje trilt van heilige verontwaardiging, enz : enfin : U begrijpt het wel.
De werkelijke reden dat ik hier het AZZAFF citeer, is dan ook meer voor de programmas van de volgende optredens van die herrieschoppers : Antwerpen, Gent, Leuven : you name it.
Wat mij wel niet verwondert (Lynx-mensen onder elkaar, nietwaar) is dat er geen vragen gesteld worden over die indignados zelve : wie zijn het? Van waar komen die? Waar gaan ze naartoe? Wat een enig onderwerp voor Paul Jambers! Waarvan leven ze en hoe verplaatsen die zich? Moeten zij niet werken? Zijn hun antecedenten bekend? Druggebruikers? Prostituees? Godsdienstfanaten? Spionnen-contactleggers? Of, zijn het de uitdagers, misschien, die komen kijken waar hun grenzen liggen?
Inderdaad, een boel vragen over mensen die zo maar tijd en boterhammen hebben om (met welk doel?) overal ter wereld de boel te gaan op stelten zetten.. Wie en waarom zouden daarvan de raddraaiers zijn? Wat zijn de voorwendsels en welk zijn de èchte motieven? Gelukkig wordt het winter en worden de nachten kouder zodat het koelen zonder blazen wordt?
Kijk : zij, meestal Spanjaarden, betogen voor werk bij ons : waarop wachten zij om aan de slag te gaan in onze knelpunt-beroepen? Quid de vele tienduizenden niet ingevulde vacatures? Zij betogen voor welstand en iedere dag komen er (met hun goedkeuring) duizenden armoezaaiers meer binnen. Zij willen eer fair kapitalisme, maar zelf bezitten ze geen rooie duit Zij beschadigen andermans eigendommen, of gemeenschapsgoederen, maar aanvaarden daarvoor geen verantwoordelijkheid .Beschadigingen in de gratis ter beschikking gestelde universiteitslokalen in Brussel? ? Het zullen de spoken geweest zijn! The Englisch Spoken van het Lodon OccupyPeople, misschien?
Als bijvoorbeeld Vlaams Belang Jongeren onschuldige flyers plakken op straatmeubilair in Antwerpen, worden honderden schadeclaims door de Rechtbanken toegestaan. Hier wensen de Lynxe organisatoren totaal onbekend te blijven . Ofwel gemaskerd, ofwel anoniem .en daarvoor verwacht men applaus!
Hier klopt iets niet .
Enne O Ja : waarom staan er geen manifestaties gepland de vrijdag-namiddag? Kan dat niet, omdat er belet is wegens het Vrijdaggebed?
Geloof het of niet : dank zij het AFF begint het mij een beetje te dagen : veel goeds moeten we niet verwachten van die indignados .De barometer van de samenleving staat dan ook op Storm .voor Het Klote Systeem . Maar het is wel een systeem uit wiens hand zij eten zonder een klop te doen ..
Mij zouden die indignados veel sympathieker zijn, moesten zij zich nuttig maken. Ik zeg zo maar iets : inde ouderen-zorg, de verzorging van gehandicapten, als kinder-oppas, bij het ruimen van zwerfvuil, het vullen van putten in het wegdek, het bijscholen van achtergestelde kanslozen : er zijn veel meer nuttige taken mogelijk dan er ooit indignados zullen zijn Trouwens, bij dergelijke aanpak zouden die al rap hun naam dienen te wijzigen naar dignados : zouden ze meteen weten waarom ze leven!
---------------
Pas stonden deze lijnen uit de eigen koker, dus de eigen mening vast, of daar botste ik de volgende morgen (zondag) op onderstaande tekst :
KVHV steunt Occupy Antwerp niet.
(21/10/2011) Het Katholiek Vlaams Hoogstudentenverbond Antwerpen (KVHV-Antwerpen) klaagt de houding aan van de Occupy-bewegingen in Vlaanderen. Deze zijn recent opgestart ter nabootsing van de Occupy Wall Street-hype. Zaterdag houdt Occupy Antwerp een volksvergadering op de Groenplaats in Antwerpen. KVHV-Antwerpen weigert mee te stappen in de massahysterie. KVHV verwerpt de latente communistische grondslagen ervan en klaagt de organisatoren aan voor hun oneerlijkheid ten aanzien van hun deelnemers. Wij zullen daarom deze zaterdag om 3 uur niet aanwezig zijn op de Groenplaats.
De gehele Occupy-beweging, die over de Atlantische oceaan naar hier komt gewaaid, mist volgens ons iedere grondslag. Men protesteert tegen het kapitalistische systeem, voor meer democratie, voor burgerinspraak, voor maatschappelijk debat, tegen bankenarrogantie, voor De vlag dekt vele, zeer vele, te veel ladingen. Iedere deelnemer heeft wel een eigen ideetje waarvoor hij meekomt. Het enige dat hen bindt is dat ze verontwaardigd zijn. Waarover zijn ze verontwaardigd? Weerom dekt de vlag zeer vele ideeën zonder een echte concrete basis.
Dat is zo voor de gewone deelnemer. Maar de anonieme belangeloze (?) organisator heeft wel een agenda. Het verscheen eerst op hun Amerikaanse website en werd vervolgens vertaald en verspreid. De Declaration of the Occupation of New York City is uitgegroeid tot de officiële verklaring van de Occupy-beweging. Wie deze tekst leest, in vertaling of origineel, kan niet anders twee grote vaststellingen doen.
Ten eerste valt op dat de gehele tekst doordrongen is van constante paranoïde. Ieder probleem waar de huidige samenleving mee worstelt, van gezondheidszorg over dierenbescherming naar milieurampen, is toe te rekenen aan de bedrijven. Niet de kleine man in de straat, maar de bedrijven zijn de schuld van alles. Bij uitbreiding stelt men dat het gehele systeem van bedrijven schuldig is. Het kapitalisme is de vijand van de Occupy-beweging.
Ten tweede vallen de tekstuele verwijzingen naar het communistisch manifest op. Wie dit gelezen heeft, herkent onmiddellijk meerdere uitdrukkingen in de verklaring. Andere punten lijken dan weer rechtstreeks overgenomen uit het manifest. Zou Karl Marx zelf de pen ter hand genomen hebben om de Occupy-beweging te steunen?
De Occupy-beweging is geen nieuwe beweging. De Occupy-beweging is de zoveelste vermomming van het revolutionair communisme. De organisatoren weten dat maar al te goed, maar verzwijgen dit voor hun deelnemers.
KVHV-Antwerpen verwerpt dit. Wij vragen de organisatoren om eerlijk hun grondslagen te tonen aan de deelnemers. Draag geen vals clownmasker. Verberg je niet achter leugens. Beweer niet dat je geen zogenaamde oplossingen hebt klaarliggen. Toon je ware gelaat als (neo-)marxistische groepering.
Daarnaast nemen we als KVHV-Antwerpen de handschoen op om de vrije markt en het kapitalisme wel te verdedigen. Dit doen we omdat het kapitalisme het enige systeem is in de wereld dat vrijwillige inzet en verbetering promoot bij de mens. Men wordt beloond op de eigen waarde. Het garandeert onze persoonlijke vrijheid. Er zijn weliswaar uitwassen, maar om Churchill te parafraseren: het kapitalisme en de vrije markt zijn slechte systemen, maar nog steeds beter dan al de anderen.
Wij zijn écht gehecht aan onze intellectuele en economisch vrijheid! Occupy-organisatoren: onze steun krijg je niet.
Dieter Peeters
Praeses KVHV-Antwerpen 2011-12
Antwerpen@kvhv.be www.kvhvantwerpen.be
TOEMAATJE
Ondergetekende zit ingekapseld tussen goed volk. Met KVHV die schreef vòòr dat Antwerpen ocuupied was en met vriend Ray van Angeltjes die schreef nadat de bezetting voorbij was. Aldus de Ray :
Zaterdagnamiddag tussen 15 en 17 uur was het verzamelen geblazen voor de Antwerpenaars (en alle geïnteresseerden) op de Groenplaats om zich solidair te verklaren met de anti-Wallstreet beweging uit Amerika en de Verontwaardigden uit Madrid, de Indignados. De Gazet van Janssens had enthousiaste oproepen geplaatst en de boomknuffelaars van Groen en Domino, de jongsocialisten, hadden hun massale aanwezigheid aangekondigd. De zwaargesubsidieerde cameraploeg van de 0000 stond popelend te stralen. Was de brave Ann de Bie de reporterin van dienst, met een mooi leren jasje ? We hebben haar niet gezien.
Op Facebook, het sociale netwerk waar onbekenden vriendjes zijn met mekaar en vaak elkanders intieme roerselen leuk vinden (we kunnen het weten, want we zijn er ook) schreven 1152 enthousiastelingen zich in voor de bezetting van Antwerpen. Alstublieft : Occupy Antwerp. In het Engels, het is eens wat anders dan Frans, Duits of Arabisch.
De term is wellicht niet te best gekozen, want Antwerpen is al jaren bezet. Ditmaal niet door Spanjolen, Fransmannen, Oostenrijkers, of Duitsers maar door héél de wereld met gewapende en gesluierde grote delegaties uit Marokko, Toerkije en andere islamitische Prachtlanden. Zaterdag was het de beurt aan de als idealisten afgeschilderde jongeren die het kapitalisme afzweren en als eerste stap in de goede richting de solidariteit arbeid-kapitaal verbroken hebben door niet meer te gaan werken en te leven van een staatsinkomen of van een door de staat betoelaagde job.
Gelijk hebben ze, de deze inactieve beroepsprotesteerders : het geld van de staat komt uit de schatkist en die wordt bijgevuld door de actieven en dat zijn ofwel kruipers voor het kapitaal of zélf smeerlap-bazen. En als de schatkisten leeg zijn, wordt er geleend bij failliete banken of andere staten die op het randje van het bankroet leven. "Wij zijn tegen het systeem, maar we leven er van".
Ik weet niet of ik het allemaal juist uitleg, maar zo ongeveer zit het in mekaar. Het merkwaardige is, dat de Spaanse Verontwaardigden geen leiding hebben. Dat laat een geheimzinnige onbekende, die in een tent huist, weten. In een tent, zoals destijds een befaamde kolonel uit een woestijnland. Er is ook geen programma dat de beweging een richting geeft, er heerst alleen Verontwaardiging om de misdadige misgrepen van de banken die tot de huidige crisis hebben geleid.
Wij zijn het er mee eens : de uitwassen van dit graaierige kapitalisme hebben de Westerse wereld opgezadeld met de totale uitputting van het systeem dat veel wegheeft van een beschaafd Piramidespel. De top is ettelijke malen langs de kassa gepasseerd, de basis heeft ingeschreven en betaald, vangt noppes, maar dat volstaat niet : de basis moet blijven afdokken om de top in leven te houden.
Dat men tegen dergelijke schandalen protesteert, is nogal wiedes. Maar deze afschuwelijke uitwas van een verdorven kapitalisme, kan niet de aanleiding zijn om heel de zwik over boord te kieperen zonder een valabel alternatief. Het kapitalisme is een rechtstreeks gevolg van het economisch systeem dat in dit deel van de wereld, welvaart en sociale verworvenheden heeft geschapen die je nergens anders aantreft. Dit gaan we nu even niet buiten kieperen omdat een aantal dwazeriken casinootje gespeeld hebben.
Of hebben de verontwaardigden toch bedoelingen ? Is er ergens een tent met misterieuze oplossingen ? Ik denk het wel, ik vrees er zelfs voor.
Een aantal krokodillen van links liggen op de loer om het zaakje over te nemen en van de huidige crisis gebruik te maken om het kapitalisme (en tegelijk al wat rechts en conservatief is) een voetje te lichten en ons opnieuw de oren van de kop te zeuren over "de maakbare mens" en de vreugdes die een communistisch geïnspireerde gemeenschap kunnen betekenen voor de domme medemensch.
Dat dromerige socialisten en fanatieke milieudwergen in deze val trappen zal niemand verbazen. Heel wat jongeren, producten van de producten van de mei '68-ers, zijn de ideale volgelingen voor deze zoveelste grote misleiding.
Op de Antwerpse Groenplaats leek het een gewone drukke zaterdag met veel winkelende gezinnen, met de klassieke daklozen die van het lauwe zonnetje genoten en kleine groepjes nieuwsgierige onwetenden. Dat was het dan, Occupy Antwerp.
Antwerpen moet niet hebben van dit soort import-verontwaardigingen. Wij hebben onze eigen rebelse overtuigingen en van bezettingen hebben wij onze buik vol. Occupy Antwerp was een fiasco. Een flop. Een drol van Janus. Letterlijk, een ongezien succes.
Ray
Mise en plat op 22/10/2011 16:40:25
Gepeperd en gezouten, opgediend op 23/10/2011 16:36:25
Jan Jambon & Matthias Diependaele − 22/10/11, 10u17
-------------------
Jambon is fractieleider van N-VA in de Kamer. Diependaele, Vlaams Parlementslid voor N-VA, tekent mee. Actieve politici en hun zuilenkameraden horen niet thuis in de raden van bestuur van financiële instellingen en beursgenoteerde bedrijven, zo leren Jan Jambon en Matthias Diependaele uit de Dexia-affaire.
De voorbije dagen laaide het debat op over de aanwezigheid van politici in het Dexiadossier. Kop van jut was Jean-Luc Dehaene, die in deze context toch vooral als een ex-politicus omschreven moet worden. Maar achter de brede rug van Dehaene bleef de bestuurdersverantwoordelijkheid van flink wat actieve politici uit de Belgische politiek onvermeld. Zelfs voor de doorgewinterde loodgieter uit Vilvoorde was dat meer dan een brug te ver.
Het is blijkbaar een constante in dit verhaal : telkens opnieuw wordt het foute debat gevoerd. Zo ook in het Vlaams Parlement waar deze week in alle hevigheid werd gedebatteerd. In 2008 al legde de Vlaamse regering het voorstel op tafel om de bank Dexia in drie onderdelen te splitsen. Splitsen als oplossing. Helaas bleef de federale regering Oost-Indisch doof, maar vroeg ze de Vlaamse regering wel telkens bij te springen voor het geheel, de Dexia Holding. Een erg Belgisch verhaal dus waarbij Vlaanderen zich verantwoordelijk opstelde. Helaas werd dit debat niet gevoerd.
Wel gingen de poppen aan het dansen toen de verantwoordelijkheid van de verschillende bestuurders in de raden van bestuur ter sprake kwam. Met hand en tand verdedigden de traditionele partijen hun partijbelang en nog meer hun zuilbelangen. Wroeten in het verleden van de vervlechting tussen bancaire politiek en de harde cashbelangen van zuilen zoals de christelijke arbeidersbeweging is not done. Een schuldbelijdenis is immers op zijn plaats : zij die vandaag roepen dat het allemaal de schuld van de banken is, hebben het voorbije decennium vrolijk meegedanst op de golven van het financieel kapitalisme.
Om meer dan een reden kreeg Dehaene onterecht de volle lading. Want buiten Dexia Holding waren er ook nog de bestuurders van Dexia Bank België die de andere kant uitkeken toen miljarden euro's van de spaardeposito's uit de bank werden verschoven richting Frankrijk. Al drie jaar voor het uitbreken van de financiële crisis zette een interne audit het licht op oranje. Als bestuurder draag je dan mee de verantwoordelijkheid voor een transfer, ditmaal naar Frankrijk. Maar laat ons dus vooral niet de indruk wekken uit te zijn op de koppen van de burgemeesters van Antwerpen, Bergen of Zaventem en ons beperken tot enkele nuchtere beschouwingen over de aanwezigheid van actieve politici in de raden van bestuur van financiële instellingen.
Politici hebben als eerste taak het bewaken van het algemeen belang. In welbepaalde gevallen kan het net nodig zijn om daarvoor zitting te hebben in een beheerraad. Bijvoorbeeld als de overheid een participatiemaatschappij opricht om maatschappelijk verantwoorde investeringen te doen. Of in bedrijven die een zekere publieke dienstverlening doen. In een dergelijk geval is het zelfs goed dat het beheersorgaan is samengesteld als een weerspiegeling van de maatschappij. Al moet er ook in deze hypothese in de eerste plaats uitgegaan worden van de expertise van de aangeduide bestuursleden. Tot nog toe werd zo'n zitje door de traditionele partijen al te vaak gebruikt als een extra beloning of troostprijs voor partijgenoten. Dat komt nog het meest pijnlijk tot uiting in de Gemeentelijke Holding.
Het is niet abnormaal dat politici deel uitmaken van die raad van bestuur omdat er belastinggeld in omging. Helaas primeerde de bancaire insteek gecombineerd boven het algemeen belang. Het opstrijken van beleggingswinsten vraagt nu eenmaal minder politieke moed dan ook op lokaal niveau de nodige saneringen door te voeren in de financiën van steden en gemeenten. Nochtans werd in het Vlaams Parlement nog maar eens bevestigd dat het niet de opdracht is van lokale overheden om zich bezig te houden met risicovolle beleggingen. De bestaansreden van de Gemeentelijke Holding is daarmee dan ook verloren gegaan.
Zuilenkamaraden En in het nog te voeren debat in de Kamer kan niet rond de christelijke connectie gekeken worden. Als een soort van piramideconstructie (regering, Arco en door ACW'ers bevolkte raden van bestuur) had die zich binnen Dexia verankerd. Met regeringssteun, medestanders op sleutelposities en informatie uit eerste hand was Arco dan ook een 'buitengewoon' aandeelhouder.
De connectie heeft Fortis overtroefd, een eerste redding van Dexia overleefd en wil nu 'inkantelen' in Dexia Bank België. Maar daarover is echter nog lang niet het laatste woord gezegd. Aansprakelijkheid, verantwoordelijkheid, gelijkheid van aandeelhouders en mogelijke belangenvermenging zullen eerst grondig moeten worden uitgeklaard.
Onze conclusie is in elk geval dat actieve politici en hun zuilenkameraden niet thuis horen in de raden van bestuur van financiële instellingen en beursgenoteerde bedrijven. Als de traditionele partijen echt iets willen doen aan politieke vernieuwing ligt hier een kans die ze niet kunnen negeren. Politici en hun entourage hebben immers de plicht om het algemeen belang voorop te stellen wars van particulier of zuilenbelang. Benieuwd of de nationalisering van de Dexia Bank geen nieuwe verleidingen creëert
-------------------
Diagonaal herlezen
Dit stukje werd gisteren reeds aangekondigd,met de bedenking : schoenmaker blijf bij Uw leest Jan Jambon en zijn vriend, als goede Niveanen en dus halve Tjeven, starten hun redenering halfweg, met het verzet tegen het inplanten in de Staat-geliëerde ondernemingen van de CEO, al-dan-niet weerspiegeling van de samenleving. Zij doen dus aan bergbeklimming maar starten wel halfweg de helling : zij slaan de onderste helft, de basis, over. En die is : wat komt de Staat doen in dergelijke ondernemingen?
Anders gezegd : overal wordt er luid en fel geroeptoetert over Scheiding van Kerk en Staat (wat goed is) maar over Scheiding van Onderneming en Staat : Ho Ho maar! Dat kan niet! Het is precies daar dat de Staat , net als Marx, zijn mannetjes wil hebben, in de ondernemingen Deels om een vinger in de pap te hebben, maar vooral om hen, de vrienden, aan een lucratief baantje te helpen. Op kosten van een ander .
Om normaal te zijn is de Staat daar om de samenleving te organiseren, om de burgers te beschermen en over hun vrijheid te waken. De onderneming is daar,ook maar niet in de eerste plaats om mensen tewerk te stellen, maar om winst te maken. Die twee : burgers beschermen en winst maken, gaan niet samen. Net zomin als vroeger burgers beschermen en een bepaald Geloof verkondingen, ook niet kon samengaan.
De burger is dus van de regen (Kerk en Staat) in de drop terecht gekomen (Staat en Onderneming)
Het is zelfs nog niemand opgevallen, dat de verstrengeling Staat en Onderneming maar in één richting werkt : de Staat betreedt het domein van de onderneming, maar de onderneming mag zich helemaal niet wagen in Staatszaken. Is strafbaar, en heet belangenvermenging .waar voornamelijk belgicistische socialisten zich aan bezondigen. Doen ze in feite allemaal, maar die zijn behendiger, en laten zich niet pakken . Zie Karetje DeGucht en zijn voorkennis Het is geen belangenvermenging als de Staat ondernemer wordt : zie FN Herstel, zie NMBS en nog zoveel anderen : de Staat, met belastinggeld, als werkgever van duizenden onnutte vacatures als fabrikant van vernietigingswapens (FN Herstal) maar vooral om de verliezen te laten betalen door de belastingbetaler
Na Sabena is de luchtvaart in privé-handen en het gaat hen voor de wind. Het Spoor, de Staat zelf, draait slecht, is verlieslatend en een dagelijkse bron van ergernis voor de treinreizigers. Hier heersen Griekse toestanden. De Directie bestaat niet uit ondernemers, maar uit politieke kwibussen met Louis XIV-allures die voor als nuttig tijdverdrijf en in opdracht van hun zetbazen voor ondernemer spelen .
De Staat moet het klimaat scheppen (en in stand houden) dat gunstig is voor de onderneming. Subsidies zijn omkoopgeld, concurrentie-vervalsend oneerlijk en dus dodelijk. Staats-geliëerde onderneingen (Belgacom, Lotte, bijvoorbeeld, om geen namen te noemen) moeten hoogdringend worden geprivatiseerd : is goed om de Staatsschuld af te bouwen, en in afwachting moeten alle bestuurs- of controlaemandaten worden ingenomen door vakbekwame specialisten. Hun voornaamste taak zal erin bestaan om de privatisering in goede banen te leiden. Vermits er, volgens het Vennootschapsrecht consequenties verbonden zijn aan hun mandaten, zullen de kandidaten voor deze functies niet al te dik lopen Een CVP-coryfee als Wivina DeMeester als eind-verantwoordelijke in een audit-firma die Dexia moet superviseren, is in die omstandigheden wel een echte belgen-mop! Doet me denken (om in de berg-sfeer te blijven) aan de koe op een Alpenweide die het ski-gedoe en vooral de après-ski gadeslaat en in goede banen moet leiden...
Begrijpt U nu hoe een Tjeven Jongerenvoorzitter zo enthousiastkan doen over die indignados-beweging? Het is enerzijds de vlucht vooruit als bliksemafleider voor al de boter op hun hoofden van die Sossen- en Tjeven-graaiers, maar het bewijst anderzijds de onderverzwegen sympathieën voor een zekere Marx : geen privatiseringen, om de samenlevingen gezond te maken, maar nationaliseringen bis zum Tode, om zolang mogelijk te profiteren op de kap van anderen : de vele werkenden, of die paar kapitalisten ..
Mise en platop 22/10/2011 12:12:26
Gepeperd en gezouten, opgediend op 23/10/2011 12:58:32
Bij vriend Karthuizer, een man met het hart op de juiste plaats, las ik dat hij wenste dat de belgicistische moordenaars Crembo en C° die onder Nato-vlag de Libiërs, in hoofdzaak een eerder primitief volk, hebben plat gebombardeerd met de meest gesofistikeerde wapens, voor een oorlogstribunaal zouden moeten gedaagd worden.
Hier wil ik aan toevoegen, dat zij voordien voor een eigen tribunaal zouden moeten verschijnen, om verantwoording af te leggen over hun slaafse houding ten opzichte van Frankrijk, dat zoveel mogelijk medeplichtigen naast zich in het veld wilde krijgen. Zo zou er misschien stilaan inzicht kunnen verkregen worden, wat onze politiekers drijft om Vlaanderen stilaan met huid en haar in Franse handen te spelen : de energiemarkt, de banken Fortis en Dexia, en wie weet wat nog al in verband met heet Plan B van de belgicistische Franscouillons.
Hier voeg ik nog meer aan toe voor het Internationaal Strafhof : geen beroepsrechters voor de strafmaat, maar liefst een volksjury, zodat zij hun gerechte straf niet zouden ontlopen.
Beschuldiging : op aanstoken van de Franse president, een on-uitgelokte aanvalsoorlog te hebben ontketend tegen een zwakke tegenstander, met het oogmerk zich meester te maken van diens natuurlijke rijkdommen. Bezwarende omstandigheid : de ongelijkheid van de wapeninzet en de totale destabilisering van het land, dat voorheen een stabiel regime kende, en voortaan zal verscheurd worden door stammentwisten en godsdienst-fanatisme .
Enig mogelijke straf (naar het precedent van Neurenberg) : de zwaarste straf die een menselijke rechtbank kan uitspreken.Ophanging voor de aanstokers, en de excecutie-paal voor de meelopers. In beslagname van al hun goederen, om die aan te wenden voor de lotsverbetering van hun slachtoffers.
-------------------
Diagonaal herlezen
Het doek is misschien gevallen over Libië, althans het grote voorhang voor het oog van de wereld. Maar de kleinere theaters zullen nog lang hun triestige vertoningen blijven voortzetten. De petrol-handel zal vlug herstellen, maar de stammentwisten zullen nog generaties lang hun bloedige tol eisen, waarbij langs weerskanten bij de slachtpartijen, weer het duistere Allah o Akbar uit stervende kelen zal weerklinken.
Na Sadam en Moebarak, nu een tweede gewelddadige moord voor de ogen van de wereldcameras .Khadafi was tot voor kort een gevierde gast op het wereldtoneel, en nu ligt zijn verminkt en onteerd lijk tentoongesteld in een lijkenhuisje, als een jachttrofee.
Sic transit gloria mundi, zo wist Silvio Berlusconi te reageren.. Het is nog niet zo lang geleden, dat Italië, uit vriendschap, een door Mussolini geroofde zuil aan Khadafi met veel bombarie, terugschonk. Die zuil : ook een stuk van de Gloria Mundi? Italië was de bevoorrechte handelspartner van de Kolonel : der zal nu een nieuwe deal moeten komen met de nieuwe heersers. En zo te zien heeft Sarkozy, wiens Mirages al in de lucht waren voor de Navo groen licht gaf, heel de tijd gespeeld met vervalste kaarten, want op basis van geheime akkoorden, zal Frankrijk nu de 3de hond spelen die wegloopt met het been .
Wat zeg ik? Het Spel van de 3 Gs is weer eens opgevoerd : God, Geld, en G*t ..maar dat is een eenakter die overal ter wereld voortdurend wordt opgevoerd!
Voor het eerst in honderden jaren is in Londen de Sint Pauls Cathedral gesloten voor het publiek, uit schrik voor brandstichting ten gevolge van de kampvuurtjes van de indignados, the occupy people ofte de GEORGANISEERDE RELSCHOPPERS, die wereldwijd betogingen organiseren in de hoop overal chaos te zaaien en zo de samenleving te onwrichten. Die fanatiekers (gedrogeerden?), die hun inspiratie halen bij Marx en bij de Arabische opstanden, denken op die manier de weg te bereiden voor iets nieuws, zonder te beseffen dat ze spoedig inhun rangen de kreten van Allah Akbar zullen horen opstijgen. Vergeten we vooral niet dat miljoenen Muzelmannen overal in Europa, misschien zelfs zonder het zelf te beseffen, de voorhoede vormen van een bezettingsleger. Dat leger zou dan wel eens kunnen ingezet worden, om hier aan de hand van de sharia, de orde te handhaven .
Die desperados hokken in tentjes, waar het hen ook uitkomt, maar als het straks kouder wordt, zouden ze wel eens onderdak kunnen zoeken in de kathedraal. Want respect, dat kennen ze niet. Hygiëne ook niet en nog veel minder het eigendomsrecht van anderen. Kapitalisme = crisis, en eigendom is diefstal : waar hebben e dat nog gehoord? En hoe lang heeft het geduurd?
De lieVerdjes houden ook niet van werken. Ze houden meer van de wereld zien : ze zijn jong en ze willen wat. Wie hen sponsort? Tja : wie sponsort al die andere malloten, zoals Greenpeace, dieren-en milieubeschermers, enz? Die leven meestal van werkloosheidsuitkeringen, leeflonen, kiendjesgeld, m.a.w. op de kap van hun medemensen die wèl werken .
-------------------
Diagonaal herlezen
Heb ik nu beweerd dat kapitalisme goed is? Dat bankiers halve heiligen zijn?
Het is een ongeschreven Wet van Meden en Perzen, dat in een vrije wereld beide begrippen in evenwicht moeten zijn : arbeid heeft kapitaal nodig, en kapitaal heeft arbeid nodig. Zo gauw er een bepaald on-evenwicht ontstaat, begint de boel fout te lopen .
En zo gauw van bovenaan regulerend of met subsidies wordt opgetreden, is het evenwicht bij definitie verstoord. De Staat moet alleen zorgen dat het klimaat voor de ondernemingen gunstig blijft : evenwichtige wetten, verzekerde veiligheid, eerlijke en gelijke behandeling van de burgers. Met bovenal : inspraak van die burgers en geen onwelkome beslissingen, zoals de massa-immigratie waar niemand om gevraagd heeft.
Gewoon de toepassing van bestaande wetten, zou voldoende moeten zijn om straten en pleinen schoon te vegen : alles wat tegen de Openbare Orde is, moet goedschiks kwaadschiks opgeruimd en beteugeld worden. Revoluties zijn, mits tijd en boterhammen, altijd dodend voor de initiatiefnemers en alles eindigt als was die er nooit geweest : de wereld draait door, alleen het Kruis blijft .
Toch symbolisch dat de Nazi Luftwaffe van Herman Goering bij De Slag om Engeland gans Londen heeft plat gebombardeerd, maar dat de Sint Pauls Cathedral daarbij nooit werd geraakt .Gespaard van Nazi- bommen, om nu door brand vernietigd te worden door luizig gespuis? Ja, inderdaad, het fiere Albion zit zo goed als weerloos aan de grond .Het kan alleen de deuren sluiten, en hopen dat het gevaar over gaat
Ik zal het U maar voorzeggen, zeker? De vis van hierboven lijkt meer op een in het ijle zwemmend varken. Aldus helemaal de stijl weergevend van deze parasiet TV-maker. Een logo (vet in het ijle zwemmend varken) dat ons de laatste tijd bekend voorkomt van het Diksia-verhaal.
Wat ik bedoel? Een werknemer van de Brrr-t, een rattennest op zichzelf, slaagt door list, door behendigheid,, door medeplichtigheid, wie zal het zeggen, om, jaren geleden, zich voor zijn diensten te laten betalen via een tussen-geschoven vennootschap. Een belastings-ontwijking, waar Lynxen zeer behendig in zijn. Zie Ben Crabé .Vervolgens worden met deze vennootschap zeer lucratieve geheim gehouden contracten afgesloten, die na enkele jaren toelaten dat de gewezen werknemer met zijn meegenomen kameraden, de bazen ook financieel voor schut kan zetten .Zij, of hun opvolgers, worden met maffia-streken, bij den bok gezet .De belastings-fraudeur en dief, want dat is Vandenhaute, minstens op moreel vlak, denkt zich nu te kunnen omhoog werken tot een soort Holywood-producer, eigenaar van meerdere TV-stations .Zijn (meestal) infantiele programmas, zoals Man bij Hond zullen voortaan elders worden uitgezonden : lees : de Brrrr-t in zijn hemd gezet en nogmaals, ten tweeden male dus, op kosten gejaagd voor nieuwe programmas .
Maar nu krijgt deze vlerk van maar liefst vier ineens van zijn ondergeschikten van hetzelfde laken een broek : van dief, wordt hij nu de bestolen dief
Slechte contracten gemakt, baaske? Of wordt de oorlog nu verder uitgevochten voor de Jugepee? Pas op, hé, dat kan wel een beetje tijd in beslag nemen .
Want ondergetekende weet uit ervaring, dat de sociale wetgeving uitsluitend de werknemer beschermt, en terzake lekt als een kapotte zeef : het niet-concurrentie-beding is één groot mijnenveld vol met wolfijzers en schietgeweren. Als zelfs Uw naaste medewerker, goed voorbereid, besluit om 50 meter verderop (met medeneming van Uw clientèle) een concurrerend bedrijf op te starten, dan kan zelfs Mter Jean Pierre Vande Maele, die Boer Clerck van Beaulieu heeft vrij gekregen, niets meer voor U doen .Was de Belgische Staat maar gesyndiceerd geweest bij de maffia van het ABVV, Boer Clercq zou geen schijn van kans hebben gehad!
Zo ziet U maar hoe Lynxen elkaar resp. beschermen of verscheuren, al naar gelang het hen best uitkomt; omdat hun hebzucht primeert op hun (ontbrekende) ingesteldheid als ondernemer. Want om zich staande te houden in de ondernemerswereld, is eerlijkheid de voornaamste eigenschap..
--------------------
Aldus de De Morgen :
Elke Neuville, Arnout Hauben, Mikhael Cops en Steve Verhaeghe, bekend van onder meer Man bijt hond, verlaten productiehuis Woestijnvis en richten een nieuw productiehuis op. Het nieuwe productiehuis gaat in de toekomst met de openbare omroep VRT samenwerken, zo melden ze in een persbericht. De VRT bevestigt dat er een akkoord in de maak is.
Het viertal werkte de voorbije jaren bij Man bijt hond, maar vindt de tijd rijp om op eigen benen te gaan staan. "We zijn er van overtuigd dat de programma's die wij willen maken ook in de toekomst goed zullen gedijen bij de openbare omroep", luidt het in een persbericht, dat verstuurd werd vanuit het emailadres van Cops bij Woestijnvis. "Verheugd" Leo Hellemans, algemeen directeur media bij de VRT, bevestigt het nieuws en meldt verheugd te zijn dat de vier televisiemakers de krachten met de VRT gaan bundelen en zo de komende jaren zullen blijven samenwerken. De VRT kondigt ook aan binnenkort met het nieuwe productiehuis een samenwerking voor drie tv-seizoenen aan te gaan.
Steve Verhaeghe was tien jaar eindredacteur bij Man bijt hond en begeleidde ook tal van andere human interestprogramma's. Elke Neuville was er reporter en later eindredacteur. Naast Man bijt hond is Arnout Hauben ook bekend van Weg naar Compostela en maakte hij samen met Mikhael Cops de documentaire Geel. Cops werkte ook mee aan De school van Lukaku. (belga/
-------------------
Diagonaal herlezen
Ziezo, dat lucht op!
Straks volgt nog een ander stukje, over De Staat als Ondernemer is een Witte Neger, waar slimmere vogels dan ikzelf, de vinger proberen te leggen op de wonden die Dexia geslagen heeft : hun stelling is, dat de Directie van een staatsbedrijf een weerspiegeling van de maatschappij moet zijn. Goed voor hen : ze houden zich aan Diksia, en maken onder een doodse stilte een mooie U-bocht om de NMBS.
Mijn stelling is (en deze is hopelijk de stelling van het gezond verstand) dat de Staat nooit een goede schoenmaker kan zijn, want hij blijft nooit of jamais bij zijn leest : de Staat is er voor de burgers, en het is niet omgekeerd! Een land besturen is nooit hetzelfde als een bedrijf runnen, omdat de eerste vereiste voor een goed geleide onderneming: het verwezenlijken van winst, nooit verenigbaar kan zijn met het Algemeen Belang.
Dus is het fout een Openbare Omroep te hebben en het is nog foutiever dat in concurrentie te laten gaan met diverse private ondernemingen.
In de mediawereld moet, mits welbepaalde voorwaarden die voor iedereen dezelfde zijn, de vrije ondernemer en het vrije kapitaal zijn kansen krijgen. De consument, de kijker, zal oordelen, die is daar voldoende mondig voor, zonder duiding of indoctrinatie. Wie brol levert, gaat er uit! Wie Sport wil : die kijkt naar sportzenders, die cultuur wil, die kijkt naar culturele programmas, zonder dat de een voor de voeten loopt van de ander.
Op die manier zou het cijferspelletje van de ene zender met 3000 medewerkers, en de andere met 500 voor dezelfde zend-uren, misschien duidelijk worden
Vlaams Belang verheugd met reacties Vlaamse advocaten
Het Vlaams Belang reageert bijzonder verheugd op de krachtige en goed onderbouwde reactie van de Orde van Vlaamse Balies (OVB) op het akkoord inzake het gerechtelijk arrondissement. De OVB maakt brandhout van het splitsingsakkoord en doet dit onder meer op basis van de cijfers die wij ter beschikking hebben gesteld. Onze actie van vorige week maandag, waarbij we 2.500 advocaten via mail op de hoogte stelden van de dramatische gevolgen van het Di Rupo-akkoord, heeft duidelijk haar vruchten afgeworpen.
Het is inderdaad een feit dat de reductie van het aantal Vlaamse magistraten van 33 naar 20% (en van 44 naar 40% bij Koophandel) op geen enkel vlak overeenstemt met het reële werkvolume. Gevolg is dat het aantal Nederlandstalige magistraten volkomen ten onrechte zal worden ingeperkt. Bovendien zal de werklast per magistraat en bijgevolg de gerechtelijke achterstand zodanig toenemen dat de situatie snel onhoudbaar zal worden. De Nederlandstalige rechtsonderhorige zal hiervan het grootste slachtoffer zijn.
Op basis van de definitieve teksten van het justitieel BHV-akkoord blijkt dat er in de drie rechtbanken in totaal 17 Vlaamse magistraten geheel ten onrechte zouden vervangen worden door Franstaligen. Door de splitsing van het parket is er een kleine verbetering aan Nederlandstalige kant, maar in de praktijk is er ook daar vooral een toename van het aantal Franstalige magistraten. Door de huidige taalvereisten blijven er vandaag immers 18 Franstalige vacatures oningevuld. Met het akkoord van Di Rupo wordt het vereiste aantal tweetaligen zodanig beperkt, dat al deze vacatures meteen zullen ingevuld worden.
Intussen beschikken we ook over de actuele cijfers over de griffiediensten. Daaruit blijkt dat de nieuwe regeling (80/20 en 60/40 voor Koophandel) zou leiden tot een daling van het aantal Nederlandstalige griffiebedienden met maar liefst 159. Van de 302 Nederlandstalige personeelsleden zouden er amper 143 overblijven.
Uit de krant De Tijd van vandaag blijkt nu dat de Vlaamse onderhandelaars volkomen verkeerd werden voorgelicht door het Ministerie van Justitie. Het is volslagen onbegrijpelijk dat De Clerck zijn geklungel niet meteen laat rechtzetten en zelfs weigert te erkennen dat hij een fout heeft begaan. Blijkbaar gaat het om een politieke deal waar moeilijk nog aan te tornen is. Op de evidente eis van de advocaten om onmiddellijk over te gaan tot een werklastmeting (in plaats van over VIER jaar, met name drie jaar na de inwerkingtreding van het nieuwe systeem), weigert De Clerck in te gaan. We krijgen een gevoel van plaatsvervangende schaamte bij zoveel Vlaamse kruiperigheid.
Het Vlaams Belang treedt ook de andere vaststellingen bij van de Vlaamse advocaten: het akkoord ondergraaft de actuele wetgeving die Halle-Vilvoorde beschouwt als Nederlandstalig gebied. Door de Franstalige rechtbank bevoegd te maken voor de 54 gemeenten van BHV in plaats van de 19 Brusselse (op basis van het model-Maingain!) zetten de Franstaligen een enorme stap vooruit. Dit is een regelrechte dijkbreuk naar de juridische verfransing van heel Halle-Vilvoorde. En de aanwijzing van vijf Franstalige magistraten bij het parket van Halle-Vilvoorde versterkt deze verfransing en is bovendien een flagrante inbreuk op het territorialiteitsbeginsel.
Ook de regeling om automatisch in heel Vlaanderen van taal en rechtbank te kunnen wisselen, is nefast voor de goede rechtsbedeling. Tenslotte komen de drastische afzwakking van de tweetaligheidsvereisten in Brussel en de wettelijke voorrang voor de Franstaligen (altijd een Franstalige procureur en een Franstalige arbeidsauditeur) neer op een zware ondermijning van het tweetalig karakter van Brussel.
Conclusie: veel beter géén hervorming dan wat nu voorligt. De Vlaamse partijen moeten het Di Ruppo-akkoord afwijzen. Het Vlaams Belang roept overigens op om de absurde benaming Vlinderakkoord te vervangen door Strikakkoord, aangezien de Vlamingen overduidelijk gestrikt zijn.
Bart Laeremans Senator
0476 / 46 98 85
Bruno Valkeniers Voorzitter Vlaams Belang
Joris Van Hauthem Vlaams Volksvertegenwoordiger
-------------------
Diagonaal herlezen
Met dit optreden van wat gezegd wordt de staande magistratuur te zijn, wordt het bewijs geleverd, dat De Vlaamse Balie bestaat uit hoofdzakelijk goede advocaten : de slechte zijn uitgezuiverd, zitten in de Franstalige Balie of zitten in de kabinetten of in de Kamer We kunnen dat voornamelijk beoordelen aan de hand van hun resultaten : meer dan 100.000 bladzijden wetteksten in het Staatsblad per jaar waarin van alles en nog wat verschijnt dat meestal na korte tijd dient te worden verbeterd, hernomen of aangevuld. Maar meestal dode letter blijft, omdat geen kat er haar jongen nog in terugvindt.
Maar het is goed, dat er vrienden gemaakt worden tussen De Vlaamse Balie en het Vlaams Belang! Zo wordt nog maar eens bewezen, dat het Vlaams Belang geen partij is als een andere. Het is een partij met correcte, eerlijke, rechtlijnige en onwrikbare standpunten, waar anderen soms na verloop van lange jaren, schoorvoetend moeten aan toegeven.
Om slechts die twee te noemen : met deze unitaire Staat valt geen land meer te bezeilen, en er moet dringend ingegrepen worden in de toestroom van die massas vreemdelingen. Daarvoor past maar één remedie : de Vlamingen, zonder onderscheid van links of rechts, moeten baas worden in eigen land. Om de zaken niet nodeloos ingewikkeld te maken : de leuze Eigen Volk Eerst is daarin het duidelijkst.
Voor de volgende verkiezingen moet het dus voor iedereen duidelijk worden : wie niet voor het eigen volk is, is er tegen en steunt daarmee de vijanden van het eigen volk! Een tussensoort bestaat niet, net zo min als men maar een beetje zwanger en niet helemaal kan zijn!
Met de lauwen van de NV-A zal de keus eieren of joeng nooit gemaakt worden, omdat hun kopstukken zich te dicht bewegen bij de belgicisten die ten allen prijze Vlaanderen als wingewest en melkkoe willen blijven beschouwen. Het zijn Volksunionisten à la Schiltz, die Vlaanderen verkopen ter wille van een bord linzensoep!
Rechtse Zwitserse Volkspartij stevent af op grote winst
donderdag 20 oktober 2011 09:35
Volgens peilingen gaat de rechtse Zwitserse Volkspartij SVP zondag bij de verkiezingen een recordaantal stemmen halen. Dertig procent van de Zwitsers zegt op de partij te zullen stemmen.
Gevolgen voor regering De verwachte winst van de SVP heeft waarschijnlijk geen gevolgen voor de samenstelling van de regering. Het kabinet bestaat sinds de jaren vijftig uit dezelfde vier partijen, die de ministersposten verdelen.
Lees het interview met Oskar Freysinger, voorzitter van de SVP, deze week in Elsevier. 'Er mogen geen taboes zijn.'
Het zou voor het eerst in bijna honderd jaar zijn dat een Zwitserse partij zo veel steun verwerft bij parlementsverkiezingen.
De SVP heeft de afgelopen maanden campagne gevoerd om de immigratie in het Alpenland te beperken. Ze verzamelde tijdens de campagne 120.000 handtekeningen, ruim voldoende om een referendum over de immigratie af te dwingen.
Europese Unie Ook verlangt de SVP een kritischere houding ten opzichte van de Europese Unie, waarvan Zwitserland geen lid is.
Naast de groei van de Volkspartij, wordt er ook winst verwacht voor de socialistische SP. De liberale FDP verliest ten koste van de progressieve Zwitserse Groenen.
Minaretten en wapens Zwitserland trok eind 2009 internationaal de aandacht vanwege een referendum over een verbod op de bouw van minaretten (moskeetorens). Ruim de helft van de bevolking (58 procent) ging daarmee akkoord.
Ook mochten de Zwitsers zich eerder dit jaar in een referendum uitspreken over wapenbezit. De meerderheid besloot dat de wetgeving hetzelfde moet blijven, wat betekent dat Zwitsers de vrijheid houden om vuurwapens te dragen.
-------------------
Diagonaal herlezen
Nog drie keer slapen, en in de kous van de meeste Zwitsers zal de Sint een mooi cadeautje brengen waar de rest van Europa maar kan van dromen .
Niet zozeer naar dat wapenbezit bij ons moeten wij uitzien, maar vooral naar het terugdringen van de invasie-troepen uit de Moslim-landen.
Waar wij jaloers op zouden moeten zijn, is dat de Zwitserse Overheid al tot twee keer toe hun land uit de vernietigende gesel van twee wereldoorlogen heeft kunnen houden. Dat bewijst dat zij het bij het goede eind hebben gehad. Dat zij nu echter, aangaande de wilde immigratie, terug gefloten moeten worden, is een veeg teken aan de wand .De tsunami stoppen aan de grens, is een eerbare, maar waarschijnlijk hopeloze bedoeling, als de rest van Europa niet volgt.
Maar wat wilt U : bij ons, en nergens anders, bestaat er een bindend referendum op volksinitiatief. Is niet democratisch, zeggen onze Grote Geesten .
Hoelang nog moeten wij ons als slaven en onderworpenen blijven gedragen? Vlaanderen koos voor RECHTS, en zal straks LYNX geregeerd worden .Rechtvaardigt zulks geen volksopstand? Volksopstanden zijn de laatste tijd toch immers in? Op straat komen met sociale eisen, zoals die andere relschoppers, om dan een zwenking naar rechts te maken, en zelfbestuur te eisen?
Ache : wij hebben geen Willem Tell meer in onze rangen, maar platbroeken (zoals in de NMBS-directie) die alleen rijden voor eigen rekening .Uitzondering gemaakt misschien voor Grote Geesten die, wat meer is, meteen rijden voor Parijs ..
De Bende van 8-2 = 6 + 1 = 7 doen de rest .De ZevenDwergen met hun Witsneetje in het Koninklijk Paleis : ze hebben niet alleen To-verkracht, wat niet zo erg is, maar ze hebben vooral de Vlamingen verkracht, en dat is onvergefelijk!
Mise en platop 20/10/2011 12:22:27
Gepeperd en gezouten, opgediend op 21/10/2011 17:46:52
Guy Verhofstadt, Daniel Cohn-Bendit, Isabelle Durant, Andrew Duff en Sergio Cofferati zijn Europarlementsleden en de stichters van de Spinelli-groep, een netwerk van Europese federalisten. "De Europese Commissie onder leiding van Barroso moet meer macht krijgen ten nadele van de Europese Raad van Herman Van Rompuy", schrijven ze aan de vooravond van een cruciale Europese top. "Europa moet een federale sprong voorwaarts maken."
Mensen maken zich elke dag meer en meer zorgen over het onvermogen van Europa om de huidige crisis op te lossen. Ze hebben gelijk. Zoals het vandaag werkt, werkt het niet. Hoog tijd dus om diegene die nog in de intergouvernementele droom geloven, wakker te schudden met een duidelijke boodschap. De euro zal niet kunnen overleven wanneer elke lidstaat hardnekkig zijn eigen economische en budgettaire politiek blijft volgen. Maandenlange onderhandelingen tussen staatshoofden en regeringen brengen geen concrete resultaten. Wat tot nu toe is besloten, is op zich niet min, maar een gemeenschappelijke munt kan nu eenmaal niet beheerd worden via zeventien verschillende economische beleidslijnen. Het heeft steeds meer weg van het zoeken naar de kwadratuur van de cirkel. Sinds 2008 zijn er zeker belangrijke besluiten genomen. Maar door de vele aarzelingen zijn die te laat gekomen en hebben ze niet de impact die ze eigenlijk verdienen. Dat heeft het zogenaamde plan van 21 juli al aangetoond.
De eurozone heeft echte politiek-economische, budgettaire en fiscale instrumenten nodig. Het is overduidelijk dat het ondersteuningsplan voor Griekenland op korte termijn moet worden aangepast en afgestemd op de huidige Griekse economische situatie. Het zal tijd kosten om Griekenland terug op de rails te zetten. Ten eerste blijft de publiek sector ernstig in gebreke. Maar om de schuldenlast draaglijk te maken, is het nodig dat de privésector die mee draagt. Daarnaast is een gecoördineerd en transparant Europees herkapitaliseringplan voor de banken nodig. Zonder vertrouwen tussen de banken is de financiering van de reële economie onmogelijk. Tot slot is dit plan onuitvoerbaar als men onverantwoordelijk blijft omgaan met publieke middelen. De heropbouw van een moderne Griekse natie zal zeker botsen met machtige privébelangen die momenteel vrijgesteld zijn van belastingen. Om dit proces op de beste manier en in het belang van iedereen te begeleiden, moet de EU dus een geloofwaardig plan voorleggen dat fraude en belastingontduiking bestrijdt, in het bijzonder het bankgeheim en belastingparadijzen.
Top van de ijsberg De Griekse crisis is helaas slechts een deel van de top van de ijsberg. Zo is er verder de obligatiecrisis die meerdere landen in de eurozone treft. Het Europees Fonds voor Financiële Stabiliteit (EFSF) is eindelijk operationeel. Maar de recente gebeurtenissen hebben aangetoond dat een dergelijk mechanisme niet kan werken met zeventien nationale procedures. Het is nodig dat de EU middelen krijgt om snel te reageren, dat ze een echt Europees Monetair Fonds (EMF) krijgt, met meer kapitaal, een hogere leencapaciteit en waar beslissingen niet met consensus maar met een meerderheid kunnen genomen worden.
Maar voorkomen is beter dan genezen. Daarom zal de EU uiteindelijk zichzelf moeten voorzien van een Europese obligatiemarkt die wordt gevoed door euro-obligaties, uitgegeven door een Europees Schuldenagentschap. Men zou dan deze euro-obligaties uitgeven binnen de grenzen van het Stabiliteits- en Groeipact. Meer bepaald zou de schuld tot 60 procent gemeenschappelijk beheerd worden. Wat de obligaties op die schuld erg sterk zullen maken. De schuld die landen boven de 60 procent hebben, moet dan nationaal beheerd worden. Gezien obligaties op die extra schuld duurder zullen zijn, zal dat landen meer dan ooit aanzetten om hun schuld te verminderen tot de Maastrichtnorm.
Evenwicht Pure begrotingssaneringen riskeren de Europese economie echter te verzwakken, uitgerekend op het moment dat men dringend uit de crisis moet geraken en de economie opnieuw moet groeien. In tegenstelling tot de Verenigde Staten, is Europa een gebied waar men spaart. Dat zou men kunnen gebruiken om een groot pan-Europees investeringsplan voor de modernisering en de ecologische transformatie van de Europese economie te financieren. Dankzij de oprichting van investeringsobligaties, of project bonds, zou de EU infrastructuren kunnen financieren voor onderwijs, onderzoek, duurzame energie, transport en telecommunicatie. Investeringen die noodzakelijk zijn voor een betere en duurzame toekomst. Deze inspanning zal men moeten versterken met een meer autonome Europese begroting, gedeeltelijk gevoed door de belasting op financiële transacties. Tegelijk moet er een Europees Groeipact opgesteld worden met strikte en ambitieuze convergentiecriteria inzake fiscaliteit, pensioenen, werk en lonen. Kortom, we moeten een evenwicht vinden tussen investeringen en sociale samenhang, een evenwicht tussen vragen van werkgevers, werknemers en jongeren.
Om al deze doelstellingen te halen, moet de Europese Unie werk maken van een stevig en democratisch economisch beleid. Alleen de Europese Commissie heeft deze legitimiteit en is in staat om het algemeen belang te garanderen. Daarom zou men eraan kunnen denken de functies van de voorzitter van de Europese Commissie en de voorzitter van de Europese Raad samen te voegen. De voorzitter van de Europese Commissie vertegenwoordigt meer het algemeen belang, alleen al vanwege zijn parlementaire benoeming. Daarnaast moet een minister van Financiën van de eurozone aangesteld worden. Hij of zij moet dan de Eurogroep leiden en zich omringen met een groep van commissarissen die verantwoordelijk zijn voor de economische politiek. Bovendien moet deze Europese minister dan de eurozone en haar lidstaten vertegenwoordigen in internationale financiële organisaties.
De democratisering van het economisch beleid is geen luxe, maar een noodzaak. Gezien het belang van de economische en sociale beslissingen die men moet nemen, moeten de Europese beleidsmakers verslag uitbrengen. Alleen dankzij de invoering van een grensoverschrijdend publiek debat wordt het mogelijk om rekening te houden met grensoverschrijdende problemen. In dit opzicht is een aan de Europese Raad toevertrouwd 'economisch bestuur' een aberratie.
Tijd voor verandering Sommige voorgestelde hervormingen kan men bereiken via bestaande verdragen. Voor andere is er een herziening van de verdragen nodig, al was het maar om de nodige links te regelen tussen het federale hart van de Europese Unie en die de landen die uitgenodigd zijn om op een dag toe te treden.
Dit is misschien een moeilijk debat. Het is in elk geval een grote uitdaging. Toch is ze minder moeilijk en minder groot dan tien jaar geleden, toen we het project van het Grondwettelijk Verdrag hebben gelanceerd. De Europese burgers zijn zich er vandaag meer dan ooit van bewust dat de lacunes van het Europese beleid stilaan de euro en de EU zelf bedreigen. De ondergang van beide is iets wat erg weinig Europeanen willen. Het is tijd voor actie, voor verandering. Wij zullen er dan ook alles aan doen om een sterkere en meer democratische Unie uit te bouwen. Omwille van de toekomst van ons continent
-------------------
Diagonaal herlezen
Ach het is een oud zeer met oude bekenden : Cohn-Bendit, de pederast, Isabelle Durant, die Zaventem wilde liquideren en alleen DHL kon doen vertrekken, samen in een duivelsverband met het Liegebeest . Met qie men verkeert, wordt men vereerd!
En toch blijft de stem van Philp Claeys (Vlaams Belang) en van Nigel Farage van doorslaggevend belang : Europa moet het Europa der Volkeren worden, en niet het Europa der Technocraten. Wat meer is : Europa moet beperkt blijven tot Europa zelf, met streng beveiligde en bewapende buitengrenzen. En, indien mogelijk, na het her-invoeren van de binnengrens controles (zodat de bewegingsvrijheid van criminelen en andere avonturiers enigszins beperkt wordt), het herstel van de eigen nationale munten. Uitzondering : Vlaanderen krijgt dezelfde munt als Nederland en misschien zelfs Duitsland, al zal de mark misschien wel wat vreemd aandoen bij de aanvang WalloBruks kan dan gerust de Fr.FR. aannemen, die is daar licht genoeg voor.
Grenscontroles tussen de Europese landen is betrekkelijk eenvoudig : het is een kleine moeite om computers in te zetten, die nummerplaten lezen en/of fotos maken van de inzittenden Mits deze controle-posten mobiel zouden zijn, kan geen enkele crimineel of ongewenste vreemdeling zich nog veilig voelen. Maar dan moet eerst de sacrosante privacy-bescherming opgeheven worden. En moet er kunnen ogenblikkelijk en zeer drastisch opgetreden worden, ook bvb tegen niet-verzekerde voertuigen, gestolen voertuigen, enz Het zou, in voorkomend geval, wel eens kunnen, dat na verloop van tijd, de wegen weer wat minder vol zouden zitten .
Blijft te onderzoeken, eenmaal zover, naar een oplossing van het enigma van ; Wie zal de controleurs controleren?
Als halve Italiaanse staatsburgers, komen wij regelmatig voorbij aan de Zwitserse grenzen : eenmaal s jaars betalen wij ons wegen-vignet en worden vervolgens nooit meer lastig gevallen. Onze Pappenheimers kennende, denken wij dat hun Ministerie van Binnenlandse Veiligheid al lang onze planeet heeft gelezen : er komt alleen een wantrouwige blik naar de 3de of de 4de persoon die desgevallend met ons mee is. Een van de vele cameras zal ons intussen wel gescreend hebben. Of als onze Nero een beetje al te nadrukkelijk met bliksemnde witte tanden uit het zijraam hangt. Heeft men daar niet graag voor dealtijd aanwezige drugshonden.
Mise en platop 20/10/2011 16:32:06
Gepeperd en gezouten, opgediend om21/10/2011 16:46:45
Groot alarm: een Amerikaanse popzangeres die alleen onder de voornaam Beyoncé bekend is (terwijl ze voluit Beyoncé Giselle Knowles heet), heeft danspassen gepikt van Anne Teresa De Keersmaeker en in een videoclip verwerkt, zonder iets te vragen. De reactie van de bekendste Vlaamse (of moet ik in haar geval zeggen: Belgische) choreografe is dubbelzinnig. Enerzijds voelt ze zich vereerd en lijkt dit een teken van erkenning. Anderzijds laat ze Beyoncé weten dat er protocols bestaan, en dat zulke handelingen gevolgen hebben. Meisje is dus stout geweest, meisje moet in de hoek en zal de rekening gepresenteerd krijgen.
Zonder twijfel is Anne Teresa De Keersmaeker een mijlpaal in de geschiedenis van de moderne dans, daarover gaat de discussie niet. Wel bemerk ik een latent superioriteitsgevoel van de hoogcultuur t.o.v. de populaire cultuur. De eerste manifesteert zich als experimenteel, vernieuwend, origineel, doordacht, intensief, diepzinnig. Van daaruit wordt de tweede geëtiketteerd als mainstream, inspiratieloos, entertainend, oppervlakkig, commercieel.
Een groot deel van De Keersmaekers discours omtrent Beyoncés zogenaamde misstap draait rond dat moreel-intellectueel superioriteitsgevoel. Er is een onbaatzuchtige kunst die creëert en met de diepere levensinhouden omgaat, en er is een lucratieve amusementsindustrie die maar wat aanmoddert. Op een dansvoorstelling van Rosas werken onze hersenen op volle toeren en stokt onze keel, een clip van Beyoncé is slechts oppervlakkig volksvermaak. De grote choreografe schudt meewarig het hoofd en constateert vervolgens het grote gelijk van de avant-garde: Now that I see Beyoncé dancing it, I find it pleasant but I dont see any edge to it. Its seductive in an entertaining consumerist way. Terwijl de kunst van De Keersmaeker, met alle respect, zich tot een elite richt met een hoog zelfknuffelgehalte,- mensen die nu eenmaal Rosas nodig hebben om in interessante gesprekken te tonen hoe gecultiveerd ze wel zijn.
Ik zou daarbij ook het lelijke woord establishment kunnen gebruiken, maar ik zal me beperken tot de vaststelling dat het zogenaamde materialisme en de diva-allures van Beyoncé Knowles wortelen in de sociale ambities van een Texaans, cultuurloos low middle class gezin, terwijl barones Anne Teresa De Keersmaeker binnen de cocon van het Vlaams-Belgische subsidiecircuit is groot geworden. Haar uitgangspunt is, dat de overheid Cultuur met een grote C financieel moet in leven houden omdat de samenleving anders mentaal verkommert, terwijl Beyoncé gewoon op de markt is gaan staan en naast zichzelf ook nog parfums verkoopt. Ik stel gewoon de clash tussen twee werelden vast.
Binnen dat cultureel establishment was er groot begrip voor de houding van De Keersmaeker, al klonk het hier en daar ook wel dat dit ontmaskerde plagiaat een mooie publiciteit oplevert. Wat ik in de discussie mis, is de cultuurfilosofische pointe: wat betekent plagiaat nu eigenlijk, en bestaat er zoiets als intellectueel eigendom?
In België waakt hoofdzakelijk de auteursvereniging SABAM over de rechten van de kunstenaar. Afgezien van de gerechtelijke dossiers die tegen deze vereniging lopen wegens financieel gesjoemel, en het feit dat ze een pyramidale ledenstructuur kent (waar alleen de top geld terug krijgt, en de onderlaag vooral bijdraagt), is er al jarenlang kritiek omwille van de repressieve stijl en de nultolerantie die ze hanteert jegens bijvoorbeeld muziekliefhebbers die eens een blaadje muziekpapier copiëren. Ook de gretigheid waarmee ze in alle delen van het publieke én privé-domein ingrijpt om billijke vergoedingen te innen (zoals voor een radio die in de werkplaats van een garagist galmt, of de heffing op blanco-CDs waarop u waarschijnlijk toch beschermd werk gaat branden) wekt veel kwaad bloed.
Fundamenteel echter is SABAM een dinosauriër, een levend fossiel in een wereld waar ideeën, beelden, teksten steeds sneller circuleren. Intellectueel eigendom is in onze cultuurgeschiedenis altijd al iets problematisch geweest. Originaliteit is in se een belachelijk fetisj. Hoeveel keer is het thema van Don Juan vanaf de renaissance tot heden overgenomen en doorgegeven, zonder copyrightperikelen? Moet een onderzoeker de nazaten van Einstein toestemming vragen om de relativiteitstheorie te mogen gebruiken?
In de 21ste eeuw is het begrip auteursrecht gewoonweg onhoudbaar, omdat ten eerste de massaculturele participatie een feit is, vooral dankzij het internet, en omdat de technologie zich buitengewoon leent tot copiëren, verveelvoudigen, maar ook spiegelen en vervormen. De schemerzone tussen copie, plagiaat, referentie, citaat en bewerking wordt steeds breder. Zelfs een plagiërende student met een thesis vol copy-pasts is iemand die ideeën doorgeeft en aan cultuurspreiding doet. Waarom hem buizen?
Vandaag leven we in een bad, door filosofen intertekst genoemd, waarvan slechts het schuim aan de oppervlakte zichtbaar is als cultuur. Vanonder stroomt alles door elkaar, waardoor er telkens nieuw schuim ontstaat. Ideeën moeten kunnen bewegen om gerecycleerd te worden. Het vermogen tot imiteren, absorberen, copiëren, parafraseren, permuteren,... is zelfs een maat voor de mentale fitheid van een samenleving. Beschermde ideeën zijn dode ideeën. De toekomst is aan de dilettant en eclecticus, iemand die weet te shoppen en te zappen, het bestaande combineert en synthetiseert. We hebben de mond vol over horizontale communicatie, de kennismaatschappij en de netwerkcultuur, maar dan moeten we niet flauw doen over het uitwisselen en doorgeven van wat de moeite waard is.
Goede ideeën verdienen om overgenomen te worden. Of om het met Anne Teresa te zeggen: Beyoncé heeft een goede smaak, chapeau. De Keersmaeker zou dan toch ook moeten erkennen dat ideeën die zelf ergens anders vandaan komen, niet kunnen ontvreemd worden. Als een auteur een roman schrijft, zijn roman, dan resoneert heel de wereldliteratuur daarin mee (ik hoop het voor hem), maar ook de boodschappenlijstjes van zijn vrouw en de teksten van La Esterella. We zijn maar deeltijdse, fragmentaire wervels van een enorme chemie. Het is de grote verdienste van de popcultuur dat ze die intertekst ten volle erkent en beleeft, ook al zit ook zij uiteraard in de greep van het auteursrechtenspook, de managers, productiehuizen en CD-labels.
Respect dus voor grote vernieuwers en hun vermoeienissen, maar evenzeer voor pikkedieven als Beyoncé, die moeiteloos rythm & blues, hiphop, soul, Brigitte Bardot, Andy Warhol, Rwigyy, Diana Ross en... Anne Teresa De Keersmaeker in elkaar klutst. Ik pleit dus voor meer copycat, én natuurlijk ook voor speurzin die de draadjes ontrafelt en stamlijnen traceert. Dat is gewoon een opgave voor de betere journalistiek. Zoals het geld moet rollen in de economie, moeten ideeën van eigenaar kunnen veranderen in de culturele wereld,- dat is een bewijs dat het goed gaat. Beyoncé Knowles brengt dus goed nieuws, ze is een spons die het goed kan uitleggen, en ze heeft mijn volle sympathie.
-------------------
Diagonaal herlezen
Eindelijk een schijnwerper op deze problematiek.
Alles wat op het Internet verschijnt, staat gelijk met verschijnen op straat : zichtbaar voor iedereen, en te gebruiken door iedere voorbijganger. Tenzij het achter een winkelruit ligt, in een verkoopstalletje hangt of er iemand bij staat die geld vraagt. Alhoewel er ook vaste gebruiken zijn : dat fris vrouwpersoontje dat met wiegende heupen voor U loopt op het voetpad, is geen publiek bezit. Noch zo dat oud dametje, dat als een kerstboom met juwelen behangen U tegemoet komt, vrolijk zwaaiend met haar handtas waarschijnlijk overlopend van kredietkaarten en veel cash geld. Wat een normaal mens tegenhoudt, is zijn opvoeding, zijn geweten, en ook wel een beetje veel wetten en nog meer praktische bezwaren.
Als iemand de term Vlinderfluisteraar gebruikt, naar analogie met de paardenfluisteraar zal geen kat dat goed- of afkeuren. Wie Vlinderakkoord vervangt door Strik-akkoord is een goede taalvirtuoos. Maar als ik dat schrijf, en daarbij beweer dat het mijn vondst is, ben ik een valsspeler. Spreken van een strik-akoord zonder daarbij te vermelden dat dit uit de koker komt van iemand van het Vlaams Belang, is geen heiligschennis, maar alleen zeer onbeleefd. Al zal die vondst in de kortste keren gemeen goed geworden zijn, doordat ze hopelijk zoveel op het Internet verschijnt .
Zoals het geld moet rollen in de economie, moeten ideeën van eigenaar kunnen veranderen in de culturele wereld,- dat is een bewijs dat het goed gaat.
Toch niet helemaal akkoord, Johan! Mijn geld moet niet onvergoed in Uw zakken rollen, en omgekeerd .Al moet geld ander geld kunnen doen rollen. Gewoon een kwestie van elementaire beleefdheid!
Wij bloggers, geven ideeën door, en doen dus aan cultuurspreiding ..zonder ons daarbij ook maar één Eurocent te verrijken
Voilà : zo moet het zijn! Niet de relschoppers zijn in fout, maar de politie! De vraag stellen wat die Griekse Groene Geit (de onschuldige vrouw die inhet gelaat werd geschopt) hier was komen zoeken, anders dan herrie, werd niet en nergens gesteld : Oom Agent moest maar op zijn ogen hebben laten uitkrabben! Daarvoor immers wordt hij betaald!
Van wat die brutale Griekse dan wel leeft? Waarschijnlijk van een of andere uitkering die ze nu dreigt kwijt te spelen .
Zo staan onze ministers op de eerste rij, om onze maatschappij naar de knoppen te helpen : het schorremorrie wordt beschermd, en de Politie die probeert de orde te handhaven, wordt afgekamd. Verwonderlijk : dat gebeurt helemaal niet als deze op Vlamingen klopt : dan is het, zelfs bij vreedzaam wandelen of aanwezig zijn waar het establishment dat niet graag ziet : de politie moet haar werk doen. Zelfs als ze daarbij op schandalige wijze haar boekje te buiten gaat.
-----------------------
Turtelboom niet te spreken over geweld tegen indignados
Minister van Binnenlandse Zaken Annemie Turtelboom (Open Vld) is niet te spreken over het buitensporige geweld van een Brusselse agent tegen een jonge Griekse indignados-demonstrante vorige week.
Zij kreeg geboeid en neergezeten een trap vol in het gezicht. "Dit werpt een blaam op het imago van de Belgische politie", zei Turtelboom woensdag in de Kamer.
Groen! -Kamerlid Stefaan Van Hecke vroeg de minister woensdag naar een reactie op het voorval. Het groene parlementslid toonde zich verontwaardigd, maar waarschuwde voor veralgemeningen. Eén rotte appel kan het imago van de hele politie immers vertroebelen, vreest hij.
"Ik ben het volledig met u eens dat de daad van een agent niet op conto van alle ander politiemensen geschreven kan worden", antwoordde Turtelboom. Ze wees erop dat het gedrag van de betrokken agent "echt haaks staat op de filosofie van het genegotieerd beheer van de openbare ruimte", de normale aanpak bij demonstraties.
De minister onderstreepte ook dat de politiezone Brussel-Noord de agent meteen geschorst heeft in afwachting van een gerechtelijke procedure. Er loopt ook een disciplinair onderzoek, waaruit moet blijken hoe de collegas van de betrokkene op het moment van de feiten gereageerd hebben.
Van andere feiten van buitensporig geweld tegen de indignados heeft Turtelboom momenteel geen weet. Wel merkte ze nog op dat de politie met de indignados contact heeft opgenomen om overleg te plegen over het incident en om verontschuldigingen aan te bieden. "Ik denk dat dat ook zo hoort", besloot ze.
-------------------
Diagonaal herlezen
O Ja : over de schade die deze lieverdjes aangericht hebben in de Universitaire lokalen waar ze gastvrijheid genoten? Geen vragen! Over aanhoudingen van raddraaiers? Geen vragen! Achtergrond-interviews ? Geen gezien! Bedoeling van deze marsen, buiten onrust zaaien? Moet verborgen blijven.
Want de idee moet rijpen, dat net zoals in de Arabische landen, er iets moet veranderen. Wat? Zullen we wel zien. Zoals we dat kunnen zien in Egypte, waar de rust een beetje is terug gekeerd : de Moslim Broederschap verstrakt de teugels, de sharia wordt strenger toegepast. Het beetje Koptische Christenen dat is overgebleven, wordt vermoord of het land uitgejaagd
En onze Grote Geesten? Die zijn, net als Mr Scrooge bij Charles Dickens, met hun en onze geldzaken , die ze zelf in de war hebben gebracht, bezig. Geen tijd om de 5de Colonne in te dijken of onder controle te brengen .
Anders gezegd : als het hun tijd maar blijft duren .
Ik schrijf Choekie, maar bedoelde eigenlijk Sjoeie, de troetelnaam van het Franse chouke.. De lieveling van de Rode Meute die alles gratis belooft . Op voorwaarde dat t goed opbrengt! De ware aard van het beestje is eindelijk boven gekomen : Lynx lullen en rechts zakken vullen .
----------------------
De grote blunder van Chokri
19/10/11, 07u34
Door gratis drankbonnen te beloven degradeerde PukkelpoporganisatorChokri Mahassine de fans tot anonieme consumenten, stelt freelance-journalist Karl Van den Broeck.
·Wat er op 18 augustus en de dagen na de Pukkelpopramp in en rond Hasselt gebeurde, was hartverwarmend. Via Twitter en Facebook boden buurtbewoners slaapplaatsen aan aan de doorweekte jongeren die vaak totaal ontredderd waren. Ongeruste ouders konden via een retweet van een berichtje van hun kinderen, toch weer gerust naar bed. Er werden spontaan carpooldiensten georganiseerd. Wasmachines werden ter beschikking gesteld om de in modder gedrenkte kleren weer schoon te krijgen. In tijden waarin egoïsme hoogtij lijkt te vieren, was deze spontane solidariteit een lichtpuntje.
Er waren nadien wel een paar mensen die hun ticket terugvroegen, maar een echt issue werd het niet. Nergens verschenen er berichten als zouden de gedupeerden zich verenigd hebben om Pukkelpop voor de rechter te dagen. Het gros van de festivalgangers was met zijn gedachten meer bij de slachtoffers dan bij zijn eigen portemonee. Eten en drinken En dan begaat Chokri Mahassine de blunder van zijn leven. In een persmededeling kondigde hij eergisteren aan dat wie een dagticket kocht voor de rampeditie voor 25 euro drank- en eetbonnen krijgt voor de volgende edities. Wie een combiticket heeft, mag voor 50 euro eten en drinken.Op Twitter en Facebook liepen al snel berichten binnen van mensen die de compensatie maar wat te minnetjes vonden. Pukkelpop zou geld genoeg hebben om iedereen te vergoeden. Drank en eten kosten de organisatie sowieso niets. Waarom is de compensatie zo laag? Het woord 'schaamteloos' viel al snel.
Een advocaat in Gazet van Antwerpen haalde er zelfs artikel 1184 van het Burgerlijk Wetboek bij. Festivalgangers kunnen per aangetekende brief de volledige som terugvragen en bij een negatief antwoord kunnen ze naar de vrederechter stappen. Chokri Mahassine heeft met deze compensatieregeling de Pukkelpopfamilie opnieuw versplinterd tot zo'n honderdduizend individuele, anonieme consumenten. Hij spreekt hen aan op hun financieel kapitaal en niet op hun sociaal kapitaal. Daarmee bewijst hij dat er niets alternatiefs meer is aan Pukkelpop en de zogenaamde alternatieve muziekscène. Pukkelpop is platte commercie, ook al treden er groepen op die luidkeels beweren dat ze de mensen een geweten willen schoppen.
Socio's Het had ook anders gekund. Chokri Mahassine kreeg vlak na de ramp een pientere suggestie van de Limburgse afdeling van het ACW. Die vermoedde toen dat veel festivalgangers akkoord zouden willen gaan met het omzetten van hun ticket in een aandeel van een nieuwe 'Coöperatieve Onderneming Pukkelpop'. Zo zou een groot deel van de 9 miljoen in kas blijven. Dat geld is noodzakelijk om Pukkelpop ook in 2012 en de volgende jaren te blijven organiseren.
"In een coöperatieve heeft elke aandeelhouder evenveel stemrecht. Dat verhoogt dus de betrokkenheid en de participatie van de aandeelhouders. Die kunnen ook voordelen krijgen, zoals een korting op volgende festivals of desnoods enkele gratis consumpties. De coöperanten gaan ook mee bepalen welke sociale en milieu-impulsen verder zullen groeien."
Het voorstel van het ACW sluit perfect aan bij de tijdsgeest. Ook David Van Reybrouck doet voor zijn G1000-burgertop een beroep op duizenden (hopelijk tienduizenden) onafhankelijke burgers. Hij wil zich niet laten 'kopen' door bedrijven of sponsors. Cynici die beweren dat zo'n coöperatieve geen slagkracht heeft, moeten het voorbeeld van FC Barcelona voor ogen houden. De beste voetbalclub ter wereld is eigendom van meer dan honderdduizend Catalaanse gezinnen: socio's. En ook Barrack 'Yes We Can' Obama dankt zijn verkiezing aan een fijnmazig systeem van crowdfunding.
De socio's van Pukkelpop hadden ook met honderdduizend kunnen zijn. Met 'hun' 9 miljoen hadden ze niet alleen Pukkelpop kunnen redden, ze hadden het festival ook opnieuw aansluiting kunnen doen vinden bij zijn oude roeping: een festival dat tegen de stroom wil ingaan.
Pukkelpop ontstond als een initiatief van een lokale jeugdbeweging. Het werd een filiaal van Live Nation, net als grote broer Rock Werchter. Live Nation is 's werelds grootste concertorganisator. Progressieve Schueremans Op 7 juli 1979 voerde wijlen Jacky Huys een dan nog jonge Hermans Schueremans op in De Morgen. In progressieve speling. Schueremans zegt dat hij zich niet wil verkopen aan de commercie en benadrukt vooral zijn maatschappelijk engagement. Zo wijst hij erop dat de "ontevreden jongeren" aan wie hij rockoptredens verkoopt met de eventuele winsten "politieke acties" financieren. "Wat wij in ieder geval niet doen", zegt hij, "is zoals de grote promotoren afgaan op namen, ons alleen afvragen hoeveel volk er zou kunnen op afkomen." Aan ophouden dacht Schueremans echter niet in 1979. "In het circuit blijven staan, blijven nieuwe trends volgen, blijven met jonge mensen werken is voor mij een levensnoodzakelijke remedie tegen arrivisme", besluit hij het gesprek.
Misschien moet Chokri Mahassine maar eens vaker naar Herman Schueremans luisteren. De oude dan. Op de suggestie van ACW-Limburg kwam destijds geen reactie van de festivalorganisatie.
-------------------
Diagonaal herlezen
Ook in dit verhaal vindt men de klassieke Lynxe heilsleer terug : zich in de kaas wurmen van iets dat marcheert, via de politiek het laken helemaal naar zich toe trekken, om dan na enkele tijd, ten gevolge van de eigen onbekwaamheid of de eigen graaicultuur (meestal een combinatie van beide) de boel te laten verzieken tot die verruïnueerd geraakt en kapot gaat. Waarbij steevast de schuld aan uitwendige factoren wordt toegeschreven. Waarna men mordicus wil terugvallen op de klassieke Lynxe hangmatcultuur waar men de anderen voor zich laat werken.
De Broederschap van elkaar de rug krabben gaat dan ook slechts zo lang mee, tot er een foutje wordt gemaakt, men ergens uit de gratie geraakt, of teveel afgunst opwekt, waarna de Broederschap zich, zonder overgang, ineens als vraatzuchtige wolven begint te gedragen die bloed hebben geroken. De schuldige wordt dan in de kortste keren verscheurd tot en met de algehele vernietiging.
Maar als de poppetjes beginnen dansen, wordt algauw de vuile was buiten gehangen .Hilde Claes vecht nu al voor haar naakte bestaan .God Stevaert is te beschaamd en misschien wel te beschaamd na zijn hoeren-ervaring, om nog onder de mensen te komen .
Neen, voor het Hasseltse gezellige socialisme , net als voor geldaftroggelarijmet festivals, zit er niet veel toekomst meer in .Tijd misschien om het Heilg Paterke van Hasselt weer uit de mottenballen te halen?
Tafeltje-dek-U : was ooit ook eens een droom bij ons .
Maar dromen zijn bedrog, ook voor Kings!
---------------------
Mijn titel Recht op Welstand is ingegeven door de houding van de meeste vreemde tafelschuimers, die dan nog gewoonlijk aangesloten blijken te zijn bij De Godsdienst van de Wrede, die naar hier komen uit de meest achterlijke gebieden ter wereld. Waar ze al blij mogen zijn, om met de hele familie, ouders, grootouders, kinderen en kleinkinderen, over een leefruimte beschikken van een paar vierkante meter in de meest mensonwaardige omstandigheden. Die komen dan naar hier, en schreeuwen vanaf de volgende dag (zoals ingefluisterd door de advocaterij van het kantje) dat ze recht hebben op een vierslaapkamer appartement met twee badkamers, mooie living, ingewerkte keuken en alle denkbare huishoudtoestellen, die hen gratis ter beschikking moeten gesteld worden door het OCMW. Benevens een comfortabel leefloon, zakgeld voor de kinderen,en gratis medische zorgen voor heel de achterop gekomen familie.
Het blijft dus nu al niet meer bij enkelingen, of gezinnen : nu komen al hele volksverhuizingen, die hier gastvrijheid komen opeisen, om, in navolging van een soort Arabische Lente, hier de boel te komen op stelten zetten.
------------------------
99 procent van de verontwaardigden heeft gelijk
18/10/11, 08u01
De meeste indignados hebben gelijk om op straat te komen, vindt Pieter Marechal, nationaal voorzitter van JONG CD&V. 'Aan politici om werk te maken van oplossingen die jongeren terug een toekomst kunnen geven.'
In navolging van het protest in Wall Street kwamen er zaterdag over de hele wereld jongeren op straat, ook in Brussel. 'Indignados' noemen deze misnoegden zich. Tot eerder deze week leken het enkele buitenbeentjes. Hun protest klinkt extreem. Sommigen zijn over de schreef gegaan. Maar onderschat het potentieel van deze protesten zeker niet. Steeds meer jongeren zullen zich aansluiten. Op middellange termijn kan dit ontaarden in een echte millennial revolutie.
Wie gisteren de beelden van de vernielde HUB-lokalen te zien kreeg, verloor meteen sympathie voor de misnoegde jongeren en hun protest. Dit was niet goed te praten. Zoals vaak zorgt een minderheid voor een beeld waar een grote groep (de échte 99%) zich niet mee wil associëren. Maar de extreme geluiden van sommige indignados mag de terechte ongerustheid van een generatie niet doen vergeten.
No future In heel Europa worstelen jongeren met de gedachte dat ze hun leven niet zullen kunnen uitbouwen zoals hun ouders en grootouders dat gedaan hebben. Een scheefgetrokken huizenmarkt maakt het bijvoorbeeld moeilijk om een goede en betaalbare woning te vinden. In veel Zuid-Europese landen is het voor jongeren zelfs onmogelijk om het ouderlijk huis te verlaten. In Italië spreekt men van de casa mama-generatie. De jeugdwerkloosheid neemt er ook ongeziene proporties aan. Maar één op twee Spaanse jongeren heeft een baan. Wie aan het werk is, verdient vaak minder dan 1.000 euro per maand.
Daarbovenop komt het onbehaaglijk toekomstperspectief. De gedachte dat onze welvaart en welzijn altijd maar groeien en dat elke generatie het beter zal hebben dan de vorige, wordt steeds meer ondergraven. Het Europese continent krijgt economisch gezien zware concurrentie van China en andere groeilanden. De toekomst zal meer bescheiden zijn. De sociale welvaartsstaat wordt bovendien bedreigd door de financiële gevolgen van de vergrijzing en het gebrek aan maatregelen om dit op te vangen. Tel dit sluimerend gevoel van onbehagen samen met de recente besparingsgolven en met de zoveelste financiële crisis en je krijgt een wanhoopskreet. Veel jongeren zijn het beu. Ze voelen zich als generatie onrechtvaardig behandeld.
Het protest richt zich nu in eerste instantie op de banken en de beleggers. De nieuwe bankencrisis is natuurlijk zeer ontmoedigend. In plaats van ons te kunnen voorbereiden op de belangrijke uitdagingen die op ons afkomen, blijven we maar bezig met het dempen van putten uit het verleden. De hoge staatswaarborg hangt bovendien als zwaard van Damocles boven onze toekomstige inkomsten. De banken mogen echter geen bliksemafleider zijn voor de dieperliggende redenen waarom onze generatie er slecht voor staat: de hoge staatsschulden en het totale gebrek aan voorbereiding op de vergrijzing.
Ons land worstelt met een structureel tekort van ongeveer 3,4% van het BBP. Dit tekort heeft niets te maken met de banken of de crisis en zal ook niet opgelost worden met een bankentaks.
De indignados hebben overschot van gelijk om op straat te komen. Dit is niet zomaar een nieuwe generatie die ook eens haar ongenoegen wil uiten. Jongeren moeten terug een toekomstperspectief krijgen. Indien we hen niet serieus nemen, maken we een kapitale fout en duwen we hen in de richting van extreem links of populistisch rechts. Dat betekent niet dat politici zomaar moeten ingaan op alle geluiden die vanuit de betoging opstijgen. "Geen besparingen" en "alleen de banken aanpakken" zijn bijvoorbeeld de beste recepten om deze generatie ten gronde te richten en alle mogelijkheden te ontnemen.
Concrete verwachtingen Wat moeten politici dan wel doen? Werk maken van echte oplossingen die de millennials opnieuw een toekomst kunnen geven. We moeten werk maken van een duurzame economie en een stevige sociale welvaartsstaat. Hoe? Eerst en vooral door onze financiële situatie op orde te krijgen. Begrotingstekorten en staatsschulden zijn lasten die worden doorgeschoven naar de toekomst. Er moet dus wel bespaard worden. Dit moet op een eerlijke manier gebeuren: de sterkste schouders dragen de zwaarste lasten, maar iedereen doet wel zijn duit in het zakje. De rijke bankiers en topmanagers moeten dus extra bijdragen, maar werklozen die een uitkering krijgen, moeten bijvoorbeeld ook het engagement opnemen om effectief naar een job te zoeken. Besparingen moeten ook op de lange termijn gericht zijn, met een vrijwaring voor domeinen die de toekomst verzekeren.
Investeren in domeinen zoals onderwijs, economie en innovatie moet mogelijk blijven. Enkel zo verstevigen we de basis voor onze sociale welvaartsstaat. Als de overheid 4 miljard euro kan investeren om een bank te redden, dan moet het ook eenzelfde bedrag durven investeren om de economie fundamenteel op een nieuw spoor te zetten. Via gerichte participaties kunnen we innovatieve sectoren stimuleren en bedrijven met groeipotentieel duurzaam verankeren in Vlaanderen.
Daarnaast moeten we allemaal investeren in onze sociale welvaartsstaat. Iedereen moet een bijdrage leveren. Geen achterpoortjes. Aan de ontduiking van sociale lasten via schijnzelfstandigheid of sociale fraude maken we een einde. Maar ook wie de arbeidsmarkt wil ontvluchten via vervroegd pensioen, zal dat niet meer kunnen. Het regeerakkoord Di Rupo I moet hierover knopen doorhakken. Anders kunnen we problemen verwachten.
Waarschuwing De betogingen van dit weekend zijn een belangrijk signaal. Deze generatie is connected en heeft mobilisatiekracht. Maar vooral, ze roert zich wanneer haar belangen op het spel staan. De bankencrisis geeft jongeren nu een reden om op straat te komen en hun ongenoegen te uiten. Maar de echte problemen liggen dieper en hebben ook een diepgaand antwoord nodig.
Politici moeten jongeren een project presenteren dat hen wel een toekomst garandeert. Daarbij zullen ze moeilijke keuzes moeten maken die deze jongeren in eerste instantie misschien niet positief zullen onthalen. Een project dat gesteund is op visie en daadkracht, zal echter snel een achterban krijgen. Alleen echte oplossingen kunnen het ongenoegen voorgoed kanaliseren. Indien we die niet kunnen, zal het protest alleen maar aangroeien en wordt het straks een millennial revolutie
-------------------
Diagonaal herlezen
Jongeren moeten dus terug een toekomstperspectief krijgen : elk zijn privé hangmat! Dat is in een paar woorden gezegd, waarvoor die Tjeven Jongeren Voorzitter 3 A4-tjes nodig heeft.
Rellen bij Occupy-protesten in Rome en New York : deze omschrijvingis al een beetje duidelijker dan indignados : maar het meeste correcte begrip zou zijn : relschoppers. Vandaag ligt bijvoorbeeld heel Griekenland plat. Reden : besparingen, zegt men. Met plat liggen wordt bij de Brrr-t bedoeld : vandalisme, brandstichtingen, vernielingen, straatgevechten, amok maken en veel geweld door een opgezweepte menigte onder leiding van gemaskerde raddraaiers die zich verplaatsen van de ene stad naar de andere. En van het ene land naar het andere, want er zijn geen grenzen meer .
De media durven of mogen gewoon de waarheid niet zeggen. In al die landen, ook in de USA, is er al decennia lang bestuurd met gulle Lynxe hand en zonder nadenken. De burger werd in de waan gebracht, dat de verzorgingsstaat zou opdraaien van de wieg tot het graf voor zijn natje en zijn droogje, en dat werken tenslotte iets was voor zotten, voor gierigaards en voor kapitalisten. Als de goudreserves opgesoupeerd waren, ging men over tot Staatsobligaties om de opbrengst daarvan erdoor te jagen, eerst lenen bij de eigen bevolking, later overal ter wereld : er werd geleend en ontleend bij elkaar dat het een lieve lust was. The sky was niet eens the limit, neen, deze was nog maar het begin : de creatie van geld zou doorgaan tot in het Heelal. God had afgedaan : de geldmens was nu God geworden! Tot er een moment kwam dat eerst de interesten, later de leningen zelf niet meer konden betaald worden, en dat de dominosteentjes begonnen te vallen De bedrijven vluchtten voor de te hoge loonkost en de al te hoge belastingsdruk, naar lage loonlanden en de werkloosheid sloeg toe. Maar de grenzen bleven open voor alle soorten uitgehongerde avonturiers die zich stilaan als bezetters begonnen te gedragen.
En de desperados die zich begonnen te realiseren dat zij hun leven zouden moeten slijten in een wereld waar er zou moeten gewerkt worden of honger geleden, begrepen het niet goed meer. Het had zo mooi kunnen zijn .had de zeepbel maar kunnen blijven duren .
Het Genesis-vehaal, versie de Jaren 2000, was ingezet, en zou eindigen op dezelfde manier als toen : met de verdrijving van het Mensdom uit de Tuin van Eden. .
Wat er moet gebeuren, dames en heren relschoppers die afzakken naar het welvarende en vlijtige Vlaanderen?Gewoon wereldwijd de tering naar de nering zetten en desnoods werk zoeken waar er werk te vinden is. Al was het in Brazilië, in China of in Timboektoe. De arbeid zal dus de delokalisatie dienen te volgen, wil menzijn dagelijks brood verdienen. En waar men gaat zal er geen vakbond zijn om de belangen van de kleine man te beschermen . De verloning zal deze zijn die bestaat voor de eigen inlandse bevolking : 5 per werkdag van 12 uur .Men zou ook zijn grijze massa kunnen gebruiken voor nieuwe toepassingen van oude wetenschapsvormen. Of men zou de tafelschuimers kunnen terugsturen die niet bijdragen aan de welstand, en er integendeel misbruik van maken. Men zou dit, en men zou dat. Maar om te beginnen moeten er voordien grote veranderingen komen in s Lands bestuur.
Wie of wat houdt ons tegen om erin te vliegen? Om te eisen dat we bestuurd worden naar Zwitsers Model .
Mise en platop 18/10/2011 9:23:01
Gepeperd en gezouten, opgediend op 19/10/2011 17:47:25
Na negen jaar La Libre Belgique is Martin Buxant op weg naar De Morgen. Hij wordt de eerste Wetstraatjournalist die de taalgrens oversteekt.
Want kijk: dit land zal binnenkort een nieuwe eerste minister hebben. In de komende weken zal de socialistische Elio Di Rupo zijn entree maken in de Wetstraat Zestien. Di Rupo is, moet het nog gezegd, Franstalig. Het is meer dan 40 jaar geleden dat België een Franstalige premier had. Dat is welzeker een signaal: de functie behoort niet exclusief de Vlamingen toe. In deze woelige communautaire tijden is dat belangrijk.
Maar het probleem - want er is vaak een probleem in de Belgische politiek - is dat de toekomstige eerste minister absoluut niet tweetalig is. Laat ons wel wezen: dat is geen grondwettelijke verplichting. Maar het is op zijn minst een gewoonte. Wie Di Rupo's beroemdste Nederlandse zin gehoord heeft in het midden van een drukbezochte persconferentie - "Dank u voor de café!" - kent het probleem van de formateur.
De intelligentie van Di Rupo staat buiten kijf. Sommige mensen leren gemakkelijk een nieuwe taal, anderen niet. Di Rupo probeert al jaren Nederlands te leren. Oefenen en oefenen met verschillende leraars, de Vlaamse media nauwgezet volgen. Maar er is kennelijk niets aan te doen: het komt niet, het lukt niet. Sommige adviseurs herinneren er graag aan dat hij gehoorproblemen heeft. "Dat kan een rol spelen in zijn moeilijkheid om Nederlands te spreken", verzekerde een van die adviseurs afgelopen week. Misschien is het waar, misschien niet. Iedereen weet dat Di Rupo een perfectionist is. Hij zal dus nooit een toespraak beginnen als hij absoluut niet zeker is dat elk woord perfect en evenwichtig is.
Als hij de vlinderstrik van eerste minister zal knopen, dan kan zijn gebrekkige Nederlands voor problemen zorgen. Of zal het wel meevallen? De Vlaamse liberaal Vincent Van Quickenborne, die we daarover vorige week hebben geïnterviewd, reageert gematigd: "Meneer Buxant", zei hij, "u leert ook Nederlands en af en toe maakt u fouten. Maar maakt u zich daarover geen zorgen.
Vlamingen zijn vriendelijke mensen. Ze zullen zien dat u van goede wil bent en dat u veel moeite doet om hun taal te leren, en dan zullen ze begripvol zijn! Kijk naar Elio Di Rupo: hij heeft meerdere uitdagingen overwonnen, onder andere de splitsing van B-H-V. Niemand heeft dat ooit kunnen realiseren. Dat is het belangrijkste. Nederlands spreken komt na de politieke intelligentie".
Daarover ben ik het niet helemaal eens met 'Q'. Omdat ik geen verantwoordelijkheid draag. Ik ben premier noch politicus. Dus voor mij zullen goede wil en inspanningen waarschijnlijk volstaan. Maar over Elio de Eerste maak ik me zorgen. Het zal hem moeilijk vallen om elke donderdag in de Kamer mondelinge vragen te komen beantwoorden. Vlaamse oppositiepartijen - N-VA op kop - zullen een hardnekkige strijd tegen Di Rupo voeren. Het Nederlands van de premier kan politieke aanvallen uitlokken. Indien mogelijk zal de eerste minister zich aan een voorbereid antwoord houden, maar de moeilijke job van premier bestaat voor een groot deel uit improvisatie. Wat zal hij doen als hij een Vlaming aan de lijn krijgt die geen Frans spreekt? Wat als hij naar Hasselt moet gaan om met de ouders van de slachtoffers van Pukkelpop te praten? Hij zal niet altijd op zijn entourage en zijn tolken kunnen rekenen. Mooie uitdaging.
-------------------
Diagonaal herlezen
Dat van die Lego-taal heb ik gevonden in de goot, waar het achtergelaten werd door een van Vlaanderens Slimste Mensen ter Wereld die zijn loopbaan verder wil uitbouwen bij en rond de Meesters van het Land. Zijn naam? Vergeten! En dat is maar goed ook, want met de man valt geen eer te rapen.
Eigenlijk had er moeten gesproken worden over een non-taal, een niet-taam,want dat is wat Di Rupo staat te jeanetten telkens hij een micro onder de neus geduwd krijgt. Als Italiaan spreekt hij redelijk goed Frans, maar hij moest verboden worden de mond te openen in het Nedderlaans of in het Ennhels : een papegaai doet beter, ja zelfs veel origineler en zonder kont-draaierij.!
Anders gezegd : de man spreekt onze taal zoals hij ons, dioep in zijn binnenste bejegent : jaloers, vals en met een niet te verbergen afschuw! Wat bewezen wordt door het feit, dat er niet eens een soort woordvoerder mag aangesteld worden, die als vertaler-tolk amens de Meester zou spreken. Woordvoerder : dat is tegenwoordig toch in! Bijna elke vereniging of vogelpik-club heeft er ene. Valt het best waar te nemen bij Het Nieuws van zodra water, gas of elektriciteitsmmaatschappijen ter sprake komen. Zelfs de Spoorwegen pronken met hun woordvoerders M/V in alle maten en gewichten !
Meneer Buxant tot slot is een broodschrijver die zijn wensen voor werkelijkheid neemt : De Vlinderfluisteraar is namelijk nog altijd niet geland. Hij zweeft ergens tussen hemel en aarde. En als het van de Vlaamse Beweger afhangt, mag hij daar liefst blijven hangen tot 2014. Tegen die datum zal Het Ei als hoofdkwartier van VanRampey misschien afgewerkt zijn, en kan hij daar een up to date homo-tent openen voor de sociaal gedrevenen bij de Eurocraten.
Den Cleyenen Toeback en de voorheen onbekende maar goedlachse Ardennees Lutgen (Lütchen?) hebben ondertussen de arena betreden, de Dames Genez en Milquet zijn hopelijk voorgoed wandelen gestuurd : zou de speeltijd voorbij zijn?
Benoît Lütchen!
Zou de Familie Lutgen (Bastenaken/Bastogne) ervan dromen om ooit de Eerste Waalse President te worden van een Onafhankelijk WalloBrux? Moeten wij, Vlamingen, in voorkomend geval, van harte steunen! Want Ardennezen zijn lijk Vlamingen, meestal mensen uit één stuk. Met hen kunnen er zaken gedaan worden!
Mise en platop 17/10/2011 10:19:56
Gepeperd en gezouten, opgediend op 19/10/2011 11:53:31
Tijdens de verschrikkelijke repressietijd waren niet alle foute Vlaamse meningen ondergebracht in de Antwerpse leeuwenkooien: er waren ook conentratiekampen (die om welbepaalde redenen hechteniskampen werden genoemd : whats the difference?) her en der verspreid in het Vlaamse land : Sinte Kruis-bij-Bruugge, Kamp van Beveerlo (Lepoldsburg), Lokeren, enz. Die kampen verschilden van de discipline tot in de barakken-bouw geen haar van de Nazi-kampen : alleen werden de doden niet opgestookt, maar gewoon als honden in de grond gestopt, op kosten van de familie. Een deftige begrafenis kon voor de veiligheid van de weinige aanwezigen maar beter achterwege gelaten worden, .
Nadat ze hun nut hadden bewezen, werden deze kampen achteraf gewoonlijk weer afgebroken. Zo is op die vervloekte plaats in Lokeren thans een gewone villawijk gekomen .waar migrantenkinderen de omgeving onveilig maken
De meesten van zij die deze kampen aan den lijve hebben ondervonden, zijn niet meer. Hun nabestaanden echter zijn het niet vergeten. Wij, de oudere generatie, die het nog hebben van horen zeggen uit de eerste hand, weten wel beter : het is onze verdommelijke plicht de wraakgevoelens levendig te houden. In de hoop dat de je jongeren deze spoedig zullen voltrekken, als eenmaal de tijd gekomen is.
Thans, bij het tot stand komen van de Vlinderakkoorden die de Vlamingen eens te meer in t verderf storten,meer dan ooit, durf ik schrijven : zelfs voor hen die ooit bestraft werden voor zogezegd landverraad : hoe konden zij een vaderland verraden dat er nooit voor hen geweest is en er nooit zal zijn?
Zij hebben, misschien met de verkeerde middelen, geprobeerd de pest te bestrijden met de cholera. En toen de pest de oorlog verloren had, sloeg de cholera toe.
Dit stukje is een warme oproep om onze eensgezindheid te tonen. September 2012 ligt nog ver in t verschiet, en misschien bestaat de unitaire Staat niet eens meer tegen dan.Het is echter zo, dat die datum in volle verkiezingstijd valt voor de Gemeenteraadsverkiezing van oktober 2012 .
Reden temeer dus om deze herinnering levendig te houden ..
------------------------
Herdenking in Lokeren van de Vlaamse slachtoffers van een even genadeloze als zinloze repressie
Zondag 9 september 2012 om 11u00
Paterskerk, Luikstraat, 10, Lokeren
Mensen die we nooit mogen vergeten
HEKALO
hechteniskamp en andere "pensionaten"
Wij gedenken alle overleden kampbewoners, lotgenoten en pakjesdragers.
Na de misviering samenkomst voor een gezellige babbel in het zaaltje naast de Kerk. Gratis brood met koffie. Andere dranken tegen betaling.
- Ben je bereid om de volgende jaren mee te werken? Ook graag uw adres a.u.b. Dank.
- Financiële steun kan gestort worden op rekening: Hekalo - Kruibeke. 652-4830995-89.
Kent U een land dat blijft weigeren, om 65 jaar na een mensonwaardige repressie, elk voorstel tot amnestie zelfs nog maar in overweging te nemen? En daardoor zichzelf tot wereldkampioen van de haat heeft gepromoveerd. En waar het recente amnestievoorstel van Hilde Kieboom, die zowel in eigen land als internationaal actief is in de Sant-Egidio gemeenschap, dan ook geen schijn van kans maakt. Ik ken zo'n land, maar dat land zal nooit het mijne zijn! (WDW 22-8-2010).
-------------------
Diagonaal herlezen
In Nazi-Duitsland heetten die dingen KZ, hier waren het HK. Waar men heden ten dage ook reist in Duitsland of Oostenrijk, komt men de bordjes/wegwijzertjes tegen die de weg wijzen naar zon Vorheriges KZ + de naam. Bij ons is alles uit eerlijke schaamte? helemaal verdwenen! Met hier en daar een uitzondering, zoals Breendonck, waar de Geschiedenis geweld wordt aangedaan omdat er alleen gesproken wordt over Breendonck I, en zelden of nooit over Breendonck II waar de beulen en deslachtoffers gewoon van kamp waren gewisseld. Na de Bevrijding konden er echter geen oorlogstoestanden meer als excuus gelden en werd er, in opdracht en onder toezicht van de Belgische Staat, gefolterd en gemarteld uit puur sadisme en uit Vlamingen-haat.
De herinnering aan het HKL (Hechtenis Kamp Lokeren) moeten wij, Vlamingen van de harde lijn, blijven koesteren, als aandenken wat aan de besten onzer broeders in naam van de Belgische Staat ooit werd aangedaan. Wij voelen, na meer dan 60 jaar, meer dan ooit mee met de slachtoffers die meestal maanden lang opgesloten bleven op willekeurige basis en zonder de minste vorm van rechtspleging .
Wij zullen maar rust vinden, als de Belgische Staat verdwenen zal zijn!
Mise en platop 18/10/2011 18:30:39
Gepeperd en gezouten, opgediend op 19/10/2011 11:05:09
Zondag 6 november 2011 om 12u00 - Bommelaers Wall - Route de Furnes 20 in Gijvelde - Zuid-Vlaanderen
Banket Michiel De Swaen Kring
Zondag 6 november 2011 om 12u00
Bommelaers Wall - Route de Furnes 20 in Gijvelde - Zuid-Vlaanderen
Wij nodigen u uit om met ons de dag door te brengen ter gelegenheid van ons eetfestijn dat doorgaat in de Bommelaers Wall Route de Furnes 20 in Gijvelde.
Wat staat er op het programma: om 12.00 U een Vlaams middagmaal met nadien een bezoek aan het Ecomuseum met tal van Vlaamse volksspelen
De prijs bedraagt 27 euro. Daarin zijn begrepen: het middagmaal met de dranken alsook het bezoek aan het museum.
Betaling ten laatste op 24 oktober door overschrijving op rek. nr. IBAN: BE83 9730 3518 9715 BIC: ARSPBE22 (Argenta) op naam van MDSK
Wij rekenen op uw aanwezigheid en in afwachting van onze ontmoeting maken wij u onze beste Zuid-Vlaamse groeten over.
Organistie:
Michiel De Swaen Kring - MDSK - Cercle Michel De Swaen
Banket Michiel De Swaen Kring
Aangesloten bij het OVV Membre de l'UFCE - FUEV - Union Fédéraliste des Communautés Ethniques Européennes Lid van de Federale Unie van Europese Etnische Volksgemeenschappen Zetel: Huize de Zwaan 16 rue G. Péri Z-VL 59251 Allennes-les-Marais
Aanmeldingsformulier:
Voornaam en naam:........................................... Adres:............................................................... Postcode en woonplaats:.................................... Tel:.......................... E-post:.............................. Aantal personen:..........X 27 Euro =.....................
Het aantal plaatsen is beperkt...wacht niet te lang!
-------------------
Het ecomuseum van Bommelaerswall, Ghyvelde
Een duik in de oude landbouwtechnieken.
Bommelaers Wall vertelt de geschiedenis van de hoeve en van de typische bijzonderheden van de Frans-Vlaamse kuststreek. U ontdekt er hoe het vlas bewerkt werd, bezoekt een melkhuisje en ziet de veranderingen in het plattelandsleven gedurende de laatste eeuw. Verdwenen beroepen, reconstructies van binnenshuistaferelen, oude foto's: de rijkdom van de collectie is zowel indrukwekkend als boeiend.
voor individuele bezoekers elke dag van 1 april tot 31 oktober (van maandag tot zaterdag van 10.00 u. tot 18.00 u. - op zon- en feestdagen van 14.00 u. tot 18.00 u.) voor groepen (vanaf 15 pers.) gedurende gans het jaar elke dag na reservatie : Ecomusée du Bommelaers Wall 20 route de Furnes (tegenover de Duinenfabriek) 59254 Ghyvelde (Fr.) tel. en fax: +33 3 28 20 11 03
Taalkundige kenmerken van het Frans-Vlaams
Frans-Vlaanderen is afgesneden van de ontwikkelingen van het Nederlands in België. Daarom vinden we in er oude taalkenmerken van het Vlaams, die nog bewaard zijn gebleven.
De inwoners van Frans-Vlaanderen koesteren meestal hun Vlaamse wortels, maar dan voornamelijk in culturele en historische zin. Organisaties als deMichiel de SwaenkringofYser houckhebben grotendeels een culturele invulling. De meeste Frans-Vlamingen hebben het Frans als eerste taal, maar zijn zich toch bewust van hun Vlaamse achtergrond. Een politieke invulling van deze achtergrond was er wel in 1984, toen de Vlaemsche Federalistische Party (Parti Fédéraliste Flamand) werd opgericht, deze partij had echter niet veel succes.
Sedert enige jaren is er echter op taalkundig vlak sprake van een voorzichtige heropleving van het Frans-Vlaams en is er eveneens sprake van een toenemende belangstelling voor het Nederlands. Hier en daar worden taalcursussen Frans-Vlaams en Nederlands georganiseerd door de verenigingen de Akademie voor Nuuze Vlaemsche Taele en respectievelijk Komitee voor Frans-Vlaanderen. In Belle is er eveneens een Huis van het Nederlands dat onder meer taalcursussen Nederlands verzorgt.
In 2008 was Bienvenue chez les Chtis in Frankrijk een zeer succesvolle film, die zich afspeelt in Sint-Winoksbergen en waarin de streekbewoners worden afgeschilderd als wat simpele, maar toch sympathieke zielen.
Uithangborden van horecazaken in Cassel verwijzen naar de Vlaamse oorsprong: De Oude Schoenmakerie, Oude Herberghe, In de Henne, Wegwijzers onthullen oude Vlaamse namen zoals Wormhout, Zuydpeene, Noordpeene en zelfs Ecole Thyl lEspiègle. De lokale winkels liggen vol kookboeken voor Vlaamse gerechten. Slagers maken potjevleesch en Vlamsche saucissen.
Plaatsnamen Talrijke plaatsnamen in Frans-Vlaanderen hebben een benaming die verwijst naar de oorspronkelijke Vlaamse naam, zoals Dunkerque(Duinkerke). In Frans-Vlaanderen wordt nog wel Nederlands gesproken, maar niet meer zo veel. Deze kaart geeft de taalgrens weer van vroeger en nu. Bourbourg is het verfranste Broekburg of Burburg. Bergues is het oude Sint-Winoksbergen, dat in het West-Vlaams als Bergen werd aangeduid en verfranst werd tot Bergues. Lille is afgeleid van lÎle(= Het Eiland). Rijsel is afgeleid van Ter IJsel(= Op Het Eiland). De Nederlandse en Franse benaming hebben dus dezelfde betekenis.
Familienamen Ook de familienamen van de bevolking van Frans-Vlaanderen tonen hun Vlaamse wortels. Deze familienamen komen met exact dezelfde schrijfwijze ook heel veel voor in België. Hieronder vind je enkele Vlaamse familienamen op een herdenkingsmonument van gevallen soldaten uit de Eerste Wereldoorlog op de begraafplaats in Steenvoorde: Camerlynck, Cleenewerck, Decoster, Decreus, Degrave, Deheegher, Dejonghe, Delbaere, Demol, Dequeker, Dereeper, Devey, Huyghe, Plaetevoet, Ryckewaert, Sansen, Spetebroot, Vanderlynden, Vannobel, Vannoorenberghe, Vanpeene, Vantorre, Verhille, Weillaert.
Kenmerken van het Frans-Vlaams Het Frans-Vlaams vertoont de algemene kenmerken van het West-Vlaams, maar toch zijn er enkele afwijkingen:
·De g valt weg in emaakt (= gemaakt) en soms het hele voorvoegsel ge- (bijvoorbeeld in met (= gemet) en lukken (= geluk wensen)). Dat verschijnsel komt voor in de hele Westhoek, ook in België. Deze evolutie komt ook voor in het Fries, het Gronings en het Engels.
·Het wegvallen van de slot -n in werkwoordsvormen en andere woorden in een 15-tal dorpen in het uiterste westen (lope, ete, binne, buute) is weer een restant van een Middelnederlandse ontwikkeling langs de kust, die ook nog in het Fries en het Engels parallellen heeft (vgl. Nederlands werken met Engels to work), maar die in het Middelnederlands van Vlaanderen en Brabant weinig voorkomt. Het weglaten van de slot -n in de standaard-uitspraak is pas later vanuit Holland en Brabant verspreid. Ook in de woordenschat zijn er duidelijk Ingweoonse restanten (b.v. zoeper voor harde borstel in een aantal dorpen in de buurt van Bollezele.) Het woord is afgeleid van het werkwoord zoepen (Engelse: to sweep). Sommige andere typisch Ingweoonse woorden zijn nu alleen nog maar in het Frans-Vlaams in gebruik: in het uiterste westen wei voor het bijwoord weg (vgl. Engels away); blouwer voor zware houten hamer (vgl. Engels to blow) en overal zole voor ploeg (vroeger ook in de West-Vlaamse kuststreek, Zeeland en Groningen).
De rijksgrens als dialectgrens in de Westhoek Het valt op dat de rijksgrens bijna nooit de dialectgrens vormt. Een aantal grenzen i.v.m. klankleer of vormleer verlopen wel in de buurt van de rijksgrens: het wegvallen van d tussen klinkers in Frans-Vlaams sniden tegenover West-Vlaams sniën; ik bakten (West-Vlaams) tegenover ik bakkede, baktede of bakste (Frans-Vlaams). Slechts een tweetal klankvariaties vallen nagenoeg samen met de rijksgrens:
·De uitspraak sj van de Nederlandse sch/sk in het Frans-Vlaams, die aan de West-Vlaamse kant van de grens steeds sjch luidt.
·Ook de uitspraak van de -nd- tussen klinkers, die evolueerde naar -ng- (over -ngd- ) en daarna wegviel, valt nu ongeveer met de rijksgrens samen. Oudere sprekers in West-Vlaanderen hebben die Frans-Vlaamse uitspraak ook nog, wat erop wijst dat het aan de Belgische kant om een herstel gaat onder invloed van de spelling. Het woord honderd bijvoorbeeld evolueerde in Frans-Vlaanderen als volgt: oendert > oengdert > oengert > oeërt; in West-Vlaanderen zegt men nu meestal alleen oendert.
Wat woordenschat betreft, vormen Frans-vlaanderen en de Belgische Westhoek vaak een eenheid (vinnig / gevinnigd voor beschimmeld of vartigen / vortigen voor rotten (elders in Vlaanderen vorten); ruke(r) voor een kluit aarde; poeiweeg voor het tasmuurtje in de schuur). Sommige woorden zijn in Frans-Vlaanderen nog levend, terwijl ze aan de Belgische kant totaal verouderd of in onbruik zijn (boud of bold voor gier).
Taalsituatie Terwijl het West-Vlaams in België nog zeer levenskrachtig blijkt, is het Vlaams in Frans- Vlaanderen langzaam aan het uitsterven. Sedert de laatste oorlog is het niet of nauwelijks nog als gezinstaal in gebruik en wordt dus niet meer aan de jongeren doorgegeven.
Een beetje in de lijn van de Wild West films van long time ago, zoals Gejaagd door de Wind, of De Woeste Hoogte van Charlotte Brönte, oogtewas er ooit de film How the West was won Dat winnen hebben we met zijn allen inderdaad door-en-door beleefd en we zijn er op afstand- wel bij gevaren. Net zoals anderen, de autochtone Indianen in hun weidse prairies, er juist zeer berooid moeten zijn van af gekomen. Anders gezegd : hun dood was ons brood ..Enfin, zij verloren, wij wonnen. En lijk in alle oorlogen ging het om GELD, en waren het de overwinnaars, wij dus, die hun geschiedenis schreven.
Laat er dus niemand verwonderd over zijn : memento homo, elk zijn beurt zou nog maar eerlijk zijn. Nu winnen de Chineeskes, de Brazilianen, de Indiërs, de Koreanen, enz, en wij, met onze Westerse Beschaving, wij verliezen deze keer .. De Spleetogen kochten ooit op hun kousevoeten, om te beginnen, van de Grieken met huid en haar de zeehaven van Pireus zodat ze voor hun scheepvaartverkeer beschikten over een vaste voet aan wal in Europa Wie weet, zijn er op dit ogenblik geen onderhandelingen aan de gang in het kader van de globalisatie, om heel Griekenland te verpatsen. Door bijvoorbeeld ineens aan de Europese schuldeisers alle openstaande Griekse schulden af te betalen. Vanaf dan ligt China reeds gedeeltelijk in Europa Binnen afzienbare tijd kan dan Portugal, Spanje en Italiëdezelfde weg opgaan, zodat er aan de Middellandse Zee vanaf een bepaald ogenblik alleen nog Chinees zal gesproken worden. Meteen is China, via de achterdeur, lid geworden van de Europese Unie .
Wat wij in een nabije toekomst dus moeten afleren, is zeggen Met alle Chinezen, maar niet met den dezen : het zou eerder moeten worden, om niet uit de toon te vallen, Met den dezen lijk met al de overige Chinezen .
----------------------
Duurdere grondstoffen maken het Westen armer (Trends)
De Chinese vraag heeft een einde gemaakt aan een eeuw van gestaag dalende grondstoffenkosten voor de verbruikers in de rijke wereld. De strijd om de grondstoffen is losgebarsten, en het Westen dreigt aan de zijlijn te moeten toekijken.
De index van grondstoffenprijzen (olie niet inbegrepen) die The Economist opstelt, is in het voorbije decennium verdrievoudigd. De recente toename heeft een neerwaartse tendens omgekeerd die meer dan een eeuw aanhield. De prijzen van industriële grondstoffen daalden met ongeveer 80 procent tussen 1845 en hun dieptepunt in 2002. Maar veel van de daling over die 150 jaar, werd in amper een decennium al goedgemaakt.
Dat heeft het inkomen van grondstofrijke landen als Brazilië en Australië, evenals delen van Afrika, verhoogd. Het bracht zelfs sobere analisten ertoe om te spreken van een nieuw paradigma op de grondstoffenmarkt. Ook al is het bbp in grote delen van de rijke wereld zo goed als tot stilstand gekomen, toch ligt de prijs van ruwe olie dicht bij 100 dollar per vat. In reële termen is dat even hoog als na de olieschokken van de jaren zeventig.
Vanwaar die ommekeer? De prijspieken van de voorbije eeuw hielden verband met onderbrekingen van de bevoorrading, in het bijzonder tijdens de Eerste Wereldoorlog. De recente prijsstijgingen waren echter te omvattend en te langdurig om verklaard te worden door vorst of een slechte oogst. Het is ook niet zo dat de producenten vasthouden aan hun voorraden.
Er bestaat een veel simpeler verklaring voor de schaarste: de oprisping van de grondstoffenprijzen is gewoon de resultante van een exploderende vraag en een slabakkend aanbod. De vraagzijde werd aangezwengeld door een industriële ontwikkeling die in omvang, snelheid en breedte haar gelijke niet heeft.
Het Westen slabakt
Het onevenwicht op de grondstoffenmarkten zal waarschijnlijk aanhouden tot de hongerige landen rijker worden en er nieuwe bevoorrading beschikbaar komt. Tot dan zal de aanzwellende vraag in de opkomende markten de geavanceerde economieën pijn blijven doen. De stijging van de olie- en grondstoffenprijzen heeft de inflatie in de rijke landen aangewakkerd en werkte als een belasting op de consumenten.
Het IMF berekende dat een toename van de olieprijs met 10 procent in het eerste jaar al 0,2 tot 0,3 procent van de groei van het wereldwijde bbp aftopt, maar dat de weerslag op grote olieverbruikers als Amerika twee keer zo groot is. De slome groei van de Amerikaanse economie in de eerste helft van dit jaar was deels te wijten aan de hogere olieprijzen, die op hun beurt deels veroorzaakt werden door de sterke groei van het bbp in China. Al speelden bevoorradingsproblemen ook een rol.
Grondstoffenprijzen fungeren als de regulatoren van de wereldgroei. De opkomende markten staan in de rij voor het aanbod omdat ze vaak in staat zijn om elk extra vat olie of scheepslading erts lucratief te gebruiken. Hun vraag duwt de prijzen naar boven en verlaagt de reële inkomens in de rijke wereld, die daardoor naar de zijlijn geduwd wordt. De rijke landen waren gewoon geraakt aan onbeperkte toegang tot goedkope grondstoffen, want de prijzen daalden een eeuw lang en zelfs langer.
Nu wordt gestreden om de primaire hulpbronnen. De producenten profiteren daarvan en de consumenten in de rijke wereld lijden eronder, net op het ogenblik dat ze zich steeds meer zorgen maken over hun werkzekerheid naarmate China en India maar blijven opkomen. (The Economist )
-------------------
Diagonaal herlezen
Het mag U niet verwonderen, dat zo goed als alle Europese universiteiten plat gelopen worden door de spleetoogjes! Ze zijn niet zozeer geel, maar wel zeer vriendelijk .Stel U voor : die komen hier om op onze kosten onze technische verworvenheden op doen .En wij, onder leiding van onze Grote Geesten, maar applaudisseren!
Moet er een tekeningetje zijn?
Onze Grote Geesten? Die achten zich gelukkig dat zij voor dat fenomeen gewoon een nieuw woord hebben uitgevonden : globalisatie. Zelfs de beschermers van onze Werkende Klasse zijn fier over hun eigen vondst : zij heten dat delokalisatie. Maar meer daaraan doen ze niet. Vroeger heette dat koloniasatie rücksichlos en nu heet dat, even rücksichtlos, dekokalisatie .
Geloof me vrij : het fenomeen van de indignados kan op zeker ogenblik razendsnel overslaan in een soort Arabische Winter (de Arabische Lente wordt dan overgeslagen) : de lange hete zomer hebben we al gehad, al de jaren dat the West was won .
Mise en platop 16/10/2011 14:57:15
Gepeperd en gezouten, opgediend op 18/10/2011 16:16:10
Misschien met fusie Standard Luik-Dexia-ArcelorMitall?
-----------------------
Toen ik deze titel van de hoofding bedacht, had ik meer De Dikke en de Dunne in gedachten : Laurel en Hardy, het komisch duo uit mijn kindertijd. Met Diksia is vanzelfsprekend Dexia met de Dikke DeHaene, de supporter van Club Brugghe, bedoeld. Hij kan meteen doorgaan voor de Dikke-met-Bolhoed uit die stomme film. Waar de Dunne dan blijft in mijn vergelijking, vraagt U zich af? Die zult U binnenkort wel opmerken als bij ArcelorMitall het spel helemaal op de wagen zal zitten .
Het wordt, zoals mijn vriend Jo hier zondag wist te vertellen : OCMW = Onze Centen Moeten Weg.
-------------------
ArcelorMittal: Vakbond moet op de blaren zitten
(Trends)
------------------
De warme lijn van de Luikse fabriek van ArcelorMittal gaat toe. 600 van de 3000 jobs bij Arcelor Luik verdwijnen. Prompt roept de Luikse FGTB op tot nationalisatie.
Wat voor Dexia kon, moet voor de Luikse staalfabriek ook kunnen, zo luidt het bij de Waalse socialistische vakbond. De Belgische regering beweerde dat Dexia een systeeminstelling is en dat daardoor nationalisatie onvermijdelijk was. ArcelorMittal is duidelijk geen systeembedrijf: de Waalse economie wordt hard geraakt maar niet ten gronde gericht. Nationalisatie van ArcelorMittal is dan ook onzin tenzij men de kortetermijnbelangen van een beperkte belangengroep (de Luikse metallos) laat primeren op die van de rest van de maatschappij.
De Belgische overheden dreigen echter zichzelf tegen te komen in deze dossiers. Het argument dat Dexia een systeembank was of is, hebben we hier altijd bestreden. Dexia diende in stand gehouden te worden om voor bepaalde aandeelhouders, zoals bijvoorbeeld Arcofin, tot een redelijke oplossing te kunnen komen. Economisch en financieel viel er veel meer te zeggen voor een gecontroleerde ontmanteling van Dexia, met verkoop van de betere stukken aan derden.
Overigens zouden de vakbonden van ArcelorMittal toch ook even in eigen boezem moeten kijken. De fabriek in Luik is zonder discussie ook slachtoffer van de slappe conjunctuur en van de structurele overcapaciteit in de staalsector. Daar kunnen, uiteraard, de Luikse vakbonden niks aan doen. Dat de concurrentiepositie van de Luikse vestiging als gevolg van hoge loonkosten in het gedrang was, vormt een materie die al veel dichter bij vakbondsverantwoordelijkheid aanleunt.
Waar de vakbonden wel de volle verantwoordelijkheid voor dragen, is de gijzeling van de directie van AM Flémalle door 30 vakbondsverantwoordelijken eerder deze week. Die actie maakte grote indruk op de wereldwijde leiding van Arcelor Mittal. Ze reduceerde drastisch de sowieso al slinkende aantrekkelijkheid van het openhouden van de Luikse vestiging.
-------------------
Diagonaal herlezen
De Belgische Staat is dus weer een beetje meer ontmanteld. Na de ratten die het zinkend schip reeds verlieten om omhoog te vallen in de vangnetten van Europa, vallen nu ook (maar deze keer naar beneden) de ene na de andere hoekstenen uit de eigenlijke fundamenten van de Belziek-à-Papa : na Fortis is Dexia aan de definitieve ondergang begonnen, terwijl het laatste der Waalse kroonjuwelen bij het Klein Giftig Afval wordt klaar gezet.
De Franscouillons hebben intussen, denken ze (nog voor de beer geschoten is), hun schaapjes op het droge te hebben : ze hebben de kinderhand der Vlamingen rap-rap gevuld met wat borrelnootjes en verkregen daardoor op hen een definitieve wurggreep, als ze straks het land doen ontploffen. Niemand beter dan Mark Grammens in JOURNAAL van 4 oktoberkan deze situatie beter schetsen! Temeer daar hij dat doet aan de hand van uitspraken van journalisten in de Franstalige Hoera-Pers van na de voorlopige vlindervanger.
Mise en platop 16/10/2011 14:44:59
Gepeperd en gezouten, opgediend op 18/10/2011 15:40:36
Franse katholieken trekken op 29 oktober naar het centrum van Parijs om te betogen tegen twee theatervoorstellingen die de spot drijven met het christendom. Een uniek gebeuren. Wie het jodendom krenkt, stuit op felle protesten uit joodse hoek, en grote delen van de samenlevingen scharen zich terecht achter zo'n protest. Feller en vaak gewelddadig zijn de reacties als de islam of de profeet Mohammed wordt aangevallen. De toespraak van paus Benedictus XVI in Regensburg over het geweld van de islam werd onmiddellijk bevestigd door uitbarstingen van geweld in de hele islamitische wereld. Honderden jongeren bestormden de school van de Nederlandse missionaris Jaap Borst in de Indiase deelstaat Kashmir. De politie kon hem ternauwernood ontzetten. En toen een domme dominee in de VS dreigde een Koran te verbranden, leidde dat tot het in brand steken van die school. De leerlingen hebben nog steeds geen nieuw gebouw.
Als ergens de islam wordt aangevallen, worden alle moslims aangevallen en vormen ze één machtig front. Hun tegenaanval zorgt voor krantenkoppen. Zo werkt de oemmah, de wereldwijde verbondenheid binnen de islam.
En als een christen wordt aangevallen? Een opmerking over diezelfde God die de moslims zeggen te aanbidden, deed in Pakistan Asia Bibi in de gevangenis belanden met de dreiging van de doodstraf. Mocht die doodstraf niet doorgaan en mocht ze worden vrijgelaten, dan zal ze in de kortste keren worden vermoord, zoals eerder met geloofsgenoten gebeurde. Wat doen haar medechristenen als protest? Wij steken geen moskeeën in brand, wij gaan niet massaal de straat op. De protesten hier zijn marginaal en worden buiten de eigen kring nauwelijks gehoord. ***Katholiek Nieuwsblad*** rapporteert voortdurend over Asia Bibi en andere vervolgden, de EO doet dat, Kerk in Nood, de ChristenUnie, Geert Wilders, maar van massale protesten is geen sprake. De paus heeft Asia Bibi met name genoemd, maar de Vaticaanse diplomatie is supervoorzichtig om het voor katholieken in moslimlanden niet nog moeilijker te maken dan het nu al is.
Misschien zit het in onze godsdienstige genen. Waar de profeet Mohammed geweld gebruikte, liet Jezus zich zonder tegenstand naar het kruis voeren, als een lam naar de slachtbank. Hij preekte het 'zalig' voor de vervolgden, Hij hield zijn volgelingen voor de andere wang toe te keren en je vijand lief te hebben.
Maar die liefde mag niet verwateren tot onverschilligheid jegens geloofsgenoten die onrecht lijden, zij mag niet leiden tot zo'n gebrek aan eigenheid en fierheid dat we ons alles laten welgevallen. Er zijn genoeg christelijke manieren om protesten te laten horen, het liefst zo massaal en vindingrijk dat ze niet onopgemerkt blijven. Voor Asia Bibi, voor de honderdduizenden Asia Bibi's in Pakistan die hun leven niet zeker zijn; voor de kopten in Egypte voor wie de Arabische Lente een religieuze winter dreigt te worden; voor de weinige christenen in Irak die het land nog niet ontvlucht zijn. Zolang christenen nog de grootste onderdrukte groepering ter wereld vormen, mogen christenen in het vrije Westen hun protest niet staken.
-------------------
Diagonaal herlezen
Wilt U nog een vergelijking tussen het Nationaal Socialisme (de zo gezegde Nazis) en de Islam? Wel, uit vrees voor nog erger dingen voor de katholieken en de Joden in Duitsland tijdens het Hitler-regime, gedroeg hert Vaticaan zich ook zeer diplomatisch.. Later werd dit uitgelegd als lafheid. De toenmalige Paus (Pius XII) die ooit Nuntius was geweest in München, hield er uit Lynxe kringen zelfs de ere-titel aan over van Hitlers Paus Aanleiding? Een foto waarop de Nuntius samen met de Rijkskanselier stond, uit de tijd dat zelfs Churchill deze aansprak met Herr Bunddeskansler .
Benieuwd welke ere-titel deze Duitse Paus (Ratzinger) ooit zal krijgen omdat hij niet zoals Paus Urbanus II in 1096 (in samenwerking met de Vlaamse monnik Pieter de Kluizenaar) de 1ste Kruistochten zal her uitgegeven hebben. Naast een groot gedeelte godsdienstige motieven, speelde ook vooral een zekere landhonger een grote rol. Dat de wereld klein is, moge nog maar eens blijken uit het feit dat de Stichter der Karthuizers, de H. Bruno van Keulen, een Duitser net als Ratzinger, de leermeester en adviseur was van deze Paus. Paus Ratzinger heeft, in tegenstelling tot Hitler en Urbanus II, waarschijnlijk geen territoriale verzuchtingen meer .Derhalve staat het in de sterren geschreven, dat de Islam, omdat het geen echte tegenstrevers meer heeft, uiteindelijk de wereld zal domineren. Bush Junior heeft in September 2001 spijtig genoeg de gelegenheid om het wespennest uit te roken, voorbij laten gaan Toen was de wereld hem dankbaar geweest toen wel. Maar later? Nooit meer!
Terecht merkt de auteur van dit artikel dus op :
van massale protesten is geen sprake. De paus heeft Asia Bibi met name genoemd, maar de Vaticaanse diplomatie is supervoorzichtig om het voor katholieken in moslimlanden niet nog moeilijker te maken dan het nu al is.
Ach, weer moet ik Winston Churchill erbij betrekken : om de strijd te vermijden kozen ze (zijn voorgangers) voor de schande, maar ze kregen beide : na de schande de oorlog .
In onze dagen beleven we de
Rellen bij OCCUPY-PROTESTEN in Rome en New York
die in onze media als indignados bestempeld worden, waarschijnlijk met de bedoeling om naar gewoonte, een mistgordijn op te trekken. Ocuupy-peole zou waarschijnlijk te duidelijk zijn, temeer daar er gemaskerde bendes van deel uitmaken die brand stichten en overal vernielingen aanrichten.
De Brrrr-t zal het waarschijnlijk niet melden, maar vandaag zijn in gans Italië klopjachten ingericht om dat gespuis en de aanstokers op te pakken. Op Ned 1 gaf men zelfs een zeer verhelderende opsomming van de plaatsen waar er gezocht werd .
Met betogen is er geen probleem! Maar voor anarchie, vandalisme, geweld en vernielingen van eigendommen is er geen plaats. De raddraaiers oppakken en ze doen opdraaien voor de schade : dat is de boodschap. Als men en passant ook nog eens de geldstromen die deze oproerkraaiers ondersteunen kon blootleggen? Voor een groot gedeelte zullen dat dezelfden zijn als zij die de Arabische lente sponsoren.
Kijk Kijk! Weeral een ander spreekwoord : zoek wie er voordeel heeft bij de misdaad ..In dit geval komt men uit bij de Godsdienst van de Wrede
Maar dank zij het vrije woord op Internet, kan Europa en de Westerse Beschaving gemobiliseerd worden. Zodat eindelijk een terugkeer-beweging kan op gang getrokken worden, als eenmaal de geesten er rijp voor zijn!
Mise en platop 16/10/2011 10:56:08
Gepeperd en gezouten, opgediend op 17/10/2011 18:28:49
In Toscane (Stad Arezzo) leeft de herinnering voort :
De Koning der Saracenen moet symbolisch bevochten worden (*)
---------------------------
Italië is een land, algemeen geweten, waar meer dan elders, oude tradities in ere worden gehouden. Niettegenstaande in de grootsteden, niet op het platteland waar wij leven, de invasie van Muzelmannen een vaststaand gegeven is geworden. Zo is er geen macht ter wereld die de inwoners van Arezzo kan afhouden van hun eeuwenoud spel : de nagespeelde onthoofding van de Koning der Saracenen. Zie Engelse tekst en beschrijving onderaan dit stukje .
Elke Italië-bewonderaar, en af en toe ook een gehaaste city tripper, kent de Palio, zijnde de paardenkoersen op de straatstenen van de fameuze schelp (kuip) die de Grote Markt is van Siena, de universiteitsstad. Die palio wordt in ere gehouden vanwege het schouwspel. Maar Arezzo doet denken aan Brugge (H. Bloed Processie), of aan de Kattestoet in Ieper. Telkens een soort herinnering aan de Kruistochten. De folklore in Brugge en in Ieper verwijst naar die tijd : Brugge naar de relikwie uit dat verre Heilig Land,en Ieper naar de ketterse Tempeliers die het als Beschermers van Het H. Graf voorwaar gewaagd hadden de Egyptische kat als afgod te aanbidden .Enfin, wie Kruistochten zegt, zegt Muzelmannen, maar zoiets beweren is; laten we wel wezen, niet politiek-correct. Al is het de waarheid .
Neen,nergens staat men daar nog bij stil. Arezzo leeft trouwens in zijn geheel van herinneringen : hier werd de Oude Di Medici groot, voor zijn rijkdom hem toeliet in Firenze de teugels over te nemen, en hier werd de onvergetelijke film La Vita è Bella opgenomen Elk eerste weekeind van iedere maand wordt er een openlucht antiekbeurs gehouden, die men zegt de grootste ter wereld te zijn. Elke vierkante meter van het Centro Storico staat opgetast met meubilair en gebruiksvoorwerpen sedert de vroege Middeleeuwen. Er worden zelfs authentieke borstbeelden van Mussolini aangeboden voor een prikje, en cassettes met speechen van deze vergane glorie Het antieke borstbeeld van Keizer Nero daarentegen .. kost zeer duur, en wordt alleen aangeboden aan voorbijgangers die hoorbaar Engels of Duits spreken .
In onze moderne tijden is Firenze groot en wereldwijd bekend geworden, maar Arezzo sluimert nog altijd zoals 500 jaar geleden .
De Kopten die de afgelopen dagen in Egypte gedo(od zijn, hebben de )wetten van de islamitische sharia overtreden. Het was na de Arabische lente niet meer aan iedereen voldoende duidelijk dat, en in hoeverre, de sharia in Egypte van kracht was. Ook de Kopten hebben kennelijk het zicht op de werkelijkheid verloren.
De Kopten moeten gedacht hebben dat na deze lente er aan hen wat meer godsdienstvrijheid gegund zou worden. Net als veel westerse media moeten ze gedacht hebben dat vrijheden die in het Westen gewoon zijn (een moskee of een kerk mogen opknappen) nu ook in Egypte ingevoerd waren. Dat was niet zo. Dat weten we nu zeker.
Kopten betekent oorspronkelijk Egyptenaren, let op k-p-t in het woord Kopten en g-p-t in het woord Egypte. In het hedendaagse taalgebruik is Kopten het woord geworden voor de Egyptenaren die zich nog niet tot de islam bekeerd hebben. De Kopten/Egyptenaren waren christen toen de Arabische moslims in de 7de eeuw Egypte hebben veroverd. Zoals Europa een paus heeft in Rome, hebben de Kopten een paus in Alexandrië. Die paus van Alexandrië wordt tegenwoordig meestal Patriarch genoemd, en heeft zijn zetel in Cairo.
De islamitische sharia lijkt volgens de Leidse hoogleraar Maurits Berger precies op ons recht (voor 95% identiek), maar de sharia verbiedt een aantal dingen die in Nederland vooralsnog zijn toegestaan. Hoog op het lijstje van wat verboden is, staat het verrichten van groot onderhoud aan kerkgebouwen of synagogen.
Omdat de islam het christendom is komen vervangen, is het ondenkbaar dat er aan zulk onderhoud nog behoefte zou bestaan. Daarom is het verboden, en dat is logisch. Over nieuwbouw hoeven we het hier uiteraard niet te hebben. Nieuwbouw van kerken is in strijd met de sharia, nieuwbouw van moskeeën in Europa en Amerika is daarentegen een verrijking die tot vreugde stemt.
Het verbod op groot onderhoud en nieuwbouw is vastgelegd in het zogeheten Pact van Omar (7de of 8ste eeuw), waarin, maar dat terzijde, ook allerlei regels worden gegeven over hoe iemand die geen moslim is zich dient te kleden. Ook moet volgens dit Pact wie geen moslim is, een stapje opzij doen wanneer hij de weg met een moslim blijkt te delen. Wijze voorzieningen die bijdragen aan het behouden blijven van de vrede, maar waarop de vrienden en vriendinnen van de islam helaas te weinig de aandacht vestigen.
De koloniale tijd was een periode van jaren vol onrecht en onderdrukking, het is maar al te bekend. Toch waren in deze zwarte dagen de anti-christelijke bepalingen van de sharia niet volledig van kracht, en de moderne kerkgebouwen in de islamitische wereld dateren dan ook uit die periode. Maar goed, dat is nu al meer dan een halve eeuw geleden, en de noodzaak van groot onderhoud en reparatie is zo langzamerhand aanwezig. Elk gebouw wordt immers langzaam gesloopt door de tand des tijds.
Sharia-fundamentalisten, en daarvan zijn er veel in Egypte zoals de laatste dagen weer gebleken is, verzetten zich furieus tegen het uitvoeren van groot onderhoud aan deze christelijke gebouwen. Ze hebben daarbij de steun van de overheid, die zulke werkzaamheden eenvoudigweg verbiedt, als gold het een staatsgevaarlijke activiteit waar bovendien de openbare orde ernstig door bedreigd wordt. De sharia-fundamentalisten achten het doden van Kopten die de regels van de islam in dit opzicht niet gehoorzamen in overeenstemming met wet en gebruik.
Kennelijk zijn de sharia-fundamentalisten goed vertegenwoordigd in alle lagen van de Egyptische bevolking en binnen het regeringsapparaat, maar het gaat niet om de precieze cijfers en de precieze omvang van die aanhang, het gaat er om dat het een groep is die zijn zin weet te krijgen, wat anderen het leven kost. Het gaat hier om dozijnen mensenlevens waaraan een eind gemaakt is, en een groot maar onbekend aantal Kopten dat verdwenen is. Over de honderden gewonden zullen we het maar niet hebben, dat zijn geluksvogels.
Dat het bovenstaande u allemaal mogelijk ongeloofwaardig voorkomt, is te wijten aan de manier waarop we de laatste jaren over het Midden-Oosten worden voorgelicht door Nederlandse staatsmedia en de daar werkzame Midden-Oosten deskundigen, voorop mensen als Drs. Bertus Hendriks, tevens bekend als traiteur. Het is niet zo simpel een verklaring te bedenken voor de manier waarop de media (en Hendriks) de werkelijkheid en de waarheid geweld aan doen wanneer het over de islam en het Midden-Oosten gaat.
We kunnen daar lang of kort over praten, maar wie de geschiedenis van de christenen onder de islam kent, kan alleen maar verzuchten dat in Cairo de islam zijn ware gezicht weer eens heeft laten zien. Niet alle moslims worden altijd bevangen door moordzucht wanneer de regels van de sharia door christenen worden geschonden, maar het aantal dat in zon geval wél dodelijk geweld gaat gebruiken, is ook in oktober 2011 weer ruimschoots genoeg geweest voor het creëren van tientallen Koptische martelaren.
Mogen zij samen met de martelaren die hen zijn voorgegaan, de profeten en de heiligen, schuilen onder de troon van de Allerhoogste
-------------------
Diagonaal herlezen
Het Pact van Omar! Voilà : het kind heeft een naam. Om nooit meer te vergeten! Laten we dus dankbaar zijn aan Arabist Hans Jansen, die trouwens een intimus is van Geert Wilders.
Hoe wilt men dus discussiëren, dat de Islam democratisch is/kan zijn : in de 7de/8steEeuw was zelfs voor het Westen niet eens dat woord uitgevonden. En Muzelmannen leven 1600 jaar later nog altijd in de tijd van dat Pact van Omar. Onze Grote Geesten praten ons de Islam aan als een culturele verrijking. Daar waar het eerder een misdaad tegen de menselijkheid is.
Bij de afbeelding hierboven : voor u bijeengeharkt :
The Joust of the Saraceno
The Giostra del Saracino is a historical commemoration dating to the XIV century that takes place twice a year in the Piazza Grande of Arezzo. The traditional joust is celebrated on the first Sunday of September, and a "minor" edition on the second last Saturday of June precedes it. It takes its origin from the training of soldiers who exercised with a machine while riding a horse. This machine symbolizes the enemy par excellence of the Christian paladin: the "Saracino", namely the Arab soldier.
Four couples of riders represent the four quarters of the city and they challenge each other galloping towards an armoured and armed machine that represents the "Saracino", trying to achieve the highest score possible by hitting it. The machine can move and hit the chevalier back, which means two things: on one side, that the adversary never must be underestimated; on the other side, that Arezzo has given the Saracen enemy the chance to be a protagonist of the competition. The Saracen is called "Buratto Re delle Indie" and is armed with the "mazzafrusto" (soort geseltuig) to hit the attacker. The rules of this tournament were taken from those of a joust of 1678 and they maintain the suspense of the race until the end. In effect, a rider can be disqualified, lose his score or double it when he breaks his spear in one of his assaults to the machine. The quarter that gets the victory wins the much yearned-for "Lancia d'Oro" that is forged every year and put up as a prize by the city. The day starts with the reading of an announcement. An imposing historical commemoration, with about three-hundred participants, crosses the city and enters the Piazza Grande after receiving the blessing of the bishop in front of the Dome. After the arrival of the major city authorities (Magistratura, Giuria and Rettori dei Quartieri), skilful flag flyers entertain the public with their exhibitions. Lastly, the tilters appear and enter the "lizza". The Araldo reads the text of the "Disfida del Saracino" and when the Magistratura gives the go-ahead, the riders can finally line up and start the competition.
----------------------
Voor de wijnliefhebbers van de Vino Nobile en die zinnens zouden zijn ooit Toscane te bezoeken, bestaat ook de mogelijkheid om in het omwalde en versterkte berg- en overbekend wijnstadje MONTEPULCIANO te bezoeken op de dag van een ander historisch monument : het bergop rollen van een wijnton van 80 Kgr door de deelnemers, 1500 meter ver, stijgingsgraad meer dan 20% op een bochtig parcours, de weg omhoog naar het Centro Storico. De winnaar is wie eerst boven komt aan de meet. Deze diervriendelijke wedstrijd is voorbehouden (bij definitie) voor beren van venten .Hierover zegt de toeristische gids:
For the Bravio delle Botti, on the last Sunday in August, there is a parade through the streets followed by a barrel race and a banquet to end the day.
Als U het mij vraagt : Siena, Arezzo of Montepulciano : dan, om zeker te zijn mij niet te vergissen : kies ik ze alle drie .Met een lichte voorkeur voor de Vino Nobile de Montepulciano .. Maar ook misschien omdat dat bergdorpje zo ongenaakbaar hoog ligt, dat Arabist Hans Jansen op die plaats zekerlijk geen ervaring zou kunnen opdoen met zijn menselijke studie-objecten.
Als U mij niet gelooft over die godendrank : probeer dan eens in een goed restaurant dergelijk wijntje. Of best van al : kom het proeven ter plaatse .
Mise en plat op 16/10/2011 10:42:58
Gepeperd en gezouten, opgediend op 17/10/2011 11:58:20
Niet verder lezen, tenzij U zeker bent dat U deze link niet zult vergeten. Meer nog : we kunnen hem allemaal op onze mail onderaan als vaste boodschap (*) laten verschijnen. Zodatgans Vlaanderen overspoeld wordt met deze boodschap : Niet in mijn naam
De Vlaamse Volks Beweging (VVB) lanceert geen minuut te vroeg bovenstaande slogan. Integendeel, ik zou bijna zeggen : nu het nog kan en er ten minste nog vier belangrijke geboorten in de verloskamer wachten om er uit te moeten : 1° de samenstelling van de Federale Regering waar de Vlamingen in de minderheid zijn, 2°de begroting en 3° de sociaal-economische hervormingen, twee zaken waar Di Rupo en consorten bezig zijn tegenin de Europese richtlijnen te roeien, waar die zeggen : bezuinigen in plaats van potverteren, maar 4° bovenal ervoor te zorgen dat het land de ezeldracht van de financiele crisis overleeft rondom Diksia en de stervende zwaan van de Euro.
De verloskamer zal het de komende tijden dus druk hebben! Dat de BHV-splitsing reeds zou verwekt (geconcipiëerd) zijn, en misschien meteen zelfs de financie-wet, weten we nog altijd alleen maar uit ronkende verklaringen rondom de paringdans. Zijn ondertussen (als enigen) wel degelijk ter wereld gekomen : de jongste spruiten van Beke en deze van Sandro DeCroo-Magnon.
Gevolg van die bijna 500 dagen onderhandelen : twee nieuwe wereldburgers : 1 nieuw Tjeefke en 1 nieuw Riberaalke, maar al veel opening voor het ter wereld komen van de tweeling BHV/Financiewetteke, terwijl de begeleiders nog altijd wachten op het lossen van de laatste vier geboorten die nochtnas het meest dringende waren : de namen van de vaders en moeders, dat begrotingske, de sociale vredesakkoorden en de wedergeboorte van een eigen stabiele munt ..
Ondertussen is de groep der barenden (!) M/V van acht + 1 naar zes +1 herleid. Papa Michel van de MR, een van de Zes, ziet de bui al hangen, en is beginnen tegen wringen. Witte rook uit de schouw zegt die : over mijn dood lijk .
Vandaar deze oproep :
De Vlaamse Volksbeweging is erg teleurgesteld omdat het duidelijke signaal van de Vlaamse kiezer op 13 juni 2010 niet werd vertaald in een grondige en toekomstgerichte staatsomvorming. We krijgen een klassieke Belgische staatshervorming die binnen de kortste tijd weer zal moeten gevolgd worden door een nieuwe poging. Maar voor dat povere resultaat wordt wel een zware prijs betaald.
Onder de slogan 'Niet in mijn naam!' voert de VVB een campagne tegen deze gang van zaken. In het YouTube-filmpje hieronder wordt het pamflet van de actie voorgesteld.
Steun onze actie ook op Facebook en laat er je stem horen!
Verder op deze webstek vindt u een verzameling verwijzingen naar lezenswaardige teksten en meer uitleg bij de tien punten uit de akkoorden die in het pamflet worden behandeld.
Verder dus voor een schat aan informatie op deze link : http://vvb.org/
-------------------
Diagonaal herlezen
Met de dag wordt de historische vergissing van Bart De Wever dus duidelijker : het is in dit land een bijna tweehonderdjarige traditie, dat de winnaar van de verkiezingen en tevens grootste partij van het land, de NV-A, recht had op het vormen van de volgende Regering, waarvan De Wever automatisch de Eerste Minister moest worden. Punt andere lijn.
De Bijna Slimste Mens ter Wereld heeft dit geweigerd, en tot grote verwondering (en hilariteit) der Farancofonen, aangeboden aan Di Rupo.
Daarenboven heeft hij deze knieval (uit tactische redenen?om zich geliefd te maken bij het Hof en het Establishment?) op een gouden schaaltje aangeboden, door meteen voor te stellen de besprekingen in een voor hem vreemde taal, het Frans, te onderhandelen. De hilariteit voor zoveel politieke naïviteit moet toen overgegaan zijn in een luide schaterlach!
Na bijna 500 dagen staan U en ik, de burgers van dit Land, dit is Vlaanderen voor het grootste deel, want Wallonië zat reeds daar, aan de rand van afgrond. De Vlinderfluisteraar Di Rupo is gedoemd tot lukken, tot elke prijs en het is Vlaanderen die deze prijs zal betalen. Tenzij er vooralsnog een kink in diens kabel komt ..
Benieuwd welk konijn nu weer uit de Hoge Hoed zal tevoorschijn getoverd worden, om de Gemeentelijke Holding, slachtoffer van de Dikke van Diksia van de ondergang te redden. Er resten, op het ogenblik dat ik deze lijnen tik, nog precies 24 uur om 500 miljoen Euro te vinden in een lege Schatkist gevuld (onder de bodem) met schulden. Misschien dat Sire zijn nieuw yachtje van 4,5 miljoen Euro op http://www.kapaza.be/in occasie kan aanbieden?
Want, zegt het spreekwoord, alle beetjes helpen, zei de mug, en ze plaste in de zee .
The ship wherein Theseus and the youth of Athens returned [from Crete] had thirty oars, and was preserved by the Athenians down even to the time of Demetrius Phalereus, for they took away the old planks as they decayed, putting in new and stronger timber in their place, insomuch that this ship became a standing example among the philosophers, for the logical question of things that grow; one side holding that the ship remained the same, and the other contending that it was not the same;
---------------------
Voor iemand die zoals ik een groot deel van zijn leven heeft doorgebracht in de streek waar de mensen sliepen, opstonden, werkten en gingen slapen met de textiel, is het de normaalste zaak van de wereld dat De Wever zijn weefsel aflevert in werkbare toestand. Als er al in een afgewerkt stuk vroeger aan de zelfkant een rode draad stak, wees dat altijd naar een weeffout op die plaats, die zo nodig door de apprêt diende te worden hersteld. Hier zegt men ook dat er een rode draad loopt in de loopbaan van Bart De Wever, en ik zie deze het duidelijkst uitgetekend in de omschrijving van het evolutief Vlaams bewustzijn.
Deze Wever, overigens een begaafd politieker maar een slecht tacticus zoals we vandaag weten, wil ons met deze geleerde omschrijving aanpraten dat we, met al die vreemdelingen in huis, de klok niet kunnen terugdraaien en ons dus maar best aanpassen. Vandaar het beeld uit de Griekse Mythologie van het hertimmerde schip van Theseus, dat zijn bestemming bereikte met lapmiddelen, zijnde het vervangen van de oude planken door nieuwe en betere ..
Als U het mij vraagt : een zeer eigenaardige beeldspraak toegepast op onze tijd waar de sprinkhanenplaag nu al de sociale kassen heeft leeg gevreten, en die daarenboven uit een duizenden jaren oud en verzonnen verhaal komt. Wat meer is : verwijzen naar Griekenland is heden ten dage al helemaal geen referentie meer .
Nil volentibus arduum. (Niets is onmogelijk voor wie wil) : zelfs al zijn van het schip maar de oude spanten meer over met allemaal nieuwe bekledingsplanken en al is de kapitein op het einde van de reis de laatste man aan boord : hij zal inderdaad volhard hebben en misschien eindigen aan de boorden van de Scheldestroom, op t Schoon Verdiep van de Koekestad. Maar zal Vlaanderen daar goed bij gevaren hebben?
--------------------
BART DE WEVER LANCEERT NIEUW BOEK: WERKBARE WAARDEN
Bart De Wever lanceerde maandag samen met Uitgeverij Pelckmans zijn nieuwe boek Werkbare waarden. Het boek bundelt de columns die sinds 2009 verschenen in De Standaard en een aantal niet eerder gepubliceerde essays over identiteit. Tom Naegels, collega-columnist bij De Standaard, schreef het voorwoord. Het boek is verkrijgbaar via www.werkbarewaarden.be. N-VA-leden krijgen bij aankoop van het boek een speciale korting. Werkbare waarden is het vervolg op Het kostbare weefsel, dat ondertussen al aan zijn zesde druk toe is.
INLEIDING
Al geruime tijd schrijft Bart De Wever een tweewekelijkse column in De Standaard. In die stukjes bewijst de N-VA-voorzitter dat hij een gevatte observator is van onze samenleving en een scherpzinnige analyticus van de tijdsgeest.
Werkbare waarden bundelt de columns die sinds 2009 verschenen in De Standaard en een aantal niet eerder gepubliceerde essays. Het boek is een vervolg op Het kostbare weefsel een titel die verwees naar het werk van Edmund Burke. De geest van deze Ierse politieke denker waart ook rond in Werkbare waarden, maar krijgt het gezelschap van klassiekers als Augustinus, Alexis de Tocqueville en Karel Van Isacker en moderne denkers als Theodore Dalrymple, Craig Calhoun en Harvey C. Mansfield. En natuurlijk is het oude Rome nooit ver weg
In Werkbare waarden blijkt maar al te duidelijk hoezeer en hoe graag de N-VA-voorzitter tot denken aanzet, ideeën op de korrel neemt, en alles graag in een breed historisch perspectief plaatst.
In een woord vooraf beoordeelt Tom Naegels Bart De Wever als opiniemaker, als trekker, duwer en eyeopener in het Vlaamse maatschappelijke debat.
Op 5 november 2008 had ik de eer om, samen met Herman Van Rompuy, in de Kamer van Volksvertegenwoordigers Het Kostbare Weefsel te mogen becommentariëren tijdens de voorstelling van dit belangrijke boek. Belangrijk omdat het, meer dan partijprogrammas of ideologische manifesten, een inkijk gaf in het denken van een van Vlaanderens toppolitici. Bart De Wever en zijn denken zijn nadien alleen maar populairder geworden. Het Kostbare Weefsel las als toegepaste ideologie, conservatisme in de praktijk. Het werk van een erudiet politicus, meer denker dan doener. Een academicus opgesloten in een politiek lijf.
Dat geldt evenzeer voor dit boek, al vind ik niet dat de columns er beter op geworden zijn. De Wever schrijft goed en vooral, wat hij schrijft is relevant en onderbouwd. Hij brengt een belangrijke maatschappelijke Vlaamse onderstroom treffend onder woorden, meer nog, hij geeft die een stem. De toekomst van zijn partij is minder communautair dan conservatief.
In Werkbare Waarden zijn de essays het sterkst. Ze doen verlangen naar een nieuw boek van De Wever: een monografie over natie, nationalisme, identiteit, conservatisme De Wever is goed in de spurt en stevige soundbite, hij is nog interessanter op de lange afstand. Ik luisterde aandachtig naar de woorden die hij uitsprak tijdens zijn openingscollege politicologie aan de Universiteit Gent op 28 september 2010, over identiteit en natievorming. Ze bevestigden dat over Bart De Wever, zijn partij en hun gedachtengoed, veel misverstanden en karikaturen bestaan. Al laten de vermelden soms niet na om zich daar zelf aan te bezondigen. Ook dit boek helpt om sommige vooroordelen over De Wever bij te stellen en weg te werken. De man is zoveel meer dan zijn karikatuur.
Wie de Belgische politiek beter wil begrijpen moet inzicht krijgen in het denken van Bart De Wever. Daarom is ook Werkbare Waarden een onmisbaar boek. Het is meer dan alleen maar de verzameling van losse stukjes, maar het is hopelijk ook de laatste opstap naar zijn monografie.
Nil volentibus arduum. De woorden van Bart De Wever borrelen spontaan in me op na het lezen van "t Is gebeurd". Voor zij die willen, is niets onmogelijk. De hype rond de uitspraak, én rond de schrandere politicus, sluiten naadloos aan bij het imago waar De Wever de voorbije jaren zo intens aan heeft getimmerd. Wie wil, die komt er wel. En daarbij laat je best zo weinig mogelijk aan het toeval over. Er is helemaal niks mis met die ingesteldheid, meer nog, ze is van alle politieke tijden. Net daarom is het zo amusant om De Slimste Mens (DSM) column, uit het prille 2009, nog eens aandachtig te herlezen. De dorpstraat heeft geen invloed op de stolp van de Wetstraat? Bart De Wever alias Alice in Wonderland? Komaan Bart! Om de auteur zelf te citeren: foute boel? De Wetstraat-journalist die over DSM durft beginnen, krijgt steevast een zeer gepikeerde voorzitter over zich heen. Waarom toch? Ik ben er zelf nog altijd niet uit. Vooral omdat niemand, in geen enkel interview, diezelfde Bart De Wever ooit zijn eigen woorden heeft voorgelegd uit zijn vorige boek "Het kostbare Weefsel". (Jawel, ik lees deze man al lang, en graag) Hij schreef toen over "politici die toegeven aan de verkleutering van de audiovisuele media". Kijk, dat was 2005. Een eeuwigheid in de politiek. En principes zijn er om stilletjes los te laten, toch? Misschien heeft de kregeligheid onbewust een andere oorsprong: elke verwijzing naar DSM confronteert de N-VA-voorzitter met de keerzijde van elk eclatant media-succes.. What goes up, must come down. Vraag het maar aan Yves Leterme. Vraag het aan Steve Stevaert. Dat het eraan komt, is onvermijdelijk. De stress-vraag voor elke populaire politicus is: wanneer?
Het woord simpel uit de mond van een bedrijfsleider is een compliment. Bedrijven moeten in een complexe wereld hun essentie zoeken, daarop focussen en een sterke toekomst bouwen. Ze denken niet zwart-wit, analyseren uitvoerig en begrijpen de complexiteit, maar moeten die herleiden tot werkbare keuzes in het échte leven. Wie Bart De Wever leest, ontdekt de gefundeerde analyse en nuance van de intellectueel. Wie naar hem luistert, begrijpt de heldere en simpele boodschap. Simplicity is not a simple thing (Charles Chaplin).
Ik wist te weinig over de geschiedenis van natiestaten. Maar mensen hebben behoefte aan verbondenheid en identiteit. Vraag het aan elke vent die zich bevestigd voelt in 'zijn' Jupiler, elke vrouw die Marie Jo draagt, elke blauwzwart supporter die in Jan Breydel het Clubhart voelt. Mensen kunnen niet zonder houvast of 'roots'. Wereldburgers zijn we eerder in onze nieuwsgierigheid, interesse, zoektocht naar het wel en wee van de medemens. Identiteit ligt veel dichter. Ze werkt in concentrische cirkels: gezin, vrienden, kennissen, hobbyclub, taal, continent, wereld. Intuïtief. Dichter bij de buik van het volk dan het brein van de intellectueel. Gelukkig stopt verbondenheid niet aan grenzen, en grijpt ze in waar die medemens te veel onrecht wordt aangedaan en zoekt ze constant naar economische toegevoegde waarde.
Lang was ik een liberaal kiezer. Maar de blauwe beginselloosheid binnen paars heeft me weggejaagd. Het maakt mij minder uit of een leider zich baseert op liberale dan wel traditionele principes. Als hij maar pragmatisch principieel blijft. Ook dat is verbondenheid.
Naar aanleiding van de voorstelling van uw boek wens ik te reflecteren op uw column van 25 januari 'Vrouwen aan de top' dat u afsluit met de slagzin : Problemen camoufleren is een ding ,ze oplossen nog iets anders . U verwijst in uw artikel ook naar het fenomeen van de ' gouden rokjes ' dat blijkbaar opgang maakt in Noorwegen en waarvoor u de Belgische bedrijfswereld wenst te behoeden.
Dit debat is afgesloten aangezien de wet van 28 juli 2011 een aantal bepalingen invoert die moeten garanderen dat vrouwen in voldoende aantal zitting hebben in de raad van bestuur van autonome overheidsbedrijven ,de genoteerde vennootschappen en de Nationale Loterij.
We kunnen het probleem van de ondervertegenwoordiging van vrouwen in de bestuursorganen niet camoufleren Deze wet is een goede aanzet om dit probleem op te lossen en de kans tot slagen is , conform de ervaring met de quota voor de stemlijsten, reëel. Tussen haakjes, indien u niet gelooft in overheidsoptreden wat is dan het nut van de wetgevende macht ?
U wijst op het risico van de 'gouden rokjes' zijnde dames die de mandaten in de raden van bestuur opstapelen. Zuiver mathematisch gezien is dit mijn inziens een goede manier om het analoog risico van de gouden broekjes aan te pakken. Het aantal mandaten moet nu verspreid worden over mannen en vrouwen.
Uw argumentatie die quasi uitsluitend gebaseerd is op de specifieke Noorse situatie overtuigde me niet. Ik ben blij dat de wetgever onder druk van veel gedreven vrouwen en mannen heeft doorgezet en twijfel er niet aan dat deze wet zal leiden tot een rechtvaardigere samenleving. Dan heeft deze wet haar doel bereikt!
Een column die mij als socioloog bijzonder boeit, is sociaal verkeer en beschrijft de ontwikkeling waarbij moraal, door de teloorgang van religie, steeds meer wordt vervangen door de wet. Om die regelmassa op te vangen, is een groeiend ambtelijk apparaat nodig, gesteund door een juridische macht die deze regels kan afdwingen.
Dit is een nefaste maatschappelijke ontwikkeling. Al is het maar omdat die regels zo complex worden dat zelfs experten er in verstrikt geraken. Neem nu het discriminatiedossier. Niemand die nog duidelijk kan zeggen wat kan en niet kan. Zelfs het Centrum voor Gelijkheid van Kansen heeft ettelijke maanden nodig om (soms onduidelijke) antwoorden te formuleren op vragen die recht uit de praktijk komen. Datzelfde Centrum verwacht dan weer wel dat consulenten altijd en overal juiste beslissing nemen. Kan meer moraal i.p.v. een steeds uitdijende regelgeving hier de oplossing zijn? Bart de Wever is pessimistisch als het gaat om de uitbouw van een autonome moraal los van religie. Nochtans heeft de geschiedenis ons heel praktische regeltjes opgeleverd over moreel handelen. Zo stelt Kant : handel alleen volgens die gedragsregel waarvan je tegelijkertijd kunt willen dat zij een algemene wet wordt. En er is Rousseau gedraag je tegenover een ander zoals jij wilt dat men zich tegenover jou gedraagt. Voordeel van deze regels is in elk geval dat iedereen met enig IQ deze begrijpt en we geen leger van deskundigen nodig hebben om deze uit te leggen.
"ik geloof dat we de kracht vanuit de samenleving moeten putten. The 'civic religion'. We moeten de collectieve ambitie van een samenleving durven articuleren en als project naar voor durven schuiven. Een echt beschavingsoffensief durven maken op het immateriële vlak. Natuurlijk is dat een riskante onderneming, maar we moeten het doen." Uw woorden, op het waardecongres van Bond zonder Naam in mei 2010. Ook volgende uitspraak bij diezelfde gelegenheid, werd door een gezelschap van meer dan 80 nationaliteiten gesmaakt: "Meer fysica zal onze honger naar metafysica niet stillen..."
Bart, Ik heb nooit begrepen waarom men u conservatief noemt. Alsof wat écht belangrijk is niet eeuwig is en alsof u niet herhaaldelijk aangeeft dat systemen eindig zijn (p. 37 en 38), en we dus moeten open staan voor nieuwe antwoorden die geboren willen worden. Het lijkt mij dat jij beide combineert. "We zouden van een leeg blad moeten kunnen vertrekken..." schreef je. Ik ben het met je eens.
Plato pleitte voor een verlicht despotisme waarbij niet werd bestuurd op basis van retoriek, maar op basis van wijsheid en op basis van de moed om op basis van wijsheid te handelen. (p.94) Ik wens je in deze moeilijke tijden een werkomgeving toe, waarin je met integere en getalenteerde mensen in staat gesteld wordt die waardevolle verbindingen te leggen. Het is mijn overtuiging dat in zo'n werkomgeving 'werkbare' antwoorden ontwikkeld kunnen ontwikkeld. Het zullen antwoorden zijn gestoeld op universele waarden, die wérkbaar zijn en die werken opnieuw vervullen van waarde. In dit soort zoekproces zal je in mij en in de Bond zonder naam een partner vinden.
Een van de meest vileinige argumenten tegen een autonomer Vlaanderen komt van de theoretici van de interculturaliteit. Vaak gaat het om antropologen en juristen die het debat over een multicultureel Vlaanderen proberen om te buigen naar een debat over het bestaan en de identiteit van Vlaanderen zelf. Het komt er meestal op neer dat Vlaanderen helemaal niet bestaat, behalve dan in negatieve zin. Dan is het ineens wel een entiteit. Het racistische Vlaanderen bestaat, het politieke niet.
Onlangs organiseerde dit gilde, onder de hoge bescherming van Joëlle Milquet, de Rondetafels van de interculturaliteit. Een zeer Franstalige bedoening, want in de Nederlandse versie wordt het verslag ondertekend door les voorzitsters. Er staan drastische voorstellen tot vrijheidsberovende maatregelen in. Ik weet dat vele lezers daardoor geïntimideerd raken. Niet zo de auteur van dit boek. Terecht vat hij de tekst samen als eenzijdige onzin.
Op het einde van zijn stukje is hij erin geslaagd om het hele thema van onze autochtone (maar evolutieve) identiteit, die nu eenmaal ten grondslag ligt aan de publieke cultuur van het land Vlaanderen, samen te vatten in een van de mooiste slotzinnen die ik in jaren heb mogen lezen. Niet alleen omwille van dat prachtige beeld van het permanent hertimmerde schip van Theseus, maar ook omwille van de muzikaliteit, het ritme, en de elegantie waarmee hij de beweging tenslotte neerzet. Dit, alvast, is geen onzin, maar een zin. Gaat u snel kijken.
-------------------
Diagonaal herlezen
Zoals Kathleen Cools, het Gelaarsde Katinneke al zei : alles wat omhoog is gekomen, moet ook weer omlaag (en dan denk ik even niet aan de mails van de O zo Christelijke Tjevekapitein Leterminator) : BDW is het dus duidelijk gemaakt : bereidt U voor op de landing.
Dat hij hierboven in één adem met God Stevaert vernoemd wordt, vind ik goed. In die zin dat Bart een wijs man is maar een slecht tacticus, daar waar God Stevaert een goed tacticus was maar geen wijs man. Gelukkig maar, anders was Vlaanderen al jaren geleden met huid en haar uitgeleverd aan de gezellige Parti Scandale.
Men zou de tel kwijtraken met al die staatshervormingen, die altijd alleen maar aan de symptomen kurieren, maar de Belgische Ziekte nooit benaderen of genezen. Er is aan die fameuze Grondwet uit 1830 al zoveel geprutst door allerlei kwakzalvers van meestal Tjevenlijke Bloede, dat het geheel meer lijkt op een melaatse leprozerij dan op een gezonde Staat.
We hebben in onze dagen (bijna) de 6de Historische Staatshervorming achter de rug, die de Geschiedenis zal halen als Het Vlinderakkoord. Na Egmont en na Lambermont, nu de Formatore Farfala N° Uno : als halve Italiaan die ik ondertussen na 10 jaar bijna geworden ben, voel ik de taalkundige trilling beter aan bij het vlinderig gedoe van De Gerstrikte Formateur in de dansende klanken van het woord farfala dan bij het meer boerse vlinder.
Neem daarbij de letterlijke vertaling van uno di rupo = een afgrond, dan heb je bijna een nieuw liedje voor Adamo, ook al een halve Italiaan : Balare come una farfala sopra uno di rupo : fladderend als een vlinder boven de afgrond .Voorwaar : daar steekt materie in voor een heuse schlager
Voilà, dat was een verkorte cursus Italiano die te onthouden valt telkens U iets lest of hoort over Arcelor Mittal in Seraing en Flémalle (Luik). Breng vooral die duizenden nieuwe doppers in verband met het miljoenenkostende nieuwe paleis van het NMBS-Station Guillemin (Luik) : er zal dus binnenkort wel een station zijn, maar geen trein meer, want ook geen reiziger meer De halte voor de TGV Brussel-Aachen mag meteen geschrapt worden. Geen kolen meer, geen staal meer, geen treinen meer .Er zal dus des te rapper kunnen gesjoemeld worden om nog beter te doen in Mons, de thuishaven van Elio, de Homo Erecturs. Het station van Mons staat nog grootser en kostelijker in aanbouw dan Antwerpen en Luik samen .. Dat is zo iets als de Waalse invullig van de slogan : Nous-mêmes dabord ..
Als dan ook nog de elektriciteit, de gas en het water zullen afgesloten zijn, zal Mr en Me Wallon dan op Kerstavond koud en ineengedoken bij een uitgedoofde kachel zitten. Wachtend op een signaal voor de burgeroorlog wat er volgens dat lolleke zou moeten gebeuren . Quand les Flambloches seraient de retour .Ne Flamboche dat is ne Vlaams boche, waar boche staat voor smerigen Duits .
En wat Bart DeZwever bij dit alles komt doen ? Voorlopig nog altijd de rol uithangen van onnutte idioot, als aanvoerder van een leger woordkramers. Vòòr hem en de zijnen staat de muur der onoverwonnen Francofonie, en in hun rug voelen zij de hete adem van de Echten ..
---------------------
Afbeelding uit t Pallieterke
Eerste staatshervorming (1970)
De unitaire staat, met zijn structuren en zijn werkwijze zoals die thans door de wetten nog geregeld zijn, is door de gebeurtenissen achterhaald. De gemeenschappen en de gewesten moeten hun plaats vinden in de vernieuwde staatsstructuren die beter aangepast zijn aan de eigen toestanden van het land.'
Het is met deze geladen woorden dat premier Gaston Eyskens (CVP) op 18 februari 1970 de Kamer toespreekt. Hij mag de eerste staatshervorming op zijn palmares zetten. Ze verzoent de Vlaamse hang naar meer culturele autonomie met het Franstalige streven naar meer zeggenschap op economisch vlak.
Om aan die eerste vraag te voldoen worden de drie cultuurgemeenschappen, met bijbehorende cultuurraden, opgericht. De bevoegdheden blijven eerder beperkt. Elke cultuurgemeenschap valt nog onder een federale minister van Cultuur.
Om aan de Franstalige verzuchtingen tegemoet te komen, wordt de basis gelegd voor de oprichting van de gewesten. Die worden in de Grondwet opgenomen, de bevoegdheden volgen pas later.
Omdat de Franstaligen federaal het blokkeringsmechanisme van de alarmbelprocedure installeren, blijft de honger aan Vlaamse kant om meer bevoegdheden zelf in handen te krijgen, bestaan.
Tweede staatshervorming (1980)
CVP-voorzitter Wilfried Martens laat in 1972 al weten dat de staatshervorming van 1970 voor hem ontoereikend is. Zijn partij wil een ruimer federalisme. Maar de aanloop naar die tweede staatshervorming, via het Egmontpact, verloopt zeer moeizaam.
Het pact dat we in de warme meidagen van 1977 hadden opgesteld, was geen toonbeeld van duidelijkheid. Binnen de regering kwam het vrij spoedig tot kortsluitingen in verband met de interpretatie ervan', schrijft Martens in zijn memoires. Nieuwe onderhandelingen in het Stuyvenbergkasteel brengen geen soelaas. De Vlamingen verslikken zich in het inschrijvingsrecht waarmee Franstaligen uit Vlaams-Brabant in Brussel zouden kunnen stemmen. Bovendien is de Raad van State erg kritisch.
In het parlement kondigt premier Leo Tindemans (CVP) op 11 oktober 1978 het einde van zijn regering aan met de historische woorden dat de Grondwet voor mij geen vodje papier is'. Ik verlaat deze tribune, ik ga naar de koning en ik bied hem het ontslag van de regering aan.' Het Egmontpact wordt nooit uitgevoerd.
Pas in 1980 slaat de staatshervormingsmotor weer aan. Maar alleen omdat er expliciet wordt afgesproken om met geen woord over Brussel te reppen. De cultuurgemeenschappen krijgen in deze tweede staatshervorming allerhande persoonsgebonden aangelegenheden zoals gezondheid en sociale bijstand toegewezen. De naamsverandering tot gemeenschappen' is een logisch gevolg. Ze krijgen bovendien elk een raad en een regering.
Met de staatshervorming van 1980 worden ook het Vlaamse en het Waalse Gewest opgericht ook met raad en regering. In Vlaanderen smelten gewest en gemeenschap samen tot één regering en één raad.
Het Brusselse Gewest, weliswaar erkend in 1970, blijft nog een tijd in de koelkast zitten.
En de kiem? Uit vrees voor een nieuwe schoolstrijd, wordt vastgehouden aan het Schoolpact van 1958, en blijft Onderwijs federaal
Derde staatshervorming (1988-1989)
De derde staatshervorming verloopt in drie fases, gespreid in de tijd. Althans, dat is het plan.
In de eerste fase (1988) worden Openbare Werken en Vervoer overgeheveld. En, wat enkele jaren eerder niet kon, blijkt nu wel te lukken. De gemeenschappen worden volledig bevoegd voor Onderwijs. Dat betekent dat ze meteen ook een zeer substantieel pak geld in handen krijgen. De middelen van de deelstaten nemen daarmee spectaculair toe.
In ruil voor de toegevingen op Onderwijs, krijgen de Franstaligen de oprichting van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. Met raad en regering, dat spreekt. De ideologische bescherming uit het Schoolpact wordt in de Grondwet ingeschreven.
De tweede fase dan ('88-'89). Hier wordt de hyperingewikkelde financieringswet opgesteld. De Toshiba-boys van Jean-Luc Dehaene (CD&V) zetten zo de geldstromen op naar de gewesten en de gemeenschappen. Dehaene is de architect van de staatshervorming, maar het premierschap is hem nog niet gegund.
De derde fase, moet de gemeenschappen en gewesten rechtstreeks verkozen parlementen geven, maar die raakt nooit uitgevoerd, tot grote frustratie van de Vlamingen. In 1989 had de regering beslist op reis te gaan, maar ze wist niet waarheen, niet met welk vervoermiddel en ze had zelfs geen vertrekdatum', zei voormalig Vlaams minister-president Luc Van den Brande (CD&V) daar ooit over. Dat moest wel mislopen
En omdat het misliep, drong een vierde staatshervorming, het Sint-Michielsakkoord, zich op. Deze keer gaat men diep. Het dak op het federale huis', noemt bouwheer Jean-Luc Dehaene het.
België evolueert van een regionale staatsstructuur naar een federalisme sui generis gebaseerd op exclusieve bevoegdheden van gewesten en gemeenschappen enerzijds en een federale overheid anderzijds, zonder dat er een hiërarchie van de normen werd ingevoerd.'
De eerste zin van de grondwet wordt aangepast. Er staat niet langer België is ingedeeld in provincies' maar België is een federale staat, samengesteld uit de gemeenschappen en de gewesten'.
De gemeenschappen en de gewesten krijgen nu al hun bevoegdheden toegewezen. Maar de onderfinanciering van de gemeenschappen en dus vooral van het onderwijs begint te wegen voor de Franse Gemeenschap.
Laat geld nu net iets zijn waar in 2000, in de beginjaren van de eerste regering Verhofstadt, geen gebrek aan is. Er komt dus een extra financiering voor de gemeenschappen (en het Onderwijs), de fiscale bevoegdheden van de gewesten worden uitgebreid en de Gemeenschapscommissies krijgen ook extra geld.
In ruil wordt een heel pakket bevoegdheden overgeheveld. De gemeente- en provinciewet wordt een regionale bevoegdheid, net als landbouw, zeevisserij en buitenlandse handel. Ontwikkelingssamenwerking staat ook op het oorspronkelijke lijstje, maar dat raakt nooit rond.
De grote overhevelingen van budgetten die deze staatshervorming met zich meebrengt, heeft twee belangrijke gevolgen. De federale kas houdt amper nog iets over. Als ze 100 miljard euro belastingen int, mag ze 40 miljard daarvan meteen doorstorten naar de deelstaten. Het systeem geld-in-ruil-voor-bevoegdheden gaat niet meer op. Omdat er geen extra geld meer is, maar ook omdat de Franstaligen zich na Lambermont zo ruim bediend voelen dat ze geen extra's meer hoeven. Ze worden demandeurs de rien'.
Die instelling proberen opeenvolgende premiers en kandidaat-premiers sinds 2007 te verzoenen met de Vlaamse vragen om BHV te splitsen en meer responsabilisering en fiscale autonomie in te bouwen. Met het Vlinderakkoord, de zesde staatshervorming, lijkt dat nu te lukken.
-------------------
Diagonaal herlezen
Och deze korte overzichten kwam via OVV uit De Schandaard bij mij. Omdat ze uit die hoek komen zeggen ze niet veel.
Drie zaken die we nooit mogen vergeten : de grendels door Vader Eyskens toegestaan in 1970 waar de Vlaamse numerieke meerderheid gemuilkorfd werd, 1980 waar het land opgescheept werd met 6 regeringen, waaronder de Vlaamse Parochieraad vandaag onder leiding van Mekeerke Peeters II (His Masters Voice) en 2000 war Pietje de Leugenaar smijt met Vlaams geld, bij zodanig dat Onkelinx kan uitroepen Avec Guy cest génial, en waarop 1000Kette zich baseert omtot voor kort gestand te doen dat zij, les Wallons, sont demandeurs de rien .
Hebben we dus al 3 keer aan de Tjeven en 1keer aan de Rood-Blauwen te danken, en nu weer onder impuls van onder-beginneling Wouter Beke van de Tjeven : in t zak gezet met als mede-daders het fossiel Sandro DeCroo-Magnon en het Jene(ver)wijf uit Mechelen.
Terwijl de winnaar van de verkiezingen niet eens gehoord wordt, want zelfs het bedelen aan de poort is hem verboden .
En dan haalt Cruella Onkelinx verlicht adem, omdat, zegt ze, zij in hoogsteigen persoon de burgeroorlog heeft kunnen voorkomen .
Voorwaar ik zeg U : als Albeir Second met zijn Paola uitvaart op onze kosten met zijn nieuw slagschip, zal de champagne rijkelijk stromen aan boord .
Mise en plat op 14/10/2011 11:28:42
Gepeperd en gezouten, opgediend om 14/10/2011 18:19:04
Dat het er lustig aan toe gaat in het Walenpays, wisten we al, maar iedere dag komen er nog meer details naar boven. Kleine kantoren waar er belastingsambtenaren huizen, worden inVlaanderen gesloten, in Francofonia niet : het mocht de dames en heren ambtenaren eens mishagen. Dat die in Vlaanderen op een hoopje in mastodonten-kantoren gestopt worden (met alle persoonlijke gevolgen qua verplaatsingskosten enz, op de koop toe) : geen kat die daarom maalt.
Het Luikse Bekken van kool en staal is al verlieslatend bijna sedert de oorlog, er zijn al miljarden subisdies in gestopt via het opkopen van Cockerill Sambre door de Staat, en via Marshall-plannen zonder maat of getal : resultaat NOPPES, NADA, NIENTE. RIEN DE KNOTS ..
Maar niet getalmd : de Brrr-t en de Vlaamse perskoelies beweren te weten, dat verre van in de problemen te zitten, Wallonië er iedere dag beter en beter voor staat. Waarbij ze dus pertinent de Francofone media tegenspreken .Kleinzerig wie daarover valt! Als het belgie-gevoel maar aangeblazen wordt
En nu gaan de syndicaten de boel eens rechtzetten, sè! Den blok erop leggen gaat niet meer : er is geen blok meer, maar ze gaan hun solidarité eens gaan bewijzen, sè, met er te gaan op kloppen, sè! Als de hoogovens dicht moeten, dan gaat àlles, maar dan ook àlles dicht! Want al de bazen zijn smeerlappen : na hen gegijzeld te hebben moesten ze worden opgehangen!
En in Vlaanderen? La Lieten tovert een 3de Net op de Brrr-t. Wie gaat daar naar kijken! De kijkcijfers van de eerste twee netten verminderen dag na dag! Zou veel eenvoudiger zijn : geen 500 à 1000 nieuwe aanwervingen voor dat 3de Net (die zouden ook mar verdwalen inde gangen ), maar een rechtstreekse overname van Al Jaziera. Zo zou onze Muzelman-bevolking ten minste de meeste van die schotelantennes kunnen laten wegnemen. Met een beetje oefening en een snuifje doorzicht, zou men alle bestaande moskeeën kunnen afbreken, en de Gelovigen van die Godsdienst van de Wrede via de TV laten deelnemen aan het Vrijdaggebed. Meteen geen discriminatie meer met hun vrouwen : in de beslotenheid van de huiskamer kan moeder-de-vrouw en de meisjes even gemakkelijk terzelfdertijd deelnemen aan de gelovigheid als de mannen.
Vraag aan 1000kette : kan zij als Ministeres van Arbeid niet zorgen dat alle vreemde hangmatters verwijderd worden, zodat hun plaats zou kunnen ingenomen worden door Eigen Hangmatters Eerst ..
Il Formatore Farfala N° Uno (de vlinder-formateur N°1) zal straks vele, heel vele miljarden tekort komen, zelfs nadat hij de Vlamingen weer het vel over de oren zal gestroopt hebben : de spoeling was al dun, ze zal nog dunner worden .
--------------------
De Morgen schrijft, vol begrip :
Het gemeenschappelijk vakbondsfront van ArcelorMittal heeft formateur Elio Di Rupo gevraagd om de Luikse staalindustrie te nationaliseren. De vakbonden vragen de staat een miljard euro te investeren om de infrastructuur weer in orde te brengen en om competente bestuurders te benoemen. Dat zegt de secretaris-generaal van BBTK Luik, Egidio Di Panfilo.
"Het gewest greep een paar jaar geleden op eenzelfde manier in bij FN Herstal", zegt Panfilo. "We hadden dit nooit durven vragen tot een paar weken geleden. De staat maakte 4 miljard euro vrij voor Dexia in één weekend. Waarom geen miljard voor de Luikse staalindustrie? Elio Di Rupo weet nu van onze vraag."
De algemeen secretaris van het ABVV, Anne Demelenne, en haar Waalse ambtgenoot Thierry Bodson, deden deze voormiddag het officiële verzoek aan de formateur. (belga/tma)
Woensdag werd het oude Wallonië begraven
Pascal Verbeken − 14/10/11, 07u39
Als formateur Di Rupo binnenkort de sociale zekerheid op de snijtafel van de regeringsonderhandelingen legt zou 'de marge' wel eens heel klein kunnen zijn. Pascal Verbeken over de symbolische, en politieke betekenis van de sluiting bij het Luikse ArcelorMittal. Journalist Pascal Verbeken is schrijver van het boek en maker van de tv-reeks Arm Wallonië.
Een paar jaar geleden sprak ik de Arcelor-arbeider die in 2005 op de knop drukte waardoor de hoogoven van Seraing (Haut Fournaut 6) werd stilgelegd. Hij was aangeduid om het vonnis te voltrekken na lottrekking. Geen enkele collega was bereid gevonden om het vuur te doven. "Toen het lot op mij viel, stortte ik in", zei hij. "On ne tue pas sa famille et sa région."
Na een tijdelijke heropstart van de hoogoven in 2008, doekt ArcelorMittal (née Cockerill) nu de hele warme lijn in het Luikse industriebekken op. Definitief. Ongeveer duizend arbeiders worden werkloos, drie- à vierduizend gezinsleden delen mee in de ellende. Voor de wegkwijnende wijken rond de Arcelor-fabrieken - met werkloosheidscijfers van 35 à 40 procent - betekent het de nekslag. "On ne tue pas sa famille et sa région..."
Nog groter dan het sociale massacre is het symbolische gewicht van de sluiting. Na een lange doodsstrijd is eergisteren het oude Wallonië gestorven. De staalfabrieken en hoogovens van Cockerill belichaamden als geen andere de triomf van een regio die eind negentiende eeuw de derde industriële macht ter wereld was, na Amerika en Engeland. De Waalse staalfabrieken waren vermaard om hun innovatieve machineproducten. China, India en Rusland werden ontsloten met Waalse locomotieven en spoorwegrails. De Henegouwse Edouard Empain bouwde de Parijse metro en legde overal ter wereld tramlijnen aan. Altijd was de basis: witheet, vloeibaar staal. Ook in de glasnijverheid (Glaverbel) en de chemie (Solvay) waren Waalse bedrijven wereldspelers.
In de gloriejaren werkten er bij de Cockerill-fabrieken 40.000 arbeiders, waaronder duizenden Limburgers. Op de werkvloer liepen tientallen nationaliteiten rond. De fabrieken waren een kosmopolitische microkosmos waaruit een typisch Waalse, travaillistische cultuur ontstond. Die was niet georiënteerd op de kerktoren, zoals in Vlaanderen, maar op het Maison du Peuple, waar de Parti Socialiste over het heil van de arbeider waakte. Vandaag ondergaan de volkshuizen hetzelfde lot als de fabrieken: een na een gaan ze dicht.
De gloriejaren van de Waalse staalindustrie hadden ook een gitzwarte achterkant. Nergens in Europa werden arbeiders meedogenlozer uitgebuit, nergens waren ze minder beschermd. Uit die uitwas is het Waalse strijdsyndicalisme geboren dat na de Tweede Wereldoorlog bijna bij machte was om een revolutie te ontketenen en het Belgische regime te laten springen. Groot is het contrast met het beeld van de kleumende vakbondsmilitanten bij een uitdovend protestvuurtje, eergisteren voor de hoofdzetel van ArcelorMittal in Seraing. De vertegenwoordigers van de staalvakbonden kon je tot de overkant van de Maas horen roepen, maar alleen uit onmacht.
En toch leeft de erfenis van dat verdwijnende Wallonië verder. Het lijkt me onwaarschijnlijk dat de Cockerill-catastrofe geen enkel effect zou hebben op de regeringsonderhandelingen. Elio Di Rupo en Paul Magnette zijn geen karikaturen van buikige, bierdrinkende volkssocialisten die zelf hun sigaretten rollen, maar ze blijven emotioneel diep verbonden met de arbeiderswereld. Het is simpelweg de wereld waarin ze opgegroeid zijn, de wereld waarin hun ouders altijd gewerkt hebben: vader Di Rupo als mijnwerker, vader Magnette als arts in de arbeidersbuurten van Charleroi.
En Laurette Onkelinx mag dan naar Schaarbeek verbannen zijn, ze blijft een meisje van Ougrée, Seraing dat op het speelplein van de kleuterschool al de rook van Cockerill inademde. Vader Gaston Onkelinx heeft vierentwintig jaar in de Cockerill-fabrieken gewerkt en moet nog elke keer zijn woede verbijten wanneer hij langs de gesloten Ateliers Centraux rijdt. Als burgemeester van Seraing woonde hij tientallen begrafenissen bij van Cockerill-arbeiders die hun trouw aan het bedrijf hadden bekocht met een dodelijke arbeidsziekte. Ook zijn broer is eraan kapot gegaan. Verbrande longen. Laurette is die verhalen niet vergeten.
Ook het tijdstip waarop de hoogovens gesloten worden, is bepaald revolterend voor stamboomsocialisten. Het item over Cockerill zat gisteren helemaal vooraan het journal télévisé van de RTBF. De drie volgende items gingen over het casinokapitalisme dat als een windhoos door de financiële markten trekt, economieën vernielt en miljoenen EU-burgers verarmt.
-------------------
Diagonaal herlezen
De politiekers van de generatie Wilfried Martens, hun voorgangers en hun opvolgers, die de boel decennia lang belazerd hebben om er zelf beter van te worden, zouden nu voor de Vierschaar moeten gebracht worden om hun vonnis te aanhoren : de strop tot de dood er op volgt. Met vanzelfsprekend, inbeslagname van al hun goederen.
Voor geval ze te oud en te ziek zouden geworden zijn : men brenge hen naar het schavot op en stoel vastgebonden. Zo kunnen ze, rustig gezeten, maar hangend aan de koord, hun laatste uren doorbrengen, net zoals de Belgische Staat dat ooit deed lang na de ooorlog, met een Vlaams Nationalist, die ze met stoel en al vastgebonden aan de executie-paal de dood-met-de-kogel gaven. Voor wie het mocht vergeten zijn; August Borms was de naam Hij stierf op de binnenkoer van de Rijkswachtkazerne in Etterbeek. Voorjaar 1946 : de oorlog was toen al bijna 2 jaar gedaan ..Zijn misdaad? Hij had de troon doen wankelen ..
Als die zelfde binnenkoer nu nog mocht bestaan : die zal wel groot genoeg zijn voor al die galgen, zeker?
Mise en plat op 13/10/2011 17:45:22
Gepeperd en gezouten, opgediend op 14/10/2011 17:26:40
Ach ja, eerst even voorstellen. Meneerke Peeters I is de stripfiguur die U hierboven aan het werk ziet. Trouwens, met wat hij uitvoert op die strip, geeft hij een beetje het voorbeeld voor zijn 2 naamgenoten : het mysterie van de 3-Eenheid uit de lucht schieten Meneerke Peeters II is Moeders Mooiste, de onberispelijke Tjeef Kriistiaan Peeters, Vlaams-belgicistisch Minister-President. Meneerke Peeters III tenslotte is Jaak Peeters (Dessel) van hieronder. Hij is de voorlopige hekkensluiter van de stam derPeetersen, die braaf aan het handje loopt van Geert Burger, Schipper naast Mathilde BDW, nadat hij ooit de rechterhand is geweest van onze bloedeigen Kalrel Dillen ..
Aan de persoon van Jaak Peeters (Dessel), thans Niveaan dus, vroeger Blokker, overigens een man uit één stuk want Vlaams Nationalist-tot-in-de-kist en zelfs nog tot lang daarna, kleeft onlosmakelijk de kwalijke reuk van vaandelvlucht. Omdat ik de man overigens niet ken (en dat ook niet wens te doen), zal ik maar niet spreken van carrièrejager (zijn we dat trouwens allemaal ooit niet geweest, op welk vlak dan ook?) maar van luitenant bij Partij A de luitenant worden bij Partij B : van die luyden : Spaar ons Heer! Stel U voor dat Jan Breydel in 1302 van de zijde van Pieter Deconinck zou overgelopen zijn naar Robert dArtois van de partij van Jacques de Châtillon ..
Die de Châtillon, dat was toch de intimus van de Franse koning Filips de Schone : zo is Geert Burger de intimus van BDW, en die BDW is de intimus-geheimhouder van Elio Farfala Il Formatore .. Waar U moet weten dat farfala het Italiaans woord is voor vlinder.
Dan heb ik liever die Van Cleemput (ook vaandelvluchter geweest bij het Blok). Maar die schreef zijn frustraties, echte en vermeende, van zich af in een boek, en deed er verder het zwijgen aan toe.
Ach Meneerke Peeters III .
In plaats van bruggen te bouwen tussen onze tweeVlaams Nationalistische partijen, ijvert U voor de ondergang niet alleen van Uw oorsprong, maar ook van Uw toekomst. Jullie dreigen ten onder te gaan, neen, niet aan een tweede cordon sanitaire (dat zou een beetje al te doorzichtig zijn), maaraan de belgcistische ziekte van quantité négligeable. Er zullen jullie hier en daar een paar postjes toegeworpen worden, en af en toe zullen jullie eens een woordeke mogen placeren, maar wegen op het Bestuur?
Hebben jullie het nog altijd niet door, dat de Groentjes nu de publieke lieve vriendjes geworden zijn? Voor het establishment en voor de media hebben jullie de rol om het Vlaams Belang in de vernieling te rijden, goed gespeeld. Jullie mogen dus verdwijnen in de coulissen .
Aangezien wij een volk zijn van taaie Flandriens moest U, Meneerke Peeters III, toch weten dat de prijzen slechts uitgedeeld worden aan de finish.
De recente peilingen naar de kiesintenties in Vlaanderen geven een significant leegzuigeffect van het Vlaams Belang door NVA. Zo luidt de conclusie van een aantal onderzoekers. Meteen wordt de vraag gesteld of NVA geen Vlaams Belang in het groot aan het worden is. Als zoveel mensen uit het inmiddels vrijwel gewezen Vlaams Belang naar NVA overstappen, dan moet deze laatste partij toch wel de ziekten van het Vlaams Belang erven?
Die gedachtegang klinkt goed, maar is fout.
De eenvoudigste manier om dat duidelijk te maken is de groei van het voormalige Vlaams Blok te ontleden: die partij werd groot door de stemmen van mensen die voordien sinds hun jeugd gewoon waren om voor de socialisten te stemmen. Heeft het inzuigen van die massas ex-socialistische stemmen met zich gebracht dat het Vlaams Blok een kopie van de SPA werd? Neen toch?
De werkelijkheid is dat de socialistische partij de voeling met haar kiezers verloren was. Ze was en is een stuk van met Belgisch machtsestablishment geworden in plaats van de emanatie van de verzuchtingen van de gewone volksmens. Deze laatste voelde zich bedreigd door de massale instroom van vreemdelingen. Eerst waren het arbeiders. Dat ging mee door. Deze lieden namen nogal eens het zware werk uit de handen en dat zat comfortabel. Maar gaandeweg kwamen in hun zog ook hun families en begonnen dra hele wijken van Hoboken en Borgerhout te lijken op Marrakech of Casablanca. Mensen voelden zich niet meer thuis in eigen straat en stoorden zich aan de compleet andere levenswijze van de nieuwkomers. Tevergeefsrichtten de autochtonen zich naar hun politieke vertegenwoordigers, maar die hadden andere zorgen. Bovendien waren deze laatsten voluit in de ban van een bepaald soort links kosmopolitisch ideologisch verhaal, waarvan het ultimum volgens hen de vestiging van de multiculturele maatschappij was. Maar wat die multiculturele maatschappij dan in de praktijk te betekenen had, dààr wisten de gewone autochtonen wel meer realistische verhalen over te vertellen. Zodoendewaren deze laatsten echt niet gediend met ideologische dromerijen en verwachtten ze concrete oplossingen voor hun vragen.
Die kwamen er dus niet.
Tot het Vlaams Belang plots opkwam. Die partij bood wel een luisterend oor en speelde zelfs nogal rauw, maar dat kan hier onbesproken blijven in op de bezorgde gevoelens van de autochtonen.
Omdat de weldenkende zichzelf links noemende ideologen geen antwoord wisten, vonden ze niet beter dat het Vlaams Blok als racistisch en dito te stigmatiseren, waardoor ze de woede van grote delen van de bevolking opriepen en de zaak nog prangender maakten.
Maar het Vlaams Blok kon zijn beloften niet waarmaken. De partij werd opgesloten in een heus cordon product uit de ketel van Agaleffer Geysels, die daarvoor met het staatsministerschap beloond werd.
Dan kwam de fatale fout. In plaats van hun eigen verhaal open te breken en aanvaardbaar te maken voor de modale middenklasse in Vlaanderen, werd de bokshandschoen bovengehaald. Het verhaal werd verruwd, zodat velen zich afgestoten voelden. De partijleiding zelf vond een gezellig onderkomen in het cordon, dat voortaan als een soort levensverzekering kon dienst doen.
Een kruik gaat altijd te water tot ze barst en in dit geval verloren de kiezers hun geloof in de mogelijkheden van de intussen tot Vlaams Belang herdoopte partij.
Is er in de ideologische verhalen van de modale Vlaamse kiezer inmiddels iets veranderd, waardoor NVA het Belang überhaupt kan leegzuigen?
Ja en neen.
Neen, omdat het nog steeds grotendeels dezelfde autochtone mensen zijn die hun stem uitbrengen en omdat de overlast die de tweede en soms derde generatie verkoopt zelfs nooit zon grote vormen aannam: het werd alleen maar erger. Men heeft nooit gezien dat de politie met een heel peloton moest uitrukken om jonge migranten op hun plaats te zetten. De eerste nieuwkomers hadden zich immers doorgaans heel koest gehouden, maar hun kinderen en soms kleinkinderen blijken veel minder bescheiden.
Ja, omdat de problematiek van de vreemdelingen veranderd is.
Vooreerst het werd al vermeld gaat het vaak om jongere generaties, die vaak hier geboren zijn. Autochtonen begrijpen maar niet waarom die jongelui zich niet aanpassen: ze hebben hier school gelopen en ze hebben de tijd gekregen. Maar ze werden door een links zorgesthablisment mispamperd en kregen de hulp van domme wetten tegen het racisme en van zulk een draak als het centrum tegen het racisme van de heer De Witte. Ze voelen zich dus sterk want gesteund.
Mensen zijn niet dom, weten wat er gaande is en beginnen zich boos te maken op het politieke systeem, dat de eigen mensen lijkt achter te stellen ten voordele van de migranten.
De zaak werd sinds de instroom van duizenden zogeheten asielzoekers vaak uit landen waar niet eens oorlog heerst bovendien nog nijpender. De fouten van het beleid steken hierbij waarlijk de ogen uit. Terwijl jonge autochtonen zich moeten overhoop lenen om aan een eigen huis te raken, blijken asielzoekers vaak voorrang te krijgen bij de toewijzing van sociale woningen of ze mogen droogweg op hotel.
Het beleid van de traditionele partijen maakt dezelfde fundamentele fout als de socialistische partij in Hoboken destijds: het heeft geen contact met de ware wereld van de modale, hardwerkende Vlaming. En dus keert die zich af van de traditionele machthebbers, waarvan hij niets meer verwacht.
Dewever en NVA in het algemeen hebben dat contact wel weten te maken. En dus neemt NVA de rol over die destijds het Blok heeft gespeeld.
Is dat rechts?
Alles hangt af van de definities, maar het best is te kijken naar wat de concrete feiten zijn. Etikettenplakkerij lijkt veeleer op onmacht en dat laten we dus aan de betrokkenen over.
Wat NVA moet doen is zorgen dat ze niet de fouten maakt van het Blok: zich in de val laten lokken, verruwen en brutaal worden. Essentieel is de zorg om een verzorgd maar beslist discours, dat altijd op de rechten van mensen en volkeren blijft berusten maar in ieder geval altijd de vinger op de wonde legt.
Het blok haalde zijn maximum rond 25 %. Zoiets kan men nog stigmatiseren. Maar bij kiesuitslagen van 35% - zoals de opiniepeilingen laten zien -, wordt dat wel heel erg moeilijk. Een partij van 35 % kan men niet blijven uitsluiten, zonder een nieuwe volkswoede op te roepen.
Weet U? Zo werkt de democratie nu eenmaal.
Maar is België wel een democratie?
Jaak Peeters (Blog)
-------------------
Diagonaal herlezen
De enige echte peilingen worden bekend gemaakt de avond van de verkiezingen. Tegen dan (dus na een eeuwigheid van 13 maanden of zelfs van 3 jaar (2014) zullen de mensen de kwalijke gevolgen van Di Farfala I al goed gevoeld hebben : bijaldien zullen rood en blauw (als medeplichtigen) dienen te worstelen met de kiesdrempel, en zullen de Tjeven, als de eigenlijke daders afgestraft worden. De menschen zullen hen niet vergeten zijn : Dweil Van Rampaai als doodgraver van de Europese welstand, Peeters II als doodgraver van de Vlaamse welstand, playboy Leterminator, op eeuwigdurende versiertoer in Parijs, nadathij de Vlaamse fundamenten (energie, banken) uitverkocht heeft, de ACW-zuil die niet eens haar eigen middelen heeft kunnen beschermen, de kleursyndicaten die zullen geplet worden tussen hun eigenbelang, en de Europese Richtlijnen : neen, veel redenen om te juichen zijn er niet meer over
Het gaat dus om de Vlaamse Meerderheid van + 50%, te verdelen tussen de Niveanen en het Vlaams Belang : tussen de Nieuwe Tjeven dus die kopij van het origineel willen spelen.
Mensen als Meneerke Peeters III zullen dus moeten aantonen, dat ze beginselvast zijn, en naast hun woorden ook hun daden mogen gezien worden. Dat ze rechtlijnig zijn : dat ze doen wat in hun partijprogramma staat, zonder te blijven rond de pot draaien inzake het oplossen van het immigranten-probleem, het dodelijk geworden transfer-beleid, het terugdringen van de criminaliteit door middel van drastische maatregelen, het hervormen van de Instellingen (justitie, arbeidsbeleid, ziekteverzekering). Dat ze eindelijk daadwerkelijk zullen ingrijpen in de misbruiken op alle niveaus van het Sociaal Stelsel. Dat ze eindelijk zorg zullen dragen voor de eigen zieken, eigen invaliden, eigen bejaarden.
Zal wel een hele opgave worden, om de mensen daarvan te overtuigen, want tot hiertoe altijd rond de pot blijven draaien.
Voor het Vlaams Belang zijn al die zaken zo evident als het licht van de zon. Als 40 jaar wordt op dezelfde nagels geklopt. Schoorvoetend moeten de kleurpartijen, die af en toe een stukje van onze visie tot het hunne verklaren, ons gelijk geven : onze leuze van Eigen Volk Eerst klinkt brutaal wordt gezegd : maar ze weerspiegelt in slechts 3 woorden ons hele programma.
Jullie kunnen er alleen maar over dromen. Wij zijn de mensen die deze dromen omzetten in daden!
Enne : bedelen aan de poort : dat doen alleen de knechten en de meiden. Als wij Meesters in Eigen huis zullen zijn : zeg nu eens eerlijk : met Geert Wilders en de PVV in Nederland : gaat het daar nu zoveel slechter?! Waarom zou het dan niet kunnen in Vlaanderen?
Ach Meneerke Peeters III : laat het mysterie van de 3-vuldigheid maar waar het is : na onze Onafhankelijkheid moet er nog werk gemaakt worden van de Hereniging der Lage Landen .
Och : elk diertje zijn pleziertje, zullen we maar zeggen De ene vangt (is niet goed wijs), en de andere vangt ze (neemt hen in het ootje : dr is er ene die ze ziet vliegen (Bart De Zwever) en der is er ene die ze gevangen heeft (Di Rupo) En het zijn geen vliegen noch vlinders, maar het is harde poen!
Zo ziet U maar dat er heel wat lol te beleven valt zelfs aan een stomme staatshervorming. Wat zou dat mooi zijn, moest die moerlemeie de geschiedenis kunnen ingaan als Het Vlinder Akkoord .Wat dan zou betrekking hebben, niet alleen over de gevlinderde bricoleur ervan, maar vooral slaan op de lichtzinnigheid van dat vlinderen .
Ook in het achterhoofd te houden is, dat in de natuur vlinders slechts een korte voorbijgaande fase zijn in het leven van de alles kaalvretende rupsen. Uiteindelijk zal al dat gevlinder voor Vlaanderen eindigen op een van de 10 Plagen van Egypte, toen een onafzienlijk leger van sprinkhanen en rupsen de oogsten kwam kaalvreten, zodat er hongersnood heerste in het rijke land der Faraos ..
Waarlijk : dat vlinderakkoord steekt vol onverwachte symbolieken nog voor het goed en wel begonnen is .
--------------------
Akkoord = conflictstof
Historisch, memorabel, miraculeus. Met die woorden wordt het vlinderakkoord - genoemd naar de vlinderdas van Elio Di Rupo - omschreven. De Vlaamse onderhandelaars lieten zich strikken, maar daar was bij de presentatie van de zesde staatshervorming niets van te merken. Niets dan glunderende gezichten. Vooral aan Franstalige, maar ook aan Vlaamse kant. Hopelijk zijn we er nu 20 jaar van af, zuchtte Caroline Gennez. IJdele hoop, zal al snel blijken. Zoals politicoloog Carl Devos in een eerste reactie al aangaf, gaat het niet om de beloofde Copernicaanse omwenteling maar om een typisch Belgisch akkoord. Een akkoord waarbij heel wat belangrijke knopen niét werden doorgehakt en dat ongetwijfeld voor nieuwe conflictstof gaat zorgen.
Geen fiscale autonomie
Akkoord, er verandert wel wat, maar niet elke verandering is een verandering ten goede. Vlaanderen krijgt extra geld, maar échte fiscale autonomie (een onderdeel van de Vlaamse regeringsverklaring) is nog ver af. In ruil voor de vermeende splitsing van BHV moet Vlaanderen straks elk jaar 500 miljoen euro extra ophoesten voor Wallonië én nog een keer hetzelfde bedrag voor Brussel. Daarbovenop komen er Franstalige rechters in Vlaams-Brabant, wordt de taalgrens opgeblazen en de eentaligheid van Vlaanderen opgeheven. Hoe een en ander te rijmen valt met het Vlaamse regeerakkoord en hoe Kris Peeters (CD&V) dat verkocht moet krijgen? Joost mag het weten.
Halfslachtig
Vlaanderen krijgt dus een beetje fiscale autonomie en wat nieuwe bevoegdheden. Maar een aantal bevoegdheden worden maar half overgedragen naar de gemeenschappen. Dat geldt vooral voor het arbeidsmarktbeleid en de sociale zekerheid, nochtans twee domeinen waarin Vlaanderen al 22 jaar een eigen beleid wil voeren. Iets wat ook absoluut noodzakelijk is. De belastingen blijven een federale materie. Dat is jammer, want Vlaanderen wacht al sinds 1999 op de regionalisering van de vennootschapsbelastingen. Zoals we hier al eerder schreven, heeft Vlaanderen dus lang niet gekregen wat het wou. En wat het kreeg is - zoals ook Carl Devos opmerkt - heel voorwaardelijk. Zo staat er nu wel op papier dat de kinderbijslag wordt overgeheveld naar de gewesten, maar dat zal pas gebeuren als het kindergeld voor alle kinderen (werknemers en zelfstandigen) gelijk is gesteld. En dat kan nog wel even duren. Conclusie: alweer een Belgische, dus slechte staatshervorming. Vlaanderen krijgt wat borrelnootjes, afgekocht met veel geld en zware toegevingen. Een staatshervorming bovendien die niet zal leiden tot betere structuren en beter beleid, maar tot nieuwe conflicten. Met andere woorden: Vlaanderen heeft zich laten vangen...
Bron : Vlaams Belang.
-------------------
Diagonaal herlezen
Juist! En waar blijven de Niveanen in heel dat verhaal? Moesten ze bij De Bende van Acht + 1 = 9 gestaan hebben, zouden kunnen zeggen : ze stonden erbij en keken er naar maar nu kunnen we zelfs dàt niet zeggen : ze stonden er niet eens bij! Telt U maar mee : we zouden dan gesproken hebben over De Bende van Tien, want 8 + 1 Bart +1 Elio = 10. Enfin, U kent toch ook het verhaal van Tien Kleine Negertjes, die de een na de andere uit het verhaal verdwenen???
Enfin : zelfs al zullen ze nooit met 10 geweest zijn, afvalligen zullen er vlug genoeg zijn!
Regeringsvorming, de begroting, de rest van de rimram : het zal nu allemaal in sneltreinvaart moeten afgehandeld worden, vòòr het middenveld uit zijn verdoving ontwaakt. Eenmaal de regering met volheid van bevoegdheid draait, zullen de akkoordjes dare-dare in wetteksten moeten worden omgezet. En pas dan (als het te laat is) zal de woede losbarsten. Als dat fameuze middenveld ondervindt dat het inderdaad gerold is .
Nog één vraagje, beste mensen. Is er iemand die De Nota De Wever (die waarvan Di Rupo ooit zei Comment il ose?) naast dat vlinderakkoord wil leggen om er de 7 verschillen uit te halen? Ik geloof nooit dat U er 7 zult vinden .. Vandaar dat BDW nu zo kalm blijft .Hij zou ons hetzelfde verkocht hebben, maar met een ander strikje rond .
Mise en plat op 12/10/2011 13:54:04
Gepeperd en gezouten, opgediend om 12/10/2011 14:45:33
Dag 1 na de triomfdag van De Bende van Acht + 1 = 9. Bedenking : laten wij vooral het hoofd koel houden. Misschien kan een blik in het kamp van de tegenstanders ons iets bijleren?
Laurette Onkelinx : "on a pu pacifier le pays"
mardi 11 octobre 2011 à 11h26
Invités sur les ondes de la Première à commenter les longs mois de tractations autour de la réforme de l'état, les négociateurs francophones sont restés sobres dans leur propos. Sauf Laurette Onkelinx qui voyait déjà le pays au bord de la guerre civile.
Quelle est votre plus grande fierté à la sortie de ces négociations, a demandé le journaliste Bertrand Henne sur la Première, ce matin, à Jean-Michel Javaux, Charles Michel, Joëlle Milquet et Laurette Onkelinx.
Si les premiers représentants politiques sont restés assez sobres sur le sujet, Laurette Onkelinx sest montrée plus passionnée dans ses propos après avoir été oubliée par le chroniqueur Thomas Gunzig dans la liste des héros de la négociation. "On a pu pacifier le pays", a-t-elle affirmé avec force. "On a presque oublié ce qui risquait de se passer. On a eu peur sincèrement", a-t-elle insisté en montant le ton. Et dajouter à quel point la situation était tendue, non seulement entre les partis, mais également au sein de la population.
Si on lit entre les lignes, la Belgique a donc bel et bien été au bord du gouffre Mais où Laurette Onkelinx est-elle allée chercher ces tensions soi-disant si fortes entre Flamands et Wallons ? Pendant que les partis sempoignaient autour de la table, Laurette Onkelinx na sans doute pas vu qu'une grande majorité de la population se contentait de faire la révolution autour dun paquet de frites dans une ambiance bon enfant. Alors que le pays était en train le vivre sa plus longue crise politique, les Belges ont joyeusement fêté ce record autour dune pinte, prêtant à peine attention aux querelles communautaires. Dramatisation quand tu nous tiens
Pour Joëlle Milquet, en tout cas, même si elle sest "battue sur tous les fronts", elle retient avant tout dans ces négociations "une aventure humaine qui sest bien passée". Parfois, la sobriété a du bon.
-------------------
Diagonaal herlezen
Als de rook uit de hoofden van de media en van de massa zal verdwenen zijn, komt stilaan de ontnuchtering : de centenkwrsties in t Groot en de centenkwestie in t Klein. Over die in t Groot zullen we zoals voordien, belogen worden tot de damp uit onze oren komt. Over die in t Klein zullen we niets horen, maar alles voelen : op hol slaande prijzen voor de eerste levensbehoeften, verminderde koopkracht, bodemloze want lege sociale kassen, verpaupering, stijgende criminaliteit, massale immigratie.
t Land en de Tjeven (2 handen op één buik) zijn voorlopig gered, en dus mogen de WalloBrukseleirs verder potverteren alsof bij hen de bomen hoger groeien dan de hemel.
Is het dan zo moeilijk om te begrijpen, dat in een land met 3 gemeenschappen, er zich twee niet verarmen, dat het dan de derde is die betaalt?
Voilà, dat is in een paar woorden wat in de Franscouillonse gazetten staat en in de onze onder de mat wordt geveegd.
Mise en plat op 11/10/2011 18:14:45
Gepeperd en gezouten, opgediend op 12/10/2011 14:21:49
HILDE SABBE : dat is de vlugge hinde zoals ik haar zon dikke twee jaar geleden ooit noemde, in een stukje dat bij Wikipedia om onbegrijpelijke redenen is blijven prijken onder de schuilnaam Capricio Italiano (Ondertussen opgeheven).
Juist : dezelfde dus. Ze is als West Vlaminge opnieuw in mijn slipstream gekomen. Moest haar vader een zekere Walter zijn, dan is het bijna onvermijdelijk dat we nog aangetrouwde familie zijn. Al is de naam Sabbe in het Kortrijkse meestal synoniem van loodgieterij .Hoe die dingen toch erfelijk kunnen zijn!
Dieslipstream dus. Want waar Ranke Hilde voorbijkomt, is mijn bootje vrij en vrolijk al een heel tijdje voorbij gevaren. In een andere richting, wel te verstaan! Want ik ben niet verstard in het poco-loco callabo-denken. Dag Hildeke! Een beetje nadenken kan nog veel voorkomen bij U
Ach was ze maar bij haar meisjesdroom van 16-jarige gebleven : boerin of missie-zuster (of beide?) : dan had ze ten minste nog iets tastbaars gepresteerd voor haar mémoires ..
Gelieve nu eerst hieronder van de zure vruchten van een geconstipeerd brein te genieten .Hilde Sabbe bij het AFF ..
Bij de jongste kiespeiling werden de beroepsklagers van het VB ongeloofwaardig bevonden, nu nog die van de N-VA. Vrijdag vaarde Hilde Sabbe in Het Laatste Nieuws al uit tegen voor wie élk akkoord met Franstaligen een verraad aan de Vlaamse zaak is.
Hilde Sabbe: Laten we het onszelf en anderen eens makkelijk maken, en een heleboel tijd besparen bovendien. Enkele eenvoudige afspraken volstaan. Elk akkoord dat in de toekomst gesloten wordt, komt neer op Verraad van de Vlaamse Zaak. Vlamingen worden er armer van, doen veel te veel toegevingen en laten ongelooflijk op hun kop zitten. De onderhandelaars zijn laffe zwakkelingen (of zwakke lafaards, u mag kiezen) die uitverkoop houden van principes. Ziezo. Kunnen we dan nu weer verder? Er is nog werk aan de winkel, dacht ik. Veel te vermoeiend anders, om dat élke keer opnieuw te moeten herhalen. Eentonig, ook. Als Vlaming worden we deze dagen ronduit belazerd. Opgelicht. Beduveld. Hoeveel synoniemen zijn er eigenlijk? We zijn veel te braaf. Goedgelovig. Passief. Schaapachtig. (Zelf aanvullen, a.u.b.)
Interviews laten zich onderhand wel dromen, zonder dat er één woord gesproken wordt. Wat vindt de N-VA van het bereikte akkoord? "Verraad." "We staan niet voldoende op onze strepen." "Lopen in ons ongeluk." "Laten ons in de doeken doen door perfide politici die hun ziel verkopen en niet de minste voeling hebben met de Vlaamse zaak." Hoeveel variaties op één thema zijn er mogelijk? Zo voorspelbaar als dit discours is. Het zal wel politieke logica zijn dat je elk akkoord waarbij je zelf niet betrokken was, tot op de grond afbrandt. Dat je de mensen die de overeenkomsten sluiten, brandmerkt als zwakkelingen, landverraders en dies meer. Maar of zo'n houding je geloofwaardigheid ten goede komt?
Hoe waarschijnlijk is het dat élk onderdeel van élk deelakkoord een complete nederlaag is, een vreselijke aantasting van onze rechten? Dat er nergens, maar dan ook nérgens een eerbaar en evenwichtig compromis te bespeuren valt? Hoe plausibel is het om de onderhandelaars collectief voor te stellen als een zootje onverantwoordelijke, volksvijandige nitwits, bereid om hun vader en moeder én de Vlaamse zaak te verraden in ruil voor een ministerspost?
De voorspelbaarheid van het discours eist onderhand ook zijn tol, dat zie je nu al. Je moet steeds harder roepen en straffer formuleren om maximaal effect te scoren. Dat wil zeggen dat je al eens grof uit de hoek komt, en leentjebuur gaat spelen bij xenofobe partijen. "Benoem dan Marokkaanse rechters in Borgerhout": het zou zo uit de mond van Filip Dewinter kunnen komen. (Hoe zou dat trouwens gegaan zijn, vraag ik me af. Wanhoopt Bart dan tegen Siegfried: 'Ik kan het akkoord over de splitsing van het gerechtelijk arrondissement BHV toch niet wéér afdoen als gewoon 'slecht'? Ik moet er toch iets anders op vinden?')
En dus wordt er met scherp geschoten. Want bij de N-VA, dat is duidelijk, gelooft men niet in succesvolle integratie. Men koestert er liever het beeld van de derdegeneratiemigrant die nog altijd geen Nederlands spreekt. Ze hebben duidelijk de beelden gemist van de allochtone slager in de Seefhoek die minstens even verontwaardigd was over de criminaliteit in zijn buurt als zijn Vlaamse collega's - en die verontwaardiging ook in sappig Antwerps uitte.
Laten we dus voorkomen dat de discussie escaleert. Dat vroeg of laat het woord 'sharia' valt. En laten we gewoon op voorhand afspreken: de akkoorden deugen niet. De Vlamingen zullen armer worden. Enfin, u weet het wel. Hoe geloofwaardig is het de onderhandelaars collectief voor te stellen als een zootje volksvijandige nitwits, bereid om hun vader en moeder én de Vlaamse zaak te verraden voor een ministerspost?
-------------------
Diagonaal herlezen
Ik weet niet of U die klassieke Lynxe redenerings-truuk ook deze keer hebt doorzien : uitgaan van een kemel van een waarheid (de Vlaamse wrevel), om dan, met een vrolijke zwier de eigen mening als vaststaand en objectief feit neer te pennen : in de toekomst zalig tevreden zijn door direct toe te geven aan de chantage
Voilà, dat is in een paar woorden samengevat wat ons Hildeke kwijt wou en waarvoor ze betaald wordt. Met hetzelfde gemak trekt men totaal andere besluiten : om nooit meer zoveel tijd te verliezen is het aangewezen om gewoon niet te onderhandelen. Omdat men over de Vrijheid (hoofdletter) met de onderdrukker nu eenmaal niet onderhandelt, maar deze neemt om pas daarna eventueel op de modaliteiten terug te komen .
Voorwaar, Ranke Hilde : dat is voor ons, Vlaams Nationalisten, het enige alternatief. Zo heeft Vlaanderen in 2010 gekozen, en vandaag, na 480 dagen palaveren, staat het op het punt om een Lynxe anti-Vlaamse regering te krijgen .
Wat nu geschiedt (deze zo gezegde staatshervorming) is maar een pleister op een houten been! Het enige dat tot hiertoe bereikt is, is dat Vlaanderen (met de glimlach) aan nog harder tempo gepluimd wordt .
Vlaanderen bloedt, de Francofonie bloeit en de Koning heeft een nieuw yachtje kunnen op de kop tikken, voor amper 4,5 miljoen Euro. Het ding ligt in Napels en vaart onder de marine-vlag Zo, nu weet U waar de Vorst zijn vrije tijd doorbrengt .Dit heugelijk bericht moest nog een tijdje verborgen blijven : nu primeren andere leugens .
Tout va tres bien, Madame la Marquise ..
Ook met de bankencrisis en met de Eurocrisis worden we een klein beetje voorgelegen en veel bedrogen. WeetU : het is de tweede bank die Leterminator aan dumpingprijzen verpatst aan Parijs, en deze keer daar bovenop nog 4 miljard aan toedraagt. De nationalisatie kost maar 4 miljard op de begroting, die al 10 à 12 miljard moet besparen : al aan gedacht, Hildeke, dat als wij die uitgeven er iemand anders is; namelijk Parijs, die deze ontvangt? Met een Parijse CEO van Diksia die in Bruksel gedurende 3 jaar overnacht aan 545,- per nacht en die na de crash zijn mandaat behoudt? Dat is pas goed onderhandeld, nietwaar?!
Tweede bewijs van de bedriegerij, doorheen de mist die over de akkoorden hangt : de samenvallende verkiezingen : zijn die nu gepland voor 2014 of voor daarna, zijnde 2019? Wat een wereld van verschil is! De een zegt zo, de ander zegt anders .
En de teksten zelf? Ach! In al die euforie, wie let er nu op zon kleinigheid!
Mise en plat op 10/10/2011 12:07:10
Gepeperd en gezouten, opgediend op 11/10/2011 15:31:57
niet iedere dag, zoals de meesten van ons doen, tonnen lettertjes en woordjes uit over het internet. Hij spreekt en schrijft alleen als hij iets te zeggen heeft. Het spijt mij dan ook, dat ik zijn blog lange tijd niet meer heb bezocht. Precies een beetje door (zo lange tijd) niets nieuws te vinden. Kon ELVEEBEE (Luc van Balberghe) ook doen, weken aan een stuk niets publiceren, en precies als je had afgehaakt, was hij dan daar weer. Met nòg beter leesvoer .
Heb toevallig op Reyers laat (7/10) zon tegenpool van een verstandig man aan het woord gezien ; iemand die spreekt als hij niks te vertellen heeft : een woordkramer dus. Ik was daar terecht gekomen, op zoek naar Poppemieke Claes (dochter van) in de nasleep van de Panorama-reportage over de politie-zone Hasselt. Ik heb hem (Herman Brusselmans) wel afgeknepen na 30 seconden, maar de weerzin voor zijn pseudo-wetenschappelikke praat (en zijn voorkomen) is mij de rest van de dag als een bedorven vis in de mond blijven hangen . Maar ja : hoe kon ik het vergeten zijn : Brusselmans is de streelkater van al wat progressief Lynx is .
The Dutch are a very rude sort of people, oordeelde Baron von Münchhausen. Rudolph Erich Raspe liet hem dat zeggen in zijn meesterwerk The Travels and Surprising Adventures of Baron Munchausen(1785). Godfried Bomans vertaalde die zin heel mooi met: Een grof volkje, die Hollanders! (Kruseman, s Gravenhage, 1967; verlucht met etsen van Gustave Doré). Je leest of hoort dat vaak, dat Hollanders onbehouwen zijn, grofgebekt, luidruchtig, brutaal. Ook Vlaamse kerktorenjournalisten schrijven graag over de ruwe zeden in Nederland. Dat is een fenomeen van de laatste jaren menen zij, en het is allemaal begonnen met Theo van Gogh, Pim Fortuyn en nu Geert Wilders. Het moet hier niet dezelfde kant opgaan! Maar zij hebben geen recht van spreken. . Hetzelfde kan niet gezegd worden van de Baron. Die had moeten ondervinden dat sommige van zijn avonturen op spottend ongeloof ontvangen werden in het zeevarende Holland. Zo was op een van zijn zeereizen zijn schip lekgeslagen: Gelukkig was ik de eerste om het ongerief te ontdekken. Ik vond een gat van wel een paar voet in doorsnee en het stemt mij nu nog tot diepe voldoening, dat schip en bemanning hun behoud te danken hebben aan een schitterende gedachte, die mij plotseling te binnen schoot. Ik stopte het gat namelijk met mijn eigen gat en dit in een flits, zonder zelfs mijn broek uit te trekken. Zij, die menen dat dit met een dergelijk hol onmogelijk is, dienen te bedenken dat ik uit Hollandse ouders gesproten ben. (Bomans) Iets later schreef ook Heine ongunstig over de Hollanders, vooral over de ruige klanken van hun taal. In de grensstreken had dat Hollands zelfs een kwalijke invloed op het Duits aldaar: Je kunt in de spraak van de Düsseldorfers al een overgang bemerken naar het kikvorsgekwaak van de Hollandse moerasgronden. Om de dooie dood wil ik hier de merkwaardige schoonheden van de Hollandse taal niet ontkennen, alleen moet ik toegeven dat mijn oren er niet naar staan. . En over inhoud gesproken: een recente grofheid die ook in Vlaamse kranten uitgebreid aan bod kwam, was de zin: Doe eens normaal man! Maar deze zin valt nog mee, toch? Zeker als je hem vergelijkt met wat laatst een Vlaamse journalist op de radio wist te vertellen. Die man had geconstateerd dat de economie in de VS slecht draaide en, vond hij, dat moest je als volgt uitdrukken: Dat land gaat naar de kl... Of Nederlandse journalisten iets dergelijks de huiskamer in mogen slingeren betwijfel ik. Natuurlijk, dit is puur Vlaamse taalonmacht, de noodgreep van een man die de uitdrukking screwed up ergens gehoord zal hebben. . Nog een stuk onmachtiger was op Radio1 de grapjas Patrick De Witte: Ronald Janssen staat te veel in de schijnwerpers. Lag het aan mij dan was het vonnis nu al klaar. Ronald Janssen zal eerst door een vakkundige grimeur een koeienkut op het gezicht geschminkt krijgen, en daarna worden losgelaten in een weide vol bronstige stieren. . Geef mij de Hollandse grofheid maar, liever dan zon voorspelbaar vulgaire, humorloze brulaap.
-------------------
Diagonaal herlezen
Het moet zijn dat http://victacausa.blogspot.com/ niet veel de Homo leest, dat hij dergelijke humor niet op prijs stelt. Het is nochtans ook de humor van Herman Brusselmans. En van Kamagurka .
Ja, kijk, wat zal het nu zijn? Moet Vlaanderen nu diversiteit en progressiviteit uitstralen, of moet het vendelzwaaien onder de kerktoren promoten?
O, wacht : ik heb er ergens iets over gelezen : weg met het sectarisme (godsdienst dus, inzonderheid de Christelijke, want Islam is zelfs geen secte, maar een politiek stelsel), en leve het secularisme. Ik hoop dat dit een woord is dat afgeleid is van het begrip seculier(maatschappij onttrokken aan de Kerk) en niet van secula seculorum. Want dat zou secularisme willen zeggen stroming gericht op de oneindige eeuwigheid en dan zijn we weer bij t begin van de discussie ..
Misschien dat de kerkvervolging van de 10% Koptische Christenen door de seculiere staat in Egypte, die hen als loslopend wild aanziet, voor velen de ogen opent?
De Egyptische staat is alleen maar seculier, als opstapje voor en in afwachting van de machtsovername door de Muzelmannen van de harde lijn Eerst een beetje Arabische lente spelen, en dan hop! de greep naar de macht!
Wie daarin een voorafbeelding ziet van de Islamisering van Europa, is een zwartkijker en een koppige ezel die niet gelooft in de zegeningen van het multiculturalisme .In plaats van de chickaneren dat wij ons blauw betalen aan die droomwereld, zouden wij beter inmassa naar de grenzen treken, om de laatste slagbomen op te halen. Vreemdelingen er in, en wij er buiten!
Mise en plat op 9/10/2011 12:57:12
Gepeperd en gezouten, opgediend op 10/10/2011 10:23:17
Niet dat ik specialist ben inzake galgen, niet in het oprichten ervan noch in het bedienen van de koord, maar de gang van de maffiose affaires Di Rupo zoals deze hieronder geschetst worden, doet er alles aan om het beeld van de galg boven te halen. Vooral als we de werkelijke intenties van wat achter gehouden wordt, zouden kennen. Stel U daarbij een enorm labyrint voor, waar aan de uitgang een enorme galg staat te wachten. Zowel Di Rupo als De Bende van Acht doen er alles aan om zo weinig mogelijk informatie te lossen. En de poco-collabo gazettten spelen dat spelletje dapper (maar o zo doorzichtig) mee.
Ooit in de media al één stem gehoord die om duidelijkheid heeft gevraagd? Die klare wijn heeft geëist? Neen, dat kan niet, want dan zou het kaartenhuisje der opeengestapelde leugens al lang in elkaar gestort zijn!
Maar : wees getroost : aanstaande dinsdag komt er algehele opheldering in het Parlement, is beloofd! Met waarschijnlijk op een of andere persconferentie weer in dat schabouwelijk Nedderlaans van de Homo Erectus (of is het Homo Sapiens?). De poco-collabo gazetten zullen juichen, Vlamingen en Walen zullen diametraal verschillende interpretaties leveren en de Vlaams Bewegers zullen bla bla doen als nooit tevoren : als nooit tevoren, maar even machteloos.
Geforceerde peilingen hebben ondertussen het terrein voorbereid : wij verzinken met zijn allen in het financieel moeras, maar de Parti Scandale staat op het punt, dank zij Groen!, om de burger en meteen het land, te redden. Heil Di Rupo!
Onderstaand artikel uit De Schandaard moet verwachtingen scheppen. Mijn bedenking over dat labyrint en dat diegalg laat ik, tot helemaal op het einde, als de plannen lukken om in 2014 de verkiezingen voor telkens 5 jaar Europees,federaal, gewestelijk, te doen samenvallen ..Vergeet niet, dat er voordien een voorgerechtje wordt opgediend op 14 oktober 2012, onder de vorm van gemeenteraadsverkiezingen .
Onbegrijpelijk : die ene kieskring over gans het land is tussen de plooien gevallen. Voorlopig? Definitief? Geen kat die het weet .
Ik wens U een prettige wandeling in dat labyrint, aan de hand of in gezelschap van de Parti Scandale
-------------------
Akkoord dinsdag voorgesteld
De acht partijen en formateur Elio Di Rupo hebben vrijdagnacht rond 1.15 uur de communautaire onderhandelingen afgerond. Maandag volgt nog een allerlaatste lezing van de teksten die de ploeg van Di Rupo dit weekend zal coördineren. Dinsdag om 11.30 uur zal de formateur in de Kamer het institutioneel akkoord officieel voorstellen.
De onderhandelaars legden vrijdag de laatste loodjes van het akkoord. Uiteindelijk raakten ze het ook eens over samenvallende verkiezingen en de bevoegdheid over de wegcode en de civiele bescherming. Een tweede lezing van alle akkoorden die de voorbije weken werden afgesloten, duurde ook nog vrij lang.
De medewerkers van de formateur gaan dit weekend nog een laatste hand leggen aan de teksten. De onderhandelaars zullen die gecoördineerde teksten maandagnamiddag nog een laatste keer uitpluizen. Dinsdag om 11.30 uur stelt Di Rupo het communautaire akkoord dan voor aan de pers en worden de teksten vrijgegeven.
Samenvallende verkiezingen
De Vlaamse christendemocraten waren niet te vinden voor samenvallende gewestelijke, federale en Europese verkiezingen, maar alternatieve voorstellen, zoals het groeperen' van de verschillende verkiezingen in een gelijke periode' haalden CD&V over de streep. Dat moet het voeren van verschillende verkiezingscampagnes en -profilering mogelijk maken. Als basis geldt in ieder geval een vijf jaar durend legislatuurparlement.
Om dat te realiseren, wordt de legislatuur van de federale regering vanaf 2014 (wanneer er Europese en regionale verkiezingen gepland zijn) opgetrokken van 4 naar 5 jaar. De gewestelijke en Europese legislatuur was al 5 jaar.
Als de federale regering zou vallen, kunnen er nieuwe verkiezingen komen, maar de regering die daarna gevormd wordt zou alleen de resterende tijd van de oorspronkelijke 5 jaar volmaken.
Volgens de VRT zouden gewesten en gemeenschappen bovendien hun verkiezingsdatum kunnen wijzigen met een tweederden meerderheid in het betrokken parlement.
Het laten samenvallen' van de federale en regionale verkiezingen was het laatste onderdeel van het hoofdstuk politieke vernieuwing' op de onderhandelingsagenda. Donderdagavond werden wel al akkoorden gesloten over andere hervormingen, zoals de invoering van een parlementair examen' voor nieuwe ministers (zie hiernaast).
Brandweer
Ook de laatste communautaire dossiers werden beslecht. Er komt geen regionalisering van de civiele veiligheid (brandweer en civiele bescherming) en evenmin van het verkeersreglement. De gewesten mogen wel snelheidsboetes innen op hun eigen wegen.
Nu formateur Di Rupo om eindelijk geland is met de communautaire dossiers, het eerste deel van de regeringsvorming, kan er volgende week verder gewerkt worden van de budgettaire en sociaal-economische thema's.
-----------------------
Bij De Tijd is men dan weer een beetje duidelijker. Maar duidelijk genoeg?
Samenvallende verkiezingen moeten de politieke stabiliteit ten goede komen. Maar CD&V lag lang dwars en bekwam dat er twee belangrijke grendels komen. De Vlaamse christendemocraten vrezen immers dat het regionale niveau daardoor weer ondergesneeuwd zal worden.
Grendels
Zo moet de overstap naar de nieuwe federale legislatuur van vijf jaar na 2014 nog bevestigd worden door het parlement met een tweederde meerderheid. Regionale parlementen kunnen ook nog altijd zelf de datum van hun verkiezingen herleggen. In 2014 vallen de Europese regionale en federale verkiezingen sowieso al samen. Dus het probleem doet zich pas voor voor de periode daarna.
Ziezo. Even rekenen : in 2014 komt een federale regering van 4 of van 5 jaar, en pas dan, in 2018 of 2019 vallende drie verkiezingen samen ----------------
JaJa, Gouverner, cest prévoir .
-------------------
Diagonaal herlezen
Het beeld van een ondoordringbaar labyrint met aan de uitgang een galg blijft dus bestaan, alleen staat die galg nog op zowat 10 lichtjaren van ons verwijderd. Een fameus stuk belgië bijgebreid, dus!
Want, laten we duidelijk zijn, die (virtuele) galg staat daar om de vrijheidsgedachte der Vlamingen aan op te knopen, al had ik eerst begrepen dat er in 2014 reeds samenvallende verkiezingen zouden gekomen zijn, waar met één potloodstreep een lijn had kunnen getrokken worden onder geheel den belziek. Zo zou die galg gediend hebben om de laatste belgicist aan op te hangen ..
Zo dom zijn ze dus ook niet geweest. Want tegen 2019 of 2020 zal er weer oneindig veel water naar de zee gestroomd zijn, en geld naar Wallonië, zal de modale Vlaming weer zijn coleire vergeten zijn (of gestorven) en zal men zich kunnen opwarmen onder Bart de Zwever, Premier en Koning Philippe ook Premier voor de 200ste verjaardag van Coburgland ..
Neen, aan die galg zal niet den Belziek hangen tot de dood er op volgt, maar de arme uitgeleefde en uitgeteerde Vlaamse Beweging. R.I.P.
Een mens, en vooral een mens die met polletiek zijn boterham moet verdienen, kan niet altijd bloedserieus zijn. Af en toe moet hij eens kunnen zweven, geleerd doen, boven de werkelijkheid hangen te fladderen. Vooral in tijden van laag water, of van lage thermometerstand. Als al Uw poeder verschoten is, en er alleen maar tegenvoeters meer zijn .
Dan wordt er gefilosofeerd over het geslacht der engelen, en of de ene nationalist het nu is omwille van een andere reden dan de eerste . Volgens BDW zijn er dus goede (zij!) en slechte nationalisten (wij). Waarom dat zo is, legt hij niet uit. Dat zou ook louter tijdverlies zijn .
Wel Bartje : laat het U gezegd zijn door een simpele biotjes-houdertje die wel een eigen mening heeft : van elk origineel kunnen er zoveel kopijen gemaakt worden als er mensen op de wereld zijn. Die kunnen nog zo goed gelukt zijn, maar beter dan het origineel kan niet. En Uw partijtje is, sedert de Volksunie, onzaliger gedachte, van de ene up naar de andere down gesukkeld en van daar van Linx naar rechts tot de brokstukken uit elkaar zijn gespat. En waar U omhoog bent geklommen, via de zijtrap van de Tjeven. Enfin, niet alleen via die trap, maar volgens Uw eigen zeggen, ook via de touwladder van de Blauwen .Geeft maar een aardig kleurtje, hoor, geel, oranje en blauw doorheen
aar het moet gezegd : U bent een ingenieus verstandig baasje, begiftigd met een buitengewoon radde tong .Of daar nog veel eerlijkheid kan in schuilen, is maar de vraag .
Samengevat : een briljant pokerspeler met een spel opzettelijk vervalste kaarten in de hand : de originaliteit van het origineel, dat is wat U mankeert. Maar U sleurt Vlaanderen wel mee voor een andere twintig jaar van verknechting! Als U tenminste in die 20 jaar opgebrand geraakt!
------------------------
Voluit Vlaamse zieltjes winnen
Nationalisme en liberalisme zijn niet aan elkaar tegengesteld, maar tweelingsbroers, argumenteert BART DE WEVER.
Identiteit, cultuur en tradities zijn voor talloze lokale gemeenschappen over de aardbol elementen waarin men solidariteit en houvast vindt tegenover de bedreigingen van de globalisering. Dit spijts het gamma goedkope verwijten dat over heel de wereld hetzelfde klinkt: ze plooien terug op zichzelf, ze willen niet solidair zijn, ze zijn achterlijk, traditionalistisch, antimodern
De kosmopolitische drang om naties te overstijgen en nationale identiteit plat te branden, bewijst in de praktijk eigenlijk weinig meer dan het onvermogen van het liberale kosmopolitisme om de realiteit in overeenstemming te brengen met de politieke theorie. Want hoe kan één individu democratisch zijn soevereiniteit overdragen aan een Wereldstaat waarop hij geen enkele invloed heeft en waarin hij geen enkele inspraak heeft? Sterker nog: die in de verste verten niet eens bestaat. Het liberale kosmopolitisme verenigt een abstractie met een utopie. Om even Matthias De Clercq te parafraseren: als er iets is dat we uit de geschiedenis geleerd hebben, dan is het toch dat die twee geen goede combinatie vormen.
Gaskamers van Auschwitz
De twintigste eeuw heeft ons geleerd dat de uiterste consequentie van het identiteitsdenken de gaskamers van Auschwitz zijn', schreef Guy Verhofstadt in de apologie voor zijn defenestratie in het Franse identiteitsdebat.
Zijn essay Europa zal postnationaal zijn of niet zijn' (DS 24 februari 2010) leest als een poging tot samenvatting van alle vooroordelen die er vandaag bestaan over het streven naar collectieve identiteit. Zelfs de traditionele anti-nationalistische opiniemakers in Vlaanderen vonden het niet de moeite om op zijn bijdrage in te pikken. Voor het overige volgde er weinig reactie op het essay. Toen Bernard Kouchner de socialistische politicus die tot afgrijzen van zijn eigen partij het ambt van minister van Buitenlandse en Europese Zaken aanvaardde in de regering van Sarkozy door een journalist geconfronteerd werd met de visie van Verhofstadt, antwoordde hij: Le ridicule tue un peu, mais j'éspère qu'il ira bien.
De journalist drong nog even aan op een inhoudelijke reactie, maar zowel in woord als lichaamstaal maakte Kouchner zeer duidelijk dat hij dit beneden zijn intellectuele waardigheid achtte. Het zegt iets over de reacties die het ongenuanceerde discours van Verhofstadt over nationale identiteit in een normaal Europees land zou losweken.
In België keek er echter nauwelijks iemand op en er volgde al helemaal geen kritisch debat. Dat heeft veel te maken met de lamentabele toestand van België als natiestaat.
De ontrafeling in gemeenschappen die cultureel, sociaal, economisch en democratisch grotendeels of volledig van elkaar zijn losgekomen, heeft de objectieve basis voor de Belgische natie weggeslagen. De subjectieve basis, de wil om één gemeenschap te vormen, is nog sterker aanwezig maar wordt steeds minder vanuit een klassiek patriottisme gemotiveerd dan wel vanuit een koestering van België als non-natie, het land met het surrealisme als belangrijkste bindmiddel.
Die nieuwe, anti-nationalistische belgitude is goed ingeburgerd bij een groot deel van de intellectuele elite in Vlaanderen. Deze mensen reageren derhalve niet als iemand een pleidooi houdt tegen collectieve identiteit, want dit sluit aan bij hun visie op België. Bovendien vat men in die kringen de kritiek op collectieve identiteit op als een loutere veroordeling van het Vlaams-nationalisme, waarvan ze zeer afkerig staan.
In tegenstelling tot staatsdragend nationalisme (of patriottisme) geniet het Vlaams-nationalisme immers niet de luxe van wat Michael Billig omschreef als banaal nationalisme': een identiteitsbeleving die niet ter discussie wordt gesteld en waarvan de uiting alomtegenwoordig maar meestal volstrekt onbewust is. Alhoewel de kiemen van een dergelijk banaal nationalisme in Vlaanderen aanwezig zijn via het politieke en institutionele systeem en de impact van de media, moet het streven om de Vlamingen als gemeenschap tot politieke autonomie te brengen nog altijd expliciet gearticuleerd worden. Om voluit te kiezen voor de Vlaamse identiteit en daaraan politiek gestalte te geven, moeten er met andere woorden actief zieltjes worden gewonnen.
Een bepaalde strekking in het Vlaams-nationalisme doet dit door de Vlaamse identiteit zeer exclusief te definiëren in het kader van een radicaal-rechtse maatschappijvisie. Dit soort nationalisme geeft natuurlijk voeding aan de karikatuur die Verhofstadt graag van ieder nationalisme maakt.
Het zou bijzonder jammer zijn als het partijpolitiek liberalisme en het nationalisme in Vlaanderen daarmee op een ideologische ramkoers zouden worden gebracht. Een democratie vereist nog steeds het verbeelden van een politieke gemeenschap als democratische structuur, met elk individu als lid én deelnemer. Een liberalisme dat dit verwerpt kan het individu wel zien als deelnemer aan de democratie, maar niet als lid van een democratisch collectief.
Daarom ook dat Verhofstadt Europa naar voren schuift als collectief. Spreken over de wereld' als kader klinkt namelijk helemaal ongeloofwaardig. Maar als hij zou moeten verantwoorden waarom Europa ons dan precies begrenst als politieke gemeenschap, zou hij daar wellicht zelf een nationalistisch narratief voor moeten ontwikkelen.
Wat doet Verhofstadt anders wanneer hij stelt dat we samen werk [maken] van een multicultureel Europa, waarin talen, culturen en stijlen met elkaar vermengd zijn tot een unieke Europese beschaving' (Metro, 9 mei 2011)? Het liberalisme kan nu eenmaal niet zonder een concrete gemeenschap waarin het zijn ideeën over vrijheid, gelijkheid en gerechtigheid voor het individu tastbaar gestalte kan geven. Daarom heeft het liberalisme een gecompliceerde verhouding met zijn tweelingbroer, het nationalisme, van wie het door de jaren heen vervreemde.
Gelet op de excessen van bepaalde vormen van nationalisme ook van het Vlaams-nationalisme en de collectieve mobilisatiemacht ervan, die niet altijd ten goede werd aangewend, is het begrijpelijk dat men binnen het liberalisme naar andere wegen heeft gezocht. Maar het diskwalificeren van iedere vorm van nationalisme uit de democratie, is ideologisch onhoudbaar en gevaarlijk.
Bruggen bouwen
Naties voorzien immers de democratische structuren om bruggen te bouwen tussen lokale gemeenschappen, en tussen een geheel van lokale gemeenschappen en de globalisatie; de enige vorm van kosmopolitisme die daadwerkelijk bestaat. We kunnen democratie niet los zien van een gemeenschap die geldt als basis voor een georganiseerde, impliciete solidariteit en waarbinnen het oordeel van individuele burgers over publieke materies kan worden besproken.
Solidariteit gaat niet vooraf aan gemeenschapsvorming, het is er een product van. Democratie noch solidariteit zijn natuurlijke gegevens voor de mens. Zij worden verworven door menselijk handelen en verbeelden.
Bart De Wever, Werkbare waarden', uitgeverij Pelckmans, 18,50 euro. Vanaf 10 oktober in de boekhandel.
Deze voorpublicatie is een uittreksel uit het nieuwe essay, Liberalisme en nationalisme', dat de auteur voor deze uitgave schreef.
-------------------
Diagonaal herlezen
Kijk, dat is het spijtige aan valse profeten, dat zij de natuurlijke loop der dingen vertragen. Zien we ook in de laatste geforceerde peilingen, waar Grroen! hoger scoort dan het Vlaams Belang ..
Bedenkingen over hoe een bad bank ineens een restbank wordt .
Toen wij hier in Italië aankwamen, zon 10 jaar geleden, was een van de arbeiders aan het huis, een uitgeweken en hier neer gestreken Pool met wie we het tamelijk goed konden vinden. Omdat die Duits sprak. En ook een beetje omdat wij de Polen in ons hart droegen, omdat die in september 1944 in het Ieperse de Duitse bezetter hadden helpen wegjagen. De man zong, tot onze grote verwondering, de lof van het communisme, waarvoor hij toch eigenlijk zon 15 jaar geleden op de vlucht was geslagen. Niet juist, naar hij uitlegde : hij was juist weggegaan uit Polen, na de val van het communisme.
Toen hij het uitlegde, moesten wij hem zelfs nog gelijk geven ook .
Kijk, in de koolmijn waar hij werkte, waren er 10.000 jobs onder de communisten. Er waren geen werklozen, iedereen had werk, weliswaar tegen een hongerloontje. Nadien, na 6000 ontslagen, moest hetzelfde werk gedaan worden, eerst door 4000 man, later door 1000, en een tijdje later door niemand meer, want de mijnen gingen dicht wegens niet rendabel. Gevolg : iedereen werkloos. Bewijs : het communisme was beter, want rentabiliteit telde daar niet mee.
Als men nu weet dat socialisme en communisme takken zijn van dezelfde boom, is men niet ver meer van het begrip democraten zoals die in de States wordt begrepen ..
De Amerikaanse nachtmerrie: helft VS leeft van staatssteun
Het gaat niet goed met de Amerikaanse economie. De cijfers zijn om te huilen. 46,6 procent van de Amerikaanse huishoudens betaalt geen federale inkomstenbelasting. 34,2 procent van de bevolking krijgt staatssteun voor voedsel, medicatie en woonst. En dat zijn maar enkele voorbeelden.
De helft van de Amerikaanse bevolking woont in een gezin waarvan minstens één lid staatssteun krijgt. Waarschijnlijk is dat zelfs een gedateerd cijfer, want het is gebaseerd op cijfers uit het eerste kwartaal van 2010. Toen bleek dat 48,5 procent van de bevolking in een gezin leeft dat door de staat geholpen wordt. Dat is aanzienlijk meer dan in 2008, op het hoogtepunt van de recessie. Toen was dat 44,4 procent.
Banenplan De stijging in staatssteun is te wijten aan de hoge werkloosheid, het slechte herstel van de recessie, maar ook aan het toenemende aantal manieren van de overheid om de bevolking te helpen. Vandaag heeft president Barack Obama nog maar eens een banenplan voorgesteld, waarmee hij onder andere de steun aan de werklozen nog wil uitbreiden.
"Het Congress moet dit voorstel van 447 miljard dollar (338 miljard euro) zo snel mogelijk goedkeuren", zei Obama tijdens de lange persconferentie. "Dat is de enige manier om een nieuwe val van de economie vermijden, de zogenaamde 'double dip'. De economie is nu nog zwakker dan in het begin van het jaar." Of de Republikeinen daar ook zo over denken, is nog maar de vraag.
"Eigen schuld" Eerder vandaag zei de Republikeinse presidentskandidaat Herman Cain nog dat al wie werkloos of niet rijk is, dat aan zichzelf te wijten heeft. "Als je geen werk hebt en niet rijk bent, dan is dat jouw fout", luidt het uit de mond van de zakenman uit Georgia, oud-ceo van Godfather's Pizza. Cain is een Afro-Amerikaan. Onder de Afro-Amerikanen ligt het werkloosheidspercentage nog een flink stuk boven het gemiddelde.
Ook in België Maar Amerika is niet het enige land waar het flink fout zit. Ook in Griekenland, Spanje, Ierland en in ons eigen landje is er stront aan de knikker. Vandaag raakte bekent dat 38 procent van de Vlamingen zonder uitkeringen in armoede zou leven. Bijna 1 op 10 volwassen Vlamingen ontvangt een vervangingsinkomen of sociale bijstandsuitkering. Het aantal mensen voor wie de woonkost een zware last in het budget en het aantal gezinnen met betalingsproblemen bij de energiefactuur is de voorbije jaren sterk gestegen.
Macro-economisch blijft Vlaanderen wel een van de meest welvarende regio's in Europa. De werkzaamheidsgraad ligt ruim boven het EU-gemiddelde: 72,1 procent van de Vlamingen op beroepsactieve leeftijd (20-64 jaar) is aan het werk. Voor de 27 EU-lidstaten is dat 68,6 procent. (belga/adb)
-------------------
Diagonaal herlezen
Goed, Hé zeg! In Europa (en een beetje in geheel de wereld, anders zouden we niet spreken van WO I en WO I) heeft men bijna 100 jaar aan een stuk elkaar uitgemoord, en de overwinnaar, in plaats van er wel mee te varen, leeft eentijdje later op het tandvlees. Amerika rijdt op een oude verroeste fiets, waar de binnenband door de buitenband komt .En de grote verliezers, Duitsland, Japan (en ook een beetje Italië : kom maar eens zien) zijn weer wereldleiders geworden. Waar is hiervan de logica? Let er gewoon niet op, als onze media Italië naast Griekenland situeren : dat is gewoon geografisch bedoeld, maar al die negatieve impulsen komen voort uit het feit dat Berlusconi nu eenmaal voor de Lynxen geen goed kan doen, louter en alleen omdat hij hen hier in de vernieling heeft gereden, en dat (de vernieling) nog dagelijks herhaalt . Daar tegenover is het met Spanje veel slechter gesteld, maar daar is Zapatero aan de macht, en dat is een van hen Dus worden de feiten daar maar gewoon herleid tot geruchten .terwijl over Berlusconi de geruchten (over de vrouwtjes) gewoon herleid worden tot feiten .Zo zitten die Lynxen overal ter wereld nu eenmaal in elkaar .
Volgens mij zit in de Europese oorlogsgeschiedenis geen logica in, tenzij deze van wie het gevaar bemint, zal er in vergaan .. Of moet ik eerder gewagen van boven zijn stand leven, waardoor Loontje dan om zijn Boontje komt .
Tja, een land besturen door steeds maar grotere schulden te maken tegen steeds duurdere voorwaarden, zoiets getuigt niet van grote intelligentie .Curieus hoe het zit met de Staatsfinanciën van Zwitserland, Israël en van de petrol-landen.
Wacht eens : heb ik daar nu niet twee van de toekomstige oorlogs-gebieden vernoemd? Alleen wie geld heeft (en een tegengestelde ideologie aankleeft), is in staat om de enorme oorlogsuitgaven te dragen die een moderne oorlog nu eenmaal met zich meebrengt
Mise en plat op 7/10/2011 9:12:00
Gepeperd en gezouten, opgediend op 8/10/2011 10:45:07
Ik heb het hieronder minder gemunt op CVP-cofryfeeën die Niveanen in het kamp van Vlaams Belangers situeren, wat eigenlijk een goede zaak is, maar eerder over een Marokkaanse dame uit het Rif-gebergte (°1968) die als Muzelmanse in haar eigen cultuur in eigen land bij de bezems had mogen staan. Even geduld, ze wordt U sebiet voorgesteld. Bij de SPA-drinkers is ze als juriste een hele piete geworden die mag duiden en dus spreekt ze met kennis van zaken over allochtone Vlamingen, precies met hetzelfde gemak waarmee ze over witte negers had gesproken.
Gelieve het wel tot U te laten doordringen : ze zegt niet autochtone Vlamingen wat politiek-correct zou zijn (maar ons de stuipen op het lijf jaagt), maar ze trekt meteen alle vreemdelingen hetzelfde ezelsvel over de oren.
O Sorry! In een ander medium luidt het een beetje anders : daar gaat het over Vlamingen van allochtone afkomst ..Eigenlijk dus over blanken van neger-afkomst ..
De uitspraken van De Wever kunnen ook voor Vlaams parlementslid Yamila Idrissi (sp.a) niet door de beugel. "Het is zielig dat De Wever zijn gelijk probeert te halen op kap van de Vlamingen van allochtone afkomst.
Juist! Er zijn dus al Vlamingen die eigenlijk geen Vlamingen zijn, maar zich Vlamingen noemen . Of, hoe Darwin met zijn evolutie-leer, met een beetje goede wil, weer eens gelijk krijgt : mits de nodige evolutie kan men als Marokkaanse gaan slapen, maar als Vlaminge weer wakker worden .
Wel trezebees met de exotische naam Yamila Idrissi (SP.A) : U blijkt hier inderdaad (op onze kosten, maar het is U gegund!) een hele piete te zijn geworden. Mag ik U vragen, wat U tegenhoudt, om terug te keren naar Uw eigen volk dat in schrijnende armoede leeft, zowel lichamelijk als verstandelijk? U zou hen heel zeker beter kunnen helpen, dan hier bij ons in de weg te lopen en dwaze praat te verkopen over zaken waar U geen verstand van hebt .
-----------------------.
'Zielig dat De Wever gelijk probeert te halen op kap van allochtone Vlamingen'
MR-voorzitter Charles Michel heeft in het RTBF-programma Matin Première zwaar uitgehaald naar N-VA-voorzitter Bart De Wever. Ook voor Vlaams parlementslid Yamila Idrissi (SP.A) kunnen de uitspraken van De Wever niet door de beugel.
Michel kwam even terug op de reactie van Bart De Wever op het akkoord rond de gerechtelijke splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde. De Wever had zich gisteren de vraag gesteld of er nu ook Marokkaanse magistraten zouden komen in Borgerhout of Turkse in Gent.
Volgens Michel is die uitspraak 'zielig racistisch'.
Ook voor Vlaams parlementslid Yamila Idrissi (SP.A) kunnen de uitspraken van De Wever niet door de beugel. "Het is zielig dat De Wever zijn gelijk probeert te halen op kap van de Vlamingen van allochtone afkomst. De Wever toont zich een slecht verliezer. De ware aard van de partij komt naar boven", aldus Idrissi in een reactie aan Belga.
Na het akkoord over de gerechtelijke splitsing van BHV had De Wever zich de vraag gesteld of er nu ook Marokkaanse magistraten zouden komen in Borgerhout of Turkse in Gent. MR-voorzitter Charles Michel bestempelde die uitspraak als "zielig racistisch".
Ook sp.a-politica Idrissi vindt dat De Wever te ver is gegaan. "Het discours van De Wever is er op gericht om mensen een etiket op te plakken en ze vervolgens tegen elkaar op te zetten", aldus Idrissi.
De kritiek en het woordgebruik van de N-VA begint een aantal mensen in de Vlaamse meerderheid (CD&V, SP.A, N-VA) duidelijk op de heupen te werken. Zo liet Vlaams parlementslid Eric Van Rompuy (CD&V) woensdag bijvoorbeeld verstaan dat het betoog van de N-VA steeds "demagogischer" wordt en steeds minder inhoud bevat.
Daarnaast waarschuwt Michel Doomst (CD&V) de N-VA ervoor dat de lijn met het Vlaams Belang begint te vervagen. Zo worden zelfs "de eigen volk eerst-termen niet geschuwd", betreurt Doomst op zijn blog.
-------------------
Diagonaal herlezen
Over BDW (de man heeft zeker zijn verdiensten .gehad!) wil ik op deze blog niet veel woorden meer vuil maken : hij heeft zijn, en meteen onze, kans grandioos gemist en komt nu langzaam maar zeker binnen het stralingsgevaar van het cordon sanitaire. Hoe meer hij en de zijnen daaraan proberen weerstand te bieden, des te meer komen ze in de vangarmen van de Raison DEtat Al zou 14 oktober 2012 daar enig soelaas kunnen in aanbrengen .
Och, alles past perfect en is perfect getimed in die ene zin : Sire, il y a encore des Belges ..Want kijk : er zijn er de laatste 20 jaar zo rond de 2 miljoen bijgekomen van elders. De halve Marokkaanse uit Schaarbeek (Cruella Onkelinx) en de hele Italiaan uit de Abruzzen : ziedaar het prefecte huwelijk van de hele Linxe homo-man met de half-om-halve Marokkaanse Belgavox. Met deze twee zijn al meer nieuwe belgen gemaakt dan de Oude Belgen tesamen dat hebben gekund langs gewone biologische weg .
Mise en plat op 6/10/2011 17:53:28
Gepeperd en gezouten, opgediend op 7/10/2011 12:14:40
Stilaan wordt, net als in de jaren 30-40, onze wereld weer verdeeld in twee kampen die binnenkort elkaar in de haren zullen vliegen : de Goeden tegen de Slechten. Toen waren het de Vrije Wereld tegen de Duitse Nationaal Socialisten van Adolf Hitler en bondgenoten Nu zullen het hun opvolgers zijn, de internationaal socialisten van Barosso en hun Muzelman-bondgenoten, tegen de Vrije Wereld, zijnde deze keer de Nationalisten uit ieder Europees land. Anders gezegd : elk binnen zijn eigen grenzen Eigen Volk Eerst toepassen, overkoepeld door een structuur ter bescherming van deze politiek. Uiteraard zal deze gang van zaken slechts mogelijk zijn na een verbeten strijd op leven en dood met de Machten van Het Kwaad .
Natuurlijk vertolk ik deze idee met mijn eigen onbeholpen woorden. Niemand hoeft te denken zoals ik, maar een beetje nadenken en vast op eigen poten staan (de afscheidsrede van Steve Jobs van Apple)zou geen kwaad kunnen. Allez mensen : wat ik schrijf is gewoon een ei-opener. Al klinkt dat in t Engels een beetje geleerder : An eye opener
Het artikel dat volgt werd voornamelijk overgenomen om aan te tonen dat het immigratie-vraagstuk overal in Europa ongeveer hetzelfde is. Correctie : het is geen immigratie VRAAGSTUK, maar een immigratie OPLOSSING die dringend moet aangepakt worden, onder de simpele logica : het is ofwel zij, ofwel wij die er uit moeten. Denkt aan het te groot geworden koekoeksjong, dat het mezenpaartje niet langer kan voeden, nadat de eigen mezenjongskens uit het nest gewipt werden .
Hieronder wordt eindelijk! het verlossende woord gesproken : begeleide terugkeer. Wettelijk geregeld en stapsgewijs : eerst de criminelen met hun families, dan de hangmatters met hun families, om te komen tot de algehele uitzuivering van alle aangespoelden. Alleen wie nuttig is, kan eventueel blijven, maar dan minstens nog 100 jaar zonder stemrecht voor hen en/of hun nakomelingen : zij worden verder als gasten aangemerkt en aldus behandeld, nooit als eigenaars.
Wie ondertussen clandestien de grens oversteekt, is voor altijd illegaal en wordt als dusdanig opgesloten, om per volle vlucht van circa 200 personen, teruggevlogen te worden.
Maar zo lang DIT Europa de lakens uitdeelt, zal het nooit kunnen. De weg ligt dus duidelijk uitgetekend! Inderdaad : het is of ZIJ, of WIJ!!!
De voorzitter van het Plataforma per Catalunya (PxC) Josep Anglada gaf vandaag uitdrukking aan zijn grote bezorgdheid over de alarmerende immigratiecijfers in Spanje, welke op ernstige manier de toekomstige collectieve identiteit zal aantasten.
Hoewel de cijfers zeer meerduidig worden gepresenteerd en de aantallen worden verfraaid en gebagatelliseerd, zijn er nu 6.000.000 immigranten in Spanje. Daar moeten we nog rond 1 miljoen immigranten bijtellen, die zijn genaturaliseerd na meerdere jaren legaal verblijf. Dat betekent, totaal 7 miljoen migranten, dwz. meer dan 13 % van de spaanse bevolking is vreemdeling of van buitenlandse oorsprong. Daar is maar één woord voor: invasie waarschuwt Anglada.
De leider van de spaanse nationalisten herinnert er aan dat deze vloed aan immigratie plaatsvond in de korte periode van 15 jaren, wat naar zijn mening een vorm van een demografische invasie is, uniek in de geschiedenis. Met het oog op de aanstaande verkiezingen van 20 november, gelooft Anglada dat het essentieel is dat kiezers zich afvragen; wanneer deze onzin begonnen is en welke partij daar verantwoordelijk voor is. Zijn antwoord is eenduidig; In 1996 toen José Maria Aznar aan het bewind kwam,was het aantal migranten 1.6 %, bijna allemaal gepensioneerden uit Noord-Europa. Aan het einde van zijn regeerperiode waren het meer dan 6 % immigranten, vooral afkomstig uit de Derde Wereld. Het economische beleid van de Partido Popular (Volkspartij, de belangrijkste rechtse partij in Spanje) was gebaseerd op speculatie in onroerend goed en de bouw en had behoefte aan goedkope arbeidskrachten. Aznar en zijn toenmalige Minister van Binnenlandse Zaken, Mariano Rajoy, deden er alles aan om de binnenkomst van een zo groot mogelijk aantal immigranten te vergemakkelijken.
Was de PP verantwoordelijk voor het openen van de deur voor migranten, de PSOE (Socialistische Partij) legde voor deze groep de (rode) loper uit. Met Zapatero aan de macht in 2004, was Spanje de eindbestemming van 20 % van alle migranten die naar Europa kwamen. In 2005, was het idee een massieve pardon-regeling uit te voeren, die een vernietigende aanzuigende werking hadden. Als gevolg daarvan overschreden we in 2007 de 4 miljoen en dat maakte dat ons land het op één na hoogste immigratiecijfer in de hele wereld heeft Zapatero was niet in staat de lawine aan nieuwkomers te stoppen in de jaren van economische crisis. Ondanks de stijging van de werkloosheid en de precaire omstandigheden van duizenden spaanse gezinnen, arriveerden er in 2008 400.000 immigranten meer. Een aantal dat steeg naar 520.000 in 2009. Hij voegde er aan toe; PP en PSOE hebben steeds kunnen rekenen op de medewerking van de catalaanse partijen (CiU, ERC en IU-ICV) die het hebben klaargespeeld een steeds een hoger immigratiecijfer te hebben dan de rest van Spanje. Een aanwas die een constante last is voor de catalaanse samenleving.
Tenslotte geeft de voorzitter van Plataforma per Catalunya aan dat zijn politieke organisatie de enige is die een werkelijk en concreet alternatief voorstelt voor het probleem van de invasie van vreemdelingen. De PP, de PSOE en de rest van de partijen die in het parlement vertegenwoordigd zijn, kennen maar één immigratiebeleid, welke wij als zelfmoord beschouwen. Naar zijn oordeel heeft het armoede, marginalisering, onveiligheid, oneerlijke concurrentie en chaos in het gezondheidszorg-en het sociale zekerheidssysteem veroorzaakt. De verkiezingen van 20 november naderen en er zijn slechts twee opties: doorgaan met het huidige beleid of de invasie stoppen middels het stoppen van de toestroom en dan de stroom omkeren, dwz. terugkeer of repatriëring van migranten naar het land van oorsprong. Daarom is het van vitaal belang dat we een platform krijgen door de volgende verkiezingen en dat ons standpunt verdedigd wordt in het Huis van Afgevaardigden en daarmee in heel Spanje, zo besluit Anglada
-------------------
Diagonaal herlezen
Voor hen die aan één eye opener niet genoeg hebben : er is nog altijd de methode van de stekken-stokjes : U leest (en gelooft) de media nog als voorheen, U loopt er dus in met open ogen. Maat omdat U ze niet kunnen sluiten : gebruik dan de methode van de afgebroken lucifertjes om tussen de oogleden te klemmen. Zo zult U zelfs met afgehakt hoofd nog altijd voort kunnen kijken zonder te zien .
In de tijd die U nog rest, kunt U misschien eens op zoek gaan naar een land of een volk, waar de Islam in vrede leeft met de oorspronkelijke bewoners . Met de gelaatsuitdrukking van Barosso bij een tirade van Nigel Fargare weet U al genoeg : ge zijt mijne vriend, ge denkt lijk ik, of k sla op Uw muile .
Mise en plat op 6/10/2011 11:46:47
Gepeperd en gezouten, opgediend op 7/10/2011 11:39:20
Vooraleer van wal te steken met het eigenlijke onderwerp van dit stukje, eerst een beetje publiciteit voor t Manneke uit de Mane, een onmogelijk klein boekje dat concurrentie aandoet aan de veel bekendere Almanach van Snoeck. Men vindt het ieder jaar in de betere boekhandel rond Nieuwjaar voor amper een paar Euros, maar men moet zich wel verwachten aan een beetje West Vlaamse leute, aan oer-Vlaamse degelijkheid en aan waarachtig lief en leed uit de Westhoek. Het bevat ook weersvoorspellingen van hoger niveau dan die van de weergoden op TV, een dagklapper met oude wijsheden en geleerde weerspreuken, maar ook een heiligenkalender.
En over die heiligenkalender wil ik het hebben, omdat vandaag, 6 oktober, een zekere H. Bruno van Keulen wordt herdacht. En neen, het is niet die van het horen donderen in Keulen, maar ten jare 1048 (?) de Stichter der Karthuizers in de Chartreuse, bij Grenoble, diep in Frankrijk.
Normaliter zou onze vriend Karthuizer dus vandaag aan de champagne moeten zijn ..Niet iedereen kan prat gaan op een Stichter van meer dan 1000 jaar geleden! Allez! Ik wil zeggen : Koop voor 2012zon Lilliputterke als t Manneke uit de Mane, en U leeft een vol jaar iedere dag gelukkig en blij. Bij ons is dat een soort dagelijks Bijbel(tje) geworden, waar zelfs de beduimelde uitgaven van 20 jaar terug en meer springlevend worden in onze handen
----------------------------
Zo! En dan nu op zoek naar de mosterd! Het moet de Muzelmannen aller landen toch wel steken, dat ze te stom zijn om in aanmerking te komen. Misschien komen ze ooit nog eens in aanmerking voor de Nobelprijs van de Vrede . Al zal dat pas kunnen, als alle wespennesten zouden uitgerookt zijn .
Enne, nog iets. Bij De Schandaard zijn de laatste tijd alle interessante artikels voorbehouden voor abonnees. Is dat een nieuwerwetse soort wervingscampagne? Zou wel eens averechts kunnen werken, want bij andere papierpulp-verkopers vindt U het dan wel ..
---------------------------------
30 procent van Nobelprijzen gaat naar Joden
(Artikel zo maar op straat gesmeten door De Schndaard)
-----------------------------
De Nobelprijs voor scheikunde gaat dit jaar naar de Israëliër Daniel Shechtman, maakte het Nobelprijscomité gisteren bekend. Alweer een Jood, en niemand die daar nog verrast van opkijkt. Want bijna een op de drie Nobelprijzen gaat naar Joden.
Met amper 15 miljoen zijn ze, de Joden. Goed voor ocharme 0,2 procent van de wereldbevolking. En toch rijven ze het leeuwendeel van de Nobelprijzen binnen. Dertig procent zelfs van alle prijzen die sinds 1901 uitgereikt werden. Van de voorlopig zeven laureaten dit jaar zijn er al vijf van Joodse afkomst. Dat is te veel om nog toeval te zijn.
Hebben Joden dan een extra hersenkwab of een gen dat hen superintelligent maakt? 'Sommige Joodse kringen willen maar al te graag geloven dat hun intelligentie genetisch bepaald is', zegt de Antwerpse filosoof en publicist Ludo Abicht. 'Dat klopt niet. Dat is bewezen met studies van niet-Joodse kinderen die door Joodse gezinnen geadopteerd werden. Die presteerden even goed als echte Joodse kinderen.'
Volgens de - Joodse - wetenschappers John Haldane en Norbert Wiener heeft er door de eeuwen heen echter wel een vorm van genetische selectie plaatsgevonden. In vroegere eeuwen waren briljante Talmoedleerlingen - die de mondelinge leer van het jodendom beheersten - een gegeerde bruidegom voor dochters van rijke families. Die combinatie van intelligentie en rijkdom zou hen in tijden van armoede en epidemiën beter voor kindersterfte hebben behoed. Daardoor konden de intelligentste Joodse mannen hun genen aan een talrijker nageslacht doorgeven.
'Die selectie heeft inderdaad plaatsgevonden, maar dat betekent niet dat er zoiets bestaat als een Joods intelligentiegen', zegt Ludo Abicht. 'Het zegt wel veel over het belang dat de Joodse gemeenschap hecht aan opvoeding en studie. De Joden die uit Oost-Europa naar Amerika verhuisden, zijn daar meestal straatarm aangekomen. Hun enige kans om hogerop te geraken, was te presteren in onderwijs en wetenschappen. Dat was hun overlevingsstrategie.'
Diep ingebakken
'Dat zit er diep ingebakken. Toen ik in Amerika les gaf, waren de meesten van mijn studenten Joden. Die maakten daar grapjes over: We wisten al van in de wieg dat we zouden doctoreren. We wisten alleen niet in wat. Goeie punten behalen is zeer belangrijk in Joodse families. Ze scheppen het ideale milieu waarin kinderen met aanleg ook de kans krijgen om die gaven te ontplooien.'
'Je kunt dat vergelijken met sportmensen. Die kunnen hun aanleg ook beter ontwikkelen in een milieu dat sportminded is.'
'Of vergelijk het met de witte beren. Die waren vroeger allemaal bruin, maar aan de Noordpool hebben ze een natuurlijke selectie ondergaan. De bleekste exemplaren konden zich het best camoufleren en overleefden. Door te paren met andere bleke exemplaren werden ze steeds witter. Ik ben benieuwd wat dat zal worden als dat voordeel - door de opwarming van de aarde - in een nadeel verandert.'
-------------------
Diagonaal herlezen
Zou het kunnen, dat het Volk van Israël precies door hun intelligentie de woede hebben opgewekt van het Oude Rome, lang geleden, en ook zowel van de Profeet Mohammed in 532 en vroeger, als van Adolf Hitler in 1930 en volgende jaren? Zo een beetje lijk het domste jongetje uit de klas de slimste alleen met de vuisten de baas kan?
Ho! Daar vergis ik me weer! De Staat Israël heeft, sedert zijn Stichting in 1948, nog nooit klop gekregen. Integendeel, alle aanvallen uit de wrede wereld der Muzelmannen, werden afgeslagen, met steeds weer grotere gebiedinname .Men kan dus gerust stellen, dat het Joodse Volk in het Nabije Oosten, de firewall is tegen de Islamisering van Euruopa . Hun Nobelprijzen bewijzen de intelligentie, en hun strijdkrachten bewijzen de superioriteit op de Muzelmannen.
Laat het een les zijn voor ons, tamme Europese schapen, die als lammeren ter slachtbank worden geleid. Daarbij moeten wij echter ook durven spreken over het Nieuwe Rome, die eeuwen lang de hoofdverantwoordelijke is geweest voor de Jodenvervolging. De Joden werden door Hitler bij bosjes afgeslacht, tot ze (Warschau) ontdekten dat zij zelf niet weerloos dienden te blijven. Sedertdien zijn ze weer spelers geworden op wereldniveau, en waarschijnlijk onze beste waarborg om ooit de Muzlman-invasie te stoppen en zelfs terug te dringen.
Islam maakt een put voor een ander, maar zou er misschien ooit zelf kunnen invallen .
Mise en plat op 6/10/2011 10:58:57
Gepeperd en gezouten, opgediend om 6/10/2011 12:55:21
De media doen er alles aan : het belgie-gevoel moet worden auf gekrickt En nog altijd hebben ze het niet door : ze maken er zich alleen maar belachelijk door!
De laatste tijd dus nergens reden gevonden om lollig te doen. Dat is al enkele weken zo, maar met de dag wordt het erger. Hoe erg, kan afgemeten worden aan de stralende glimlach van Onkelinx : het hekserige is vervangen door de glimlach van een engel : De Engel des Doods voor Vlaanderen. Wat wilt U : het zijn hele of halve aangespoelden die bij de PS de lakens uitdelen. Waalse ratten, rolt Uw matten : is inderdaad niet helemaal juist meer. Het zou moeten zijn : vreemde ratten, rolt Uw matten .
Wijl in de regeringsonderhandelaars het laatste beetje zelfrespect verhandeld wordt, is twee straten verder de uitverkoop bezig van weer eens een der laatste steunpilaren van onze welstand. Louis XIV moest het nog beleefd hebben : eindelijk zal de Francofonie regeren yoy an de boorden van de Schelde en de Maas Na de Generale, brengt Nonkel Kruk nu ook Diksia mee in zijn bruidsboeket nar Parijs! De Metropolitaine Gemeenschap volgt
Tenzij er revolutie komt en BDW wel noodgedwongen de ordewoorden van het Vlaams Belang zal moeten volgen. Wie nu nog niet klaar ziet, is volgens mij van slechte wil. Die vraagt niet beter dan om als vette hond aan de ketting van Parijs te liggen .
Veel tijd is er niet meer! Onze achter-kleinkinderen zullen straks zelfs geen Frans meer, maar Arabisch van Turkse Juffen moeten leren op school en ze zullen de vrijdag namiddag verplicht vrij-af krijgen voor het Vrijdag-gebed. De veel te Christelijk geïnspireerde zondag zal afgeschaft worden, de kerken gesloten en de weinig nog resterende priesters verjaagd. Zelfs de Rode Vakbonden zullen verboden worden, want de sharia zal de hoogste Wet worden.
Tenzij er in 2014 dermate gestemd wordt, dat de Vlaams Nationalisten de teugels kunnen overnemen . En de Halve Maan verdrijven uit onze contreien. In hoc signo vinces : een oude wapenspreuk uit de tijd van Constantijn de Grote (321), de stichter van het 1000-jarig Rijk van Byzantium.
(Ik zou ook nog willen verwijzen naar Karel Martel die voor zijn beslissende overwinning op de Muzelmannen, een hert zag verschijnen met een brandend kruisteken in zijn gewei, maar moet mij terzake op de vlakte houden : zoals gezegd kan ik mijn geheugen niet toetsen aan Wikipedia. En nu twijfel ik of De Slag van Poitiers (732?) en dat hert met zon brandend kruisbeeld wel degelijk in hetzelfde plaatje passen .Mij staat het voor dat Clovis daar voor iets tussen zit, maar zonder Wiki vind ik de klepel niet ..)
---------------------
Samenvallende Verkiezingen, de Ultieme Doodsteek voor België?
De laatste jaren weerklonk vanuit bepaalde kringen regelmatig de roep om samenvallende verkiezingen. Er zouden in België immers zoveel verkiezingen zijn dat politici er niet meer toe komen rustig een beleid uit te stippelen, en bovendien zorgen al die verkiezingen alleen meer voor toenemende communautaire spanningen. Maar zullen samenvallende verkiezingen België wel kunnen redden, of eerder het einde ervan versnellen?
Het valt op dat vooral in Vlaanderen gepleit wordt voor samenvallende verkiezingen, en dan in het bijzonder in de Belgisch-gezinde ons-kent-ons-mediakringen. Zij zien met lede ogen aan hoe CD&V-politici voor elke verkiezing telkens weer een Vlaamse reflex ontwikkelen die de regeringsonderhandelingen achteraf danig bemoeilijken. Nu ja, niet voor de regionale verkiezingen, want uiteindelijk werd in 2009 zonder al te veel problemen een nieuwe Vlaamse regering gevormd. Het probleem situeert zich dan ook vooral rond de verkiezingen van 2007 en 2010, toen de CD&V telkens weer een voldoende lange «ontluizingsperiode» nodig had om die Vlaamse reflex weer van zich af te werpen. Hoeveel makkelijker was het vroeger niet, toen de CD&V zich tijdens de verkiezingsavond al, lang voor de laatste stem geteld was, opnieuw schikte naar het Belgische raison d'état?
Verder is het duidelijk dat het argument van het teveel aan verkiezingen geen hout snijdt als verklaring voor de federale impasses van 2010/11. De volgende regionale verkiezingen zijn immers pas voor 2014 gepland. En als de gemeenteraadsverkiezingen van 2012 al roet in het eten van de federale regeringsvorming van 2010/11 hebben gegooid, dan zegt dat uiteindelijk toch veel meer over de regeringsvorming van 2010/11 dan over het aantal verkiezingen in België.
Wie bovendien bereid is vanonder zijn kerktoren even naar de buurlanden te kijken, kan toch niet ontkennen dat landen als Frankrijk en Duitsland blijkbaar veel minder last hebben van hun overvloed aan verkiezingen. In Frankrijk gaat er amper een jaar voorbij zonder dat er wel ergens op één of ander niveau verkiezingen gehouden worden. (En dan vaak nog in twee ronden ook.) In Duitsland lijkt het soms wel of er om de andere maand in één of ander Land een verkiezing plaatsvindt is het niet voor een deelstaatparlement, dan wel voor de gemeenteraden of een stadsraad. Je vraagt je af hoe ze het in die twee landen überhaupt klaarspelen om een regering op de been te brengen, laat staan om een beleid te ontwikkelen dat verder reikt dan de complete stilstand zoals in België.
Het grondprobleem is natuurlijk niet dat men af wil van al die verkiezingen, zelfs niet van asymmetrische regeringen op federaal en regionaal niveau, maar wel van de Vlaams-nationale component in het Vlaamse politieke spectrum. Niemand heeft er immers ooit over geklaagd dat de Brusselse of de Waalse regering anders samengesteld was dan de federale regering. Maar wanneer de N-VA erin slaagt lid te worden van de Vlaamse regering zonder dat ze zich ook volledig conformeert aan het Belgische staatsbelang op federaal vlak, dan is er natuurlijk een probleem. Met die situatie viel nog te leven toen ze via het Vlaams Kartel een onbeduidend aanhangsel van de CD&V was, maar wat als de N-VA morgen met afstand de dominante politieke partij in het Vlaams Parlement wordt? Vandaag reeds zit men met een levensgroot probleem omdat de Vlaamse regering zich onder druk van de N-VA niet zomaar op het signaal van Elio di Rupo (en de dreigementen van diens schandknaapje Guy Vanhengel) laat inschakelen in de federale begrotingsplannen.
Het wondermiddel waarvan men in Belgisch-gezinde kringen alle heil verwacht, is daarom dat van de samenvallende verkiezingen. Niet dat die samenvallende verkiezingen op zich de N-VA of welke andere Vlaams-nationale partij dan ook zouden kunnen uitschakelen, maar wel de daaropvolgende regeringsvorming. Of correcter: regeringsvormingen, in het meervoud, en waarbij men dan gemakkelijkheidshalve aanneemt dat de regionale regeringsvorming al snel ondergeschikt zal gemaakt worden aan de federale. Als de politici dan de eerste vijf jaar geen nieuwe verkiezingen hoeven te vrezen, en er bovendien iets meer haast zit achter het vormen van nieuwe regeringen omdat men het zich niet kan veroorloven dat België op alle niveaus geblokkeerd raakt, dan kan men zich voorstellen dat het raison d'état vooral bij de Vlaamse partijen opnieuw weer wat sneller zal kunnen werken. Vlaamse toegevingen zullen dan meteen ook, zoals in de goede oude tijd, een beetje sneller geproduceerd kunnen worden. Dat het een hoogst realistisch scenario is, daar is men het ondertussen zowel aan Vlaamse als aan Belgische zijde wel eens over, met dit verschil dat de ene het vreest, terwijl de andere het nastreeft.
Er zit nochtans een addertje verscholen onder het gras. Een VlaamsBelgisch-symmetrische regeringsvorming kan dan wel het gevaar op de vorming van een eigen, Vlaamse dynamiek op regionaal niveau reduceren of zelfs elimineren, ze neemt tegelijkertijd ook een vrijheidsgraad weg voor de vorming van een federale regering. Concreet: de luxe die Alexander de Croo vandaag heeft om te kunnen pleiten voor een federale regering die aan Vlaamse zijde over geen meerderheid beschikt, of zoals Wouter van Besien doodleuk verklaren dat zoiets wel jammer zou zijn maar verder niet echt een probleem, zou na samenvallende verkiezingen vrijwel zeker volledig verdwijnen. Een eventuele asymmetrie tussen de samenstelling van de Belgische en de Vlaamse regering, waarbij in de Vlaamse regering de vierde partij plots wél nodig is, kan dan in de media niet meer weggemoffeld worden ergens achteraan in een politiek commentaar. Zelfs het kleinste kind in Vlaanderen zou dan begrijpen dat de federale regering in Vlaanderen geen legitimiteit kan bezitten, en de Vlaams-nationale oppositie zou dit ongetwijfeld vijf jaar lang weten uit te buiten.
Het probleem (nou ja) zit echter nog ietsje dieper. De peilingen van het laatste jaar, waaronder ook de laatste peiling van La Libre Belgique, geven echter regelmatig een zogenaamde V-meerderheid (N-VA, Vlaams Belang en LDD) in het Vlaams Parlement weer. Zo'n meerderheid zou de N-VA op het Vlaamse niveau incontournable maken. Die partij dan federaal aan de kant schuiven, en dan nog wel met een minderheid in de Vlaamse taalgroep in de Kamer, om dan op Vlaams niveau wel met haar in een regering te stappen, wordt dan een bijzonder moeilijke oefening. Ook voor de N-VA zelf trouwens, die zich dan moeilijk zal kunnen verschuilen achter een twee jaar oud regeerakkoord, zoals vandaag. Gevolg: ofwel zal men er moeten voor zorgen dat de N-VA dan ook federaal aan de bak kan komen, ofwel zit men met een totale blokkering in het Vlaams Parlement, ofwel zal de N-VA haar aversie tegenover het Vlaams Belang moeten overwinnen en zich desnoods zelfs wagen aan een kleine revolutie. Ziedaar waar we op af stevenen in 2014, of men nu samenvallende verkiezingen in de kieswetgeving gaat betonneren of niet.
Het is dan ook zeer de vraag of samenvallende verkiezingen ervoor zullen kunnen zorgen dat de Vlaams-nationale geest weer in de Belgische fles raakt. Het zou immers best wel eens kunnen dat ze net de finale doodsteek voor België zullen vormen. De Belgische leerling-tovenaars, die denken dat ze een politieke stroming kunnen tegenhouden door wat aan de kieswetgeving te prutsen, lopen het gevaar zich lelijk te vergissen. Samenvallende verkiezingen zullen de Vlaamse onafhankelijkheid niet tegenhouden, net zomin als federale kieskringen, maar het proces misschien zelfs nog kunnen versnellen. Ironisch misschien, maar we zullen er zeker niet rouwig om zijn
-------------------
Diagonaal herlezen
De wens is de vader van de gedachte en mijn beste Heer Filip Van Laenen : U vergeet de Franscouillonse achterbaksheid. Altijd hebben die een slag achter de hand en nooit spreken ze de waarheid.
Denk aan die Franse Rehters in Halle-Vilvoorde : straks zullen dat ook Franse scholen zijn (uitdovend!), Franse bibliotheken, Franse Cuilturele Centra, ets, ets, vanzelfsprekend, omdat ze in Vlaanderen liggen, betaald met Vlaams geld De volgende stap is dan van hetzelfde laken een broek in De Panne, in Knokke, in Gent, in Hasselt, enz .
Mocht het komen tot één kieskring, met al dan niet samenvallende verkiezingen (en een draak van een oplossing voor geval een of andere regering valt tijdens haar legislatuur!) : vooraf moet komaf gemaakt worden met alle bestaande grendels, belangenconflicten, enz. Dan splen louter en alleen de regels van de democratie, waarbij de sterkste partij het pleit wint.
Stel U voor, dat een Vlaams Nationalist Premier wordt, en dat in het Parlement dan wetten gestemd worden via een gewone Vlaamse meerderheid Eerst de wapenfabriek van FN opdoeken en het leger uitsluitend op Vlaams grondgebied kazerneren .Anders zitten we in de kortste keren in een Tweede Brabantse Omwenteling .maar dan deze keer onder leiding van de Turken of de Marokkanen
Mise en plat op 5/10/2011 16:55:44
Gepeperd en gezouten, opgediend op 6/10/2011 10:19:16
De Vrije Mening in Italia : aan banden gelegd, of integendeel : juist bescherm? Waar gehakt wordt vallen er spaanders ..
---------------------
Het was ons al een paar dagen opgevallen : Wikipedia was gestoord en pas na veel proberen geraakten we via een zijsprong op onze gewone Nederlandstalige bestemming. Sedert vanmorgen lukte zelfs dat niet meer en konden we alleen nog terecht op de Engelstalige versie.
Tot ons oog viel op onderstaand artikel in De Schandaard .
---------------------
Geen Wikipedia in Italië
woensdag 05 oktober 2011, 14u57
De Italianen kunnen de online-encyclopedie Wikipedia niet langer raadplegen. Het gaat om een protestactie van de makers tegen een wetsvoorstel van de regering-Berlusconi.
Volgens de wet zouden websites verplicht worden teksten binnen 48 uur te veranderen als iemand zich erdoor beledigd voelt. Doen ze dit niet, dan krijgt de site een boete van 12.000 euro. De wet vereist zelfs geen evaluatie door een derde partij. De vragende partij hoeft dus niet te bewijzen dat de bewuste informatie werkelijk fout is.
De huidige wetgeving om smaad en laster te voorkomen vinden de beheerders van de Italiaanse Wikipedia ruim voldoende. Volgens Wikipedia kan de nieuwe wet gevolgen hebben voor de fundamenten van de site, zoals neutraliteit en verifieerbaarheid van de inhoud.
Het Italiaanse deel van de site blijft offline zolang over de wet wordt gedebatteerd. Wat er gebeurt als de wet wordt goedgekeurd, is nog onduidelijk. Normaal gezien wordt deze week over het wetsvoorstel gestemd.
-------------------------
De Tijd, daarvoor echt niet beter geïnformeerd zijnde dan De Schandaard, maar een stuk objectiever in de berichtgeving, schreef de volgende dag daarover :
De online encyclopedie Wikipedia heeft haar Italiaanse versie van het net gehaald. De oprichters reageren daarmee op een wetsvoorstel dat elke Italiaan het recht geeft informatie op de site te laten aanpassen indien die informatie als kwetsend beschouwd wordt.
Dat daarbij geen rekening gehouden moet worden met het feit dat de informatie - en de gebruikte bron - correct is, druist volgens Wikipedia in tegen de mensenrechten en de principes waarop de encyclopedie gebouwd is.
Het gewraakte wetsvoorstel moet een kader creëren voor afluistertechnieken in Italië. De regering van premier Silvio Berlusconi stak er echter ook een paragraaf in die bij Wikipedia in het verkeerde keelgat is geschoten. Die stelt dat personen die menen schade te lijden onder bepaalde informatie, een rechtzetting kunnen eisen.
Die moet dan door de website in kwestie binnen 48 uur gepubliceerd worden op dezelfde plaats en met hetzelfde lettertype als de gewraakte passage. Daarbij mag geen enkele commentaar gegeven worden. Er mag ook geen onpartijdige scheidsrechter aan te pas komen die oordeelt of de klager goede redenen heeft om de rechtzetting te eisen.
Het wetsvoorstel is in eerste instantie gericht tegen de websites van nieuwsmedia, maar kan ook gebruikt worden tegen Wikipedia. De oprichters hebben bij wijze van protest de Italiaansepaginas verborgen, en dreigen ermee ze definitief offline te halen als deze wet erdoor komt.
-------------------
Diagonaal herlezen
Hier ter plaatse vind ik er weinig over in de Italiaanse gazetten. El vond ik daar, na lang zoeken, iets over een nucleaire ramp in Belgio (Dessel : vat met plutomium valt en besmet 3 arbeiders) en daar staat dan weer niets over in de eigen gazetten. Bij gebrek aan enige tekst terzake, anders dan de visie van Wikipedia, onthoud ik me dan ook van commentaar. Te onthouden : als de zaak wettelijk wordt vastgelegd, houdt Wiki het voor bekeken in Italia. En zullen er voortaan alleen politiek-correcte teksten, d.i. volgens de voorgeschreven mening, kunnen gepubliceerd worden. Waartegen dan weer door anderen zal kunnen opgetreden worden ..Dat Berlusconi de leugenachtige berichten in de media bedoelt, zou mooi meegenomen zijn maar het blijft een waarheid als een koe, dat het mes aan twee kanten snijdt . Afwachten dus tot de teksten beschikbaar zijn.
Kijk Kijk, zeg ik dan , wat ook een visie is : zonder Wikipedia : dank zij de Muzelmannen worden we terug gekatapulteerd in de donkere Middeleeuwen .Er zouden daar inderdaad wel eens harde feiten kunnen vermeld worden die hen niet welgevallig zijn ..Denk maar aan de Christenvervolging in Egypte bijvoorbeeld .Elke Achled en elke Rachid zou dergelijke berichten kunnen doen schrappen
Als de besmetting overwaait naar Belgoi, zullen we er allemaal niet wel van zijn . Ondergronds gaan zal dan de oplossing zijn, zeker? Enfin : ik wacht dus best op de officiële wetteksten en de nodige commentaren. In afwachting : radiostilte!
Mise en plat op 5/10/2011 17:41:15
Gepeperd en gezouten, opgediend op 6/10/2011 9:10:18
DE NIVEANEN WILEN MILJOENEN KLIMAATVLUCHTELINGEN OPNEMEN
.
KOLOMMETJE N° 394
dinsdag 4 oktober 2011
DE NIVEANEN WILEN MILJOENEN KLIMAATVLUCHTELINGEN OPNEMEN
Fietsen al over Frieda Brepoels
Op engelenvleugels naar de Dikke van Diksia .
--------------------
Alles komt uit, al moesten de kraaien het uitbrengen!
Maar eerst : Tinternet is vandaag weer een beetje net-ter geworden : er mag weer gezellig gedaan worden over mirakels en ik denk dat Muzelmannen die hier leven en die dingen ook lezen, daarmee ferm in hun sas zijn .Zullen we met zijn allen nog eens kunnen aan terugdenken, de dag dat de kasseistenen van onze straten beven onder het geweld van hun betogingen, onder de kreet van Allah O Akbar Het volstaat een kijkje te nemen bij http://www.bloggen.be/roeland/ over de recente straatrelletjes in Parijs, om er slapeloze nachten aan over te houden! Ook nuttig om tezelfdertijd het beeld voor de geest te halen, van rebellen, die in Libië zich klaar maken om Sirte te overvallen, en daarbij hopen te sneuvelen, maar eerst midden in e woestijn, voor het oog van de camera, net als zombies op de knieën vallen om te bidden ..Beide beelden inéén zullen ooit te herkennen zijn in onze steden, om tijdig te kunnen vluchten .
Verder is blijkbaar bij de Ray alles kits. Net als voorheen, is het daar De Hoorn Des Overvloeds. En gaarne toegegeven : de kwaliteit drijft er boven lijk ogen op een heerlijke kippenbouillon.
Misschien een beetje een gewaagde beeldspraak, zult U zeggen, maar dat komt omdat er vandaag zon heerlijke boullon op tafel kwam. Nu zijn wij inderdaad de gelukkige eigenaars van maar 4 kippen meer : nummer vijf heeft haar leven gegeven in een kort maar hevig gevecht met 3 Duitse Herders Een van die overwinnaars kwam na amper een seconde fier als een gieter met het beest in zijn bek naar binnen, als wilde hij zeggen : ben iets gaan bijverdienen om jullie armzalig pensioentje aan te vullen.
Zouden zelfs de beesten de onheilsberichten op de TV kunnen volgen? Is het dan zo erg? Of zagen ze in die kip den Dikken Haene van Diksia? Wie zal het zeggen!
-----------------------
Uit Rechtsactueel:
N-VA wil nog meer asielzoekers: daar komen de milieu- en klimaatvluchtelingen
Europa en vooral Vlaanderen kreunt onder de toevloed aan nieuwe asielzoekers. Maar voor links zijn het er nog niet genoeg. Zij ijveren er al jaren voor dat er ook mileu- en klimaatvluchtelingen zouden erkend worden. Zo wil men bekomen dat Europa nieuwe immigranten moet opnemen op basis van het feit dat het bij hen te koud / te warm, te nat / te droog is. ..
De bedoeling is duidelijk: elke Bedoeïn die zich in Brussel meldt kan dan zeggen dat hij op de vlucht sloeg voor de woestijnvorming door de opwarming van de aarde , en klaar is kees. Dit criterium aanvaarden is dus open grenzenbeleid van de ergste soort.
In het Europees parlement kwam onlangs een resolutie ter stemming waarin in de aanloop naar de nieuwste VNe-conferentie, Rio+20, gevraagd wordt een internationale status voor milieu- en klimaatvluchtelingen vast te stellen. Zoals gebruikelijk was het weer uitkijken naar het stemgedrag van NVAster Frieda Brepoels. In Vlaanderen beweert de N-VA immers voor een strakker asielbeleid te zijn, maar in Europa zetelt Frieda rustig in de extreem-linkse fractie geleid door de ultralinkse pedofiel Cohn-Bendit. En ja hoor, het was weer raak: bij de stemming van het gehele rapport, inclusief de passage over klimaatcluchtelingen, stemde Frieda Brepoels namens de N-VA voor.
In Vlaanderen zogezegd tegen teveel asielzoekers, in Europa voor nog meer asielzoekers: het lijkt erop dat de N-VA tijdens haar kartelperiode met een paar tsjeventruuks besmet is.
-------------------
Diagonaal herlezen
Jaren aan een stuk werden we onze oren afgezaagd over alle mogelijke calamiteiten in verband met het klimaat en de zo gezegde opwarming van de aarde, het ozongat inde stratosfeer en wat weet ik nog allemaal : het oorzakelijk verband is nu duidelijk : de Sahara is veel te zanderig, in Donker Afrika zijn er teveel mensen, elders is het te koud of te nat : voilà, dank zij de NV A wordt ge-ijverd voor een onbeperkte gastvrijheid ook bij ons.
Heb het hier al zo dikwijls geschreven : de Niveanen zijn als hink-stap-springers in een grote zandbak. De ene keer toeteren zij (voor inlands gebruik) dat de immigratie dringend moet ingeperkt worden, maar in het volle licht van de Europese schijnwerpers trekken ze mee aan de riemen van iedere boot vol vluchtelingen om die zo rap mogelijk hier te krijgen.
Er zullen zo ongeveer een paar miljoen NV A-stemmers geweest zijn, denk ik. Als ieder van hen nu eens zon bootvluchteling zou opnemen bij hem/haar thuis?Zou een slok op de borrel schelen voor Fedasil .
En dan nog iets : samen met een beroeps-pederast in een en dezelfde fractie zitten : BDW zou beter moeten weten! Met wie men verkeert, wordt men vereerd! Inderdaad : te dicht bij de Tjeven gelegen : wie bij de hond slaapt, krijgt zijn vlooien! Daar mag de ene hand ook niet weten wat de andere doet!
Mise en plat op 4/10/2011 12:34:43
Gepeperd en gezouten, opgediend om4/10/2011 18:20:46
Volgens mij is het hoog tijd dat we onze decreetNEMING onder de knie krijgen : de decreetGEVING draait op volle toeren, en wij, we hadden er tot hiertoe niet één klein decreetje genomen! Ook in de blogwereld zullen wij, om het hoofd te kunnen bieden aan de pomperijen van de Brrrt, moeten overgaan tot productplaatsing, zodat onze geloofwaardigheid en onze integriteit, naar het voorbeeld van de Grote Jongens, nergensin opspraak komt. Telkens U het Logo P.P. ziet verschijnen, moogt U rekenen dat er grof geld verdiend wordt! Niet bij ons, dat spreekt vanzelf!
Het grote verschil met onze regime-zenders zal altijd blijven bestaan, en dat is dat op onze blogs het Vlaams Belang als een normale partij wordt voorgedragen, ja, zelfs als de partij die onze voorkeur wegdraagt.
We zullen dus ook onze richtlijnen moeten verfijnen. Door bijvoorbeeld een stroom van protestmails te sturen, telkens het boekje te buiten wordt gegaan inzake indoctrinatie. En dat is quasi dagelijks. Een 7de Dag met alle partijvoorzitter minus één? Twee uur later wordt de stekker er uit getrokken en verschijnt de volgende 24 uur alleen nog het testbeeld. Bij herhaling : de stekker (en al wat er aan hangt) wordt uit het ganse gebouw getrokken. En zo verder, tot ze daar hun lesje geleerd hebben, met of zonder decretale instructies.
Weet U wat ik het mooiste vind in dat artikel hieronder met al die geleerde stadhuiswoorden? Dat men boekhoudkundig doorzichtig zal werken .
Wedden, dat hierdoor verstaan wordt, dat deze speciale ontvangsten zullen geboekt worden NETTO na aftrek van alle percentjes en presentjes waar de toeziende Overheid geen zaken mee heeft?!
Of er ook interne richtlijnen zullen komen over illegaal verkregen informatie? Over heling van gestolen beeldmateriaal? Wat zegt U? Doet hier niets terzake? Toch vind ik het curieus dat de Brrrt met die verfijningen net nu voor de dag komen, als het alle hens aan dek is, om de rangen te sluiten voor groter onheil? Rechter Jordens zou zich eens serieus kunnen enerveren, ziet U .
VRT verfijnt interne richtlijnen productplaatsing
maandag 03 oktober 2011, 17u37 De Schandaard.
---------------------
De VRT zal haar richtlijnen omtrent productplaatsing in programmas opnieuw verfijnen. Aanleiding zijn de vragen over productplaatsing in het tweede seizoen van het programma Tournée Générale. De verfijning van de richtlijnen geldt voor alle programmas die vanaf dit najaar in opdracht van de VRT gemaakt worden.
De Vlaamse decreetgeving laat de openbare omroep toe om productplaatsing toe te passen. Het gaat om het tegen vergoeding in beeld brengen van een merk, een product of een dienst. De adverteerder biedt dan het product aan (productplaatsing in natura), of betaalt in cash (financiële productplaatsing).
Productplaatsing kan in principe in alle VRT-programmas volgens het Vlaamse mediadecreet, behalve in kinderprogrammas, consumentenprogrammas, opsporingsprogrammas en programmas die uitgaan van de nieuwsdienst.
Deze programmas zijn voor de kijkers herkenbaar via het pp-logo dat voor en na het programma in beeld komt. Essentieel voor de openbare omroep is dat zijn geloofwaardigheid en redactionele onafhankelijkheid nooit in het gedrang komt, niet in de feiten en niet in perceptie.
Redactionele onafhankelijkheid
De redactionele autonomie van programmamakers is een basisprincipe dat verankerd is in het mediadecreet, het VRT-programmacharter, en alle beleidslijnen van de VRT. De VRT en de productiehuizen die voor haar werken bepalen steeds onafhankelijk alle programma-inhoud.
Daarom zijn de VRT-richtlijnen al van bij de start strenger dan het decretaal kader. Nu worden aan de bestaande richtlijnen nog extra verfijningen aangebracht. Nieuw is dat de VRT geen programmas, reportages of verhaallijnen ontwikkelt rond een product, dienst of onderneming van een adverteerder, zelfs al is de redactionele onafhankelijkheid gewaarborgd.
Verfijning is extra waarborg voor redactionele onafhankelijkheid.
Deze verfijning is een extra garantie om de redactionele onafhankelijkheid van de VRT te waarborgen. Het decretaal kader legt op geen enkele manier een grens op de financiering via productplaatsing, op voorwaarde dat de inhoud van programmas nooit zo beïnvloed wordt dat de verantwoordelijkheid en redactionele onafhankelijkheid van de VRT in het gedrang komen.
Niettemin beperkt de VRT in haar interne richtlijnen de bijdrage via productplaatsing tot maximaal 40%. Naast productplaatsing kan de VRT wel nog andere vormen van financiering aanwenden, bvb. via het VAF of institutionele financiering. De financiering van productplaatsing wordt transparant opgenomen in de boekhouding.
Geen productplaatsing in derde reeks Tournée Générale
Concreet betekent dit dat er voor de derde reeks van Tournée Générale geen beroep gedaan wordt op productplaatsing van biermerken. De openbare omroep wil op die manier vermijden dat er in perceptie een probleem zou ontstaan rond haar geloofwaardigheid en onafhankelijkheid. De nieuwe afspraken gelden voor alle producties die vanaf najaar 2011 opgestart zijn
-------------------
Diagonaal herlezen
Een appelblauw zeegroen vermoeden doet mij denken aan Pulp Producten, wat wil zeggen nog meer snertreclame op de TV en weeral prijsverhogingen in ede winkel voor de producten in de rekken. Iedereen wet, dat TV-reclame zeer duur is. Iedereen weet ook dat de producenten geen Sinterklazen zijn en dat zij dus deze meerprijs aan de verbruiker zullen doorrekenen .Anders gezegd : het is eens te meer de perceptie die telt : dat soort belasting/afroming krijgt gewoon een andere naam, en naar goed socialistisch voorbeeld, zal aan elk echelon wem wat aan de vingers blijven plakken .Uit de zakken van de kijker, recht in de zakken van de graaiers bij de Brrrt ..zonder dat de Schatkist daar voor iets tussen zit .
Mise en plat op 4/10/2011 11:20:35
Gepeperd en gezouten, opgediend om 4/10/2011 13:21:09
Maar, zoals in de sport zijn die op voorhand verkocht
--------------------
Bij De Morgen probeert men het tij te doen keren met nieuw bloed : oude wijn in nieuwe zakken.
De man, Martin Bruxant, komt van bij Tante Libre Belgique, en is dus gespoeld en gewaterd (depokt en gezadeld?) in de juiste sopjes. Beschikt waarschijnlijk over excellente troefkaarten in de Hogere Regionen van de Macht (deelt de lakens met de minnares van ) en mag dus direct meeschrijven aan en interveniëren in de laatste loodjes van de Tocht der Gevestigde Machten door de Woestijn.
Zijn artikel laat vermoeden dat de teerlingen al geworpen zijn. Meer zelfs, dat Di Rupo al een heel eind opgeschoven is, aan de overkant der Rubicon. Binnenskamers worden de resultaten gewikt, gewogen en van de nodige lintjes voorzien om den volke kond te doen. Een pronostiek : sociale zaken, immigratie, financiën : Parti Scandale. Binnen-en Buitenlandse Zaken en zeevisserij: de Tjeven. Justitie : MR. Energie en luchtvaart : de Riberalen. Gezondheidszorg : Mevrouw Genez. Verkeer en Waterstaat : is voor de meestbiedende. Opvoeding & Cultuur : gedacht wordt 50/50 aan Javaux en Van Besien : een zonder opvoeding maar met cultuur, en een met cultuur maar zonder opvoeding.
Eerste besluit nog van voor de eerste ministerraad : de verloning gebeurt met terugwerkende kracht van 11 juni 2010, de dag na de voorgaande verkiezing. Om naijver met Minister Geert Burger van de Vlaamse Parochieraad te vermijden zal iedere minister en staatssecretaris de beschikking krijgen over dezelfde dienstwagen als voornoemde Geert Burger (Audi A3 D) met chauffeur in livrei. Daar Wollo/brux niet de middelen heeft, zal de Vlaamse Gemeenschap instaan voor deze vloot.
------------------------
Buxant: De kers op de taart
03/10/11, 10u26
Na negen jaar La Libre Belgique is Martin Buxant op weg naar De Morgen. Hij wordt de eerste Wetstraatjournalist die de taalgrens oversteekt.
Als er één punt is waarover de kleine Belgische politieke wereld probleemloos consensus bereikt dan is het wel het enthousiasme rond de postjes. Het is een gewoonte als onderhandelaars dicht bij een akkoord komen, een Belgische traditie waaraan Franstalige zowel als Nederlandstalige politici deelnemen. Elke politieke journalist die rond de Wetstraat draait, kent dit vreemde spel: de stoelendans. Wie zal minister worden in de volgende regering en wie niet? Wie zal de eerste keuze hebben? Wie zal een belangrijke rol spelen? En wie zal veel verliezen?
De regels van de politieke stoelendans zijn altijd dezelfde. In eerste instantie wil niemand over de postjes spreken. Als een Wetstraatjournalist naar een partijvoorzitter of een toppoliticus gaat die een goede kans maakt om in een volgende regering te zitten, krijgt hij vaak hetzelfde antwoord.
"Het is te vroeg!", zei vorige week een Franstalige partijvoorzitter tegen mij.
"Het is echt niet het moment daarover te spreken", stelde een Vlaamse onderhandelaar. "We zijn toch met serieuze dingen bezig." En een derde politicus: "We werken toch voor het algemeen belang, postjes zijn niet onze eerste zorg"...
De waarheid is totaal anders, zoals zo dikwijls in de Wetstraat... En om de waarheid te ontdekken is er de klassieke journalistieke techniek: met een klein stukje proberen andere stukken van de puzzel te verkrijgen.
Hier is het ook belangrijk te weten hoeveel partijen aan de regering zullen deelnemen. Hoe minder er zijn, hoe meer ministeriële postjes voor elke partij er zijn. Cynisch? Nee! Dat is politiek... Vandaag zijn de groenen - Ecolo en Groen! - niet noodzakelijk om een regering te vormen en om een meerderheid in de Kamer te hebben.
"Klaar en duidelijk: als Ecolo niet in de regering stapt dan zijn we daar blij mee", bevestigt een Franstalige partijvoorzitter. Tweede fase dus. Het wordt interessant als de politici begrijpen dat hun collega's al met journalisten hebben gesproken. Ze beginnen hun belangen te verdedigen. Natuurlijk wil iedereen een groot stuk van de taart binnenhalen. En naast de ministeriële postjes zijn er functies zoals Senaatsvoorzitter of Europees commissaris te verdelen. Die jobs worden vaak heel goed betaald.
En dan begint de telefoon van de journalist te rinkelen. - "Ik zou graag deze post bekleden, maar ik weet het nog niet echt. Wat heb je voor hem of voor haar in je artikel gekozen? Binnenlandse Zaken voor hem? Onmogelijk, dat is te belangrijk voor die partij".
- Een andere: "Ah nee! Hij minister? Ik zie hem liever als Kamervoorzitter".
- "Ik? Kamervoorzitter? Nooit, nooit! Ze proberen me aan de kant te schuiven omdat ik te populair ben! Ze zijn jaloers".
- "Hoeveel ministers heb je voor de MR in de regering? Drie? Maar nee! Ze zijn nu zonder de FDF! Je moet maar twee postjes aan de Franstalige liberalen geven."
En er moet ook rekening gehouden worden met de 'Dhondt'-sleutel. Wat is de 'Dhondt'-sleutel? Het is voor politici wat het 'gouden nummer' is voor de wiskundigen. Met deze sleutel is het mogelijk precies te bepalen hoeveel ministerposten elke partij in een regering mag hebben. Maar uiteindelijk is er een ultieme onderhandeling tussen de partijvoorzitters om alle posten te verdelen. Louis Michel, de oude vos in de Belgische politiek, noemde het "de kers op de taart".
-------------------
Diagonaal herlezen
De volgende nacht worden de functies toebedeeld, dat staat vast. Deze worden inderdaad als een wortel voor de neuzen van de onderhandelaars gehangen : zij leggen zich neer bij de oekaze aangaande Franse rechtbanken op Vlaams grondgebied, of ze zien die zo begeerde titel aan hun neus voorbijgaan. Dat is inderdaad onderhandelen met zin voor de realiteit van elke dag.
De sprint in de laatste rechte lijn is er een voor de postjes!
Naschrift op dinsdagmorgen : om 01 uur in de nacht is iedereen huiswaarts getogen, zonder akkoord en zonder de postjes. Sa Majesté/Hare Majesteit, gesouffleerd en begeleid door Den Cleyenen Eyskens, plant een nieuwe eenacter voor vandaag.
----------------
Mise en plat op 3/10/2011 17:13:25
Gepeperd en gezouten, opgediend op 4/10/2011 10:53:24
Brrrr! Eerst een artikel uit De Schandaard, over de Brrrt. En dan in galop naar de Koekestad .
VRT gebruikt geen foto's meer bij verslaggeving proces-Janssen
zondag 02 oktober 2011, 18u52
De hoofdredactie van de VRT heeft beslist voorlopig geen foto's meer te gebruiken in de verslaggeving over het proces-Janssen. Dat meldt de openbare omroep op zijn nieuwssite. De VRT neemt die beslissing uit respect voor de nabestaanden van de slachtoffers. (Maar ook uit schrik zichzelf aan de galg te praten en in de hoop dat het voorval vlug zal vergeten zijn : de onwettelijk (lees gestolen en door heling) verkregen CD-rom zal misschien ondertussen verdwenen zijn, verloren gelegd door een van onze 3.000 medewerkers..)
'De nabestaanden hebben recht op een sereen proces dat nu dreigt verstoord te worden door een conflict tussen de voorzitter van het Hof van assisen en de media', stelt de VRT. (= argumentatie bezijds de waarheid m.a.w. weer die oude Lynxe truuk : uitgaan van de waarheid :recht hebben op een sereen proces, maar dan een besluit trekken om de eigen fouten te verdoezelen) (Correcter zou zijn : conflict over ons betwist onwettelijk verkregen beeldmateriaal)
Assisenvoorzitter Michel Jordens had de journalisten van de VRT tijdelijjk de toegang tot het proces in Tongeren ontzegd, omdat ze foto's van Janssens huis (+ interieur van tijdens de huiszoeking door de speurders opgenomen beeldmateriaal) hadden getoond op het journaal. 'Door de eenzijdige en onredelijke maatregel van voorzitter Jordens kunnen de TV- en online-journalisten van de VRT hun werk niet meer naar behoren uitoefenen. De sereniteit van de rechtsgang dreigt ook verstoord te worden door ongefundeerde beschuldigingen van de voorzitter als zou de VRT voor de foto's betaald hebben', reageert de openbare omroep.
De VRT-nieuwsredactie wordt naar eigen zeggen gesteund door prominente juristen in haar overtuiging dat ze volledig correct heeft gehandeld. Ze wil echter zelf niet het onderwerp worden van het proces: 'De VRT is vooral bezorgd dat onze plicht tot informeren van het grote publiek overeind kan blijven. De VRT beraadt zich nog over eventuele juridische stappen'.
--------------------
De gele markeerstift is van mijnhand. Al had ik er beter aan gedaan in een paar woorden het artikel uit De Schandaard te hertalen als volgt :
Uit schrik nog dieper in de problemen te geraken, en in de hoop dater vooral toch geen onderzoek komt, door het publiceren van ons beeldmateriaal dat wonderwel gelijkt op de beelden bevat in de Gerechtelijke CD-rom van het onderzoek, stoppen we hiermee. We hadden nooit gedacht op zon attentieve Voorzitter te botsen die volgens ons zijn beschuldiging nooit zal kunnen hard maken, daar wij gedekt zijn door de Geheimhouding over onze bronnen. Dat zeggen wij niet alleen zelf, maar ook al onze vrienden in het milieu. Zelfs als men deze CD-rom bij een te verwachten huiszoeking bij ons moest vinden, dan nog zullen wij hoogstens, samen met de Onderzoekers, kunnen vaststelen, dat deze wonderwel gelijkt op het origineel. Hoe dat komt, weten wij dus ook niet, want onze bronnen zijn wettelijk beschermd.
Wij excuseren ons bij de familie van de slachtoffers, alsook bij de Heer Ronald Jansen zelf, dat wij onze tandende populariteit op hun kap hebben geprobeerd op te vijzelen. Wij doen hetzelfde richting onze kijkers, omdat wij er niet in geslaagd zijn, te bewijzen hoe goed (en tegen welke prijs) wij ons werk wel doen, door jullie over de schouders van de Jury, te laten meekijken en mee genieten van de onverkwikkelijkste details uit het onderzoek.
We zijn dus op de grenzen van onze pretentie gestoten en zullen voortaan hieruit (NON BIS IN IDEM) de nodige lessen trekken ..
-------------------
Diagonaal herlezen
Hoe twee ogenschijnlijk niet verwante aitems aan elkaar kunnen gelinkt worden. WELL!!!!! Door het aftasten van de grenzen van de pretentie van onze Grote Gesten, en van de hun verknochte media .
Bijvoorbeeld : de afbeelding bovenaan dit stukje werd gegapt uit TSCHELDT, die schrijft dat dit het nieuwe verkeersbord wordt dat voortaan op iedere straathoek in Antwerpen zal geplaatst worden. Een vroege verkiezingsstunt van het duo DE PLOERT/BDW om op die manier het Vlaams Belang de pas af te snijden? Waar ligt de grens van hun pretentie?
Waarom tSCHELDT verder nog lezenswaard is voor wie er een paar Eurootjes voor over heeft? Voor pareltjes als deze bijvoorbeeld :
MOSLIMLIEFDE Vlaanderen houdt van zijn moslims. Verkrijgbaar in de betere boekhandel: Nieuwe Moskeeën in Vlaanderen - Tussen heimwee en werkelijkheid' ,uitgegeven door het Expertisecentrum Islamitische Culturen in Vlaanderen. Het boek kwam tot stand met steun van de Vlaamse overheid en bevat een voorwoord van Cultuurminister Joke Schauvliege. Is ze als christendemocrate ook al de kerken beu en buigt ze zich voor een hogere god? Goedgelovigheid of gewoon mediameeloperij? We zien vandaag hoe de multiculturele modellen zichzelf kraken. Een propagandist van deze romantische visie op een grauwe werkelijkheid is Bert Anciaux. In de Fnac ligt zijn boekje De pijn van een politicus' bij de onverkoopbare boeken voor 1 euro. In de Rode Waterman ligt Zeg maar Wouter' van zijn beschermeling Wouter van Bellingen. Ook voor 1 euro en even onverkoopbaar. Deze gekleurde schepen in Sint-Niklaas ondervond ooit bij enkele koppels de racistische weigering om door hem in de echt te worden verbonden. Bleken deze dienstweigeraars toch wel Noord-Afrikanen te zijn, zeker? Van die boeren geen eieren. Zelfs niet voor 1 euro. De overheidssteun voor het Moskeeënboek mogen we hoger schatten. Johan Steels
***
Ook hier : waar ligt de grens van hun pretentie?
Niemand is verplicht, hoor, maar t geeft toch een zalig gevoel om te weten dat t Pallieterke niet alleen staat!
Trouwens! Hadden jullie vandaag tSCHELDT gelezen, dan zouden jullie nu weten, dat Meneerke Peeters niet Kris heet, maar voluit Kristiaan. En dat zijn mama haar zoontje altijd aanspreekt met mijn zoon, de minsiter-president
Waarmee bewezen is dat ook die op de grenzen van zijn pretentie is gestoten .
Er is ook water dat oploopt tot in de Waalse koolputten
---------------------------
Is het de pest? Is het de cholera? Of is het de gevreesde slaapziekte,veroorzaakt door de tsé tsé vlieg? Is het lepra? Is het Aids? Of is het de eerder doodgewone (maar dodelijke) TBC : de tering? Of de D.O.P.-ziekte? Een simpele blogschrijver is inderdaad niet bevoegd om de juiste diagnose te stellen, maar hij kan wel oordelen : een beetje over de symptomen maar heel zeker over de gevolgen.
Feit is, dat Vlaanderens levenskracht weggezogen wordt naar het Zuiden des Lands. Bij zodanig dat we er nu al zelf verzwakt uitkomen, en dreigen aan dezelfde ziekte ten onder te gaan .Werkloos worden is niet eervol, maar wel gemakkelijk .Zo worden onze mensen geleerd. En hebben we per slot van rekening niet dezelfde politieke kleur-hefbomen met dezelfde unitaire syndicaten die zich vetvingeren aan de vetpotten van de corruptie?
De Schandaard weet er alles van!
----------------------
Wallonië heeft elektroshocks nodig
Volgens Philippe Destatte is Wallonië nog niet klaar om zonder Vlaamse steun alleen de toekomst aan te kunnen. Philippe Destatte is directeur van het Waals en Europees studiecentrum Institut Jules Destrée. Hij stond mee aan de wieg van het Waalse Marshallplan.
Geef ons tien jaar', zei Philippe Busquin in 1995. Elio Di Rupo zei hetzelfde in 2005. Met een zesde staatshervorming in het verschiet wordt het komende decennium nu een echte deadline. Is Wallonië er klaar voor? Non, tenzij we nu beginnen met elektroshocks.'
Destattes non' verbaast enigszins, want hij is sinds de jaren tachtig een onvermoeibare pleitbezorger van de Waalse relance. Geen filosoof, maar een doener die de afgelopen kwarteeuw Waalse politici, academici en bedrijfsleiders verzamelde onder de noemer Wallonie au Futur, waaruit ambitieuze en vernieuwende projecten voortvloeiden.
Ook voor het Contrat de l'Avenir, waarmee Elio Di Rupo als minister-president in 1999 aantrad, en het latere Marshallplan leverde Destatte raad en daad.
Maar Destatte zit vandaag dus met ons over de cijfers van Eurostat gebogen en ziet dat het niet goed genoeg geweest is. Hij weet ook waarom.
Aan ambitie heeft het geen enkele voorganger van Rudy Demotte ontbroken. En ook in het discours klonk het altijd zeer voluntaristisch. Maar voor het Marshallplan werd slechts vijf procent van het Waalse budget uitgetrokken. Als een bedrijf een strategisch plan met prioriteiten opstelt, steekt het daar toch geen vijf maar 95 procent van zijn middelen in?'
Destatte is zich erg bewust van de twee snelheden in zijn regio. Dat maakt het ook moeilijk om er één etiket op te kleven. Als je zegt: tout va mal, stigmatiseer je die vele creatieve bedrijfsleiders, moderne ambtenaren en politici die het wel goed doen. En niet alleen in Waals-Brabant, ook in Bergen, Seraing of La Louvière. Maar het probleem is dat al die dynamische krachten nog altijd binnen oude structuren en modellen moeten werken. Je kunt niet meer zeggen dat Wallonië vandaag nog in verval is, maar het totaalplaatje is wel nog altijd zeer negatief.'
Wallonië heeft het, tussen 1995 en 2009, ondanks forse Europese steun niet beter gedaan dan de verpauperde regio's in de nieuwe lidstaten die sindsdien bij de EU gekomen zijn.
Integendeel, die regio's zijn er veel beter in geslaagd om aan te klampen dan wij.' Ook Destatte ziet in zijn Eurostat-cijfers die ene notoire uitzondering: Waals-Brabant is er op alle economische indicatoren sterker op vooruit gegaan dan het Belgische en het Vlaamse gemiddelde. Maar Charleroi, waar je toch de ontwikkeling van de luchthaven hebt gehad, is verder weggezakt. Idem voor Luik.'
Waar liep het mis? De dynamiek van de verandering die Di Rupo in 1999 inzette, verzeilde al vrij snel in een oude, politieke cultuur toen hij na enkele maanden doorschoof naar het PS-voorzitterschap en vervangen werd door Jean-Claude Van Cauwenberghe. Het afgelopen decennium is er zo'n vijftien miljard euro aan Europees en Waals geld in de reconversie gepompt. Dat is veel en tegelijk weinig, want het is in totaal niet veel meer dan twee keer het jaarbudget van het gewest.'
Maar het ligt niet alleen aan de inzet van middelen. Wat we ook deden, het bleef in de marge. Ik blijf een Renardist (naar de Waalse syndicalist André Renard). Zonder structuurhervormingen zal het niet lukken, al is het zwarte monster vandaag dan niet meer het kapitalistische industriële systeem van Renards tijd. Niet l'état belgo-flamand, maar wel onze eigen Waalse handicaps. Een te groot overheidsapparaat is er één van. De publieke sector is in Wallonië negentien procent forser dan in Vlaanderen. Het ontbreekt in Wallonië ook niet aan allerlei stimulansen voor het ondernemerschap, maar ook die zijn vooral gericht op de publieke sector. Opnieuw, dat is nodig maar het creëert geen toegevoegde economische waarde.'
Destatte blikt verwachtingsvol over de taalgrens. Niet voor de transfers, wel voor de wind van de verandering. Hij ruikt een historisch moment.
Als Vlaanderen de druk hoog genoeg blijft houden, kunnen we structuurhervormingen doorvoeren.' In het onderwijs: We tillen onszelf boven de middelmaat en richten één Waalse universiteit op, zoals in Californië of Québec.'
In de mobiliteit: We vallen nu buiten alle cruciale Europese verbindingen. Namen ligt in vogelvlucht even ver van Parijs als Rijsel, maar je doet er drie keer zo lang over. Of neem de slechte staat van onze autowegen. Gaan we putjes blijven vullen? Zouden we niet beter tolwegen invoeren?' Ook op de arbeidsmarkt is het moment aangebroken voor een omwenteling.
Ook Destatte, jarenlang geassocieerd met de Parti Socialiste, pleit nu voor een beperking van de werkloosheidsuitkeringen in de tijd.
Die omslag is nodig', zegt Destatte, en niet eens omwille van een nieuwe financieringswet, laat staan een nieuwe Belgische regering. In maart deed Destatte met tal van klinkende namen uit de Waalse politiek, het bedrijfsleven en de academische wereld waaronder Michel Bodson, Philippe Maystadt en Michel Molitor een Appel pour un contrat sociétal wallon'. Daar stond al in dat we het moeten doen met de centen die we zelf genereren. Zonder transfers dus. Niet de nieuwe financieringswet, maar de globale economische situatie dwingt ons om de oude modellen om te gooien.'
'Als we Griekse toestanden willen vermijden, hebben we die hervormingen nodig. Niet over tien of zelfs maar over vijf jaar, maar nu. Zelfs met een nieuwe financieringswet en met vers geld voor extra bevoegdheden, zullen we er niet komen als we verder blijven morrelen in de marge. Dan zit u hier over tien jaar weer en kan u dezelfde vragen stellen.'
In de weekendkrant of hier in de e-krant leest u naast Destatte ook het antwoord van journalist en Wallonië-kenner Pascal Verbeken op de vraag of Wallonië het alleen kan. Ook UCL-filosoof en economist Michel Quévit zoekt een antwoord.
-------------------
Diagonaal herlezen
Wie Wallonië zegt, wordt de seconde nadien meegezogen in een heuse hellevaart. Het verschil valt op, onderweg aldaar, zo gauw men van de mensen ter plaatse hoort dat ze Ardennezen zijn, en geen Walen. U hoeft het hen trouwens niet eens te vragen : Uw eigen ogen vertellen het : proper, nijver, nieuw en werkzaam. Voor ons, die heel onregelmatig daar voorbij komen (tussen Brussel en Basel) is het Walenland het armoedigste. De droefgeestigheid schuilt in ieder putje in het asfalt, waarbij het opvalt dat er geen snelheidscontroles gebeuren : waarom ook zou het! Men deelt daar toch voor 40% van de in Vlaanderen geïnde boetes!
En Madame Beatrice Saccoche maar schrijven dat er een nieuwe wind waait over Wallonië Daar kan ik mij alleen bij afvragen, hoe het dan was voor die wind er waaide .
O die Marshall Plannen : ik denk dat men er de straten mee heeft geplaveid! Idem met de zovele miljarden Europese Steun : verdwenen in een bodemloze mijnschacht .
Waar hebben wij, Vlamingen, dat verdiend om zò gestraft te worden?
Mise en plat op 2/10/2011 9:43:33
Gepeperd en gezouten, opgediend om 2/10/2011 17:49:56
Over niet-exacte wetenschap en 'wetenschappelijke' onderdanigheid ten dienste van de gevestigde orde.
Het streven naar het snelle eigen succes en erkenning, en de vrees om als wetenschappelijke paria nooit een yuppie te kunnen worden, geen geld te verdienen, en gebukt gaan onder grote morele dwang en leugens, zijn de oorzaken van een grootschalige wetenschappelijke dwaling aan het worden.
Deze alinea, vandaag vereeuwigd bij Angeltjes, kwam bij mij over als de perfecte illustratie bij mijn vorig stukje over de Mietjes en de Pietjes van de Brrrt. Ook zij zijn in datzelfde beddeke ziek : morbide belangstelling bij de ophefmakende moordzaken van een seksuele veelpleger, gekoppeld aan macht en aan geldgewin : de ideale mix voor luyden die louter uit hoogmoed, de pedalen zijn kwijtgeraakt .Adequater karakter-schets van een regime-zender die boven de Wet wil staan, kan er niet gemaakt worden .
Door de toenemende druk om nagenoeg uitsluitend positieve resultaten te produceren, dreigt de kwaliteit van het wetenschappelijk onderzoek wereldwijd terug te vallen. Dat is de conclusie van een studie van de University of Edinburgh van 4.600 wetenschappelijke onderzoeken die sinds het begin van de jaren werden gepubliceerd. Daarbij moest volgens de onderzoekers worden vastgesteld dat steeds minder publicaties de heersende wetenschappelijke hypotheses tegenspreken.
Publicaties die geen resultaat opleveren of een negatieve conclusie naar voor brengen, zijn in principe even waardevol als een positieve uitkomst, maar trekken minder lezers aan en worden ook minder geciteerd," merkt onderzoeksleider Daniele Fanelli, onderzoeker aan het Institute for the Study of Science, Technology and Innovation van de University of Edinburgh, op in het webmagazine Science Daily. "Wetenschappelijke magazines hebben dan ook de neiging deze negatieve conclusies te negeren.
Wetenschappers stellen dat het probleem steeds erger wordt, omdat de competitie in de wetenschap steeds groter wordt en banen en financiële budgetten vaak afhangen van frequente publicaties in toonaangevende tijdschriften," stipt Science Daily nog aan. "Er wordt dan ook opgemerkt dat wetenschappers steeds meer naar voorspelbare resultaten zullen streven en aansturen op positieve resultaten door de herinterpretatie, selectie en zelfs manipulatie van gegevens.
De competitie bij de wetenschappers wordt steeds groter .waarscjijnlijk nog het meest door over-bevolking, gekoppeld aan onbekwaamheid Waarbij de onbekwaamheid wel de hoofd-drol zal spelen .
Uit het onderzoek blijkt dat in het begin van de jaren negentig ongeveer 70 procent van de bestudeerde publicaties tot een bevestigende conclusie kwam. Dat was vier jaar geleden gestegen tot 86 procent. De toename was het sterkste in de sectoren economie, klinische geneeskunde, psychologie, psychiatrie, farmacologie en moleculaire biologie. Er wordt aan toegevoegd dat het fenomeen zich in de Verenigde Staten sterker blijkt door te zetten dan in Europa.
Het zou kunnen zijn dat de tijdschriften minder bereid zijn om onderzoek met een negatief resultaat te publiceren, maar wetenschappers zouden ook zelf meer positieve conclusies kunnen produceren," merkt Fanelli op. "Wellicht gaat het om een combinatie van beide tendenzen. Zonder negatieve resultaten in de literatuur dreigen wetenschappers echter de belangrijkheid van fenomenen verkeerd in te schatten en middelen te verspillen aan overbodig of nutteloos onderzoek" (MH)Express.
Inderdaad, maar niet enkel in de biologie geneeskunde en farmacologie is deze trend gevaarlijk. Zo moest ook de multicul, de massaimmigratie en de globalisering, bejubeld en ondersteund worden. Zo werden speciaal bestelde studies geproduceerd die de klimaatzwendel met uitstootrechten en CO2 taxen moest legitimeren. Er werd meer opgelet om religieuze gevoeligheden en lange tenen te ontwijken. Er werd meer geschreven om grote multinationale sponsors te ondersteunen in hun doelstellingen, en in een klein land dat Vlaanderen heet trachtte men met studies aan te tonen dat Vlaanderen alleen niet kan bestaan en België met een koning inclusief het politieke circus wel verder moeten, ja zelfs als grote voorbeeld voor Europa en de wereld moeten dienen.
Hola! Daar is het begrip perceptie weer : het toverwoord waarop onze na-oorlogse zeepbel-beschaving is geënt .Voor mussen die op straat een paardenvijg vinden, is dat de perceptie van Haute Cuisine .En waarachtig : ze krijgen met de dag meer en meer gelijk, want op straat in onze dagen nog een paardenvijg vinden, dat is Hoogmis, Vespers en Lof tezelfdertijd! Het is waarschijnlijk daarom, dat men bij de BRT de uitgangs-N verplaatst heeft naar het midden : paardevijgen, werden paardenvijge .Ook dat is perceptie, want die dingen blijven net datgene wat ze altijd zijn geweest, met of zonder N op het einde.
Iemand die daartegen ingaat is op voorhand gebuisd. In niet exacte en subjectieve wetenschappen is het gevaarlijk tegen de heersende opinies in te gaan. Een student rechten/ sociologie moet zo de cursussen en de favoriete lectuur van hun proffen instuderen en liefst een thesisonderwerp kiezen dat in hun belangstelingssfeer ligt. En later moeten ze hun werkgevers, de staat en het gevestigde macht naar de mond praten, de politiek en de zittende machthebbers ondersteunen tot ze een van hen kunnen worden.
George Orwell (1903/1950), u weet wel de man die 1984 schreef (waarin Big Brother) zei:
"In tijden van universeel bedrog is het vertellen van de waarheid een revolutionaire daad."
En Voltaire schreef : "Het is gevaarlijk gelijk te hebben over onderwerpen waarin de gevestigde autoriteiten zich vergissen."
Moest ik zeker zijn, van niet van plagiaat te worden beschuldigd, die uitspraak van Voltaire (nochtans niet mijn grote vriend) zou prijken boven elke blogje van mijn hand. Een beetje zoals in het Oude Rome in de Senaat (tijdelijk) elke redevoering besloten werd met de zinsnede en voor het overige ben ik van mening dat Cartago moet vernietigd worden
Bij mij zou het niet gaan om Cartago, maar om den belziek!
De prijs voor politiek wetenschappelijke corruptie, armoede en kortzichtigheid betalen we al, maar deze prijs en miserie zullen nog veel hoger worden. De domheid en achterlijkheid zullen winnen van de verlichting en voorruitgang, en London, Parijs, Berlijn en Brussel brandden nu nog maar een klein beetje in vergelijking met wat te wachten staat.
"Zijn niet exacte wetenschappen wel als wetenschap te betitelen?" is een vraag die ik al veel eerder met neen beantwoorrdde. Nu weet ik zeker dat dit het juiste antwoord is.
Antoine Griffon
-------------------
Diagonaal herlezen
Aan de heerlijke hoofdschotel hierboven, bereid door de Chef, heb ik geprobeerd niet te raken. Heb er alleen een paar fantasietjes bij gedroomd, die het geheel alleen maar kunnen in kleur zetten.
Het is inderdaad een hele kunst om rond de Muzelmannerij en de wilde immigratie heen te fietsen, zonder ook maar een enkele keer met de pedalen aan de grond te haperen .Maar of daarmee die problemen ook omschreven zijn? In Frankrijk, in de omgeving van Orange, komt een ge-niqabde dame op als Presidentskandidate, daarbij de Wet vierkant aan haar derrière vegende. Men laat haar betijen in plaats van haar te interneren. Sharia4Belgium komt er op de BRT openlijk voor uit zij viseren om van ons land een Muzelman-Staat te maken, en de man wordt niet opgepakt. Integendeel Ergon Top (Turk, advocaat en CVP-senator) vindt dat zulks niet de juiste toon is maar breekt Abou niet af. Wel zijn toon ..
Bij Ben Hur zagen we het gevecht van de gladiator met zwaard, in een tweekamp op leven en door met de tegenstrever, die alleen beschikte over een houten drietand en een visnet om de tegenstrever mee te vangen. Wel : ik voel mij als die gladiator, bijna gevangen in zon net dat over heel onze beschaving wordt geworpen. Terwijl in de tribune de Kalief reeds gereed zit, met de duim naar beneden. Dat het visnet op de afbeelding hierboven door zo ne donkere wordt geworpen, zal wel louter toeval zijn, zeker?
Voor wie het verhaal van Ben Hur niet kent : de DVD is al een tijdje in uitverkoop en kost amper nog 5,-. Even goedkoop dus als onze toekomst in Muzelmanistan.
De VRT-nieuwsredactie pikt haar verbanning uit het proces-Janssen niet en dient de assisenvoorzitter van antwoord. (Nota : zo slinx als maar kan!)
Laten we bij het begin beginnen. De VRT heeft zeer veel inhoudelijke informatie over het onderzoek-Ronald Janssen en ook enkele foto's die met het onderzoek te maken hebben. We hebben die foto's en die informatie al een tijd. Ze zijn het resultaat van nauwgezet en doorgedreven werk van onze cel Misdaadverslaggeving.(Maar het zijn fotos van binnen het huis van Jansen, genomen tijdens de huiszoeking waarj geen enkele hoernalist was toegelaten!) We hadden probleemloos weken geleden nieuwe informatie kunnen publiceren. Waarom we niet eerder gepubliceerd hebben? Precies uit respect voor de rechtsgang en om zeker geen opstootjes te creëren tijdens het proces, hebben we gewacht tot de foto's op het proces zelf, op een publieke zitting, aan bod kwamen. Elke Belg had de trein kunnen nemen naar Tongeren om precies dezelfde foto's te zien en dezelfde informatie te horen. (De BRT heeft gemeend dat er nu geen risico meer bestond om met hun gekochte informatie uit te komen ) De voorzitter heeft besloten dat de zittingen publiek zouden blijven en niet achter gesloten deuren zouden plaatsvinden. Verder hebben we onze informatie en foto's uiterst sereen gebruikt. Foto's van slachtoffers zullen we nooit publiceren en ook over de andere foto's hebt u ons niet horen roepen primeur' of exclusief materiaal'.(Ziet U nog the picture door de mist?)
Over die aanpak is wekenlang overlegd tussen hoofdredactie, deontologische adviesraad en de cel Misdaadverslaggeving. Het resultaat was deze zeer voorzichtige en verantwoordelijke opstelling.
Het is volslagen onbegrijpelijk dat we daarvoor nu worden bestraft, terwijl we gewoon ons (journalistieke) werk doen.
De voorzitter van het hof van assisen beschuldigt ons ervan dat we voor onze informatie en onze foto's betaald hebben. Dat zijn lasterlijke en eerrovende' aantijgingen. Het is niet de normale rechtsgang dat een assisenvoorzitter tijdens een publieke zitting volstrekt loze beschuldigingen uit, zeker niet tegenover mensen die niet in staat zijn om zich tijdens die zitting te verdedigen. Betalen voor informatie is deontologisch erg precair (Oei Oei! wat zijn we voorzichtig) en we hebben dat ook ab-so-luut' niet gedaan. Zo staat dat in onze deontologische code en daar houden we ons aan. Van een rechter verwacht je een oordeel op grond van bewijzen en geen insinuaties of ongegronde verwijten.(De aanval is de beste verdediging!)
Nu de kern van de zaak. We zouden onze collega's en vooral u, lezer, toch willen vragen om even goed na te denken over wat hier gebeurt. Onze journalisten (de Heilige Martelaren) worden uit de rechtszaal gezet, niet omdat ze iets gedaan zouden hebben in de zaal, wat begrijpelijk zou kunnen zijn. Maar om wat ze gedaan hebben buiten de zaal. Ze worden gestraft voor iets wat ze gepubliceerd hebben (uit zeer verdachte bron) en omdat ze hun werk deden.(waarbij ze dachten on-aantastbaar te zijn)
Daarmee eigent de assisenvoorzitter zich het recht toe te beoordelen wat de (als pasgeboren lammetjes) media mogen publiceren; media die zaken publiceren die de voorzitter niet aanstaan, verliezen als straf hun accreditatie. De voorzitter (STEEK!) gaat daarmee ook juridisch zijn boekje danig te buiten. Hij is verantwoordelijk voor de orde in de zaal en kan wat dat betreft optreden. Maar het komt hem niet toe om publicaties te beoordelen (omdat wij dat zeggen). Wij hebben die foto's op een journalistiek correcte manier verkregen en hebben het recht ze te gebruiken. Waar ze vandaan komen, valt onder de wet op het bronnengeheim (HaHa! Daar kan die Jugepee niet meer op antwoorden, denken ze), die journalisten het recht en zelfs de plicht geeft vertrouwelijke bronnen te beschermen.
(Volle laag uit de mist-machine) Dat betekent niet dat journalisten maar hun gang kunnen gaan. Er is de privacywetgeving, er is de wetgeving over laster en eerroof, er zijn persmisdrijven, er is het toezicht door de Raad voor de Journalistiek en we kunnen ook publiekelijk aan de schandpaal worden gezet als onze informatie niet klopt. (Maar ze klopt dus wel.) (Daar zijn ze zeker van, want ze komen uit de kleur CD-rom van het Strafonderzoek ) Er zijn meer dan genoeg middelen om op te treden tegen media die hun boekje te buiten gaan. Wat onaanvaardbaar is, is dat een assisenvoorzitter zichzelf uitroept tot jury (STEEK II) over wat media wel en niet mogen publiceren en daar sancties aan koppelt.
(Smeekbede bestemd voor de naïeve lezer/luisteraar) Als de media en de samenleving dit aanvaarden, kan straks elke rechtbankvoorzitter de accreditaties aanwenden als machtsmiddel om de berichtgeving over zijn proces te sturen. Zullen we straks nog uit een onderzoekdossier mogen citeren om te bewijzen dat de speurders kansen lieten liggen tijdens het onderzoek? Media hebben nu eenmaal af en toe toegang tot documenten waarvan de gerechtelijke wereld vindt dat we ze niet mogen hebben. Maar het komt een assisenvoorzitter van een lopend proces niet toe om publicatieverboden op te leggen of sancties daarover uit te spreken. Iedereen moet goed nadenken over het precedent dat hier geschapen wordt.
Het onbegrijpelijkste blijft dat we net in deze zaak erg goed hebben nagedacht over hoe we ethisch met onze informatie konden omgaan. Wachten tot alles aan bod kwam op de publieke zittingen, is echt niet evident in een medialandschap waar snelheid nu eenmaal enorm veel belang heeft. Toch hebben we dat uit eigen beweging gedaan. Als verantwoordelijk gedrag wordt afgestraft, zou ook de juridische wereld zich ernstige vragen mogen stellen.
Wim Willems en Kris Hoflack, hoofdredacteurs VRT-nieuws; Emmanuel Rottey, coördinator VRT-nieuws; Björn Soenens, chef tv-journaal; Tim Pauwels, voorzitter deontologische adviesraad; Marc Lamot, voorzitter redactieraad.
-------------------
Diagonaal herlezen
Een berg titels van Mickey Mouses uit eigen keuken, die moeten dienen als Koninklijke Attributen, een argumentatie ad hominem en totaal naast de kwestie : ziedaar de BRT-coryfeeën op hun best. Ze doen hun Lynxsigheid alle eer aan! Veel woorden, maar geen enkel argument ten gronde .Hou daarbij in het achterhoofd dat het nog altijd gaat om onrechtmatig verkregen beelden : zie verder.
Even nagedacht over het feit, beste Brrrt Mietjes en Pietjes, dat een Rechter zich niet kan noch mag verdedigen omdat hij gebonden is door zijn beroepsgeheim? Natuurlijk wisten jullie dat, maar zoiets is precies jullie geëigende werkwijze : alleen ongevaarlijke aanvallen uitvoeren ..Nooit een te sterke partij uitdagen Maar of het materiaal waarover jullie beschikkien, verworven ten tijde van het gerechtelijk onderzoek dat geheim moet blijven, dan op zo kosjere manier is verworven? Geheim van jullie bronnen? Ik geloof nooit dat jullie een waterdichte boekhouding kunnen voorleggen inzake tips en gelegenheids-medewerkers .Of, staan jullie ook boven de Wet, die voorschrijft dat iedere centiem aan derden uitbetaald, door een fiscale strook per einde jaar moet verrechtvaardigd worden? Zou mij niet verwonderen, en het is dus hoog tijd dat ook deze Augiusstal eens uitgemest wordt Een onverwachte huiszoeking dan maar in jullie kantoren en in jullie huizen, zou ik zo zeggen .Wat kon met Operatie Kelk moet ook kunnen in een nieuw op te zetten Operatie Mestvaalt Wimmeke DeTroy is moeten blijven en kanzich dus ten allen tijde aanmelden, met breekijzers en al.
Jullie zouden ondertussen best eens beseffen, dat jullie de tak aan het afzagen zijn waarop jullie zelf zitten.
Enne, die sneer van Meneer de Jugepee, over jullie eigen moraliteit : mogen we ook daar eens iets over lezen?
Wacht : ik wil jullie een handje toesteken : hoe pakken jullie de kleine criminaliteit aan die almaar groeit en uitbreidt, maar in jullie ogen altijd even klein en miniem blijft : het zijn altijd alleen maar jongeren, of een man, of twee mannen, met een Antwerps accent, waarbij wij als lezer dan telkens invullen : een bruine dus. Tenzij het om een blanke autochtoon gaat : dan lezen we dat de genaamde Michel B.,of Walter D, enz, opgezocht of opgepakt werd. Of erger als het eens iemand is die een aangetrouwde tante heeft die Lid is van Het Vlaams Belang : dat feit van zon lidmaatschap is dan het dragend gedeelte van jullie artikel of van jullie reportage. Nooit vernemen we als een andere dader lid is van de Sossen, of van de Groenen! , dan is dat ineens een niet terzake dienend detail .
Misschien dat de Rechter wel iets in die zin bedoeld heeft, toen hij sprak over jullie eigen moraliteit ..Enne een Rechter in functie beschuldigen van laster en eerroof .Het moet wel een brave man zijn, als hij dat zo maar laat passeren .Zie verder.
Neen, beste Mietjes en Pietjes van de BRT : sedert 2004 en het (doorstoken) Proces tegen het Vlaams Blok , moeten wij hier op onze blogs de Rechterlijke Macht niet meer (het gaat van kwaad naar erger!), maar DDR-creaturen als jullie moeten wij nog minder!
Kijken jullie dan nooit naar Buitenlandse Zenders? Tien keer korter! Tien keer helderder! Tien keer meer ad rem. Hier geen herhalingen van herhalingen en geen correspondenten ter plekke die nogmaals dezelfde overtollige details hernemen ..
Maar daar staan misschien niet zoveel dik beringde Generaals op de loonlijsten .die de plaats innemen van het Echte Talent!.....
Enne o ja Wordt het in De Schandaard stilaan een gewoonte van geen namen van auteurs meer te vermelden? Schrik van met de deurwaarder te zitten? Dat is pas hoernalistiek met open vizier!
Het is ook goed dat we nu de namen van de bazen-schriftvervalsers open en bloot kennen.
En dan komt Smetje van t Gazetje daar! Hij citeert Assisevoorzitter Jordens, maar hij dat als volgt, in zijn eigen Smeetse woorden :
"Het is een kwestie van moraliteit", zei voorzitter Jordens. Welke moraliteit dan geschonden zou zijn, blijft echter onduidelijk. En vooral: het gaat hier niet eens over moraliteit, maar over de wet. Die geldt tot nader order ook voor journalisten, zelfs al zullen sommige magistraten dat een schande vinden.
Nee, Smettje :Meneer Jordens heeft dat niet zo gezegd : hij gezegd dat die van de BRT zich best eens zouden buigen over hun eigen moraliteit. Wat heel wat anders is!
Maar ja, lynxen kunnen nu eenmaal niemand correct citeren Zelfs in het citeren van andermans woorden begint hun hersenspoeling al!
Kijk, Rechter Jordens zijn hoofdbekommernis is een perfecte rechtsgang en een vlot einde van deze onverkwikkelijke zaak, waarbij aan de verdediging van deze crimineel niet de minste aanleiding gegeven wordt voor procedurefouten. Dat jullie belangetjes niet op de eerste plaats komen, zal des Rechters zorg niet wezen!
Jullie beschikken over 100 maal betere uitrusting, mensen en middelen dan wijlen LDL en die versloeg assisenzaken waarbij geheel het land aan zijn lippen hing. Jullie komen dus nog niet tot aan zijn knoesels en zouden best een paar octaven lager gaan zingen! Of beter nog : er helemaal het zwijgen toe doen. Er bevinden zich in de zaal mensen met bergen verdriet, en daar blijven jullie, hoernalisten best uit de buurt!
Op-punt-stelling zondagmorgen :
Als nu Le Roi/De Koning niet tussenbeide komt, ligt de BRT op zijn bloot gat . En wij, de blogges? Wij verkneukelen ons op voorhand! Lees mee wat vandaag op hun eigen website kwam :
Assisenvoorzitter haalt opnieuw uit naar de VRT
vr 30/09/2011 - 11:35Op het assisenproces tegen Ronald Janssen heeft voorzitter Michel Jordens vanmorgen opnieuw uitgehaald naar de VRT, omdat die de omstreden foto's van de huiszoeking bij Janssen gisteravond is blijven tonen. Volgens Jordens is er grof geld betaald voor de foto's. De VRT ontkent dat.
Gisterennamiddag moesten de journalisten van VRT-televisie en van deredactie.be de assisenzaal verlaten op bevel van Jordens. Ook vandaag zijn ze niet welkom op het proces in Tongeren. Aanleiding voor de beslissing was dat er tijdens het middagjournaal op Eén beelden getoond waren van de huiszoeking bij Ronald Janssen.
De VRT reageerde daarop dat ze zich aan de afspraken van het Hof heeft gehouden en dat er geen beelden gemaakt zijn in de rechtszaal. De bewuste foto's werden dan ook in de latere journaals getoond gisteravond.
Dit tot ongenoegen van de voorzitter, die vanmorgen opnieuw uithaalde naar de VRT. "Men is de beelden blijven gebruiken. Als dat zo blijft, dan moet men de gevolgen dragen. Het is een kleine moeite om de accreditatie-intrekking te verlengen. Als ze echt zo blijven voortdoen, dan riskeren ze een definitieve intrekking van de accreditatie", aldus Jordens.
"Het is mij meer en meer duidelijk dat ze over een elektronische kopie van het dossier beschikken. Ik wijs erop dat het een misdrijf is om zo'n kopie door te geven. Vorig jaar op het proces (het proces-Clottemans) is 3.000 euro betaald voor foto's, weliswaar niet uit het strafdossier. Het moet hier over meerdere tienduizenden euro's gaan, want illegaal kan men niet gratis aan zo'n kopie geraken. Wie de immoraliteit heeft om de foto's te gebruiken en om zo'n bedragen ervoor te betalen, die heeft ook de mentaliteit om meer gevoelige foto's uit het strafdossier te tonen, ofwel verkoopt men de beelden op zijn beurt aan andere media door", ging Jordens voort.
De VRT ontkent evenwel dat er voor de foto's is betaald. "De beschuldiging is uit de lucht gegrepen", reageert de VRT-hoofdredactie in een persbericht.
"Het gaat om de puurste sensatie en platte commerce. Ik zeg dit niet alleen in het belang van de beschuldigde, maar het gaat hier nog meer om de belangen van de burgerlijke partijen. Ik weet dat ik het mezelf hiermee alleen maar moeilijker maak", besloot Jordens, die er naar eigen zeggen op wil toezien dat het proces eerlijk en sereen verloopt.
"Beelden zijn op slinkse wijze bij media geraakt"
Ook openbaar aanklager Patrick Boyen heeft zijn mening over het foto-incident geventileerd. "Dit schaadt mogelijk het proces. Iedereen in deze zaal moet binnen enkele weken naar huis gaan met het idee dat er een eerlijk proces is geweest. De op tv getoonde beelden zijn in kleur en komen dus uit de elektronische kopie, want de foto's in het papieren dossier zijn zwart-wit. Deze beelden zijn op slinkse wijze bij bepaalde media terechtgekomen", zei Boyen.
"Wij doen er alles aan opdat dit niet uitlekt. Ik ben zelf de akte van beschuldiging naar Ronald Janssen in de gevangenis gaan brengen. Ik heb dezelfde cd-rom ook aan Janssen overhandigd. Bij de huiszoekingen in januari 2010 vlogen sommige media zelfs in een helikopter over het huis van Ronald Janssen, terwijl de huiszoeking bezig was."
"Bij zo'n doorzoeking geldt nog altijd het geheim van het onderzoek. De onderzoeksrechter heeft zelfs een vliegverbod moeten afkondigen boven de woning van Janssen", aldus Boyen, die eraan toevoegde dat het laten uitlekken van stukken uit een strafdossier een misdrijf is.
Orde van Vlaamse Balies gaat de zaak onderzoeken
Meester Geert Jaspaert de advocaat van de familie van Kevin Paulus, gaf vanmorgen op het proces een reactie in naam van alle burgerlijke partijen.
Jaspaert zei dat hij het initiatief had genomen om zijn overste, de Orde van Vlaamse Balies, in te schakelen om na te vragen hoe de VRT aan de beelden van de huiszoeking bij Janssen is geraakt. "De Orde gaat proberen te weten te komen uit welke hoek de uitgelekte foto's komen. Ze hoeven geen namen te noemen, want ze kunnen zich beroepen op hun bronnengeheim", aldus Jaspaert.
Hij voegde eraan toe dat geen enkele advocaat betrokken is bij deze zaak en benadrukte dat niemand van de advocaten stukken van het dossier of een elektronische kopie heeft doorgegeven. "We gaan zeker op deze zaak terugkomen", zei Jaspaert, die gisteravond met zijn confraters had samengezeten.
-----------------
En venijnig dat ze zijn! Dit artikel was gelardeerd met fotos van iedere naam die voorkwam in hun epistel : zelfs met hun bronnen daarbij uitgeprint : allemaal fotos van Belga. Valt nog te bezien als die Heren daarmee gediend zijn!
Ieder vervolg wordt warm aanbevolen. De onverkwikkelijke zaal Janen met de al even onverkwikkelijke speurders-roman daarnaast, wordt nu uitgebreid met een nieuwe onverkwikkelijke hoofdbrok : het begin van het einde van een regeime-zender .Wel Wel! Limburgers spreken misschien wat traag, maar ze handelen als de Jan van Gent, van helemaal boven dit stukje, die als een pijl uit hun eigen element (de lucht) diep in het element der vissen binnenschieten. Wie weet, om straks weer op te duiken, misschien met een spartelende vis (La Lieten) in hun bek
Mise en plat op 1/10/2011 13:53:09
Gepeperd en gezouten, opgediend op 2/10/2011 11:50:58
De Vrije Herenigde Republiek der Lage Landen had het besluit van de verwekker van onderstaand artikel moeten zijn. Maar zover kwam het niet : het werd een abortus provocatus en er volgde dus geen bevalling, want moest de Republiek Vlaaanderen het besluit geweest zijn van deze bevruchting, het stuk had nooit kunnen verschijnen in De Morgen .
Ik focus mijn lovende woorden op de uitspraak daarin over ons glorierijk verleden, omdat het niemand kan ontgaan dat na eeuwen verslaving, er opnieuw een heerlijke toekomst wenkt. Die wordt alleen geremd door de ballast rond onze benen, veroorzaakt door het Griekenland aan Samber en Maas .
Gewoon nog even doorbijten : het slecht intermezzo DeWever te kunnen overleven met point de culbute Di Rupo I als orgelpunt. Dan overleven tot aan de volgende verkiezingen (2014) om de dag na de stembusuitslag te genieten van de zoete vruchten der weerwraak ..
Vlaanderen zal pas de eer genieten die het toekomt, als de wereld Verneemt dat de ketenen zijn afgeworpen. Dat bevrijdings-verhaal zal overal met stomme verbazing worden onthaald : hoe is het mogelijk geweest, dat zon volk zich bijna 200 jaar lang heeft laten verknechten tot slaven, door een arrogante kleine minderheid van Franscouillons, die zelfs dan door hun mère patrie zullen geminacht worden. Omdat ze de Francofonie in zijn hemd hebben gezet.
Maar om zover te geraken, zullen er mannen uit één stuk nodig zijn. Geen wevers, die niet eens hun stuk deftig kunnen afwerken!
Zon mannen (en vrouwen) zijn er : ze hebben decennia lang gewerkt en gewroet in afzondering, klein gehouden door een corrupte Vierde Macht, de media. Maar precies door dat cordon sanitaire zijn ze onbezoedeld door de macht, altijd even rechtlijnig gebleven, en trouw aan het gegeven woord.
De Vlaming weet het nu : ze werden, dank zij de lafheid van de leiders der Niveanen, in 2011 voor de allerlaatste keer bedrogen en bedot door de kleurpartijen. Die blijken in de peilingen te zijn herleid tot de rol van nuttige idioten : Tjeven, Sossen Blauwe Fabriekjes : van staatsdragende partijen die ze ooit waren, ineen geschrompeld tot het niveau van 13 in een dozijn .Men zal ze straks toekrijgen bij een pak zeeppoeder .
Hun macht zal gebroken geweest zijn bij de Gemeenteraadsverkiezingen van oktober 2012 waardoor de vaandelvlucht zal op gang getrokken geweest zijn. Hun onbekwaamheid tot besturen zal aan de oppervlakte gekomen zijn. En van op die lagere echelons zal het ongenoegen stijgen naar iets Nieuws.
Enfin, beste mensen : na deze inleiding bent U klaar gestoomd om te genieten van volgend artikel uit de wereld der communicatie-specialisten. Parceque, en t is nog altijd juist : ce sont les idées qui gouvernent le monde .t Is de perceptie die telt !
---------------------
Mag de Vlaamse Leeuw ook aaibaar zijn?
30/09/11, 08u22
Jan Callebaut is communicatieadviseur en marktonderzoeker. Hij kijkt tweewekelijks naar mens, samenleving, media en politiek.
De beweging Vlaanderen-Europa houdt op 8 oktober een symposium in het Vlaams Parlement over de waarde van de Vlaamse symbolen. Na 30 jaar rondzwerven in de wereld van marketing, reclame en media interesseert me dat. Symbolen zijn erg belangrijk omdat ze in het beste geval een positieve verwachting opleveren. Ze geven een verlangen naar een betere kennismaking. De internationale bedrijven die een relatie willen met het grote publiek besteden veel zorg aan hun symbolen. Ze zullen nauwkeurig luisteren hoe het doelpubliek de merkuitingen zowel cognitief als emotioneel ontvangt. Recent waren we deelgenoot van de nachtmerrie Breivik voor het merk Lacoste.
Vlaanderen en zijn symbolen dus. Studiewerk wees uit dat het merk Vlaanderen best wel een ruggensteun kan gebruiken voor zijn relatie met de buitenwereld. We laten onszelf graag voorstaan op een rijke cultuur, een hoge levenskwaliteit, een sociale, open en internationale attitude, een innovatieve en productieve economie en een slagkrachtige overheid met oog voor duurzaamheid.
Probleem is evenwel dat 'het buitenland' dat niet zo ziet. Alleen de Walen willen dit Vlaamse zelfbeeld bevestigen. Verderaf wordt dit weggelachen. "Flanders is not an inviting country". In de studie sprak iemand zelfs over een "Taliban-attitude". Voor buitenlanders in Vlaanderen is Vlaanderen geen gemakkelijke omgeving om contact te maken: "everything happens behind closed doors".
Laten we ruimte geven aan de symbolen die dit kunnen ombuigen. Laat alle geniale creatieve inspiratie maar komen. Het merk Vlaanderen kan hulp gebruiken. Gemakkelijk zal het niet zijn. Onze Vlaamse Leeuw is duidelijk geen aaibare leeuw die tot verdere kennismaking uitnodigt. Daar zijn zelfs de leden van een zeer uitgesproken Vlaamse serviceclub van overtuigd. Een tijdje terug produceerden ze een autonummerplaathouder met een Vlaamse Leeuw. Unanieme euforie tijdens hun vergaderingen hierover. In de praktijk durven minder dan een derde van de leden dit ook daadwerkelijk op hun wagen te monteren "uit schrik voor negatieve reacties van klanten"... Hoezo een symbool om ons als Vlaming beter te leren kennen?
Vlaanderen gebruikt graag het Engels om met de buitenlanden te converseren. Nochtans is dit een taalomgeving die weinig spontane positieve associaties voor Vlaanderen bevat. Ik wil er de buurman van Homer Simpson niet bijsleuren maar hoe refereer je in het Engels naar een Vlaming? A Flem? Of is dat gewoon maar een fluim? Alleen Flander's Fields dwingt respect en belangstelling af. Flamenco in het Spaans, Fiandre en Fiamminghi in het Italiaans laten ons merk Vlaanderen sympatieker in een eerste kennismaking rollen. Helaas heeft Vlaanderen dit positivisme niet in het recente verleden verdiend maar wel in de 14e tot 17e eeuw.
Een ander heikel punt is de betekenis van de aanwezigheid van internationale instellingen in dit land. Voor velen haalt Vlaanderen zijn relevantie in de eerste plaats uit zijn geografisch voordelige ligging. De hier gevestigde Europese- en andere Navohoofdkwartieren zijn het aanknopingspunt. Zij maken ons letterlijk bekend aan de andere kant van de Mount Everest.
Nochtans hebben de medewerkers van die internationale instellingen, inclusief de journalisten die de werking ervan volgen, de indruk niet welkom te zijn in Vlaanderen: "Flanders is a party we are not invited to".
Het initiatief van de jonge creatievelingen om hulp te vragen juich ik toe. De minister-president gaat er een prijs voor uitloven. Ontwikkel alstublieft symbolen en een woordenschat voor het merk Vlaanderen dat mensen uitnodigt om op verkenning te gaan, om meer te willen weten over ons. Reik creativiteit aan om mensen te verleiden. Verleid ze om Vlaanderen en de Vlamingen te ontdekken zoals we op ons best zijn: open, hulpvaardig, gedreven, vol goede ideeën en werklust, voortrekkers in mode, design, moderne intelligentie en ondernemerschap. Klaar om met de hele wereld zaken te doen, bewust van hun kleinschaligheid maar vol zelfvertrouwen om in de wereld die komt relevant te zijn. Alleen dan gaan we de vooroordelen (gesloten, bekrompen, of erger sonso - achterbaks in het Portugees) van ons kunnen afschudden. De opgroeiende Vlamingen verdienen op deze manier de toekomst tegemoet te kunnen gaan.
-------------------
Diagonaal herlezen
Het volstaat na te gaan wie en wat er na de 17de Eeuw (de jaren 1800) over Vlaanderen geheerst heeft : de Francofonie, het Frans Imperialisme van na de Franse Revolutie. In één woord : la Belgique.
En dus zeggen wij met reden : la Belgique? Quelle crève!
Pssst
Vriend http://blog.seniorennet.be/polkun/ gaat er wat breder tegenaan dan dat ik het hier doe. Hij gebruikt de Goedendag tegen hem. Ik niet, want ik voel mij wat meer als een kat die er genoegen in schept te kunnen spelen met het muisje.
Mise en plat op 30/09/2011 8:59:45
Gepeperd en gezouten, opgediend op 1/10/2011 16:52:23
MADAM BEATRICE SACCOCHE ACHTERBAKS IN DE SCHANDAARD
.
KOLOMMETJE N° 392
donderdag 29 september 2011
MADAM BEATRICE SACCOCHE ACHTERBAKS IN DE SCHANDAARD
Ik wist niet wat mij overkwam bij die goeie ouwe Marc Grammens (Journaal van 22 september 2011), die mij hier via ons thuisadres al 10 jaar wordt nagezonden en hier eergisteren in de bus viel. Dat serpent van een Delvaux schrijft nu in De Schandaard een eigen column! Ik dacht dat dat mens, die tang, minstens dood en begraven was, of zelfs liefst erger! Maar neen : ze schrijft (met een beetje hulp?) beter Nederlands dan ze het spreekt .
En waarachtig! Men kan die alligator vinden op de on-line krant, helemaal weggestopt, zoals het achterbakse onderkruipers past, door haar naam te plaatsen in de zoekmodule. Dan krijgt men een paar lijntjes tekst, en de rest is voorbehouden voor abonnees ..U vindt een voorbeeldje hieronder. Waarbij ik naadloos kan overschakelen naar Marc Grammens .
Het nieuwe Wallonie
Gisteravond zat iedereen voor het scherm. In de hoofdrol: Bart De Wever, in een degelijke, didactische reportage van Christophe Deborsu over de N-VA. Opeens verschenen er beelden die uit de prehistorie leken te komen. Niet zozeer omdat De Wever veel jonger was, met korter haar en een slanker silhouet, maar wel omdat het archiefbeelden waren van Bart die met een vrachtwagen naar Wallonië reed om daar stapels nepgeld uit te delen. Die sterke, spectaculaire stunt, symbolisch voor het geld dat het zuiden elk jaar uit het noorden zou wegpompen, fascineerde heel Vlaanderen en schokte Wallonië. Maar gisteren leek het allemaal erg lang geleden. Het moderne Wallonië hoeft niet langer tegen dat cliché te vechten. Het heeft een bladzijde omgeslagen, een kaap gerond. Het vaart nu een andere koers. En de Franstaligen zijn niet de enigen die dat beseffen. Een bewijs?
-------------------
Diagonaal herlezen
Over dat andere Wallonië, waar men stations bouwt maar bijna geen reizigers heeft. Waar er scheepsliften (Strépy) en hellende vlakken (Ronquières) staan, zonder schepen. Waar men metros légères bouwt waar na 20 jaar geen kat komt (Scharrelroi), waar er openbaar de draak wordt gestoken met les grands travaux inutiles .t Allenkante in het landschap .
Marc Grammens heeft het over dat voltooid stationsgebouw, een paleis van marmer en inox, van Liège, waar er op topdagen minder reizigers komen dan in Mechelen of Leuven. Waar de naaste omgeving even desolaat overkomt als een woestijn,omdat er geen kandidaten zijn om zich daar te komen vestigen : horeca, adminstraties, banken, kleinhandel.
Hij heeft het over Mons, de stad van Homo-Elio, waar er een station in aanbouw is dat Antwerpen en Liège samen ver zal overtreffen, maar waar er minder reizigers zijn dan in Lier, laten we zeggen .
In Journaal staan die dingen zo haarscherp en zo fijn geformuleerd, lijk alleen Marc Grammens dat kan. Meer dan lezenswaard en to the point Daar waar Madame Beatrice Saccoche er gewoon naar slaat. Met haar saccoche.
Dat De Schandaard zich daartoe leent, ligt helemaal in de lijn van die belgicistische pulpgazet : de eigenaars weten maar al te goed, dat zonder dat belgicisme, zij er gelegen hebben! Hun aangestelden schrijven tegen hun eigen volk, en dat zal binnenkort afgestraft worden! Daar zullen geen 10 saccochen-madams iets kunnen tegen doen.
Bon. Wallonië heeft een bladzijde omgeslagen, en heeft al die transfers dus niet meer nodig. Genoteerd. Maar naast de stunt van BDW met die camions vol nepgeld; die de Waaltjes schokte, nog een paar vergelijkingen ter attentie van Madame Saccoche. Zonder die transfers kan Vlaanderen dus per jaar 2 vliegdekschepen kopen van elk 5 à 6 miljard Euro. Kan Vlaanderen elk jaar maar liefst vier Alpentunnels van 53 Km bouwen van elk 3,5 miljard Euro. Vlaanderen zou dit, en Vlaanderen zou dat : maar door die transfers is er zelfs geen geld om een Lange Wapper te bouwen, die de haven van Antwerpen zou ontsluiten voor het hinterland
Ach, had ik nu nog maar een abonnement gehad op De Schandaard : met welk intens genot had ik dat opgezegd! Gisteren zag ik zon (4 dagen oud) exemplaar liggen in de krantenkiosk in Buonconcento, langs de cassia halfweg tussen Rome en Siena. Je rijdt er naartoe door de mooiste landschappen van Toscane via een kronkelende weg die ooit door de legioenen van JuliusCésar is betreden. Normaal is die baan vergeven van het zwaar vervoer (leert men mee leven) maar ook van de vele toeristen, die om de haverklap kiekjes staan te nemen van hofsteden her en der op de heuveltoppen, met lange rijen cipressen daar naartoe. En later op het jaar, de velden van horizon tot horizon vol zonnebloemen. Als je plots doorheen een opeenhoping van losstaande huizen komt, zie je langs de baan een lange kloostermuur van een paar honderd meter : daar achter verscholen ligt het stadje, dat ik, vanwege de rust en de weinige toeristen, Klein Monaco wil noemen. Doe er gerust een terrasje, maar blijf er niet eten : er wordt alleen pasta opgediend. Rij een paar kilometer verder, en aan het eerstvolgend rond punt, sla je rechts af, de hoogte in. In een vroegere herenhoeve (na 100 meter) is er nu het Borgo Antico, waar men in de vroegere wijnkelders heerlijk kan eten : geen vis, maar uitsluitend vlees van de eigen hoeve. Je kunt er Brunello krijgen tegen een democratisch prijske, en wie Brunello zegt, zegt Italiës hoogste roem op wijngebied. Daar is de beste Bourgogne gewoon druivensap tegen!
Vandaag is die De Schandaard dus al 5 dagen oud. Want alhoewel we daar in Buonconcento als Vlaming niet alleen waren (te zien aan de wagens op de parking) had, toen we daar de koffie namen op de terugweg, nog niemand de neiging gehad die snertgazet te kopen .Buiten die De Schandaard waren alle andere dagbladen, Engelse, Duitse, Franse, wel uitverkocht Toen ben ik bij de kioskuitbater gaan influisteren, dat Het Laatste Nieuws meer succes zou gehad hebben. En hij heeft het subiet opgeschreven, in zijn beste Italiaans ..
Ook een beetje achterbaks? U heeft gelijk! Maar toch minder achterbaks als ddie sacocchen-teef die is komen overwaaien uit de Franscouillonse hoernalistiek!
Mise en plat op 29/09/2011 18:49:47
Gepeperd en gezouten, opgediend op 1/10/2011 12:31
Op het assisenproces van Ronald Janssen in Tongeren zijn de journalisten van de VRT-televisie donderdagmiddag uit de zaal gezet. Assisenvoorzitter Michel Jordens besliste dat zij het gerechtsgebouw ook vrijdag niet meer binnen mogen nadat in het middagjournaal op Eén foto's werden getoond uit het dossier Janssen.
Bij de start van de namiddagzitting maakte Jordens al melding van de in de media uitgelekte fotos van het huis van Ronald Janssen. Die werden gemaakt bij de huiszoeking in de Gemengde Brigadestraat in Loksbergen en waren donderdagmiddag te zien in het VRT-journaal.
'Ik heb de foto's op het VRT-journaal gezien en dat waren die zoals ze hier in de zaal getoond zijn. De uitleg over hoe ze aan de beelden zijn geraakt, bevredigt mij niet helemaal. De beelden waren zo gepresenteerd alsof ze in de zaal waren genomen', aldus Jordens. De assisenvoorzitter besliste daarom dat de journalisten van de VRT-televisie niet meer welkom zijn. 'Om geen oorlog binnen de persorganen te ontketenen, wordt die maatregel beperkt tot vandaag en vrijdag. De accreditaties van de journalisten van de VRT televisie worden ingetrokken', zei Jordens.
De beslissing betekent dat zowel de assisenzaal als de relaiszaal in het gebouw verboden terrein worden voor de VRT-journalisten. 'Men moet eens zijn eigen moraliteit in vraag stellen', voegde Jordens eraan toe.
-------------------
Diagonaal herlezen
Hun verweer ACHTERAF was goddelijk : zij voelden zich geschoffeerd want niks, helemaal niks verkeerds gedaan! Kan best zijn, en Meneer de Jugepee is misschien wat voortvarend tewerk gegaan door die Heilige Koe de zaal uit te jagen : maar dat van hun eigen moraliteit wat beter te bekijken : daar hadden ze niets van terug! Ze zwegen die sneer gewoonweg dood, precies alsof die er niet geweest was. En dat was nochtans de drijvende kracht achter des Rechters vonnis : altijd dat vingertje opsteken voor andersgezinden, maar de balk in eigen oog zien : dat is aan de TV-mensen niet besteed!
Twee maten en twee gewichten : een foute onthaalmoeder met de verkeerde foto aan de muur : die moet gelyncht. Maar een even foute onthaalmoeder die een verkeerd kindje de deur wijst : wordt onder de mat geveegd. Daarom doen wij het, met dank aan vriend Roeland :
Zoontje (2 jaar) van Vlaamsnationalist buitengegooid door onthaalmoeder wegens politieke overtuiging vader
Politiek racisme in Vlaanderen: het is in het leven van Vlaamsnationalisten een dagelijkse realiteit. Op school, op het werk, in de privésfeer: de linkse onverdraagzaamheid eist overal zijn tol. Een kras staaltje daarvan werd gisteren vertoond in Balen, waar een kind van 2 uit een kinderopvang werd gegooid omdat zijn papa een foute Vlaamsnationale mening heeft!
De meeste ouders met jonge kindjes hebben geen andere keuze dan hun oogappeltjes te laten opvangen door een onthaalmoeder. Zo ook onze Rechts Actueel-medewerker en provincieraadslid voor Vlaams Belang Bert Deckers. Sinds het begin van dit nieuwe schooljaar ging zijn zoontje van 2 jaar naar een erkende onthaalmoeder in Hulsen-Balen. De sfeer was opperbest. Tot gisteren. De onthaalmoeder liet telefonisch weten dat het kindje niet meer welkom is omdat zijn papa werkt voor het Vlaams Belang. Die informatie had men verkregen via de fiche die Bert weken geleden had moeten invullen.
Vandaag heeft het kindje met andere woorden geen opvang. Beide ouders staan uiteraard met de rug tegen de muur en minstens één van hen is nu verplicht om thuis te blijven. De centrale van de kinderopvang is niet gediend met deze gang van zaken en liet al verstaan de nodige maatregelen te nemen tegen deze weigering tot opvang. Wat deze maatregel zal zijn is nog niet geweten. Zulks een voorval had men namelijk nog nooit meegemaakt en men kondigde aan dat ze dit ook niet meer wilden meemaken, aldus een verbijsterde Bert.
Het toppunt van al is dat Bert Deckers de keuze had uit twee opvangmoeders. Een blanke en een Aziatische. Kwaliteit primeert voor Bert en hij koos samen met zijn vrouw voor de Aziatische opvangmoeder. Deze kwam kindvriendelijker over, professioneler en zo meer. Met andere woorden, Bert hield zich ver af van iedere vorm van vooroordelen op basis van afkomst Maar de Aziatische opvangmoeder van haar kant blijkt nu een harde linkse politieke raciste. De échte onverdraagzaamheid in dit land zit nog steeds bij links.
Bert zal nu in eerste instantie het beruchte Centrum voor Gelijke Kansen en Racismebestrijding contacteren met deze pure vorm van discriminatie. Naargelang hun antwoord zal er verder een klacht worden neergelegd tegen deze onthaalmoeder. Het kan niet dat iemand op basis van de politieke voorkeur van de papa kindjes weigert, zegt Bert strijdbaar. Deze dame dient dan ook haar erkenning als onthaalmoeder te verliezen, zoveel is duidelijk.
bron: Rechtsactueel
Waartoe zoiets (beide gevallen) leidt? Tot het opzetten van de indeling tussen wij en zij : de ene onthaalmoeder hangt in de beslotenheid van haar privé de foto van een verkeerd persoon die op slinkse wijze met verborgen camera wereldkundig wordt gemaakt en dat wordt toegejuicht door de Lynxen. De andere onthaalmoeder gaat zwaar in de fout door een vader, politiek tegenstander, te treffen via zijn 2-jarig kind, terwijl racistische motieven de eigenlijke drijfveer zijn .Dat laatste wordt doodgezwegen ..
Kind en Gezin? Intrekken van subsidies? We gaan die arme Aziatische vrouw toch niet broodroven vanwege een futiliteit!? Daar verliest men toch stemmen door!
Ik zou het (over stemmen) bijna anders willen stellen : de enige partij die recht door zee gaat, kan slechts stemmen winnen door zoiets aan de kaak te stellen. Door, net zoals die Rechter in Tongeren, de katjes die in huis doen, daar met hun neus in te wrijven .
Mise en plat op 29/09/2011 18:14:37
Gepeperd en gezouten, opgediend op 1/10/2011 10:40:53
Please : keep in mind bij de lectuur van wat volgt .
-----------------------
Onderstaand artikel, overgenomen van bij Angeltjes (eindelijk zijn ze daar een beetje terug, zou ik zeggen) werd overgenomen voor mijn persoonlijk archief. Tot de laatste komma moet ik het be-amen, en toch wil ik dat boek De Derde Keuze van Mark Durie niet in huis halen.
Mag ik het met mijn eigen woorden proberen te zeggen? Het is geen haatzaaien noch haat planten, want ik zeg alleen de waarheid : waar Muzelmannij komt, vloeit bloed en weerklinken er losbrandingen!.Ik wens de vijand die mij (of mijn geliefden) vroeg of laat naar het leven zal staan, niet beter te leren kennen,zoals gesuggereerd. Ik wil hem alleen uit mijn huis! En liefst zo rap mogelijk! Uitgeverij Egmont propageert vandaag een ander boek (Van Eden tot Jeruzalem) en dat zou mij meer bevallen. Omdat het het enige antwoord beschrijft dat aan de Islam kan gegeven worden : oorlog. Gewoon zelf toeslaan voor zij er de kans toe krijgen : de Geschiedenis bewijst het! De taal van les Muselmans in Frankrijk bewijst het : zij roepen om wapens om de macht over te nemen. Zie bij de collega : http://blog.seniorennet.be/angeltjes/ als addendum bij de presentatie van het boek gepubliceerd
Meteen grijp ik de gelegenheid aan, om nogmaals het verhullend taalgebruik van onze media te beklemtonende woorden Moslim en Islam zijn heel wat minder beladen dan Muselman, dat een woord is dat ook in ons collectief geheugen gegrift staat als niets ontziende moordenaars van vrouwen en kinderen .
In de hysterie van een paar dagen geleden, over 9/11, gaf ik al mijn mening te kennen : als een wesp mij in de nek steekt, dan rust ik niet voor dat hele wespennest is uitgeroeid. Als dat wespennest nu Mekka heet, of Medina : mij om het even : uitgeroeid is uitgeroeid. Denk aan Hiroshima en Nagasaki : wat toen normaal was, moet ook nu nog kunnen. Als er maar hard genoeg geslagen wordt, dan zijn we misschien weer goed voor een paar honderd jaar, zoals na de Reconquisata of na Het Beleg van Wenen in 1783.
Met wespen is het als met bijen : eenmaal hun koningin is verdwenen, zoeken de diertjes een opvolgster. Wie weet, zouden volgens de evolutie-leer van Darwin, dergelijke venijnige wespen, dan geen nuttige honiong-bijtjes kunnen worden!
Peace in our days is ook maar een doekje voor het bloeden geworden!
Waar zit ons verstand in het Westen?! De Muzelmannerij zelf schrijft voor in hun Heilig Boek dat men de vijand (en dat zijn wij) met alle mogelijke middelen mag en moet misleiden en bestrijden : zelfs met veinzerij en valse vriendschap. Hoe kan men dan vertrouwen geven?
Dat de Muzelmannerij nog altijd als een Godsdienst wordt bestempeld : daar heb ik het ook moeilijk mee. Als U het zo wil : waarom noemt men het Communisme en het Nationaal Socialisme dan ook geen godsdienst? Ha : ik zie het al : zowel Marx als Hitler hebben een soort Opperwezen vergeten in te voeren in hun leerstelling .wat Mohammed wel heeft gedaan.
Over het dragen van de boerka of de niqab : als een van de redenen voor het dragen daarvan, wordt aangevoerd dat blote vrouwenhuid de Muzelmannen bij bosjes doet steigeren van drift en hitsigheid. Klinkt primitief, maar alla dat wisten we reeds. Al eens aan gedacht hoe onze vrouwen zich voelen als ze door die halve wilden met de ogen worden uitgekleed? In plaats van sluiers over vrouwenhuid, zou er beter werk gemaakt worden van algemene castratie van al die hitsige half wilde Allah-gelovigen, die constant in het ondermaanse lopen te hunkeren naar 72 levende verse maagden aan de zijde van hun god.
Neen : er is nog nooit iets goeds gekomen van de Muzelmannerij. En nu, nu onze welstand, nadat ze door de Wallo/Brukselaars al zo ferm is afgetopt, helemaal dreigt kopke onder te gaan, moet er werk gemaakt worden van de ja, van wat?
Laat dat de Heren politiekers die het kwaad hebben toegelaten, nu ook maar oplossen.
---------------------
We moeten ons serieus afvragen, sinds wanneer polygamie, pedofilie, genitaliënverminking, het slaan van vrouwen, de boerka en de eremoord tot de Westerse waarden behoren. We moeten ons serieus gaan afvragen sinds wanneer en door wie onverdraagzaamheid, discriminatie en apartheid van seksen voor het eerst tot Westerse waarden gepropageerd werden.
In de marge van de hedendaagse politieke nieuwsgaring moeten we ons ook serieus gaan afvragen hoeveel keer de besparingen dagdagelijks zullen opgesoupeerd worden door de verder woekerende import van islamieten en aan welk deel van de bevolking het sluipende dagdagelijkse tekort zal aangerekend en opgelegd worden. Wedden dat het het Vlaamse deel zal zijn?
Mark Durie vat het in zijn boek De derde keuze mooi samen. Naast islam en d'himmitude is alleen de keuze voor de vrijheid mogelijk. Er bestaat geen vierde alternatief. Samen met 'Jihad in het westen' van Paul Fregosi en een paar andere belangrijke boeken is dit werk een der belangrijkste die verschenen zijn na 11 september 2001. Het is misschien wel het belangrijkste boek over de islam dat ooit is geschreven.
Westerlingen hebben het moeilijk om te begrijpen waarom moslims zo gevoelig zijn voor kritiek op hun ideologie. De auteur, een Australische dominee, biedt een aantal waardevolle inzichten. Hij verhaalt over een jonge geleerde die in Egypte was en de Koptische theologische analyse van de islam wilde bestuderen. Hij ging naar de Koptische bisschop in Caïro en vroeg waar hij zulke boeken kon vinden. De bisschop vertelde hem dat ze niet bestaan. Hoe kon dit zijn? Met Kopten onder islamitische overheersing gedurende 1.400 jaar? Dit is verbijsterend voor westerlingen, maar helemaal niet voor de Kopten.
Durie's boek gaat naar de grondslagen met het 'uitpakken' van het islamistische denken over d'himmitude - de niet-moslim is aansprakelijkheid voor het weigeren zich te onderwerpen aan de islam - en jizya - geld betaald aan de moslims. Dit geld dient als herstelbetaling voor de bruikleen van al wat geacht wordt deel uit te maken van het door Allah aan de islamieten gegeven rechtmatige erfdeel. En dat is de hele wereld. Wie daarover verwonderd doet is een kommaneuker.
Zeer indrukwekkend, erudiet en toch zeer leesbaar. Hij heeft een speciaal talent voor het verklaren van de achtergrond en de redenen voor zaken zoals de aard van de jizya, waarom niet-moslims in islamitische landen nooit kwaad spreken over de islam en de mate van huichelarij die zelfs Westerse geleerden ten toon spreiden over de zogenaamde 'verworvenheden van de islam'. Een van de eisen tot op vandaag aan de d'himmis is dat ze nooit de islam of Mohammed mogen bekritiseren of uitleggen waarom. Elke kritiek op de islam wordt door moslims gezien als een ernstig misdrijf. Het boek is goed gedocumenteerd en zorgvuldig gemotiveerd. De stijl is niet stereotiep anti-islam en ook helemaal niet prekerig.
Durie geeft blijk van een grondige kennis van de kern van de islamitische teksten en wat die teksten bij moslims direct aansporen te denken over de ongelovigen. Ondanks de relatieve kortheid van het boek, het is bijna op wonderbaarlijke wijze uitgebreid en grondig, draait er niet omheen, en onthult de donkerste onderbuik van de islam met een ongeëvenaarde effectiviteit en toch met echte compassie. Een werk van een genie. Deze man weet hoe te schrijven. Zijn zinnen zijn helder transparant en soms gedistilleerd tot een bijna magische zuiverheid van betekenis. Het is geen dik boek en toch is het makkelijk genoeg voor mensen zonder enige kennis over de islam. Maar ook experts zal het waarschijnlijk in staat stellen om er iets van te leren omdat de auteur zijn materiaal uitstekend beheerst.
Het boek combineert een enorme goede leesbaarheid met grote wetenschappelijke grondigheid. De schrijfstijl van de auteur is wetenschappelijk en erudiet, maar kan worden gelezen en begrepen door alle niveaus. Dit is een zeer belangrijk werk, en moet worden aanbevolen als lectuur voor alle studenten met enige maatschappelijke interesse, maar ook aan politici en ter vertaling in zoveel mogelijk West-Europese talen. Mark Durie heeft het miserabele lot blootgelegd van alle vrije volkeren die onder de macht van de islamitische heerschappij vielen, en legt in detail uit waarom de niet-moslims onder islamitische heerschappij, zelfs vandaag de dag in grote loodzware angst vertoeven, niet in staat om een van de vele persoonlijke vrijheden te genieten, die we nu in het Westen als vanzelfsprekend beschouwen.
We moeten ons verzetten tegen de opkomst van de islam waar we kunnen - een Europa onder de islam zou ongeveer net zo leuk voor niet-moslims als voor de joden het leven in Hitlers 1000-jaar Reich. Durie laat zien hoe joden en christenen hebben geleden voor meer dan 1000 jaar in Marokko en Egypte, om alleen tijdens de koloniale periode enige verlichting te vinden. We kunnen weinig doen om de onderdrukten in islamitische landen te helpen, maar we moeten de sluipende islamisering van onze westerse samenleving bestrijden. Bovenal moeten we innig houden aan onze vrijheid van meningsuiting, ons recht om kritiek te leveren op Mohammed, of al onze zwaarbevochten vrijheden zullen verdwijnen gedurende millennia.
Het belangrijkste is dat hij perfect de dubbele standaard illustreert van de moderne wetenschap die het mogelijk maakt aan de islamitische wet te ontsnappen die in feite niets anders is dan religieuze apartheid zijnde de afzonderlijke en ongelijke behandeling van mensen op basis van hun religieuze overtuigingen. Het boek is niet geschreven voor een pro-christelijke echokamer maar wel voor degenen, die geloven dat alle godsdiensten zonder onderscheid een kritische blik en een met redenen omklede onpartijdige analyse verdienen.
Durie wil niet kwetsen, integendeel . De inhoud zal niet-moslims helpen om de waarheid te spreken in liefde voor moslims die het meest van allen nodig hebben om deze te horen. En die waarheid is dat hun ideologie, gebaseerd op de koran en de soenna van de profeet, indruist tegen de heersende opvattingen over vrijheid, gelijkheid, en echte broederlijke liefde in het Westen. Daarom kwam dit boek in 2011 net op tijd. Ieder studiejaar, journalist en politicus moet het lezen.
Meer nog: elke politicus die dit boek niet leest is een bedrieger. Na het lezen zullen meer mensen geneigd zijn om te overwegen wat onder meer Mark Steyn, Hans Jansen, Robert Spencer, Koenraad Elst en Bat Yeor te zeggen hebben.
-------------------
Diagonaal herlezen
Naast Islam (bekering) en de dhimitude (onderwerping) zou de 3de Keuze dus..de vrijheid zijn.
Is dat niet hetzelfde zeggen met andere woorden als ikzelf hierboven doe? Hoe kan men als bewoner van een huis zich veilig voelen als de dieven mogen blijven? En is daar trouwens niet die andere mantra, dat vrijheid nooit gekregen, maar bevochten wordt?
Predik ikzelf dan een soort Kruistocht tegen Islammers? Men kan het kind de naam geven die men wil : ik kan nooit verplicht worden hen te aanvaarden. Niet om wat ze zijn (want er zijn daar veel brave mensen tussen) maar om wat ze eventueel vertegenwoordigen. Eenvoudig geredeneerd : wij hebben (in eigen land!) alles te verliezen, zij kunnen er alleen maar alles bij winnen. Een tussenweeg bestaat niet!
Vooraleer door te scrollen of af te sluiten : wil toch nog eens teruggaan naar de tabel bovenaan dit stukje .Of beter : memoriseer de verwachte bijna 30 miljoen lieverdjes. Als slechts 10 % daarvan de wachtwoorden van hun Profeet opvolgen, zijn dat 3 miljoen fanatiekers die bereid zijn hun leven op te offeren voor Allah. Zelfs Hitler had niet zoveel SS-sers die voor hem naar de hel wilden gaan .
Mise en plat op 29/09/2011 16:15:13
Gepeperd en gezouten, opgediend op 1/10/2011 10:04:33
