Mochten er nu vandaag of morgen of volgende week verkiezingen zijn bij onze Noorderburen, dan kwam Geert Wilders met zijn PVV er uit als Eerste President van de Republiek Nederland. Dag Béa. Dag Willem! Dag Maxima!
Wat nog beter klinkt : de toestand verslechtert er met de dag voor het Linxe Establishment, dus met de dag wordt de droom realistischer : Geert I van de Partij der Wilden (de Wilderianen) for prosident en dat smijten de Wilden, d.i. de volksstam in Vlaanderen die deze naam kreeg van de Kerk (Danneels) zich gewoon samen en het is gebakken!
De Republiek der Vrije Herenigde Nederlanden is een feit! Hand in hand stappen wij de toekomst in, en de EU uit!
We worden, samen met de mensen die het ene Wirtschaftswunder na het andere verrichten, een der welvarendste regios ter wereld! Adieu les amis de la Francofonie! Veuillez tirer votre planche!
En zeggen dat morgen in Adam het zoveelste vervolgverhaal opgevoerd wordt in de Rechtszaal, waar dezelfde Geet Wilders als een crimineel op het beklaagdenbankje zit .
Meisjes en Jongens, wat wordt er deze avond en deze nacht getelefoneerd en gemaild in Nederland! De enen om de strategie van de vlucht vooruit af ter spreken, samen met de Nos en de anderen om het feest voor te bereiden, om het even wat de uitgekochte Rechtertjes besluiten .
Dank U Lieve Heertje dat ik dat heb mogen meemaken! Dat sluit (even goed nadenken om geen domme dingen te schrijven!) rechtsreeks aan bij het gevoel van 4 September 1944, toen de eerste Canadese tanks over de steenweg van ons dorp rolden .
Dat was wel de dag anderzijds dat de Repressie en het feest van de Haat begon .
--------------------------
Enorme verschuivingen in peiling door Griekse kwestie
zondag 22 mei 2011 11:43
Waar in de Politieke Barometer van Synovate de kwestie-Griekenland nog positief uitpakt voor het CDA en slecht voor de PVV, toont de peiling van Maurice de Hond een heel ander beeld.
'Griekenland' pakt slecht uit voor De Jagers CDA en Ruttes VVD
De PVV van Geert Wilders loopt in de peiling van De Hond deze week vijf zetels in op de VVD. De gedoogpartij stijgt drie zetels en de grootste regeringspartij VVD daalt er twee.
Dieptepunt Daarmee komt de PVV uit op 26 zetels en de VVD op 32, een verschil van zes zetels. Een maand geleden was er nog een verschil van vijftien zetels. Het CDA zakt verder weg naar dertien zetels, acht zetels minder dan nu in de Tweede Kamer.
De christendemocraten komen daarmee op het laagste niveau uit dat ooit is gemeten en worden daarmee de zesde partij van Nederland, aldus De Hond zondag.
Griekenland Volgens de opiniepeiler hangen de verschuivingen deze week samen met de politieke discussie rond de steun aan het in zware nood verkerende Griekenland. De PVV wil dat er geen Nederlands geld meer gaat naar het zuidelijke EU-land en het kabinet van VVD en CDA wil dat wel.
In de Politieke Barometer van onderzoeksbureau Synovate pakte de Griekse kwestie juist positief uit voor het CDA (+2) en slecht voor de PVV (-2).
Mochten er nu vandaag of morgen of volgende week verkiezingen zijn bij onze Noorderburen, dan kwam Geert Wilders met zijn PVV er uit als Eerste President van de Republiek Nederland. Dag Béa. Dag Willem! Dag Maxima!
Wat nog beter klinkt : de toestand verslechtert er met de dag voor het Linxe Establishment, dus met de dag wordt de droom realistischer : Geert I van de Partij der Wilden (de Wilderianen) for prosident en dat smijten de Wilden, d.i. de volksstam in Vlaanderen die deze naam kreeg van de Kerk (Danneels) zich gewoon samen en het is gebakken!
De Republiek der Vrije Herenigde Nederlanden is een feit! Hand in hand stappen wij de toekomst in, en de EU uit!
We worden, samen met de mensen die het ene Wirtschaftswunder na het andere verrichten, een der welvarendste regios ter wereld! Adieu les amis de la Francofonie! Veuillez tirer votre planche!
En zeggen dat morgen in Adam het zoveelste vervolgverhaal opgevoerd wordt in de Rechtszaal, waar dezelfde Geet Wilders als een crimineel op het beklaagdenbankje zit .
Meisjes en Jongens, wat wordt er deze avond en deze nacht getelefoneerd en gemaild in Nederland! De enen om de strategie van de vlucht vooruit af ter spreken, samen met de Nos en de anderen om het feest voor te bereiden, om het even wat de uitgekochte Rechtertjes besluiten .
Dank U Lieve Heertje dat ik dat heb mogen meemaken! Dat sluit (even goed nadenken om geen domme dingen te schrijven!) rechtsreeks aan bij het gevoel van 4 September 1944, toen de eerste Canadese tanks over de steenweg van ons dorp rolden .
Dat was wel de dag anderzijds dat de Repressie en het feest van de Haat begon .
--------------------------
Enorme verschuivingen in peiling door Griekse kwestie
zondag 22 mei 2011 11:43
Waar in de Politieke Barometer van Synovate de kwestie-Griekenland nog positief uitpakt voor het CDA en slecht voor de PVV, toont de peiling van Maurice de Hond een heel ander beeld.
'Griekenland' pakt slecht uit voor De Jagers CDA en Ruttes VVD
De PVV van Geert Wilders loopt in de peiling van De Hond deze week vijf zetels in op de VVD. De gedoogpartij stijgt drie zetels en de grootste regeringspartij VVD daalt er twee.
Dieptepunt Daarmee komt de PVV uit op 26 zetels en de VVD op 32, een verschil van zes zetels. Een maand geleden was er nog een verschil van vijftien zetels. Het CDA zakt verder weg naar dertien zetels, acht zetels minder dan nu in de Tweede Kamer.
De christendemocraten komen daarmee op het laagste niveau uit dat ooit is gemeten en worden daarmee de zesde partij van Nederland, aldus De Hond zondag.
Griekenland Volgens de opiniepeiler hangen de verschuivingen deze week samen met de politieke discussie rond de steun aan het in zware nood verkerende Griekenland. De PVV wil dat er geen Nederlands geld meer gaat naar het zuidelijke EU-land en het kabinet van VVD en CDA wil dat wel.
In de Politieke Barometer van onderzoeksbureau Synovate pakte de Griekse kwestie juist positief uit voor het CDA (+2) en slecht voor de PVV (-2).
Mochten er nu vandaag of morgen of volgende week verkiezingen zijn bij onze Noorderburen, dan kwam Geert Wilders met zijn PVV er uit als Eerste President van de Republiek Nederland. Dag Béa. Dag Willem! Dag Maxima!
Wat nog beter klinkt : de toestand verslechtert er met de dag voor het Linxe Establishment, dus met de dag wordt de droom realistischer : Geert I van de Partij der Wilden (de Wilderianen) for prosident en dat smijten de Wilden, d.i. de volksstam in Vlaanderen die deze naam kreeg van de Kerk (Danneels) zich gewoon samen en het is gebakken!
De Republiek der Vrije Herenigde Nederlanden is een feit! Hand in hand stappen wij de toekomst in, en de EU uit!
We worden, samen met de mensen die het ene Wirtschaftswunder na het andere verrichten, een der welvarendste regios ter wereld! Adieu les amis de la Francofonie! Veuillez tirer votre planche!
En zeggen dat morgen in Adam het zoveelste vervolgverhaal opgevoerd wordt in de Rechtszaal, waar dezelfde Geet Wilders als een crimineel op het beklaagdenbankje zit .
Meisjes en Jongens, wat wordt er deze avond en deze nacht getelefoneerd en gemaild in Nederland! De enen om de strategie van de vlucht vooruit af ter spreken, samen met de Nos en de anderen om het feest voor te bereiden, om het even wat de uitgekochte Rechtertjes besluiten .
Dank U Lieve Heertje dat ik dat heb mogen meemaken! Dat sluit (even goed nadenken om geen domme dingen te schrijven!) rechtsreeks aan bij het gevoel van 4 September 1944, toen de eerste Canadese tanks over de steenweg van ons dorp rolden .
Dat was wel de dag anderzijds dat de Repressie en het feest van de Haat begon .
--------------------------
Enorme verschuivingen in peiling door Griekse kwestie
zondag 22 mei 2011 11:43
Waar in de Politieke Barometer van Synovate de kwestie-Griekenland nog positief uitpakt voor het CDA en slecht voor de PVV, toont de peiling van Maurice de Hond een heel ander beeld.
'Griekenland' pakt slecht uit voor De Jagers CDA en Ruttes VVD
De PVV van Geert Wilders loopt in de peiling van De Hond deze week vijf zetels in op de VVD. De gedoogpartij stijgt drie zetels en de grootste regeringspartij VVD daalt er twee.
Dieptepunt Daarmee komt de PVV uit op 26 zetels en de VVD op 32, een verschil van zes zetels. Een maand geleden was er nog een verschil van vijftien zetels. Het CDA zakt verder weg naar dertien zetels, acht zetels minder dan nu in de Tweede Kamer.
De christendemocraten komen daarmee op het laagste niveau uit dat ooit is gemeten en worden daarmee de zesde partij van Nederland, aldus De Hond zondag.
Griekenland Volgens de opiniepeiler hangen de verschuivingen deze week samen met de politieke discussie rond de steun aan het in zware nood verkerende Griekenland. De PVV wil dat er geen Nederlands geld meer gaat naar het zuidelijke EU-land en het kabinet van VVD en CDA wil dat wel.
In de Politieke Barometer van onderzoeksbureau Synovate pakte de Griekse kwestie juist positief uit voor het CDA (+2) en slecht voor de PVV (-2).
Laat ons het nog eens hebben over de staatshervorming. Wacht! Niet meteen omdraaien, die bladzijde, hoezeer ik begrijp dat het woord 'staatshervorming' u die intussen natuurlijke reflex ontlokt. Ik beloof, het zal hier niet gaan over de gewiekste tactiekjes en armetierige strategietjes van de partijen. Het is niet omdat de onderhandelingen daar nu al maanden toe herleid worden, dat we het niet over de grond van de zaak kunnen hebben. Iemand moet dat tenslotte doen.
Bovendien valt eindelijk enige inhoudelijke evolutie te melden, over de kinderbijslag. Waar lag het probleem? De partijen waren het eens om die te splitsen, maar niet over hoe dat in Brussel te regelen: via de gemeenschappen of de Gemeenschappelijke Gemeenschapscommissie (ok, weer zo'n woord waarbij u spontaan het hoofd afwendt, maar heb nog even geduld met mij).
In het eerste geval komt er in Brussel een Vlaams én een Franstalig systeem van kinderbijslag, in het tweede één Brussels systeem. Dat laatste model is de enige optie voor de Franstalige partijen, VLD, SP.A en Groen! N-VA was niet superenthousiast over die GGC-piste, maar enkel CD&V wou er echt niet van weten. Ze noemde het zelfs de belangrijkste reden waarom ze de nota Vande Lanotte verwierp.
Maar kijk, sinds enkele weken stemt CD&V toch in met de GGC-piste. Officieel ontkent de partij dat, want er is een akkoord over niets tot er één is over alles. Maar ondertussen stuurt men voorzichtige signalen uit, via zogenaamd louter persoonlijke verklaringen van mandatarissen.
Nu denkt u wellicht nog steeds: so what, moet het land hierover zo lang lam liggen? Begrijpelijk, maar toch verbergt deze technische kwestie fundamentele vraagstukken rond gelijkheid en gemeenschapsvorming.
Met haar verzet tegen de GGC-piste wou CD&V vermijden dat Vlamingen anders worden behandeld voor kinderbijslag naargelang ze in het Vlaams of Brussels gewest wonen. Nu bestaat die ongelijkheid voor gewestmateries al wel langer. Meest frappant voorbeeld was de jobkorting, de intussen afgeschafte paar honderd euro die de Vlaamse regering cadeau deed aan werkende Vlamingen. Tenminste, als ze ook in het Vlaams gewest woonden. Gevolg: in één en hetzelfde Brusselse bedrijf zag een in Vlaanderen wonende Vlaming de som op zijn rekening verschijnen, daar waar zijn Vlaamse collega met woonplaats in Brussel op de kin kon kloppen, samen met de Franstalige Brusselaar in het bedrijf, die zijn Franstalige collega uit de Vlaamse Rand dan weer wél beloond zag met een jobkorting. Kortom, de Vlaamse regering ontmoedigde de vervlaamsing van Brussel en stimuleerde de verfransing van de Rand. Ietwat in tegenstelling met haar ruimere beleidskeuzes. De ergernis onder Vlaamse Brusselaars was groot. Met de GGC-piste voor de kinderbijslag zullen uitkeringen volgens eenzelfde logica kunnen verschillen. Het alternatief is echter een ongelijke behandeling tussen Brusselaars en dus tussen inwoners van één stad. Ook dat wordt vaak als onrechtvaardig aangevoeld. Zo hekelden Vlaamse en Franstalige studentenvertegenwoordigers onlangs dat Brusselse studenten een andere prijs voor openbaar vervoer betalen naargelang ze aan een Vlaamse of Franstalige instelling studeren. De kinderbijslag in Brussel laten beheren door de gemeenschappen betekent dat iemand in dezelfde stad, hetzelfde bedrijf of zelfs hetzelfde gezin andere sociale rechten zal kunnen hebben, gebaseerd op een vorm van gemeenschapskeuze die steeds minder de complexe Brusselse sociale realiteit weerspiegelt.
De vraag is dus welke ongelijkheid je het minst erg vindt: die tussen Vlamingen of die tussen Brusselaars. Dat houdt ook een keuze in over gemeenschapsvorming: op basis van taal of op basis van een gedeeld territorium zoals een stad?
Hoewel, een echte keuze is dat niet. Want twee systemen van kinderbijslag in Brussel is zoals gezegd politiek onhaalbaar. Het enige alternatief is de bevoegdheid federaal houden. CD&V zat even op die piste (onder het motto 'less is more'). Maar omdat blijkbaar vooral de grootte van een staatshervorming belangrijk is, moesten andere splitsingen in de plaats komen, wat moeilijk bleek. Zeker omdat kinderbijslag met 5,5 miljard euro lekker aantikt voor een 'grote staatshervorming'.
Dus lijkt CD&V uiteindelijk haar visie op Brussel te laten varen, als gevolg van wat ik hier eerder al de 'Vlaamse paradox' noemde: wie Vlaanderen wil versterken, zal ook Brussel moeten versterken. Door van staatshervorming een politieke prioriteit te maken, was CD&V de voorbije jaren ongewild de belangrijkste architect van het lossen van de band met Brussel, waartegen ze zich nochtans steeds heeft verzet. Daar lijkt ook de partij zelf zich nu stilaan bij neer te leggen
Over trams in Antwerpen en Romeins Recht in de mond van Grootbakkes en Keizer van Leuven, dan over t Gevallen JENE(ver)WIJF, (The Fallen Madonna with the Big Boobies?), vervolgens over het failliet van Europa en De Ware Finnen, maar vooral over Guynokio, de Riberale Roerganger-Leugenaar. U weet we l: de Waalse PS-Ministerin Cruella met Avec Guy, cest génial ..
Vooral diens retour naar de ware Vaderlandsche Politieke Stal, de Wetstraat, moet in ons achterhoofd blijven nazinderen (Zou zijn baantje bij Europa in gevaar zijn?). Er is blijkbaar een Skakespeariaans drama in de maak .Alles is mogelijk! Vooral voor wie zich nog Villa Politica herinnert, met het interview waarin Keulen, voor het oog van de camera, verongelijkt, door Jong De Croo naar de achtergrond werd verdrongen. Ikke, Marino Keulen, ben de goeie kandidaat, allez, da weette toch ..
Kijk, mensen, lezers, lezeressen, lieve vrienden, het is mij (om de 14 dagen) een waar genoegen maar liefst 8 volle bladzijden van Marc Grammens (Journaal) te ontvangen. Voor de prijs moet U het niet laten : kost minder dan een van die dagelijkse kwal-gazetten en biedt 10 keer meer en dan vooral correcte informatie. Zelfs het collectioneren van oude nummers is een plezier, dank zij de verzorgde uitvoering en het glanzend papier.
Geen elektronische uitgave. Spijtig?
Nieuw Pierke daarentegen is in principe kosteloos beschikbaar via mail. .
Elk zegge het voort!
--------------------------
Zo Gezegd - mei '11 (Uitspraken over actuele thema's)
zo, 01/05/2011 - 14:04 redactie
t Gents Nieuw Pierke tekende voor dit plezierke
-------------------------
13.05.11 De tram naar Wijnegem en de lafheid van de decreetgever (Louis Tobback) Er is nogal wat te doen omdat de Raad van State de bouw van de tramlijn Deurne-Wijnegem deed stilleggen. Ik heb het bewuste arrest gelezen, en vond er alle ingrediënten in van de zieke van dit land: de burger, het parlement, het gerecht.... Twee: het parlement. In ons systeem wordt de rechter niet geacht de wet te interpreteren. Hij mag die alleen toepassen. Maar om dat te kunnen, moet de rechter die wetten wel kunnen begrijpen. En daar wringt het: het Vlaams Parlement stemt flutdecreten. Het verheft sociologenpraat tot decreet. Een jurist zei me: "Als ik Vlaamse decreten lees, krijg ik heimwee naar mijn cursus Romeins recht." Het genie van Rome zat niet in zijn veldslagen, maar in zijn organisatorisch talent. De Romeinen ontwikkelden heldere juridische begrippen die tot vandaag het recht ordenen. Maar wat moet een rechter met een Vlaams decreet dat een 'begrip' als 'sluipverkeer' hanteert? Waar vindt hij daarvan de juridisch sluitende definitie? Alleszins niet in het Romeins recht. 'Sluipverkeer' is het verkeer dat voor mijn deur passeert en dat ik niet graag zie langskomen, en dat ik liever door de andere straten zie gaan. Wanneer de decreten helder en consistent zouden zijn, dan kan die burger grote projecten niet zomaar tegenhouden. Tenzij hij gelijk heeft. Wat met die tramlijn het geval lijkt. Daar is er ronduit sprake van 'lafheid' van de decreetgever. De Raad van State liet de bouw van de tramlijn stilleggen omdat de overheid ten onrechte een afwijking toestond op de verplichting om een MilieuEffectenRapport (MER) op te stellen. Heeft de Raad van State niet gelijk? Als de overheid voor een ingrijpend project als de heraanleg van de Turnhoutsebaan al durft zeggen dat er geen MER nodig is, waar is dan nog wel een MER vereist? Alleen nog voor een kerncentrale? Dat is laffe wetgeving: men zet de verplichting tot MER in het decreet, en tegelijk opent men achterdeurtjes en laat men 'ontheffing van de verplichting' toe. Slechte wetten leiden tot rechteloosheid.... In Vlaanderen kan zo goed als niets meer, omdat onze decreten iedereen toelaten alles tegen te houden. Volledige tekst hier .... (Louis Tobback in De Morgen. In de tekst staat in de zin 'In ons systeem wordt de wetgever niet geacht de wet te interpreteren.' het woord de wetgever. Dat lijkt uit de context bekeken een fout te zijn, en we hebben in de tekst hiervoor in de zin het woord vervangen door rechter: 'In ons systeem wordt de rechter niet geacht de wet te interpreteren'.)
09.05.11 Domme gansje Gennez en het Vlaams socialisme (Mark Grammens) Het domme gansje dat aan het hoofd staat van de socialisten in Vlaanderen en alle verkiezingen waaraan ze deelgenomen heeft, verloren heeft, vond er, in wat volgens sommigen een laatste stuiptrekking als voorzitter was, niet beter op dan het traditionele l mei-feest van de linkerzijde te ontsieren door een vileine aanval op de N-VA, door Walter Pauli (in De Morgen, 2.5.11) misprijzend "ranzig" genoemd.... Inmiddels weet elkeen dat Gennez weg moet uit de leiding van de partij, en dat een van de redenen is dat juist zij, die zo smacht naar een minister-portefeuille, de grootste hinderpaal vormt voor SP.a om een plaats te veroveren in de Vlaamse deelnemersgroep van een eventuele Belgische regering. Zij heeft van meetaf gekozen voor kollaboratie met de PS, en maakte zich onmogelijk door tijdens een Vlaams overleg nota's te nemen die door haar omgeving werden doorgespeeld aan het kabinet van Di Rupo. Sindsdien vindt er geen betekenisvol Vlaams overleg meer plaats..... ... Gennez werd in 2007 vooruitgeduwd naar een voorzitterszetel waar ze nooit op had mogen gaan zitten, en er zich uit machteloosheid omringde met de verkeerde raadgevers en foute vrienden, die slechts op eigenbelang uit waren. Als de tekenen niet bedriegen, ziet vrijwel iedereen in de SP het ook zo, en is het alleen nog een kwestie van tijd voordat de koppen gaan rollen. Van het grootste belang is dat tegen dan de partij tot het besef komt dat haar plaats niet in België is, maar in Vlaanderen, en dat dit konsekwenties meebrengt. In Wallonië bestaat er geen Waals-nationalistische partij omdat de socialisten daar, overigens unisono met de andere partijen, de belangen van de regio boven die van België plaatsen, behalve voor zover het Belgische belang samenvalt met het Waalse. Zo eenvoudig ligt dat. Wallonië is niet minder nationalistisch dan Vlaanderen, integendeel, het is het nog méér, maar de taak om dit nationalisme politiek te vertegenwoordigen, wordt er ingevuld door ondermeer en bovenal het Waalse socialisme. De verwijten die de SP de N-VA toestuurt, zijn dus eigenlijk een zelfverwijt, want de N-VA doet wat een Vlaamse SP had kunnen en moeten doen, maar nooit heeft gedaan. Moge de voorzitterswissel die naar het schijnt in het najaar in de SP zal plaatsvinden, aanleiding geven tot een volledige ommezwaai en tot de geboorte van een uitgesproken Vlaamse politieke linkerzijde. Daar heeft Vlaanderen recht op, en daar heeft "links" in Vlaanderen ook recht op. Het moet voor eens en voor altijd gedaan zijn met dat onnozel belgicisme van "links", en met die onbedaarlijke neiging van Vlaamse "linksen" om zich te smijten in een blinde kollaboratie met Walen en andere Franstaligen, die met wat "linkse" woordjes hun feitelijk hardnekkig Waals-regionalistisch of Belgisch-imperialistisch beleid opleuken, - en de Vlamingen trappen daarin..... Er is werk aan de winkel. Het volstaat niet een nieuwe voorzitter te installeren als de socialistische beweging niet zichzelf hervindt, in regionalisme, het afwijzen van de unitaire logika, en het konsekwent gaan voor jobs voor de eigen landgenoten in eigen streek. Gedaan met de verankering in het belgicisme, en gedaan met de vlucht in een zielloos en onsociaal internationalisme. (Mark Grammens in Journaal nr. 601, 5 mei '11)
09.05.11 Wie zal hier het debat voeren over 'Europa'? (Mark Grammens) De Finnen nemen het niet dat zij via de Europese instellingen en regels moeten opdraaien voor "potverterende" landen uit het zuiden die zich in de problemen hebben gewerkt. Konkreet gaat het over Portugal, dat heel binnenkort een beroep zal moeten doen op "Europa" om uit de financiële nood te geraken. En kijk nu goed: de parlementsverkiezingen in Finland zijn wél relevant als "Europa" straks geld zal moeten geven aan Portugal, want toen de regelgeving in verband met hulp aan financieel noodlijdende lidstaten van de Europese Unie tot stand kwam, hebben de Finnen aan de aanvaarding van deze "solidariteit" de clausule verbonden dat hun eigen parlement (en dus niet een Europees parlement of een andere Europese instantie) zulk een financiële tegemoetkoming aan een van de lidstaten zal moeten goedkeuren. Het is ons geld, aldus de Finnen eensgezind, en onze demokratisch verkozen vertegenwoordigers zullen beslissen over de besteding ervan, niemand anders. Dit betekent dat het Finse parlement zichzelf een vetorecht heeft toegekend inzake Europese financiële hulp aan staten die met bankroet worden bedreigd..... En wat Europa betreft, dat zijn poten van Finland moet afhouden, zoals de leider van de "Ware Finnen" betoogt: wordt het niet stilaan tijd om in alle Europese landen het lidmaatschap van de Europese Unie en deelneming aan het monetaire stelsel van de euro ter diskussie te stellen? Men ziet toch dat de Europese burger al sinds tenminste tien jaar stelselmatig eurosceptischer wordt. Alle verkiezingsresultaten en alle opiniepeilingen tonen dit aan. De bankenkrisis van kort geleden was zowat de laatste stimulans die nog nodig was om het euroscepticisme te doen zegevieren, tenminste in de geesten van de Europese mensen. Moeten eerst alle traditionele partijen ten onder gaan voordat ze leren te beseffen dat het hun taak is om het debat over "Europa" te voeren, en vooral niet te denken dat dit tot het verleden behoort, want dan komt men er zeker niet en neemt de proteststem almaar feller in kracht toe. Waar blijft Vlaanderen in dit debat? Pleiten voor een Vlaanderen dat zelfstandig zou zijn "binnen Europa" is een logische absurditeit, want "Europa", zoals dat thans bestaat - een ander soort Europa was denkbaar geweest - is de grote vijand van de zelfstandigheid van de volkeren die er deel van uitmaken, en bestrijdt zelfs deze zelfstandigheid tot buiten zijn grenzen. Denk aan Montenegro, toen het zich afscheidde van Servië: tot op vandaag wordt het door de Europese instellingen geboycot. Er komt nooit een zelfstandig Vlaanderen "binnen Europa". Waarom doet men dan alsof het anders zou zijn? Een vlucht uit vrees voor het debat? (Mark Grammens in Journaal nr. 601, 5 mei '11)
09.05.11 "Aarts-leugenaar" Verhofstadt is terug en De Croo zwijgt (Mark Grammens) Op het kabinet van de liberale minister Turtelboom (Binnenlandse Zaken) was de hele VLD-leiding samengekomen (dus niét op het partij sekretariaat, dat ruimte in overvloed biedt voor dit soort bijeenkomsten), op één persoon na, partijvoorzitter Alexander De Croo, die niet was uitgenodigd en er pas achteraf, toen er iets over uitlekte in de pers, over ingelicht werd. Aanwezig waren alle grote tenoren, Verhofstadt, Dewael, De Gucht, Vanhengel en nog een paar anderen. Naar het onderwerp van diskussie hoeft men niet te raden: Alexander de Croo. Toen De Croo aan de macht kwam in de VLD, bleek dit op een misverstand te berusten. "De partij had dan wel nood aan een louterende en vooral demokratische voorzittersverkiezing, maar het was nu ook weer niet de bedoeling dat iemand anders dan Marino Keulen die zou winnen" (Ann Peuteman, in Knack, 9.12.09). Helaas voor de meester-manipulator van de VLD, Verhofstadt, juist het feit dat Keulen beschouwd werd als de kandidaat van de machthebbers, zorgde ervoor dat in de tweede ronde van de voorzittersverkiezing, toen het ging tussen De Croo en Keulen, niet Keulen maar wel De Croo het grootste aantal stemmen kreeg. De partij wilde af van de oude garde. Echter, die trekt zich niet vrijwillig terug. Ze heeft een tijdje geduldig gewacht, maar nu slaat ze toe. ... Nu Verhofstadt terugkeert, zou het misschien de gelegenheid zijn om een pamflet uit te geven met de voornaamste punten uit de drie burgermanifesten die Verhofstadt zoniet geschreven dan toch destijds onder zijn naam heeft gepubliceerd. De basisgedachte ervan luidt dat we thans slechts "een onechte demokratie" kennen, en dat daar slechts verandering in kan komen als we het volgende programma realiseren: afschaffing van de Senaat, afschaffing van zowel de stemplicht als de lijststem, het invoeren van het referendum voor alle belangrijke beleidszaken, rechtstreekse verkiezing van burgemeesters en van de eerste minister, het invoeren van voorverkiezingen zodat de burger en niet de partijen de kandidaten aanduidt, en nog zo een en ander. We citeren alleen voorstellen die in elk van de drie burgermanifesten voorkomen. U weet inmiddels wat Verhofstadt daarvan tijdens zijn achtjarig premierschap heeft tot stand gebracht. Letterlijk niets. Wij leven dus dank zij hem nog steeds in een "onechte" demokratie. En die man, met zijn generatie, die wegens kiezersbedrog van de macht verstoten werd, eerst door de kiezer en daarna door de stemgerechtigden in de eigen partij, aast nu weer op de macht, want de bijeenkomst die voorgezeten werd door mw. Turtelboom, kwam er op influistering van Verhofstadt. De leider is terug en wacht alleen op het geschikte moment om zijn plaats weer in te nemen. Geen leugen of bedrog zal daarbij worden geschuwd. Iemand die hem goed gekend heeft en in hem heeft geloofd, André Monteyne, een man die de illusie koesterde dat er nog korrektheid bestaat in de liberale politiek, noemde hem ooit (in 't Pallieterke, 24.6.09) een "aarts-leugenaar". Anderen hebben dezelfde ervaring. Het publiek dat met waardering zijn burgermanifesten las, natuurlijk nog het meest. Als de VLD terugkeert naar Verhofstadt, dan bewijst zij dat in Vlaanderen liberalisme staat voor kiezersbedrog. Het behoort dus tot de informatieplicht om de mediastilte over wat er gaande is in de VLD te doorbreken, zodat men het vervolg van de gebeurtenissen goed ziet aankomen en ze misschien ten gunste kan beïnvloeden. (Mark Grammens in Journaal nr. 601, 5 mei '11)
Het is niet mijn bedoeling mee te werken aan de naambekendheid van de GVA door hier bovenaan regelmatig hun logo te plaatsen. Net zo min als het de bedoeling is reclame te maken voor een hondendrol op het voetpad, door hem Uw medeburgers aan te wijzen, zodat ze er niet in trappen.
Niet zeer vriendelijk, zegt U? Eerrovend en beledigend? Heel zeker, en dat is ook de bedoeling. Want de normale verwijzing op deze blog (G v Apen en andere Steenezels) dringt m.i. niet goed door en kan aanleiding geven tot het spijtige misverstand als zou bedoeld worden dat alle Antwerpenaren apen en steenezels zijn. Een beetje zoals Het Heilig Boek der Muzelmannen die alle Ongelovigen als apen en honden catalogeert.
Kijk, daar hebt U weer een van die Verborgen Verleiders van de Islam. We worden zodanig gewoon aan dat vocabularium, dat er wilde spontane associaties ontstaan. Apen en honden worden dan Apen en Steenezels .
Wilt dus zo vriendelijk zijn, eerst de zieleroerselen van Beekske (hieronder) te lezen, met in Uw achterhoofd de idee : wat zou De Gazet van Janssens hiermee hebben willen zeggen?
---------------------------
"Di Rupo heeft het klimaat van onderhandelingen verziekt
21/05 Formateur Elio Di Rupo heeft het klimaat voor zichzelf verziekt. Dat vindt voormalig koninklijk bemiddelaar Wouter Beke alvast.
De CD&V-voorzitter ontving een kritische brief van Di Rupo over zijn rapport. De PS-voorzitter wees de voorstellen over de financieringswet af. Beke noemt de brief een "grote ontgoocheling" en beweert dat Di Rupo hem gevraagd had om zijn rapport niet openbaar te maken.
"Als je dan toch zo'n brief krijgt met de verklaring 'Ik wilde me indekken voor het geval jij je nota toch publiek zou maken en ik dan in een moeilijke positie zou komen tegenover de andere Franstalige partijen', dan is dat inderdaad wel een zeer koude douche. Dat getuigt niet van vertrouwen", klinkt het.
Ambiance
De CD&V-politicus verklaart ook dat de Franstalige socialist "de scènes van voorbije dagen" had kunnen vermijden door de opdracht van formateur vorige week donderdag onmiddellijk te aanvaarden. "We staan nu even ver, maar de ambiance is totaal anders. Di Rupo heeft het klimaat voor zichzelf verziekt", besluit Beke.
Er zouden volgens Beke "nog twee of drie knelpunten" zijn over de splitsing van BHV. Bovendien zijn de onderhandelaars "ver geraakt" inzake de financieringswet. De N-VA en de PS hebben wel nog enkele opmerkingen.
--------------------------
Diagonaal herlezen
Wel, wat GVA hiermee wil zeggen is volgens mij : wat Beekske geschreven heeft in zijn 7 cm dik rapport, dat verspreid werd in als ik de bladen mag geloven, wat ik zekerlijk NIET doe - 3 exemplaren (één voor de Sire, één voor Di Pupo enéén voor hemzelf) gaat onze lezers niet aan. Omdat ze het zelf niet weten (en dan zijn ze als nieuwsbrengers en voorlichters van het volk brutaal in de fout) ofwel omdat ze de omerta (zwijgplicht onder maffia-leden) hanteren en dat is nog duizend keer erger.
Bij Filip Van Laenen on The Brussels Journal en hier op deze blog hernomen
(N-VA Liet Broek Andermaal Zakken, maar voor PS Moet Ze Helemaal Uit)
werd een tipje van de sluier gelicht, op aangeven van Madame Béatrice Saccoche van deSoir, na-gepapegaaid door haar onderdanig Nederlandstalig tweelingbroertje (De Schandaard). Bij De Soir klonk dat begrijpelijkerwijze ietwat triomfantelijker, maar bij De Schandaard luidde dat als veel te ingewikkeld voor de gewone mens en er werd dus over gezwegen : faciliteiten voor alle Vlaamse randgemeenten rond Brussel, recht voor de Franstaligen die daar wonen om op Franstalige kandidaten van over de taalgrens te stemmen, afschaffen van de rondzendbrief Peeters, beperken van de macht van de Vlaamse Regering inzake benoeming van koekoek-burgemeesters, gebiedsroof door afstaan van op en afritten van autowegen aan de rand van Brussel, enz, enz. Kortom : expansie over half Brabant van de olievlek Brussel en het toebedelen van een half miljard Euro per jaar, bovenop de bestaande transfers. Een geluk bij een ongeluk, dat de informateur maar een Beke was! Ware het een stroom of een rivier geweest, gans Vlaanderen zou weggespoeld zijn naar daar waar alle water loopt : naar de eindeloze zee van de Francofone pretentie, waar geld nog sneller verdampt dan water!
Wat GVA dus zegt precies door het niet te zeggen, is dat heel dat boeltje van Beekske niet vroegtijdig mocht/mag uitlekken want dan zou Di Pupo het niet meer kunnen uitleggen aan zijn achterban, de PS. Anders gezegd : dat wij als Vlamingen gerold worden (al zijn?) moet zolang mogelijk verzwegen worden. Geen wonder dat BDW Oost Indisch stoofdom is geworden en dat onze media allemaal even sterk van Krommen Aas gebaren!
Als dat geen samenzwering, ja, zelfs een staatsgreep onder leiding van het onwaardig Staatshoofd in Laeken, is, dan weet ik het niet meer. Vlaanderen heeft voor >80% voor hervormingen gestemd en we zullen die dus ook krijgen. Maar dan radicaal juist tegengesteld als gewenst!
Noël Slangen (hier kwam ik straks op terug, want de man denkt, neen, wéét van zichzelf dat hij een genie is) weet het weer : alle politieke partijen die ooit een topscore haalden, gingen achteraf ook weer naar af. Zie Vlaams Blok : in 2004 naar 24%, nu nog amper 15%, NV-A in 2010 nog 28%, en straks?
Mensen, het is best dat ik hier in Italië ver weg ben, anders zouden jullie mij horen vloeken tot daar! Kon vloeken maar helpen!
Enne : waarop wordt er eigenlijk gewacht om in de tegenaanval te gaan? Misschien tot eenieder weer ingedommeld is? Of tot de Islam het boeltje overneemt?
Het zal op de duur nog de Oude Garde zijn die de situatie moet redden!
Weet er iemand hoe men de 7 als eerste cijfer van iemands leeftijd, als met een toverspreuk kan terugdraaien naar een 2? Die mag, neen, die moet zich stante pede bij ons melden. Vlaanderen en mijn Vlaamse Volk ten bate, want dan klom ik spoorslags op mijn strijdros om, net als mijn verre voorvader zoals die prijkt op de erelijst van de Helden van Groeninghe (echt waar! maar ik heb hem spijtig genoeg nooit gekend ) de onverlaten aldaar de kop te slijten, lijk maceliers dat plegen te doen op het slagveld. Terug naar de kracht van de jeugd, om er eens goed in te vliegen, maar ook een heel klein beetje met als neveneffect in de marge, een beetje voor t Vrouwtje, als U denkt te weten wat ik weet!
Hoe zullen de zielen der verdoemden zijn? Antwoord :
De zielen van de verdoemden zullen duister en vuil zijn, en geheel geschikt om te lijden. Geheel zoals :
------------------------------
Noël Slangen analyseert de politieke impasse
zaterdag 21 mei 2011, 13u52
Auteur: Mark Reynebeau, Lieven Sioen
--------------
Noël Slangen (r.) en zijn managing partner Jan Withofs: door de crisis is de samenleving fundamenteel veranderd.
CD&V bleef te lang aan de zijlijn staan. Het is nochtans de machtigste partij in Vlaanderen, de partij die het meest in beweging kan zetten. Zo onder meer luidt de analyse van communicatiestrateeg Noël Slangen over de huidige politieke impasse.
Na de crisis bij Open VLD en de BAM moest Noël Slangen ook zijn eigen bedrijf door de financiële crisis loodsen. De lessen die hij daaruit trok, schreef hij samen met zijn managing partner Jan Withofs neer in een nieuw boek: Communiceren in het New Normal. Tien kritische succesfactoren na een crisis. Hun uitgangspunt is dat de samenleving sinds de crisis fundamenteel veranderd is, ook al hebben veel mensen de draad van het oude leven gewoon weer opgenomen. Ze vergelijken het met een hartpatiënt die na de schok toch in zijn slechte gewoonten vervalt.
Communiceren in het New Normal is een managementboek en lijkt vooral geschreven om potentiële klanten te overtuigen dat Groep C de geschikte partner is om hun communicatie in veranderende tijden te verzorgen. Maar Noël Slangen en Jan Withofs waren graag bereid om hun recepten ook eens toe te passen op de grote veranderingen in de politiek.
Hoe verontrust zijn uw klanten over de politieke stilstand?
Slangen: 'Wij werken vooral voor internationale gerichte bedrijven die actief zijn in België. En ik heb niet het gevoel dat zij zich daar grote zorgen over maken. Die multinationals hebben niet het gevoel dat het land is stilgevallen. Dat is alvast een voordeel van de vele regeringen in dit land. Als er een uitvalt, blijven de anderen wel functioneren.'
De Wever en Di Rupo hebben dus nog even tijd?
Slangen: 'Neen, omdat er ook nog de druk is vanuit de financiële markten. Dat staat los het functioneren van internationale bedrijven hier. Zij zijn het gewoon om in verschillende omgevingen zaken te doen. Ze passen zich aan. De crisis kan het wel moeilijker maken om nieuwe bedrijven aan te trekken.'
Laat me een tweet van u citeren? 'Soms denk ik dat ik wel een regering zou kunnen maken (als mijn Frans maar wat beter was)'
Slangen: 'Ik had er wel voor gezet dat ik die uitspraak in een nieuwe opwelling van arrogantie deed.'
Maar wat zou uw aanpak zijn, als communicatiestrateeg?
Slangen: 'Ik zou eerst de pikorde van de mensen aan tafel vastleggen. Wie wil wat doen? Die pikorde wordt niet noodzakelijk bepaald door het verkiezingsresultaat.'
'Een probleem is bijvoorbeeld dat CD&V te lang aan de zijlijn bleef. CD&V blijft nochtans de machtigste partij van Vlaanderen, ondanks zijn verkiezingsresultaat. CD&V kan in Vlaanderen het meest de dingen in beweging krijgen.'
'Zodra die pikorde vastligt, moet je uitklaren wat iedereen precies wil, en vervolgens zoeken naar de bindmiddelen, waarbij je je concentreert op de basisprincipes, en niet op de details. Het heeft geen zin om al te discussiëren over de vorm van de badkamer en de kleur van de keuken, als je nog niet weet of je een huis wil bouwen en waar.'
Loopt het daardoor vast? Omdat de grootste partij niet noodzakelijk de meest relevante is?
Slangen: 'Wie de grootste partij is, verandert bij elke verkiezing. Ik heb zowat elke partij de grootste van de toekomst weten worden, en daarna weer zien krimpen. Dat relativeert een en ander.'
'De onderhandelingen lopen ook vast op generatieverschillen. Aan Vlaamse kant heerst een soort nieuwe zakelijkheid. Die generatie politici denkt dat je er met teksten en powerpoints wel raakt. Terwijl aan Franstalige kant het oude idee verder leeft dat je eerst vertrouwen opbouwt, voor je zaken doet. Een beetje zoals in China. Meestal is de hoeveelheid geproduceerde tekst omgekeerd evenredig met dat vertrouwen.'
Naar de normen van uw boek te oordelen zijn de PS en de N-VA de beste leerlingen van de klas: ze hebben een heldere focus en communiceren het duidelijkst. De andere partijen staan erbij en kijken ernaar.
Slangen: 'Hun focus is inderdaad heel duidelijk. Het probleem is dat er zo weinig raakpunten zijn tussen die twee partijen. Het zou ook niet gemakkelijk zijn om van Michel Vandenbosch van Gaia de voorzitter van het slachthuis van Anderlecht te maken.'
Wat moeten de andere partijen doen om de kiezer aan te spreken? Wachten tot de communautaire koorts wegtrekt?
Slangen: 'Een bedrijf zou zich de vraag stellen wat de concurrent zou doen om de grootste te worden. Vandaag vragen de politieke concurrenten van de N-VA zich af wat ze moeten doen om bij de regeringsonderhandelingen betrokken te worden. Dat is een gebrek aan ambitie. Hun vraag moet zijn wat nodig is om ooit de grootste te zijn, zelfs als dat onhaalbaar lijkt.'
Het volledige interview over de VRT na Woestijnvis, over de Lange Wapper en over Facebook en Twitter, leest u in De Standaard
----------------------
Diagonaal herlezen
Moest ik geloven in reïncarnatie (qud non, wat denkte gij wel van mij!), , ik zou op bedevaart gaan naar Padre Pio en daar wel 10 dikke kaarsen branden, opdat de nieuwe Flor Grammens zich zou kenbaar maken.
De Heer Flor Grammens Zaliger is de Eeuwigheid en de geschiedenis ingegaan, zoals iedereen weet, bijna als een Heilige, met de afbeelding van een verfborstel en een pot zwarte verf, mede de reputatie om zijn leven gewijd te hebben aan het doen respecteren van de taalwetgeving in het Openbaar Domein. Het heeft hem menig ongezellig verblijf op Staatskosten opgeleverd, maar ook een onsterfelijke roem in de Vlaamse Beweging. Zon man moet er weer opstaan in ons midden, om schaamteloze veroordeelde criminele nieuwsjagers, zoals De Schandaardboys, te zegenen met een klad zwarte verf. Waarmee ik niet wil gezegd hebben daarmee bepaalde kruipdieren te beogen. Zoveel eer namelijk verdient die Slangen niet!
Zwarte verf zou best ook kunnen ingezet worden op grote schaal achter de rotatie-persen van al de daweek en maandbladenbladen. Om op nummers met àl te tendentieuze artikels de naam van de krant te overschilderen. Neen, geen censuur : de lezers moeten vrij blijven in hun keuze : ook deze indoctrinatie te ondergaan, of af te haken.
Ook zouden kranten die zich riskeren aan een zogezegde lezerspoll over een of ander onderwerp, verplicht moeten worden de tegenvallende resultaten openbaar te maken. Zo was er een krant (geen namen AUB) die gisteren en vandaag de lezers de vraag voorlegde : akkoord met wat Napoleon De Gucht denkt over de andere partijen die als saffraan knabbelende koeien als verlamd blijven staren naar de NV-A. Goed tendentieuze vraag dus. De reactie viel goed tegen zeker : 83 % van 5400 reageerders keurde het gezegde van De Gucht af .en daar het zaterdagavond werd, bleef dat cijfer nog even staan .Iedereen al naar huis, zeker? Vraag : zou die krant op zaterdag inderdaad nog 5400 zoveel! lezers hebben?
Maar goed! Meneer Slangen krijgt van mij 1/10: het is een goede vondst om het Gaia-kopstuk directeur te willen zien van het Slachthuis van Anderlecht. Ik begrijp alleen niet of nu BDW ofwel Di Pupop bedoeld wordt in deze beeldspraak. Volgens mij bedoelt hij ze goed en wel alle twee!
Hoe een korte terugblik verhelderend kan werken .Wat 14 dagen geleden het artikel hieronder dateert van 8/5 - nog verscholen lag in de nevelen van een onzekere toekomst, is vandaag voor de meeste waarnemers zonneklaar geworden : BDW kan het niet. Hij durft het niet. Hij wil het niet. Hij mag het niet. In het zicht van de overwinning, dein st hij terug. BDW is een raddraaier. BDW is een lafbek. BDW is een mooi pratend mannetjesdier dat werkt op instinct en geldingsdrang. Alleen laat de man het na om consequent daarnaar te handelen door de bijvoorbeeld de stok in het hoenderhok te gooien, ofwel om de estafette door te geven aan anderen en beteren.
Om het even, als de evolutie niet lukt, moet er nagedacht worden over revolutie!
Het is (zie hieronder) meer dan ironisch, het is ja juist TRAGISCH dat een Djezekesdief als Renaat t Landuyt van de Rode Sossen-bond de kat de bel moet aanbinden, in De 7de Dag verleden week : als de Niveanen republikeinen zijn, zoals ze beweren, waarom blijven ze dan dansen naar de pijpen van een (vadsige verraderlijke) koning?
De onderhandelingen slepen al bijna elf maanden aan. Dat het al zo lang duurt, en dat het nog een tijdje kan blijven voortduren, is het gevolg van twee factoren: de Franstaligen hebben er geen belang bij dat er snel een nieuwe federale regering wordt gevormd, en de Vlamingen slagen er niet in een vuist te maken om toch snel een nieuwe federale regering af te dwingen. De onmacht van Bart de Wever om zijn allernieuwst eis de snelle benoeming van een formateur af te dwingen, illustreert dit perfect.
Voor de lezer hoeft er waarschijnlijk geen tekeningetje bij: zolang de CD&V de N-VA niet durft los te laten, en zolang de N-VA niet in een federale regering durft te stappen zonder een fikse staatshervorming of met alleen maar een loze belofte daarover, hebben de Franstaligen er absoluut geen belang bij dat de federale regeringsonderhandelingen vooruitgang boeken. Waarom zouden de Franstaligen immers vrijwillig meewerken aan een inperking van de immense geldstromen van Noord naar Zuid, of dwarsbomen leggen voor hun territoriale eisen in Vlaams-Brabant, als daar toch geen ergere dreiging tegenover staat? Per slot van rekening is er ook geen enkele kalkoen in geïnteresseerd Kerstmis van 25 december naar 25 november te verplaatsen, tenzij anders de onmiddellijke hakbijl dreigt. En die onmiddellijke hakbijl, het is precies daar dat het probleem aan Vlaamse kant ligt.
Wanneer de Franstalige partijen nog eens gezamenlijk overleg plegen gewoonlijk vooraf luid aangekondigd in de pers en vervolgens uiteraard van veel theater voorzien komen zij versterkt uit die oefening terug. Hun geheim? Wanneer zij overleg plegen, tellen zij hun eisen bij mekaar op: zowel een uitbreiding van Brussel als een versterking van het gewest met gemeenschapsbevoegdheden en uiteraard ook extra financiële middelen, als een versterking van het federale niveau en ondertussen zeker geen afname van de geldstromen naar Wallonië, plus nog eens een afbouw van de Vlaamse bevoegdheden in Vlaams-Brabant. Soms zijn hun eisen zelfs onderling in tegenspraak, maar dat maakt natuurlijk niets uit zolang het eigenlijk doel alleen maar een volgehouden stilstand is. Men zou zelfs cynisch kunnen opmerken dat onderling tegenstrijdige eisen dan alleen maar een voordeel zijn, want zo kan er altijd wel iets gevonden worden dat imbuvable is voor de Franstaligen.
Hoe ziet dezelfde oefening er aan Vlaamse kant uit? Om te beginnen: die oefening wordt vrijwel nooit gemaakt. En als er dan toch eens een zeldzame keer wat overleg plaats vindt, proberen de Vlaamse partijen onderling uit te blinken door mekaars eisen van mekaar af te trekken, in plaats van ze net zoals de Franstaligen bij mekaar op te tellen. Daar komt dan nog bij dat de meest radicale Vlaamse partij, het Vlaams Belang, op voorhand al uitgesloten wordt van het overleg, omdat die partij ondemocratisch zou zijn. De meest radicale Belgische partij, Groen!, weigert dan weer zelf mee te doen. Dankzij niet weinig mediahulp slaagt die partij er dan bovendien nog eens in het akkoord te ondermijnen door de sp.a een zekere afstand van het akkoord te doen nemen, want de leiding van de sp.a wordt niet graag overklast in belgicisme door haar ergste concurrent.
Dit alles betekent dat Bart de Wever en de N-VA gelijk hebben wanneer zij geen gezamenlijk Vlaams overleg wensen. De geschiedenis leert immers dat zij daar, in tegenstelling tot de Franstaligen, alleen maar verzwakt van kunnen terugkomen. Veel geloofwaardige dreigementen kan Bart de Wever daarom niet maken tegenover de Franstaligen, en die gedragen er zich dan natuurlijk ook naar. Maar met hoeveel dreigementen kan Bart de Wever eigenlijk uitpakken? Het zijn er bitter weinig, en met sommige ervan wíl hij zelfs nog niet eens uitpakken.
Ten eerste kan Bart de Wever er natuurlijk mee dreigen dat hij de federale onderhandelingstafel zou verlaten. Voor de Franstaligen klinkt dit echter eerder als een beloning of zelfs een belofte dan een dreigement, omdat zij vermoeden dat de CD&V de N-VA uiteindelijk niet zal volgen. En dat daarmee de weg vrij zal liggen voor een federale regering zonder staatshervorming, of een die zeer voordelig voor de Franstaligen zou zijn. Zeker, de CD&V zegt al lang dat zij geen federale regering zonder N-VA wil, maar dat geldt alleen voor zover de N-VA niet zelf uit de aan de gang zijnde regeringsonderhandelingen stapt.
Ten tweede zou Bart de Wever er mee kunnen dreigen de instellingen van dit land zoveel mogelijk lam te leggen zolang er geen volwaardige federale regering gevormd is. Probleem is echter dat hij die kaart zelf niet ten volle durft te trekken Vlamingen zijn daar veel te beleefd (of is het laf?) voor en bovendien af te rekenen heeft met allerlei vormen van sabotage. Eén van de mooiste bewijzen daarvan werd gisteren nog geleverd, toen eerste minister Yves Leterme via Twitter zijn tevredenheid liet blijken over het bericht dat Standard & Poor's dan toch haar kredietrating van België niet zou verlagen. Deze vleesgeworden rancune uit Ieper heeft immers de laatste maanden zowat het vuur uit zijn sloffen gelopen om één van de weinige geloofwaardige drukkingsmiddelen waarover de Vlamingen beschikten zo snel en zo efficiënt mogelijk te neutraliseren. Gisteren kwam dan een maand vroeger dan verwacht het verlossende bericht dat een verlaging van die kredietrating, die België handenvol geld zou gekost hebben, er toch niet komt, en Yves Leterme was er dan ook vanuit de Verenigde Staten! als de kippen bij om zichzelf eens een duchtige beurt met het wierookvat te geven.
Wat zou het Franstalige equivalent van Yves Letermes gedrag eigenlijk zijn? Misschien een Laurette Onkelinx, die uit persoonlijke rancune tegenover Didier Reynders van sociale zaken zo'n acute puinhoop zou maken dat er toch snel een nieuwe federale regering zou gevormd moeten worden, ondanks het getalm van haar voorzitter Elio di Rupo. De manier waarop Yves Leterme zijn eigen, en alleen zijn eigen gang gaat, ten koste van zijn partij en tegen de belangen van Vlaanderen in, kan niet anders dan een nieuw moreel dieptepunt in de recente geschiedenis van het land genoemd worden. N-VA-voorzitter Bart de Wever staat er echter machteloos tegenover. Bovendien valt te vrezen dat Wouter Beke, na het neerleggen van zijn koninklijke bemiddelingsopdracht, feitelijk geneutraliseerd zal zijn aan de top van de CD&V, en Yves Leterme er samen met zijn ACW-kameraad Steven VanackereKris Peeters in de minderheid zal kunnen stellen.
Ten derde en ten slotte zou Bart de Wever er natuurlijk ook mee kunnen dreigen de Belgische constructie niet alleen lam te leggen, maar zelfs volledig op te blazen. Een eerste probleem is daarbij dat hij partijen als de CD&V en de Open Vld niet eens meekrijgt om federaal België lam te leggen, laat staan dat ze hem zouden willen volgen om die constructie op te blazen. Erger is echter dat hij ook zelf niet helemaal bereid lijkt te zijn om deze kaart te trekken, in tegenstelling tot bijvoorbeeld Vlaams Belang, of de PS. Het verklaart meteen ook waarom koning Albert II het aandurft de N-VA regelmatig voor het lapje te houden, waar hij er zich wel voor zou hoeden hetzelfde met de PS te doen. De klacht van Liesbeth Homans dat «de N-VA te weinig kansen heeft gekregen» houdt dan ook geen steek: een politieke partij die zichzelf een beetje respecteert hoeft geen kansen te krijgen, maar neemt die zélf, koning of geen koning.
Conclusie van dit alles? Renaat Landuyt had deze voormiddag in De Zevende Dag op een manier gelijk toen hij het merkwaardig vond dat een republikeinse partij als de N-VA op kansen van de koning zit te wachten. Het heeft natuurlijk geen zin om op een republikeinse manier aan regeringsvorming te willen doen als de rest van de gesprekspartners toch enkel rekening wenst te houden met koninklijke opdrachten, maar de N-VA zou in Laken rustig wat harder op de tafel mogen slaan. En sire bijvoorbeeld al eens meedelen dat hij met republikeins vuur speelt als hij met de N-VA blijft sollen in plaats die partij eindelijk eens met het nodige respect te behandelen. Wedden dat het de huidige federale regeringsonderhandeling snel een versnelling hoger zou doen schieten
---------------------
Diagonaal herlezen
De Duitsers, nu niet precies de aangewezen buurlui om zich bij ons op te beroepen (enig in Europa! Iedereen spreekt tegenwoordig van De Duitse locomotief , van Het Tweede Wirtschaftswunderen bij ons is het adjectief Duits nog altijd synoniem van collaboratie!, uiteraard alleen van Vlaamse collaboratie!) hebben daarvoor een sprekende uitdrukking. Zum kotsen zeggen ze en normaal is dat de laatste fase voor ze beginnen er op te kloppen.
Het is natuurlijk o.a. ook daarop dat de Franscouillons zitten te wachten : tot er op geklopt wordt. Dan zouden ze zich als de vermoorde onschuld op het wereldforum kunnen gooien, om zich desnoods op de Uno, de Navo, of zelfs de Amerikaanse Mariniers als bedreigde minderheid te beroepen voor hulp en bescherming.
De werkwijze voor een Ordelijke Opdeling ligt klaar. Dat weet onderhand het kleinste kind! Voorlopig kunnen Peeters en zijn vrienden, ook al zijn dat Tjeven met een dubbele tong, de strijd aan tegen de ACW-potentaten Leterminator, Van Ackere & Schouppe. Maar eenmaal Wouter Beke, na zijn mislukte zelfmoordmissie binnen de partij aan kant zal gezet worden, zou het kunnen te laat zijn. Dan gaat de CVP gegarandeerd overstag, laat ze BDW vallen (rekent die daarop misschien?) en zijn we weer vertrokken voor weer eens een regering met volle bevoegdheid om de status quo nog een paar jaar te rekken.
Remedie. De onschendbaarheid van het grondgebied uitroepen (de Vlaamse Regeringsleden met de rug tegen de muur zetten, en vervolgens internationaal oproepen om dat grondgebied te beschermen, met alle middelen, desnoods manu militari. Dat gewoon voorstellen als een daad van vaderlandse plicht. Via Internet, Twitter, Facebook (waar hebben we dat nog gehoord?) vrijheidstrijders oproepen van andere nationalistische partijen : in Finland, in Noorwegen, in Zwitserland, in Nederland, in Ierland, in Bretagne, inBaskenland, enz : zelfs al zouden er maar 100 man komen, de weerklank zou de wereld rond gaan.
Sire wordt over de grens gezet, de royale Koninklijke bezittingen worden geconfisqueerd, de banken en de energiesector worden genationaliseerd of op een of andere manier terug gepakt van Parijs en dan kunnen we er eens rustig gaan bij zitten om een klapke te doen.
Tweetaligheid van Brussel? Wordt afgebouwd! Brussel wordt weer leefbaar gemaakt door vervlaamsing! Weg overlast, weg criminaliteit!
En, liefst van al, weg Euro-circus!
Vergeet niet : er is een voorbeeld met Leuven Vlaams en Waalse ratten, rolt Uw matten .
Colomnist, filosoof, historicus (en wat al meer) Filip Van Lenen :
Mijn vereerde vriend (och wat zou ik hem hier bij ons in t Zuyden graag tussen pot en pint als Filip mogen aanspreken, maar dat zal wel voor altijd een wensdroom blijven) is een uiterst beschaafd man, die met de aanhef van zijn artikel (zie hieronder) zeer voorzichtig de Italiaanse Belg of de Belgische Italiaan en homo (sapîens?) die het Land gegijzeld houdt in een ijzeren wurggreep, in verband brengt met afgestroopte broeken. Het is effenaf subliem zoals een spreekwoord kan passen als de schoenen en de saccoche moeten passen bij het maatpak van een gevlinderdaste dandy. Of zouden de roddelbladen gelijk hebben, dat het eerder gaat om een dubbeldekker?
Zelf zou ik de dingen rond BDW, tot en met verbrand als Gids voor alle Vlamingen zo hij thans (na een klein jaar) is gedegenereerd, omschrijven als met zijn bloot gat op de blaren zitten. Met graagte bekommer ik mij, om zout, erg veel zout, met misschien hier en daar wat peper (of zou pili-pili efficiënter zijn?) uit te strooien op de plaatsen waar dat zitvlak nu eenmaal moet rusten,. Van pampers of van enig ander textiel, is er, gezien de nabijheid van een echte homo, verder zelfs geen sprake meer. Hoogstens van een strooien rokje, zoals waarmee sommige negers in het oerwoud hun regendansen uitvoeren. En misschien, om Elio Di Pupo te behagen, met daar onder een kolossale op maat gemaakte peniskoker, in meegaande fond de teint met de schoentjes en de saccoche.
Onderstaand stukje is een week oud, en, zoals U ziet, zo geraak ik stilaan door mijn achterstand. Het zij zo.
Sorry als ik verder ietwat vulgair mocht overkomen : zelfs een klad-kunstschilder ondergaat de sfeer die opstijgt uit zijn inspiratiebronnen.
-----------------------
N-VA Liet Broek Andermaal Zakken, maar voor PS Moet Ze Helemaal Uit
In het gekrakeel rond de brief van Elio di Rupo ging het een beetje verloren, maar de Vlaamse toegevingen waarvan gewag wordt gemaakt in de berichten over de notaBeke zijn eigenlijk niets anders dan hallucinant te noemen. Het lijstje dat De Standaard publiceerde wijkt amper af van het lijstje dat Le Soir eerder al weergaf, en laat daarom het ergste vermoeden.
In zijn opiniestuk «A brief too far» haalde Carl Devos nog eens de precieze reden aan waarom Elio di Rupo eerder deze week Wouter Bekes voorstel tot hervorming van de financieringswet afschoot. Uit een tabel bleek dat het Waals en het Brussels Gewest volgens dat voorstel tegen 2025 zo'n 0,03% van het BBP zou verliezen, terwijl Vlaanderen ongeveer 0,18% zou winnen. Het lijkt een miniem verlies, maar aangezien Elio di Rupo erop staat dat «zijn» gewesten geen euro mogen verarmen, volgde er een onverbiddelijk njet. (En hij voegde er net niet aan toe dat dit alweer bewees dat de N-VA niet bereid is tot een compromis.)
Het is echter jammer dat Carl Devos, of enig ander commentator of medium dan ook, dat cijfer niet wat concreter heeft ingevuld. Om het even in euro's uit te drukken: ik vermoed dat 0,03% van het BBP betekent dat het Waals en het Brussels Gewest iets van een honderd miljoen euro zou verliezen. In 2025. Als we daar de jaarlijkse overdrachten van Vlaanderen naar Brussel en Wallonië tegenover plaatsen, en we nemen daar de meest recente cijfers van de studiegroep VIVES voor, dan zouden die tegen 2025 dus teruggeschroefd worden van 11 miljard euro naar 10,9 miljard euro.
Voor een goed begrip: het zijn de Vlamingen die in de Belgische federatie de onverbeterlijke egoïsten zijn, en als bekrompen mensen de Franstaligen niet gunnen dat de zon ook bij hen eens in het water schijnt. Als we de overdrachten van Noord naar Zuid accumuleren van de laatste eeuwwisseling tot dat beruchte jaar 2025, dan zullen die egoïstische Vlamingen echter wel een KWARTBILJOENEURO uit hun portefeuille hebben zien verdwijnen, of om het in oude Belgische franken uit te drukken: TIENBILJOENFRANK. Niet moeilijk dat Elio di Rupo een vlammende brief schreef toen bleek dat met het voorstel dat Wouter Beke op tafel gelegd had dat bedrag gereduceerd zou worden tot misschien maar 249 miljard euro. Als het effect tenminste tien jaar zou gelden.
A propos, heeft iemand het adres van die superintellectuelen die beweren dat de Sociale Zekerheid toch maar best federaal blijft, in het belang van Vlaanderen? Zij beweren immers dat de vergrijzing er eerder vroeg dan laat er voor zal zorgen dat de geldstromen zullen omdraaien, en het zou daarom interessant zijn te weten wat zij van die brief van Elio di Rupo vinden. Doch dit terzijde.
De brief van Elio di Rupo mag dan wel ergerlijk zijn, en volgens sommigen een strategische blunder, mij verbaast het nog het meest dat Bart de Wever niet óók een brief geschreven heeft. Laten we immers een kat eens een kat noemen: een hervorming van de financieringswet die zo'n groot verschil oplevert dat ze over vijftien jaar nog steeds in de afronding na de komma verdwijnt, dat kan je toch bezwaarlijk een systemische staatshervorming noemen. Zoiets is zelfs geen kleine staatshervorming, maar niet meer of niet minder dan een status quo. Hoe was Bart de Wever van plan dit aan zijn achterban te verkopen? Want als de voorstellen in de notaBeke maar een heel mager beestje een dode mus? blijken te zijn voor de financieringswet, dan is al het helemaal huilen met de pet op wat betreft de constitutionele hervormingen.
Ga het immers maar na: De Standaard noemt de voorgestelde splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde dan wel een «vrij nette splitsing», maar zo «net» is die uiteindelijk niet. Met onder andere (dus meer dan alleen maar) inschrijvingsrechten voor de Franstaligen in de Zes is die splitsing niet meer dan een symbolische splitsing, en gaan er in de praktijk weinig Franstalige stemmen verloren. De rondzendbriefPeeters wordt ingetrokken, en Franstaligen hoeven zich volgens De Standaard nog slechts om de zes jaar, daar waar Le Soir slechts durfde te hopen op vier, te registreren als Franstaligen in hun gemeente. Bovendien zou de benoeming van de burgemeesters in de Zes «versoepeld» worden, lees: de bevoegdheid van de Vlaamse regering wordt verder beknot. Op papier blijven de zes faciliteitengemeenten in de Vlaamse Rand dus nog steeds deel uitmaken van het Vlaamse Gewest, maar je moet stilaan al hard beginnen nadenken om nog een beleidsdomein te vinden waarin het Vlaamse Gewest (of de Vlaamse Gemeenschap) in die gemeenten haar bevoegdheid nog ten volle mag uitoefenen. Of zelfs nog maar voor de helft.
Want het houdt nog niet op. Brussel zou inspraak krijgen in het beleid rond de op- en de afritten van de Brusselse ring die op Vlaams grondgebied liggen. Het is eigenlijk maar een detail vergeleken met de «metropolitane gemeenschap» die opnieuw opduikt. Het feit alleen al dat het ding nog steeds alleen maar een Franstalige naam draagt, in plaats van het correcte Nederlandse «grootstedelijke gemeenschap» te gebruiken, bewijst dat het hier wel degelijk over een Brussels-Franstalig project gaat. Enige bedoeling van dat project: nog maar eens een pak extra Franstalige tentakels over Vlaams-Brabant spreiden om bij een eventuele splitsing van België zoveel mogelijk aanspraken te kunnen maken op delen van Vlaams-Brabant. Want ga het in het buitenland maar eens uitleggen dat Vlaams-Brabant integraal deel uitmaakt van Vlaanderen, als Brussel er overal zijn zegje mag hebben over trein- en busregelingen, inplanting van wegen en infrastructuur, en wat weet ik nog allemaal.
Als ik dit allemaal overloop, dan kan ik mij alleen maar afvragen welke zichzelf respecterende natie zoiets zou aanvaarden? Want vergeet het maar dat die grootstedelijke gemeenschap ook iets te zeggen zou krijgen in enkele Waals-Brabantse gemeenten. Of dat Vlaanderen via die grootstedelijke gemeenschap zelfs nog maar iets in Brussel te zeggen zou krijgen. Als er aan die staatshervorming uit de notaBeke iets systemisch is, dan wel dat Vlaanderen in ruil voor een symbolische splitsing van de kieskring Brussel-Halle-Vilvoorde en een symbolische hervorming van de financieringswet alweer een pak fundamentele toegevingen doet aan de Franstaligen. Bart de Wever mag me altijd komen vertellen dat het niet waar is, maar mijn indruk is dat de N-VA de broek deze keer ferm heeft laten zakken. Was het niet dat de PS vindt dat ze helemaal uit moet, en dat de N-VA ook voorover moet buigen, dan had ik graag gezien hoe N-VA-voorzitter deze voorstellen op een partijcongres en aan de rest van de Vlaamse Beweging verdedigd zou hebben, vooral dan in het licht van de gekende Baert-doctrine.
Tot slot nog dit: dat er in de Vlaamse media zo «sereen» bericht wordt over die notaBeke, is geen toeval. Hoe meer heisa over die brief van Elio di Rupo, hoe meer de bevolking misschien de indruk zou kunnen krijgen dat die notaBeke een stevig Vlaams eisenpakket zou inhouden, zo lijkt men wel te hopen. Over schuldig verzuim gaat het dus niet, maar opgezet spel. Bart Sturtewagen van De Standaard liet deze morgen wat dat betreft even in zijn zieltje kijken, en de volgende passage wil ik mijn lezers zeker niet onthouden:
Niet zoveel Vlamingen zijn in staat zelf te beoordelen wanneer een communautair vergelijk eerbaar is. Die afweging is complex en technisch. Daarom is het belang van symboliek zo groot. En daarom kan de symboliek van een knieval voor de PS niet met rationele argumenten worden gecounterd.
Het moet toch vreselijk zijn voor zo'n intelligent mens als hem om te leven in een land vol boerenkinkels die al bijna omver vallen als ze tot tien moeten tellen. Het is daarom goed dat een kwaliteitskrant als De Standaard niet te diep ingaat op het voorstel van Wouter Beke om de financieringswet te hervormen, en er bijvoorbeeld ook voor kiest om de pseudo-splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde snel en beknopt af te handelen als een «vrij nette splitsing». Veel te complex en technische. Maar wel eerbaar. Bart de Wever zal dus alvast niet hoeven te vrezen voor al te veel flamingant weerwerk vanuit Groot-Bijgaarden als hij alsnog zou besluiten de broek helemaal te laten zakken.
-------------------
Diagonaal herlezen
Uit wat voorafgaat moet ik kort en goed besluiten met een niet mis te verstane Antwerpse uitdrukking : ze zijn der ons aan t inluizen Maar dat schreef ik hier al maanden geleden neer.
Dat is één.
Numero due : op Klokke Roeland, de Vrijheidsklok, moeten wij niet rekenen : die zal nooit meer luiden, want die staat, gebarsten en ontklepeld, als een klomp oud ijzer aan de voet (maar op veilige afstand) van het Belfort, op de begane grond op het Braunplein in Gent. Einde carrière!
Numero tre : anders dan bedoeld door een of andere charme-zanger : iedere dag zonder jou is een verloren dag. Gevraagd : mannen met baarden die in t Vlaams Parlement de onschendbaarheid van ons grondgebied, inclusief Brussel, uitroepen en verklaren dit zelfs gewapenderhand te zullen verdedigen.
Mijn nummering, uno, due, tre, is in het Italiaans, omdat ik durf veronderstellen, dat die half Belg-half Italiaan uit dat armzalig godvergeten bergdorpje in de Abuizen, wel tot 3 zal kunnen tellen in zijn eigen moedertaal. Vlaams verstaat hij toch niet, tenzij dat geld gelijk is aan pognon en dat men met geld de boter koopt. Liefst van uit de hangmat.
En, als hij niet begrijpt wat Klokke Roeland in het verleden voor Vlaanderen heeft betekend (voltooid verleden tijd), dat hij zijn oor dan eens te luisteren legt ergens in de naaste omgeving van delagunestad Venetië waar ik amper een week geleden de bronzen stem van de San Marco voelde zinderen dwars door mijn gebeente. Maar hij moet voordien wel goed afgesproken zijn met zijn hartspecialist en met zijn levensverzekering, want Venetië en Lega Nord dat zijn bijna synoniemen van elkaar .A bon entendeur, demi mot suffit!
BDW wil geen Uur U voor Vlaanderen? Dan willen wij geen BDW meer in Vlaanderen!
Voor hem dat ander fenomeen van Venetië : de Brug der Zuchten. Uitleg te bevragen bij zijn partner in crime, zodra deze terug is van de dogenstad ..
Mag ik even rechtuit spreken?
Wend U dan, voor Uw eigen veiligheid, even lichtjes af, zodat Uw gehoor niet geschonden wordt, want ik ga luidop vloeken. Ik ga luidkeels en overdadig de Heilige Naam van God langdurig en zeer ijdel gebruiken! Zodat die steenezel van een BDW eindelijk klare wijn schenkt en stopt van zich te verbergen! Die kwast, het hoogtepunt van zijn roem voorbij zijnde, weet niet meer welke kant op, en hij zwijgt. HIJ ZWIJGT!
Hij verdient op dit eigenste ogenblik gelyncht te worden! De open PAX-poort in Diksmuide is daartoe de meest aangewezen plaats! Symbolischer kan niet : van daaruit kan hij de Kruiskop van de IJzertoren zien, met daarop de letters AVV-VVK, in de familie De Wever toch voldoende bekend.
Alles Voor Vlaanderen? Niet zwanzen, hé! Een heel klein beetje zal al genoeg zijn, zeker?!
Nota vooraf : als ondergetekende hier op deze blog regelmatig iets overneemt van collegas-gelijkgezinden, dan is dat niet bedoeld als plagiaat, maar als erkenning van een bepaalde lovenswaardige prestatie. Wat niet het geval is als er artikels uit de digitale media in hun geheel worden overgenomen (ik ben tegen het zetten van links, omdat ik dat elders, als lezer, wel echt verveld vind): dan is mij commentaar, geloof ik, wel voor iedereen zeer duidelijk. Alleen : als t goed is, zeggen wij dat ook. Zelfs al komt dat van een baviaanNiveaan.
Tikfouten krijgt U er gratis bij, al doe ik nog zoveel mijn best, want voor een slechtziende zijn al die lettertjes altijd veel te klein. Te meer dat ik voorheen altijd al een raplezer ben geweest, die niet eens woorden zag staan, maar ganse zinnen ineens. Voor DT-fouten, hier of elders, zou ik moorden doen!
Dat was dan dat. Vermits wij Vlaams Nationalisten elders doodgezwegen worden, moeten wij wel zelf instaan voor de verspreiding van onze goede bedoelingen. Als men zonder of met weinig talent, maar met de juiste partijkaart op zak (zie Tom Lanoye) in de officiële schijnwerpers komt, dan zijn wij wel verplicht om lawaai te maken. Een beetje stijl Filip De Winter als U wilt, al gaat mijn voorkeur principieel meer naar de zoetgevoeisdheid van een Annemans. Het is zeker niet mooi, maar de vondst van het JENE(ver)WJF in haar 1 Mei-toespraak over de Nieuwe Vlaamse Arrogantie vond ik niet mis. Tenminste, als men het anders bekijkt dan bedoeld, namelijk als tegengewicht voor de oude Franscouillonse arrogantie, staat nu de Nieuwe Vlaamse Arrogantie.
Ook zo over het amnestie-debat, waar Voorzitter Bruno Valkeniers met fluwelen tong, hetzelfde neerschrijft als ik dat doe, maar bij mij is het, laten we zeggen, een beetje genuanceerder : met een op sterven na dood lijk discussieert men niet meer. Men helpt dat ding zo vlug mogelijk onder de grond! Ooit zal de 180-jaar durende Belgische Periode in de Geschiedenis van Vlaanderen de waarachtige naakte waarheid wel bovenspitten, waarvoor zelf de omschrijving genocide op zijn plaats is.
Iets anders nog : Angeltjes roepen vandaag op om een video-toespraak van Pat Condell die bij hen staat, te helpen verspreiden. Dat zou ik graag doen, moest ik om de drommel weten HOE .Als autodidact in de digitale wereld geloof ik wel in het Hiernamaals, maar niet in mijn kunde terzake.
Wie mij liefheeft, helpe mij ..
----------------------
De Vlaamse kwaliteitskrant De Standaard neemt in zijn pluralistische redactionele openheid, Tribunes op van om het even welke politici, ook van bijvoorbeeld van de extreem-linkse Partij van de Arbeid, die geen verkozenen heeft in een van onze talrijke parlementen. Alleen Vlaams Belang wordt systematisch, fanatiek en tegen elke logica in, geweerd. Arrogant, ondemocratisch, nijdig en kleinmenselijk. Deze Tribune van Bruno Valkeniers over amnestie, werd weer eens hooghartig weggewuifd door de lilliputters van de Standaard. Gelukkig is er nog internet.
Zopas achtte de Senaat het wetsvoorstel van Bart Laeremans bespreekbaar (en ook niet meer dan dat) om het donkere Belgische hoofdstuk van de na-oorlogse repressie en epuratie af te sluiten. Het was een stemming van Vlamingen tegen Franstaligen, een ongezien feit in de traditie van amnestievoorstellen: het Vlaams Belang dient ze al zon 25 jaar in, en tot dusver werden ze altijd verticaal geklasseerd. Tot vandaag dus. De gematigde verklaringen van Vlaamse politici, ook niet-VB-ers zoals Patrick Dewael en Johan Vande Lanotte, dat men moet kunnen vergeven zonder te vergeten, steekt schril af met de paniekerige reacties aan Franstalige kant, én met de clichématige zwart-wit-bedenkingen van een columnist als Marc Reynebeau (DS van 17/5).
Eerst en vooral vormen de rechtstreekse betrokkenen, diegenen die het allemaal hebben meegemaakt, nog maar een kleine minderheid. Vaak zijn zij geen vragende partij meer, omdat elke tegemoetkoming voor hen te laat komt.
Voor ons gaat het in de eerste plaats om een principiële kwestie en een ethisch debat, gestaafd door historische argumenten. Een debat dat een therapeutische betekenis heeft voor heel de rechtstaat en het maatschappelijk weefsel. Wat wij niét beogen, is de geschiedenis van de tweede wereldoorlog herschrijven, en nog minder de misdaden van het nazi-regime vergoelijken, wat de verhitte Belgische francofonie ook moge beweren. Primair gaat het om de excessen die in België hebben plaatsgegrepen na de bevrijding: willekeurige arrestaties, lynchpartijen, schijnprocessen, uitlopend in de burgerlijke uitsluiting van een hele generatie flaminganten, die nadien de zure desem zouden vormen van de naoorlogse Vlaamse Beweging. Men oogst wat men zaait.
De spraakmakende TV-reeks van Maurice De Wilde heeft in de jaren 80 van vorige eeuw al een genuanceerd-scherp beeld van de collaboratie én van de repressie getekend: de zwarten waren niet zo zwart en de witten niet zo wit. En aan beide kanten waren er idealisten, opportunisten, en regelrechte smeerlappen. Vast staat dat in de dagen, maanden en zelfs jaren na de bevrijding de rechtstaat een hele scheve schaats heeft gereden, en een loopje heeft genomen met wat men vandaag mensenrechten noemt. De Waal en latere eerste minister Pholien vatte in die tijd heel de repressierechtspraak samen als een justice de rois nègres. Men was er zich dus heel goed van bewust, maar de trein was niet meer te stoppen: Vlaanderen moest en zou voor eens en altijd uitgezuiverd worden.
Dat brengt me tot de tweede premis die aan de grondslag ligt van het wetsvoorstel. Wie A zegt, moet ook B zeggen. Als de Belgische rechtsstaat de elementaire eerlijkheid kan opbrengen om de na-oorlogse repressie als een ontsporing te kwalificeren, dan ligt het terrein open om de politieke achtergronden te evalueren. Waarom ging men over tot een grootse arrestatiegolf van alle mogelijke figuren uit de Vlaamse cultuurwereld, van schrijver Felix Timmermans tot componist Emiel Hullebroeck,- mensen die bijzonder weinig op hun kerfstok hadden, of zich hooguit beroepshalve wat gebrouilleerd hadden met de bezetter? Ik geef een hint, laat het debat zelf tot een antwoord leiden: zoals in de repressiegolf na de eerste wereldoorlog (toen er van echte collaboratie eigenlijk nauwelijks sprake was geweest), droomde Franstalig België ook in 1946 luidop van een Latijnse cultuurstaat, waarin voor het Nederlands, laat staan het Vlaams-nationalisme, geen plaats was. De roes van de bevrijding vormde het ideale klimaat om deze zuivering te legitimeren. Ook over dit hete hangijzer, dat ons naadloos bij de politieke actualiteit brengt, zal een sereen en open debat dus moeten gaan: over verborgen agendas, en het francofoon expansionisme dat de verhoudingen tussen de gemeenschappen van dit land altijd heeft gedetermineerd.
En zo komen we tot de psychodynamiek die aan heel dit amnestieverhaal kleeft,- of beter: het taboe dat op het thema rust,- een taboe dat vooral door francofoon België wordt gecultiveerd. Filosofen zoals Peter De Graeve hebben uitvoerig het democratisch deficit geanalyseerd waarop de Belgische staat berust,- en waar de Vlaamse politici historisch mee voor verantwoordelijk zijn. Zij hebben de meerderheidspositie van de Vlamingen uit handen gegeven, o.m. via de beruchte grondwetsherziening van 1970. De taalpariteit in de ministerraad, de alarmbellen, het cascadesysteem van belangenconflicten, al deze elementen hebben geleid tot een manklopende democratie, die enkel kan gegrondvest worden op een intrinsiek kwaliteitsverschil: Vlamingen zijn met meer, maar ze zijn als volk nu eenmaal achterlijk én gevaarlijk. Economisch boeren ze goed, maar politiek zijn ze ranzig, xenofoob, racistisch. Ecolo-parlementslid Morael bestempelt het politieke Vlaanderen letterlijk als extreem rot, ongezond en anti-democratisch. Het pijnlijke is dat ook links Vlaanderen in deze oogverblinding meeloopt. Men voelt constant in het Franstalig discours het parallellisme tussen die pistes: de blijvende ambitie om als minderheid de Vlaamse meerderheid institutioneel te vergrendelen, en de permanente her-culpabilisering van de Vlamingen in het algemeen en het Vlaams-nationalisme in het bijzonder.
En zo blijft de Wetstraat geschaduwd door een negatieve beeldvorming die de Vlamingen altijd opnieuw in het defensief drijft, waarbij de Franstalige media dapper het beeld blijven aanscherpen. Men vergelijke met de situatie van het huidige Duitsland op de internationale politieke scène: niemand wil de Holocaust vergeten, maar niemand wijst Duitsland nog met de vinger, ook Israël niet. Maar de Vlamingen blijven het stigma dragen, ook na meer dan zestig jaar. Tot meerdere glorie van de francofone strategie.
In die optiek is en blijft amnestie voor francofoon België uiteraard onbespreekbaar: terwijl Wallonië zich via de terdoodveroordeling van Leon Degrelle gezuiverd achtte van alle blaam, moet de blijvende historische schuld van de Vlamingen beklemtoond worden, en handhaaft België zich als duurzaam heropvoedingsproject voor incivieken.
Het francofone dilemma is nu, dat een volwaardig amnestiedebat, uitlopend in de erkenning van de kromspraak en de excessen, inclusief de oorzaken én de gevolgen, mentaal zelfs louterend zou kunnen werken voor de Belgische constructie. En een hoop negatieve energie zou kunnen neutraliseren. Maar tegelijk zou de francofonie daarmee definitief het moreel fundament ondergraven dat haar status van verlichte minderheid ondersteunt. Dàt is wat zich nu in de geesten afspeelt, getuige daarvan de aarzeling van Elio di Rupo zelf in deze materie.
Een echt debat zal dus verreikende gevolgen hebben. Zopas heeft het Rwanda-tribunaal in Tanzania een aantal hoge militairen veroordeeld om hun aandeel in de volkerenmoord. Overal willen volkeren in het reine komen met hun verleden. Uiteraard is die genocide van een andere orde dan de Belgische repressie. Maar een waarheidscommissie, gesteld dat ze echt tot op de bodem gaat, lijkt ons zinvol om het amnestieverhaal tot méér te maken dan het zoveelste alibi voor een partijpolitiek steekspel.
Terecht stelt Luc Huyse dat heel deze kwestie in laatste instantie aan het collectief geheugen toebehoort (DS van 18/5). Maar dat ontlast de politieke klasse niet van de opdracht om het debat te openen en deksels van al te lang stinkende beerputten te lichten.
Als Vlaams Belang-voorzitter geloof ik geen seconde dat de Belgische constructie nog een lang leven beschoren is. Maar ook in het post-Belgische tijdperk, in een Vlaamse republiek, zal de gemeenschap recht hebben op introspectie en loutering, over alle ideologische grenzen heen. Zolang deze wonden niet geheeld zijn, en de logica van de witten en de zwarten blijft broeien, moeten we er niet aan denken om ons aan Europa en de wereld te presenteren als een eigen cultuurnatie met een eigen collectief bewustzijn.
Bruno Valkeniers
Voorzitter Vlaams Belang
-----------------------
Voor ondergetekende is dit hoofdstuk nu afgesloten. Buiten wat stof en een beetje veren, zal er niets gebeuren. De Leiders (YLT & BDW) die zichzelf op de voorgrond en in de schijnwerpers hebben gewerkt, zijn broekschijters, en zij die de boel Ordelijk willen Opdelen, worden weggehoond.
Als dat nu nòg niet duidelijk is!
Ons aller vriend Guval (http://blog.seniorennet.be/guvaal/) typeert vandaag op een onnavolgbare wijze de situatie met zijn klare analytische geest. Hij overgiet zijn bedenkingen met eenzelfde Italiaans sausje maar al te goed bekend bij Di Pupo : DOMANI (=morgen, vrij vertaald, ooit misschien wel eens).
Vermits ik geen links kan plaatsen moet U ter plaatse gaan zien op diens website. Moest U trouwens dagelijks doen als U wilt behoren tot de best geïnformeerde mensen van het land.
Samen met Angeltjes herleiden die twee de overige papieren gazetten en tijdschriften tot pulp. Wat ze in wezen al minstens 40 jaar zijn, want al 40 jaar noch min noch meer de Echos der Zetbazen
Uittreksel uit de laatste Nieuwsbrief van Geert Wilders.
Rechtszaak
Op maandag 23 mei aanstaande zal de Rechtbank Amsterdam uitspraak doen over de, door mijn advocaat Bram Moszkowicz, gevoerde verweren m.b.t. de niet ontvankelijkheid van het Openbaar Ministerie. Afhankelijk van deze uitspraak, zal de inhoudelijke behandeling op diezelfde dag voortgezet worden.
Wilt u het proces volgen? Kijk dan op www.wildersproces.nl voor het laatste nieuws en de agenda van de rechtszaak.
--------------------
Diagonaal herlezen
Ik geloof nooit dat de Linxe verdrukkers van wat tot hiertoe nog altijd Het Koninkrijk der Nederlanden is (*), zich zo maar zullen verloren geven. Hoe dom en hoe lastig ook, het establishment aldaar zal er alles, maar dan ook alles, ook de verkrachting van alle rechtsregels, aan doen, om de PVV zoveel mogelijk te schaden. Liefst van al zouden zij een doodvonnis uitspreken, of, als het even kan naar Sovjet-model, levenslange verbanning. Als er al geen Pim Fortuyn-scenario zit aan te komen ..
In Vlaanderen gaat men anders te werk. Hier wordt namelijk het Sovjet-model niet met woorden, maar met daden toegepast : men sluit de tegenstanders van het Vlaams Belang op in een cordon sanitaire, net zoals men melaatsen zou opsluiten, zodat zij niemand kunnen besmetten. Of zoals de Sovjets deden : ze in een psychiatrische instelling monddood maken. Dat noemt men dan democratie, net zoals achter Het IJzeren Gordijn de DDR een democratie was
Besluit : onze strijd is dezelfde, zelfs al is er veel dat ons scheidt : we strijden, onder en boven de staatsgrens, voor de Vrijheid. En als we al eens een Willem Tell hebben, dan moeten wij die steunen!
-------------------------
(*) Het Koninkrijk der Nederlanden : we zijn, weerskanten de Staatsgrens, met velen die hopen, dromen en ijveren voor een hereniging met wat ooit het Graafschap Vlaanderen was, d.i. wat thans Vlaanderen-in-belgië is, maar ook Vlaanderen in Frankrijk tot aan de Aa. Als we maar AUB niet van de regen in de drop komen, want 400 jaar scheiding is niet niks. Enfin, we zullen, meer dan bij de Brabantse Omwenteling 1830), beter uit onze ogen mogen kijken. Met het optimisme eigen aan alle revolutionairen (dat zijn toch die van het Vlaams Belang?) ijveren we dus voor de Vrije Herenigde Republiek der Neder Landen.
Terug via de Arabische Lente af naar het Steentijdperk?!
-------------------
Enkele tijd geleden las ik bij een der onzen (waar anders) met een goed geheugen voor die dingen, waarschijnlijk omdat hij min of meer maar meer min dan meer bij die club hoort of ooit gehoord heeft, dat Paus Woytilla er geen graten in zag om het Heilig Boek der Christenhaters, de Koran, in het openbaar en in volle ornaat, te kussen, en dat Paus Ratzinger even openbaar en even in volle ornaat blootvoets en kouseloos maar gemijterd, een van hun gebedshuizen wilde betreden.
Dat moet Allah zeker welgevallig zijn geweest, want sedertdien werd er geen enkele Christenhond, nergens ter wereld; meer een haar gekrenkt.
Dan was Paus Urbanus II in 1096 wel uit ander hout gesneden.
Moeten we dringend onder de aandacht brengen van de kardinalen die papabel zijn om straks, als er een nieuwe Paus moet gekozen worden omdat de huidige dan zal zijn ad patres. Zij zouden statistieken moeten voor geschoven worden met datums en getallen, zoals in het artikel hieronder. Zodat onmiddellijk na het klassieke Habemus Papam en de witte rook uit de schouw van de Sixtijnse Kapel, en kan vergaderd worden over de volgende Kruistocht ter bevrijding van de bedreigde Christenheid in het Oosten. Mooi meegenomen om meteen onze olie-leverancies veilig te stellen. Is zowat de best mogelijke illustratie van het nuttige aan het aangename paren ..
Geweld! Dat is pas de taal die Islamieten begrijpen en waarmee ze bijna 1500 jaar, met een paar uitschieters, binnen hun eigen gebieden gehouden konden worden. Het wordt tijd, dat het Christelijke Westen eens en voorgoed de Moslim-doctrine en meteen het gevaar begrijpt, die zegt, dat waar ooit eens ook maar één Moslim gebeden heeft, dit gebied voor eeuwig en een dag aan Allah toebehoort.
Wie oren heeft om te horen, hore, en wie ogen heeft om te zien, dat hij kijke!
--------------------------
Via ISKANDER weet men ALTIJD al MEER DAN EEN ANDER.
17-05-2011 - Eduard Padberg, Caïro - voltairenet
In Caïro loopt de spanning tussen christenen en moslims steeds verder op. Sommigen vrezen een burgeroorlog. "De salafisten nemen Egypte over"
Een groep gewonde jonge mannen slaapt onder een geïmproviseerde tent naast het ministerie van informatie in Caïro. Een grote afbeelding van Jezus waakt over hen, evenals twee met stokken gewapende mannen. "Sssssst", maant een van hen de omstanders. "Ze hebben de hele nacht gevochten."
In Caïro breken met grote regelmaat gevechten uit tussen moslims en christenen. Zo vielen afgelopen weekeinde ten minste twee doden en tientallen gewonden nadat honderden extremistische moslims een groep demonstrerende christenen belaagden.
Vanaf een nabijgelegen brug werden de christenen beschoten, waarna urenlang over en weer met stenen en molotovcocktails werd gegooid. Enkele duizenden christenen verzamelden zich daarop - opnieuw - voor het ministerie.
Aan de oproep door de Koptische paus Shenouda III om naar huis te gaan om verdere escalatie te voorkomen, is geen gehoor gegeven.
"Baba Shenouda steunt ons", meent Hani Morcos (22). Het kost de jonge demonstrant zichtbaar moeite dat hij een bevel van de paus negeert. "Hij moest dit zeggen van het leger. Maar we kunnen nu niet stoppen. Dit is onze revolutie."
Een bij vlagen uitzinnige menigte draagt kruizen en portretten van de heilige maagd. Een enkele held van de gevechten van de avond ervoor wordt op handen gedragen en jut de menigte op.
Koptische christenen demonstreren onafgebroken voor het ministerie van informatie nadat tien dagen geleden twee kerken in Emaba, een achterbuurt van Caïro, werden aangevallen. Er vielen vijftien doden en honderden gewonden. Een kerk brandde tot de grond af.
"We eisen dat het leger ons beschermt", legt Anis Zaki (28) uit, terwijl de menigte leuzen tegen de legerleider Tantawi scandeert. "Wij zijn ook Egyptische burgers. Christenen worden langzaam uitgemoord. En het leger wil dat wij ons stil houden. En daarom negeren de Egyptische media ons."
Na de gevechten in Embaba arresteerde het leger bijna tweehonderd mensen, en beloofde met harde hand op te treden tegen iedereen die 'de eenheid van Egypte' in gevaar brengt. Maar de Koptische demonstranten zijn niet overtuigd. "Gisternacht rendde het leger weg toen het geweld uitbrak. Ze lieten het begaan. Pas na twee uur vechten lieten ze zich weer zien."
Een coalitie mensenrechtorganisaties waarschuwde voor het uitbreken van een 'burgeroorlog' als de autoriteiten hun verantwoordelijkheid niet nemen. "Het is hetzelfde beleid als voor de revolutie", stelt Bahey el-Din van Caïro Instituut voor Mensenrechten. "De overheid gebruikt grote woorden, maar doet niets. Ze steken hun kop liever in het zand."
Zakki gelooft, net als vele andere Koptische demonstranten, dat het leger het op een akkoordje heeft gegooid met de extremisten. "En Saoedie-Arabië betaalt de rekening om ons te verdrijven."
Voer voor complottheorien is er genoeg. De jonge zakenman, die door de economische malaise na de revolutie tijdelijk zonder werk zit, vertelt dat de gewonde Kopten die naar het ziekenhuis waren gebracht, bij de uitgang in de boeien werden geslagen.
Zaki wijst naar de tent met de slapende gewonden. "Ze kunnen niet naar het ziekenhuis uit angst gearresteerd te worden."
Zaki demonstreerde enkele maanden geleden tijdens de revolutie tegen Moebarak. Nu kost het hem moeite om te blijven geloven in de idealen die ruim twee weken het land verenigden. "Ik was zo gelukkig toen we eindelijk vrijheid kregen", vertelt de Kopt met tranen in zijn ogen.
Leven in een islamitische staat Zaki hoopte dat aan het grieven van christenen (bijvoorbeeld de subtiele dagelijks discriminatie en geen toegang tot hoge banen bij de overheid en het leger) een einde zou komen. Het leger heeft inmiddels verklaard het de facto geldende verbod op het bouwen en restaureren van kerken te herzien. Maar tevreden is Zaki nog lang niet. "Als vrijheid betekent dat we moeten leven in een islamitische staat, waar christenen worden behandeld als vuil, heb ik liever een dictatuur."
Een kleine oude vrouw mengt zich woedend in het gesprek. "Het Westen doet niets. Jullie laten ons sterven", schreeuwt ze, terwijl ze slaande bewegingen maakt met een groot gouden kruis. "De salafisten nemen Egypte over. Vorige week werd ik in de metro door twee van hen aangevallen. Ze trokken me aan mijn haar aan maakten me uit voor ongelovige."
Sinds de val van Moebarak, en het wegvallen van een groot deel van het gezag van de staat, profileren radicale moslims, de zogenoemde salafisten die een terugkeer naar de tijd van de profeet Mohammed voorstaan, zich steeds sterker. Talloze gewelddadige incidenten worden sinds de revolutie toegeschreven aan deze voorheen weinig bekende en nauwelijks georganiseerde groep radicalen.
Omstanders proberen ondertussen de bijna hysterische vrouw te kalmeren. "Waar is Heba?", krijst ze, wijzend naar de portretten van de jonge vrouw die op het prikkeldraad voor het ministerie zijn bevestigd.
Onder haar foto, legt Yacoub Girgis, een gepensioneerde ingenieur, uit dat Heba Adel een van de tientallen christelijk vrouwen is die wordt vermist. Volgens Girgis zijn de meisjes door moslims ontvoerd. "Meisjes zonder hoofddoek zijn vogelvrij, omdat ze zogenaamd ongelovig zijn. Ze worden door extremisten ontvoerd en verkracht. En vervolgens worden ze gedwongen zich te bekeren."
Een soortgelijk incident was de aanleiding voor de rellen in Embaba. Een christelijke vrouw had zich volgens geruchten bekeerd na met een moslim te zijn getrouwd. Haar christelijke familieleden zouden haar tegen haar wil vasthouden in de kerk in Embaba. (Hoewel de vrouw wel degelijk lijkt te bestaan, werd ze door haar 'bevrijders' niet aangetroffen nadat ze de kerk binnendrongen.)
Het gerucht verspreidde zich enkele uren nadat een andere christelijke vrouw, die volgens geruchten zich zou hebben bekeerd en als gevolg daarvan zou zijn opgesloten door de kerkleiding, op televisie verklaarde dat ze nog steeds christen was.
De zaak sleepte al ruim een jaar voort, en werd regelmatig als aanleiding voor demonstraties gebruikt door extremistische moslims die de bevrijding van hun 'zuster' eisten.
In Embaba, aan de overkant van de Nijl, staat een kluitje politieagenten lamlendig voor het uitgebrande karkas van de Mar Minakerk. Met lede ogen kijken ze toe hoe het leger de voorbijgangers vluchtig fouilleert.
Een week na de rellen, waarbij honderden mensen gewond raakten en vijftien mensen omkwamen, is de sfeer in de volkswijk van Caïro nog altijd gespannen. Vanuit het koffiehuis worden onbekende gezichten met achterdocht gevolgd. "De mensen uit de buurt waren er niet bij betrokken", vertelt een man met verweerd gezicht spontaan. "Moslims en christenen hebben hier altijd zonder problemen samen geleefd."
Als bewijs voor de stelling verklaart de man, die zijn naam niet wil geven maar wel kwijt wil dat hij moslim is, dat de moslims uit de buurt de belegerde kerk hebben proberen te beschermen toen deze door enkele honderden radicale moslims bestormd werd. "Maar toen de christenen begonnen te schieten, was er geen houden meer aan."
Zoals veel Egyptenaren legt de man, bijgestaan door enkele anderen in het koffiehuis, de schuld bij het oude regime, dat volgens hen baat heeft bij onrust.
Ondanks dat sektarisch geweld telkens weer de kop opsteekt, en met zeven grote incidenten sinds de revolutie in een stroomversnelling is geraakt, is van een dieper probleem tussen moslims en christenen volgens de mannen in het koffiehuis geen sprake. Ze manen tot geduld. "Het land heeft tijd nodig om zich te herpakken."
Dat het zo uit de hand is gelopen komt volgens velen doordat de politie zich sinds de revolutie nog nauwelijks meer laat zien in de wijk, die in de jaren tachtig en negentig bekend stond als een islamitisch bolwerk.
Het leger grijp met tegenzin en veelal te laat in, omdat het niet de taak van het leger is en ze de moslimbevolking niet tegen zich willen krijgen. Tijdens de rellen was de politie nergens te bekennen. "Ze zijn bang", sneert de man niet zonder trots.
Vragen naar de politie zou enkele maanden geleden nog tot achterdocht en angst leiden. Nu is de reactie een minachtend lachen en afkeurend gesis. "We hebben ze tijdens de revolutie klop gegeven, en nu durven ze niet meer in te grijpen. Het volk is nu de baas."
--------------------------
Diagonaal herlezen
O ja, in de regime getrouwe media vindt U hierover zeer weinig. Zelfs helemaal niets. U kan dus gerust verder dommelen en naar de voetbal kijken in al maar uitgebreider disciplines. Of naar de Giro, waar kloeke jonge mannen zomaar als vliegen doodvallen in het hooggebergte. Gezonde sport, die wielersport! Tenminste voor wie het overleeft.
Vergeet vooral niet voor Junior Wathelet te supporteren (voor Senior mag ook, maar die is al jàren dood en zal er dus weinig aan hebben) die voorwaar met politiegeweld erin geslaagd is om gisteren 42 waarschijnlijk niet-Moslims maar dat werd er niet bij gezegd : men is seculier of men is het niet, terug te deporteren naar hun land van herkomst. De man glunderde er bij toen hij zijn verhaal mocht vertellen op de Vlaamse TV in gebrekkig Nederlands. . Het waren er precies geteld 42 na jaren procederen, op een jaarlijkse verse aanvoer van 65.000 stuks, waarvan 90 % Moslims uit Noord Afrika. Zoals U weet : die zijn onder-ontwikkeld. Lezen en schrijven kunnen ze niet. Wel vermenigvuldigen .
Vraag : zal WalloBrux, die in hoofdzaak voor de immigratie verantwoordelijk tekent, na de definitieve splitsing van het land, deze honderduizende kansloze verworpenen opnemen binnen hun grenzen? Het moet wel, want zij zeggen de nodige zin voor solidariteit als voornaamste eigenschap bij hun syndicaten te hebben gevonden.
WalloBrux bengelt, zonder de Vlamingen, nu al aan het staartje van de meest achterlijke landen van Europa. Het kan er dus alleen maar op verbeteren .Al kan het natuurlijk altijd gebeuren, dat Le Palais bijspringt. Op hun eentje moeten de Coburgers in staat zijn dat toekomstig romp-staatje WalloBrux uit de petoet te helpen, dank zij de vele geroofde fortuinen tijdens hun 180-jarig bewind.
Pssst.
De dag dat Wallonia weer de handen uit de mouwen steekt, zal ik de eerste zijn om hen hiervoor te feliciteren! Op voorwaarde dat ze daarbij die handen uit onze zakken zouden gehouden hebben!
De densio-meter, oorzaak van een gebroken jeugdliefde
Thans herontdekt door de Niveanen die gedoopte wijn zullen moeten drinken
-------------------------------
De dichtheid van een vloeistof (bier, wijn, melk) meten doet men in een brouwerij of in een melkerij met een densio-meter. Dat wel zeer handig maar eenvoudig meetinstrumentje kan best vergeleken worden met een soort koortsthermometer.Hoe dunner (=lichter) de vloeistof is, hoe dieper de densio-meter er in wegzakt. Op een soort waardenschaal op die meter kan men dan vlot de dichtheid aflezen Vraag me niet hoe dat precies werkt, ik weet alleen dàt het werkt en ik weet die werking verdomd uit de eerste hand. Maar dat is een ander verhaal, dat hier niets terzake doet en die trouwens voorbehouden is voor mijn mémoires, die, zoals het hoort, op een evidente manier zullen besloten worden met Et Alors? want die jeugdliefde leest misschien ook deze blog. Wat ik haar trouwens niet toewens wegens plaatsvervangende schaamte. Want de gedoopte melk die haar strenge vader regelmatig leverde in het zuivelbedrijf waar ik stage liep, werd onder mijn ogen aldus ontmaskerd in het labo. Door een eenvoudig werkman in beige overall. Met een densio-meter, die er de oorzaak van werd dat ik niet langer welkom was op de ouderlijke hoeve van die toen tijdelijke dolcenea. Ik ben er nog altijd niet aan uit, of ik nu blij dan wel droevig moet zijn voor de vaststellingen van die simpele densio-meter en het geitelachje van die werkman die opzicht de verdachte kruiken kon uitpikken van op de band.
Mijn geliefde moest toen aan mij officieel toegeven, dat zij een beetje al te enthousiast van spoelwater meteen pure koeienmelk had gemaakt.
Net zoals Nonkel Siegfried nu wijn wil drinken die een beetje gedoopt is .Hoeveel zal men nooit te weten komen, want voor deze materie bestaat er geen densio-meter .
Ik, kleine gewezen zelfstandige, noem dit een zonde tegen de Heilge Geest, want het is een vermetel vertrouwsen, op wijn te rekenen, waarvan men niet eens weet met wat en voor hoeveel hij vervalst werd. Die twee dingen zijn allebei oude kerkelijke begrippen die geweldig ouderwets klinken, maar niets van hun intrinsieke waarde verloren hebben.
Vermetel vertrouwen kan worden nagegaan met de desnio-meter van elk normaal menselijk geweten. Als tenminste Nonkel Siegfried nog weet wat verstaan wordt door het begrip geweten.
"Dit land bestaat niet meer. Dit land is fictie"
Bron Gazet van Apen & Steenezels
19/05 Dit land bestaat niet meer. Dit land is fictie". Dat heeft N-VA-Kamerlid Siegfried Bracke donderdag gezegd tijdens een N-VA-meeting in Sint-Genesius-Rode.
Volgens Bracke lopen de wegen tussen het noorden en het zuiden van het land al decennia steeds verder uit mekaar en zijn we stilaan op een punt gekomen dat er "geen band meer is tussen Noord en Zuid".
"Onze culturen en gemeenschappen zijn steeds verder uit mekaar gegroeid. Het is zo ver gekomen dat we over alles anders denken, zelfs over de kleur van de nummerplaten".
Volgens Bracke "marcheert" België gewoon niet meer. Maar dat mag volgens hem geen reden zijn tot immobilisme of pessimisme. "We staan aan het einde van iets oud en het begin van iets nieuw", klonk het.
"We zullen wijn drinken"
N-VA-Kamerlid Ben Weyts benadrukte op de N-VA-meeting dat zijn partij bereid is tot een compromis inzake de lopende regeringsvorming. "We zijn bereid om water in de wijn te doen, maar het zal wijn zijn dat we zullen drinken".
Het klinkt misschien simplistisch, en ja, ik val in herhaling. Maar dat doet de levenbrengende regen ook op het dorre land : alles wat de mensheid nu overkomt, staat al eeuwenlang ergens beschreven. Men moet het alleen willen lezen ..En dan bedoel ik wel : lezen, zonder te schieten op de pianist
Wat dM hieronder beschrijft, dat is nu de maakbaarheid van de samenleving, waarvan de Linxe progressievelingen dromen. Met als exponent louche types als de Franse Voorzitter-President van het Internationaal Muntfonds (IMF), de socialist Dominique Strauss Kahn, verleden zaterdag in New York ontmaskerd als een gemene straathond, maar wel met een wedde van meerdere honderdduizenden US-dollars per jaar. Belastingsvrij. Zie blog Ray van Angeltjes.
Minder dan 1 op 2 Belgische huwelijken houdt stand
19/05/11, 17u57
Uit DE MORGEN, diep in DE BRUYNE GENE(ver) ZORGEN.
--------------------------
Dat huwelijken steeds minder lang standhouden, is geen nieuws. Nu is ook berekend hoe groot de kans is dat je voor de 50ste huwelijksverjaardag scheidt. Voor Vlaanderen is dat 50 procent, voor Wallonië is dat 64 procent.
De kans op echtscheiding berekenen voor het Brussels Hoofdstedelijk Gewest heeft weinig zin: echtscheidingen voor in het buitenland gesloten huwelijken worden in Brussel geregistreerd, waardoor dat cijfer kunstmatig hoog ligt.
De kans op een echtscheiding neemt al decennialang toe. In 1960 bedroeg ze amper 6,7 procent om dan gestaag te groeien naar 9,6 procent (1970), 20,6 procent (1980), 31,9 procent (1990) tot 45,7 procent in 2000. In 2009 is dat risico dus nogmaals toegenomen tot 64 procent, hoewel dat cijfer dus beïnvloed is door de abnormaal hoge cijfers in Brussel.
Voor die stijging zijn verschillende verklaringen, waaronder een vereenvoudiging van de procedure (1995) en de hervorming van de echtscheiding (2008). Ook gaan vrouwen vaker uit werken, waardoor ze niet meer moeten rekenen op een inkomen van de man om te kunnen leven. Tegelijk is de sociale aanvaarding van een echtscheiding toegenomen. (belga/edp
----------------------
Diagonaal herlezen
Blijft onderbelicht bij dM, de leegloop der kerken als communicerend vat met de echtscheidingsproblematiek. Naarmate de ongelovigheid stijgt, stijgt blijkbaar ook de immoraliteit. Zou er soms een oorzakelijk verband kunnen bestaan? Er werd ons altijd geleerd, dat het gezin de hoeksteen is van elke beschaving. Zou die soms niet een heel klein beetje aan het instorten zijn, die beschaving? Zodat er iets nieuws kan komen om de vrijgekomen ruimte in te nemen?
Wij ondervinden immers iedere dag meer en meer, dat socialisme en Islamisme twee handen zijn op één buik. Waar Hitler er niet in geslaagd is die twee bij elkaar te brengen, staat dat nu misschien binnenkort wel te gebeuren? Europa is intern al goed opgevuld met Muzelmannen, die zich niet langer meer gedeisd houden .gezien de steun die ze overal genieten van Linx .Daar wordt verder ook druk aan gewerkt in het Midden Oosten, o.a. door Barack Houssein Obama, de wolf in schaapsvacht, die zonder meer eist dat Turkije met 80 miljoen Islamieten (met stemrecht!), lid wordt van de Europese Unie, en die tot voor kort enthousiast ging rondbazuinen bij Moe Barack in Caïro, thans gediskwalificeerd wegens buitenspel of overspel, wie zal het zeggen, dat de Islam all over the World zijn volle medewerking had. Het werd er toen niet zo flagrant uitgesproken als ik het hier schrijf, maar daar kwam het wel op neer.
Net als in de Bijbel, moet men bij wereldleiders tussen de lijntjes kunnen lezen, waarbij, net als in de sprookjes van Grimm, doorheen het omhulsel van de boodschap (het verhaal), de boodschap zelf moet willen begrijpen. Grimm had moeilijk de boze wolf in het bos, die het als Roodkapje vermomde dienstmeisje aanviel, de naam Strauss Kahn kunnen geven, toen die later als grootmoeder met o zo lange scherpe tanden vermomd, haar in bed trachtte te lokken om haar op te peuzelen te verkrachten .
Voor wie of wat Het Gouden Kalf uit de Bijbel in onze dagen symbool staat, laat ik aan de verbeelding van mijn lezers over. Kunnen zij die ze vergeten zijn meteen op het Internet eens Googelen naar Tien Geboden, om daar verder te lezen hoe de mensheid er, nadat het Gouden Kalf werd stuk geslagen, in geslaagd is om te herpakken om duizenden jaren verder te leven.
Terug naar diezelfde affaire Strauss Kahn, zou ik de woorden van de verguisde Kardinaal Leeuwenhart (tiens, zou die nog altijd de sprookjes van zijn eigen Instituut letterlijk nemen, of kijkt hij als erudiet mens die hij is, er meer dwars doorheen?) in herinnering willen brengen : er bestaat zoiets als eminente gerechtigheid. Strauss Kahn bediende zich namelijk niet alleen van het lichaam van die vrouw, maar meteen ook van haar Aids
Zelden of nooit werd bijna gelijkertijd met de zonde, ook de straf geveld. De man moet meteen afgevoerd worden naar de Eeuwigheid van Gods barmhartigheid. Die der mensen heeft hij verspeeld. Daar hij terzake al die dingen niet aan zijn proefstuk blijkte te zijn geweest, zou ik bijna durven voorstellen, voor alle gezagsdragers, wereldlijke als kerkelijke, een soort avondklok in te stellen. Ten laatste om 19 uur thuis zijn, op, tijd voor Het Nieuws op de TeeVee, bij moeder de vrouw, die verder in de loop van de dag zowel als in de nacht, aan de zijde van haar man dient te blijven. Gedaan dus met de beruchte chambre séparé en de achterkamertjes, waardoor mag verondersteld worden, dat de aantrekkelijkheid van een carrière POL & SOC spectaculair zal dalen.
Slotbedenking : hebben de Vlamingen tijdens de Godsdienstoorlogen, er wel goed aan gedaan, de kant van Rome te kiezen? Hadden wij ons niet beter (gezien in het licht van de huidige politieke toestand) meer verbonden gevoeld met het puriteinse protestantse Noorden? Dit is niet zo maar een losse flodder, als we moeten vaststellen, dat de Kerk in Vlaanderen weer eens oproept om te bidden voor het behoud van het failliete etablishment (een ander Gouden Kalf), in plaats van zich te bekommeren voor het welzijn van het volk .
Ach, Mozes en zijn 40-jarige tocht door de woestijn, onderweg naar het Land van Melk en Honing, dat hij slechts uit de verte heeft mogen aanschouwen Waarom die jarenlange tocht, te voet, door al dat zand, daar waar er gemakkelijk beroep kon gedaan worden op des Faraos vloot, desnoods door deze gewapenderhand over te nemen! Kon er meteen in Tel Aviv aan land worden gegaan, en had de Ark des Verbonds (Aarde-Jahweh) nu nog altijd bestaan .
Het Fransch is de taal voor de omgang met minaressen en andere onzedelijkheden, maar is totaal ongeschikt voor de waarheid. Het Nederlandsch daarentegen is beter dan Fransch en Engelsch, en isbij uitstek geschikt voor wijsbegeerte en wetenschap.
Uit de lezingen voor Geen Taal, Geen Vrijheid dor Prof. Geerard Bolland (Leiden) voor de Gentse studenten 1908
----------------------
Les francophones narrêteront leur lutte que quand le cabillaud au large de la côte dOstende parlera français. Le français est en outre devenu une langue insignifiante;
Mter Vic Van Aelst (in vertaling) in Le Soir, 6 april 2011
Bron : t Pallieterke, 3-dubbelchecked, het enige bedrukt papier datalleen berichten brengt uit degelijke betrouwbare bronnen.
VBVlaanderen Boven
(Get) Modestus, Uw dienstwillige dienaar.
Pssst : Er op gelet op de afbeelding hierboven, dat, in tegenstelling tot de Leeuw van de dwergen-marionettenregering van Kris Peeters dat er geen bloed kleeft noch aan de bek noch aan zijn klauwen?
-------------------
Een paar dagen geleden wist ik niet eens dat er op deze aardbol een zekere Alain Destexhe rondliep. Na onderstaand artikel zal ik het NOOIT meer vergeten! Senator Alain Destehe dus, van het MR (Mouvement Reformateur) en compagnon de route van Jong De Croo wiens moeder als Advocate goed en wel GEEN beenhouwersdochter is. Papa De Croo en de Sire spreken elkaar aan met de voornaam en ze tutoyeren elkaar. Dateert nog uit hun jonge jaren, maar ook uit de tijd dat ze de katjes nog samen konden knijpen.
Wat ik ooit nooit meer zal vergeten, is dat ik tot hiertoe een zekere bewondering heb beleden, ja zelfs gekoesterd heb voor BDW ten persoonlijken titel, en niet heb willen geloven dat hij, net als de Ieperse wijventoeker en geitenboer, van Vlaamse vlinder weer Belgische rups is geworden, zo tegennatuurlijk onmogelijk als maar kan. Beiden zijn van hetzelfde kaliber, al is BDW een stuk zwaarder uitgevallen op de weegschaal. Wat meteen bewijst dat men een politicus nooit mag beoordelen op basis van zijn lichaamsgewicht. Integendeel, hoe sprietiger, hoe hoger men kan vallen. Zie Haiku-Herman, alias de Slappe Dweil.
Ja, beste lezer, ik weet dat politiek de kunst is van het mogelijke. BDW zal inderdaad bijlange nog altijd niet het achterste van zijn tong laten zien : om zijn doel te bereiken zijn alle middelen goed, ook de tegenstrever naar de mond praten. In de Islam is dat zelfs een punt van hun Geloof. Maar eens moet het komen : eieren of jong : Heel-Nederlander of belgicist. En Nonkel Siegried maar schermen dat het land zelf alleen nog maar een fictie is : tja, als men op zoek is naar de kwadratuur van de cirkel is rond de pot draaien daar heel natuurlijk bij. Beiden zijn ze rond, de cirkel en de pot en daar rond draaien staat gelijk met een perpetuum mobile.
Vandaag lees ik ergens anders (dankoewel, Guido!) over dat amnestie-gezwwets dat de Joden zich nu ook al aangesproken voelen om hun duit in het zakje te doen. Oog om oog, en tand om tand zou hun eeuwigdurend devies zijn, en ze hebben gelijk. Wie een Joodse (of elke andere) medemens voor, tijdens of na het Hitler-regime een haar gekwetst heeft : hij /zij mag de straf daarvoor niet ontlopen. Socialisme, nationaal, internationaal of mondiaal, is altijd verwerpelijk! Als de daders intussen niet al lang gestorven mochten zijn .En het Joodse volk, dat reeds zo hard werd gestraft omdat ze eenmaal in koor hebben geroepen Zijn bloed kome over ons en over onze kinderen : zij zullen dit duivels gezegde op hun beurt toch niet willen toepassen op iemands achterkleinkinderen .
Kijk, dat oog om oog en tand om tand zit ook een beetje in elke mens. Dus ook in mij, al denk ik niet ergens Joods bloed te hebben. Al zou ik, denkend aan hun Nobelprijs-winnaars, daar niet rouwig om zijn. Dat wilde ik er nog even bijvertellen, om af te sluiten over Verkozenen die hun kiezers verraden. Eerst de Geitenboer als De Dunne en nu weer Le Tisserand als De Dikke : een mooi paar om als clowns hoge noten te halen in de belgische politiek ..
Via ISKANDER weet men ALTIJD al MEER DAN EEN ANDER.
Alain Destexhe slaagt erin zich te verplaatsen in de geest van de anderen en durft "inconvenient truths" aanhalen. Hier vertelt hij opnieuw waarheden die niet iedereen zullen bevallen. Met die woorden prees N-VA-voorzitter Bart De Wever het Franstalige boek van het Brussels MR-parlementslid over de geschiedenis van de Vlaamse Beweging, getiteld Le Mouvement flamand expliqué aux francophones. Het boek werd woensdag aan de pers voorgesteld.
Het is de tweede editie van het boek, dat eerder in 2008 verscheen. Destexhe benadrukte dat het een volledig nieuwe versie is. Bovendien schreef N-VA-voorzitter De Wever deze keer het voorwoord. Zijn aanwezigheid op de voorstelling deed dan ook opvallend veel media naar het Huis der Parlementsleden afzakken.
"Mijn komst zal zijn carrière in Wallonië niet meteen bevorderen", merkte De Wever lachend op. Destexhe is niet bij elke Franstalige geliefd, onder meer door zijn analyse van de economische toestand van Wallonië van enkele jaren terug.
Met zijn werkstuk wil Destexhe bijdragen tot een "beter begrip van de andere", in de hoop dat dit kan leiden tot dialoog en toenadering. Hij merkte daarbij op dat er in Franstalig België wel boeken werden geschreven over de geschiedenis van België of over de communautaire problemen, maar nog nooit over de geschiedenis van de Vlaamse Beweging.
De voormalige senator staat in het boek stil bij een aantal mythes die hij uit de wereld wil helpen, maar haalt ook enkele "gemiste kansen" aan die de huidige blokkering hadden kunnen voorkomen.
Hij haalt daarbij de weigering van de Franstaligen aan om indertijd een echte tweetalige staat uit te bouwen en het feit dat het Nederlands in Wallonië niet de tweede taal op school is. Ook de splitsing van de unitaire partijen passeerde de revue. Daar zijn volgens hem de kiemen van het separatisme gezaaid, want elke partij richt zich sindsdien tot haar eigen gemeenschap.
Destexhe gaf ook toe "dichter bij de economische standpunten van Bart De Wever te staan dan die van Elio Di Rupo". Dat geldt ook voor andere thema's, zoals justitie en migratie. Hij benadrukte wel dat hij in de eerste plaats lid is van de MR en dus ook de standpunten van zijn partij deelt over bijvoorbeeld Brussel en de rand.
De Wever: "Vlaanderen en Wallonië geen vijanden"
De Wever stelde dat Vlaanderen en Wallonië geen vijanden zijn. "Wij delen het verleden en wij zullen ook altijd de toekomst delen", sprak hij. "De vraag is echter hoe wij die toekomst organiseren. Ik droom helemaal niet van de 'Grote Dag', de dag dat het uur van Vlaanderen heeft geslagen. Ik ben geen revolutionair. Sterker nog: ik ben tegen dat soort radicalisme. Maar ik ben wel een groot voorstander van een zachte evolutie naar meer democratie. Een evolutie die Vlaanderen en Wallonië zal versterken en de solidariteit tussen het noorden en het zuiden van het land zal vrijwaren".
De Wever legde nog eens uit waarom zijn partij een grote staatshervorming wil. Hij merkte daarbij op dat "de motor is veranderd". De N-VA heeft de verkiezingen niet gewonnen "door frustraties over het verleden, maar door de democratische blokkering".
Hij haalde het voorbeeld aan van het verschil aan visie over migratie om de meningsverschillen tussen de gemeenschappen en de nood om zelf beleidsmaatregelen te kunnen nemen, te duiden. "Dat is waarom we een grote staatshervorming willen en we zullen geen verantwoordelijkheid opnemen in een federale regering zonder garanties op dat vlak", liet hij horen. (belga/mvdb)
Le Mouvement flamand expliqué aux francophones, Alain Destexhe, Renaissance du Livre, 14 euro, 190 blz
--------------
Diagonaal herlezen
Wil er AUB op letten dat dM dapper meehelpt om waar het kan, BDW te behandelen als ware hij een Belanger? Hem uitvoerig aan het woord laten om hem bij zijn aanhang de veren uit zijn opgezette pauwenstaart te trekken?
Ook vandaag viel het me op hoe het Rode huishouden werkt : mistgordijn achtig. De stichtingsvergadering van de splintergroep De Bruyne (Rood!- reeds 60 leden) is maar voor het najaar gepland. M.A.W. na de verkiezingen voor de nieuwe voorzitter, waarbij nu al kond gedaan werd dat t GENE(ver)WIJF geen kandidaat meer is. Natuurlijk niet, want tegen dan is ze Ministerin van Iets Niet al te Moeilijk onder de Regering Geitenboer III, met Elio Di Pupo als, ja, als wat? Want die wil ook herkozen worden als Parti Scandale-voorzitter .
Tijd misschien om van Koninklijk Achterwerk op de Troon te verwisselen?
Mocht dat waar zijn, dan is ons broodje gebakken en moeten we niet eens wachten of Groot belgië (de EU) al-dan-niet valt : Mini-belgië is er dan ineens geweest. Want tegen de schaterlach van all over the World kan zelfs de stijfste Coburger niet op. Dan hebben we niet alleen een Koning Zonder Land, maar ook een hofnar-hofleverancier van geweven textiel zonder Job.
Met mij gaat het goed. Dankoewel.. Maar het Vaderland der ÈchTE authentieke BELGEN : daar zijn geen woorden voor, dat is nu wel degelijk goed en wel naar de knoppen. Halleluhah! Gelukkig maar : het was de laatste tijd niet meer om aan te zien! Ben dus terug van weggeweest. Voel mij meer en meer een echte emigrant naar Berlusconi-land, en dat geeft een zalig gevoel.
Ben na een paar dagen weer helemaal bij met wat er zoal allemaal gebeurd is in de grote wereld, en moet zeggen;: het is niet veel zaaks. De Weledele Heer Kaviaarsocialist Dominque Strauss Kahn (met AIDS) in JAIL in de USA : het einde van een Verlicht Voorbeeld voor onze eigenste Elio Di Pupo, Dr in de Alchemie, ooit in zijn jonge jaren in zijn auto door 2 agenten betrapt langs de waterkant met twee knapen in volle speeltijd : als arrangeur de service voor het wingewest der Coburg-Raven : een mens zou voor minder blij zijn om terug hier te zijn.
En dan die amnestie-gedachte die dan nog door de Belangers aangebracht werd in de Senaat : too littkle and too late, zullen we maar zeggen. Maar vooral : helemaal verkeerd vanaf de openingszin! Niet wij Vlamingen moeten amnestie en vergiffenis krijgen : het zijn eerder wij die ons goed hart zouden moeten tonen aan de belgische staat voor 180 jaar verdrukking in het algemeen en voor de onzalige represiie-in-tweevoud in het bijzonder, en daar is in de veste verte geen sprake van. Ik pieker mij rot, om uit te denken hoe dat nu moet, eenmaal belgie voltooid verleden tijd zal zijn : immers, met de dood van de dader vervallen alle misdaden, zelfs deze begaan in voortzetting tegen een geheel Volk. De dag dat mijn bloed niet meer kookt bij het zien van de filmpjes over Degrelle en de Franscouillonse SS-Sturmbrigade (dankoewel, lieve collegas van Angeltjes, voor de mij onbekende link naar You Tube, waarbij jullie de Waalse collaboratie in het daglicht plaatsen), zal ik niet één boek, maar ganse bibliotheken vol schrijven over het leed dat ons Volk werd aangedaan sinds 1830, en waar de huidige bovenklasse de koddebeiers-generatie Martens en de Dehaenes ontgroeid zijnde, dapper weerwerk aan biedt. Vlaanderen is er (bijna) gekomen, niet dank zij belgië, maar ondanks belgië!
Opdat wij niet zoudenvergeten!
In deze liefde wil ik leven en sterven!
-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-
'Leterme blijft premier, N-VA schaakmat'
De theorie van een onderhandelingsdeskundige
woensdag 18 mei 2011, 10u04 uit De Schandaard.
--------------------
Wat zou u doen mocht u Elio Di Rupo zijn? Het programma De Ochtend op Radio 1 vroeg het aan Dirk Van Poucke, professor in onderhandelingstechnieken aan de Universiteit Gent en de Flanders Business School. Zijn antwoord is onthutsend: links CD&V verleiden, Leterme het premierschap aanbieden, de MR en de N-VA uit de formatie knikkeren en dat terwijl de financiële transfers van noord naar zuid groter worden.
'Di Rupo heeft twee duidelijke doelstellingen: een centrumlinkse regering vormen, en meer financiële middelen voor Franstalig België en de federale staat vrijmaken', zo begint Van Poucke. 'Hij schreef dat onder meer in een brief aan Beke. De timing daarvan was belangrijk: hij klapte de deur dicht voor Beke en zette die voor zichzelf open, op het moment dat verkiezingen voor de zomer niet meer mogelijk zijn. Hij geeft zich zo vier maanden om de CD&V en Open VLD los te weken bij de N-VA.'
Leterme premier
Volgens Van Poucke heeft Di Rupo drie middelen om zijn doel te bereiken: 'Hij zal een staatshervorming aanbieden - evenwel zonder verminderingen van de financiële transfers van noord naar zuid, integendeel. Hij zal ook een splitsing van BHV voorstellen, maar in ruil daarvoor een belangrijk bijkomend inkomen voor Brussel vragen, zowat 500 miljoen euro per jaar of iets minder.'
'En drie, zijn grote wapen, zijn paard van Troje: hij zal een centrumlinks sociaal-economisch project voorstellen aan de linkerzijde van de CD&V, die goed is voor drie vierden van die partij. Hij zal zeggen: je kan kiezen tussen een rechts Voka-beleid of mijn programma, dat aanleunt bij het ACV. En dan denk ik dat hij zijn ultieme wapen bovenhaalt, een heel duur; hij zal aarzelen om het te gebruiken. Hij zal Leterme het premierschap aanbieden. En dan wordt het voor de CD&V moeilijk om nee te zeggen. Met een staatshervorming en een sociaal-economisch programma dat aansluit bij het ACV op zak, speelt hij het koninginnenstuk van de CD&V, Kris Peeters, van tafel. Die kan geen nee zeggen of hij opent een persoonlijke strijd met Leterme.'
N-VA en MR uitgeteld
In wat volgt, speelt de N-VA nog nauwelijks een rol, is Van Poucke's theorie. 'De Open VLD zal de CD&V volgen, want heeft zelf gezegd dat politici verantwoordelijkheidszin moeten hebben en hun werk moeten doen', klinkt het. 'Maar met het sociaal-economisch plan dat Di Rupo zal voorleggen, kan de MR nooit instemmen en ook de N-VA zal eruit moeten stappen', klinkt de conclusie.
'CD&V en Open VLD stappen dan samen in een centrumlinks regering, die de PS zal domineren. Als die regering vroegtijdig zou vallen, dan zou Di Rupo toch nog een eclatante overwinning boeken in Wallonië, terwijl de Vlaamse partijen die deelnemen een val moeten vrezen.'
'Ik denk dat dit alles een grote kans op slagen heeft, hij zet de N-VA schaakmat', stelt Van Poucke. 'Het is toch wat ik zou doen, mocht ik in de huid van Di Rupo zitten. Ik heb de man nooit ontmoet, dus ik kan niet zeggen of hij ook zo denkt.'
---------------------
Diagonaal herlezen
Dit artikel uit De Schandaard is een visie als een ander : elk zot heeft recht op zijn eigen waarheid. Maar laat het duidelijk zijn, het is een stuiptrekking der oude Franscouillonse gedachte : das Lied ist aus!
Wat nu volgt, zijn nog een paar paukenslagen voor de Geschiedenis, en wat tactisch gemanoeuvreer in de marge om hun gezicht te redden.
Niet de dagen dat wij in Vlaanderen rond toerden (9/5 17/5) gaven inspiratie (want geen TV, geen dagbladen, geen computer), wel de paar uren in Venetië, waar de inspiratie voor het rapen lag, genietend van ons heerlijk glaasje witte wijn
uit de streek en zelfs bijna uit het dorpje van waar Di Pupo komt; de Abruzzen, helemaal aan de oostkust van Italië, ter hoogte van Rome. Het zijn onze buren, om zo te zeggen, maar die hebben van het Wonderkind uit Bergen nog nooit gehoord .
De avond was warm en het terrasje op het Lido, aan de rand van de lagune, met in de verte de Dogenstad, was heerlijk. Alles lag er rustig. Hier vloeide onzichtbaar het verleden over in het heden. Zonder woorden, maar met de bronzen stem van de San Marco die galmde over hert water. Het machtige Venetië van vroeger dagen lag er vredig bij. Van hier uit vertrok ooit, voor de wereld wist dat hij rond was als een bol, Marco Polo om het verre Mongolië te ontdekken. Met een beetje verbeelding zag men zo het water vol fiere driemasters liggen, als kathedralen zo hoog, handelsschepen en oorlogstuig. Ook nu nog bleek uit de ganse omgeving de macht der Oude Venetianen.
Toen wisten wij het ineens : ook het uur van onze eigen Lage Landen byder-zee was deze keer nakend en weer zouden wij de andere volkeren, net als in vroeger jaren, toen de volksdemocratie bij ons de bovenhand haalde,, tot voorbeeld dienen : wij zouden de eersten zijn om van onze vrijheid te genieten, vòòr de Basken, de Catalanen, de Schotten, de Bretoenen, enz, dit is al de volkeren waar de oude 18de en 19de structuren als versleten mantels van onze schouders op de grond zouden vallen.
Och Ja! Jullie hebben nog het reisverslag tegoed.
Niets nieuws dus in Vlaanderen en het weerzien met de Geliefden viel, zoals gewoonlijk, opperbest mee. Over het verder tijdsgebruik zwijgen we : dat valt onder het medisch beroepsgeheim. Laat het voldoende zijn te zeggen, dat ons beider levenskansen, volgens de Dokters, gestegen zijn. Dokters zijn niet alleen goede medicijnmannen, het zijn ook goede psychologen ..
Dan de terugweg.
Donderdagavond rond 19u30 vertrokken in Kortrijk, sliepen we in de omgeving van Arlon (300 Km) om er s anderendaags (vrijdag) op ons gemak een 660-tal Km door te draaien tot bezuiden München. De zaterdag via de Brenner een kleine omweg naar Venetië (450 Km) waar bij aankomst (13,30 uur) wij ogen tekort kwamen om de bedrijvigheid op het water te bewonderen. Spreek in de toekomst nooit meer van Brugge als Het Venetië van het Noorden, want dat is niet waar. Brugge is gewoon een parel, een schat, en Venetië , dat is macht!
Is een trip naar Venetië aan te raden? Zeker niet. Blijf er weg, want men valt er over de drommen cruise-vaarders uit alle hoeken der wereld, a rato van 5-6 superschepen per dag aan 2.000 opvarenden. Die willen allemaal samen op hetzelfde ogenblik op de weinige meters vaste grond die de lagune is, wandelen ergens anders is er geen plaats! Een goede raad : als je naar Venetië wilt, zoek dan een zonnige dag in het vroege voorjaar uit, of in het late najaar, en als dat niet gaat, speel Russische roulette met het weer, dan heb je natuurlijk kans te overleven.
Volgens mij is er over Venetië een nieuw spreekwoord te fabriceren, veel beter dan het afgezaagde Napels zien en dan sterven. Ik zou het formuleren als volgt: Venetië ondergaan, en dan beginnen leven!
Ik wou zeer tussen haakjes, dat de koetsiers in Brugghe even vriendelijk, voorkomend en gedienstig waren als de gondelieri inVenetië : zou hier een van de redenen liggen waarom Venetië indrukwekkender was/is dan Brugghe? Al kunnen de Italiaanse Schonen terzake ook wel enige invloed hebben gehad of nog altijd hebben. Waarbij moet worden aangestipt, dat de Brugse koninginnen (dixit Johanna van Navarra, de Franse koningin) in voorkomend geval wel hun meerderen zijn .
Oc Ja! Zoals het klokje thuis tikt, tikt het nergens. Oost, West, in t Zuiden best!
Psssst!
Als op 28 Mei in Koekelberg gebeden voor, of beter gezegd geïndoctgrineerd zal worden over het bestaan van belgië, dan is dat een inbreuk op de Grondwettelijke Scheiding van Kerk en Staat, waartegen nooit genoeg kan geprotesteerd worden. U hoort nog van ons hierover! Want als we niet opletten, komt er steraks weer een bisschop of een kardinaal om te vertellen dat we alleen voor de Tjeven mogen stemmen!
Als BDW in reactie op het boek van Alain Destexhe (wie is dat nu weer?) de kool en de geit spaart inzake het beklijvende begrip Amnestie, dan spreekt hij als de +50 Tjeef die hij voor het ogenblik geworden is. Hij handelt een beetje lijkt de Kleine Larousse: qui sème à tout vent .
Aan de vrienden zou ik nogmaals willen benadrukken, dat niemand ooit beter presteerde dan BDW om de Franscouillons tot wanhoop en dwaze daden te drijven. Sta toe om hem te vergelijken met de roerganger van onze boot onderweg op een voorlopig woelige zee: hij houdt het roer, maar hij bepaalt niet de koers. De koers uitzetten, dat gebeurt door de kapitein, het Vlaams Belang, hiertoe gemandateerd door 30-40 jaar vertrouwen vanwege de harde kern van ons Volk.
Revoluties hebben altijd een lange voorgeschiedenis, maar op het uur U van De Dag der Dagen, zal de actie kort en hevig moeten zijn. De trompetstoot voor de aanval zal dan heel zeker niet van een weifelaar komen, noch van een bende kazakdraaiers of poenpakkers, maar van de Rechtlijnigen wier hete adem de raddraaiers nu al in hun nek voelen. Anders zouden die niet in opperste verdwazing plannen om in Koekelberg de Hemel te gaan smeken.
Waakt en bidt, Mijne Dierbaren, het Verlossend Einde Begin is dichtbij!
