Kwaliteitswijnen komen uit landen waar de klimatologische omstandigheden  zich daarvoor lenen. Er moet ook voldoende zon zijn om de wijnen te vullen met een hoog suikergehalte en ook de bodemgesteldheid is zeer belangrijk voor het rijpen van de druif. Ervaring en kennis om de wijn op het juiste niveau te krijgen is daarbij wel het allerbelangrijkste. Al in 1655 werd er in Kaap de Goede Hoop al een wijngaard aangelegd en in 1659 werd er plaatselijk al volop wijn verkocht. Zo langzamerhand is Zuid-Afrika een wijnland geworden waar vele wijnimporteurs de wijnen van betrekken. Door de  ligging van de wijngaarden vlak bij bergen en de zee is er daar in Zuid-Afrika toch een bijzondere smaak ontstaan in de druif en in  het gerede product dat door veel veel wijnproevers om het bijzondere bouquet gewaardeerd wordt. Over wijnen en dranken op velerlei gebied heb ik stukjes geschreven en mijn kennis daarover heb ik vroeger vergaard in de zaak van mijn ouders die eigenaar waren van een levensmiddelenzaak annex bakkerij en Horecabedrijf. Vroeger was het wel zo dat hier ter lande veelal en uitsluitend gewerkt werd met de wijnen uit Frankrijk en ook de Duitse Rijnwijnen waren geliefd. Er is in de loop der jaren veel veranderd en ook in Nederland vind je tegenwoordig wijngaarden. In de toekomst is het niet uitgesloten dat door de klimatologische omstandigheden opnieuw heel veel gaat veranderen en het is belangrijk dat we daar veel aandacht aan gaan besteden en ons niet bezig moeten gaan houden met allerlei pietluttigheden die niet ter zake zijn. Te hopen is wel dat we wat wijn betreft ook in de toekomst kunnen rekenen op wijnen van goede kwaliteit. Sinds het Coronatijdperk betrekken we de boodschappen van onze supers hier in de buurt en laten het bezorgen. Van de week was het Albert Heijn die ons bevoorraad heeft en een folder bij de boodschappen inspireerde broeder Everard om iets te schrijven over de Zuid-Afrikaanse wijnen. Vermeld zij dat ik ook even aanhaal de naam van wijnexpert Harald Hamersma die in deze folder de Zuid-Afrikaanse wijnen tot de beste ter wereld rekende.

10-09-2022 om 19:43 geschreven door Broeder Everard

Over wijnen heb ik het al eens vaker gehad. Kloosterlingen hebben er elke dag mee te maken bij het lezen van de mis, de offerande en de consecratie en paters van de oude stempel gaan van het standpunt uit dat van wijn en liefde de oudste de beste zijn. Als God deze hemelse drank verboden had dan zou het nooit zover gekomen zijn dat we onze miswijn liefkozen. Een oude vriend had een mooi zinnetje over wijn en die luidt: ,,Een goede keuken en een goede wijn, dat is de hemel op aarde." Ik lees bijna elke dag het nieuws op Internet en veel voedingsdeskundigen schrijven soms erg negatieve verhalen over bijna alles wat we eten en drinken en soms krijg ik over deze verhalen de idee dat we beter helemaal niets meer moeten eten en drinken dit ter glorie van de begrafenisondernemers die ons voor een zacht prijsje bij Petrus op de stoep afleveren. Vroeger kenden we voornamelijk alleen de wijnen die uit Duitsland en Frankrijk kwamen, maar tegenwoordig in de supers en slijterijen zie je een keur aan wijnen van goede kwaliteit uit landen als Italië, Spanje, Zuid-Afrika, Turkije, Australië en ook hier uit Nederland waar de zon de laatste jaren wat feller schijnt dan voorheen en de druiven een goed suikergehalte hebben wordt het klimaat steeds idealer voor wijnen uit het warme Pays-bas-gebied. Of je de een beter vindt dan de ander is een kwestie van smaak. Vroeger bij ons thuis hadden we een driedubbel bedrijf dat bestond uit een bakkerij, kruidenierswinkel en café/restaurant en in de zaal werden ook bruiloften en partijtjes gevierd. Op tafel bij het eten werden altijd goede wijnen op tafel gebracht en toch waren er gasten die vroegen naar een goedkope winkelwijn die ze zo ontzettend lekker vonden en aan die eis moest je dan subiet voldoen. Ook stonden er bij zo'n partijtje volop sigaren en sigaretten op tafel en terwijl er maar enkele gasten een sigaartje of sigaretje rookten moest je voortdurend bijvullen. Ik wil niemand van de wijnliefhebbers rechtzetten, maar ik merk dat er nog steeds huisvrouwen en huismannen zijn die de wijn koelen in de koelkast. Doe dit niet beste wijnliefhebbers, want in die koelkast is het veel te koud en onherroepelijk verliest de wijn die ademt door de kurk haar boeket. Een gewone huiskelder is de beste bewaarplaats voor uw wijnen. Maak op een der schappen in zo'n kelder een stellage waar uw de wijnen liggend bewaart.  De kelder dient niet vochtig te wezen, wel is ontluchting een pre, maar denk erom:,,Net als wij mensen hebben wijnen een hekel aan tocht." De druivenkassen buiten van vroeger waren voorzien van ontluchtingsramen die zich afkeerden van de wind. Dus ook in de kassen werden de druiven behoed voor alle soorten bedreigingen, zoals tocht en allerlei nare aandoeningen die door tocht ontstaan konden. De ideale bewaar temperatuur voor zowel rode als witte wijn is tussen de 10 en 20 graden Celsius in een wijnkelder of gewoon in huis bij u op een koele beschermde tochtvrije plaats. Witte wijn serveert men aan tafel koel en de meeste rode wijnen kunnen op kamertemperatuur geserveerd worden. Gaan we wijn proeven of zomaar met verschillende wijnen die we serveren buiten het diner bv. op een feestje of partijtje, zorg dan ook dat er diverse bij  de wijn horende kaassoorten op tafel staan. Gewoon in de huishouding bij uw thuis  moet u de wijnen niet al te lang bewaren; los al helemaal niet! Een bewaartijd van twee jaar is echt zo'n beetje het uiterste. Voor u staan heb ik twee interessante sites en wel een site die u wegwijs maakt en adviseert welke kaas bij welke wijn hoort en een blog die u alles vertelt over de etikettering van de verschillende wijnsoorten. Ga hiervoor naar: https://www.culinea.nl/welke-wijn-gaat-goed-samen-met-welke-kaas/    en wat wijnetiketten aangaat klikt u op http://www.bloggen.be/winelabeltheekserge3/

07-06-2019 om 00:00 geschreven door Broeder Everard

Door diverse analytici is bier onderzocht en vastgesteld is dat bier goed is voor een uitstekende hartwerking, het voorkomt klonteren van het bloed, houdt de bloeddruk op peil, beschermt u tegen suikerziekte, vermindert kans op Alzheimer, is een goede beschermer van de lichaamsbotten en beschermt u tegen osteoporose, bij bierdrinkers komt zelden voor dat ze last krijgen van nierstenen, bier werkt kalmerend op het zenuwgestel, het heeft een goede invloed op de werkdruk, bier bevat polyfenolen waarvan vastgesteld is dat dit tumoren en ontstekingen remt, bier is een goede huidregelaar en zorgt ook voor aanwas van huidpigment, je kunt er de haren mee wassen, die dan glanzen en men zegt ook dat het kaal worden afremt, warm bier is een goede beschermer tegen verkoudheid, bier schijnt ook heel goed te wezen voor een prima darmwerking, matig gebruik van bier beschermt u ook voor overgewicht, volgens kenners is bier een hele goede dorstlesser, als slaapmiddel voor het naar bed gaan een pilsje drinken is aanbevelenswaardig, hop en koolzuur in bier schijnen ook goede elementen te wezen voor zwangere vrouwen maar die dienen dan wel alcoholvrij bier tot zich te nemen. Aanbevelenswaardig is om per week anderhalve liter bier te drinken. De tijd dat je een pintje tot je neemt is bij het middagmenu of 's avonds voor de buis. Niet gewenst is om bier te drinken 's morgens vroeg als je naar je werk gaat of op reis bent met eigen vervoer. Over het algemeen zijn alle bieren van goede kwaliteit, maar hier in het klooster gaat onze voorkeur uit naar Trappist dat gebrouwen is in een klooster. Er zijn 11 kloosters in de wereld die de naam Trappist mogen voeren. Op een staatje hier beneden treft u die locaties aan. Elke brouwer overigens mag zijn bier abdijbier noemen. Deze naam is niet beschermd. Meestal zijn het Tripels of Dubbels die onder de naam Abdijbier verkocht worden. Enkele bekende voorbeelden zijn Corsendonk, Florival (een creatie van Delhaize), Kapittel, Sancti Adalberti en Sint Bernardus. De afkomst duidt op een klooster of abdij, maar het is gewoon een bier dat zo genoemd is en helemaal niet in een klooster of abdij gebrouwen is. Opgemerkt zij dat ook het bier dat Trappist genoemd mag worden niet altijd door kloosterlingen-paters of broeders-gebrouwd wordt. De kloosters zijn er nog wel en ook de aanhorige brouwerijen, maar doordat het aantal kloosterroepingen aan het afnemen is en het klerikale bestand behoorlijk ingeperkt, is  het beheer van een kloosterbrouwerij vaak aan leken of een stichting overgedragen, die ook de royalty's hebben overgenomen. Een goed getapt biertje met zo'n schuimend kraagje  is lekker en gezond----máár met alle dranken is het zo gesteld dat matigheid een pre is om gezond te blijven. Bij overmatig gebruik van eten en drinken kunnen er ook van allerlei kwalen de kop opsteken en dat dient vermeden te worden. 

09-06-2017 om 00:00 geschreven door Broeder Everard

Vermouth is een versterkte wijn die op smaak gebracht is met aromatische planten en kruiden. In de 18e eeuw is Vermouth ontstaan uit een Duitse wijn (Vermut) die vermengd was met alsemkruid. De Duitse wijn Belsazar kunnen we nog steeds tot de 'Vermut-wijnen'  rekenen. Heel bekend is de Martini Vermouth uit het gebied rond Turijn (Italië) en de Noilly Prat Vermouth uit Frankrijk. Met de recepten lopen de fabrikanten niet te koop. We kunnen ervan uitgaan dat aan de meeste wijnen die onder de naam Vermouth op de markt gebracht worden, toegevoegd kan wezen absinthkruid, kinine, vanille, bepaalde suikers, tijm en soms bepaalde zuren; welke? ,, Dat is de vraag!" We kennen witte,  rode  en dry. Vermouth-Dry wordt veelal gebruikt in combinatie met cocktails. In de meeste vermouth's treft u een alcoholpercentage van 12 tot 15 procent alcohol. Er zijn enkele dry's die 18 procent alcohol bevatten. Verklappen kan ik u dat Vermouth uitgeroepen is tot de lentedrank van 2016 en straks zittend op een zonovergoten lentezonterrasje bestel je een Vermouth Rosso met ijs, een schijfje sinaasappel en loopt het tegen het middaguurtje laat het dan serveren met Tapas; een echt Italiaans smaakvol aperitiefje. Waar u zich ook bevindt houdt er rekening mee dat u zich ten allen tijde moet houden aan de Vermouth-code die luidt:,, Indien ge vermoedt dat ge ver moet, drink dan niet te veel Vermouth."





                          

15-03-2016 om 18:30 geschreven door Broeder Everard

Voor bijna 60 jaar terug toen ik  nog als missionaris op het mooie Afrikaanse eiland Mauritius bezig was  om te proberen zieltjes te winnen, hadden we daar een kleine kloostergemeenschap. Op 12 november vierden we uitbundig het Sint Maartensfeest en schonken we voor alle aanwezigen een soort punch. In deze punch hadden we veel vruchten van het eiland verwerkt en ondanks dat we het daar financieel amper konden redden, wisten we van enkele rijke weldoeners enkele flessen met echte Franse cognac te bekomen om die punch echt pittig te maken en dit uit te schenken aan onze parochianen. De eilandbewoners verschenen in schamele maar wel kleurrijke kledij op het feest en voerden na wat moed ingedronken te hebben exotische dansen uit.  Die mensen in de missie beleefden ons geloof als iets prettig en hun voormalige boze geesten werden vervangen door heiligen die hun respect hadden en bij wie ze kracht zochten. Een van die heiligen was Sint Martinus.
Sint Maarten werd geboren in Hongarije in het jaar 316 na Chr. en overleed in het jaar 397 in het Franse Tours. Tijdens zijn leven was hij in dienst als officier in het Romeinse leger en het verhaal gaat dat hij erg meegaand was met mensen die het niet al te breed hadden. Zo stond hij op een gegeven moment zijn soldatenjas af aan een bedelaar die langs de weg zat en rilde van de kou. In de loop der jaren zijn er van allerlei gebruiken ontstaan om Sint Maarten te gedenken. Zo is er nog steeds het gebruik van 'arme' kinderen die op het Sint Maartensfeest 's avonds met lampions langs de deuren gaan en dan een of ander liedje zingen in de hoop hiervoor een kleine aalmoes te ontvangen. Hier in het klooster serveren we op Sint Maarten creoolse punch, waarmee we tijdens de november-kou niet alleen de heilige Martinus mee herdenken, maar ook alle nare bacteriën die overal rondzweven te lijf en te 'zwaard' bestrijden. Het recept van deze punch ziet u hieronder op staatjes. U heeft nog enkele dagen de tijd om de benodigde ingrediënten in huis te halen. Succes ermee!

08-11-2015 om 20:07 geschreven door Broeder Everard

Over likeuren heb ik al vaker iets geschreven en ook over het feit dat juist de kloosterlingen de uitvinders waren van diverse wijn en likeursoorten. We kennen allemaal het verhaal van het laatste avondmaal van onze Heer Jezus die met zijn apostelen aan tafel zat, het brood brak en onder zijn leerlingen verdeelde  en de profetische woorden over de wijn sprak dat dit zijn bloed was dat vergoten zou worden tot vergeving van de zonden der mensheid. Even later werd Jezus in de Hof van Olijven gevangen genomen en de dag daarop gekruisigd. In ons dagelijks misoffer herdenken we deze gebeurtenis tijdens de consecratie. Vroeger was bij ons katholieken onze miswijn altijd rood gekleurd, dit ter herinnering aan de als mens geworden bloedkleur van onze Heer Jezus. Sinds 1478 mag bij ons katholieken tijdens het H. Misoffer ook witte wijn gebruikt worden.  Bij de orthodox-Oosterse kerk en de Oriëntaalse Orthodoxe kerk gebruiken ze nog altijd rode wijn en ook onze protestantse broeders houden het bij het avondmaal op rode wijn of tomatensap. Mogelijk heeft dit kerkelijk gebeuren door de eeuwen heen ons kloosterlingen voortdurend geïnspireerd tot het bedenken van allerlei dranken. In onze missiegebieden hadden we vroeger geen kelder met allerlei miswijnen staan en tijdens het H. misoffer werden ook vaak gewoon plaatselijke dranken gebruikt die zelfs met water vermengd enorm sterk waren. Het enige voordeel hiervan was dat je door dit gebruik vaak een daverende en aansprekende preek kon houden. Vroeger hadden we ook missiegebieden in zuid Amerikaanse, Midden Amerikaanse landen en in het Caribisch gebied; bv. in Jamaica was het de drank Tia Maria, wat in het Spaans tante Maria betekent, een likeur die gestookt werd uit Blue Mountain koffiebonen, rietsuiker (rum), vanille en karamel. Ongeveer eenzelfde drank als de Tia Maria is Kahlúa. Het zijn twee verschillende grote drankconcerns die tegenwoordig deze likeur en veel andere sterke dranken distribueren en wel de firma Pernod Ricard en het Italiaanse bedrijf Illva Saronno. Ook in Nederland zetelt een importeur. Inmiddels worden in meer dan 160 landen in de wereld deze likeuren puur of met ijs geserveerd, in cocktails verwerkt en  ook als koffielikeur aangewend. Tia Maria is echt een likeur die je opvrolijkt. Zoals met alle alcoholische dranken het geval moet je niet teveel Tia Maria drinken, want dan begint tante Maria in je hoofd danig op te spelen, maar eentje puur en 'n  scheutje ervan in de koffie of één cocktailtje kan ermee door! Ook 'n hele bekende likeur is Amoretto, gestookt uit amandelen en dissaronno, een likeur die gestookt wordt uit amandelen en perziken. De meeste likeuren hebben een alcoholsterkte van 20 procent. Heel anders ligt dit bij de likeur Chartreuse, die verschillende graduaties kent van White (30 %)-, geel (40 %)-, groen (boven de 55 %),  centenaire (47%) en de Elixir Végétal de la grande Chartreuse waarvan het alcoholgehalte zelfs 69 procent is. De Chartreuse is uitgevonden door een Franse karthuizermonnik en wordt gestookt uit 150 verschillende alpenkruiden. De elixir moet je niet puur drinken, maar is wel ideaal om met kleine beetjes toe te voegen als een soort essence aan bepaalde maaltijden. 

02-09-2015 om 15:34 geschreven door Broeder Everard

In de oudheid werd azijn veelal gemaakt uit wijn (wijnazijn), maar ook uit bier en andere geestrijke dranken. Wanneer voor het eerst azijn werd gebruikt is onbekend. Maar zeker is  dat men al spoedig ontdekte, dat wijn in langdurige aanraking met lucht (zuurstof) 'verzuurde' en azijn werd. Tevens ontdekte men al gauw dat azijn een goed conserveringsmiddel is en aangelengd met water een uitstekende frisdrank. Wijnazijn is dus gewoon een verzuurde wijn. De alcohol is onder invloed van azijnzuurbacteriën en zuurstof omgezet in azijnzuur. De Fransen noemen het beestje bij de naam; vinaigre betekent verzuurde wijn. Azijn werd reeds veel gebruikt door  Egyptenaren, Babyloniërs, Phoeniciërs, Grieken en Romeinen enz. De EDIK uit de bijbel is hiervan een goed voorbeeld. Ook de kruisvaders namen op hun tochten veel azijn mee. Eensdeels als conserverings-en ontsmettingsmiddel, maar grotendeels ook als frisdrank. En de geschiedenis herhaalt zich. Vooral appelazijn (gemaakt uit appelcider) en vlierbessenazijn zijn als frisdrank zeer geschikt. Deze azijnen dienen om dienst te doen als frisdrank wel aangelengd te worden met water en gezoet door er honing en suiker aan toe te voegen. Azijn is uit onze keuken niet meer weg te denken en bij veel gerechten wordt azijn gebruikt als smaakmiddel. In de industrie is azijn als conserveringsmiddel onmisbaar en bekend is het als inlegmiddel bij augurken, uitjes, worst, haring enz. Bij azijnmakerij Piperita in Doesburg worden een twintigtal azijnsoorten gemaakt, waarvan ik hieronder-overgenomen uit hun reclamefolder-er een vijftal uitgebreid bespreekt.
Dille Azijn: Deze azijn heeft een frisse smaak en past uitstekend bij krop-, komkommer-en tomatensla. Ook prima te gebruiken bij aardappelsalade, in mayonaise enz. Dille azijn past ook goed in visgerechten, bij schapenvlees en ander gestoofd vlees, verder is het ook geschikt als toevoeging bij de bereiding van kruidenboter, allerlei sauzen en stoofschotels.
Dragon azijn: Een wat zwaardere azijnsoort met veel gebruiksmogelijkheden. Voor liefhebbers is het te mengen in rammenassalade en in waterkersmayonaise. Verder is dragonazijn ook te gebruiken bij gerechten zoals vermeld bij dilleazijn. Het is als het ware een manusje-van-alles onder de azijnsoorten!
Vlierbessenazijn: Een azijn die u niet overal tegen zult komen, maar toch zeer veel mogelijkheden biedt. Van onze vlierbes is gebleken  dat er een zeer smakelijke pittige en mooi gekleurde azijn van te maken is. Bietjes en rode kool kunnen we er prachtig mee op smaak brengen. Ook de goulash en hachee krijgen een scheutje mee. Maar bovenal is onze vlierbessenazijn geschikt voor stoofpeertjes. Men doet de gewassen partjes peer in de kookpan. In plaats van water gieten we 1 dl. vlierbessenazijn  op 1 kg. peertjes en laten het geheel op een laag pitje kleuren en gaar stoven. Verder wat kaneel en suiker als gewoonlijk toevoegen en tot slot het vocht eventueel binden met wat aardappelmeel. Een verrassing op tafel!
Vlierbessenazijn leent zich goed voor een gezonde frisdrank. Naar smaak aanlengen met wat water en wat honing toevoegen. Het is nog lekker ook. Vermeld zij dat vlierbessendranken ook bekend staan als een goed afdrijvingsmiddel van een teveel opgeslagen vochtvoorraad in uw lichaam.
Appelazijn: Gemaakt wordt deze azijn uit appelcider. Het is een zeer frisse en smakelijke azijn die u  overal bij kunt gebruiken. Maar tevens ook een gezonde en verfrissende drank. Wederom naar smaak aanlengen met water (bv. half-om-half) en wat aanzoeten met honing of suiker. Verdunde appelazijn is ook een goed middel voor huid en haarverzorging (glanzend haar). De verhouding is driekwart liter water en een kwartliter azijn!
Knoflookazijn: een zeer smakelijke azijn voor de liefhebber van knoflook. Past heel goed in salades en is zeer geschikt voor het afblussen van stoofvlees. Een scheutje over de lamskoteletten geeft een heerlijke smaak.


Zie bovenstaand geschreven artikel, waarin vermeld veel azijnnieuws

22-07-2015 om 13:39 geschreven door Broeder Everard

Vroeger was het alom Frankrijk dat de klok sloeg als het om goede wijn ging, maar die tijd is allang voorbij. Enkele goede wijnsoorten kwamen verder uit Californië, Hongarije en Spanje. Deze wijnen zijn echt niet slechter geworden, maar in de concurrentieslag verschenen andere landen met eveneens kalkrijke gronden waarop de druivenrank het goed deed en de zon zorgde voor een hoog suikergehalte voor gisting van deze wijnen. In de picture staan momenteel landen als Zuid-Afrika en Chili en nu ons klimaat klimatologisch aan het veranderen is er ook wijnbouw in Nederland. Verhoging van BTW en accijns heeft ervoor gezorgd dat de concurrentieslag nog feller is geworden, veel wijnboeren failliet zijn gegaan en de goedkope wijnen (bv. een tweede of derde aftrek) het beter doen dan de kwaliteitswijnen. Voor de drankhandel is dit funest en ook voor de exporterende goede wijnhandelaren met hun verkregen keurmerk een ramp. Toen in 2008 de economische crisis begon viel er ook in de nieuwe wereldlanden van de wijnen een schaduw over het sociale gebeuren, ook daar gingen kleine zelfstandige wijnboeren failliet en werd hun wijngaard overgenomen door de megawijnboeren. Hetzelfde is hier in Nederland het geval geweest met onze veeboeren en alleen de grote boeren met megastallen van rund en pluimvee nog een bestaan hebben. Voor enkele dagen terug las ik in een krant dat de RABO en ING grote megabedrijven van rundvee in het buitenland financieel steunde, terwijl hier in Holland een startende ondernemer of burger die een huis wil bouwen nog geen cent van deze instanties los weet te krijgen. We zitten momenteel in een omgekeerde wereld waar een handjevol kapitalisten de dienst uitmaken en bijna de helft van de wereldbevolking armoe lijdt. Dit alles had beter gekund, maar ook de regeringen in onze Europese lidstaten laten het afweten. Wat ik persoonlijk heel erg vind is het feit dat zogenaamde Christelijke partijen, nota bene in de oppositie, steeds aan  de bewind zijnde regeringspartijen hun fiat geven aan onchristelijke en asociale voorstellen, waarbij de zieken, invaliden en oude zelfstandigen die geen pensioen of oudedagsvoorziening hebben kunnen opbouwen anno 2014 tot de bedelstaf verheven zijn. Met mate ingenomen, en dat geldt voor alle dranken en spijzen, is wijn een gezond product dat onze bloedvaten stimuleert en onze geest helder houdt. 
      

03-07-2014 om 00:00 geschreven door Broeder Everard

Met de feestdagen hebben we altijd een grote toeloop naar ons klooster en onze bezoekers krijgen dan ook van allerlei lekkers aangereikt. Met deze economische crisis moeten we het wat zuinig aan doen, maar van onze weldoeners kregen we op de kerkschaal vanmorgen tijdens de H. Mis een flink extraatje; Tegen de kruidenier die ons paaszaterdag de kloosterboodschappen bracht zei ik: ,,Jan, we poffen even tot dinsdag na Pasen en overste Geert komt dinsdag wel afrekenen"! Vanavond treedt in ons klooster de bekende acteur en cabaretier Jurgen Raymann op en als Tante Es op het toneel komt is het hier lachen, gieren en brullen. Broeder Everard en mijn altijd eeuwige hulp zuster Mary zijn er weer druk mee, maar dat zijn we gewend en doen het met veel plezier.

21-04-2014 om 00:00 geschreven door Broeder Everard

Bij de verschillende soorten van dranken hebben we het al heel vaak over likeuren gehad en deze keer behandelen we diverse Franse likeuren en aan likeuren verwante dranken.

Niet te hopen is dat ze in deze gezondheidsdrinkende maatschappij ooit de geest uit de fles halen door uit bereide likeuren de alcohol eruit te halen, wat eerst bij bier en nu ook al bij wijn het geval is. Cointreau: dit is een blanke likeur met een fijn en pittig aroma, afkomstig van bittere oranje-appeltjes, sinaasappelen en citroenen. Het is de trots van Angers in Anjou. Zie afbeelding van de destilleerderij aldaar en inzetfoto! Cordial Médoc: ook dit is een pittige likeur, die men daarom wel herenlikeur noemt. Cordial médoc wordt bereid uit gedestilleerde médocwijnen en kruiden, onder meer viooltjeswortel. Crèmes: Dit zijn zeer zoete likeuren. Er zijn veel variaties, zoals crème de menthe, crème de Cacao, crème de rose etc. Grand Marnier: Dit is een likeur met een sinaasappelaroma, welke bereid wordt op cognacbasis. Ze heeft een pittige smaak en geur. Vieille Cure: Dit is een pure kruidenlikeur, die gefabriceerd wordt in Bordeaux. De basis is cognac. De smaak doet wat aan bénédictine denken en dat is niet vreemd, want van oorsprong is is het een echte kloosterlikeur, maar wel minder zoet dan de bekende bénédictine. Behalve likeuren kent Frankrijk nog zijn Eau-de-vie blancs, zoals Kirsch, framboise, mirabelle en poire William uit de Elzas. Deze zijn waterhelder en volkomen droog, met een alcoholgehalte van 40 à 45 procent. Zij worden bereid uit gegiste vruchten die men destilleert. Hun aroma is zeer sterk en men kan hiermee allerverrukkelijkst spelen bij vruchtendranken en desserts. Ik denk niet dat dit het laatste verhaaltje over likeuren is, want er is zoveel over te vertellen dat je er niet over uitgepraat raakt.

24-02-2014 om 00:00 geschreven door Broeder Everard

De oorsprong van het recept Chartreuse is niet bekend. In 1605 was het in het bezit van de familie d'Estrées, die het recept aan de karthuizerorde schonk. In de Grande Chartreuse, het moederklooster in de Franse Alpen, werd deze likeur bereid als geneesmiddel, en door de monniken per ezel naar de markten in de omgeving gebracht en daar verkocht ter leniging van vele ziekten en kwalen. Enkele officieren die in de 19de eeuw in het klooster waren ingekwartierd brachten de abt op het idee de likeur op grote schaal te maken en te verkopen en zo is de chartreuse beroemd geworden. Het recept is nog steeds een strengbewaakt geheim en uitsluitend bekend aan de abt en de paters die de leiding van de distilleerderij in Voiron (Isère)-in de buurt van Grenoble-hebben. Er worden 130 verschillende kruiden in verwerkt, waaronder de jonge uitlopers van sparren en een aantal alpenkruiden, die de monniken zelf gaan zoeken op de enige weekdag dat zij mogen spreken: de woensdag. Er is groene chartreuse, zeer kruidig, 55 procent alcohol, en gele, wat zachter, 43 procent alcohol. Voor enkele jaren terug heb ik dit klooster bezocht en op woensdag meegesprokkeld bij het verzamelen van de kruiden. Er waren toen nog maar enkele monniken die goed ter been waren en mij is toen gevraagd ook maar Karthuizer te worden. De ware reden dat ik dit niet gedaan heb is dat ik zo moeilijk mijn mond kan houden, maar aan de abt heb ik een ander verhaal opgedist en verteld dat ik te zeer aan mijn eigen orde gebonden was. Er bestaat ook nog een Elixir Végétal de la Grande-Chartreuse. Dit is een hele sterke gezondheidselixir met een alcoholgehalte van 71 procent. Deze wordt meestal verdund, in puddingen verwerkt of als tic in cola, seven-up of andere frisdranken.

17-02-2014 om 14:25 geschreven door Broeder Everard

Toen jezus op een gegeven moment in Kanaän aanwezig was op een bruiloftsmaal bleek er plotseling geen wijn meer te wezen Op tafel stonden wel een paar kruiken met water en door deze te zegenen, veranderde het water in wijn. Wij kloosterlingen beschouwen bier, wijn en andere alcoholische dranken als een soort gezondheidsmiddel en net als met koffie en thee moet je deze dranken met mate gebruiken. Overvloed schaadt! Zo is het met alles. Door kloosterlingen is er veel bekend geworden over de natuur en alles wat er zoal in Gods schepping aanwezig is. Van oudsher zijn er kloosters die gezondheidsdrankjes bereiden en over de Nederlandse grens vind je veel abdijen waar bier gebrouwen wordt of druiven gekweekt waar wijn van gemaakt wordt. Op visite in het klooster is de Franse broeder Geraldo die uit Normandië 12 flessen heerlijke Bénédictine heeft meegebracht. Afgesproken met onze overste Geert heb ik dat bij elk gouden medaille wat in Sotsji uitgereikt wordt wij  enkele flessen van die likeur gaan openen. Bénédictine is een pittige kruidenlikeur met een alcoholpercentage van 40 procent. Het wordt bereid uit 27 soorten kruiden die tussen de krijtrotsen hier in de buurt van het Normandische Fécamp weelderig groeien. Het was de Benedictijnerbroeder Dom Bernardo die dit heerlijke elixer het eerst samenstelde en het had nadien grote aftrek in de wat elitaire kringen. Toen de Franse revolutie uitbrak werden deze kringen uitgeroeid en was het ook meteen gebeurd met de verkoop van Bénédictine. Een van de familieleden van Dom Bernardo verstopte het recept in een boek in zijn bibliotheek.  In 1863 was het een zekere Alexandre Le Grand, een verre nazaat van de Familie van onze Dom Bernardo die het recept weer boven water haalde. Sinds jaar en dag is de abdij van Fécamp er niet meer; wel overeind gebleven is de klooosterkerk die gewijd is aan de Heilige Drieëenheid. In het vissersplaatsje en nu ook vrij luxe badplaats staat een nieuw gebouw waar deze Bénédictine nog steeds gestookt wordt. Het gebouw draagt de deftige naam van Le Palais Bénédictine de Fécamp. Hier in Holland mag je voor eigen gebruik wel wat bier en wijn maken, maar voor de fabricage van sterke dranken boven een bepaald percentage moet je een vergunning hebben. Niet in alle landen van de EU is dit het geval en daarom heb ik voor die mensen die voor eigen gebruik wat sterke drank willen stoken een site gevonden waar u alles te weten kunt komen hoe je een eigen borreltje of likeurtje kunt fabriceren. Ga hiervoor naar http://home.zonnet.nl/nvvoorst


Boven de abdijkerk, beneden Le Palais Bénédictine de Fécamp

06-02-2014 om 00:00 geschreven door Broeder Everard

Onder wijn verstaan we het gegiste sap van druiven. De echte wijn wordt hieruit sinds mensenheugenis bereid. De druiven worden eerst in een druivenmolen fijngemaakt. De brij die hierbij ontstaat wordt in wijnpersen uitgeperst. Wat overblijft heet droesem of moer, het druivensap most. De most wordt al na enkele uren troebel en begint te gisten. De gistzwammen die normaal op de schil voorkomen, zetten de druivensuiker om in alcohol (wijngeest) en koolzuur, dat als gas ontwijkt. Zo ontstaat in de gistkuipen de jonge wijn, die daarna in fusten of vaten in twee tot vier jaar rijpt. Vanuit de fusten bottelt men de wijn in flessen. Rode wijn verkrijgt men doordat men de rode of blauwe schil enige tijd laat meegisten. Een deel van de kleurstof gaat dan in de wijn over. Schuimende of mousserende wijn (champagne of bij Duitse wijn sekt genoemd) ontstaat als men deze al jong met wat suiker in flessen doet, waar het gistingsproces zich dan voortzet. Meestal duurt het jaren voor deze wijn goed is. Wijnen kunnen zeer van elkaar verschillen; dit ligt aan de streek, de wijnstok zelf en de al of niet warme zomer. Speciale aandacht vraag ik u voor de uitstekende Hollandse en Belgische wijnen. Niet alleen in de zuidelijke provincies vindt men grote wijngaarden en wijnboeren,  maar onderhand zitten deze ook verspreid in bijna alle provincies van Nederland en België. Hier in Holland ken ik wijnboeren die bij een slechte zomer grote voorrraden druiven uit Californië of Zuid-Afrika laten komen en er uitstekende wijnen uit weten te halen, waarop ze zelfs in het wijnland Franrijk en ook in Luxemburg jaloers zijn. Vraag bij uw slijter of in de Super naar wijn uit eigen streek. Ik weet zeker dat de kwaliteit u verrast en u er veelvuldig op terugkomt. In het verleden heb ik hier voor de communiteit ook zelf wel eens wijn gemaakt en het fabriceren, dat ik u hier in het kort uitgelegd heb,  kent veel specifieke geheimen die ik u niet mag verklappen en dat doet, neem dat van mij maar aan, geen enkele wijnboer!

26-11-2012 om 00:00 geschreven door Broeder Everard

Kandeel: Vroeger op het seminarie ging ik nog wel eens met een bepaalde pater mee om vanuit Boxtel in Bavel bij een zustersklooster de mis te dienen. Buiten gewone reguliere zusters was dit klooster ook bevolkt door  'gevallen meisjes' die in afwachting van hun bevalling daar hun verblijf hadden. Alle landstreken van Nederland en België waren daar vertegenwoordigd. In die tijd, toen een condoom uit den boze, een anticonceptiepil verboden was en zeker abortus totaal ondenkbaar, bestond er voor de katholieke dames om niet in verwachting te raken maar een mogelijkheid en dat was de periodieke onthouding. Dit is een methode van anticonceptie die zich baseert op de menstruatiecyclus van de vrouw. Uitgevonden was deze methode in 1930 door de katholieke arts JNJ Smulders, dit uitsluitend voor katholieke gehuwde vrouwen met de nette bedoeling om de gezinsuitbreiding beperkt te houden en niet voor ongehuwde dames. Jongemannen en dames hadden het in die tijd echt moeilijk: seks was zondig en daarbij liep je het risico dat je meisje in verwachting raakte met alle gevolgen vandien. Deze waren vaak rampzalig, want ouders schaamden zich voor de buurt, familie en vrienden  dood als hun dochter zoiets overkwam. Menig kind werd uit huis verbannen en als de zusters in Bavel zich daar niet over ontfermden waren het ongure figuren die deze dames benaderden en heel veel van die ongelukkige meisjes, die niet goed opgevangen werden,  zijn in de prostitutie terecht gekomen. Om de paar dagen werd daar in Bavel wel een kleine geboren en zat ik samen als misdienaar  met de pater aan het ontbijt met een beschuitje met muisjes en de pater kreeg dan een borrel aangereikt die men kandeel noemde. Kandeel was bij gezinsuitbreiding de oud Hollandse kraamdrank die de tongetjes deed branden en een kraamvisite gezellig maakte. Wat je er voor nodig hebt om zo'n drank zelf te maken vindt u hier beneden. Hoe bereid je zo'n drank? Laat de kruiden en de citroenschil gedurende enige uren in een klein beetje water op een zacht vuurtje trekken. Roer de eierdooiers met de suiker in een verwarmde kom tot een witte, schuimige massa,  roer er het warme aftreksel van de kruiden door en nadat je dit roersel flink opgeklopt hebt doe je de wijn erbij. Plaats het mengsel op de damp van kokend water (stomen) en laat het onder flink roeren gebonden worden; opletten dat het niet schift! Dien de warme kandeel in dunne kopjes of in glazen op! Oranjebitter: Ook het drinken hiervan is oerhollands. Het eerst dat ik dit drankje gedronken heb was vlak na de oorlog en min of meer was ik van een paar slokjes al wat teut, want mijn moeder had er kennelijk geen erg in dat deze drank met 17 procent alcohol zo sterk was. Hier beneden leest u er alles over en ook heb ik wat mooie afbeeldingen op de kop kunnen tikken. Ik wens u en met de bereiding van kandeel en met Koninginnedag met uw oranjebittertje heel veel plezier!









                 

28-04-2012 om 00:00 geschreven door Broeder Everard

Vroeger heb ik als jongen van 12 jaar en afkomstig uit een plattelandsbedrijf, bestaande uit bakkerij, café en winkel altijd al trappist willen worden, en dat kwam omdat ik dat kloosterbier dat zij brouwden zo lekker vond.
Het is er niet van gekomen en dat kwam door een klant uit onze zaak die me vertelde dat hij daar in de prachtige trappistenabdij van Berkel-Enschot (vlakbij Tilburg) wel eens op bezoek was geweest bij zijn 97-jarige broer pater Franciscus, die al weken doodziek op de ziekenzaal in de slotgang van het klooster lag te wachten op een vrij kamertje in de hemel. Klant Willem V was erg vroom en vertelde me dat de trappisten, afgekort OCSO, wat in het latijn betekent dat we te doen hebben met een lid van de ordo Cisterciensis Strictiaris Observantiae. Het is een katholieke kloosterorde genoemd naar de eerste abdij La Trappe in Normandië. Het is een afscheiding van de Cisterciënzerorde. De trappisten wensten weer de oude strenge regel van de H. Benedictus te hernemen. Opvallend in deze orde was de strenge wet van stilzwijgen, alleen voor het noodzakelijke onderbroken, om zo beter het contact met God te onderhouden. We spreken over het jaar 1946/47 dat ik voor priester wou gaan studeren en als een beetje een druk en praatzaam figuur heb ik toen gekozen voor de  kloosterorde waar ik nú lid van ben en dat is de OFP, wat betekent ordo Fratres Pruvorum: op z'n Nederlands: orde van de proefbroeders. Kleding trappisten: witte pij met zwart scapulier (schouderkleed) en leren gordel. Tegenwoordig adviseer ik elke jongeman die priester en elke jongedame die non (trappistin) wil worden in te treden bij de trappisten. Het is er goed vertoeven, gratis een borreltje of biertje op zijn tijd  en de zwijgplicht geldt nog slechts voor enkele uren op de dag en je mag zelf kiezen wanneer; dus wat belet je?   
DE ABDIJ VAN KONINGSHOEVEN TE BERKEL-ENSCHOT

Uiterst rechts Hollands trappistenbier, verder allemaal uit België

30-01-2012 om 17:23 geschreven door Broeder Everard

Aan de westzijde van de machtige grijze kathedraal van Reims zien we een ranke, gothische engel, elegant en maagdelijk met stijve krulletjes en een spits, ietwat spottend, maar ook behaaglijk gezichtje. Deze engel glimlacht raadselachtig en toch heel lieflijk. Er valt heel wat te lachen in Reims, want onder deze kathedraal en bijna onder alle straten van deze oeroude stad liggen kilometers lange gangen, gegraven in krijtrots, de crayères, waar miljoenen flessen champagne rusten, die onder stof en zwartfluwelen schimmels hun moment suprême afwachten. Die Engel daar, gebeeldhouwd op de kathedraal, noemt men  'de glimlach van Reims'. De wijn onder de kathedraal noemt men de 'glimlach van Frankrijk'. De naam Champagne betekent 'kalkgrond'' . Het is de kalkgrond, waarop de druiven onder de Franse zon hun rijping krijgen,  die de droom heeft voortgebracht welke speels en ongrijpbaar zingt  in de wijnen van Champagne, zodra deze bevrijd worden van kurk en fles. Het was de grote kunst die droom te vangen en te bewaren, en van de droom een daad te maken. Dat heeft Dom Pérignon gedaan, een zeventiende-eeuwse keldermeester van de abdij Hautvillers, boven het dal van de Marne. Dom Pérignon hield tot volle tevredenheid van de abt de kloosterboekhoudig en de biblotheek op orde en als keldermeester maakte hij van allerlei wijnen en experimenteerde ermee. Men zegt wel dat dom Pérignon de uitvinder van de champagne is en de belletjes in  deze wijn te danken zijn aan de eerwaarde  pater Pérignon. Dat is niet juist. Die belletjes maakt de wijn zelf. Dom Pérignon heeft wel de beste manier gevonden om die belletjes in de wijn te bewaren. Hoe heeft hij dit nu voor elkaar gekregen? Er lag in die tijd in de buurt van Hautvillers een nonnenklooster, waarvan de abdis niet alleen mooi was, maar ook intelligent en zelfs ietwat behaagziek. Zij kwam van tijd tot tijd in de abdij van Hautvillers op bezoek en dronk met dom Pérignon een glas in zijn koele kelder. Hoe het toen gebeurd is weten waarschijnlijk geen andere stervelingen dan alleen de abdis en dom Pérignon, maar op een schone lentemorgen verloor de abdis haar schoentje met een hoge hak van kurk, naar de laatste Spaanse mode; deze kurkhak zou de droom voor eeuwig vasthouden: deze hak was de eerste champagnekurk, door dom Pérignon met ijzerraad op een fles vastgebonden. Onder deze kurk beleefde de wijn het tumult van zijn tweede gisting en vormde koolzuur, dat in de wijn gevangen bleef tot de dag dat het ijzerdraad zou worden doorgesneden en de wijn uitbundig schuimend en de kurk knallend van de fles verdween. Toch moest er nog een probleempje worden opgelost, want zo'n fles wijn onder de kurk had een druk van vijf atmosfeer en in die begintijd was het niet ongewoon dat in zo'n champagnekelder nog wel eens wat flessen uit elkaar spatten. Dit gevaar is bezworen en ook de depotproblemen in de fles wist Dom Pérignon te bezweren door de flessen wijn op een houten rek met de hals naar beneden te leggen en regelmatig te keren: Hierdoor zakte het bezinksel en nestelde zich als een dichte prop tegen de kurk. Deze kurk liet men na een poosje eraf vliegen, waardoor de wijn geheel geklaard was en door onmiddellijk een nieuwe kurk te plaatsen behield de wijn voldoende koolzuur en drinken we volgens deze procedure heden ten dage een geheel helder glas champagne'.
Veel grootheden uit de geschiedenis waren verzot op Champagne. Napoleon ging op zijn veldtochten altijd even langs Reims om een glas champagne te drinken bij Jean-Remy Moët, op de goede afloop. Behalve één keer, toen hij zich hiervoor geen tijd gunde. Dat was op weg naar....Waterloo! Champagne is een vrij dure drank, maar ik zal als kloosterling u een geheim verklappen en dat is dat Champagne-brut beschouwd kan worden als een hele goede afslanker. Veel mannen en vrouwen kopen dure producten of volgen een of ander dieet. Als je daarvoor in de plaats champagne kiest, dan is deze godendrank echt niet duur en het beste middel om uw gezondheid op peil te houden. Wie slim is geweest heeft het vuurwerk uit zijn huis gehouden en heeft daarvoor in de plaats een drietal flessen champagne bij de slijter gehaald. Verwen uw gasten en laat de kurken maar omhoog schieten! Wilt u alles over   diverse soorten champagne weten, klik dan op: http://www.wijnkennis.be/index.php?option=com_content&task=view&id=569   Ik wens u allen, mede namens de hele gemeenschap hier, een zalig uiteinde en een goed begin van het nieuwe jaar! 


Tussen al die flessen champagne het verloren schoentje van de abdis


                             

27-12-2011 om 00:00 geschreven door Broeder Everard

Recepten van spijzen, dranken en alles wat het leven aangenaam maakt en de tong streelt zijn heel vaak in een ver verleden tijd samengesteld door onze keukenmeesters in kastelen en kloosters. Likeuren zijn niet te doorgronden wonderen van volmaaktheid. Wie onderscheidt alle honderddertig kruiden in een chartreuse verte? Toch, als er één zou ontbreken, dan zou het geen chartreuse meer zijn. Eén procent minder alcohol, één druppel meer honing, drie kruiden te weinig, en het wonder is kapot, de zeepbel gesprongen en de harmonie verbroken. Likeuren horen bij dat onwezenlijk ogenblik, waarop wij menen het paradijs teruggevonden te hebben. In likeuren glanst, gloeit en geurt immers een aparte wereld, en het is aan onze vindingrijkheid om daarvan gebruik te maken. Er bestaan voor dit spel geen vaste regels, alles is geïmproviseerd en u moet op uw eigen gevoelens afgaan. Men moet wat proeven: bv. anisette of  groene chartreuse  op een schijfje meloen. Men zou op ananas wat vieille cure kunnen druppelen, te proberen is ook om het  een specifieke smaak te geven met wat bénédictine of crème de cacao. Een fruitsalade kan men parfumeren met cointreau of cordial médoc. Er kan een  druppel grand marnier door de slagroom voor de aardbeien. Doe op flensjes een druppeltje cointreau en je kunt het geloven of niet ook op vanilleijs geeft dit een soort onmisbaar cachet. Vroeger thuis in ons Horecabedrijf heb ik zelf nog likeuren gemaakt  en vermengd met drank en spijzen en daarom doe ik u deze geheime suggesties. Door het zelfgemaakte vanilleijs deed ik buiten de gebruikte likeur bij de bereiding tevens een scheut koffiemelk om het geheel wat smeuïger te maken. Als u als kok, hofmeester, barkeeper, huisman-of huisvrouw veel met likeuren omgaat, dan vindt u ongetwijfeld door vele probeersels evenveel spirituele mogelijkheden met alles wat u bereidt  de juiste dosering en trekt u met uw specialiteiten veel mensen die graag bij u aan tafel zitten of   uw zaak met plezier betreden. Tot op heden heb ik enkele Franse likeursoorten genoemd, maar wist u dat onze Oud Hollandse likeuren ook wereldberoemd zijn en van goud-tot honinglikeur er zo'n 300 soorten bekend, die weliswaar overal niet te koop zijn, maar veel slijterijen kunnen u er minimaal toch 50 aanbieden en u zult verrast staan van de mogelijkheden tot gebruik en zeker de smaak zal uw papillen aangenaam prikkelen. Aan u de keus om een likeur te kiezen, zoals een dame of tegenwoordig ook heer haar of zijn parfum kiest. Ik ga naar mijn geliefde kloosterlikeur! BÉNÉDICTINE,  gecreëerd in het jaar 1510 in de benedictijner abdij van Fécamp in Normandië, een likeur waarvoor de monniken op de rotsen boven de schuimenende zee kruiden gingen plukken, die aan deze likeur dat wonderlijke, wat ziltige en frisse aroma geven. Toen tijdens de Franse revolutie de abdij ontruimd moest worden, ging het recept verloren. Maar in de vorige eeuw dook het op wonderbaarlijke wijze weer op tussen oude papieren van een notaris in een naburig dorpje. Sindsdien wordt de likeur weer volgens dit authentieke recept op commerciële basis gemaakt. CHARTREUSE-de oorsprong van dit recept is niet bekend. In 1605 was het in het bezit van de familie d'Estrées, die het aan de karthuizerorde schonk. In de Grande Chartreuse, het moederklooster in de Franse Alpen, werd deze likeur bereid als geneesmiddel, en door een van de monniken per ezel naar de markten in de omgeving gebracht en daar verkocht ter leniging van vele ziekten en kwalen. Enkele officieren die in de 19de eeuw in het klooster waren ingekwartierd, brachten de abt op het idee de likeur op grote schaal te maken en te verkopen en zo is de chartreuse beroemd geworden. Het recept is nog steeds een strengbewaakt geheim,  uitsluitend bekend aan de abt van het klooster en de zeven paters die de leiding van de distilleerderij in Voiron (Isère) hebben. Er worden 130 verschillende kruiden in verwerkt, waaronder de jonge uitlopers van sparren en een aantal alpenkruiden, die de de monniken zelf gaan zoeken op de enige werkdag dat deze contemplatieve monniken mogen spreken: de woensdag. Er is groene chartreuse, zeer kruidig, 55 procent alcohol, en gele, wat zachter, 43 procent alcohol. COINTREAU-de trots van Angers in Anjou. Een blanke likeur met een fijn, pittig aroma, afkomstig van bittere oranje-appeltjes, sinaasappelen en citroenen. CORDIAL MÉDOC-ook dit is een pittige likeur, die men daarom wel herenlikeur noemt. Cordial médoc wordt bereid uit gedestilleerde médocwijnen en kruiden, onder meer viooltjeswortel. CRÈMES noemt men de zeer zoete likeuren. Er zijn veel variaties, zoals crème de menthe, crème de cacao, crème de rose etc. GRAND MARNIER-een likeur met sinaasappelaroma, die bereid is op cognacbasis. Ook deze is pittig van smaak en geur. VIEILLE CURE -een kruidenlikeur, afkomstig uit Bordeaux. De basis is cognac. De smaak doet wel wat aan bénédictine denken (het is ook van origine een kloosterlikeur), maar is beduidend minder zoet. Behalve likeuren kent Frankrijk nog zijn EAU-DE-VIE BLANCS, zoals framboise, mirabelle, en poire William uit de Elzas. Deze zijn waterhelder en volkomen droog en bezitten een alcoholgehalte van 40 tot 45 procent. Zij worden bereid uit gegiste vruchten die men destilleert. Hun aroma is zeer sterk en men kan ook hiermee allerverrrukkelijkst spelen bij vruchten en desserts. Beste keukenvrienden: ,,Laat u voorlichten door uw slijter en koop eens wat likeuren en verras uw famile, vrienden en kennissen met een smaakvol diner, waarin bij de desserts veel likeuren verwerkt  zijn"!  Ergens in mijn enorme archief moet nog een lijst liggen van allerlei likeuren en hierbij heb ik getypt staan niet alleen alle keukenmogelijkheden met likeuren maar ook voor welke kwalen een bepaalde likeur zich leent om weer op te knappen. De medische wereld, die tegenwoordig uitsluitend commercieel opereert verdiept zich niet in de natuurgeneeswijze en zijn er niet van gecharmeerd en méér gehecht aan de aanbieding van snoepreisjes van de farmaceutische fabrieken, die ze verdiend hebben met het uitschrijven van recepten met hun poeders en pilletjes. Wanneer ik de likeurlijst weer boven water gehaald heb zal ik deze zeker op deze site publiceren en kunt u er mogelijk uw voordeel mee doen!

09-07-2011 om 00:00 geschreven door Broeder Everard

Ik geloof dat de Elzasser keuken nog altijd het beste wordt getypeerd door een uitspraak van Goethe, die zekere Elzasser schoonheden-en dan niet alleen aan tafel....zeer wist te appreciëren: ,,Der deutsche Teig hat etwas von de französischen Hefe." Het is de Franse gist, de Franse geest, die de Elzassers en de Elzasser keuken hun charme geeft, en die zo lijkt mij, is gepersonifieerd in de esprit van de Elzasser wijnen. Tussen de Vogezen in het Westen en de Rijn in het oosten, noordelijk begrensd door Straatsburg, zuidelijk door Mulhouse ligt het grote Franse wijngebied van de Elzas.
Elzasser wijnen dragen zelden of nooit de naam van een wijngaard of kasteel (chateau). Elzasser wijnen dragen de naam van hun druivensoort, met daarbij meestal het dorp van herkomst. Zes wijnstokken zijn er van oudtijds, zes druivensoorten, ieder met een geheel eigen karakter en persoonlijkheid. Als men een enkele druif van één der soorten kneust, dan proeft men welke wijn hij zal geven. De wijn ligt immers als een belofte binnen de bedauwde huid van de druif. In de Elzas begint men met een Sylvaner, die licht is, fris en jong en zo aardig de mond op de wijn weet te brengen, zonder aan de smaak te blijven hangen. Sylvaner komt uit de omgeving van Barr en de Elzassers drinken hem om de dag mee te beginnen en het slaperige gevoel uit de mond te spoelen. Het is ook de wijn om een maaltijd mee te beginnen, als bescheiden preludium op het spel der grote wijnen.  Ook een Pinot blanc of noir heeft dat jonge, dat dartele en frisse; men denkt er eindeloos van te kunnen doordrinken, maar hij is wat breder en struiser dan de ranke Sylvaner. Men trekt een Pinot open bij een gebakken visje, of bij een 'Mischtkrätzle, het jonge zo bijdehante braadkuikentje dat zo pinnig in de mestvaalt krabt en zo krokant op het bord verschijnt. En als wij dan bij deze wijnen de tong even plezierig hebben voelen tintelen, dan kunnen wij ruim baan maken voor de groten, de Riesling, de Tokay, de Muscat en de Gewürztraminer. Ietwat geserveerd, mannelijk  en fier en zéér aristocratisch is de Riesling, le roi des vins d'Alsace, wiens wijnstokken groeien om de oude stadjes Riquewihr en Ribeauvillé. Groenachtig-goudglanzend , met een eindeloos gevarieerd boeket dat de hele kamer kan vullen, ook al zijn er maar drie glazen ingeschonken, is hij de wijn voor het hoogtepunt van de Elzasser kookkunst, de choucroute, de malse, sappige, kruidige en blonde zuurkool, die in de Elzas geen gerecht is, maar een instelling. En hij is tevens de wijn voor de Elzasser kip in een ronde, donzige saus van Riesling en room, voor de tedere, blauwe-gerookte forel of de zilver-en-roze rijnzalm, die al lang niet meer uit de Rijn komt, maar onder Elzasser handen wel de glorie van de rijnzalm weet te bestendigen. Een Tokay d'Alsace, die met de Hongaarse Tokajer alleen maar een verre verwantschap van de druivensoort heeft, is de temperamentvolle wijn , die zacht bloost in zijn gouden gloed, de geurige-fruitig en rond-met een vurig, onderhuids temperament, een der zéér, zéér zeldzame witte wijnen die men kan drinken bij wildbraad. Ook is deze hemelse wijn een groots escorte voor de Straatburgse ganzenlever. De Muscat is de meest opvallende persoonlijkheid. Bééndroog, met een kruidig en pittig muskaatparfum. Een moeilijke wijn om passend gezelschap bij te kiezen, want hij is altijd degene die alle aandacht tot zich trekt. Hij is echter een voortreffelijk aperitief, die de tong prikkelt en nieuwsgierig maakt. En men zou zijn zijn knisperig, droge kruidigheid eens kunnen voegen bij de smeltende, rulle pikkanterie van een wel gekruide pâté. En dan is er nog de Gewürztraminer, overrompelend en capricieus, en zó rijk, dat het is of men alle geuren van de hoorn des overvloed vol bloemen en fruit tussen tong en gehemelte heeft. Het is de wijn der voleinding. Een wijn, die zelfs staande blijft bij de hevige weelde van een Munsterkaas en die men kan schenken bij een zoet dessert. De Elzas is doordrenkt van wijn. En de kookkunst à l'Alsacienne is onbestaanbaar zonder die wijn, jong, blond en speels tegelijk, die zoals ergens op een gevel in Kiensheim staat: 'bessert böse Herzen.' De Elzas is een van grootste wijngebieden ter wereld en buiten deze opgesomde wijnen kennen we daar ook nog de Chasselas, Knipperlé en de Auxerrois blanc. Direct een hele dure wijnsoort is de Elzasser niet en veelal is hij hier in het klooster in de refter aan tafel ter opluistering van veel diners aanwezig. Ik hoop dat we als 'arme' kloosterlingen nog lang mogen genieten van dit heerlijke gistende nat van deze wijnsoort. Gisteren las ik in een der kranten een artikel waarin melding gemaakt wordt van het feit dat op elke honderd huishoudens er wel één is waar de heer des huizes miljonair genoemd kan worden, 50 huishoudens hebben een modaal inkomen, 35 procent kan redelijk rondkomen en 15 procent weet niet meer waar ze het zoeken moeten. Vroeger gingen we als kloosterling de boer op en de mensen waren zo gelovig dat ieder bezoekje bracht een knaakje in het laatje. Voor de misdeelde medemens gingen we rond met de armbuidel en we wisten daarmee alle noden binnen de gemeenschap in te dammen, zodat iedereen wel rond kon komen. Tegenwoordig worden de kerken afgebroken en die er nog over zijn krijgen weinig bezoek en die langskomen zijn vaak ongewenste gasten, die zelfs de offerblokken niet met rust kunnen laten. Ondanks alle kommer en kwel hebben we toch nog vrienden waarin we ons  vertrouwen hebben gesteld en hun aanwezigheid is nog steeds voelbaar en elke dag als ik wakker word zeg ik, niet met het glaasje wijn, maar met met het glaasje water in de ene hand en een vijftal pillen in de andere:  ,,Proost tegen deze vrienden van Hierboven en voel me opgewekt dat ik nog levend en redelijk gezond de dag weer tegemoet mag gaan"!

Prachtig zicht op wijngaarden tegen de heuveltoppen

In de Elzas vindt men voornamelijk witte druivensoorten

03-06-2011 om 00:00 geschreven door Broeder Everard

Niet alleen hielden kloosters zich bezig met het brouwen van bier, maar er waren in Frankrijk, België, Spanje, Portugal en in mindere mate ook in Nederland kloosters waar men tevens thee uit eigen kloostertuin verkocht.
Voorzover ik weet ken ik in Nederland geen abdij of klooster meer die zich met het product thee bezig houden en als dit nog het geval is, dan mogelijk op zeer beperkte schaal en veelal voor eigen gebruik. Ooit was ik op visite bij onze broeders in de abdij van Sénanque (Provence) om de kijken naar de Tour de France en de beklimming van de Mont Ventoux, een berg van 1912 meter hoog, die ik nooit beklommen heb maar wel eens samen met mijn tweelingbroer Eef met een heli overheen gevlogen ben. Nu, daar onder aan die berg groeien allerlei kruiden en de Fransen zijn gek op absintkruid die ze gebruiken voor de bereiding van hun beroemde likeur de Pernod. In het potjeslatijn wordt deze kruidensoort Artemisia Abrotum of Artemisia absinthium genoemd. Hier in Nederland zijn fabrieken die absint bereiden met als hoofdbestandddel anijs en moutkruiden. De bewerking en verwerking van absint is hier in diverse Europese landen lang verboden geweest om het feit dat in deze kruidensoort thuon aanwezig is en vanuit deze stof gaat een hallicunogene werking uit. Vroeger bij ons thuis in de bakkerij hadden we zo'n ouderwetse houtoven en daaronder bevond zich een onderoven waar een oom van mij in de oorlog nog tabaksbladeren gedroogd en gefermenteerd heeft alvorens ze met zijn tabaksmolen te snijden en zo'n zelfde oven hadden we vroeger ook in onze kloosters en broeder Bastiaan, zaliger,  heeft me toen geleerd hoe ik die kruiden allemaal plukken moest, drogen en fermenteren om te verwerken tot thee. Net als bij de echte thee zijn bij alle kruidensoorten de onderste blaadjes het best geschikt om hiervoor te gebruiken en in mijn bewaarkast vond ik nog zo'n oud pakje thee uit de tijd van Huybergen en dan hebben we het over de periode van begin vijftiger jaren van de vorige eeuw. Weliswaar mankeer ik als broeder van alles, maar dat ik nog op de been ben heb ik te danken aan het absintkruid, want niet doorvertellen: ,,Ik heb hier nog zo'n apart hoekje kruiden en voor mezelf nog een grote bus thee er staan met een melange van brandnetels, absint en wermutkruid!" Letterlijk en figuurlijk laat ik me niet kisten en volgens onze gedoogoverste Geert Wilderman mag dan hierboven met goud en zilver bestek gegeten worden, ik houd me als kloosterling liever gedeisd met af en toe een neutje en geef mij maar de ouderwetse stamppot van mijn voorvaderen en zolang de lepel nog in de brijpot staat gaan we daar gewoon verder mee!     

             
                         Weelderige groei absint aan voet Ventoux
                       

             
                     Een paar leuke mopjes horen er vandaag ook bij!
            

26-03-2011 om 00:00 geschreven door Broeder Everard

Vroeger reisde ik veel per trein en de lekkerste koffie hadden ze op het station van Driebergen-Zeist. Je kon er ook een belegd broodje bij nemen en als je geen koffie wou hebben dan was er nog warme chocolademelk of heerlijke vruchtenlimonade en dat alles kostte slechts twee kwartjes, zeg maar naar euro's omgerekend 23 eurocent. De trein van Arnhem naar Utrecht stopte daar slechts een paar minuten en overal zag je handen uit de coupéraampjes, reikend met pasklaar de centjes in de hand, roepend en zwaaiend richting de obers die hardlopend langs de treinstellen snelden.

De vraag is, was deze koffie mogelijk anders dan bij moeder de vrouw thuis? Jazeker, men voerde een speciaal recept en hoe moeten we dit dan brengen naar moeder de vrouw met haar moderne koffiezetapparaat? Stel, we hebben 's morgens tegen koffietijd 5 personen aan tafel zitten, die elk twee kopjes koffie drinken. Uit de voorrraadbus pakken we 5 afgestreken duoschepjes gemalen koffie. Hierbij voegen we een snufje zout, een theelepeltje cacao en een half theelepeltje buisman. We hebben te maken met een apparaat voor 12 kopjes en alles zit dus in een filter 4 en het apparaat is gevuld met water tot streepje 10.

Nadat de prutteltijd voorbij is schenken we deze koffie in de kopjes, waarbij het wenselijk is om bij hen die suiker en melk prefareren dit eerst in de kopjes te doen alvorens in te schenken. Vertel het niet door aan al je vrienden, want dan moet je er nog stoelen bijkopen om 's morgens tijdens de koffietijd de gasten te herbergen!


Onder het koffiedrinken worden er heel wat mopjes verteld!

31-08-2010 om 00:00 geschreven door Broeder Everard