Aan de westzijde van de machtige grijze kathedraal van Reims zien we een ranke, gothische engel, elegant en maagdelijk met stijve krulletjes en een spits, ietwat spottend, maar ook behaaglijk gezichtje. Deze engel glimlacht raadselachtig en toch heel lieflijk. Er valt heel wat te lachen in Reims, want onder deze kathedraal en bijna onder alle straten van deze oeroude stad liggen kilometers lange gangen, gegraven in krijtrots, de crayères, waar miljoenen flessen champagne rusten, die onder stof en zwartfluwelen schimmels hun moment suprême afwachten. Die Engel daar, gebeeldhouwd op de kathedraal, noemt men  'de glimlach van Reims'. De wijn onder de kathedraal noemt men de 'glimlach van Frankrijk'. De naam Champagne betekent 'kalkgrond'' . Het is de kalkgrond, waarop de druiven onder de Franse zon hun rijping krijgen,  die de droom heeft voortgebracht welke speels en ongrijpbaar zingt  in de wijnen van Champagne, zodra deze bevrijd worden van kurk en fles. Het was de grote kunst die droom te vangen en te bewaren, en van de droom een daad te maken. Dat heeft Dom Pérignon gedaan, een zeventiende-eeuwse keldermeester van de abdij Hautvillers, boven het dal van de Marne. Dom Pérignon hield tot volle tevredenheid van de abt de kloosterboekhoudig en de biblotheek op orde en als keldermeester maakte hij van allerlei wijnen en experimenteerde ermee. Men zegt wel dat dom Pérignon de uitvinder van de champagne is en de belletjes in  deze wijn te danken zijn aan de eerwaarde  pater Pérignon. Dat is niet juist. Die belletjes maakt de wijn zelf. Dom Pérignon heeft wel de beste manier gevonden om die belletjes in de wijn te bewaren. Hoe heeft hij dit nu voor elkaar gekregen? Er lag in die tijd in de buurt van Hautvillers een nonnenklooster, waarvan de abdis niet alleen mooi was, maar ook intelligent en zelfs ietwat behaagziek. Zij kwam van tijd tot tijd in de abdij van Hautvillers op bezoek en dronk met dom Pérignon een glas in zijn koele kelder. Hoe het toen gebeurd is weten waarschijnlijk geen andere stervelingen dan alleen de abdis en dom Pérignon, maar op een schone lentemorgen verloor de abdis haar schoentje met een hoge hak van kurk, naar de laatste Spaanse mode; deze kurkhak zou de droom voor eeuwig vasthouden: deze hak was de eerste champagnekurk, door dom Pérignon met ijzerraad op een fles vastgebonden. Onder deze kurk beleefde de wijn het tumult van zijn tweede gisting en vormde koolzuur, dat in de wijn gevangen bleef tot de dag dat het ijzerdraad zou worden doorgesneden en de wijn uitbundig schuimend en de kurk knallend van de fles verdween. Toch moest er nog een probleempje worden opgelost, want zo'n fles wijn onder de kurk had een druk van vijf atmosfeer en in die begintijd was het niet ongewoon dat in zo'n champagnekelder nog wel eens wat flessen uit elkaar spatten. Dit gevaar is bezworen en ook de depotproblemen in de fles wist Dom Pérignon te bezweren door de flessen wijn op een houten rek met de hals naar beneden te leggen en regelmatig te keren: Hierdoor zakte het bezinksel en nestelde zich als een dichte prop tegen de kurk. Deze kurk liet men na een poosje eraf vliegen, waardoor de wijn geheel geklaard was en door onmiddellijk een nieuwe kurk te plaatsen behield de wijn voldoende koolzuur en drinken we volgens deze procedure heden ten dage een geheel helder glas champagne'.
Veel grootheden uit de geschiedenis waren verzot op Champagne. Napoleon ging op zijn veldtochten altijd even langs Reims om een glas champagne te drinken bij Jean-Remy Moët, op de goede afloop. Behalve één keer, toen hij zich hiervoor geen tijd gunde. Dat was op weg naar....Waterloo! Champagne is een vrij dure drank, maar ik zal als kloosterling u een geheim verklappen en dat is dat Champagne-brut beschouwd kan worden als een hele goede afslanker. Veel mannen en vrouwen kopen dure producten of volgen een of ander dieet. Als je daarvoor in de plaats champagne kiest, dan is deze godendrank echt niet duur en het beste middel om uw gezondheid op peil te houden. Wie slim is geweest heeft het vuurwerk uit zijn huis gehouden en heeft daarvoor in de plaats een drietal flessen champagne bij de slijter gehaald. Verwen uw gasten en laat de kurken maar omhoog schieten! Wilt u alles over   diverse soorten champagne weten, klik dan op: http://www.wijnkennis.be/index.php?option=com_content&task=view&id=569   Ik wens u allen, mede namens de hele gemeenschap hier, een zalig uiteinde en een goed begin van het nieuwe jaar! 


Tussen al die flessen champagne het verloren schoentje van de abdis


                             

27-12-2011 om 00:00 geschreven door Broeder Everard

Ik denk dat deze vraag deze maand in verschillende gezinnen aan de orde geweest is. Overal is alles al in volle kersttooi gebracht en iedereen is nu al in feeststemming. Als je meer dan driekwart eeuw op deze aardbodem rondgelopen hebt, dan roept Kerstmis je steeds weer terug naar dat arme kind in de kribbe en waan je jezelf in een of ander Afrikaans of Aziatisch land waar kinderen in bittere armoede moeten leven en berichten komen er ook uit voormalige Oostbloklanden waaar voornamelijk oude mensen met een schamel pensioentje het met weinig of niks moeten doen om rond te komen. Ook in Nederland zijn er heel veel gezinnen die het moeilijk hebben. Voor al deze mensen wordt er met kerstmis geen feestdis gedekt. Terug ga ik in deze naar de seminarietijd waar we tijdens  de vastentijd ook minder te eten kregen en ik als echt hongerig mens moeite had om overeind te blijven; daarbij gold in die boetetijd tevens op bepaalde uren een spreekverbod wat voor mij persoonlijk al helemaal de deur dicht deed. Wat, beste mensen te denken van al die rampen die in 2011 wereldwijd aan hele bevolkingsgroepen dood en verderf gebracht hebben? Pas achter de rug hebben we die vreselijke storm Washi op de Filippijnen. Door overstomingen stonden wat laag gelegen huisjes geheel onder water en werden de mensen in hun slaap uit de ramen gesleurd en meer dan duizend mensen vonden de dood. Stil moeten we ook staan bij die hunkerende familieleden die nog steeds lopen te zoeken naar hun vermiste kinderen, opa, oma, moeder, vader, broers en zusters. De vraag is: ,,Wat kunnen wij of moeten wij daar aan doen"? Het is allemaal zover van huis, maar beste mensen, morgen kan het ook ons overkomen. Ik denk hierbij aan de Watersnood van 1953 toen wij ook van alle kanten hulp gekregen hebben en nog iets verder terug aan de Marshallhulp van vlak na de oorlog 40-45. Ik merk dat veel mensenharten versteend zijn en ook onze politieke partijen nemen een houding aan door mensen een rad voor de ogen te draaien door leiders ten tonele te voeren die zich populair  maken met kwinkslagen en oppervlakkige opmerkingen die de lachspieren van mogelijk  de 'graaiers'  in beweging brengen maar kwetsend overkomen bij  bepaalde bevolkingsgroepen die het momenteel moeilijk hebben. Hoe kunnen we als humaan mens toch een fijne kerstmis vieren? Doe in uw eigen buurt wat sociaal werk. Help met woord en daad uw plaatsgenoten die niet weten waar ze het zoeken moeten! Wat u ervoor terugkrijgt is voldoening en dat is het mooiste geschenk dat uw hart met deze kerstdagen  in ontvangst kan nemen. We wensen iedereen een zalig Kerstfeest! Door de multiculturele samenleving is het moeilijk om een specifiek kerstdiner te lanceren. Op rechts heb ik een rubriek staan van internationale specialisten op culinair gebied en ook op deze site van Broeder Everard zijn voldoende recepten te vinden om tijdens de kerst op tafel te brengen; doe er uw voordeel mee!

21-12-2011 om 18:22 geschreven door Broeder Everard

Onze paters, broeders en zusters hebben allemaal veel levenservaring en zijn afkomstig uit allerlei landen. Vroeger heb ik een tijd doorgebracht in  Brabant en verbleef ondermeer in steden als Breda, Bergen op Zoom en Boxtel. Brabant was vroeger voor 90 procent katholiek en zijn dit mogelijk nu voor 60 procent. Bij een onderzoek is vastgesteld dat 86 procent van de Brabantse gelovigen zich afgekeerd heeft van de Katholieke Kerk, dus mogelijk nog wel geloven maar met het instituut Kerk niets meer te maken willen hebben. Debet hieraan zijn de seksuele uitspattingen van religieuzen die door de kerkelijke leiders jaren verzwegen zijn en onder de dekmantel gehouden. De Kerk als instituut heeft hierdoor zijn aanzien verloren. Als gelovige is er maar één weg en dat is het naleven van de Tien Geboden Gods en strak in de leer zijn. Doe je dat niet, dan heeft geloven echt geen zin meer! In de oorlogstijd zaten we geëvacueerd in Friesland en in die provincie zijn veel mensen protestant en het gekke is, hoe kleiner de gemeenschap van gelovigen, des te hechter in saamhorigheid en geloof. In Dordecht met zijn veel verschillende geloofsgemeenschappen heb ik ook een tijdje doorgebracht en ook daar was er een kleine katholieke gemeeenschap die trouw was in kerkbezoek en zeer aan elkaar gehecht. Hier in Angeren is ongeveer 80 procent van de bevolking katholiek en zijn de protestanten dik in de minderheid; ondanks dit vormen zij een hechte gemeenschap, dit in tegenstelling tot ons katholieken, waarbij ik moet stellen dat het geloof wat verwaterd is en men ook weinig belangstelling meer heeft voor het kerkelijk gebeuren.

Gisterenavond zaten we met een kleine club in de recreatiezaal en deden we mee met het Groot Dictee der Nederlandse Taal. De gouden kloosterpen was dit jaar voor broeder Heinrich uit het Beierense Bayreuth die drie fouten in zijn dictee had staan. Bij het landelijk dictee waren er twee eerste prijswinnaars, namelijk Marret Kramer (53) uit Haarlem en de Vlaamse VRT nieuwslezer Freek Braeckman, elk met 4 fouten. Een gedeelde tweede prijs  met 5 fouten in het dictee hadden de Vlaamse schrijver Yannink Dangre (24) en de Hollandse freelanceredacteur Wouter Blok (27) uit Amsterdam. Van de staande uitdrukking ten huidigen dage had ik nog nooit gehoord en ik twijfel nog steeds of dat wel juist is! Overigens was het dictee heel wat gemakkelijker dan vorig jaar, toen het gemiddelde foutenaantal op 32 lag en dit jaar slechts op 13.

15-12-2011 om 00:00 geschreven door Broeder Everard

Vroeger bij ons thuis hielden we altijd konijnen en met feestdagen zoals Pasen en Kerstmis aten we een gebakken konijn. Hier in het klooster hebben we tot plusminus het jaar 2000 altijd konijnen gehouden en de door broeder timmerman gefabriceerde hokken waren allemaal bevolkt. Zelf heb ik jarenlang nog geslacht, maar als ik eerlijk mag zijn ben ik op mijn oude dag zo weekzerig georden dat ik Willem de vlieg die me op mijn kamertje steeds loopt te plagen zelfs nog met rust laat. Toch smaakte zo'n konijntje (zie inzet Vlaamse Reus) heerlijk en dol was ik op hun pootjes en inderdaad goed klaargemaakt kan ik me geen lekker vlees voorstellen als tam of wild konijn (zie recept in bijlage!). Tegenwoordig wordt er veel buiten de deur gegeten en heel veel gezinnen maken gebruik van maaltijden die ze aan huis laten bezorgen. Wegens ziekte heb ik ook een tijdje verstek laten gaan en betrokken we het eten van buitenaf, maar hier in het klooster was iedereen zo verwend dat ik met behulp van een paar soeurs alles weer zelf klaarmaakt. Vroeger werd in het klooster om precies middernacht de nachtmis gelezen en om half twee zaten we allemaal in de refter en aten we gebraden verse worst met jus en brood en vooraf was er een kopje koffie met een beschuitje met muisjes. In de kloosterhal stond een hele hoge kerstboom en beneden was er een groot houtvuur, waaromheen het kerststalletje stond. Verder waren alle kloostergangen in kerstsfeer gebracht. Echt romantisch!
Hier in het klooster vertoefde een zekere pater Gregorius en als botanicus kreeg hij het voor elkaar dat tijdens de nachtmis rondom de kribbe allerlei kleurrijke bollen uitkwamen en je als student dacht dat er een wonder plaatsvond en uiteindelijk met de geboorte van onze Heiland is dat werkelijk ook zo! Buiten een heerlijk konijntje of wat boutjes op tafel krijgt de Kerst weer zijn oude sfeer terug en je kunt daarbij gebakken aardappeltjes serveren met appelmoes en diverse groenten. Als voorgerecht kun je denken aan een heldere bouillonsoep en als nagerecht lijkt me een heerlijke chipolatapudding niet misstaan.

Bijlagen:
178 Gebraden konijnenbouten.jpg (68.4 KB)   

De eigenlijke sterfdag van Sint Nicolaas was op 6 december in de vierde eeuw na Christus. Nicolaas is geboren in Patara en werd nadien benoemd als Bisschop van Myra. Deze plaatsen vinden we terug ergens in Turkije. Ondanks dat Sinterklaas erg sociaal was en bijna al zijn bezittingen aan de armen gaf werd hij op een gegeven moment toch gearresteerd door mensen die hem vijandig gezind waren en stierf hij de marteldood. Hier in Nederland geven we elkaar op 5 december wat geschenken en ik denk dat de kinderen morgenavond de klomp moeten zetten en zondagmorgen al vroeg moeten gaan kijken wat Sint en Piet door de schoorsteen hebben laten vallen. Broeder Everard is weer een tijdje ziek geweest en was vorige week even op bezoek in de Spaanse hemel en heeft daar met Sinterklaas gesproken: deze vond de kindertjes van deze tijd allemaal erg lief en heeft me beloofd dat ze allemaal leuke geschenken van de Sint krijgen. De Sint was wel wat verbolgen over bazen die dit jaar voor het personeel geen kerstpakket over hadden voor hardwerkende personeelsleden en dit alles onder het mom dat er een financiële crisis is, terwijl ze zelf in het geld zwemmen. Vanuit de hemel had hij ook enkele belachelijke filmpjes gezien van de Sint en de Kerstman. In Amerika werden kinderen op de foto gezet met een Kerstman die een jachtgeweer droeg en ook de kinderjes mochten dit geweer even vasthouden. Vertellen beste kinderen kan ik jullie dat dit niet de echte Kerstman was, want die zit nog steeds in Lapland. Broeder Everard heeft voor alle mensen nog wat leuke plaatjes van bijna honderd jaar terug en hierop kunnen jullie zien hoe de Sint met zijn Pieten in die tijd bij de mensen thuis en op school ontvangen werd! Echt in mijn tijd gingen stoute kindertjes bij Piet in de zak, maar de Sint vond dit maar niks en daarom mogen zijn Pieten dit niet meer doen! Niemand hoeft meer bang voor de Pieten te zijn, want ze zijn allemaal even aardig. 

       

       

 

      
           Broeder Everard was vroeger erg stout en ....
         

02-12-2011 om 00:00 geschreven door Broeder Everard