Marie Rose Morel

Zie blog http://frankvanheckevb.skynetblogs.be/ (*)

---------------------------

Willen we met zijn allen beginnen een kaarsje branden voor ons Rozeke? Ze moet nog niet goed en wel aangekomen zijn Hierboven, of ze doet al een eerste mirakel. Dat doet ze door de geest te verlichten van Peter Casteels (zie hieronder) die via een zijdelingse opmerking BDW een tik verkoopt om vooral zichzelf te blijven, de man die in de Antwerpse kathedraal in zijn ziel liet kijken.

Men zou zich inderdaad de vraag moeten stellen of politici wel degelijk mensen zijn die altijd en overal ook een ziel hebben!

De klok tikt en de compromissen ook.

Zij, separatisten? Neen hoor! Geen separa’s, maar wel ….Tistens!

-------------------------------

Daarom mocht niemand hen separatisten noemen
24-02-2011 - Peter Casteels - Apache  in Iskander

“Men kan het met de door de N-VA vooruitgeschoven waarden grondig oneens zijn, maar dit verschil van mening ommunten tot een pseudogeschil waarin een essentialistische bepaling van politiek als verantwoordelijk handelen per definitie de doorslag geeft, is intellectueel oneerlijk”, concludeert socioloog Rudi Laermans zaterdag in een essay in De Standaard. “Waar komt dat in hemelsnaam vandaan,” vraagt Peter Casteels zich af.

Laermans wrijft commentatoren die N-VA een gebrek aan verantwoordelijkheidszin verwijten, een onjuist begrip van democratie aan. Om daar toe te komen moet hij vooraleerst veronderstellen dat deze sujetten zover gaan de houding van N-VA ondemocratisch te noemen. Hij haalt geen enkel concreet citaat aan, maar borduurt daar het hele stuk op verder.

Of iemand het nu ooit beweerd heeft of niet, de lezer zal geweten hebben dat het niet klopt. Een partij die haar idealen prefereert boven pragmatische machtspolitiek, heeft evenveel democratische legitimiteit als een partij die staat te springen om compromissen te sluiten. Dat u daar niet aan twijfelt.

Om deze stelling luister bij te zetten haalt Laermans het onderscheid van Max Weber tussen verantwoordelijkheidspolitiek en overtuigingspolitiek aan. Eigenlijk is daar geen behoefte aan. Je hoeft je niet achter een Duitser te verschansen om deze slag thuis te halen. Voor de aardigheid geef ik een voorbeeld.

In Nederland zit de Partij voor de Dieren met twee Kamerleden in het parlement. Die partij toonde op geen enkele moment enige interesse voor machtsdeelname, maar doet bijzonder zinvol werk voor de democratie als geheel. Ze maakt dierenleed tot onderwerp van gesprek in een assemblee waar dat thema zonder haar aanwezigheid waarschijnlijk onbesproken zou blijven. Men kan het met de door de Partij voor de Dieren vooruitgeschoven waarden grondig oneens zijn, maar zelfs als intellectuele denkoefening zijn de debatten die de partij afdwingt zinvol.

Een vergelijking tussen de PvdD en N-VA zou noch Marianne Thieme noch Bart De Wever vrolijk stemmen. Er is bovendien geen beginnen aan, omdat de verschillen veel talrijker zijn dan de gelijkenissen. De ene is marginaal en de andere heet incontournable, maar vooral een fout in het essay van Laermans maakt het een en ander duidelijk.

Hij gaat er vanuit dat N-VA “een waarde als Vlaamse onafhankelijkheid” aanhangt. Dat klopt enkel wanneer je het beginselprogramma van de partij als uitgangspunt neemt. In het verkiezingsprogramma uit 2010 staat daarentegen: “Dit verkiezingsprogramma wil de staatsstructuur in overeenstemming brengen met de confederale realiteit van het federale bestuur op het terrein.” Daarom mocht niemand hen separatisten noemen.

N-VA kondigde nog voor een enkele kiezer er in was geslaagd zijn stem uit te brengen een compromis aan met andere partijen. De partij stemde haar communautair programma gelijk met dat van CD&V en open VLD. Bovendien was Bart De Wever de eerste die na de verkiezingen een opdracht kreeg van de koning. Er wordt vaak gedaan alsof die man daar zelf over gaat, maar zo’n opdracht krijg je niet als je aankondigt enkel aan politiek te doen om je overtuiging uit te dragen.

Acht maanden na de verkiezingen zit N-VA nog steeds aan de onderhandelingstafel. Er ligt maar weinig op die tafel waar overeenstemming over werd bereikt, maar de partij laat geen kans onbenut om zichzelf compromisbereid te noemen. Als Bart De Wever langs mag bij Terzake, doet hij geenszins aan overtuigingspolitiek maar stelt hij zichzelf voor als de verdediger van een eerbaar akkoord voor alle partijen. Ben Weyts vatte deze partijtactiek samen door zichzelf een tijdje geleden in De Zevende Dag “superconstructief” te noemen.

Het lijkt allemaal een beetje aan Rudi Laermans voorbij te zijn gegaan. Voor wie wel heeft opgelet, komt zijn laatste observatie daarom des te onverwachter. Hij ziet de tandem CD&V/N-VA nog steeds aan het werk, waarbij de christendemocraten verantwoordelijkheidspolitiek bedrijven en de nationalisten aan overtuigingspolitiek doen. Ik wil me niet uitlaten over welke strategie CD&V tegenwoordig hanteert (ik zou het niet weten), maar N-VA verengen tot een club dogmatische hardliners zou intellectueel kei-oneerlijk zijn.

Zoals aangetoond probeert de partij niet enkel een staatsdragend en verantwoordelijk imago te capteren, maar als coalitiepartner in de Vlaamse regering bewijst ze overtuigend niet enkel geïnteresseerd te zijn in haar eigen fantasieën. Dat neemt niet weg dat zij zich momenteel in de federale onderhandelingen als zodanig lijkt op te stellen. Zolang N-VA, in tegenstelling daarmee, zelf beweert een politiek compromis na te streven, houdt het meer dan steek om haar te wijzen op de verantwoordelijkheidszin die daarvoor nodig is.

(*) Ik heb die foto een kwart slag gedraaid want in feite lag MRM zwaar ziek te bed in het hospitaal, waar haar zus een ‘pruiken-pas sessie’ had ingericht. Een goeie week later ging ze ter ziele. Moeilijk te geloven, maar zo kennen we haar.

------------------------

Slot op de deur.

Kijk beste mensen, BDW is groot genoeg om op zichzelf te passen. Maar hoe meer hij zich aanschurkt bij de Tjeven, hoe meer hij zijn ware ambitie bloot geeft : het Schoon Verdiep, een mooi pensioen en later een van de vele nieuwe cut-and-close tunnels die naar hem zullen genoemd worden..

Omdat zijn rol van Top Flamingant zou overgenomen worden door het Vlaams Belang, mogen er geen verkiezingen komen en zal Leterme III straks als een voldongen feit over ons nederdalen. Vlaanderens uur zal weer verstreken zijn….

Dat komt er van, als onze politici als schoothondjes bijlessen Frans moeten nemen, en zij biddend en stamelend aan de poort blijven staan.

Vlaanderen in Actie? Goed bezig, ja!