Laat mij mijn ziel dragen in ’t gedrang…

------------------------------

Natuurlijk is de aanhef van bovenstaand gedicht (Wies Moens?) een tikkeltje te ruim voor deze bescheiden blog, te boek gesteld door een bescheiden klein talentje. Een heel groot tikkeltje te ruim zelfs! Maar de poëtische aanhef werkt zo meeslepend, dat ik hier onderaan het hele gedicht heb overgenomen. Ach! Dat was toen, in de goeie oude college-jaren, een evergreen bij elke voordracht-competitie…

Natuurlijk is ‘Quo Vadis” ook een theatrale ja zelfs onnutte benadering van de vraag waar het Vlaams Belang naartoe gaat. Daarover kan ik kort zijn : als binnen kort, misschien zelfs in de eerstvolgende dagen en uren, zijn bestaansredenen vervuld zijn, is het zelfs niet meer nodig dat er een zweeppartij bestaat. Alhoewel we nog niet zover zijn. Ik leg uit.

Als Vlamingen 1° in eigen land eindelijk eerlijk en fatsoenlijk behandeld worden en 2° als er aan de megalomane opgelegde quota van nooit genoeg nieuwe vreemdelingen eindelijk een verstandige oplossing wordt gegeven : dan zit iedereen toch quasi op dezelfde golflengte? We staan er samen voor, en we moeten er samen door!

Zou het zelfs niet kunnen, dat de vrienden van het AFF (zie hieronder) reeds deze signalen opvangen? Dat ze daarom Josse-de-Kop alleen maar in extenso weergeven? Zo leest iedereen dat hij op het einde van zijn verweer zo goed als de hand reikt naar Rondas…JaJa :spreken is zilver, zwijgen is goud!

Nog een klein beetje verder, mannen, en we zitten samen op dezelfde golflengte.

 O Ja! Nog dit : als partijlid beleef ik liever de problemen in het Vlaams Belang, dan dat ik als SOS-ser de stormen moet meemaken in de SP-A slangenkuil…Het verschil van de differentie is weeral…dat vervloekte cordon, dat volgens de uitvinder ervan nooit mediathiek bedoeld was. Immers, elk ongemakkelijk zuchtje bij het Vlaams Belang wordt opgeblazen tot een alles verzengende storm, en elke verzengende storm bij de Sossen wordt herleid tot een smakelijke grap met verloren gelopen mails….Echt Goebeliaans!

En toch kunnen we, net zoals in de aan gang zijnde Noord Afrikaanse stormen, geen jota veranderen aan de loop der geschiedenis. Volk en leiders worden als op een reusachtige zeef, regelmatig opgeschud. Een deel valt op de grond, door de mazen, een deel vliegt mee met de wind, de kleintjes uiteindelijk vallen naar onder, en de groten drijven naar boven….Dat is een natuurwet, die zelfs eeuwenoude zwerfkeien na verloop van tijd weer doet bovenkomen in akkerland….

Iets totaal anders, maar de basis van het verhaal is dezelfde zoals hierboven bedoeld : al vliegt de leugen, enz….

Moesten de generatie-genoten van Leopold III, waaronder mijn brave Moeder, die de man binst en vooral na WO II aanbeden hebben, weten wat 70 jaar voor hen verborgen is gebleven, namelijk dat de man een ziekelijke rokkenjager was zoals de meeste Seks-en Coburgers, dan was er toendertijd geen sprake geweest van een ‘Koningskwestie’….Zelfs zijn vader, Albert I, Pietje de Leugenaar  (*) zou rap van zijn paard gevallen zijn..Zouden we eindelijk niet eens beginnen het brons van hun ruiterstandbeelden te hersmelten?

JaJa! De wereld is een schouwtoneel. Elk speel zijn rol en krijgt zijn deel…

Het woord is nu aan de Meisjes en Jongentjes van het AFF :

WELKE TOEKOMST VOOR VB EN HET CORDON ?

Emoties zijn niet altijd een goede raadgever. Naar aanleiding van de begrafenis van Marie-Rose Morel werden een aantal voorspellingen en wensen geuit, waar wij toch enige twijfels over hebben.

Rik Van Cauwelaert besloot vorige week een artikel in Knack over de begrafenis van Marie-Rose Morel met :

“Tegen die emotionalisering (na het bekendmaken van haar ziekte en familieleven, nvdr.) had haar gewezen partij geen zinnig weerwoord. Met het binnenhalen van Morel – al was dat niet de bedoeling – heeft Vlaams Belang de eigen neergang bespoedigd. Vorige zaterdag kondigde een opiniepeiling een nieuw fors verlies aan voor Vlaams Belang. Het mag duidelijk zijn dat afgelopen zaterdag in Antwerpen niet alleen Marie-Rose Morel maar ook haar gewezen partij Vlaams Belang werd begraven.”

Het VB over en out ? Dat lijkt ons toch voorbarig. In de enquête waar Rik Van Cauwelaert naar verwijst (van de krantengroep L’Avenir) verliest het VB 1,1 %, en komt het toch nog uit op 11,5 %. CD&V en Open VLD verliezen een pak meer, respectievelijk 4,7 % (om te stranden op 12,9 %) en 2,4 % (om uit te komen op 11,3 %). Zo slecht is dat dan toch niet voor het VB. Iedereen verliest aan de N-VA-tsunami, op SP.A en Groen! na die lichte winst boeken volgens deze opiniepeiling. Zelfs een aantal VB-kaderleden zouden N-VA stemmen, maar allicht hebben de N-VA-stemmen meer te maken met het geloof dat de N-VA voor Vlaanderen meer kan realiseren dan het steriel gedoe van het VB. Eerder is het dat, dan dat men omwille van Marie-Rose Morel voor de N-VA zou stemmen. In en rond de kathedraal zagen we bij de begrafenisplechtigheid daarenboven een aantal Dewinter-volgelingen. Aangegrepen door het menselijk drama, maar daarom niet politiek van kamp veranderd binnen het VB. Een oudere dame had nog een Vlaams Blok-speldje op haar jas. Die zien we evenmin gauw N-VA stemmen. Er blijft bij het VB, letterlijk en figuurlijk, een harde kern.

Jean-Pierre Rondas (producer bij de radiozender Klara, op enkele dagen van zijn pensionering) stuurde een opiniebijdrage naar De Morgen. Volgens Jean-Pierre Rondas heerst er in Vlaanderen over het cordon sanitaire

“een latent onbehagen en zelfs schaamte, ook als het de laatste tijd de krantenkoppen niet meer haalt. De uitvaart van Marie-Rose Morel heeft de mogelijkheid van het doorbreken van het cordon op dramatische wijze opgevoerd.”

Hoezo? Terwijl Marie-Rose Morel expliciet niet wilde dat Filip Dewinter, Gerolf Annemans en Bruno Valkeniers bij haar begrafenisplechtigheid aanwezig zouden zijn, zouden de Vlaamse politieke partijen nu mogelijk wél bestuursakkoorden kunnen sluiten met de partij van Dewinter, Annemans en Valkeniers? Geef toe dat het een vreemde redenering is. Het wordt natuurlijk minder vreemd als we nog eens kijken naar de titel boven Rondas’ opiniebijdrage in De Morgen van 16 februari 2011: Heer, vergeef ons dat cordon. Rondas wil af van het cordon sanitaire. Punt. Desnoods gebruikt hij er de kromste redeneringen voor. Goed dat Jos Geysels in De Morgen gisteren nog eens op een heldere manier uitlegde wat het cordon sanitaire is, en waarom het wenselijk is (zie hieronder: Er zijn goede redenen voor een cordon sanitaire).

Politici, ze laten zich niet altijd leiden door de hooggestemde idealen die ze zeggen aan te hangen. Wat voor hen telt, is in de eerste plaats: is het VB mathematisch nodig voor een bestuursmeerderheid. Indien niet, waarom zich dan in een avontuur met het VB storten? Maar als ze enige geloofwaardigheid willen behouden – op termijn hun enig politiek kapitaal – laten democratische Vlaams-nationalisten, christen-democraten, liberalen… zich leiden door de zuivere principes van het cordon sanitaire

-------------------

Laat mij mijn ziel dragen in het gedrang!

Tusschen geringen staan en hun oogen richten

Naar boven, waar blinken Uw eeuwige sterren.

Ik wil een snoeier zijn in de wijngaard,

een werkman bij de druivepersen.

Laat mij mijn ziel dragen in het gedrang!

Mijn woord in den mond van stamelaars,

mijn hand voor die liggen langs het pad.

En voor het raam van mijn woning

een vlam in den nacht:

dat wie verdolen mocht

richt zijn schreden

naar het Huis van Toevlucht.

Ik zal het waschbekken klaar zetten,

brood en wijn op de tafel -

en het boek geopend

aan de parabel van den Goeden Herder.

-----------------------------------

(*) De man had zelfs in 1915, aan de Vlamingen gelijkberechtiging beloofd na de oorlog. Als ze maar dapper bleven voort vechten. Na de oorlog was hij ineens alles rats vergeten! Ook dat is Geschiedenis, waar de waarheid het uiteindelijk haalt op de leugen.