Morelle-Forelleke stond op de laatste Boekenbeurs

Had ze daar al het hart van de oude brombeer ingepakt?

Ze signeerde er haar ’Kankerboek’ tot ze uitverkocht was….

---------------------------------

De dM kort na de middag :

Hoor ik hier weer oude repressie-geluiden opstijgen uit de beerput van het verleden?

Komaan, mensen, wees eens eerlijk : dat vermeend racisme, dat was toch maar om te lachen! De werkelijke reden was dat jullie vreesden voor het begin van het einde van België…..De Vlaams Nationalisten waren door de repressie blijkbaar niet allemaal de kop kwijt of tegen de muur gezet : na het verraad van Schiltz die ‘Leve België’ riep, wisten ze genoeg. Om ze klein te krijgen, werden ze in een schutkring geplaatst als pestlijders. Zeer, zeer democratisch, inderdaad!

Enfin : het is lijk of men Stalin de Goelags zou horen goedparten….

In die zin zal Josse moeten erkennen, dat zij er heel die tijd volledig naast hebben gezeten en nu ten schande staan voor de hele wereld : het land IS om zeep, en zelfs de Opperhoofden van alle buurlanden hebben de buik vol van de immigratie….Toch voelt hij nood aan bescherming, als een soort alibi voor zichzelf, om achter de rug van een paar groten te schuilen, en dan is Haiku-Herman wel de gedroomde naam. Kijk, Meester : ik was niet alleen! 1989 : Is de Josse vergeten dat dat de tijd was van Pater Versteylen, zijn  Stichtend Partij-Lid, die toen ook een resem schitterende ideetje schijnt gehad te hebben om ‘Leven in de Brouwerij’ te brengen?

De man, tenslotte, maakt zich belachelijk door gelijk te willen halen op basis van het Hoof van Beroep in Gent in 2004, waar sindsdien het kleinste kind weet dat dit een uitspraak is à la tête du client Verhofstadt, die jarenlang gesjacherd heeft om het proces in Gent, bij zijn vrienden te krijgen, nadat al de voorgaande Rechtbanken het Blok hadden vrijgesproken….zelfs in Beroep.

Naar het einde toe bindt de man wat in. Hij voelt de bui hangen en besluit met bijna krek dezelfde woorden als de persoon die hij aanviel : de tijden zijn veranderd, er moet iets nieuws komen, en er zullen winnaars en verliezers zijn….

Toch goed om weten, dat fossielen niet meer kunnen verliezen, juist omdat ze al lang voltooid verleden tijd zijn….

Na zijn partij, heeft de Josse nu ook de waarheid de nek omgewrongen.

Dat hij moge branden in de hel.

---------------------------------------

Over racisme sluit je geen compromis

21/02/11, 09u33

Jos Geysels legt uit waarom het cordon sanitaire tegen het VB geen schande is. Minister van Staat Geysels (Groen!) lag mee aan de basis voor het cordon sanitaire tegen het Vlaams Blok. Hij legt hier nog eens uit wat het cordon precies inhoudt en waarom het in het leven is geroepen.

·         

 Het cordon is een vrijwillige afspraak tussen democratische partijen, geen wettelijke regeling of een afdwingbare norm. Wat daar ondemocratisch aan zou zijn, is mij een raadsel  

Tijd voor een nieuw geluid". Zo eindigt Jean-Pierre Rondas zijn betoog (DM 16 /02) over de 'uitvaart' van het cordon sanitaire bij de begrafenis van Marie-Rose Morel. Zo nieuw is zijn geluid echter niet. Het is een weliswaar scherp verwoord pleidooi tegen het cordon, maar met voorspellingen, argumenten en insinuaties die al talloze keren werden geformuleerd. En meestal op basis van een verkeerde definitie of omschrijving van het cordon. Misschien is het daarom nuttig een aantal feiten op een rijtje te zetten.

Op 10 mei 1989 ondertekenden de voorzitters van de toenmalige CVP (Herman Van Rompuy), SP (Frank Vandenbroucke), PVV (Annemie Neyts), algemeen secretaris van de VU (Paul Van Grembergen) en ondergetekende een protocol waarbij ze zich ertoe verbonden "geen politieke akkoorden af te sluiten of afspraken te maken met het Vlaams Blok, noch in het kader van democratisch verkozen organen op gemeentelijk, provinciaal, gewestelijk, nationaal en Europees niveau, noch in het kader van verkiezingen voor de genoemde niveaus".

De tekst was kort. En de motivatie was even duidelijk: het Vlaams Blok miskent in haar programma en politieke praktijk de fundamentele democratische uitgangspunten en mensenrechten. Het cordon is dus een uitspraak over de grondbeginselen van de politieke democratie, over het respecteren van fundamentele grondrechten als vrijheid en gelijkheid. Niets meer, niets minder.

Democratie is een georganiseerd meningsverschil, een politieke ruimte waar partijen elkaar 'bestrijden' op basis van hun programma en de daarmee verbonden argumentaties, stellingen en voorstellen. Democratie veronderstelt ideologische diversiteit en een politieke strijd. Dat maakt haar levendig en kwetsbaar. Maar dit impliceert wel het aanvaarden van fundamentele grondbeginselen, zoals het gelijkheidsprincipe en het non-discriminatiebeginsel. Volgens de ondertekenaars viel het Vlaams Blok onder dit democratische minimum. Ten gronde is deze uitspraak dus een principieel statement en geen strategisch manoeuvre. Het is ook een afspraak waarbij bestuursakkoorden met deze partij worden uitgesloten. Niets meer, niets minder.

Deze afspraak bevat dus geen cordon médiatique (1) of een inperking van de vrije meningsuiting. Het bepaalt niet dat het debat met extreem rechts niet gevoerd moet worden. Op geen enkele wijze wordt de werking van het (nu) Vlaams Belang en haar vertegenwoordigers in de democratische instellingen en andere organisaties (zoals in de raad van bestuur van de VRT of het Antwerps havenbestuur) aan banden gelegd. Voor die werking ontvangt het overheidsdotaties. Waar zit hier de "moreel-politieke degeneratie" waar Jean-Pierre Rondas het over heeft?

Het cordon is een vrijwillige afspraak tussen democratische partijen, geen wettelijke regeling of een afdwingbare norm. Wat daar ondemocratisch aan zou zijn is mij (en Ignaas Devisch in zijn repliek van 17/02) een raadsel.

Het is opvallend in de geschiedenis van de discussies over het cordon dat er dikwijls heel ruime interpretaties en onjuiste definities aan deze afspraak werden gegeven, terwijl de inhoud van de uitspraak veel minder aan bod kwam. Deze ruime interpretaties vielen in de politieke discussie meestal samen met strategische en tactische manoeuvres, vooral in (pre-)electorale periodes.

'Aanzetten tot rassenhaat'
"Daardoor worden de redenen waarom niet met extreem rechts wordt samengewerkt niet alleen verzwegen, maar ook onderuitgehaald. Het politieke spel (...) doet niets af aan de ideologische onderbouw die (...) overweegt: dat je niets met racisme wil te maken hebben", schreef Karel De Gucht in zijn boek Pluche. Over de banalisering van extreem-rechts. De motivatie verdween meer en meer naar de achtergrond terwijl de afspraak met grof geschut werd beschoten. De ideologische onderbouw voor het cordon kwam onder druk te staan in een sfeer van banalisering en normalisering van racistische ideeën. Een proces dat nog altijd bezig is. Ten onrechte.

Vijftien jaar (!) na de eerste versie van het cordon kregen we een andere, duidelijke uitspraak van het Hof van Beroep in Gent. De rechtbank veroordeelde drie vzw's van het Vlaams Blok omdat "vreemdelingen op onweerlegbare en systematische wijze als zondebok worden bestempeld" en ze "wetens en willens hebben aangezet tot haat tegen bepaalde bevolkingsgroepen. Niet enkel omwille van hun nationaliteit, maar ook omwille van hun etnische afstamming, hun godsdienst en zelfs hun gewoonten en hun kledij". Volgens het Hof "is dit aanzetten tot rassenhaat, en niet het uitoefenen van de vrijheid van meningsuiting".

Is het dan "schandalig" dat democratische partijen beslissen om met een dergelijke partij geen bestuursakkoorden te maken? Is het dan "zondig" dat ze geen meerderheid willen vormen met een partij die voor structureel racisme en discriminatie veroordeeld is?

In een democratie is de confrontatie van ideeën en meningen essentieel. In de politiek moet je soepel zijn, flexibel en bereid zijn om compromissen te sluiten. Maar even belangrijk is dat democraten ondanks al hun meningsverschillen over één zaak niet van mening verschillen, namelijk dat we best niet slordig omspringen met de fundamenten van die democratie. Inzake racisme kun je niet soepel zijn, over vreemdelingenhaat sluit je geen compromissen.

Het kan best zijn, zoals Jean-Pierre Rondas schrijft, dat er de volgende jaren een grootscheepse hertekening van het partijenlandschap komt. Dat vereist nieuwe analyses en inzichten. Er zullen winnaars en verliezers zijn. Maar de democratie kan het zich niet veroorloven bij die laatste groep te behoren.

---------------------------------

(1)       Geen cordon médiatique : dat Josse de Uitgeverij Egmont verbiedt op de boekenbeurs waar hij het vetbetaald postje van Grote Baas bekleedt, is puur toeval? De praktische resultaten bij de 0000 om alleen het Blok te vermelden als er iets negatiefs kan beklemtoond worden?