IMPRESSIE

3^de Tempel van Jeruzalem

--------------------------

De woorden van de titel hierboven zijn voor de gelegenheid geleend bij Mter Bram Moskowicz die dat half-om-half Hollands Marokkaans wicht dat in een TV-debat onzin zat uit te kramen, op haar plaats zette. Hij zou, zei hij haar, slechts twee dingen willen zeggen, maar hield het wijselijk bij dat ene. Niet rechten moest ze studeren, maar historie…Of, voor zijn tweede punt, hoe zwijgen veel welsprekender kan zijn dan een lange redevoering. Dat het wicht op het Proces II Van De Eeuw nogmaals het woord zou nemen, is meteen hoogst onwaarschijnlijk. Ze zal, in haar latere caarière, het moeten stellen met een clientèle van dubieus allooi….

Hieronder volgt, overgenomen uit Het Vrije Volk, de meest beknopte Oosterse geschiedschrijving van de laatste 100 jaar. Met, zoals gebruikelijk onder verstandige lieden, de bronvermelding. Iets waarvoor onze tegenvoeters altijd zo gebeten zijn, want dat kunnen/durven zij niet, precies omdat ze meestal uit hun nek kletsen….

Ach wat! Wijlen Godfried Bomans zou zeggen :”Agge mo leut êt’….

---------------------------------

De oorsprong van het Palestijnse conflict

LIKOED NEDERLAND - 13 FEBRUARI 2011

In 1922 besloot de wereldgemeenschap - de Volkerenbond - om de Joden na eeuwen van ballingschap, discriminatie en vervolging op den duur een eigen land te geven in het toenmalige Britse Mandaatgebied (wat tegenwoordig Israel en Jordanie omvat).

Zowel de wereldgemeenschap als de Zionistische beweging zag het als kans om het dunbevolkte en verwaarloosde land tot bloei te brengen.

Zo schreef Winston Churchill: "Het is overduidelijk terecht dat de verspreide Joden een eigen thuis krijgen, en waar anders dan in Palestina waar zij al 3.000 jaar sterk mee verbonden zijn? Het is goed voor de wereld, goed voor de Joden, en het is ook goed voor de Arabieren, want zij kunnen delen in de voordelen en de vooruitgang door het zionisme."

Men zag een ding over het hoofd: de toenemende Jodenhaat in de Arabische wereld.

In 1928 werd in Egypte de Moslim Broederschap opgericht, onder invloed van het opkomend Arabisch nationalisme, moslim fundamentalisme en nazisme. Doelstelling was en is islamisering en een groot Islamitisch Rijk. De radicaal-islamitische terreurbeweging Hamas is hier uit voortgekomen. De Moslim Broederschap voelde een sterke verwantschap met het nazisme en begon Jodenhaat in de Arabische wereld te verspreiden.

Een van de fanatiekste aanhangers van de Moslim Broederschap was de eerste leider van de Palestijnse Arabieren, de grootmoefti van Jeruzalem, Al-Hoesseini (1895-1974).

Zijn beweging verspreidde massaal pamfletten met teksten als:

"Arabieren, vergeet niet dat sinds mensenheugenis de Jood de grootste vijand is,van je voorouders en van jullie. Laat je niet door hem misleiden, want hij is het die Christus - vrede zij met Hem - martelde en die Mohammed - vrede en aanbidding zij met Hem - vergiftigde. En nu wil hij jullie weer slachten, net zoals in het verleden!"

Pogroms 1929-1939

Onder zijn leiding ontstonden er pogroms tegen de Joden in Palestina. In 1929 werd bij het bloedbad van Hebron de eeuwenoude Joodse gemeenschap daar aangevallen en werden 67 Joodse mannen, vrouwen en kinderen op afschuwelijke wijze vermoord. De andere ongeveer 700 Joden vluchtten de stad uit. Ook in andere steden en dorpen vielen vele slachtoffers.

Als reactie op bovenstaande terreuraanval en andere acties van de gewapende bendes van Al-Hoesseini, begonnen Joden zich midden jaren dertig van de vorige eeuw zich ook te bewapenen.

Daarop ging het geweld van de bendes van Al-Hoesseini zich steeds meer richten op gematigde Palestijnen, zij die vreedzaam met de Joden wilden samenleven. Wikipedia meldt dat bijvoorbeeld in 1938 de bendes "279 Joden doden en meer dan 2.000 Palestijnen, waarbij de laatsten met buitengewone wreedheid waren 'behandeld'. "

De bendes werden gesteund door de nazi-regering van het Duitse Rijk, met financiering en wapenleveranties via Irak en Saoedi-Arabie. De jeugdbeweging van Al-Hoesseini heette "de nazi padvinders".

Oplossing geweigerd

Overigens kwam de voorspelling van Winston Churchill over de vooruitgang van Palestina wel uit. De Britse onderzoekscommissie Peel constateerde in haar rapport in 1937 dat de Joden een enorme impuls gaven aan de Palestijnse maatschappij:

"Elk jaar wordt het contrast groter tussen de moderne en goed georganiseerde Joodse gemeenschap en de ouderwetse Arabische wereld. Dit blijkt overal, wellicht het meest op cultureel gebied."

Diezelfde Commissie Peel was de eerste die - al in 1937! - een tweestatenoplossing aanbeval, als oplossing voor het geweld. Dit werd door de Joden geaccepteerd. Het werd echter door de grootmoefti geweigerd. Uit Islamitisch oogpunt was het onmogelijk om ook maar een centimeter 'Islamitische grond' af te staan.

Zo is het anno 2011 ook nog steeds. Het staat in artikel 9 van het Handvest van Hamas als volgt verwoord:

"Palestina is een islamitische Wakf, bestemd voor toekomstige moslimgeneraties tot de dag der Oordeels. Een deel noch een geheel mag worden ontheiligd of opgegeven. Geen enkel land, koning, president, of organisatie, Palestijns of Arabisch, mag dat doen. Dit geldt voor Palestina en alle andere landen die de moslims met geweld veroverden [LN: dus ook Spanje, Slovenie en Griekenland!], want hierdoor zijn deze landen geheiligd voor moslimgeneraties tot het einde der dagen."

Tweede Wereldoorlog

In 1941 vluchtte grootmoefti Al-Hoesseini naar nazi-Duitsland. Daar spande hij zich sterk in voor de Duitse oorlogsmachine. Zo wierf hij enkele tienduizenden moslims voor een islamitische divisie van de Waffen-SS: de Handschar divisie van de SS.

Verder verhinderde hij persoonlijk de uitwisseling van onschuldige Joodse kinderen naar Palestina. Dat gebeurde bijvoorbeeld bij groep van 500 kinderen uit Kroatie, waardoor deze in de gaskamers belandden.

Hij bezocht Auschwitz en was zeer enthousiast. Zo iets moest er volgens hem ook in Palestina komen.

Hij kreeg de leiding over de Arabische uitzendingen van nazi-radio Berlijn, het belangrijkste propagandamedium van die tijd. Daarin deed hij oproepen als:

"Arabieren, pleeg verzet. Vecht voor je heilige rechten. Dood de Joden waar je ze maar vinden kan. Dat is prijzenswaardig; voor Allah, de geschiedenis en onze religie. Dat redt jullie eer. Allah is met jullie."

Na de Tweede Wereldoorlog

Na de oorlog kwam hij in Franse gevangenschap. Helaas liet Frankrijk hem lopen om de Arabische wereld te vriend te houden. Dit ondanks verzoeken tot uitlevering van Engeland en Joegoslavie - waar zijn islamitische Waffen-SS divisies ware slachtingen hadden aangericht - om hem te berechten voor oorlogsmisdaden.

Wederom wijst hij namens de Palestijnen een vreedzame verdeling van het land af, waarbij gebied toegewezen zou worden op basis van bevolkingsmeerderheid (zoals gebruikelijk bij onafhankelijkheid).

Het zodanige verdelingsplan van de Verenigde Naties in november 1947 - om Palestina in een Joodse en een Arabische staat te verdelen - wordt geweigerd. En weer organiseert de grootmoefti bendes om de Joodse gemeenschap in Palestina aan te vallen. Hij roept militaire hulp in van de omringende Arabische landen. De bedoeling is "de Joden de zee in te drijven". Zie hiervoor: '1948; het ware verhaal'.

Doorwerking naar het heden

Al-Hoesseini was - in ballingschap in Cairo - de mentor van de tweede leider van de Palestijnen, Yasser Arafat. Deze bewonderde hem zeer en noemde hem altijd liefkozend zijn 'oom'.

En ook de huidige, derde leider van de Palestijnen, president Mahmoud Abbas, is een bewonderaar van Al-Hoesseini. Zo zei hij in een speech op 23 november 2010:

"We moeten ons het voortreffelijke leiderschap blijven herinneren van de eerste leider van het Palestijnse volk, de Groot-Moefti van Palestina, Haj Mohammed Amin al-Hoesseini. Hij leidde vanaf het begin onze strijd."

Dat 'voortreffelijke leiderschap' van Al-Hoesseini heeft echter alleen maar ellende gebracht, ellende in de vorm van terreur en vele doden onder zowel de Palestijnse als de Joodse bevolking. Pas als de Palestijnse leiders inzien dat lieden als Al-Hoesseini in het verleden fundamenteel verkeerde keuzes hebben gemaakt, kan er een einde komen aan deze spiraal van geweld.

En kan er tot een vreedzame vorm van samenleven tussen de Joden en Palestijnen worden gekomen waar Churchill al van droomde.

Belangrijkste bronnen:

•Wikipedia: Amin al-Hoesseini (Nederlands).

•Wikipedia: Mohammad Amin al-Husayni (Engels).

•'Palestine betrayed', door E. Karsh, hoofd van Mediterrane Studies aan het King's College, Universiteit van Londen.

-------------------------------

Nota Bene

Voor wie de zegeningen (*) van de DDR gisteren  op Canvas gezien heeft, weet wat er gebeurt met burgers die onder de knoet leven. Als eenmaal de geheime archieven van de Stasi daar zijn open gegaan, kunnen we bij benadering zien wat er gebeurt in elk dictatoriaal regime. Gesteld dat Oost Duitsland toch nog min of meer een beschaafde natie was, moeten wij ons afvragen hoe dat het er aan toegaat in Oosterse landen. U kunt de reportage herbekijken op Canvas. Wonder hoe de Rode BRT dat heeft uitgezonden. Of – zou het eerder een stille waarschuwing zijn dat zoiets ook ooit met ons kan gebeuren?

-----------------------------

(*)Documentaire van Suzanne Gerecke over de geheime vrouwengevangenis in de vroeger DDR.

Achter de hoge muren van het 700 jaar oude kasteel Hoheneck in het Oost-Duitse Erz-gebergte werden in de DDR-tijd duizenden vrouwen gevangen gehouden in overbevolkte, ijskoude cellen. In grote zalen moesten ze producten maken (van ondergoed tot hemden) die werden uitgevoerd naar het Westen.

Politieke gevangenen zaten tussen gewone misdadigsters en moordenaars, soms met 21 vrouwen in 1 cel. Dat was een bewuste intimidatiepolitiek van de directie. De vrouwen waren overgeleverd aan de willekeur van sadistische bewakers en moesten uitkijken voor infiltranten die door de geheime politie tussen de gevangenen werden gezet om hen informatie te ontfutselen.

De omstandigheden waren onmenselijk en vele gevangenen pleegden zelfmoord of verminkten zichzelf om naar de ziekenboeg te worden overgebracht. Maar wie de regels overtrad, riskeerde in de kerkers van het kasteel te belanden. Of erger nog: in de ‘watercel’, waar de vrouwen urenlang in het water moesten staan.

De buitenwereld wist nauwelijks iets over de gevangenis, die op geen enkele kaart stond aangeduid. Voor het eerst praten voormalige gevangenen en bewakers over het leven in Hoheneck. Exclusieve en nooit vertoonde archiefbeelden illustreren hun verhaal en tonen hoe het er aan toeging in de gevangenis 

16-02-2011 om 18:40 geschreven door digitalia  

Onderweg naar het oog van de storm

Nu al wereldrecordhouder van onbestuurbaarheid. En straks?

-------------------------------

Durven De Vlamingen Het Aan?

From the desk of Koenraad Elst on Thu, 2011-02-10 13:25

Mia heeft het licht gezien! In een gastcolumn in de vrt-webruimte deredactie.be op 23 januari 2011, “Volksraadpleging kan politieke impasse doorbreken”, pleit Mia De Schamphelaere, oud-CD&V-senatrice, voor een beslissend referendum over de staatkundige toekomst van België. Zij ziet vier opties waartussen het soevereine kiezerskorps kan kiezen:

1.  “terug naar een unitair België”, dus “geen paritaire regering meer, geen bijzondere meerderheden en geen beschermingsmechanismen en het gebruik van de officiële landstalen in alle administraties van Oostende tot Aarlen”;

2.  “de huidige grondwet met wijzigingsmogelijkheden behouden”, wat neerkomt op “almaar moeilijker wordende regeringsvormingen”;

3.  “een confederatie”, wat betekent “autonomie voor de deelstaten met een Belgische koepel”;

4.  “onafhankelijkheid”, wat “het einde van België” impliceert, en “voor Vlaanderen het risico om de band met Brussel te verliezen”.

Het gebeurt zelden dat christendemocratische politici voor het referendum pleiten, evenmin in het tot directe democratie neigende Duitsland als in het ondemocratische België. Ten eerste heeft die politieke familie met haar kerkelijke wortels vanouds een voorkeur voor bevoogding door een hoger gezag, en ten tweede is zij sinds WO2 bijna onafgebroken aan het bewind geweest, een positie waarin men elke volksinspraak als een afknabbeling van de eigen macht ziet. Het is geen toeval dat juist een recent naar huis gestuurde politica (niet herkozen in 2010) nu openlijk met de klassieke partijlijn breekt. Maar de hemel verheugt zich over elke bekerling.

Er is een tastbare aanleiding voor die toewending tot het democratisch alternatief: “het Belgisch institutioneel kader leidt enkel nog tot wederzijdse blokkeringen”. Wanneer de indirecte democratie vastloopt, “raadpleegt men de eigenlijke opdrachtgevers, de bevolking dus”. In enkele landen is dit een gevestigd gebruik, en met goed gevolg, maar in België? De enige Belgische volksraadpleging, die over de Koningskwestie, dateert van 1950, maar “de uitslag toonde een té grote verdeeldheid tussen beide landsgedeelten en werd om redenen van pacificatie niet gerespecteerd”. Wie met geweld dreigt, overtroeft hier het volksbesluit.

De negatieve lezersreacties op haar voorstel staan dan ook bol van cynisch defaitisme tegenover de antidemocratische krachten in België: als het toen niet kon, waarom het dan nu proberen? Op die retorische vraag bestaan goede niet-retorische antwoorden. Eén is het zelfrespect, dat wij als bevolking onze eigen politieke koers willen bepalen. Maar voor wie geen zelfrespect lust (en dat zijn er nogal wat), is er een dringender reden: “Nu functioneert onze staat zeker niet”, de politieke klasse komt er zelf niet meer uit want de door haarzelf geschapen staatsstructuren blijken onwerkbaar.

Mw. De Schamphelaere geldt als eerder Vlaamsgezind, net als LDD en VLOTT die ook met referendumvoorstellen komen. Maar tegelijk werpen anti-Vlaamse scheldkanonniers als Tom Lanoye de handschoen: durf maar eens een referendum over de splitsing van België te organiseren, je zal zien dat de meerderheid van de Vlamingen (laat staan van de Belgen) daartegen gekant is.

Inderdaad, het is een waagstuk, voor beide partijen. Eerst en vooral voor de Vlamingen. De kiezer in de discretie van het stemhokje heeft misschien meer haar op zijn tanden dan de politicus die niet eens de grondwettelijk reeds vastgelegde splitsing van BHV in feiten weet om te zetten; maar Vlamingen zijn berucht om hun terugkrabbelen in het zicht van de genadestoot. Die slag met de goedendag, dat was in 1302, vergane glorie die de Vlaamse regering in 2002 zelfs weigerde te gedenken. De dolkstoot van aspirant-baron Luc de Bruyckere in de rug van Bart De Wever en van het eigen Voka-programma herinnert eraan hoe zoollikkerij naar hogere machten ten nadele van de Vlamingen diep in de volksaard ingeroest is. Daarnaast zijn er ook eerbare bezwaren, bv. de inschatting dat Brussel dan helemaal verloren gaat.

Anderzijds schept een referendum binnen een samenleving die er geen ervaring mee heeft, onverwachte opiniebewegingen. De antidemocratische kritiek dat referendums altijd in het voordeel zijn van het oppositiestandpunt, heeft een grond van waarheid, namelijk zolang het referendum slechts per uitzondering georganiseerd wordt. Dan kunnen scheeftrekkende kinderziekten optreden, echter slechts totdat de burger ervaart dat hij nu zelf de beslissingen neemt. Vanaf dan hoeft hij geen puberale vuist meer te maken tegen het gezag, omdat hij zelf de gezagspositie bekleedt. In dit geval zou een onverwacht referendum over het voortbestaan van België een lichtjes revolutionaire sfeer scheppen, en die werkt in het voordeel van de Vlaamse eisen, omdat die het oppositionele standpunt vormen. Tussen de aankondiging van een volksstemming en de eigenlijke kiesdag kan er in de geesten veel gebeuren.

Daarom moeten ook de belgicisten niet te zegezeker zijn. De gemiddelde Vlaming van vandaag is een politieke slaapkop, een vijg waarvoor de Coburgs niet bang zijn, en in een gedurfd project volharden ligt niet in zijn aard. Maar in zo’n referendumcampagne kan deze slapende schoothond gewekt worden, en wel door de Vlamingenhaat die de belgicisten in die omstandigheden nog ongebreidelder zullen spuien dan ze de jongste maanden reeds gedaan hebben. Het is allerminst zeker dat hij op de grote dag voor de status-quo zal stemmen

---------------------------

PS

Post Scriptum. In het licht van het woordje ‘slaapkop’ dat Koenraad Elst hierboven gebruikt heeft, en dus ook op mezelf slaat, wens ik terug in het bezit gesteld te worden van deze initialen, die jarenlang geweigerd werden hier ten huize, omdat ze refereerden naar de Parti Scandale van Homo Pipo Clown. Na het vertoon op RTBF van zaterdag laatst die aan Marie Rose Morel verweet wat ze zelf zijn, namelijk xenofobie (vreemdelingenhaat) en na zojuist vernomen te hebben dat de haat website van Sharia4Belgium uit de ether werd gehaald, denk ik dat er gerust een tandje moet bij gestoken worden. Voortaan zal hier het Vlaamse NB staan, afgekort of voluit. De lettercombinatie PS gaat achter slot en grendel, waarna de sleutel kan worden weggegooid tot de partij onder de kiesdrempel zakt.

Nu Angeltjes tot maar liefst 15 maart afwezig geven, moeten zij wel enige verbetering kunnen vaststellen bij hun terugkeer.

Stel U nu eens voor, dat niet de laatste der Koninklijke Arrangeurs (die van ‘De sfeer ies koet’, de handdoek gooit, maar de Koning zelf! Dat er, na een laatste toespraak tot de ouaarde lankenot de Vorst er de stekker zelf uittrekt en al-dan-niet gedwngen lijk zijn Italiaanse collega in 1945, in ballingschap verdwijnt! Dat zulks niet gebeurt uit liefde tot het volk, maar als lichtend voorbeeld voor de maghreb-potentaten, om stilaan de een na de ander er van onder te muizen….De tijden zijn er rijpvoor! In hun landen wil het volk de ‘change’, om nog dichter bij Allah te komen (!)  en bij ons in Europa moeten de Leiders toegeven dat ze met de Multi-Culti verkeerd zijn bezig geweest. Nu nog de daad bij het woord voegen, en alles kan weer worden als vroeger.

Stel U het gezicht eens voor van Ray als hij na een grote maand de pen weer ter hand neemt en moet vast stellen dat we allemaal onze winkel mogen sluiten, omdat het doel bereikt is….

Dat we gedichtjes mogen schrijven, of mijmeren over onze kleinkinderen…Of dat we mogen bloemschikken en leuteren over de vrouwen….Met om de week een ‘tweet’ ….

--------------------------

Nota Bene.

Bij nader toezien toch liever de harde strijd. Wij zijn bereid! Ja, de Vlamingen durven het aan. Wij vragen om klare taal. Volksraadpleging met bindend resultaat. Op voorhand af te spreken. Anders worden we als Vlaming weer gerold, lijk met de Koningskwestie….

Nota Molto Bene

Altijd gezegd dat bij de Tjeven niet alles even slecht is/was. Neem nu dit stukje over Mia van Koenraad Elst, of uit de biografie van Marie Rose Morel, de figuur van Wivina De Meester, vriendin aan huis bij het gezin van vader Morel. Die heeft bij de opgroeiende tiener de vlam voor de politiek aangewakkerd, maar meteen ook, waarschijnlijk onbewust, duidelijk gesteld dat niet de CVP het middel was om op te komen voor ons recht.

Vandaag schrijft Frank Van Hecke op zijn blog dat er bij de Familie en bij hem vele manden post en blikken vol mails wachten op antwoord. Er leeft dus iets onder het volk dat alleen nog met traangas, het waterkanon of met bajonetten kan worden tegen gehouden.

Mag ik dan, ter intentie van BDW en zijn schuldgevoel, wijzen op de lering van een oude Kerkvader, de H. Augustinus, hem waarschijnlijk ook bekend? Het berouw, zei hij, is het begin van het besef te hebben gezondigd en dus het begin van de vergiffenis.

16-02-2011 om 17:11 geschreven door digitalia  

En de boer……

Eerst en vooral een kleine rechtzetting over de wisselende omstandigheden waarop men iets schrijft, en wat men later leest.

Het artikel hieronder van Voorzitter Bruno Valkeniers,

optredend in de voetsporen van Frank Van Hecke, de vorige voorzitter (laten we vooral dat NOOIT vergeten!) van wie BDW vijf dagen  geleden in de Antwerpse kathedraal ‘Orbi et Urbi’ verklaarde dat deze ‘een Grote Meneer’ was,

vraagt inderdaad een kleine toelichting ivm de datum : 5 februari. Ons aller Rozseke had toen nog een eeuwigheid, namelijk 3 dagen te gaan….Het cordon stond tussen de twee, maar Rozeke had de slopings-procedure al veel vroeger ingezet.

Daarom wil ik dat beeld van ‘de keel oversnijden’, dat hieronder weer ter sprake komt, een beetje gelijk stellen met de zoete wpprdjes van twee liefkozende tortelduifjes, waar ook al eens gezegd wordt, uit liefde de andere te willen ‘op eten’….wat nu precies door niemand als bedreigend wordt ervaren.

BDW is inderdaad ook, om het beeld te gebruiken uit het Lijdensverhaal van Marie Rose Morel, een ui waarvan de rokken een voor een moeten afgepeld worden, om tot de kern te komen. Zijn averse tegen ons, die van ‘Het Blok’ is m.i. ingegeven door de vrees dat wij met de kordate aanpak van ons ideeëngoed, dus de zaak zoals hij die ziet (de Vlaamse zaak), schaden. In zijn ogen een soort van ‘overacting’ dus, die bij velen van ons zou voortkomen uit het vendelzwaaien van de Vlaamse Beweging zoals wij die heel ons leven hebben mee gemaakt. ‘België is een onrechtvaardig land’ : duidelijke taal uit de mond van strafpleiter Vic Van Aelst die nooit meer mogen vergeten worden door de man/vrouw in de straat.

De verzoening die Morel, bij leven en welzijn, in gang heeft gezet, en die ze bezegelde en definitief miek door haar vroegtijdige dood, is de logische eindmeet van een lange mars door de Instellingen. Een evolutie die op de duur (liefst zo rap mogelijk) tot de onvermijdelijke ‘Godsvrede’ moet leiden. Immers : er is maar één strijd, er is maar één doel en die vraagt gezond verstand. Het is het verhaal van de IJzer-jongens : Godsvrede, Zelfbestuur en Nooit Meer Oorlog.

Dat er ego’s moeten sneuvelen, is bijzaak.

Wij bij het Vlaams Belang, hebben m.i. een paar Saulus-figuren in onze rangen. Saulus, de Romeinse veldheer, werd van zijn paard gebliksemd, gaat het verhaal, en van Cristen-vervolger op de weg naar Damascus, werd hij,  samen met Petrus, de bezieler van het jonge Christendom.

JaJa! Wij beleven historische dagen! Het heet dat de ‘slechte tijd’ weer eens voorbij zou zijn en dat wij dus met zijn allen nog rijker zullen worden. Hopelijk vallen alle domino-steentjes op hun plaats – hier en elders, net als de volkeren zelf. Daar waar de Schepper ze geplaatst heeft, elk bij zijn eigen soort.

------------------------------

Drie redenen voor de Vlaamse republikeinen om nu vooral naar Al Jazeera te kijken

05-02-2011 - Bruno Valkeniers - Res Publica

(Onderstaande opinietekst werd bij De Standaard aangeboden, en zonder opgave van reden geweigerd...)

Noord-Afrika staat in brand, en elke weldenkende democraat (ondergetekende niet uitgezonderd) verheugt zich over de bibber die bepaalde potentaten nu ondervinden. In zijn DS-cursiefje van 1 februari jl. vraagt Tom Naegels zich af, waarom de islamcritici van onze contreien zich zo gedeisd houden, nu er in verschillende Arabische landen een ongeziene democratiseringsgolf opstuwt. Hoewel die retorische vraag wellicht gesteld is in de richting van notoire islamwatchers zoals Wim Van Rooy en Benno Barnard, voel ik me ten zeerste aangesproken, als voorzitter van de partij die de islamisering van Europa tot politiek thema heeft gemaakt.

Laat het duidelijk zijn dat ik de Arabische volksopstand toejuich, temeer omdat ze vanuit de jeugd en de middenklasse komt, niet vanuit het georganiseerde moslimfundamentalisme (dat uiteraard op de loer ligt om de opstand te recupereren). Het zit in de genen van de Vlaamse beweging om te sympathiseren met vrijheids- en burgerrechtenbewegingen waar ook ter wereld. Wij kunnen niet het Belgische democratisch deficit contesteren en elders autoritaire regimes goedkeuren. Europa houdt zich hier zelfs veel te gedeisd, en Vlaanderen zou, als republiek-in-constructie, met de grootste aandacht de volksrevoluties van deze tijd moeten bestuderen, evenals de secessiebewegingen in Europa en daarbuiten. Het tweede aspect dat me bijzonder charmeert, is het hoge anti-establishmentgehalte, en de creatie van eigen media in deze (r)evoluties. Als voorzitter van een partij die als “staatsgevaarlijk” wordt beschouwd, in de reguliere media wordt geweerd, en politiek wordt gedemoniseerd (onlangs nog las ik de Moebarak-achtige uitspraak van N-VA-voorzitter Bart De Wever dat hij “het VB-monster de keel ging oversnijden”), ben ik er steeds meer van overtuigd dat de Vlaamse onafhankelijkheid eveneens door de zgn. “facebookgeneratie” zal afgedwongen worden. De positie van de middenklasse is ook bij ons cruciaal, maar het zijn de jongeren die het moeten doen. En het zijn de alternatieve media die hun spreekbuis zullen zijn. De klassieke pers loopt de realiteit achterna. Ze speelt het politieke theater mee, maar de onderstroom wordt ondertussen niet bemerkt. Het was zo in Tunesië en in Egypte, het is ook zo in België: de Vlaamse beweging is, afgezien van enige kleine Samizdat-pers, aangewezen op internetcommunicatie. Of, in het hedendaagse jargon: het cyberactivisme. Talloze florerende blogs en netwerkgroepen laten een autonomistische stem horen die in de “kwaliteitsmedia” nauwelijks aan bod komt. De Arabische volksrevoluties zouden de perfecte hefboom kunnen vormen voor een spontane migratiestop en een remigratieproces, waar iedereen bij wint: wat is er mooier dan zijn eigen land terug te kunnen heropbouwen? Een derde reden, waarom ik de Arabische revoluties intens volg, en mijn TV deze dagen meer op Al Jazeera staat afgestemd dan op de Vlaamse zenders, is de impact dat dit kan hebben op onze eigen migratieproblematiek. Mijn partij pleit al jaren voor een humaan en met de lokale autoriteiten goed gecoördineerd terugkeerbeleid. We zitten met een enorme overmaat aan migranten uit de Maghreb, die sterk gehecht blijven aan hun taal, tradities en religie, uit angst voor de ontworteling. Er zitten laaggeschoolden tussen, maar ook mensen die gestudeerd hebben en als asielzoekers een repressief regime ontvlucht zijn. Welnu, als de democratiseringsgolf lukt – wat ik van harte hoop -, dan staat niets een terugkeerengagement van deze ontheemden naar het thuisland in de weg. In dat opzicht vielen er interessante geluiden te beluisteren in het Canvas/Terzake-gesprek van 2 februari, tussen Prof. Rik Coolsaet en de Marokkaans-Nederlandse schrijver Abdelkader Benali. Op een zeker ogenblik zei laatstgenoemde letterlijk dat de Arabische revoluties een volksnationalistisch karakter hebben, en dat de gewone man of vrouw er eindelijk terug kan zeggen: “Dit is mijn land!”. Ik viel haast van mijn stoel, want laat dit motto nu precies de slogan zijn die het Vlaams Belang in de laatste federale verkiezingen gebruikte. Ze geldt inderdaad niet alleen voor de Vlamingen, maar ook voor alle vreemdelingen die bij ons verblijven, en waarvan er velen snakken naar hun land van herkomst. De drievoudige verzuchting van de Arabische opstanden (meer democratie, meer sociale rechtvaardigheid, en recht op een doorleefde collectieve identiteit) strookt zo perfect met de opvatting van mijn partij over volksnationalisme en sociale cohesie. Het zou de perfecte hefboom kunnen zijn voor een spontane migratiestop en een remigratieproces, waar iedereen bij wint: wat is er mooier dan zijn eigen land terug te kunnen heropbouwen? Het perverse systeem van de zgn. “huwelijksherenigingen” (allochtone mannen die een bruid in hun land van herkomst gaan zoeken, die dan totaal ongeïntegreerd in een vreemde cultuur terechtkomt) zou dan tot het verleden behoren, samen met andere excessen zoals de schijnhuwelijken-industrie. Als het volk echt wint in de Arabische wereld, dan is dit voor ons, Vlaams-nationalisten, een ongeziene opportuniteit. Als republikeinen kijken we dan ook met de grootste belangstelling uit naar de afloop van de lont, richting Marokko bijvoorbeeld, waar een schijndemocratische monarchie met veel “cordons” en weinig persvrijheid de politieke en economische touwtjes stevig in handen houdt. Doet het een belletje rinkelen

16-02-2011 om 13:31 geschreven door digitalia  

Er is, sedert een paar dagen, hoge nood in de brouwerij der Senioren. Neen, niet bedoeld is dat we ‘Anders moeten gaan leven’ zoals bij de Pater, maar is bedoeld dat het hier in de blogwereld een beetje te stil dreigt te worden. De Grote Tenoren van Angeltjes zijn immers gaan bijtanken, misschien wel bij de Engeltjes zelf, of ergens zijn ze verloren gelopen in de woestijn. Een soort van vroege 40-daagse Vasten dus.

En juist nu, nu er zoveel actualiteit is die hoogdringend becommentarieerd moet worden : Morel en de Oorlog der Twee Rozen (de stervende Rode SP-Roos en de nakende ondergang van het cordon), het wereldrecord der anarchie (de regeringsloosheid), het nakend einde van de Moslim-Verlichte despoten uit de Maghreb, en laatst maar niet in ’t minst : het ‘breaking news’ waarover de Media het stilzwijgen bewaren : het einde van de petrol-dictatuur. Er komt inderdaad weldra een einde aan de heerschappij van ‘Het Zwarte Goud’ dat al meer dan 100 jaar de wereld beheerst : is in aantocht : de waterstof-in-poedervorm : de Cella.

Vandaar bij hoogdringendheid (op ’t getouw staan nog een 10-tal stukjes bijeengespaard sinds we zelf terugzijn van een 10-daags verblijf in de Heimat, maar die zijn voor straks) onderstaand artikel uit Het Vrije Volk, om de lege Angeltjes-ruimte op te vullen met hun eigen specialiteit : voorkeur geven aan  hoopgevende berichtgeving.

Bedenking : heeft het nog wel zin voor Sire om welkdanige regering te benaarstigen, als onze brandstof straks nog amper 30 cent zal kosten? Met 100% belasting daarop is de Schatkist in de kortste keren honderdvoudig blut! En wie wil er nu nog minsterke spelen bovenop een lege schatkist!

------------------------------------------

Nieuwe brandstof in aantocht!? (+ UPDATE!!)

E.J. BRON - 15 FEBRUARI 2011

Goedkope milieuvriendelijke benzine ontwikkeld – waarom politici ontdaan zijn

Het klinkt bijna ongelooflijk: internationaal gerenommeerde wetenschappers hebben in een samenwerkingsverband op meerdere universiteiten een nieuwe brandstof ontwikkeld, die milieuvriendelijk en goedkoop is. Het geheime wetenschappelijke project bestond sinds 2007, dat door een grote onderneming werd gefinancierd. Nu is deze brandstof er echt. Nog beter: de motoren van bestaande voertuigen hoeven niet omgebouwd te worden. En een liter kost minder dan 30 cent. Bij de verbranding ontstaan geen broeikasgassen. Nog milieuvriendelijker dan de nieuwe brandstof – dat kan gewoon niet.

Maar precies daar zit hem het probleem: de EU-politiek wil de productie verhinderen, want anders vallen overal in Europa die miljarden aan belastingen weg, die met verwijzing naar klimaatbescherming van de autorijders worden geïncasseerd. Niet alleen bij het wereldeconomieforum in Davos was de nieuw ontwikkelde brandstof onder de echt belangrijke deelnemers de belangrijkste gespreksstof, die achter gesloten deuren voor aanzienlijke onrust zorgde. In de persmededelingen stond hierover niets te lezen. Het publiek zou immers niet te weten moeten komen wat men juist probeert te verhinderen.

De weg naar de benzinepomp is voor veel beroepsforenzen en veelrijders al bijna een »gang naar Canossa«, want de prijzen voor benzine en diesel stijgen schijnbaar onophoudelijk. De benzine en de olie zijn de afgelopen 12 maanden 35% duurder geworden. Tot nu toe waren de verbruikers hulpeloos overgeleverd aan het prijsdictaat van de oliemarkt. Maar lange gezichten bij de benzinepomp zouden spoedig tot het verleden kunnen behoren. Want een onderneming heeft in het geheim meerdere jaren tegelijkertijd op meerdere universiteiten onderzoek laten doen naar een technologie, die het einde zou kunnen betekenen van de oliemisère. De nieuwe brandstof zou over drie jaar overal beschikbaar zijn. Dan zou de gemotoriseerde wereld naar het heet volledig onafhankelijk worden van de bronnen van fossiele brandstoffen. Naast de milieuvriendelijkheid en de lage prijs stuit bij autobouwers vooral het bericht dat met deze nieuwe brandstof bestaande motoren niet te hoeven worden aangepast op enorme verbazing. En ook de luchtvaartindustrie spitst de oren: met slechts weinig aanpassingen aan de motoren zou de nieuwe brandstof ook aan kerosine of het op kerosine gebaseerde JP-8 en andere vliegtuigbrandstoffen kunnen worden toegevoegd om schadelijke uitstoot van de luchtvaart te beperken.

Het geheime onderzoek was al begonnen in 2007. Het nieuwe product levert per massa-eenheid driemaal zoveel energie op als ruwe olie. Er ontstaan geen broeikasgassen tijdens de verbranding. Op een volle tank zou men 450 tot 600 kilometer kunnen rijden. En als literprijs van de nieuwe brandstof wordt een bedrag van minder dan 30 cent genoemd. Er kleeft maar één enkel nadeel aan: de belasting. Eigenlijk zouden de regeringen de nieuwe brandstof niet moeten belasten, omdat zij toch immers het broeikaseffect willen bestrijden. De politici zouden het liefst willen, dat een of andere olieproducent de ontwikkeling zou opkopen en zou laten verdwijnen. Zo heeft men dat vroeger immers geregeld. Maar de onderneming heeft de nieuwe brandstof al lang laten patenteren – en wil het patent nu tot geen enkele prijs verkopen. Men doet precies datgene waartoe de politiek opdracht heeft gegeven: men wil het milieu beschermen en de kosten drastisch verminderen. Nu wordt het serieus: de grote autobouwers zullen het product de komende maanden in het geheim testen. Dat is al lang afgesproken. Ook de luchtvaartindustrie is al blij.

Hoe functioneert het »wondermiddel« echter, dat men heel gewoon zonder aanpassing aan de motor kan tanken? Wat zijn de basisbestanddelen van de nieuwe brandstof? Wie heeft hem ontwikkeld? Wie financierde de ontwikkeling? En waarom is de politiek bang voor deze ontwikkeling? En hoe zal het verdergaan?

Bron:

http://tinyurl.com/4rxwvkm

Auteurs: Andreas v. Rétyi en Niki Vogt

Vertaald uit het Duits door:

E.J. Bron

Noot van de vertaler: Bij de redactie komen berichten binnen dat bovernstaande een hoax zou zijn. De vertaler zal u z.s.m. op de hoogte stellen wanneer hij de antwoorden binnenheeft op de onderaan het artikel gestelde vragen!! Deze zullen dan z.s.m. worden beantwoord. 
Mocht blijken dat het inderdaad een hoax is, bied ik alle lezers hierbij bij voorbaat mijn verontschuldigen aan. Tot dat moment: even afwachten dus!
(E.J. Bron)

Nieuwe brandstof in aantocht!? (2)

Op 7 februari verscheen er op deze site een vertaling van ondergetekende over de ontwikkeling van een nieuwe brandstof, die milieuvriendelijk en goedkoop is. Bij gebruik van deze nieuwe brandstof hoeven bestaande motoren niet te worden aangepast. Een liter van deze brandstof kost ongeveer 30 cent en bij de verbranding ontstaan geen broeikasgassen.

Aangezien er bij de redactie nogal wat berichten binnenkwamen dat dit een hoax zou zijn, heeft deze besloten het artikel (voorlopig?!) van de voorpagina te halen in afwachting van meer informatie.

De informatie in het artikel was afkomstig van de site van KOPP-Verlag in Duitsland. De rest van het artikel was alleen beschikbaar via het tijdschrift van deze uitgever. Blogger/collega Van Eeckensteyn van AmsterdamPost heeft het nummer met het artikel opgevraagd en inmiddels ontvangen.

De revolutionaire vinding blijkt wel degelijk te zijn!

Het artikel verwijst naar het Engelse bedrijf Cella Energy. Cella is als specialisatie voortgekomen uit Rutherford Appleton Laboratory in Harwell, Oxford. De belangrijkste investeerder in het bedrijf is Thomas Swan & Co Ltd, een gespecialiseerd Brits chemisch bedrijf opgericht in 1926. Thomas Swan's Advanced Materials divisie is gewijd aan de ontwikkeling van hoogwaardige materialen voor opkomende technologieën en richt zich met name op koolstof nanomaterialen en geavanceerde deklagen.

De brandstof die Cella heeft ontwikkeld is op deze nano-technologie gebaseerd. Het bedrijf heeft, met de huidige kennis van zaken over deze technologie, een foefje uitgehaald met de opslag van waterstof. Zoals we weten is waterstof een gevaarlijk goedje. Het moet onder hoge druk (700 bar) worden opgeslagen of worden gekoeld tot – 253 graden Celsius. Cella is er in geslaagd deze hydride stof op te slaan in polymeerpoeder met als diameter slechts 0,5 tot 5 micrometer, waarin het hydride materiaal wordt meegevoerd in 50 tot 200 nm poriën in het polymeer. Feitelijk zijn het minitankjes met waterstof, alleen dan ongevaarlijk en zelfs hanteerbaar bij kamertemperatuur. Het is in die vorm niet explosief en er komt ook geen hoge druk aan te pas.

Omdat de bolletjes zo minuscuul klein zijn (een haar is dikker) gedraagt het goedje zich als vloeistof. Het is daarom gewoon aan de pomp in de auto te tanken. De bordjes "Roken en vuur verboden" kunnen in de prullenbak. Bovendien geeft het als residu na de verbranding slechts water en energie vrij en het polymeer kan als droge stof in een container worden opgevangen voor hergebruik.

Deze nieuwe brandstof is te gebruiken als goedkoop en schoon alternatief voor benzine, kerosine maar ook als raketbrandstof met een minimale aanpassing van de motor. Het is er zelfs aan toe te voegen. Bij raketbrandstof wil ik toevoegen dat waterstof het meest voorkomende element in het universum is.

Cella Energy heeft patent op de techniek om waterstof op nano-niveau in polymeren in te kapselen. Vandaar dat u het niet zult vinden op patent sites op het internet onder "cheap and clean energy". Het gaat om de unieke techniek om waterstof op te slaan. 
Het is beslist geen hoax dus. De mensen die reageerden op het artikel met de opmerking dat de overheid dan wel de belasting zal gaan verhogen als het aan de pomp te krijgen is, delen de zorg van de auteurs van het artikel van Kopp Verlag: Ook Andreas v. Rétyi en Niki Vogt noemen dit in hun papieren versie van het artikel uitvoerig. 
Als er iemand de burger verneukt met kletsverhalen dan is het de overheid wel. 
Dat was juist de reden voor Dr. Udo Ulfkotte van Kopp Exklusiv om dit blaadje en de site KOPP-Online te beginnen

De gedrukte versie van het hele artikel is te verkrijgen via het onderstaande adres:

Jacob Van Eeckesteyn (info at amsterdampost punt nl)). U krijgt dit dan als PDF-file toegestuurd.

Bron:

http://www.amsterdampost.nl/goedkope-en-schone-brandstofverhaal-is-waar/

Met dank aan Jacob Van Eeckensteyn!

E.J. Bron

16-02-2011 om 11:18 geschreven door digitalia  

NA TIEN DAGEN AFWEZIGHEID

12 FEBRUARI 2011 : DE MOREL-DAG

Tot stand gebracht vanuit de Hemel…..

------------------------

Om, na een kort tijdje afwezigheid, opnieuw te kunnen rond dollen in de geurige weiden van cyberland, is een waar genoegen. Al kan ik niet zeggen dat de grote wereld daar buiten zoveel beter is geworden.

Mijn eigen kleine wereld is dat wel. Eerstens om de KOBA lees-machine, en niet in het minst om ons ‘nief voituur’ SAAB.  Beiden zullen waarschijnlijk langer meegaan dan mezelf….Het bijzonderste is wel dat de lucht boven onze kleine wereld voorlopig is opgetrokken : dokters kunnen af en toe gevoelig overdrijven, hé! In plaats van de rolstoel, is mijn vrouwtje weer springlevend verklaard. Allez : voor een tijdje toch! Een versleten rug is tenslotte geen terminale ziekte. Brrr! Half mei zien we weer verder.  Misschien dat we dan meteen kunnen komen stemmen, in een soort referendum voor de bevrijding van de Belse bezetting …..

Zalig gevoel, na 7 dagen van hot naar her! Knus thuis, 3 speelse Duitse Herders rond onze benen, een bedrijvige schat, druk in de weer met stoffer en blik om de gevolgen van de verhuis te bestrijden : de leesmachine is een hele revolutie in huis. Voor het eerst in jaren zal er hier opnieuw aan intensief lezen gedaan worden. Onder de loep ligt reeds een turf klaar van 621 bladzijden : Italië in de jaren ’44-’45, een onmenselijke oorlog waar wij in Vlaanderen niet het minste benul over hebben.

Moe Moe Barack is er geweest en nu worden de galgen in gereedheid gebracht : ook in het land der Pharao’s moet de Profeet het voor het zeggen krijgen. Dat Israël maar niet te euforisch doet!  Noch wij, die straks onze ‘olie’ wegens een gesloten Suez-kanaal een maand later en dus de helft duurder zullen aangevoerd krijgen, via een omeg langs Kaap de Goede Hoop. Kijk, de zeeman die ooit deze kaap heeft gedoopt, verdient postuum een Vrijheidsbeeld, groter dan dat in New York. Want geloof me, er zal veel ‘Goede Hoop’ nodig zijn in de strijd tegen Allah die er zit aan te komen.

Dat we in het land B. op slechts 4 dagen staan van het wereldrecord ‘regeringsvorming’ is verder een goed verhaal : nu zal men straks ook in Patagonië alles kunnen leren over dit onrechtvaardig land dat 180 jaar lang heeft stand gehouden, want gebouwd op het geduld der Lamme Goedzakken.

Verder is het stof rond het  heengaan van Marie Rose Morel zo wat een beetje opgetrokken. Benieuwd of de vonk der verzoening die in de lucht en in de woorden hong, zal aanslaan. De emotionele intelligentie van betrokkenen moet meer kunnen zijn dan een vluchtige beroering.

Weet U, toen ik las dat BDW in de kathedraal bij de uitvaart het woord zou voeren, nadat hij in HNB had geschreven dat zij ‘eerst was gepakt door het Blok, en dan door de kanker’ – ik moordlust voelde in mij opkomen. Dat was de dag van zijn  column  waar hij als een chirurg het ontleedmes zette in de Valentijn-saga. Later moest ik slikken, toen hij in zijn speech Frank ‘een grote meneer’ noemde, ten aanzien van alles en iedereen. Mijn weemoedig karakter was er helemaal aan, toen BDW als afscheid een vaarwel uitsprak, ongeveer in deze woorden : Blijf in de Vlaamse harten tronen, als de hoogste koningin….Om vervolgens bijna in de armen van Frank Van Hecke te vliegen.

Weeral dat ‘rechtvaardigheidsgevoel’  (ook bij Roosie) een van mijn meest storende karakterfouten, om te reageren op de afwezigheid van de drie trompetters van de partij. Ze waren persoonlijk en discreet getipt om zich niet te vertonen (zie blog Frank) maar de Bruno moest dit meteen zo nodig uitbazuinen. Gefundenes Fressen voor de media-hyena’s om op de Partij te kappen….De drie trompetters hebben een mooie gelegenheid laten voorbijgaan om te zwijgen.

Het cordon is aan het afbrokkelen (zie persartikel onderaan) – een van de doelstellingen van Roosie – en als men nu geen pleinvrees heeft, moet de stap worden gezet. Als Dikke Worst JL De Haene – onopvallend – in de kathedraal was, is dat een niet mis te verstaan signaal.  Als BDW zo goed als het hoofd in de schoot legt (zie zijn levenslange straf) : welke kleingeestigheid houdt dan de 3 trompetters tegen om hen te laten bewijzen dat ze niets anders dan het beste voorhebben voor Vlaanderen?

Nero, de felste van de drie broers uit het geslacht der gedomesticeerde wolven, Duitse Herders dus (Cesare en Obi zijn even fel, maar Nero – Nerone voor de vrienden – is het knapst in het verwoorden van hondse  gedachten) vertelde mij daarstraks via  oogcontact en dus zonder woorden, dat er in Vlaanderen één nieuwe centrum-rechtse volkspartij moet komen, goed voor 80%, frontaal tegen in de andere romp-partijtjes van 3 man-en-een-paardenkop. Hij ziet, zegt hij met zijn trouwe hondenogen, Frak Van Hecke als de toekomstige President van de Vrije Republiek Vlaanderen, met BDW als Eerste Minster en testamentair uitvoerder van het politiek testament van Marie Rose Morel (*).  

Nee! gromde Cesare : eerst moet er, net als in Egypte, een openbaar proces komen tegen ALLE politieke graaiers die sedert WO II hete land dat hij als Italiaan niet eens kent, systematisch naar de afgrond hebben gevoerd. Waarop Obi, de vinnigste, met blinkende tanden happend naar ingebeelde belagers, een indianendans begon uit te voeren. Ik weet nog beter, stond in zijn stralende ogen te lezen : het cordon tegen het Vlaams Belang wordt verlegd naar rond de nek van die verdorven Francofonen! Jos Gheysen van ex-Agalev wordt, als specialist terzake, belast met de uitvoering.

Niet te verwonderen dat ze alledrie zo xenofoon verdorven en rabiaat Vlaamsgezind zijn : ze hebben Germaans bloed in hun aderen en zijn grootgebracht in het land van Mussolini.

Foei, heb ik ze uitgelegd : herlees eens het rouwprentje van Marie Rose Morel : haar strijd, zegt ze, is gestreden. Maar wij kunnen nog vechten! En waar de een sneuvelt, vecht de andere voor twee.

En de hoernalisten jagen er weer op los :

"De begrafenis van Marie-Rose Morel - onbegrijpelijk in Wallonië", kopte gisteren de nieuwssite van de RTBF. In de reportage van het RTBF-nieuws klonk vooral door dat Vlaanderen Vlaams Belang in z'n armen heeft gesloten, en zo het cordon sanitaire doorbroken wordt.

"De Antwerpse kathedraal zat bomvol om een ster van extreemrechts te herdenken, in Wallonië zou zoiets ondenkbaar zijn" staat er in het artikel te lezen.

Vlaanderen heeft Vlaams Belang is z'n armen gesloten, klonk het in de reportage van RTBF. En dat heeft de partij te danken aan de ziekte van Marie-Rose Morel. Ze kreeg van de Vlaamse media immers een forum om haar strijd tegen kanker uit te spelen.

De reportage bleef zich focussen op de politieke en extreemrechtse achtergrond van Morel.

"Het moet worden gezegd dat in het noorden van het land het cordon sanitair in de media al enige tijd is doorbroken en dat het VB een gewone partij is geworden zoals de anderen."

"Daarom is het logisch dat Vlaamse politici Leo Delcroix , minister in de regering-Dehaene, en Bart De Wever, de begrafenis hebben bijgewoond', verduidelijkt de journalist.

"Morel begon haar politieke carrière bij de N-VA en stapte daarna over naar extreemrechts. Volgens De Wever waren ze nog steeds vrienden. Maar Morel was een zuivere xenofobe, ze was tegen immigratie en ze was anti-Frans", luidt het.

"Vandaag in Antwerpen leek alles vergeten. Vandaag bracht Vlaanderen hulde aan wat de Vlaamse media noemen: 'Een heldin in de strijd tegen kanker'. En het ziet er naar uit dat door haar kanker de extreemrechtse partij in de media meer aandacht krijgt", luidt de conclusie

-------------------------------------------

(*) Volgens Bart Stinckmans in dS : ‘geleefd en gestorven met veel bravoure’….Iets wat van hem niet zal kunnen gezegd worden.

-------------------------------

Pssst

Bij het ter perse gaan, wordt vernomen dat Frank Van Hecke overweegt om klacht in te dienen tegen RTBF wegens laster en eerroof. Op hun excuus dat ze eerst niet precies wisten wat ‘xenofobie’ betekende, kan als Openbare Omroep van de Franse Cultuur, niet gelet worden. Men is daar (Leterme) “intellectueel niet in staat om een vreemde taal te leren”, men is er ook te lui om na het optrekken van het dagelijks dopgeld, bij Wikipedia de juiste betekenis van een vreemd woord na te gaan.

Bruno Valkeniers bijvoorbeeld schreef vandaag een column (die volgt hier morgen of overmorgen) dat zij (de vreemdelingen) net zoveel recht hebben op een eigen land als wij : uiteraard elk op de plaats die de Schepper hen heeft toebedeeld.

Wij van het Vlaams Belang zien dus de vreemdelingen even graag als onszelf. Hoe kunnen wij dan  vreemdelingen-haters zijn!

Volgens mij zijn de meeste Francofonen niet alleen een Betje dom : hun domheid is aanstekelijk, ja zelfs erfelijk!

13-02-2011 om 18:53 geschreven door digitalia  

Als afsluiter…..

Er pap op leggen….

-------------------------

Een beetje een ongewone titel voor een ongewone situatie..

“Er pap op leggen” klinkt bekender – aan woordspelletjes doen mag niet het voorrecht blijven van curieuzeneuzenmosterdpot-vinders. De onnozelaars van hoernalisten kunnen er nog om lachen ook!  BDW gaat aldus de Vaderlandsche Geschiedenisboekjes in als de lolbroek tappende Lamme Goedzak die met scherp vildersmes de keel wil oversnijden van zijn trouwste medestrijders. Wat is de Islamisering toch al ver doorgedrongen….BDW, die nooit één verkeerd woord heeft gezegd over de Indringers, is blijkbaar een der junnen geworden….Het is inderdaad waar, dat wie de Goden willen vernietigen, ze dezen eerst verwarren.

Wie het zwaard trekt, zal er door vergaan. Dat is ook een slagzin. Want wie het gevaar bemint, zal er door vergaan. Salut, Weverken!

Dat bepaalde Antwerpenaren bij hun geboorte een slag van molen hebben gekregen, bewijst de ‘poll’ in GVA van gisteren : BDW 59%, de Ploert 17% en FDW 29% . Na 60 jaar LINX bestuur (enig in het land : zie de slag van de molenwiek) wordt blijkbaar de voorkeur gegeven aan een Latijns legerhoofdman die alleen maar kan handelen als hij in de rug voortgeduwd wordt door de Rechtlijnigen van het Vlaams Belang die hij de keel wil oversnijden.

De lezer is al 150 woorden ver, en net als ik, is hij in het vuur van de actualiteit, vergeten waarover dit stukje eigenlijk moet gaan. Wel, beste vrienden : jullie gaan in verlof van het eigen land naar het zonnige Zuiden, en wij, we gaan in verlof in omgekeerde richting. Na ja, als men persé de wachtzalen van dokters als vacantie-bestemmingen wilt markeren….

Naast de dames en heren chirurgijnen, zijn er natuurlijk ook nog andere plannen. Maar die beperken zich in hoofdzaak tot vriendenbezoek, en vooral het weerzien van de kinderen. Van man tot man, en niet via het tegen-natuurlijke Skype en zo.

Italië is een droomland. Zie Keats en Goethe in hun reisverhalen. De mensen zijn er vriendelijk en gastvrij. De zon schijnt er. De dokters zijn bekwaam en het eten is goed. En toch….

In het noorden van België (spreken over Vlaanderen is blijkbaar terug inciviek geworden?) zijn de tafelen er veel rijkgedekter, is de drempel bij de medicijnmannen er veel lager. De diensters hebben allemaal de uitstraling van snaakse Kim-etjes en de pintjes, ook zij ogen veel smakelijker.  We rijden er rond met de ogen toe, want we kennen iedere plavei en weten dat die op haar plaats ligt. We moeten alleen nog de recentste putten in het asfalt leren kennen. En ons nief voituur waarmee we denken terug te komen : die heeft nu juist laag-profielbanden….En die EU-rijplaat met die stomme letter B : voilà, nu weet de Italiaanse justitie met een oogopslag waar die rode letters op witte achtergrond thuis horen! Die B overplakken met de VL van Vlaams Blok : ideaal voor hier, maar om daarmee rond te rijden in het land zelf? Na een halve dag is de wagen gemolesteerd of zelfs in brand gestoken door ‘hang-terroristjes’….die liever een Koraan achter de voorruit zien liggen….+

En ach God! De resem bekeuringen voor allerlei futiliteiten die na 10 dagen België achterna zal gestuurd worden, betalen we met de glimlach, want we weten hoe pover het gesteld is met ‘s Lands financiën. Hier rijden wij als in een Aards Paradijs, waar toendertijd toch ook nog geen verkeersboeten bestonden. Om de haverklap staan er wel carabinieri, zelfs martiaal tot de tanden gewapend : maar die zijn niet geïnteresseerd in ons of in ons voertuig. Dat komt door onze vreemde nummerplaat waarop geen land van herkomst. Als men ons doet stoppen, komen de taalproblemen aan de oppervlakte – en dat heeft Oom Policeman hier niet graag.

In die meer dan 8 jaar dat we hier zijn, is er eenmaal een bekeuring doorgekomen. 108 per uur gereden ipv 100, opgesteld door vreemde snuiters uit het Noorden vna Italië.  Dat kwam, maanden later, toe op ons thuisadres in de Vlaamse Ardennen…. Waar wij geen Italiaans verstaan. Nooit meer iets van gehoord….Zonde voor de postzegels!

Hier zijn (bijna) geen verkeersdrempels, verkeerd geparkeerd staan is menselijk. Zebrapaden zijn er (bijna) niet nodig want men is ‘heer in het verkeer’ : elke overstekende voetganger is heilig en heeft voorrang : wee U als ge dat niet respecteert …Het Italiaans platteland is heerlijk! 

Hier in ons dorpje staat de stoep als verlengde van het marktplein  vol met wagens van haastige chauffeurs, mannen zowel als vrouwen, die zijn uitgestapt om in de ‘Bar Central’  gedurende 1 ½ minuut een espresso te nuttigen. Ieder dorpje heeft zo’n ‘Bar Central’, open van lang voor dag en dauw en de Maréchal van de Carabinieri zit daar ook, zijn dienstwagen staat ook op het voetpad. Want daar is niemand op dat ogenblik, en ook : we gaan het verkeer toch niet hinderen door op straat aan de kant te gaan staan….

Deze zomer zelf meegemaakt : telkens gaat een jongere persoon dat oudje helpen om de straat over te steken – en als het uur van de schoolgaande jeugd daar is : de voetpaden maar ook de straten zijn leeg, buiten het doorgaand verkeer op de as Rome-Siena. Maar dan zie je de kinderen, die daarop getraind zijn waarschijnlijk, als volleerde mini-volwassenen omgaan met het gevaar.

Och ja…Naarmate het uur van vertrek nadert, wordt Italië met de minuut nog idealer….Ik voel mij lijk een verliefde puber die aan zijn moeder mag beschrijven hoe mooi hij dat buurmeisje wel vindt…

Ach! Ons bloedeigen Gemeentebestuur  hier is Linx en Rood. En toch hangt in ieder Gemeentelokaal een enorm crucifix, en loopt de burgemeesteres mee in de processie van de plaatselijke heilige, getooid met de eerbiedwaardige tekenen van haar Ambt…Bachten de Kupe, 60 jaar geelden….Het dorpsplein heeft 2 kerken : tot voor kort zaten die alle twee stampvol, maar het dorpje is leeg gelopen : de jonge mensen zijn uitgeweken naar de steden in het Noorden. Nu is er maar ene meer in gebruik, en die zit meestal stampvol…Het geeft een goed gevoel dat te mogen meemaken….

Raar toch, hé! De trek van al die mensen overal ter wereld : eerst loopt het platteland leeg ten voordele van de steden, en na verloop van tijd komt het besef dat de roep van de natuur veel sterker is en gaat men druppelsgewijs terug naar den buiten….Handig om daarop een politieke partij te willen bouwen…

Voilà. Einde verhaal. De bagage staat gepakt : onze taxi (de buurman) die ons naar Rome-Ciampino brengt kan ieder moment aanbellen : Scharrelroi, here we come!

Arrividerci! Tot binnenkort.

Ciao! Ciao!

03-02-2011 om 09:14 geschreven door digitalia  

Met sneltreinvaart naar de welvaart

-------------------------

De ‘staatsbehoudende’ partij der Tjeven moet eieren kiezen voor haar geld…Ze moet ‘de oude gewaden’ afleggen en fris als een hoentje de kant kiezen van de eigen welvaart…

Ze moet de maskers afgooien, ver van zich weg : zo kan het verhelderend werken naar Nederland te kijken, waar nu maandag het Proces Wilders in regie wordt gezet, om op maandag 14 februari van start te gaan met in de getuigenbank Tom Schalken, de opperrechter-raadsheer die de Rechtbanken gedwongen heeft proces te voeren…Ons Tommeke wordt door Bram Moskowicz verdacht van getuige Hans Jansen, arabist, onder druk te hebben gezet om niet in Wilders voordeel te getuigen….De geruchten, als zou Justie aan ‘betonrot’ lijden, klinken met de minuut luider. Wordt de vraag gesteld : kan Geert Wilders gestraft worden om de waarheid te spreken?.....Die vraag is 2.000 jaar geleden ook al eens verkeerd berantwoord….

Naar het land B. over gezet : waarom wordt de CVP, net als Tommeke Schalken, niet in de beklaagdenbank gezet als oorzaak van al het betonrot in Vlaanderen?

----------------------------------

Belgisch ‘happy end' verder af dan ooit

28-01-2011 - Bart Maddens - De tijd Bron Iskander

De Belgische regimecrisis kan het Vlaamse partijlandschap grondig hertekenen. De groeiende polarisering in Vlaanderen bedreigt vooral CD&V. De breuklijn loopt dwars door de partij heen. De rechtervleugel trekt de Vlaamse kaart en de arbeidersvleugel bevindt zich overduidelijk in het Belgische kamp.

Door Bart Maddens, politicoloog aan de KULeuven. Met het ontslag van bemiddelaar Johan Vande Lanotte staan we weer een stapje dichter bij wat de meeste politici beschouwen als het ultieme horrorscenario: nieuwe verkiezingen. Ik schreef het hier al eerder: dit zouden de meest onvoorspelbare verkiezingen worden sinds 1946. En als er één iets is waar politici niet van houden, dan is het onvoorspelbaarheid. Zeker als hun eigen zetel op het spel staat. Maar ook het Belgische establishment is als de dood voor verkiezingen. Bij gebrek aan een aftredende regering om te beoordelen, zouden die verkiezingen bijna automatisch gaan over het voortbestaan van België zelf. Een stembusgang die plaatsvindt in een fin-de-régimesfeertje zou onvermijdelijk uitdraaien op een referendum over dat regime. Als er toch niet te ontkomen valt aan nieuwe verkiezingen, zal men ongetwijfeld al het mogelijke doen om die toch nog een paar maanden voor zich uit te schuiven. Een korte noodregering (zoals in 1985 en 1991) zou dan een illusie van normaliteit kunnen creëren en de verkiezingen uit de communautaire turbulenties halen. Maar dat lijkt ijdele hoop. De politieke crisis duurt nu al zo lang en neemt stilaan zo’n omvang aan, dat het niet anders kan of die zal diepe en onuitwisbare sporen nalaten in de publieke opinie. Het is zelfs niet ondenkbaar dat de Belgische regimecrisis zal uitmonden in een grondige - zeg maar een ‘systemische’ - hertekening van het Vlaamse partijlandschap. Tot voor kort kon je er redelijkerwijze van uitgaan dat de monsterzege van de N-VA eerder een ‘accident de parcours’ was.

De crisis rond de splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde katapulteerde de Vlaams-nationale partij naar een abnormaal hoge electorale score, net zoals de dioxinecrisis dat in 1999 had gedaan met Agalev. En we weten hoe zoiets afloopt: de partij treedt zegedronken toe tot de regering, sluit verregaande compromissen, wordt daarop vervolgens afgerekend door een ontnuchterde kiezer en het partijlandschap valt weer in zijn normale plooi.

Het establishment kan opgelucht ademhalen. Dit ‘happy end’ (voor België tenminste) wordt echter met de dag onwaarschijnlijker.

De escalerende regimecrisis en de blijvende fascinatie met de figuur van Bart De Wever leiden tot een nooit geziene polarisatie in de Vlaamse publieke opinie. Aan de ene kant van de breuklijn staan de mensen die menen dat Vlaanderen veel meer sociale en economische hefbomen nodig heeft om een daadkrachtig beleid te kunnen voeren en de welvaart veilig te stellen.

Zij zijn overwegend rechts of centrumrechts, ervaren het Belgische systeem meer en meer als een blok aan het been en voelen zich gegijzeld door het linkse Wallonië. Kan België niet grondig worden hervormd, dan wordt het beter afgeschaft, vinden zij.

Aan de andere kant van de breuklijn staan de mensen die afkerig staan tegenover een grondige staatshervorming. Vaak gaat het om progressieven die de solidariteit met Wallonië hoog in het vaandel voeren, maar tegelijkertijd ook dat linkse Wallonië nodig hebben als bondgenoot tegen de rechtse meerderheid in Vlaanderen. De Belgischgezinden geloven nog sterk in het Belgische model van pacificatie en consensus, en vinden zelfs dat België daar een voorbeeldrol te spelen heeft.

Die breuklijn heeft ook een culturele component. De meer Belgischgezinden hebben een aversie van nationalisme en nemen aanstoot aan wat zij percipiëren als een Vlaams-nationale pensée unique. Vanuit een multiculturele inspiratie hechten zij minder belang aan de eentaligheid van Vlaanderen en stellen zij zich in taalkwesties toegeeflijk op. De Vlaamsgezinden beschouwen die eentaligheid juist als een essentiële historische verworvenheid waarop niet kan worden afgedongen. Zij ergeren zich op hun beurt aan het morele superioriteitsgevoel van de Belgischgezinde culturele en intellectuele elite, en vinden dat die elite te dominant aanwezig is in de media.

Groen! en sp.a staan onmiskenbaar aan de Belgische kant van de breuklijn. Zij hopen stemmen te kunnen winnen door zich af te zetten tegen het ‘bekrompen nationalisme’ en het ‘extremisme’ van Bart De Wever. Daartegenover staan in de eerste plaats de drie zogenaamde V-partijen (N-VA, Vlaams Belang en LDD). Tijdens de paarse periode stond Open VLD aan de Belgische kant van de barrière. Maar onder Alexander De Croo lijkt daarin verandering te komen. De partij heeft zich niet alleen een sterker Vlaams profiel aangemeten, maar wil zich ook meer concentreren op haar economische core-business. Het streven naar een rechtser economisch beleid in Vlaanderen maakt Open VLD tot de natuurlijke bondgenoot van de N-VA.

De groeiende polarisering in Vlaanderen is vooral bedreigend voor CD&V. De breuklijn loopt immers dwars door die partij: de rechtervleugel trekt de Vlaamse kaart, terwijl de arbeidersvleugel overduidelijk in het Belgische kamp zit. Het ACW heeft zich lange tijd gedeisd gehouden. Maar de voorbije weken werden alle registers opengetrokken om CD&V opnieuw in een meer Belgische richting te duwen en de as N-VA/CD&V te breken. Wat het ACW vooral vreest, is dat die ad-hoc-samenwerking op termijn zou uitmonden in een meer duurzame alliantie tussen N-VA en CD&V: een brede centrumrechtse formatie naar het voorbeeld van de CiU in Catalonië of de PNV in Baskenland.

Een kartel tussen CD&V en een nationalistisch dwergpartijtje, dat kon de arbeidersvleugel nog net tolereren. Maar de dwerg is een reus geworden, en een verbond daarmee zou onvermijdelijk leiden tot een minorisering van het ACW. Het worden dus geen gemakkelijke tijden voor CD&V-voorzitter Wouter Beke. Maar net hij weet als geen ander hoe de christendemocraten in het verleden altijd al met interne breuklijnen hebben geworsteld. De nieuwe voorzitter is de auteur van een schitterend doctoraat over de breuklijnen en de pacificatiemechanismen binnen de naoorlogse CVP/PSC.

Daarin beschrijft hij hoe de partij erin geslaagd is de ideologische en de economische breuklijnen intern te pacificeren. Maar met de communautaire breuklijn is dat niet gelukt: aan het einde van de jaren 60 was de CVP/PSC de eerste unitaire formatie die uiteenviel in een Vlaamse en een Franstalige partij. Misschien herhaalt de geschiedenis zich en zal de communautaire breuklijn opnieuw een schisma veroorzaken bij de christendemocraten. Misschien ook niet. Eén ding wordt echter met de dag duidelijker: nog nooit heeft bij een politieke crisis zoveel op het spel gestaan

02-02-2011 om 16:57 geschreven door digitalia  

Met de Rechtbank als clowns

Maar OF de Linxe Rode NOS de zittingen NOG EENS zal volgen?.....

-----------------------------

Het publiek der Lage Landen is verwittigd : het Gerechterlijk Circus, dat bulkt van d pretentie en het betonrot, opent weer zijn deuren. Gelieve de agenda’s vrij te houden : Aba JahJah Doe Doe volgt de zittingen van Libanon uit, en houdt zich klaar om hier deel te nemen aan de spontane gergistreerde Moslim-opstand genre de plaatselijke Moe Moe Baracks.

Even herinneren : het Tommeke (hieronder) kwam willens-nillens in opspraak, omdat hij een Wilders getuige (Hans Janssen, Arabist) bij een vriendschappelijk dineetje, wilde overtuigen dat hij best uit zijn doppen keek (bedreiging) daar hij en dus ‘de maatschappij’ in ieder geval Wilders wilde veroordeeld zien.

De zaak was ‘gefundenes Fressen’ voor Bram Moskowicz die deze zaak als hefboom gebruikte om de eerste rechters te wraken. Vogelkopje weg in de coulissen…..

In die tussentijd wilde Trezebees X de 2 mensen van het OM ook weg, omdat deze na onderzoek, ‘geen schuld zagen in deze man’, remember Pontius Pilatus…Ze kreeg nul op haar rekwest, omdat het OM, al zijn leden, spreken met dezelfde mond. Madam, die op zich al tamelijk vierkant uitvalt, liet daarop weten dat ze vierkant van een andere mening was. Ze wil Wilders aan de hoogste boom!

Tommeke Schalken schijnt een compagnon de route te zijn van Tante Laurette : werkt ook graag met het vingertje. En niet om in zijn neus te peuteren! Neen begot! Want Tommeke is een op-en-top schalks jongetje dat graag paardje rijdt. Om via de rug van een ander hoger op te geraken….

-------------------------------------

Wilders wil rechter Schalken laten getuigen

woensdag 2 februari 2011 08:36 ELSEVIER

Het proces tegen politicus Geert Wilders wordt volgende week hervat. De PVV-leider wil de omstreden rechter Tom Schalken, die het Openbaar Ministerie (OM) opdroeg Wilders te vervolgen, laten getuigen.

Zaak-Wilders is grote klucht geworden
De zaak tegen Geert Wilders wordt met de dag spannender Nu staat de geloofwaardigheid van de een paar rechters op het spel.
Lees de weblog van Afshin Ellian

Wilders’ advocaat Bram Moszkowicz zal komende maandag tijdens een eerste regiezitting een verzoek hiertoe indienen, meldt De Telegraaf.

Hans Jansen
Schalken is een van de raadsheren van het gerechtshof dat justitie opdroeg om Wilders te vervolgen. Hij zou bij een etentje hebben geprobeerd arabist Hans Jansen te overtuigen dat het goed is om Wilders te vervolgen.

Als deskundige is Jansen een getuige in het proces tegen Wilders en het beïnvloeden van getuigen is strafbaar.

Wraking
Toen dit naar buiten kwam, vroeg Wilders de rechtbank om Jansen als getuige te horen. Die stond dat echter niet toe. Wilders stapte daarop naar de wrakingskamer en deed bovendien aangifte. Die concludeerde dat de rechters de schijn van partijdigheid hadden gewekt. Het proces werd daarom in oktober stilgelegd. Volgende week wordt de zaak, met nieuwe rechters, hervat.

Wilders noemt het handelen van Schalken 'bananenrepubliek-achtig'. Met het verhoor wil hij aantonen dat het 'allesbehalve koosjer' is. ‘Laat de hele wereld dat nog maar eens zien. Dit is Nigeria in het kwadraat.’ Ook Jansen staat op de lijst van te horen getuigen.

Rondslingerende dictafoon
Enkele weken geleden werd duidelijk dat twee rechercheurs van de rijksrecherche een dictafoon met daarop een verhoor van Jansen over het proces tegen Wilders in een vliegtuig hadden laten liggen. Het verhoor had plaats in verband met de kwestie-Schalken.

Jansen zei dat het verhoor ging over de vraag of Schalken een strafbaar feit heeft gepleegd door met hem te praten. 'Ik was geen verdachte, denk ik. Mijn ondervragers op die ambassade hebben mij niet om geheimhouding of vertrouwelijkheid gevraagd.'

Hoe de nieuwe zaak tegen Wilders er precies zal uitzien, beslist de rechtbank op 14 februari. Het proces moet opnieuw worden gedaan, maar of echt alles weer van voren af aan moet worden behandeld, is nog de vraag.

Door Robin van der Kloo

.

02-02-2011 om 00:00 geschreven door digitalia  

Na de Swastika, nu de Rode (Onke)Linxe Haan

Westwaarts in opmars….

---------------------------------

Dit stukje gaat over afwijkingen en hallucinaties.

Ja! Ik moet toegeven dat de aangeboren en nooit geheel geweken  dyslexie toeslaat zodra de opwinding een bepaalde graad bereikt heeft. Wat het geval is nadat mijn hersenen gestruikeld zijn over de aanrukkende hervormingen in de Franse Onderwijswet.   Er klopt iets niet! De werkelijkheid wordt omgedraaid, net als bij dyslexie. Frankrijk is een ver buitenland, dat weet ik – maar daar gaat het niet over. Integendeel. Het gaat over de besmettelijke ziekte van  hovaardij, de Franse Ziekte dus,  die ooit van daar naar onze Lage Landen is overgewaaid. Dyslexie is een rare ziekte, met soms grappige nevenverschijnselen. Je wilt schrijven ‘lezer’, en er staat ‘rezel’. Je bedoelt 34 en er staat 43. Je schrijft ‘liefje’ en er staat ‘fielje’.  Vroeger sloeg Meester met een regel op mijn vingers daarvoor : dat was toen hetzelfde als een speciale soort verkeerde linkshandigheid die er uitgeklopt moest worden.

Blijkbaar was die diagnose niet helemaal correct, of sloeg Meester niet hard genoeg, met ouder worden is dat gebeterd, maar nooit helemaal verdwenen…

Na enkele vergeefse pogingen nu vandaag om te schrijven  dat ‘Frans het onderspit moet delven’, en dat er altijd weer stond dat ‘Frans spit Dolf onder’ heb ik, ingezien dat het verleden deelwoord van ‘het onderspit delven – dolf - gedolven’ zaak is voor een zielenknijper. Of (dat zegt dan mijnvrouw) dat het eerder zaak is van een verkwikkende Cruise op de Nijl, beide oplossingen even krankzinnig dus.

---------------------------

Franse kleuters moeten Engels leren'

• dinsdag 01 februari 2011

Du jamais vu. Als het aan Nicolas Sarkozy ligt, leren de Franse kinderen al van in de kleuterklas Engels. Het wetsvoorstel van de Franse president, zelf geen taalcrack, lokt bij zijn landgenoten een storm van protest uit.

Taal is een gevoelige staatszaak in Frankrijk. De Fransen gaan er prat op dat ze een wereldtaal spreken en doen er alles aan om hun cultuur te vrijwaren van wat ze noemen ‘de Angelsaksische dominantie'. Zo krijgen popgroepen die in de moedertaal zingen subsidies van de overheid. De tegenstanders van Sarkozy's taalplannen vrezen dat het vroeg aanleren van een tweede taal zou leiden tot een ‘verarming' van het Frans.

Dat net de Franse president een pleidooi voor het Engels houdt, doet veel van zijn onderdanen zich wel in hun wijn verslikken. Sarkozy zette onlangs zijn handtekening onder de nieuwe onderwijshervorming die in Frankrijk ongeveer duizend taalleraren werkloos maakt. Zijn pleidooi voor het Engels zou volgens zijn tegenstanders het gevolg zijn van een persoonlijke frustratie. Er wordt gefluisterd dat, wanneer Sarkozy met wereldleiders aan tafel zit, hij hun Engelstalige grapjes niet altijd begrijpt.

---------------------

Pssst

Ik zou zeggen: ‘welbesteed’ : ze moesten daar maar geen import-fransoos uit Hongarije als president gekozen hebben. Na het afvoeren van de Franse taal, zal binnenkort een begin gemaakt worden aan het invoeren van eerst Hongaarse slaapliedjes, dan van kleuterversjes, om te eindigen met het Hongaars Volkslied in de Eindtermen.

Dan kan Parijs misschien terugkeren onder de Oostenrijks-Hongaarnse Dubbelmonarchie, blijft de eeuwigdurende vijandschap tussen beide landen misschien voorgoed bezworen en kunnen wij ons keren tegen de euromediterrane invasie. Al zou het wel eens kunnen, dat wij ten strijde moeten trekken met paard en kar, als eenmaal het Heilig Wapen van de Olie tegen ons zal worden ingezet. Want voor in onze contreien de geesten gerijpt zijn, om bij de Russische Beer olie te kopen, zullen eerst nog veel tankers moeten geblokkeerd blijven in het Suez-kanaal….

01-02-2011 om 18:57 geschreven door digitalia  

Sociaal overleg

LBC verwerpt akkoord met 94 procent

Bron dS

BRUSSEL - De christelijke bediendevakbond LBC/NVK verwierp gisteravond het ontwerp van centraal sociaal akkoord met 94 procent van de stemmen. Van de socialistische bediendevakbond BBTK was al bekend dat hij tegen is.

LBC-topman Ferre Wyckmans ontkent dat het alleen om het discussiepunt arbeiders-bedienden ging. ‘De beperking van de loonstijgingen tot bijna niets, is fout: heel wat bedrijven kunnen wél betalen, zelfs in 2011. Gesleutel aan de index ter studie nemen is ook fout. Als de energieprijzen te veel schommelen, moet men die aanpakken en niet de index.'

‘De regeling voor de gelijkschakeling van het statuut van arbeiders en bedienden voldoet niet: ze geeft de arbeiders veel te weinig en neemt van de bedienden veel te veel. De onderhandelaars spraken af de zaak verder uit te werken in 2011 en 2012; dat ze dat dan maar doen maar van voren af aan. Een herexamen hebben is geen schande, daarin mislukken wel.'

‘De kleine aanpassingen aan de sociale uitkeringen heeft ons nog het langst doen twijfelen. We willen die niet verliezen, al zijn ze te beperkt. Maar een regering van lopende zaken kan dat regelen als ze wil.'

--------------------------------

Een eigen Vlaams sociaal debat, graag

01/02/11, 06u52 in dM

Het interview met Jef Maes (directeur van de ABVV-studiedienst) in De Morgen van zaterdag toont aan dat ook het debat over de sociale zekerheid lijdt onder de communautaire tegenstellingen, zegt Peter De Roover. De Roover is politiek secretaris van de Vlaamse Volksbeweging.

·         

Vlaamse autonomie kan bevrijdend werken voor het linkse verhaal ten noorden van de taalgrens….

Jef Maes, directeur bij de studiedienst van het ABVV, schreef een interessant boek over de toe komst van de sociale zekerheid. Hij werpt duidelijke keuzes op. Volgen we het Duitse model of niet? Behouden we de notionele aftrek of schaffen we die af? Zuiveren we de sociale zekerheid uit en keren we terug naar de kern van de opdracht of niet? Vragen we meer bijdragen van werknemers en werkgevers voor de financiering ervan of niet? Gaan we langer werken of niet en indien ja, hoeveel?

Maes bevrucht het politieke debat zoals het hoort. Daarmee is niet gezegd dat zijn remedies kritiekloos moeten geslikt worden. Andere deelnemers aan dat debat hebben andere oplossingen. Een democratie kent een techniek om aan te geven wie 'gelijk' heeft. In de stembus beslist de kiezer wie aan zet is.

Maes vreest echter niet voldoende Vlaamse kiezers te kunnen overtuigen. Potentiële bondgenoten zijn ofwel te klein (Groen!) ofwel kiezen ze niet duidelijk welke richting ze uit willen (sp.a). Van de andere politieke partijen verwacht Maes helemaal geen soelaas en dus vreest hij dat de Vlaamse kiezer zijn alternatief niet aan de nodige zetels zal helpen.

"Gelukkig is er nog de PS", besluit Maes ironisch. Niet zo ironisch, want de Vlaamse politieke verhoudingen worden op het Belgische niveau 'gezuiverd' door de politieke voorkeur in het zuiden. Het omgekeerde is ook waar. Maes' ideeën kunnen wellicht op een ruime Waalse aanhang rekenen, maar de Vlaamse kiezer herschikt die keuze dan weer.

Terwijl Maes rekent op Waalse electorale steun om zijn sociale agenda haalbaar te maken, steunt de Waalse economische rechterzijde op de Vlaamse kiezersinput om liberale voorstellen door te drukken. Wallonië had de notionele aftrek nooit ingevoerd. Maes leert dat noord en zuid elkaars voorkeuren via België proberen op te dringen.

Kiezen tegen een Vlaamse democratische ruimte omdat de Maes-agenda daar (op dit ogenblik) slechts een minderheid bekoort en voor de Belgische ruimte als middel om de wil van de Vlaamse kiezer te corrigeren, verraadt een erg utilitaristische kijk op de democratie. Als Vlaanderen niet valt voor het model-Maes, moeten we daar dan uit besluiten dat de Vlaamse kiezer ongelijk heeft? Dat miskent toch wel het recht van die Vlaamse kiezer om voor de eigen ruimte te beslissen (en omgekeerd, ik herhaal het, geldt hetzelfde voor de Walen).

Maes geeft duidelijk aan dat de Vlaamse keuzes fundamenteel verschillen van de Waalse. Binnen België kan dat alleen maar zorgen voor een kleurloze verwatering van elk politiek project. Die ingebakken besluiteloosheid van de Belgische politieke ruimte kost ons al decennia lang heel veel geld, een veelvoud van de kost van de huidige politieke impasse. Onze buitensporige overheidsschuld is er een tastbaar en bijzonder droevig gevolg van en bedreigt onze sociale zekerheid meer dan wat ook.

Overigens is het nog de vraag of alle N-VA-kiezers, eenmaal verlost van de communautaire agenda, voor de liberale aanpak van die partij blijven stemmen. Zijn de gevolgen van het beleid van die Vlaamse meerderheid zo asociaal als Maes voorspelt, dan krijgt die Vlaamse kiezer wellicht meer aandacht voor zijn inhoudelijke insteek.

Op langere termijn beschouwd kan volwaardige Vlaamse autonomie bevrijdend werken voor het linkse verhaal ten noorden van de taalgrens. Dan wordt het inhoudelijke debat over sociale zekerheid niet langer ondergesneeuwd door de vandaag dominerende communautaire tegenstellingen.

De liberale agenda die nu in Vlaanderen overheerst, moet zich dan in de feiten bewijzen. Dat geeft de Vlaamse linkerzijde de kans de kracht van haar ideeën ten volle uit te spelen. Gaan we er van uit dat de Vlaamse kiezer genetisch doof is voor een sociale agenda? Of maakt juist het Belgische feit de Vlaamse rechterzijde zo sterk

-------------------------

Pssst

Het ACV schijnt vandaag de knoop te hebben doorgehakt, Allez, toch volgens de triomfantelijke krantenberichten. Benieuwd naar de achtergronden van de Bende van Develtere.

Dat Peter De Roover aan het woord gelaten wordt in De Morgen, zonder daarbij te worden beschimpt, mag een teken aan de Linxe wand worden genoemd. Al die dM-lezers zitten zich nu waarschijnlijk af te vragen of die van het Vlaams Belang nu inderdaad al die tijd geen gelijk hebben gehad : de Francofonen zijn een rem op onze welstand….

Het zou natuurlijk ook kunnen, dat men bij dM geen zinnige repliek gevonden heeft…En dat ze wachten op de externe raadgeving van een of andere Perfesser…

Een paar dagen geleden zag ik (dat filmpje heb ik wel 5 keer laten lopen) bij Streepke op “Zwart/Wit” een dubbel itv (=interview) met Luc Vander Kerlen en Peter De Roover. Het was echt niet mooi om zien hoe de Grote Blauwe Baas van heet grote HLN afging. Die man zat precies met een natte luier! Ofwel met het Sint Anselmusvuur onder zijn achterwerk. Ofwel zat er een armada gevleugelde mieren in zijn broek de St Vitusdans aan het inoefenen. De man, die nochtans bekend staat om zijn onverstoorbaar optreden, was deze keer compleet van de kaart. Waarin hij wel handig was, was in het toewerpen van de smerigste blikken ooit naar een tegenstrever.

Was er geen camera geweest, De Roover zou op staande voet gewurgd, gevierendeeld , in tripkes gesneden geweest zijn om in veevoeder verwerkt te worden bij een bevriende zakenrelatie. Want die van HLB weten overal munt uit te slaan!

JaJa, wij zullen er meer en meer moeten aan wennen dat onze tegenpolen ons vereren met ‘l’honneur du doigt’. Als het straks maar geen bloot achterste wordt. Want met volk van die soort kan men zich aan alles verwachten….

Is precies alsof ze hun opvoeding bij de varkens hebben gehad…..of in een café aan de poorten van een hoogovenfabriek. Was dat niet in Couvin, Gastonneke?

01-02-2011 om 18:49 geschreven door digitalia  

Moest België een rechtsstaat zijn….

Dan was democratie al lang 50% + 1

-------------------------------

Rechtbank spreekt opnieuw BHV-dienstweigeraars vrij
en
Klacht voor Hof in Straatsburg tegen onwettige verkiezingen

I. Na Dendermonde spreekt ook rechtbank Leuven de gedagvaarde BHV dienstweigeraars vrij

De correctionele rechtbank van Leuven heeft op dinsdag 25 januari 2011 acht  BHV-dienstweigeraars vrijgesproken, nadat de correctionele rechtbank van Dendermonde dit eerder al had gedaan voor 15 gedagvaarde BHV-dienstweigeraars in Dendermonde (nl. op 20 december 2010). Omwille van de ongrondwettige kieskring BHV weigerden zij allen (samen met nog 300 andere burgers) om  bij de federale parlementsverkiezingen van 13 juni 2010 te zetelen als voorzitter of bijzitter in een stem- of telbureau. Een kopij van één van de vonnissen van Leuven is toegevoegd in bijlage.

Ook voor de correctionele Rechtbanken van Kortrijk, Gent, Turnhout, Tongeren en Hasselt zijn nog zaken van BHV-dienstweigeraars in behandeling, alles bijeen 57 zaken. Opmerkelijk is dat van de 48 dienstweigeraars uit Halle-Vilvoorde niemand werd gedagvaard. Blijkbaar acht het openbaar ministerie de kans op veroordeling in Halle-Vilvoorde nog kleiner dan elders. De werkgroep BHV (Halle-Vilvoorde Komitee, Vlaamse Volksbeweging en Taalaktiekomitee) coördineert de dienstweigeringsacties en staat de vervolgde personen juridisch bij.

Het blijft merkwaardig dat openbare aanklagers tijd vinden om massaal gewone plichtsbewuste burgers te dagvaarden die precies de rechtsstaat willen verdedigen door te weigeren mee te werken aan de uitvoering van een discriminerende wet. 

De Werkgroep BHV vraagt het openbaar ministerie om de pesterijen tegen gewone burgers te stoppen door alle BHV zaken te seponeren zolang de kieskring BHV niet gesplitst is, en zich in de plaats daarvan bezig te houden met de echte criminelen.

II. Klacht voor Hof in Straatsburg tegen onwettige verkiezingen

De werkgroep BHV maakt verder bekend dat enkele  kandidaten en kiezers een klacht hebben ingediend voor het Europees Hof voor de Rechten van de Mens (EHRM) tegen de jongste ongrondwettige federale verkiezingen en de geldigverklaring ervan.

In hun aanklacht  steunen de verzoekers  o.m. op arrest nr. 73/2003 van 26 mei 2003 van het Grondwettelijk Hof, dat de kieskring Brussel-Halle-Vilvoorde discriminerend en ongrondwettig verklaarde. Het Grondwettelijk Hof gaf de Belgische wetgever 4 jaar de tijd om aan die schending te verhelpen.  Bij de jongste verkiezingen – 7 (ZEVEN !) jaar na het bewuste arrest – was er echter nog niets gebeurd, dit  o.m. omdat de democratische meerderheid in het parlement, door het misbruik van opeenvolgend belangenconflicten en alarmbelprocedure, belet werd de ingediende wetsvoorstellen  goed te keuren.  Aldus blijft een bindend  arrest van het Grondwettelijk Hof dode letter.

De vele bezwaarschriften die na deze ongrondwettige  verkiezingen bij de Kamer van volksvertegenwoordigers en de Senaat werden ingediend,  werden door deze kamers zonder meer  van tafel geveegd. De parlementsleden verklaarden zich – als rechter en partij – geldig verkozen.

Verzoekers stellen in hun klacht dat één en ander  een duidelijke schending uitmaakt van artikels 13 en 14 van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens (artikel 14: non-discirimatie en artikel 13: verplichting voor lidstaten om hun burgers effectieve rechtsmiddelen aan te reiken tegen schendingen van eender welk artikel van het EVRM). Ook het recht op regelmatige, vrije en eerlijke verkiezingen (zoals vervat in artikel 3 van het 1^ste protocol bij het EVRM) wordt  geschonden met name door ongelijke behandeling van kiezers en kandidaten.  

Verder wordt  ook  het feit dat de parlementsleden zelf oordelen over hun eigen verkiezing,  door verzoekers aangevochten. Hierbij steunen zij onder meer op het recente arrest van het EHRM  in de zaak Grosaru/Roemenië, waar het Hof besliste  dat parlementsleden niet over de geldigheid van hun eigen verkiezing kunnen oordelen. Dit is in strijd met het recht op een onafhankelijke beroepsinstantie.

De klagers,  waaronder de voorzitter en leden van de Werkgroep BHV vragen  o.m. de veroordeling van België voor de aangevoerde schendingen en vorderen ook de terugbetaling van alle kosten voor juridische bijstand die de Werkgroep BHV verleent aan de BHV-diensweigeraars die door de Belgische staat ten onrechte vervolgd worden.

III. Besluit

De discriminatie van kiezers en kandidaten in BHV, en de weigering om een bindende arrest van het Grondwettelijk Hof uit te voeren, zijn een aanfluiting van de rechtsstaat , waartegen krachtig verzet geboden blijft.

De werkgroep BHV  rekent erop dat de hoven en rechtbanken de rechtsstaat zullen beschermen en  dat de vrijspraak van 23 BHV-dienstweigeraars door de rechtbanken  van Dendermonde en Leuven een vervolg zal krijgen, met:

-         vrijspraken voor de overige dienstweigeraars (tegen minstens 118 werden reeds onderzoeksdaden gesteld)

-         een krachtige veroordeling van België door het EHRM

Bovenal  is een dringend  herstel van de rechtsstaat en van de grondwettelijke orde in Halle-Vilvoorde vereist.

De werkgroep BHV herhaalt de eis tot een onvoorwaardelijke en onmiddellijke splitsing van het kies- en gerechtelijk arrondissement BHV. Het volstaat dat alle Vlaamse partijen de moed opbrengen om  eindelijk  over te gaan tot de agendering en stemming van de wetsvoorstellen voor splitsing van BHV zonder zich nog langer onder druk  te laten zetten door  het misbruik van opeenvolgende  belangenconflicten. Het achtereenvolgens inroepen  van belangenconflicten, o.m. door parlementen die aantoonbaar geen enkel belang hebben bij de betrokken wetgeving, is overduidelijk een misbruik van recht en daarom onwettig.

Het lichten van de BHV-hypotheek door een eenzijdige stemming, kan de weg openen naar de confederale staatshervorming die de Vlaamse kiezer heeft gevraagd.

Voor de werkgroep BHV:

Guido Moons, voorzitter Vlaamse Volksbeweging en werkgroep BHV
Francis Stroobants, voorzitter Halle-Vilvoorde Komitee
Roel De Leener, Taal Aktie Komitee

31 januari 2011

Meer info:

-         Guido Moons: 0494/47.59.97 voorzitter werkgroep BHV

-         Voor juridische aspecten : Mr. Matthias E. Storme, advocaat van de verzoekers:

Webstek Halle-Vilvoorde Komitee: http://haviko.org/acties/Word_Dienstweigeraar.htm

Bijlagen:
Uittr_vonnis_Leuven_vrijspraak_25-1-2011.pdf (84.5 KB)   

---------------------

Psssst

Natuurlij verdienen al deze mensen een dikke proficiat! Ze mogen, neen ze moeten! voor mijn part de plaatsen innemen van alle fluweelzitters die wij als Vlaming naar het Parlement hebben gestuurd! Die mogen direct, met hoeveel ze ook zijn, thuisblijven met huisarrest voor de rest van yun dagen. De 3 man van de Werkgroep BHV bereiken meer met de pink van hun ene hand!

Tiens! Zou dat geen gedacht zijn, om eens bij Tante Laurette het vingertje te gan opsteken?

Seffens krijgt het mens haar C4 als vice-première, ontslag wegens dringfede reden : valselijke functie! Het mens is, net zoals die andere 150 kwiestenbiuebels, ongeldig verkozen!

Zal me dat een klap geven in de wereldpers, als die uitspraak valt! Als België tenminste dan nog bestaat!

01-02-2011 om 18:16 geschreven door digitalia  

Dan ligt het gekneld tussen de Ayatollahs van allemaal Mosliml-Staten…

Terwijl de Somalische zeerovers op de loer liggen, onderaan deze kaart….

-------------------------------

Opstand Egypte Apocalyptische ramp? +update!

Het Vrije Volk.

----------------------------------

Terwijl op links-fascistische en geweld predikende sites als frontaalnaakt.nl wordt gejubeld bij het zien van de vreselijke beelden uit Egypte,

de massale gevechten tussen Egyptische 'ordediensten' en de inmiddels plunderende massa waarbij steeds meer doden en gewonden vallen, sluipt volgens nog onbevestigde berichten de islamitische terreurorganisatie HAMAS het land binnen met vrijwel zeker de bedoeling de chaos compleet te maken.

Want wie er als moslim de macht wil grijpen, zorgt eerst voor totale anarchie, om vervolgens met behulp van ervaren koranische coupplegers, en die zijn er in overvloed, het allahvrezende voetvolk tot bedaren te dwingen door zo snel mogelijk de sharia in te voeren. Zo ging het in Iran, en zo gaat het wellicht ook in Egypte.

Terwijl geen zinnig mens ook maar enige sympathie voelt voor de smerige dictator Mubarak, kun je als pragmaticus geen goed woord over hebben voor de opstand zoals die nu plaatsvindt. Hoe begrijpelijk en heldhaftig de aanvankelijke protesten ook waren, een succesvolle transformatie van dictatuur naar democratie is een bijzonder ingewikkeld proces dat niet alleen extreme zorgvuldigheid vereist, maar ook veel tijd vergt. Misschien zelfs wel een generatie of langer. En dat geldt dubbel in een land waar smeerlappen als de Moslim Broeders sterk vertegenwoordigd zijn.

Het is koffiedik kijken en ik hoop dat ik ongelijk krijg, maar de vrijheid, de democratie waar zo om wordt geschreeuwd, is vermoedelijk niet voor Egypte weggelegd. Althans, niet zoals het nu gaat. Zodra de kans zich voordoet, zullen de meest gewelddadige shariafascisten de troon bestijgen en de overwinning op Mubarak uitroepen, met alle gevolgen van dien.

Egypte leeft al tijden in relatieve vrede met Israël, iets wat je kunt vergeten mocht het bovenstaande scenario bewaarheid worden. Egypte in handen van de Moslimbroederschap en Hamas, en dus Iran, is een tijdbom waar de hele wereld bang voor moet zijn. Nu het Amerika van de totaal incompetente Obama buigt voor islam, waardoor het toch al zo wankele evenwicht in het Midden Oosten bijna net zo snel verdwijnt als VU-medewerker Peter Breedveld voor de camera van Powned,  ziet de toekomst voor de Joodse staat er zwart uit. En de toekomst van Israël is onze toekomst in deze tijd van mondiale islamisering.

Wat nu? Nou, niks. We kunnen niets doen. Afwachten maar. Hopen dat het meevalt en het leger de boel weet te kalmeren. Hopen dat er in Egypte ook verstandige mensen rondlopen die begrijpen dat een coup van de Moslimbroederschap aanstaande is, dat zo’n coup rampzalig is en zij dat weten te voorkomen zonder de wensen van het volk te schofferen. Zo niet,  dan kan die global warming nog wel eens echt gaan plaatsvinden, maar op een manier die de hele wereld zal betreuren. Om het maar voorzichtig te zeggen.

Geert Geel

-------------------------

Pssst

Zonder onheilsbode te willen spelen : er al aan gedacht waar de atoom-macht Iran preciest ligt? Moe Barack was de vriend van Mobarack Obama en die twee waren de vrienden van Israël. Enfin, misschien wel niet de beste vrienden, maar toch ook niet de vijanden.

Het risico is groot, dat de sharia volgt op de volksoproeren – Ordnung muss sein – zodat daaropvolgend onze landen overspoeld worden met ‘asiel-vluchtelingen’.

Wij staan er dus goed voor. Onze kindertehuizen worden nu al op droog zaad gezet, zodat ze hun deuren moeten sluiten, want de sociale kassen zijn leeg gevreten door de reeds aanwezige asielzoekers.

Abu JahJah van het AEL heeft het JaJa! al voorspeld in GVA : binnenkort komen de Arabische volbloeden ook bij ons op straat, met honderdduizenden,om recht te eisen : recht op vrijheid maar vooral op de middelen om van hartsgrondig en onbezorgd van die vrijheid te kunnen genieten…

En wij? Onze Leiders, die Grote Geesten, zijn bezig met beuzelarijen en babbelbeurzen, in plaats van te handelen. Ze zijn vereerd bij de Koning op audiëntie te mogen gaan, zelfs al mogen ze daar op hun kin kloppen. Zij zien de tekenen des tijds niet – integendeel : die worden steeds weer onder de mat geveegd…

Om af te sluiten, een duik in de recente Geschiedenis. Mensen van mijn leeftijd hebben het allemaal beleefd, maar zonder Wikipedia zouden we, denk ik, maar een pover figuur slaan om de zaak na te vertellen. Ik ben verwonderd dat het leest lijk een sneltrein…en ook dat 1952 zo nauw aansluit bij WO II…..

Suezcrisis

De Suezcrisis, of Tweede Arabisch-Israëlische Oorlog, van 1956 was een conflict over het bezit en de toegang van het Suezkanaal en ontstond door de nationalisering door Egypte van dit voorheen internationale kanaal. Het leidde tot een oorlog in de Sinaï tussen Egypte aan de ene kant en Israël, het Verenigd Koninkrijk en Frankrijk aan de andere kant. Er sneuvelden 1600 Egyptenaren en 215 soldaten van de andere drie landen. De gevechten duurden van 31 oktober tot en met 5 november 1956, de bezetting van Egypte en de Gazastrook werd in maart 1957 opgeheven. De Suezcrisis wordt vaak gezien als het definitieve vergaan van Frankrijk en Groot-Brittannië als grootmachten.

Situatie in het Midden-Oosten

In 1952 was koning Farouk van Egypte door een groep Arabisch-nationalisten onder leiding van kolonel Gamal Abdel Nasser afgezet en deze laatste had de macht overgenomen. Ten tijde van de Suezcrisis was Nasser president van Egypte. Hij wilde aanvankelijk neutraal blijven tegenover de twee partijen van de Koude Oorlog, de westerse wereld en de Sovjet-Unie, en zijn voordeel halen uit de strijd tussen de twee kampen. De Verenigde Staten en het Verenigd Koninkrijk zetten Nasser onder druk tijdens de bouw van een grote stuwdam in de Nijl (de Aswandam) om voor het Westen te kiezen, nadat de Sovjet-Unie wapenleveranties aan Egypte was begonnen. Nasser voerde echter een Arabisch-nationalistische en anti-imperialistische politiek en wilde vooral niets weten van de voormalige kolonisator Groot-Brittannië. Door onenigheid met Nasser stopte het Westen echter de financiering van de stuwdam. Eigenlijk zagen zowel de Verenigde Staten als Groot-Brittannië het liefst Nasser vervangen worden door een meer gematigd staatshoofd, maar alleen bij de Britten leidde dit tot de wens om dit desnoods via een oorlog voor elkaar te krijgen.

Als wraakactie op de opzegging van steun voor de stuwdam nationaliseerde Nasser in juli 1956 het Suezkanaal, dat gedeeltelijk in bezit was van een Frans-Engelse maatschappij. Ook blokkeerde hij de scheepvaart van Israël door het kanaal en blokkeerde de Golf van Akaba. Deze blokkade leidde tot de gijzeling van het Griekse schip Pannegia dat als katalysator kan worden gezien voor het uitbreken van de oorlog. De gijzeling kwam slechts zijdelings aan bod binnen de VN Veiligheidsraad. Op 13 oktober 1956 legde de Israëlische ambassadeur Abba Eban een verklaring af voor de Veiligheidsraad, waarin hij wees op het recht van vrije doorgang, zoals afgesproken tijdens de Conventie van Constantinopel van 2 maart 1888 (geëffectueerd december 1888). De Verenigde Staten leken in beginsel de positie van Frankrijk en Groot-Brittannië te steunen, maar zwoeren elke vorm van geweld af en wilden een diplomatieke oplossing. Bovendien zag de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken, John Foster Dulles, geen noodzaak voor de VS om zijn bondgenoten te helpen. Het bondgenootschap met de Britten en Fransen was namelijk gebaseerd op het NAVO-verdrag dat, strikt genomen, niet van toepassing was op het Midden-Oosten.^[3]

De oorlog

Gezien ingrijpen van de VN uitbleef, besloot Israël om zelf een eind te maken aan de belemmering van het scheepvaartverkeer. Israël viel op 29 oktober 1956 de Sinaïwoestijn en de Gazastrook binnen. Het Verenigd Koninkrijk, Frankrijk en Israël hadden in het geheim afgesproken dat Engeland en Frankrijk een ultimatum zouden stellen aan Egypte voor teruggave van het Suezkanaal, waarna beide landen zich terug moesten trekken tot tien mijl van het kanaal. Zoals geanticipeerd ging Egypte niet akkoord met de eis, maar Israël zou zich wel 10 mijl terugtrekken volgens de afspraak. Op dat moment werd door het Verenigd Koninkrijk en Frankrijk de oorlog verklaard aan Egypte. Pogingen om een eind te maken aan de strijd mislukten doordat de Fransen en Britten binnen de Veiligheidsraad gebruikmaakten van hun veto om zo de oorlogvoering te kunnen voortzetten. Het eigenaardige was in dit geval het veto van de Verenigde Staten tegen zowel Israël als Frankrijk en Groot-Brittannië, drie belangrijke bondgenoten. Dit zorgde ervoor dat de VS samen met de Sovjet-Unie tegenover Frankrijk en Groot-Brittannië kwamen te staan op diplomatiek vlak, een unieke gebeurtenis. De leider van de Sovjet-Unie, Chroestsjov, dreigde zelfs om samen met de VS Frankrijk en Groot-Brittannië aan te vallen als zij niet terugtrokken. Zo ver wilden de Verenigde Staten echter niet gaan.

Vanaf 31 oktober werd Egypte, met name Port Said, gebombardeerd vanaf vijf vliegdekschepen en luchthavens op Cyprus en Malta. Nasser liet de veertig aanwezige schepen in het kanaal zinken, waardoor het geblokkeerd was. Op 5 november hadden de Europese aanvallers een aantal punten van het kanaal in handen, en Israël de zuidpunt van de Sinaï, Sharm el Sheikh. Militair gezien was de opzet dus geslaagd voor de aanvallers.

Einde van de oorlog

In ongeveer dezelfde periode speelde de Russische inval in Hongarije. De VS verweten de Russen zonder recht een land binnen te vallen en konden zodoende, op het wereldtoneel, dan ook anderzijds niet de Engels-Franse inval in Egypte goedkeuren. Dus dwong president Eisenhower de landen tot een staakt-het-vuren. Hierbij werd het Engelse pond sterling ook onder druk gezet, door een Amerikaanse dreiging de munt op grote schaal te verkopen. Inmiddels had Rusland de zijde van Egypte gekozen en eiste ook een staakt-het-vuren. Bovendien vonden de grotere landen in het Britse Rijk, nl. Canada en Australië, dat het Commonwealth niet gebruikt mocht worden voor puur Britse belangen. Een staakt-het-vuren werd bereikt op 5 november, waarna zowel de Britse als Franse troepen een buffer vormden tussen Egypte enerzijds en Israël, dat grote stukken van Egypte bezet hield, anderzijds. Ruim twee weken later 21 november trokken de westerse machten hun troepen terug. Er is sindsdien wel kritiek geuit op de positie van de VS tijdens de crisis: de veroordeling van Frankrijk en Groot-Brittannië was erger dan nodig, terwijl de hulp aan de Hongaarse vrijheidsstrijders erg minimaal was en vaak valse hoop opriep.^[4]

De Canadese minister van Buitenlandse Zaken Lester B. Pearson kwam met het voorstel de machten te scheiden met troepen van de Verenigde Naties als buffer. Dit was de eerste keer dat de VN als vredeshandhaver optrad. Later kreeg Pearson de Nobelprijs voor de Vrede voor deze rol. De Franse en Britse 'buffertroepen' werden vervangen door de United Nations Emergency Force (UNEF). De troepen die zich rondom het kanaal bevonden werden als eerste vervangen. Hierna trok Israël zich, gedeeltelijk, terug uit de Sinaï, waarna ook daar troepen van de UNEF observatieposten inrichtten. De UNEF bevond zich overigens alleen op Egyptisch grondgebied, aangezien Israël de aanwezigheid van deze macht op zijn grondgebied afwees. De vrije doorvaart voor alle schepen leek gegarandeerd te zijn, maar met de instabiele situatie, ondanks de aanwezigheid van de UNEF, was de voedingsbodem gelegd voor een nieuw conflict.

Latere gevolgen

Het falen, en het uitlekken van de geheime opzet leidden tot een deuk in het imago van Groot-Brittannië en Frankrijk in de Arabische wereld. Hoewel de operatie militair een succes was, was het diplomatiek gezien een nederlaag voor Frankrijk en Groot-Brittannië: hun status als grootmacht werd ernstig geschaad doordat zij ogenschijnlijk niet zonder hulp van Israël konden opereren, bovendien werden zij door de gehele Verenigde Naties, inclusief de VS, veroordeeld. Naast een verandering in de relaties met de VS, leden de Brits-Franse relaties er ook onder, want midden in de gevechten waren de Britten begonnen met terugtrekken, zonder hun Franse bondgenoten te waarschuwen. Nasser werd de grote held van het seculiere panarabisme. De relatie tussen de voormalige kolonisators en de landen van het Midden-Oosten raakte ernstig bekoeld. Hierdoor werd nog eens bevestigd dat de rol van Groot-Brittannië en Frankrijk als grootmachten op het wereldtoneel was uitgespeeld en de Verenigde Staten en de Sovjet-Unie de dienst uitmaakten. De Britse minister-president Anthony Eden moest aftreden. De troepen werden volledig teruggetrokken in maart 1957.

De Sovjet-Unie had, door Egypte te steunen, een bondgenoot gekregen in het Midden-Oosten. De hele regio raakte daardoor betrokken in de Koude oorlog. Dit bondgenootschap zou standhouden tot 1973, toen de Sovjet-Unie op het kritieke moment in de Jom Kipoeroorlog de Arabische bondgenoten in de steek liet. Hoewel de VS tegen zijn bondgenoten had gekozen in de Suezcrisis, groeide het aanzien van de VS in het Midden-Oosten niet. Door de Fransen en Britten werd de openlijke kritiek door de Verenigde Staten uiteraard als een vorm van verraad gezien, en dit leidde tot een beperkte terugtrekking uit de NAVO door Frankrijk en het opzetten van een eigen nucleair programma bij zowel de Fransen als de Britten. Groot-Brittannië zocht voortaan hulp bij de Verenigde Staten door een beroep te doen op de 'speciale relatie' tussen de twee landen. Frankrijk begon onder Charles de Gaulle een onafhankelijke koers te varen en zocht toenadering tot West-Duitsland.^[5]

Doordat de Verenigde Staten het NAVO-verdrag in een zeer strikte zin hadden geïnterpreteerd, om zo op legalistische wijze geen militaire steun aan Frankrijk en Groot-Brittannië te hoeven verlenen, namen de andere NAVO-bondgenoten deze interpretatie over. De NAVO zou alleen nog in Europa tot militaire samenwerking leiden, terwijl de NAVO in principe tegen communistische agressie over de hele wereld had kunnen worden gebruikt. De weigering van de VS om Frankrijk en Groot-Brittannië te helpen op het moment dat zij dit nodig hadden, leidde er dan ook toe dat de VS de rest van de Koude Oorlog niet op steun van de NAVO-landen konden rekenen buiten Europa. Zo weigerden de Europese landen elke hulp aan de VS tijdens de Vietnamoorlog en herhaalden zij dezelfde truc die de VS tijdens de Suezcrisis hadden toegepast op het pond sterling: door Brits toedoen stortten in de jaren 70 de Amerikaanse dollar en het systeem van Bretton Woods in.

--------------------------------

Persoonlijke Noot : in die jaren diende ik onder de wapens in…Sijsele en later in Leopoldsburg…In de eerste maanden van mijn ‘onbeperkt verlof’, einde 1957 dus, werd ik opgeroepen in de imposante Rijkswachkazerne van Ieper om daar een rijkswachtuniform beloofd te worden, en een ‘oproep-contract’ waardoor mijn persoon + rijwiel-met-bandenvergtoeding konden opgevorderd worden om de grens te helpen bewaken tussen Ieper en Diksmuide. Na die eerste bijeenkomst, met veel tam-tam, heb ik van heel de zaal niets meer vernomen.

De enige wapens die ik gedragen heb, zijn beperkt in aantal, namelijk tot een (1) Mauser-geweer (schot per schot, grendel), oorlogsbuit op de Duitsers in ’14-’18. Men kon er gemakkelijker iemand mee doodslaan dan mee doodschieten….Patronen? Eenmaal op de schietstand 5 patronen, schot per schot, mogen verschieten en niet gewild…Met als gevolg een persoonlijke kleine oorlog tussen de soldaat en de officier…Neen, het ABL was niet mijn smaak….

01-02-2011 om 17:56 geschreven door digitalia  

.

Dat volk moet herleven….

----------------------------

Ik hoor en lees dikwijls iemand die de brave burger wil wijsmaken dat ons Vlaanderen te klein is om zelfstandig door het leven te gaan. Dat is je reinste kolder. Een leefbare autonome staat hangt helemaal niet af van zijn oppervlakte , maar van zijn bevolking , en vooral van zijn economie , met name van het Bruto Binnenlands Product , alias het BBP .

En ik heb even mijn bronnen geraadpleegd  In de wereld staat een onafhankelijk Vlaanderen op 195 staten qua bevolking ergens in het midden. Qua BBP staan we in de top tien. Maar dat lijkt me te gemakkelijk , want dan nemen we heel de derde wereld er bij. Ik ga me dus beperken tot Europa .Méér nog : ik laat de dwergstaten Luxemburg , Ijsland , Monaco , Andorra , Liechtenstein , Malta , San Marino ,Cyprus en de jongstgeborene Kosovo buiten beschouwing. Van deze staatjes heeft Kosovo met 2 miljoen de grootste bevolking en Luxemburg met 45.000 dollar BBP per hoofd het grootste BBP , wat niemand verwonderen zal omdat het Groot-Hertogdom de zwartbankier is van het Westen . En ik laat ook buiten beschouwing de landen die weliswaar een grotere bevolking hebben dan Vlaanderen , maar wel een lager BBP  .En dat zijn onder meer Duitsland , Frankrijk , Engeland ...Ik stop maar , want de tegenstrevers van onze onafhankelijkheid zakken  met de letter dieper de grond in.

Goed. We nemen dus de rest  En vertrekkend van het feit dat Vlaanderen 6 miljoen inwoners telt en een BBP heeft van 40.000 dollar per hoofd , vind ik niet minder dan 13 onafhankelijke en door de VN erkende staten , die onder onze bevolking en BBP blijven . Het eerste cijfer is de bevolking in miljoenen , het tweede het BBP in dollars per hoofd.

Denemarken                                 5     30.000

Finland                                        5     25.000

Ierland                                        4     26.000

Noorwegen                                 4,5    38.000

Albanië                                      3        1.300

Bosnië-Herzegovina                      4        1.200

Kroatië                                     4 ,5      5.000

Macedonië                                   2       2.000

Slovenië                                     2      11.000

Slowakije                                   5,4      4.000

Estland                                     1.4      4.000

Litouwen                                   3.7      3.000

Moldavië                                    4.4        300

Samen met de 9 hoger vermelde dwergstaten zijn er dus 22 onafhankelijke staten in Europa alleen al  die minder bevolking en (met uitzondering van de belastingparadijzen Luxemburg en Liechtenstein ) ook een lager BBP hebben dan Vlaanderen.

Maar iedereen heeft hun onafhankelijkheid erkend en in vele gevallen toegejuicht zoals het geval geweest is toen de Baltische staten vrij kwamen van de toenmalige Sovjet Unie , de Balkanstaten van het toenmalige Yoegoslavië en Slowakije van Tsjechië.

Alleen Vlaanderen wordt dat niet gegund !! En ik weet ook waarom .Alle deze staten waren armer dan hun voormalige partners , Vlaanderen is rijker en mag dus niet weg . Want wij moeten blijven betalen voor een volk dat onze taal en onze cultuur misprijst.

Vlamingen die dààr mee akkoord gaan zijn ofwel blind of simpel van geest. En weet je nu ook waarom er zoveel "asielzoekers" uit het Oostblok komen ?

Ik wél !

http://blog.seniorennet.be/luis_in_de_pels/

-------------------------------

Psssst

Nix aan toe te voegen….

..

01-02-2011 om 17:44 geschreven door digitalia  

Waarin een klein land groot kan zijn….

Franstaligen komen met ‘Doigt d’Honneur’,

Vlamingen met de ‘Goedendag/ Le Bonjour’….

Tweede opvoering van ‘Schild en Vriend’….Zo lang de voorraad strekt.

-------------------------------------

Groots volksfeest in Gent bij wereldrecord regeringsvormen

31/01/11, 12u33

Een achttal Gentenaars slaat de handen in elkaar om op 17 februari, de dag dat het wereldrecord regeringsvormen gebroken wordt, een groots volksfeest te organiseren.

De vriendengroep kon al ruim 4.000 enthousiastelingen via Facebook, Twitter en YouTube mobiliseren en heeft sinds vandaag een goedgekeurd veiligheidsdossier op zak voor het evenement op Sint-Jacobs.
 
Op de facebookaffiche staan foto's van de kopstukken in de federale politiek met de oproep voor het volksfeest "Wereldrecordpoging 249 dagen zonder regering."

Los van partijpolitiek
"De bedoeling is om een leuk volksfeest te organiseren, " aldus initiatiefnemer Jonas Van de Poele. "Het wordt geen grote technische bedoening. Er zullen wel optredens doorgaan, maar die zijn ondergeschikt aan de sfeer en ambiance."
 
De initiatiefnemers zeggen dat ze los staan van partijpolitiek. "In de ondertoon zit natuurlijk wel een ironisch statement, maar we willen er geen volledig politiek evenement van maken. Al zetten we natuurlijk in de verf dat de regeringsvorming lang duurt."
 
Het initiatief groeide op café. "Een aantal vrienden kwam met het idee af, maar ze wisten niet goed hoe eraan te beginnen. We kregen ondertussen de principiële steun van het schepencollege en sinds maandag is het veiligheidsdossier goedgekeurd. Aan de reacties te zien loopt het nu al storm, " aldus Van de Poele. (belga/sps IN Dm)

----------------------------------------

Psssst

De plaats Bij St Jacobs in Gent heeft een prachtig palmares. Vandaar het verbod tot het dragen van Witte Kaproenen. Ook tabbaards en burka’s zijn verboden wegens ontploffingsgevaar. Alleen maskers die gelijkenis vertonen met de dirigenten van de 5 resterende Regeringen zijn toegelaten. De organisatoren zijn niet verantwoordelijk voor de veiligheid van deze vierders. .  

Op de ere-tribune wordt afscheid genomen van het Geslacht Seks & Coburg-Gotha. Na een korte ceremonie (waarover geen details worden vrijgegeven) wordt de ganse sippe afgevoerd in dievenwagentjes.

Het geheel wordt uitgezonden door CNN en zal ook op Eurovisie zijn. Na middernacht wordt Klokke Roeland geluid, nadat de klepel vervangen is door de kop van Daniel Termont, zodat die levenslang zal onthouden waar de klepel hangt.

Nu het wereldrecord gebroken zal zijn, wordt er niet op de lauweren gerust. De Brusselse en de Duitstalige Deelregeringen worden ontbonden verklaard. De twee Gewestregeringen (Waalse en Vlaamse) worden heraangelegd met nieuw personeel, die trouw zweren aan hun respectieve Grondwetten.

Na zeven (7) dagen wordt het feest voor gesloten verklaard en gaat iedereen terug naar het werk.

31-01-2011 om 18:29 geschreven door digitalia  

.

LE DOIGT D’HONNEUR

Is ‘een onderscheiding’ uit het Oosterse culturen…

-----------------------

Wikipedia is een onuitputtelijke bron van wijsheid :

LE DOIGT D'HONNEUR, dans les cultures occidentales, est un majeur tendu en signe d'hostilité, considéré généralement comme une évocation visuelle d'une pénétration sexuelle « honteuse » ou dégradante

Zonder Wikipedia zouden wij niet eens geweten hebben hoe vereerd wij ons als Vlamingen moeten voelen, met dat opgestoken middenvingertje van de zwarte sloerie van Algerijnse afkomst, die ons de les komt lezen.

Voor zover ik van hier uit de Franstalige gazetten kon napluizen, is er geen kat die haar uitvlucht dat ze zich ‘van vinger zou vergist hebben’, gelooft ! Van Uw vrienden moet ge ‘t hebben !

Laat het voor de Vlamingen, die straks toch weer in gesprek moeten gaan met de Frantaligen, een les zijn : Frans willen spreken (en maar half kunnen !) is het bewijs noch min noch meer dat jullie die opgestoken vinger verdienen ! Noteer daarbij dat Laurette een DAME is…

Kalm blijven onder het ggeweld, zoals jullie deden, is goed : des te zotter gingen de anderen te keer. Maar mochten jullie, door Vlaams te spreken jullie meesterschap nog ietske meer benadrukt hebben, dan was daar op staande voet de revolutie uitgebroken. Quod eram demonstrandum !

De rest van dit stukje zal in de taal van Marianne zijn : zo gaat er niets verloren van de sappigheid. Als toemaatje nog dat leuk intermezzo waarbij BDW gesplitst wordt : o wat kan Franstalige humor toch subtiel zijn !

Wat ik niet begrijp van onze o zo Vlaamse politici, dat er nooit wederwoord gegeven wordt op de leugen dat er ‘vroeger’ ooit een tijd is geweest waarop de transfers in omgekeerde richting kwamen : van Wollanië naar Vlaanderen. Ook gisteren weer, de furieuze Onkelinx : of we dàt dan vergeten waren….

Neen ? Madam Uytendal, we zijn dat niet vergeten, want het is niet waar ! Mij is opgevallen dat die leugen onmiddellijk gevolgd werd door iets dat meer bestemd leek voor haar acherban : ‘C’est vrai que la Flandre est devenue plus prospère’, enz, en dat de aanwezige Vlamingen daarbij eerder geamuseerd zaten bij te kijken.

Ze hadden beter gerepliceerd door een hint te geven  om eens de naam JUUL HANNES, Professor Emeritus van de Gentse Universiteit te ‘googelen’. Daar staan honderden verwijzingen met tekst en uitleg, die nooit weerlegd werden. Ze zouden bij de Waal Michel Quévit, onlanhs in ‘Trends’ verschenen, wel de paar  povere weerleggingen (pogingen tot..) hebben kunnen afwegen : de Walen hebben toch ook helpen betalen aan de haven van Antwerpen en aan die van Zeebrugge…: Meneer Kieviet : dat is dan wel gebeurd met Vlaams geld, want het wafelijzergeld dat aan de Waalse stervende industrie werd betaald, verdween in de zakken van de Waalse profiteurs…In die van Albert Frère, bijvoorbeekd….

Ik heb tevergeefs gezocht in de Vlaamse pers, naar iets daarover. Het was een enige gelegenheid om lezers aan te trekken op basis van de actualiteit…

Maar ja, we weten allemaal dat de media zoveel mogelijk in het nadeel van hun eigen volk werken. Ook dat is Belgisch…..

--------------------------------

Le doigt d’honneur freudien d’Onkelinx

Débats très tendus hier sur les chaînes francophones

BRUXELLES Ambiance des grands jours, hier midi, tant sur le plateau de Mise au point que sur celui de Controverse . De part et d’autre, on était en effet parvenus à obtenir la présence de membres représentatifs des partis flamands : Stefaan De Clerck (CD&V), Dany Pieters (N-VA) et Guy Vanhengel (Open VLD), d’une part, et les mêmes, d’autre part, sauf que De Clerck était remplacé par Etienne Schouppe sur TVi.

Passons vite sur le doigt d’honneur involontaire, soyons- en sûr, de Laurette Onkelinx, à l’émission de Pascal Vrebos.

Ce qui aura le plus marqué, c’est l’incompréhension entre les politiques du Nord et du Sud. Ce fait pourrait avoir un effet salutaire : outre qu’il aura permis aux téléspectateurs de prendre connaissance des positions flamandes, qui sait si ces passes d’armes musclées n’auront pas un impact sur les interminables négociations ? Sur les deux chaînes, c’est surtout le CD&V qui fut critiqué. Ainsi, la vice-Première socialiste a-t-elle lancé à son collègue De Clerck : “Parlez pour le CD&V plutôt que de vous cacher derrière les autres.”

Le Flamand a rappelé à son interlocutrice que, si les positions des chrétiens-démocrates étaient identiques à celles de la N-VA, sur le plan communautaire, elles s’en distanciaient fondamentalement en matière de séparatisme.

À la question, que diriez-vous si certains suggéraient de se passer du PS, comme on propose de le faire à propos de la N-VA, Onkelinx sortit de ses gonds, n’appréciant guère ce rapprochement. Elle fut gentiment remise à sa place par l’ex-médiateur royal, Pieters : “C’est assez étrange que quand la N-VA a des points de vue, ce n’est pas constructif et quand le PS en a, c’est une proposition constructive.”

Après ces échanges, le passage de Charles Michel à L’indiscret vint un peu calmer les choses, tant l’homme apparut serein. On retiendra surtout son refus de critiquer les autres partis. Sa petite phrase, “Il faudra vous habituer” , apparut comme une pierre lancée dans le jardin du toujours président Didier Reynders.

À Controverse , le débat fut tout aussi musclé et plusieurs intervenants ont prononcé le mot “référendum” jusqu’ici tabou.

Invité au Zevende dag, Bart De Wever se déclara prêt à prendre l’initiative. Et d’indiquer qu’il s’entretiendrait avec plusieurs autres responsables politiques, dont Elio Di Rupo, avant d’être reçu par le Roi.

Enfin, opposé à de nouvelles élections, De Wever jugea que le gouvernement actuel pouvait prendre toutes les mesures nécessaires, la N-VA étant prête à soutenir l’équipe Leterme au Parlement.

André Gilain

© La Dernière Heure.

------------------------------

Connaissant même le rôle de Bart De Wever dans cette crise politique, Dany Boon (Paris : Le réalisateur de Rien à déclarer, y va de son petit commentaire. “Il faut faire une scission des hémisphères droit et gauche de Bart De Wever. Ça sera assez douloureux mais ça ira assez vite ! Comme ça, quand il aura une idée à la con avec l’hémisphère droit, il ne pourra pas l’exprimer avec le gauche .”

Bron LLB

----------------------------------

Pssssst

Die opgestoken middenvinger de naam geven van ‘Ere-vinger’ gaat ons petje te boven. Het is wel een goede vinding. Verdient navolging.

Wij Vlamingen moeten ons leren aanpassen. Een ferme schop in de onderrug betitelen we voortaan alse een E.S. : een ezelsstamp. Kan altijd door onze woordvoerders achteraf uitglegd worden als dat wij eigenlijk een E.S. , een ‘Ere Stamp’ hadden bedoeld.

Daarbij blijven wij de etikette respecteren. Als afweer hadden wij ook kunnen spreken over ‘un bonjour Flamand’, wat steevast de vertaling zou zijn van onze ‘Goedendag’…U weet wel… Dat ding dat wij in 1302 ook al eens hebben boven gehaald…...

31-01-2011 om 18:22 geschreven door digitalia  

.

Geen klein bier?

juist wel! Is ‘Belgisch’ geworden!

------------------------

Worden  bij deze op de INDEX geplaatst :

Duvel

De Koninck

Liefmans

Choouf je (?)

Maredsous

Die dingen, al zijn ze nog zo lekker, drinkt voortaan geen Vlaming meer.

Met dank aan Marc Gammens en aan http://www.bloggen.be/roeland/ bij wie ik onderstaand stukje proza vond.

JOURNAAL van Marc Grammens bereikt mij hier in Midden Italia altijd met een stuk vertraging, en wat meer is, het kost mij alle moeite van de wereld om die verdomd kleine lettertjes te kunnen lezen. Mijn gezichtsvermogen gaat inderdaad angstwekkend achteruit. Maar niet getreurd : 1° het kon altijd nog erger, en 2° de lees-apparatuur van KOBA/Leopoldsburg zal me binnenkort het volle leesgenot wel terug geven. Het is wel een hele snee in mijn portemonnee….maar de cultuur komt weer in mijn bereik. De tekst onder de lamp brengen en op het scherm kunnen letters zo groot als een kerk worden getoverd. Met, indien gewenst, een aangename vrouwenstem die automatisch voorleest. Voor het eerst in lange tijd zal ik weer een boek kunnen lezen!

Eigenlijk kon heel die Moortgat affaire mij al lang niet meer schelen : sedert ’t Palliterke verboden werd het woord Duvel nog te verwerken in hun teksten, wist ik genoeg. Trouwens, de Leffe Bruin vond ik veel beter, al is het ook een ‘Belgisch Biertje’. Dat is het verschil met Moortgat : InBev is tenminste geen kazakdraaier!

Het zou anders wel eens kunnen zo uitdraaien, dat Moortgat in een nabije toekomst verplicht zal zijn naar zijn Vlaamse roots terug te grijpen, omdat ‘Begië’ dan ‘Ex Belgë’ zal moeten geschreven worden. En wie wedt er nu op een verliezend paard!?

Zo ziet men maar : als ‘Niets’ komt tot ‘Iets’, dan kent ‘iets’ zichzelve niet. Met de huidige Moortgats is het lijk met de Leysens : de huik naar de wind hangen, ter wille van het smeer likt de kat de kandeleer…

------------------------------

Michel Moortgat, gedelegeerd be­stuurder van de Brouwerij Duvel Moort­gat en eigenaar van nog een aantal ande­re bieren (De Koninck, Liefmans, Chouf je, Maredsous), werd aangeduid tot Ma­nager van het jaar 2010. Dat zal wel ver­diend zijn, en daar hadden we het kun­nen bij laten, als hij in Trends (13.1.11), dat de prijs toekent, niet had gezegd: "Ik voel mij Belg. Wij verkopen Belgisch bier, geen Vlaams of Waals, ook al heb­ben we beide in portefeuille. We verko­pen Belgisch bier".

Tja. Het is bekend dat de huidige generatie van de familie Moortgat be­schaamd is over haar afkomst en die zo­veel mogelijk wil verbergen en vergeten, maar kan het niet wat minder cru? Hoeft men daarom naar de andere kant over te lopen?

Albert Moortgat (1890-1983) heeft de brouwerij gemaakt en haar opgetild van dorpsniveau naar nationaal niveau, maar speelde ook een rol in de Vlaamse Beweging van Klein-Brabant en werd burgemeester van Breendonk, van 1922 tot 1945. (Volledigheidshalve vertel ik erbij dat hij verre familie was van mij, maar verder doet dit niets terzake.) Hij was dus oorlogsburgemeester met VNV­etiket, en ten gevolge daarvan een slacht­offer van de repressie. (Vorig jaar bracht Wetenschappelijke Tijdingen een studie over hem, die mij onvolledig toescheen, althans wat de naoorlogse toestanden betreft.) Zodra hij de gevangenis had ver­laten, werd Albert Moortgat een steunpi­laar van vele Vlaamse verenigingen en aktiviteiten, al speelde hij zelf geen poli­tieke rol meer. Wie kwam er al niet bij hem op bezoek om wat te schooien voor dit of voor dat?

Dat is allemaal niet biezonder, maar wel het feit dat zijn opvolgers, en met name de huidige bewindvoerende gene­ratie onder leiding van de nieuwe ma­nager van het jaar, op zeer brutale wijze afstand hebben willen nemen van de man die hun zaak heeft groot gemaakt en zijn opvattingen. Ze zijn dus geworden tot de grootste belgicisten van Klein-Brabant, en steunen nu initiatieven die beant­woorden aan hun nieuwe denkrichting.

Dat is hun goed recht. Ik heb alleen vragen bij de kwaliteit van de huidige bewindvoerders, wegens de brutale ma­nier waarop zij hun nieuwe koers hebben opgedrongen aan de vroegere vrienden van de familie. Neem bijvoorbeeld 't Pal­lieterke. Jarenlang heeft dat blad niet alleen reklame voor Duvel opgenomen, maar er ook publiciteit voor gemaakt. Als het kon en er werd iets gezegd over bier, dan viel in het blad automatisch de naam Duvel, alsof er geen ander bestond. En toen ineens was het uit. Wijlen Jan Nuyts, uitgever van 't Pallieterke, vertel­de mij destijds hoe de reklame-inlassin­gen plotseling, met een ruw soort weg­werpgebaar, werden beëindigd.

Dat had heel wat vriendelijker ge­kund. Het was de typische houding van mensen die hun achtergrond en afkomst radikaal willen verloochenen. En dat was zelfs zakelijk niet verantwoord. In de jaren vijftig-zestig-zeventig van vorige eeuw werd op bijna alle "Vlaamse" bij­eenkomsten Duvel geschonken, uit prin­cipe, want "Moortgat, dat is er ene van ons", namelijk repressieslachtoffer. Oude­ren herinneren zich de solidariteit die in het repressiemilieu heerste. Ik was geen liefhebber van Duvel noch van enig an­der bier dat zwaarder is en meer alcohol bevat dan gewone pils, maar tot in de Ardennen maakte ik het mee dat Vlaam­se vrienden mij bijna verplichtten om Duvel te drinken, "Vlaams bier". En dan nu te lezen dat Moortgat geen Vlaams bier verkoopt, alleen Belgisch. Foei. De manager van het jaar 2010 mist elemen­taire Vlaamse beschaving.

Mark Grammens
Uit Journaal nr.: 594

..

31-01-2011 om 18:07 geschreven door digitalia  

En wat met onze olie?.....

Als het Oosten brandt, brandt ook onze welvaart….

----------------------------

De Januskop

E.J. BRON - 29 JANUARI 2011

Wanneer men het verzet van de massa’s in de islamitische wereld bekijkt, dat uitging van Tunesië en nu ook Egypte en Jemen heeft bereikt, is het moeilijk om je niet aan de gebeurtenissen in 1989 in Europa te herinneren. Het wordt pas echt moeilijk om geen sympathie met de opstandelingen te voelen, temeer wanneer men een blik werpt op de regimes waartegen de opstand zich richt.

Toch geef ik toe, dat ik deze gebeurtenissen niet zonder onbehagen bekijk en ook al voel ik mijzelf niet competent om de actuele situatie van de binnenlandse politiek van Egypte of zelfs die van Tunesië of van Jemen competent te analyseren – ik zou toch graag een paar sceptische opmerkingen willen maken:

Iedere revolutie heeft iets van een Januskop: de grote, klassieke volksrevoluties van de laatste 200 jaar gingen altijd van de middenklassen uit, die een gematigde hervormingsagenda volgden en er min of meer edele ideeën op na hielden. Deze krachten, die de revolutie begonnen, waren bijna echter nooit diegenen die haar ook beëindigden en van haar overwinning profiteerden.

Voor zover de revolutie niet halverwege bleef steken en uitmondde in het herstel van het ancien régime, zoals in 1848 in Duitsland; voor zover de macht dus effectief ontnomen werd aan de oude machten, viel de macht altijd aan diegenen toe, waarvan het parool de massa’s in beweging brachten, die vaak heel anders dachten dan de initiatiefnemers uit de middenklassen:

In Frankrijk begon de revolutie met het doel de macht van de koning door een grondwet aan banden te leggen. Ze mondde uit in de terreurheerschappij van de Jakobijnen, omdat de Jakobijnen met de strijdkreet »Égalité!« het gepeupel van Parijs aan hun kant kregen.

In Rusland werd alles wat liberaal en gematigd links was door de Bolsjewieken opzij geschoven, die de arbeiders en de boeren alles beloofden wat ze wilden hebben.

In de DDR wilde de oppositiebeweging meer vrijheid, de massa’s wilden de D-Mark. Ik bekritiseer dat niet, ik wijs er slechts op, dat de macht, als de zaken eenmaal in beweging zijn gekomen, uiteindelijk bij diegenen terechtkomt die de diepste wensen van de massa’s uitspreken. In de DDR was het de wens naar deelname aan de westerse welvaart. Helmut Kohl kreeg de macht, omdat hij dit begreep.

De islamitische revolutie in Iran als tot nu toe enige volksrevolutie in de islamitische wereld begon als breed bondgenootschap van sjah-tegenstanders van allerlei politieke schakeringen en eindigde met de heerschappij van de sjiietische islamisten, die hun voormalige bondgenoten afslachtten; de eis naar de islamitische staat was gewoon populairder dan de westers gevormde ontwerpen van liberale of marxistische groeperingen, die er allemaal uitzagen als varianten van een westerse vreemde heerschappij en in dit opzicht meer gemeen hadden met de sjah dan met de volksmassa’s, echter zonder dit te weten.

Het is niet alleen mogelijk, maar waarschijnlijk, dat in Egypte (Tunesië en Jemen laat ik even buiten beschouwing) de Moslimbroeders als de populairste, best georganiseerde en meest gerespecteerde organisatie van de Egyptische oppositie de lachende erfgenamen van het Mubarak-regime zullen worden, die daarmee de vruchten van decennia lang moeizaam werk zouden oogsten. Hetzelfde is in Tunesië of Jemen (of in andere Arabische landen) in ieder geval voorstelbaar.

Dat hoeft niet zo te zijn – het is altijd nog mogelijk, dat het regime aan de macht blijft. (Ik zeg dat gezien de ervaring met de al tien jaar lang voorspelde ineenstorting van het Iraanse regime). Laten we echter aannemen, dat het regime zou vallen: welke leuze zou pakkend genoeg zijn om de massa’s ervan af te houden de Moslimbroeders of vergelijkbare machthebbers te steunen?

Ik zie er slechts een, namelijk eentje, die gelijk zou zijn aan de slagzinnen van de Franse en Russische revolutie of aan de D-Mark belofte van de Oost-Duitse revolutie, en die erop uit zou draaien het volk de toegang tot de westerse welvaart in het vooruitzicht te stellen.

Een Arabische revolutionair, die zijn land de heerschappij van islamisten wilde besparen, zou er helemaal niet onderuit komen zijn volk als beloning voor een min of meer liberaal-democratische weg een gemakkelijker toegang tot Europa in het vooruitzicht te stellen. En dat is niet zomaar een hersenspinsel:

»De Tunesische oppositiepoliticus Moncef Marzouki verwacht na de Tunesische revolutie een ’democratische lente’ in het Nabije Oosten, waarin de autoritaire regeringen worden afgelost. ’En dat logenstraft al diegenen in Europa, die altijd hebben beweerd dat democratie niets voor Arabieren zou zijn’, zei de onlangs na tien jaar Franse ballingschap naar Tunesië teruggekeerde mensenrechtenactivist en politicus op vrijdag in een interview met de Deutschlandfunk.  

Onze plaats is het euromediterrane gebied. Voor het Westen is het eenvoudiger om samen te werken met democratieën.«

In duidelijke taal: »Als we democratie spelen, zijn we deel van de euromediterrane ruimte«, en dat deze ruimte grenzeloos is, zal men ons Europeanen nog wel bijbrengen. Zo’n concept voegt zich naadloos in het door de EU gevolgde euromediterrane programma en zal bij de EU-elites zonder twijfel bijval vinden.

In dit verband is het kenmerkend, dat met Mohammed el-Baradei uitgerekend een uitgewezen lid van de globale elites op het punt staat de leiding van de Egyptische oppositie over te nemen. Zelfs wanneer men hem niet in de schoenen schuift iemands »agent« te zijn, is de gebeurtenis symbolisch.

Men kan zich nu al de frasen voorstellen waarmee de EU-elites ons lekker zullen maken, dat de grenzen voor massamigratie nog verder zullen worden geopend; nu zou het belangrijk zijn »de jonge democratieën in het Nabije Oosten te steunen« en »de mensen een perspectief te bieden«, opdat ze »niet in de armen van radicalen worden gedreven« enz.

Dit perspectief zal zijn, dat de economische problemen van deze landen op onze kosten opgelost worden door hun bevolkingsoverschot op te nemen. Als men serieus kijkt naar een eventueel lidmaatschap van Turkije in de EU, dan is het moeilijk uit te leggen waarom Tunesië of Egypte voor de deur moeten blijven staan.

En daarbij is het zelfs niet uitgesloten, dat islamistische groeperingen dit spel zullen meespelen, zoals hun Turkse geestverwanten dit al jaren doen. Ze slaan twee vliegen in één klap, doordat ze enerzijds hun binnenlandse politieke positie consolideren en de geforceerde re-islamisering van hun landen bespoedigen (wat onder een liberaal regime veel gemakkelijker is dan onder een dictatuur) en anderzijds de islamisering van Europa bespoedigen. En wel trouw aan Erdoğans motto, dat de democratie een tram zou zijn die iemand bij zijn doel zou brengen en als men daar aangekomen zou zijn, zou men uitstappen.

Het is de vraag welke van de twee gezichten van de revolutie een onsympathiekere moet zijn. Het is zelfs de vraag of er überhaupt twee gezichten zijn – of niet veelmeer tweemaal hetzelfde gezicht, eenmaal met en eenmaal zonder baard.

Bron:

http://korrektheiten.com/2011/01/28/revolution-tunesien-aegypten-islamisten-euro-mediterraner-raum/ 

Vertaald uit het Duits door:

E.J. Bron

Reageren kan op: www.pim-fortuyn.nl/pfforum/topic.asp 

---------------------------------

Pssst

Moe Barack (Mubarak) kan de pot op! -------JaJa –----- maar hij moet wel het Suez-kanaal ongeschonden achterlaten! Want zonder Suez, zijn we de klos…. En als Egypte in de verkeerde handen terecht komt, zoals Iran indertijd na de Sjah-van-Perzië, dan breekt er voor buurland Israël maar een droevige tijd aan. En met Israël is het lijk met ons eigen gezicht : als onze neus geschonden wordt, lijdt heel ons gezicht daar onder….

31-01-2011 om 17:52 geschreven door digitalia  

.

Wat wordt het volgende keer?

 

De vigneron?

--------------------------------

Pas heb ik gedaan met schrijven dat Cruella in haar kot blijft (taktisch?) of daar verdampt de inkt van mijn artikel in de zwaveldampen uit de bek van de draak.

Het gesprek zelf op RTL heb ik gemist, daar de lectuur van een ingewikkelde Engelstalige tekst op Isklander al mijn aandacht weerhield. Daar werd gesteld, niet dat Beglum was falling into peaces, dat was al een feit, en Albert II was the last King of Belgium, maar Brussels splitsen dat zou niet zo eenvoudig zijn als in ’68 de Universiteit van Leuven splitsen. Even nummers op de rug van de bibliotheek-boeken blijven in Leuven, de oneven gingen naar Luvain-La-Neuven : belachelijk toch – wat er bij NIET vermeld was, dat dat Louvain-la-Neuven een volledig nieuwe stad was, op Waals grondgebied, betaald in hoofdzaak door de Vlamingen…..Er werd vooral gewezen op die foute Vlaamse nationalisten die een slecht voorbeeld zouden zijn voor alle andere Europese volkeren die een eigen Staat willen. Kortom : blijven zoals het is, in ‘Rustige Vastheid’ dus, zou wel het beste zijn.

Wat zou daar nu staan, in  The Economist, de volgende keer moesten zij willen schrijven over wat Onkelinx en Mangain vandaag ten beste gaven op de TV?

Stel U één ogenblik voor, dat BDW zich ook zou vergissen, sprekende over de transfers of de financiering van Brussel, of, ergo, over het Koningshuis, en de middenvinger opsteken….

Hebben de Niveanen en de Tjeven nu nog niet genoeg beledigingen geslikt? Wat zal het volgend verwijt zijn : Inciviek?

Misschien dat het tijd wordt om de leeuwenkooien in de Antwerpse zoo weer vrij te maken om Vlamingen in op te sluiten, in afwachting van hun proces voor de Krijgsraad….

Vandaag de opgestoken middenvinger, morgen de karwats, en overmorgen de vigneron? Wat wordt het, Cruella, om Uw naam eer aan te doen….

 

---------------------------------------

Debatteren met de middenvinger

zondag 30 januari 2011, 16u25 in dS

Zowel in het RTBF-programma Mise au point als in het RTL-TVI-programma Controverse zaten zondag vertegenwoordigers van zowat alle partijen rond dezelfde tafel. En dat leverde het nodige vuurwerk op. Er kwam zelfs een middenvinger aan te pas.

Senaatsvoorzitter Danny Pieters (N-VA) herhaalde in Mise au point wat zijn voorzitter Bart De Wever eerder in De Zevende Dag zei: dat de N-VA nog zal samenzitten met de PS, maar niet voor de camera's zal vertellen welke voorstellen de partij nog wil doen.

Onkelinx stelde daar een veel emotioneler betoog tegenover. Ze begon met te stellen dat de PS absoluut een staatshervorming wil, dat België niet in zijn huidige vorm voort kan. Dat de onderhandelingen mislukt zijn, ligt 'aan het eeuwige neen van de N-VA', aldus Onkelinx.

Maar ook Stefaan De Clerck (CD&V) moest het ontgelden. 'Praat in naam van CD&V in plaats van jullie te verbergen achter anderen. De CD&V is een schaduw geworden van de partij die ze ooit geweest is', sneerde Onkelinx naar haar collega in de federale regering. De CD&V'er antwoordde dat zijn partij op communautair vlak dezelfde standpunten heeft als N-VA. De Franstaligen moeten de uitslag van de verkiezingen in Vlaanderen respecteren, stelde hij.

In Controverse op RTL-TVI werd er vurig voort gedebatteerd. Op een gegeven moment wees Onkelinkx zelfs met haar middenvinger naar Etienne Schouppe (CD&V), terwijl ze over Brussel sprak. 'We willen dat Brussel gerespecteerd wordt, Brussel moet een volwaardige regio zijn. De Brusselaars moeten gerespecteerd worden.'

Het gebaar met de middenvinger ging niet onopgemerkt voorbij. RTL-TVI deed navraag bij de woordvoerdster van Onkelinx, die stelde dat de minister 'zich van vinger heeft vergist. Ze heeft op geen enkele manier haar gesprekspartner willen beledigen.' 

30-01-2011 om 18:39 geschreven door digitalia  

Of moeten we zeggen : Mevr. Uytendaele?

Mij om het even : voor mij blijft ze Cruella heten!

---------------------------------

We horen de laatste tijd de Rode Passionaria niet meer, tenzij in sourdine. Ze werkt, samen met tweede echtgenoot (haar eerste is een drugkoerier van en naar Marokko), aan een oplossing die bij BDW niet eens opkomt : wij moeten scheiden, het water is veel te diep.

Hoe het mens ook heet, Cruella, Uytendaele of Onkelinx, met de dag doet ze meer en meer aan Kristien HemmeRECHTS denken, de Zwarte Weduwe ….Een naamsverandering : dat kost toch maximum € 1.200 : mag toch geen beletsel vormen om voortaan OnkeRECHTS te kunnen schrijven?! Haar husband geeft de Vlamingen noch min noch meer gelijk! Straffer nog : qua terminologie zit die zeer dicht bij het Vlaams Belang! De PS die het droomscenario van de Flaminganten op tafel brengt. De wonderen zijn de wereld niet uit. Maar lees eerst verder, hoe ver-Waalste Vlamingen in Wallonië van de hoge toren blazen : ze worden verraden door hun namen :  Uytendaele : een mooie Fransklinkende naam, toch!  Uit het dal, Uit de diepte, wat in ’t Frans Du Trou zou zijn….

Die dames (HemmeRECHTS en OnkeLINX) moeten zich gevoelen als een losgeslagen half loshangende balie op een verlaten hofstede, ergens op de blakke boerenbuiten..Iets in de zin van ‘Scheef is de poorte, van oudheid geweken zaalrugde ’t dak van de schure’, uit de Rijke Vlaamse Letterkunde.

Het hieronder bij Bruno Valkeniers overgenomen stukje van zijn blog op

http://www.brunovalkeniers.be/1/

lijk ondergetekende, in dankbare ootmoedigheid. Die is dermate hoopgevend voor Vlaanderens toekomst (maar begot wie gaat die ‘Fluwelen Scheiding’ onderhandelen?), dat ik mij permitteer even terug te komen als ludiek intermezzo op het woord ‘balie’ van hierboven, dat waarschijnlijk een beetje onwennig klinkt voor vele landgenoten uit het Diepe Binnenland. ‘Eine kleine Spielerei’ dus.

Uitleg. Balie : hoevepoort, afsluiting. Op deze blog zijn al dikwijls de West Vlaamse roots beschreven. Het zou wel eens kunnen, dat het in vele geesten is blijven hangen, dat ons dialect als cultuurtaal perfect naast of zelfs boven het Latijn staat. Wie dat niet gelooft maak ik iets anders wijs.

Zie : “in coda veninum” (6 lettergrepen), en “tis tied datut es” : (5 lettergrepen). Ik zou voor de grap de vraag willen voorleggen aan een steenkapper die in de Romeinse tijd zoiets in graniet zou moeten beitelen! Sommige zaken zijn zelfs onvertaalbaar in hun schilderachtigheid. Voorbeeld; ‘Oedewufs kerkgang’ voor ‘het gaat niet vooruit’…maar dan in ’t Latijn. Gekapmantelde oude vrouwtjes die, kerkboek onder de arm, al schuivelend binnen het kerkportaal : een sfeerbeeld gegrepen uit ‘De Heren van Zichem’….

Wat zou L & H daarvan gemaakt hebben : Oedewufs kerkgang : dat zou iets geworden zijn van ‘Latappe piere latapang’, onvertaalbaar Iepers voor ‘ge moogt me niet bestelen. Een ‘ap (Hap) is inderdaad een hakbijl…

Nu kreeg ik in laatste ’t Pallieterke toch wel een lezersbrief onder ogen zeker, van iemand die altijd over dezelfde steen valt als ik : we worden ten onrechte uitgelachen voort de uitspraak van onze G en onze H,  daar waar in doorsnee alleen gezondigd wordt tegen de H. We zeggen inderdaad nooit ofte nimmer Hod, als we God bedoelen, maar durven wel al eens spreken over de Gulp van God.  Daarop zegt onze vriend : en de Antwerpenaren dan!  : als wij VIS eten,  eten zij VIES. Normaal draai ik die lol altijd om : wij eten proper, en die van Antwerpen eten VIES. Ons dochterke kan daar niet mee lachen! Ze zijn ook gedrogeerd van in de wieg, want onze baby’s slapen in een WITTE wieg, en de hunne in een WIET-e wieg. Om nog maar te zwijgen van ‘hun eigen wassen’, of ‘hun eigen scheren’ : ze zouden eens moeten proberen MIJ te wassen of te scheren!

Enfin, ik zeg die dingen maar, ten eerste om nogmaals te wijzen op de gedegen overeenkomst tussen het West Vlaams en het Latijn, in casu het moderne Latijn, het Italiaans dus, waar de letter H (‘akka’ genaamd) bijna niet bestaat tenzij in leenwoorden uit een vreemde taal : Hippie, of uit het Duits : Hitleriano : een Hitler-aanhanger.  Een Hospitaal is een ospedale, en Hercules is Ercolo….enz.

In het West Vlaams hebben we ‘emel’ voor hemel, ‘ospitaal’ voor hospitaal, ‘oend’ voor hond, ‘eird’ voor haard, enz…. waaruit overduidelijk blijkt dat de Romeinen bij ons in Bachten de Kupoe in de leer zijn geweest. Cfr Asterix en Obelix, die op oneerlijke basis in Gallië getekend werden, daar waar ze thuishoren in het estuarium van de Ieser (IJzer), waar ze achter de spoorberm tussen Ieper en Nieuwpoort weerstand bleven bieden aan Lange Juul. Bewijs:  dat deed het ABL ook in de Grote Oorlog : de Fritzen bleven steken inde modder van de IJzer! Die van Preussen voor de IJzer, die van Saxen-Cobug-Gotha er achter! JaJa, van Uw familie moet ge’t hebben!

Voor mijn vele vrienden uit het Antwerpse, de Antwerpse Kempen, de Limburgse Kempen en andere nog Afgelegener Gebieden : niet helemaal juist, maar ’t trekt er op :

Meisjes plagen

Is liefde vragen

--------------------------

Dus over De Stomme van Portici, Laatste Bedrijf, Eerste act. De koppige Leider der Francofonen begint nadenken. Houding : De Denker (Rodin) – vogeltjes fladderen rondom zijn hoofd. Hij weent. In stilte.

Terzijde : Koor : tandenknarsend en glarie-ogend voor wat betreft de rol van Uytendaele & Cie. Monkelend van ingehouden pret door Valkeniers, recht staande, gekleed als Robin Hood ….Tussen de rekwisieten bemerken we een onopvallende leeuw (karton), die af en toe een angstaanjagend gebrul laat horen. (Opname) Op de voorgrond versnipperde driekleuren. Ouverture 1812 weerklinkt me flarden van de Vlaamse Nationale Hymne. We horen duidelijk de woorden ‘de tijd verslindt de steden, geen tronen blijven staan’….Het licht gaat aan. Tromgeroffel.

Het stuk begint.

De kloof is er. Ze is diep en de existentiële vragen zijn onontkoombaar. De discussie is niet meer hoe je de staat hervormt, maar of dat nog wel zin heeft. Het Belgische federalisme heeft zijn oorsprong in een systeem van interpersoonlijke solidariteit, dat wordt belichaamd door de sociale zekerheid. Dat model wordt betwist, niet alleen door de Vlaams-nationalisten, maar ook door andere formaties in het noorden van het land. Ze vinden dat het vervangen moet worden door een systeem gebouwd op een confederale logica."

Zoals uit het citaat hierboven blijkt, sluit Marc Uyttendaele - vandaag op de opiniebladzijden van De Morgen - het einde van België niet langer uit. Ook over confederalisme zegt de ‘advocaat van de staat’ zinnige dingen: "Ze vergeten ongetwijfeld dat volgens de theorie van het federalisme de confederale staat niet bestaat. Een confederatie van staten veronderstelt een verscheidenheid van onafhankelijke staten." Dat is zonder meer juist. Confederalisme is een containerbegrip, daarom pleit het Vlaams Belang ondubbelzinnig voor onafhankelijkheid.

Het opiniestuk van de grondwetspecialist is geen loze kreet, want gisteren zei Uyttendaele het zo op RTBF: "Het Belgische model is aan het sterven. We moeten de verhoudingen tussen het Noorden en het Zuiden totaal omgooien en misschien overgaan tot de volledige scheiding." Nooit gedacht dat ik op deze blog ooit - en dan nog tot tweemaal toe - de echtgenoot van Laurette Onkelinx zou citeren.

-------------------------

Psssst

Den Bruno zegt het niet met zoveel woorden : wat Mter Uytendaele zegt is niet pre-revolutionair, het IS de revolutie!

Curieus dat geen één gazet daarover schrijft!

30-01-2011 om 17:16 geschreven door digitalia