xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> 

Overzee-boot Benghazi-Griekenland….

Ze zijn er klaar voor.

------------------------------------------------------------

De Belgische ‘asiel manager’ spreekt.

Ik geloof nooit dat er voor asiel manager een groot diploma vereist is. Hoogstens dat van Lager Onderwijs. De juiste partijkaart daarentegen….

Dat de man toevallig De Roo heet, is louter toevallig. Het had evengoed De Blauwe, of De Gele kunnen zijn. Wie weet zijn dat niet resp. de namen van zijn vrouw en van zijn maîtresse…Een mens moet vooruitziende kunnen zijn in het leven!

----------------------------------------

"België moet zich voorbereiden op vluchtelingenstroom"

In De Morgen

Asielmanager Peter De Roo roept de federale regering op om dringend werk te maken van een apart statuut en aparte opvangcentra voor de oorlogsvluchtelingen uit het Midden-Oosten. Anders, zo waarschuwt hij, dreigen er weer dwangsommen voor de overheid.

Het aparte statuut moet ervoor zorgen dat deze Libische of Tunesische vluchtelingen het hele asielsysteem niet uit balans brengen. De oude kazernes van Ans, Baronville en Diest lijken de asielmanager het meest geschikt als tijdelijke opvangcentra voor deze vluchtelingen.

Eerder werden er al vier kazernes omgeturnd tot noodopvangcentra voor 'gewone' asielzoekers. De ministerraad zou de verwachte toestroom van deze vluchtelingen vandaag bespreken

---------------------------------------

Toelichting

Een leven als in Abrahams schoot : is een uitdrukking die nauw verwant is met leven in een land van melk en honing. Enfin, als er ooit geen melk meer moest zijn, al de koeien opgegeten zijn, en als ook de honing schaarser wordt, dan voeren we dat alles toch gewoon in van elders? Dan staan we voor de keuze : geld lenen om te betalen, of helemaal niet betalen. Als we geld lenen moeten we dat ook terugbetalen.

En daar begint het schoentje te wringen….

We mogen de dingen echter niet generaliseren. Deze Meneer De Roo zit boordevol compassie (net als wij), want deze keer gaat het niet om gewone vluchtelingen (economische en/of criminele) maar om oorlogsvluchtelingen. Het probleem is echter dat die dezelfde boodschap zullen aanhouden : ‘J’y suis, j’y reste’….en dus zal het schoentje toch beginnen wringen…