Ook een cordon sanitaire

Een ideetje om straks in te voeren…

-----------------------------

De madam van het artikel in dM van hieronder– een madam van velletjes en beentjes, niet van teflon en beton, om te citeren uit een vandaag verdwaalde mail van manwijf Lieten : wat is dat toch voor een partij die er een specialiteit van maakt om via ingenieus maar doorzichtig opgezet mailverkeer lekken te doen lekken? – is m.i. rijp voor opname in het gekkenhuis.

En wat zijn dat voor na-aap tranen van een La Notte gisteren avond laat, omdat hij in zijn tweemaandelijkse zoektocht naar de cirkel van het kwadraat (de kwadratuur van de cirkel is de dada van BDW) zijn moeke moest missen? Imitatie-drang om de emotie van zaterdag in en rond de Antwerpse kathedraal te evenaren?

De zieke zucht naar erkenning in de Linxe Kerk (denk aan Renaat ’t Land Uit in de Bijzondere Commissie Pedofilie) is dermate doorzichtig dat het medelijden smeekt. In het Engels klinkt de term hiervoor heel wat bedreigender : ‘insain’, of ‘mad’ wat wijst op het onherstellende.

Madam hieronder vertrekt van de valse premisse, dat België een democratie is. Maar hierin vergist ze zich schromelijk : in feite zijn de Vlamingen, de mondig geworden meerderheid van het land, opgesloten in een cordon. Al 180 jaar leven ze onder de dominantie van de pretentieuze minderheid van Franstaligen, hun medeburgers. Vandaar dat ze het ‘kleinere’ cordon, de innere cirkel van de Linxe Vlamingen tegen de harde kern der mondigen, die van het Vlaams Belang, ook normaal vindt. Zo iets als de gedrogeerde verslaafde, die niet eens meer weet dat er een werkelijkheid bestaat buiten zijn verslaving.

En zo iets is hoogleraar aan de universiteit waarvoor Vlamingen zo hard gevochten hebben om ze te vernederlandsen!

Het moet de Linxen hoog zitten, dat ze een week lang gevreesd hebben in den Belziek naar de Geschiedenis te worden verwezen….

Maar laat mij Uw leesgenot van deze gefrustreerde ‘dame’ niet langer ontzeggen….Waarlijk, madam Devisch heeft haar naam niet gestolen. Reeds van bij de eerste woorden ruikt U dat ze in een…viskraam thuis hoort.

O ja, Madam Viswijf : het is niet ‘Morel’ die Vlaanderen beweend heeft, maar Marie Rose Morel, een dame waar U nog niet tot aan de enkels reikt….

-------------------------------------------

Flirten met de democratie

17/02/11, 07u13

Het cordon sanitaire is amoreel en zelfs zondig, omdat het haat met haat heeft beantwoord, zo schreef Jean-Pierre Rondas naar aanleiding van Marie-Rose Morels uitvaart. Ignaas Devisch heeft een antwoord klaar. Devisch is filosoof, verbonden aan de Arteveldehogeschool en de Universiteit Gent.

Wat onder Bush is gebeurd, is een triest voorbeeld van ‘haat beantwoorden met haat’. Maar is dat het geval met het cordon? Me dunkt van niet.

In zijn bijdrage over de begrafenis van Morel noemt Jean-Pierre Rondas het cordon sanitaire "een met filosofische drogredenen goedgeprate ideologie die zich tegen een kwart van de bevolking richt". Verder heeft hij het nog over datzelfde cordon als het beantwoorden van "haat met haat en uitsluiting met uitsluiting". Van groot belang is natuurlijk ook de vergelijking van het cordon met de amnestieweigering in België die Rondas omschrijft als "verwanten in de eerste graad".

Beter ware het geweest dat hij die zogeheten drogredenen opsomde en ze vervolgens argumentatief te gronde richtte, want in zijn stuk lees ik geen zinnige weerlegging van dat cordon. Rondas' oproep tot een nieuw geluid is in die zin merkwaardig, want het nieuwe geluid is al in zijn stuk te lezen: hef het cordon op.

Of dat het nieuwe geluid is waarop we moeten wachten, is maar de vraag. De redenen voor het cordon waren en zijn zeer eenvoudig: een partij die oproept tot het rabiaat uitsluiten en desnoods repatriëren van bepaalde bevolkingsgroepen (*) gaat uit van een ideologie die onverzoenbaar is met democratische basiswaarden zoals vrijheid, gelijkheid, respect voor eigenheid, enzovoort. Dat is niet zozeer haat beantwoorden met haat, maar de grenzen van de democratie bewaken; wat daar de filosofische drogredenering achter is, ontgaat me volledig.

In een democratie is het perfect legitiem dat partijen beslissen om niet met andere partijen in zee te gaan en dit wegens uiteenlopende redenen. Vreemdelingenhaat en racisme lijken me trouwens zeer goede redenen om niet samen te regeren met de partij die daarmee uitpakt. Ik kan mij bijvoorbeeld evenmin inbeelden dat ook maar één partij in België een gesprekspartner ziet in Sharia 4 Belgium.

Rondas flirt met een basisparadox van de democratie maar expliciteert deze niet. Die paradox cirkelt rond het volgende probleem. Een democratie is een broos en precair geheel dat perfect in staat is zichzelf van binnenuit uit te hollen. Daarvan zijn in de twintigste eeuw genoeg treurige voorbeelden te bestuderen. Indien de democratie voor dit kritieke punt staat zichzelf op te heffen, dan wordt ze bijgevolg met een lastige vraag geconfronteerd: mag een democratie in naam van de democratie zich intolerant opstellen tegenover intoleranten om zichzelf te redden, of moet ze in naam van haar eigen tolerantie de intolerantie 'tolereren' met als grote risico daarmee zichzelf van binnenuit op te heffen?

Zo snel de paradox is opgetekend, zo broos is ze in de praktijk. Sinds 9/11 worstelen de meeste westerse democratieën met dit probleem. Het gegeven dat een land bijvoorbeeld de 'noodtoestand' kan uitroepen, heeft daar alles mee te maken. Op dat ogenblik worden bepaalde burgerrechten of vrijheden tijdelijk ingeperkt omdat het land voor zijn eigen voortbestaan vreest. Dat dit evenzeer een bijzonder hachelijke maatregel is, weten we allemaal. We hebben ook gezien hoe dit in casu onder het Bushregime ertoe heeft geleid dat de meest brutale folteringen werden gelegitimeerd onder het mom van de bescherming van de nationale veiligheid. Op dat moment wordt de noodtoestand genormaliseerd en dreigt de democratie in naam van de strijd voor de vrijheid zelf die vrijheid te vernietigen.

Gelukkig kennen we in België niet dat soort problemen nu ja, hebben we al niet genoeg problemen? In onze contreien blijft het bij woorden, maar daarom is de hierboven beschreven paradox niet minder aanwezig. De stelling van Rondas dat het cordon "uitsluiting beantwoordt met uitsluiting" refereert aan die moeilijkheid, al is de toevoeging van "haat beantwoorden met haat" al wat minder adequaat: ik hoef de vreemdelingenhater niet te haten om hem uit te sluiten van elke mogelijke coalitie met mijn partij; ik moet hem gewoon niet omdat zijn programma in staat is de basis van de democratie onderuit te halen. Wat tijdens de Bushjaren is gebeurd, is een triest voorbeeld van "haat beantwoorden met haat". Maar is dat het geval met het cordon? Me dunkt van niet.

Daarmee komen we aan bij de fundamentele grond waarop het cordon sanitaire is gebaseerd: een politieke constitutie behoedt zichzelf ervoor te praten en te regeren met een partij die in haar beginsel ondemocratisch is omdat ze ervan uitgaat dat het programma van die partij het potentieel heeft om de democratie kapot te maken. Welke drogreden is hier aan de orde? Een cordon sluit daarmee inderdaad een partij uit om de zeer eenvoudige reden dat haar programma niet te verzoenen valt met de democratische basisbeginselen. Dat zogenaamde uitgesloten kwart van de bevolking besefte en beseft trouwens steeds meer dat het door op die partij te blijven stemmen zijn stem weggooit. Het succes van N-VA, (deels) ten koste van het Vlaams Belang, spreekt in die zin boekdelen: de kiezers van het Vlaams Belang zijn overal van harte welkom, ze worden niet uitgesloten maar in de armen gedrukt.

Een cordon plaatsen rond partijen of fracties met radicaal ondemocratische standpunten raakt bijgevolg aan de kern van een democratie, en daar moeten we zeer bedachtzaam mee omgaan: heeft een democratie het recht om in te grijpen als ze in haar kern bedreigd is? Of om het wat scherper te stellen, kunnen we beter de vraag omkeren: stel dat een democratie dat recht niet heeft, wat zou dan het gevolg zijn? Dan danst de democratie op een wel heel slappe koord.

Je kunt binnen een regime met je tegenstanders altijd coalities sluiten en 'staat maken', maar hier spreken we niet over politieke meningsverschillen maar over verschillende opvattingen over de voorkeur van een politiek regime. Een democratie is nu eenmaal niet te verzoenen met racisme (of cultureel hegemonisme) als politiek streefdoel. Zolang een minderheid haar stemmen aan een xenofobe partij toevertrouwt, komt het de meerderheid van de andere partijen toe te beslissen daar niet mee in zee te gaan. En indien dat volk zich daardoor warempel uitgesloten voelt, dat het dan gewoon met meerderheid stemt voor ondemocratische partijen. Dan is het meteen duidelijk waar dat volk naartoe wil. Tot die datum is een cordon sanitaire een legitiem en democratisch strijdmiddel om de democratie gaande te houden

-------------------------------

Nota Bene

Ach madam Perfesser! U doet mij denken aan de boer die zijn kiekens door de haag ziet kruipen….Iedere flinke boer zou die gaten onmiddellijk stoppen, want een flinke boer heeft gewoonlijk ook een flinke haag. Een afgeleefde sukkelaar daarentegen…is lijk de Linxe doctrine : de gaten vallen niet meer te stoppen! Het hek is van de dam, madam! Rondas was niet het eerste kieken dat ontsnapte, er zullen er nog volgen.

Want, open Uw ogen, kijk en U zult zien! Wordt het kleine binnenste cordon nog niet subiet helemaal gesloopt, het grote Belgische cordon dat klemt rond de Vlaamse volksgemeenschap, staat op springen. Uw eigen Grote Lichten (La Notte) komen er al mee af : de Belgische Unie, 4 Staten in een soort superstaat.

Moet gij, madam nu niet uzelf vertwijfeld afvragen : ‘Ook gij, Brutus’?.....

Onderwijl doet men, volgens dS, aan Franstalige kant, lyrisch over de oplossing :

Onkelinx benadrukt dat ondanks de politieke impasse het land niet stil staan. Maar de situatie mag niet eindeloos duren, aldus Onkelinx. "Deze regering is geen albatros, maar ook geen kolibrie. Het is een leeuwerik. De huidige regering kan niet als een albatros zijn vleugels uitslaan en grote hervormingen op lange termijn doorvoeren."

Curieus, hoe een Waalse Haan (of is het, in dit geval, een Waals kieken?) ineens een leeuwerik wordt….Of moeten we verheugd zijn, als een haan afstapt van zijn mesthoop, om al tierelierend op te stijgen naar verre horizonten?

-----------------------------

(*) De stelling van het Blok/Belang t.o.v. vreemdelingen is inderdaad quasi even oud als het Blok zelf, zo’n 40 jaar dus, toen Karel Dillen het bij Hugo Schiltz, de Afvallige, het voor bekeken hield. Achtereenvolgens zijn  de Groten der Aarde gevolgd : Angela Merkel (Duitsland), Nicolas Sarkozy (Frankrijk), David Cameron (UK) en Maxime Verhagen (Nederland) : de regeringsleiders uit al onze buurlanden zeggen hetzelfde met andere woorden, zonder (voorlopig) van een oplossing te durven gewagen. Al ziet de man/vrouw in de straat dat er, hoe dan ook, iets moet gebeuren willen wij niet verzuipen. Is een humane en begeleide terugkeer dan geen (gedeeltelijke) oplossing? Natuurlijk stijgt er dan weer een gehuil op : het Blok wil goederenwagons voor deportatie…Met dergelijke karikaturen wordt gepleit om het cordon te behouden….Het onderwerp van de ‘over-toevleod’ is echter, juist omdat het een thema is van het Vlaams Belang, al is het nog zo gefundeerd of nog zo dringend, is in het Apenland B. gewoon niet bespreekbaar. Ooit al eens gehoord van een aantrekkelijk territorium voor nieuwkomers?

Laat de Vismadam zich één ogenblik voorstellen, dat zij, de Linxen, ooit in dergelijk cordon zouden kunnen terecht komen als dat waarin zij het Vlaams Belang in afzondering plaatsen….Ik denk dat er binnen het uur opnieuw een ‘maquis’ zou bestaan, tuk op sabotage en verzet. Hun handboeken voor het opblazen van hoogspanningspilonen, voor het afbranden van oogsten, voor het saboteren van de productie, voor het koudweg ‘liquideren’ van tegenstanders van achter hoek en kant, moeten toch nog ergens te vinden zijn? Ook moeten er nog ‘helden van het verzet’ in leven zijn, die bijscholing kunnen geven in het gooien met handgranaten of het drukken  van stencils in de sluikpers….Hebben zij als crypto-communisten in betere dagen allemaal kunnen oefenen in het bestrijden van hun Duitse mede-proletariërs tijdens de bezettingsjaren.