Te rade bij Plato

Zowat 2.500 jaar oude wijsheid…

Democratie is de heerschappij van zij die geregeerd worden

----------------------------

Gezien in het licht van de resultaten (Staatsschuld, open grenzen, ontspoorde moraal, enz) zijn wij inderdaad beter af zonder elke regering. Die kost alleen een heleboel geld en mag alleen doen wat het Parlement opdraagt. Dat kunnen evengoed de Kabinetten doen, er zitten daar luiwammen genoeg. Geen enkele regering meer : de parlementen handelen gewoon naar democratisch recht : meerderheid tegen minderheid op basis van de Grondwet. Dat wordt dan een land waar de Vlamingen de dans zullen leiden en waar meteen het Land voor altijd hervormd is.

Goed! Ontdoe mijn redenering van de zwans, en U komt bij Mr Van Coppenolle van Metris terecht!

Maar of zijn, of mijn redenering het haalt? Mijn besluit krijgt U helemaal onderaan….

----------------------------------

We hebben geen regering nodig

27-01-2011 - Bart Van Coppenolle - De Tijd

‘20 redenen waarom wij een regering nodig hebben’ titelde De Tijd het voorbije weekend. Als vroeger iemand mijn kantoor binnenstormde om me met veel redenen te overtuigen dat Metris écht iets nodig had, antwoordde ik hem of haar steevast: ‘En wat is nu de echte reden?’ Veelal bleek dan dat ze iets voor zichzelf wilden, niet voor Metris. Een rationeel besluit baseert zich op één, soms twee maar nooit op twintig redenen. Een subjectieve opinie daarentegen laat zich verdedigen door een oneindig aantal argumenten. Ik onderbrak mijn verwarde managers meestal na vijf argumenten.

Goed, maar het is toch de plicht van de gekozenen om ons te regeren? Neen, de taak van de democratie is niet een heersende klasse te laten regeren, maar conflicten te pacificeren.

De eerste democratie ontstond ruim 2.500 jaar geleden, omdat de Atheners niet meer door hun elite geregeerd wilden worden. Later noemde Plato democratie ‘de heerschappij van hen die geregeerd worden’. Engeland, Frankrijk, de VS en ook België danken hun democratie aan een opstand tegen de regering. Democratie pacificeert conflicten tussen groepen binnen de gemeenschap, maar - nog veel belangrijker - ze pacificeert regeringsgeweld. Geweld betekent hier het kwetsen of aantasten van personen in hun lichaam, bezit of vrijheid. De uit de hand gelopen staatsschuld is een vorm van regeringsgeweld. Evenals het verbod aan een hele gemeenschap om de eigen economische toekomst in handen te nemen.

België kent een fundamenteel conflict tussen drie gemeenschappen. Een Vlaamse gemeenschap, gecomplexeerd door vermeende of reële culturele onderdrukking en economische uitbuiting. Een Brusselse politieke elite, die haar privileges weet te bestendigen en zelfs nog continu uitbreidt. Ze woont al lang niet meer in Brussel, maar in de banlieue die België heet. En onze arme Waalse vrienden en verwanten, als de noodzakelijke zorgbehoevenden, ter legitimering van de macht van de zorgende elite.

Democratie lost ook dit conflict geweldloos op. Aanvankelijk kon de eerste Vlaamse volksbeweging nog politiek geïsoleerd worden. Dankzij klassieke trucs, beproefd door elites doorheen de geschiedenis, zoals dreigen met maatschappelijke onstabiliteit, schuldgevoel creëren om dat vervolgens uit te buiten en ten slotte sociale uitsluiting. Maar de kiezer emancipeerde in Vlaanderen, zoals in vele andere regio’s in Europa. Voor zover ik me kan herinneren, mochten Leo Tindemans, Wilfried Martens, Jean-Luc Dehaene en recent nog Yves Leterme christelijk verzoenen en vergeven. Maar het conflict finaal pacificeren, konden ze niet. Bart De Wever mag het nu eerst bilateraal democratisch proberen. Als dat mislukt, mag hij het - lijkt me - nog eens proberen. Unilateraal dan. Maar nog steeds democratisch, via het Vlaams Parlement. Nieuwe verkiezingen, na langdurig integer volgehouden, maar mislukte onderhandelingen, hebben wel degelijk nut. Ze drukken de wil van de gemeenschappen uit in de opeenvolgende onderhandelingen tussen die gemeenschappen.

En wie bestuurt ons ondertussen? Vele regeringen, met verschillende namen. Lokale, gewestelijke, een Europese, maar ook nog steeds een nationale. Niemand verbiedt die nationale regering maatregelen te treffen, tenzij het nationale parlement. Dat zijn de vertegenwoordigers van hen die geregeerd worden. Zo hoort het. Toch

-----------------------------------

Nota Bene

Een beetje Googelen op http://nl.wikipedia.org/wiki/Metris en U bent meteen geïnstalleerd op de stoel voor de schrijftafel van die Meneer Van Coppenolle, de baas van Metris. Meteen kent U Uw plaats, want ACHTER dergelijk bureau gaan zitten : dat behoort alleen aan de allergrootsten. Wat jammer dat de politiek die selectie altijd overslaat, zodat iedere verkozene lukraak meteen achter zoveel mopgelijk bureau’s wil gaan zitten, competent of niet, en er niemand meer overschiet om voor het bureau gezeten, instructies te ontvangen.

Het zijn Pol & Soc-kapiteins van lege schuiten,  die alleen nog op ballast varen. De echte bestuurders en koene zeevaarders zitten in de industrie, of ze staan op het veld. Met de hand aan de ploeg, en niet in de zakken van de burgers….

Moest ik kunnen, ik zou uit huidige drie bijna-goeien één echt goeie hersmelten die dan zoals in de paardenfokkerij zou instaan voor een legertje van  bekwame nakomelingen : 2/3^de  BDW, en het overige 3^de half om half voor Jong-Decroo en voor Wouter Beke…..

Het mag ook iemand van het Vlaams Belang zijn, de vereiste hoedanigheden zijn dan ineens voldoende aanwezig, maar het probleem is, dat die dat niet willen. Die willen pas (Karel Dillen) in een regering stappen, als dat de laatste is van deze On-Staat….

Het blijft met die Francofonen dus zoeken naar de kwadratuur van de cirkel….