L'OCCASION DE SE TAIRExml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Morel, het Goudhaantje

Voor sommigen voorzien van een macabere opinie….

-------------------------------

"Een gemiste kans voor de RTBf-journalisten om te zwijgen"

Leo Neels

Men kan het volledig met iemands mening oneens zijn, en ze gevaarlijk of misplaatst vinden. Zulke waarde-oordelen schragen toch niet de conclusie dat degene die idiotieën verkondigt, geen recht van spreken heeft. Het tegendeel is waar. De individuele waardigheid van elke persoon is universeel. In een rechtsstaat geniet eenieder ervan, ongeacht zijn opinie, huidskleur, herkomst, ras, taal, godsdienst of andere onderscheidende kenmerken. Daarenboven is diversiteit van meningen in een democratie essentieel: ze noopt ertoe de eigen mening te heroverwegen, levert ijkpunten op en inspireert openbaar debat. Uit "le choc des idées" of "the marketplace of ideas" komt finaal wel de waardevolle, maatschappelijk wenselijke opinie naar voor, zo luidt de samenvatting van dit leerstuk.

Deze beginselen staan op zeer gespannen voet met de opvatting van een "cordon sanitaire", die wel langdurig een overheersende politiek-correcte doctrine werd. Daarin werd de uitsluiting uit het publiek debat verdedigd. Wie verwerpelijk geachte opinies, zoals strafbaar racisme, uit, wordt niet meer bij besluitvorming betrokken - ook niet met een verkozen mandaat. In het mediarecht wordt de maatschappelijke verwerpelijkheid van opinies nochtans neergelegd in strafrechtelijke sanctionering, niet in verbanning uit het publieke leven.

Het cordon was ongetwijfeld een belangrijke electorale succesfactor van de politieke partij die men ermee wilde bestrijden. Het leidde ook tot de bizarre vaststelling dat die partij er zich op beriep de ultieme verdediger van de vrijheid van meningsuiting te zijn. De vrijheid van uiting van haar macabere opinie. Die partij is al lang over haar hoogtepunt, zeker nu ze op haar Vlaamse flank een electorale uitdager van formaat kreeg, en te kijk staat als een groepje ongeregeld. De best gesubsidieerde debatclub van het land, die werkelijk niets tot stand heeft gebracht. De zopas ten grave gedragen Marie-Rose Morel heeft in de neergang van haar voormalige partij een niet te onderschatten verdienste, door haar niet-aflatende ijver om de vrijheid van meningsuiting ook binnen de club te beoefenen.

Marie-Rose Morel had ervoor gekozen om haar privé-leven, met velerlei incidenten zoals een echtscheiding, de herrie met haar ex, haar persoonlijke ervaring met haar langzame politieke liquidatie, de start van een nieuwe bedrijvigheid, haar strijd met kanker, haar huwelijk met de inmiddels ook uit de partij gestapte oud-voorzitter, en ook nog haar overlijden en uitvaart theatraal te beleven, op de mediatribune. Men kan over zulke keuze van mening verschillen, maar het is een onvervreemdbaar recht van elk individu om op dit vlak een eigen keuze te maken. De wijze waarop ze in al die verhalen met gevoelsmatige authenticiteit stond dwingt respect af, ook als men het niet eens was met haar optie. Daarmee was ze met een ongewoon groot deel van haar privé-leven tot het publieke domein gaan behoren, althans met de elementen en de toonzetting die zij eraan gaf: autentiek, haar eigen beslissing, haar mens-zijn. De dramatiek van het persoonlijk totaaldrama leidde bijna tot een premature heiligverklaring. Breed in de media, maar in haar regie.

De RTBf verweet haar postuum haar BV-status te misbruiken om een racistisch gedachtengoed te propageren. De "zuiveren" van het cordon médiatique. Fier op persoonsuitsluiting en zuiverheid in segregatie. Een cordon sanitaire rond de rouw om een te jong en wreed gestorven moeder is evenwel ongezien en ongepast. Het werd een gemiste kans voor de RTBf-journalisten om te zwijgen. Enige politieke duiding over haar schisma met haar voormalige partij, of haar verdienste in de neergang ervan, vergeet het maar. Totaal onvermogen tot politieke analyse. Negatie van die verdomde feiten die niet bij het commentaar willen passen: nul feiten, alleen opiniëring. We weten nu dat de hoofdredacteur van het RTBf-journaal vond dat dit evenwichtig journalistiek werk was; al gelukkig dat zijn vrouwelijke collega in DeOchtend bij Lisbeth Imbo afstand nam van de aanvankelijke zelfgenoegzaamheid van de hoofdredactie.

Leo Neels doceert mediarecht aan de K.U. Leuven en UAntwerpen.

-------------------------

Zo Zo! Meneer doceert dus aan de KUKULEKUL in twee Vlaamse steden en zal navenant betaald worden : wiens brood met eet, diens woord men spreekt.

Het zal U ook opgevallen zijn, dat Meneer Perfesser schiet met spek. Maar de stalen kabel van de harpoen is rond zijn eigen voet geslagen en zo schiet hij naast het doel, maar wordt wel zelf in zee getrokken….

Hij blaast warm en koud (ja, die mensenrechten, ziet U…) maar mist eigenlijk grandioos de kans die hij aan de RTBF verwijt : de kans om te zwijgen.

Maar het bloed des mans kruipt waar het niet kan gaan : hij kan het niet over zijn hart krijgen om niet grof negatief te schrijven over het Vlaams Belang.

De RTBF vertelt nul feiten, alleen opiniëring, schrijft de Perfesser. En wat schrijft hij over het Vlaams Belang? Juist! Ja! Nul feiten, alleen opiniëring….

Is die man wel zijn hoog honorarium waard?

Dat hij dan eens antwoordt op de 2 partij-programmapunten van het Vlaams Belang : Zelfbestuur : het kleinste kind in de 2 taalgebieden ziet nu in wat Mter Vic Van Aelst bij Lieven Van Gils kwijt mocht : België is als 180 jaar een onrechtvaardig land en dat zegt de harde kern van de Vlaamse Beweging al meer dan 100 jaar. Tweede punt : de wilde immigratie is een mislukking geworden. Is dat altijd geweest, zegt het Vlaams Belang, en dat wordt nu door de omringende Staatshoofden zelf gezegd. Sarko wil zelf de Islam in Frankrijk beknotten….

Meneer Perfeeser! Had het Vlaams Belang die op due 2 programma-punten de laatste 30-40 haar niet constant blijven hameren, da zouden de kleurpartijen al die tijd de gemakkelijkste weg gekozen hebben….

Wat nu Marie Rose Morel Betreft : U bent niet goed ingelicht. Opzettelijk waarschijnlijk. Want zelfs nadat ze geen lid meer was, heeft ze publiekelijk bekend dat ze nooit ofte jamais een andere partij zou kiezen. Dat er voor haar auto’s op het linkervak bleven rijden en haar zo de vlucht vooruit naar de top belet hebben : dat zal wel voor altijd een mooie droom blijven.

Het moet U toch opgevallen zijn, Meneer Perfesser, dat BDW in de Antwerpse Kathedraal in diezelfde richting aan het evolueren was/is? Wie voert er nu het woord (en welk woord) bij de uitvaart van een politieke vijand?!

Kijk, zwijgen en feiten niet alleen loochenen maar ze ook verdraaien, is één. Maar de ogen sluiten voor de heerlijke realiteit van een Vlaamse (mislukte) verzoening : dat pas is crimineel voor elke Vlaming dien God Vlaming schiep!

U bent GEBUISD, Meneer Perfesser! En wat meer is, U krijgt niet eens een Tweede Zit. U wordt, met zwarte pek en gele veren beplakt, uit onze Alma Mater de woestijn in gejaagd! Misschien dat U in Luik, Namen of Leuven-Nieuw aan de slag kunt. Maar de vraag of daar als gesjeesde Vlaming welkom kunt zijn, laat ik liever onbeantwoord. Verder wens ik U het allerbeste in Uw verder leven.

Van uit een nietig blogwereldje toch nog dit, Mr Leo Neels (toch geen familie van Marc Sleen, die anderen loltrapper?) U hebt ongetwijfeld verleden zaterdag in De Schandaard Bart Stiinckman gelezen over La Morel? Daarbij zult U wel ginnegappend en gegrinnikt hebben : ziet U wel : het cordon werkt! Laat mij U met Uw twee voeten terug op de grond zetten : scherp Uw intellectuele eerlijkheid aan (U vindt die toch nog terug?) en ga eens langs op de website van Frank Vanhecke. Dat is de man die, zoals U wel weet, maar netjes terzijde laat, door BDW ten aanzien van de gehele wereld bij de uitbaart van Marie Rose Morel, ‘een Grote Meneer’ heeft genoemd.

Wat we van U niet kunnen zeggen!