Gisteren dacht ik, bij heet lezen van onderstaand geschrijf van de BDW, Il Grande, Tiens! Tiens! Hij klimt toch nog op zijn strijdros. Wel een beetje laat. En trouwens (zie het resultaat) wie bekommert zich nog om die ventjes in de KNS? Ze hebben schandaal willen schoppen, en buiten de eigen aanhang, is er geen kat die het zich nog herinnert .
Maar de dwergen zijn op hun lange tenen getrapt. Of, om in hun eigen terminologie te blijven : op hun pik getrapt. Klinkt mooi vuil en smerig, en is daarenboven oer-Hollands.
En toch! En toch!
Het geheel doet mij denken aan Wie herstelde de rust op een teken van zijnhand? De hoofd-dwerg gaat meteen voor de bijl : overwerkt door teveel te moeten praten. Als een hondje dat opzit om pootjes te geven, maar eigenlijk vreest dat hij meteen een trap onder zijn staart zal krijgen. Met BDW moet men altijd opletten : het is een allesbrander! Zie maar hoe het cordon nog rapper verdampt dan België! Straks zijn ook zij verdampt!
Welke prestaties (bedprestaties tellen niet mee) moet men eigenlijk verricht hebben om een koperen plaat naast zijn voordeur te mogen hangen Artiest?
Volgens mij volstaat het een klusjesman te vinden die 4 vijzen in de muur kan draaien. Het plaatje zelf zal wel betaald geraken, nadat de deurwaarder een aantal keren is komen aanbellen.
Neen : ik moet ze niet, die vast geroeste gesubsidieerde blikken droge broodtrommels en lege papieren koekjesdozen. Zij sturen hun volksgenootschap niet in de vaart der volkeren, zij hebben hun karretje er aan vastgemaakt en laten zich meeslepen.
Met zelfmoordenaar Hugo Claus is hun laatste kans gevloden om ooit in een of ander Nobelprijs verankerde eeuwigheid te worden vereremerkt. Allemaal zon grote genealiteit die dan dreigt voorgoed te worden vergeten! Wat heeft dat Kortrijks Onderpastoortje dan gehad, dat zij niet hebben? En die bakkerskwast uit Ingooigem!
'Die op-de-spits-drijvers willen ons kooien in een nuffig, koud en bekrompen Vlaams Lilliputlandje. We zijn vrijdenkers zonder gêne, zoals Tijl Uilenspiegel', zo orakelde Marijke Pinoy donderdag als presentatrice van de voor het overige gezapige frietrevolutie op de Gentse Kouter. De arme Tijl bereikte daarmee een nieuwe halte in zijn eindeloze tocht door het Vlaamse socio-politieke landschap. Een wonderlijke reis, beschreven door Marnix Beyen in Held voor alle Werk. De Vele Gedaanten van Tijl Uilenspiegel, waarin Tijl zich zowel voor de Vlaams-nationalistische, katholieke, liberale, socialistische, communistische en zelfs anarchistische kar liet spannen.
De oorspronkelijk Duitse schelm begon aan die reis dankzij La Légende et les aventures héroïques, joyeuses et glorieuses d'Ulenspiegel et de Lamme Goedzak au Pays de Flandres et ailleurs door Charles De Coster. De auteur bleef dankzij dat boek gespaard van de jammerlijke vergetelheid die andere Franstalige Vlaamse auteurs - zoals Emile Verhaeren, Georges Rodenbach of de enige Vlaamse Nobelprijswinnaar voor literatuur Maurice Maeterlinck - te beurt viel en die Tom Lanoye terecht aanklaagt als een lacune in onze culturele beleving. Toen zij hun woorden aan het papier toevertrouwden, maakte het Frans nog onlosmakelijk deel uit van de Vlaamse identiteit.
Maar zoals Marc Reynebeau in zijn jongste column voor de 1.000ste keer uitlegt - misschien in de hoop dat ik hem ooit eens zou tegenspreken - is identiteit geen vaststaand gegeven. Identiteit is een sociaal geconstrueerde realiteit die in een veranderende context voortdurend wordt heruitgevonden via een impliciete dialoog tussen de leden van de verbeelde gemeenschap. De democratisering, de sociale mobiliteit en de evolutie van de Vlaamse ontvoogdingsstrijd maakten dat dit proces de volkstaal in Vlaanderen opwaardeerde tot de drager van de Vlaamse identiteitsbeleving en dat het Frans daar geleidelijk buiten ging vallen. Franstalige Vlamingen werden daardoor gedegradeerd tot franskiljons en deemsterden langzaam weg tot een kleine subcultuur die tot verdwijnen gedoemd lijkt.
Het doorsnijden van de culturele band tussen Vlaanderen en de francofonie, veroorzaakte bij de verfranste elite fantoompijn. Een mooi voorbeeld daarvan is Jacques Brel, die als telg uit een rijk West-Vlaams bourgeoisgeslacht in zijn identiteitsbeleving botste met de leden van de hem zo dierbare gemeenschap omdat die hem niet meer ten volle (h)erkenden als medelid. Het leidde tot een passionele haat-liefdeverhouding met Vlaanderen die op een bittere, maar artistiek briljante wijze tot uiting kwam. De haat vertaalde zich in de striemende karikatuur van het bekrompen, onverdraagzame, provincialistische Vlaanderen dat het daglicht schuwt onder de schaduw van de kerktoren. Dat beeld wordt nog steeds gekoesterd in de Brusselse salons en is door een groot deel van de Vlaamse culturele en intellectuele elite grondig geïnternaliseerd. De mantra van de Vlaamse geborneerdheid wordt in die middens steevast afgespeeld tegenover iedere uiting van Vlaams zelfbewustzijn. Toen het Vlaams-nationalisme politiek gedomineerd werd door radicaal rechts kon dat probleemloos volstaan. De holle frasen over wereldburgerschap, multiculturele verrijking en solidariteit klinken echter minder overtuigend tegenover een pleidooi voor een inclusieve Vlaamse identiteitsbeleving die complexloos naar de wereld kijkt en die ideologisch gegrondvest is op het streven naar democratisch en doeltreffend bestuur.
De sterk verminderde greep van radicaal rechts op het proces van Vlaamse natievorming leidt bij veel Vlaamse kunstenaars dan ook niet tot enthousiasme maar precies tot grote onrust. Daarom wordt ondergetekende door de ongemanierde schilder Luc Tuymans 'veel gevaarlijker' geacht dan Vlaams Belang en trekt Tom Lanoye alle registers open tegen wat hij smalend de 'Nieuw-Vlaamse Elite' noemt. Met hun klaagzang tonen ze ironisch genoeg aan hoezeer ze het gevecht tegen hun eigen kleinburgerlijkheid hebben verloren.
Inzake Vlaamse navelstaarderij en zelfgenoegzaamheid kan niemand op tegen een avondje ideologische zelfbevrediging met onze zogeheten cultuurdragers in de Brusselse KVS en qua politieke verzuring vinden columnisten als Paul Goossens in Vlaanderen hun gelijke niet meer. Het is een raadsel hoe zogeheten cultuurdragers hun creatieve zelf kunnen zijn in zo'n verstikkend eenheidsdenken. Als Vlaanderen een product is van onze verbeelding, waarom is het dan ondenkbaar dat we er iets goeds van kunnen maken?
Bart De Wever is voorzitter van de N-VA. Zijn column verschijnt tweewekelijks op dinsdag.
-------------
BDW moet zich niet moeien met cultuur : weeral die Linx-Progressieve Po-Co reactie : reageren naast de kwestie. Immers : BDW moeit zich niet met cultuur : hij bemoeit zich met de bedrijvers (misbruikers?) ervan. Door ze gewoon, net als Uilenspiegel, een spiegel voor te houden.
--------------------------------
'De Wever moet zich niet moeien met cultuur'
Culturo's reageren verdeeld op uithaal Bart De Wever
woensdag 23 februari 2011, 05u00
Auteur: Wouter Van Driessche
BRUSSEL - N-VA-voorzitter Bart De Wever schiet in een column op de culturele wereld. De geviseerde kunstschilder Luc Tuymans reageert sussend. 'Ik kan de kwaadheid goed begrijpen.'
Van onze redacteur
N-VA-voorzitter Bart De Wever heeft dan toch teruggeslagen. 'Ik reageer niet op zo'n onbeschofterik', zei hij vorige week na een aanval van kunstschilder Luc Tuymans. Die had hem op Radio 1 'gevaarlijker' genoemd 'dan het Vlaams Belang'. Maar gisteren nam De Wever de handschoen dan toch op in zijn wekelijkse column. (DS 22/02).
Tuymans is volgens De Wever 'kleinburgerlijk', en hij niet alleen. Ook schrijver Tom Lanoye, die een paar keer hard uithaalde naar N-VA, moet het ontgelden. Samen met alle andere 'zogeheten cultuurdragers'. De lijst verwijten aan hun adres is lang. Eenheidsdenken. Navelstaarderij. Zelfgenoegzaamheid. Ideologische zelfbevrediging. Vlaams-nationalisme is geen synoniem meer voor extreem-rechts, maar dat hebben kunstenaars volgens De Wever nog altijd niet begrepen. 'Tegen elke uiting van Vlaams zelfbewustzijn plaatsen ze het cliché van het geborneerde en onverdraagzame Vlaanderen. Holle argumenten', vindt De Wever.
'Ik kan zijn kwaadheid goed begrijpen', reageert Luc Tuymans verrassend mild. 'Bart De Wever gevaarlijker noemen dan het Vlaams Belang was niet mijn meest gelukkige uitspraak. Maar goed. Ik was drie weken non stop geïnterviewd. Dan zegt een mens al eens iets ongenuanceerds.'
'Ik blijf me wel verzetten tegen de separatistische logica van de N-VA. We moeten dit land hervormen, maar we mogen het niet in twee delen. Economisch staan we aan de fucking wereldtop. Vanwaar toch dat idee dat we tekort gedaan worden? '
'Ik heb begrepen dat N-VA ook vragen heeft bij dat evenement in de KVS tegen de splitsing van ons land. ('Niet in onze naam'; nvdr.) Ik heb daar toch mijn bedenkingen bij. De Wever moet zich met sociaal-economische kwesties bezighouden, niet met cultuur. En al helemaal niet met de inhoud ervan. Soit. Voor de sector zijn zulke pogingen tot inmenging zo slecht nog niet. In Nederland brachten de kunsthaters van Wilders een hele dynamiek op gang. Contestatie houdt je scherp', zegt Tuymans.
Scherpte - precies daar ontbreekt het de artistieke wereld volgens schrijver Tom Naegels aan. Toch als het over hun kritiek op het Vlaams-nationalisme gaat. 'Zeer goeie analyse van De Wever', postte hij meteen na zijn column op Facebook.
'Veel kunstenaars zien N-VA als een soort uitloper van Vlaams Belang', zegt Naegels. 'Dat clichébeeld ergert me, omdat er zo'n tragisch gebrek aan inzicht uit spreekt. Hoe kun je als kunstenaar nu een stem claimen in het politieke debat - bijvoorbeeld met een avond in de KVS - als je niet eerst je huiswerk maakt? Als je niet eerst probeert te begrijpen waarom de partij waartegen je fulmineert zoveel stemmen haalt?'
'De argumentatie is ook heel erg hol. 'Wij kunstenaars, wij weten het allemaal beter, want wij zijn kosmopolitisch, multicultureel en open naar de wereld.' Hoe zelfingenomen kun je zijn? Erger nog: hoe hard kun je jezelf bedriegen? Als er één monocultureel en blank bastion is, dan is het wel de Vlaamse artistieke wereld. Die mensen moeten hun ideeëngoed dringend eens aan de werkelijkheid toetsen.'
Naegels' collega Tom Lanoye, met naam en toenaam geviseerd in de column van De Wever, reageert liever niet met een soundbite. Hij overweegt een opiniestuk.
Paul Goossens, door de Wever ietwat off topic weggezet als een 'verzuurd' columnist, haalt de schouders op. 'In Nederland zie je dat het electoraal rendabel is om kunst af te doen als een 'linkse hobby', en op kunstenaars in te hakken. Als ik iets lees in de column van De Wever, is het dat.'
--------------------------------
Pro Memorie
BDW is/was wel de geboren aartsvijand van het Vlaams Blok/Belang, die in zijn monoloog tot de kist van Marie Rose Morel onlangs in de Antwerpse kathedraal bekende dat hij als een eeuwigdurende straf aanzag, het nooit meer met haar te kunnen goedmaken.
!
Zou deze redevoering in haar geheel misschien ietwat zijn blijven hangen in de artistieke middens? Lees : niets is meer als vroeger! Stommerikken dat jullie dat nog niet zagen!
Jullie hebben niet alleen prut in jullie hoofden, maar ook in jullie ogen!
Dames en Heren Minabelen : vergeet het niet : BDW is een allesbrander
Zijn ze nu helemaal zot geworden! Grotere platbroekerij bestaat toch niet!
In plaats dat de Franstalige parlementariërs tenminste de meest elementaire begrippen van de taal van de meerderheid van het land zouden spreken, geven de onze nu de Judaskus.
Moet Mangain in zijn vuistje lachen!
En Cruella dan! Hare Chérie bienaimé, de advocaat die zoals U weet liefst van al Linx gespuis verdedigt, is vandaag begonnen met de verdediging van de gangster die zonder de minste reden met een kalashnikov de Vlaamse Agente Kitty naar de eeuwigheid schoot. Die was, net als zijn 2 kompanen, een Franstalige Nieuwe Belg uit Scherrelroi. Derhalve werd de zaak naar de Frans taalrol verwezen. De Vlaamstalige ouders en familie van Kitty, die in de zaal volgen? Comme dhabitude : pour les Flamands la même chose.
En niemand die daarover roert!
Let maar op: Mter Uyterhaegen is geen uil .De 3 loochenen nog altijd, niettegenstaande de materiële bewijzen. Het slachtoffer wordt verdedigd door Vermassen Wedden dat die, in afspraak met de Grote Uyterhaegen, een soort van onweerstaanbare maar verschoonbare drang zal pleiten!? Verkeerde plaats, verkeerd tijdstip. Een ongeluk dus .Zeker geen koelbloedige moord, want iemand die met een automatisch snelvuurgeweer op korte afstand een salvo lost op een politievoertuig, kan toch niet weten dat daarin personen voorkwamen! Trouwens : had die patrouille de kansarme sukkelaars die ocharme dezzelfde nacht op dezelfde plaats al mislukt waren om een camionneke te stelen, laten begaan, dan was er niets nixke gebeurd! Zo simpel is dat! De ware schuldige is de politiechef, die een jong onervaren politie-agentjee in de vuurlinie heeft gestuurd!
----------------------------------
Leden Vlaams Parlement krijgen Franse les
woensdag 23 februari 2011, 12u14 dS
Het Vlaams parlement is woensdag gestart met een opmerkelijk opleidingsinitiatief. Tot het zomerreces kunnen de Vlaamse volksvertegenwoordigers elke woensdagvoormiddag hun kennis van het Frans bijschaven.
De Vlaamse parlementsleden konden in het verleden ook al wel lessen Frans volgen, maar die opleidingen werden geregeld via de federale Kamer van volksvertegenwoordigers. Nu biedt het Vlaams parlement dus een eigen cursus Frans aan.
De lessenreeks startte woensdag wel met een "valse noot", legt sp.aer Jan Roegiers uit. De lesgever had zich blijkbaar van aanvangsuur vergist, waardoor de eerste les in het water viel.
Bedoeling is wel dat een aantal parlementsleden, onder wie ook voorzitter Jan Peumans (N-VA), vanaf volgende woensdag elke woensdagvoormiddag tot het zomerreces anderhalf uur Franse les krijgen.
was het Turkse koffie, nu zijn het de Turken zelf .
---------------------------
El Cid, net zoals ik, moet bij de lezing van onderstaande mail van de NV-A (dat wordt waarschijnlijk straks de NV-AA, of zelfs de NV-AAAn de rating verhoogt iedere dag voor de doorsnee Vlaming!) raar opgekeken hebben. Dat voelt zo een beetje lijk een bokskampioen die in de ring in volle kamp, ineens een rechtse uppercut ziet vertrekken van over zijn schouder.
Het is wel een goed gevoel .
Dat het een uppercut is met een evolutieve ondergrond, in plaats van een revolutieve, doet niets terzake, buiten het feit dat de slag aankomt in sourdine : alles blijft zoals het was. Met alleen maar wat peptalk voor de galerij .De Waaltjes, zoals voorheen, importeren vreemdelingen per scheepslading om er verfranste Belgen van te maken, zoals men vroeger koloniale waren uiut het buitenland aanvoerde. Dat zal dus doorgaan, zo lang de voorraad strekt. Of tot dal het rekensommetje weer klopt in hun voordeel. 3 miljoen minder Walen dan Vlamingen? Aan een tempo van nog geen 100.000 nieuwe Walen (25.000 geregulariseerden met telkens hun gezin) per jaar gaat dat veel te traag. Vandaar dat zij de sluizen helemaal willen opendraaien. Net nu het aanvoeraanbod spectaculair gaat stijgen .
Gelukkig voor het Vlaams Algemeen Belang, kunnen de kiezers zich nog een eigen gezonde mening vormen. Tenminste, voor als we mochten op straat komen, dat er tegen ons geen speelgoed uit Herstal wordt ingezet.
In afwachting, kunnen wij ons misschien onledig houden met het bedenken van een aangepaste naam aan die DVZ (Dienst Vreemdelingen Zaken). Wat zou U denken van CAA : Commission dAccueil Amical? Vooral buitenlandse criminelen moet zich hierdoor aangetrokken voelen. En dat is toch de bedoeling? Want waarvan moeten al die mensen, eenmaal ze hier zijn, leven?
------------------------------------
N-VA vraagt intrekking regularisatienota en hoorzitting met Directeur-Generaal DVZ
In de Kamercommissie Binnenlandse Zaken deze namiddag bleef Wathelet vasthouden aan de DVZ-nota van 27 november 2009. In deze nota wordt opdracht gegeven om criminelen pas na 18 maand effectieve celstraf uit te sluiten van regularisatie. De nota blijft dus gelden als leidraad voor de behandeling van de vele duizenden nog hangende regularisatieaanvragen. N-VA vraagt om een hoorzitting met de Directeur-Generaal van DVZ om een inschatting te kunnen maken van het aantal geregulariseerde criminelen en eist de onmiddellijke intrekking van de DVZ-nota.
In een reactie verwijt Wathelet Smeyers een gebrek aan 'intellectuele eerlijkheid' en een gebrek aan respect voor de rechtspraak. "Wathelet heeft een jaar lang ontkend dat deze nota bestond en verwijt mij nu intellectuele oneerlijkheid", reageert Smeyers. "Nochtans was het Wathelet die verder ging met zijn regularisatiecampagne nadat deze door de Raad van State was vernietigd. En dan verwijt hij mij een gebrek aan respect voor de rechtspraak! De wereld op zn kop."
Wathelet verschuilt zich verder achter vermeende rechtspraak van de Raad voor Vreemdelingenbetwistingen. De Raad voor Vreemdelingenbetwistingen oordeelt echter nooit over de grond van de zaak, maar enkel of een beslissing voldoende gemotiveerd werd. "Regularisatie is steeds een gunst, en geen recht. Als Wathelet het over regels heeft, heeft hij het enkel over zijn eigen regels", zegt Smeyers.
Reeds meer dan 24.000 illegalen werden met gebruik van deze criteria in deze nota geregulariseerd. De vraag is hoeveel hiervan fraudeurs en/of veroordeelde criminelen zijn. "De DVZ nota van 27 november 2009 is te gek voor woorden. Celstraffen tot 18 maand effectief ,Interpol-seiningen, voorwaardelijke straffen zijn blijkbaar niet voldoende om illegalen uit te sluiten van regularisatie. De nota moet onmiddellijk ingetrokken worden om te verhinderen dat nog meer kleine criminelen, zoals autodieven, geweldenaars, vluchtmisdrijvers en drugdealers geregulariseerd worden
Daar gaan we weer : de omfloersing is ingezet! Alles in dit land want niet kosjer is, wordt omfloerst benaderd.
Dat de Waalse Deelregering de Vlaamse bemoeizucht afblafte, om zelf alleen de verantwoordelijkheid te nemen over deze fabrieken van de dood, waar ze 100 % de eigenaar en 100% de exploitant van is, doet er zelfs niet meer aan toe. Overal wordt vol afschuw geroepen : het zijnBelgische wapens ..Het te verwaarlozen onderscheid dat wij, de Vlamingen, dat niet gewild hebben, en dat het de Waalse Overheid zelf is die deze wapens produceert, valt tussen de plooien. Konden ze toch niet weten, die Waaltjes uit Herstal, dat er met hun geweertjes ook kon geschoten worden op mensen!
Dit zou de druppel moeten zijn, die de beker van de echtscheiding doet overlopen! Als Herstal vernietigingswapens wil maken, dan willen wij daar niets mee te maken hebben. Dan is Herstal het buitenland, net zoals Nazi-Duitsland indertijd het buitenland was. Men maakte daar nochtans ook goede wapens!
Wat is nu de uiteindelijke consequentie? Buitenlandminister VanAckere naar de galleien en Rudy Demotte voor het Oorlogstribunaal van Den Haag? Of hen alle twee, geboeid aan handen en voeten, uitleveren aan de oorlogsweduwen in de Prachtlanden?
Ondertussen in Herstal : nog een paar honderd doppers erbij .en zon kei-goede know how die, net als de klompenmakerij, en zoveel andere ambachten, dreigt verloren te gaan! Wallonia wordt geen Derde Wereldland, maar is dat al 50-60 jaar! Alleen vallen nu de laatste loodjes. Of zijn het loden soldaatjes, onder de niet dodelijke kogels van de FN303 .
--------------------------
FN Herstal-wapens te zien op internetfilmpje uit Benghazi
22/02/11, 13u11 De Morgen
Op het internet zijn beelden opgedoken van een burger die in de Libische stad Benghazi een FN303, een wapen van de FN-fabriek in het Waalse Herstal, draagt. Dat meldt de website van La Meuse.
Het filmpje is te zien is YouTube onder de titel 'Libya - Benghazi - Weapons of African mercenaries'. Volgens La Meuse wordt op dit moment nagegaan of de beelden wel degelijk bij de protesten in Benghazi gemaakt zijn.
'Niet-dodelijk' Dat het zichtbare wapen een FN303 is, afkomstig uit de Waalse wapenfabriek in Herstal, staat wel vast. Dat bevestigt onderzoeker Luc Mampaey van het GRIP (Groupe de recherche et d'information sur la paix et la sécurité). De FN303 is een wapen dat ingezet wordt om oproer tegen te gaan en dat geboekstaafd staat als "niet-dodelijk".
Het Waals Gewest gaf FN Herstal de toestemming om in 2009 met Libië een contract af te sluiten voor de verkoop van wapens. Die beslissing wordt op dit moment nog altijd door een aantal ngo's betwist bij de Raad van State.
'Risico van gebruik' Waals minister-president Rudy Demotte heeft de Belgische ambassade in Libië gisteren gevraagd om een inschatting te maken van "het risico op gebruik" van Waalse wapens bij het neerslaan van de protesten.
Mocht blijken dat het certificaat van eindgebruiker niet werd gerespecteerd, dan zal de Waalse regering niet aarzelen de situatie bij Europa aan te klagen, klonk het. Minister van Buitenlandse Zaken Steven Vanackere reageerde echter sceptisch over de mogelijkheden om dat te controleren. (belga/adb)
-----------------------------
Nota Bene
De versluiering (sorry, het is de omfloersing, om het met een Koninklijk pleonasme te zeggen dat nooit meer mag vergeten worden) begint al met de naam : de FN-fabrieken in Herstal .Dat klinkt zo een beetje als de Solo-fabrieken in Merksem, of de Sla-Olieraffinaderijen in Izegem. Maar voluit en in t Fransoos zijn dat de Fabriques Nationales dArmes de Guerre à Herstal.
Zoals U ziet dringt er zich al onmiddellijk een eerste correctie op : het zijn niet de FN, maar de FR, de FabriquesRégionales. En Armes de Guerre zou correcter omgezet kunnen worden in Armes à Tuer Intentionellement. Voluit wordt dat dan FRATI, wat een perfect alibi is voor grootscheepse verkoopcampagnes : voor verbroedering : koopt alleen bij FRATI .Met FRATI fraternaliseren wij de ganse wereld!
Wat doen ondertussen? Hopen dat er vlug iets anders uit de bus komt, zodat dit potje kan gedekt blijven? Of rap-rap iets uitvinden dat ook dat Vlamingen stigmatiseert? Militaire voertuigen bijvoorbeeld!
Uit een Opinie bijdrage in dezelfde krant :
De opstand tegen het dictatoriale regime in Libië heeft in het zuiden van ons land voor ophef gezorgd. De Waalse regering leverde in 2009 immers een wapenexportvergunning voor Libië af, ter waarde van ongeveer 11,5 miljoen euro. Het betrof lichte wapens van FN Herstal, een bedrijf dat voor 100 procent in handen is van de Waalse overheid. Het gros van de wapens was bestemd voor een bataljon van de Libische elitetroepen, die onder leiding staan van de zoon van Kadhafi. Een ander deel van de levering was bestemd voor de politie. Toen de Waalse regering vorig jaar opnieuw wapens wilde leveren, trokken de Franstalige Liga voor de Mensenrechten en het Vredesplatform CNAPD naar de Raad van State.
Terecht, zo blijkt nu. De kans is namelijk behoorlijk groot dat de Belgische wapens ingezet worden bij het bloedige neerslaan van de manifestaties in Libië. Tot 2004 gold een Europees wapenembargo tegen Libië. Sinds het zonder voorwaarden is opgeheven, leveren tal van EU-landen opnieuw zonder scrupules wapens aan dit dictatoriale regime, ook al heeft het een bar slechte reputatie op vlak van mensenrechten. In 2009 leverden 13 landen van de Europese Unie voor 343 miljoen aan wapenvergunningen voor Libië af. België, dat volgens het rapport goed is voor 22,3 miljoen euro (het dubbele dus van het bedrag dat in de media circuleert!), is dus geen uitzondering.
Het legt de vinger op de wonde van een problematiek die de vredesbeweging al jaren aankaart. Wapenwetten noch Europese regels blijken een hinderpaal te vormen voor de levering van wapens aan landen met repressieve regimes. De Belgische wapenwet stelt nochtans duidelijk, in een van de vijf leveringscriteria, dat elke vergunning moet worden verworpen als "er voldoende aanwijzingen bestaan dat in het land van bestemming de uitvoer of doorvoer bijdraagt tot een klaarblijkelijke schending van de mensenrechten, er een duidelijk risico bestaat dat de beoogde uitvoer gebruikt wordt voor binnenlandse onderdrukking..." Ook de in 2008 bindend gemaakte EU-Gedragscode betreffende wapenuitvoer heeft het risico op binnenlandse onderdrukking als criterium voor niet-levering.
In de praktijk verloopt het evenwel helemaal anders en laten de EU-landen met inbegrip van België de economische en politieke belangen primeren. Volgens het laatste officiële EU-rapport hebben de landen van de EU in 2009 voor maar liefst 11,6 miljard euro aan wapenvergunningen goedgekeurd voor het Midden-Oosten en Noord-Afrika, met inbegrip van alle problematische landen. Dat is een verdubbeling in vergelijking met het jaar daarvoor (5,95 miljard euro)! Het Belgische aandeel daarin bedraagt 418 miljoen euro (tegenover 375 miljoen euro in 2008). Tot de belangrijke eindbestemmingen horen de brutaalste regimes met als grote uitschieter Saoedi-Arabië, met 5 miljard euro, goed voor bijna de helft van de Europese wapenexport (België: 337 miljoen euro).
De positieve noot over het Europese wapenbeleid die de Vlaamse regering op haar website heeft geplaatst, krijgt in het licht van de gebeurtenissen in de mediterrane regio een nogal cynische bijklank. Daar staat dat de "EU-lidstaten zich opnieuw vastberaden (hebben) getoond in hun streven de uitvoer van militaire technologie en goederen te voorkomen indien die gebruikt kunnen worden voor ongewenste doeleinden zoals binnenlandse onderdrukking...
België heeft de afgelopen jaren naar bijna alle landen uitgevoerd waar de bevolking op straat is gekomen voor vrijheid, democratie en mensenrechten, namelijk Marokko, Algerije, Libië, Egypte, Jordanië, Jemen en Bahrein. In België is het vergunningenbeleid en de controle al een aantal jaar geregionaliseerd. Hoewel de belangrijkste wapenbedrijven zich in Wallonië bevinden groeit de handel van vooral hoogtechnologische onderdelen van wapens uit Vlaanderen met even problematische proporties. Volgens de officiële Vlaamse verslagen leverde Vlaanderen in december 2010 nog voor 1,5 miljoen euro vergunningen af voor militaire voertuigen en/of onderdelen met eindbestemming Bahrein. In Bahrein vielen de afgelopen week verschillende doden als gevolg van het hardhandig optreden van leger en politie.
Mensenrechten zijn aanwezig in alle geledingen van ons buitenlands beleid", aldus de website van het ministerie van Buitenlandse Zaken. Het probleem is echter dat het wapenhandelbeleid geen federale materie is en Buitenlandse Zaken wel.
Natuurlijk is de aanhef van bovenstaand gedicht (Wies Moens?) een tikkeltje te ruim voor deze bescheiden blog, te boek gesteld door een bescheiden klein talentje. Een heel groot tikkeltje te ruim zelfs! Maar de poëtische aanhef werkt zo meeslepend, dat ik hier onderaan het hele gedicht heb overgenomen. Ach! Dat was toen, in de goeie oude college-jaren, een evergreen bij elke voordracht-competitie
Natuurlijk is Quo Vadis ook een theatrale ja zelfs onnutte benadering van de vraag waar het Vlaams Belang naartoe gaat. Daarover kan ik kort zijn : als binnen kort, misschien zelfs in de eerstvolgende dagen en uren, zijn bestaansredenen vervuld zijn, is het zelfs niet meer nodig dat er een zweeppartij bestaat. Alhoewel we nog niet zover zijn. Ik leg uit.
Als Vlamingen 1° in eigen land eindelijk eerlijk en fatsoenlijk behandeld worden en 2° als er aan de megalomane opgelegde quota van nooit genoeg nieuwe vreemdelingen eindelijk een verstandige oplossing wordt gegeven : dan zit iedereen toch quasi op dezelfde golflengte? We staan er samen voor, en we moeten er samen door!
Zou het zelfs niet kunnen, dat de vrienden van het AFF (zie hieronder) reeds deze signalen opvangen? Dat ze daarom Josse-de-Kop alleen maar in extenso weergeven? Zo leest iedereen dat hij op het einde van zijn verweer zo goed als de hand reikt naar Rondas JaJa :spreken is zilver, zwijgen is goud!
Nog een klein beetje verder, mannen, en we zitten samen op dezelfde golflengte.
O Ja! Nog dit : als partijlid beleef ik liever de problemen in het Vlaams Belang, dan dat ik als SOS-ser de stormen moet meemaken in de SP-A slangenkuil Het verschil van de differentie is weeral dat vervloekte cordon, dat volgens de uitvinder ervan nooit mediathiek bedoeld was. Immers, elk ongemakkelijk zuchtje bij het Vlaams Belang wordt opgeblazen tot een alles verzengende storm, en elke verzengende storm bij de Sossen wordt herleid tot een smakelijke grap met verloren gelopen mails .Echt Goebeliaans!
En toch kunnen we, net zoals in de aan gang zijnde Noord Afrikaanse stormen, geen jota veranderen aan de loop der geschiedenis. Volk en leiders worden als op een reusachtige zeef, regelmatig opgeschud. Een deel valt op de grond, door de mazen, een deel vliegt mee met de wind, de kleintjes uiteindelijk vallen naar onder, en de groten drijven naar boven .Dat is een natuurwet, die zelfs eeuwenoude zwerfkeien na verloop van tijd weer doet bovenkomen in akkerland .
Iets totaal anders, maar de basis van het verhaal is dezelfde zoals hierboven bedoeld : al vliegt de leugen, enz .
Moesten de generatie-genoten van Leopold III, waaronder mijn brave Moeder, die de man binst en vooral na WO II aanbeden hebben, weten wat 70 jaar voor hen verborgen is gebleven, namelijk dat de man een ziekelijke rokkenjager was zoals de meeste Seks-en Coburgers, dan was er toendertijd geen sprake geweest van een Koningskwestie .Zelfs zijn vader, Albert I, Pietje de Leugenaar (*) zou rap van zijn paard gevallen zijn..Zouden we eindelijk niet eens beginnen het brons van hun ruiterstandbeelden te hersmelten?
JaJa! De wereld is een schouwtoneel. Elk speel zijn rol en krijgt zijn deel
Het woord is nu aan de Meisjes en Jongentjes van het AFF :
WELKE TOEKOMST VOOR VB EN HET CORDON ?
Emoties zijn niet altijd een goede raadgever. Naar aanleiding van de begrafenis van Marie-Rose Morel werden een aantal voorspellingen en wensen geuit, waar wij toch enige twijfels over hebben.
Rik Van Cauwelaert besloot vorige week een artikel in Knack over de begrafenis van Marie-Rose Morel met :
Tegen die emotionalisering (na het bekendmaken van haar ziekte en familieleven, nvdr.) had haar gewezen partij geen zinnig weerwoord. Met het binnenhalen van Morel al was dat niet de bedoeling heeft Vlaams Belang de eigen neergang bespoedigd. Vorige zaterdag kondigde een opiniepeiling een nieuw fors verlies aan voor Vlaams Belang. Het mag duidelijk zijn dat afgelopen zaterdag in Antwerpen niet alleen Marie-Rose Morel maar ook haar gewezen partij Vlaams Belang werd begraven.
Het VB over en out ? Dat lijkt ons toch voorbarig. In de enquête waar Rik Van Cauwelaert naar verwijst (van de krantengroep LAvenir) verliest het VB 1,1 %, en komt het toch nog uit op 11,5 %. CD&V en Open VLD verliezen een pak meer, respectievelijk 4,7 % (om te stranden op 12,9 %) en 2,4 % (om uit te komen op 11,3 %). Zo slecht is dat dan toch niet voor het VB. Iedereen verliest aan de N-VA-tsunami, op SP.A en Groen! na die lichte winst boeken volgens deze opiniepeiling. Zelfs een aantal VB-kaderleden zouden N-VA stemmen, maar allicht hebben de N-VA-stemmen meer te maken met het geloof dat de N-VA voor Vlaanderen meer kan realiseren dan het steriel gedoe van het VB. Eerder is het dat, dan dat men omwille van Marie-Rose Morel voor de N-VA zou stemmen. In en rond de kathedraal zagen we bij de begrafenisplechtigheid daarenboven een aantal Dewinter-volgelingen. Aangegrepen door het menselijk drama, maar daarom niet politiek van kamp veranderd binnen het VB. Een oudere dame had nog een Vlaams Blok-speldje op haar jas. Die zien we evenmin gauw N-VA stemmen. Er blijft bij het VB, letterlijk en figuurlijk, een harde kern.
Jean-Pierre Rondas (producer bij de radiozender Klara, op enkele dagen van zijn pensionering) stuurde een opiniebijdrage naar De Morgen. Volgens Jean-Pierre Rondas heerst er in Vlaanderen over het cordon sanitaire
een latent onbehagen en zelfs schaamte, ook als het de laatste tijd de krantenkoppen niet meer haalt. De uitvaart van Marie-Rose Morel heeft de mogelijkheid van het doorbreken van het cordon op dramatische wijze opgevoerd.
Hoezo? Terwijl Marie-Rose Morel expliciet niet wilde dat Filip Dewinter, Gerolf Annemans en Bruno Valkeniers bij haar begrafenisplechtigheid aanwezig zouden zijn, zouden de Vlaamse politieke partijen nu mogelijk wél bestuursakkoorden kunnen sluiten met de partij van Dewinter, Annemans en Valkeniers? Geef toe dat het een vreemde redenering is. Het wordt natuurlijk minder vreemd als we nog eens kijken naar de titel boven Rondas opiniebijdrage in De Morgen van 16 februari 2011: Heer, vergeef ons dat cordon. Rondas wil af van het cordon sanitaire. Punt. Desnoods gebruikt hij er de kromste redeneringen voor. Goed dat Jos Geysels in De Morgen gisteren nog eens op een heldere manier uitlegde wat het cordon sanitaire is, en waarom het wenselijk is (zie hieronder: Er zijn goede redenen voor een cordon sanitaire).
Politici, ze laten zich niet altijd leiden door de hooggestemde idealen die ze zeggen aan te hangen. Wat voor hen telt, is in de eerste plaats: is het VB mathematisch nodig voor een bestuursmeerderheid. Indien niet, waarom zich dan in een avontuur met het VB storten? Maar als ze enige geloofwaardigheid willen behouden op termijn hun enig politiek kapitaal laten democratische Vlaams-nationalisten, christen-democraten, liberalen zich leiden door de zuivere principes van het cordon sanitaire
-------------------
Laat mij mijn ziel dragen in het gedrang!
Tusschen geringen staan en hun oogen richten
Naar boven, waar blinken Uw eeuwige sterren.
Ik wil een snoeier zijn in de wijngaard,
een werkman bij de druivepersen.
Laat mij mijn ziel dragen in het gedrang!
Mijn woord in den mond van stamelaars,
mijn hand voor die liggen langs het pad.
En voor het raam van mijn woning
een vlam in den nacht:
dat wie verdolen mocht
richt zijn schreden
naar het Huis van Toevlucht.
Ik zal het waschbekken klaar zetten,
brood en wijn op de tafel -
en het boek geopend
aan de parabel van den Goeden Herder.
-----------------------------------
(*) De man had zelfs in 1915, aan de Vlamingen gelijkberechtiging beloofd na de oorlog. Als ze maar dapper bleven voort vechten. Na de oorlog was hij ineens alles rats vergeten! Ook dat is Geschiedenis, waar de waarheid het uiteindelijk haalt op de leugen.
Eigenlijk had ik willen schrijven dat ze uit haar asse was herrezen om te kunnen terugvechten. Anderen geloven dat verrijzen helemaal niet kan, maar als Christenmens weet ik beter. Zolang met niet vergeten wordt, is men niet eens voorgoed gestorven!
Inderdaad, ik zou er alles aan willen doen, om lezers te dirigeren naar de Blog van Frank Van Hecke : http://frankvanheckevb.skynetblogs.be waar de herinnering aan Marie Rose Morel niet alleen uur-per-uur wordt levendig gehouden, maar waar de leugens en de haat die over haar in de schand-gazet De Schandaard verspreid worden, als ballonnen worden doorprikt.
Frank roept op deze Saga te verzamelen, en door te geven.
Mijn eigen lezers-reactie plaats ik hieronder. Frank leest zò in het hart van zijn getrouwen, dat het niet nodig is dat hij wordt lastig gevallen met geschrijf. Bij de lezers van dit blog kan het meer invloed hebben, je weet maar nooit.
Beste Frank,
Geachte Heer Ere-Voorzitter.
Als overtuigd Blokker sta je dan daar! Iedereen schijnt vergeten, dat Marie Rose na haar ontslag als lid (grootgelijk had ze!), publiekelijk verklaarde dat haar hart daar eigenlijk gebleven was, en dat ze nooit een andere partij zou kiezen. Weeral, groot gelijk had ze!
Wat U verder in het leven zult doen, is voor velen van ons NIET om het even. Maar wat U ook doet : wees overtuigd van onze dankbaarheid voor wat U als jong en dynamisch Voorzitter gedaan hebt voor onze partij.Maar wees nog meer overtuigd van onze beste wensen voor alles wat U doet.
Marie Rose was een pièce unique die we altijd zullen missen.
Dat het cordon heden stevig onder vuur ligt : dat is een mirakel die van haar, zelfs voor haar dood, een heilige had moeten maken. Niet een heilige voor bovenop de altaren, maar een heilige voor in onze harten. U jaagt op dat stinkdier van De Schandaard? Goed zo! Afmaken tot er geen bot meer overschiet. U las toch ook J.P. Rondas in de dM!?
Die geniale man is nu niet precies mijn beste vriend, maar uittreksels uit zijn artikel als contrast laten afwisselen met die andere : dat zou Marie Rose ten voeten uit tekenen.n Soort van Clair-Obscur, als U wilt .
Zij kwam. Zij zag. Zij overwon.
Vraag : waar zal onze Ere-Voorzitter staan de dag dat het Vlaams Belang eindelijk op de plaats staat dat het verdient? Of kan hij voorgoed verbranden wat hij ooit aanbeden heeft?
Hoe het nu verder moet met onze Partij? Enerzijds weet ik het niet, en anderzijds weet ik het maar al te goed. Wij moeten op onze tanden bijten, want het Doel is in zicht! Met BDW staan we sterker dan dat Vlaanderen ooit gestaan heeft. Geen enkele reden dus om te wanhopen, of om de strijdlust te temperen.
Het oude gezegde van bij het ontstaan van dit onzalig land komt met de minuut dichter : La Belgique sera Latine ou ne sera pas. Het land IS niet Latijns geworden, en inderdaad : het bestaat niet meer! Dieu soit loué!
Had ze daar al het hart van de oude brombeer ingepakt?
Ze signeerde er haar Kankerboek tot ze uitverkocht was .
---------------------------------
De dM kort na de middag :
Hoor ik hier weer oude repressie-geluiden opstijgen uit de beerput van het verleden?
Komaan, mensen, wees eens eerlijk : dat vermeend racisme, dat was toch maar om te lachen! De werkelijke reden was dat jullie vreesden voor het begin van het einde van België ..De Vlaams Nationalisten waren door de repressie blijkbaar niet allemaal de kop kwijt of tegen de muur gezet : na het verraad van Schiltz die Leve België riep, wisten ze genoeg. Om ze klein te krijgen, werden ze in een schutkring geplaatst als pestlijders. Zeer, zeer democratisch, inderdaad!
Enfin : het is lijk of men Stalin de Goelags zou horen goedparten .
In die zin zal Josse moeten erkennen, dat zij er heel die tijd volledig naast hebben gezeten en nu ten schande staan voor de hele wereld : het land IS om zeep, en zelfs de Opperhoofden van alle buurlanden hebben de buik vol van de immigratie .Toch voelt hij nood aan bescherming, als een soort alibi voor zichzelf, om achter de rug van een paar groten te schuilen, en dan is Haiku-Herman wel de gedroomde naam. Kijk, Meester : ik was niet alleen! 1989 : Is de Josse vergeten dat dat de tijd was van Pater Versteylen, zijnStichtend Partij-Lid, die toen ook een resem schitterende ideetje schijnt gehad te hebben om Leven in de Brouwerij te brengen?
De man, tenslotte, maakt zich belachelijk door gelijk te willen halen op basis van het Hoof van Beroep in Gent in 2004, waar sindsdien het kleinste kind weet dat dit een uitspraak is à la tête du client Verhofstadt, die jarenlang gesjacherd heeft om het proces in Gent, bij zijn vrienden te krijgen, nadat al de voorgaande Rechtbanken het Blok hadden vrijgesproken .zelfs in Beroep.
Naar het einde toe bindt de man wat in. Hij voelt de bui hangen en besluit met bijna krek dezelfde woorden als de persoon die hij aanviel : de tijden zijn veranderd, er moet iets nieuws komen, en er zullen winnaars en verliezers zijn .
Toch goed om weten, dat fossielen niet meer kunnen verliezen, juist omdat ze al lang voltooid verleden tijd zijn .
Na zijn partij, heeft de Josse nu ook de waarheid de nek omgewrongen.
Dat hij moge branden in de hel.
---------------------------------------
Over racisme sluit je geen compromis
21/02/11, 09u33
Jos Geysels legt uit waarom het cordon sanitaire tegen het VB geen schande is. Minister van Staat Geysels (Groen!) lag mee aan de basis voor het cordon sanitaire tegen het Vlaams Blok. Hij legt hier nog eens uit wat het cordon precies inhoudt en waarom het in het leven is geroepen.
·
Het cordon is een vrijwillige afspraak tussen democratische partijen, geen wettelijke regeling of een afdwingbare norm. Wat daar ondemocratisch aan zou zijn, is mij een raadsel
Tijd voor een nieuw geluid". Zo eindigt Jean-Pierre Rondas zijn betoog (DM 16 /02) over de 'uitvaart' van het cordon sanitaire bij de begrafenis van Marie-Rose Morel. Zo nieuw is zijn geluid echter niet. Het is een weliswaar scherp verwoord pleidooi tegen het cordon, maar met voorspellingen, argumenten en insinuaties die al talloze keren werden geformuleerd. En meestal op basis van een verkeerde definitie of omschrijving van het cordon. Misschien is het daarom nuttig een aantal feiten op een rijtje te zetten.
Op 10 mei 1989 ondertekenden de voorzitters van de toenmalige CVP (Herman Van Rompuy), SP (Frank Vandenbroucke), PVV (Annemie Neyts), algemeen secretaris van de VU (Paul Van Grembergen) en ondergetekende een protocol waarbij ze zich ertoe verbonden "geen politieke akkoorden af te sluiten of afspraken te maken met het Vlaams Blok, noch in het kader van democratisch verkozen organen op gemeentelijk, provinciaal, gewestelijk, nationaal en Europees niveau, noch in het kader van verkiezingen voor de genoemde niveaus".
De tekst was kort. En de motivatie was even duidelijk: het Vlaams Blok miskent in haar programma en politieke praktijk de fundamentele democratische uitgangspunten en mensenrechten. Het cordon is dus een uitspraak over de grondbeginselen van de politieke democratie, over het respecteren van fundamentele grondrechten als vrijheid en gelijkheid. Niets meer, niets minder.
Democratie is een georganiseerd meningsverschil, een politieke ruimte waar partijen elkaar 'bestrijden' op basis van hun programma en de daarmee verbonden argumentaties, stellingen en voorstellen. Democratie veronderstelt ideologische diversiteit en een politieke strijd. Dat maakt haar levendig en kwetsbaar. Maar dit impliceert wel het aanvaarden van fundamentele grondbeginselen, zoals het gelijkheidsprincipe en het non-discriminatiebeginsel. Volgens de ondertekenaars viel het Vlaams Blok onder dit democratische minimum. Ten gronde is deze uitspraak dus een principieel statement en geen strategisch manoeuvre. Het is ook een afspraak waarbij bestuursakkoorden met deze partij worden uitgesloten. Niets meer, niets minder.
Deze afspraak bevat dus geen cordon médiatique (1) of een inperking van de vrije meningsuiting. Het bepaalt niet dat het debat met extreem rechts niet gevoerd moet worden. Op geen enkele wijze wordt de werking van het (nu) Vlaams Belang en haar vertegenwoordigers in de democratische instellingen en andere organisaties (zoals in de raad van bestuur van de VRT of het Antwerps havenbestuur) aan banden gelegd. Voor die werking ontvangt het overheidsdotaties. Waar zit hier de "moreel-politieke degeneratie" waar Jean-Pierre Rondas het over heeft?
Het cordon is een vrijwillige afspraak tussen democratische partijen, geen wettelijke regeling of een afdwingbare norm. Wat daar ondemocratisch aan zou zijn is mij (en Ignaas Devisch in zijn repliek van 17/02) een raadsel.
Het is opvallend in de geschiedenis van de discussies over het cordon dat er dikwijls heel ruime interpretaties en onjuiste definities aan deze afspraak werden gegeven, terwijl de inhoud van de uitspraak veel minder aan bod kwam. Deze ruime interpretaties vielen in de politieke discussie meestal samen met strategische en tactische manoeuvres, vooral in (pre-)electorale periodes.
'Aanzetten tot rassenhaat' "Daardoor worden de redenen waarom niet met extreem rechts wordt samengewerkt niet alleen verzwegen, maar ook onderuitgehaald. Het politieke spel (...) doet niets af aan de ideologische onderbouw die (...) overweegt: dat je niets met racisme wil te maken hebben", schreef Karel De Gucht in zijn boek Pluche. Over de banalisering van extreem-rechts. De motivatie verdween meer en meer naar de achtergrond terwijl de afspraak met grof geschut werd beschoten. De ideologische onderbouw voor het cordon kwam onder druk te staan in een sfeer van banalisering en normalisering van racistische ideeën. Een proces dat nog altijd bezig is. Ten onrechte.
Vijftien jaar (!) na de eerste versie van het cordon kregen we een andere, duidelijke uitspraak van het Hof van Beroep in Gent. De rechtbank veroordeelde drie vzw's van het Vlaams Blok omdat "vreemdelingen op onweerlegbare en systematische wijze als zondebok worden bestempeld" en ze "wetens en willens hebben aangezet tot haat tegen bepaalde bevolkingsgroepen. Niet enkel omwille van hun nationaliteit, maar ook omwille van hun etnische afstamming, hun godsdienst en zelfs hun gewoonten en hun kledij". Volgens het Hof "is dit aanzetten tot rassenhaat, en niet het uitoefenen van de vrijheid van meningsuiting".
Is het dan "schandalig" dat democratische partijen beslissen om met een dergelijke partij geen bestuursakkoorden te maken? Is het dan "zondig" dat ze geen meerderheid willen vormen met een partij die voor structureel racisme en discriminatie veroordeeld is?
In een democratie is de confrontatie van ideeën en meningen essentieel. In de politiek moet je soepel zijn, flexibel en bereid zijn om compromissen te sluiten. Maar even belangrijk is dat democraten ondanks al hun meningsverschillen over één zaak niet van mening verschillen, namelijk dat we best niet slordig omspringen met de fundamenten van die democratie. Inzake racisme kun je niet soepel zijn, over vreemdelingenhaat sluit je geen compromissen.
Het kan best zijn, zoals Jean-Pierre Rondas schrijft, dat er de volgende jaren een grootscheepse hertekening van het partijenlandschap komt. Dat vereist nieuwe analyses en inzichten. Er zullen winnaars en verliezers zijn. Maar de democratie kan het zich niet veroorloven bij die laatste groep te behoren.
---------------------------------
(1)Geen cordon médiatique : dat Josse de Uitgeverij Egmont verbiedt op de boekenbeurs waar hij het vetbetaald postje van Grote Baas bekleedt, is puur toeval? De praktische resultaten bij de 0000 om alleen het Blok te vermelden als er iets negatiefs kan beklemtoond worden?
Koenraad Elst (hieronder) voelt aan zijn ellebogen dat hij inzake een beest genaamd Moslim-democratie op het punt staat gelijk te halen : wie in het Westen die dingen werkelijk bij elkaar ziet, denkt dat hij brandend water, of vloeibaar vuur heeft uitgevonden. Het volstaat te onthouden, dat volgens de Islam niets of niemand groter is dan Allah en dus zeker niet een systeem dat berust op wetten van ongelovigen.
Dat gezegd zijnde, zou ik besluiten met te herhalen : eens te meer zal De Schandaard vaststellen, dat ze de trein hebben gemist. Jammer voor een vroegere AVV-VVK-krat.
Het spijt mij erg voor al die goedmenende kleine lieden in de Moslimslanden : het zal hen allemaal vergaan zoals het Iran is vergaan, na de Shah : wie het boek gelezen of de film gezien heeft Not without my daughter begrijpt de diepere dingen die voor nog vele honderden jaren hun greep hebben op die landen. Islam is geen godsdienst voorkleine lieden zoals een andere : het is een vampier die de onderworpenen beklemt in een dodelijke wurggreep waar ze zelf niet uit willen of uit kunnen. Iets wat totaal anders is voor de elite.
Misschien één lichtpuntje om de vergelijking met andere oer-oude erediensten makkelijker te begrijpen : in onze dagen gaat de evolutie veel sneller dan in vroeger tijden. Wat vroeger gedurende eeuwenverspreid werd te voet of per muildier, gaat nu via het Internet in een paar seconden de wereld rond. Maar of de menselijke geest kan volgen?
De Moslims zien ook wel het zedelijk verval in het Westen. Zij zien ook dat de Europeanen elkaar eeuwenlang hebben uitgemoord, zelfs tot in de vorige eeuw. Zij zien ook de slappe kost die onze regeringen sindsdien brouwen : en dat zou dan de zo geprezen democratie zijn?
Kortom, wie kan er nu respect opbrengen voor het Mietje, dat Europa is?
Het is niet voor niets dat Arabische volbloeden een typisch Arabisch stokpaardje zijn! Dat die desnoods met P 90 FN mitrailleurs van Herstal moeten verdedigd worden : who cares in Wallonia?
Tom Naegels werpt de handschoen. In zijn column Waar zitten ze? (De Standaard, 1 februari 2011) daagt hij ons uit: Waar zijn ze nu? Al die intellectuelen die ons normaal iedere dag minstens één keer donderend voorhouden dat de islam' nooit democratie zal aanvaarden.
In Naegels eigen De Standaard zal je ze inderdaad niet tegenkomen, want die krant duldt alleen geruststellende meningsuitingen over de islam. Daarom is er iets van kwade trouw in zijn uitdaging: hij doet triomfantelijk over een wedstrijd waar de tegenstander van deelname uitgesloten wordt.
Wat dan de inhoud betreft, donderen doe ik niet zo vaak, maar het genoemde standpunt wil ik tegen Toms skepsis wel hooghouden. Een Meyrem Almaci (Groen!) zal de democratie wel aanvaarden, maar de islam zal dat nooit. Zoals destijds KPB-voorzitter Louis Van Geyt wel het democratische spel meespeelde, maar het marxisme-leninisme de bourgeois-democratie per definitie nooit kan aanvaarden.
De columnist geeft het islamkritische standpunt aldus weer: Omdat de psychoculturele software van de islamiet' dat nu eenmaal afwijst. En dat het daarom normaal is dat al die Arabische landen dictaturen zijn. De Profeet zélf was immers een dictator! Met die software bedoelt hij allicht de programmering van de gelovigen door hun geloof. Natuurlijk zijn mensen niet identiek met de doctrine die zij zeggen te belijden, dat is het verschil tussen moslims en islam. Sommigen trekken zich weinig aan van de leer waaraan zij lippendienst bewijzen. Anderen hadden al een onverdraagzame aanleg zelfs vóór ze van de islam gehoord hadden. Maar tussen die twee uitersten geldt wel degelijk dat de belijdenis van de islam mensen tot een geslotener en onverdraagzamer gedrag brengt. Ter vergelijking, sommigen bedrinken zich en rijden desondanks veilig naar huis, anderen zijn zelfs broodnuchter een gevaar op de weg; maar die twee uitersten nemen niet weg dat alcohol gemiddeld wel tot gevaarlijker rijgedrag leidt. Conditionering door de antidemocratische islam maakt het voor zijn aanhangers gemiddeld een stuk moeilijker om een democratische samenleving op te bouwen.
Naegels denkt dat de protestbeweging op ondermeer het Tahrîr-plein in Kaïro de geponeerde tegenstelling tussen islam en democratie ontkracht: Waar zitten ze, nu er in Tunesië, Algerije, Jordanië, Jemen en Egypte de grootste democratiseringsgolf sinds de val van de Berlijnse Muur plaatsvindt? Wel, ze zitten zich vooral af te vragen in hoeverre dat straatprotest en de personeelswissels aan de top inderdaad op democratisering gericht zijn.
Wat de top betreft, de generaals die de macht overgenomen hebben, weten allicht dat een elite binnen een parlementair systeem met zijn wisselende regeringscoalities zeer wel haar eigen belangen kan veilig stellen terwijl de verkozenen uit het plebs over minder essentiële zaken palaveren. In die zin zullen zij geen onoverkomelijk bezwaar hebben tegen parlementaire instellingen naar westers model. Maar verder dan dat gaat het niet, een echte motor van democratisering zijn zij zeker niet.
De demonstranten uit de nu veelbezongen facebook-generatie zullen het wel eerlijk menen met hun roep om democratie. De mondigsten onder hen, die gretig voor de camera gehaald werden, zullen inderdaad een seculiere rechtsstaat wensen. Van een doordacht politiek programma heb ik echter weinig vernomen. En talloze schreeuwerige betogers schenen alleen een negatief programma te hebben: weg met Moebarak! Die prille democratie zal zeker kinderziekten kennen, maar het is slechts al doende dat men leert.
Het is op zich niet erg dat beginnende democraten nog niet goed weten waar ze naartoe willen, maar het wordt wel een probleem wanneer zij moeten wedijveren met en groep die dat wel weet. En dan kijkt iedereen naar de Ichwân, de (Moslim-)Broeders. Hoe groot is hun greep op het kiezerskorps, dat bij vrije verkiezingen een regeringsmeerderheid zal kiezen? Aan de op het Tahrîr-plein veelgehoorde islamkreet Allah akbar! moeten we niet te zwaar tillen (wie Godver... zegt, doet daarmee ook geen geloofsbelijdenis), wel aan de recente onderzoeksbevinding dat de meeste Egyptische moslims de doodstraf willen voor ontucht en voor geloofsafval. De scènes van moslim-koptische verbroedering op het plein zijn mooi voor even, maar zullen een machtsgreep van de Ichwân niet overleven. Voor dezen is de democratisering slechts een tussenstap naar een islamstaat.
Maar dat is geen reden om hen de democratie te ontzeggen. Kiezen de Egyptenaren democratisch voor een ondemocratische islamstaat, dan is dat maar zo. Je bent voor de democratie of je bent ertegen, en dat is nu eenmaal het risico. In dat geval weerleggen zij ook enkele populaire islamsmoezen, bv. dat het islamisme iets van een kleine minderheid is. Leve de duidelijkheid. Boerkas in de straten, minaretten die boven de stad uitsteken, Sharia4Belgium dat nog eens natrapt tegen Marie-Rose Morel op haar weg naar een eeuwigheid in de hel, of een islambewind in Kaïro: het heeft allemaal het voordeel dat het sprookjes doorprikt.
Omgekeerd blijft het mogelijk dat een campagne voor de eerste vrije verkiezingen een bewustvormingsproces op gang brengt dat de Egyptenaren van de islam verwijdert en echt voor de moderne vrijheden doet kiezen. Er is niets genetisch en onherroepelijk aan hun moslimidentiteit. Die is slechts een eierschaal die zij op weg naar de vrijheid kunnen openhakken en achter zich laten. Laat de moslims zich bevrijden uit de islam. Dát is pas tahrîr, bevrijding.
Hangt af van petrol, toeristengeld, en zand. Veel zand .
----------------------------
Op 3 feb., dus net voor de trip naar de Heimat, bij Angeltjes gelezen, en hier meegenomen voor het persoonlijk archief maar vooral als geheugensteuntje : alles wat we moeten weten over onze Overweldigers en hun favoriete bezigheden. De auteur (Lucky9) spreekt gewoonlijk gespierde taal die ik, behoudens als hij kapt op zaken die mij dierbaar zijn, meestal kan appreciëren.
Nu de dag van vandaag iemand de keel oversnijden doorgedrongen is in het Wetstraatees, geeft het pas om tijdig alle schakeringen van deze discipline te kennen. Uit vroegere lectuur, o.a. over de zaak Theo Van Gogh, weet ik dat er een onderscheid bestaat in de haal, de snij-beweging. Die kan van links naar rechts, maar ook van rechts naar links zijn. Dat heeft een speciale godsdienstige betekenis, maar de juiste context is mij nog nergens duidelijk gemaakt. Op BDW moeten wij ook niet rekenen voor die uitleg, want die zal, als die ooit komt, helemaal op zijn Tjeefs zijn. M.a.w. zowel als warm of koud kunnen geïnterpreteerd worden. Het uiteindelijk bekomen resultaat zonder al die uitleg is ook duidelijk : Bloed! Bloed!
-----------------------------
Voor Angeltjes die het niet mochten weten van de 0000, is de Moslim Broederschap helemaal géén "sociale" organisatie. Zij ontstond als een militaire-ideologische organisatie en is dat nog steeds. Het is niet omdat men de voedselvoorziening van zijn eigen clandestiene en in Egypte verboden militie organiseert en zijn soldaten alsook hun familie en de draagmoeders in het kweekprogramma van toekomstige soldaten, medische bijstand verleent, dat men sociaal bezig is voor een ethisch goed doel.
De Moslim Broederschap in Egypte werd opgericht in 1928. Haar uitdrukkelijke doel was tweeledig: (1) invoering van Sharia wereldwijd, en (2) het herstel van de wereldwijde islamitische staat (kalifaat). Daarmee hebben Al-Qaeda en de Moslim Broederschap in feite dezelfde doelstellingen. Ze verschillen alleen in de timing en tactiek die betrokken zijn bij het realiseren ervan. Ze vielen zogezegd uiteen en exporteerden hun activiteiten naar meer dan zeventig landen met vooral bv. clandestiene financiering van gewelddadige splintergroepen zoals al-Jihad en al-Gama'at al-Islamiyya in Egypte, Hamas (die van de slogan alle-Joden aan-het-gas) in Palestina en de Mujahideen en de latere Taliban in Afghanistan. Alleen snap ik niet waarom ik dat allemaal met een hoofdletter schrijf.
In de VS bleek dat de boodschap aan de ikhwan (broeders in het Arabisch) als volgt geformuleerd werd: "Jullie (de moslim-broeders) moeten begrijpen dat uw werk in Amerika een soort van grote Jihad is in het wegwerken en het vernietigen van de westerse beschaving van binnenuit en het 'saboteren' van haar ellendige huis door hun handen en de handen van de gelovigen, zodat het wordt geëlimineerd en Gods religie is gemaakt, zegevieren over alle andere religie". In de VS slaagden ze er zelfs in het zogenaamde CAIR (centrum voor amerikaans-islamitische relaties) te gaan domineren en te infiltreren in het politieke establishment en de bureaucratie van het Amerikaanse congres en de Amerikaanse senaat.
Hun officiële website is ikhwanweb.com Op het eerste zicht zegt ons dat niet zo veel maar als men weet dat ikhwan in het Arabisch "broeders" betekent begrijpt men allicht beter welke aantrekkingskracht van deze heroïsche en nostalgische benaming uitgaat. De Arabische heerser Ibn Saoed werd immers door de bedoeïnen-broeders als heerser aan de macht gebracht in zijn nieuwe staat Saoedi-Arabië. Hij verpletterde echter zelf hun macht bij de slag bij Sabilla in 1930, waarna de militie werd gereorganiseerd in het Saoedi-Arabische Nationale leger zonder paarden maar met kamelen in reserve.
Elke gelijkenis met de Assasijnen van 1000 jaar geleden is louter denkbeeldig want die waren sjiiet. Zo ziet men maar waarom ze de dag van vandaag op de poco-media zo graag met woorden spelen. De ene dag ben je Wahabiet, de volgende Soenniet, de week nadien sociale vrijheidsstrijder, de volgende maand gewoon broeder, maar nooit Assasijn. Dat spreekt voor zich. Hoewel, El Baradei is dàt geen sjiiet?
"Een gemiste kans voor de RTBf-journalisten om te zwijgen"
Leo Neels
Men kan het volledig met iemands mening oneens zijn, en ze gevaarlijk of misplaatst vinden. Zulke waarde-oordelen schragen toch niet de conclusie dat degene die idiotieën verkondigt, geen recht van spreken heeft. Het tegendeel is waar. De individuele waardigheid van elke persoon is universeel. In een rechtsstaat geniet eenieder ervan, ongeacht zijn opinie, huidskleur, herkomst, ras, taal, godsdienst of andere onderscheidende kenmerken. Daarenboven is diversiteit van meningen in een democratie essentieel: ze noopt ertoe de eigen mening te heroverwegen, levert ijkpunten op en inspireert openbaar debat. Uit "le choc des idées" of "the marketplace of ideas" komt finaal wel de waardevolle, maatschappelijk wenselijke opinie naar voor, zo luidt de samenvatting van dit leerstuk.
Deze beginselen staan op zeer gespannen voet met de opvatting van een "cordon sanitaire", die wel langdurig een overheersende politiek-correcte doctrine werd. Daarin werd de uitsluiting uit het publiek debat verdedigd. Wie verwerpelijk geachte opinies, zoals strafbaar racisme, uit, wordt niet meer bij besluitvorming betrokken - ook niet met een verkozen mandaat. In het mediarecht wordt de maatschappelijke verwerpelijkheid van opinies nochtans neergelegd in strafrechtelijke sanctionering, niet in verbanning uit het publieke leven.
Het cordon was ongetwijfeld een belangrijke electorale succesfactor van de politieke partij die men ermee wilde bestrijden. Het leidde ook tot de bizarre vaststelling dat die partij er zich op beriep de ultieme verdediger van de vrijheid van meningsuiting te zijn. De vrijheid van uiting van haar macabere opinie. Die partij is al lang over haar hoogtepunt, zeker nu ze op haar Vlaamse flank een electorale uitdager van formaat kreeg, en te kijk staat als een groepje ongeregeld. De best gesubsidieerde debatclub van het land, die werkelijk niets tot stand heeft gebracht. De zopas ten grave gedragen Marie-Rose Morel heeft in de neergang van haar voormalige partij een niet te onderschatten verdienste, door haar niet-aflatende ijver om de vrijheid van meningsuiting ook binnen de club te beoefenen.
Marie-Rose Morel had ervoor gekozen om haar privé-leven, met velerlei incidenten zoals een echtscheiding, de herrie met haar ex, haar persoonlijke ervaring met haar langzame politieke liquidatie, de start van een nieuwe bedrijvigheid, haar strijd met kanker, haar huwelijk met de inmiddels ook uit de partij gestapte oud-voorzitter, en ook nog haar overlijden en uitvaart theatraal te beleven, op de mediatribune. Men kan over zulke keuze van mening verschillen, maar het is een onvervreemdbaar recht van elk individu om op dit vlak een eigen keuze te maken. De wijze waarop ze in al die verhalen met gevoelsmatige authenticiteit stond dwingt respect af, ook als men het niet eens was met haar optie. Daarmee was ze met een ongewoon groot deel van haar privé-leven tot het publieke domein gaan behoren, althans met de elementen en de toonzetting die zij eraan gaf: autentiek, haar eigen beslissing, haar mens-zijn. De dramatiek van het persoonlijk totaaldrama leidde bijna tot een premature heiligverklaring. Breed in de media, maar in haar regie.
De RTBf verweet haar postuum haar BV-status te misbruiken om een racistisch gedachtengoed te propageren. De "zuiveren" van het cordon médiatique. Fier op persoonsuitsluiting en zuiverheid in segregatie. Een cordon sanitaire rond de rouw om een te jong en wreed gestorven moeder is evenwel ongezien en ongepast. Het werd een gemiste kans voor de RTBf-journalisten om te zwijgen. Enige politieke duiding over haar schisma met haar voormalige partij, of haar verdienste in de neergang ervan, vergeet het maar. Totaal onvermogen tot politieke analyse. Negatie van die verdomde feiten die niet bij het commentaar willen passen: nul feiten, alleen opiniëring. We weten nu dat de hoofdredacteur van het RTBf-journaal vond dat dit evenwichtig journalistiek werk was; al gelukkig dat zijn vrouwelijke collega in DeOchtend bij Lisbeth Imbo afstand nam van de aanvankelijke zelfgenoegzaamheid van de hoofdredactie.
Leo Neels doceert mediarecht aan de K.U. Leuven en UAntwerpen.
-------------------------
Zo Zo! Meneer doceert dus aan de KUKULEKUL in twee Vlaamse steden en zal navenant betaald worden : wiens brood met eet, diens woord men spreekt.
Het zal U ook opgevallen zijn, dat Meneer Perfesser schiet met spek. Maar de stalen kabel van de harpoen is rond zijn eigen voet geslagen en zo schiet hij naast het doel, maar wordt wel zelf in zee getrokken .
Hij blaast warm en koud (ja, die mensenrechten, ziet U ) maar mist eigenlijk grandioos de kans die hij aan de RTBF verwijt : de kans om te zwijgen.
Maar het bloed des mans kruipt waar het niet kan gaan : hij kan het niet over zijn hart krijgen om niet grof negatief te schrijven over het Vlaams Belang.
De RTBF vertelt nul feiten, alleen opiniëring, schrijft de Perfesser. En wat schrijft hij over het Vlaams Belang? Juist! Ja! Nul feiten, alleen opiniëring .
Is die man wel zijn hoog honorarium waard?
Dat hij dan eens antwoordt op de 2 partij-programmapunten van het Vlaams Belang : Zelfbestuur : het kleinste kind in de 2 taalgebieden ziet nu in wat Mter Vic Van Aelst bij Lieven Van Gils kwijt mocht : België is als 180 jaar een onrechtvaardig land en dat zegt de harde kern van de Vlaamse Beweging al meer dan 100 jaar. Tweede punt : de wilde immigratie is een mislukking geworden. Is dat altijd geweest, zegt het Vlaams Belang, en dat wordt nu door de omringende Staatshoofden zelf gezegd. Sarko wil zelf de Islam in Frankrijk beknotten .
Meneer Perfeeser! Had het Vlaams Belang die op due 2 programma-punten de laatste 30-40 haar niet constant blijven hameren, da zouden de kleurpartijen al die tijd de gemakkelijkste weg gekozen hebben .
Wat nu Marie Rose Morel Betreft : U bent niet goed ingelicht. Opzettelijk waarschijnlijk. Want zelfs nadat ze geen lid meer was, heeft ze publiekelijk bekend dat ze nooit ofte jamais een andere partij zou kiezen. Dat er voor haar autos op het linkervak bleven rijden en haar zo de vlucht vooruit naar de top belet hebben : dat zal wel voor altijd een mooie droom blijven.
Het moet U toch opgevallen zijn, Meneer Perfesser, dat BDW in de Antwerpse Kathedraal in diezelfde richting aan het evolueren was/is? Wie voert er nu het woord (en welk woord) bij de uitvaart van een politieke vijand?!
Kijk, zwijgen en feiten niet alleen loochenen maar ze ook verdraaien, is één. Maar de ogen sluiten voor de heerlijke realiteit van een Vlaamse (mislukte) verzoening : dat pas is crimineel voor elke Vlaming dien God Vlaming schiep!
U bent GEBUISD, Meneer Perfesser! En wat meer is, U krijgt niet eens een Tweede Zit. U wordt, met zwarte pek en gele veren beplakt, uit onze Alma Mater de woestijn in gejaagd! Misschien dat U in Luik, Namen of Leuven-Nieuw aan de slag kunt. Maar de vraag of daar als gesjeesde Vlaming welkom kunt zijn, laat ik liever onbeantwoord. Verder wens ik U het allerbeste in Uw verder leven.
Van uit een nietig blogwereldje toch nog dit, Mr Leo Neels (toch geen familie van Marc Sleen, die anderen loltrapper?) U hebt ongetwijfeld verleden zaterdag in De Schandaard Bart Stiinckman gelezen over La Morel? Daarbij zult U wel ginnegappend en gegrinnikt hebben : ziet U wel : het cordon werkt! Laat mij U met Uw twee voeten terug op de grond zetten : scherp Uw intellectuele eerlijkheid aan (U vindt die toch nog terug?) en ga eens langs op de website van Frank Vanhecke. Dat is de man die, zoals U wel weet, maar netjes terzijde laat, door BDW ten aanzien van de gehele wereld bij de uitbaart van Marie Rose Morel, een Grote Meneer heeft genoemd.
die door de media in de zak worden gezet. Of is het omgekeerd.
-----------------------
Er zijn geen zekerheden meer! Moesten we het willen geloven : er zouden linkse rechtsen bestaan, en rechtse linksen. Dat zijn termen die zelfs in de bokssport, waar men er nochtans duchtig op los klopt, de wenkbrauwen doet fronsen. Tel daarbij nog de centrum-linksen op, en de centrum-rechtsen, of de extreem linksen met de extreem rechtsen, te onderverdelen in streng katholieken, lauw katholieken of godloochenaars, de Muzelmannen van alle slach en soort, nogmaals in te delen al naar gelang hun taalrol, of geslacht en ongeslacht, en U zult begrijpen dat het heel normaal is, dat de Heilige Geest het niet meer ziet zitten. Niet één normaal mens is er in het Land B., buiten de Vlaams Nationalist, nog te vinden, of het moest Mgr Leeuwenhart zijn. Maar die is buiten categorie en als dusdanig een uitzondering als Man Gods. Op Die zijn schouders is misschien de H. Geest komen zitten .om een beetje uit te rusten, als de duif op Noachs schouders, op diens ark, zwalpend p de wijdse oneindigheid, tot de wateren zouden gezakt zijn, en er weer landte voorschijn zou komen.
Met de Heer Janmaat van onderstaand artikel ben ik, tot mijn grote spijt, niet bekend. Meestal las ik over hem bedekte en beduimelde woorden, die me deden denken aan ergens een of ander witteboord crimineel, zo erg waren die toespelingen. In de hieronder besproken jaren (1990) moest de politiek het zonder Inteernet en dus zonder mij stellen, terwijl de bete broods grotendeels beroepsmatig gewonnen moest worden in de kringen van de Oost Vlaamse franskiljonse bourgeoisie. Die kunnen het best getypeerd worden in bijvoorbeeld die ene onsterfelijke zin : (toen rookte ik nog als een zatte Zwitser) Si vous avez besoin dallumettes, vous pouvez tj les prendre ici, dans ma schofke Ik heb dus vele jaren kunnen waarnemen en registreren. Dat men bvb naar mijn secretaresse belde in t Gents dialect, maar toen ik, naast haar staande, de lijn kon overnamen, er alleen nog Frans te horen was Brave mensen! Dat Frans duurde tot, op zekere avond bij een dringende consultatie aan huis, waar in hun living De Heren van Zichem op stonden. Sedert die dag was er alleen nog maar Gents gesproken.
JaJa, de tijden veranderen rap!
Sleep Verhagen voor de rechter!
ANDERS WELLEBEEKE - 15 FEBRUARI 2011
In de jaren 90 kreeg je 7500 gulden boete en voorwaardelijke hechtenis voor "belediging" van het multiculturalisme. Waar wachten we nog op?
Het is misschien een beetje wrang om de chauvinistische socialist Hans Janmaat als voorbeeld voor de mensheid te nemen, maar dat is toch zeker echt wat de linkse kerk in de jaren 90 met hem voorhad.
Janmaat had het tijdens zijn pittoreske optredens in de zendtijd van de politieke partijen in zijn hoofd gehaald om het Multiculturalisme te beledigen:"Wij schaffen, zodra we de mogelijkheid en de macht hebben, de multiculturele samenleving af", aldus de toenmalige leider van de Centrumdemocraten. De Linkse Kerk, het vanzelfsprekende conglomeraat tussen progressieve politici, onderwijzers, journalisten en juristen, besloot een voorbeeld te stellen. Janmaat werd voor het gerecht gesleept voor deze uitspraak die toen alle perken te buiten ging. Want het was natuurlijk niet de bedoeling dat het volk zou gaan twijfelen aan deze heilige ideologie.
En warempel, in 1995 was het zo ver. Het gerechtshof in Den Haag veroordeelde Janmaat op 28 maart tot een boete van 2000 gulden, waarvan de helft voorwaardelijk. Herhaaldelijk hoger beroep resulteerde op 29 december 1997 uiteindelijk in twee weken voorwaardelijke celstraf en een boete van 7500 gulden. De veroordelingsgronden? Discriminatie, en - hoe spitsvondig - aanzetten tot "etnische zuivering". De Hedy d'Ancona's, Anet Bleichs en Paul Rosenmöllers konden rustig gaan slapen, want het beleid van massa-immigratie met behoud van eigen vreemdelingenhaat jegens westerlingen kon mooi weer een paar jaar voort.
Rest de vraag wat deze jurisprudentie vandaag de dag nog betekent. Zou het niet zonde zijn als deze casus, zeker gezien de ijver van de rechters destijds, op de mestvaalt der geschiedenis zou belanden? Indien men de Nederlandse rechtspraak serieus zou nemen, en het proces tegen Wilders bewijst dat de Linkse Kerk dat inderdaad nog doet, dan zou men Maxime Verhagen vandaag nog voor de rechter moeten slepen. Bovendien zouden Angela Merkel, David Cameron en Nicolas Sarkozy tot personae non gratae verklaard moeten worden. Want zijn het niet deze mensen die het Multiculturalisme slechts 15 jaar na Janmaat weer nodeloos hebben beledigd?
Een andere mogelijkheid zou natuurlijk zijn dat 's lands elite het subjectieve karakter van uitingsdelicten volmondig zou onderkennen. Want als er één ding blijkt uit het proces tegen Janmaat, en het gebrek aan een proces tegen Verhagen, Merkel, Cameron en Sarkozy, dan is het wel dat de strafbaarheid van uitingen zeer tijd- en plaatsgevoelig is. Voor je het weet heeft de "hoogopgeleide" goegemeente zich weer bekeerd tot een nieuw soort "isme", en blijken de dingen die je vroeger op school leerde opeens strafbaar geworden. Om deze reden zou je je ook kunnen voorstellen dat onze politici zich hard zouden maken voor het schrappen van alle beperkingen op de vrijheid van meningsuiting, met uitzondering dan van oproepen tot geweld. Maar goed, dit soort vrijheden zijn tegenwoordig waarschijnlijk meer weggelegd zijn voor landen als, tja, Tunesië of Egypte.
--------------------------
Nota Bene
Dit stukje is een paar dagen blijven steken in de pipe line. Voeg dus nog de landen Algerië, Marokko, Turkije en Lybië maar toe aan de lijst. Dar zijn stuk voor stuk landen die hun burgers al vele jaren laten uitwijken, in ruil voor verkochte petrol.Nu worden in Strassburg de sluizen nog verder opengezet, terwijl het vluchten uit de thuislanden een halszaak wordt
Het doet mij denken aan Cresus, de man die alles wat hij aanraakte in goud deed veranderen. Ik ben wel vergeten hoe dat verhaal eindigde, maar dat het niet goed afliep, daar ben ik zeker van .
Democratie is de heerschappij van zij die geregeerd worden
----------------------------
Gezien in het licht van de resultaten (Staatsschuld, open grenzen, ontspoorde moraal, enz) zijn wij inderdaad beter af zonder elke regering. Die kost alleen een heleboel geld en mag alleen doen wat het Parlement opdraagt. Dat kunnen evengoed de Kabinetten doen, er zitten daar luiwammen genoeg. Geen enkele regering meer : de parlementen handelen gewoon naar democratisch recht : meerderheid tegen minderheid op basis van de Grondwet. Dat wordt dan een land waar de Vlamingen de dans zullen leiden en waar meteen het Land voor altijd hervormd is.
Goed! Ontdoe mijn redenering van de zwans, en U komt bij Mr Van Coppenolle van Metris terecht!
Maar of zijn, of mijn redenering het haalt? Mijn besluit krijgt U helemaal onderaan .
20 redenen waarom wij een regering nodig hebben titelde De Tijd het voorbije weekend. Als vroeger iemand mijn kantoor binnenstormde om me met veel redenen te overtuigen dat Metris écht iets nodig had, antwoordde ik hem of haar steevast: En wat is nu de echte reden? Veelal bleek dan dat ze iets voor zichzelf wilden, niet voor Metris. Een rationeel besluit baseert zich op één, soms twee maar nooit op twintig redenen. Een subjectieve opinie daarentegen laat zich verdedigen door een oneindig aantal argumenten. Ik onderbrak mijn verwarde managers meestal na vijf argumenten.
Goed, maar het is toch de plicht van de gekozenen om ons te regeren? Neen, de taak van de democratie is niet een heersende klasse te laten regeren, maar conflicten te pacificeren.
De eerste democratie ontstond ruim 2.500 jaar geleden, omdat de Atheners niet meer door hun elite geregeerd wilden worden. Later noemde Plato democratie de heerschappij van hen die geregeerd worden. Engeland, Frankrijk, de VS en ook België danken hun democratie aan een opstand tegen de regering. Democratie pacificeert conflicten tussen groepen binnen de gemeenschap, maar - nog veel belangrijker - ze pacificeert regeringsgeweld. Geweld betekent hier het kwetsen of aantasten van personen in hun lichaam, bezit of vrijheid. De uit de hand gelopen staatsschuld is een vorm van regeringsgeweld. Evenals het verbod aan een hele gemeenschap om de eigen economische toekomst in handen te nemen.
België kent een fundamenteel conflict tussen drie gemeenschappen. Een Vlaamse gemeenschap, gecomplexeerd door vermeende of reële culturele onderdrukking en economische uitbuiting. Een Brusselse politieke elite, die haar privileges weet te bestendigen en zelfs nog continu uitbreidt. Ze woont al lang niet meer in Brussel, maar in de banlieue die België heet. En onze arme Waalse vrienden en verwanten, als de noodzakelijke zorgbehoevenden, ter legitimering van de macht van de zorgende elite.
Democratie lost ook dit conflict geweldloos op. Aanvankelijk kon de eerste Vlaamse volksbeweging nog politiek geïsoleerd worden. Dankzij klassieke trucs, beproefd door elites doorheen de geschiedenis, zoals dreigen met maatschappelijke onstabiliteit, schuldgevoel creëren om dat vervolgens uit te buiten en ten slotte sociale uitsluiting. Maar de kiezer emancipeerde in Vlaanderen, zoals in vele andere regios in Europa. Voor zover ik me kan herinneren, mochten Leo Tindemans, Wilfried Martens, Jean-Luc Dehaene en recent nog Yves Leterme christelijk verzoenen en vergeven. Maar het conflict finaal pacificeren, konden ze niet. Bart De Wever mag het nu eerst bilateraal democratisch proberen. Als dat mislukt, mag hij het - lijkt me - nog eens proberen. Unilateraal dan. Maar nog steeds democratisch, via het Vlaams Parlement. Nieuwe verkiezingen, na langdurig integer volgehouden, maar mislukte onderhandelingen, hebben wel degelijk nut. Ze drukken de wil van de gemeenschappen uit in de opeenvolgende onderhandelingen tussen die gemeenschappen.
En wie bestuurt ons ondertussen? Vele regeringen, met verschillende namen. Lokale, gewestelijke, een Europese, maar ook nog steeds een nationale. Niemand verbiedt die nationale regering maatregelen te treffen, tenzij het nationale parlement. Dat zijn de vertegenwoordigers van hen die geregeerd worden. Zo hoort het. Toch
-----------------------------------
Nota Bene
Een beetje Googelen op http://nl.wikipedia.org/wiki/Metris en U bent meteen geïnstalleerd op de stoel voor de schrijftafel van die Meneer Van Coppenolle, de baas van Metris. Meteen kent U Uw plaats, want ACHTER dergelijk bureau gaan zitten : dat behoort alleen aan de allergrootsten. Wat jammer dat de politiek die selectie altijd overslaat, zodat iedere verkozene lukraak meteen achter zoveel mopgelijk bureaus wil gaan zitten, competent of niet, en er niemand meer overschiet om voor het bureau gezeten, instructies te ontvangen.
Het zijn Pol & Soc-kapiteins van lege schuiten,die alleen nog op ballast varen. De echte bestuurders en koene zeevaarders zitten in de industrie, of ze staan op het veld. Met de hand aan de ploeg, en niet in de zakken van de burgers .
Moest ik kunnen, ik zou uit huidige drie bijna-goeien één echt goeie hersmelten die dan zoals in de paardenfokkerij zou instaan voor een legertje vanbekwame nakomelingen : 2/3deBDW, en het overige 3de half om half voor Jong-Decroo en voor Wouter Beke ..
Het mag ook iemand van het Vlaams Belang zijn, de vereiste hoedanigheden zijn dan ineens voldoende aanwezig, maar het probleem is, dat die dat niet willen. Die willen pas (Karel Dillen) in een regering stappen, als dat de laatste is van deze On-Staat .
Het blijft met die Francofonen dus zoeken naar de kwadratuur van de cirkel .
In vervolg op het controversiële boerkaverbod in het openbaar van vorig jaar wil de Franse president Sarkozy nu de relatie tussen de islam en het bij uitstek seculiere Frankrijk formaliseren.
De rol van de islam in seculier Frankrijk lijkt een hoofdthema te gaan worden in de aanloop naar de presidentsverkiezingen van 2012. Sarkozy zei dat hij in april een debat wil aanzwengelen over de rol en de invloed van s lands tweede grote religie. De oproep tot discussie volgt op Sarkozys uitspraak van vorige week dat multiculturalisme niet werkt en wordt gezien als een poging om stemmers van het ultra-rechtse Front National terug te winnen
Er is een groeiende kloof tussen het beeld van de islam dat de media schetsen en de mening van het Franse volk zei Sarkozy tegen leden van zijn conservatieve UMP (Union pour un Mouvement Populaire Unie voor een Volksbeweging, vert.) vorige week tijdens een diner in het Elysée, het presidentiële paleis in Parijs. En terwijl niet bekend is of de president van plan is om de uitkomsten van het debat in nieuwe wetgeving vast te leggen, zei een niet nader genoemd UMP-lid tegen de rechtse krant Le Figaro: De rol van de islam in Frankrijk wordt een centraal thema in de presidentiële campagne van 2012.
Dit is een seculier land
Sarkozy hield zijn UMP dinergasten voor dat een weigering om de rol van de islam aan te kaarten Frankrijk in de verkeerde richting stuurt. In de tachtiger jaren bleven we onverschillig over de immigratie omdat het een taboe-onderwerp was en nu betalen we de prijs daarvoor. Hij zei verder: Het zelfde gebeurt nu met de islam in Frankrijk. Het is ondenkbaar dat de Franse gemeenschap onder invloed komt van de islam. Dit is een seculier land.
Sarkozy stelde vervolgens een deadline vast: We moeten de rol van religies in Frankrijk voor eens en voor altijd definitief bepalen en ik wil dit in 2011 bereikt hebben.
Religie en de wet
Seculariteit is in Frankrijk een land met katholieke wortels maar met een diepgeworteld wantrouwen tégen religie al meer dan een eeuw bij wet vastgelegd.
De Republiek erkent geen enkele godsdienst, noch betaalt zij daaraan salarissen, noch ondersteunt zij deze financieel
Aldus een wet van december 1905 over de scheiding tussen kerk en staat. De wet vervolgt:
Het is daarom verboden om enig religieus symbool of embleem in het openbaar te vertonen en er mogen geen politieke bijeenkomsten plaatsvinden op plaatsen waar erediensten worden gehouden.
Wetgeving uit 2004 versterkte deze positie door de vertoning van religieuze symbolen in scholen zoals hoofddoeken en kruisbeelden onwettig te verklaren, net zoals het verbod van afgelopen herfst op het dragen van de boerka in het openbaar.
De wet verbiedt ook religieuze processies, maar gaat niet in op gebedsdiensten op straat. Sommige moskeeën in Frankrijk worden zó massaal bezocht dat degenen die er niet meer bij kunnen op straat de dienst volgen. In verschillende Franse steden gebeurt dit elke vrijdag. Dit is een doorn in het oog van het Front National, de ultra-rechtse partij van Marine Le Pen.
We moeten een debat voeren over het bidden op straat zei Sarkozy tegen zijn UMP-partijleden, daarmee het geluid van rechts vertolkend. In een seculier land mogen we een openbare oproep tot gebed niet toestaan.
Tijdens een bijeenkomst in Lyon afgelopen december ging FN-leider Marine Le Pen nog verder. Zij vergeleek het bidden op straat met de Nazi-bezetting van WO2.
Er zijn natuurlijk geen tanks en soldaten, maar het is tóch een bezetting, die onze plaatselijke bewoners zwaar belast aldus Marine Le Pen.
We weten dat, als het regent in Parijs, het begint te druppelen bij ons .Voeg daarbij dat de naar Le Très Grand Bruxksel uitgeweken Linxe Cruella uit Scharrelroi ook al begint strijdpunten van het Vlaams Belang over te nemen (militairen op de metros) : als BDW, liefst na nieuwe verkiezingen amen met de Christelijken de absolute meerderheid haalt in Vlaanderen, nu nog werk maakt van ZELFBESTUUR, dan heeft het Blok geen reden meer van bestaan. Maar wetende dat de vooruitziendheid de moeder is van de porseleinkast, gaan we best alert blijven.
Want nu komt het gevaar uit een andere, een hogere, een supra-nationale hoek. Lees hieronder wat Frank Vanhecke vandaag op zijn blog schrijft. Dat de media hierover ook zullen berichten? Hoogst twijfelachtig. En als ze het doen, zal het weer met die typische crypto-communistische inslag zijn : halve waarheden en hele leugens, appel-bagatellen toelichtend en peren-hoofdzaken verzwijgend. Een bewijs dus dat het Vlaams Belang altijd en overal zal nodig blijven, want zonder de Frank zou de E.U. voortwalsen als een bulldozer over onze vrijheden. En, net als in de USSR en de DDR, zou alles bedisseld worden boven de hoofden van de kiezers.
Vandaag geeft het Europees Parlementin Straatsburg groen licht aan de nieuwe Europese Commissie, zeg maar de nieuwe Europese regering. Dat gebeurt in één stemming.
De voorbije weken waren er in alle parlementscommissies "hoorzittingen" geweest met elk van de (door de Lidstaten aangeduide) kandidaat-commissarissen. Stel U daar niet teveel van voor. In mijn commissie bijvoorbeeld (ontwikkelingssamenwerking) mochten de parlementsleden één vraag stellen van exact 45 seconden, waarop de kandidaat-commissaris dan 90 seconden mocht antwoorden. Wie zelfs maar een paar seconden over tijd ging werd de microfoon afgesloten, zodat heel wat vragen nauwelijks uit de verf kwamen - om van de antwoorden (soms halverwege afgebroken en per definitie bijzonder oppervlakkig) nog maar te zwijgen.
Uw beide Vlaams Belang-europarlementsleden stemmen in elk geval straks tegen de nieuwe Commissie. Een paar zaken zijn immers duidelijk: ook de nieuwe Commissie kiest voor een politiek van verdere massale immigratie én zet alles op alles om de toetreding van Turkije tot de EU te vergemakkelijken. En of het gebrek aan democratisch gehalte zal verbeteren nu 5 of 6 voormalige communistische apparatjiks tot de Commissie toetreden valt nog maar te betwijfelen...
Voor de rest blijven we van oordeel dat Vlaanderen dringend een vrije Lidstaat van de Europese Unie worden moet. Om te kunnen wegen dààr waar de beslissingen vallen.
Wat er nodig is? Een klare kop en veel gezond verstand. Precies daarover gaat het volgend stukje .
Ze zijn zo een beetje in de vergeethoek geraakt, en het klinkt ook zo ouderwets : ik ga ze er bij deze dus maar alle zeven bijhalen : De Zeven Sacramenten :
Voor sommigen zijn de meesten daarvan onbekend, voor anderen inhoudloos geworden. Voor de meeste mensen zijn ze echter een dierbare herinnering, en voor enkelen, de gelukkigen, nog dagelijkse realiteit. De Ziekenzalving/H. Oliesel luidde in de Mechelese Catechismus Het Sacrament der Stervenden wat aan duidelijkheid niets te wensenoverliet, en het is daarover dat ik het wilde hebben, bij de lectuur van onderstaand werkstuk Bart Maddens. Over de Vertroosting der Stervenden en de hoop der nabestaanden.
Het beeld van een crucifix tussen twee kandelabers met brandende kaarsen, en op hetzelfde nachtkastje nog een bierglas met gewijd water en een palmtakje : de sfeer kwam steeds dichterbij. Aalleen was de zieke niet één enkele man, maar een heel land. Kapot geleefd door wangedrag en door wrok verteerd.
Ik kan niet zeggen dat de sterfkamer mij treurig stemde : door een kier in de neergelaten luiken zag ik buiten de voorjaarszon schijnen en in de voortuintjes stonden er narcissen te wiegelen. Waren dat nu de doodsklokken die in de verte van de kerktoren rolden, of waren dat reeds de Paasklokken van Rome? Misschien zelfs het tampen van de Grote Vrijheidsklok?
BART MADDENS vindt inspiratie bij het ontstaan van België. Naar analogie van het voorlopig bewind in 1830, zou hij nu iets soortgelijks doen, zij het met de tegengestelde bedoeling: het Belgische regime afschaffen in plaats van installeren.
Als het beestje loopt als een hond, blaft als een hond en bijt als een hond, dan is het ook een hond, zegt het spreekwoord. Als een regering een begroting opstelt, een algemeen economisch beleid voert en werkt op basis van een regeerakkoord (aldus Yves Leterme naar aanleiding van de voorbije EU-top), dan is het ook een echte regering. Althans, dat lijkt op dit ogenblik de strategie te zijn van het Belgische establishment: de elastiek van de lopende zaken zo ver uitrekken dat we een normaal werkende regering krijgen. En dan is meteen ook de druk van de ketel om een grote staatshervorming te realiseren.
Op het eerste gezicht is het dan ook vreemd dat de N-VA bereid is om als glijmiddel te functioneren voor die regering van lopende zaken plus. Zo een regering heeft aan Vlaamse kant maar 30 van de 88 zetels en kampt dus met een ernstig probleem van legitimiteit. Door de regering te steunen vanuit de oppositie levert de N-VA hiervoor een oplossing. Maar anderzijds kan je dit ook moeilijk vergelijken met het leveren van gedoogsteun voor een minderheidsregering. Want de huidige regering beschikt wel degelijk over een federale meerderheid. Formeel gezien is de N-VA dus niet onmisbaar, wat zich ook dreigt te vertalen in een beperkte invloed op het beleid.
Maar er is ook een heel andere kant aan dit verhaal. Door de bevoegdheden van de regering-Leterme steeds verder uit te breiden, zelfs tot voorbij het grondwettelijk aanvaardbare, speelt het Belgische establishment met vuur. Deze regering opereert hoe dan ook in het luchtledige, want ze kan niet door de Kamer worden gecontroleerd. De regering is al gevallen en kan daardoor niet worden weggestemd. Ze is al dood, en kan daarom niet worden vermoord. Het is en het blijft een zombie-regering.
Dat is ook de reden waarom de Luikse constitutionalist Christian Behrendt vorig weekend (in Le Soir) aan de alarmbel trok. Als deze ontslagnemende regering een echt beleid gaat voeren, dan vervalt eigenlijk de noodzaak om nog een normale grondwettelijke regering te vormen. Op die manier holt men de federale instellingen helemaal uit en speelt men in de kaart van de Vlaamse separatisten, aldus Behrendt. Vanuit diezelfde bezorgdheid had hij er eerder ook al voor gepleit (in La Libre Belgique van 29 januari) om de huidige situatie grondwettelijk te 'regulariseren' via een eenvoudig Koninklijk Besluit, waarbij het ontslag van de uittredende regering-Leterme wordt geweigerd. Op die manier zou Leterme II gewoon voort kunnen werken als volwaardige regering, zelfs zonder een voorafgaande vertrouwensstemming in de Kamer. De kans is echter onbestaande dat CD&V en Open VLD akkoord zouden gaan met zo'n spitsvondige doorstart, laat staan de N-VA.
Federale regering onder curatele
Want de door Behrendt zo verafschuwde uitholling van het federale niveau opent inderdaad een aantal interessante perspectieven. Zeker nu een voor Vlaanderen aanvaardbare staatshervorming verder af lijkt dan ooit. Waarom zouden de Vlaamse partijen dan geen staatshervorming in de feiten kunnen realiseren door deze zombie-regering om te vormen tot een soort van Voorlopig Confederaal Bewind ? De Leuvense constitutionalist Paul Van Orshoven suggereerde een paar weken geleden al (in Trends) dat de Vlaamse regering stromannen zou kunnen sturen naar de federale regering, die dan onder feitelijk curatele zou worden geplaatst. Gezien het politieke vacuüm op federaal niveau is het inderdaad niet ondenkbaar dat we zullen evolueren naar een situatie waarbij de federale ministers worden aangestuurd door de deelregeringen en dus, indirect, door de deelparlementen.
Natuurlijk zal ook die regering in de Kamer een meerderheid moeten zien te vinden voor haar wetsontwerpen en haar begroting. Het voorlopige confederale regime zou er dan in de praktijk op neerkomen dat de partijen in de Vlaamse regering onderling afspreken onder welke voorwaarden ze die meerderheid leveren. Dat Open VLD wel in de federale, maar niet in de Vlaamse regering zit, maakt daarbij niet noodzakelijk veel verschil uit. De Vlaamse regeringspartijen hebben Open VLD niet nodig om de federale regering aan een meerderheid te helpen, terwijl omgekeerd Open VLD die meerderheid niet in haar eentje kan leveren. De regering moet uitvoeren wat het parlement beslist. En als de Open VLD-ministers het daar moeilijk mee hebben, dan kunnen ze altijd ontslag nemen. Maar anderzijds zou het in zo een voorlopig confederaal systeem wel logischer zijn dat er een nieuwe Vlaamse regering wordt gevormd, mét Open VLD en zonder de SP.A. Want tenslotte is Open VLD zelf voorstander van confederalisme, terwijl de SP.A blijft zweren bij het bestaande federale model.
In 1830 had het Voorlopig Bewind maar een dikke maand nodig om het Belgische regime te installeren en de eerste verkiezingen te organiseren. Vandaag zal het Voorlopig Confederaal Bewind allicht iets meer tijd nodig hebben om precies het tegenovergestelde te doen: het oude Belgische regime afschaffen en de verkiezing van een Belgisch parlement overbodig maken.
BART MADDENSWie? Politicoloog aan de KU Leuven. Wat? Een voorlopig confederaal regime, aangestuurd vanuit een herschikte Vlaamse regering, zou het huidige politieke vacuüm kunnen oplossen. Waarom? Door de bevoegdheden van de huidige regering in lopende zaken nog uit te breiden, flirt men met het grondwettelijk aanvaardbare
---------------------------------
Noteer Zeer Goed :
Hebt U ook de klokken van mijn inleiding kunnen horen, en weet U nu waar de klepel hangt?! Perfesser Maddens spreekt wijze woorden. Mij rest er alleen nog de stelling van Frans Baert (geen familie, spijtig) bij te denken : vooruit voor de volgende stap, mits het een grote stap is in de goede richting, de latere stappen niet hindert en er geen al te hoge prijs moet voor betaald worden.
Voor mezelf hoorde ik overwegend de over-eerde-klokken. Als kind scandeerden wij dan Metje is dood Metje is dood Metje is dood Pas daarna kunnen wij zien wat er staat te gebeuren. Als dat Voorlopig Bewind er maar vlug komt!
De Moslima die onderstaand artikel geschreven heeft (heeft durven schrijven) is een echt Grote Madam, en het bewijst dat onze Westerse wereld een onvergefelijke zonde tegen de Menselijkheid begaat, door deze mensen te ontheemden. Als Christen mens zou ik zelfs erger zeggen : het is een zonde tegen de Geest en zal, zoals ons geleerd is, zich nog wreken tijdens dit leven op aarde. Moedwil en kwaadaardig opzet zijn inderdaad onvergefelijk. Het brengt wrange vruchten voort. Bewijs : Cruella, de PS-ser in spagaat tussen twee culturen, gedraagt zich als een onredelijke furie.
Noch Moslims noch wij zijn er verantwoordelijk voor : niet alleen hun tijdrekening loopt 1432 jaar achter, maar zij beginnen elke lijn ook achter naar voor te schrijven. Vandaar dat hun Heilig Boek voor ons Chinees is.
Je bent verloofd." Zo deelden mijn ouders me op een middag mee dat ze mijn leven weggaven. Aan een Pakistaan die ik nog nooit had ontmoet.
Toen besefte ik voor het eerst: ik moet kiezen. De vrijheid of de traditie. Tot dan toe zette ik me als professioneel juriste in voor vrouwenrechten. Maar tegelijkertijd lag mijn privéleven in handen van iemand anders. Mijn ouders dachten dat je in het Westen kunt werken terwijl je je geestelijk afsluit. Dat je alleen met moslims intiem kunt omgaan. Heel raar.
Ik heb meteen nee gezegd, dat wel. Maar elke andere keuze is gemakkelijker. Over dingen als gymmen op school dat mocht ik eerst niet viel nog te onderhandelen. Dan kreeg ik mijn ouders toch zover dat ze zeiden: Oké, het mag. Maar de verlovingskwestie ging veel verder. Een amoureuze verhouding is de meest indringende vorm van contact die je kunt hebben met een westerling. Mijn weigering betekende dat ik het met een westerse man zover zou laten komen.
Dat nee was een keuze tegen de traditie, tegen mijn ouders. Als individu stond ik tegenover mijn familie. Ik moest voor mezelf kiezen, maar met verlies van de ouderlijke zegen. Dat was verscheurend. Een tijdje hebben we helemaal geen contact gehad. Ik was hun dochter niet meer, zeiden ze. Nu mijn ouders wat ouder zijn, oefenen ze geen druk meer op me uit. Ze willen gewoon ouders zijn van hun kinderen. Mijn moeder wil graag dat we met elkaar het huwelijk van prins William en Kate bij hun kijken, met een high tea. Het moslim-zijn is naar de achtergrond geschoven. Hun kinderen zijn succesvol terwijl ze zowel westers als oosters zijn. En ze zien dat ik gezonde keuzes maak. Vroeger dachten ze: dit is het einde van Naema. Ze gaat de afgrond in. Vanuit de gedachte dat er niks bestaat buiten moslim zijn.
Nu ben ik samen met een Nederlandse man. Dat is een keuze voor vrijheid. Ik moet altijd kiezen, ook in de kleine dingen. Tussen het westen of het oosten. Loyaliteit of ambitie. Het gaat nooit over. In alles wat je doet, wat je denkt en opschrijft maak je keuzes.
Ik verkies vrijheid. Zonder vrijheid geen groei. Ik houd van denken. Als je alleen Pakistanen leuk mag vinden, leer je minder. Want openheid, heb ik gemerkt, maakt je een rijker mens. Maar ik zet wel een kanttekening bij vrijheid. We leven wel in een beschaving. Je moet niet plat zijn. Ik zou kunnen zeggen: moslims zijn achterlijk. Maar ik kies ervoor om te zeggen: Moslims zijn niet altijd bij de tijd. Ze denken niet veel na over de positie van de vrouw.
Voor mijn motto durf te kiezen ben ik geïnspireerd door de Nederlander. Al toen ik nog een klein meisje was, keek ik goed om me heen. Ik zag hier enorm gelukkige mensen. Als ik dan weleens in Pakistan kwam, zag ik naast de armoede ook veel gesloten geesten. Westerlingen, maar met name Nederlanders, durven voor zichzelf te kiezen.
Het grappige is, het klinkt modern. Maar in feite is voor jezelf kiezen heel Abrahamitisch. In het verhaal gaat Abraham de strijd met zijn vader aan, omdat hij in zijn eigen God geloofde. Hij moest kiezen tussen zijn vader en zijn God. Toen hij uit Ur vertrok koos hij voor zijn god. Door filosofen wordt dit verhaal uitgelegd als: je moet zelf bepalen wat goed is. Je vader is geen God.
Soms word ik heel erg moe van het afwegen van vrijheid en traditie. En niet alleen moe, maar ook woedend. Kon ik maar gewoon doen wat ik wilde. Kon ik maar gewoon trouwen. Ik zou zo graag iedereen blij zien en ze allemaal op mijn feest uitnodigen. Van Nederlandse vriendinnen maak ik huwelijken en geboortes mee. Die fundamentele keuzes maak ik zonder mijn ouders. Ik ga ook trouwen, ik woon samen, heb een eigen huis. Maar zij zijn er niet bij. Mijn ouders hebben mijn huis nog nooit gezien. Ze waren niet op mijn housewarming. Wat niet in hun geloof en cultuur valt, erkennen ze niet.
Om iets te kiezen te hebben, moet je wel onafhankelijk zijn. Zowel economisch als geestelijk. Want wie is er machtiger dan een moslimdochter? Een moslimvader. Economisch, in kennis, en ook fysiek is hij groter. Als je daar niets tegen te bieden hebt, geen geloof en durf, is het schluss. Je kunt vrijheid afdwingen, maar je moet sterk zijn. De vrouwen die de moed niet hebben, wil ik inspireren.
-------------------------
Nota Bene
Er zijn al veel meisjes vermoord voor veel minder ..
O wat is ze wreed, de menselijke memorie! Lockerbie (Schotland) en de Boeing die met alles erin en erop neergehaald werd, geraakt eindelijk een beetje vergeten, en nu is Lybië terug op het voorplan. Elsevier liet daar even een filmpje zien, waarop met mitrailleurs onophoudelijk een aangehouden geschoten werd op rijen en rijen betogers .Gruwelijke beelden, op bevel van een Mensenrechten-pilaar .
Ja Haiku-Herman, hoe wringt men dat in een streng Japans keurslijf?! 5-7-5 op rijm. Maar binnenrijm mag ook.
Ze schoten ze dood (5)
Ze vielen neer lijk vliegen (7)
Mijn ogen, Gérard (5)
----------------------------
Zoals Chamberlain
From the desk of Ernest Baert on Sun, 2011-02-20 13:48
Bron The Brussels Journal
Chamberlain is de geschiedenis ingegaan als een naïeveling die geloofde dat Hitler een redelijke man was met wie men zaken kon doen. Churchill wist zoals bijna altijd beter en beschreef een appeaser als iemand who feeds a crocodile, hoping it will eat him last.
Vorig jaar werden nieuwe leden verkozen om te zetelen in de Mensenrechtenraad van de VN. Van alle landen in het Midden-Oosten en Noord-Afrika is Libië het land waar het leger het brutaalst is opgetreden tegen betogers. Volgens Human Rights Watch vielen er in vier dagen reeds meer dan 100 doden, onder meer omdat veiligheidstroepen machinegeweren en zelfs mortieren gebruikten tegen ongewapende burgers. Zoiets is zelfs in die regio uitzonderlijk.
Toch stemde België er een paar maanden geleden mee in dat Libië als volwaardig lid in de Mensenrechtenraad van de Verenigde Naties zou zetelen. Minister van Buitenlandse Zaken Vanackere verdedigde zijn beslissing vorige maand als volgt:
Libië heeft de meeste VN-conventies inzake mensenrechten geratificeerd. Waar het bijvoorbeeld deze tegen rassendiscriminatie, deze over preventie en bestraffing van genocide, of nog deze tegen foltering en andere wrede, onmenselijke of vernederende behandelingen en straffen betreft, daar gaat het telkens over conventies die wel door Libië, maar bijvoorbeeld niet door ander kandidaat-lid Angola geratificeerd zijn.
Het opnemen van een land in de Mensenrechtenraad kan een manier zijn om het juist sterker te engageren in diens respect voor de mensenrechten. Via het lidmaatschap stelt het zich bloot aan een dagelijkse dialoog en monitoring van zijn eigen mensenrechtensituatie. De steminstructie bevatte de opdracht in een verbale nota te verwijzen naar de clean slate situatie en aan te geven dat België rekende op een constructieve houding in de Mensenrechtenraad.
Bij zijn kandidaatstelling heeft Libië een aantal engagementen (voluntary pledges and commitments) aangegaan. Deze pledges situeren zich in het domein van de samenwerking met regionale mensenrechtenorganen en het Bureau van de VN Hoge Commissaris van de Mensenrechten, de belofte een constructieve dialoog te willen aangaan met het middenveld en de mensenrechten NGOs, het engagement het recht tot ontwikkeling te realiseren, en samen te werken met alle VN lidstaten om de bescherming van de rechten van de mens te vrijwaren.
De stemming was geheim. Er wordt aangenomen dat de meeste EU-landen voor stemden, maar niet allemaal. Hoe haalde minister Vanackere het in zijn hoofd om te denken dat Libië een land zou zijn waar het regime geen honderden ongewapende burgerdemonstranten zou neerschieten, of dat Kaddafi geen krokodil is?
Merkwaardig genoeg geeft minister Vanackere te kennen dat België niet voor Iran zou hebben gestemd:
Ons land zou niet voor Iran gestemd hebben indien de kandidatuur van dat land niet teruggetrokken zou zijn geweest onder internationale druk. België was namelijk één van de landen die mee internationale druk heeft uitgeoefend tegen de Iraanse kandidatuur door middel van expliciete bilaterale demarches.
Dus ergens moet minister Vanackere hebben besloten dat Kaddafi met de jaren een redelijker man was geworden dan de Iraanse mullahs. Nochtans, a leopard doesnt change its spots. Een absolute dictator geraakt enkel aan de top door niets of niemand te ontzien. En zo iemand verandert nooit. Het volstond om te zien wat Freedom House te zeggen hebben over mensenrechten in Libië of Amnesty International of UNWatch. Human Rights Watch schrijft :
Over the past decade Libya dramatically transformed its international status from a pariah state under UN, EU and US sanctions to a country that, in 2009 alone, held the Presidency of the UN Security Council, the chair of the African Union and the Presidency of the UN General Assembly. But this transformation in Libyas foreign policy has not galvanized an equivalent transformation of Libyas human rights record which remains poor, despite some limited progress in recent years..
Of minister Vanackere had kunnen leren van het feit dat Kaddafi opriep tot een internationale Jihad tegen Zwitserland omdat dat land zo snood was geweest om zijn zoonlief Hannibal te arresteren op beschuldiging van het in elkaar slaan van twee dienaars in een Zwitsers hotel.
Het is niet omdat Kaddafi in 2003 schrik kreeg van de mogelijke gevolgen van zijn nucleair programma toen hij zag wat er met Saddam Hoessein en zijn familie gebeurde, en daarom zijn nucleaire ambities opborg om die van een dynastieke opvolging door zijn al even sympathieke zoon zekerder te stellen, dat het Westen hem de eer moet gunnen om in een podium over mensenrechten te zetelen. Dit toont aan dat de transformatie door de VN van de zogenaamde Mensenrechtencommissie in een zogenaamde Mensenrechtenraad in 2006 niets heeft veranderd aan het fundamenteel gegeven: het idee dat een dictatuur iets zinnigs heeft te zeggen over mensenrechten is waanzin. Alleen een multiculturalist voor wie er verschillende soorten, allemaal gelijkwaardig, mensenrechten zijn, kan zoiets geloven of mee spelen in zon vertoning.
P.S.: Addendum ter verdediging van minister Vanackere:
1.Hij heeft tenminste bekend hoe België heeft gestemd de Obama-administratie had zoals te verwachten niet zoveel lef, en andere landen waren eveneens zeer bescheiden over hun stemgedrag.
2.Hij heeft persoonlijk de verantwoordelijkheid voor de beslissing genomen en het gebrek aan eensgezindheid in zijn administratie en de motivatie toegelicht: tenminste transparant. Toch had hij beter meer moed gehad, en is het te hopen dat dit een les zal zijn
---------------------------------
Nota Bene
Neen, de slachtingen van eigen burgers, eigen moslim medebroeders , zusters en zelfs van kinderen, is niet de schuld van de CVP-potentaten Van Ackere of Van Rompuy. Het illustreert alleen eens te meer het spreekwoord Met wie men verkeert, wordt men vereerd zodat beide heren in alle nederigheid maar één ding past : ontslag nemen uit al hun functies. In de hoop dat ze inzien, op het nippertje ontsnapt te zijn aan het lot van elke appeaser, die de krokodil voedt, in de hoop laatst te worden opgegeten .
Beiden zouden, als blijk van hun ernst, zondag op het Zangfeest kunnen zijn, om daar publiekelijk te kunnen zwaaien met hunLidkaart van het Vlaams Belang, de enige partij die geen krokodillenvlees lust.
Neem niet weg, dat Chamberlain met de geschreven beloften van Hitler in de hand, en met de uitspraak Peace in our days wuivend in ons collectief geheugen gegrift staat net zoals de Roestige Rustheid dat zal zijn, gelukzalig opkijkend naar Grote Broer Kadafi in beter dagen
Zeer tussen haakjes : Bengazi is dus, voor het eerst sinds de dagen van Rommels Afrika Korps, de plaats waar er weer wereldtoneel wordt opgevoerd. Rommel was daar, succesvol tot hij in El Alamein verslagen werd door het Britse Expeditieleger, onderweg naar zijn Egyptische vrienden en naar het Suezkanaal. Dat Suezkanaal, samen met de Zee-engte van Gibraltar, zaten als twee stoppen aan weerskanten op de toegangen tot de Middellandse Zee. Voor beide strijdende partijen was het duidelijk : wie deze zee beheerste, zou de oorlogsoden aan zijn kant krijgen
Voor het UK was dit een bittere overwinning : Duitsland werd verslagen, maar het trotse Albion verdween meteen van de wereldkaart als wereldmacht. Hun Mandaatgebieden in den Oost werden een slangenkuil waarin alleen krokodillen konden overleven..
Gewoon deze keer weer een Zangfeest, maar deze keer
met de luidsprekers op de 6 Parlementen gericht!
------------------------------------
Lotto Arena te klein voor Vlaams Nationaal Zangfeest
Die titel moet na het Zangfeest in alle kranten staan. Daar gaan we voor! Let wel, zover zijn we nog niet. Momenteel zijn er nog iets meer dan 500 kaarten te koop, maar het moet ons gewoon lukken om de Lotto Arena tot de allerlaatste stoel uit te verkopen. Het wordt immers hoog tijd dat de Vlamingen nog eens uit hun kot komen en hun stem laten horen. De laatste weken doet de pers hard zn best om ons te doen geloven dat de mensen koste wat kost een compromis willen, desnoods een slecht. De Franstaligen zien hun kans schoon en plaatsten de uitbreiding van Brussel al opnieuw op de agenda. Was de uitslag van de verkiezingen niet duidelijk genoeg? Blijkbaar niet. Laat ons daarom op het Zangfeest onze boodschap nog eens kracht bijzetten: Vlaanderen wil zijn toekomst in eigen handen. Uit 5.000 kelen moeten ze ons tot in Brussel horen. Nog geen kaart? Bestellen kan nog op het nummer 03/237.93.92 of via info@anz.be of via de vel e verkooppunten in Vlaanderen. Tot op het Zangfeest
Weeral iets dat waarschijnlijk per ongeluk in de pers is gesukkeld (*) : er wordt niet alleen op grove schaal gesjoemeld (maar allez, t zal niet meer gebeuren, we kennen dat ) maar nu weten we meteen dat het gezag en de leiding van dat organisme met de vertrouwen wekkende naam Amnesty International voor een groot deel in Moslim-handen zit.
Zoals overal ter wereld wordt bewezen, zijn Moslims inderdaad de kampioenen van amnesie : eenmaal in de gevangenis of dood en begraven, wordt over hun tegenstrevers niets meer gemekkerd. Had Amnesty International reeds bestaan in Stalins dagen, de CEO ervan zou ook een verdienstelijk Marxist geweest zijn.
Weeral eenzelfde fenomeen bij Linx : een nobel idee, die goed klinkt, misbruiken ten eigen profijte. Om over na te denken : de uitdrukking van al die goedmenende pastoors, die ooit verkondigden dat Jezus Christus de eerste communist was .omdat hij het sociaal ideaal gesublimeerd beleefde.
Opmerking: iedere vergelijking met Broederlijk Delen en andere inzamelacties voor goede doelen, is louter toevallig en ongewild. Het is toch normaal dat die mensen ook moeten leven!
Bij Amnesty International ziet men het inderdaad wat breder : 600.000 als vertrekpremie (reken het zelf maar uit naar oude Befkes) buiten alle andere faveurkes : elke achter prikkeldraad levende medemens zal dat normaal vinden. U toch ook?
---------------------------------
'Armoedebestrijdster' Amnesty streek enorme vertrekpremie op
Irene Khan (54) kreeg eind 2009 van Amnesty International een vertrekpremie van 600.000 euro toegestopt. Donateurs over de hele wereld reageren misnoegd. De dame uit Bangladesh maakte als secretaris-generaal van de mensenrechtenorganisatie van armoedebestrijding een belangrijk punt.
De gegevens over de deal raakten nu pas bekend. Khan nam haar functie op in 2001. Ze was de allereerste moslima die Amnesty International mocht leiden.
Ook haar plaatsvervangster Kate Gilmore ving in 2009 een mooie duit. Het ging om 360.000 euro. Ze noemde tot groot ongenoegen van het Vaticaan abortus ooit een mensenrecht voor vrouwen.
Intussen is de Indiër Salil Shetty de nieuwe secretaris-generaal. "Momenteel werken we met de nieuwe secretaris-generaal aan een hervorming, zodat dergelijke geheime overeenkomsten zich in de toekomst niet meer kunnen herhalen", aldus de voorzitter van het uitvoerend comité.
In Vlaanderen zamelt Amnesty International geld in door de verkoop van kaarsen en wenskaarten. Het probeert ook eventuele sponsors warm te maken via mailing. "Over wat er met het geld van de Vlaamse donateurs gebeurt, bestaat de grootste transparantie en is terug te vinden op onze website. Zelfs mijn loon staat er vermeld", zegt directeur Karen Moeskops aan een krant van Corelio.
-------------------------------
(*) Per ongeluk in de pers is gesukkeld : ja, zo gaat dat, hé! De aandacht is verslapt, de bazen zijn gaan skiën in een verlengd weekeind, jong en onervaren talent zonder po-co doorzicht wordt aan het werk gezet, en voor men het weet wordt er een reactionair artikel in de eigen gazet gezet! Eén onoplettende kwast en het werk van jaren ligt ten gronde : al die mooie dure reclame campagnes, al die indoctrinatie, al dat schoon werk van al die nuttige idioten .
De telefoon moet, al is het zondag, roodgloeiend staan tussen de poepchieke lofts of buitenverblijven van Baas Gansendocnk Leysen, Ploert Janssens en Steve Gratis, met maar één boodschap : hoe wordt de schade beperkt.
Dat zullen we dus, goed geweten, zien en lezen in de eerstvolgende dagen ..Wees gerust: Amnesty International zal om een of andere reden ferm in het zonnetje worden gezet Of anders gezegd : Machiavelli mag content zijn over zijn leerlingen. Want zij weten : goed of slecht : als er maar over hun dada gesproken wordt. Naambekendheid heet dat in management-termen .
Hieronder volgt wat het Vlaams Belang een paar dagen geleden nog op zijn website plaatste.
Vandaag lazen we dat Egypte, voor het eerst sinds 1979, toestond om twee Iraanse oorlogsboten op te stomen door het Suez-kanaal, de Middellandse Zee op.. Er zouden, volgens de geruchten, wel geen wapens en geen nucleair materiaal mogen aan boord zijn. Stel U voor :de aartsvijand van Israël besluipt zijn prooi langs de ongedekte flank, met gelijktijdig twee oorlogsboten, maar die hebben geen wapens aan boord. Het zullen dus een soort cruise-schepen zijn, zeker?
Kijk, en dat gebeurt zo stilletjes, dat niemand in Europa er wakker van schrikt. In het weekeind hebben we wel andere zaken aan ons hoofd!
Het is alleen als Israël tijdig en vooral vakkundig het gevaar zal afweren, dat we zullen wakker schieten
Maar dan gaat het doek op en de Amerikaanse zoveelste Vloot in de Folf van Bahrein : die ligt daar alleen op excursie. Of als de stop op een flessenhals?
------------------------------------
De golf van democratisch protest die de Tunesische en Egyptische machthebbers op de knieën dwong, slaat nu ook over op Libië en Iran. Na de arrestatie van een kritische advocaat trokken woedende demonstranten de straat op in de Noord-Libische stad Benghazi. De politie probeerde de manifestatie uit elkaar te drijven met waterkanonnen, traangas en rubberen kogels.
Intussen is het vooral uitkijken naar de ontwikkelingen in Iran. Ook daar laat de Groene protestbeweging zich duidelijk inspireren door het succes van de volksopstand in Egypte. In Teheran kwamen tienduizenden betogers de straat op om het vertrek van de ayatollahs te eisen.
Het Iraanse regime heeft de opstand in Egypte luid toegejuicht en stelde het graag voor als een islamitische revolutie, maar het Iraanse volk wist wel beter. De mensen geloven de propagandazender van het regime niet, maar halen hun informatie bij de BBC, op internet, Facebook of YouTube. De uitzendingen van de BBC, de Voice of America en het internetverkeer worden intussen verstoord door de machthebbers in Teheran. Na maanden van stilte wordt er weer betoogd. De revolutie lijkt zich nu tegen hen te keren en de ayatollahs breekt het angstzweet uit.
De herverkiezing van Ahmadinejad joeg de oppositie maanden geleden woedend de straat op, maar dat protest werd hardhandig neergeslagen. Dat is meteen ook het grote verschil met de recente gebeurtenissen in Egypte en Tunesië. Daar ging het om een volksopstand tegen een corrupt regime. In Iran wil de oppositie een religieuze dictatuur omverwerpen. En dat is een ander paar mouwen. Het regime in Teheran beschikt over een goed geolied repressieapparaat: elitetroepen en knokploegen die niet aarzelen om met scherp te schieten. Demonstranten worden massaal opgepakt, verdwijnen of worden gefolterd in de kerkers van de gevreesde Basij. De ayatollahs krijgen het warm, maar ze zijn nog niet weg
In Gent zijn er geen Rechtvaardige Rechters meer :
Uit de St Baafs is het paneel gestolen en
in het Justitiepaleis zijn ze vervangen door Harlekinos .
--------------------------------
Ergens loopt er een uitspraak in mij hoofd rond, die ik niet goed kan thuiswijzen. Het gaat over de vraag wie de bewakers moet bewaken. Maar als ik daar verder op doordenk, heb ik meer goesting om in het Goeninge-museum in Kortrijk een goede oude Goedendag te gaan lenen, die ze daar nog moeten over hebben van de Guldensporenslag.
Tezelfdertijd zou ik best nog aanspraak maken op een maliënkolder, of direct meteen een ridder-harnas, want om de Jugepee van het Hof van Beroep in Gent, die in 2004 bereid werd gevonden, als enige in het land, om het Vlaams Blok voor racisme te veroordelen, aan te pakken, zal men tegen een stootje moeten kunnen.
Wie een ander middel weet om een in kracht van gewijsde gegane arrest te verbreken, tenzij met bloed, gelieve te spreken voor er moorden gebeuren.
Tenzij natuurlijk de On-Staat België wordt opgeheven : dan is natuurlijk ook de Belgische Jurisprudentie zonder voorwerp geworden, want gebaseerd op niet meer bestaande wetten van een niet meer bestaand land.
-----------------------------------
JOS DE MAN - 16 FEBRUARI 2011
In Het Vrije Volk
Een stelregel van het multiculturalisme luidt dat men hoort te zwijgen over de islam, tenzij om hem te prijzen. Wie de stelregel overtreedt, wordt voor de rechter gesleept. Zo doet zich dezer dagen een merkwaardige samenloop van omstandigheden voor. In Oostenrijk wordt Elisabeth Sabaditsch Wolff veroordeeld wegens belastering van de religieuze overtuiging van een wettelijk erkend geloof (zie J.A. Kapteyn, HVV 15 februari) Ze heeft Mohamed een pedofiel genoemd omdat hij huwde met de zesjarige Aïsha en het huwelijk consummeerde toen ze negen was. In Italië wordt Silvio Berlusconi vervolgd wegens seks met een zeventienjarige call-girl.
De Oostenrijkse rechter oordeelde dat Mohamed geen pedofiel was, omdat hij ook met rijpere vrouwen het bed deelde. Gehuwde mannen kunnen dus geen pedofiel zijn.
Rechters die met islamcritici geconfronteerd worden zijn wel vaker vindingrijk. De Deen Lars Hedegaard werd vervolgd wegens het beledigen van een volksgroep. Hij had gezegd dat verkrachting binnen het gezin vaak voorkomt bij moslims. Of het waar is, is volgens de Deense strafwet niet relevant. Dilemma voor de rechter: kan men iemand veroordelen omdat hij de waarheid spreekt? Zou anderzijds een vrijspraak niet de indruk wekken dat men het recht heeft de waarheid te spreken als het over moslims gaat? De rechter bevrijdde zich uit het netelige parket door te stellen dat de uitspraak van Hedegaard niet in het openbaar werd gedaan, en er dus geen misdrijf was.
In 2004 werd de politieke partij Vlaams Blok veroordeeld wegens inbreuken op de wet ter beteugeling van het racisme. Het arrest was een zelden geziene aaneenschakeling van drogredenen. Zo werd ten laste van de partij weerhouden dat in een van haar lokale blaadjes de vrouwenbesnijdenis barbaars werd genoemd.
Magistraten vinden geen misdrijven uit. Dat doen wetgevers. Zij zijn als eersten verantwoordelijk voor de heksenjacht op islamcritici, voor de verkrachting van het recht op vrije meningsuiting, en voor de belachelijke maar voor de betrokkenen uiterst belastende taferelen in de Europese gerechthoven wanneer weer eens de geschonden eer van een groep moslims moet worden hersteld.
De heer Wilders wordt o.m. belediging van moslims wegens hun geloof ten laste gelegd.
Belediging van een groep mensen kan volgens het Amsterdamse Gerechtshof worden afgeleid uit het diskwalificeren en minachten van bepaalde eigenschappoen, tradities of symbolen (Allah, Mohammed, en de Koran). Dat is geen argument, maar een andere formulering van de te bewijzen stelling, dat het beledigen van de islam -kwalificatie die meer dan eens wordt toegepast op het spreken van de waarheid over de islam-
ipso facto de belediging van individuele moslims inhoudt.
De logische consequentie van de redeneertrant van het Gerechtshof zou zijn dat groepsbelediging uit het Nederlandse strafwetboek wordt geschrapt. Het in onbruik geraakte artikel 147 over godslastering beteugelt immers een identiek misdrijf. Waarom is dit artikel in onbruik geraakt? Omdat godsdienst in het Westen sinds Voltaire gekritiseerd, beschimpt en geridiculiseerd wordt. De emancipatie die door de Verlichting werd beoogd, betrof in aanzienlijke mate ook de bevrijding uit de omarming van het Opperwezen. Over de vraag of een godsdienst kan beledigd of belasterd worden is in de loop der tijden de grootste twijfel gerezen. Waarom zou een religie, in tegenstelling tot alle andere denkbeelden, opvattingen en leerstellingen op speciale bescherming aanspraak kunnen maken? Waarom zou haar het voorrecht toekomen gevrijwaard te blijven van schokkende en kwetsende polemieken? En kan een godsdienst wel beledigd worden? Kan het atheïsme beledigd worden, of het neodarwinisme?
Het christendom werd en wordt nog steeds in wetenschappelijke vertogen, in polemische geschriften, in spot- en smaadschriften, in beeld en film onder vuur genomen. De groep der christenen ondergaat de verbale en picturale agressie met een schouderophalen of af en toe een flauw protest. In Vlaanderen was onlangs er een kunstenmaker die het publiek uitnodigde een beeldje van de Maagd Maria te bekogelen. The New York Times, die fulmineert tegen islamofoben, publicerde fotos van maaksels als een kruisbeeld in een vat urine, of een beeld van de Maagd met paardendrek besmeurd. Wie ligt wakker van zoveel onnozelheid? Maar er is dus wel een godsdienst waarvan de immuniteit door middel van de strafwet moet gehandhaafd worden.
De zaak-Sabbaditsch doet nog een andere vraag rijzen. Indien Sabbaditsch-Wolff de islamitische doctrine heeft belasterd door Mohamed een pedofiel te noemen, moeten we dan het seksueel gedrag van de profeet beschouwen als een geloofspunt?
Jos de Man
---------------------------
Maar wacht eens verdorie! Iedere pedofiel beschikt nu over jurisprudentie om vrijspraak te vragen! Hij moet alleen bewijzen dat hij ooit seks heeft gehad met volwassenen, inclusief verkrachtingen, zoals de Profeet Mohammed! Een paar honderdduizend medeburgers een kopje kleiner gemaakt te hebben, strekt tot aanbeveling
O wat n geluk dat het Internet bij ons, lijk in de landen van het Zuiden waar het begint te branden, nog niet is afgesloten! Al moet Seppe Weiss waarschijnlijk op zijn tanden bijten!
