Op de trappen van de Senaat in Rome

Stierf Julius Cesar.

--------------------------------------------------

Hieronder volgen twee stukjes die klaarheid zouden kunnen scheppen over de huidige zo gezegde ‘impasse’. Over Marcus Antonius, over Brutus. En over het Volk van Rome.

Het eerste leest lekker, maar blijft fictie. De tweede is wat meer staccato, maar is concreet. De twee naast elkaar doen de maskers vallen.

Voor het Vlaams Belang breken er hallucinante tijden aan.

Het zal wel niemand verwonderen, dat ondergetekende …. een lichtjes afwijkende mening heeft dan het AFF over de toekomst van deze partij. Al vind ik het flauw dat voor de SP-am-mensen er alleen percenten gegeven worden, en geen absolute cijfers. Schrik dat de leegloop duidelijk zou zijn?

Let the beast go!

----------------------------------

From the desk of Filip van Laenen on Mon, 2011-02-21 22:15

De kans dat informateur Didier Reynders in zijn opdracht slaagt, is vrijwel nihil. Dat betekent echter niet dat zijn opdracht maar schijn zou zijn, om te bewijzen dat de liberalen het ook niet zouden kunnen. Zijn opdracht lijkt immers in de eerste plaats een mistgordijn te zijn, dat het échte spel moet verbergen. En dat échte spel, dat speelt zich af in de Wetstraat 16.

Naar verluidt zou zelfs Didier Reynders ondertussen al ingezien hebben dat hij eigenlijk geen kans maakt om zijn informatieopdracht tot een goed einde te brengen. Inderdaad, PS-voorzitter Elio di Rupo bestrijdt waarschijnlijk nog liever zelf de twee pijlers waarop zijn partij in Wallonië rust – de corruptie en de werkloosheid – dan Didier Reynders de eer te gunnen te mogen slagen waar hij zelf zo pijnlijk mislukte. Dat betekent echter niet dat er voor Didier Reynders niets uit de brand te slepen valt. Misschien slaagt hij er wel in de N-VA eraf te rijden, zonder dat ook de CD&V afvalt? In dat geval zou het kunnen dat Elio di Rupo hem een derde ambtstermijn als minister van Financiën zou willen gunnen, als ook MR-voorzitter Charles Michel mee wil. Was ik Didier Reynders, dan zou ik eerder daar mijn energie insteken, in plaats van de sp.a of de groenen op de zenuwen te werken.

Als de informatieopdracht van Didier Reynders slechts een mistgordijn is, waar speelt zich dan het échte spel af, dat dat mistgordijn moet proberen te verbergen? Het antwoord is de Wetstraat 16 natuurlijk, waar een ontslagnemende eerste minister zit die de tijd van zijn leven beleeft. Kreeg Yves Leterme niet, nog voor Didier Reynders zijn informatieopdracht kreeg, ook een opdracht toegespeeld van koning Albert II? Hem werd inderdaad gevraagd een begroting voor 2011 op te stellen, en bovendien maatregelen te nemen om te beantwoorden aan alle eisen van de Europese Unie wat betreft het begrotingsbeleid en de structurele hervormingen. Een waar kolfje naar zijn hand dus. Enkele dagen later kwam daar nog eens het Interprofessioneel Akkoord (IPA) bovenop, om over zijn «ruzie» met Angela Merkel over het indexeringsmechanisme nog maar te zwijgen.

Had Yves Leterme zijn eigen droomjob mogen schetsen, hij had het waarschijnlijk nooit beter kunnen doen dan de job die hij nu heeft. Stel je voor zeg, al die cijfertjes bij mekaar optellen, en daarna op TV of internationaal de grote jan mogen uithangen, terwijl hij in het Parlement lastige vragen altijd kan pareren met een zwijgen «in het belang van het land en de bevolking». Ondertussen dient hij zijn ware heren, niet zijn kiezers of zijn eigen partij, maar wel de PS, in de hoop dat hij er straks nog enkele jaartjes bij zou mogen doen. Of zou het echt toeval geweest zijn dat hij in verband met het IPA tegen zijn eigen partij en een meerderheid in de Kamer in aan het onderhandelen sloeg met de PS, zogezegd omdat er binnen de federale regering toch eensgezindheid moest zijn? In een ontslagnemende regering is dat nergens voor nodig, tenzij er andere belangen op het spel staan natuurlijk.

Aan de geruchten over een samenwerking tussen Yves Leterme en Elio di Rupo hecht ik ondertussen weinig geloof. Zo'n samenwerking achter de schermen valt natuurlijk niet uit te sluiten, maar lijkt me toch onwaarschijnlijk. En bovendien, van de kant van Elio di Rupo bekeken totaal onnodig. Yves Leterme heeft hij immers al lang in zijn zak – waarom zou hij dan met hem moeten samenwerken? Bovendien valt zo'n samenwerking niet helemaal consistent te noemen met de uitvallen van Elio di Rupo naar de CD&V, al kan de samenwerking natuurlijk van recentere datum zijn. Maar dan nog blijft het merkwaardig dat bijvoorbeeld ook Laurette Onkelinx zich onlangs nog liet opmerken met een bitsige aanval op de CD&V. Of zou de samenwerking zo geheim zijn dat ze achter haar rug om zou gebeuren?

Wat er ook van zij, de informatie-opdracht van Didier Reynders heeft voor de PS vooral één functie: de tijd verder laten werken, tot de CD&V bereid is de N-VA te laten vallen. Tegelijkertijd kreeg Yves Leterme van de PS een extra injectie van zijn favoriete drug toegediend: macht. Of misschien correcter, en nog gevaarlijker: schijn van macht. De signalen die de PS ondertussen teruggestuurd krijgt van de CD&V geven in ieder geval aan dat deze tactiek op termijn misschien dan toch zijn vruchten zou kunnen afwerpen. Was daar niet Yves Leterme, die al eens liet verstaan verkiezingen «tegen elke prijs» te willen vermijden? Ik hoef daar voor de lezer waarschijnlijk verder geen cynische opmerking bij te maken. Maar belangrijker was het nieuwe signaal van CD&V-voorzitter Wouter Beke, dat ondertussen al gretig opgepikt werd door Rik Torfs: de CD&V stapt niet zonder de N-VA in een nieuwe federale regering, tenzij de N-VA zelf niet meer zou willen. En daarmee werd de onvoorwaardelijke onverzettelijkheid van de CD&V meteen omgebogen in een voorwaardelijke onverzettelijkheid. Als N-VA-voorzitter Bart de Wever morgen het verlossende woord laat vallen, zal de CD&V de handen vrij hebben om toch in een federale regering te stappen zonder de N-VA. En desnoods – liefst? – ook zonder staatshervorming. De CD&V-bocht is dus ingezet.

En er zal nog bochtenwerk aan te pas komen. Misschien hoopt men nu binnen de CD&V wel in stilte dat de N-VA er eerder vroeg dan laat er toch zelf zou uittrekken, maar ik acht die kans eerder klein. De N-VA definieert zich immers als partij in functie van haar grootste concurrent, het Vlaams Belang, met als groot verschil dat de N-VA in tegenstelling tot het Vlaams Belang wél bereid is compromissen te sluiten en deel te nemen aan de macht. Het is niet meer of niet minder dan de bestaansreden van de N-VA. Sommige waarnemers verbazen er zich al maanden over dat de N-VA de onderhandelingstafel niet wil verlaten, en verklaren dat als een angst om de zwart piet toegespeeld te krijgen, maar het probleem van de N-VA is dus groter dan dat. Als de partij de federale regeringsonderhandelingen verlaat, toont zij immers impliciet aan dat niet zij, maar wel het Vlaams Belang al de hele tijd gelijk heeft gehad over de Belgische constructie. Federaal in de oppositie belanden is voor de N-VA op zich geen probleem, als zij aan haar kiezers maar kan vertellen dat zij in die oppositie geduwd werd, en er niet zelf voor gekozen heeft. Het verlossende woord van Bart de Wever voor de CD&V (en sp.a, Groen! en Open Vld) zal daarom ongetwijfeld nog enige tijd op zich laten wachten.

Zijn de Franstaligen gefrustreerd over de houding van de CD&V, die de N-VA maar niet wil laten vallen, dan is men bij de CD&V weer gefrustreerd over de houding van de N-VA, die de onderhandelingstafel maar niet uit eigen beweging wil verlaten. De scherpe uitval van Rik Torfs aan het adres van Bart de Wever moet wellicht ook in dat licht gezien worden, en niet alleen in dat van de recente peiling die de CD&V naar een historisch dieptepunt zond.

Welke mogelijkheden heeft de CD&V dan nog om alsnog een regering-Leterme III op de benen te brengen? Áls Bart de Wever bereid is de onderhandelingstafel zelf te verlaten, heeft de CD&V meteen de handen vrij, en kan ze bovendien de staatshervorming zonder veel problemen in één of andere werkgroep stoppen. Als Bart de Wever niet zo vriendelijk wil zijn voor de CD&V, vermoed ik dat de CD&V op een gegeven ogenblik zal willen vaststellen dat de N-VA de facto niet meer in een federale regering wil stappen, ook al zegt die partij iets anders. Dat de CD&V, naar het schijnt met de C van christelijk, niet te beroerd is om platte leugens te gebruiken, weten we reeds langer. De regering-Leterme II had volgens haar wel degelijk een meerderheid aan Vlaamse zijde, omdat haar regeerakkoord ooit mee goedgekeurd werd door de N-VA. En als die regering misschien dan toch geen meerderheid aan Vlaamse zijde had, en de N-VA daar problemen rond maakte, dan lag de schuld daarvoor natuurlijk volledig bij de N-VA zelf, die de regering-Leterme II dan maar moest steunen. Met nu bovendien ook Rik Torfs in huis, kan het voor de CD&V dan toch geen probleem zijn op een bepaald ogenblik vaststellingen te doen, die weliswaar kant noch wal raken, maar die haar wel toelaten om eindelijk weer de benoemingsmachines in gang te zetten. Zou bijvoorbeeld Steven Vanackere die klus niet kunnen klaren in een informatieopdracht, zodat Yves Leterme eindelijk aan zijn formatieopdracht zou kunnen beginnen? Laat de boel ondertussen rustig nog een paar weekjes sudderen, misschien is er dan wel iets mogelijk

-------------------------

Van het AFF Front :

Uit een rondvraag van De Standaard bij alle Vlaamse politieke partijen blijkt dat op de N-VA na alle Vlaamse politieke partijen de voorbije vier jaar leden verloren, de LDD en het VB het meest.

In 2006 had de N-VA een 10 400 leden; in 2010 eindigde men op een 15 800 leden, maar daar stopte het niet bij. Blijft dat de partij van Bart De Wever in verhouding met haar stemmenaantal van bijna 1,2 miljoen stemmen verhoudingsgewijs bijzonder weinig leden heeft. De CD&V heeft nog steeds de meeste leden, met een 70 200 leden. Wel verliest de CD&V op vier jaar tijd 14,3 % van haar leden. De SP.A doet nog slechter, met een ledenverlies van 15,9 % op vier jaar tijd. Maar er zijn er die verhoudingsgewijs nóg meer leden verliezen. De Lijst Dedecker (LDD, sinds de jongste naamsverandering Libertair - Direct - Democratisch) bereikte in 2008 haar hoogste ledenaantal, met een 6 300 leden. Intussen is de lijst van de Oostendse brulboei Jean-Marie Dedecker (foto: rechts, met naast hem VB-kopstuk Filip Dewinter) teruggevallen tot 3 800 leden. Een verlies van 40,2 %. Het VB is bijna-kampioen ledenverlies. In 2006 een 25 100 leden; in 2010 nog maar 19 500 leden. Een verlies van 22,3 %.

Er is geen knik in de dalende lijn van het VB-ledenaantal ingevolge een of andere gebeurtenis, wel is er een stijgend aantal leden dat het VB jaar na jaar verliest. Van 25 090 leden in 2006 ging het naar 25 000 leden in 2007 (- 90 leden), dan 23 850 leden in 2008 (- 1 150 leden), vervolgens 22 500 leden in 2009 (- 1 350 leden), en ten slotte 19 500 leden in 2010 (- 3 000 leden). Proficiat. Het gaat steeds beter met het VB.

---------------------------------

Tot slot :

We weten allemaal dat met cijfers alles kan bewezen worden. Vooral als ze in De Schandaard staan, en afkomstig zijn van politieke partijen. Vooral Linx schijnt gevoelig voor deze verleidingen : de RIZIV-cijfers van hun mutualiteit bvb spraken/spreken boekdelen. Bij het ABVV slaagt men er zelfs in dopgeld uit te betalen aan mensen die nog nooit gewerkt hebben. Om de eenvoudige reden dat ze niet eens bestaan….Niet dat de Tjeven dat niet zouden durven, maar die zijn slimmer in het camoufleren!

--------------------------------

Als toemaatje een tipje van de sluier gelicht over ene Pukkelpopweide in Stevaert-land. Ceci n’est pas une pipe! Of is het eerder een nieuw soort ‘magisch realisme’…..Het artikel komt uit dS, en die is precies een beetje chagrijnig uit naijverigheid!

Wie wordt rijk van de Pukkelpopwei?

HOE EEN DISCUTABEL CONTRACT tot stand KWAM

• donderdag 24 februari 2011, 05u00

BRUSSEL - Een 81-jarige Berchemnaar en een oud-mosselverkoper uit Damme. Die krijgen van de stad Hasselt 80.000 euro gemeenschapsgeld voor hun bemiddeling bij de verkoop van de Pukkelpopwei. Het verhaal achter een uiterst schimmige deal.

Moet u daar nu echt nog over schrijven? De deal is rond.' Echt van harte is het niet dat Etienne Van Overmeire de telefoon opneemt. Maar veel keuze heeft hij niet. Zijn bedrijf Kappa Consult duikt op in het dossier over de omstreden aankoop van de Pukkelpopwei door de stad Hasselt. Die moet hem en zijn zakenpartner Boudewijn Dehaene 80.000 euro commissie betalen, btw niet inbegrepen. Drie procent van de 2,6miljoen euro die de wei kostte. Een standaardcommissie, maar een standaardbemiddelaar kun je de man bezwaarlijk noemen. 81 is hij. Volgens de bedrijfsdatabank Graydon vult hij onder meer 'aangifteformulieren' in. Zijn zakenpartner Boudewijn Dehaene uit Damme zat in de communicatie en de verkoop van mosselen. Maar soms verkopen beiden dus ook onroerend goed. Zoals de festivalwei van Pukkelpop.

Vreemd? Het wordt nog vreemder. Over hoe het duo de verkoop van de Pukkelpopweide naar zich toe trok, lopen de versies uiteen. Volgens de Vlaamse jezuïeten, die de wei in de jaren vijftig kochten om er een universiteit op te bouwen, belden Van Overmeire en Dehaene hen. Zelf benadrukken de bemiddelaars dat het omgekeerd ging. De jezuïeten belden dus een duo uit Berchem en Damme. Om een koper te zoeken voor een wei in Hasselt, 170 km verderop. Een wei in een blauwe zone bovendien -alleen geschikt voor openbare nutsvoorzieningen.

Maar passons. Feit is dat het duo vanaf 2009 op zoek ging naar een koper. Van Overmeire belde met zijn 'goede kennis' Steve Stevaert (SP.A). ('Ik mag hem Steve noemen, hij noemt mij Etienne.') Stevaert is niet geïnteresseerd - 'wat zou ik met zoveel wei aan moeten?' - en verwijst hem door naar de stad Hasselt. 'Ik had die wei al zo vaak zien passeren. Die stond al twintig jaar te koop. Dat wist iedereen in Hasselt.'

De Vietnam-connectie

Iedereen in Hasselt wist het dus, maar toch kwam er een 81-jarige fixer uit Berchem aan te pas om een koper te vinden. Etienne Van Overmeire komt 'via-via' -'hoe, dat zijn uw zaken niet' - in contact met het Hasseltse nutsbedrijf Machiels. En dat wist blijkbaar als enige in Hasselt niét dat de wei te koop stond.

'Dat kwam ons nooit ter ore', zegt woordvoerder Philip Hilven. 'Maar we namen er een optie op, zodra we het te weten kwamen. We ontwikkelen onder meer voorzieningen in de zorgsector. Zo'n grote blauwe zone, dat was voor ons een buitenkans. We wisten dat het om de wei van Pukkelpop ging. Maar in zulke zaken spelen sentimenten niet.'

Opmerkelijk: Group Machiels zit in een internationaal consortium dat het Dinh Vu Industrial Zone-project ontwikkelt in de haven van Hai Phong (Vietnam). De haven waarvan Steve Stevaert vorig jaar voorzitter van de toezichtraad werd. Maar dat is, bezweren zowel Group Machiels als Steve Stevaert, 'louter toeval'.

Burgerzin

Maar passons, alweer. Het festivalterrein van Pukkelpop: daar hadden we het over. Die Hasseltse wei kwam dus via een Berchemnaar en een Dammenaar in handen van het Hasseltse nutsbedrijf Machiels, dat er sociale voorzieningen op wilde bouwen. Tot het bij de stad navroeg of het daarvoor vergunningen zou krijgen.

'De burgemeester zei ons dat ze die grond zelf graag wilde', vertelt Philip Hilven van Group Machiels. 'Voor Pukkelpop. We hebben toen beslist om onze optie, die enkele dagen later zou vervallen, over te laten aan de stad. Gratis. Uit burgerzin.' De Hasseltse burgemeester Hilde Claes (SP.A) beaamt: 'Group Machiels heeft een zeer mooie geste gedaan.'

Maar there ain't no such thing as a free meal. Zelfs in 'gratis' Hasselt niet. Behalve de optie moest de stad van Group Machiels ook het honorarium van 3procent overnemen dat Boudewijn Dehaene en Etienne Van Overmeire hadden bedongen. 80.000 euro, dus. Gemeenschapsgeld.

Normaal hadden de jezuïeten dat bedrag als verkoper moeten betalen, maar dat hadden ze blijkbaar anders geregeld. 'Gebruikelijk is dat niet, nee', zegt pater Walter De Vos, de econoom van de Vlaamse jezuïeten. 'Maar zij hadden ons gecontacteerd. Dan moeten wij hén toch niet betalen?'

Kans om te protesteren, kreeg niemand in Hasselt. Omdat de optie van Group Machiels op de wei dreigde te vervallen, werd de beslissing 'met hoogdringendheid' door het schepencollege gejaagd. Voor een schatting was er geen tijd. De gemeenteraad moest zelfs niet eens pro forma zijn goedkeuring geven.

'Juridisch klopt dat van geen kanten', protesteert gemeenteraadslid Frieda Brepoels (N-VA). 'Volgens het gemeentedecreet mag hoogdringendheid alleen ingeroepen worden bij brand en overstroming. Nooit voor een investeringsdossier.'

En juridisch rammelt er wel meer aan de deal tussen Group Machiels en de stad Hasselt. Zo stipuleert een clausule dat het nutsbedrijf de bevoorrechte partner is als Hasselt binnen de tien jaar iets wil bouwen. Een rusthuis, bijvoorbeeld. Of een ziekenhuis. Maar is dat niet strijdig met de wet op overheidsuitgaven?

Veel te duur

'We hebben laten stipuleren dat we niet gebonden zijn aan het contract als we iets illegaals zouden moeten doen', reageert burgemeester Hilde Claes. En de commissie van 3 procent? 'Die was zo bedongen. Ik heb me laten vertellen dat dat niet zo ongewoon is.' Had de stad niet rechtstreeks met de jezuïeten kunnen onderhandelen? 'Dat is ons nooit aangeboden.'

Is het niet vreemd dat dit via een oud-mosselverkoper uit Damme en een 81-jarige Berchemnaar moest verlopen? Claes: 'Ik heb die mensen nooit ontmoet. Zulke zaken lopen zoals ze lopen.'

Eenzelfde antwoord bij Chokri Mahassine, organisator van Pukkelpop. 'Ik kan alleen maar blij zijn dat de toekomst van mijn festival veilig is. Zelf heb ik die gronden nooit willen kopen, nee. Veel te duur voor een festivalorganisator. Het is bovendien maar een deel van de festivalwei. En wat zou ik met zoveel grond moeten beginnen?'

Blijft de vraag: waarom boden Etienne Van Overmeire en Boudewijn Dehaene de gronden nooit rechtstreeks aan de stad aan? 'Dat was mijn volgende stap', zegt Dehaene. 'Group Machiels hapte sneller toe. Ze waren slimmer. En daarmee hebben ze een mooie zaak gedaan.' Hoezo? Ze stonden hun optie toch gratis en uit burgerzin aan Hasselt af? Lange stilte. 'Ik bedoel: ze hebben niet moeten investeren in de grond.'

Woordvoerder Philip Hilven van Group Machiels: 'Wij? Een goede zaak? Ik heb geen idee wat mijnheer Dehaene bedoelt. Financieel winnen we hier niets bij, alleen ons imago komt hier door onze geste hopelijk sterker uit.'

--------------------------------

Leuk, hé hoe die Club van Cuba-vrienden muziek maken. Mag ik ze een onderafdeling van de Cesar-samenzwering noemen, die optreden met een eigen programma?

Net als de Ploert (Knack!) van “A” rijdt Steve al lang voor eigen rekening. Het klootjesvolk in de straat? Die hebben hun nut gehad om de ‘vrijgestelden’ te brengen waar ze moesten zijn : dicht bij de vleespotten van Egypte.

Voor iemand die het verhaal van Julius Cesar een beetje beter kent, weet die dat gezegde Marcus Antonius achteraf nog lang en gelukkig geleefd heeft met de vrouw van zijn vriend Julius, de genaamde Cleopatra. Dat duurde tot het was

GEDAAN