xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> 

.

zaterdag 22 oktober 2011

Humor is wenn man trotzdem noch lachen kann….

------------------------

De christelijke connectie bij Dexia

Jan Jambon & Matthias Diependaele − 22/10/11, 10u17

-------------------

Jambon is fractieleider van N-VA in de Kamer. Diependaele, Vlaams Parlementslid voor N-VA, tekent mee. Actieve politici en hun zuilenkameraden horen niet thuis in de raden van bestuur van financiële instellingen en beursgenoteerde bedrijven, zo leren Jan Jambon en Matthias Diependaele uit de Dexia-affaire.

De voorbije dagen laaide het debat op over de aanwezigheid van politici in het Dexiadossier. Kop van jut was Jean-Luc Dehaene, die in deze context toch vooral als een ex-politicus omschreven moet worden. Maar achter de brede rug van Dehaene bleef de bestuurdersverantwoordelijkheid van flink wat actieve politici uit de Belgische politiek onvermeld. Zelfs voor de doorgewinterde loodgieter uit Vilvoorde was dat meer dan een brug te ver.

Het is blijkbaar een constante in dit verhaal : telkens opnieuw wordt het foute debat gevoerd. Zo ook in het Vlaams Parlement waar deze week in alle hevigheid werd gedebatteerd. In 2008 al legde de Vlaamse regering het voorstel op tafel om de bank Dexia in drie onderdelen te splitsen. Splitsen als oplossing. Helaas bleef de federale regering Oost-Indisch doof, maar vroeg ze de Vlaamse regering wel telkens bij te springen voor het geheel, de Dexia Holding. Een erg Belgisch verhaal dus waarbij Vlaanderen zich verantwoordelijk opstelde. Helaas werd dit debat niet gevoerd.

Wel gingen de poppen aan het dansen toen de verantwoordelijkheid van de verschillende bestuurders in de raden van bestuur ter sprake kwam. Met hand en tand verdedigden de traditionele partijen hun partijbelang en nog meer hun zuilbelangen. Wroeten in het verleden van de vervlechting tussen bancaire politiek en de harde cashbelangen van zuilen zoals de christelijke arbeidersbeweging is not done. Een schuldbelijdenis is immers op zijn plaats : zij die vandaag roepen dat het allemaal de schuld van de banken is, hebben het voorbije decennium vrolijk meegedanst op de golven van het financieel kapitalisme.

Om meer dan een reden kreeg Dehaene onterecht de volle lading. Want buiten Dexia Holding waren er ook nog de bestuurders van Dexia Bank België die de andere kant uitkeken toen miljarden euro's van de spaardeposito's uit de bank werden verschoven richting Frankrijk. Al drie jaar voor het uitbreken van de financiële crisis zette een interne audit het licht op oranje. Als bestuurder draag je dan mee de verantwoordelijkheid voor een transfer, ditmaal naar Frankrijk.
Maar laat ons dus vooral niet de indruk wekken uit te zijn op de koppen van de burgemeesters van Antwerpen, Bergen of Zaventem en ons beperken tot enkele nuchtere beschouwingen over de aanwezigheid van actieve politici in de raden van bestuur van financiële instellingen.

Politici hebben als eerste taak het bewaken van het algemeen belang. In welbepaalde gevallen kan het net nodig zijn om daarvoor zitting te hebben in een beheerraad. Bijvoorbeeld als de overheid een participatiemaatschappij opricht om maatschappelijk verantwoorde investeringen te doen. Of in bedrijven die een zekere publieke dienstverlening doen. In een dergelijk geval is het zelfs goed dat het beheersorgaan is samengesteld als een weerspiegeling van de maatschappij. Al moet er ook in deze hypothese in de eerste plaats uitgegaan worden van de expertise van de aangeduide bestuursleden. Tot nog toe werd zo'n zitje door de traditionele partijen al te vaak gebruikt als een extra beloning of troostprijs voor partijgenoten. Dat komt nog het meest pijnlijk tot uiting in de Gemeentelijke Holding.

Het is niet abnormaal dat politici deel uitmaken van die raad van bestuur omdat er belastinggeld in omging. Helaas primeerde de bancaire insteek gecombineerd boven het algemeen belang. Het opstrijken van beleggingswinsten vraagt nu eenmaal minder politieke moed dan ook op lokaal niveau de nodige saneringen door te voeren in de financiën van steden en gemeenten. Nochtans werd in het Vlaams Parlement nog maar eens bevestigd dat het niet de opdracht is van lokale overheden om zich bezig te houden met risicovolle beleggingen. De bestaansreden van de Gemeentelijke Holding is daarmee dan ook verloren gegaan.

Zuilenkamaraden
En in het nog te voeren debat in de Kamer kan niet rond de christelijke connectie gekeken worden. Als een soort van piramideconstructie (regering, Arco en door ACW'ers bevolkte raden van bestuur) had die zich binnen Dexia verankerd. Met regeringssteun, medestanders op sleutelposities en informatie uit eerste hand was Arco dan ook een 'buitengewoon' aandeelhouder.

De connectie heeft Fortis overtroefd, een eerste redding van Dexia overleefd en wil nu 'inkantelen' in Dexia Bank België. Maar daarover is echter nog lang niet het laatste woord gezegd. Aansprakelijkheid, verantwoordelijkheid, gelijkheid van aandeelhouders en mogelijke belangenvermenging zullen eerst grondig moeten worden uitgeklaard.

Onze conclusie is in elk geval dat actieve politici en hun zuilenkameraden niet thuis horen in de raden van bestuur van financiële instellingen en beursgenoteerde bedrijven. Als de traditionele partijen echt iets willen doen aan politieke vernieuwing ligt hier een kans die ze niet kunnen negeren. Politici en hun entourage hebben immers de plicht om het algemeen belang voorop te stellen wars van particulier of zuilenbelang. Benieuwd of de nationalisering van de Dexia Bank geen nieuwe verleidingen creëert

-------------------

Diagonaal herlezen

Dit stukje werd gisteren reeds aangekondigd,  met de bedenking : ‘schoenmaker blijf bij Uw leest’…Jan Jambon en zijn vriend, als goede Niveanen en dus halve Tjeven, starten hun redenering halfweg, met het verzet tegen het inplanten in de Staat-geliëerde ondernemingen van de CEO, al-dan-niet weerspiegeling van de samenleving. Zij doen dus aan bergbeklimming maar starten wel halfweg de helling : zij slaan de onderste helft, de basis, over. En die is : wat komt de Staat doen in dergelijke ondernemingen?

Anders gezegd : overal wordt er luid en fel geroeptoetert over ‘Scheiding van Kerk en Staat’ (wat goed is) maar over ‘Scheiding van Onderneming en Staat’ : Ho Ho maar! Dat kan niet! Het is precies daar dat ‘de Staat’ , net als Marx, zijn mannetjes wil hebben, in de ondernemingen… Deels om een vinger in de pap te hebben, maar vooral om hen, de vrienden, aan een lucratief baantje te helpen. Op kosten van een ander….

Om normaal te zijn is de Staat daar om de samenleving te organiseren, om de burgers te beschermen en over hun vrijheid te waken. De onderneming is daar,  ook maar niet in de eerste plaats om mensen tewerk te stellen, maar om winst te maken. Die twee : burgers beschermen en winst maken, gaan niet samen. Net zomin als vroeger burgers beschermen en een bepaald Geloof verkondingen, ook niet kon samengaan.

De burger is dus van de regen (Kerk en Staat) in de drop terecht gekomen (Staat en Onderneming) …

Het is zelfs nog niemand opgevallen, dat de ‘verstrengeling’ Staat en Onderneming maar in één richting werkt : de Staat betreedt het domein van de onderneming, maar de onderneming mag zich helemaal niet wagen in Staatszaken. Is strafbaar, en heet ‘belangenvermenging’….waar voornamelijk belgicistische socialisten zich aan bezondigen. Doen ze in feite allemaal, maar die zijn behendiger, en laten zich niet ‘pakken’…. Zie Karetje DeGucht en zijn ‘voorkennis’… Het is geen belangenvermenging als de Staat ondernemer wordt : zie FN Herstel, zie NMBS en nog zoveel anderen : de Staat, met belastinggeld, als werkgever van duizenden onnutte vacatures…als fabrikant van vernietigingswapens (FN Herstal) maar vooral om de verliezen te laten betalen door de belastingbetaler…

Na Sabena is de luchtvaart in privé-handen en het gaat hen voor de wind. Het Spoor, de Staat zelf, draait slecht, is verlieslatend en een dagelijkse bron van ergernis voor de treinreizigers. Hier heersen Griekse toestanden. De Directie bestaat niet uit ondernemers, maar uit politieke kwibussen met Louis XIV-allures die voor als nuttig tijdverdrijf en in opdracht van hun ‘zetbazen’ voor ondernemer spelen….

De Staat moet het klimaat scheppen (en in stand houden) dat gunstig is voor de onderneming. Subsidies zijn omkoopgeld, concurrentie-vervalsend oneerlijk en dus dodelijk. Staats-geliëerde onderneingen (Belgacom, Lotte, bijvoorbeeld, om geen namen te noemen) moeten hoogdringend worden geprivatiseerd : is goed om de Staatsschuld af te bouwen, en in afwachting moeten alle bestuurs- of controlaemandaten worden ingenomen door vakbekwame specialisten. Hun voornaamste taak zal erin bestaan om de privatisering in goede banen te leiden. Vermits er, volgens het Vennootschapsrecht consequenties verbonden zijn aan hun mandaten, zullen de kandidaten voor deze functies niet al te dik lopen…Een CVP-coryfee als Wivina DeMeester als eind-verantwoordelijke in een audit-firma die Dexia moet superviseren, is in die omstandigheden wel een echte belgen-mop! Doet me denken (om in de berg-sfeer te blijven) aan de koe op een Alpenweide die het ski-gedoe en vooral de après-ski gadeslaat en in goede banen moet leiden...

Begrijpt U nu hoe een Tjeven Jongerenvoorzitter zo enthousiastkan doen over die ‘indignados-beweging’? Het is enerzijds de vlucht vooruit als bliksemafleider voor al de boter op hun hoofden van die Sossen- en Tjeven-graaiers, maar het bewijst anderzijds de onderverzwegen sympathieën voor een zekere Marx : geen privatiseringen, om de samenlevingen gezond te maken, maar nationaliseringen bis zum Tode, om zolang mogelijk te profiteren op de kap van anderen : de vele werkenden, of…die paar kapitalisten…..

Mise en plat op 22/10/2011 12:12:26

Gepeperd en gezouten, opgediend op 23/10/2011 12:58:32