Ik wist niet wat mij overkwam bij die goeie ouwe Marc Grammens (Journaal van 22 september 2011), die mij hier via ons thuisadres al 10 jaar wordt nagezonden en hier eergisteren in de bus viel. Dat serpent van een Delvaux schrijft nu in De Schandaard een eigen column! Ik dacht dat dat mens, die tang, minstens dood en begraven was, of zelfs liefst erger! Maar neen : ze schrijft (met een beetje hulp?) beter Nederlands dan ze het spreekt….

En waarachtig! Men kan die alligator vinden op de on-line krant, helemaal weggestopt, zoals het achterbakse onderkruipers past, door haar naam te plaatsen in de zoekmodule. Dan krijgt men een paar lijntjes tekst, en de rest…is voorbehouden voor abonnees…..U vindt een voorbeeldje hieronder. Waarbij ik naadloos kan overschakelen naar Marc Grammens….

Het nieuwe Wallonie

Gisteravond zat iedereen voor het scherm. In de hoofdrol: Bart De Wever, in een degelijke, didactische reportage van Christophe Deborsu over de N-VA. Opeens verschenen er beelden die uit de prehistorie leken te komen. Niet zozeer omdat De Wever veel jonger was, met korter haar en een slanker silhouet, maar wel omdat het archiefbeelden waren van Bart die met een vrachtwagen naar Wallonië reed om daar stapels nepgeld uit te delen. Die sterke, spectaculaire stunt, symbolisch voor het geld dat het zuiden elk jaar uit het noorden zou wegpompen, fascineerde heel Vlaanderen en schokte Wallonië. Maar gisteren leek het allemaal erg lang geleden. Het moderne Wallonië hoeft niet langer tegen dat cliché te vechten. Het heeft een bladzijde omgeslagen, een kaap gerond. Het vaart nu een andere koers. En de Franstaligen zijn niet de enigen die dat beseffen. Een bewijs?

-------------------

Diagonaal herlezen

Over dat andere Wallonië, waar men stations bouwt maar bijna geen reizigers heeft. Waar er scheepsliften (Strépy) en hellende vlakken (Ronquières) staan, zonder schepen. Waar men ‘metros légères’ bouwt waar na 20 jaar geen kat komt (Scharrelroi), waar er openbaar de draak wordt gestoken met ‘les grands travaux inutiles’….’t Allenkante in het landschap….

Marc Grammens heeft het over dat voltooid stationsgebouw, een paleis van marmer en inox, van Liège, waar er op topdagen minder reizigers komen dan in Mechelen of Leuven. Waar de naaste omgeving even desolaat overkomt als een woestijn,  omdat er geen kandidaten zijn om zich daar te komen vestigen : horeca, adminstraties, banken, kleinhandel.

Hij heeft het over Mons, de stad van Homo-Elio, waar er een station in aanbouw is dat Antwerpen en Liège samen ver zal overtreffen, maar waar er minder reizigers zijn dan in… Lier, laten we zeggen….

In Journaal staan die dingen zo haarscherp en zo fijn geformuleerd, lijk alleen Marc Grammens dat kan. Meer dan lezenswaard en to the point…Daar waar Madame Beatrice Saccoche er gewoon naar slaat. Met haar saccoche.

Dat De Schandaard zich daartoe leent, ligt helemaal in de lijn van die belgicistische pulpgazet : de eigenaars weten maar al te goed, dat zonder dat belgicisme, zij er gelegen hebben! Hun aangestelden schrijven tegen hun eigen volk, en dat zal binnenkort afgestraft worden! Daar zullen geen 10 saccochen-madams iets kunnen tegen doen.

Bon. Wallonië heeft een bladzijde omgeslagen, en heeft al die transfers dus niet meer nodig. Genoteerd. Maar naast de stunt van BDW met die camions vol nepgeld; die de Waaltjes schokte, nog een paar vergelijkingen ter attentie van Madame Saccoche. Zonder die transfers kan Vlaanderen dus per jaar 2 vliegdekschepen kopen van elk 5 à 6 miljard Euro. Kan Vlaanderen elk jaar maar liefst vier Alpentunnels van 53 Km bouwen van elk 3,5 miljard Euro. Vlaanderen zou dit, en Vlaanderen zou dat : maar door die transfers is er zelfs geen geld om een Lange Wapper te bouwen, die de haven van Antwerpen zou ontsluiten voor het hinterland…

Ach, had ik nu nog maar een abonnement gehad op De Schandaard : met welk intens genot had ik dat opgezegd! Gisteren zag ik zo’n (4 dagen oud) exemplaar liggen in de krantenkiosk in Buonconcento, langs de cassia halfweg tussen Rome en Siena. Je rijdt er naartoe door de mooiste landschappen van Toscane via een kronkelende weg die ooit door de legioenen van Julius  César is betreden. Normaal is die baan vergeven van het zwaar vervoer (leert men mee leven) maar ook van de vele toeristen, die om de haverklap kiekjes staan te nemen van hofsteden her en der op de heuveltoppen, met lange rijen cipressen daar naartoe. En later op het jaar, de velden van horizon tot horizon vol zonnebloemen. Als je plots doorheen een opeenhoping van losstaande huizen komt, zie je langs de baan een lange kloostermuur van een paar honderd meter : daar achter verscholen ligt het stadje, dat ik, vanwege de rust en de weinige toeristen, Klein Monaco wil noemen. Doe er gerust een terrasje, maar blijf er niet eten : er wordt alleen pasta opgediend. Rij een paar kilometer verder, en aan het eerstvolgend rond punt, sla je rechts af, de hoogte in.  In een vroegere herenhoeve (na 100 meter) is er nu het Borgo Antico, waar men in de vroegere wijnkelders heerlijk kan eten : geen vis, maar uitsluitend vlees van de eigen hoeve. Je kunt er Brunello krijgen tegen een democratisch prijske, en wie Brunello zegt, zegt Italiës hoogste roem op wijngebied. Daar is de beste Bourgogne gewoon druivensap tegen!

Vandaag is die De Schandaard dus al 5 dagen oud. Want alhoewel we daar in Buonconcento als Vlaming niet alleen waren (te zien aan de wagens op de parking) had, toen we daar de koffie namen op de terugweg, nog niemand de neiging gehad die snertgazet te kopen….Buiten die ‘De Schandaard’ waren alle andere dagbladen, Engelse, Duitse, Franse, wel uitverkocht…Toen ben ik bij de kioskuitbater gaan influisteren, dat Het Laatste Nieuws meer succes zou gehad hebben. En hij heeft het subiet opgeschreven, in zijn beste Italiaans…..

Ook een beetje achterbaks? U heeft gelijk! Maar toch minder achterbaks als ddie sacocchen-teef die is komen overwaaien uit de Franscouillonse hoernalistiek!

Mise en plat op 29/09/2011 18:49:47

Gepeperd en gezouten, opgediend op 1/10/2011 12:31