De vorige keer hadden we het over dadels en nu zijn de vijgen aan de beurt. Vijgenbomen vind je over de hele wereld en was dat vroeger op de geijkte plaatsen, tegenwoordig zijn er ook hier in Nederland kwekers die vijgen telen. Net als met de wijn, die voor een kwarteeuw terug nog hoofdzakelijk uit Frankrijk geïmporteerd werd, zijn wereldwijd eveneens elders wijngaarden te vinden en bij een mooie zomer met veel zon voelen ook andere vruchtbomen  uit het Middellands zeegebied zich hier in de Benelux goed thuis. Vijgen bevatten veel vezelstoffen, kalium, calcium, mangaan en vitaminen B 6. Bij dadels had ik vermeld staan dat het raadzamer voor hartpatiënten was om i.p.v. vijgen dadels te eten; dit vanwege dat vijgen een vrij hoog natriumgehalte hebben. Voor gezonde mensen maakt dit niet zoveel uit en gesteld kan worden dat het een paar keer eten per week van vijgen een goed systeemhersel van uw "lichamelijke computer" is. Medicinale eigenschappen: Vijgen helpen u van de keelpijn af, verstevigen uw botten en zorgen voor een prima spijsvertering. In de bladeren van de vijgenboom huist insuline en  ben je diabetespatiënt en heb je de ruimte ervoor, haal dan een vijgenboom in huis! Wat vijgen betreft heb ik u ter vergelijking met andere vruchten en eet-en drinkwaren een link naar een voedingswaardetabel staan. Surf: http://www.vanveltom.com./voedingswaardetabel.htm



 
DE VIJGENBOOM "DE FICUS CARICA"

05-02-2013 om 11:45 geschreven door Broeder Everard

De dadel is een langwerpige bes, zo groot  als een pruim, die een steenhard zaad bevat. De Latijnse naam voor de dadelpalm is Phoenix dactylifera. Bekend zijn er zo'n 37 soorten en die verschillen zitten hoofdzakelijk in het gebied waar ze vandaan komen. Er zijn dadels met zoet, sappig vruchtvlees, de zogenaamde zachte dadels, die gedroogd in de handel zijn en een smakelijke lekkernij vormen, doch er zijn ook droge dadels met een droog, zetmeelrijk vruchtvlees. Deze hebben in het vaderland van de palm meer betekenis, omdat dit dadelsoort jarenlang bewaard kan blijven en op verschillende manieren toebereid, het dagelijks brood der woestijnbewoners vormen. Je hebt in het Midden-Oosten en Noord-Afrika nog steeds Bedoeïenen die met een tent en en een kameel door de woestijn reizen, ofschoon daar in het Midden-Oosten ook moderne Bedoeïenen leven die met een lux ingerichte  camper daar ook vertoeven en ik heb zo het idee dat dit rijke mensen zijn die zich bewust van de maatschappij hebben afgescheiden  en zich alles laten aanreiken door bedienden die hen volledig verzorgen en beschermen. maar die Arabieren eten andere gerechten als wij en ook nog echt dadelbrood! De dadelpalmen groeien in de oasen van de uitgestrekte woestijngordel, die bij de Atlantische Oceaan begint en zich dwars door Afrika en West-Azië tot de Indus uitstrekt. De dadelpalm is een tweehuizige plant. Om plaats te hebben voor zoveel mogelijk vruchtdragende bomen, duldt men slechts weinig mannelijke bomen in de oasen. Opdat echter alle stamperbloemen bestoven worden, snijdt men de bloeiwijzen met de meeldraadbloemen af en hangt ze tussen de vrouwelijke bloeiwijzen. De wind doet de rest en zorgt wel voor een perfecte bestuiving. Met vruchten is van alles mogelijk; men kan ze inmaken, drogen en konfijten. Dit drogen kan in de zon gebeuren en ook kunstmaig in speciale droogovens of zoals wij dat vroeger in onze bakkerij met appels, peren en pruimen van de fruittelers deden in de onderoven en nadien op de brikettenoven bovenop deze oven. Men kan vruchten ook konfijten, wat gebeurt door ze in suiker in te leggen. Dadels bevatten veel energierijke stoffen en mineralen en allerlei noodzakelijke bouwelementen zoals natrium (10 mg), kalium (400 mg), calcium (25 mg), fosfor (30 mg), ijzer(0,3 mg), magnesium (20mg), koper (0,19 mg) en zink (0,20 mg) Mensen die aan hartfalen lijden moeten oppassen met zouten. Vijgen hebben een natriumgehalte van 40 en ik raad hartpatiënten aan als ze hun noodzakelijk kalium gehalte wat aan willen vullen, vooral bij gebruikers van plastabletten, toch te kiezen voor de dadel, waarbij ik adviseer om die dag wat minder brood te eten waar ook ongeveer hetzelfde zoutpercentage in aanwezig is en mogelijk straks wat hoger mag zijn in de vorm van gejodeerd zout, zeker in de buurt van kerncentrales waar ik tegenwoordig nog wel eens nare berichten over hoort, zo bv. van kleine lekkages, die op de duur bij de streekbewoners van een dergelijk gebied kunnen leiden tot keelkanker. Voor hartpatiënten bakten wij bij broeder Everard  thuis vroeger brood waarbij we aan het deeg geen zout hadden toegevoegd. De gebruikers betaalden hier geen cent meer voor dan voor het normale brood waaraan wel zout was toegevoegd. Tegenwoordig nemen de bakkers (en probeer er maar eens een te krijgen die dat nog doet) een meerprijs van 50 eurocent voor brood waaraan geen zout is toegevoegd en dat vind ik geen goede gang van zaken. Nu we toch even afgeweken zijn van ons onderwerp herinner ik me de broodprijs van een 12 ons regeringsbrood van vlak na de oorlog en wij verkochten dat voor 49 cent, dus voor een halve gulden. In euro's betaal je voor een vergelijkend 12 ons brood dat is anderhalf tarwebrood (12 ons broden worden niet meer verkocht) nu 3 euro, omgerekend in guldens f 6,60; Dit is in de huidige crisistijd ruim 13 keer zoveel als voor een halve eeuw geleden!

04-02-2013 om 00:00 geschreven door Broeder Everard

Als we de geschiedenis van de pelgrimstocht der mensheid van de beginjaren van de oerknal of schepping bekijken, dan zien we dat de meeste onenigheden gingen over de verschillende geloven en afscheidingen die in de loop der geschiedenis hun wasdom hebben gekregen. Te vuur en te zwaard is men elkander steeds te lijf gegaan om de  ander partij te bewegen hun geloof als het enige ware te beschouwen en te aanvaarden. Dit alles heeft tot op heden net zoveel slachtoffers gekost als er nu mensen op deze aarde zijn. Niet één geloof kunnen we hier tot de uitzonderingen noemen. Heel jammer, want in elk geloof is wel een voorschrift verwerkt dat ons de opdracht geeft goed voor elkaar te wezen. De liefde is het enige inhoudelijke gebod dat ons aanspoort tot verdraagzaamheid en solidariteit met de medemens in nood. In veel landen zien we opstanden van allerlei volkeren en stammen die hun gelijk willen halen door op geloofsgronden hun wil op te leggen aan de andere partij of soms aan een hele gemeenschap. De wreedheid waarmee ze elkaar in naam van hun God bestrijden is onbeschrijfelijk en de mens als wezen met verstandelijke gaven onwaardig. Miljoenen mensen zijn op de vlucht voor deze terroristische geloofsfanaten. Geen organisatie ter wereld is in staat dit geweld te stoppen. Ik doe daarom een beroep op alle geestelijke leiders van alle gezindten om een vredige boodschap van solidariteit en respect tot de medemens over te brengen aan hun geloofsgenoten en deze in naam van ons aller opperherder, aan te sporen de strijd te staken. Blijven we op deze manier met vechten doorgaan, dan gaan we op korte termijn allemaal onze ondergang tegemoet en hier streeft uiteindelijk niemand naar!

30-01-2013 om 23:05 geschreven door Broeder Everard

Hier in Holland eten we momenteel veel winterse kost, zoals stamppotten en erwtensoep. Ontelbare diners op dit gebied kunt u vinden in mijn kloosterarchief. Een paar van mijn confraters zijn op bezoek geweest in de abdij van San Antonio in het Italiaanse Padua en waren wild enthousiast over het gerecht van de abdijkok broeder Wiro dat bestond uit Tagliatelle met cantharellen met daaraan toegevoegd Mascarpone, een kaassoort die omstreeks 1600 in  Lombardije is ontstaan en bereid is uit room met een botervetgehalte van 25 procent, waaraan toegevoegd  wijnsteenzuur, waardoor dit alles goed in spijzen verwerkbaar en lekkere smeerkaas is geworden. De naam mascarpone is afgeleid van de spaanse woorden mas que bueno, wat letterlijk betekent "beter dan goed" Die Spaanse naam is in Italië terecht gekomen in een tijd dat Lombardije door de Spanjaarden bezet was; vandaar! Ik had het deze week klaar willen maken, maar ik kon hier in de buurt geen cantharellen krijgen en daarom moeten mijn confraters een tijdje geduld hebben en zeker tegen eind augustus begin september weet ik  bij een kennis in het bosrijke Hoendeloo weer van die lekkere verse paddenstoelen op te doen. Hieronder ziet u de receptuur voor 4 personen en u vindt er ook een plaatje waarop zo'n heerlijke schotel is afgebeeld. 

24-01-2013 om 21:15 geschreven door Broeder Everard

Kaviaar wordt ook wel eens het zwarte goud genoemd. Onder Kaviaar verstaan we de onbevruchte eitjes van de steur, een vis die al duizenden jaren bekend is en nog eerder dan de nu uitgestorven dinausaurus in zowel de zoute als zoete wateren van onze aardkloot rond zwom.Vroeger waren het landen als Rusland en Iran (het voormalige Perzië) waar we de kaviaar van betrokken.De naam kaviaar, in het Iraans Khag-avar (krachtige koek) dook voor het eerst op zo tegen de 17de eeuw en het waren voornamelijke de heersende vorsten die bij bezoeken van hun vrienden deze lekkernij op tafel hadden staan. Toen na de Eerste Wereldoorlog de kaviaaraanvoer uit Rusland en Perzië stokte, realiseerde de Fransman Emile Prunier zich dat er in de Gironde in het voorjaar paaiende steuren optrekken ter bruilioft en dat er derhalve ook uit de Gironde- 'caviar nouvel pêche'- verse kaviaar te halen was. Wat het precies is kan ik u niet vertellen, maar kaviaar zou een goed alternatief zijn voor sporters als oorbare 'doping'-, want het geeft een enorme energie aan mensen die het veel eten; bovendien is het ook heel goed voor een gezonde potentie! Kaviaar dient men op in een kristallen schaal die op ijs staat. Men schept de kaviaar eruit met een lepel van hoorn of ivoor. Men eet er dik beboterde filterdunne sneetjes bruin roggebrood bij en geoorloofd is het (liever niet!) om er hoogstens een drupje citroensap erbij te doen en een wolkje grofgemalen peper. Ja en erbij hoort hier ook ijskoude wodka of champagne blanc de blancs. Voor ons gewone burgers is op de markt ook verkrijgbaar als imitatie-en/of surrogaatkaviaar gekleurde kuit uit andere vissoorten en ook bekend is de kuit uit de wilde zalm, die verkocht wordt onder de naam zalmkaviaar. Koningin Beatrix is samen met kroonprins Willem-Alexander en prinses Máxima op bezoek in het olierijke sultanaat Brunei. Ze hopen voor ons land orders los te kloppen die onze economie wat opvijzelt en ik hoop dat dit zal lukken. De sultan zou ook een hutkoffer met dollars mee kunnen geven, want het land is schat-en schatrijk, maar dit is maar een advies van de arme broeder Everard die men waarschijnlijk niet op zal volgen. Hier in Holland vindt men in Eindhoven een Rus die hier steur kweekt en interessant is het om te zien hoeveel werk dat dit is. Ook in onze rivieren, die de laatste tijd door strengere milieu-eisen weer wat schoner zijn, is steur uitgezet Klik http://www.annacaviar.nl/pdf/frits.pdf om  nog wat meer over de vissoort steur aan de weet te komen. Ik wens u veel leesplezier en tot een volgende keer maar weer!







Zeker weten dat er tijdens het koninklijk banket kaviaar op tafel staat

21-01-2013 om 00:00 geschreven door Broeder Everard

Het hardst hebben we gebeden tijdens zwaar granaatvuur en bombardementen in oorlogstijd. Iedereen was bang en het geloof in God en ons aller Moeder Maria was zo sterk dat we-mocht het verkeerd lopen-we rein van geweten en bevrijd van zonden het hemelrijk konden binnengaan. Vlak na de oorlog werd mijn moeder ernstig ziek en in de kapel van het klooster heb ik als seminarist aldoor knielend met gestrekte armen OLH gevraagd dat ze weer spoedig genezen zou. Mijn gebed is verhoord en het gaat na zeer ernstige aandoeningen en veel gebed het nú ook weer wat beter met mijn kwakkelende gezondheid. Echt, beste mensen: ,,Bidden helpt, maar helaas wordt dit weinig meer gedaan"! Veel mensen gaan niet meer naar de kerk, maar dat wil niet zeggen dat ze niet gelovig meer zijn, eerder kunnen we spreken van teleurgesteld. Dat is heel begrijpelijk, want overal heeft de haast toegeslagen en niemand heeft tijd voor de medemens in geestelijke of materiële nood. Een grote klap heeft hier de wereldkerk van ons katholieken ook gekregen door misdragingen van priesters, broeders en zusters, die zich niet gehouden hebben aan hun geloften en onvergeeflijke zonden bedreven hebben door het plegen van onkuise handelingen met aan hun toevertrouwde parochianen, leerlingen, geestelijk gestoorden, zelfs met minderjarigen. De goede getrouwen te nagelaten, beste lezers, maar deze dreun is bij veel mensen heel hard aangekomen en veel slachtoffers hebben hier trauma's aan overgehouden. Van 18 tot 25 januari wordt de internationale bidweek gehouden en binnenkort starten ook weer de bedevaarten naar heiligdommen, die mogelijk kort bij u in de buurt liggen. Niemand is verplicht te geloven dat hier of daar een verschijning is geweest of iets bijzonders gevonden wat ons noopt om daar eens te gaan kijken. Bedevaartplaatsen zijn ontmoetingsplaatsen, je leert er mensen kennen, misschien houd je er nieuwe vrienden aan over en het kan ook wezen dat uw geloof in God en ons aller moeder Maria weer nieuw leven krijgt ingeblazen.  










                  

                 

18-01-2013 om 18:54 geschreven door Broeder Everard

Vroeger beschikten kloosters over uitgebreide landerijen en op dat gebied is veel veranderd. Elk klooster had toen ook een opleidingscentrum en honderden studenten waren intern, net als al die broeders die in functie waren als kok, boer, tuinder, schoenmaker, ziekenverzorger of als kleermaker. Het waren meestal de paters die op zo'n seminarie les gaven in  talen en andere specifieke lessen die op zo'n instelling onderwezen werden. Heel goed kwamen al die landerijen in die tijd van het rijke roomse leven van pas en de kloosters voorzagen bijna op allerlei gebied in hun eigen onderhoud. Veel kloosters zijn afgebroken en ook veel kloosterordes en congregaties hebben fusies gesloten en dit alles, omdat er weinig roepingen zijn en derhalve geen studenten, paters en broeders die zo'n groot klooster bewonen en die paar mensen die het dan beheren moeten,  kunnen vaak de kosten van onderhoud e.d. van zo'n groot gebouw en de beheerskosten van de grote landerijen niet meer opbrengen. Bekend staan de kloosters om hun kennis op het gebied van allerlei, kruiden, spijzen en dranken die er vaak vandaan kwamen en nu vanuit Franse, Belgische, Italiaanse en Duitse kloosters nog steeds gefabriceerd worden. Het waren de kloosters die als eerste kruidenthee, wijnen, likeuren en diverse biersoorten op de markt brachten. Een van die theesoorten was de thee die bereid werd en getrokken van gedroogde citroenbladeren van de citroenplant. Ook is er ooit een pater geweest die eracher kwam dat deze thee zowel  op de geest alsmede op het lichaam een gunstige uitwerking had. Zij waren de eersten die bladeren van de citroenplant in alcohol aftrokken en dit middeltje in flesjes op de markt brachten tegen hoofdpijn en indigestieve klachten. In Denemarken maakt men nog steeds een gezondheidsschnaps van citroenbladeren die afgetrokken worden op wodka. In de kloosterkeuken voegen we nog altijd, al verbouwen we het zelf niet meer, citroenkruid toe aan allerlei roomsoepen, zoals asperge-en champignonsoep. Ook bij saladeschotels en gevogelte horen deze kruiden. Hier in het klooster eten ook wel eens bezoekers mee en als ik in de gaten heb dat hier ook zwangere vrouwen bij zijn, dan doe ik altijd de mededeling dat deze  geen spijzen mogen nuttigen, waarin citroenkruid verwerkt is. In citroenkruid zit alkaloïde, een stof die goed is voor vrouwen met menstruatiemoeilijkheden, maar vruchtafdrijvend als het gaat om vrouwen die in verwachting zijn. In alle natuurwinkels en grote supers met een kruidenhoekje is citroenkruid (citronella van de Artemisia Abritanum) te koop. Wat ook heel fijn is, kun je stellen dat bladeren van de citroenplant goed in te vriezen zijn en wanneer u zelf zo'n plant verbouwt het hele jaar kunt genieten van deze kruiden. In de farmaceitische industrie wordt vaak met natuurproducten als toevoeging aan geneesmiddelen gewerkt en ook het citroenkruid is hier een gewild middel (zie inzet). Lees a.u.b. http://www.de-natuur.be/pages/citroenkruid.html/ om nog meer over citroenkruid te weten te komen! 

14-01-2013 om 17:22 geschreven door Broeder Everard

Een allergie is een bepaalde overgevoeligheid voor allerlei voeding en andere stoffen en voorwerpen. Het uit zich door allerlei lichamelijke en geestelijke klachten. Zo zijn er mensen die een bepaald beroep niet meer uit kunnen oefenen vanwege hun aandoening. Zo ken ik een kapster die allergisch was voor permanentvloeistoffen en nu van beroep verandert is en kraamverzorgster is geworden. Bij ons thuis hadden we vroeger een bakkerij en op een gegeven moment een bakkersknecht die bakkerseczeem had opgelopen door het werken met graanproducten en zijn beroep moest opgeven en toen kruidenier is geworden. Zo zijn er mensen die geen eiwitten kunnen verdragen, ziek worden van melk, geen peulvruchten kunnen verdragen, bij het eten van aardbeien overal uitslag op hun lichaam krijgen. Wat minder bekend is dat er ook personen zijn die door het eten van een banaan of appel doodziek worden en onlangs ontmoette ik een moeder die vertelde dat haar kleuter van twee dag en nacht huilde en geen oog dicht kon maken. Een bezoek aan een bio-resonante-arts bracht aan het licht dat het kind geen gluten kon verdragen en dus zich moest onthouden van allerlei meelspijzen waar die gluten in aanwezig zijn. Veel mensen zijn ook allergisch voor pinda's en peulvruchten en zelfs komt het voor dat er personen allergisch zijn voor gedroogde producten zoals abrikozen, pruimen en ook heb ik het hier in de ziekenboeg meegemaakt dat een broeder doodziek was geworden van het eten van diepvriesproducten, waarbij je jezelf afvraagt hoe het mogelijk is daarvoor allergisch te zijn. Nu zijn het niet altijd allergieën die mensen ziek maken. Ongewassen groenten en fruit kunnen ook link zijn en je weet nooit of de fruitteler of tuinder de juiste tijd heeft aangehouden bij het oogsten van producten die vooraf bespoten zijn. Her en der worden er wel steekproeven gedaan door de Rijksdiensten die toezicht houden op onze voeding, maar die mensen kunnen niet overal tegelijk wezen en zodoende kan het gebeuren dat ongewenste stoffen toch in onze voedselketen aanwezig kunnen zijn. Bij een goede fabriek waar eet-en drinkwaren bereid worden hebben ze een eigen laboratorium, die elke dag bezig is met een onderzoek van hun eigen producten. De laatste tijd komt het veelvuldig voor dat in de voeding ongewenste voorwerpen zitten, zoals stukjes plastic, gedeelten van haarspelden, kralen en andere schadelijke  voorwerpen, wat natuurlijk bij consumptie levensgevaarlijk is voor het spijsverteringsorgaan en schade kan toebrengen aan maag en darmen. Wenselijk is dat het personeel aangepaste kleding draagt en het verboden moet zijn armbanden  of andere voorwerpen te dragen die bij een klein ongelukje ongemerkt in de voedselketen terecht kunnen komen. Hoe eenvoudig de werkzaamheden ook zijn een gedegen bedrijfsopleiding is geboden om dergelijke calamiteiten te voorkomen. Hierbij plaats ik voor u nog een mooie site die wat uitgebreider ingaat op allergieën als u er wat meer over wilt weten. Klik http://www.mens-en-gezondheid.infonu.nl/ziekten/14758-allergieen-wat-is-een-allergie.html 

07-01-2013 om 15:02 geschreven door Broeder Everard

Op 6 januari vieren we het feest van de Openbaring des Heren. We hebben allemaal op school geleerd dat toen het Jezukind geboren werd het gerucht rond ging dat er een koning geboren was. Voor enkele wijzen uit het Oosten, die allemaal koning waren, was dit een reden om eens op pad te gaan om  die nieuwe koning te eren en ze volgden een ster die hun de weg wees naar een plek waar schapen graasden en herders de kudden begeleiden. In een lege schaapsstal rondom de open velden hadden Maria en Jozef, omdat er bij de volkstelling geen fatsoenlijke plaats was in de overvolle herberg, hun heil gezocht om in alle rust tot bezinning te komen.
Het was op deze plek dat Maria haar kindje baarde, die Jezus, Heiland, werd genoemd. Vroeger stond bij katholieke gezinnen een kerststal en op het feest van Driekoningen werden de wijzen uit het Oosten aan de oostelijke kant in de kerststal gezet. De stal bleef tot medio januari in de huiskamer staan en werd toen pas afgebroken. Tegenwoordig worden er nog weinig stalletjes gezet en meestal vind men in de huiskamers een kerstboom die, net als tegenwoordig het stalletje, zo omsstreeks deze tijd weer verdwenen is, terwijl de Drie Koningen in feite nog niet gearriveerd zijn. Alles gaat tegenwoordig in een razend tempo en bij veel mensen is de innerlijke rust van leven volledig verdwenen. Toch wordt het tijd dat we ons weer eens wat meer gaan bezinnen en de weg volgen die ons leidt tot innerlijke rust en tevredenheid; alleen door dit levenspad te volgen heeft het leven zin! Het was in de negende eeuw dat de drie koningen een naam kregen. Ik heb een heel leuk staatje opgezocht, waarop u precies alles kunt lezen over het feest van de Openbaring des Heren en wat Driekoningen in feite voorstelt. Ik wens u veel leesplezier en voor het pas begonnen jaar 2013 heel veel vrede in uw hart en moge de Heer u beschermen en behoeden voor alle onheil!



               

04-01-2013 om 21:56 geschreven door Broeder Everard

Hier in Nederland kom je saffraan weinig tegen. In het wild zie je het nog wel eens staan in Limburg en zo tegen het begin van de herfst staat deze plant met zijn  ultra-violette bloemen en rode stampers ongeveer acht dagen in volle bloei en men dient deze dan te plukken om er de saffraan uit te halen. Toch is saffraan  bekend als smaak-en kleurstof. De grootste leverancier van saffraan is Iran, gevolgd door Griekenland, Marokko, Kasjmir, Spanje en Italië. Hier in het klooster gebruiken we saffraan in sauzen, soepen en verder in vlees-vis en rijstgerechten. Toen saffraan voor het eerst ontdekt werd, werd het ook nog voor andere doeleinden aangewend als tegenwoordig. Ik heb een leuk staatje gevonden, waarop u dit alles kunt lezen. Literair vond ik een geschreven stukje over de eerste dag van het nieuwe jaar. Ik wens u met dit korte stukje veel leesplezier en hoop dat 2013 voor al mijn vrienden in binnen-en buitenland veel geluk zal brengen en in alle opzichten een fijn jaar voor u zal worden!



                     



     

01-01-2013 om 17:44 geschreven door Broeder Everard

De kerstdagen 2012 zijn weer voorbij en vanwege ziekte van kloosterkok broeder Everard werd op deze site voor het eerst geen kerstdiner gebracht. Met wat aanwijzingen vanuit mijn ziekbed is het sister Mary met behulp van zuster Dorinthia toch gelukt om een heerlijk kerstdiner te serveren. Van oudsher staat bij ons met hoogtijdagen altijd een wild of gevogelte diner op de menukaart en dit jaar was dat met de kerstmis eend met olijven en terrine van eend. Vooraf hebben we kunnen genieten van een heldere bouillonsoep en als toetje stond er veel fruit op tafel en genoten hebben we van de heerlijke chipolatapudding met daarin verwerkt diverse kloosterlikeuren die we altijd toegestuurd krijgen van onze confraters uit het Italiaanse Brindisi. Met Oud-op Nieuw wordt er altijd wild en gevogelte op tafel gebracht, ditmaal eend met zuurkool (zie inzet!) met vooraf een Poolse soep en als nagerecht een speciaal chocoladetoetje. We geloven in het hiernamaals en het eeuwige leven, maar ook zijn kloosterlingen erg bijgelovig en in de oude kloosteranalen wordt hier gewag van gemaakt door een van onze overleden confraters uit een ver verleden en wel door de heilige Alfonsus, die dat in een gedicht verwerkt heeft. Er resten ons nog enkele dagen voor we het nieuwe jaar 2013 tegemoet treden en u heeft nog ruimschoots de tijd om lekkere dingen in huis te halen om deze feestelijke diners te bereiden. Ik wens u er veel succes mee en wens u allen een gezellig jaareinde en een zalig nieuwjaar!



                









        

Bijlagen:
249 A Tekst chocoladetoetje.jpg (64.2 KB)   

Nog een paar dagen en het is weer Kerstmis. Vorige week was het de derde zondag van de advent en aanstaande zondag de laatste adventsdag. Veel mensen waren vandaag op 21 december 2012 bevangen van apocalyptische gedachten en zelfs waren er hele groepen van mensen die gevlucht waren om zich te beschermen tegen de vernietiging van de planeet aarde. In het verleden hebben we dit al vaker gehad, maar steeds draaide de wereld door. Het is maar wat voor uitleg je aan bepaalde profetieën geeft.  Vandaag eindigde de Maja-kalender en dit, omdat de Maja's het oude era afgesloten hebben en zich voorbereiden op een nieuw tijdperk met veel veranderingen. Wij geloven op wetenschappelijke gronden daar óók in en denken hierbij aan grote klimatologische veranderingen en door astronomische waarnemingen worden er over enkele maanden ook veel zonnestormen verwacht waarbij door magnetische invloed vanuit de stratosfeer hier op aarde veel ongelukken kunnen gebeuren. Mocht de wereld ooit vergaan, zo lezen we in  Bijbelse Geschriften hierover, dan is dag nog uur bekend; wel zullen er voortekenen zijn! Nou maken we er met ons allen weinig soeps van, want kerk en God hebben we overal buitenspel gezet en onze kerstgedachten zijn eerder bij lekker eten dan dat kindje in de kribbe. Onze waarden en normen op allerlei gebied hebben we op een laag pitje gezet en het wordt weer eens tijd dat we ons gaan bezinnen en eens meer houvast gaan zoeken bij de Tien Geboden en ook meer aandacht gaan besteden aan de medemens in nood, die we om wat voor reden echt nooit in de steek mogen laten. Laat dit onze kerstgedachten zijn en deze gaan dan  vanzelf over naar een innerlijk welbehagen. Vanuit de ziekenboeg hier in het klooster "De Pauw" wens ik u allen een  zalig kerstfeest!  



  

             

21-12-2012 om 00:00 geschreven door Broeder Everard

Op 8 december 1854 was het paus Pius IX die in zijn kerkelijke encycliek "Ineffabilis Deus"  het dogma afkondigde dat Maria, de moeder van God, onbevlekt ontvangen is zonder zonden en als enig menselijk wezen ook zonder de erfzonden, waarmee we allemaal bij onze geboorte behept zijn. Wij katholieken mogen dit niet betwijfelen, want een geloofsverkondiging door de plaatsbekleder van Christus is een feitelijk gegeven. Alle geloven hebben hun eigen specifieke grondbeginselen en als Christen neem je zonder meer aan dat dit waar is. Joden, Protestanten en Islamieten hebben veel zaken die op het katholieke geloof lijken en ook grondbeginselen die er van uitgaan, maar geloven bv. niet in de onbevlekte ontvangenis van Maria. Zij hebben hun eigen geestelijke gezagsdragers die hun voorlichten en uitgangspunten geven hoe hun geloof beleden en uitgedragen dient te worden. Vorige week was het de eerste zondag van de advent en  overmorgen de  tweede adventszondag wordt er ook aandacht besteed aan het feest van Maria onbevlekte Ontvangenis, dat in sommige Zuid-Amerikaanse landen nog  op de eigenlijke feestdag gevierd wordt, dit in tegenstelling tot bijna geheel Europa waarbij op werkdagen  kerkelijke festiviteiten verschoven en herdacht worden naar en  op de eerste daaropvolgende zondag. Wat verwoordingen van onbekende confraters over het feest van Maria Onbevlekte ontvangenis heb ik hier beneden afgedrukt en tevens maak ik u opmerkzaam op de eenvoudige en mooie adventsgedichten, die hierbij  mij ter hand gesteld zijn.

07-12-2012 om 00:00 geschreven door Broeder Everard

Bij ons thuis hadden ze vroeger een bakkerij en in de maand december werden er allerlei specifieke producten gemaakt Sinterklaas, Kerstmis en Oud en Nieuw eigen. Iedereen heeft gisteren pakjesavond gehouden en voor velen is de Sinterklaas voorbij. Uiteindelijk is de Sint 6 december jarig en vieren we hier in het klooster vandaag het naamfeest van die aloude bischop uit Myra en reiken we elkaar een kleinigheidje aan. Onze gedachten gaan ook uit naar Kerstmis en zo langzamerhand naderen we het jaar 2013. Toen ik nog thuis vertoefde aten we na de nachtmis een stukje worst van eigen slacht, dat met wat stipbrood in roomboterjus gegeten werd en ook aangesneden werd zo'n eigengebakken weinachtsstol,  dik besmeerd met roomboter. In de nacht van  Oud-op-nieuw werden na de lange kaartavond in een koekenpan wat worstenbroodjes opgewarmd, in Brabant deden ze dit vroeger en ook nu nog na de nachtmis die om precies 12 uur in de nacht gelezen werd en zo tegen tweeën was afgelopen. In sommige plaatsen was er een nachtmis om 4 uur en kwam je daar vandaan. ontmoette je al kerkgangers die op weg waren naar de dageraadsmis van 's ochtends 6 uur. Hele vrome mensen woonden vroeger ook nog de hoogmis bij die, zo ik me herinner, om 10 uur begon. Leuk om hier een praatje over te houden, maar nu gaan we worstenbroodjes maken.  Maak de melk en boter in een pan of schaal lauwwarm. Inmiddels heb je de broodmix (bloem) al in een beslagkom gedaan, hierbij voeg je het verwarmde mengsel van melk en boter toe, kneed alles tot een soepel deeg. Heb je dit gedaan, dan laat je de bloem met wat gist erbij, maar tegenwoordig zit die al bij de mix, 10 minuten op kamertemperatuur rijzen in de met huishoudfolie afgedekte kom. Inmiddels heb je de bakplaat al bekleed met bakpapier. Aanmaken gehakt: In een aparte kom maak je het gehakt aan met melk, paneermeel, 1 of 2 eieren en breng dit op smaak met nootmuskaat, zout en peper. Gerezen deeg: verdeel dit in 24 stukken waar je balletjes van maakt. Bestuif het werkvlak en de deegroller met bloem. Rol de deegrolletjes uit tot repen van ongeveer 12 cm. Maak van het gehaktmengsel 24 worstjes van 10 cm lang. Leg deze in het midden van de deegreepjes. Bevochtig de randen van het deeg met wat water, en ga hierna het deeg rondom het gehakt dichtvouwen. Verkregen deegbroodjes: Leg deze op enige afstand van elkaar op de bakplaat, dek het geheel af met een schone theedoek, laat alles 25 tot 30 minuten rijzen. Bakken: Inmiddels heb je de oven op 200 graden Celsius voorverwarmd. Bestrijk de broodjes met wat eigeel en schuif hierna de bakplaat in de oven. Na ongeveer 20 minuten haal je de bakplaat met de bruin gebakte worstenbroodjes uit de oven. Laat de broodjes op een rooster afkoelen, en leg ze gewikkeld in een servet  in een broodmand op tafel.  Om dit alles klaar te maken ben je toch zeker anderhalf uur druk. Het lekkerste vind ik worstenbroodjes als ze helemaal afgekoeld zijn en ze langzaamaan op een laag pitje in roomboter opgewarmd zijn in een koekenpan. Hier beneden een staatje met de benodigde ingrediënten. Druk dit staatje af en voeg het toe aan uw recepten cartotheek!

06-12-2012 om 00:00 geschreven door Broeder Everard

Sinterklaasfeest: Vroeger maakten we hier in het klooster zelf mooie spulletjes en die gaven we  dan met sinterklaas en kerstmis cadeau aan onze confraters, vrienden etc. Rondom ons klooster, destijds in België,  lag een grote gracht en ooit heb ik eens een soort arreslee gemaakt waar, als alles dichtgevroren was,  flink mee gespeeld werd door studenten uit de eerste studiejaren. In zo'n klooster ging het in de sinterklaastijd ruig aantoe. Een twintigtal zwartepieten kwam aan de vooravond van het sinterklaasfeest de refter binnengestormd en sloegen met  roedes die gemaakt waren van een klein bosje wilgentakken (weeën) je flink over de rug. Ooit hebben ze me als de kloosterkok in zo'n grote jute roggezak gestopt en zodanig door elkaar gehutseld dat ik twee dagen bij broeder Bernhard in  de ziekenboeg gelegen heb om bij te komen. Na 1947 heeft niemand dit ooit nog onder de voeten gehaald, want  met alleen maar droog brood, speculaas en marsepein op tafel voelt geen enkele confrater of student zich echt happy. Kerstfeest: Na de sinterklaas werd het hele klooster in kerstsfeer gebracht. In de grote hal stond een kerstboom met daaronder een kribbe en (mechanische) herders, die bezig waren om het houtvuur op te stoken. De kapel zag er helemaal hemels uit en van heinde en ver kwamen onze weldoeners al dat moois bekijken. Ja, wat moet ik over de kerstdagen van deze tijd vertellen. Het is allemaal zo anders geworden en op onze leeftijd kunnen we ons daar niet meer bij aanpassen. Elk jaar wordt er over vrede op aarde gesproken en anno 2012 zijn we nog geen stap verder gekomen. De oorlog heeft zich tegenwoordig ook al uitgebreid binnen dorpskernen, echte vrienden vind je nergens meer en overal kom je tegenwoordig  uit elkaar gegroeide families tegen die over pietluttigheden van generlei waarden zich druk gemaakt hebben en elkaar niet meer luchten of zien kunnen. Advent: Aanstaande zondag begint de advent en bereiden we ons voor op het kerstfeest. De advent is de tijd van verwachting en hoop en laat het voor u allen een tijd wezen dat ruzies weer bijgelegd worden en er eindelijk in Congo, Syrië, Egypte, Jemen, Irak, Afghanistan, Gazastrook en in alle brandhaarden van de wereld vrede en gerechtigheid komt voor mensen die om wat voor gedoe ook vervolgd worden en buitengesloten. Voor u gemaakt heb ik wat bekende kerstliedjes en als het om deze melodieën gaat vind ik ze in het Duits het best klinken. Voor de kinderen heb ik een mooie kijkdoosfilm aangebracht en ook Sinterklaas ontbreekt niet op het appèl! Ik wens u allen een fijne decembermaand met de hartelijke kloostergroeten van broeder Everard!

29-11-2012 om 00:00 geschreven door Broeder Everard

Onder wijn verstaan we het gegiste sap van druiven. De echte wijn wordt hieruit sinds mensenheugenis bereid. De druiven worden eerst in een druivenmolen fijngemaakt. De brij die hierbij ontstaat wordt in wijnpersen uitgeperst. Wat overblijft heet droesem of moer, het druivensap most. De most wordt al na enkele uren troebel en begint te gisten. De gistzwammen die normaal op de schil voorkomen, zetten de druivensuiker om in alcohol (wijngeest) en koolzuur, dat als gas ontwijkt. Zo ontstaat in de gistkuipen de jonge wijn, die daarna in fusten of vaten in twee tot vier jaar rijpt. Vanuit de fusten bottelt men de wijn in flessen. Rode wijn verkrijgt men doordat men de rode of blauwe schil enige tijd laat meegisten. Een deel van de kleurstof gaat dan in de wijn over. Schuimende of mousserende wijn (champagne of bij Duitse wijn sekt genoemd) ontstaat als men deze al jong met wat suiker in flessen doet, waar het gistingsproces zich dan voortzet. Meestal duurt het jaren voor deze wijn goed is. Wijnen kunnen zeer van elkaar verschillen; dit ligt aan de streek, de wijnstok zelf en de al of niet warme zomer. Speciale aandacht vraag ik u voor de uitstekende Hollandse en Belgische wijnen. Niet alleen in de zuidelijke provincies vindt men grote wijngaarden en wijnboeren,  maar onderhand zitten deze ook verspreid in bijna alle provincies van Nederland en België. Hier in Holland ken ik wijnboeren die bij een slechte zomer grote voorrraden druiven uit Californië of Zuid-Afrika laten komen en er uitstekende wijnen uit weten te halen, waarop ze zelfs in het wijnland Franrijk en ook in Luxemburg jaloers zijn. Vraag bij uw slijter of in de Super naar wijn uit eigen streek. Ik weet zeker dat de kwaliteit u verrast en u er veelvuldig op terugkomt. In het verleden heb ik hier voor de communiteit ook zelf wel eens wijn gemaakt en het fabriceren, dat ik u hier in het kort uitgelegd heb,  kent veel specifieke geheimen die ik u niet mag verklappen en dat doet, neem dat van mij maar aan, geen enkele wijnboer!

26-11-2012 om 00:00 geschreven door Broeder Everard

Als paters, broeders of zusters hier in het klooster hun naamfeest vieren, dan is het een oude kloostergewoonte dat ze mogen kiezen wat er gegeten wordt. Hier in het klooster is sinds kort gehuisvest een broeder uit het voormalige Oostblok. Vroeger was hij een bekende gewichtsheffer, maar wegens dopinggebruik hebben ze Carlos eeuwig geschorst en uit boetedoening is hij in het klooster getreden. Hier vertelt hij zijn grote fout en dat was dat hij stapelgek was op mosterdsoep, waar ze daar in Hongarije kennelijk verboden stoffen in hadden zitten die destijds geleid hebben tot zijn schorsing. Duidelijk heb ik mijn confrater gemaakt dat dit geenszins het geval is met de mosterdsoep die we hier in het klooster vandaag  volgens wens van zuster Cecillia geserveerd hebben. Het is vandaag haar naamfeest. Cecillia is de patrones van de muzikanten en veel koren, fanfares en muziekverenigingen zijn naar deze heilige (200-230) genoemd. Aanstaande zondag zal in vele kerken aandacht aan de heilige Cecillia besteed worden en op de laatste zondag van november vieren we ook het feest van Christus Koning, dat in 1925 door Paus Pius XI is ingesteld. Een groot beeld van Christus Koning stond vroeger in Huissen op de Gravenkamp en is nadien verplaatst naar het voorterrein van de parochie van de HH. Martelaren van Gorcum op het Huissen-Zand. Dit beeld heeft altijd een grote rol gespeeld in het historische stadje Huissen dat sinds een tiental jaren opgegaan is in de nu roerige gemeente Lingewaard, die volgens insiders volledig failliet is gegaan vanwege gemeentelijk wanbeleid en waar we nu een toezichthoudende gepensioneerde burgemeester gekregen hebben, die uit alle macht probeert grip te krijgen op deze onbestuurbare  gemeenschap.



           


                 Mop van de dag
                

22-11-2012 om 00:00 geschreven door Broeder Everard

Valeriaan is een kruidachtige plant uit de kamperfoeliefamilie. Hier in de kloosterkeuken gbruiken wij geen valeriaan om door het eten te mengen. Bij sommige spijzen wel kamperfoelie, maar daar kom ik t.z.t. met een of andere bereiding nog wel op terug. Vroeger in militaire dienst dachten de recruten dat er kamfer in hun eten zat, maar dat was echt niet het geval. Wel heb ik als Aal ooit een frontarts gekend die voorstander was om wat valeriaandruppels door het eten te doen om de mannen aan het front wat te kalmeren. Het grote voordeel hiervan was dat de tegenstander die zich gesterkt had met spul waar zelfs Bacchus destijds nog dronken van werd zich sneller te grazen lieten nemen uit de ratels van onze point fifty's. Mijn moeder verkocht vroeger vanuit haar winkel van die kleine flesjes met valeriaan en het was een gewild artikel zo tegen examentijd en ook mensen die slecht de slaap konden pakken waren er gematst mee.  Met een bijgeleverde druppelaar deed je 4 tot 7 druppels in een glas water en na een half uurtje was je gedurende lange tijd bevrijd van angstgevoelens en dies wat meer. Tegenwoordig zijn er diverse firma's die valeriaan verkopen en de prijzen variëren van 6 euro tot 15 euro voor druppels of tabletten waar als speciale toevoeging ook nog wat zuivere theanine (stof uit blaadjes groene thee) in verwerkt zit. Ik hoop dat ik u hiermee weer enkele dingetjes verteld heb waar u voorheen geen weet van had en wens u veel leesgenot met het bekijken van dit artikeltje.

20-11-2012 om 20:07 geschreven door Broeder Everard

De vorige keer hebben we heerlijk gesmuld van de duivensoep en vandaag hebben we een tweevoudig duivendiner op tafel gehad. Al deze duiven werden geschoten door onze confraters in het Luxemburgse Clervaux. Een naaste familielid van onze tak was vroeger oorlogscorrespondent en hij heeft meer dan 150 oorlogsverhalen geschreven. Iedereen heeft wel eens van het Ardennenoffensief gehoord en de meeste mensen denken dat  deze strijd tussen de Duitsers en geallieerden in de Tweede Wereldoorlog zich voornamelijk in België afspeelde en niemand komt op het idee dat de Ardennen ook half Luxemburg beslaan. Op 17 december 1944 brak in Clervaux de hel los en lang is er gevochten. Pas in april 1945 hadden de geallieerden de Duitsers op de knieën. In Clervaux vind je dan ook een oorlogsmuseum en in de plaats zelf en overal in de buurt veel erevelden van gesneuvelden. Van al dat oorlogsgeweld vind je weliswaar niet zo veel meer terug, maar bij de oude garde in Clervaux leeft deze oorlog nog steeds. Op de foto's hier beneden zie je de Benedictijner Abdij van Saint Maurice & Saint-Maur en ook een groot kasteel, dat bij het Ardennenoffensief lang hoofdkwartier van de Duitsers is geweest. Op de foto's ziet u respectievelijk een recept van Woudduif met Abrikozen en Duiven à L'Alsecienne. Op de inzet ziet u een woudduif, zo te zien een allerliefst vogeltje, maar ja als we al dat wild laten leven, dan komt het hier net zover als in India waar de koeien over de straat lopen en als de wildstand niet in evenwicht gehouden wordt lopen binnenkort de wilde zwijnen door uw tuin en gaan we met ons allen met de kippen op stok en zie je rondom je huis al vroeg in de morgen van allerlei wild voorbij komen en word je al vroeg uit je slaap gehaald door honderden kraaiende hanen en kwetterende vogels; dus beste protesterende dierenliefhebbers, als je graag wilt dat er geen dier meer geslacht wordt, word dan wildbeschermer en gratis bezorgt deze club u dagelijks dieren, die u mag verzorgen en grootbrengen!    

18-11-2012 om 18:59 geschreven door Broeder Everard

Vanwege hartproblemen ben ik niet meer in staat lange reizen te maken, maar hier in het klooster zitten een paar van die oude knarren die dat nog wel kunnen en wereldwijd op allerlei gebied lezingen houden. Vorige week zijn ze op bezoek geweest in de Benedictijnerabdij van Saint Maurice & Saint-Maur in het Luxemburgse Clervaux. Broeder Etienne Delaville die daar in de keuken de scepter zwaait en me nog kende van jaren geleden toen ik daar op bezoek was om wat confraters in te wijden in onze aloude kloosterreceptuur had belangstellend naar mij gevraagd en toen hij hoorde dat mijn rikketik niet helemaal in orde was heeft hij mijn confraters pater Dalmatius en broeder Bernardus een koelbox meegegeven met geslachte woudduiven en een oud Frans receptuurboek  met recepten van wild en gevogelte. Dat is daar in die uitlopers van de Ardennen overal volop te vinden en die paters en broeders gaan daar zelf op jacht om de voorraadkelders in het klooster met de komende winter in aantocht flink aan te vullen. Vroeger in de missie van Congo heb ik van alles zelf geslacht en er kwam daar geen bakker of kruidenier langs om iets af te leveren. Je moest over allerlei handigheidjes beschikken om te overleven en ook veel inwoners van je missiegebied waren van ons klooster afhankelijk.  We waren daar slager, bakker, kruidenier, dokter, onderwijzer en bouwvakker en hadden zelfs geen tijd om ons brevier te bidden, en van het bekeren van die negers daar kwam al helemaal geen zier van terecht. Op mijn oude dag ben ik wat weekzerig geworden en kan nog geen vlieg meer doodslaan, hetzij een duifje slachten. Ja zo gaat dat in het leven! Voor hart en bloedvaten is er geen beter vlees denkbaar dan uit die uitgestrekte wouden daar. Die woudduiven zijn volkomen zoutloos en toch zit er een gekruide smaak aan, waarvoor Gods natuur gezorgd heeft. Hier beneden treft u een duivensoep recept aan en als u kijkt op http://www.wolterspoelier.nl/Duivensoep/pid/50   komt u op een site van een Hollandse expert op dit gebied. Ik wens u nog een fijn vervolg van deze  dag en tot een volgende keer maar weer!  

15-11-2012 om 00:00 geschreven door Broeder Everard