De dadel is een langwerpige bes, zo groot  als een pruim, die een steenhard zaad bevat. De Latijnse naam voor de dadelpalm is Phoenix dactylifera. Bekend zijn er zo'n 37 soorten en die verschillen zitten hoofdzakelijk in het gebied waar ze vandaan komen. Er zijn dadels met zoet, sappig vruchtvlees, de zogenaamde zachte dadels, die gedroogd in de handel zijn en een smakelijke lekkernij vormen, doch er zijn ook droge dadels met een droog, zetmeelrijk vruchtvlees. Deze hebben in het vaderland van de palm meer betekenis, omdat dit dadelsoort jarenlang bewaard kan blijven en op verschillende manieren toebereid, het dagelijks brood der woestijnbewoners vormen. Je hebt in het Midden-Oosten en Noord-Afrika nog steeds Bedoeïenen die met een tent en en een kameel door de woestijn reizen, ofschoon daar in het Midden-Oosten ook moderne Bedoeïenen leven die met een lux ingerichte  camper daar ook vertoeven en ik heb zo het idee dat dit rijke mensen zijn die zich bewust van de maatschappij hebben afgescheiden  en zich alles laten aanreiken door bedienden die hen volledig verzorgen en beschermen. maar die Arabieren eten andere gerechten als wij en ook nog echt dadelbrood! De dadelpalmen groeien in de oasen van de uitgestrekte woestijngordel, die bij de Atlantische Oceaan begint en zich dwars door Afrika en West-Azië tot de Indus uitstrekt. De dadelpalm is een tweehuizige plant. Om plaats te hebben voor zoveel mogelijk vruchtdragende bomen, duldt men slechts weinig mannelijke bomen in de oasen. Opdat echter alle stamperbloemen bestoven worden, snijdt men de bloeiwijzen met de meeldraadbloemen af en hangt ze tussen de vrouwelijke bloeiwijzen. De wind doet de rest en zorgt wel voor een perfecte bestuiving. Met vruchten is van alles mogelijk; men kan ze inmaken, drogen en konfijten. Dit drogen kan in de zon gebeuren en ook kunstmaig in speciale droogovens of zoals wij dat vroeger in onze bakkerij met appels, peren en pruimen van de fruittelers deden in de onderoven en nadien op de brikettenoven bovenop deze oven. Men kan vruchten ook konfijten, wat gebeurt door ze in suiker in te leggen. Dadels bevatten veel energierijke stoffen en mineralen en allerlei noodzakelijke bouwelementen zoals natrium (10 mg), kalium (400 mg), calcium (25 mg), fosfor (30 mg), ijzer(0,3 mg), magnesium (20mg), koper (0,19 mg) en zink (0,20 mg) Mensen die aan hartfalen lijden moeten oppassen met zouten. Vijgen hebben een natriumgehalte van 40 en ik raad hartpatiënten aan als ze hun noodzakelijk kalium gehalte wat aan willen vullen, vooral bij gebruikers van plastabletten, toch te kiezen voor de dadel, waarbij ik adviseer om die dag wat minder brood te eten waar ook ongeveer hetzelfde zoutpercentage in aanwezig is en mogelijk straks wat hoger mag zijn in de vorm van gejodeerd zout, zeker in de buurt van kerncentrales waar ik tegenwoordig nog wel eens nare berichten over hoort, zo bv. van kleine lekkages, die op de duur bij de streekbewoners van een dergelijk gebied kunnen leiden tot keelkanker. Voor hartpatiënten bakten wij bij broeder Everard  thuis vroeger brood waarbij we aan het deeg geen zout hadden toegevoegd. De gebruikers betaalden hier geen cent meer voor dan voor het normale brood waaraan wel zout was toegevoegd. Tegenwoordig nemen de bakkers (en probeer er maar eens een te krijgen die dat nog doet) een meerprijs van 50 eurocent voor brood waaraan geen zout is toegevoegd en dat vind ik geen goede gang van zaken. Nu we toch even afgeweken zijn van ons onderwerp herinner ik me de broodprijs van een 12 ons regeringsbrood van vlak na de oorlog en wij verkochten dat voor 49 cent, dus voor een halve gulden. In euro's betaal je voor een vergelijkend 12 ons brood dat is anderhalf tarwebrood (12 ons broden worden niet meer verkocht) nu 3 euro, omgerekend in guldens f 6,60; Dit is in de huidige crisistijd ruim 13 keer zoveel als voor een halve eeuw geleden!