Wever en (NON-ke)Linx

La Bête et le Beau…..

De titel van dit stukje is in English om minstens deze keer mijn buitenlandse lezers te plezieren. Al is het ook een beetje wegens de boodschap zelf : er is stilaan voldaan aan de inleidende formaliteiten, die in de Geschiedenis zullen bekend blijven als de dagen der Preformatie, The Show is over….de twee splitsers van België wensen elkaar geluk voor de kamp begint. ’t Is maar dat de hele wereld het zou weten, we gaan de laatste fase in…..

De tijd is dus gekomen om over de vijand (zie verder) nadere gegevens bekend te maken. Laten we beginnen met de pedigree van NON-ke LINX, Lauretteke voor de vrienden. Zij is een van de zes kinderen van een zekere Gaston Onkelinx, Limburger, afkomstig van de gemeente JEUK, die, als jonge gast, in de schaduw van de hoogovens van Ougrée met zijn vader, de cafébaas, meegekomen was. Zogezegd om in de koolmijnen te werken. Het vaderlijk café stond vlak naast de ingangspoort van de fabriek, en de Onkelinxen hebben zich rijk geboerd door hectoliters bier te verkopen aan de arbeiders, die telkens hun shift er op zat, uitgedroogd van de dorst, werkelijk niet rap genoeg de ene pint na de andere konden binnenkappen. Hun vrouwen zaten thuis klaar met het eten, maar de Onkelinxen maakten de vaders eerst goed zat. Kassa! Kassa! Kassa! Dat is wat men in de volksmond uitlegt als leven van het zweet van een ander…..Zo vertelde Gaston onlangs op TV, fier als een pauw, dat de toog bijna continu vol stond met volle glazen, gereed getapt tegen dat de mensenstroom de fabriekspoort zou uitstromen. Ach ja, dat was de gouden tijd van de métallurgie, tu sais!

Gastonneke echter, die tamelijk vlug de smaak te pakken had gekregen van het profiteren van het zweet van de kleine man, liet het werk over aan zijn père en aan zijn maman, en zat heelderdagen in de tapperij aan de overkant van de straat, in het etablissement van ene Meneer Ali Bakir, een Algerijn van Kabylische afkomst (*), minder beklant maar voorzien van minstens één mooie pronte dochter. Al vlug werd er getrouwd, en Germaine, de lieftallige Algerijnse, werd algauw Mevrouw Gaston Onkelinx. Gastonneke, die dapper in de schaduw van de maffiabaas Andrté Cools de rode kleur verdedigde, klom zeer vlug op in de socialistische hiërarchie en schopte het zelf tot burgemeester van Seraing, voor het nest gefuseerd werd met Charleroi…

Dochter Laurette, half Algerijnse dus, een van hun zes kinderen, trad op zeer jeugdige leeftijd in het huwelijk met een Marokkaan, een zekere Abbès Guenned (onthou die naam!), die in de schaduw van zijn invloedrijke jonge veelbelovende Belgische echtgenote, die ondertussen tot de hoogste sporten van de PS aan het klimmen was, dapper drugs smokkelde van en naar Marokko, onder dekking van valse diplomatieke papieren. Toen hij kort daarop ongelukkiglijk ontmaskerd werd op de vlieghaven van Zaventem, kon Laurette zich niet rap genoeg van hem laten scheiden. Sedertdien heeft ze niet alleen gezworen dat deze Vlaamse luchthaven zal verdwijnen (ten voordele van Charleroi), maar meteen ook dat de autoriteit (Douane en Rijkswacht) die het gewaagd hebben haar kabinet in diskrediet te brengen te straffen door deze diensten hetzij af te schaffen (Schengen) hetzij onschadelijk te maken door ze te onderwerpen aan haar politiek gezag, met name de PS.

De echtscheidings procedure zelf duurde maar een paar dagen, want de advocaat die Abbès Guenned verdedigde, Meester Marc Uytendaele werd algauw Meneer Onkelinx en sindsdien zijn die twee een koppel. Meester Uytendaele is de advocaat die niet alleen de belangen van de belse staat verdedigt, overal en in alle détails waar de PS het voor het zeggen heeft, hij verdedigt eveneens alle gevallen engelen van de PS, overal waar dezen wegens criminaliteit in het vizier zijn gekomen. Zijn kantoor is een der grootsten van het land, met (volgens eigen zeggen) tewerkstelling van wel 40 confraters.

Er zijn echter een paar opmerkingen : Abbès en Laurette waren getrouwd voor de Islam, zodat wij terecht mogen besluiten dat Laurette een echte en onvervalste Moslima is. Een Muzelvrouw dus(**), wat aan haar is aan te zien. Wat meer is : in plaats van zich van hem te distantiëren, heeft Abbès op het kabinet Onkelinx een zeer lucratieve bezigheid gekregen. Ondertussen blijft hij dapper heen en weer fietsen naar zijn herkomstland…..onder dekking van een nieuw ditmaal echt diplomatiek paspoort….Zijn ex namelijk, is, zoals U weet, Vice-Première

Derde en laatste conclusie : haar gedreven bekommernis om Muzelmannen (**) ongehinderd te laten toestromen krijgt, eenmaal haar pedigree bekend is geraakt, een geheel andere uitleg. Kwatongen beweren zelfs, dat haar ontwapeningswet (***) hetzelfde doel nastreeft : de dag dat de Islamhorden te vuur en te zwaard ten strijde trekken, zijn de meeste belgen zo goed als weerloos, want ontwapend….

JaJa, de Fransen hebben hun Marianne, de weelderige Française, met benen tot onder de oksels, die met half ontblote boezem te midden het strijdrumoer, met gebalde vuist, met de andere arm de bleu-blanc-rouge drapeau zwaait. De Wallo/Bruxeleirs zullen de ietwat minder weelderige, korter uitgevallen magere snep van een Laurette moeten dulden, die met de Rode vlag met de Halve Maan zal lopen zwaaien, daar deze gelijktijdig haar 3 idealen in één zal zijn : de Algerijns-Marokkaanse vlag onder de rode PS-kleur. Wat dat zal geven tegenover de overal aanwezige Turken en Koerden? Tja, wat geeft zoiets overal war volkeren samenleven die de Godsdienst van Vrede aanhangen? Hetzelfde zoals wij iedere dag tientallen keren zien en lezen, zeker? Vergeet tenslotte niet dat in Herstal, zoals gezegd, de wereldbekende wapenfabrieken staan…..

Ik hoop dat Veldheer Bart De Wever goed weet waaraan hij begint!

*******************

Pssst

Wat hierboven prijkt (in mijn woorden) is wat op Wikipedia staat over deze eerbare Vlaamse familienaam en wat in mijn memorie is blijven hangen van de TV over Gastonneke, die fier als een gieter rondrijdt in de spookstad Groot-Charleroi, die nog meest doet denken aan een verlaten goudzoekersdorp in een of ander al lang vergeten El Dorado. Voor de afdeling ‘drugsdealing’, die andere kant van de familie, verwijs ik naar het Journaal inzake de aanhouding van de ‘diplomaat’ Abbès Guenned en naar de aanhouding van Sara, het verlopen dochterke van het Marokkaans-Algerijns-Belgisch koppel Abbès/Laurette, die amper 17 jaar, ’s nachts om 02u45 en stoned, werd aangetroffen in de zware Mercedes C 220 CDI van haar (werkloze) vriend en notoir drugdealer…Maman-la-Politicienne heeft echter midden in de nacht,  alles in orde gebracht bij de flikken : let tout était un malentendu, tu vois…..

(*)Kabylië : is een cultuurlandschap in het noorden van Algerije. Het gebied strekt zich uit over 7 provincies. De grootste stad is Béjaïa. Waarschijnlijk is enige verwantschap met de Kabila’s van Congo niet vreemd. Wat wel misleidend overkomt, is dat Wikipedia de streek als een cultuurlandschap verkoopt. Zou kunnen teruggaan tot het Romeinse Rijk, want die waren ook niet vies van expansie- en veroveringszucht….zoals we weten. Wat alleen maar de diepere gemoedsgesteltenis van ons Lauretteke eventueel bijkomend illustreert.

(**) Voor ons, Nederlandstaligen, komt het woord Muzelman volkomen vreemd en archaïsch over. Onze media hebben inderdaad van in den beginne alle onvriendelijke connotaties willen vermijden die inons collectief geheugen opgeslagen liggen en nauw samenhangen met kromzwaarden en ander tuig van de richel. Ze zijn als op afspraak, allemaal beginnen spreken van Islam, en Moslim, ja een zeldzame keer van Mohammedaan. Leest men echter Franstalige geschriften, of luistert men naar Franstalige zenders, dan is het allemaal Muselman dat de klok slaat…Waarom zouden wij dat illustratief, ja zelfs indicatief taalgebruik dan niet mogen overnemen? Denk aan Alibaba en de 40 Getulbande Rovers…

Voilà, daar heeft U de uitleg waarom hier altijd gesproken wordt over Muzelmannen, Muzelvrouwen (geen Moslima’s) en Muzelkindjes….Dat is, als U wilt, man en paard noemen!

(***) Ontwapeningdwet : na de doortocht van Hans Van Themsche in Antwerpen kon zij Guy Konijnentand niet rap genoeg bewegen om alle schiettuigen, geregistreerd of niet, te doen verbieden. Deze wapens moesten eerst ingeleverd worden, zogezegd voor vernietiging, maar kwamen massaal op de Zwarte Markt terecht. Achteraf werd die wet weer ingetrokken, onder druk van de wapen-lobby, en weer had Laurettke prijs : de wapenfabrieken FN in Herstal (Fabrique Nationale d’Armes de Guerre) zullen haar eeuwig dankbaar zijn, want de tewerkstelling was daar weer eens verzekerd voor weer een paar jaar…