Een zachte revolutionair, of

Een gewiekste diplomaat ?

*******************

Toespraak door Wim De Wit,

Bedevaarders, Waarde Vlaamse staatsburgers en medestrijders,

Vorig jaar heb ik mij hier openlijk tot onze collega's van het IJzerbedevaartcomitee gericht. Met slechts één doel voor ogen: verzoening en hereniging. Met uw stormachtig applaus hebt u die oproep toen ondersteund. U hebt dus ook het recht te weten waar we vandaag staan: helaas, net zoals bij de huidige informatie- en preformatiegesprekken staan we nog nergens. De reacties waren tot nog toe afwijzend en soms ei zo na beledigend. We werden net niet uitgelachen. En toch zullen wij van onze kant en geïnspireerd door de échte Godsvredegedachte, blijven proberen. Maar tot zolang de hereniging geen feit is, zullen we niettemin de IJzerwake met alle middelen en met uw steun verder uitbouwen tot de belangrijkste jaarlijkse Vlaams-nationale manifestatie.

Vlaamse vrienden,

We beleven historische tijden. De voorbije verkiezingen hebben het land op zijn grondvesten doen daveren. Meer dan 75 procent van de Vlaamse kiezers heeft voor een confederalistische of separatistische partij gestemd. Het Vlaams-nationalisme is vandaag onmiskenbaar de sterkste politieke stroming in dit land. De Vlaamse politici hebben van de kiezer een dwingend mandaat gekregen voor een assertieve en consequente communautaire strategie. Borrelnootjes en prutsbevoegdheden zullen deze keer niet meer volstaan.

Met Bart Maddens zeg ik, dat er een einde moet komen aan het uitzichtloze en deprimerende geploeter door het Belgische moeras. We moeten eindelijk de moed opbrengen om die volgekladde Belgische bladzijde om te draaien, om het onzalige Belgische verleden achter ons te laten en om ons land Vlaanderen voor eens en voor altijd, en dit in een verregaande samenwerking met Nederland, helemaal zelf te besturen. Want België werkt niet. België is een staat van institutionele bricolage en klungelarij. België is een hallucinante opeenstapeling van grendels, blokkeringmechanismen, speciale regelingen en uitzonderingen op de uitzonderingen. België is een, met elk communautair compromis, hoger geworden institutionele vuilnisbelt. We moeten - willen we nog een toekomst hebben - dit verstikkend Belgische verleden achter ons te laten.

En laten we meteen duidelijk zijn: het einddoel is en blijft onverkort de Vlaamse onafhankelijkheid. Het enige compromis dat Vlaanderen zich vandaag kan permitteren bestaat erin dat die onafhankelijkheid in stappen gerealiseerd wordt, maar het moet dan wel om fundamentele stappen voorwaarts gaan.

Reeds in 1999 keurde het Vlaams Parlement de intussen bekende 5 resoluties goed, als basis voor een Vlaamse staatsvorming. Hierin zijn drie punten cruciaal: het volledige gezondheids- en gezinsbeleid, inclusief de ziekteverzekering en de kinderbijslagen. Een ondergeschikt statuut voor Brussel. En een verregaande fiscale autonomie. Op deze punten moet absoluut een fundamentele doorbraak gerealiseerd worden. Zoniet moeten de Vlaamse politici zonder meer weigeren toe te treden tot een Belgische regering. En om dat te bereiken moeten àlle Vlaams partijen "front" vormen. Een staalhard Vlaams front deze keer en dus liefst géén Vlaams "affront"!

Op de schouders van de Vlaamse onderhandelaars, en niet het minst op die van Bart De Wever, rust dus een verpletterende verantwoordelijkheid. Want het Belgisch-francofone establishment, met het ondemocratische Hof op de eerste rij, zal er alles aan doen om De Wever te laten mislukken. Hierin onvoorwaardelijk gesteund door de hatelijke franstalige media. Wie vandaag nog niet overtuigd "Vlaamsgezind" is moet maar de Franstalige pers beginnen lezen: binnen de kortste keren wordt hij of zij een Vlaamse militant.

De Franstaligen hebben vandaag de mond vol over een "grote" staatshervorming. Di Rupo laat zelfs uitschijnen dat de copernicaanse dromen van de Vlamingen zullen bewaarheid worden. Er is echter geen enkele garantie dat er een grote doorbraak zal komen. En als de Franstaligen dan toch per sé het bewijs willen leveren dat ze het deze keer ernstig menen, dat ze dan beginnen met de uitspraak van het Grondwettelijk Hof te respecteren en eenvoudigweg de splitsing van B-H-V aanvaarden! Zonder dat Vlaanderen daar een prijs moet voor betalen! Dat wil zeggen: géén benoeming van de balorige burgemeesters. Géén inschrijvingsrechten in Brussel! Géén uitbreiding van de verfransende faciliteiten en zeker géén enkele vorm van voogdij van de Franse Gemeenschap over Vlaamse gemeenten. Dat ze dan ook maar het politiek pamflet "SUÏCIDALE DIALOOG EN ROTTE COMPROMISSEN" van radiomaker Jean-Pierre Rondas eens nalezen en als teken van goede wil, meteen instemmen met een democratische zetelaanpassing. Want een Vlaamse Kamerzetel kost gemiddeld nog altijd 43.700 stemmen tegenover 35.600 stemmen voor een Franstalige zetel. En dat ze dan vooral en voorgoed ook hun brutale mond houden over de uitbreiding van Brussel, over de fameuze "corridor", over de paritaire senaat en vooral over het politieke monster van Loch Ness, namelijk de federale kieskring.

Vlaamse vrienden, vooraleer op bevel van madame "Mille-fois-non" op vakantie vertrekken - want haar wil is nu eenmaal wet - verklaarde Di Rupo op een tussentijdse persconferentie dat, en ik citeer: "Gezien de verkiezingsresultaten in Vlaanderen weten we dat het zwaartepunt van België zich naar de deelstaten zal verplaatsen. Mijn wens is dat dit kan gebeuren op een manier die het hele land zal stabiliseren. Ik ben ook van mening dat we de essentie moeten vrijwaren: de inter-persoonlijke solidariteit en de stabiliteit van ons land." Einde citaat.

Een grotere paradox in het streven naar Vlaamse autonomie is haast ondenkbaar: de staatshervorming moet België sterker maken! En aan de sacrosancte sociale zekerheid mag bovendien niet geraakt worden. Wat simpelweg betekent: Vlaming zwijg en blijf betalen! Of, om het met de woorden van CVP-medestichter Michiel Vandekerckhove te zeggen: "België is gebouwd op het geduld van de Vlamingen. En ik voeg er aan toe: vooral op het geld van de Vlamingen!

En toch menen sommige waarnemers uit de woorden van Di Rupo te mogen afleiden dat hij zich bekeerd heeft tot het confederalisme en ze noemen dit opmerkelijk. Hoezo opmerkelijk? Wie de mededeling van Di Rupo kritisch naleest leert vooral dat Vlamingen en Franstaligen na drie jaar bekvechten en armworstelen nog geen millimeter dichter bij een "échte" staatshervorming zijn gekomen. Het weinige dat tot vandaag is uitgelekt heeft niets te maken met een staatshervorming, maar alles met een verdere "staatsverminking"!

Men spreekt dan wel over convergenties, maar wij zien er géén. En ondertussen produceert Di Rupo nu een "non-paper"! Dat is een tekst die er eigenlijk geen is en die dus ook niet echt bestaat. En "akkoorden" zijn voortaan ook al geen akkoorden meer, maar "perimeters"! Voorwaar het toppunt van surrealisme op zijn belgisch! Het enige resultaat van al dat "geïnformateer" en "gepreformateer" is dat de Franstaligen aan de onderhandelingstafel de indruk geven minder "non" te zeggen, maar in werkelijkheid even hard op de rem blijven staan door de Vlaamse voorstellen als "zeer moeilijk", "ingewikkeld" en "onaanvaardbaar" te verwerpen. Als de onderhandelaars écht willen slagen zal er een grondige herziening van de financieringswet voor gewesten en gemeenschappen moeten komen. Wie het geld wil uitgeven moet ook instaan voor de inning van dat geld. Alleen zo kan het bankroet van Vlaanderen vermeden worden.

En als dit niet kan, is nog maar eens het bewijs geleverd dat België totaal onbestuurbaar is. En dan rest er maar één conclusie: stop die komedie en splits de boel. Punt uit!

Vlaamse vrienden, alvorens te besluiten, wil ik U toch nog enkele vragen stellen:

- kent U een land, waar de regering weigert de Grondwet na te leven, maar waar Justitie niettemin vreedzame burgers, die weigeren mee te werken aan de organisatie van ongrondwettige verkiezingen, blijft vervolgen. Ik ken zo'n land, maar dat land zal nooit het mijne zijn!

- kent U een land waar zelfs de kleurkeuze voor nieuwe nummerplaten leidt tot communautaire schizofrenie? En waar een ruggengraatloze staatssecretaris - Etienne Schouppe, om hem niet te noemen - onder francofone druk en tegen het advies van zijn eigen veiligheidsexperts in, toch kiest voor de oer-belgische rood-wit combinatie! Ik ken zo'n land, maar dat land zal nooit het mijne zijn!

- kent U een land waar niets nog marcheert, waar "rien ne va plus"? Waar alle vooruitgang wordt afgeblokt, waar de "rustige vastheid" van de status-quo regeert. Gewoon omdat men blijft weigeren om het noorden en het zuiden van dat land, die in zowat alle opzichten twee totaal verschillende werelden zijn, elk hun eigen weg te laten gaan. Ik ken zo'n land, maar dat land zal nooit het mijne zijn!

- kent U een land waar één bevolkingsgroep zich systematisch verrijkt op de rug van een andere bevolkingsgroep en enkel om die reden blijft vasthouden aan een verrotte en verstikkende staatsstructuur. En die "verrijking" bovendien schaamteloos "consumeert" in plaats van ze te "investeren" in zijn noodlijdende economie. Dit is geen solidariteit, maar georganiseerde diefstal! Ik ken zo'n land, maar dat land zal nooit het mijne zijn!

- kent U een land dat blijft weigeren, om 65 jaar na een mensonwaardige repressie, elk voorstel tot amnestie zelfs nog maar in overweging te nemen? En daardoor zichzelf tot wereldkampioen van de haat heeft gepromoveerd. En waar het recente amnestie-voorstel van Hilde Kieboom, die zowel in eigen land als internationaal actief is in de Sant-Egidio gemeenschap, dan ook geen schijn van kans maakt. Ik ken zo'n land, maar dat land zal nooit het mijne zijn!

- kent U een land waar het staatshoofd en de informateur hooghartig beweren alle partijen te hebben geraadpleegd, maar van die "alle partijen" automatisch het Vlaams Belang blijven uitsluiten? Waarom doet de voorzitter van een Vlaams-Nationale partij dit? Waarom werkt hij bewust mee aan de afbraak van de numerieke politieke macht van Vlaanderen? Ik ken zo'n land, maar dat land zal nooit het mijne zijn!

- kent U een land waar een Di Rupo, de man die Herman De Croo ooit omschreef als de "machine voor het instandhouden van een socialistisch kiescliënteel dat leeft op de kosten van de Vlamingen", de premier van diezelfde Vlamingen kan worden, terwijl hij hun taal alleen maar kan radbraken? Ik ken zo'n land, maar dat land zal nooit het mijne zijn!

- kent u een land waar de eerste minister doodleuk kan beweren dat de verkiezingen ongrondwettig zijn, maar wel legaal? Een student in de rechten mag voor minder terugkeren in september. Ik ken zo'n land, maar dat land zal nooit het mijne zijn!
Vlamingen, bedevaarders, ik besluit:

Vlaanderen verdient beter dan deze Belgische on-staat. En als "evolutie" niet mogelijk blijkt, dan wordt het tijd voor éénzijdige stappen, voor "revolutie"! Vlaanderen moet zijn lot dan maar resoluut in eigen handen nemen.
Want Vlaanderen moet nú ten allen prijze zijn toekomst veilig stellen in een sterk Europa, met uitzicht op een hereniging met Noord-Nederland.

Zonder België, omdat het niet anders kan! Tegen België, omdat het moet! Want als wij dit land vandaag meer minachten dan gisteren, wil dat enkel zeggen dat we het gisteren onvoldoende verfoeiden.

Daarom is het onze ultieme opdracht, onze heilige plicht, uw plicht en mijn plicht om deze onzalige Belgische staat te vernietigen! Vlaanderen - de Nederlanden - Europa: daar ligt onze toekomst.

Ik dank U

Wim De Wit
Voorzitter IJzerwake
IJzerwake 22 augustus

*********************

Pssst

Ademloos heb ik dit in alle rust gelezen en herlezen. Het kan niet loochenen : de Bevrijding is nabij, want anders spreekt een gevierd man, die inderdaad nog altijd voor broodroof moet vrezen,niet zo zijn gedacht rechtuit. Een Noorderbuur zou hierbij zeggen: “d’Er is stront aan de knikker”…..Soms bespeurde ik de vroegere Niveaan, in de man (geen re- maar een evolutie) maar dan klonk ineens zijn oproep naar de Chef, om de uitgestoken broederhand van het Vlaams Belang toch niet langer te verstoten…

En ja, de man begint inderdaad een beetje in het zweverige jargon van de Tjeefachtige Niveanen, maar gaandeweg wordt hij Vlaams Blokker : recht voor de raap…We mogen die man!

Toch curieus dat we in de persoon van J.P. Rondas moeten beginnen boffen met de BRT, dat zijn 11 Juli toespraak hier op de IJzerweide aangehaald wordt. Om koude rillingen te krijgen, want, inderdaad : ‘het’ staat te gebeuren…..De Nieuwsdienst van de BRT is ineens niet meer katijvig….Nonkel Siegfried wordt straks misschien hun voogdij-minister…..en zal er vanaf dan schuin achter elke nieuwslezer, op zijn standaard, een fiere Vlaamse Leeuwenvlag staan.

Besluit : als het straks komt tot een nieuwe verkiezings-zondag (een referendum zou immers al te revolutionair zijn!) dan staan onze planeten goed : de Lauwen zullen harder geworden zijn, en de Harden zullen gematigder klinken. Maar samen (wie weet aangevuld met een flink deel van ‘de goeden’ uit andere partijen) halen we misschien tegen de 60% der stemmen.

Ik denk dat men sedert Zondag in Laeken en omgeving de beste vluchtroutes aan het uitstippelen is. Per heli, waarschijnlijk, want van de corridor over land naar het Waalse buitenland is er nog altijd niets gekomen.

Wie herinnert zich nog Bagdad en het omver getrokken beeld van Sadam Houssein? We zouden liefst voordien de TV en de schrijvende pers willen tippen, wanneer en hoe in ons land de Beeldenstorm zal beginnen. Wat had U gedacht van het standbeeld van Le Roi-Félon, in Nieuwpoort? Kunnen we de afval sofort dempen in de IJzer….Als tenminste de flikken laten begaan, zouden er prachtige beelden kunnen geschoten worden om de wereld door de sturen.…Breaking News from Belgium….

Dat was toch het spelletje van die 10 Luikenaars, zondag in Steenstrate?! Laat de TAK-mensen toch spreken : waarom waren ook zij zo op hun hoede? Waren zij, net als de politie, getipt? En waarom was de pers, in tegenstelling tot andere jaren, zo tijdig op het appel? Hadden zij gehoopt op schermutselingen om de Bedevaart in diskrediet te brengen?

Wie is Wim De Wit?

WIM DE WIT (°1939) is kwaliteit van vóór de oorlog. Hij is de gelukkige vader van acht Vlaamse kinderen (Veerle, Lutgart, Johan, Tom, Goedele, Bart, Kristien en Annelies). Van opleiding is hij industrieel ingenieur elektronica (Mechelen 1962). Na enkele jaren gewerkt te hebben in de industrie (onder meer in het toenmalige Schotense AREL) stapte hij in het onderwijs (Londenstraat-Antwerpen en VTI-Lokeren), waar hij talrijke generaties studenten het nodige Vlaamse bewustzijn heeft bijgebracht. Wim is ook een van de drijvende krachten achter de Vlaamse ingenieurskamer (VIK) en bij de Marnixring en het Overlegcentrum van Vlaamse Verenigingen (OVV) waar hij als ondervoorzitter een rijkgevulde en dus fel gesmaakte webstek actueel houdt. Tijdens zijn schaarse vrije tijd maakt hij de Tirools bergen en sneeuwpistes

xml:namespace prefix = v ns = "urn:schemas-microsoft-com:vml" />