|
.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
DE GEHEIME OPDRACHT VAN DE KIEZER
(Links) HOMO
(Rechts) HOMO SAPIENS
***********************
Heeft U het nieuws al gehoord?
De kiezer heeft op 13 juni 2010 zowel aan Homo-Elio (Wallonië) als aan Bart De Wever (Homo Sapiens / Vlaanderen) een uiterst geheime opdracht meegegeven!
En wat meer is : de De Morgen verandert van naam, en zou vanaf vandaag de veelzeggende naam van Het Orakel gaan dragen. Blijf maar even stilstaan bij de laatste zin van onderstaand artikel : . Een bevolking overigens die diezelfde politici in een onmogelijke dualiteit gevangen houdt: zorg voor een oplossing, maar geef niet toe.
Zeg nu zelf : is dit geen echte orakel-taal? Waar zou een oplossing zonder toe te geven kunnen liggen, denkt U?
Geniet dus ten volle van de kronkelwegen van een redenering van tussen de lijntjes in onderstaand artikel : de kiezers hebben twee zware STAATS-mannen naar voren geschoven die moeten zorgen voor een oplossing zonder toe te geven. Vervolgens wordt vastgesteld dat op vandaag alle mogelijke pistes zijn afgetast (Opgepast, Bart, met Homo-Elio weet men maar nooit!), zodat het nu tijd is, niet voor ergens een oplossing, maar voor DE oplossing. Vlaanderen en Wallonië zijn twee totaal verschillende naties geworden (eigenlijk altijd al geweest?), en zullen zich derhalve voortaan als twee verschillende naties moeten gedragen. De laatste der bindmiddelen zijn opgebruikt : de Rode Duivels bestaan niet meer, en de Keuning zijn bobijntje is ook af, hij weet het ook niet meer
..Het belgisch mis-avontuur is een kwade droom geworden : Vlaanderen kan voortaan de draad van zijn eigen glorieuze geschiedenis weer opnemen. Vijfhonderd jaar vreemde overheersing moeten volstaan!
Wallonië is, door de schuld van de PS, een derde wereldland geworden die 40-50 jaar lang geprobeerd heeft zijn doodstrijd uit te stellen, door zich als parasiet te gedragen. Na een bevrijdende amputatie, kunnen wij er als Vlaamse natie alleen maar beter van worden.
Blijft nog een oplossing te vinden voor het vreemdelingen-prrobleem dat als ultiem chantage-middel door de PS en haar achterlopers van het ACW werd ingezet, om Vlaanderens bevolking te ondermijnen met vreemd gebroed dat de francofonie wel gezind is.
En Brussel, de hoofdstad?
Laten we wel wezen, Brussel is al jaren geleden verloren voor Vlaanderen. Blijft alleen het feit dat dit waterhoofd gelegen is binnen ons grondgebied. Die morzel grond verkopen aan de meest biedende heb ik hier al meermaals geschreven gesteld dat iemand zon wangedrocht zou willen. Vandaar de meest normale oplossing : gewoon laten sudderen op een zacht vuurtje. Als t schapraaike leeg zal zijn, komen ze wel over de brug en zullen ze zich spontaan herinneren dat wij volksgenoten zijn
..Anders kunnen ze voort doen met hun import-werkkrachten om hun honger te stillen
.
Wat wij nodig hebben is niet nog maar eens een gewone verkiezing. Alleen een binden referendum is de oplossing : Kiest het Volk ja of neen voor werk en welzijn in een welvarend zelfstandig Vlaanderen.
Wedden dat Smetje van t Gazetje dan de dag daarop de consequentie trekt? Kunnen wij misschien de failliete infrastructuur overnemen voor de opstart van een Vlaams en vooral waarheidlievend rechts Vlaams dagblad. In de mot houden, mensen! Binnenkort zijn er zaakjes te doen!
*********************
Psychodrama
24/08/10 06u37
Even leek de verkiezingsuitslag een goede voedingsbodem voor een nieuw akkoord tussen de taalgroepen van het land. Twee onbetwistbare leidersfiguren die een akkoord konden maken dat alle anderen zonder morren hadden moeten slikken. Even leek er de ruimte om de nu al meer dan drie jaar durende steriele communautaire stellingenoorlog te doorbreken. Maar het moment van genade is voorbij en hoe langer het duurt, hoe meer de onderhandelingen gaan lijken op de processie van Echternach, waar ieder schijnbaar deelakkoordje onmiddellijk wordt gevolgd door een minicrisette, al dan niet na een verbale massage door het staatshoofd.
Langzaam maar zeker komt het spook van 2007 weer opduiken. Van de oorspronkelijke bijna deugddoende discretie blijft steeds minder over. Discussies worden verbatim aan de buitenwacht geciteerd, er wordt weer gelekt en gespind dat het een lieve lust is, en veeleer dan te streven naar een oplossing lijkt iedereen al de beste positie te kiezen om nadien te kunnen uitleggen waarom het mislukt is, en zeker waarom dat niet de schuld is van de eigen partij.
Het is een weinig verheffend schouwspel, dat meer wordt ingegeven door emotionaliteit, electorale afwegingen en partijpolitiek opbod dan door de werkelijke noden waar dit land voorstaat.
Wat eerst een troef leek, met name dat er geen alternatief was, begint nu een handicap te worden. Iedereen beseft dat de partijen aan tafel zeker in deze fase tot elkaar veroordeeld zijn, en dan maakt het ook niet veel uit als men zijn voet dwars zet, want wie gaat je van de tafel weghouden? En hoe koppiger de ene wordt, hoe meer nieuwe en niet afgesproken punten de andere op tafel gooit. Waardoor de rationaliteit van de discussie er bij inschiet en de emotionaliteit en het psychodrama dat wordt opgevoerd steeds intenser worden.
Politici raken langzamerhand gevangen in hun stockholmsyndroom, de logica van hun dagelijkse onderhandelingen, de eeuwigdurende en herhaalde opsomming van dezelfde argumenten en tegenargumenten, het enorme belang dat ze hechten aan een millimeter voor- of achteruitgang. Buiten de vergaderruimten staat een bevolking die niet begrijpt hoe, ondanks een zo duidelijke stembusuitslag, het land geblokkeerder lijkt dan ooit. Een bevolking overigens die diezelfde politici in een onmogelijke dualiteit gevangen houdt: zorg voor een oplossing, maar geef niet toe.
Yves Desmet
Politiek commentator
STOP EENS N BLOKKER BLOGGER IN UW TANK
|
