In oorlogstijd, en dan heb ik het over de jaren 1940-1945 hebben wij hier op het platteland steeds voldoende kunnen eten. Weliswaar waren bijna alle artikelen op de bon, maar goede aanvulling was er uit eigen tuintjes en ook bij de vele boerenbedrijven kon je terecht voor diverse producten. In oorlogstijd werd er ook veel geweckt, waaronder verstaan werd het in weckflessen inmaken van groenten en vlees en ook werden veelal koolsoorten ingezouten en bewaard in Keulse potten. Toen hier binnen de Betuwe de strijd tussen de Duitsers en de geallieerden losbrak werd er met het voortdurende granaatvuur ook veel vee gedood en voorzagen we ons van bankvlees uit de vele noodslachtingen. In de grote steden van ons land lag dat anders en toen op een gegeven moment de verbindingslijnen over de rivieren verbroken werden was er praktisch geen aanvoer meer van de benodigde levensmiddelen en vnl. de mensen in het westen kregen te maken met een hongerwinter, die aan veel personen het leven gekost heeft. Zo in oktober 1944 werden we door de veldgendarmerie van de Duitsers uit onze woonplaats wegens oorlogsgeweld gedwongen om te evacueren. Ook veel Betuwnaren kwamen in het Westen terecht en hebben ook daar de hongerwinter meegemaakt.Van geluk mogen wij spreken dat we het beter troffen en onze familie is terecht gekomen in  de Blesse en Blesdijke in Friesland waar van hongersnood geen sprake was. In de oorlogstijd werd er wel regeringsbrood gegeten. Dit was brood van meel uit eigen land, aangevuld met aardappelmeel, roggemeel en peulvruchtenmeel. Gewone koffie was ook niet te krijgen en we dronken in die tijd surrogaatkoffie en hiervoor werd gebruik gemaakt van gerst, mix van erwten, veldbonen, cichorei, eikels en tulpenbollen. Alles werd gebrand en gemalen en het aftreksel daarvan was goed te drinken. In de hongerwinter werd van tulpenbollen soep getrokken, van brandnetels werd stamppot bereid en met 'n verjaardag werden wat bollen gepoft en ook ranja was verkrijgbaar. Wat zeep betreft waren er verschillende soorten zo bv. karnemelkzeep, kleizeep en zelfs zeep dat bereid was uit menselijke resten. Er waren personen die op hun land tabaksplanten verbouwden en de bladeren werd gedroogd, gesneden en gefermenteerd (gisting d.m.v. enzymen). Wij als jongens rookten eigenteelt van bonenblad die we op dezelfde manier klaarmaakten als de eigenteelt van de grote mensen. Je moest er weliswaar flink van hoesten, maar daar schrok in die tijd niemand van. Ik heb zo het vermoeden beste lezers dat we weer zo'n tijd tegemoet gaan en daarom heb ik er nu een stukje over geschreven. Mocht het zover komen, dan ben ik bereid gratis instructie te geven hoe je jezelf in oorlogstijd kunt redden met andere producten die je nu gewend bent en overleven. Ik hoop niet dat het zover komt en wij mogelijk geen hongertijd tegemoet gaan, maar wel op een wat sobere wijze ons leven moeten gaan leiden, dat is haast wel zeker!