Wat ik tegenwoordig in veel grootwinkelbedrijven, die vallen onder een bepaalde gezamenlijke inkooporganisatie of hierbij aangesloten zijn,  zie  is dat met het vervoer, de bewaring de opslag en de de aanbieding van de producten vaak van alles en nog wat mis is. We beginnen met de groenten: Zelden kom ik winkels tegen waarvan je zeggen kunt dat op de groenteafdeling er alles puik uitziet en dit komt omdat 's morgens deze groenten niet meer vers aangevoerd worden van een veiling uit de omgeving maar vaak met grote partijen door de winkelketen ergens opgekocht worden, te lang opgeslagen en dan pas in de winkel terecht komen. Het traject van in en verkoop is te lang en in die tussentijd gaat de kwaliteit achteruit en het risico van bacteriologische besmettingshaarden of anderzijds liggen voor de hand. Wat me tevens opval is dat bepaalde winkeliers meerdere zaken eropna houden en oude voorraden van de ene winkel naar de andere transporteren, en dit meestal naar kleine dorpjes waar maar één winkel is die veelal door ouderen bezocht wordt en waar klachten zelden of nooit bij de controlerende instanties gedeponeerd worden. Ik weet waarover ik praat, want vroeger hadden we bij ons thuis een driedubbel bedrijf, bestaande uit café, bakkerij en kruidenierswinkel. Voordat ik 'het klooster'  ingetreden ben was ik in militaire dienst, nadien betrokken bij het zakenleven en ik ben tevens een tijdje controleur geweest om al die plaatsen van eet-en drinkwaren te inspecteren. Als hobby heb ik jarenlang een stukje land bewerkt waarop ik voornamelijk fijne groenten kweekte. We gaan naar de vlees en vleeswarenafdeling: In sommige zaken is er van alles mis met deze producten en tref ik nog wel eens vleeswaren aan die ondanks de aangegeven verpakkingsdatum er niet erg fris meer uitzien. In feite stelt die uiterste bewaardatum niets voor. Mij gaat het erom te weten hoe het afgelegde traject was, voordat deze producten in de winkel aangeboden werden! Wanneer dit alles niet volgens goede richtlijnen gebeurt kan er veel mis gaan en is het zelfs niet uitgesloten dat al op de eerste dag bepaalde producten ten dele bedorven zijn. Nog steeds wordt er gesjoemeld met de bewaardatum en als voormalig 'etikettenspecialist'  zie ik dit op de eerste oogopslag! Kip en kiproducten: Hiermee moet u helemaal voorzichtig zijn! Kijk, bij de controlediensten weet men alle mankementen te traceren waar goede onderzoeksmethoden worden aangegeven, maar net als bij de drogeringscontrole bij de wielrenners (prestatiedrugs) weten slimmeriken altijd wel een verboden camouflage  middeltje of kleurtje te gebruiken dat niet direct getraceerd kan worden. Dit zijn voornamelijk middelen die bederf tegen houden en onhygiënische behandeling van de waar versluieren. Grote voorraden van dit soort producten betrekken we uit Aziatische landen. Voor nog geen euro leveren ze daar een mooi ingepakte kip die hier voor het vijfvoudige verkocht wordt. Openbreken van verpakkingen: Hier, in ons land vertoevende buitenlanders hebben nog wel eens de gewoonte om in winkels de verpakkingen open te breken en wat doet die kruidenier? die durft niets te zeggen, want dan wordt hij mogelijk beschouwd als iemand die discrimineert. Wat doet de bediende op last van zijn chef wel? Hij of zij plakken alles weer netjes dicht zodat de klant er weinig of niets van merkt. Kijk, ook met dit soort handelingen kan er een bacteriologische besmetting van bepaalde waren optreden! Alternatieve controles op eet-en drinkwaren: Doordat we hoe langer hoe meer megabedrijven krijgen, en alles zowel door de zakenman alsmede door de controlediensten op de oude manier van een of twee controles per jaar niet meer te overzien is,  en dit ook de gezondheid van de consument in gevaar brengt stel ik een andere inspectie op levensmiddelen voor. In elke grote zaak, pakweg met een omzet boven  de 500.000 euro,  moet dagelijks een controleur van de Warenwet aanwezig zijn om visie te houden op het hele hygiënische traject van het  winkelgebeuren. Zo'n controleur moet ook de bevoegdheid hebben (onbezoldigd politieagent)  om klanten die overal aan voelen, verpakkingen open maken e.d.  na twee waarschuwingen vooraf en bij herhaling te kunnen verbaliseren. Vroeger moesten we als zakenman of winkelbediende overal onze diploma's voor hebben en op een examen moest je van a tot z alles van een bepaald product afweten. Tegenwoordig werken grootwinkelbedrijven  met vnl. jong personeel en wordt er meer gelet op de omzetcijfers en kostenbesparing  en is warenkennis in hun ogen van geen enkel belang. Alle bedrijven die onder de Warenwet vallen zijn ingeschreven en betalen retributiekosten. Mijn voorstel is om ook daarvoor een andere regeling te gaan treffen waarbij kleine bedrijven,  die nog wel aparte controles krijgen,  gewoon dezelfde retibutierechten betalen, maar voor die grote winkelketens geldt dat de helft van het salaris van de daar aanwezige zijnde controleur door de winkelorganisatie betaald wordt en/of door de zaakbeheerder die tevens mogelijk de eigenaar van het bedrijf is. Uiteraard is de keurmeester volgens wettelijke regeling in rijksdienst en legt zijn verantwoording af door wekelijks een rapport van bevinding te schrijven en op grond daarvan heeft deze rijksdienst de bevoegdheid om ter besherming van de volksgezondheid passende maatregelen te nemen en  in te grijpen, indien dit noodzakelijk is.

    
     Boven:  ouderwetse groenteboer met allemaal verse producten

Van vervoer zien we weinig, maar we eten het allemaal wel!