Geboren ben ik in het tuinbouwgedeelte van Huissen, wat het Zand heet. Er is een tijd geweest dat er veel tabak verbouwd werd en er overal sigarenmakers zaten, ook waren er handwerklieden die we bennenmakers noemden en ik herinner me nog goed de tijd dat het gebruikte materiaal, wat veelal bestond uit wilgentakken, over schone sloten lag met veel stekelbaarsjes, bloedzuigers en salamanders.
In mijn jeugd en ook nu anno 2010, maar meer gecentraliseerd, vindt men op het zand veel tuinders. Vroeger hadden we thuis een kruideniersbedrijf, bakkerij en café, maar ook nog een flink stuk grond, waarop we aardappels en groenten verbouwden, verder stonden er een twintigtal pruimenbomen met Reine Victoria en wat geënte bomen met eigen gekweekte witte pruimen, die lekker zacht en zoet smaakten.

In Huissen staat, al meer dan een paar eeuwen lang,  een Dominicanenklooster en daarin vertoefde een zekere pater Rijken, die uit het Westland kwam en veel afwist van land-en tuinbouw en van de uitstekende grond op het Huissen-Zand e.o. een tweede Westland gemaakt heeft met aanvankelijk platte bakken, nadien kassen, daarna warenhuizen met stook en nu uitgegroeid tot een groot buitengebied met moderne broeikassen die helemaal klimatologisch geregeld zijn; dit om zo snel mogelijk het product op te kweken. Persoonlijk at ik liever de groentes van de koude grond, die het hebben moesten van het zonnetje aan de hemel en het water dat de engeltjes naar de aarde loosden.

Voor een paar jaar terug had ik nog een stukje hobbyland in Gendt, waar ik samen met Soeur Marie nog op gewerkt heb en nu als kok hier in het klooster De Pauw weet ik verdomd goed wat voor groentes ik in de pan doe. Uit de overlevering, of zo ge het geschiedenis wilt noemen, weten we dat het hele aards paradijs vol stond met groentes, fruit en mooie bloemen en jammer dat Evaatje zo stout geweest is om een verboden vrucht te plukken, anders hadden we er tegenwoordig nog in gewoond. We hadden dan ook niets te maken gehad met al die poespas van nú en dat prikkelende textiel om ons lijf.

Kom je bij een tuinderij op bezoek, dan zie je in een of andere hoek een grote kast staan of afgeschermd schuurtje,  waarin al die land en tuinbouwbestrijdingsmiddelen in opgeslagen liggen; daar moet ik niets van hebben en niet alleen voor broeder hovenier maar ook voor veel plaatsgenoten maak ik puur natuurlijke bestrijdingsmiddeltjes. De meeste zijn geheim en niet iedereen hoeft dit allemaal te weten. Rupsen in de fruitbomen rookten we vroeger uit met zo'n grote natte zwabber uit de houtoven, waarin we het brood bakten.
Vanmiddag heb ik wat jongetjes uit de buurt hier, met als beloning voor de moeite een plaatje van de Heilige Gerardus, nog brandnetels laten plukken. Deze laten we in een grote regenton drie weken trekken in gewoon een sausje uit de hemel en dan hebben we een uitstekend middel tegen veel plagen zo bvb de witte vlieg in de bloemkool.

Slakken zijn de tempeliers onder de dieren en raken maar niet verzadigd van wat gerstenat in een blikje of glazen potje wat klimgericht in de grond gezet wordt. Gehoord heb ik dat er een brief van Marianne Thieme onderweg is om me attent te maken dat dit niet geoorloofd is en er binnenkort een Tweede Kamervergadering over gehouden wordt. Sluipwespen in de kassen van tuinders vind ik vanwege de angst van zuster Clivia niet zo geschikt om hier in onze kloostertuin te gebruiken en we houden het dan ook liever op onzelieveheersbeestjes, die per dag 60 van die bladluizen verorberen. We komen nog wel eens van die rode rakkertjes tekort en terwijl ik buiten het brevier loop te bidden neem ik in een lucifersdoosje een paar van die ijverige beestjes mee naar binnen en zet ze op de bloemetjes die we overal in de refter en recreatiezaal hebben staan.

Bladluis is ook goed te bestrijden met wat groene zeep in een gieter en daar water bij;  krijgen ze dit spul over de rug, dan verdrogen ze na pakweg een halve dag en weg luisjes! Voor een halve eeuw terug zei ik tegen zuster Lidwina in het St. Elisabeth's-gasthuis te Arnhem nog dat al dat vergif op de akkers in de toekomst nog een keer tot een ramp zou uitgroeien en links en rechts om je heen zie je vandaag dat vooral mensen in de middelbare leeftijd getroffen worden.

In het klooster ben ik ook de ziekenbroeder en van de zomer met het mooie weer werden er nog wel eens zusters, die de mouwen van hun pij opgestroopt hadden, gestoken door teken, bijen en nú wespen. In de EHBO-kast hier hebben we een voorraad aan artikelen waar menig arts of ziekenhuis jaloers van zou worden. Teken halen we er uit met de tekenpen, even hierna de huid ontsmetten en klaar. Roken doe ik al sinds 1986 niet meer en ook Soeur Marie, die vroeger niet buiten een sigaretje kon, is gestopt met roken, maar in de medicijnkast hier ligt nog wel een oud tabaksdoosje met shag en als er iemand door zo' n zoemertje uit de tuin gestoken wordt halen we het angeltje even uit de huid, wat speeksel over de shag, over de plek wrijven en weg napijn. Hetzelfde is het geval met wespen, maar dan moet je een druppeltje ammoniak over het huidje doen en voila totaal geen naweeën!  Zelfs slangengif weet ik snel met een vacuumpompje uit de huid te zuigen, kan ook gewoon met de mond, maar tegenwoordig met al die besmettelijke ziektes moet je daar toch voorzichtig mee wezen!

Vroeger in de Congo beschermden we ons, gehuld in witte pijen, tegen de koperen ploert en ging ik op bezoek bij mijn 'hottentotjes' dan dronk ik vooraf een beker eigen water van een olifant met twee lepels tijgerbloed en in het oerwoud was er geen wild dier die mij durfde te belagen.

We zitten nu in de eeuw van de commercie, veel vreemde ziektes, een hoop mesjokke mensen met hersens die aangetast zijn door druggebruik, door geslachtsziekten, drankmisbruik etc, en men verwacht dat binnen de tien jaar 40 van de honderd 65-plussers de ziekte van Alzheimer hebben. Pater Werenfried zei gisteren nog: ,, Hier in het klooster zitten niet veel wijzen meer, maar buiten het klooster kom ik er ook steeds minder tegen"! Geantwoord heb ik dat  hij maar moet wachten op de nieuwe Nederlandse gedoogregering en als die het laten afweten tot Driekoningen 2011, want dan komen er hier in de Pauw er drie bij en als we het kameel en de menner erbij rekenen zijn dat er vijf"! Willem van Oranje zei het al: ,,alles wat krom is, zal recht worden"!