|
Het grote verschil met de Rooms-Katholieken en de Oudkatholieken is dat de eerste groep zich laat besturen door de Paus van Rome en de tweede groep dit oppergezag niet erkent. De afscheiding is ontstaan in 1723. Verschillen zijn er ook in het ambt. Bij de Oudkatholieken geloven ze niet in de onfeilbaarheid van de paus, ook kennen ze er geen celibaat en kan het ambt van priesters en bisschoppen ook bekleed worden door vrouwen. Voor de Rooms-Katholieken is bv. abortus uit den boze, de oudkatholieken laten bij kwesties van geloof en zeden alles over aan het eigen geweten. Dus als een vrouw denkt dat ze er goed aan doet abortus te laten plegen, dan is dit zondermeer geoorloofd. Wat gelijk staat met de Rooms-Katholieken, dat zijn de sacramenten. De oudste tak van de afscheiding bevindt zich in Nederland. Opgedeeld is Nederland in drie bisdommen van oudkatholieken. Praktiserend zijn dat er hier zo'n 10.000 gelovigen en na het Eerste Vaticaans Concilie in 1870 heeft zich ook een Duitse groep bij de Nederlandse Oudkatholieken aangesloten. Ik denk dat alles bijeen de oudkatholieken hier in deze contreien met Duitsland meegerekend uit zo'n kleine 20.000 zielen bestaat. In iedere grote plaats is wel een kerkgebouw te vinden waar deze parochianen hun geloof belijden. In Arnhem, Utrecht, Eindhoven, Amsterdam, Rotterdam, Den Haag. Groningen (zie inzet) en op veel andere plaatsen bezitten de Oudkatholieken een kerk en de groep mag dan aanmerkelijk kleiner zijn dan die van de Rooms-Katholieken, hun kerkbezoek en hun geloofsbelijdenis is sterker dan die van ons. Binnen de Rooms-Katholieke kerk is het kerkbezoek voor bijna 70 procent afgenomen, waardoor veel inkomsten verloren zijn gegaan en veel kerken hebben daarom hun deuren voorgoed gesloten. Ook het gezinsgebed mis ik bij veel van mijn Rooms-Katholieke medebroeders en geroerd las ik vandaag een nieuwsbericht waarbij een gezagvoerder van een in nood verkerend passagiersvliegtuig de mensen verzocht hun toevlucht te nemen tot het gebed. Het deed me tevens denken aan de oorlogsjaren van 20 september 1939 tot 8 mei 1945, waarbij we na de landing op 17 september 1944 van de geallieerden bij Arnhem hierbinnen het riviergebied van Rijn, Maas en Waal, IJssel en Linge frontgebied waren en een ruime maand blootgesteld zijn aan granaatvuur en bombardementen. In de schuilkelders werd voortdurend gebeden en ik herinner me dat veel mensen rondliepen met de rozenkrans om hun nek. Op 20 oktober 1944 werden we door de Duitse Feldgendarmerie gedwongen om te evacueren en de meeste mensen zijn na de oorlog omstreeks half mei, begin juni 1945 weer teruggekeerd naar hun verwoeste woonplaats. Na de jaren van wederopbouw is er een wereld ontstaan van weelde en overvloed en jammer genoeg hebben veel mensen zich laten verleiden tot verderfelijke geneugten en hebben hun geestelijk leven toen ten grabbel gegooid. Te hopen is dat gezond verstand en een gezonde levenskijk op de werkelijkheid en de zin van het leven weer terugkeert en wij met al onze broeders en zusters met of zonder geloof door één deur kunnen om gezamenlijk liefde en vreugde in dit leven op een gezonde manier te delen.
|
