In een van zijn toespraken liet Paus Franciscus horen: ,,Velen moeten heden ten dage de last dragen van een economisch systeem dat mensen uitbuit, hen een ondraaglijk juk oplegt dat de weinig bevoorrechten niet willen dragen." Gisteren ontving de Paus in audiëntie een aantal mensen die door katholieke geestelijken seksueel misbruikt waren en deemoedig knielde hij neder en smeekte hen om vergiffenis. Franciscus veroordeelde onlangs ook de Maffialeiders en hun sympathisanten. Deze Paus is eveneens in werkelijkheid iemand met een hoog sociaal gevoel en vanaf het begin van zijn aantreden is hij letterlijk en figuurlijk in de voetsporen getreden van de heilige Franciscus van Assisi, die ook afstand deed van zijn bezittingen en schenkingen deed aan mensen die het niet al te breed hadden. De afgelopen week las ik in een krantenartikel een stukje van een katholiek opgevoede politicus, die al jaren in de politieke wereld zijn brood verdiende, aan de katholieke universiteit te Nijmegen en in Wageningen aan de Landbouw Hogeschool zijn studies had afgerond, maar zijn geloof overboord had gegooid. Ik heb in de loop der jaren meer van die hoogopgeleiden ontmoet, en dezelfde personen in oorlogstijd, en nadien ongeneeslijk ziek met gevouwen handen biddend toch weer terug zien keren naar de veilige bakermat van hun oude geloof. In bittere nood wordt de mens nederig en dan pas gaat hij echt denken over de vaak onjuiste manier waarop hij zijn naasten heeft bejegend en zijn leven verknald door zich uitsluitend over te geven aan de geneugten van het leven, zelfs zijn vrienden en familie in kommer en kwel heeft achtergelaten en Gods water over Gods akker heeft laten vloeien omwille van de mammon en het pluche. Steeds voor de ogen zie ik, in deze wereld van onverschilligheid, die verontruste moeder die voor enige jaren terug in het middernachtelijk uur van het weekend  op de fiets op weg was om te kijken waar haar zoon bleef en door diezelfde zoon terugkerend uit de disco werd doodgereden. Niet alleen in de oorlogsjaren in het frontgebied maar ook gewoon bij een ongeluk op de openbare weg heb ik het dikwijls meegemaakt dat stervende mensen, die voorheen hun geloof afgezworen hadden, God om vergeving vroegen in hun laatste ogenblikken van hun menselijk bestaan. Laten we met ons allen bidden dat er meer eenheid in deze wereld komt en we onder alle omstandigheden niemand aan zijn lot overlaten en solidair blijven met de medemens, die niet alleen in financiële maar ook in geestelijke nood onze hulp goed kan gebruiken. Hier een video van de Italiaan Giovanni Marradi en bewerkt door Fabiana Blue. Zet de muziek op dit blog even uit en geniet van dit mooie natuurfilmpje door op de hier weergegeven link te klikken: http://www.youtube.com/watch?v=WW0O9J0vf54&list=PL0TfJqjuwThZTw6nnlEfmdasJJVBu8wwT