Persoonlijk heb ik nog de tijd meegemaakt dat we niet gingen bidden bij, máár met de buren. Dat was in de Tweede Wereldoorlog toen we in hier in deze contreien vanaf september 1944 tot medio april 1945 frontgebied waren. De meeste mensen die over een goede huiskelder beschikten, zochten daar hun verblijf om beschermd te zijn tegen al dat frontgeweld dat bestond uit enkele bombardementen en van de vroege ochtend tot bijna de hele nacht door beschietingen, waarbij het absoluut onveilig was je buitenshuis te begeven. Zo alles bij elkaar zijn hier in de Betuwe met bombardementen, granaatvuur en ontberingen toch wel zo'n 700 mensen om het leven gekomen. Ons aller vriend was de Rozenkrans en iedereen kende in die beroerde periode de Vijf Droevige Geheimen uit zijn hoofd. Persoonlijk zat ik in die tijd met zo'n veertig andere buren in de bierkelder van bottelarij 'De Zwaan'  uit Huissen. De mensen hadden de rozenkrans als een soort medaillon om hun nek hangen en zodra die Geallieerden en Duitsers eroplos begonnen te knallen, bad je dat de Heer ons, mensen hier in deze schuilkelder verenigd, mocht sparen van oorlogsgeweld. Gebeden wordt er tegenwoordig weinig en omdat vloeken hier in Holland ook al niet meer verboden is wordt de Naam van de Heer meer misbruikt dan wat anders. We zijn ver, volgens mij zelfs te ver afgedwaald van ons geloof. Onze Moslimbroeders bouwen de ene moskee naar de andere en wij Christenen zijn momenteel bezig onze kerken af te breken en vele gelovigen zijn in de toekomst aangewezen op één centrale kerk binnen de gemeenschap. Ook wij zullen binnenkort een soort eigen bedevaart moeten gaan ondernemen en gaan bidden bij de buren. Wij zijn er gezamenlijk wel de schuld van dat alle Godshuizen gesloten worden. We zijn van binnenuit nog wel Rooms, maar komen niet meer ter kerke en ook financieel dragen we gezamenlijk te weinig bij om onze parochie overeind te houden. Ook onze kloosters zijn veelal onbemand of overgenomen door leken die de abdij of het klooster nog bestieren als gebedstempel en/of bedevaartsplaats. Ooit zal de dag weer komen dat jongelui zich geroepen voelen tot het dienaar-en/of voorgangerschap en altijd zullen er vrome gelovigen zijn die zich inspannen om Christelijke waarden op hun beste manier  te blijven verkondigen en uit te dragen. De geschiedenis blijft zich door de eeuwen heen herhalen en veel mag dan verloren zijn gegaan, maar het is altijd de hoop die onze verloren geloofsnormen-en waarden overeind houdt en weer doet herleven.