Hier in deze omgeving kom je geen druif meer tegen. Geboortig ben ik uit Huissen en daar zaten vroeger veel druiventelers. Er zijn nog wel enkele particulieren die een druivenstruik achter het huis hebben staan, maar niet iedereen kan omgaan met zo'n druivelaar. Het begint al met het bewerken van de grond. Na de wintersnoei, die  voor kasdruiven is gesteld in november/december en voor een buitenstruik eind januari/begin februari begin je  meteen al met de bekalking van de grond  en zo tegen medio maart met de bemesting. Gebruik je hiervoor koemestkorrels, strooi deze dan rondom de struik uit op een afstand van ongeveer 20 cm van de stam vandaan. Terugvallen doe ik nog even op de wintersnoei, want niet iedere druivenstruik wordt hetzelfde gesnoeid. Er zijn soorten die op het 2de of derde oog gesnoeid moeten worden, maar er zijn er ook bij die op het vierde oog gesnoeid dienen te  worden. Als de druif zich gaat zetten moet je er steeds op letten of  er in de  oksels van de  draagsporen scheutjes zich gaan openbaren; deze moet je er met je vingers uitknijpen, wat in vaktermen dieven (zie inzet)  heet. Zomersnoei is ook heel belangrijk, want er zitten vaak hinderlijke takjes waar geen druif aankomt en die moeten er ook vanaf. Is  er wind, dan moet die wind goed door die struik kunnen trekken, want als alles op en tegen elkaar gaat  groeien, dan wordt het niks met je druiven en  zal de  druivelaar dan ook heel snel geplaagd gaan worden door allerlei ongemakken die moeilijk weg  te krijgen zijn. Bezocht  kan een druif worden door de  galmijt, op visite komt ook soms de lapsnuitkever en zelfs de  taxuskever is graag 'op de koffie'  bij  onze druif. Krenten: Vroeger waren er gezinnen met meer dan 8 kinderen, die om rond te komen er best een paar centjes  bij konden gebruiken  en tegen de tijd dat de druiven gekrent moesten worden werd zo'n  familie ingeschakeld om deze klus in  een kort tijdsbestek te klaren. In feite is  goed snoeien, dieven  en krenten een vak apart en je had bepaalde families  die bekend stonden om hun vakkennis op dit gebied en  toen  er in  Huissen nog heel veel druiventelers waren was het heel belangrijk welke vaklieden je in de kas  aan het werk had. Als de druiven zo groot zijn als een erwt moet je met een  klein schaartje de kleinste naarbinnen groeiende besjes weghalen en de kunst hierbij is om zonder  dat je  handen dit  gewas raken te  doen. Vrouwen droegen hierbij een om het hoofd gewikkelde zakdoek, zodat  ook de haren de druif  niet konden raken. Werden deze regels niet goed gevolgd  en werden de druiven voortdurend geraakt door bezwete vingers of haren, dan uitte dit  zich in de schil van de druif die dan taai  werd, in vaktermen  verkurkt was. Gehad hebben we het over diverse ongewenste druivenbezoekers, maar apart gaan  we het nu hebben over wel de grootste vijand  van de druiventeler  en dat is de meeldauw. De bladeren van de wijnstok, de druivelaar,  van  appelbomen, van vele klimrozen (gemakshalve  noem ik die er ook maar even bij) , van erwten en van korensoorten zijn vaak als met meel bestoven of met een witte schimmel overtrokken; dit is het draad-vlechtwerk van een microscopisch kleine  zakjeszwam, welks draden met uitsteeksels in het inwendige der bladeren binnendringen. Zij onttrekken daaraan voedsel en vernietigen deze daardoor. De  bladeren worden geelbruin en vallen af. De aangetaste vruchten van de wijnstok/druivelaar springen open en verrotten en vaak wordt de wijnoogst/druiventeeltoogst van zo'n heel wijngebied, druivenkas of druivenstruik  hierdoor volledig vernietigd. Men bestrijdt de meeldauw door verstuiven of bespuiten met fijn verdeelde zwavel. Naast deze echte meeldauw bestaat er ook een valse meeldauw die peronospora wordt genoemd. Hij wordt door  uiterst kleine wierzwammen veroorzaakt, waarvan de  werking overeenkomt met die van de echte  meeldauw. Deze  valse meeldauw wordt met koperverbindingen bestreden. Schaf je een druivenstruik aan, bestel dan  ook een goed boek, waarin van alles over de druif verteld wordt. Niets is moeilijk, maar  je  moet vooraf  wel de nodige kennis opdoen eer ge ergens aan begint. Het tijdperk van oogsten van de  druif was  altijd  zo ongeveer een week voor de Huissense kermis en die  begon vroeger op de derde zondag van september, ofschoon de virgiliedagen tegenwoordig al enkele dagen eerder  gevierd worden.