De afgelopen week waren er herdenkingen op de Poolse Erevelden in Nederland. In totaal zijn er in Nederland 500 dappere Poolse bevrijders gesneuveld en gisteren en eergisteren waren er herdenkingen in Ginniken (zie inzet) waar op het Poolse Militair erehof  aan de Vogelenzanglaan 80 en op het ereveld aan de Ettensebaan te Breda 160 kameraden en dierbaren rustten. Doordat ik lijd aan een zware long en hartkwaal waarbij het met mijn gezondheidstoestand bij tijd en wijle niet zo best gesteld is, kon ik als lid van de Poolse Eerste Pantserdivisie die dag niet aanwezig zijn bij de 67ste Bevrijdingsdag van Breda en heb ik niet kunnen deelnemen aan de verschillende plechtigheden, zoals de gezongen Heilige Poolse mis in de Laurentiuskerk (Pater Kolbekerk) te Ginniken, de diverse gedenkingen,  en de samenkomst voor genodigden in de Prinsentuin aan de Tuinzigtlaan. Met mijn gedachten ben ik die dagen er wel intens bij geweest en heb gebeden voor de gesneuvelde helden. Een korte beschrijving hoe het Breda in de oorlogsjaren vergaan is, totdat de stad door de 1ste Poolse Pantserdivisie onder leiding van generaal Maczek bevrijd werd, heb ik ontleend aan de uitgebreide uitnodiging die me werd toegezonden. Dit verhaal dient iedereen te kennen om een verband te vinden waarom enerzijds juist in Breda de aandacht voor de Poolse medeburgers en anderzijds inmiddels allemaal Nederlanders tot stand is gekomen. Morgen is het Allerheiligen, vroeger een zondag met alles in het Wit, morgen beslist de Tweede Kamer op die dag of die 18-jarige jongeman uit Angola die al meer dan een decennium binding heeft hier met Nederland en liefdevol in een pleeggezin hier is opgenomen, wel of niet mag blijven. Moge het voor Mauro Manuel en voor heel het CDA geen zwarte dag worden! Het zou onchristelijk zijn en een zonde tegen de Heilige geest, dus onvergeeflijk, als Christelijke politici hier hun akkoord niet voor gaven. Morgen is het ook de dag dat op alle graven op de katholieke kerkhoven en tegenwoordig ook op vele graven van andersdenkenden een bloemstukje gelegd wordt of enkele mooie witte of gekleurde chrysanten geplaatst worden. Ongetwijfeld rustten er op onze kerkhoven die we best wel ook erevelden mogen noemen veel onbekende heiligen en dan heb ik het over mensen die altijd hard gewerkt en netjes geleefd hebben. Heiligen zijn geen bijzondere wezens, maar gewoon personen die ons de weg wijzen, die ons moed inspreken bij  het nemen van beslissingen, die ons kracht geven om te blijven vechten voor het goede doel en die ons uitnodigen om edelmoedig te zijn vóór en solidair met de medemens in nood. Ook onder de vele Poolse jongemannen die tijdens de tweede Wereldoorlog hun leven gegeven hebben tegen de Duitsers en Russen in de oorlogsjaren 1939-1945 zaten ongetwijfeld Heiligen die als militair in het spoor van de Heilige Eustachius of Sebastianus eveneens voor het goede doel hebben gestreden en wat te denken van de Heilige Longius van Caesarea, die als honderdman Christus aan het kruis doorboorde, hiervan spijt kreeg en zich nadien bekeerde tot het Christendom en door de eeuwen heen als heilige vereerd is. Op de tweede november gedenken we onze dierbaren die weliswaar lijfelijk er niet meer zijn, maar wel met hun ziel en geest in onze herinnering blijven voortleven. Gisterenavond zag ik op tv een bewogen stuk, waarbij een zekere Bart de dood boven zijn door kanker en niet meer te verdragen pijnen en verwoest leven verkoos. De beide ouders en een broer respecteerden Bart zijn keuze, maar hadden het er emotioneel heel moeilijk mee. Het stuk heeft me ook tot in het bot beroerd en nog steeds ben ik er persoonlijk en mogelijk vele andere kijkers er nog steeds mee bezig. Ofschoon de Katholieke Kerk als instituut sceptisch tegenover een vroegtijdige levensbeëindiging staat veroordeel ik deze mensen, die onder ondraaglijke pijnen lijden,  niet om hun genomen besluit. Daarom, laten we alle dierbaren, die van ons zijn heengegaan en alle zielen op reis naar de Hemelse Vader, blijven gedenken en dit zolang we zelf nog in voorspoed, geluk en goede gezondheid op deze aarde mogen vertoeven.