Inhoud blog
  • ZONDAG FRONTPOËZIEDAG - FRAGMENT UIT REGENERATION
  • BESTE WENSEN
  • KIJKTIP - CHRISTMAS 1915
  • ZONDAG FRONTPOËZIEDAG - LILLI MARLEEN
  • OVER DE SCHREVE - DEUTSCHE KRIEGSGRÄBERSTÄTTE ANNOEUILLIN
    Zoeken in blog

    Beoordeel dit blog
      Zeer goed
      Goed
      Voldoende
      Nog wat bijwerken
      Nog veel werk aan
     
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    IN VLAANDERENS VELDEN
    Een gids naar het verleden
    22-12-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.100 JAAR GELEDEN WERD VLAAMSE ONAFHANKELIJKHEID UITGEROEPEN...
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Precies een eeuw geleden, in de nacht van 22 op 23 december 1917 werd tijdens een woelige buitengewone vergadering van de activistische Raad van Vlaanderen in Brussel de onafhankelijkheid van Vlaanderen uitgeroepen.  Oorspronkelijk had het in de bedoeling gelegen om tijdens deze vergadering de niet altijd even efficiënte interne werking van de Raad te reorganiseren, maar als snel mondde het debat uit in een felle discussie over de doelstellingen van het activisme. De Antwerpse activistische voorman August Borms gaf met een emotionele oproep vol zelfkritiek plots een verassende wending aan het debat: ‘…Nu kom ik tot de grond van de zaak. Het gaat in het Bestuur niet zoals het moet. Ik kom steeds ziek uit de zittingen van het Bestuur. De afhandeling van de lopende zaken neemt dan telkens vier uren in beslag (…) Bedenkt goed dat de Duitsers bezig zijn met ons op de vingers te kijken en te zien of wij tot regeren in staat zijn. Wij moeten bewijzen dat wij Vlaanderen besturen en regeren. Indien ik Vlaanderen kon redden met een staatsgreep, ik alleen, en als ik ermee moest ten onder gaan, maar Vlaanderen gered zou zijn, ik deed het onmiddellijk ! (…) Laat ons heden avond het raam vormen waarop de Politieke Scheiding zal moeten worden gegrondvest.’ In het hierop volgende tumult kwam de interne verdeeldheid goed tot uiting maar Borms beklemtoonde in een laatste passionele tussenkomst de absolute noodzaak om het momentum aan te grijpen: ‘ Wij leven snel in deze tijden; wij weten niet wat de dag van morgen brengen kan. (…) Ik zou dan ook vragen, van het ogenblik gebruik te maken om de Politieke Scheiding uit te roepen. De Duitsers weifelen omdat zij niet genoeg vertrouwen in ons hebben. Willen wij niet verrast worden door de gebeurtenissen, dan moeten we onszelf helpen. De Duitsers willen zich niet verder verbinden. Zij willen de handen vrij houden. Wij spelen eenvoudig het spel der Duitsers indien we daartegen niet opkomen. Het is zeker dat er achter de schermen onderhandeld wordt; dit zal tenslotte op onze rug gebeuren en wij worden het kind van de rekening indien wij niet krachtdadig de zelfstandigheid eisen. Als wij ze deze avond willen, dan hebben we ze. Wij stellen een Kommissie van Gevolmachtigden en een Bureel van de Raad aan, en wij geven opdracht een reis naar Berlijn te ondernemen. Daar gaan we bij de Rijkskanselier eisen wat Vlaanderen reeds zal hebben beslist.’

     Niet alle aanwezigen waren het eens met dit revolutionaire initiatief. Onder meer de Antwerpse afgevaardigden Antoon Jacob en Herman Vos namen ontslag uit de Raad maar Borms’ motie werd met 53 stemmen voor en 2 onthoudingen aangenomen. Zonder democratisch draagvlak en zonder medeweten van de bezetter had enkele tientallen flaminganten de Belgische staat de wacht aangezegd. Niet geheel ten onrechte werd dit initiatief later in de historiografie van de Vlaamse Beweging omschreven als ‘de staatsgreep van Borms’…

    Het uitroepen van de onafhankelijkheid was naar mijn aanvoelen de vrucht van een diepe frustratie bij een handvol activisten die de oeverloze en vaak futiele discussies binnen de Raad meer dan beu waren.  Het oorspronkelijke opzet van de Raad om tot een vertegenwoordigend  lichaam met wetgevende bevoegdheid uit te groeien was eind ’17 nog ver van gerealiseerd. Verschillende factoren hadden dit afgeremd. Om te beginnen vertegenwoordigde de Raad slechts een minuscuul deel van de bevolking. De activisten waren teveel ‘officieren zonder soldaten’ zoals Paul van Ostaijen het ooit verwoordde. Ze realiseerden zich niet of wilden gewoonweg niet inzien dat een revolutionaire minderheid geen kans op slagen heeft wanneer de massa niet bereid is ze te volgen. Het bondgenootschap met de Duitse bezetter was voor het grootste deel van de bevolking onaanvaardbaar. Overtuigd van hun eigen Grote Gelijk negeerden de activistische voormannen de publieke opinie. Ten tweede was er een manifest gebrek aan politiek geschoold kader en - nog belangrijker - aan eenheid onder de activisten. Maar al te vaak bleken de verschillende fracties met geslepen messen tegenover elkaar te staan. Zo slaagde de Raad van Vlaanderen er in ’17 niet in het eens te worden over een grondwetsontwerp, op basis waarvan, na de bestuurlijke, ook de politieke scheiding tot stand kon worden gebracht.

    De belangrijkste rem op de verdere ontwikkeling van het activisme was echter wel  het feit dat de bezettende overheid – waarmee de Raad meer en meer botste – steeds minder vertrouwen in de activisten stelde. De Duitsers, die om de handen vrij te houden bij eventuele vredesonderhandelingen, uiteindelijk de voorkeur gaven aan een federalistisch België, stonden voortdurend op de rem. Ze lieten - tot groeiende frustratie van velen -niet toe dat de Raad met zijn radicale, separatistische meerderheid, meer dan een louter adviserend orgaan werd. Het wantrouwen tegenover de Duitsers was tegen het einde van ’17 al even groot bij de activisten, die willens nillens verward raakten in de verschroeiende Duitse interne machtsstrijd tussen politici, ambtenaren en diplomaten enerzijds en de militairen anderzijds. Tussen hen die een systematische en gefaseerde deconstructie van de Belgische staat voorstonden en de annexionisten die vooral in de kringen van de keizerlijke marine en de legertop te vinden waren. Een strijd, die uitgerekend midden ’17 was geculmineerd in het tot aftreden dwingen van de als te slap bevonden Rijkskanselier von Bethmann-Hollweg, de ‘architect’ van de Flamenpolitik.

    Precies om deze impasse te doorbreken stuurde Borms, in samenspraak met de professoren Josué De Decker en Alfons Jonckx, op die bewuste 22e december ’17 aan op een radicaal initiatief dat alle partijen moest wakker schudden. Ze wilden niet alleen de Duitsers voor een fait accompli stellen en hen zo tot een stellingname dwingen maar ook de broodnodige eenheid binnen het activisme forceren. Ze beseften echter in de euforie van het ogenblik niet dat ze zichzelf en hun zaak nog meer in een richting hadden gedreven die in het beste geval als solitair kon worden omschreven…. 


    22-12-2017 om 00:09 geschreven door janhuijbrechts  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (153 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    21-12-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.EEN HOOGSTRAATSE GETUIGENIS OVER RENAAT DE RUDDER
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een van Renaat de Rudders beste frontkameraden was brancardier Jozef De Clerck uit de Hoogstraatse deelgemeente Wortel. De Clerck was bij het uitbreken van de Grote Oorlog novice bij de Scheutisten en was met zijn congregatie naar Nederland gevlucht. Hij kwam in april ’16 als brancardier in de ambulancekolonne van de IV e  Legerdivisie aan het front terecht en raakte er onder meer onder invloed van Prof. Dr. Frans Daels betrokken bij de Frontbeweging.   

     

    Bijzonder emotioneel was de manier waarop Jef De Clerck in het brancardiersblad Miles Christi op 6 januari ‘18 afscheid nam van zijn frontmakker:

    “AAN RENAAT DE RUDDER, soldaat bij het 18e linieregi­ment/3e kompagnie, gesneuveld ergens in Vlaanderen en begraven te West-Vleteren op 21 december 1917.

    21 December 1917! Dien dag, Vlaanderen zijt Gij ons meer dierbaar geworden. Dien dag is uw toekomst meer hoopvol nog voor onze blikken komen stralen, omdat we toen, met een ge­troffen maar kristen-sterk harte, in uwen moederschoot hebben opgeborgen “in spe resurrectionis” één uwer schoonste kinde­ren.

    Renaat!… Nog staat zijn beeld voor ons: eene reuzenziel in eene slank opgeschotene kerelengestalte. Die stoere kop stil-neigend, en die zachte oogen openbloeiend als een azuren hemel, schoten stralen wanneer zijn grootmoedig hart aan ‘t vonken ging. Gansch zijn schoone ziel lag daar ontvouwen en bloot in die heldere blikken die u betooverend toekeken, en doordringend tot in uw zielediep, haar krachtig vastgrepen om niet meer te lossen. Wanneer hij zijn diep-doorvoeld en teer-gekoesterd Ideaal door anderen begrepen en betracht zag, dan jubelde hij de blijheid uit van zijn gelukkige ziel, want ‘t goede stichten en ‘t goede doen waardeeren, dat was zijn levensdroom. Als ‘t bloedige weebeeld des oorlogs oprees aan de gloei­ende kimme, dan had hij met een aantal Vlaamsche mede-studen­ten naar ‘t zwaard gegrepen en in de ontembare geestdrift zijner zestien jaren, de wijdscheid van zijn offer omvademend, zich losgerukt uit moeders armen, en hij sloot zich aan in de stappende schare die te wapen snelde onder ‘t noodgeschrei van de kleppende Roeland. Sinds dien was zijn vuurgloed niet gedempt, maar onder den adem der harde werkelijkheid zwelde machtig zijne liefde voor ‘t Vaderland omdat er in dat Vader­land zijn Vlaanderen lag.

    ‘t Deed steeds goed aan ‘t harte met hem in voeling te komen. Wanneer er om reden van de neerdrukkende omstandigheden des oorlogs soms sombere wolken den jeugdshemel kwamen bedon­keren, dan wist zijn meëvoelend gemoed u een riem onder ‘t harte te steken en de duisternisse dreef stilaan weg, want hij bracht steeds in uwe ziel het licht der helderstralende zonne. Steeds ging zijn broederwoord (om zijn woord te herhalen), tot den “bleeken Man des lijdens op ‘t bloedbedropen Kruise” en dan schouwde hij in die brekende oogen die zoo spreken van liefde, van ‘d hoogste liefde en van erbarmen… ons lijden is niets in vergelijking met het Zijne, niets… niets. En wij zijn menschen en zondaars en weten zelf niet welk een afgrond van ellende en afkeer er besloten ligt in het woord “zondaar” en Hij is God, ‘t hoogste woord der wereld…

    Renaat, veel zijn wij allen u verschuldigd. Gij waart voor ons steeds een sprekend voorbeeld: als soldaat, als Vlaming, als diep-kristen vooral. Gij zijt ons voorgegaan op de breede baan des levens, wij drukken uwe voetstappen om onder ‘t zelfde kruis en ‘t zelfde vaandel, met U op te gaan “ons zielen omstrengeld in vriendschap ter hooge Jezeusliefde”.

    Mocht uw machtig gebed daarboven bij Hem, dien Gij op aarde zoo vurig bemindet, uw levensoffer en dat onzer gesneu­velde broeders doen gedijen, en dat ons leven steeds beademd weze door uwen stervende zucht: “Alles voor Vlaanderen en Vlaanderen voor Kristus!”

     

    Op 28 september ‘24 werd oud-frontbrancardier Jozef De Clerck tot priester gewijd. Bijna een jaar later, op 29 augustus ‘25 vertrok hij vanuit de haven van Marseille naar zijn nieuwe missioneringsgebied: China. Via Tientsin kwam hij in het woeste hooggebergte van Mongolië terecht. Aanvankelijk in een post van Scheut te Kaokiangtze en later in zijn defini­tieve missiepost te Nanhaots’ien. Het was hier dat pater Jozef De Clerck op 11 juni ‘29 overleed aan vlektyphus. Jaren later verscheen over zijn korte, maar avontuurlijke leven, het boek: ‘Een Vlaams apostel: Pater Jozef De Clerck’ door zijn dorpsgenoot R.F. Schellekens O.Praem.


    21-12-2017 om 23:28 geschreven door janhuijbrechts  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (80 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    17-12-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.ZONDAG FRONTPOËZIEDAG - RENAAT DE RUDDER
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Vandaag precies honderd jaar geleden sneuvelde de oorlogsvrijwilliger Renaat De Rudder. Deze net twintig geworden soldaat in het 18e Linieregiment werd dodelijk gewond tijdens een patrouille in het niemandsland bij De Kippe toen een Belgische schildwacht het vuur op hen opende. Het feit dat deze bekende radicale Vlaamsgezinde gedood werd door een Belgische kogel veroorzaakte behoorlijk wat beroering. Zijn frontmakker Ward Hermans schreef in de soldatenkrant ‘Ons Vaderland’: ‘Ongeluk of misdaad ? – Slechts dees is volkomen zeker, dat een Belgische kogel de stoere Vlaming Renaat De Rudder heeft neergeveld, en dat e verbijstering zoo groot was, dat er geen spoedige hulp verleend werd, zoodanig dat Renaat, enkele uren nadien overleed in het krijgshospitaal (…) De besten gaan het eerst. Helaas er ligt een vreeselijke waarheid in deze spreuk als men denkt welke heerlijke figuren Vlaanderen aan den IJzer, men zou zeggen reddeloos en hopeloos verloren heeft…’

     

    Het volgende passende gedicht komt uit de bundel ‘In al begonnen vrede’ van Anton Van Wilderode.  

     

    Renaat De Rudder - Soldaat aan de IJzer

     

    Een blinde kogel uit géén vreemd geweer

    -gewild of niet gewild – velde je neer

    De springstoflading door een snode hand

    ‘s nachts aangebracht namens het ‘vaderland’

    verbrijzelde jouw beeltenis die stond

    tegen een toren, op gewijde grond

     

    Jouw dubbele tragisch lot, Renaat, vertolkt

    Toen én vandaag, de onmacht van ons volk.


    17-12-2017 om 10:56 geschreven door janhuijbrechts  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (128 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    16-12-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.EEN VERGETEN OORLOGSBLADZIJDE - DE CATALAANSE VRIJWILLIGERS
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Iedereen die mij een beetje beter kent weet dat ik een voorliefde heb voor de kleine Europese volkeren. De zaak van Ieren, Schotten, Welshmen, Bretoenen, Basken, Corsikanen, Occitanen, Zuid-Tirolers en Friezen ligt me nauw aan het hart. Toen ik vorige week samen met tienduizenden Catalanen in de straten van Brussel de gure wind trotseerde moest ik onwillekeurig aan een al lang vergeten bladzijde uit de geschiedenis van de Eerste Wereldoorlog denken, aan het epos van de Voluntaris Catalans.   

    Met hoeveel zijn ze geweest ? Niemand die het exact schijnt te weten. In diverse publicaties komen cijfers voor van een kleine 1.000 tot maar liefst 12.000 Catalaanse vrijwilligers die zich tijdens de Grote Oorlog engageerden. Spanje bleef tijdens de Eerste Wereldoorlog neutraal en was dus niet rechtstreeks betrokken in dit mondiale conflict. Dit belette echter niet dat bij het uitbreken van de Grote Oorlog honderden jonge Catalaanse nationalisten zich melden om dienst te doen in het Régiment de Marche van het Franse Vreemdelingenlegioen. Net als bijvoorbeeld de Tsjechische en Poolse vrijwilligers in het Legioen meenden ze dat ze door hun inzet recht van spreken konden verwerven op het internationale forum. Nog voor het einde van 1914 stichtte de dichter Camil Campanya die op eigen houtje in Parijs een rekruteringsbureau had opgericht met de publicist Alfons Maseras, en  de arts Joan Solé i Pla,  een steuncomité voor de Catalaanse vrijwilligers dat materiële en morele ondersteuning verleende.

    De Catalanen kregen op 9 mei ‘15 hun vuurdoop in Artesië bij La Targette tijdens het grote Franse Lente-offensief. Ze slaagden er tegen alle verwachtingen in door te stoten tot op de hoogte van Vimy, maar moesten het ten koste van zware verliezen gewonnen terrein prijsgeven omdat de versterkingen hen te laat bereikten. In september ’15 onderscheiden de Catalanen zich in de Champagne.

     

    Ter ondersteuning van het Britse offensief aan de Somme op 1 juli ’16 nam het Vreemdelingenlegioen op 4 juli Dompierre-Becquincourt, Fay en Assevilers in. Bij de aanval op Belloy-en-Santerre moesten 2.000 van de 3.155 mannen van het Régiment de Marche zonder noemenswaardig ondersteuningsvuur een open vlakte van ruim achthonderd meter oversteken. In een paar minuten tijd sneuvelden negenhonderd van hen in het kruisvuur van de Duitse machinegeweren. Meer dan vijftig Catalanen overleefden deze aanval niet, onder hen de Camil Campanya en zijn trouwe strijdmakker Constanti Cots.

    Daniel Domingo i Montserrat, die als zestienjarige dienst had genomen in het Vreemdelingenlegioen zette het werk van Campanya verder. Hij verenigde de Catalaanse vrijwilligers in 1917 in de Voluntaris Catalans Nacionalistes, een organisatie die in 1918 in Parijs werd omgedoopt in het Comitè Nacional Català. De Catalaanse  militairen verenigden zich binnen hun eenheden in een Bloc Catala en droegen op hun mouw een kleine Estelada, de vlag van de nationalisten. Het Comité Nacional Català liet zich inspireren door het ‘kleine volkeren’-discours van de Amerikaanse president Wilson en eiste zelfbeschikking voor Catalonië op basis van het engagement en vergoten bloed van de Catalaanse oorlogsvrijwilligers. Na de Wapenstilstand richtte Daniel Domingo zich in viertalige brochures tot de onderhandelaars in Versailles en de Amerikaanse regering om de Catalaanse zaak te bepleiten. Vanaf 1923 vormden veel van de Catalaanse veteranen die in Frankrijk waren gebleven een ondersteuningscomité voor het militante separatistische Estat Català in Parijs.      


    16-12-2017 om 17:15 geschreven door janhuijbrechts  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (130 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    11-12-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.LUISTERTIP - LA MADELON
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    La Madelon, officieel Quand Madelon werd wellicht het meest bekende Franse soldatenlied van de Grande Guerre en was trouwens ook bijzonder populair bij de Belgische troepen. Het lied ontstond begin 1914, net voor het uitbreken van de oorlog, als een compositie van Charles-Joseph Pasquier (°1882) die als nom d’artiste Bach gebruikte. Hij maakte voor een tekst van Louis Bousquet (°1870) een bewerking van een al langer bestaande mars dat meteen aansloeg bij een breed publiek. Het werd razend populair bij de poilus en kon zonder problemen op het vlak van befaamdheid probleemloos concurreren met het Britse It’s a long way to Tipperary  of Over there van de Amerikaanse Doughboys.  

    Veel luisterplezier: https://youtu.be/Pq8Kc93p2Pc

     


    11-12-2017 om 08:19 geschreven door janhuijbrechts  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (76 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    10-12-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.DE EERSTE SNEEUW...
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Jan De Wilde zong er op zijn onnavolgbare wijze over en vandaag worden we er hier, in de Noorderkempen, op overtuigende wijze mee geconfronteerd: de eerste sneeuw. Hierbij een opname die precies honderd jaar geleden, in december ’17 werd gemaakt in een Belgische verbindingsloopgracht aan het IJzerfront. Gewoon om er even te herinneren dat sneeuw, net als oorlogsgeweld, van alle tijden is…

     


    10-12-2017 om 10:49 geschreven door janhuijbrechts  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (116 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.ZONDAG FRONTPOËZIEDAG - BREAKFAST
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Vandaag even uw aandacht voor het gedicht Breakfast van de Britse War Poet Wilfrid Wilson Gibson (1878-1962). Wilson Gibson schreef als elfjarige zijn eerste gedichten. Aanvankelijk in een ietwat gezwollen, Victoriaanse stijl maar al snel evolueerde hij naar naturalistisch, sociaal geëngageerd werk in een toegankelijke taal. Kort voor de oorlog raakte hij bevriend met Rupert Brooke. Nadat deze in ’15 was gesneuveld droeg Wilson Gibson zorg voor de literaire erfenis van zijn vriend.  Al van in het begin van de oorlog was het poëtische werk van Wilson Gibson een buitenbeentje. Terwijl de meeste Britse oorlogsdichters in die eerste oorlogsmaanden uitblinken door pathetiek, bazuingeschal en trommelgeroffel, probeerde hij de rauwheid van de oorlog in al zijn realisme te vatten. De gewone simpele soldaten stonden bij hem centraal in vaak korte, soms ironische maar altijd treffende gedichten.

    Meteen bij het uitbreken van de oorlog meldde hij zich als vrijwilliger maar hij werd maar liefst viermaal afgekeurd voor de militaire dienst.   Uiteindelijk werd hij in oktober ’17 toegelaten als een soldaat in het Army Service Corps Motor Transport. Hij eindigde zijn militaire carrière als een gewone klerk bij een legerarts in Zuid-Londen.

     

    BREAKFAST

     

    We ate our breakfast lying on our backs / Because the shells were screeching overhead / I bet a rasher to a loaf of bread / That Hull United would beat Halifax / When Jimmy Stainthorpe played full - back instead / of Billy Bradford. Ginger raised his head / And cursed, and took the bet; and dropped back dead / We ate our breakfast lying on our backs / Because the shells were screeching overhead /


    10-12-2017 om 10:22 geschreven door janhuijbrechts  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (101 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    09-12-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.100 JAAR GELEDEN - BETOGINGEN VAN DE FRONTBEWEGING
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    In de winter van ’17 trad de clandestiene Frontbeweging geregeld naar buiten met grootschalige manifestaties net achter het IJzerfront. Op 1 december betoogden een kleine 3.000 mannen van de IIe  Legerdivisie, die in De Panne op rust waren. Twee dagen later kwamen in Wulveringem bijna 1.000 soldaten van de Ie Legerdivisie op straat. Vandaag precies 100 jaar geleden, op 9 december ’17 kwamen de mannen van de IIe Legerdivisie opnieuw op straat in De Panne. De betoging begon met een kleine 400 militairen maar groeide al snel aan tot naar schatting 1.500 man. Als reactie werd de IIe Legerdivisie zo snel als maar enigszins mogelijk was terug naar het front gestuurd. Deze snel opeenvolgende manifestaties illustreerden dat de basis van de Frontbeweging  niet alleen snel radicaliseerde maar dat deze organisatie ook snel aan populariteit won. Ze illustreerden meteen ook het groeiende zelfvertrouwen van de Vlaamsgezinden aan het front om de openlijke confrontatie met legertop en regering aan te gaan.  De invloed van het katholieke element was gaandeweg afgenomen toen een aantal vrijzinnigen de rangen van de beweging vervoegden. Deze verruiming ontnam de organisatie haar elitair-intellectueel karakter waardoor heel wat lager geschoolde militairen de Frontbeweging gingen beschouwen als een uitlaatklep voor hun frustraties….   


    09-12-2017 om 15:54 geschreven door janhuijbrechts  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (126 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    08-12-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.VOOR U GELEZEN: '1918 - HET JAAR VAN DE DAGERAAD'
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Drie dagen geleden gekocht en vandaag al uitgelezen. De historicus Daniel Schönpflug schreef eerder al een bijzonder succesvolle biografie over de jong gestorven koningin Louise van Pruisen en naar mijn aanvoelen zal het niet al te lang duren voor ook zijn nieuwste boek ‘1918 – Het Jaar van de dageraad’ hoog in de bestsellerlijsten zal staan. Met veel oog voor detail (niet altijd even kritisch) en met een vlotte pen verschaft hij een dieper inzicht in het uiterst belangrijke jaar 1918. En dat alles vanuit het perspectief van mensen die het van nabij hebben meegemaakt. Een verhalend concept dat niet bij iedere auteur even overtuigend werkt, maar bij Schönpflug duidelijk wél. Onder de door hem beschreven  protagonisten onder meer Walter Gropius, Käthe Kollwitz, Harry Truman en Ho Chi Minh maar ook illustere onbekenden als Marina Yurlova en Henry Johnson.  Deze ratjetoe aan historische figuren zorgt er wel voor dat de lezer een beetje van de hak op de tak door 1918 zwerft maar dat mag de pret niet drukken. Los van een paar schoonheidsfoutjes is dit best wel een lezenswaardig boek.

     

    ‘1918 – Het Jaar van de Dageraad’ is een uitgave van De Bezige Bij, telt 320 pag. en kost 24.99 euro


    08-12-2017 om 14:36 geschreven door janhuijbrechts  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (92 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    06-12-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.OVER DE SCHREVE - LA TARGETTE BRITISH CEMETERY

    Net naast de enorme Franse Nécropole Nationale van La Targette ligt de Britse begraafplaats La Targette British Cemetery. Toen hier de eerste doden in april 1917 werden begraven door gevechtseenheden en veldhospitalen, heette ze oorspronkelijk Aux-Rietz Military Cemetery naar het gelijknamige gehucht. Op La Targette Military Cemetery worden 638 gesneuvelden uit de Eerste en 3 uit de Tweede Wereldoorlog herdacht. 43 Van hen werden als onbekenden begraven.  Bijna een derde van de militairen die hier rustten behoorden tot de artillerie-eenheden van de IIe Canadese Divisie en de Ve Britse Divisie.

     

    De hoogst onderscheiden militair die hier werd begraven was luitenant-kolonel Auriol Ernest Eric Lowry DSO, MC, de 25-jarige bevelhebber van het 2e Bataljon van het West Yorkshire Regiment (Prince of Wales’ Own). Hij werd driemaal vermeld op de legerdagorders en was drager van de Distinguished Service Order, het Military Cross én het Franse  Croix de Guerre avec Palmes. Hij kreeg zijn DSO voor een wel erg merkwaardig wapenfeit. In mei ’18, tijdens de Britse terugtocht aan de Somme, werd hij samen met tientallen andere lotgenoten krijgsgevangen gemaakt.  Wellicht omwille van zijn hoge rang, kreeg hij tijdens een flinke regenbui een lange Duitse overjas van een van zijn bewakers. Toen tegen valavond duidelijk werd dat de aandacht van de Duitsers verslapte, ontsnapte Lowry en wist hij zich in een hoop bieten te verstoppen. Hij bleef daar wachten tot ‘s nachts een grote Duitse colonne passeerde. Met een ‘geleende’ Duitse Stahlhelm op zijn hoofd en z’n Duitse overjas sloot hij zich aan bij de staart van de kolonne en marcheerde hij onopgemerkt mee in de richting van Villers-Bretonneux. Hij verliet deze kolonne pas toen hij in de verte een controlepost van Feldgendarmen zag en trok met een grote boog verder tot hij op Britse troepen botste. Hij bewees dat hij tijdens zijn ontsnapping zijn ogen goed de kost had gegeven want tijdens zijn debriefing in het hoofdkwartier kon hij gedetailleerde informatie geven over artillerieposities, troepenbewegingen en de sterkte van de Duitse troepen. Lowry was een van de slechts twee officieren van het Bataljon die de gevechten in maart had overleefd. Hij ontsnapte een paar dagen later op het nippertje aan de dood toen hij bij Villers-Bretonneux gewond werd toen hij met de overlevenden van zijn eenheid een tegenaanval uitvoerde. Luitenant-kolonel Lowry sneuvelde op 23 september ’18 en werd begraven in graf IV C 1  Lowry’s twee jongere broers Wiliam Augustine Harper en Cyril John Patrick sneuvelden eveneens tijdens de Grote Oorlog.

     

    Luitenant-kolonel Russel Hubert Britton DSO, een officier in de 5e Brigade Canadian Field Artillery, sneuvelde op 2 mei ’17 en werd begraven in graf I E 16. Nadat hij was gevallen, vroeg zijn weduwe om zijn paard terug naar Canada te sturen. Men ging in op dit verzoek, maar het paard werd door de golven van de Atlantische Oceaan verzwolgen, toen het schip waarop het werd vervoerd, verging na een ontmoeting met een Duitse duikboot. 

    Tweede luitenant Patrick McLeod Innes, een officier in de 111e Siege Battery van de Royal Field Artillery, sneuvelde op 30 april 1917. Hij ligt in graf I A 3. Hij was een kleinzoon van luitenant-generaal John McLeod Innes VC.  Grootvader Innes had zijn VC gekregen toen hij als jonge officier  van de Royal Engineers tijdens de Indiase Muiterij (1857-1858) eigenhandig de bemanning van een veldgeschut had uitgeschakeld en daarna onder hevig vuur, de vijand op afstand had weten houden. Luitenant Innes’ jongere broer Donald bezweek op 30 april ’18 aan opgelopen verwondingen in een hospitaal in Abbeville. Op het ogenblik van zijn dood diende hij als een  tweede luitenant in het 14e Bataljon Black Watch.




    06-12-2017 om 10:56 geschreven door janhuijbrechts  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (69 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    03-12-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.ZONDAG FRONTPOËZIEDAG - RECALLING WAR (FRAGMENT)
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Weinig Britse auteurs werden zo door hun oorlogsverleden getekend als oud-officier Robert Graves (1895-1985). Vooral zijn sterke, auto-biografische ‘Good-bye to all that’ uit 1927 mag, naar mijn bescheiden mening, op geen enkele boekenplank van al wie ook maar een greintje interesse in e Grote Oorlog heeft ontbreken. Velen zijn intussen vergeten dat Graves ook een begenadigd dichter was, doe toen hij in 1916 met zijn bundel ‘Over the Brazier’ debuteerde, meteen faam verwierf als een van de meest veelbelovende talenten van zijn generatie.

    Vandaag breng ik u een fragment uit zijn indrukwekkende ‘Recalling War’:

     

    ‘War was return of earth to ugly earth

    War was foundering of sublimities

    Extinction of each happy art and faith

    By which the world had still kept head in air

    Protesting logic or protesting love

    Until the unendurable moment struck –

    The inward scream, the duty to run mad.’


    03-12-2017 om 13:31 geschreven door janhuijbrechts  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (96 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    01-12-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.EVEN STLSTAAN BIJ... BUS HOUSE CEMETERY

    Deze kleinere, op een lichtjes aflopend terrein aangelegde  CWG-site ligt aan de Sint Elooiseweg in Voormezele. Ze dankt haar naam aan een hoeve annex herberg die hier lag en die op haar beurt haar benaming dankte aan een Londense dubbeldekker die hier – volgens de legende - eind oktober ’14 in panne was achtergelaten door de London Scottish toen ze op weg waren naar Wijtschate voor hun legendarische tegenaanval in de Halloweennacht.

    De eerste gesneuvelden werden hier kort na de Mijnenslag van 7 juni ’17 begraven en de site bleef on gebruik als begraafplaats tot november ’17, waardoor ze als een typische begraafplaats voor de Derde Slag om Ieper mag worden beschouwd.  Er worden 208 gesneuvelden uit de Grote Oorlog herdacht, waarvan 12 niet geïdentificeerde. Er liggen echter ook 79 Britten begraven die in de meidagen van ’40 waren gevallen bij de verdediging van het kanaal Ieper-Komen. Ietwat apart van de Bitten liggen er overigens ook nog twee Franse gesneuvelden uit de Tweede Wereldoorlog begraven.

    Voor de heraanleg tekende de bekende CWGC-architect William Cowlishaw (1869-1957) die in ons land ook verantwoordelijk was voor onder meer de begraafplaatsen Prowse Point, Grootebeek en Irish House.




    01-12-2017 om 10:24 geschreven door janhuijbrechts  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (95 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    27-11-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.VERDWENEN DUITSE BEGRAAFPLAATSEN - POELKAPELLE I
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Aan het einde van de Eerste Wereldoorlog kon men op het grondgebied van de gemeente Poelkapelle een tiental Duitse militaire begraafplaatsen aantreffen. In de door de Duitsers gehanteerde nummering bestaan er wel een Poekapelle II, III en IV-begraafplaats maar geen Poelkapelle I. In sommige bronnen wordt naar Poelkapelle I verwezen als het Ehrenfriedhof nr.  124 Poelkapelle Dorf. Deze foto (klik voor een vergroting) van begraafplaats Poelkapelle I kon ik een paar weken geleden op een veilingsite verwerven. Ik kan me natuurlijk vergissen, maar naar alle waarschijnlijkheid is dit een opname van de begraafplaats Poelkapelle Dorf. Deze site werd in de lente van ’15 naast de dorpsschool opgestart door de Reserve Sanitäter Kp. 51 om de slachtoffers van de Tweede Slag bij Ieper te begraven. Centraal staat een monument dat wellicht het gedenkteken is dat door het XXVI Reservekorps was gebouwd voor hun gevallen kameraden. Zowel het monument als de begraafplaats zelf werden in 1917 vrijwel volledig verwoest door artilleriebeschietingen. Na de oorlog werd deze site heraangelegd, maar in het begin van de jaren 50 werd de begraafplaats gesloten. 532 Geïdentificeerde gesneuvelden werden ontgraven en  naar Menenwald overgebracht, terwijl 253 niet-geïdentificeerden in het Kameradengrab in Langemark terechtkwamen.

    P.S.: Mocht ik toch fout hebben gegokt en is dit niet Poelkapellle Dorf, aarzel dan niet om me dit te laten weten...!


    27-11-2017 om 09:24 geschreven door janhuijbrechts  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (106 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    26-11-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.ZONDAG FRONTPOËZIEDAG - SCHLACHTFELD
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Net als vorige week, breng ik vandaag een gedicht van de, naar mijn aanvoelen, te veel in de vergetelheid geraakte Duitse expressionistische dichter August Stramm (1874-1915):

     

    SCHLACHTFELD

     

    Schollenmürbe schläfert ein das Eisen

    Blüte filzen Sickerflecke

    Roste krumen

    Fleische schleimen

    Saugen brünstet um Zerfallen

    Mordersmorde

    Blinzen

    Kinderblicke

     

     

     


    26-11-2017 om 13:49 geschreven door janhuijbrechts  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (67 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    25-11-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.KIJKTIP - PASSCHENDAELE - THE AFTERMATH
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Ik heb op deze blog al verschillende keren verwezen naar de erg interessante reeks docu's die werden gemaakt door de Britse historicus Dan Snow over de Derde Slag bij Ieper. Ze bieden een beknopte maar desalniettemin erg volledige én degelijke samenvatting van wat wellicht de meest wrede maar ook meest nutteloze gevechten in Flanders Fields zijn geweest tijdens de Grote Oorlog. Vandaag vestig ik graag even uw aandacht op het laatste deel van deze reeks: The Aftermath....  Van harte aanbevolen !

    https://youtu.be/p1-gVMXxG7c?list=PL36usWzPwQvkIQajcHl1WuHmRIx0xkYEV

    25-11-2017 om 11:50 geschreven door janhuijbrechts  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (65 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    19-11-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.ZONDAG FRONTPOËZIEDAG - ANGSTSTURM
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Vandaag in de rubriek ‘Zondag – Frontpoëziedag’ het gedicht ‘Angststurm’ van August Stramm (1874-1915). Stramm, die in het burgerleven een hogere postbeambte was, was vanaf 1902 begonnen het publiceren van gedichten. Aanvankelijk uitgesproken naturalistische in stijl, evolueerde hij door zijn beknopte en erg directe, klankritimische stijl naar het expressionisme. Stramm die bij het begin van de oorlog als reserve-officier gemobiliseerd werd, sneuvelde op 1 september ’15 als bataljonskommandant in het Reserve-Infanterie-Regiment nr. 272 bij de bestorming van Djepnr-Bug-Kanaal bij het huidige Wit-Russische Horodec.   

     

    Grausen

    Ich und Ich und Ich

    Grausen Brausen Rauschen Grausen

    Träumen Splittern Branden Bienden

    Sterneblenden Brausen Grausen

    Rauschen

    Grausen

    Ich


    19-11-2017 om 14:43 geschreven door janhuijbrechts  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (88 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    18-11-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.VOOR U GELEZEN - 'ONSTERFELIJKE FRONTEN'
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Op de laatste dag van de Boekenbeurs rondstruinend vond ik bij de verdeler van de altijd interessante Nederlandse uitgeverij Aspekt ‘Onsterfelijke Fronten’ van Evelyn De Roodt. Ik kende van haar al van haar uitstekende ‘Oorlogsgasten’ over krijgsgevangenen en vluchtelingen in Nederland en ooit hebben we samen aan een publicatie over de Dodendraad gewerkt, maar dit boek uit 2005 was mij onbekend… Ik moet toegeven dat ik het, bij wijze van spreken, in één ruk heb uitgelezen. Ik werk zelf al geruime tijd aan een studie over ‘Vergangenheitsbewältigung’, de manier waarop de Duitsers omgaan met de geschiedenis in het algemeen en de Eerste Wereldoorlog in het bijzonder. De Roodt’s boek waarin acht Duitse schrijvers gevolgd worden tot in de loopgrachten van de Grote Oorlog ligt in het verlengde van dergelijke studie. Natuurlijk mochten Ernst Jünger, Erich Maria Remarque en Walter Flex niet op het appel ontbreken maar het is een goede zaak dat ook ‘mindere’ literaire goden als Otto Braun, Carl Zuckmayer en Georg Trakl de revue passeren. Met een vlot verhalende pen wordt niet alleen stil gestaan bij hun literaire erfenis maar ook bij hun – soms abrupt beëindigde- leven. Het is sowieso al een pluspunt dat er af en toe ook eens wordt stilgestaan bij de Duitse kant van het Grote Oorlogsverhaal. Iets, wat tot op de dag van vandaag, naar mijn aanvoelen, gewoon te weinig gebeurt. En wanneer dit dan op zo'n stevig onderbouwde en gedragen manier gebeurt dan kan het voor mij niet meer stuk. ‘Onsterfelijke Fronten’ was meer dan vierhonderd pagina’s lang genieten en dàt beweer ik heus niet over elk boek…  

     


    18-11-2017 om 10:49 geschreven door janhuijbrechts  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (84 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    17-11-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.THEY SHAL GROW NOT OLD - JOHN DALTON (17)

    In het centrum van het ietwat slaperige Voormezele ligt de CWGC-begraafplaats Voormezele Enclosures 1 &2. Een site, die zoals de naam al laat vermoeden, wordt gevorm door twee, nu eengemaakte militaire begraafplaatsen. Eén van de eerste gesneuvelden die in Plot II in maart '15 een laatste rustplaats kreeg was de amper 17-jarige kind-soldaat John Dalton. Deze militair uit het Ierse Carrick-on-Suir diende met het stamnummer 4558 bij het 1e Bataljon van het Royal Irish Regiment toen het noodlot hem op 12 maart '15 trof in een loopgracht bij Sint-Elooi. Hij werd twee dagen later begraven in het nabijgelegen Voormezele in graf II A 5. Op deze relatief kleine begraafplaats liggen minstens drie gesneuvelden ie jonger dan achttien waren toen ze in de Vlaamse Velden hun leven lieten. De 17-jarige Donald Ernest Churchyard, een rifleman in het  4e Bataljon van de Rifle Brigade  sneuvelde acht dagen na John Dalton. De eveneens 17-jarige Alexander Szize, een soldaat in the King's (Liverpool) Regiment viel op 27 maart '16. Drie jonge levens, die nooit hadden mogen opgeofferd worden...  

     


    17-11-2017 om 14:13 geschreven door janhuijbrechts  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (98 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    11-11-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.HIER ONS BLOED WANNEER ONS RECHT...?

    Precies honderd jaar geleden kozen Vlaamsgezinde militairen aan het IJzerfront ervoor om in de clandestiniteit te verdwijnen. Ze waren het kotsbeu om als tweederangsburgers behandeld te worden door een officierenkaste en een regering die potdoof bleven voor hun gerechtvaardigde eisen. Wanneer ze opkwamen voor hun fundamentele rechten werd ze ‘Et pour les flamands la même chose’ toegesnauwd.

    En blijkbaar is er tot op de dag vandaag nog niks veranderd in mijn geboortestad Hoogstraten. Op 11 november, Wapenstilstandsdag, zijn de Vlaamse gesneuvelden er nog steeds tweederangsburgers. Ondanks het feit dat ik in het verleden en bij herhaling er bij het stadsbestuur op heb aangedrongen om conform de wettelijke verplichting, naast de Belgische driekleur ook de vlag van de Vlaamse gemeenschap te hangen, blijft men dit vertikken. Ze kunnen het echt niet laten… De leeuwenvlag is en blijft niet welkom in Hoogstraten op 11 november. Het is verdomme bij wet verplicht maar dat zal het Hoogstraatse college van burgemeester en schepenen worst wezen… Het is hallucinant dat de zelfbenoemde flaminganten die als N-VA’ers in het Hoogstraatse stadsbestuur zetelen dit gewoon accepteren… De burgemeester is als Vlaams volksvertegenwoordiger niet vies van haar verloning door de Vlaamse gemeenschap maar blijkbaar wél van het officiële symbool van deze gemeenschap… Of om het op z’n Bels te zeggen: ‘Il faut le faire…!’  




    11-11-2017 om 13:07 geschreven door janhuijbrechts  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (143 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.TEKST REFERAAT OP DOORBRAAK
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Ter gelegenheid van 11 november - Wapenstilstandsag -  publiceert de VVB-nieuwsstek Doorbraak de tekst van mijn referaat van vorige zondag m.b.t. 100 Jaar Vlaanderens Dageraad aan den IJzer.  Wil u meer weten over dit ideologische manifest van de Frontbeweging en de historische context waarin het geschreven werd ? U kan de tekst gratis raadplegen op:

    https://doorbraak.be/


    11-11-2017 om 09:41 geschreven door janhuijbrechts  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (110 Stemmen)
    >> Reageer (0)


    Archief per week
  • 20/01-26/01 2020
  • 31/12-06/01 2019
  • 23/12-29/12 2019
  • 16/12-22/12 2019
  • 02/12-08/12 2019
  • 18/11-24/11 2019
  • 11/11-17/11 2019
  • 04/11-10/11 2019
  • 28/10-03/11 2019
  • 14/10-20/10 2019
  • 07/10-13/10 2019
  • 30/09-06/10 2019
  • 23/09-29/09 2019
  • 16/09-22/09 2019
  • 09/09-15/09 2019
  • 19/08-25/08 2019
  • 12/08-18/08 2019
  • 05/08-11/08 2019
  • 29/07-04/08 2019
  • 22/07-28/07 2019
  • 01/07-07/07 2019
  • 24/06-30/06 2019
  • 17/06-23/06 2019
  • 03/06-09/06 2019
  • 27/05-02/06 2019
  • 20/05-26/05 2019
  • 01/04-07/04 2019
  • 25/03-31/03 2019
  • 18/03-24/03 2019
  • 11/03-17/03 2019
  • 04/03-10/03 2019
  • 25/02-03/03 2019
  • 18/02-24/02 2019
  • 11/02-17/02 2019
  • 28/01-03/02 2019
  • 21/01-27/01 2019
  • 14/01-20/01 2019
  • 07/01-13/01 2019
  • 31/12-06/01 2019
  • 24/12-30/12 2018
  • 17/12-23/12 2018
  • 10/12-16/12 2018
  • 03/12-09/12 2018
  • 26/11-02/12 2018
  • 19/11-25/11 2018
  • 12/11-18/11 2018
  • 05/11-11/11 2018
  • 29/10-04/11 2018
  • 22/10-28/10 2018
  • 24/09-30/09 2018
  • 17/09-23/09 2018
  • 10/09-16/09 2018
  • 03/09-09/09 2018
  • 27/08-02/09 2018
  • 20/08-26/08 2018
  • 13/08-19/08 2018
  • 06/08-12/08 2018
  • 30/07-05/08 2018
  • 23/07-29/07 2018
  • 16/07-22/07 2018
  • 09/07-15/07 2018
  • 02/07-08/07 2018
  • 25/06-01/07 2018
  • 18/06-24/06 2018
  • 11/06-17/06 2018
  • 04/06-10/06 2018
  • 28/05-03/06 2018
  • 21/05-27/05 2018
  • 14/05-20/05 2018
  • 07/05-13/05 2018
  • 30/04-06/05 2018
  • 23/04-29/04 2018
  • 16/04-22/04 2018
  • 09/04-15/04 2018
  • 02/04-08/04 2018
  • 26/03-01/04 2018
  • 19/03-25/03 2018
  • 12/03-18/03 2018
  • 05/03-11/03 2018
  • 26/02-04/03 2018
  • 19/02-25/02 2018
  • 12/02-18/02 2018
  • 05/02-11/02 2018
  • 29/01-04/02 2018
  • 22/01-28/01 2018
  • 15/01-21/01 2018
  • 08/01-14/01 2018
  • 01/01-07/01 2018
  • 25/12-31/12 2017
  • 18/12-24/12 2017
  • 11/12-17/12 2017
  • 04/12-10/12 2017
  • 27/11-03/12 2017
  • 20/11-26/11 2017
  • 13/11-19/11 2017
  • 06/11-12/11 2017
  • 30/10-05/11 2017
  • 23/10-29/10 2017
  • 16/10-22/10 2017
  • 09/10-15/10 2017
  • 02/10-08/10 2017
  • 25/09-01/10 2017
  • 18/09-24/09 2017
  • 11/09-17/09 2017
  • 04/09-10/09 2017
  • 28/08-03/09 2017
  • 21/08-27/08 2017
  • 14/08-20/08 2017
  • 07/08-13/08 2017
  • 31/07-06/08 2017
  • 24/07-30/07 2017
  • 17/07-23/07 2017
  • 10/07-16/07 2017
  • 03/07-09/07 2017
  • 26/06-02/07 2017
  • 19/06-25/06 2017
  • 12/06-18/06 2017
  • 05/06-11/06 2017
  • 29/05-04/06 2017
  • 22/05-28/05 2017
  • 15/05-21/05 2017
  • 08/05-14/05 2017
  • 01/05-07/05 2017
  • 24/04-30/04 2017
  • 17/04-23/04 2017
  • 10/04-16/04 2017
  • 03/04-09/04 2017
  • 27/03-02/04 2017
  • 20/03-26/03 2017
  • 13/03-19/03 2017
  • 06/03-12/03 2017
  • 27/02-05/03 2017
  • 20/02-26/02 2017
  • 13/02-19/02 2017
  • 06/02-12/02 2017
  • 23/01-29/01 2017
  • 16/01-22/01 2017
  • 09/01-15/01 2017
  • 19/12-25/12 2016
  • 12/12-18/12 2016
  • 05/12-11/12 2016
  • 28/11-04/12 2016
  • 21/11-27/11 2016
  • 14/11-20/11 2016
  • 07/11-13/11 2016
  • 31/10-06/11 2016
  • 24/10-30/10 2016
  • 17/10-23/10 2016
  • 10/10-16/10 2016
  • 03/10-09/10 2016
  • 26/09-02/10 2016
  • 19/09-25/09 2016
  • 12/09-18/09 2016
  • 05/09-11/09 2016
  • 29/08-04/09 2016
  • 22/08-28/08 2016
  • 15/08-21/08 2016
  • 08/08-14/08 2016
  • 01/08-07/08 2016
  • 25/07-31/07 2016
  • 18/07-24/07 2016
  • 11/07-17/07 2016
  • 04/07-10/07 2016
  • 27/06-03/07 2016
  • 20/06-26/06 2016
  • 13/06-19/06 2016
  • 06/06-12/06 2016
  • 30/05-05/06 2016
  • 23/05-29/05 2016
  • 16/05-22/05 2016
  • 09/05-15/05 2016
  • 02/05-08/05 2016
  • 25/04-01/05 2016
  • 18/04-24/04 2016
  • 11/04-17/04 2016
  • 04/04-10/04 2016
  • 28/03-03/04 2016
  • 21/03-27/03 2016
  • 14/03-20/03 2016
  • 07/03-13/03 2016
  • 29/02-06/03 2016
  • 22/02-28/02 2016
  • 15/02-21/02 2016
  • 08/02-14/02 2016
  • 01/02-07/02 2016
  • 25/01-31/01 2016
  • 28/12-03/01 2016
  • 21/12-27/12 2015
  • 07/12-13/12 2015
  • 30/11-06/12 2015
  • 23/11-29/11 2015
  • 16/11-22/11 2015
  • 09/11-15/11 2015
  • 02/11-08/11 2015
  • 26/10-01/11 2015
  • 19/10-25/10 2015
  • 12/10-18/10 2015
  • 05/10-11/10 2015
  • 28/09-04/10 2015
  • 21/09-27/09 2015
  • 14/09-20/09 2015
  • 07/09-13/09 2015
  • 31/08-06/09 2015
  • 24/08-30/08 2015
  • 17/08-23/08 2015
  • 10/08-16/08 2015
  • 03/08-09/08 2015
  • 27/07-02/08 2015
  • 20/07-26/07 2015
  • 13/07-19/07 2015
  • 06/07-12/07 2015
  • 29/06-05/07 2015
  • 22/06-28/06 2015
  • 15/06-21/06 2015
  • 08/06-14/06 2015
  • 01/06-07/06 2015
  • 25/05-31/05 2015
  • 18/05-24/05 2015
  • 11/05-17/05 2015
  • 04/05-10/05 2015
  • 27/04-03/05 2015
  • 20/04-26/04 2015
  • 13/04-19/04 2015
  • 06/04-12/04 2015
  • 30/03-05/04 2015
  • 23/03-29/03 2015
  • 16/03-22/03 2015
  • 09/03-15/03 2015
  • 02/03-08/03 2015
  • 23/02-01/03 2015
  • 16/02-22/02 2015
  • 09/02-15/02 2015
  • 02/02-08/02 2015
  • 26/01-01/02 2015
  • 19/01-25/01 2015
  • 12/01-18/01 2015
  • 05/01-11/01 2015
  • 29/12-04/01 2015
  • 22/12-28/12 2014
  • 15/12-21/12 2014
  • 08/12-14/12 2014
  • 01/12-07/12 2014
  • 24/11-30/11 2014
  • 17/11-23/11 2014
  • 10/11-16/11 2014
  • 03/11-09/11 2014

    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Blog als favoriet !

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto


    Blog tegen de wet? Klik hier.
    Gratis blog op https://www.bloggen.be - Meer blogs