Precies honderd jaar geleden kozen Vlaamsgezinde militairen aan het IJzerfront ervoor om in de clandestiniteit te verdwijnen. Ze waren het kotsbeu om als tweederangsburgers behandeld te worden door een officierenkaste en een regering die potdoof bleven voor hun gerechtvaardigde eisen. Wanneer ze opkwamen voor hun fundamentele rechten werd ze ‘Et pour les flamands la même chose’ toegesnauwd.

En blijkbaar is er tot op de dag vandaag nog niks veranderd in mijn geboortestad Hoogstraten. Op 11 november, Wapenstilstandsdag, zijn de Vlaamse gesneuvelden er nog steeds tweederangsburgers. Ondanks het feit dat ik in het verleden en bij herhaling er bij het stadsbestuur op heb aangedrongen om conform de wettelijke verplichting, naast de Belgische driekleur ook de vlag van de Vlaamse gemeenschap te hangen, blijft men dit vertikken. Ze kunnen het echt niet laten… De leeuwenvlag is en blijft niet welkom in Hoogstraten op 11 november. Het is verdomme bij wet verplicht maar dat zal het Hoogstraatse college van burgemeester en schepenen worst wezen… Het is hallucinant dat de zelfbenoemde flaminganten die als N-VA’ers in het Hoogstraatse stadsbestuur zetelen dit gewoon accepteren… De burgemeester is als Vlaams volksvertegenwoordiger niet vies van haar verloning door de Vlaamse gemeenschap maar blijkbaar wél van het officiële symbool van deze gemeenschap… Of om het op z’n Bels te zeggen: ‘Il faut le faire…!’