Vandaag, dag op dag precies 100 jaar geleden sneuvelde de 25-jarige Wilfred Owen MC bij de offensieve gevechten aan het kanaal Samber- Oise bij het Frans-Vlaamse Ors. Owen is naar mijn aanvoelen – en gelukkig niet alleen dat van  mij – één van de belangrijkste om niet te zeggen dé belangrijkste Britse dichter van de Grote Oorlog en mag vandaag dus niet ontbreken in de rubriek Zondag Frontpoëziedag. Weinigen hebben op zo’n schokkende manier de gruwelijjke realiteit van de loopgravenoorlog verwoord. Hij schreef de meeste van zijn gedichten in een tijdspanne van amper een jaar, tussen augustus 1917 en september 1918. Tijdens zijn leven werden er enkel vijf van z’n gedichten gepubliceerd en was het wachten tot in 1920 zijn postume bundel Poems door zijn bloedsbroeder Siegfried Sassoon werd gepubliceerd die 23 van Owens’ gedichten bevatte…

Vandaag breng ik in deze rubriek Owens beklijvende  ‘The Next War’

War’s a joke for me and you / Wile we know such dreams are true (Siegfried Sassoon)

Out there we’ve walked quite friendly up to Death / Sat down and eaten with him, cool and bland / Pardoned his spilling mess-tins, in our hanf. / We’ve sniffed the green thick odour of his breath, / Our eyes wept, but our courage didn’t writhe / He’s spat at us with bullets and he’s coughed / Shrapnel. We chorused when he sang aloft, / We whistled while he shaved us with a scythe.

Oh, Death was never enemy of ours ! /  We laughed at him, we leagued with him, old chum. / ?No soldier’s paid to kick against His powers / We laughed, knowing that better men would come, / And greater wars: when each proud fighter brags / He wars on Death, for lives, not men, for flags.

04-11-2018 om 07:28 geschreven door janhuijbrechts  

Vandaag is het precies 100 jaar geleden dat de felle strijd rond Zomergem het leven eiste van een Hoogstratenaar. De 23-jarige Jan Coertjens, brigadier/be­roepsvrijwilli­ger bij het 8^e Regiment artil­lerie werd dodelijk gewond door granaatscherven tijdens een artillerieduel. Hij kreeg een laatste rustplaats op het Belgische militaire ereperk op de begraafplaats van Zomergem maar zijn zerk raakte in mei 1940 ernstig beschadigd door granaatscherven en kogelgaten. Onlangs werd deze zerk echter door Defensie hersteld. Jan Coertjens  was een zoon van Adriaan Coertjens en Maria Theresia De Prins. Deze vrijgezel woonde bij het uitbreken van de oorlog aan het Gasthuiseinde. Hij was de laatste militair uit Hoogstraten die tijdens de oorlog om het leven kwam.

01-11-2018 om 06:43 geschreven door janhuijbrechts  

In het Duitse interneringskamp Sennelager bij Paderborn overleed op 28 oktober 1918 de 77-jarige Hoogstratenaar Cornelis Janssens. Deze gewezen muziekleraar was op 13 mei 1918 in Beringen door de Duitse politiediensten gearresteerd wegens zijn betrokkenheid bij verzetsactiviteiten en als politieke gevangene naar Duitsland gestuurd. Cornelis Janssen werd oorspronkelijk begraven op het zogenaamde Ausländrrfriedhof bij het kasteel Neuhaus-Sennelagern dat op het einde van de Eerste Wereldoorlog meer dan 660 graven telde. Het is onduidelijk of de stoffelijke resten van C. Janssens na de oorlog werden gerepatrieerd. Mogelijk ligt hij in één van de 26 Belgische WO-1 graven die zich nog op deze site bevinden.

31-10-2018 om 04:39 geschreven door janhuijbrechts  

De dodentol van het eindoffensief bleef intussen oplopen. Bij de bevrijding van Hansbeke sneuvelde  op 23 oktober 1918 de 30-jarige Jozef Van Nueten, zoon van de Meerlese burgemeester. Hij was korporaal/kla­roenier bij het 20^e Linieregiment. Tijdens het eindoffensief was hij als muzikant ingezet bij de brancardiers. Hij werd in de omgeving van een eerste hulppost die was ingericht in de woning Maenhoudt in de Veldstraat dodelijk getroffen door granaatscherven. Samen met nog vier andere gesneuvelden,  werd hij ter plaatse in de boomgaard begraven. In december 1918 werd hij daar door zijn broer Vital opgegraven, geïdentificeerd en herkist bijgezet op het kerkhof van Hansbeke.  Kort na de wapenstilstand werd zijn lijk er ontgra­ven en overgebracht naar Meerle.In tegenstelling tot de andere naar Merle gerepatrieerde gesneuvelden werd hij niet onder het oorlogsmonument maar in een individueel graaf er tegenover begraven. Hij was een ongehuwde zoon van Willem Lodewijk Van Nueten, burgemeester en koopman en van Maria Cornelia Smits. Hij was bij het uitbreken van de oorlog student en woonde in de ouderlijke woning in de Kerkstraat nr. 26.

30-10-2018 om 04:19 geschreven door janhuijbrechts  

22 Oktober 1918 was noodlottig voor twee militairen uit het Hoogstraatse. In het Belgisch militair hospitaal te Calais overleed om 14.45 uur de 30-jarige Victor Criem, 1^e sergeant bij het 5^e Linieregi­ment (zie doodsprentje). Op 16 oktober om 7.45 uur was hij doodziek binnengebracht in het Belgisch militair hospitaal ‘Porte de Gravelines’ in Calais waar hij vandaag bezweek aan ‘grieperige bronchopneumonie’, wellicht het gevolg van de zgn. ‘Spaanse Griep’. Hij was de oudste zoon van Jules Criem en Paulina Maria Thuyn. Victor Criem was gehuwd met de Hoogstraatse Renildis Constantina Ceulen. Bij het uitbreken van de oorlog was hij konvooibewaker bij de sporwegen en woonde hij op het Gasthuiseinde. In zijn stamboekdossier staat echter Berchem als domicilie aangegeven. Zijn echtgenote verhuisde in ieder geval tijdens de oorlog naar de Walvisstraat 36 te Antwerpen. Ze zat wegens brievensmokkel en het verdelen ervan van 12 januari 1918 tot 8 augustus in de gevangenis. Ze vroeg na de oorlog een erkenning van haar verzetswerk aan bij Provinciale Commissie voor Nationale Erkentelijkheid. Deze droeg haar op 17 april 1920 voor het Burgerlijk Kruis 3^e Klasse voor. Victor Criem  ligt begraven in graf 911 op het militaire ereperk van de stedelijke begraafplaats Calais-Nord.

In het hospitaal ‘Cabour’ in Adin­kerke be­zweek om 15.00 uur de 35-jarige opper­wacht­meester van de rijks­wacht Willem Raes aan de moordende Spaanse Griep. Hij was een zoon Van Jan Baptist Raes en Joanna Maria Van Keerbergen. Willem Raes was gehuwd met Margaretha Maria Amelia Van Kets. Hij was bij het uitbreken van WO I brigadecommandant van de rijkswacht te Meerle en gedomicilieerd in de kazerne van Meerle. Willem Raes kreeg een laatste rustplaats op de BMB Duinenhoek in De Panne, graf nr. A 207.

30-10-2018 om 03:51 geschreven door janhuijbrechts  

Bij een verkenning van een ogenschijnlijk door de Duitsers verlaten hoeve in Bellem, werd op 20 oktober 1918 de uit Meerle afkomstige Petrus Aerts, korporaal bij het 8^e linieregiment door een sluipschutter in het hoofd geschoten. Over zijn sneuve­len schreef zijn aalmoezenier, de uit Zonde­reigen afkomstige aalmoezenier Joannes L. Mertens:  "De jongen was te moedig; door iedereen was hij gekend als één der beste patrouilleurs en stond hoog in aanzien bij zijne oversten. In Bellem, alvorens aan 't derivatiekanaal van de Leie te komen, weerstonden de Duitsche achterhoeden nog. Pieter alleen trok eene hoeve binnen die bezet was en onver­schrokken, zonder zich te beschutten, schoot hij op de Duit­schers van op de koer der hoeve. Spijtig trof hem een kogel in volle borst en Pieter stortte ineen, zielloos. Zijn commandant en makkers, die hem opvolgden konden zijn papieren en geld niet meer redden; de vluchtende Duitschers hadden hem reeds geplunderd. Ik heb het geluk dan ook niet gehad den braven jongen de Heilige Rechten toe te dienen, doch daarin mag men gerust zijn. Voor het offensief zijn bijna al de soldaten van het bataillon te biechten en te communie geweest en Pieter ook. In alle geval, zoo'n heldendood is een ware marteldood, want, was die brave jongen zoo buitengewoon moedig, dan was het dat hij zulk een hoog besef had van zijne plicht en zijn leven ten beste gaf tot heil van 't Vaderland en zijner fami­lie en vrienden. Vroeger reeds werd hij tweemaal gekwetst en was hij tweemaal gedecoreerd. Moge dan deze heldhaftige dood voor de diep beproefde ouders een zoete balsem zijn op hunne smart..."

Petrus Aerts was een bijzonder ervaren patrouilleur die voor zijn gevaarlijke karweitjes herhaaldelijk werd onderscheiden. Hij werd niet minder dan driemaal geciteerd op de legerdagorders en verschillende keren op de Divisie- en Regimentsorders. Op 4 maart 1918 ontving hij het Oorlogskruis: ‘Caporal d’un courage et d’un dévouement exemplaires; au front depuis 39 mois, s’offrant toujours pour les missions périlleuses; blesse de deux balles au cours d’un e reconnaissance; est resté jusqu’au lendemain dans son poste avancé et ne s’est laisé évacuer qu’ après décision formelle du médicin.’ In de dagorder van het leger op 21 september ’18, bij het verwerven van de Militaire Medaille 2^e klasse, stond het volgende over hem te lezen.: ‘Excellent caporal, d’un dévouement exemplaire. Au front depuis 43 mois. Le 05.09.18, faisant partie de l’équipe spéciale des patrouilleurs chargés d’executér un raid sur la tranchée des Canards, s ‘élance un des premiers à l’ assaut d’un grand abri bétonné dans lequel l’ennemi s’est enfermé et d’ou il se défend à la grenade, au pistolet et al al mitrailleuse. Blessé trés grièvement au début de l’action, il continue à combattre jusqu’ au moment ou le détachement est force à la retraite.’

Bij de bouw van de kazerne Majoor Blairon in Turnhout tijdens het interbellum werd een blok in deze kazerne vernoemd naar korporaal Aerts

Hij was de oudste zoon van Jan Arnold Aerts en Maria Elisabeth Verheyen. Peer Aerts was bij het uitbreken van de oorlog vrachtwagenbestuurder en woonde Heerlestraat 42.

Oorspronkelijk werd Peer Aerts samen met twee andere gesneuvelden begraven in een veldgraf aan de Moerstraat ter hoogte van de hoeve van E. Herteleer. Zijn stoffelijke resten zouden na de oorlog met militaire eer worden bijgezet te Meerle

29-10-2018 om 05:33 geschreven door janhuijbrechts  

Op vrijdag 18 oktober 1918  m 12.00 uur bezweek In het militair hospitaal van Vinkem de 26-jarige Petrus Van Ginneken uit Meer aan zijn verwondingen.  Deze veteraan uit de 9^e cie. van het 8^e Linie­regiment was er twee dagen eerder binnengebracht met verschillende  kogelwonden en een open dijbeenbreuk. Zijn oud sergeant-majoor Constant Holemans omschreef hem als ‘dapper onder vuur, gedisciplineerd en een goede militair’. Hij was een zoon Cornelius Jacobus Van Ginneken en Anna Catharina Janssen. Hij was bij het uitbreken van de oorlog arbeider en woonde tot 1911 in Werkhoven. Het gezin verhuisde toen naar Beerse waar het een woning betrok in de Kwikstraat. Aanvankelijk werd hij begraven op de BMB van Steenkerke maar na de oorlog werd hij herbegraven te Beerse.

29-10-2018 om 05:28 geschreven door janhuijbrechts