Ik heb er nooit een geheim van gemaakt dat ik de humanistische
expressionist Daan Boens als één van de grootste dichters beschouw die uit de
generatie van Vlaamse frontdichters is voortgekomen. Vandaag breng ik uit zijn
tweede, in 1918 uitgegeven bundel volgend gedicht
Kersvers op mijn Youtube-kanaal: een compilatie van
foto's van het kasteeldomein 't Hooghe toen & nu. Deze riante eigendom van
baron de Vinck lag op een strategisch belangrijke hoogtelijn aan de Meenseweg
en zou al snel een kwalijke reputatie verwerven als één van de gevaarlijkste
plaatsen aan het Westelijke front. Op 31 oktober '14 - het hoogtepunt van wat
later bekend zou worden als de 'Eerste Slag bij Ieper' - sloegen kort na het
middaguur twee Duitse granaten in op het kasteel en doodden en verwondden er
een aantal stafofficieren, waaronder de twee bevelhebbers, van de IIe en
Ie Divisie.... Op 21 februari '15 sloegen de Duitsers een eerste gat in de
geallieerde verdediging door de explosie van een ondergrondse mijnkamer op het
domein. Na weken van keiharde en vooral bloederige gevechten, vaak lijf aan
lijf, viel de site in mei '15 in Duitse handen. Op 19 juli '15 reageerden
de Britten met een eigen mijn die een krater met een diameter van ruim 40
meter breed en 16 meter diep sloeg in de Duitse frontlijn. Op 30 juli
introduceerden de Duitsers bij hun tegenaanval de vlammenwerper als nieuw
aanvalswapen en verdreven de Britten uit het Hooghe en het aanpalende Sanctuary
Wood. Pas op 9 augustus konden de Britten na erg zware verliezen het grootste
deel van het verloren gegane terrein opnieuw innemen, maar de ruïnes van het
domein bleven in Duitse handen. Op 25 september '15 mislukte een nieuwe Britse
aanval opnieuw: de Britten verloren bijna 4.000 man...Op 6 juni, nadat 4
ondergrondse mijnen onder de Britse lijnen waren geëxplodeerd, namen Duitse
stormtroepen een groot deel van de Britse lijn bij het Hooghe over. Pas op 31
juli '17, tijdens de 'Derde Slag om Ieper' slaagden de geallieerden er terug in
om vaste voet te krijgen op het Hooghe. Maar tijdens het Duitse Lenteoffensief
van '18 ging het met zoveel moeite heroverde terrein opnieuw in Duitse handen
over... Weinig plaatsen werden zo tragisch getekend door de 'Grote Oorlog' en
de littekens zijn nog overal zichtbaar... Het is een plaats om héél stil van te
worden...
Fons Zegers uit Meerle behoorde tot de militieklas van 1913 en was
net afgezwaaid toen de oorlog uitbrak. Op 25 augustus 14 werd hij als soldaat
in het 1e regiment Karabiniers bij de eerste uitval uit Antwerpen
ernstig gewond in de bossen van Schiplaken; Een Duitse kogel doorboorde zijn
linkerbovenarm, terwijl een andere zijn linkerpols verbrijzelde. Hij werd vrijwel
meteen van het slagveld geëvacueerd en aanvankelijk gehospitaliseerd in het
Militair Hospitaal van Antwerpen. Tijdens de ontruiming van de Scheldestad werd
hij per trein naar Oostende gevoerd om uiteindelijk in een noodhospitaal in het Pensionat St. Pierre in
Calais terecht te komen. Zijn genezingsproces verliep traag en op 5 februari 15
werd hij in Bourbourg door een medische keuringscommissie ongeschikt voor
verdere frontdienst verklaard.Tien
dagen later werd Fons Zegers als militaire arbeider toegevoegd aan de Belgische
logistieke basis van Calais waar hij eerst in het depot van de vervoerstroepen
van de Ve Legerdivisie aan de slag kon en in juni afgedeeld.werd naar de Z.M.
Basis Service des Annexes Flotantes. Fons Zegers werd op 7 september 1915 zwaar
gewond in Gravelines toen hij bij een fout manoeuvre tussen de buffers van twee
botsende treinwagons werd geplet. Hij werd met een ingedeukte borstkas en
ernstige inwendige verwondingen geëvacueerd naar een hospitaal in Le Havre maar
daar verergerde zijn toestand op het einde van december 15. Op 28 december 15
werd hij met buikvliesontstekening overgebracht naar het militair hospitaal nr.
28 te Dinard waar hij op 5 maart 1916 om 11.45 u. overleed.
Hij was een zoon van Jan Petrus Zegers en Anne Marie
Peeraer. Hij was ongehuwd, smid en woonde bij zijn ouders in de Molenstraat.
Op
18 februari 1916 om 12.00 u. overleed in zijn ouderlijke woning in Hoogstraten korporaal
Maurits Jozef Artus aan chronische bronchitis, opgelopen in krijgsgevangenschap.
Hij was op 23 augustus 1914 krijgsgevangen gemaakt bij Namen en had in diverse
Duitse krijgsgevangenkampen verbleven. Toen zijn gezondheidstoestand
zienderogen achteruitging werd hij uiteindelijk onder strikte voorwaarden op
2 september 1915 vrijgelaten uit Cellelager.
Maurits
Artus was een zoon van Ernest Lodewijk Artus, de latere onderdirecteur van de
Hoogstraatse gevangenis en Victoria Hancia. Alhoewel hij in Hoogstraten als
student en wonende in de ouderlijke woning, Lindendreef 24 ingeschreven stond,
had hij in het voorjaar van 14 als beroepsvrijwilliger dienst genomen. Op het ogenblik
van de Duitse inval was hij ongehuwd en leerling aan de onderofficierenschool
van het 13e Linieregiment in de citadel van Namen. Hij werd twee
dagen na zijn overlijden onder grote publieke belangstelling begraven op het
kerkhof van Hoogstraten, maar dit graf is in de loop der tijden verdwenen.
Aansluitend op mijn vorige blog, deze foto. Als je goed kijkt kan je ongeveer in het midden tussen twee, nauwelijks in de moddervlakte te onderscheiden bunkers een houten kruis zien staan. Hier lag vanaf mei '15 een kleine Duitse militaire frontbegraafplaats die als 'Kriegerfriedhof am Polygonenwald' bekend stond. Deze foto dateert uit de laatste week van september '17 en werd een paar dagen na de herovering van Polygoonbos gemaakt. Ondanks de ravage die de beschietingen en de strijd op deze begraafplaats hadden aangericht, bleef deze site als dusdanig in gebruik want aanpalend werd door de geallieerden een eigen begraafplaats aangelegd die uiteindelijk zou uitgroeien tot de CWGC begraafplaats Polygon Wood Cemetery. De na de oorlog heraangelegde en na de overbrenging van veldgraven ook vergrote Duitse begraafplaats die toen 347 graven telde werd in 1955 geruimd. De stoffelijke resten van deze gesneuvelden werden overgebracht naar Langemark.
Op mijn Youtube-kanaal zal ik geregeld 'Toen & Nu"-filmpjes posten. Het eerste in deze reeks gaat over het beruchte Polygon Wood bij Zonnebeke. Dit oefenterrein van het Belgische leger vormde samen met de aanpalende Nonnebosschen tijdens de Eerste Slag om Ieper de inzet van verbitterde gevechten. Pas na de strategische terugtrekking van de Britse troepen in deze sector op 3 mei '15 als gevolg van de Tweede Slag om Ieper kwam deze site in Duitse handen. Ze bouwden het bos of wat er nog van restte uit tot een te duchten vesting. Het was dan ook me erg zware verliezen dat de Australische Ve Divisie er op 26 september '17 in slaagde Polygon Wood opnieuw in te nemen. De granieten obelisk bovenop de gewezen schietstand, hoog boven de begraafplaats is een eerbetoon aan het offer dat de Australiërs hier brachten. Door het Duitse Lenteoffensief in het voorjaar van '18 ging deze duur bevochten terreinwinst echter totaal verloren...Pas op 28 september '18 kwam deze tot een pestilente modderpoel getransformeerde helleplek terug in geallieerde handen.
DUITSE MILITAIRE BEGRAAFPLAATS LOMMEL & DE GROTE OORLOG
Vorige
zondag in functie van de publicatie die ik voorbereid over de Duitse
gesneuvelden uit de Eerste Wereldoorlog die een laatste rustplaats kregen op
het Soldatenfriedhof Lommel, deze site opnieuw bezocht. En meteen een primeur
want sinds vandaag heb ik op Youtube ook mijn eigen kanaal geopend waar ik op
geregelde tijden filmpjes zal posten die gerelateerd zullen zijn aan de Grote
Oorlog in Vlaanderens Velden Alvast veel kijkplezier