Op 11 juni 1917 meldde de voor de legerdienst opgeroepen Joseph Standing Buffalo zich in het rekruteringsbureau van Regina in Canadese provincie Saskatchewan aan. Hij was volgens zijn militaire dossier bij zijn inlijving 5 voet en 6 inches groot, had een getaande huid, bruine ogen en zwart haar. De rekruut had aangegeven een ongehuwde, rooms katholieke landbouwer te zijn die bij zijn ouders in Fort Qu’Apple woonde. Hij verklaarde akkoord te gaan om gevaccineerd te worden en toonde de littekens van drie vaccinaties op zijn linkerarm, die hem, naar eigen zeggen, in 1913 waren toegediend. Wat zijn dossier niet vermeldde was dat hij de kleinzoon was van Tatanka Iyotake beter bekend als Sitting Bull, de legendarische hoofdman van de Sioux-indianen. Blijkens zijn attestation paper werd hij als private ingedeeld bij het 95^e Saskatchewan Rifles, een militiebataljon. Wanneer hij op 6 februari 1918 in Liverpool aanmeerde  werd hij bijna meteen gehospitaliseerd met een pijnlijk abces. Blijkbaar was het behoorlijk ernstig want na een operatie en twaalf dagen hospitaal kreeg hij nog eens zeventien dagen recuperatieverlof. Nadat hij was gemuteerd naar het 78^e Bataljon Canadian Infantry (Winnipeg Grenadiers) belandde hij op 23 augustus eindelijk aan het front in de buurt van Arras.

Vanaf 27 september was Standing Buffalo’s eenheid betrokken bij de Slag om het Canal du Nord. Een offensieve actie die paste binnen het gefaseerde grote geallieerde Eindoffensief. Nadat hij het Canal du Nord was overgestoken raakte hij betrokken bij de gevechten rond Bourlon. Het was hier dat hij gewond raakte en stierf op 29 september 1918. Het 78^e Bataljon had die dag door machinegeweervuur zware verliezen geleden bij het oversteken van de weg Cambrai - Douai. Joseph Standing Buffalo kreeg een laatste rustplaats in Bucquoy Road Cemetery in Ficheux in graf IV B 34.

20-01-2019 om 06:21 geschreven door janhuijbrechts  

Vandaag in ‚Zondag Frontpoëziedag‘ het gedicht ‚An die Frauen’ van Ricarda Huch (1864-1947). Deze Duitse  schrijfster was een van de eerste vrouwen die in 1891 aan de universiteit van Zürich een doctoraat in de filologie en filosofie behaalde. In datzelfde jaar verscheen onder het pseudoniem  Richard Hugo haar eerste poëziebundel Gedichte. Het onderstaande gedicht verscheen in 1917 in het Bismarck-Jahrbuch für Deutsche Frauen

An die Frauen

O Frauen, wie das Los der Erde falle,
Nie wechsel eures: Leiden, Kampf und Not.
Ob Frieden blühe, ob das Schlachthorn schalle,
Ein ew´ger Brand von eurem Opfer loht.

[…]

Die edles Denken haucht wie eine Blume,
Die freie Stirne schmückt kein Ehrenkranz,
Von eurer tapf´ren Herzen Heldentume
Singt keine Chronik, prahlt kein Ordensglanz

[…]

Die zarte Brust schirmt nicht des Ritters Eisen,
Wie Sklaven kämpft ihr, schutzlos, namenlos,
Und steigt, wenn Völker ihre Helden preisen,
Vergeß´ne Sieger in den dunkeln Schoß.

20-01-2019 om 03:50 geschreven door janhuijbrechts  

Nog een IWM-foto uit Neuve-Chapelle (zie mijn blog van 16 januari). Deze opname van een veldgraf dateert uit september 1915. Het is de laatste rustplaats van Sir Edward Hamilton Westrow Hulse, een 25-jarige luitenant in het 2^e bataljon Scots Guards. (Midden op groepsfoto na een trenchraid)  Westrow Hulse, die meerdere malen op de legerdagorders werd vermeld, sneuvelde op 11 maart 1915 bij een aanval op de Moulin du Pietre bij Neuve-Chapelle. Hij werd na de oorlog herbegraven in graf I G 40 op Rue David Military Cemetery te Fleurbaix onder het epitaaf: ‘Seventh Baronet of Breamore House, Hants, Killed at Neuve Chapelle.’  (IWM  Q 17342)

18-01-2019 om 08:52 geschreven door janhuijbrechts  

Deze grafzerk met een bijzonder opschrift is te vinden op Fromelles (Pheasent Wood) Military Cemetery in het Frans-Vlaamse Fromelles. Deze begraafplaats was de eerste CWGC-site die in meer dan 50 jaar na het beëindigen van de Tweede Wereldoorlog door deze organisatie werd ingericht. Deze site werd aangelegd nadat na jaren van volgehouden speurwerk Lambis Englezos, een gepensioneerde leraar uit Melbourne, in 2007 een massagraf had geïdentificeerd waarin in 1916 Australische en Britse gevallenen door de Duitsers waren begraven. Dit massagraf lag bij Pheaseant Wood of Fasanen-wäldchen zoals het op de Duitse stafkaarten stond aangegeven, vandaar de naam. Op basis van het overtuigende bewijsmateriaal dat Englezos bijeengesprokkeld had werd in mei 2008 een archeologische prospectie uitgevoerd door een archeologisch team van Glasgow University, dat de vermoedens bevestigde. Tussen mei en september 2009 werd deze site zorgvuldig opgegraven door Oxford Archeology waarbij 250 lichamen en ruim 6.200 persoonlijke artefacten werden gerecupereerd. Er volgde een moeizaam maar succesvol identificatieproces waarbij onder meer gebruik werd gemaakt van DNA-materiaal van nabestaanden van bij Fromelles vermiste militairen. De resultaten waren verrassend; niet minder dan 96 van de stoffelijke resten konden positief worden geïdentificeerd. Van de resterende 154 lichamen zijn er zeker 109 Australisch en 3 Brits. Er bleven ‘slechts’ 42 niet langer identificeerbare resten over. Bijna 100 jaar na dato kregen tal van nabestaanden eindelijk uitsluitsel over het lot van hun familielid… De Britse en Australische regering hadden intussen aan de CWGC gevraagd om een nieuwe begraafplaats aan de dorpsrand van Fromelles te openen. In augustus 2008 begon men met de aanleg van, deze site met een ietwat vreemd aandoend zeshoekig grondplan naar een ontwerp van Barry Edwards. Het Cross of Sacrifice werd zo geplaatst dat het vanaf VC Corner Cemetery en het  Australian Memorial Park te zien is.  De eerste bijzetting vond hier plaats op 30 januari 2010. De laatste gesneuvelde werd  tijdens de officiële inhuldiging op 19 juli 2010 - 94 jaar na de Slag – herbegraven in aanwezigheid van de Britse prins Charles, Quentin Brice, de Governor-General of Australia en tal van familieleden van de geïdentificeerde militairen..

Eén van de geïdentificeerde slachtoffers was de 38-jarige Arthur Joseph Johnson, een soldaat in het 29^e bataljon Australian Infantry uit Footscray, Victoria. Hij was een zoon van James Johnson en Mary Anne Davies. Hij had 5 broers en 2 zusters en was gehuwd met Mary Murray. In het burgerleven werkte hij als handarbeider in een  steengroeve. Deze oorlogsvrijwilliger was op 18 februari 1916 in Melbourne ingescheept op HMAR Ballarat met bestemming front waar hij drie maanden later vermist raakte bij de zinloze aanval op Fromelles. Zijn familie plaatste ‘Step softly, a dream lies buried here’ op zijn zerk….

17-01-2019 om 09:58 geschreven door janhuijbrechts  

Met een zekere regelmaat plaats ik op deze webstek foto’s van al lang verdwenen  frontbegraafplaatsen. Vandaag een uit  Frans-Vlaanderen. Deze dodenakker werd in de lente van 1915 aangelegd door mannen van het 2^e bataljon Cameronians (Scotish Rifles) in een boomgaard voor de hoeve La Cordonnerie in de Rue du Bois in Neuve-Chapelle. Het bataljon had bij de Slag om Neuve-Chapelle zware klappen gekregen en had in mei 1915 haar hoofdkwartier in deze hoeve/herberg. Niet geheel toevallig kreeg deze site de benaming ‘The Orchard’…. (Foto IWM Q 51614)

16-01-2019 om 07:44 geschreven door janhuijbrechts