Gisterenavond een beetje hees teruggekeerd van mijn lezing over de gesneuvelden '14-'18 van Meerle. Deze lezing, die was georganiseerd door 'Halte Merlet' bleek in meer dan één opzicht een schot in de roos. Niet alleen trotseerden meer dan 50 belangstellenden de vrieskou om uw dienaar te komen beluisteren, maar bovendien kwamen er bij het nakeuvelen allerlei lang vergeten familieverhalen en memorabilia bovendrijven. Zo bezorgden familieleden van de in Dinard bezweken gereformeerde karabinier Fons Zegers mij een transferdocument dat was gebruikt om hem naar een ander hospitaal te evacueren. Donie Van Tongerloo, de dochter van Bert Van Tongerloo, die als amper 15-jarige in de rangen van het 2e Regiment Grenadiers aan het IJzerfront stond, schonk mij een unieke medaille, die ik eerlijk gezegd nog nooit eerder ben tegengekomen. Het is een vergulde penning met aan de ene zijde een portretbuste van Albert I in bas-relief en aan de andere zijde een tekst waaruit blijkt dat deze penning werd uitgebracht ter gelegenheid van de onthulling van het Meerlese monument van de gesneuvelden én het 35-jarig ambtsjubileum van burgemeester van Nueten in 1926. Misschien wijd ik binnenkort nog een artikeltje aan dit merkwaardige artefact, maar ik geef u nu alvast een foto. Afsluitend kan ik u nog meldden dat de voorstelling van mijn mini-uitgeverijtje 'Hoogstraatse Histories' meteen ook érg succesvol was. Op een paar minuten tijd vlogen bijna 50 brochures de deur uit, net zoals trouwens de meegebrachte exemplaren van mijn reisgids 'In Vlaanderens Velden' als zoete broodjes verkocht werden. Al bij al een erg geslaagd evenement, met dank aan 'Halte Merlet'...
Vandaag opnieuw een pareltje van korporaal Daan Boens. 'Het Slijk' verscheen op vrijdag 4 oktober '18 in 'Vrij België'.
'Het slijk'
Het slijk ligt op de wegen, waar de mannen dolen; / het slijk verzuipt de loopgraaf waar de wachten staan, . het slijk omspoelt de posten en de slapen-holen, / het slijk is rug en beenen en 't gelaat belaën.
Het slijk heeft kleur van dood, en heeft ervan de smake, / de luchten zelf zijn grijs, als in het vette slijk, / de boomen en de puinen met hun halve daken / zijn grauw van klevend slijk, als was elk huis een lijk.
In slijk zijn stappen zwaar als 't wegen van de jaren, / in 't slijk is 't wachten droef als stond men in den dood : met beide voeten, en vergleed om onze haren / de hand der eeuwigheid, vol weemoed en vol nood.
Het slijk stinkt aaklig, als van beendren het branden, / het slijk is d'horizont, waar moe de blikken zien. / het slijk is 't eenig laken, dat met vaste banden, / omheen ons lichaam snoert, wanneer we in dood vervlien.
Het slijk kleeft aan de wroeters en hun harde vuisten, / het slijk plakt als verbrokkeld speeksel in de mond, / het slijk mengt zich met 't eten, - en als dikke puisten, / ht slijk verstijft den rand van open-staande wond
Zoo groeien wij in slijk, als grauwe menschen - spoken, en eten slijk, en vloeken om zijn kille zoen, / tot slijk wij zelf geworden, en verstokt, gebroken, uit onze laatste wonden niets dan slijk wij bloën !'
Louis Michielsen werd op 11 februari 1889 in Meerle geboren in het gezin van Jacob Michielen en Dymphne Kepers. In 1909 -1910 vervulde hij zijn dienstplicht in de rangen van het 5e Linieregiment. Toen hij op 1 augustus '14 gemobiliseerd werd vervoegde hij meteen de kazerne van dit regiment in Antwerpen. In augustus en september '14 nam hij deel aan de uitvallen uit het 'Nationale Bolwerk' Antwerpen en overleefde hij zonder kleerscheuren op 12 september '14 de zware gevechten in en rond Rotselaar waar het 5e Linieregiment grote verliezen leed. Tijdens de IJzerslag vocht Louis Michielsen bij Lombardsijde en Ramskapelle. Op 30 januari '15 werd hij op slag gedood bij een artilleriebeschieting van de omgeving van de 'Hazewind'-hoeve in de sector Lo. Louis Michielsen werd ter plekke begraven in graf nr. 6 op een geïmproviseerde begraafplaats ter hoogte van de zgn. 'Spierinck-Molen' bij de Beverdijk. Er zijn geen verdere gegevens bekend over wat er daarna met zijn stoffelijke resten is gebeurd. Wellicht werd hij na de wapenstilstand als 'onbekende' herbegraven op een BMB.
Op zaterdag 7 februari, tijdens mijn lezing over de gesneuvelden van Meerle, zal ik meteen ook twee nieuwe publicaties voorstellen; De brochures 'Jongens van bij ons - Meerle '14 - '18' en 'De Dodelijke Draad - Namenlijst van de slachtoffers die vielen aan de grenzen - Hoogstraten '14- '18'. zijn de twee eerste publicaties van mijn mini- uitgeverijtje 'Hoogstraatse Histories'. De bedoeling van deze privé-uitgaven is om te focussen op minder belichte cultuur-historische aspecten van de rijke geschiedeis van het Land van Hoogstraten. 'Jongens van bij ons' brengt de biografische gegevens van de 23 jongemannen uit Meerle die tijdens of kort na de Eerste Wereldoorlog als militair het leven verloren. Het is alvast de bedoeling om voor elke deelgemeente, dergelijke brochure te publiceren. In 'De Dodelijke Draad' ga ik dieper in op de - ten onrechte bijna vergeten - fatale grensconflicten tijdens de 'Grote Oorlog' en breng ik ook hier de biografische gegevens van niet minder dan 29 slachtoffers die bij grensincidenten in het Hoogstraatse om het leven kwamen. Beide publicaties bevatten 24 pagina's en heel wat nooit eerder gepubliceerd illustratiemateriaal. Ongetwijfeld boeiend leesvoer voor al wie geïnteresseerd is in de geschiedenis van de Noorderkempen en/of Eerste Wereldoorlog.
U kan deze brochures bestellen aan de spotprijs van 4,99 euro per brochure op rekeningnummer BE 17 9791 3524 8721 van Jan Huijbrechts - Rommensstraat 2 - 2321 Meer / Hoogstraten met vermelding van titel en gewenst aantal exemplaren. Verzending is gratis.
Vandaag vestig graag even uw aandacht op een bescheiden monumentje aan de Voormezelestraat in Heuvelland. Op een kleine honderd meter van de 'Bayernwald'-site, aan het begin van het wandelpaadje dat naar 'Croonaert Chapel Cemetery' leidt, staat in het glooiende, weidse landschap een onopvallende hardstenen gedenkzuil. Dit monument herdenkt Luitenant Lasnier, en 11 onderofficieren en 174 manschappen van het Franse 1iére Bataillon Chasseurs à Pied, die in deze omgeving het leven lieten tussen 3 en 15 november 1914. Het bataljon was in die periode betrokken bij erg felle afweergevechten bij de Croonaertbossen. vooral dan bij 'Kapellerie' en het 'Bois Quarante' (dit laatste werd door de Duitsers Bayernwald gedoopt). Luitenant Paul Marie Lasnier was op 2 juli 1882 in Brignoles in het department Var geboren. In het burgerleven was hij onderwijzer. Op 01.08.1914 werd hij gemobiliseerd en vertrok hij naar het garnizoen in Reims. Het 1e bataljon Jagers te Voet werd ingedeeld bij de 86e Brigade van de 43e Infanteriedivisie. Vanaf 11 augustus '14 werd Lasnier met zijn jagers ingezet bij de verdediging van de Vogezen. Door haar houding tijdens de gevechten bij Plaine op 14 augustus '14 werd het vaandel van het bataljon gedecoreerd met de Medaille Militaire en werd de eenheid vermeld op de legerdagorders. De Jagers waren er immers niet alleen in geslaagd om bijna 400 Duitsers krijgsgevangen te maken en een paar stukken veldgeschut te veroveren, maar wisten ook de hand te leggen op het vaandel van het 2e bataljon van Reserve-Infanterie-Regiment nr. 99. Het was het eerste Duitse vaandel dat in de oorlog in handen van een Franse eenheid was gevallen...Van 25 augustus tot 4 september nam het bataljon deel aan de verdediging van de Col de la Chipotte om daarna ingezet te worden tijdens de Marneslag. Lieutenant Lasnier sneuvelde volgens zijn militaire steekkaart in de Service Historiquue de l'Armée de Terre (SHAT) in het kasteel Vincennes, op 3 november '14 bij het nabijgelegen Dikkebus. In de 'Historique du 1e BCP' werd echter de datum van 5 november '14 vooropgesteld en werd 'La Chapellerie' als plaats van overlijden vermeld...
