Op de laatste dag van de Boekenbeurs rondstruinend vond ik bij de verdeler van de altijd interessante Nederlandse uitgeverij Aspekt ‘Onsterfelijke Fronten’ van Evelyn De Roodt. Ik kende van haar al van haar uitstekende ‘Oorlogsgasten’ over krijgsgevangenen en vluchtelingen in Nederland en ooit hebben we samen aan een publicatie over de Dodendraad gewerkt, maar dit boek uit 2005 was mij onbekend… Ik moet toegeven dat ik het, bij wijze van spreken, in één ruk heb uitgelezen. Ik werk zelf al geruime tijd aan een studie over ‘Vergangenheitsbewältigung’, de manier waarop de Duitsers omgaan met de geschiedenis in het algemeen en de Eerste Wereldoorlog in het bijzonder. De Roodt’s boek waarin acht Duitse schrijvers gevolgd worden tot in de loopgrachten van de Grote Oorlog ligt in het verlengde van dergelijke studie. Natuurlijk mochten Ernst Jünger, Erich Maria Remarque en Walter Flex niet op het appel ontbreken maar het is een goede zaak dat ook ‘mindere’ literaire goden als Otto Braun, Carl Zuckmayer en Georg Trakl de revue passeren. Met een vlot verhalende pen wordt niet alleen stil gestaan bij hun literaire erfenis maar ook bij hun – soms abrupt beëindigde- leven. Het is sowieso al een pluspunt dat er af en toe ook eens wordt stilgestaan bij de Duitse kant van het Grote Oorlogsverhaal. Iets, wat tot op de dag van vandaag, naar mijn aanvoelen, gewoon te weinig gebeurt. En wanneer dit dan op zo'n stevig onderbouwde en gedragen manier gebeurt dan kan het voor mij niet meer stuk. ‘Onsterfelijke Fronten’ was meer dan vierhonderd pagina’s lang genieten en dàt beweer ik heus niet over elk boek…