Deze 'Zondag Frontpoëziedag' het gedicht 'In de loopgrachten' dat op 6 december '16 werd geschreven door de pater Minderbroeder Valerius Mahy. Het werd later gepubliceerd in het in Londen verschijnende bannelingenblad 'De Stem uit België' dat werd geredigeerd door - de latere Antwerpse stadsarchivaris' kanunnik Floris Prims.
'Ze hielden dag op dag de spade ter hand / en spitt'en ! Onvermoeibaar spitt'en zij / bij duizenden op 't vruchtbaar akkerland / besproeid door d'IJzerstroom en d'Yperlei.
En nu de winter komt, nu zitten zij, / Zij zelf het levend zaad, in 't ingewand / der aarde, wachtend op den zonnebrand /die 't leven wekken moet te lentetij.
Nog zal het buien om hun hoofd ! Nog zal / in bange somberheid, een hagelval / van lood en ijzer rammlen uit de lucht
En dreigen 't leste leven dood te slaan. / Doch wees gerust ! Zoo rijst het rijke graan: / Zoo rijpt in Vlaanderen de Vrijheidsvrucht.'
Dionysius Lievens werd op 3 oktober 1894 in Olen geboren in het gezin van Remy Lievens en Marie Melanie Vermeerbergen. Hij behoorde tot de militieklas van 1914 en werd voor actieve dienst opgeroepen in september '14. In januari '15 belandde hij aan het front als soldaat in het 7e Linieregiment. Op 9 maart '17 was hij in de voorposten in de sector Diksmuide toen hij in het hoofd werd geschoten. Hij werd stervend geëvacueerd naar de medische hulppost bij de Lettenburg waar hij een paar minuten na aankomst bezweek. In het aprilnummer '17 van het frontblaadje 'Herenthals' kon men over hem het volgende lezen in de rubriek 'Nieuws van het front': 'Met droefheid vernemen wij den dood van onzen vriend en wapenmakker Denis Lievens, zon van den mulder van de Watervoort. Zijn vriend Karel Van Mensel schreef ons dat hij getroffen werd door een kogel in het hoofd den negende maart rond half twee. Karel Van Mensel was in zijne onmiddellijke nabijheid. Een uur later is onze arme vriend overleden en hij werd 's anderendaags begraven op het militaire kerkhof van Adinkerke. ' Brancardier John Leysen zamelde onder zijn streekgenoten aan het front, namens het werk ' Herentalse Heldenhulde' het benodigde geld in voor het oprichten van een heldenhuldezerk op zijn graf. Deze zerk werd in '25 'op bevel van hogerhand 'van de BMB in Adinkerke verwijderd en vervangen door een Belgische militaire standaardzerk. Zijn heldenhuldezerk kon echter - dankzij een tussenkomst van het IJzerbedevaartcomité - van de vernietiging gered worden en woord door de Dienst der Militaire Grafsteden overgedragen aan het Comité. Deze zerk werd samen met 7 andere geredde zerken in 1929 ingemetseld in de tweede verdieping van de IJzertoren in Kaaskerke. Wellicht werd hij vernietigd bij de bomaanslag op het IJzermonument in maart 1946....
NOG EEN VERDWENEN DUITSE BEGRAAFPLAATS - ZARREN KIRCHE
Nog een verdwenen Duitse militaire begraafplaats in Vlaanderens Velden. Deze keer in Zarren. Deze Westvlaamse gemeente viel op 20 oktober '14 in Duitse handen en werd vrijwel meteen uitgebouwd tot een belangrijke inkwartieringslocatie net achter het front. Er kwamen medische posten, begraafplaatsen, een geniepark bij het station en oefenterreinen. Op het kerkhof, langs de Esenstraat, werden vanaf oktober '14 gevallen Duitse militairen bijgezet. De foto - die uit 1916 dateert - toont de granieten herdenkingsobelisk die werd opgericht voor de gevallen van de 45e Reserve Division en de 33e Ersatz Brigade. In de zomer van '17 werd het dorp als gevolg van de toenemende geallieerde artilleriebeschietingen, grotendeels ontruimd. Het tot puin geschoten Zarren werd tijdens het geallieerde Eindoffensief bevrijd. De meeste Duitse militairen die bij de St.Dionysiuskerk waren begraven kregen een laatste rustplaats op de grote Duitse verzamelbegraafplaats van Vladslo.
Vandaag een foto van een niet nader geïdentificeerde begraafplaats, een 'Friedhof in Flandern', vermoedelijk in de omgeving van Zonnebeke. Indien iemand weet waar deze foto werd gemaakt, dan mag hij/zij dit steeds laten weten... Links vooraan het graf van Musketier Johannes Mack die sneuvelde op 8 maart 1915. Hij werd na de oorlog herbegraven op de Duitse militaire begraafplaats Menen Wald en rust er nu in Blok N, graf nr. 3164. Rechts vooraan ligt Kriegsfreiwilliger Karl Lorch begraven. Hij werd op 24 augustus 1895 in Cottbus geboren en diende in de 11e cie, IIIe Bn. van R.I.R. nr. 246 toen hij op 27 februari '15 bij Polygoonbos in Zonnebeke sneuvelde. Ook hij werd na de oorlog herbegraven in Menen Wald, Blok N, graf nr. 3164.
Om af te sluiten een paar fotografische impressies van Het Hooge honderd jaar later.... Ergens op een zonnige maar éééérg frisse zondagochtend in februari 2015....
Zoals gisteren beloofd nog een aantal foto's uit mijn archief van het domein Het Hooge in het voorjaar van 1915. De eerste twee werden genomen aan het park van heet kasteeldomein. De derde werd gemaakt aan de Meenseweg en de bomen op de achtegrond geven mooi de hoogtelijn weer waarop vandaag de dag de Canadalaan ligt. De laatste foto werd aan de achterzijde van Hooge genomen, mogelijk tussen Bellewaarde en Railway Wood en toont het verhoogde talud van de spoorweg waarbij men vaag rechts boven de bomen nog een torentje van Het Hooge ziet uitsteken....
Aan de zgn. 'Tweede Slag om Ieper' kwam officieel een einde op 25 mei '15. Voor het eerst was tijdens deze ongemeen harde en brutale gevechten chloorgas ingezet als tactisch wapen en dit had geresulteerd in een niet onaardige terreinwinst voor de Duitse troepen. De laatste dagen van deze Slag werden gedomineerd door de Duitse aanvallen op de Frezenberg en de hoogte van Bellewaarde. Hierdoor kwam het kasteel Hooge, de riante verblijfplaats van baron de Vinck opnieuw in het brandpunt van de strijd te liggen. De Britse verdedigers - die vooral tot als infanteristen vechtende cavalerie-eenheden behoorden - zaten er in een uiterst precaire situatie, in een vooruitgeschoven salient, die van drie zijden door de Duitsers onder vuur kon worden genomen. Op 2 juni '15 gebeurde het onvermijdelijke: Na een zware artilleriebeschieting vielen het kasteel en bijhorende domein grotendeels in Duitse handen. De volgende dag lanceerden de Britten een slecht voorbereide tegenaanval waarbij enkel de stallen konden worden heroverd. De volgende dagen werden gekenmerkt door verbitterde gevechten, vaak man tegen man om elke vierkante meter in dit ooit sprookjesachtige domein. Vandaag en in mijn volgende blog breng ik u een aantal exclusieve foto's uit mijn archief die in het voorjaar van '15 werden gemaakt door Duitse militairen bij het Hooge.