De symbolistische dichter en auteur Emile Verhaeren (1855-1916) was samen met Antwerpenaar Georges Eekhoudt de grootse van de in het Frans schrijvende Vlamingen. Zijn bundel Les Villes tentaculaires waaruit onderstaand gedicht afkomstig  is verscheen dan wel in 1895 maar is volgens mij op zijn plaats in de rubriek ‘Zondag Frontpoëziedag’….

Une statue (soldat)

Au carrefour des abattoirs et des casernes,
Il apparaît, foudroyant et vermeil,
Le sabre en bel éclair sous le soleil.

Masque d’airain, casque et panache d’or ;
Et l’horizon, là-bas, où le combat se tord,
Devant ses yeux hallucinés de gloire !

Un élan fou, un bond brutal
Jette en avant son geste et son cheval
Vers la victoire.
Il est volant comme une flamme,
Ici, plus loin, au bout du monde,
Qui le redoute et qui l’acclame.

Il entraîne, pour qu’en son rêve ils se confondent,
Dieu, son peuple, ses soldats ivres ;
Les astres mêmes semblent suivre,
Si bien que ceux
Qui se liguent pour le maudire
Restent béants : et son vertige emplit leurs yeux.

Il est de calcul froid, mais de force soudaine :
Des fers de volonté barricadent le seuil
Infrangible de son orgueil.

Il croit en lui — et qu’importe le reste !
Pleurs, cris, affres et noire et formidable fête,
Avec lesquels l’histoire est faite.

Il est la mort fastueuse et lyrique,
Montrée, ainsi qu’une conquête,
Au bout d’une existence en or et en tempête.
Il ne regrette rien de ce qu’il accomplit,
Sinon que les ans brefs aillent trop vite
Et que la terre immense soit petite.

Il est l’idole et le fléau :
Le vent qui souffle autour de son front clair
Toucha celui des Dieux armés d’éclairs.

Il sent qu’il passe en rouge orage et que sa destinée
Est de tomber en brusque écroulement,
Le jour où son étoile étrange et effrénée,
Cristal rouge, se cassera au firmament.

02-06-2019 om 11:08 geschreven door janhuijbrechts  

Er zijn op het grondgebied van de Frans-Vlaamse gemeente Festubert twee CWGC-begraafplaatsen uit de Eerste Wereldoorlog te vinden. De eerste Britse gesneuvelden op  Browns Road Military Cemetery aan de Rue des Cuveliers werden in oktober 1914 ter aarde besteld. Deze dodenakker bleef onafgebroken in gebruik tot november 1917.  Op dat ogenblik telde deze plek 299 graven maar na de oorlog groeide dit aantal fors aan door het herbegravingen van ontruimde sites zoals Cheyne Walk Cemetery en Le Platin South in Givenchy en Le Platin (Welsh Cemetery) in Festubert. De plannen voor de naoorlogse heraanleg, inclusief het stemmige toegangsgebouwtje werden getekend door Charles Holden en  W.C. Von Berg. Momenteel liggen op deze site 1.071 gesneuvelden uit het Britse Gemenebest begraven. 407 Van hen bleven ongeïdentificeerd.

De 43-jarige William Lewis Campbell Allan, majoor in het 2^e bataljon King’s Own Scottish Borderers was op 14 oktober 1914 in Guinchy gesneuveld. Hij was de oudste zoon van generaal-majoor William Allan sr., een veteraan van de Krim-Oorlog. Majoor William Allan was zelf een veteraan van de Zuid-Afrikaanse campagne. Hij ligt begraven in  V E 1. Een andere officier met militiare ‘roots’ die hier een laatste rustplaats kreeg was de 45-jarige Ernest De Lannoy Hayes, een majoor in het 2^e bataljon Cameronians (Scottish Rifles). Zijn grootvader was vice-admiraal John Montagu Hayes die ook tijdens de Krim-oorlog had gediend. Majoor Hayes had zich onderscheiden tijdens de Boerenoorlog  in Zuid-Afrika en was tweemaal vermeld op de legerdagorders. Hij sneuvelde op 10 maart 1915 toen hij zijn mannen aanvoerde tijdens de aanval op Neuve-Chapelle. Majoor Hayes werd begraven in graf VIII J 9. Ook de 18-jarige tweede luitenant Charles Woollcombe (V R 2) kwam uit een militaire familie. De vader van deze officier in het 2^e Bataljon King’s Own Scottish Borderers was luitenant-generaal Charles Woollcombe. Deze jonge officier was op 16 september 1914 bij zijn eenheid aangekomen en sneuvelde nog geen maand later, op 12 oktober bij Guinchy. 

The Honourable John De Blaquiere was een zoon van William, de zesde baron van Blaquiere. Hij had na het afronden van zijn studies in 1909 een aanstelling tot tweede luitenant gekregen in het 2^e bataljon Cameronians (Scottish Rifles). Op het ogenblik dat de oorlog uitbrak was hij in Malta gestationeerd. John De Blaquiere werd op 10 maart 1915 gedood bij de aanval op Neuve-Chapelle. Hij ligt begraven in graf VIII J 5. Zijn jongere broer Alan Boyle De Blaquiere, een luitenant in de Royal Navy overleed op 25 januari 1917 in bevolen dienst.

Ook de commandant van het 2^e bataljon Cameronians, luitenant-kolonel Wilfred Marryad Bliss ligt op deze site begraven. Hij sneuvelde eveneens op 10 maart 1915. Hij was één van niet minder dan zeven bataljonsbevelhebbers die op die dag bij Festubert sneuvelden. Het 2^e Cameronians verloor bij de aanval op Festubert dertien officieren waarvan er acht op deze site werden begraven. Mogelijk had dit hoge verliescijfer te maklen met het feit dat Bliss aan zijn officieren te toestemming had gegeven om met getrokken zwaarden de aanval te leiden, wat van hen makkelijk herkenbare doelwitten maakte. Luitenant-kolonel Bliss ligt tussen zijn officieren begraven in graf VIII J 10.

De 24-jarige kapitein David McLaren Bain uit Edinburgh kwam op 3 juni 1915 om het leven in Festubert. Deze officier in het 2^e bataljon Gordon Highlanders was een Schotse rugby-international. Tijdens zijn studies aan Trinity College in Oxford had hij voor de Oxford University Rugby Football Club gespeeld en in 1911/12 dit team geleid. Tussen 1911 en 1914 speelde hij elfmaal voor het Schotse nationale team. In 1914 was McLaren Bain de Schotse aanvoerder geweest in het laatste vooroorlogse treffen met Wales. Naast rugby speelde hij ook voetbal, cricket en golf. Hij werd begraven in graf VIII F 14.

Er liggen op Brown’s Road military Cemetery minstens zeven militairen begraven die jonger waren dan 18 toen ze sneuvelden. G.E. Colle (II A 4) uit West Hampstead, Edward Victor Wells Haddy (IV B 6) uit Ilford en Arthur Charles Paveley (I A 15) uit Wanstead waren soldaten in het London Regiment (City of London Rifles).  N.S. Bevan (I H 9) was kind-soldaat in het 1^e bataljon Queen’s Own (Royal West Kent Regiment). R.A. Fletcher (VII H 8) diende in het 1^e bataljon van het Gloucestershire Regiment toen hij op 12 maart 1915 sneuvelde. R.C.A. Kitching (II C 14), een 17-jarige soldaat in het 14^e bataljon van het Hampshire Regiment kreeg het Hebreeuwse epitaaf ‘Mispah – God waak over mij’ op zijn zerk. De eveneens 17-jarige Gilbert Smith (I D 1), een soldaat in het 1^e bataljon South Wales Borderers was op 21 december 1914 gesneuveld.

Op deze site zijn er ook drie graven te vinden van militairen die standrechtelijk werden terechtgesteld. De 34-jarige W. Belllamy, een rifleman in het 1^e bataljon King’s Royal Rifle Corps behoorde tot de reserve toen hij in november 1914 voor de militaire dienst werd opgeroepen. Hij had de aanval op Festubert overleefd maar weigerde op 24 juni 1915 bij La Bassée uit zijn ondergrondse schuilplats te komen nadat de Duitserrs met een mijnlading een deel van de loopgracht die door Bellamy’s eenheid werd bezet, hadden opgeblazen. Hij werd wegens lafheid in het gezicht van de vijand in de vroege ochtend van 16 juli 1915 in Le Quesnoy gefusileerd. George Henry Lawton, een 36-jarige soldaat in het 17^e bataljon Sherwood Foresters (V G 13) en soldaat Bertie Mc Cubbin (V B 16) uit hetzelfde bataljon werden samen op 30 juli 1916 bij een Avanced Dressing Station dat bekend stond als Lone Farm geëxecuteerd wegens lafheid en bevelsweigering. Beiden hadden geweigerd om in een maanverlichte nacht  een gevaarlijke klus in het niemandsland, vlakbij de Duitse lijnen te klaren. Lawton was gehuwd en vader van vijf kinderen…

31-05-2019 om 05:40 geschreven door janhuijbrechts