Vandaag in Zondag Frontpoëziedag het gedicht Noon van de minder bekende Britse War Poet Robert Malise Bowyer Nichols (1893-1944). Deze oud-student
van Oxford, bevriend met Rupert Brooke en Siegfried Sassoon, diende als
officier in de Royal Artilleryen vocht bij Ieper en Loos. Hij werd wegens
shell-shock en syfilis in 1916 van het front verwijderd. Nichols nam daarna
onder meer deel aan een officiële Britse propagandamissie in de Verenigde
Staten en werkte voor het ministerie van Oorlog. Na deWapenstilstand werd hij een succesvol
dramaturg en schrijver en was hij een tijdlang hoogleraar Engels aan de
universiteit van Tokio.
It is midday; the deep
trench glares / A buzz and a blaze of flies / The hot wind puffs the giddy airs
/ The great sun rakes the skies.
No sound in all the stagnanttrench / Were forty standing men / Endure the
sweat an grit and stench / Like cattle in a pen.
Sometimes a snipers bullet
whirs / Or twangs the whining wire / Sometimes as a solir sighs and stirs / as
in hells frying fire.
From out a high, cool cloud
descends / An aeroplanes far moan / The sun strikes down, the thin cloud rends /
The
black speck travels on.
An sweating, dizzed,
isolate / In the hot trench beneath / We bide the next shrewd move of fate / Be it of life or death.
Op deze blog besteed ik geregeld
aandacht aan opvallende, bijzondere of gewoon ontroerende grafschriften die ik
in tientallen jaren van omzwervingen op de militaire begraafplaatsen van de
Grote Oorlog ben tegengekomen. Vandaag graag even uw aandacht voor het epitaaf dat
terug te vinden is op de zerk van Henry Leighton, een 21-jarige soldaat uit A -compagnie
van het 4e Bataljon van het East Yorkshire Regiment. Hij sneuvelde op 17 juni 16, samen met
Private F. Ragsdale en Lance Corporal G.H. Brown, in de sector Kemmel en werd
samen met zijn twee onfortuinlijke frontmakkers in één gezamenlijk graf
begraven op Lindenhoek Chalet Cemetery. Het grafschrift dat op verzoek van zijn
ouders op de gemeenschappelijke zerk werd aangebracht was: He
went at his countrys call / A bright, sunny lad / Straight and tall. (Klik voor een vergroting op de foto)
Waar een verblijf in Bangkok al
niet goed voor is. Zat ik daarstraks op mijn hotelkamer relaxed naar een uitzending van
Discovery Chanell Asia te kijken
waarin de Britse survivalexpert Bear Grylls op stap ging met de Chinese
internet-tycoon Robin Li, de oprichter van Baidu. Nadat ze uit een helikopter waren gedropt,
lekker in de modder hadden geworsteld en een half verrotte yak hadden gevild
bleek Lis dochter voor de sentimentele noot te moeten zorgen door het
reciteren van een gedicht dat haar vader moest inspireren om de door Grylls
opgelegde beproevingen. Met een stijgend gevoel van lichte verbijstering hoorde
ik plots de mij welbekende strofen van John McCreas In Flanders Fields uit mijn flatscreen komen Een toch wel erg
verrassende keuze voor een Chinees meisje Flanders
Fields ergens in de desolate Mongoolse steppe ongelofelijk maar waar
Het eerste 'echte blogbericht uit Thailand. En het is - voor één keer - geen oorlog-gerelateerd artikel geworden. Vandaag komt de Antwerpse provincieraad bijeen en de voorzitter zal er de raad in kennis brengen van mijn ontslag als provincieraadslid. Ik heb noodgedwongen - een raadslid moet in de provincie die hij vertegenwoordigd wonen - maar ook met enige weemoed vorige week mijn ontslag medegedeeld aan de voorzitter. Enige weemoed, omdat een mandaat dat je 27 jaar lang ononderbroken naar eigen godsvrucht en vermogen geprobeerd hebt te vervullen, niet in je koude kleren gaat zitten. Een cynicus poneerde ooit dat het met politici hetzelfde is als met pampers: je moet ze geregeld vervangen en om dezelfde reden.... Ik hoop dat de geschiedenis een minder hard oordeel zal vellen over hoe ik in een periode die bijna de helft van mijn leven bestrijkt, invulling heb gegeven aan mijn mandaat. Ik mag gerust van mezelf beweren dat ik één van de meest actieve raadsleden ooit in de Antwerpse provincieraad ben geweest. De notulen, bulletins en commissieverslagen liegen niet....Toen ik als 28-jarige, jonge snaak mijn eerste stappen in de provinciale politiek zette had ik nooit kunnen bevroeden dat ik zowat alle functies - met uitzondering van bestendig afgevaardigde- in de provincieraad zou hebben vervuld, van 'gewoon' raadslid tot lid van het Vast Bureau en fractievoorzitter. Ik was zeker niet het perfecte raadslid dat mooi binnen de lijntjes kleurde maar eerder een non-comformist die gaandeweg gegroeid is in een 'eigen' en vooral 'eigenzinnige' stijl. Mijn optreden werd zeker niet overal even zeer gesmaakt en zelfs in eigen rangen niet altijd even enthousiast onthaald maar toch heeft het mij over de partijgrenzen heen respect opgeleverd en soms zelfs vriendschappen. Bovenal was het echter een uiterst belangrijke leerschool waar ik mezelf heb leren kennen en vooral véél, héél véél heb leren relativeren. Daarvoor alleen al ben ik de duizenden kiezers die mij in het verleden binnen mijn kieskring hun vertrouwen schonken eeuwig dankbaar, écht en serieus gemeend: nen dikke merci...!
