Vandaag in deze rubriek ‘Now Poppies Grow’, een modern gedicht van de hand van S.J. Robinson, een 40-jarige dichter die zich geregeld laat inspireren door de Eerste Wereldoorlog. 

Here, once, a soldier died in stalemate slow / Now where he fell, bright poppies grow/

Once horror reigned and death was rife / Missing comrades haunted soldier’s life  /

The shells, the noise, the battle throng / A whistle foretold sleep eternal long ; /

For, over the top, he rejoined dead friends / In that sweet peace which never ends /

Eighteen or twenty, maybe less, / Soldier’s age of death, upon that crest /

A wastefull lost, a generation flown - / There, lie many, still Unknown /

A chilling hush fills the mourning air / They rest here, safe, without  age or care /

Beneath long grass, under air so still / Peace hides their graves, in trench, on hill /

The most worthy monument ? A poppied field / To the carnage ? The Iron Harvest yield /

But from where the birds in war have flown, / The ghosts of Ypres and Somme live on…

01-10-2017 om 00:31 geschreven door janhuijbrechts  

Deze ochtend in alle vroegte werd in Polygoon Wood in Zonnebeke het startsein gegeven voor de herdenking van de Battle of Polygon Wood die op 26 september 1917 om 05.50 u. begon. Er werd twee dagen verwoed om elke vierkante meter gevochten maar uiteindelijk mochten vooral de IV^e en V^e Australische Divisies de overwinning op hun palmares schrijven. Duitse tegenaanvallen zouden nog tot 3 oktober van deze plaats één van de meest gevaarlijke sectoren aan het Westelijke front maken. De kostprijs voor deze overwinning was hoog geweest: Tussen 26 en 29 september hadden de IV^e  en V^e  Australische Divisies respectievelijk 1.717 en 4.014 man verloren aan doden, gewonden en vermisten. Tussen 26 en 30 september telden de troepen van het Britse gemenebest in deze sector 15.375 slachtoffers. De Duitse verliezen waren van dezelfde orde van grootte…Op de eerste foto van de hand van de legendarische Australische oorlogsfotograaf Hurley ziet u Australische troepen in de aanval bij Zonnebeke. De tweede foto geeft een heel wat vrediger sfeerbeeld van  de herdenking bij de Butte de Polygon deze ochtend.

26-09-2017 om 15:44 geschreven door janhuijbrechts  

De laatste dagen ben ik behoorlijk druk bezig met het finaliseren van mijn slagveldgids voor Frans Vlaanderen. Bij een van mijn plaatsbezoeken werd ik getroffen door de bijzondere sfeer op de Duitse militaire begraafplaats van Billy-Montigny, onder de rook van Lens. De nog wat aarzelende stralen van de schuchtere herfstzon die de laatste nevelslierten verdreven, een wegrennende eekhoorn die beschutting zocht tussen de al verkleurende bladeren van een eikenboom en vooral de oorverdovende stilte - het schrille belsignaal van de nabije spoorwegovergang niet inbegrepen - gaven deze site een aura van onvergankelijkheid en, hoe vreemd dit ook mag klinken, van vrede…

Duitse troepen begonnen in juni ’15 met de aanleg van deze begraafplaats waar uiteindelijk 2.511 gesneuvelden een laatste rustplaats kregen. Slechts 78 graven konden niet geïdentificeerd worden. Een groot gedeelte van deze gesneuvelden, meer dan 800 om precies te zijn, werden het slachtoffer van de grote voorjaars- en herfst-offensieven van 1916. De stellingenoorlog van 1916 eiste weliswaar ook veel slachtoffers maar een tweede ‘piek’ werd bereikt tijdens het geallieerde offensief bij Arras in het voorjaar van ’17.

Na de oorlog werd deze site uitgebreid met de graven van de geruimde Duitse site in Hénin-Liétard en van zestien andere gemeenten ten noordoosten van Arras. Deze met een fraai gemetselde siermuur omsloten begraafplaats wordt gedomineerd door de restanten van een monumentaal bouwwerk/gedenkteken. Oorspronkelijk stond hier een monumentaal houten kruis, maar in 1916 werd dit vervangen door een gedenkteken voor de gevallen van de 1^e Bayerische Infanterie Division, dat tot op de dag van vandaag de leugen ‘Dulce decorum est pro patria mori’ uitdraagt… Het door  de klassieke oudheid geïnspireerde afdak en de zuilen waarop het rustte, werden wellicht door artillerievuur beschadigd en niet behouden. En over kruisen gesproken, de originele houten kruisen werden in 1977 vervangen door de arduinen exemplaren die we nu kunnen zien.         

26-09-2017 om 10:27 geschreven door janhuijbrechts