Vandaag precies honderd jaar geleden sneuvelde de oorlogsvrijwilliger Renaat De Rudder. Deze net twintig geworden soldaat in het 18^e Linieregiment werd dodelijk gewond tijdens een patrouille in het niemandsland bij De Kippe toen een Belgische schildwacht het vuur op hen opende. Het feit dat deze bekende radicale Vlaamsgezinde gedood werd door een Belgische kogel veroorzaakte behoorlijk wat beroering. Zijn frontmakker Ward Hermans schreef in de soldatenkrant ‘Ons Vaderland’: ‘Ongeluk of misdaad ? – Slechts dees is volkomen zeker, dat een Belgische kogel de stoere Vlaming Renaat De Rudder heeft neergeveld, en dat e verbijstering zoo groot was, dat er geen spoedige hulp verleend werd, zoodanig dat Renaat, enkele uren nadien overleed in het krijgshospitaal (…) De besten gaan het eerst. Helaas er ligt een vreeselijke waarheid in deze spreuk als men denkt welke heerlijke figuren Vlaanderen aan den IJzer, men zou zeggen reddeloos en hopeloos verloren heeft…’

Het volgende passende gedicht komt uit de bundel ‘In al begonnen vrede’ van Anton Van Wilderode.  

Renaat De Rudder - Soldaat aan de IJzer

Een blinde kogel uit géén vreemd geweer

-gewild of niet gewild – velde je neer

De springstoflading door een snode hand

‘s nachts aangebracht namens het ‘vaderland’

verbrijzelde jouw beeltenis die stond

tegen een toren, op gewijde grond

Jouw dubbele tragisch lot, Renaat, vertolkt

Toen én vandaag, de onmacht van ons volk.