Vandaag in ‘Zondag Frontpoëziedag’ een gedicht zonder titel van de Berlijnse auteur en dichter Hans Ehrenbaum-Degele. Hij werd op 24 juli 1889 in Berlijn geboren en sneuvelde op 28 juli 1915 als infanterie-luitenant bij Narew aan het oostfront. Ehrenbaum was al op jonge leeftijd actief in de Berlijnse kunstkringen en bevriend met heel wat expresionisten. Hij publiceerde zijn eerste gedichten in 1911 in ‘Der Sturm’ en was in 1913 mede-uitgever van het toonaangevende  ‘Neuen Pathos’.

Hiungrig und schlaflos seit trei langen Tagen

Liegen wir immer noch im Waldgefecht;

Durch unsere Pulsse, die so müde schlagen,

Schleppt sich der Blutstrom traurig und geschwächt.

Hart platscht der Regen in die Schützengräben

Und last ins frieren wie ein kleines Kind,

Dass wir bals steif wie Gliederpuppen sind

Und starr im aufgeweichten Boden kleben.

Und von de Schüssen, die sich langsam lössen,

Wissen die krummen Hände nicht mehr viel.

Wir denken nur noch „Schlafen“ oder „Brot“.

Da tacken leicht und rhytmisch wie ein Spiel

Von ausgebrannten Dorf die Mitrailleusen

Und reisen uns elektrisch hin zum Tod.

17-06-2018 om 04:23 geschreven door janhuijbrechts  

‘Ieder offensief verlengde de rijen houten kruisen op de soldatenkerkhoven tot de snijpunten van hun rechte lijnen met de horizon samenvielen. Het was bij de schaarste aan goede grond in Europa geruststellend dat de dodenakkers meer lichamen konden opnemen dan gelijke oppervlakten vloerruimte in de hospitalen. Tussen de bedden in moesten nu eenmaal bredere doorgangen openblijven dan tussen de lijken in de donkere aarde.’

Uit ‘Revolutie der eenzamen’ van P.J. Bouman   

16-06-2018 om 16:16 geschreven door janhuijbrechts  

Een foto die wellicht in het voorjaar van 1916 werd gemaakt in de duinen bij Lombardsijde. Manschappen van het Marinekorps Flandern groeten een van hun gevallen kameraden, een ‘Deutsches Heldengrab in den Dunen’. ( klik voor vergroting ) Een officiële persfoto die werd vrijgegeven voor publicatie wat, gelet op het thema, eerder uitzonderlijk was. Het thuisfront moest immers niet teveel worden geconfronteerd met het verlies aan mensenlevens. Zeker in de eerste maanden van de gevechten in deze sector kwam het vaak voor dat gevallen militairen in de duinen werden begraven. Pas in de lente van ’15 begon men met het bijzetten van gevallenen op ereperken op de begraafplaatsen in de verschillende dorpen achter de frontlijn.     

14-06-2018 om 06:13 geschreven door janhuijbrechts